เว็บบอร์ด › บันทึกการทหาร › [บันทึกการทหาร] : ศึกฉีเหลียงซาน

RongXiuying โพสต์ 2025-8-14 01:03:55

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-8-14 01:20 <br /><br />


<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/chinese-pattern----1.jpg");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><p><br></p><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-24fdab4818df3c2eb1.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" style="text-align: left;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">หลังจากได้รับการรักษาจนร่างกายสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วอีกครั้ง แม้จะยังไม่เต็มร้อย แต่ก็เพียงพอสำหรับสถานการณ์ตรงหน้า ซิ่วอิงไม่รอช้าแม้เพียงเสี้ยววินาที ปลายเท้าดีดร่างออกจากเนินทรายพุ่งทะยานไปเบื้องหน้าดุจเหยี่ยวโฉบเหยื่อ ง้าวมังกรคู่ใจถูกควงสะบัดในมืออย่างคล่องแคล่ว แสงสีเงินวาววับสะท้อนกับแสงอาทิตย์ยามบ่ายที่ร้อนระอุ ตัดกับสีแดงฉานของโลหิตที่ยังคงเปรอะเปื้อนอยู่บนคมง้าว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทันทีที่ซิ่วอิงเคลื่อนไหว เจ้าหมาสามหัว คู่ใจก็กระโจนตามมาติดๆ มันคำรามก้องด้วยเสียงอันดุดัน ดวงตาทั้งสามคู่จ้องเขม็งไปยังเหล่าปีศาจมังกรดำที่กำลังอาละวาดปลุกขวัญกำลังใจให้แก่ทหารที่ยังคงยืนหยัดต่อสู้อย่างเหนื่อยล้า ซิ่วอิงกวาดสายตาไปทั่วสมรภูมิ และในที่สุดก็พบกับร่างสูงสง่าของ แม่ทัพฮั่วชวี่ปิ้ง ที่กำลังถูกปีศาจมังกรดำร่างกำยำสี่ตนโอบล้อมเอาไว้ พวกมันแต่ละตนถือกระบองเหล็กขนาดใหญ่ แกว่งเข้าใส่แม่ทัพหนุ่มอย่างไม่ยั้ง แม้ฮั่วชวี่ปิ้งจะสามารถปัดป้องและตอบโต้ได้อย่างแข็งแกร่ง แต่การถูกรุมเช่นนี้ย่อมเสียเปรียบอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ซิ่วอิงกัดฟันแน่น ตัดสินใจพุ่งตรงไปยังจุดนั้นทันที</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"เจ้าหมา! ไป!" </font><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงตะโกนสั่ง เจ้าหมาคำรามลั่น กระโจนนำหน้าเจ้านายไปยังกลุ่มปีศาจมังกรดำเหล่านั้น ด้วยพละกำลังมหาศาลของมัน เพียงแค่พุ่งชนร่างของปีศาจตนหนึ่งก็ถึงกับกระเด็นถอยหลังไปหลายวา ซิ่วอิงตามติดมาอย่างรวดเร็ว ง้าวในมือตวัดเป็นวงกว้าง ฟาดเข้าใส่ร่างของปีศาจมังกรดำตนที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุดอย่างแม่นยำ คมง้าวผ่าอากาศด้วยความเร็วสูง กรีดผ่านเกราะหนังหนาของปีศาจราวกับเฉือนเต้าหู้ เลือดข้นพุ่งกระฉูด ร่างของปีศาจร้ายทรุดฮวบลงกับพื้นทรายทันที</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ปีศาจมังกรดำอีกสามตนเห็นดังนั้นก็หันมาให้ความสนใจซิ่วอิงพร้อมกัน พวกมันคำรามก้อง โบกกระบองเหล็กเข้าใส่นางจากสามทิศทาง ซิ่วอิงหมุนตัวหลบกระบองที่ฟาดลงมาอย่างฉิวเฉียด ปลายง้าวแทงสวนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว จ้วงเข้าที่ช่องท้องของปีศาจตนหนึ่ง เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น ปีศาจตนนั้นทรุดตัวลงอีกตน ในขณะเดียวกัน เจ้าหมาก็เข้าตะครุบร่างของปีศาจอีกตนหนึ่ง ขย้ำด้วยกรามอันแข็งแกร่งทั้งสามหัวพร้อมกัน เกราะหนังหนาของปีศาจไม่อาจต้านทานแรงกัดอันมหาศาลได้ เสียงกระดูกแตกดังลั่น ปีศาจมังกรดำส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงฉวยโอกาสที่ปีศาจอีกสองตนกำลังเสียสมาธิ ง้าวในมือพลันเปลี่ยนเป็นท่าร่ายรำที่พลิ้วไหวแต่แฝงไว้ด้วยความอันตราย นางก้าวเท้าอย่างว่องไว หลบหลีกการโจมตีของกระบองเหล็ก พร้อมกับตวัดง้าวเข้าใส่ข้อต่อแขนของปีศาจตนหนึ่ง เสียงเนื้อฉีกขาดดังขึ้น กระบองเหล็กหลุดออกจากมือหยาบกร้านของมัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ฮั่วชวี่ปิ้งที่ถูกปลดจากพันธนาการก็โต้กลับทันควัน ทวนพู่แดงในมือพุ่งเข้าจู่โจมด้วยความเร็วราวสายฟ้าแลบ ปลายทวนแทงเข้าที่กลางหลังของปีศาจตนนั้นอย่างรุนแรง มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ทวนของแม่ทัพหนุ่มแทงทะลุเนื้อหนังจนเกราะหนาไม่อาจต้านทานได้ ซิ่วอิงไม่รอช้า รีบหมุนตัวอีกครั้ง ง้าวฟาดเฉียงขึ้น เจาะเข้าที่ลำคอของปีศาจตนนั้นอย่างแม่นยำ เลือดทะลักออกมาเป็นสาย ปีศาจร้ายล้มลงสิ้นใจเป็นตัวที่สาม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ปีศาจมังกรดำตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่มองเห็นความพ่ายแพ้ของพวกพ้องก็เกิดความหวาดหวั่น มันพยายามจะถอยหนี แต่ฮั่วชวี่ปิ้งไม่เปิดโอกาสให้มันทำเช่นนั้น เขาพุ่งเข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับส่งสัญญาณให้ซิ่วอิงล้อมปีศาจจากอีกทางหนึ่ง ซิ่วอิงเข้าประชิดตัวปีศาจตัวสุดท้ายอย่างว่องไว ง้าวของนางตวัดลงอย่างหนักหน่วง ผ่ากระหม่อมของปีศาจร้าย เลือดและเศษสมองกระจายไปทั่วบริเวณ ร่างของปีศาจมังกรดำล้มคว่ำลงกับพื้น เป็นอันสิ้นชีพตัวที่สี่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เมื่อสังหารปีศาจมังกรดำทั้งสี่ตนลงได้ ทั้งซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งก็หันมาสบตากันชั่วครู่ แววตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด ซิ่วอิงพยักหน้าให้เล็กน้อย ก่อนจะพุ่งทะยานออกไปข้างหน้าอีกครั้ง ฮั่วชวี่ปิ้งก็ทะยานตามติดไปไม่ห่าง การประสานงานของทั้งสองเป็นไปอย่างราบรื่นและเปี่ยมประสิทธิภาพราวกับเคยร่วมรบกันมานับร้อยนับพันครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"เจ้าหมา! ไปทางซ้าย!"</font><font color="#ffffff" size="3"> ซิ่วอิงตะโกนสั่ง เจ้าหมาสามหัวรับคำสั่ง กระโจนแยกตัวไปอีกทางหนึ่งเพื่อช่วยสกัดปีศาจที่กำลังดาหน้าเข้ามาอีกกลุ่มใหญ่ ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งพุ่งตรงไปยังศูนย์กลางของกองทัพปีศาจที่กำลังก่อความวุ่นวาย ง้าวของซิ่วอิงและทวนของฮั่วชวี่ปิ้งร่ายรำไปพร้อมกันดุจเงาตามตัว ง้าวของซิ่วอิงฟาดฟันเป็นวงกว้าง สร้างบาดแผลฉกรรจ์ให้กับปีศาจที่อยู่รอบกาย ในขณะที่ทวนพู่แดงของฮั่วชวี่ปิ้งพุ่งเข้าสังหารอย่างรวดเร็วและแม่นยำดุจสายฟ้าแลบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ปีศาจมังกรดำตนหนึ่งถือกระบองเหล็กขนาดใหญ่ฟาดเข้าใส่ซิ่วอิงอย่างรุนแรง นางใช้ปลายง้าวรับไว้ เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่น ซิ่วอิงถอยหลังไปหลายก้าวด้วยแรงปะทะที่มหาศาล ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ทวนพู่แดงของฮั่วชวี่ปิ้งก็แทงเข้าที่กลางลำตัวของปีศาจตนนั้นอย่างจัง เลือดปีศาจพุ่งออกมาจากบาดแผลราวกับน้ำพุ ร่างของมันกระตุกเกร็งและล้มลง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ระวัง!"&nbsp;</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-size: medium;">ฮั่วชวี่ปิ้งตะโกนเตือน เมื่อเห็นปีศาจอีกตนกำลังจะพุ่งเข้าโจมตีซิ่วอิงจากด้านหลัง นางหันขวับกลับไปในทันที ง้าวในมือถูกตวัดขึ้นอย่างรวดเร็ว ฟันเข้าที่ลำคอของปีศาจตัวนั้นจนขาดสะบั้น</span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">การต่อสู้ดำเนินต่อไปอย่างดุเดือด ง้าวของซิ่วอิงและทวนของฮั่วชวี่ปิ้งผสานพลังกันอย่างลงตัวและไร้ที่ติ บางครั้งซิ่วอิงเป็นฝ่ายเข้าจู่โจมเปิดทางให้ฮั่วชวี่ปิ้งเข้าทำลายล้าง บางครั้งฮั่วชวี่ปิ้งเป็นฝ่ายดึงความสนใจของปีศาจไว้เพื่อให้ซิ่วอิงหาจังหวะสังหาร ปีศาจมังกรดำล้มตายลงไปทีละตัวสองตัว ร่างของพวกมันกองพะเนินอยู่บนพื้นทรายสีแดงฉาน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงใช้ปลายง้าวเกี่ยวขาของปีศาจตัวหนึ่งให้ล้มลง ฮั่วชวี่ปิ้งไม่รอช้า พุ่งทวนแทงเข้าที่หัวใจของมันอย่างรวดเร็ว ง้าวของซิ่วอิงยังคงร่ายรำไปอย่างต่อเนื่อง สร้างบาดแผลให้กับปีศาจอีกตัวหนึ่ง จากนั้นฮั่วชวี่ปิ้งก็กระโดดข้ามร่างของปีศาจที่ล้มลง พุ่งทวนเข้าสังหารอีกตัวหนึ่ง การเคลื่อนไหวของทั้งสองรวดเร็วจนแทบมองตามไม่ทัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ภายหลังจากการต่อสู้อันดุเดือดที่เพิ่งจบลงไปได้ไม่นาน ผืนทรายสีแดงฉานยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด เสียงอาวุธกระทบกันเงียบลงชั่วขณะ เป็นช่วงเวลาที่ทหารทุกคนได้มีโอกาสพักหายใจ แต่แล้วความเงียบสงบนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทั่วทั้งสมรภูมิราวกับพื้นดินกำลังจะปริแยกออกจากกัน สัญญาณอันตรายที่บ่งบอกว่าหายนะครั้งใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทุกคนหันมองรอบกาย ทหารที่ยืนหยัดอยู่ต่างเสียหลักล้มลุกคลุกคลาน ทรายบนพื้นกระเพื่อมราวกับผิวน้ำที่ถูกโยนหินลงไป เสียงคำรามก้องดังแว่วมาแต่ไกล ก่อนที่เงาร่างมหึมาจะพุ่งทะยานจากแนวหลังของกองทัพปีศาจ ทะลวงร่างปีศาจระดับล่างที่ขวางทางจนกระจัดกระจายราวกับกำลังวิ่งฝ่าฝูงหุ่นฟาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในที่สุดร่างนั้นก็ปรากฏสู่สายตาทุกคน มันคือ ‘องครักษ์มังกรดำ’ รองแม่ทัพแห่งกองทัพปีศาจมังกรดำ ร่างกายของมันใหญ่โตกว่าปีศาจมังกรดำทั่วไปถึงเท่าตัว สวมเกราะเหล็กสีดำสนิทที่ประดับด้วยลวดลายสีทองอร่ามตั้งแต่หัวจรดเท้า ปีกขนาดใหญ่สีดำกางออกกว้างขวางเมื่อมันร่อนลงสู่พื้นดินอย่างหนักหน่วงจนพื้นทรายยุบลงเป็นวงกว้าง กระบองเหล็กขนาดมหึมาในมือของมันมีหนามแหลมประดับอยู่รอบด้าน เปล่งแสงทึบ ๆ น่าสะพรึงกลัว ดวงตาคู่เล็ก ๆ ของมันฉายแววความดิบเถื่อนและกระหายเลือดอย่างไม่อาจปกปิด แต่กลับไม่มีประกายของสติปัญญาอยู่เลย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">มันคำรามเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับสายฟ้าฟาด ลำตัวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อเคลื่อนไหวอย่างเก้งก้างและเชื่องช้า แต่ทุกย่างก้าวกลับทรงพลังมหาศาล มันมองข้ามทหารทั่วไปที่อยู่รอบกายไปเสียหมด สายตาของมันพุ่งตรงไปที่ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้ง ราวกับรับรู้ได้ว่าทั้งสองเป็นภัยคุกคามที่แท้จริง มันแกว่งกระบองเหล็กในมืออย่างไร้ทิศทางเพียงหนึ่งครั้ง ก็เกิดแรงลมมหาศาลที่กวาดทหารที่อ่อนแอให้ลอยละลิ่วไปไกลหลายจั้ง ซิ่วอิงต้องใช้ปลายง้าวปักลงไปในพื้นทรายเพื่อยึดตัวเองไว้กับที่ ในขณะที่ฮั่วชวี่ปิ้งก็ใช้ทวนต้านทานแรงปะทะนั้นด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทันใดนั้นเจ้าหมาสามหัวก็กระโจนเข้าหาศัตรูตัวฉกาจด้วยความกล้าหาญอย่างที่เคยทำมา แต่มันกลับถูกกระบองยักษ์ตวัดเข้าใส่จนร่างกระเด็นกลิ้งไปตามพื้นทรายหลายตลบ แม้จะยังไม่บาดเจ็บถึงชีวิต แต่ก็ทำให้มันเซื่องซึมไปชั่วครู่ ซิ่วอิงกัดฟันแน่น รู้ดีว่าศัตรูตรงหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่พวกตนจะรับมือได้โดยง่าย นางชำเลืองมองฮั่วชวี่ปิ้งที่ยืนอยู่ข้างกาย เขายืนนิ่ง สงบนิ่งยิ่งกว่าที่เคยเป็น แววตาของเขามั่นคงและแน่วแน่ ไม่มีความหวาดหวั่นใด ๆ ทั้งสิ้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงไม่รอช้า นางตัดสินใจเปิดฉากการโจมตีก่อน ง้าวในมือถูกสะบัดออกไปอย่างรวดเร็ว วาดเป็นวงโค้งสีเงินพุ่งตรงเข้าใส่ช่องว่างของเกราะที่บริเวณข้อต่อของปีศาจร้าย แต่กระบองยักษ์ของมันกลับถูกยกขึ้นมาป้องกันเอาไว้ได้ทันเวลา เสียงโลหะกระทบกันดังก้องสนั่น หูของทุกคนอื้ออึงไปชั่วขณะ ซิ่วอิงดีดตัวถอยหลังอย่างรวดเร็วเพื่อหลบกระบองที่ฟาดสวนลงมาด้วยความเกรี้ยวกราด ทิ้งรอยยุบขนาดใหญ่ไว้บนพื้นทรายเบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งไม่ยอมให้โอกาสทองนี้หลุดลอยไป ทวนในมือพุ่งตรงเข้าใส่ขาที่ใหญ่โตของมันอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ปลายทวนกระทบเข้ากับเกราะสีดำอย่างจัง เกิดประกายไฟสว่างวาบ แต่ไม่อาจเจาะทะลวงเข้าไปได้ ซ้ำร้ายยังส่งแรงสะท้อนกลับมาจนเขาต้องถอยหลังไปหลายก้าว ซิ่วอิงเห็นดังนั้นก็ตะโกนสั่งเจ้าหมาสามหัวที่เริ่มฟื้นตัว&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"เจ้าหมา! เข้าไปเบี่ยงเบนความสนใจ!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เจ้าหมาคำรามอย่างดุดัน เข้าพุ่งชนปีศาจร้ายจากด้านข้างทันที มันใช้กรงเล็บอันแหลมคมข่วนเข้าที่เกราะของมัน ส่งเสียงดังน่ารำคาญ ขณะที่กรามทั้งสามหัวก็พยายามกัดเข้าที่ข้อเท้าของมันอย่างต่อเนื่อง การโจมตีของมันไม่สร้างความเสียหายใด ๆ แต่ก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจของปีศาจตัวยักษ์ให้หันมาสนใจมันชั่วขณะ ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งจึงฉวยโอกาสนี้แยกกันเข้าโจมตีจากสองทิศทางพร้อมกัน ง้าวและทวนในมือร่ายรำเข้าใส่เป้าหมายอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เกราะที่หนาและแข็งแกร่งของมันกลับเป็นอุปสรรคที่ยากจะฝ่าฟัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แม้ทั้งสองจะร่วมมือกันได้อย่างยอดเยี่ยมเพียงใด แต่การโจมตีของพวกเขาก็เป็นเพียงแค่การสร้างรอยขีดข่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ บนเกราะของมันเท่านั้น องครักษ์มังกรดำส่งเสียงคำรามด้วยความหงุดหงิด มันสะบัดตัวอย่างแรง กระบองในมือฟาดออกไปอย่างไร้ทิศทางและไร้ชั้นเชิง แต่ด้วยพละกำลังอันมหาศาลของมัน การโจมตีแต่ละครั้งจึงเต็มไปด้วยอันตรายที่ไม่อาจประมาทได้ ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งต้องใช้ความว่องไวทั้งหมดที่มีในการหลบหลีกการโจมตีนั้นอย่างหวุดหวิด ท่ามกลางเสียงดังสนั่นของกระบองที่ฟาดลงบนพื้นทรายซ้ำแล้วซ้ำเล่า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงเห็นว่าการต่อสู้เช่นนี้มีแต่จะเสียเปรียบ นางจึงหันไปตะโกนบอกแม่ทัพฮั่วชวี่ปิ้ง&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ต้องหาจุดอ่อนของมันเจ้าค่ะ!"&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะดีดตัวเข้าโจมตีทางด้านหลังของปีศาจร้ายอีกครั้ง ซิ่วอิงอาศัยจังหวะนั้นพุ่งเข้าโจมตีที่ด้านหน้า พยายามล่อลวงให้มันหันมาสนใจและเปิดช่องโหว่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาจจะมีขึ้นมาได้ แม้จะรู้ว่าความฉลาดของมันมีไม่มาก แต่พละกำลังของมันก็เป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทวนพู่แดงในมือของแม่ทัพถูกพลิกกลับ พุ่งเข้าแทงใส่ข้อต่อขาด้านหลังขององครักษ์มังกรดำอีกครั้ง แม้จะสร้างเพียงประกายไฟ แต่ก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจของมันได้ชั่วขณะ ในขณะเดียวกันซิ่วอิงก็พุ่งตัวหลบการโจมตีที่ฟาดลงมาอย่างเกรี้ยวกราด นางพยายามสังเกตการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของมันอย่างละเอียดลออ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"เจ้าหมา! ขึ้นไป!"</font><font color="#ffffff" size="3"> ซิ่วอิงตะโกนสั่งอีกครั้ง เจ้าหมาสามหัวกระโจนขึ้นไปบนแผ่นหลังของปีศาจร้ายอย่างรวดเร็ว กรงเล็บแหลมคมเกี่ยวเข้ากับรอยต่อของเกราะอย่างเหนียวแน่น มันใช้กรามทั้งสามขย้ำเข้าที่ท้ายทอยของมันอย่างบ้าคลั่ง แม้จะกัดไม่เข้าแต่ก็สร้างความรำคาญใจให้แก่มันอย่างยิ่งยวด องครักษ์มังกรดำคำรามอย่างบ้าคลั่ง พยายามจะปัดร่างของเจ้าหมาออกไป แต่เจ้าหมาก็เกาะติดแน่นไม่ยอมปล่อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">นั่นแหละ! ซิ่วอิงเบิกตากว้างเมื่อเห็นเข้ากับแสงสีแดงเรืองรองที่ลอดออกมาจากช่องว่างระหว่างเกราะที่ท้ายทอยของมัน แสงนั้นเลือนลางและไม่ชัดเจนนัก แต่ก็เพียงพอที่จะยืนยันว่านั่นคือจุดอ่อนที่พวกเขากำลังตามหา!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"แม่ทัพฮั่ว! ที่ท้ายทอยเจ้าค่ะ!"</font><font color="#ffffff" size="3"> ซิ่วอิงตะโกนบอกฮั่วชวี่ปิ้งอย่างสุดเสียง ฮั่วชวี่ปิ้งพยักหน้ารับโดยไม่ต้องให้ใครบอกซ้ำอีก เขาดึงทวนกลับมาตั้งท่าอย่างแน่วแน่ เตรียมพร้อมที่จะพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง ซิ่วอิงเองก็ไม่รอช้า นางใช้ปลายง้าวเกี่ยวขาของมันเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ขณะที่เจ้าหมาก็กัดไม่ปล่อยอยู่ที่ด้านบน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">องครักษ์มังกรดำหันมาสนใจซิ่วอิงที่กำลังเกี่ยวขาของมันอยู่ มันเงื้อกระบองขึ้นสูงเตรียมจะฟาดลงมาใส่ร่างของนางอย่างรุนแรง แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเองฮั่วชวี่ปิ้งก็พุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศราวกับพยัคฆ์ติดปีก ร่างของเขาลอยอยู่เหนือศีรษะของปีศาจร้ายในชั่วพริบตา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f"><i>"ฮึ่ม!" </i></font><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ ทวนในมือถูกปลดปล่อยออกไปจากกำมือด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี ทวนพุ่งตรงไปยังท้ายทอยขององครักษ์มังกรดำ ด้วยความเร็วราวสายฟ้าฟาด มันเจาะทะลุผ่านช่องว่างระหว่างเกราะที่เจ้าหมาได้สร้างขึ้นอย่างแม่นยำ ลึกเข้าไปในเนื้อหนังของมันอย่างจัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวขององครักษ์มังกรดำดังขึ้นอย่างยาวนาน ร่างอันมหึมาของมันสั่นเทาอย่างรุนแรง พลังงานสีแดงเข้มพวยพุ่งออกมาจากบาดแผลราวกับน้ำพุ ก่อนที่เกราะเหล็กสีดำสนิทที่ปกคลุมร่างกายของมันจะเริ่มแตกร้าวและหลุดร่วงลงมาเป็นชิ้น ๆ ดวงตาเล็ก ๆ ที่เคยเต็มไปด้วยความดิบเถื่อนหรี่ลง ก่อนที่มันจะส่งเสียงร้องโหยหวนเป็นครั้งสุดท้าย และล้มลงสู่พื้นทรายด้วยเสียงอันดังกึกก้อง แผ่นดินสั่นสะเทือนเป็นวงกว้าง ฝุ่นควันลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เมื่อฝุ่นควันจางลง ภาพที่ปรากฏสู่สายตาทุกคนคือร่างที่ไร้วิญญาณขององครักษ์มังกรดำ นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นทราย ฮั่วชวี่ปิ้งร่อนลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล ทวนของเขายังคงปักคาอยู่ที่ท้ายทอยของปีศาจ ซิ่วอิงที่ใช้ปลายง้าวยันพื้นทรายเพื่อพยุงตัวขึ้นมาจากการปะทะครั้งสุดท้ายมองไปที่ฮั่วชวี่ปิ้งด้วยความโล่งใจก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เจ้าหมาสามหัวกระโดดลงจากร่างของปีศาจร้าย มันวิ่งไปหาซิ่วอิงก่อนจะใช้หัวทั้งสามคลอเคลียนางอย่างออดอ้อน ซิ่วอิงลูบหัวของมันเบา ๆ เป็นการให้รางวัล เหล่าทหารที่ยืนหยัดอยู่ต่างส่งเสียงร้องก้องแสดงความดีใจและขวัญกำลังใจถูกปลุกให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เสียงไชโยโห่ร้องของเหล่าทหารดังก้องไปทั่วสมรภูมิแห้งแล้ง แต่ความยินดีนั้นอยู่ได้ไม่นาน พื้นทรายที่เคยสงบเงียบพลันสั่นสะเทือนอีกครั้งอย่างรุนแรงกว่าคราวก่อน ทหารทุกคนต่างหยุดชะงัก สีหน้าของพวกเขากลับกลายเป็นความกังวลและหวาดหวั่น ซิ่วอิงหันไปมองหน้าแม่ทัพฮั่ว แววตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความระแวดระวัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในขณะที่ทุกคนกำลังรอคอยหายนะครั้งใหม่ ทรายเบื้องหน้าพลันแตกกระจายออกเป็นสองทาง เผยให้เห็นกองทัพปีศาจมังกรดำจำนวนมหาศาลที่ดาหน้าเข้ามา ทหารในชุดเกราะทมิฬเดินเรียงแถวเข้ามาอย่างเป็นระเบียบ เสียงฝีเท้าของพวกมันดังกึกก้องราวกับเสียงกลองศึกที่ประโคมขึ้นอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเงาขนาดใหญ่ที่ค่อย ๆ เคลื่อนมาเบื้องหน้าของกองทัพปีศาจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">และแล้วก็ปรากฏร่างสูงสง่าของบุรุษในชุดเกราะสีดำสนิทที่ประดับด้วยลวดลายสีทองอร่าม เขาเดินนำหน้ากองทัพด้วยท่วงท่าที่สง่างามและน่าเกรงขาม ใบหน้าของเขาคมคาย ริมฝีปากบางเฉียบยกยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม แววตาคู่คมกริบของเขาฉายแววความเจ้าเล่ห์และสติปัญญาต่างจากองครักษ์มังกรดำลิบลับ&nbsp; ในมือของเขาถือกระบี่สีดำสนิทที่เปล่งประกายแสงสีเงินเย็นเยียบชวนให้ขนลุก นั่นคือ แม่ทัพจอมทัพแห่งกองทัพปีศาจมังกรดำ ผู้ที่สั่งสมตบะจนสามารถแปลงกายเป็นร่างมนุษย์ได้ และพลังของเขาก็แข็งแกร่งกว่าปีศาจมังกรดำตนใดที่เคยปรากฏตัวในสนามรบแห่งนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"</font><font color="#ffffff" size="3"> เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังขึ้นจากปากของแม่ทัพปีศาจ</font><font size="3" color="#dda0dd"> "พวกเจ้าช่างน่าสมเพชยิ่งนัก อุตส่าห์ร่วมมือกันโค่นล้มองครักษ์ผู้ไร้สติปัญญาของข้าได้ แต่ดูจากสภาพของพวกเจ้าในตอนนี้แล้วก็คงได้แค่นี้กระมัง"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">คำพูดที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามนั้นทำเอาซิ่วอิงถึงกับเลือดขึ้นหน้า นางกำง้าวในมือแน่นจนข้อขาวโพลน พลางก้าวเท้าไปข้างหน้าเตรียมจะพุ่งเข้าไปสั่งสอนปีศาจโอหังตนนี้ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อฮั่วชวี่ปิ้งยื่นมือมาจับไหล่นางไว้แน่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ใจเย็นก่อนทหารหรง"</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งกระซิบเสียงเบา</font><font size="3" color="#556b2f"> "อย่าให้คำพูดของมันมาทำให้เราขาดสติ"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงหันไปมองฮั่วชวี่ปิ้ง เขาสบตานางด้วยแววตาที่สงบนิ่งและมั่นคง แสงแห่งความเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใดถูกส่งผ่านถึงกัน ซิ่วอิงพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจนัก แล้วถอยกลับไปยืนเคียงข้างเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"โฮ่! ยังมีเวลามาหยอกล้อกันอีกหรือ?" </font><font color="#ffffff" size="3">แม่ทัพปีศาจเย้ยหยัน</font><font size="3" color="#dda0dd"> "ดูเหมือนความตายที่อยู่ตรงหน้าจะยังทำให้พวกเจ้าไม่รู้สึกรู้สาสินะ"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งไม่สนใจคำพูดที่ยั่วยุ เขาเพียงดึงทวนออกจากร่างขององครักษ์มังกรดำ และก้าวเท้าออกไปเบื้องหน้าแล้วชี้ทวนพู่แดงไปยังแม่ทัพปีศาจ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"กองทัพของข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเข้ามาย่ำยีแผ่นดินนี้ได้อย่างแน่นอน เจ้าจงกลับไปเสียแต่โดยดีเถิด"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แม่ทัพปีศาจหัวเราะเสียงดังลั่น&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"หึ! มีเพียงความตายเท่านั้นที่จะรอคอยเจ้า" </font><font color="#ffffff" size="3">พูดจบมันก็ยกกระบี่ในมือขึ้นชี้มายังฮั่วชวี่ปิ้ง</font><font size="3" color="#dda0dd"> "ทหาร! บุก! สังหารทุกคนให้สิ้นซาก อย่าให้เหลือแม้แต่เงา!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">สิ้นคำสั่งกองทหารปีศาจก็ดาหน้าเข้ามาประหนึ่งคลื่นยักษ์ที่ถาโถมเข้าหาชายฝั่ง ทหารของฮั่วชวี่ปิ้งที่ยืนหยัดอยู่ก็ไม่ยอมแพ้ พวกเขาส่งเสียงคำรามและพุ่งเข้าปะทะกับศัตรูอย่างกล้าหาญ การต่อสู้ครั้งใหญ่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เสียงอาวุธกระทบกัน เสียงร้องของทหาร เสียงคำรามของปีศาจ ดังกึกก้องไปทั่วสมรภูมิ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งต่างพุ่งทะยานเข้าสู่ใจกลางของวงล้อมปีศาจอย่างรวดเร็ว ง้าวของซิ่วอิงตวัดเป็นวงกว้าง ตัดร่างของปีศาจที่ดาหน้าเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ในขณะที่ทวนของฮั่วชวี่ปิ้งก็พุ่งแทงเข้าสู่หัวใจของปีศาจอย่างแม่นยำและรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ การประสานงานของทั้งสองยังคงไร้ที่ติราวกับคนคนเดียวกัน แต่ครั้งนี้ศัตรูที่เผชิญหน้ามีจำนวนมหาศาลเกินกว่าที่จะรับมือไหว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ท่านแม่ทัพ! ปีศาจมีมากเกินไปเจ้าค่ะ!"</font><font color="#ffffff" size="3"> ซิ่วอิงตะโกนบอกเมื่อเห็นว่าทหารเริ่มเสียเปรียบและถูกต้อนจนมุม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"เจ้าหมา! ช่วยทหารทางซ้าย!"</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งออกคำสั่ง เจ้าหมาสามหัวคำรามรับคำแล้วพุ่งทะยานเข้าสู่กองทัพปีศาจทางด้านซ้ายอย่างบ้าคลั่ง มันใช้ร่างอันมหึมาของมันพุ่งชนและตะครุบปีศาจมังกรดำหลายตัวจนกระเด็นออกไป เปิดช่องว่างให้ทหารของฮั่วชวี่ปิ้งสามารถตั้งรับได้อีกครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในขณะที่ทั้งสามกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด แม่ทัพปีศาจก็ยืนมองดูการต่อสู้อยู่ห่าง ๆ ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ เขากำลังรอให้พลังของซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งอ่อนแรงลง ก่อนที่จะลงมือด้วยตัวเอง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทหารของฮั่วชวี่ปิ้งเริ่มเหนื่อยล้าลงเรื่อย ๆ ทุกการโจมตีและการปัดป้องเป็นไปอย่างเชื่องช้า ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งต้องใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีในการฟาดฟันและสังหารปีศาจที่เข้ามาไม่หยุดหย่อน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">จู่ ๆ ก็มีปีศาจมังกรดำตนหนึ่งถือกระบองขนาดใหญ่ฟาดเข้าใส่ซิ่วอิงจากด้านหลัง นางหันกลับมาอย่างรวดเร็วและใช้ด้ามง้าวรับไว้ แต่ด้วยความเหนื่อยล้าและแรงปะทะที่มหาศาลทำให้ง้าวในมือของนางหลุดออกไปจากมือ กระเด็นไปไกลหลายจั้ง ซิ่วอิงพยายามจะถอยหนี แต่ปีศาจตนนั้นก็เงื้อกระบองขึ้นสูงพร้อมที่จะฟาดร่างนางให้แหลกละเอียด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ทหารหรง!" </font><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งตะโกนลั่น พยายามจะพุ่งเข้ามาช่วยแต่วงล้อมของปีศาจก็ทำให้เขาไปไม่ถึงตัวนาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเองร่างของซิ่วอิงก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว นางใช้มือทั้งสองข้างคว้ากระบี่ของปีศาจหนูที่ล้มลงบนพื้นทรายแล้วใช้มันเป็นโล่กำบังตัวเอง เสียงกระบองกระทบกับกระบี่ดังสนั่น กระบี่ในมือของซิ่วอิงหักเป็นสองท่อนด้วยแรงปะทะที่มหาศาล</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในขณะที่ซิ่วอิงกำลังเสียหลักอยู่นั้น เจ้าหมาสามหัวก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว มันกัดเข้าที่ขาของปีศาจตนนั้นจนเซถลา ซิ่วอิงไม่รอช้า นางคว้ากระบองที่ปีศาจตนนั้นทำหล่นลงพื้น ฟาดเข้าที่ลำคอของมันอย่างแม่นยำจนคอหัก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งเมื่อเห็นว่าซิ่วอิงปลอดภัยก็รีบกวาดทวนเข้าสังหารปีศาจที่ขวางทางจนหมดสิ้น ก่อนจะรีบวิ่งมาหาซิ่วอิง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ไม่เป็นไรนะ?" </font><font color="#ffffff" size="3">เขาถามด้วยความห่วงใย เพราะเขายังคงยึดมั่นเป้าหมายที่ว่าจะต้องไม่มีใครต้องเสียสละชีวิตในศึกครั้งนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงพยักหน้าตอบพร้อมส่งยิ้มบาง ๆ ให้เขา&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แต่ในระหว่างนั้นเองแม่ทัพปีศาจก็ได้ทะยานเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้ว เขาโบกกระบี่ในมือเพียงหนึ่งครั้งก็เกิดคลื่นพลังสีดำพุ่งตรงเข้าใส่ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งอย่างรุนแรง ทั้งสองต่างถอยหลังไปหลายก้าวด้วยแรงปะทะที่มหาศาล</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"ฮึ่ม! ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าเห็นเองว่าพลังที่แท้จริงเป็นเช่นไร!"</font><font color="#ffffff" size="3"> แม่ทัพปีศาจกล่าวเสียงเย็น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เขาเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองตามได้ทัน กระบี่ในมือของเขาตวัดไปมาอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว ฮั่วชวี่ปิ้งต้องใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีในการป้องกันและปัดป้องการโจมตีนั้น ส่วนซิ่วอิงก็ต้องใช้ความว่องไวทั้งหมดที่มีในการหลบหลีกการโจมตีของเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งเข้าปะทะกับแม่ทัพปีศาจด้วยทวนพู่แดงในมืออย่างดุดัน ท่วงท่าของเขาคล่องแคล่วและเต็มไปด้วยพลังอันน่าเกรงขาม ทวนพุ่งเข้าโจมตีแม่ทัพปีศาจอย่างต่อเนื่อง แต่กระบี่สีดำในมือของศัตรูก็วาดสะบัดรับการโจมตีได้อย่างง่ายดาย สร้างเสียงโลหะกระทบกันดังกังวานไปทั่วบริเวณ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงใช้จังหวะที่ฮั่วชวี่ปิ้งดึงความสนใจของแม่ทัพปีศาจเอาไว้ คว้ากระบองเหล็กของปีศาจที่ล้มตายมาเป็นอาวุธ นางอาศัยความว่องไวและพละกำลังที่มี พุ่งเข้าโจมตีจากอีกด้านหนึ่ง กระบองเหล็กในมือฟาดเข้าใส่เกราะของแม่ทัพปีศาจอย่างจัง เกิดเสียงดังกึกก้อง แต่ก็ไม่อาจสร้างบาดแผลให้แก่ศัตรูได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แม่ทัพปีศาจหัวเราะเยาะ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"หึ! อาวุธชั้นต่ำเช่นนั้นจะทำอะไรข้าได้!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เขาโบกกระบี่ในมือเพียงหนึ่งครั้ง พลังงานสีดำก็พวยพุ่งออกมาจากคมกระบี่เป็นรูปพญามังกรดำขนาดใหญ่ พุ่งตรงเข้าใส่ซิ่วอิงอย่างรวดเร็ว ซิ่วอิงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นางพยายามจะหลบหลีกแต่ก็ไม่ทัน พลังงานมังกรดำพุ่งเข้าปะทะร่างของนางอย่างรุนแรงจนกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว กระบองในมือหลุดออกจากมือ ร่างของนางกระแทกเข้ากับพื้นทรายอย่างแรงจนถึงกับกระอักเลือดออกมาคำใหญ่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ทหารหรง!"</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งตะโกนด้วยความตกใจ เขารีบพุ่งทวนเข้าจู่โจมแม่ทัพปีศาจอย่างบ้าคลั่ง แต่แม่ทัพปีศาจก็สามารถปัดป้องการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"มัวแต่ห่วงหญิงอื่นอยู่หรือแม่ทัพน้อย!" </font><font color="#ffffff" size="3">แม่ทัพปีศาจกล่าวเย้ยหยัน พลางใช้กระบี่ตวัดเข้าใส่ร่างของฮั่วชวี่ปิ้งจนเขากระเด็นถอยหลังไปเช่นกัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในจังหวะที่ทั้งสองกำลังเสียเปรียบอยู่นั้น เจ้าหมาสามหัวก็กระโจนเข้าใส่แม่ทัพปีศาจจากด้านข้าง มันใช้กรงเล็บแหลมคมข่วนเข้าที่ขาของเขาอย่างแรง จนเกราะสีดำเกิดรอยร้าวขึ้นมาเล็กน้อย แม่ทัพปีศาจหงุดหงิด เขาตวัดกระบี่ฟาดเข้าใส่ร่างของเจ้าหมาอย่างไม่ปราณี เจ้าหมาถูกแรงปะทะจนกระเด็นกลิ้งไปตามพื้นทรายหลายตลบ ร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผล แต่ก็ยังคงส่งเสียงคำรามอย่างดุดันไม่ยอมแพ้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งเห็นดังนั้นก็ฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง เขาใช้ทวนพุ่งเข้าโจมตีแม่ทัพปีศาจอย่างไม่ลดละ แม่ทัพปีศาจพยายามที่จะรับมือกับการโจมตีอันรุนแรงของฮั่วชวี่ปิ้งอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกันซิ่วอิงก็พุ่งเข้าโจมตีจากอีกด้านหนึ่ง นางรีบใช้จังหวะนี้รีบไปคว้าง้าวของตนกลับมา ง้าวในมือถูกวาดเป็นวงโค้งขนาดใหญ่ ฟาดเข้าใส่เกราะที่ด้านหลังของแม่ทัพปีศาจอย่างเต็มแรง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เสียงโลหะกระทบกันดังก้องสนั่นอีกครั้ง!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป...รอยร้าวบนเกราะของแม่ทัพปีศาจที่เจ้าหมาได้สร้างไว้ขยายกว้างขึ้นด้วยแรงปะทะจากง้าวของซิ่วอิง เลือดไหลซึมออกมาจากรอยร้าวเล็กน้อย แม่ทัพปีศาจคำรามด้วยความเจ็บปวด เขาหันกลับมาด้วยความโกรธแค้น ดวงตาคู่คมกริบของเขาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความแค้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"บังอาจ! พวกเจ้าบังอาจทำข้าถึงเพียงนี้!"</font><font color="#ffffff" size="3"> เขาคำรามลั่น ก่อนจะโบกกระบี่ในมืออย่างบ้าคลั่ง คลื่นพลังงานสีดำพวยพุ่งออกมาจากกระบี่เป็นวงกว้างเข้าโจมตีทั้งซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งพร้อมกัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทั้งสองต้องใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีในการต้านทานคลื่นพลังงานนั้นอย่างสุดกำลัง แรงปะทะที่มหาศาลทำให้พื้นทรายเบื้องหน้ายุบตัวลงเป็นหลุมขนาดใหญ่ ทั้งซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งถูกคลื่นพลังซัดจนกระเด็นไปคนละทิศละทาง ง้าวของซิ่วอิงและทวนของฮั่วชวี่ปิ้งหลุดออกจากมือกระเด็นไปคนละทิศละทาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">การต่อสู้ดำเนินต่อไปอย่างยาวนานจนกระทั่งแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป ความมืดเข้าปกคลุมสมรภูมิรบ แต่ประกายไฟจากอาวุธที่กระทบกันก็ยังคงสว่างวาบอยู่เป็นระยะ ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งใช้ความมืดให้เป็นประโยชน์ในการหลบหลีกการโจมตีอันบ้าคลั่งของแม่ทัพปีศาจ พวกเขายังคงต่อสู้ด้วยมือเปล่าและอาวุธที่หาได้ตามพื้น แต่การต่อสู้ที่ยืดเยื้อก็ทำให้ร่างกายของทั้งสองอ่อนล้าลงอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงกระอักเลือดออกมาอีกครั้งขณะที่หลบกระบี่ของแม่ทัพปีศาจได้อย่างหวุดหวิด นางใช้เพียงหมัดและเท้าในการป้องกันตัวอย่างยากลำบาก ในขณะที่ฮั่วชวี่ปิ้งเองก็หายใจหอบแรง เขาใช้เพียงแขนและไหล่ในการปัดป้องการโจมตีอันหนักหน่วงของศัตรู</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"เจ้าพวกมนุษย์น่ารำคาญ! จงยอมแพ้เสียเถิด!"</font><font color="#ffffff" size="3"> แม่ทัพปีศาจคำรามด้วยความหงุดหงิด เขาไม่คิดว่าคนสองคนจะสามารถยืนหยัดต่อสู้กับเขาได้นานถึงเพียงนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เจ้าหมาสามหัวกระโจนเข้ามาอีกครั้ง มันกัดเข้าที่ขาของแม่ทัพปีศาจอย่างไม่ลดละ แม้จะไม่ได้สร้างบาดแผลใด ๆ ให้กับเขา แต่ก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจของเขาไว้ได้ชั่วขณะ ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งฉวยโอกาสนั้นโจมตีจากสองทิศทางพร้อมกันอีกครั้ง ซิ่วอิงพุ่งเข้าไปในเงามืดเพื่อคว้าง้าวคู่ใจของนางกลับคืนมา ในขณะที่ฮั่วชวี่ปิ้งใช้จังหวะที่แม่ทัพปีศาจหันไปสนใจเจ้าหมา เขาพุ่งตัวคว้าทวนของเขาคืนมา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">การต่อสู้ดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งตลอดทั้งคืนยาวนานจนเข้าสู่ช่วงเวลาที่เงียบสงัดที่สุดของยามเช้ามืด ท้องฟ้ายังคงเป็นสีดำสนิท ไร้ซึ่งแสงดาวหรือแสงตะวัน ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งต่างอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ เสื้อผ้าขาดวิ่น ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลและคราบเลือด ง้าวในมือของซิ่วอิงยังคงถูกกุมแน่น แม้จะเต็มไปด้วยรอยเลือดและฝุ่นทราย ทวนของฮั่วชวี่ปิ้งก็ยังคงมั่นคงในมือของเขา ไม่ต่างอะไรกับส่วนหนึ่งของร่างกาย แต่ดวงตาของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยประกายแห่งความมุ่งมั่นที่ไม่ยอมแพ้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แม่ทัพปีศาจเองก็เหนื่อยล้าไม่แพ้กัน รอยร้าวบนเกราะของเขาขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผลอย่างไม่หยุดยั้ง เขาไม่คิดเลยว่าการต่อสู้กับมนุษย์สองคนจะทำให้เขาต้องใช้พลังงานมากถึงเพียงนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"ข้าจะต้องสังหารพวกเจ้าให้ได้!"</font><font color="#ffffff" size="3"> แม่ทัพปีศาจคำราม พลางรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีเข้าสู่กระบี่ในมือ กระบี่สีดำเปล่งแสงสีแดงเข้มที่น่าสะพรึงกลัวออกมา มันกำลังจะใช้ท่าไม้ตาย!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงและฮั่วชวี่ปิ้งมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างก็รู้ดีว่านี่คือโอกาสสุดท้ายแล้ว หากไม่สามารถโค่นล้มศัตรูได้ในครั้งนี้ พวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"พร้อมหรือไม่ทหารหรง!" </font><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งถามเสียงแหบแห้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"พร้อมเจ้าค่ะ!" </font><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงพยักหน้าตอบรับ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งหันไปส่งสัญญาณให้เจ้าหมาสามหัว เจ้าหมาคำรามอย่างดุดัน ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีแม่ทัพปีศาจอย่างบ้าคลั่งเป็นครั้งสุดท้าย มันใช้กรงเล็บและเขี้ยวอันแหลมคมโจมตีที่ขาและแขนของแม่ทัพปีศาจอย่างไม่หยุดยั้ง การโจมตีที่ไม่สร้างความเสียหายใด ๆ แต่ก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจของเขาไว้ได้อีกครั้ง ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ฮั่วชวี่ปิ้งและซิ่วอิงก็พุ่งเข้าโจมตีจากสองทิศทางพร้อมกันอีกครั้ง!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"เพื่อแผ่นดิน!" </font><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งคำรามลั่น! เขาใช้ทวนพุ่งเข้าโจมตีรอยร้าวที่ด้านหลังของแม่ทัพปีศาจอย่างสุดกำลัง ในขณะที่ซิ่วอิงก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีฟาดง้าวเข้าที่ช่องท้องของมันอย่างรุนแรง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">การโจมตีที่ประสานกันของทั้งสองพุ่งเข้าสู่ร่างกายของแม่ทัพปีศาจในเสี้ยววินาทีเดียว รอยร้าวบนเกราะด้านหลังถูกทวนของฮั่วชวี่ปิ้งเจาะทะลุ เลือดพวยพุ่งออกมาจากบาดแผลอย่างบ้าคลั่ง!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#dda0dd">"ไม่จริง! ข้าไม่มีวันแพ้เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำอย่างพวกเจ้า!"</font><font color="#ffffff" size="3"> แม่ทัพปีศาจคำรามเป็นครั้งสุดท้าย ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง พยายามจะเงื้อกระบี่ขึ้นฟาดใส่ซิ่วอิงที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่ก็ทำไม่ได้เพราะง้าวของนางยังคงปักคาอยู่ที่ช่องท้องของมัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ฮั่วชวี่ปิ้งก็ถอนทวนออกมาจากรอยบาดแผลที่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว และใช้แรงทั้งหมดที่มี พุ่งทวนเข้าแทงที่หัวใจของแม่ทัพปีศาจอย่างรุนแรงและแม่นยำ!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"อำนาจไม่ได้อยู่ในอาวุธ หรือพลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น..."</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งกล่าวเสียงเรียบ มองดูร่างของแม่ทัพปีศาจที่กำลังสั่นสะท้านอย่างรุนแรง </font><font size="3" color="#556b2f">"หากแต่เป็นหัวใจที่แข็งแกร่งและไม่ยอมแพ้ต่างหาก...จงไปสู่ความตายซะ!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">สิ้นคำพูดร่างของแม่ทัพปีศาจก็ล้มลงสู่พื้นทรายอย่างหมดสภาพ เหลือไว้เพียงกระบี่สีดำที่ตกลงบนพื้นทรายอย่างโดดเดี่ยว…</font></div><div><br></div></div></div></div></div></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><div style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000"><b><u>หลักฐานการต่อสู้</u></b></font></div><div style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000"><b><u><br></u></b></font></div><div style="outline-style: none;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&amp;do=dungeon_fight&amp;battle_id=118"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/4-2426c675c0cb0dd23.png" border="0"></a></div><div style="outline-style: none;"><br></div><div style="outline-style: none;"><br></div><div style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" size="4"><b>ฆ่าปีศาจหน้าละทุก ๆ 4 ตัว: +8 ป้ายผลงาน, +2 Point ต่อหน้า</b></font></div><div style="outline-style: none;"><br></div><div style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000"><b>ศาสตร์การล่าสัตว์&nbsp;</b></font></div><div style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000"><b>ทุกการล่าปีศาจหรือมาร จะได้รับโบนัส +20 ตบะฝึกฝน&nbsp;</b></font></div><div style="outline-style: none;"><b style="color: rgb(255, 0, 0); font-size: large;"><br></b></div><div style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" size="4"><b>พรสวรรค์:&nbsp;</b></font><span style="text-align: left;"><font color="#ff0000" size="4"><b>ยอดฝีมือ (ทอง)</b></font></span></div><div style="outline-style: none;"><span style="text-align: left;"><font color="#ff0000" size="4"><div style="font-weight: bold; outline-style: none; text-align: center;">ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP</div><div style="font-weight: bold; outline-style: none; text-align: center;"><br></div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><b>โบนัสสังหารขุนพล:&nbsp;ทำให้แม่ทัพและรองแม่ทัพเลือดเหลือครึ่งหลอด +4 ผลงาน&nbsp;</b></div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><b><br></b></div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><b> ฮั่ว ชวี่ปิ้ง</b></div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><div style="font-weight: bold; outline-style: none;">โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม</div><div style="font-weight: bold; outline-style: none;">หัวมาร โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15</div><div style="outline-style: none;"><b>โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม</b><br><br><div align="center" style="font-weight: 400; outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-size: 12px;"><font size="4"><b><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/line-2b10cba9b76243384.png" width="800" _height="96" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle;"><font color="#ffffff"></font></b></font></div><div align="center" style="font-weight: 400; outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-size: 12px;"><font size="4"><b><br></b></font></div><div align="center" style="font-weight: bold; outline-style: none;"><font color="#ff0000"><font size="4" style="font-weight: 400;"><b>จบพาร์ท :&nbsp;</b></font><b>แสงริบหรี่แห่งความหวัง</b></font></div><div align="center" style="font-weight: 400; outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-size: 12px;"><font color="#ff0000" size="4"><b><br></b></font></div><div align="center" style="font-weight: 400; outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-size: 12px;"><font color="#ff0000" size="4"><b>รางวัล (ความคืบหน้า):</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><b>40% ของภารกิจหลัก</b></div><div align="center" style="outline-style: none;"><b><br></b></div><div align="center" style="font-weight: 400; outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/line-2b10cba9b76243384.png" width="800" _height="96" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></div><b style="font-weight: bold;"><br></b></div><div style="font-weight: bold;"><br></div></div></font></span></div></div></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;">@Admin&nbsp;</div></font></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><br></div></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2025-8-14 19:03:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-8-14 19:10 <br /><br />


<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/chinese-pattern----1.jpg");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><p><br></p><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-25e5c9af88a943c1e3.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" style="text-align: left;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ดวงตะวันค่อย ๆ โผล่พ้นจากขอบฟ้าสีเลือดนก ฉาบแสงสีทองอ่อน ๆ ลงบนผืนทะเลทรายที่เคยแดงฉานไปด้วยโลหิต บัดนี้เสียงก้องกังวานของคมดาบและเสียงคำรามของปีศาจได้เงียบงันลงแล้ว มีเพียงเสียงโห่ร้องกึกก้องแห่งชัยชนะของเหล่าทหารหาญที่ยังคงยืนหยัดอยู่บนสมรภูมิ สภาพของทุกคนเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า บาดแผล และฝุ่นทราย แต่ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความปลื้มปิติและหยาดน้ำตาแห่งความภาคภูมิใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงใช้ปลายง้าวที่เปื้อนเลือดและฝุ่นทรายยันกายขึ้นอย่างยากลำบาก ร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผลและรอยฟกช้ำจากการต่อสู้ที่ยาวนาน นางกวาดสายตามองไปทั่วสมรภูมิ เห็นทหารหลายคนกำลังโอบกอดกันด้วยความดีใจ บางคนคุกเข่าลงบนพื้นทรายอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง แต่บนใบหน้าของพวกเขามีรอยยิ้มประดับอยู่ นางเห็นทหารนายหนึ่งกำลังร้องไห้ด้วยความโล่งใจพลางเช็ดน้ำตาด้วยมือที่กำดาบแน่น นางหันไปมองแม่ทัพฮั่วที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากนางนัก เขายืนนิ่งสง่าราวกับรูปปั้น แม้จะอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ไม่ต่างจากคนอื่น ๆ แต่แววตาของเขายังคงมุ่งมั่น ทวนพู่แดงในมือถูกปลดลงแล้ว ดวงตาของทั้งสองสบกันชั่วครู่ แววตาของเขาบ่งบอกถึงความรู้สึกขอบคุณและความเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด ๆ ซิ่วอิงคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้เขาเป็นครั้งแรกหลังจากเผชิญหน้ากันในสนามรบ แล้วเขาก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นกัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เหล่านักรบผู้กล้าหาญต่างพยุงร่างที่อ่อนล้าของกันและกัน ก้าวเดินฝ่าผืนทรายขึ้นสู่ยอดเขาสูงใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ ณ สุดขอบฟ้า เส้นทางนั้นเต็มไปด้วยก้อนหินและทรายที่ร้อนระอุ แต่ไม่มีใครปริปากบ่น พวกเขาเดินไปข้างหน้าด้วยจิตใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังและความภูมิใจ ยิ่งสูงขึ้นไปภาพของสมรภูมิที่เคยโหดร้ายก็ค่อย ๆ เล็กลงและเลือนหายไปในสายลม เหลือไว้เพียงภาพของทะเลทรายอันกว้างใหญ่ที่ถูกย้อมด้วยแสงทองของตะวันยามเช้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เมื่อมาถึงยอดเขาที่สูงที่สุดทหารนายหนึ่งในชุดเกราะที่เต็มไปด้วยรอยขูดขีดและเลือดแห้งกรังก็คุกเข่าลงเบื้องหน้าแม่ทัพฮั่วชวี่ปิ้ง มือของเขายกธงทัพสีแดงฉานขึ้นสูง ธงที่เปรียบเสมือนหัวใจของกองทัพ ธงที่เคยโบกสะบัดเพื่อนำชัยชนะมาสู่พวกเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">แม่ทัพฮั่วรับธงนั้นมาอย่างมั่นคง เขายืนอยู่บนจุดสูงสุดของดินแดนที่เพิ่งพิชิตมาได้ ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วทั้งกองทัพที่กำลังยืนเรียงรายอยู่เบื้องหน้า ทุกคนต่างยืนมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความศรัทธาและความเคารพ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"พวกเจ้า...เหล่าทหารของข้า" </font><font color="#ffffff" size="3">เสียงของฮั่วชวี่ปิ้งดังก้องกังวาน แม้จะไม่ตะโกนแต่ก็ทรงพลังยิ่ง</font><font size="3" color="#556b2f"> "เราได้ต่อสู้...เราได้สูญเสีย...และเราได้ยืนหยัด!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เขาชูธงขึ้นสูงให้แสงตะวันสาดส่องลงมา ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยวน่าเกรงขาม&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"วันนี้...ณ ที่แห่งนี้...ในนามของแผ่นดินใหญ่ต้าฮั่น ข้าขอประกาศก้อง...ว่าดินแดนแห่งนี้ได้กลับมาเป็นของพวกเราแล้ว!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">หลังจากเสียงโห่ร้องแห่งชัยชนะดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขาและผืนทราย แม่ทัพหนุ่มอย่าง ฮั่วชวี่ปิ้ง ค่อย ๆ ลดมือลง เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งเพื่อซึมซับบรรยากาศแห่งชัยชนะที่แลกมาด้วยเลือดเนื้อและน้ำตาของผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ดวงตาที่เคยคมกริบดุจเหยี่ยว บัดนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและภาคภูมิใจ เขาพยักหน้าให้เหล่าทหารราวกับเป็นการบอกว่าถึงเวลาพักผ่อนแล้ว คำสั่งของแม่ทัพถูกส่งผ่านไปอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"จงรวมพล รวบรวมเสบียง และปักหลักที่ป้อมปราการฉีเหลียง!"</font><font color="#ffffff" size="3"> เสียงที่เคยทรงพลังและเกรี้ยวกราดในยามออกศึก บัดนี้กลับมาหนักแน่นและมั่นคง เหล่าทหารที่ได้ยินต่างรับคำสั่งพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย พวกเขาไม่ได้พักผ่อนแม้เพียงวินาทีเดียว ทุกคนต่างพยุงร่างที่อ่อนล้ากลับลงจากยอดเขาอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังป้อมปราการฉีเหลียงที่เคยเป็นฐานทัพของศัตรู</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ตลอดทางลงจากยอดเขา ซิ่วอิงและเกาเหยียนช่วยกันประคองทหารที่บาดเจ็บหนักหลายคน บางคนสิ้นเรี่ยวแรงจนแทบจะเดินไม่ได้ เกาเหยียนใช้มือข้างหนึ่งจับไหล่ของซิ่วอิงไว้เป็นการพยุงและขอบคุณไปในตัว ส่วนซิ่วอิงก็พยักหน้าตอบรับ ดวงตาของทั้งสองไม่ได้คุยกันด้วยคำพูด แต่รับรู้ได้ถึงมิตรภาพและความผูกพันที่เกิดขึ้นระหว่างการรบอย่างชัดเจน เจ้าสุนัขสีดำยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่รอบ ๆ ตัวซิ่วอิงราวกับเป็นผู้ชนะอีกหนึ่งชีวิต</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ป้อมปราการฉีเหลียงที่เคยเต็มไปด้วยเหล่าปีศาจ บัดนี้เงียบสงบลงแล้ว กำแพงป้อมที่สูงตระหง่านยังคงมีร่องรอยของเลือดและเขม่าดินปืนอยู่ไม่จาง แต่ภายในกลับว่างเปล่า ฮั่วชวี่ปิ้งออกคำสั่งให้แบ่งทหารออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรก ให้รวบรวมเสบียงที่เหลือจากการรบทั้งหมดและจัดสรรแบ่งปันให้กับทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน กลุ่มที่สอง ให้ตรวจสอบป้อมปราการเพื่อหาจุดอ่อนหรือร่องรอยของศัตรูที่อาจหลงเหลืออยู่ และ กลุ่มสุดท้าย ให้หมอทหารและนักพรต เริ่มรักษาอาการบาดเจ็บของทหารที่บาดเจ็บสาหัสที่สุดก่อน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มที่สาม นางไม่ได้มีความรู้เรื่องการแพทย์จึงทำได้แค่เพียงช่วยพวกหมอทหารจัดหาเครื่องมือและน้ำสะอาดเท่านั้น แต่นางก็ทำอย่างเต็มที่และตั้งใจ เมื่อช่วยงานจนเสร็จนางก็หันไปเจอเข้ากับแม่ทัพฮั่วที่กำลังนั่งพักอยู่ไม่ไกลนัก เขาเหมือนจะรู้ตัวว่านางมองอยู่จึงหันมามองนางและยิ้มให้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ศึกครั้งนี้ขอบคุณเจ้ามาก ถึงเจ้าจะดื้อฝ่าฝืนคำสั่งหลายคราก็เถอะแต่ข้าให้อภัยเจ้า"</font><font color="#ffffff" size="3"> แม่ทัพหนุ่มกล่าวพลางปาดเหงื่อที่ไหลลงมาตามใบหน้าของตนเองอย่างรวดเร็ว ซิ่วอิงได้ยินดังนั้นก็นึกยิ้มอยู่ในใจ นางไม่ได้รู้สึกว่าตนถูกแซะอะไร แต่กลับรู้สึกถึงความเอ็นดูที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"เป็นหน้าที่ของข้าเจ้าค่ะ"</font><font color="#ffffff" size="3"> ซิ่วอิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างไม่เป็นทางการ แม้จะอยู่ต่อหน้าแม่ทัพที่ทุกคนนับถือ แต่นางก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปที่กลุ่มทหารม้าเร็วที่กำลังเตรียมตัวออกเดินทางไปยังเมืองหลวง เขาเขียนรายงานชัยชนะอย่างกระชับและรวดเร็ว ก่อนที่จะมอบมันให้กับทหารม้าที่แข็งแกร่งที่สุด&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ส่งรายงานนี้ไปยังเมืองหลวงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้"</font><font color="#ffffff" size="3"> เขากล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ทหารม้าพยักหน้าอย่างมั่นคงและรีบควบม้าฝ่าทะเลทรายไปยังเมืองหลวงทันที เสียงฝีเท้าม้าดังกึกก้องไปทั่วทั้งป้อมปราการฉีเหลียง หลังจากทหารม้าเร็วที่แข็งแกร่งที่สุดควบมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงเพื่อแจ้งข่าวดี ฮั่วชวี่ปิ้งยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วป้อมปราการที่เต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ มันเป็นสถานที่ที่ครั้งหนึ่งเคยถูกยึดครองโดยเหล่าปีศาจ แต่ตอนนี้มันได้ถูกยึดคืนมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เขาหันไปหาทหารอีกนายที่ยืนอยู่ด้านหลัง แล้วออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ส่งสารฉบับนี้ ไปยังค่ายชั่วคราวให้เคลื่อนพลมายังป้อมปราการฉีเหลียงพร้อมเสบียงทั้งหมด"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">นายทหารคนนั้นรับคำสั่งอย่างเคร่งครัด ก่อนจะเร่งควบม้ามุ่งหน้าออกไปสู่ค่ายชั่วคราวทันที ฮั่วชวี่ปิ้งมองตามจนม้าและคนกลายเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ บนผืนทะเลทราย เขาหันกลับมามองเหล่าทหารหาญที่กำลังทำตามคำสั่งอย่างแข็งขัน แต่ในแววตาของทุกคนยังคงมีร่องรอยของความเหนื่อยล้าปรากฏอยู่ไม่จาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งเดินขึ้นไปยืนอยู่บนแท่นหินที่สูงที่สุดของป้อมปราการ แล้วยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้ทุกคนหยุดทำงานชั่วคราว เสียงเซ็งแซ่ของการทำงานเงียบลงอย่างฉับพลัน ทุกคนหันไปมองแม่ทัพหนุ่มอย่างพร้อมเพรียงกัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ทุกคน...เราได้ชัยชนะมาแล้ว และเราได้ฐานที่มั่นแห่งใหม่"</font><font color="#ffffff" size="3"> เสียงของเขาดังกังวานและทรงพลัง </font><font size="3" color="#556b2f">"ในฐานะนักรบของต้าฮั่น เรามีหน้าที่ต้องปกป้องดินแดนแห่งนี้ และทำให้มันเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สุด ป้อมฉีเหลียงที่เคยเป็นฐานที่มั่นของศัตรู บัดนี้จะถูกบูรณะขึ้นใหม่โดยน้ำมือของพวกเราทุกคน มันอาจต้องใช้เวลาครึ่งเดือนหรือนานกว่านั้น ข้าหวังว่าทุกคนจะยังไม่คิดถึงฉางอัน"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ได้ยินดังนั้น ทหารบางคนเริ่มมีเสียงโอดครวญเบา ๆ บางคนสบตากันด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ เพราะพวกเขาทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยจากการรบมาหลายวัน และต่างก็คิดถึงบ้านที่อยู่ห่างไกลออกไป แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปากบ่นออกมาดัง ๆ เพราะทุกคนต่างก็รู้ดีว่าหน้าที่ของพวกเขาคืออะไร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ข้ารู้ว่าทุกคนเหนื่อยและคิดถึงบ้าน"</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลงเล็กน้อย</font><font size="3" color="#556b2f"> "แต่ข้าขอเวลาพวกเจ้าอีกเพียงครึ่งเดือน...ครึ่งเดือนเพื่อทำให้ป้อมปราการแห่งนี้แข็งแกร่งขึ้น เพื่อให้มันสามารถปกป้องแผ่นดินของเราได้อย่างมั่นคง เมื่อภารกิจนี้สำเร็จลง ข้าสัญญาว่าทุกคนจะได้กลับบ้านไปหาคนที่พวกเจ้ารักอย่างสมศักดิ์ศรี!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">คำพูดของฮั่วชวี่ปิ้งทำให้เสียงโอดครวญเงียบหายไปในทันที ทุกคนเริ่มรู้สึกฮึกเหิมอีกครั้ง พวกเขารู้สึกได้ถึงความจริงใจและความเข้าใจที่แม่ทัพหนุ่มมีให้พวกเขา ทุกคนกลับไปทำงานของตนเองอีกครั้งด้วยความมุ่งมั่นและตั้งใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ตลอดช่วงบ่าย แสงอาทิตย์เริ่มทอดยาวทาบทับผืนทะเลทรายสีทอง ซิ่วอิงยังคงวุ่นอยู่กับการช่วยหมอทหารจัดยาและทำแผล นางมองดูแม่ทัพฮั่วที่กำลังเดินตรวจตราการทำงานของเหล่าทหารทั่วทั้งป้อมปราการอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ช่างเป็นบุรุษที่สมเป็นผู้นำอย่างแท้จริง สักวันหนึ่งนางจะต้องเป็นให้ได้อย่างเขาบ้าง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เมื่อตะวันลับขอบฟ้า ป้อมปราการฉีเหลียงถูกรายล้อมด้วยบรรยากาศแห่งความคึกคักอีกครั้ง เหล่าทหารที่ประจำอยู่ที่ค่ายชั่วคราวซานซาเคลื่อนพลมาถึงแล้ว ตามมาด้วยขบวนเสบียงจำนวนมาก พวกเขานำเสบียงและกำลังพลมาสมทบกับทัพที่ประจำการอยู่ที่ฉีเหลียง ท้องฟ้าเริ่มมืดลงแต่เสียงโห่ร้องทักทายของเหล่าทหารดังไปทั่วทั้งบริเวณ บรรยากาศแห่งความเหนื่อยล้าที่เคยปกคลุมป้อมปราการเริ่มเบาบางลง กลายเป็นบรรยากาศแห่งความหวังและความสามัคคีที่เข้ามาแทนที่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งเดินไปทักทายรองแม่ทัพเวินซ่างที่ลงจากหลังม้า ทั้งสองสนทนากันอย่างเคร่งเครียดถึงแผนการบูรณะป้อมปราการฉีเหลียงอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด เหล่าทหารของทั้งสองทัพต่างช่วยกันขนย้ายเสบียง จัดที่พัก และวางแผนการซ่อมแซมกำแพงป้อมที่เสียหาย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ท่ามกลางความวุ่นวาย ซิ่วอิงมองเห็นเกาเหยียนกับทหารคนอื่น ๆ ที่กำลังช่วยกันแบกเสาไม้ขนาดใหญ่เพื่อนำมาซ่อมแซมส่วนที่พังทลายของป้อม เจ้าสุนัขสีดำยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่ไม่ห่างจากซิ่วอิง ราวกับกำลังช่วยงานด้วยเช่นกัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ดึกคืนนั้นป้อมปราการฉีเหลียงเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลอง เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยดังไปทั่ว สุราถูกนำมาแจกจ่ายให้กับเหล่าทหารหาญที่ร่วมรบในสงครามนี้ ฮั่วชวี่ปิ้งอนุญาตเป็นกรณีพิเศษเพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้กับทุกคน ซึ่งนับเป็นโชคดีของสตรีผู้รักสุราเป็นชีวิตจิตใจอย่างซิ่วอิงยิ่งนัก นางกระดกสุราเข้าไปหลายต่อหลายไห จนใบหน้าแดงก่ำ แม้จะคอแข็งเพียงใดแต่เจอเข้าไปหลายไหก็ต้องเมาแอ๋ไปตามระเบียบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">นางเดินเซไปเซมาอย่างไม่มั่นคง จนมาเจอเข้ากับแม่ทัพฮั่วที่ปลีกตัวมานั่งอยู่เพียงลำพังใต้แสงจันทร์ดูเงียบสงบ ราวกับกำลังใช้สมาธิในการวางแผนบูรณะสถานที่อย่างเคร่งเครียด ซิ่วอิงยิ้มกว้างอย่างดีใจ ก่อนจะยกไหสุราในมือขึ้นแล้วเดินเข้าไปใกล้ ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ดื่มด้วยกันหน่อยดีหมายยยยเจ้าคะ ข้ามีกับแกล้มเป็นล่าจื่อลู่ด้วยนะ" </font><font color="#ffffff" size="3">นางกล่าวด้วยน้ำเสียงยานคาง พร้อมกับยื่นไหสุราออกไปให้ ฮั่วชวี่ปิ้งไม่ถือสาอะไร เขาเห็นถึงความจริงใจของนางจึงรับไหสุรามาดื่มอย่างช้า ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ซิ่วอิงกระดกสุราจากไหของตนอย่างหนักอีกครั้ง ก่อนจะหันมามองแม่ทัพฮั่วด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจากฤทธิ์ของสุราดวงตาเริ่มปรือเล็กน้อย และมีอาการสะอึกเบา ๆ ฮั่วชวี่ปิ้งเห็นดังนั้นจึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">“ดูสภาพเจ้าตอนนี้สิ ไหวหรือไม่?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ท่าน...ท่านทำไมม่ายยยยมาส่งข้าล่ะ?" </font><font color="#ffffff" size="3">นางพูดทั้งที่ยังเมาแอ๋ น้ำเสียงปนน้อยใจเล็กน้อย</font><font size="3" color="#008080"> "ตอนที่ข้าต้องไปออกรบ...ท่านทำไมม่ายยยยมาส่งข้าาาาา"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"ข้าน่ะหรือ?"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ก็ช่ายยยยน่ะสิ! ไหนท่านบอกว่าข้าเป็นสหายยยยยคนสำคัญของท่านไง"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"เจ้าเมามากแล้วนะ"</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งพยายามพูดให้สติ </font><font size="3" color="#556b2f">"พูดอะไรเลอะเทอะใหญ่แล้ว"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ฮึ! ท่านมันใจร้าย...ใจร้ายที่สุดเลย!" </font><font color="#ffffff" size="3">นางพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ก่อนจะทุบลงบนอกของฮั่วชวี่ปิ้งไปสองสามที ทำให้เขาถึงกับสะดุ้งด้วยความประหลาดใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#556b2f">"จะ…เจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกันแน่เนี่ย?"</font><font color="#ffffff" size="3"> ฮั่วชวี่ปิ้งถามกลับด้วยน้ำเสียงงุนงง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"นี่ท่านจำชื่อตัวเองม่ายยยยด้ายยยยหรือ!" </font><font size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงใช้นิ้วชี้ไปที่อกของเขา</font><font size="3" color="#008080"> "ท่านก็คือ...ตงฟางหมานเฉียนไง! เอิ้ก! (เสียงสะอึก)...คุณชายตงฟางหมานเฉียนนนนน"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ก่อนที่ฮั่วชวี่ปิ้งจะได้ทันพูดอะไร เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#ffff00">"อยู่นี่เอง! ข้าหาท่านตั้งนาน!" </font><font color="#ffffff" size="3">เกาเหยียนโผล่พรวดเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก</font><font size="3" color="#ffff00"> "ลูกพี่ดื่มอะไรเข้าไปเยอะขนาดนั้นเนี่ย!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เกาเหยียนรีบเข้ามารวบตัวซิ่วอิงแล้วหิ้วปีกนางไว้ เพื่อไม่ให้ไปเสียมารยาทกับแม่ทัพไปมากกว่านี้ เขาโค้งคำนับขอโทษขอโพยฮั่วชวี่ปิ้งแล้วรีบหิ้วซิ่วอิงออกไปจากบริเวณนั้นทันที โดยมีเสียงซิ่วอิงบ่นตลอดทาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#008080">"ไม่ไป...ม่ายปายยยยยยย! ข้าจะคุยกับคุณชายให้รู้เรื่อง!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font size="3" color="#ffff00">"คุณชายอะไรเล่าลูกพี่! นั่นท่านแม่ทัพฮั่วชวี่ปิ้งนะ!"&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">เกาเหยียนรีบหิ้วปีกนางไปในที่สุด ปล่อยให้ฮั่วชวี่ปิ้งยืนอยู่เพียงลำพังด้วยความงุนงงกับชื่อที่ซิ่วอิงเพิ่งพูดออกมา ชื่อ...ตงฟางหมานเฉียน...นั่นมันชื่อรอง ‘ต้าซือถู’ ไม่ใช่หรือ?</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" size="3">ฮั่วชวี่ปิ้งสะบัดความคิดออกไปอย่างรวดเร็ว นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ เขามองไปยังดวงดาวนับพันบนท้องฟ้า และคิดถึงหน้าที่ของตนเองที่ยังรออยู่ข้างหน้า ป้อมปราการแห่งนี้ยังต้องได้รับการบูรณะซ่อมแซมอีกมาก เหล่าทหารยังต้องได้รับการฟื้นฟู และที่สำคัญที่สุดคือราชสำนักยังคงรอการกลับมาของเขาและชัยชนะครั้งนี้ ฉะนั้นไม่ว่าอย่างไรเขาจะต้องทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถไม่ให้เสียชื่อที่ฝ่าบาทไว้วางพระทัยให้เขารับหน้าที่สำคัญนี้</font></div><div><br></div></div></div></div></div></div></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="4"><b><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/line-2b10cba9b76243384.png" width="800" _height="96" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle;"><font color="#ffffff"></font></b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="4"><b><br></b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000" style=""><font style=""><b style="font-weight: 400;">จบพาร์ท : </b><b>บทสรุปแห่งยุทธจักร</b></font></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="4" color="#ff0000"><b>รางวัล (ความคืบหน้า):</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><b><font size="4" color="#ff0000">100% ของภารกิจหลัก</font></b></div><div align="center" style="outline-style: none;"><b><br></b></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/line-2b10cba9b76243384.png" width="800" _height="96" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></div></div><div style="text-align: center;"><b style="font-weight: bold;"><br></b></div><div style="text-align: center;"><div style="outline-style: none;"><font size="7" color="#ffff00"><b style="">- จบบันทึกการทหาร -</b></font></div><div style="outline-style: none;"><span style="text-align: left;"><font color="#ff0000" size="4"><div style="outline-style: none; text-align: center;"><b><div style="outline-style: none;"><b><div style="outline-style: none;"><br></div><div style="outline-style: none;">โบนัสพิเศษ:</div><div style="outline-style: none;">&nbsp;+1 ผลงานการรบ</div><div style="outline-style: none;"><br></div></b></div><div style="outline-style: none;"><b><div style="outline-style: none;">รางวัลเมื่อสำเร็จภารกิจ</div><div style="outline-style: none;">เกียรติยศนิรันดร์: จารึกนามผู้กล้าแห่งต้าฮั่น</div><div style="outline-style: none;">ประสบการณ์ล้ำค่า: ในฐานะพลทหารผู้ผ่านสมรภูมิ</div><div style="outline-style: none;">ความภาคภูมิใจ: ที่ได้ปกป้องแผ่นดิน</div><div style="outline-style: none;"><br></div></b></div><div style="outline-style: none;"><b></b>&nbsp;มอบ ล่าจื่อลู่ และ สุรานารีแดง ให้&nbsp;<b>ฮั่ว ชวี่ปิ้ง</b></div></b><b><div style="outline-style: none;">+30 ความสัมพันธ์ อาหารเกรดแดง + ชา/สุราเกรดแดง (+20)</div><div style="outline-style: none;">อาหารประเภทที่กำกับไว้ในคำอธิบายว่า อาหารปรุง ได้โบนัส +5&nbsp;</div><div style="outline-style: none;"><div style="outline-style: none;">โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม</div><div style="outline-style: none;">หัวมาร โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15</div><div style="font-weight: 400; outline-style: none;"><b>โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม</b></div></div><div><br></div></b></div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><div style="outline-style: none;"><div align="center" style="font-weight: 400; outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-size: 12px;"><br></div></div></div></font></span></div></div></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;">@Admin&nbsp;</div></font></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><br></div></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

ดูในรูปแบบกติ: [บันทึกการทหาร] : ศึกฉีเหลียงซาน