เว็บบอร์ด › เมืองหนานเจ้า › ถนนละอองวารี

Watcher โพสต์ 2025-6-13 12:40:37

ถนนละอองวารี

<style type="text/css">BODY{background:url("https://img2.pic.in.th/pic/t01be554e24cff0b90a.jpg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<style>
#box01 {
    border: 0px double ;
    box-shadow: rgb(63, 58, 51) 1px 1px 1em;
    border-radius: 25px;
   background-color: #8D8972;}
#box02 {
    border: 0px double ;
    width: 80%;
padding : 0px 0px;
    box-shadow: rgb(0,0,0) 1px 1px 1em;
    background-color: #B29A7F;}
#box03 {
    width: 500px;
    border: 2px solid #3F3A33 ;
    padding: 30px;
    box-shadow: rgb(63, 58, 51) 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
    background-image: url("https://i.imgur.com/pGX3lk9.png");}



</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&amp;family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;family=Zhi+Mang+Xing&amp;family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet">


<div align="center">
<div id="box01">
<div id="box02">

<br><br>

<div style="margin-top: 0px; text-align: center;">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/3be65ba494016ee6d4a610b82cfac9fdbae82c7522bcea-iJaiz1_fw658webp_11zon.png');
background-position : center top;
                  background-repeat: no-repeat; background-size: 400px 400px;"></div></div>


<div style="margin-top: -200px; text-align: center;">
<font color="#5C3A28"><span style="text-shadow: #3F3A33 2px 2px 1em;"><div style="text-align: center;"><span style="text-align: initial; white-space: initial;"><font size="10" face="Zhi Mang Xing">水雾街</font></span></div></span></font>
<br></div>


<div style="margin-top: 200px; ">
<img style="border: 5px double rgb(168, 141, 121); border-radius: 25px; box-shadow: rgb(168, 141, 121) 2px 2px 1em; overflow: auto; width: 700px;" src="https://img2.pic.in.th/pic/b9a0f812830b288f43c3e70d96cbfc1a639fcbb7e8dea-O4A7rw_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""></div>

<br>

<br><br>


<div id="box03">
<font face="Niramit" size="3"><font color="White">
<font face="Niramit" size="7">ถนนละอองวารี</font><br><br><font face="Niramit" size="5"><b>สุ่ยอู้เจีย</b></font><br><br> ถนนละอองวารี เป็นถนนเส้นหลักของเมืองหนานเจ้าสองข้างทางเต็มไปด้วยร้ายรวงต่าง ๆ มากมาย โรงน้ำชา เหลาสุรา แผงลอยค้าขายครั้นเมื่อมีงานเทศกาล งานมงคลต่าง ๆ มักจะต้องจัดหรือใช้เส้นทางนี้เสมอถนนเส้นทอดยาวไปจนสุดปลายทาง ณ ลานกว้างกลางเมือง อันเป็นสถานที่ที่จัดงานยิ่งใหญ่ของเมืองหนานเจ้า
<br><br>
ณ ปัจจุบันที่ผ่านวิกฤตหายนะมารปีศาจมาได้ บ้านเมืองเสียหายไม่น้อย ประชาชนทุกคนล้วนช่วยกันบูรณะตลอดเส้นทางสามารถแลเห็นผู้คนตั้งแผงโรงทานช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้เป็นประปราย
</font></font></div>


<br><br>
<div style="margin-top: 0px; text-align: center;">
<div style="height: 200px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/4fdcdb85e3190149cdcc5396a02d106edde2634b2c185-1wtaIC_fw658webp.png');
background-position : center bottom;
                  background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>


</div>
</div></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2025-6-13 21:26:34

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2025-6-13 21:28 <br /><br /><style>
        #ZhiLian01 {
          border: 0px solid;
    border-radius: 10px;
    background-image: url("https://i.imgur.com/ujhleR3.jpeg"); }
        #ZhiLian02 {
          border: 0px solid;
          width: 75%;
    box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
    background-color : #F2F1ED;}
#ZhiLian03 {
          border: 0px solid;
          padding: 0px 50px;
          width: 75%;}
#ZhiLian04 {
          border: 0px solid;
          padding: 30px;
          width: 500px;
          box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
              background-image: url("https://i.imgur.com/IFRHQ59.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3" color="#3F3A36">
<div id="ZhiLian01">
<div id="ZhiLian02">
<div style="height: 1200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d24e426ac5f4f0025b9adb4c4717f7fa2858a55a15b2e3-C3p10l_fw658webp_11zon.png'); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -1000px; text-align: center;"><b>
<img height="300" src="https://img2.pic.in.th/pic/d82c05b49ff8092e33ac7c39a447629be02da48d5e407-1F2pzF_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""><br>
<span style="text-shadow: #696969 5px 5px 10px"><font size="6"> ลมคิมหันต์พัดโบกแย้มกลีบเหลียนฮวาเบ่งบาน</font><br><font size="4"> วันที่สามสิบ ซื่อเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบเอ็ด <br> ยามอู่ ( 11.00 น. ) </font></span></b>

</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="ZhiLian03">
    <div align="left">

&emsp;&emsp; <font size="5">กว่าจะได้ออกมาก็ยามอู่แล้ว</font>นางผู้มักจะจดจ่อกับตำราจนเผลอไผลหลงลืมมื้ออาหารอยู่บ่อยครั้ง วันนี้ก็เช่นกันที่นางได้ถือโอกาสรวบมื้ออาหารเช้าที่ควรจะลงท้องในต้นยามเฉินมากินในช่วงยามซื่อแทนในช่วงนั้นเองที่โจวจินและฉางซานเซียนหวางต่างเข้ามาขอเข้าเฝ้าที่หมายถึงมาเยี่ยมนางจึงได้เอ่ยปากขอออกไปเดินเล่นภายนอก
<br><br>
&emsp;&emsp; แม้จริง ๆ พวกเขาจะอยากให้นางเดินเหินแค่ในวังก่อนหากแต่ว่านางกลับดื้อรั้นจะออกไปวิ่งเล่นน่ะสินางที่อยู่มาเจ็ดราตรีโดยไม่ได้ออกจากตั่งเตียงเช่นนี้ขอเห็นเดือนเห็นตะวันด้วยเถิดสุดท้ายแล้วฉางซานเซียนหวางกับโจวจินจึงอาสาไปเป็นเพื่อนส่วนของจื่อเซวียนชิงหลีผู้ที่ต้องจัดการราชกิจบ้านเมืองในฐานะของกษัตรีย์แห่งหนานเจ้าจำต้องอดใจไว้แทน
<br><br>
&emsp;&emsp; ทั้งสามคนออกเดินทางจากพระราชวังไม่นานก็ถึงลานกว้างกลางเมืองหนานเจ้าต้องบอกว่าความกว้างใหญ่ที่แห่งนี้นั้น หากเทียบกับฉางอันคงเล็กกว่าราว ๆ ห้าส่วนในสิบส่วนการเดินทางไปไหนมาไหนย่อมสะดวกสบายในแง่ของไม่จำเป็นต้องเสียเวลาเดินทางมากนักบัดนี้พวกนางจึงได้มาถึงถนนที่ดูจะคึกคักที่สุดในเมือง ณ ขณะนี้
<br><br>
&emsp;&emsp; บ้านเรือนแม้พังทลายไปมากจากที่นางเห็นก่อนหน้านี้ได้ถูกบูรณะขึ้นมาใหม่ผู้คนช่วยกันตอกตะปูปูพื้นไม้อย่างขยันขันแข็งจนบ้านเมืองค่อย ๆ กลับมางดงามจนไม่อาจจินตนาการได้ว่าก่อนหน้านี้มันร้ายแรงมากเพียงใดเมืองที่ก่อนห้าเคยปกคลุมด้วยม่านหมอกบดบัง สุริยันไม่อาจทอแสงบัดนี้ท้องฟ้าแจ่มใส แสงแดดสาดส่องจนรู้สึกปลอดโปร่ง ไร้ฝุ่นฟุ้งล่องลอยบรรยากาศของเมืองหนานเจ้าที่เปลี่ยนไปภายในเจ็ดราตรีทำให้เว่ยเจียเหลียนฮวาเหมือนกับเดินทางท่องกาลเวลาเพราะเก็บตัวในวังจนไม่ได้แลพิศความเป็นไปของผู้คนทั้งหลาย
<br><br>
&emsp;&emsp; ณ วินาทีที่เท้าเล็กย่างก้าวลงพื้นถนน แสงแดดสอดส่องกระทบใบหน้างดงามเพียงพิศเพลินตาแต่งแต้มเครื่องประทินผิวพอมีสีปิ่นปักผมอัญมณีแวววาวแม้เพียงสองอัน ทว่ากลับขับความงดงามของเรือนผมให้สังเกตเห็น อาภรณ์ไหมงดงามที่ถูกบ่าวในวังหยิบมาสวมให้ราวกับเป็นเครื่องบรรณาการจากจื่อเซวียนชิงหลีแกมบังคับให้สวมมันเสียทำให้ผู้คนรับรู้ได้ไม่ยากเลยว่าสตรีนางนี้มิใช่ชาวบ้านตาสีตาสายิ่งเมื่อยืนขนาบข้างด้วยบุรุษผู้ปกป้องเมืองลงมาจากรถม้าของวังหลวงแห่งหนานเจ้าแล้วนั้นก็เหลือเพียงนามเดียวอันที่ประจักษ์
<br><br>
&emsp;&emsp; เว่ยเจียเหลียนฮวาพระสหายของกษัตรีย์ วีรสตรีผู้กอบกู้หนานเจ้า
<br><br>
&emsp;&emsp; เสียงสนทนาพลันดังขึ้นรอบข้างราวกับว่ากำลังคาดเดาสถานะตัวตนของนางเว่ยเจียเหลียนฮวาผู้ไม่ได้มีข้อมูลจากภายนอกเลยทั้งสิ้นก็รับรู้แล้วว่านางกำลังเป็นจุดสนใจเพียงใด
<br><br>
&emsp;&emsp; “ก่อนหน้านี้พวกท่านก็โดนเช่นนี้หรือไม่”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ย่อมต้องโดนเช่นกันไปที่แห่งไหนก็มีแต่ผู้คนอวยยศจนกระทำตนไม่ถูกเสียแล้ว”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ทำเอาอยากมุดแผ่นดินกลับฉางอันตอนช่วงวันแรกที่เจ้าหลับเป็นตายเชียว”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ดีนักที่ปล่อยให้บ่าวพวกนั้นจับแต่งตัวเสียงาม”
<br><br>
&emsp;&emsp; หากเปรียบเทียบอาภรณ์ที่หลุดลุ่ยไม่ใส่ใจยามอาศัยในห้องบรรทมหรูหรา ปลายผมยุ่งพันจากการเอนกายจนชี้ฟูเล็กน้อย ใบหน้าเปลือยเปล่าที่ดวงตาจดจ้องเพียงตัวอักษรของวรรณกรรมประโลมโลกที่อ่านสลับกับงานเขียนเคร่งเครียด สาระตำรา การสืบสวนสอบสวน และที่นางดูจะสนใจมาตั้งแต่เด็ก ๆ อย่างการแพทย์สภาพของนางในยามถูกเนรมิตใหม่นี้ย่อมเป็นสภาพที่สามารถปล่อยออกไปสู่สายตาสาธารณะชนได้
<br><br>
&emsp;&emsp; “เอาเถิดผู้คนสนใจเยอะก็ดีวันนี้เราได้รับคำขอจากชิงหลีมามิใช่รึ”
<br><br>
&emsp;&emsp; งานของพวกนางในวันนี้นอกจากมาเดินเที่ยวเล่นสำรวจเมืองแล้วก็ได้รับการไหว้วานจากผู้ปกครองเมืองให้มาช่วยแจกจ่ายเสบียงแก่พี่น้องทั้งหลายในหนานเจ้าการที่นางเรียกสายตาได้เช่นนี้ย่อมง่ายต่อการประชาสัมพันธ์ทั้งสามสหายยืนปรากฎตัวได้ไม่นานนักก็มีรถเกวียนเคลื่อนมาจอดกลางลานกว้างมันคือรถเกวียนขนเสบียงจากภายในวังออกมาตั้งโต๊ะเปิดโรงทานหลวงแน่นอนว่าเครื่องเทศข้าวของต่าง ๆ ก็อาศัยแหวานดาราจรัสช่วยสะสมตลอดการเดินทางจึงมีเสบียงมาช่วยเหลือผู้คนอยู่บ้าง
<br><br>
&emsp;&emsp; จริง ๆ นางจะยัดใส่แหวนมาก็ได้ทว่า…มันจะเด่นเกินไปนัก…
<br><br>
&emsp;&emsp; ด้วยความที่นางเป็นสตรีในห้องหอ ทั้งยังเป็นพระสนมเอกในองค์จักรพรรดิแห่งต้าฮั่นเช่นนั้นแล้วจะมาตะโกนเรียกร้องความสนใจก็กระไรอยู่จึงยกพัดขึ้นปิดใบหน้าครึ่งล่างส่งสายตาบอกบ่าวในวังที่จื่อเซวียนชิงหลีส่งมาสมทบให้เป็นผู้ป่าวประกาศแทนนางดั่งเช่นนางสนองพระโอษฐ์ก็ไม่ปาน
<br><br>
&emsp;&emsp; “วันนี้ได้รับราชโองการจากหนี่หวาง(กษัตรีย์)ให้มาช่วยเหลือพระสหายผู้เป็นวีรสตรีกอบกู้หนานเจ้าแจกจ่ายอาหารร้อน ๆ เพื่อเลี้ยงปากท้องพี่น้องของเราด้วยกรุณาของผู้มีพระคุณทำให้พวกเราได้มีอาหารดี ๆ มาแจกจ่าย ขอจงรับด้วยความรู้สึกทราบซึ้งในน้ำใจของวีรสตรีและพระมหากรุณาธิคุณของหนี่หวาง”
<br><br>
&emsp;&emsp; วงคิ้วขนงขมวดปมเข้าด้วยกันเบา ๆนางหมายจะให้บ่าวได้ประกาศว่า มาแล้วจ้า อาหารมาแล้วจ้า อาหารอุ่นร้อนอร่อย ๆ มารับไปเร็วว เช่นนี้แทนนางทว่ากลับได้ประโยคสรรเสริญเสียอย่างนั้นนับจากนี้มิใช่ว่านางต้องปิดหน้าปิดตายามแอบออกมาเดินเล่นหรอกหรือ ดวงตาเมล็ดซิ่งหวานหันเหลือบมองซ้ายขวาเพื่อขอความเห็นจากโจวจินและฉางซานเซียนหวางทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือการส่ายศีรษะเบา ๆ เป็นคำตอบว่าบัดนี้ไม่อาจแก้ไขสิ่งใดได้อีกแล้ว
<br><br>
&emsp;&emsp; ลมหายใจเฮือกใหญ่ถูกพ่นพรูออกมาด้วยความรู้สึกช่วยไม่ได้ก่อนที่นางจะปั้นใบหน้าแย้มยิ้มเพื่อรักแขกทั้งหลายมือเล็กหยิบกระบวยคอยตักบัวลอยให้ผู้คนที่หยิบถ้วยมารอรับ ในส่วนของฉางซานเซียนหวางแจกซาลาเปา โจวจินช่วยแจกหมั่นโถว และบ่าวทั้งหลายช่วยจัดแจงแถวให้เป็นระเบียดป้องกันมิให้ผู้ใดแซงหน้าผู้อื่นและมิให้เกิดการทะเลาะวิวาทในช่วงเวลายากลำบากเช่นนี้
<br><br>
&emsp;&emsp; กว่าจะแจกจ่ายหมดในช่วงยามอู่แสงแดดส่องก็ทำเอานางต้องพัดโบกพักในมือแรง ๆ อยู่เหมือนกันเมื่อแจกจ่ายหมดก็รู้สึกได้ถึงอิสรภาพที่นางจะได้เที่ยวเล่นเสียทีไม่รอช้าเว่ยเจียเหลียนฮวาก็ชักชวนฉางซานเซียนหวางและโจวจินด้วยประโยคสั้น ๆ
<br><br>
&emsp;&emsp; “ไปหาร้านตำรากันเถิด”
<br><br>
&emsp;&emsp; แล้วก็เดินไปสอดส่องร้านรวงต่าง ๆ ด้วยความหวังเล็ก ๆ ว่าคงจะมีร้านตำราที่เหลือรอดแต่หากไม่มี…ก็คงไม่แปลกอะไรนัก…

<br><br>


</div>

<br><br>

<img style= "width: 75%;" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/3e558b428bc2798ada28d7067969f8308aa0a842f956-fBiPJm_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""> <br><br> แจกจ่าย หมั่นโถว ซาลาเปา และ บัวลอย อย่างละ 50 <br><br>


หรือเราจะทดสอบระบทอีเว้นแปลก ๆ ?<br>

@Admin

<br>

<br><br><br><br><br>

</div>

        </div>
<div style="margin-top: -200px; ">
<div style="height: 450px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/997474d9f1fa22b3deb3f9e8f3f5e600973a636a4f869b-1TtaqD_fw658webp_11zon.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
"></div></div>

        </div>
        </div>
</div></font></div>

ดูในรูปแบบกติ: ถนนละอองวารี