[พระราชวังเว่ยหยาง] ท้องพระโรง - เขตพระราชฐานชั้นนอก - The Myth of Han - Powered by Discuz! Archiver

เว็บบอร์ด › เขตพระราชฐานชั้นนอก › [พระราชวังเว่ยหยาง] ท้องพระโรง

Watcher โพสต์ 2024-8-6 11:27:56

[พระราชวังเว่ยหยาง] ท้องพระโรง

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/2BDbExd.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<style>
#box01 {
border: 0px double ;
box-shadow: rgb(98,8,3) 1px 1px 1em;
border-radius: 25px;
background-color: #cf9a4b;}
#box02 {
border: 0px double ;
width: 80%;
padding : 50px 0px;
box-shadow: rgb(0, 0, 0) 1px 1px 1em;
background-color: #620803;}
#box03 {
width: 500px;
border: 2px solid #102c32 ;
padding: 30px;
box-shadow: rgb(207,154,75) 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/pGX3lk9.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&family=Zhi+Mang+Xing&family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">
<div id="box01">
<div id="box02">

<div style="margin-top: 100px; text-align: center;">
<div style="height: 240px; background-image: url('https://i.imgur.com/ScxWXv5.png');
background-position : center top;
background-repeat: no-repeat; background-size: 585px 240px;"></div></div>

<div style="margin-top: -180px; text-align: center;">
<font color="#ffffff"><span style="text-shadow: #102c32 2px 2px 1em;"><b><div style="text-align: center;"><span style="text-align: initial; white-space: initial;"><font size="7" face="Zhi Mang Xing">大<br><br>殿</font></span></div></b></span></font>
<br></div>

<br><br>
<div style="background-image: url('https://i.imgur.com/BzErb9g.png');
background-position : center;
background-repeat: repeat;
background-size: cover;">

<div style="margin-top: 50px; ">
<img style="border: 5px double rgb(207,154,75); border-radius: 25px; box-shadow: rgb(207,154,75) 2px 2px 1em; overflow: auto; width: 500px;" src="https://i.imgur.com/0RHidAR.png" border="0" alt=""></div>

<br>

<br><br>
<div id="box03">
<div style="display: block; width: 100%;"><font face="Niramit" size="3"><font color="White">
<font face="Niramit" size="5"><b>ท้องพระโรง<br><br></font><font face="Niramit" size="4"> “จงสำรวมและซื่อตรงต่อโอรสสวรรค์ ต่อต้าฮั่น ต่อปวงชน” </b></font><br><br>ท้องพระโรงโอ่อ่าประดับมังกรทองตามเสาแลน่าเกรงขามและดุดัน บัลลังก์ตั่งทองอันเป็นที่ประทับขององค์จักรพรรดิคอยย้ำเตือนถึงเกียรติ อำนาจ และความมั่งคั่งของผู้เป็นประมุขแห่งต้าฮั่น<br><br>จงประพฤติตนให้ดี<br><br>
<img style="height: 300px;" src="https://i.imgur.com/iTdnfsj.png" border="0" alt=""><br>
</font></font></div></div>

<br><br>

</div></div>
</div></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-7 07:00:50

<style>
#Hua01 {
   border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/BQWz3NC.jpg"); }
#Hua02 {
   border: 0px solid;
   width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #262341;}
#Hua03 {
   border: 0px solid;
   padding: 0px 50px;
   width: 75%;}
#Hua04 {
   border: 0px solid;
   padding: 30px;
   width: 300px;
   box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
   background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3" color="#ffffff">
<div id="Hua01">
<div id="Hua02">
<div style="height: 500px; background-image: url('https://i.imgur.com/CvdPuBr.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;"><b style="">
<font color="#ffffff"><img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""></font><br>
<span style="text-shadow: rgb(0, 0, 0) 5px 5px 10px;"><font size="6" style="color: rgb(255, 255, 255);"> ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน</font><br><font size="4" style=""><font color="#ffffff"> วันที่</font><font color="#48d1cc">หก</font><font color="#ffffff"> ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ</font><br><font color="#ffffff">ต้นยามซื่อ (09.00 น.)</font></font></span></b><br><br>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -300px;">
<div style="height: 378px; background-image: url('https://i.imgur.com/IYOjc3Z.png');
background-position : right top;
background-repeat: no-repeat;"></div></div>
</div><br><br>
<div style="margin-top: -100px;">
<div id="Hua03" style="">
<div align="left" style=""><font color="#ffffff">

</font><font size="5" style="color: rgb(255, 255, 255);">ครั้นถึงเวลา</font><font color="#ffffff">ที่นางจะต้องเตรียมงานต่อแล้วนั้นเว่ยเจียเหลียนฮวาผู้ที่ออกจากตำหนักเซวียนเต๋อในช่วงเช้าตรู่หลังถวายพระพรองค์ไท่โฮ่ว แอบมีสอบถามประปรายถึงสิ่งที่พระนางชมชอบก่อนจะไปพักสายตาชั่วครู่เพื่อมายังท้องพระโรงในช่วงต้นยามซื่อหากถามว่าเหตุในนางถึงกล้าตบเท้าก้าวออกมายังเขตพระราชฐานชั้นนอกคงเป็นเพราะว่าในช่วงสัปดาห์นี้นั้นเป็นวันหยุดราชการ ขุนนางทั้งหลายติดตามไปอุทยานเม่าหลินอย่างนึกเอาใจโอรสสวรรค์ ทำให้ท้องพระโณงที่ควรจะคับคั่งด้วยตาเฒ่าทั้งหลายจึงว่างเปล่าไม่เหลือเศษเสี้ยวของชายผ้าสีแดงอันเป็นเครื่องแบบของขุนนาง แทนที่ด้วยสิ่งของมากมายและพ่อค้าหลากขบวนเดินทางเข้ามาอธิบายสิ่งของ เสนอขายให้พระสนมผู้ที่มีเงินมากมายให้กอบโกย
</font><br><br><font color="#ffffff">
นางนั่งฟังการเสนอค้าขายสินค้าเครื่องเรือนเครื่องประดับมากมายคนแล้วคนเล่าจนแทบจะจำประโยคค้าขายได้ทุกชิ้นหลัง ๆ มานางจึงบอกให้วางทุกสิ่งที่มีเสียแล้วรอให้นางแลดูเอง หากสนใจจะเอ่ยถามมากกว่า นับว่าใช้เวลามากโขเชียวจนเวลาผ่านไปร่วมสองชั่วยามโดยที่นางไม่รู้ตัว
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “เจ้าไปได้” </font><font color="#ffffff">นางเอ่ยแก่พ่อค้าคนสุดท้าย
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#ffc0cb"> “พระสนมเพคะนี่ก็เข้ายามเว่ยแล้วยังไม่เสวยสิ่งใดเลยนะเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “ยามเว่ยแล้วหรือ”</font><font color="#ffffff"> เหลียนฮวาเอ่ยอย่างตกอกตกใจก่อนที่จะหันไปทางนางกำนัลที่ถูกเกณฑ์มาช่วยงานเหล่านี้ </font><font color="#48d1cc">“ข้าให้เวลาพวกเจ้าครึ่งชั่วยามไปหาข้าวปลาลงท้องเสียให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาทำงานต่อ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#c0c0c0"> “ขอบพระทัยเพคะพระสนม”</font><font color="#ffffff"> เหล่านางกำนัลทั้งหลายเอ่ยพร้อมถวายพระพรจากไป
</font><br><br><font color="#ffc0cb">
“แล้วท่านเล่าเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“เปิ่นกงคงต้องดูของเพิ่มเสียหน่อยวานเจ้าไปแจ้งห้องเครื่องให้ยกมาที่นี่ที ส่วนเจ้าจะยกมาทานกับเปิ่นกงหรือจัดการตนให้เรียบร้อยก่อนก็ตามที่เจ้าสะดวกเลย”
<br></font><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#ffc0cb"> “แต่— รับทราบเพคะพระสนม”
</font><br><br><font color="#ffffff">
แม้ว่าจ้าวหนิงเฟยจะอยากให้นายหญิงแห่งตนได้พักสักชั่วครู่หน่อยแต่ว่ายามนี้ตลอดระยะเวลาที่เห็นการทำงานของเว่ยเจียเหลียนฮวามาหนึ่งวันครึ่งก็ได้รับทราบว่านางเป็นพวกหมดมุ่นกับงานมากจนต้องทำทันทีที่มีความคิดริเริ่มใด ๆ
</font><br><br><font color="#ffffff">
<i> สมแล้วที่นางถือได้ว่าเป็นบัณฑิตผู้หนึ่ง ราวกับผู้สติเฟื่องต่อหน้าสิ่งที่ต้องการจดจ่อ
</i></font><br><br><font color="#ffffff">
การเอ่ยให้นางเดินออกจากสิ่งที่นางเพิ่งออกปากว่าจะของดูมันเพิ่มเสียหน่อยก็ทำให้จ้าวหนิงเฟยรับรู้แล้วว่าไม่มีสิ่งใดแยกสตรีผู้นี้ออกจากงานได้จึงเลือกที่จะรีบก้าวเดินออกไปไม่ให้ผู้เป็นนายต้องรอคอยนานกว่านี้
</font><br><br><font color="#ffffff">
ทางเว่ยเจียเหลียนฮวาผู้ที่บัดนี้อยู่ผู้เดียวท่ามกลางท้องพระโรงก็เริ่มก้าวเดินไปหยิบจับข้าวของที่นางวาดภาพไว้ในความคิดว่าสิ่งใดควรอยู่ที่ไหนด้วยความเป็นสตรีไร้กำลังสิ่งใดที่พอยกได้ก็ยก ยกไม่ได้ก็ไม่ฝือให้เจ็บกาย แขนเรียวยกแท่นวางแจกันไปไว้ข้างเสามังกรสักต้น จัดวางที่อยู่สักพักก็หมายจะเดินไปยกแจกันลายหงส์แดงที่พ่อค้าเอ่ยกล่าวว่าวางแผนจะส่งมอบแก่ราชสำนักในยามที่ซื้อขายกันเป็นประจำอยู่แล้ว พระสนมเทียบเชิญมาเสียก่อนถึงถือโอกาสเอามาส่งมอบ (ขายของ) กับนางก่อนเลย
</font><br><br><font color="#ffffff">
ทว่าดูเหมือนร่างกายของนางจะอ่อนแอกว่าที่คาดไว้ด้วยการจดจ่อกับงานจนเข้านอนก็ปลายยามไฮ่ ตื่นนอนตั้งแต่ต้นยามอิ๋นมาอาบน้ำแต่งตัวไปถวายพระพร กลับมาก็เอนตัวลงนอนข้าวปลาไม่แตะร่างกายของนางแลเหมือนว่าจะประท้วงเข้าเสียแล้วมือเล็กที่เริ่มสั่น ความรู้สึกที่วูบโหวงในอก การหายใจที่เริ่มต้องการมวลอากาศมากขึ้น ฉับพลันที่ยกแจกันแล้วลุกยืนก็คล้ายว่าจะวูบไหวเสียอย่างนั้น
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><b style=""><i style=""><font color="#48d1cc"> ชิบหาย—
</font></i></b><br><br><font color="#ffffff">
ทำใจแล้วเรียบร้อยว่าไม่นางฟาดพื้นกับแจกันแตก ไม่อย่างใดอย่างหนึ่งก็เกิดขึ้นทั้งคู่ทว่าสิ่งที่ไม่คาดคิดคือเรียวแขนแกร่งของผู้ใดไม่อาจทราบได้ แขนหนึ่งโอบกายบาง แขนหนึ่งช่วยพยุงแจกันไม่ให้ตกจากอ้อมแขนเล็ก ดวงตาที่พย่ามือวูบไหวในคราแรกก็ค่อยเริ่มปรับตัวอีกคราจนพอมองเห็นได้ คราวนี้เหลียนฮวาจึงเร่งมองว่าผู้ใดกันที่มาช่วยชีวิตนางไว้
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc"> “ก่อนที่ท่านจะวูบลงไปอีกรอบ วางแจกันลงก่อนดีหรือไม่ ?”
</font><br><br><font color="#ffffff">
น้ำเสียงทุ้มขี้เล่นอันคุ้นหูเอ่ยขึ้นมาคลับคล้ายว่าไม่ห่างจากใบหูมากนักด้วยท่าทางในยามนี้เหลียนฮวาที่ตอนนี้พอตั้งสติดี ๆ ก็เร่งวางแจกันลงกับพื้นร่างกายที่ยังไม่ได้ข้าวปลาสั่นเล็กน้อยด้วยความโหยอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้นางพอจะจำความรู้สึกนี้ดี ความรู้สึกตอนที่นางอดข้าวในหลาย ๆ คราเมื่อกาลก่อน
</font><br><br><font color="#ffffff">
หากเป็นเมื่อก่อนคงจะอดได้ยันยามสนธยาทว่าเข้าวังมาอิ่มหมีพีมันมีอาหารการกินหยิบจับเข้าปากได้ไม่หน่ายจึงดูจะไม่อาจต้านความหิวได้เท่ากาลก่อนเสียแล้ว
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“ขอบพระทัยหวางเย่ที่ช่วยเหลือเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc">“เป็นหน้าที่ของเปิ่นหวางที่ต้องมาช่วยเหลืออยู่แล้ว หนก่อน ๆ เปิ่นหวางช่วยเหลือเสด็จพี่มาตลอดหนนี้ในงานเช่นเดียวกันย่อมต้องมาช่วยเหลือ”</font><font color="#ffffff"> ฉางซานเซียนหวาง บุรุษในอาภรณ์สีเข้มปักดิ้นทองลายคลื่นทะเลเอ่ยตอบ </font><font color="#9932cc">“แล้วไยท่านถึงมายกแจกันเพียงผู้เดียวเล่านางกำนัลล่ะ ?”
<br></font><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “ทูลหวางเย่ กว่าหม่อมฉันจะเสร็จธุระกับเหล่าพ่อข้าคาราวานที่มาเสมอสินค้าก็เข้ายามเว่ยแล้ว พวกนางล้วนอดข้ามน้ำไม่ต่างจึงบอกให้พวกนางไปพักสักครึ่งชั่วยามจะได้มีเรี่ยวแรงมาทำการทำงานต่อ”
<br></font><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc"> “แล้วพระนางยังไม่พักหรืออย่างไร ภาพตรงหน้าเปิ่นหวางคล้ายจะแลเห็นเพียงสตรีผู้เป็นพระสนมยืนอ่อนแรง เช่นนั้นแล้วท่านเองก็ยังไม่มีกระไรเข้าปากเลยใช่หรือไม่”
<br></font><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“ทำหวางเย่กังวลแล้ว หม่อมฉันให้จ้าวกู่กูไปแจ้งห้องเครื่องหลวงให้ยกสำรับมา ไม่ช้าก็คงจะได้พักสักหน่อยเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
สิ้นวจีหวานนางก็ทำท่าทางจะยกแจกันขึ้นมาอีกทว่าครานี้ดูเหมือนร่างสูงที่ผละกายออกไปก็เข้ายกแจกันแทนเหลียนฮวาผู้เห็นภาพนี้ก็ถอนหายใจและแย้มยิ้มจางประดับใบหน้าด้วยความที่ไม่อยากจะแย้งกระไร ในเมื่อเขาเอ่ยว่ามาช่วย เช่นนั้นนางจะใช้แรงงานหวางเย่สักหน่อยคงไม่เป็นอะไร พระสนมเสียนอี๋ผู้ทรงงานหนักผายมือไปทางแท่นวางแจกันที่ตนยกไปเองก่อนหน้านี้ให้ฉางซานเซียนหวางยกแจกันไปวางช่วยปรับหมุนจุดแสดงภาพลวดลายหงส์แดงสักเล็กน้อยแล้วจึงถอยกายออกมามองภาพรวม
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“ไม่เลว”
</font><br><br><font color="#ffffff">
นางพยักหน้าพึมพำกับตนเองก่อนที่จะไปหากิ่งเหมยมาปักลงไปให้แลงามตาทั้งแข็งแกร่งด้วยบรรยากาศหงส์ผู้พิทักษ์แลอ่อนหวานดั่งดอกเหมย เป็นภาพที่สามารถสื่อถึงสตรีผู้เป็นพระอัยยิกาแห่งแผ่นดินต้าฮั่นได้เป็นอย่างดีเช่นนั้นแล้วไหลเลยจะรอช้าหากยืนยันว่าดีแล้วก็เร่งกระทำต่อให้เสร็จสิ้น เว่ยเจียเหลียนฮวาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อตั้งสติให้มั่น กอบกุมมือทั้งสองข้างของตนเองไว้ ปรารถนาให้ลมหายใจนี้ช่วยหยุดไม่ให้สั่นเทาไปมากกว่านี้ทว่าทุกสิ่งทุกการกระทำอยู่ในครรลองสายพระเนตรของผู้เป็นองค์ชายแห่งต้าฮั่น
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc">“พระสนมนั่งพักก่อนดีหรือไม่อีกสักพักนางกำนัลคงยกสำรับอาหารมาถวาย”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “แล้วหวางเย่เสวยกระไรไปตอนยามอู่หรือยังเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc"> “ยัง”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“เช่นนั้นแล้วพระองค์ก็น่าจะเหนื่อยไม่ต่างจากหม่อมฉันทว่าเห็นเรี่ยวแรงยังดีขอบังอาจยืมแรงองค์หวางเย่ช่วยยกแท่นวางแจกันกับแจกันไปวางตามเสาเช่นเดียวกับอันก่อนได้หรือไม่เพคะ ประเดี๋ยวหม่อมฉันจะตามเสียบกิ่งเหมยเอง”
</font><br><br><font color="#9932cc">
“ —อืม”
</font><br><br><font color="#ffffff">
ครั้นอยากจะแย้งว่าหากนางใช้แรงเพิ่มแม้เพียงนิดก็คงล้มลงได้ทว่าแรงผลักดันของสตรีผู้หมกมุ่นในการงานช่างมากมายนัก สู้ยินยอมกระทำตามนางสั่งเพื่อให้นางเสียแรงให้น้อยที่สุดคงเป็นสิ่งที่เขากระทำได้ในยามนี้การวางแจกันนี้ก็ใช้เวลาหนึ่งก้านธูปกับอีกราวหนึ่งเค่อ คนหนึ่งวางแจกันคนหนึ่งเสียบกิ่งเหมยประดับเป็นเช่นนี้เรื่อยไปจนครบทุกเสาก่อนที่จะประจวบเหมาะกับสำรับอาหารเดินทางมาถึงพอดิบพอดี
</font><br><br><font color="#ffffff">
จ้าวหนิงเฟยเดินมาพร้อมกับนางกำนัลจากห้องเครื่องยกถาดอาหารมาถวาย ส่วนตนถือจดหมายบางอย่างก็บอกให้นางกำนัลข้างหลังเดินไปตระเตรียมโต๊ะวางสำรับให้เพรียบพร้อมก่อนจะก้าวไปถวายจดหมายแด่สตรีผู้เป็นนาย
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#ffc0cb"> “คารวะหวางเย่เพคะ” </font><font color="#ffffff">ยอบกายถวายความเคารพแด่ผู้สูงศักดิ์ก่อนที่จะหันไปยื่นจดหมายให้พระสนม </font><font color="#ffc0cb">“พระสนม มีนางกำนัลนางหนึ่งเอ่ยว่ามีจดหมายส่งถึงพระองค์เพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “ขอบใจจ้าวกู่กู เจ้าทานอะไรแล้วหรือยัง ? ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#ffc0cb">“หม่อมฉันรับประทานที่ห้องเครื่องเรียบร้อยในระหว่างที่รั้งรอให้นางกำนัลห้องเครื่องจัดเตรียมอาหารร้อน ๆ ใหม่เพคะพระสนมโปรดวางใจได้”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “ดีมาก”
</font><br><br><font color="#ffffff">
เว่ยเจียเหลียนฮวาเอ่ยอย่างวางใจที่อย่างน้อยผู้ที่อยู่ใต้ปีกของนางก็ได้กินอิ่ม มือเล็กบรรจงเปิดอ่านจดหมายดวงตากลมโตไล่อ่านตัวอักษรราว ๆ สองรอบอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนที่จะยื่นกลับไปให้จ้าวหนิงเฟยคืน
</font><br><br>

<div align="center" style="">
<font face="Charmonman" size="4" style="">
<div id="Hua04" style=""><div align="left" style="">
<br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#000000"> จดหมายนี้ถูกส่งมาเพื่อเป็นสานส์เตือนพระสนมเสียนอี๋ ด้วยตวนมู่เหม่ยเหรินมีแผนสมคบคิดกับลู่เจี๋ยอวี๋ประสงค์จะลอบทำร้ายพระองค์หากวันหน้าท่านได้ดิบได้ดีข้าหวังว่าพระองค์จะไม่ลืมน้ำใจที่ข้าช่วยเตือนในครั้งนี้
<br><br>
จาก ผู้หวังดีต่อพระสนมเสียนอี๋ผู้มากปัญญา
</font><br><br></div>
</div></font></div>

<br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“ไปเตรียมจานชามเพิ่ม หากเอาสำรับเพิ่มได้สักนิดก็เอามา ส่วนจดหมายฝากเจ้าฉีกทิ้งแล้วเอาไปเผาทิ้งเสีย ไม่เช่นนั้นก็เอาไปโยนลงน้ำชะล้างหมึกแล้วค่อยฝังดิน”
</font><br><br><font color="#ffc0cb">
“รับทราบเพคะพระสนม”
</font><br><br><font color="#ffffff">
สิ้นวจีหวานใสเจ้าของน้ำเสียงก็ก้าวเดินไปยังโต๊ะที่ถูกจัดวางสำรับอาหารมากมายคราวนี้ด้วยความที่สำรับอาหารที่ยกเพิ่มมาน้อย และเอาเพียงจอกชาถ้วยจานเพิ่มเพียงเพื่อเพิ่มเติมที่นั่งในโต๊ะสำรับที่อาหารมากมายอยู่แล้วสมฐานะพระสนมเสียนอี๋นางกำนัลจึงใช้เวลาไม่นานเท่านั้นเพียงไม่ถึงหนึ่งก้านธูปอาหารที่ถูกยกมาเสริมเป็นกุ้งผัดใบชาหลงจิ่งชาที่ชงจิบในมื้ออาหารนี้เป็นชาเบญจมาศคลายเหนื่อย เมื่อทุกสิ่งพร้อมสรรพก็เริ่มรับประทานอาหารกันเงียบ ๆ
</font><br><br><font color="#ffffff">
เจ้านายอิ่มท้องมีเรี่ยวแรง บ่าวใช้ก็อิ่มท้องได้พักเหนื่อย เช่นนั้นแล้วต่อจากนี้จึงเป็นการเตรียมงานจนกระทั่งตะวันลับขอบฟ้าก็ยังคงเตรียมงานอย่างขยันขันแข็งต่อไป

</font><br><br>

</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<font color="#ffffff"><span style="width: 75%;"><img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""></span></font> <br><br><font color="#ffffff">

หากโรลเพลย์ไม่สคริปจะได้ความโปรดปรานไท่โฮ๋ว+10 / ค่าบารมี+15 (มีบอกว่าไปถวายพระพรอ่ะ ได้ไหมอ่ะคูณ 2 55555555555555555555555555555555)</font><br><br><font color="#ffffff"> หลิว ชุ่น</font><br><font color="#ffffff">
+5 พูดคุยประจำวัน</font><br><font color="#ffffff">
+20 หัวดีโบนัสความสัมพันธ์</font><br>+25 ความสัมพันธ์ อาหารเกรดทอง + (+5) ชาหรือสุราก็ได้ <br><br>

<a href="home.php?mod=space&uid=1" target="_blank" style="color: rgb(255, 255, 255);">@Admin</a><br><br>

</div>

</div>
<div style="height: 500px; background-image: url('https://i.imgur.com/hr6FYuR.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
"></div>

</div>
</div>
</div></font></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-8 00:14:02

<style>
#Hua01 {
   border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/BQWz3NC.jpg"); }
#Hua02 {
   border: 0px solid;
   width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #262341;}
#Hua03 {
   border: 0px solid;
   padding: 0px 50px;
   width: 75%;}
#Hua04 {
   border: 0px solid;
   padding: 30px;
   width: 300px;
   box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
   background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3">
<div id="Hua01" style="">
<div id="Hua02" style="">
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/CvdPuBr.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;"><b style="">
<font color="#ffffff"><img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""></font><br>
<span style="text-shadow: rgb(0, 0, 0) 5px 5px 10px;"><font size="6" style="color: rgb(255, 255, 255);"> ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน</font><br><font size="4" style=""><font color="#ffffff"> วันที่</font><font color="#48d1cc">หก</font><font color="#ffffff"> ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ</font><br><font color="#ffffff">ปลายยามเว่ย (14.30 น.)</font></font></span></b><br><br>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -300px;">
<div style="height: 378px; background-image: url('https://i.imgur.com/IYOjc3Z.png');
background-position : right top;
background-repeat: no-repeat;"></div></div>
</div><br><br>
<div style="margin-top: -100px;">
<div id="Hua03" style="">
<div align="left" style=""><font color="#ffffff">

</font><font size="5" style="color: rgb(255, 255, 255);">สิ้นเวลาพัก</font><font color="#ffffff">รับประทานอาหารแสนสั้นที่นางไม่คาดคิดว่าตัวนางเองนั้นจะได้ใช้ชีวิตเฉกเช่นคนขยันเช่นนี้นางนั่งจิบชาให้พอหายแน่นท้องจากการยัดอาหารแสนอร่อยจนเต็มท้องชั่วครู่ก่อนที่จะเอ่ยให้นางกำนัลสองคนยกไปเก็บส่วนที่เหลือทำงานต่อมือเล็กหยิบม้วนกระดาษที่จดราชละเอียดข้อมูลที่วางแผนไว้ขึ้นมากางอ่านโดยมีบุรุษผู้เป็นหวางเย่อยู่ข้างกายไม่ห่างคอยช่วยในสิ่งที่ช่วยได้ในส่วนที่จำเป็นต้องใช้คนสูงหรือคนแข็งแรง
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc">“หวางเย่พระองค์ไม่เรียกองครักษ์หรือทหารสักสองสามคนมาช่วยงานยกของเล่าเพคะ”
</font><br><br><font color="#9932cc">
“เกรงว่าจะมาเหล่มองสาวเสียมากกว่าแต่เปิ่นหวางผู้เดียวก็เหลือหลาย”
</font><br><br><font color="#48d1cc">
“ตามใจท่านก็แล้วกันเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
ในเมื่อไม่อยากจะเรียกคนช่วยงานก็ตามใจเว่ยเจียเหลียนฮวามองสิ่งที่ต้องกระทำต่อหลังจากนี้คงต้องกำหนดสัญลักษณ์ของบริเวณเวทีเพื่อให้ช่างหลวงมาจัดการเรื่องเวทีให้อีกทีก่อนที่จะให้ทุกคนช่วยกันยกโต๊ะอาหารไม้พร้อมเก้าอี้ไม้มาจัดวางโดยมีพระสนมเว่ยเจียเสียนอี๋คอยกำกับพื้นที่จัดวางกับฉางซานเซียนหวางที่นางเอ่ยอธิบายแผนงานคร่าว ๆ แล้วก็พอเข้าใจและช่วยเหลือได้
</font><br><br><font color="#ffffff">
ต่อจากโต๊ะก็เป็นผ้าขวางโต๊ะวางประดับสวยงาม มือเรียวยกเทียบสีผ้าที่ซื้อมาสองสามสีเนื่องแลเห็นว่าดูสวยดีทั้งสิ้นสุดท้ายก็ตกเป็นของผ้าขวางสีแดงชาดขอบทองแลทรงอำนาจมาจัดวางแน่นอนว่าเหลียนฮวาเป็นผู้สั่งการให้นางกำนัลช่วยกันเอาไปวางไว้
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “จริงสิต้องเว้นไว้ให้ต้นไม้ด้วย”
</font><br><br><font color="#ffffff">
ร่างบางก้าวเดินเข้าไปยังช่วงประตูของท้องพระโรงลองเดินเข้างานเพื่อดูภาพรวมของงานการวางต้นไม้นี้จะต้องไม่วางขวางทัศนียภาพของผู้คนต่อเวทีการแสดงและองค์ไท่โฮ่ว ในขณะเดียวกับต้องแลเห็นได้แม้อยู่ไกลห่าง ซ้ำยังต้องสวยงามละม้ายว่าเป็นเครื่องประดับงานไปในตัว
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc"> “พระสนมคิดสิ่งใดอยู่หรือ ?”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “หม่อมฉันเพียงคิดว่าหากการเอ่ยถวายพระพรองค์ไท่โฮ่วนั้นมีเพียงปากเปล่าคงน่าเสียดายเป็นแน่จึงหมายจะกระทำสองอย่างหนึ่งคือตั้งโต๊ะวางม้วนกระดาษและพู่กันไว้ให้เหล่าแขกเรื่อเขียนคำอวยพรยาวสุดใจจะเทียนเขียนสองคือมีกระดานไม้เชือกผูกกับกิ่งก้านของต้นไม้เช่นที่ผูกต้นไม้ยามเทศกาลชีซีเพคะ เช่นนี้แล้วก็จะเป็นต้นไม้ประดับสวยงามและมากด้วยคำอวยพรของเหล่าขุนนางมากมาย”
</font><br><br><font color="#ffffff">
<i> ไม้ว่ามันจะจริงใจหรือไม่ทว่าก็ถือว่าในด้านของการอวยพรเอาหน้าก็คงแลสวยงามไม่หยอก</i>สิ่งนี้ทำได้เพียงแค่คิดภายในใจไม่อาจเอ่ยออกมา
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc"> “เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมนักเช่นนั้นแล้วท่านวางแผนจะจัดวางต้นไม้ใหญ่ที่ไหนหรือ ?”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “ทูลหวางเย่ ด้วยว่าเป็นต้นไม้ใหญ่ย่อมสูงสง่า หากวางกลางงานนับว่างามทว่ากลับบังทัศนวิสัย เช่นนั้นแล้วหม่อมฉันมีความคิดจะตระเตรียมต้นไม้สองต้น วางซ้ายและขวาของบริเวณหน้างานหลังจากก้าวเดินเข้ามา เช่นนั้นแล้วก็จะสามารถเกณฑ์ผู้คนให้เขียนอวยพรได้ทันที และได้ครบถ้วนทุกคน ซ้ำยังสวยงามเมื่อองค์ไท่โฮ่วมองลงมาจากบัลลังก์ตั่งทองข้างบน”
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc"> “สมแล้วที่เป็นพระสนมเว่ยเจียเสียนอี๋”
</font><br><br><font color="#ffffff">
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยอย่างพอใจในคำตอบราวกับว่าเขาเองก็มีคำตอบในใจอยู่บ้างแล้วและคำตอบของนางเองก็ช่างตรงใจและได้ข้อมูลแง่คิดมากมายมากกว่าเพียงแค่ <b><i>วางตรงนี้เพราะสวยเพคะ
</i></b></font><br><br><font color="#ffffff">
การตกแต่งงานยังคงทำต่อไปสิ่งใดที่ทำแล้วก็ทำสัญลักษณ์ทำแล้วเสร็จลุล่วงสิ่งใดยังไม่เสร็จดีก็เขียนว่ามีสิ่งใดที่เรียบร้อยแล้ว เหลือขั้นตอนใดที่ยังต้องทำต่อ ส่วนสิ่งใดที่ไม่อาจทำได้วันนี้ก็ค่อยมาทำวันอื่น อย่างการติดต่อนายช่างเรื่องเวที และคนดูแลอุทยานเหอจิ่งหมิงเรื่องต้นไม้ ไหนจะเรื่องที่ต้องเข้าไปห้องเครื่องหลวงจัดเตรียมรายการอาหารสำหรับงานนี้ทั้งงานอีก
</font><br><br><font color="#ffffff">
<i><b>นางขอลดยศได้หรือไม่ไม่อยากเป็นแล้วเสียนอี๋

</b></i></font><br><br>

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); text-align: center;"><br><br>
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> <br><br>มาขอปลดหัวใจเธอแลกเบอร์โทร (?)<br><br>

<a href="home.php?mod=space&uid=1" target="_blank">@Admin</a><br><br>

</div>

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/hr6FYuR.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>

</div>
</div>
</div></font></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-8 01:52:02

<style>
#Hua01 {
   border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/BQWz3NC.jpg"); }
#Hua02 {
   border: 0px solid;
   width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #262341;}
#Hua03 {
   border: 0px solid;
   padding: 0px 50px;
   width: 75%;}
#Hua04 {
   border: 0px solid;
   padding: 30px;
   width: 300px;
   box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
   background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3">
<div id="Hua01" style="">
<div id="Hua02" style="">
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/CvdPuBr.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;"><b style="">
<font color="#ffffff"><img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""></font><br>
<span style="text-shadow: rgb(0, 0, 0) 5px 5px 10px;"><font size="6" style="color: rgb(255, 255, 255);"> ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน</font><br><font size="4" style=""><font color="#ffffff"> วันที่</font><font color="#48d1cc">หก</font><font color="#ffffff"> ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ</font><br><font color="#ffffff">ต้นยามซวี (19.30 น.)</font></font></span></b><br><br>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -300px;">
<div style="height: 378px; background-image: url('https://i.imgur.com/IYOjc3Z.png');
background-position : right top;
background-repeat: no-repeat;"></div></div>
</div><br><br>
<div style="margin-top: -100px;">
<div id="Hua03" style="">
<div align="left" style=""><font color="#ffffff">

</font><font size="5" style="color: rgb(255, 255, 255);">กว่าจะพักจากจัดงาน</font><font color="#ffffff">ก็เข้ายามซวีพร้อมกับได้ยินแว่วเสียงมาว่าองค์หวงตี้เสด็จกลับวังหลวงเป็นที่เรียบร้อย หากให้นางเดาจากนิสัยของลู่ไป๋หรั่นที่แท้จริงแล้วนางในยามเหนื่อยก็แลขี้รำคาญไม่หยอกทว่าต้องเก็บไว้ภายใน มีเพียงใบหน้างามล่มเมืองที่แย้มสรวลออกมาให้คนเชยชมจนไม่อาจตอแยต่อเจี่ยเจียผู้นั้นคงแย้มงามก่อนจะเอ่ยทูลลาไปนอนตายในตงเฉินกงไม่เกินจริงเท่าใดนักหากไม่มีคำสั่งนอกเหนือจากนั้นล่ะก็ เว่ยหยางยามนี้คงเว้นว่างให้นางได้เข้าไปถามงานทว่าด้วยช่วงเวลาตกค่ำ ทั้งฝ่าบาทเพิ่งจะไปล่าสัตว์กลับมาคงต้องการเวลาพักผ่อน นางผู้เป็นพระสนมจึงตัดสินใจเก็บงานเหล่านี้ไว้ก่อนให้ตนเองได้พักบ้างเช่นกัน
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><i style="color: rgb(255, 255, 255);">กว่าวันงานก็วันที่สิบ ยังเหลือเวลาราว ๆ สามสี่ราตรี
</i><br><br><font color="#48d1cc">
“พวกเจ้าเก็บของไปกองไว้ที่กำแพงแล้วก็กลับไปพักเถอะ”
</font><br><br><font color="#c0c0c0">
“ขอบพระทัยเพคะพระสนม”
</font><br><br><font color="#ffffff">
นางเอ่ยบอกกับเหล่านางกำนัลที่มาช่วยเหลือในการเตรียมงานจนเดือนหน้ากว่าครึ่ง เหลือในส่วนที่ต้องติดต่อผู้คนหน่วยงานอื่นทั้งสิ้น เรื่องเหล่านี้ไม่แคล้วต้องเป็นนางที่ต้องไปคุยธุระด้วยตนเองเพราะทุกสิ่งที่นางต้องการไม่ควรให้ผู้ใดไปสื่อสารแทนเหลียนฮวายืนพยักหน้าเบา ๆ รับการคำนับของนางกำนัลแล้วแลมองพวกนางค่อย ๆ ออกไปทีละคนโดยข้างกายของนางมีหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีฉางซานเซียนหวางและจ้าวหนิงเฟย
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#9932cc">“พระสนมหลังจากนี้ท่านมีธุระหรือไม่ ?”
<br><br>
</font><font color="#48d1cc"> “หลังจากนี้…นอกจากไม่กลับไปทดสิ่งใหม่ที่ผุดขึ้นมาในหัวคงหลับเป็นตายที่ตำหนักกระมังเพคะ”
</font><br><br><font color="#9932cc">
“หากคำตอบนี้สามารถถือว่าพระสนมว่างได้ล่ะก็สนใจไปผ่อนคลายกับเปิ่นหวางสักหน่อยดีหรือไม่ ?”
</font><br><br><font color="#ffffff">
ไม่อาจทราบได้เลยว่าไปเอาหมวกไผ่ผ้าไหมโปร่งคลุมตัวเก่งของนางมาตั้งแต่ตอนไหนรู้ตัวอีกทีจ้าวกู่กูก็ยื่นหมวกให้องค์หวางเย่ก่อนที่มือหนาจะยกหมวกมาสวมให้นางเรียบร้อยวงคิ้วของสตรีใต้ผ้าไหมโปร่งคลุมเลิกขึ้นด้วยความสงสัยว่าการพักผ่อนนี้ไปที่ใดกันจึงต้องสวมหมวกผ้าคลุมเช่นนี้
</font><br><br><font color="#ffffff">
</font><font color="#48d1cc"> “พระองค์จะพาหม่อมฉันออกนอกวังหรือเพคะ”
<br><br>
</font><font color="#9932cc"> “เป็นเช่นนั้น” </font><font color="#ffffff">ร่างสูงเอ่ยรับคำอย่างทีเล่นทีจริง </font><font color="#9932cc">“ทว่าไปที่ใด เปิ่นหวางขอเก็บไว้ก่อนเปิ่นหวางถือวิสาสะขอให้จ้าวกู่กูไปเรียกเกี้ยวมาให้แล้วพระสนมขึ้นสามารถนั่งเกี้ยวนี้ได้ ทว่าเมื่อสับขึ้นรถม้าแล้วเปิ่นหวางขอความร่วมมือพระสนมเก็บความใคร่รู้ไว้ก่อน ไม่เปิดม่านสอดส่องภายนอก”
<br></font><br><font color="#48d1cc">
“พระองค์คงไม่พาหม่อมฉันไปบ้านร้างสักที่แล้วเรียกค่าไถ่จวนสกุลเว่ยเจียใช่หรือไม่เพคะ ?”
</font><br><br><font color="#48d1cc">
</font><font color="#9932cc">“ไว้เปิ่นหวางร้อนเงินแล้วจะลองใคร่ครวญดู”
</font><br><br><font color="#48d1cc">
“ทรงปฏิเสธเถิดจะเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้เพคะ—”
</font><br><br><font color="#ffffff">
ไร้คำเอ่ยตอบมีเพียงเสียงทุ้มสรวลดังลั่นขึ้นมาดังกว่าที่เคยได้ยินจนนางต้องเลิกผ้าคลุมมองเจ้าของพระพักต์หล่อเหลาแย้มสรวลแลสดใสขึ้นกว่าเดิมราวกับว่าย้อนวัยเป็นเด็กหนุ่มที่ขบขันคำเอ่ยของเด็กสาวเสียอย่างนั้นหากไม่รู้ว่าคนตรงหน้าอายุมากกว่านางเกือบครึ่งรอบก็คงคิดว่าร่างสูงข้างกายอายุพอกันกับนางเป็ยแน่เมื่อบุรุษเอาแต่หัวร่ออารมณ์ดี นางก็ตัดสินใจก้าวเดินไปขึ้นเกี้ยวเสียให้จบ ๆ จนฉางซานเซียนหวางต้องเร่งก้าวเดินตามมา</font><br><br>

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); text-align: center;"><br><br>
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> <br><br><br><br>

<a href="home.php?mod=space&uid=1" target="_blank">@Admin</a>

<br><br>

เฮ้อ  นึกภาพคนหล่อหัวเราะดิ  เขาหล่ออ่ะ  เฮ้อ<br><br>

</div>

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/hr6FYuR.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>

</div>
</div>
</div></font></div>

หน้า: [1]

ดูในรูปแบบกติ: [พระราชวังเว่ยหยาง] ท้องพระโรง