[หมู่บ้านสกุลโอวหยาง ~ ร้าง]

Watcher โพสต์ 2024-8-7 19:37:22

Ximenqing โพสต์ 2024-8-16 11:16:43

วันที่ 16 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา6.00 น

ชายหนุ่มได้กลับมาที่หมู่บ้านโอวหยางที่เขาเคยมา

'ทำไมที่นีมีร่องรอยเหมือนใหม่ ข้าเคยมาที่นี่' ชายหนุ่มคิดและไล่สำรวจบ้าน โดยเน้นไปที่จุดที่พอจะซ่อนตัวได้

หลังจากที่สำรวจไปซักพัก ทุกพื้นที่ที่นีมีร่องรอยเก่า และไม่มีร่องรอยที่โจวจินค้นหาทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้เก่าที่เขาเผลอทำพังก็มีสภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิม

'ชักแปลกๆ แล้ว' ชายหนุ่มรู้สึกสังหรใจไม่ดีกับพื้นที่นี้

"มาอยู่ด้วยกันสิ อยู่กับพวกเรา" เป็นปีศาจเจวี่ยฮวา โผล่ขึ้นมา

เนื่องจากมาแค่ตัวเดียวชายหนุ่มก็จัดการมันอย่างง่ายดาย

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็สำรวจในแบบเดิมที่เขาเคยสำรวจ และปีศาจก็โผล่มาโจมตีเขาทีละตัว

'แปลก ครั้งหน้าที่มาถ้าได้มาข้าต้องสำรวจอีกรอบแล้ว' โจวจินคิดในใจและดูดซับตบะช่วยพวกชาวบ้าน

เวลาผ่านไปไม่นานชาวบ้านก็ตื่นขึ้น

"พวกเจ้าข้าขอพักก่อนนะเดี้ยวข้าจะพาพวกเจ้ากลับบ้าน" ชายหนุ่มกล่าวกับพวกชาวบ้าน และนั่งพัก

"เจ้านี่ขยันจังเลยนะ" แม่นางเว่ยกล่าวกับโจวจิน นางกระโดดลงมาจากหลังคา

"แหวนใหม่เจ้าสวยดีนี่" แม่นางเว่ยกล่าวชมโจวจิน

"แน่นอนขอรับ ข้าได้มาจากโรงประมูลเก็บตังค์อยู่นานเลยล่ะ ไว้ครั้งหน้าพวกเราไปโรงประมูลกัน" โจวจินตอบและกล่าวชวนแม่นางเว่ย

"ได้ซิ" แม่นางเว่ยตอบรับ

"งั้นเรามาทานขนมเฉียนกั๋วกัน" โจวจินเสกขนมออกมาจากแหวน เชิญท่านหญิงเว่ยผู้เลอโฉมร่วมรับประทาน" โจวจินส่งขนมให้แม่นางเว่ย

"พวกเจ้าด้วยนะ คงจะหิวเเย่แล้ว" โจวจิน เสกหมันโถวออกมา 5 เข่งส่งให้ชาวบ้าน

"ขอบคุณมากขอรับ" ชาวบ้านรับหมันโถวไปและกล่าวขอบคุณโจวจิน

เวลาผ่านไปไม่นานเเม่นางเว่ยทานขนมเสร็จพวกชาวบ้านทานหมันโถวเสร็จ โจวจินหายเหนื่อยก็เริ่มเดินทางกลับ แม่นางเว่ยอาสาช่วยโจวจินคุ้มกันชาวบ้าน จนใกล้ถึงประตูเมือง นางก็ขอตัวออกไปผจญภัยต่อ
-----------------------
เว่ย จื่อฟู+5 ความสัมพันธ์สนทนาประจำวัน
เว่ย จื่อฟู +20 ความสัมพันธ์จากหัวดี
เว่ย จื่อฟู +20 ความสัมพันธ์จากผู้มีบุญ
เว่ย จื่อฟู +15+5 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดม่วง ขนมเฉียวกั่ว ★★★★

-5 หมันโถวให้ชาวบ้าน

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=157 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=162 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=163 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=164 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=197 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

ของดรอป
ดูดซับปราณแท้จากปีศาจเจวี๋ยฮว่า: +20 ตบะ / +50 คุณธรรม
และ มุกไอปีศาจ (มุกที่กักเก็บไอปีศาจไว้ภายใน) 1 เม็ด

@Admin ผู้มีบุญขอรับ

Ximenqing โพสต์ 2024-8-21 13:29:18

วันที่ 21 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 6.00 น

ชายหนุ่มได้มาถึงหมู่บ้านสกุลโอวหยางอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาก็ยังมาสำรวจเพื่อช่วยเหลือชาวบ้านที่ยังศูนย์หาย

แต่ครั้งนีร้เขารู้แล้วว่าชาวบ้านที่ศูนย์หายนั้นคือมนุษย์มารนั่นแหละ

ชายหนุ่มไม่รอช้า ตะลุยหาพวกมนุษย์มารทันที โดยชายหนุ่มเน้นไปที่มารที่อยู่เดียวๆ เพราะถ้าพวกมันรุมเขาจะสู้ไม่ไหว

ชายหนุ่มค่่อยๆ ดักเก็บทีละตัวและดูดซับตบะ ใช้เวลาซักพัก ชายหนุ่มก็จัดการมนุษย์มาร 5 ตัว และดูดซับตบะจนกลับเป็นชาวบ้าน

'5 คนก็พอถ้ามากกว่านี้ข้าจะคุ้มกันไม่ไหว' ชายหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะตัดสินใจนั่งพักรอชาวบ้านตื่นและพาชาวบ้านกลับเมืทอง

-------------------------------

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=200 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=201 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=216 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 40

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=223 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 40

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=230 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 40

ของดรอป
ดูดซับปราณแท้จากปีศาจเจวี๋ยฮว่า: +20 ตบะ / +50 คุณธรรม
และ มุกไอปีศาจ (มุกที่กักเก็บไอปีศาจไว้ภายใน) 1 เม็ด

@Admin ผู้มีบุญขอรับ

Longyue โพสต์ 2024-9-2 14:22:30

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-9-2 14:35 <div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=KoHo:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap'); KoHo {font-family: 'KoHo';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
width: 900px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
width: 650px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
 
<div id="boxhuan02">
<center>
</center>
<img width="500" _height="500" src="https://i.imgur.com/7grM4yF.jpeg" border="0" alt=""> 
 

<center>


CHAPTER 24.6</center><center><center style=""> </center><center style="">วันที่สิบเจ็ดเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ</center><center style="">วันเสาร์ ช่วงเวลาบ่ายสี่โมงครึ่ง</center></center><div align="left"> “บังเกิดไอปีศาจปกคลุมทั่วบริเวณ” “นำหายนะมาสู่หมู่บ้าน” “ห้ามมิให้เข้าไปในอาณาเขตใกล้เคียงมิเช่นนั้นจะถูกไอปีศาจทำร้าย และค่อยๆ คลายสภาพเป็นปีศาจ…กล่าวกันว่าพวกมันคือปีศาจในร่างมนุษย์” ถ้อยคำที่เล่าลือมายังคงก้องสะท้อนอยู่ในหัวของหญิงสาว ร่างในชุดสีน้ำเงินยวงราวกับแสงจันทร์เดินตามคำบอกเล่าไปที่หมู่บ้านร้างของสกุลโอวหยาง เมื่อเข้าใกล้อาณาเขตอันเร้นลับ ไอมารแสนน่าอึดอัดก็ค่อยๆ เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ความน่าสะพรึงที่คืบคลานเข้ามาทำให้หลงเยวี่ยรู้สึกไม่สบายใจ ยิ่งเข้าใกล้ร่างกายของนางก็ยิ่งกระอักกระอ่วนไม่สบายตัว คิ้วคมขมวดมุ่น…นัยน์ตากวาดมองซากปรักหักพัง  นางนำผ้าที่พกมาชุบน้ำสะอาดในเต้าพกพาและนำมาปิดจมูกไว้ นี่เป็นวิธีการง่ายๆ ที่ใช้เมื่อต้องเดินทางกลางทะเลทราย กล่าวกันว่าจะช่วยชะลอสกัดฝุ่นผง หลงเยวี่ยหาได้มีความรู้ด้านอาคม จึงคิดว่าวิธีนี้อาจจะสกัดไอมารก็เป็นได้ ละอองน้ำทำให้นางแน่นจมูกฝืดเคืองจนหายใจไม่ออก… หลงเยวี่ยสำรวจก้อนดินและแผ่นอิฐที่แตกหัก ราวกับว่าทุกอณูของผืนดินที่นี่ถูกแแทรกด้วยไอมาร หมอกปีศาจที่ปกคลุมทำให้หมู่บ้านราวกับตกอยู่ในห้วงอนธการทุกเวลา สัมผัสรับรู้ของหลงเยวี่ยพลันผิดเพี้ยนไป นางไม่รู้ว่าตนเองเดินสำรวจอยู่ในสถานที่แห่งนี้นานเท่าไรแล้ว …เกรงว่าคงจะมืดค่ำเสียแล้วกระมัง หญิงสาวหาได้พบสิ่งมีชีวิตใดๆ มีเพียงความวังเวงโอบล้อมอยู่รอบกาย “นั่นใคร!” หลงเยวี่ยหรี่นัยน์ตามองไปด้านหนึ่ง รู้สึกคล้ายมีกระแสลมพัดผ่านทางด้านหลัง จึงใช้เสียงกรรโชกตวาดเรียก คิดเพียงว่าอีกฝ่ายจะตื่นกลัวที่นางรู้ว่ามีคนเฝ้ามอง สองเท้าย่างสามขุมไปยังทิศทางที่ได้ยินเสียง กระบี่สลักจันทราเล่มหนึ่งถูกกระชากออกจากฝัก แม้ในสถานที่ที่ราวกับแสงเดือนและตะวันส่องลงมาไม่ถึงก็ยังคล้ายเปล่งแสงสีเงิน มองดูน่าครั่นครามเป็นอย่างยิ่ง เงาหนึ่งพลันวิ่งผ่านหน้าต่างผุพังทางด้านหลัง หลงเยวี่ยหันขวับทันที ทว่าสิ่งที่เห็นกลับมีเพียงกระดาษตัดรูปดอกไม้ที่แห้งกรอบคล้ายจะแตกสลายเป็นผุยผงทุกวินาที ขณะที่หลงเยวี่ยเดินเข้าใกล้หน้าต่าง คิดจะเอื้อมมือไปแตะดู ทางด้านหลังก็ปรากฏร่างสีดำราวกับถ่าน ผิวหนังแตกเป็นเกล็ดมีสีระเรื่อแดง อวัยวะภายในเรืองแสงอย่างน่าสยดสยอง นัยตาสีเพลิงลุกฉาน มองอย่างไรก็คืออสูรกายในร่างมนุษย์! หลงเยวี่ยตวัดกระบี่วาดผ่านร่างกายของมัน กลับถูกเกล็ดสีดำนั้นสกัดกั้นไว้ มันผละมือผลักหญิงสาวจนชนโครมเข้ากับระแนงไม้ ไผ่อ่อนยวบที่ถูกสานเป็นตาข่ายผุพังจนเป็นซาก เวลานี้ไม่อาจรองรับน้ำหนักของหญิงสาว มันพลันถูกร่างบางพังจนเป็นรูโหว่ง แล้วถลาวิ่งเข้ามาซ้ำ! แต่ไหนแต่ไรหลงเยวี่ยก็เป็นเด็กที่ไม่กลัวเจ็บ มีหรือบาดแผลแค่นี้จะทำให้นางร้องโอ๊ย! แล้วล่าถอยกลับไป  กรรร!!! เสีงที่ฟังไม่ได้ศัพท์ดังมาจากร่างตรงหน้า หลงเยวี่ยปาก้อนหินใส่ร่างดำนั่น ทว่ามันกลับไม่สะทกสะท้าน ใช้มือแข็งดั่งหิน ร้อนประดุจไฟคว้าหมับเข้าที่แขนนางก่อนจะฟาดร่างของหญิงสาวลงกับพื้น! หลงเยวี่ยพลิกตัวอาศัยเอวของมันเป็นฐาน บิดร่างเล็กน้อยแล้วใช้อีกมือชักกระบี่ออกเสือกแทงไปที่ท้องของมัน ร่างของปีศาจพลันลุกโชนไปดวงสีเพลิง มันปล่อยแขนของหลงเยวี่ย ก้าวเดินอย่างสับสนวุ่นวายพลางกู่ร้องไปทั่วห้อง กรร!!! เสียงของมันดังขึ้นอีก ทว่าเวลานี้มีเสียงร้องรับมาจากด้านนอก ไอมารทำให้นางอ่อนแอลง อีกทั้งปีศาจตนนี้ยังมีพลังมากกว่านางอีก… หญิงสาวถีบตัวทะยานออกมา วาดกระบี่สองมือปาดเฉือนร่างตรงหน้า หลงเยวี่ยใช้การจู่โจมอย่างต่อเนื่อง โดยไม่ตั้งรับซึ่งเป็นการโจมตีที่นางถนัดที่สุด ตัวของนางสวมทับด้วยชุดอาภรณ์ที่ลดการปะทะ ต่อให้บ้าระห่ำเพียงใด ริ้วรอยที่ปีศาจสร้างให้นางก็น้อยนิด นางกลับคล้ายเกิดจำได้ขึ้นมาว่าปีศาจพวกนี้เรียกว่า เจวี๋ยฮว่า… คนที่กลายเป็นเช่นนี้มักจะยังไม่ตาย ฉะนั้นหากทำให้มันสงบได้ละก็ไม่จำเป็นต้องฆ่าทิ้ง ร่างกายของมันเป็นแหล่งตบะชั้นดีของพวกจอมยุทธ์… หญิงสาวเปลี่ยนวิถีโจมตี นางคว้าหมับเข้าที่คอของปีศาจเจวี๋ยฮว่า บีบคอให้มันเปิดปาก…นางเคยได้ยินมาว่ามันคือการสูดเอากลิ่นไอ หลังซ้อมมันจนปางตายแล้วนางก็สูดเอาตบะของมันมา นั่นปะไร— ร่างที่คล้ายการแตกระแหงของภูเขาไฟสั่นกระตุก ละอองสีดำลอยจากผิวกลับเข้าสู่ร่างกายของหลงเยวี่ย พลันสีแห่งชีวิตชีวากลับคืนสู่ร่างในมือนาง มุกปีศาจเม็ดหนึ่งพลันลอยออกมา ปีศาจเจวี๋ยฮว่าเมื่อครู่กลับกลายเป็นสตรีสวมผ้าเนื้อหยาบ นอนหายใจรวยรินอยู่เบื้องหน้า เมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นหลงเยวี่ยก็จับแขนของนางไว้แน่น เอ่ยเสียงละลักละล่ำ “ช่วยด้วย ช่วยสามีข้าด้วย! เขา…เขาถูกผีร้ายเข้าสิง!” นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ดูเหมือนนางจะไม่รู้สติในช่วงที่กลายเป็นปีศาจ… หลงเยวี่ยสลัดมือของนางออก “อย่ามาแตะตัวข้า!” ความรู้สึกพรั่นพรึงที่ตกค้างเมื่อสักครู่ยังคงไม่หายไปจากร่าง ทันใดนั้นฝ้าด้านบนพลันตกลงมาพร้อมปีศาจอีกตนหนึ่ง แสงสีแดงลุกโชนรอบตัวมัน หญิงสาวชาวบ้านชี้ไปที่คนผู้นั้น… นางเอ่ย “สา…สามีข้า…ชุดนั้นเป็นชุดของสามีข้า…” มันพลันโถมร่างกายเข้ามาปะทะกับดาบของหลงเยวี่ยอย่างไม่กลัวเกรง! . . . เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ทว่าหมู่บ้านร้างของสกุลโอวหยางยังคงปกคลุมด้วยความมืดราวกับการเวลาถูกแช่แข็ง หลงเยวี่ยถูกปีศาจร้ายจู่โจมทั้งหมดห้าตัว เมื่อดูดซับตบะของมาร ร่างปีศาจก็กลับกลายเป็นมนุษย์… “ขอบคุณท่านจอมยุทธ์” ตัวแทนของคนทั้งห้าเอ่ยต่อหลงเยวี่ย นางเอ่ย “ข้าจะพาพวกเจ้าไปที่สมาคมชางลั่งถิง” ประกาศคนหายบางส่วน เห็นทีจะต้องรื้อทิ้งสักที<center style="font-size: medium;"><img width="500" _height="500" src="https://i.pinimg.com/564x/96/4c/4a/964c4af1dac58bc592c2e48f8ecfa1d3.jpg" border="0" alt=""></center><center style="font-size: medium;"> </center><center style="font-size: medium;"><img src="https://i.imgur.com/SDj2sNF.png" width="200" border="0">     <img src="https://i.imgur.com/Eu4nwwI.png" width="200" _height="762" border="0" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px;">     <img src="https://i.imgur.com/6g0sUL9.png" width="200" _height="755" border="0" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px;"> </center><center style="font-size: medium;"> </center><center style="font-size: medium;"><img src="https://i.imgur.com/76qyUHQ.png" width="200" _height="768" border="0">          <img src="https://i.imgur.com/BwRznSt.png" width="200" _height="771" border="0" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px;"> </center>
 ดำเนินเควสต์หมู่บ้านเก่าแก่ <a href="https://han.mooorp.com/?1" style="text-indent: 3.5em; font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px;"> @@Admin </a> ดูดซับปราณแท้จากปีศาจเจวี๋ยฮว่า: +20 ตบะ / +50 คุณธรรมและ มุกไอปีศาจ (มุกที่กักเก็บไอปีศาจไว้ภายใน) 1 เม็ด คนแข็งแรง +30 exp เมื่อต่อสู้ระบบ</div>
</div>
 
 </div></div>

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

[หมู่บ้านสกุลโอวหยาง ~ ร้าง]