[เมืองผานอวี้ ]
<div align="right"><style type="text/css">BODY{background:url("https://i.pinimg.com/736x/b4/ca/67/b4ca672486aaea5759dfa72079711fcd.jpg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=KoHo:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap'); KoHo {font-family: 'KoHo';}
</style>
<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}
img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}
img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>
<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}
img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}
img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>
<style>
#boxzhou02 {
width: auto;
align: center;
border: 0px solid;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.pinimg.com/1200x/d7/f8/10/d7f810a1d519a010e02bc7162375de91.jpg");
}
</style>
<style>
#boxzhou02-01 {
width: 700px;
align: center;
border: 0px solid;
border-radius: 0px;
background-color: rgb(255,255,255, 0.9);
}
</style>
<div id="boxzhou02">
<div id="boxzhou02-01">
<div align="center">
<style>
.geeks {
background-image:
linear-gradient(180deg,
rgba(141,45,33, 0),
rgba(141,45,33, 0.2),
rgba(239,222,169, 0.5),
rgba(239,222,169, 0.9)),
url(
'https://i.imgur.com/K70RqIY.jpeg');
width: 100%;
height: 230px;
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
}
</style>
<br><br><br>
<div style="margin-top: 150px; margin-left: -100px;text-align: center;">
<font size="7" face="Ma Shan Zheng"><span style="text-shadow: rgb(175, 44, 2) 0.5px 1px 0.3em;">
<br><font color="#ffffff">
广</font><br><br><font color="#ffffff"><b>番禺</b></font></span></font></div>
<div style="margin-top: -150px; margin-left: 100px;text-align: center;">
<font size="4" color="white" face="Sriracha"><span style="text-shadow: #AF2C02 0.5px 1px 0.3em; #AF2C02 0.9px 2px 0.6em;">
<br><br>
<br><b>ผาน<br><br>อวี้</b></span></font></div>
<br><br>
<style>
.text {
writing-mode: vertical-lr;
}
</style>
<div style="margin-top: -470px; text-align: center;">
<div style="height: 700px; background-image: url('https://i.imgur.com/xSWkfwi.png');
background-position : center top; background-repeat: no-repeat; background-size: 550px;"></div></div>
<div id="boxzhou03">
<div align="center">
<font size="5"><span style="text-shadow: rgb(175, 44, 2) 0.5px 1px 0.3em;">
<font face="Ma Shan Zheng" style=""><font color="#ffffff" face="Sriracha"><b>广</b></font><font color="#ffffff"><b>番禺</b></font><font color="#ffffff" face="Sriracha"><b> l</b></font></font><b style="font-family: Sriracha; color: white;"> </b><font color="#ffffff" style="font-family: Sriracha;"><b>ผานอวี้</b></font><br><b style="font-family: Sriracha; color: white;"> มหานครการค้าสหัสวรรษ</b></span></font></div><font color="white" face="Sriracha" size="4"><br>
</font><div style="display : block; float: center; width: 100%; text-align: left;"><font color="white" face="Sriracha" size="4"><font color="black" face="Koho" size="">
<font color="#AF2C02" size="4"><b><i>“...ฟ้าฝนตกต้องตามฤดูกาล ผู้คนใช้ชีวิตเรียบง่าย ทิวทัศน์งามพร้อมทั้งสี่ฤดูดุจสมญานาม ‘เมืองแห่งบุปผชาติ’ อุดมสมบูรณ์พรั่งพร้อมด้วยสินค้าและความรุ่มรวย…”</i></b></font><br> <br>
</font><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="black" face="Koho" size="">
เมืองผานอวี้นับเป็นหัวเมืองท่าที่เจริญรุ่งเรืองเนิ่นนานนับแต่อดีตกาล จากการที่มีเส้นทางน้ำจูเจียง [แม่น้ำไข่มุก] ที่ไหลผ่านตลอดเมืองจรดปากอ่าว การคมนาคมทางน้ำจึงเจริญรุ่งเรืองอย่างยิ่ง มีการติดต่อเคลื่อนไหวที่สำคัญทางเศรษฐกิจประหนึ่งสายลมใต้แห่งความรุ่งโรจน์ ดินแดนแห่งนี้จึงถูกขนานนามว่า <b><font color="#AF2C02">“มหานครแห่งการค้าขาย”</font></b> อุดมพรั่งพร้อมและเฟื่องฟูด้วยสินค้าจากหลากหลายอารยธรรม แม้นมิได้รุ่งเรืองฟุ้งเฟ้อเฉกเช่นเมืองหลวง ก็สังเกตเห็นถึงความมั่งคั่งได้ทุกย่อมหญ้า
</font>
</p></font><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="black" face="Koho" size="4">
แม้อากาศของเมือง</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Koho; font-size: large; text-indent: 45px;">ผานอวี้</span><font color="black" face="Koho" size="4">จะมีสี่ฤดูอย่างครบถ้วย ทว่าฤดูหนาวกลับไม่หนาวจัด ฤดูร้อนไม่ร้อนมาก อากาศดีตลอดทั้งปี สภาพภูมิอากาศเช่นนี้เหมาะสมอย่างยิ่งกับการปลูกพืชฤดูร้อน จำพวกลิ้นจี่ ลำไย กล้วยหอม มะละกอ ซึ่งถูกส่งเป็นเครื่องบรรณาการล้ำค่าแก่วังหลวง
</font><br>
</p>
</div></div></div>
<img width="400" src="https://i.imgur.com/TSB3LDj.jpeg" border="0" alt=""><br><br>
<style>
#boxzhou03 {
width: 500px;
border: 0px solid;
padding: 40px;}
</style>
<div id="boxzhou03" style="">
<div align="center" style="">
<div style="text-align: left;"><font color="black" face="Koho" size="4" style="">
<p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="black" size="6" style="">เมือง</font>ท่าอาจมีบรรยายของความวุ่นวายแต่ก็นำพามาซึ่งความรุ่มรวยทางพหุวัฒนธรรมที่แจ่มชัดที่สะท้อนผ่านเครื่องเรือนและวิถีชีวิต กระนั้นภูมิประเทศที่มีอาณาเขตติดกับทะเลสมบูรณ์พร้อมด้วยอาหารและเกลือก็นำพามาซึ่งมรสุมร้าย ภัยธรรมชาติทางน้ำ พายุลูกเห็บยักษ์ ตลอดจนปีศาจและมารทางน้ำที่อุ่นหนาฝาคั่งตลอดปี ดินแดนแถบนี้เรื่องใช้กำลังจำพวกสำนักคุ้มภัยและจอมยุทธ์ [มาเฟีย] จึงโดดเด่นมาก
<br>
<br>
<br></p><div style="margin-top: 0px; margin-left: -100px;text-align: left;">
<img height="200" src="https://i.imgur.com/cH8v1MP.jpeg" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -200px; margin-right: -100px;text-align: right;">
<img height="200" src="https://i.imgur.com/kzpwSEC.jpeg" border="0" alt=""></div>
<br><br>
<br><br>
</font><b style="font-weight: bold;">
</b><p></p></div></div><b style="font-weight: bold;">
<style>
.geeks1 {
background-image:
linear-gradient(180deg,
rgba(255,255,255, 1),
rgba(255,255,255, 0.7),
rgba(141,45,33, 0.2),
rgba(141,45,33, 0)),
url(
'https://i.imgur.com/Ve8rhin.jpeg';
width: 100%;
height: 230px;
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
}
</style>
</b></div><font size="2" color="white" face="Sriracha"><font color="white"><b><b>
<style id="wp-emoji-styles-inline-css" type="text/css">
img.wp-smiley, img.emoji {
display: inline !important;
border: none !important;
box-shadow: none !important;
height: 1em !important;
width: 1em !important;
margin: 0 0.07em !important;
vertical-align: -0.1em !important;
background: none !important;
padding: 0 !important;
}
</style>
<style>
.snowflake {
color: #fff;
font-size: 3em;
font-family: Arial, sans-serif;
text-shadow: 0 0 5px #000;
}
.snowflake,.snowflake .inner{animation-iteration-count:infinite;animation-play-state:running}@keyframes snowflakes-fall{0%{transform:translateY(0)}100%{transform:translateY(110vh)}}@keyframes snowflakes-shake{0%,100%{transform:translateX(0)}50%{transform:translateX(80px)}}.snowflake{position:fixed;top:-10%;z-index:9999;-webkit-user-select:none;user-select:none;cursor:default;animation-name:snowflakes-shake;animation-duration:3s;animation-timing-function:ease-in-out}.snowflake .inner{animation-duration:10s;animation-name:snowflakes-fall;animation-timing-function:linear}.snowflake:nth-of-type(0){left:1%;animation-delay:0s}.snowflake:nth-of-type(0) .inner{animation-delay:0s}.snowflake:first-of-type{left:10%;animation-delay:1s}.snowflake:first-of-type .inner,.snowflake:nth-of-type(8) .inner{animation-delay:1s}.snowflake:nth-of-type(2){left:20%;animation-delay:.5s}.snowflake:nth-of-type(2) .inner,.snowflake:nth-of-type(6) .inner{animation-delay:6s}.snowflake:nth-of-type(3){left:30%;animation-delay:2s}.snowflake:nth-of-type(11) .inner,.snowflake:nth-of-type(3) .inner{animation-delay:4s}.snowflake:nth-of-type(4){left:40%;animation-delay:2s}.snowflake:nth-of-type(10) .inner,.snowflake:nth-of-type(4) .inner{animation-delay:2s}.snowflake:nth-of-type(5){left:50%;animation-delay:3s}.snowflake:nth-of-type(5) .inner{animation-delay:8s}.snowflake:nth-of-type(6){left:60%;animation-delay:2s}.snowflake:nth-of-type(7){left:70%;animation-delay:1s}.snowflake:nth-of-type(7) .inner{animation-delay:2.5s}.snowflake:nth-of-type(8){left:80%;animation-delay:0s}.snowflake:nth-of-type(9){left:90%;animation-delay:1.5s}.snowflake:nth-of-type(9) .inner{animation-delay:3s}.snowflake:nth-of-type(10){left:25%;animation-delay:0s}.snowflake:nth-of-type(11){left:65%;animation-delay:2.5s}
</style>
</b></b></font></font></div></div></div>
</div> แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ximenqing เมื่อ 2024-9-10 19:50
10 ปี ก่อน
ศาสตร์การล่าสัตว์ (มือฉมังแห่งนักล่า)
"อาชิง ในฐานะมือกระบี่เจ้าจะฝึกฝนอย่างเดียวไม่ได้ ถ้าเจ้าฟันแต่ลม สุดท้ายเวลาเจ้าฟันคนจริงๆ หรือสิ่งมีชีวิตเจ้าจะจำไม่ได้ เพราะงั้นเจ้าต้องฝึกฝนเรื่องการล่า" เสียงชายหนุ่มที่ดูท่าทางมีอายุกำลังสั่งสอนเด็กหนุ่ม
"เข้าใจแล้วขอรับท่านพ่อ" เด็กน้อยคารวะบิดาของเขา และกำลังฟังคำสั่งสอน
บิดาของเขาได้พาเขาเข้าป่า ล่าสัตว์ รวมถึงจัดการพวกโจน ได้ตั้งแต่เขาอายุ 4 ขวบปี ที่ถือกระบี่ได้ นับตั้งแต่วันแรกที่เขาหยิบอาวุธ เขาก็โดนสั่งสอนให้เอาตัวรอดแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นการแกะรอยสัตว์ป่า การหาผลไม้ รวมไปถึงการเอาตัวรอดในพื้นที่ต่างๆ
เเม่น้ำ ทะเล ภูเขา ป่า แต่ละที่ ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ เขาโดนพ่อจับโยนไปให้เอาชีวิตรอดให้ได้อย่างน้อย 1 สัปดาห์ หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เขาเกือบตายแต่เขาก็รอดมาได้ ด้วยกระบี่และมีดล่าสัตว์ในมือของเขา
ในทุกๆวัน เขาจะฝันถึงกระบี่สีเงิน ความรู้สึกที่จับนั้นช่างเย็นสบาย กระทบมือ มีชื่อสลักอยู่ที่ด้ามกระบี่ว่า 'เยวี่ยปิง' เป็นแรงผลักดันช่วยให้เด็กหนุ่มเอาตัวรอดออกมาได้
หลังจากนั้นทุกๆ ปี ก่อนที่จะออกเดินทาง พ่อของเขาจะเอาเขาโยนเข้าไปในสภาพแวดล้อมต่างๆ พร้อมกับอาวุธ และชุดเกราะ
แรกๆ พอให้เสบียง กับ ชุดจุดไฟมา แต่หลังๆ ช่วงอายุ 13 เหมือนพ่อเขาอยากให้เขาเอาตัวรอดได้เอง ไม่ทิ้งเเม้กระทั่งอาวุธด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มต้องหากิ่งไม้และหิน มาเหลาเป็นกระบี่ใช้เองเพื่อเอาตัวรอด
จนเขาออกเดินทางมายังนี้ทำให้เขาได้รับทักษะการล่าสัตว์ติดตัวมาด้วย!
@Admin นักล่า / พราน จ้า
https://imgur.com/TDSO5ui https://imgur.com/TDSO5ui
ศาสตร์การล่าสัตว์(มือฉมังแห่งนักล่า)
1) ทุกการแล่วัตถุดิบจากสัตว์ที่คุณล่าจะได้รับทรัพยากรจากสัตว์ได้ถึงสองเท่า x2
2) สามารถโรลเพลย์ล่าสัตว์ธรรมดา โดยไม่ต้องประลองระบบได้ วันละ 1 ครั้งไม่จำกัดไบต์
โรลต่อไป 10,000 ไบต์ สูงสุด 5 ครั้ง (ระบุสัตว์ที่ล่า - เลขไบต์หลักสุดท้าย)
3) ทุกการล่าปีศาจหรือมาร จะได้รับโบนัส +20 ตบะฝึกฝน และ เพิ่มอัตราดรอปเลข 5 เข้าไปในตัวแปรอัตราดรอป
4) เมื่อแข็งแกร่งระดับหนึ่ง จนมีฝีมือดีเลิศในการล่าสัตว์ คุณจะได้รับสกิล ยอดนักล่า พรจากเทพ
จะสุ่มรับทรัพยากรจากสัตว์ 1 ชนิดทุกครั้งที่กดใช้สกิล
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-6-11 11:53
https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png
รับความชำนาญเฉพาะตัว ศาสตร์การดนตรี(ผู้ช่ำชองศาสตร์ดนตรีทุกแขนง)
10 ปี ก่อน
ยามบ่ายคล้อยลงเมื่อแสงแดดสีทองอ่อน ๆ สาดส่องผ่านปลายชายคาโค้งของจวนเจ้าเมืองแห่งกว่างโจวสกุลหนาน เขตหลิงหนาน เงาไม้ไหวสะท้อนลงบนพื้นหินเรียงข้างทางเดินคดเคี้ยวกลางสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้และดอกบัวบานสะพรั่ง ผืนน้ำใสราวกับแผ่นกระจกสะท้อนกลีบบัวและเมฆสีขาวสที่ล่องลอยผ่านท้องฟ้าสีคราม ดอกไม้งามเริ่มโปรยปรายปลิวตามลมอ่อนไปตามธรรมชาติของมัน กลิ่นหอมหวานเจือความชื้นของแดนใต้ช่างอบอุ่นและงดงามเกินกว่าจะเป็นเพียงบ่ายธรรมดาในปลายฤดูใบไม้ผลิ
ใต้ศาลาไม้ริมสระด้านหนึ่งของจวนซึ่งตกแต่งด้วยระแนงแกะไม้ลายละเอียด เด็กหญิงวัยเพียงห้าขวบปีที่สวมเสื้อผ้าฝ้ายเนื้อนิ่มสีอ่อนนั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะกลมหน้าโต๊ะไม้เตี้ย ๆ ดวงตากลมโตของเธอใสบริสุทธิ์จับจ้องไปทางขลุ่ยไม้ไผ่ในมือเล็ก ๆ ของตนเอง นางสูดลมหายใจเข้าเงียบ ๆ ก่อนที่จะยกขลุ่นนั้นจ่อไปที่ริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอ แล้วเป่าลมออกอย่างระมัดระวัง เสียงแรงแแกมานั้นแผ่วเบาและสั่นพร่า แต่มันก็เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความตั้งใจและอ่อนโยน เสียงขลุ่ยของแม่นางน้อยแม้ยังจะไม่อาจเรียกว่าไพเราะได้หรือลื่นไหลเป็นน้ำดั่งผู้เชียวชาญ แต่กลับมีความสะอาดบริสุทธิ์ในแบบของเด็กน้ยอที่กำลังฝึกฝนด้วยหัวใจซื่อบริสุทธิ์ เสียงนั้นแทรกเข้าไปในเสียงของธรรมชาติรอบตัวอย่างไม่ขัดแย้ง รับกับเสียงน้ำกระเพื่อมเบา ๆ เสียงใบไผ่สั่นไหวและเสียงนกร้องระหว่างเกาะกิ่งไม้ตรงสวนต้นงามของต้นท้อ
ลมพัดใต้ขึ้นทำให้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำของนางนั้นปลิวไปเล็กน้อย ดวงหน้าน้อย ๆ เต็มไปด้วยความพยายามในการฝึกเป่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าแสดงถึงความุม่งมั่นชนิดที่ผู้ใหญ่หลายคนยังขาด ข้างตัวนางมีอะไรก็ไม่รู้เปิดไว้ ขีดเขียนด้วยลายมือไก่เขี่ยชนิดที่ไม่มีใครอ่านออก
บรรยากาศในสวนแห่งนี้เหมือนภาพวาดที่เคลื่อนไหวได้ ช่างน่าให้หยุดเวลาเช่นนี้จริง ๆ
"หยาเอ๋อร์..นั่งให้หลังตรง” เสียงของหญิงชราผมขาวดุจหิมะในอาภรย์ชุดขาวครีมสะอาดเดินมาที่ตรงหลานสาวของตนเองที่กำลังฝึกฝนอยู่สายตาแน่วแน่ของนางถือของมาด้วยเหมือนกับมาฝึกให้กับหลานสาวตัวน้อยของตนเอง หลินหยาเงยหน้ามองแล้วขยับเด้งตัวขึ้นไม่งอหลังราวกับสปริงล้มลุกดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นยิ่งกว่าการเขียนเสียอีก พวงแก้มแดงนวลขยับตามจังหวะหายใจขณะกำลังเปลี่ยนเป็นโน๊ตตัวต่อไป
“อย่ากำแน่นเกินไป ไผ่มันไม่ใช่ดาบ ต้องให้ลมไหลเข้าไปภายในได้” เสียงของท่านย่าคลายดูตำหนิแต่แฝงไปด้วยความเมตตาอย่างชัดเจน หลินหยาเหมือนจะพยักหน้าน้อย ๆ ก่อนยกเครื่องดนตรีมาเป่าแนบปาก สูดลมหายใจเข้าออกเต็มออก เสียงที่ได้บางครั้งก็ฌเป็นเสียงลมเปล่า ๆ ที่ส่งผ่านท่อไม้และยังไม่มีความสะเทือนในอากาศ และค่อย ๆ เริ่มเป็นตัวโน๊ตดี ๆ
“หยาเอ๋อร์ตัวน้อย เจ้าร้องไห้เสียงดังนัก ทำไมเป่าลมกลับไม่มีแรงเลยล่ะ” ท่านย่าเอ่ยอย่างเอ็นดูแล้วยกผลไม้งามออกมา “มากินก่อนเถอะ” เมื่อหลิงหยาเห็นแบบนั้นก็ปล่อยเครื่องดนตรีแล้ววางไว้ข้าง ๆ แล้วระบายยิ้ม “ท่านย่ารู้ใจข้าที่สุดเลย” ก่อนที่จะหยิบผลไม้ของลูกท้อสีเหลืองทองมากินเงียบ ๆ ท่าทางเป็นสุขกับความอร่อยของมัน
“หากเจ้าขยันทำอย่างอื่นเหมือนกับเล่นดนตรี ปลูกต้นไม้กับลองหมักน้ำแปลก ๆ ก็ดีสิหยาเอ๋อร์” ท่านย่าเอ่ยบอกหลานสาวของตนเองเช่นนั้นแล้วเมื่อกินเสร็จก็เริ่มสอนการทำโน๊ตเปลี่ยนนิ้วให้ชำนาญ ให้นางทำไปซ้ำไปซ้ำมาจนเริ่มจับจังหวะการควบคุมกล้ามเนื้อสำหรับการเป่าลมและนิ้วเรียวสำหรับการเปลี่ยนตัวโน๊ตดนตรี..
ทุกวันหลานสาวจะแอบมาฝึกดนตรีที่สวนแห่งนี้ งดงามเหมือนคนชอบดนตรีงาม เสียงขลุ่ยอ่อนโยนแบบเด็ก ๆ เสียงซุนที่ดังกลมวนราวกับรสชาติอันกลมกล่อม ไหนจะเครื่องดนตรีบางอย่างที่นางอาจจะไม่ได้พิศวาทมันแต่กลับเรียนรู้อย่างความชอบ..สะกิดบางอย่างในใจของผู้เป็นครูเฒ่าที่เคยได้ฝึกดนตรีแห่งสงครามมาทั้งชีวิต
“เจ้าจะเล่นดนตรีได้ดีกว่าข้าในวันหนึ่งหยาเอ๋อร์” นางบอกหลานสาวตัวเองเช่นนั้น เสียงดนตรียังไม่เสนาะแต่ซื่อตรง เสียงที่ออกมายังไม่สมบูรณ์แต่เปี่ยมไปด้วยใจรัก และหลินหยาก็เริ่มฝึกดนตรีมาเรื่อย ๆ จนครบ 10 ปีแล้วล่ะ
https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png
@Admin
รูปภาพ: (เฉพาะคนแรกได้สิทธิ์เลือกภาพ 84x84 px)ทักษะความชำนาญ: 1) ทุกการโรลเพลย์บรรเลงดนตรี 10,000 ไบต์ให้ฝูงชนฟัง (สแต็กช้อนกันได้ 5 สแต็กเท่านั้น)ผู้ฟังเสียงดนตรีของคุณจะได้รับ +5 EXP และ ตัวคุณได้รับ (เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง +30 พลังใจ หรือ +5 บารมี)2.1) มีโอกาสได้รับเชิญไปร่วมจัดการแสดงต่อหน้าพระพักตร์จักรพรรดิในวาระโอกาสต่าง ๆ จะได้รับความโปรดปรานพิเศษ +10 โบนัส และ +15 บารมี2.2) บรรเลงดนตรีจีบ NPC จะได้รับโบนัสความสัมพันธ์+53) เมื่อแข็งแกร่งระดับหนึ่ง จนมีฝีมือการดนตรีเป็นเลิศ จนได้รับพรจากเทพ ยอดนักดนตรีเมื่อกดใช้สกิล จะสามารถเลือกบรรเลงดนตรีให้กับเหล่าสัตว์อสูรแข็งแกร่งขึ้นได้ (พวกเขาจะได้รับ +2 Point)และตัวคุณเองจะมีตบะเพิ่มพูนขึ้นเช่นเดียวกัน (+15 ตบะฝึกฝน)
หน้า:
[1]