ปิ่นโกสุม ✽ PIN-KO-SUM
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-9-15 20:45 <br /><br /><div align="right"><div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Liu Jian Mao Cao'); Liu Jian Mao Cao {font-family: 'Liu Jian Mao Cao';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=KoHo:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap'); KoHo {font-family: 'KoHo';}
</style>
<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}
img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}
img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>
<style>
#boxSkyhawk02 {
width: auto;
align: center;
border: 0px solid;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-image: url("https://i.pinimg.com/564x/5b/d9/86/5bd986add6aec5d23ed9cfbbbea17c75.jpg");
}
</style>
<style>
#boxSkyhawk02-01 {
width: 800px;
align: center;
border: 0px solid;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-color: rgba(31,62,31,0.9);
}
</style>
<style>
#boxpin03 {
width: 650px;
align: center;
border: 0.5px outset #8c5c54;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-color: rgba(0,0,0,1);
}
</style>
<div id="boxSkyhawk02">
<div align="center">
<font face="Charmonman"><font size="10"><font color="161,160,165"><h2><br><br>PIN-KO-SUM ✽ ปิ่นโกสุม<br><br></h2></font></font></font><br>
<div id="boxpin03">
<center><font face="Charmonman" size="5"></font><text><font face="Charmonman" size="5"><b>PIN-KO-SUM</b></font><font face="Koho" size="5"><br>ปิ่นโกสุม อนุตรโรจน์ [ปิ่น]</font></text></center>
<table>
<tbody>
<tr><th><img height="420" src="https://i.imgur.com/9EqFYWB.jpeg" border="0" alt="">
</th>
<th>
<div style="text-align: left; margin : 35px;"><font face="Koho" size="3" color="white"><text>
<b style="color: rgb(161,160,165);">วันเกิด : </b><font color="#a1a0a5"> 31 มีนาคม 2542</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ราศี : </b><font color="#a1a0a5"> มีน</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">กรุ๊ปเลือด : </b><font color="#a1a0a5"> B</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">MBTI : </b><font color="#a1a0a5"> ISFP</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">อาชีพ : </b><font color="#a1a0a5"> นักแปลอิสระ<br></font><br>
<font color="#a1a0a5"><i>มนุษย์ฟรีแลนซ์ที่เสพติดความธรรมดาของชีวิต มักจะลี้หายติดต่อไม่ได้ทีละเดือนๆ แล้วโผล่กลับสังคมในสภาพเหมือนโดนผีเข้า รักยิมยิ่งชีพ ซิ้มป์การออกกำลังกาย กลัวตายก่อนคนหัวขาว</i><br></font><br>
<center><font face="Koho" size="3" color="#a1a0a5">" ขอบตาไม่ไหว แต่หัวใจก็มาดิค้าบ "</font></center><br>
</text></font><p></p></div></th>
</tr></tbody></table>
<div align="center"><img id="aimg_ovf6F" onclick="zoom(this, this.src, 0, 0, 0)" class="zoom" src="static/image/hrline/B15.gif" onmouseover="img_onmouseoverfunc(this)" onload="thumbImg(this)" border="0" alt=""></div>
<br><table>
<tbody>
<tr><th>
<div style="text-align: left; margin : 5px;"><font face="Koho" size="3" color="#ab643f"><text>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 1</b><font color="#ab643f">│เชอร์รี่ที่ปริแตก<a href="https://han.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=202&pid=1116">➤</a></font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 2</b><font color="#ab643f">│ปิ่นประดับที่หักงอ</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 3</b><font color="#ab643f">│เรื่องราวของไข่มุก</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 4</b><font color="#ab643f">│ศรัทธาของผู้ไร้เดียงสา</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 5</b><font color="#ab643f">│กฤตภาคแห่งความจีรัง</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 6</b><font color="#ab643f">│เขียนไว้เฉยๆ</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 7</b><font color="#ab643f">│พอมีอะไรเขียนอยู่</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 8</b><font color="#ab643f">│มันเห็นภาพชัดกว่า</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 9</b><font color="#ab643f">│-</font><br>
<b style="color: rgb(161,160,165);">ความทรงจำที่ 10</b><font color="#ab643f">│-</font><br></text>
</font></div><font face="Koho" size="3" color="#c0c0c0">
</font></th>
<th><div style="text-align: left; margin : 40px;"><img height="400" src="https://i.imgur.com/uj7JrlE.png" border="0" alt=""></div>
</th>
</tr></tbody></table>
<br>
</div>
<style>
h2 {
color: white;
text-shadow: 16px 16px 32px white;
}
</style>
<style>
text {
color: #a1a0a5;
text-shadow: 3px 3px 6px #8c5c54;
}
</style>
<br>
<font face="Sriracha"><font size="6"><font color="white"><h2>ผู้เป็นยอดแห่งบุปผาทั้งมวล</h2></font></font></font>
<style>
#boxSkyhawk03 {
width: 400px;
border: 1px outset #8c5c54;
padding: 40px;
border-radius: 25px;
background-color: rgba(255,255,255,0.9);
}
</style>
<br>
<div id="boxSkyhawk03">
<div align="center">
<img height="220" src="https://i.imgur.com/Dty6WYh.jpeg" border="0" alt=""><br><br>
<div style="display : block; float: center; width: 100%; text-align: center;"><font color="#6c3b23" face="Koho" size="4">
<font color="#ab643f"><b>ยังไม่ปรากฏข้อมูล</b>
</font></font><br>
<iframe width="0" height="0"src="https://www.youtube.com/embed/gCnCFtbY0ZI?si=B4_kP92jFXjiFDDz&autoplay=1&showinfo=1&modestbranding=1&iv_load_policy=3&cc_load_policy=1" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen></iframe>
</div></div></div>
<br><br>
</div>
</div>
</div></div> แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-9-15 20:42 <br /><br /><div align="right">
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Liu Jian Mao Cao'); Liu Jian Mao Cao {font-family: 'Liu Jian Mao Cao';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=KoHo:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap'); KoHo {font-family: 'KoHo';}
</style>
<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}
img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}
img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>
<style>
#boxSkyhawk02 {
width: auto;
align: center;
border: 0px solid;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-image: url("https://i.pinimg.com/564x/5b/d9/86/5bd986add6aec5d23ed9cfbbbea17c75.jpg");
}
</style>
<style>
#boxSkyhawk02-01 {
width: 800px;
align: center;
border: 0px solid;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-color: rgba(31,62,31,0.9);
}
</style>
<style>
#boxpin03 {
width: 650px;
align: center;
border: 0.5px outset #8c5c54;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-color: rgba(0,0,0,1);
}
</style>
<div id="boxSkyhawk02">
<br><br>
<div align="center">
<div id="boxpin03">
<center><font face="Charmonman" size="5"></font><text><font face="Charmonman" size="5"><b>PIN-KO-SUM</b></font><font face="Koho" size="5"><br>ความทรงจำที่ 1<font color="#ab643f">│เชอร์รี่ที่ปริแตก</font></text></center>
<div align="left"><font face="Koho"><font size="3">
<br>
<text><font size="4"><b>01 เชอร์รี่ที่ปริแตก</b></font>
<br>
<br>
<b>“ มึงถูกคนเดียวอะ คนอื่นผิดหมด โธ่…คนอื่นเป็นคนชั่วหมด เอ็งเป็นคนดีที่สุด ”</b>
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
<i>แปะ แปะ แปะ</i>
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
เสียงปรบมือดังสนั่นก้องไปทั่วโรงอาหารประจำคณะมนุษย์ศาสตร์ ช่วงเวลาห้าโมงเย็นที่นี่เริ่มจะไม่มีคนพลุกพล่านแล้ว เหลือก็แต่แก๊งเด็กปีสองที่มีแพลนจะโต้รุ่งปั่นงานอยู่กลุ่มเดียว สาววัยสิบเก้าปีสวมแว่นสายตาหนาเตอะเบาเสียงปรบมือของตัวเองลงในช่วงท้าย ยักไหล่มองแผ่นกระดาษในมือแสร้งทำเป็นเออออกับประโยค “มึงจะแขวะกูทำเชี่ยอะไร! กูผิดกูก็ไม่รู้ไหมอีนี่” แฝงอารมณ์ขุ่นๆ ของเก้งหนุ่ม (A)
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“สันดานมึงเหี้ยแบบนี้ถ้าพวกกูไม่คบมึงก็ไม่มีเพื่อนละนะอีปิ่น”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
นัยน์ตาเรียวของปิ่นโกสุมตวัดมองเพื่อนหนุ่ม พลางทำหน้าทะเล้น “อะ อะ ขอโทษได้ไหมละ กูปากไม่ดีเอง อย่าให้กูต้องขุดเรื่องที่คาบพี่Xไปแดกมาเล่นละกัน”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“เอ๊า! กูไหมรู้ไหมละว่าเมนมึง ของแบบนี้ใครดีใครได้เถอะ!”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“จะทะเลาะกันทำเหี้ยอะไร มึง—กูมีนัด กู-ไม่-อยาก-โต้-รุ่ง พวกมึงรีบ อีปิ่น มึงรีบอ่านเดี๋ยวนี้ ใครมีอะไรรีบเสนอจะได้แก้ อย่าให้พรุ่งนี้มีใครติแก้หน้างานนะ กูจะแช่งให้ไม่มีผัว!” (B)
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
(A)เบ้ปาก “อีเจ้ก็เล่นแรงไป๊…”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ปิ่นโกสุมหาวแล้วหาวอีก…อันที่จริงนอกจากงานกลุ่มที่เป็นระดับงานราษฎร์แล้วเธอยังมีงานหลวงที่รับโปรเจกต์มาจากอาจารย์อีกชิ้น โต้รุ่งทำจนไม่ได้นอนมาหลายวันแล้ว ถ้าไม่ติดว่าลืมงานนี้กันทั้งแก๊งจนต้องมาปั่นวันสุดท้ายก่อนพรีเซนต์ให้ตายก็ไม่เห็นหัวเธอที่นี่
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
นัยน์ตาเรียวยาวทรงอัลมอนด์ของปิ่นโกสุมแทบจะปรือไม่ขึ้น “พวกมึงฟัง…” เธอกวาดสายตาพยายามเพ่งหน้าจอที่อักษรซ้อนกันอยู่สองสามชั้น
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
<i>“...ดินปืนคือวัตถุระเบิดเคมีระดับแรกเริ่ม ปรากฏครั้งแรกในสมัยราชวงศ์ถังโดยนักเล่นแร่แปรธาตุซึ่งค้นพบว่ากำมะถัน ดินประสิว และผงถ่านสามารถสร้างระเบิดที่รุนแรงได้ โดยสูตรการผลิตดินปืนที่เก่าแก่ที่สุดระบุเป็นลายลักษณ์ไว้ในบันทึกตำราพิชัยยุทธ์โบราณ : คัมภีร์หวู่จิงจงเหยา ซึ่งรวบรวมอาวุธในยุคโบราณ อาทิ หอกอัคคี (เครื่องพ่นไฟโบราณ) ลูกศร ชิ้นส่วนโลหะ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของอาวุธประเภทปืน…”</i>
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ปิ่นโกสุมอ่านเนื้อความ สี่สิ่งประดิษฐ์เปลี่ยนโลก : ดินปืน ไปเรื่อยๆ หัวคิ้วก็ยิ่งขมวดมุ่น ท้ายที่สุดก็เงยหน้าปราดมองเพื่อนอย่างกังวล
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“พวกมึง…รีเช็คเนื้อหาแปลกับข้อความในคัมภีร์หวู่จิงจงเหยาฉบับจริงแล้วหรือยัง”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ท่าทางตกตะลึงของเพื่อนๆ บอกคำตอบอย่างชัดเจน ทุกคนมีสีหน้าซีดเผือก เปรี้ยวที่ขวัญอ่อนกว่าใครเพื่อนพูดพลางยิ้มแหยะ “อ.ปัทมาแกไม่ซีเรียสขนาดนั้นหรอกมั้งมึง…”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“กับผีน่ะสิ! นางเฮี้ยนจะตาย มึ๊งเอ๊ย…กูไม่อยากจะพูด เมื่อวานเจ๊แกก็ฉอดใส่พี่ปีสามจนออกห้องไม่ถูก ถ้าอีเจ๊นี่ไม่ลาออกกูว่าปีนี้มีคนซิ่วอีกหลายคน” อีเจ้ (B) ใส่อารมณ์เต็มที่ นางเคยถูกอ.ปัทมาฉีกหน้ากลางเซคเลยเกลียดแกเข้าไส้ “ล่าสุดก็อีน้องฟรุ๊ตนั่น นางถูกชีว่าจนร้องไห้ มึง…น้องยิ่งใจบางอยู่”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
เสียงซุบซิบของอีเจ้ (B) ค่อยๆ เบาลง “ครั้งก่อนก็พี่แก้วใสอะ…ที่ลงรีเกรดกับเซค2 ถูกนางว่าจนทำหน้าไม่ถูกเลย นางว่าแรงมากเลยนะ…ไล่ให้ไปลาออกบอกว่าเรียนไปก็งั้นๆ เป็นภาระครอบครัว แม่ง…พูดอย่างกับว่าช่วยแม่เขาออกค่าใช้จ่าย นางสอนแล้วเด็กไม่เข้าใจก็เป็นเรื่องของนางกับเด็กปะ โยงอะไรไปเรื่องนั้น มึง—ละถามว่าไม่อ่านมาเหรอ…ดูแม่แกสั่งงานซิ๊ มีเวลานอนก็บุญเท่าไหร่แล้ว”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“เออ ขนาดอีแพรแม่งขยันขนาดนั้น นางยังอ่านไม่ทัน คราวหน้าแม่แกไม่แจกชีทให้พวกกูไปเรียนเองช่วงปิดเทอมวะ”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ปิ่นโกสุมนึกถึง อ.ปัทมา ในบทสนทนา ถ้าไม่นับปากหมาๆ ของเจ๊แก อ.ปัทมา ถือว่าสอนได้ดีและเป็นระบบมาก เสียแต่ระหว่างคาบแกสามารถสรรหาร้อยแปดประโยคมาด่านักศึกษาที่ตอบคำถามแกไม่ได้ว่า “โง่” ได้อย่างหลากหลาย ที่เบาสุดๆ ที่ปิ่นโกสุมเคยเจอมากับตัวคือ “อ่านมาแน่เหรอคะ ถ้าหนูอ่านมาก็ต้องตอบได้สิคะ งานที่ให้ไปไม่ใช่เปิดดูเฉลยจากเท็กซ์บุ๊คแล้วส่งค่ะ มีสมองก็คิดบ้างไม่ใช่คิดแต่จะโกง ไหนเธอลองตอบใหม่อีกครั้งซิ…เธออ่านแล้วต้องตอบได้สิ นี่ไม่ใช่คำถามที่ต้องคิดวิเคราะห์อะไรเลย ไม่ได้อ่านแล้วก็มาโกหกหน้าซื่อๆ”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ปิ่นโกสุมหน้าเสียขึ้นมา คำที่อ.ปัทมาดุเธอไม่แรงมากเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ แต่ปิ่นโกสุมก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจไม่หาย ไม่อยากระทั่งร่วมนินทาอีเจ๊นี่ไปด้วยกัน “พวกมึงพูดถึงนางทำเชี่ยอะไร มึงมีนัดไม่ใช่เหรออีเจ้! มึงอ่านเลยตากูไม่ไหวแล้ว”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
“สภาพ! อีปิ่นมึงไม่ได้นอนมากี่คืนแล้ว!” อีเจ้ (B) ถามเจือความห่วงใย
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ปิ่นโกสุมโบกมือตอบปัดไปหนึ่งประโยค อีเจ้ (B) เริ่มรีเช็คข้อความในชีทงานต่อพลางพูดออกความเห็น สมองของปิ่นโกสุมคงจะโอเวอร์โหลดไปแล้วมั้ง เธอจับใจความไม่ค่อยจะได้ นัยน์ตากลับเหม่อลอย นึกไปถึง “พี่แก้วใส”
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
หล่อนเป็นรุ่นพี่ปีสูง เรียนสาขานี้มาแล้วเจ็ดปีก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะจบ เพราะเป็นสายรหัสโคกันปิ่นโกสุมเลยพอจะจำหน้าค่าตาพี่แกได้บ้าง… พี่เขาคล้ายไม่มีหัวด้านภาษาเท่าไหร่ มักจะอึกอักตอนถูกเรียกตอบอยู่เสมอ ว่ากันว่า การเรียนในระดับมหาวิทยาลัยจะยากกว่าระดับมัธยมถึงห้าเท่า ตอนที่อยู่ระดับมัธยมจึงควรปูพื้นฐานคณะที่อยากเข้าให้แน่นไว้ ปิ่นโกสุมโชคดีที่เนื้อหาของปีหนึ่งและปีสองเธอเคยเรียนมาถึงจะเป็นพวกไม่อีนังขังขอบและเอื่อยเฉื่อยก็ยังผ่านแบบเกาะกลุ่มท็อปคลาสได้อย่างสบาย
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
แต่พี่แก้วใสต่างจากเธอ
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
หล่อนถูกคำว่า “ฉันทำไม่ได้” และ “ทำได้ไม่ดี” ในระดับมหาวิทยาลัยหล่อหลอมจนกลายเป็นคนหม่นเศร้า พอมองบุคลิกของพี่แก้วใส ปิ่นโกสุมก็รู้สึกเห็นด้วยกับคำวิจารณ์ของอ.ปัทมา “คนแบบนี้จบไปก็ทำงานไม่ได้หรอก” อาจจะโหดร้ายไปบ้าง แต่พี่เขาดูไม่เอาไหนจริงๆ
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
วันนี้เหมือนว่าพี่แกถูกอาจารย์เรียกไปพบอีกแล้ว ปิ่นโกสุมอาจมีเวลาเล็กน้อยคิดถึงเรื่องราวของคนอื่น แต่แค่แปปเดียวหญิงสาวก็กลับมาจดจ่อกับตัวเองอีกครั้ง…เพื่อนกำลังวุ่นวายกับการเทียบเอกสารแปล จังหวะที่งานกำลังคืบหน้าทีละเปราะจู่ๆ หูของปิ่นโกสุมก็ได้ยินเสียงหวีดเบาๆ เธอชะงักร่างกาย หัวคิ้วกดลงอย่างบางเบาพลางหันกลับมาด้านหลังอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น เสียงกัมปนาทราวกับหม้อแปลงระเบิดก็ดังขึ้น <b>ตุบ!</b> เสียงนั้นเรียกความสนใจจากทุกคน พริบตาเดียวความตื่นตะลึงก็กลายเป็นเสียงกรีดร้อง
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ปิ่นโกสุมรู้สึกเหมือนอะไรกระเซ็นโดนใบหน้า เธอรู้…มันคือ<b>เลือด</b>
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
หญิงสาวเบิกตาโพลงมองร่างที่กะโหลกยุบลงกึ่งหนึ่งตรงหน้า เลือดแดงฉานซึมหลั่งออกมาจากศีรษะ ราวกับผลเชอร์รี่ที่ถูกบีบจนเละ แขนที่ตกกระแทกจนผิดรูปมีสร้อยข้อมือจี้ดวงดาวเส้นหนึ่ง ปิ่นโกสุมจำได้ว่านั่นเป็นของเทคสายรหัสที่เธอนำไปขอบคุณรุ่นพี่ที่ช่วยดูแลตลอดเทอมหนึ่ง วันนั้นพี่แก้วใสยิ้มสดใส…เธอขนเอกสารกองใหญ่มาให้ พูดกับปิ่นโกสุมว่า “ตอนพี่อยู่ปีหนึ่งปรับตัวยากมาก มีเนื้อหาที่พี่ไม่เคยเรียนเยอะเลย พวกนี้เป็นเอกสารที่พี่เคยใช้ตอนปีหนึ่งถึงปีสาม น้องมีเวลาก็ค่อยๆ อ่านนะ ไม่เข้าใจอะไรทักถามพี่ๆ ได้ตลอดเลย” พี่แก้วใสมีรอยยิ้มสวยสดอยู่ที่ใบหน้าตลอดเวลา เป็นคนร่าเริงและใจดีประเภทที่ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรก็คงจะก้าวผ่านไปได้
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
เทียบกับ “คนไม่เอาไหน” ในความทรงจำก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ชั่ววินาทีนั้นขอบตาของปิ่นโกสุมร้อนผ่าว ปวดมวนท้องและพะอืดพะอม โก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย อีเจ้ (B) กระวีดกระวายจับโทรศัพท์แจ้งเหตุร้ายและโทร.เรียกรถพยาบาลเสียงสั่น ไม่นานรถฉุกเฉินและตำรวจก็เข้าควบคุมที่เกิดเหตุ พวกเธอถูกสอบปากคำ— ตอนนั้นปิ่นโกสุมสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไม่ว่าตำรวจจะถามอะไรเธอก็พูดไม่ออก ราวกับเมื่อคิดจะขุดคุ้ยฉากนั้นสมองจะกลายเป็นสีขาวโพลน ทว่าอันที่จริงเสียงและภาพในวันนั้นกลับชอนไชลึกลงไปในสมองผสานเป็นเนื้อเดียวกับความละอายใจกลายเป็นสิ่งที่กดทับหัวใจของปิ่นโกสุม เธอสะดุ้งตื่นกลางดึกหลายคืนติดต่อกัน ความมืดทำให้ฉากสุดท้ายที่ ‘เห็น’ พี่แก้วใสผุดขึ้นในสมอง เนิ่นนานไปปิ่นโกสุมก็ไม่สามารถนอนหลับในห้องที่มืดสนิทไร้แสงไฟได้อีก เธอเผชิญกับอาการนอนไม่หลับและโรคทางจิตเวชนับแต่นั้น…
<br>
<p style="text-indent: 3.5em;">
ราวกับว่าพี่แก้วใสยังตามหลอกหลอน</text>
<br><br>
<div align="center"><img id="aimg_ovf6F" onclick="zoom(this, this.src, 0, 0, 0)" class="zoom" src="static/image/hrline/B15.gif" onmouseover="img_onmouseoverfunc(this)" onload="thumbImg(this)" border="0" alt=""></div>
<br>
<center> ผมอยากรู้ว่าจะสามารถปลดล็อกการทำระเบิด/ปืนได้หรือไม่?<br> ( อยากควงปืนยิงปิ้วๆ ) <br> <b>รางวัล</b> : +2 Point , +20 ตบะฝึกฝน<br><a href="https://han.mooorp.com/?1">@Admin</a>
<br>
</div>
<style>
h2 {
color: white;
text-shadow: 16px 16px 32px white;
}
</style>
<style>
text {
color: #a1a0a5;
text-shadow: 3px 3px 6px #8c5c54;
}
</style>
</div>
</div>
<br><br>
หน้า:
[1]