❃ เว่ยเจียเหลียนฮวา | Weijia Lianhua | 魏佳莲花 - ประวัติผ่านแล้ว - The Myth of Han

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-7 00:25:45

❃ เว่ยเจียเหลียนฮวา | Weijia Lianhua | 魏佳莲花

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2025-6-21 00:25 <style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/NVfCa8t.jpg?1; background-attachment:fixed; %7D</style>

<style>
#Lian01 {
 border: 0px solid;
 width: 100%;
 padding: 0px 50px
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/WOnzYZR.jpg"); }
#Lian02 {
 border: 0px solid;
 width: 75%;
background-color: #011F39;}
table {
border-collapse: collapse;
width: 80%; }
th, td {
padding: 15px;
text-align: center;
vertical-align: top;
border: 0px solid #011F39; }
</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cactus+Classical+Serif&family=Charm:wght@400;700&family=Sarabun:ital,wght@0,100;0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;1,100;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800&display=swap" rel="stylesheet">

<div style="Right: -10px; position: fixed; bottom: 20px; 10px">
<img height="300" src="https://i.imgur.com/zw7bhOU.png" border="0" alt=""></div>

<div style="left: -10px; position: fixed; bottom: 20px; 10px">
<iframe width="150" height="80" src="https://www.youtube.com/embed/0xye0Q3ZidM?autoplay=1&loop=1" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" __idm_id__="8462337"></iframe> 
<img height="300" src="https://i.imgur.com/36UD2NQ.png" border="0" alt=""></div>

<div align="center">

<div id="Lian01">
<div id="Lian02">
<div style="height: 400px;background: linear-gradient(rgba(1,31,57,0) 50%, rgba(1,31,57,1)),url(https://i.imgur.com/k2gMXBK.jpeg) center/cover no-repeat;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;">
 魏佳莲花 
<img style="border-radius: 20px;" height="500" src="https://i.imgur.com/7wwCPd3.jpeg" border="" alt="">
</div>
 IMAGE : 田曦薇 (Tian Xiwei) 
 
<marquee direction="up" style=""><div style="text-align: center;">
风霜还不曾来侵蚀 
秋雨也未滴落 
青涩的季节又已离我远去 
我已亭亭不忧也不惧 
 
สายลมและเกร็ดน้ำค้างแข็งยังไม่มารานรุก 
หยาดฝนยามฤดูใบไม้ร่วงยังไม่ซัดสาด 
ฤดูกาลอันฝาดเฝื่อนก็ได้จากไกลไปจากตัวฉันแล้ว 
ฉันชูสล้างมิได้กังวล และมิได้หวาดกลัว </div></marquee>
 <img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> 
<table>
<tbody>
<tr><th><img height="350" src="https://i.imgur.com/BVi7L0W.gif" border="0" alt=""></th>
<th>魏佳莲花 
<div style="text-align: left;">ชื่อสกุล — เว่ยเจีย | Wèijiā 
ชื่อทางการ — เหลียนฮวา | Liánhuā 
วันเกิด — 18 อู่เยว่ กลางคิมหันต์ฤดู จงหยวนศกที่3 รัชสมัยฮั่นจิ่งตี้ 
เชื้อชาติ — ชาวฮั่น 
สถานที่เกิด — หนานหยาง 
ปณิธาน/อุดมการณ์ — ผู้เกียจคร้านไม่อดตาย ผู้พากเพียรเกินควรต่างหากที่เหนื่อยตาย 
ศาสนา — ม่อจื่อ
</div></th>
</tr></tbody></table>
 <img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> 
งานอดิเรก 
อ่านตำรา เล่นหมากล้อม จิบชา เล่นกับแมว ส่องบุรุษ “หยุดรังควานข้าได้หรือยังเจ้าคะ เจี่ยเจีย?”
 
<table>
<tbody><tr>
<th>สิ่งที่ชอบ</th>
<th>สิ่งที่ไม่ชอบ</th>
</tr><tr>
 <td>หมั่นโถว หมูกรอบอบน้ำผึ้ง เป็ดปักกิ่ง เกี๊ยวซ่า</td>
 <td>มะระ เต้าหู้ผัดพริกเสฉวน รสเผ็ดจัดจ้านเกินทน</td>
</tr>
<tr>
 <td>ชาขาว</td>
 <td>ชาหมัก</td>
</tr>
<tr>
 <td>ซิ่งเหรินโต้วฝู (เต้าหู้อัลมอนต์) บัวลอย ขนมกุ้ยฮวาพร้อมน้ำชา</td>
 <td>ขนมกุ้ยฮวา, ขนมผิงและขนมโก๋ที่ไร้น้ำชา…</td>
</tr>
<tr>
 <td> ม้วนตำรา </td>
 <td> การออกกำลัง… </td>
</tr>
<tr>
 <td> ดอกบัว ดอกเหมย ดอกหลี่ฮวา </td>
 <td> ดอกยี่โถ </td>
</tr>
<tr>
 <td> แมว </td>
 <td> ม้า </td>
</tr>
<tr>
 <td> ลาภลอย </td>
 <td> ความรู้สึกจนตรอก </td>
</tr>
<tr>
 <td>บุรุษรูปงาม </td>
 <td>เว่ยเจียอิงฮวา</td>
</tr>

</tbody></table> 
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/SDykpV7.gif" border="0" alt="">
 

ครอบครัว 
บิดา — เว่ยเจียฟูหยาง 
มารดา — เสวี่ยมู่หรง (ฟูเหรินรอง) 
มารดาใหญ่ — เฉินเจียเหยา (ฟูเหรินใหญ่) 
พี่น้อง — เว่ยเจียมู่หงเว่ยเจียอิงฮวา (ล้วนเป็นพี่น้องต่างมารดา) 
อื่น ๆ — ไม่มี 
 
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/e7ZwZQl.gif" border="0" alt="">
 
สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข — ได้ทำงานอดิเรก และ ปราศจากพี่สาว 
ความกลัว — ไร้ซึ่งจุดยืน และ ตัวตน 
ข้อบกพร่องร้ายแรง — หวาดกลัวม้าจากเหตุการณ์ในอดีต ขึ้นรถม้าได้ ยืนมองห่าง ๆ ได้ หากเข้าใกล้จะใจสั่น เหงื่อตก หายใจกระชั้นขึ้น เมื่อขึ้นขี่หลังม้าจะหวาดกลัวตัวสั่นเป็นลูกนก หากอยู่หน้าม้าที่กำลังพยศ ยกขาขึ้นจะเป็นลมทันที 
โรคประจำตัว — ไม่มี 
 <img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> 

ว่าด้วยสตรีผู้มีนามว่า “เว่ยเจียเหลียนฮวา” 
“สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง หากมีเงินชั่งย่อมราบรื่น” 
“สายตาใต้เท้ามักกว้างไกลสุดขุนเขา ทว่าอย่าลืมหยิบเส้นผมบางคาดดวงตาท่านด้วย แล้วใต้เท้าจักพินิจได้ถึงร่องรอยไม่ไกลจากใต้ฝ่าเท้าท่านเท่านั้น” 
“จดจำไว้เถิดเจี่ยเจียแห่งข้าหากท่านประสงค์สิ่งใดจากข้า อย่าได้หวังซึ่งสิ่งนั้นเชียว” 
“ท่านพ่อ ถือเสียว่าข้าชดใช้บุญคุณต่อท่านแล้ว ได้โปรดอย่ากระทำตนเป็นบิดาข้าอีกเลย” 
 
 
บุคลิกภาพ 
เว่ยเจียเหลียนฮวาเป็นสตรีจอมมารยานางมักเสแสร้งเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ดวงหน้ากลม แก้มพองนุ่มมักประดับรอยยิ้มเจ้ากระต่ายแสนซนอยู่เสมอ ดวงตาสีนิลกลมโตดุจเมล็ดซิ่งมักฉายเพียง แผนการมากมายเพื่อตอบแทนการรังควานของพี่สาวต่างมารดา ไม่อาจรู้เลยว่าร่างบางภายในห้องนอน ปิดตายมิให้ผู้ใดล่วงรู้เจ้าตัวแสนซนจะเป็นเช่นไร ?

 
<img src="https://i.imgur.com/n9qQhBZ.png" border="0" alt="">
 

<div style="height: 400px;background: linear-gradient(rgba(1,31,57,1) 50%, rgba(1,31,57,0)),url(https://i.imgur.com/OAjZhNw.jpeg) center/cover no-repeat;"></div>

</div>
</div>

</div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-7 14:36:34

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2025-6-21 00:26 <style>
#Lian01 {
 border: 0px solid;
 padding: 0px 50px
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/WOnzYZR.jpg"); }
#Lian02 {
 border: 0px solid;
 width: 75%;
background-color: #011F39;}
#Lian03 {
 border: 0px solid;
 padding: 0px 50px;
 width: 75%;
background-color: #011F39;}
</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cactus+Classical+Serif&family=Charm:wght@400;700&family=Sarabun:ital,wght@0,100;0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;1,100;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">

<div id="Lian01">
<div id="Lian02">
<div style="height: 400px;background: linear-gradient(rgba(1,31,57,0) 50%, rgba(1,31,57,1)),url(https://i.imgur.com/k2gMXBK.jpeg) center/cover no-repeat;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;">
 ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน 
<img style = " border-radius: 30px;"src="https://i.imgur.com/ebzy4fB.jpeg" border="" alt="">
</div> 
<div id="Lian03">
<div align="left">
“จงกระทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น”
 
ประโยคนี้คือคติประจำสกุล เว่ยเจีย สกุลบัณฑิตแห่งต้าฮั่นอันยิ่งใหญ่ บุรุษมากมายผู้นำหน้าด้วยสกุลนี้ล้วนรับราชการขุนนางทั้งสิ้น สตรีผู้นำหน้าด้วยสกุลนี้เองย่อมเพียบพร้อมด้วยกิริยามารยาท งานเรือนไม่ขาด งานปรนนิบัติไม่บกพร่อง ทั้งหมดนี้คือสกุลเว่ยเจียอันเป็นที่เคารพของชาวบ้านเมืองหนานหยาง หากแต่ว่ากับ “เว่ยเจียเหลียนฮวา” คงไม่อาจใช้คำนิยามของสกุลนี้ได้เต็มปากนัก
 
18 ลิ่วเยว่ ต้นคิมหันต์ฤดู จงหยวนศกที่3 รัชสมัยฮั่นจิ่งตี้ เมืองไคเฟิง 
ในคืนที่ดวงดาราพร่างพราย สายลมช่วงหมางจ้งเย็นสบาย เสียงเล็กแหลมกู่ร้องลอดออกมาจากเรือนเล็กของจวนสกุลเว่ยเจีย เสียงของก้อนแป้งตัวน้อยผู้ได้รับนามแสนงดงามดุจดอกบัวเว่ยเจียเหลียนฮวานางเกิดมาด้วยความรักหรือไม่นั้นไม่อาจทราบได้ สิ่งที่เที่ยงแท้ยิ่งกว่าใจคนคือนางเป็นบุตรคนที่ 3 ของนายแห่งสกุลเว่ยเจียอย่าง เว่ยเจียฟูหยาง เจ้ากรมโยธาธิการ ร่วมกับ ฟูเหรินรอง เสวี่ยมู่หรง
 
เว่ยเจียเหลียนฮวาเติบโตมาอย่างเรียบง่ายไม่เกินจริงนัก ชีวิตของนางที่ยังคงต้องอาศัยอ้อมอกมารดาไม่มีอะไรมากไปกว่าการได้รับความรักจากมารดาและบิดาที่มอบความรักอย่าง “เท่าเทียม” มีพี่ชายใหญ่ เว่ยเจียมู่หง ผู้อายุมากกว่านาง 5 ปี มาเยี่ยมเยียนนางเป็นครั้งคราว พี่หญิงรอง เว่ยเจียอิงฮวา ผู้อายุมากกว่านาง 4 ปี มาเยี่ยมเยียนพร้อมฟูเหรินใหญ่ครั้งเดียวตามมารยาท ทุกอย่างแลเหมือนจะเรียบง่ายทั่วไปจนกระทั่งนางอายุเข้า 4 ขวบ เริ่มเตาะแตะก้าวเดินไปตามประสาจนได้พบกับ “ความจริงใจของเจี่ยเจีย”
 
กลางเหมันต์ฤดูอันหนาวเหน็บในหูหยวนศกที่ 1 เว่ยเจียเหลียนฮวาอายุได้ 4 หนาว นางเดินออกจากเรือนเล็กไปกลางสวนของจวนโดยไม่ได่เอ่ยบอกผู้ใดเพื่อเล่นหิมะปุยนุ่ม ณ ที่ตรงนั้นพบเข้ากับ พี่หญิงรองอย่างเว่ยเจียอิงฮวากำลังปั้นกระไรสักอย่างกลม ๆ จากหิมะขาวพิสุทธิ์ เด็กเล็กที่คิดเพียงว่าที่แห่งนี้คือบ้านของนาง สาวน้อยวัย 8 หนาวตรงหน้าของนางก็เป็นพี่สาวของนาง ใยมารดาถึงระแวดระวังมิให้นางออกมาวิ่งเล่นไกลเรือนเล็กถึงเพียงนั้นเว่ยเจียเหลียนฮวาไม่รอช้าก้าวเดินไปเอ่ยขอปั้นหิมะเล่นกับพี่หญิงรองด้วยน้ำเสียงสดใสแม้ว่าจะอ้อแอ้น่าเอ็นดูก็ตาม
 
“ย่อมได้ เหม่ยเหมย มาเล่นปาหิมะกัน” นางนิ่งงันไปชั่วครู่ก่อนจะพยักเพยิดสาวใช้ข้างกายให้ไปที่ไหนสักที่และหันมาแย้มยิ้มเอ่ยตอบนางผู้เป็นน้องสาว“วิธีการเล่นไม่ยากเพียงเจ้าปั้นหิมะเช่นนี้แล้วก็ปาใส่ผู้อื่น”
 
และหิมะกลมลูกนั้นก็ถูกปาใส่ร่างเล็กของนางจนเสียหลักนั่งจุ่มกับพื้น ใบหน้าจิ้มลิ้มเจ้าของผลงานนี้ยกมุมปากขึ้นพอใจมากเชียว
 
“กระไรนะ ? เจ้ายังมิเข้าใจหรือ ? ปาเช่นนี้อย่างไรเล่า เหม่ยเหมย”
 
และเกล็ดเหมันต์เย็นเหยียบลูกแล้วลูกเล่าก็ถูกปาใส่นางจนร่างชาเกินขยับกายลุกจากผืนดินสีขาวโพลน ดวงใจดวงน้อยที่หยิบยื่นให้เป็นคราแรกของชีวิตได้แตกสลายลงทันตา ไม่นานนักบ่าวใช้ก็มาเรียนพี่หญิงรองถึงการมาของฟูเหรินรองหรือเสวี่ยมู่หรง สตรีทั้งสองจึงรีบเดินจ้ำอ้าวออกจากสวนกลับเรือนใหญ่ ทิ้งไว้เพียงเหลียนฮวาบอบเฉาร่างชาและหยดน้ำตาแห่งความโศกา
 
“เหลียนฮวาอยากเล่นกับพี่หญิงรอง พี่หญิงรองเลยบอกว่ามาเล่นปาหิมะกัน แต่ว่าเหลียนฮวาไม่ทันจะปาพี่หญิงรองก็ปาใส่ข้าเสียแล้ว ข้าไม่อาจตอบโต้นางได้เลยเจ้าค่ะ”
 
เสวี่ยมู่หรงเร่งปัดหิมะออกจากกายเล็กบอบบาง โอบกอดนางไว้แนบแน่นก่อนจะอุ้มเพื่อกลับเรือนเล็กไปนางจับไข้ร่วมสามทิวาสามราตรีพร้อมกับได้ยินข่าวแว่วมาถึงใบหูเล็กว่ามารดาของนางไปโวยวายเสียจนเรือนใหญ่แทบแตกและเว่ยเจียอิงฮวาถูกลงโทษ แม้จะเบาเกินกว่าความทรมานของบุตรีคนเล็กก็ตาม
 
หลังจากวันนั้นเว่ยเจียอิงฮวาดูเหมือนว่าจะไม่ลดละการกลั่นแกล้งเว่ยเจียเหลียนฮวา รังแต่จะมากขึ้นเสียด้วยซ้ำเมื่อเว่ยเจียฟูหยางมักจะไม่ค่อยอยู่เรือนด้วยหน้าที่ของเจ้ากรมโยธาธิการ บ้างก็ทำข้าวของแตกแล้วโทษนาง บ้างก็ขัดแข้งขัดขา บ้างก็ทำน้ำชาหกรดกาย สารพัดจะสรรหาวิธีการมารังควานเหลียนฮวาในวัย 6 หนาวที่อยู่กับการโดนกลั่นแกล้งเคยหมดความอดทนจนตะโกนก้องร้องถามถึงเหตุแห่งความเกลียดชัง “เจ้ามันนังลูกชู้” นี่คือคำตอบที่ติดตรึงภายในใจ เว่ยเจียอิงฮวาผู้เป็นพี่สาวต่างมารดาก็ตะโกนตอบโต้พร้อมชี้นิ้วจิ้มกระหม่อมกดลงให้ร่างเล็กเสียสมดุลจนล้มลง ต้องขอบคุณฟูเหรินใหญ่ มารดาของเว่ยเจียอิงฮวา และฟูเหรินรอง มารดาของเหลียนฮวาเองที่ออกมาจากการคารวะนายหญิงเฒ่าผู้เป็นย่าของเด็กทั้งสอง บทสรุปสุดท้ายคือเป็นนางที่ต้องคลายโกรธด้วยตนเองโดยไร้คำขอขมาทั้งสิ้นนอกจากมารดาที่เอ่ยอย่างปวดใจและเล่าทุกอย่างให้นางได้ฟัง
 
“เถือเสียว่ามารดาเล่านิทานให้ฟังเถิด”
 
เสวี่ยมู่หรงเล่าว่านางนั้นเป็นบุตรีในครอบครัวพ่อค้าคาราวานใหญ่ตามเส้นทางสายไหม แม้นร่ำรวยทว่ามิได้ลงหลักปักฐานที่ใด ครั้นเมื่อคาราวานหยุดพำนักและค้าขายที่ลั่วหยางนางก็ได้พบกับ เว่ยเจียฟูหยาง ราวกับด้ายแดงที่ดึงรั้น นางมิอาจละสายตาไปจากเขาผู้นั้นได้เลยนับว่ามีวาสนาชะตาพานพบเมื่อหญิงงามถูกคุกคามจากชายโฉดไร้สติ ยอดบุรุษเช่นเขาจึงออกหน้าช่วยเหลืออันเป็นบ่อเกิดความสัมพันธ์ในโรงเตี๊ยมใหญ่ตลอดระยะเวลาที่คาราวานปักหลักค้าขายในลั่วหยางทั้งคู่ต่างเวียนมาพบสบดวงตาสนทนาอยู่บ่อยครั้งจนเป็นความรักใคร่อย่างช่วยไม่ได้
 
 “หากจักผิดที่ผู้ใด ให้ผิดที่มารดาไม่รักดี”
 
สุดท้ายแล้วทั้งคู่ก็ลักลอบมีความสัมพันธ์กันโดยมิได้ตบแต่งจนมารดาตั้งท้องอ่อนจึงส่งข่าวไปบอกเว่ยเจียฟูหยาง และจบที่ให้เสวี่ยมู่หรงตบแต่งเป็นฟูเหรินคนที่สองของจวนสกุลเว่ยเจีย
 
“จงจดจำไว้เสี่ยวเหลียนฮวาของข้า แม้นมารดามิได้มีอำนาจมากมายภายในจวน ทว่าเจ้าอย่าได้ยอมผู้ใด”
 
กลางเหมันต์ฤดูในสือเอ้อร์เยว่ ณ หูหยวนศกที่ 3 เว่ยเจียเหลียนฮวาละทิ้งแล้วซึ้งความหวังในครอบครัวแสนอบอุ่น
 
หลังจากความหนาวเหน็บในวันนั้นก็ไร้ซึ่งเหลียนฮวาผู้อ่อนหวาน ไร้ซึ่งดวงตาร้องขอความรักจากครอบครัวทั้งผอง มีเพียงยายกระต่ายแสนซนต่อล้อต่อเถียง ยียวนการละครจนทำเอานายหญิงเฒ่าส่ายหัวพัลวัน ยิ่งเมื่อได้เผชิญหน้ากับฟูเหรินใหญ่และเว่ยเจียอิงฮวาการล้อเลียนของนางจักดูน่าขันเป็นพิเศษ มีเพียงช่วงที่บิดาอยู่เรือนเท่านั้นกระมังที่จะได้เห็นเหลียนฮวาสงบลงบ้างส่วนพี่ชายใหญ่นั้นเข้าสำนักศึกษาแล้วนานครั้งจึงจะกลับเรือน สำหรับนางแล้วพี่ชายใหญ่ผู้นี้ก่อนหน้าแลเหมือนเอ็นดูนางอยู่บ้าง ทว่าเมื่อท่าทีของเว่ยเจียอิงฮวา น้องสาวร่วมมารดาของเขาเกลียดชังอย่างชัดเจนก็ไว้ซึ่งท่าทีเป็นกลางและทำเพียงเฝ้ามองอย่างไร้ท่าทีเท่านั้น…ซึ่งนั่นก็มิได้ทำให้นางรู้สึกขอบคุณแต่อย่างใด
 
ณ เจี้ยนหยวนศก ปีที่ 6 เมื่อลมวสันต์หอบกลิ่นเหมยฮวาหนที่ 12 ของนางมาเยือน นางที่ไม่ต้องการจะเห็นหน้าฟูเหรินใหญ่ก็เอ่ยขอบิดาไปเรียนที่สำนักศึกษาสตรีที่เมืองลั่วหยาง ทว่านั่นก็ไม่ใช่เหตุผลเดียวที่นางต้องการไปสู่สำนักนั้น นางเชื่อมั่นว่าหากต้องการปีกกล้าขาแข็งจะต้องมีซึ่งอำนาจ และอำนาจสำหรับนางในตอนนี้หาใช่ครอบครัวที่รักไม่ ยิ่งก่อนหน้าที่นางจะเข้าศึกษา เว่ยเจียอิงฮวา เองก็เข้าศึกษาก่อนหน้านี้แล้วดังนั้นการที่นางเข้าเรียนด้วยแม้จะต้องทนเห็นหน้าเจี่ยเจียที่รักก็ตาม
 
แต่มีหรือนางจักต้องทานทนผู้เดียวสิ่งใดที่ท่านปรารถนา ข้าจักคว้ามาให้ดู

 
 
<div align="center"><img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""></div>
</div>
</div>
<div style="height: 400px;background: linear-gradient(rgba(1,31,57,1) 50%, rgba(1,31,57,0)),url(https://i.imgur.com/OAjZhNw.jpeg) center/cover no-repeat;"></div>
</div>
</div>

</div>

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

❃ เว่ยเจียเหลียนฮวา | Weijia Lianhua | 魏佳莲花