LinYa
โพสต์ 2025-7-26 06:06:58
<span id="docs-internal-guid-1d2109fa-7fff-c247-3b18-42e203ae6988"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 24 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>ยามซื่อ เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ ถนนสิบลี้ โรงเงินตราฮันหัวหนงหมิน</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> โรงเงินตราฮันหัวหนงหมินในยามสายคลาคล่ำไปด้วยพ่อค้าแม่ขายและเหล่าขุนนางเล็กน้อยที่ต่างทยอยเดินเข้าออกอย่างไม่ขาดสาย เสียงโลหะกระทบกันเบา ๆ ดังเป็นระยะตามจังหวะการชั่งตวงของผู้แลกเปลี่ยนเงินตรา กลิ่นกระดาษเก่ากับหมึกจากใบจดบัญชีลอยอบอวลทั่วห้องโถงกว้าง ด้านหน้ามีป้ายไม้แขวนค่าแลกเปลี่ยนที่ปรับเปลี่ยนตามสภาพเศรษฐกิจขึ้นเด่นเป็นสง่า หลินหยาในชุดธรรมดาของสาวชาวเมืองวันนี้ดูแทบกลืนไปกับผู้คนรอบข้าง นางมัดผมหางม้าอย่างง่าย สะพายกระเป๋าเจ็บสมบัติใบใหญ่ด้านหนึ่งเต็มไปด้วยตำลึงเงินและเศษแร่แดง ๆ นิดหน่อยจากเหมืองที่เธอยังไม่ได้เคาะล้างออกเสียที นางยืนเท้าสะเอวเงยหน้าดูป้ายไม้เหนือศีรษะแล้วพึมพำออกมาเบา ๆ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“หืม...1 ตำลึงเงินเป็น 400 เหรียญอู่จู...งั้นถ้าแลกสามแสน ก็ต้องเท่าไหร่ล่ะ…”</font></b> เธอยกนิ้วขึ้นนับในใจเร็วปรื๋อ 300,000 ÷ 400 = 750</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“...อือ ก็คือต้องใช้เงิน 750 ตำลึงเงินถ้วน” </font></b>นางยิ้มมุมปากพอใจ<b><font color="#dda0dd"> “ไม่เลวเลยแฮะ เอาไว้ซื้อวัตถุดิบเห็ดกับดอกดอกไม้จากแดนใต้กับตะวันตกก็ได้แฮะ แล้วก็เผื่อไว้ซื้อกล่องทองคำที่ร้านโจวจินซะหน่อย” </font></b>เธอเดินตรงไปยังช่องแลกเปลี่ยน ฝ่ายเสมียนของโรงเงินตราเป็นชายวัยกลางคนเคร่งขรึมในชุดผ้าไหมสีน้ำเงินลายเมฆทอง เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นย่ามเงินแน่นปั๊กจนแทบขาดของหลินหยา แต่ก็รับไปชั่งอย่างสุภาพ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#006400"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#006400"><b>“750 ตำลึงเงินถ้วน…ได้รับเป็นสามแสนเหรียญอู่จู บัญชีชื่อใดดีขอรับ?”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ชื่อ </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หนาน หลินหยา เจ้าค่ะ</span></font></b><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b><font color="#dda0dd">” </font></b>หลินหยายิ้มหวานแล้วกระพริบตาหนึ่งที<b><font color="#dda0dd"> “พ่อค้าแม่ค้าธรรมดา ไม่ใช่ใครใหญ่โตหรอกนะ~” </font></b>เสมียนเลิกคิ้วน้อย ๆ แต่ไม่พูดอะไรอีก รีบจัดการออกใบรับเงินตำลึงเงินแบบพร้อมส่งห่อผ้าสีเทาเนื้อหนาที่ผูกเชือกแน่นให้หลินหยา<font color="#006400"> <b>“รับเงินแล้ว โปรดเก็บรักษาอย่างปลอดภัย หากหายทางโรงเงินตราจะไม่รับผิดชอบใด ๆ นะขอรับ”</b></font></span></font></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> "</font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">รู้แล้ว ๆ เจ้าค่ะ ขอบใจมากนะเจ้าคะท่านลุง” </font></b>หลินหยาเอ่ยอย่างร่าเริงก่อนจะเดินแกว่งย่ามเปล่ากลับออกมา ท่าทางสดใสผิดกับตอนเดินเข้าไปนัก เหมือนคนพึ่งเก็บโบนัสปลายปีมาใช้ทีเดียว เธอเดินกลับไปยังถนนสิบลี้ต่อ เตรียมเข้าเขตตลาดคะวันออกด้วยสีหน้าเริงร่า เพราะวันนี้...เป็นวันเหมาะจะตุนเสบียง!</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แล้วข้างในหัวก็วางแผนอย่างไว…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin </div><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้) </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ:</b> แลกเงิน 750 ตำลึงเงิน เป็น 300,000 เหรียญอู่จู</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3"><b>รางวัล:</b> -</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>
SuYao
โพสต์ 2025-10-13 00:05:52
<p></p><div style="text-align: center;"><div style="outline-style: none;"><font face="Kanit" style=""><font size="5" style="" color="#556b2f"><b style="">วันที่ 8 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<br></b></font></font><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><b><font color="#556b2f"><font face="Kanit" size="5">ยามเว่ย </font><font face="Kanit" style=""><font size="5" style="">(เวลา 13.00 – 15.00 น.) </font></font></font></b></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit"><font color="#556b2f" size="5"><b><img width="500" _height="50" src="https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></b></font></font></div><div style=""><font face="Kanit"><font color="#556b2f" size="3"><b style=""><br></b></font></font></div></div></div></div></div><div><div><font face="Kanit" size="3">หลังจากที่แม่นางหนานกลับไปได้ไม่นาน ซูเหยาก็เดินทางมายืนอยู่หน้าบานประตูใหญ่ของโรงเงินตราฮันหัวหนงหมินหมายมั่นที่จะมาเรียนรู้ด้านการบัญชีให้ถ่องแท้ยิ่งขึ้นเพื่อใช้ในการทำบัญชีของโรงหมอที่นางต้องรับผิดชอบหลังจากขึ้นเป็นหมอใหญ่แล้ว</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ใจกลางเมืองฉางอันโรงเงินแห่งนี้หาใช่โรงรับจำนำที่มีกลิ่นอับชื้นไม่ หากแต่เป็นเสาหลักแห่งความมั่นคงที่ยืนหยัดมานานนับหลายสิบปีตั้งแต่สมัยอดีต เดิมทีมันก่อตั้งขึ้นเพื่อเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้แก่ชาวนาผู้ขยันขันแข็งได้มีที่เก็บออมเมล็ดพันธุ์แห่งความหวังและกู้ยืมเงินทุนเพื่อเพาะปลูกในฤดูถัดไป แม้ในปัจจุบันบริการของโรงเงินจะขยายออกไปสู่พ่อค้าวาณิชและชาวเมืองทุกชนชั้น แต่รากฐานอันมั่นคงและชื่อเสียงที่สลักไว้บนเสาหินยังคงบ่งบอกถึงความเป็นมาอันยาวนาน</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาสูดหายใจลึก เมื่อก้าวข้ามธรณีประตูไม้เนื้อดีเข้าไป สิ่งแรกที่ปะทะสายตาคือบรรยากาศที่แตกต่างจากโรงหมออย่างสิ้นเชิง ภายในโถงกว้างมีแสงจากโคมไฟกระดาษและแสงธรรมชาติที่ลอดผ่านช่องหน้าต่างบานเล็กส่องกระทบให้เห็นฝุ่นละอองละเอียดลอยฟุ้งดูราวกับละอองทองคำ เคาน์เตอร์ไม้เนื้อหนา สูงท่วมศีรษะคนยืนกั้นแบ่งพื้นที่ระหว่างพนักงานกับลูกค้าอย่างเป็นระเบียบ เสียงกระดิกของพู่กันบนแผ่นกระดาษ เสียงหอบหิ้วของถุงเงินที่บรรจุเหรียญอู่จูนับร้อยนับพัน และที่สำคัญที่สุดคือเสียงของ ลูกคิดที่ดังประสานกันอย่างต่อเนื่องดุจดนตรีแห่งการค้าขาย มันเป็นจังหวะที่ซูเหยาไม่คุ้นเคยแต่ก็รู้สึกทึ่ง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เบื้องหลังเคาน์เตอร์คือที่ที่เถ้าแก่เนี้ยกงยู่หลินผู้เป็นเจ้าของกำลังยืนอยู่ นางมิได้อยู่ในชุดของสตรีผู้ดูแลกิจการที่เรียบร้อยทึมทื่ออย่างที่ซูเหยาเคยจินตนาการไว้ในโรงหมอเลยแม้แต่น้อย แต่เป็นชุดผ้าไหมที่ตัดเย็บอย่างประณีต มีสีสันสดใสที่ดูราวกับว่าถูกส่งตรงมาจากดินแดนทางใต้ที่ห่างไกล ชายเสื้อมีลวดลายดอกโบตั๋นอันโอ่อ่าและเย็บด้วยด้ายสีทองแวววาว ทรงผมของนางถูกม้วนเกล้ามวยอย่างทันสมัยประดับด้วยปิ่นปักผมหยกชั้นดีที่มิได้มีเพียงอันเดียว แต่นางประดับปิ่นหลายอันอย่างมีรสนิยม ดวงตาที่ทอประกายฉลาดเฉลียวคู่นั้นกวาดมองผู้คนในโรงเงินอย่างมั่นใจ ราวกับว่านางคือเจ้าของอาณาจักรทองคำแห่งนี้อย่างแท้จริง ซึ่งก็เป็นความจริงที่มิอาจปฏิเสธได้</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">กงยู่หลินเห็นซูเหยาที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ไม่ไกล นางเดินออกมาจากด้านหลังเคาน์เตอร์ด้วยท่าทีสง่างามราวกับหงส์เหิน ยิ้มกว้างที่เผยให้เห็นความมั่นใจบนใบหน้าอันงามหมดจด</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#9932cc">"สาวน้อยคนนี้เองหรือที่ปรารถนาจะมาเรียนรู้การบัญชีกับข้า…ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะเรื่องเล็กน้อย พวกหนุ่มน้อยสาวน้อยอย่างเจ้ายังต้องเรียนรู้อีกมาก" </font>นางพูดพลางโบกมืออย่างไม่ใส่ใจกับความขัดเขินของซูเหยา</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เถ้าแก่เนี้ยยื่นลูกคิดไม้เนื้อดีที่ผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนให้ซูเหยา </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#9932cc" face="Kanit" size="3">"เอาล่ะ...ก่อนอื่นเลยเจ้าต้องฟังเสียงของมันให้ชินเสียก่อน"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาถูกจัดให้อยู่มุมเล็ก ๆ ด้านในสุดของเคาน์เตอร์ มีกองกระดาษบัญชีหนาหนักวางอยู่ข้าง ๆ นางได้เริ่มงานจากตำแหน่งที่ต่ำต้อยที่สุด นั่นคือการทำหน้าที่ คัดลอกรายละเอียดการกู้ยืมและดอกเบี้ย จากบัญชีเก่าใส่บัญชีใหม่ที่เตรียมไว้เพื่อการตรวจสอบในรอบบัญชีสิ้นเดือน จากนั้นจึงต้องตรวจสอบจำนวนเงินเข้า-ออกของแต่ละบัญชีด้วยตนเอง การทำงานร่วมกับเถ้าแก่เนี้ยทำให้ซูเหยาได้เห็นว่าความมั่นใจของสตรีผู้นี้มิใช่ได้มาอย่างลม ๆ แล้ง ๆ ยามที่นางต้องสะสางปัญหาทางการเงิน นางจะเปลี่ยนจากพี่สาวที่ยิ้มแย้มกลายเป็นสตรีเหล็กที่ไม่มีใครกล้าต่อรองด้วยแม้แต่น้อย</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ในช่วงบ่าย ซูเหยาได้ลองฝึกใช้ลูกคิดจริง ๆ มันเป็นเครื่องมือที่ดูเรียบง่ายแต่กลับมีเสน่ห์ลึกล้ำ เม็ดลูกคิดไม้กลมเล็ก ๆ ถูกร้อยเรียงอยู่บนแกนเหล็กอย่างเป็นระเบียบ ซูเหยาท่องจำกฎเกณฑ์การดีดนิ้วอย่างเคร่งครัด </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#006400" face="Kanit" size="3">"ปัดขึ้นทีละสิบ ปัดลงทีละห้า..." </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เสียงลูกคิดของพนักงานคนอื่น ๆ ดังรัวเร็วและหนักแน่นราวกับสายฝนในฤดูร้อน ขณะที่เสียงลูกคิดของซูเหยายังคงติด ๆ ขัด ๆ อยู่เป็นระยะ ๆ เถ้าแก่เนี้ยเดินมาหยุดข้าง ๆ นางพลางชี้นิ้วไปที่ลูกคิด </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#9932cc" face="Kanit" size="3">"ผิดแล้วสาวน้อย! เจ้าปัดเม็ดลูกคิดด้วยความลังเล ความลังเลในโลกของการเงินหมายถึงความผิดพลาดและความสูญเสีย"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">กงยู่หลินหันหลังให้ซูเหยา นางหยิบตั๋วเงินจำนวนหนึ่งขึ้นมาดีดลูกคิดด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง เสียงดังถี่และชัดเจนราวกับจังหวะการร่ายรำที่สมบูรณ์แบบ </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#9932cc">"ลองดูนี่เสียก่อน”</font> นางดีดเม็ดลูกคิดด้วยนิ้วมือที่เรียวยาวราวกับกำลังเล่นเครื่องดนตรีโบราณอันล้ำค่า "จำไว้ว่าเงินทองก็เหมือนน้ำที่ไหลผ่านมือ เจ้าต้องจับจังหวะการไหลของมันให้ได้ก่อนที่จะลงมือเขียนลงบนบัญชี" นางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจจนเกินงาม</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาจ้องมองการทำงานของเถ้าแก่เนี้ยด้วยความตั้งใจ พลางดีดลูกคิดซ้ำ ๆ ตามตัวเลขในบัญชีที่ต้องคัดลอก '174...174...429...429' นิ้วมือที่เคยชินกับการบดสมุนไพรและเขียนตำรับยาค่อย ๆ ปรับตัวให้เข้ากับจังหวะของลูกคิดอย่างช้า ๆ ภายใต้แสงโคมไฟสลัวในช่วงเย็นที่โรงเงินตราแห่งนี้เริ่มซาผู้คนลง ซูเหยายังคงก้มหน้าก้มตาฝึกฝนทำบัญชีต่อไป ความรู้เรื่องการนับและการจัดการเงินตราชมิได้ง่ายดายอย่างที่คิด หากแต่มันเต็มไปด้วยรายละเอียดและกลเม็ดเคล็ดลับที่ต้องอาศัยความช่างสังเกตและความแม่นยำอย่างถึงที่สุด</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">วันแรกของซูเหยาในการทำงานพิเศษที่โรงเงินตราฮันหัวหนงหมินจบลงด้วยอาการปวดนิ้วมือและสายตาที่พร่ามัวจากการจ้องตัวอักษรเล็ก ๆ แต่ในใจกลับเปี่ยมไปด้วยความกระหายที่จะเรียนรู้ต่อไป...</font></div></div><div><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><b style="color: rgb(85, 107, 47); font-size: x-large;"><font face="Kanit"><img width="500" _height="50" src="https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></font></b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: rgb(85, 107, 47); font-size: x-large;"><font face="Kanit"><br></font></b></div><div style="text-align: center;"><b style=""><font size="4" style="" color="#ff0000" face="Kanit"><div style="">โรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน</div><div style="">ค่าจ้าง: 150 อู่จู - 10 EXP </div></font></b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: rgb(85, 107, 47); font-family: Kanit; font-size: x-large;"><br></b></div><div style="text-align: center;">@Watcher </div>