ೀ⋆｡˚ | จารึกบันทึกแห่งหยก
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LuBairan เมื่อ 2024-9-16 01:55 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/9So2i8G.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#box01 {
border: 0px solid ;
padding: 10px;
box-shadow: #000000 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/am4BBdb.png");}
</style>
<style>
#box02 {
width: 650px;
border: 2px solid #580000 ;
padding: 35px;
box-shadow: #000000 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/3yaEoaC.png");}
</style>
<style>
#box03 {
width: 700px;
border: 2px solid #580000 ;
padding: 35px;
box-shadow: #000000 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/3yaEoaC.png");}
</style>
<style>
#box05 {
width: 600px;
border: 2px solid #580000 ;
padding: 15px;
box-shadow: #000000 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="box01">
<br><br>
<div align="center">
<p>
<span style="text-shadow: #980000 0px 0px 1px, #980000 0px 0px 5px, #980000 0px 0px 10px, #C8C16E 0px 0px 30px;">
<font face="Chonburi" style="" size="6">
<font color="#ffffff"><i><b><font face="Ma Shan Zheng" style="" size="6">白色的鳞片散落各处，微风染玉。</font>
<br><br>เกล็ดขาวล้อมโปรย ลมโชยย้อมหยก</i></b></font></font></span></p>
</div>
<br><br>
<div id="box02">
<img height="600" src="https://i.imgur.com/9lKequv.gif" border="0" alt="">
<br>
</div>
<br><br>
<div align="center">
<div id="box05">
<font face="Sarabun" size="3" color="ffffff">
<span style="text-shadow: #980000 0px 0px 1px, #980000 0px 0px 5px, #980000 0px 0px 10px, #C8C16E 0px 0px 30px;">
<i><b>หมื่นลักษณ์มาเยือน เรือนบุปผา เฝ้าคอยโฉมหน้า ผู้ลาจากไปไกล </b></i></font></span>
</div></div>
<br><br>
<div id="box03">
<span style="text-shadow: rgb(152, 0, 0) 1px 4px 3px;">
<font face="Chonburi" size="5"><font color="#ffffff"><i><b>เสี้ยวดวงจิตที่หวนคืน</b></i></font></font></span>
<br><br>
<table>
<tbody>
<tr>
<th>
<font face="Chonburi" size="3" color="ffffff">
<p style="text-indent: 4em;"><span style="text-shadow: rgb(152, 0, 0) 1px 4px 3px;"><b>เสี้ยวที่หนึ่ง :</b></span> เฉียดตาย | ✮<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่สอง : </b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่สาม :</b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่สี่ :</b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่ห้า :</b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่หก :</b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่เจ็ด :</b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่แปด :</b> —<br>
<p style="text-indent: 4em;"><b>เสี้ยวที่เก้า :</b> —<br>
<th><div style="text-align: center;">
<img height="400" src="https://i.imgur.com/JAyPdGj.gif" border="0" alt=""></th></div>
</font></div></th>
</tr></tbody></table>
<br>
</div>
<br><br>
<img src="https://i.imgur.com/ubpX0cz.png" width="780"border="0">
<br><br><br>
</div>
<br><br>
</div>
<div style="Right: -25px; position: fixed; top: 5px; 20px">
<img width="450" src="https://i.imgur.com/axbJCVe.png" border="0" alt=""></div>
<div style="left: -25px; position: fixed; top: 5px; 20px">
<img width="450" src="https://i.imgur.com/3llIeOZ.png" border="0" alt=""></div>
<div style="left: 10px; position: fixed; top: 415px;">
<marquee behavior="alternate" direction="up" scrollamount="1" scrolldelay="20" height="200" style="word-wrap: break-word;">
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/yc83rOu.png" align="center" border="0" alt="" hspace="" vspace=""width="150"height="30"></img>
<center>
<iframe width="150" height="80" src="https://www.youtube.com/embed/oJTPRkH9nQo?autoplay=1&loop=1&playlist=oJTPRkH9nQo" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe><div style="text-align: center;">
<img src="https://i.imgur.com/kqyr5ME.png" align="center" border="0" alt="" hspace="" vspace=""width="150"height="30"></img>
</center>
</div></marquee></div>
<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}</style><style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}
img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}
img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style><p></p>
<style id="Gather Codes." type="text/css"> img{ -webkit-transition: all 0.4s linear; -moz-transition: all 0.4s linear; transition: all 0.4s linear;} img:hover { -webkit-transition:1s; -webkit-filter: invert(1); -moz-filter: invert(1);}</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Itim'); Itim {font-family: 'Itim';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma Shan Zheng'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LuBairan เมื่อ 2024-9-16 01:56 <br /><br /><style>
#boxcorecenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/am4BBdb.png");
}
</style>
<style>
#boxR0LE {
width: 600px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/PNPim8Q.png");}
</style>
<div id="boxcorecenter">
<div align="center">
<br><br>
<div id="boxR0LE">
<br><img width="450" src="https://i.imgur.com/gJGVJLF.png" border="0" alt="">
<img src="https://i.imgur.com/tDqgS6A.png" width="400" border="0">
<br><font face="Chonburi"><font size="5"><font color="#980000">
<span style="text-shadow: #ffffff 0px 0px 0.7px, #ffffff 0px 0px 25px, #ffffff 0px 0px 10px;">
<i><b>กล้านักมักบิ่น</span></i></font></font></font>
<br><font face="Kanit"><font size="3">
<font color="#980000">เสี้ยวที่หนึ่ง :</font></b> เฉียดตาย<br></font></font>
<br>
<div align="left">
<font face="Kanit"><font size="3">
<p style="text-indent: 2.5em;">ตลอดชีวิตหลายสิบปีของเรวรินณ์ ทรัพย์ปรีดาล้วนติดอยู่กับสุภาษิตสองคำ .. ถ้าไม่ใช่<b>กระโถนท้องพระโรง</b>ก็ต้องเป็น<b>กล้านักมักบิ่น</b>ที่ดูจะเข้าท่าสำหรับสาวแว่นแต่งตัวเก่งดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากคณะจิตวิทยาของมหาลัยชื่อดังที่ผันตัวมาทำงานในมฐานะผู้ดูแลภาพลักษณ์ศิลปินในค่ายบันเทิงแห่งหนึ่ง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
สำหรับวันนี้แผนการของเธอไม่มีอะไรมาก ทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามแผนการแบบเดิม ตรวจสอบศิลปินว่าสามารถทำงานได้หรือไม่ และดูความเรียบร้อยของทีมงาน รวมไปถึงเป็นสารพัดรับจ้างจำเป็นอีกเล็กน้อย ให้พวกเขาอุ่นใจที่มีเธออยู่
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#9B75AF">
“ พี่รสา .. ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงเล็ก ๆ ของไอดอลหญิงอายุไม่กี่ปีดังขึ้นกระทบโสตประสาทเรียกให้สาวแกร่งอย่างเรวรินณ์หรือที่เรียกกันอย่างแพร่หลายว่ารสาต้องหันไปมอง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#980000">
“ ว่าไงคะ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เด็กสาวตรงหน้าดูประหม่าและตื่นกลัวผิดกับรสาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ผู้ดูแลภาพลักษณ์ศิลปินรายนี้ถึงจะไม่ใช่คนที่หน้าตาตะโกนก้องออกมาว่าสวยนักสวยหนาแต่ก็มีความคับคล้ายคับคลาว่าหากดูแลอย่างถูกวิธี การจะเป็นคนสวยราวนางฟ้าก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิด
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#9B75AF">
“ หนูรู้สึกว่ามีสตอล์กเกอร์ตาม—-มา เขามองหนูแปลก ๆ ”</font> ใบหน้าหวานของผู้เป็นศิลปินสาวกดลงจนคางแทบชิดไปกับคอ อีกฝ่ายไม่แสดงท่าทางหรือชี้ไม้ชี้มือให้เห็นว่าสตอล์กเกอร์นั้นคือใคร แต่เมื่อรสากวาดสายตาและลองใช้ดุลพินิจสังเกตเอาจากรอบ ๆ ก็พอจะเห็นได้ว่ามีคนที่ดูแปลกตาออกไปอยู่จริง ๆ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ดวงตาเรียวภายใต้เลนส์แว่นใสหรี่ลงเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มออกมาเพื่อให้สาวต้นเรื่องได้สบายใจ <font color="#980000">“ เดี๋ยวพี่ตรวจสอบให้ค่ะ ไม่เป็นไรนะ หนูทำงานให้เต็มที่ เรื่องพวกนี้พี่จัดการให้เอง ”</font> ถึงแม้ว่าความปลอดภัยของศิลปินจะไม่ได้อยู่ในขอบเขตการดูแลของเธอ แต่ความสบายใจของศิลปินก็เป็นเรื่องสำคัญ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
รสาวางสองมือลงบนบ่าเล็กพร้อมบีบเบา ๆ เพื่อให้อีกฝ่ายมีกำลังใจและรับรู้ได้ว่ายังมีเธออยู่ข้าง ๆ ก่อนจะผลักลำตัวเล็ก ๆ ของศิลปินสาวในการดูแลให้หันกลับไปทางฉากที่ตั้งท่าจะเริ่มถ่ายแล้ว คล้อยหลังร่างบางที่เดินจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้ดูแลภาพลักษณ์ศิลปินก็ค่อย ๆ เลือนหาย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#980000">
“ พวกคุณตรวจคนกันยังไง ศิลปินระแวงไปหมดแล้ว มีคนนอกเข้ามาค่ะ ช่วยรีเช็คคนเข้าคนออกหน่อย ”</font> หลังจากที่มือขาวแตะลงกับหูฟังที่เสียบค้างไว้บนหู เสียงอื้ออึงของห้องส่งก็ดังขึ้นทั้งที่ตัวเธอไม่ได้อยู่ในนั้น <font color="#980000">“ อีกสักพักช่วยให้พนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามาข้างในด้วยนะคะ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
รสากำชับเพียงเท่านั้นแล้วก็ทำการตัดสายเพื่อไม่ให้มีเสียงใดมารบกวนสมาธิในระหว่างที่เธอก้าวเท้าไปหาศิลปินหนุ่มต่างสังกัดที่อาจจะเป็นเป้าหมายในใจของสตอล์กเกอร์ <font color="#980000">“ พี่—คะ เราเห็นว่ามีพี่ปัญหากับสายไมค์มาสักพักแล้ว ให้เราช่วยติดดีกว่าค่ะ ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ความจำเป็นที่อาบไว้ด้วยความหวังดีถูกหยิบยื่นให้กับนักแสดงหนุ่มอย่างรวดเร็ว รสาเอาตัวเองมาเข้าใกล้คนอื่นก็เพียงตั้งใจที่จะหาจังหวะจับสังเกตว่าใครกันแน่ที่ทำให้คนของเธอต้องกังวล ฉับพลันไม่ทันที่มือจะได้แตะถูกตัวนักแสดงดัง ที่แผ่นหลังของรสาก็สัมผัสได้ถึงสายตาร้อนวาบที่จ้องมาจนชวนให้ขนลุก
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ตาย ๆ แบบนี้ไม่ต้องทำงานกันพอดี
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไม่ว่าจะเป็นคนนอกจริงหรือคนใน ทางที่ดีสุดท้ายก็ต้องกันออกไปเพื่อไม่ให้คนทำงานเสียสมาธิ รสาคิดอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ในระหว่างที่ช่วยจัดสายไมค์บนแผ่นหลังของดาราหนุ่มจนเรียบร้อย ก่อนจะส่งอีกฝ่ายเข้าไปในฉากทั้งที่ยังสัมผัสได้ถึงสายตาไม่ประสงค์ดีที่มองมา
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#980000">
“ ฉันรู้สึกเหมือนเป็นนางร้ายให้คนอิจฉาเล่นเลย ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#9BC4C8">
“ อะไรนะคะ? ”</font> ที่ตอบกลับอยู่ข้าง ๆ คือผู้จัดการของดาราฝ่ายชายที่ต้องมาเก็บภาพเบื้องหลังสำหรับลงในแอคเคาท์โซเชี่ยล แน่นอนว่ารสาไม่มีทางปริปากออกมาว่าผลงานของคนในการดูแลคุณคงจะดีมากถึงได้มีแฟนคลับใจกล้าบ้าบิ่นไล่ตามมาเป็นสตอล์กเกอร์ถึงขนาดนี้
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#980000">
“ ไม่มีอะไรค่ะ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
สาวแว่นคนสวยตอบกลับเสียงเบา พร้อมปล่อยสายตาให้มองตรงไปยังการทำงานของสองศิลปินด้วยความเคยชิน กระทั่งมีเสียงตะโกนคำว่าคัต และประกาศเปลี่ยนฉากที่จะถ่ายทำ เธอถึงเริ่มเห็นทีมงานหลายคนเดินเข้าไปซับหน้าและค่อย ๆ ทยอยกันออกจากฉากเมื่อเห็นว่านักแสดงกำลังตั้งท่าจะออกมาเพื่อไม่ให้เป็นการเกะกะ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
วินาทีนี้เองที่รสารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เจ้าคนที่สวมรอยมาเป็นทีมงานเดินอ้อมไปหลังชั้นหนังสือในฉากที่ถูกจัดวางไว้พร้อมด้วยดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะหวีดร้องออกมาและผลักชั้นหนังสือให้ล้มไปทางศิลปินสาวในสังกัดที่เธอทำงานอยู่
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไวกว่าทุกความคิดที่มี สองขาวิ่งเข้าไปคว้าร่างของเด็กสาวอายุน้อยกว่าให้มาอยู่ในอ้อมแขน น่าเสียดายที่รสาไม่ได้เร็วพอจะผลักเธอออก หรือพาอีกหนึ่งชีวิตวิ่งหลบออกมา ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะใช้มือหนึ่งทาบศีรษะกลม ๆ ของนักแสดงสาว ส่วนแขนอีกข้างก็ยกขึ้นบังชั้นหนังสือที่ล้มลงมา
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><b>
โครม !!!!!</b>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หลังเสียงข้าวของตกกระจาย ก็ตามมาด้วยเสียงหวีดร้องของทั้งทีมงานที่ตกใจ และเสียงกรี๊ดอย่างเหลืออดของสตอล์กเกอร์สาวที่กำลังถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยรวบตัวออกไป
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#9B75AF"><i><b>
“ พี่รสา พี่รสา!? ”</b></i></font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
มีคนเรียกชื่อเธอ รสาจำได้ .. ความรู้สึกหนักอึ้งที่ทาบทับไปทั่วร่างกายทำให้ทั้งตัวชาวาบ รสาได้กลิ่นสนิมเก่า ๆ คิดว่ามันคงเป็นเลือดที่ไหลซึมออกมาจากแผลถูกเศษแจกันบนชั้นที่ตกลงมาแตกบาด โดยเฉพาะส่วนแขนข้างที่ยกขึ้นยันชั้นหนังสือ มันช้ำม่วงและกำลังบวมขึ้นจนคล้ายกับอาการที่เห็นได้เวลากระดูกหักไปแทงพวกเส้นเลือดหลัก ๆ ในร่างกาย ไม่ทันให้รสาได้ตั้งตัวตั้งสติจากความมึนงงและเจ็บแปล๊บที่ขมับ คนตัวเล็กในแขนเธอก็ถูกดึงออกไปผ่านการช่วยเหลือของทีมงานคนอื่น ๆ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
นั่นก็เป็นเรื่องดีที่ศิลปินปลอดภัย แต่สิ่งที่น่าขำที่สุดคงเป็นเสียงแว่ว ๆ ที่ถามกันเองว่า ควรทำยังไง ซ้ำไปซ้ำมา
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ที่ขมับของรสามีเลือดออก ถึงจะไม่แรงมาก แต่สิ่งที่ปะทะกับหัวเธอก็ยังเป็นขอบชั้นหนังสือหนัก ๆ ที่แขนยันไว้ไม่อยู่ นับว่าเป็นอาการบาดเจ็บรุนแรงที่ควรได้รับรักษาไม่ว่าจะเร่งด่วนหรือยังไงก็ควรอยู่ดี.. ทว่ารอบตัวของเธอกลับไม่มีใครสักคนที่ใช้การได้
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
รสาหัวเราะเบา ๆ อย่างขมขื่น เธอไม่เคยคาดหวังกับคนรอบตัวอยู่แล้ว
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
แม้จะไม่ได้ง่วงแต่ทุกอย่างก็เป็นไปตามความต้องการของร่างกาย เปลือกตาบางเริ่มหย่อนลงพร้อมกับสติสัมปชัญญะที่เลือนหาย ท้ายที่สุดความว่างเปล่าก็เข้ามาแทนที่ในสายตา พร้อมด้วยความรู้สึกเวทนาที่ผุดขึ้นมาและจางลงอย่างรวดเร็ว
<br><br><div align="center">
<img width="400" src="https://i.imgur.com/tDqgS6A.png" border="0" alt="">
<br><br><b>รางวัลปลดเสี้ยวความทรงจำ</b><br>+35 EXP และ +20 ตบะฝึกฝน</div>
</div>
<br><br>
</font></font></font></div></div><br><br></div><br><br>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>
หน้า:
[1]