[เมืองกู้หลิง]
<style type="text/css">BODY{background:url("https://img2.pic.in.th/pic/2ce78d9b4f74837c81d6a6d5058ca189148c8f46a07d6-KoT3Ij_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style><style>
#box01 {
border: 0px double ;
box-shadow: rgb(141, 163, 147) 1px 1px 1em;
border-radius: 25px;
background-color: #b0392e;}
#box02 {
border: 1px double #f6b262;
width: 80%;
padding : 0px 0px;
box-shadow: 0 0 12px rgba(255, 186, 130, 0.08);
background-color: #1e1b1a }
#box03 {
width: 500px;
border: 2px solid #f6b262 ;
padding: 30px;
box-shadow: rgba(255, 186, 130, 0.08) 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/pGX3lk9.png");}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&family=Zhi+Mang+Xing&family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div align="center">
<div id="box01">
<div id="box02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/6352165165.png'); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -10px; margin-left: 0px;text-align: center;">
<font color="#f3e9d6"><span style="text-shadow:#3d1d13 2px 2px 1em;"><div style="text-align: center;"><span style="text-align: initial; white-space: initial;"><font size="15" face="Zhi Mang Xing">固陵郡</font></span></div></span></font>
<br></div>
<div style="margin-top: 50px; ">
<img style="border: 5px double rgba(255, 186, 130, 0.08); border-radius: 25px; box-shadow: rgba(255, 186, 130, 0.08) 2px 2px 1em; overflow: auto; width: 700px;" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/ChatGPT-Image-22-..-2568-21_09_33.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<br><br>
<div id="box03">
<font face="Niramit" size="3"><font color="White"><br><br>
<font face="Niramit" size="7">กู้หลิง</font><br><br><font face="Niramit" size="5"><b>[ อี้โจว ]</b></font><br><br> “เขาสนยังเงียบ ดอกไม้ยังร่วง วิญญาณเก่าผินหน้าหาแสงโคม หากท่านยืนฟังท่ามกลางสายลม อาจได้ยินเสียงประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยเขียนในตำรา”<br>
<br>
<div align="left">
เมืองกู้หลิง (故陵) เป็นเมืองเก่าแก่ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของมณฑลอี้โจว ดินแดนที่ฟ้าหม่นในยามรุ่งอรุณและสายลมเย็นพัดผ่านสุสานโบราณเบื้องล่างเขา ชื่อเมืองมีความหมายว่า “เนินหลุมศพในอดีตกาล” อันสะท้อนถึงตำนานและบรรพกษัตริย์ที่เคยหลับใหลอยู่ใต้พื้นพสุธา เมืองนี้มิใช่เพียงสถานที่ แต่คือรอยต่อของความทรงจำระหว่างอดีตและปัจจุบัน—ระหว่างโลกมนุษย์และแดนวิญญาณ
<br><br>
ภูมิประเทศของกู้หลิงประกอบด้วยเนินเขาเตี้ยทอดตัวอย่างราบเรียบ ซากกำแพงเมืองเก่าและประตูหินที่แตกร้าวด้วยกาลเวลา ยังคงยืนหยัดอยู่ใต้เงาไม้ไผ่สูงที่ลู่ตามแรงลม สวนสนด้านตะวันตกของเมืองมีหลุมศพของขุนศึกตระกูลไป๋ ซึ่งเป็นบรรพชนของเมืองในยุคก่อนต้าฮั่น และยังมีตำนานเล่าว่าทุกครั้งที่ดอกสนหล่นลงบนหินหลุมศพ จะได้ยินเสียงทวนเหล็กเสียดฟ้าดังมาจากหุบเขา
<br><br>
แม้จะเป็นเมืองที่อาบไล้ด้วยความเงียบงันและกลิ่นอายแห่งความตาย ทว่ากู้หลิงกลับเป็นที่พำนักของผู้คนที่แข็งแกร่ง เงียบขรึม และเปี่ยมด้วยศรัทธาต่อรากเหง้าของตน ชาวเมืองนิยมแต่งกายด้วยผ้าสีเข้มและสวมสร้อยหินหยกสีหม่นที่สืบทอดจากบรรพชน เมืองนี้ยังเป็นศูนย์กลางของนักจารึกหินโบราณ ผู้ศึกษาตำราจากแผ่นศิลาหัก ผ้ากระดาษไหม และร่องรอยสลักจากศิลาเซ่นไหว้ที่กระจายอยู่ทั่วภูเขา
<br><br>
บริเวณเชิงเขาหลิงจื่อ มีศาลาวิญญาณซึ่งมักมีผู้คนจากเมืองใกล้ไกลมาขอพรหรือสื่อสารกับผู้ล่วงลับ ผ่านการเผากระดาษผีและบรรเลงพิณให้วิญญาณฟังตามธรรมเนียมของนักพรตนิกายใต้เงาจันทร์ ในวันขึ้น 7 ค่ำ เดือนเจ็ดของทุกปี จะมีพิธีจุดโคมผีห้าสิบดวงลอยตามลำธารเย็น เพื่อส่งวิญญาณกลับสวรรค์ ถือเป็นเทศกาลใหญ่ที่มีเพียงในกู้หลิง
<br><br>
หากมีผู้ใดถามว่าเมืองนี้มีอะไร—คำตอบอาจไม่ใช่ทองคำ อำนาจ หรือความครึกครื้น แต่เป็นความหนักแน่นของประวัติศาสตร์ ความลึกลับของวิญญาณผู้หลับใหล และความทรงจำที่ล่องลอยในสายลมเย็นยามพลบค่ำ—ซึ่งไม่มีวันเสื่อมคลาย
</div>
<br><br>
</font></font></div>
<br><br>
<div style="margin-top: 0px; text-align: center;">
<div style="height: 500px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/95ef08e46a72ed00b813d475d72ad5a40802edfe1b3587-FzWg4X_fw658webp.png');
background-position : center bottom;
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
</div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2025-6-24 22:25 <br /><br /><style>
#ZhiLian01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/ujhleR3.jpeg"); }
#ZhiLian02 {
border: 0px solid;
width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #F2F1ED;}
#ZhiLian03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
#ZhiLian04 {
border: 0px solid;
padding: 30px;
width: 500px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-image: url("https://i.imgur.com/IFRHQ59.png");}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">
<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3" color="#4C4C57">
<div id="ZhiLian01">
<div id="ZhiLian02">
<div style="height: 1200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d24e426ac5f4f0025b9adb4c4717f7fa2858a55a15b2e3-C3p10l_fw658webp_11zon.png'); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -1000px; text-align: center;"><b>
<img height="300" src="https://img2.pic.in.th/pic/d82c05b49ff8092e33ac7c39a447629be02da48d5e407-1F2pzF_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""><br>
<span style="text-shadow: #696969 5px 5px 10px"><font size="6"><font face="Zhi Mang Xing">荷香万里夏</font><br>กลิ่นบัวหอม คิมหันต์หมื่นลี้</font><br><font size="4"> วันที่ยี่สิบสี่อู่เยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบเอ็ด <br></font></span></b>
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="ZhiLian03">
<div align="left">
   <font size="5">ช่วงเวลาแห่งคำเอื้อนเอ่ยดุจดั่งกาลหยุดนิ่ง</font> สายน้ำหยุดไหลสายลมหยุดนิ่งเสียงจักจั่นยามราตรีกาลหยุดร้องรอบกายเงียบสงัดจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของตัวนางเองมือแกร่งของนักพรตผู้ไม่อาจทัศนาใบหน้าได้ยกขึ้นตวัดเขียนตัวอักษรทีละเส้นพร้อมเอ่ยสิ่งที่ต้องการทายทัก
<br><br>
  
“อักษร <font face="Zhi Mang Xing">‘缘’</font> มีสิ่งหนึ่งที่อันเป็นของเคียงคู่อย่าง <font face="Zhi Mang Xing">纟</font>(เส้นด้าย) ดั่ง ‘เงื่อนปมที่ผูกพัน’ เจ้าและเขาไว้จนจบทว่า <font face="Zhi Mang Xing">‘缘’</font> นั้นไม่ใช่จุดสิ้นสุด — มันเป็นดั่งโอกาสให้มือของเจ้าได้ผลักประตูเปิดทางสู่ห้วงแห่งความปรารถนาโดยใช้ <font face="Zhi Mang Xing">纟</font>แห่ง <font face="Zhi Mang Xing">彖</font> (โชคชะตา) เป็นด้ายนำทางสู่ <font face="Zhi Mang Xing">心</font> (หัวใจ) อันถูกโอบล้อมด้วย <font face="Zhi Mang Xing">爫</font> (มือ) และ <font face="Zhi Mang Xing">冖</font> (ฝา)”
<br><br>
  
บัดนี้จากหนึ่งก่อเกิดเป็นสองตัวอักษรอันเป็นสิ่งที่เคียงคู่ในทุกบทกวีคำกลอน เพราะมี <font face="Zhi Mang Xing">缘</font> (วาสนา) จึงนำพาก่อเกิด <font face="Zhi Mang Xing">爱 </font>(ความรัก)
<br><br>
  
“ม่านมวลใยด้ายที่ยึดโยงสองท่านเข้าหากันคือ <font face="Zhi Mang Xing">缘</font> แห่งการได้ร่วมชะตาทว่า… <font face="Zhi Mang Xing">缘 </font>เป็นเพียงเส้นทางเท่านั้นหากไม่อาศัย 〘 ความกล้า 〙และ 〘 ซื่อตรงต่อเสียงหัวใจ 〙เป็นพลังในการขับเคลื่อน ต่อให้เส้นทางที่วาสนาปูให้เรียบลื่นดั่งผืนน้ำสงบเพียงใด หากไร้ใจมุ่งตามสายโยงเกี่ยวแล้วไซร้ — ดวงใจ ณ ปลายเส้นที่ผูกติด… ย่อมไม่อาจก่อเกิดและได้มาซึ่งสิ่งที่หวงแหน”
<br><br>
   “อนาคตที่จักได้ทัศนาเห็นเป็นกิจที่ต้องก่อเกิด ณ เส้นทางของ <font face="Zhi Mang Xing">缘</font>”
<br><br>
   “วิบากกรรมที่ต่อต้านมีเพียงใจของคนเราที่ไม่อาจยอมรับความจริงของจิตใจ หากไม่คิดจะเอื้อมมือไปโอบอุ้ม <font face="Zhi Mang Xing">心</font> สุดท้ายแล้วเส้นด้ายปูทาง <font face="Zhi Mang Xing">缘</font> ที่เคยมีก็อาจกลายเป็น〘 กรรม 〙ที่ผูกจิตเจ็บลึกไม่อาจก้าวไปไหน”
<br><br>
   แม้ไร้สายลมโชยทว่ากระดาษเหล่านั้นกลับค่อย ๆ เคลื่อนที่และปลิวไสวราวล้อลมขึ้นเหนือกายของสตรีผู้รับคำทำนายนัยเนตรสีเกาลัดจดจ้องภาพตรงหน้าจนจำต้องละสายตาจากนักพรตผู้ลึกลับมีเพียงเสียงของเขาที่ดังก้องราวกับติดตรึงในห้วงความคิดและจิตใจ
<br><br>
   “กับบุรุษสกุลหลิวผู้นั้น…อักษร <font face="Zhi Mang Xing">缘</font> นี้มิใช่แค่ <font face="Zhi Mang Xing">纟</font>ที่โยงเจ้ากับเขาหากแต่คือ บททดสอบแห่ง <font face="Zhi Mang Xing">心</font> ...จดจำไว้เถิดว่า <font face="Zhi Mang Xing">缘</font> ไม่อาจก่อเกิด <font face="Zhi Mang Xing">爱</font> หากไร้ซึ่งการก้าวเดินค้นพบ <font face="Zhi Mang Xing">心</font> เช่นนั้นแล้วจงกล้าที่จะเลือกกล้าที่จะตัดสินใจกล้าที่จะก้าวเดิน”
<br><br>
   “แล้ว ณ วันนั้น…ยามวสันต์แย้นบานในเดือนสอง หากดวงใจคู่เคียง เส้นทางที่ทอดผ่านจะมีผู้ร่วมทางในกาลต่อไป”
<br><br>
   ณ สถานที่ดั่งต้องมนต์เพียงชั่วขณะ เว่ยเจียเหลียนฮวาพยายามจดจำคำทายทักนี้ให้ได้มากที่สุดก่อนสองเท้าจะเดินออกจากครั้นกระดาษบางจมลงใต้ธาราแสนสงบจนไม่อาจทัศนาอักษรใดได้ครั้นผินกายหวนกลับมายังผู้มอบคำทำนายนี้ก็เหลือเพียงมวลบุปผาที่ปลิวตามแรงลมคิมหันต์ โอบกลิ่นบุหลันลอยเอื่อยทิ้งทวนปลายจมูกมนร่างที่เคยประทับอยู่มลายหายไปราวกับไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้น มีเพียงสิ่งที่ติดตรึงในใจเท่านั้นที่เป็นหลักฐานของการได้รับคำเหล่านั้นราวกับเสียงกระซิบแห่งเทพซือมิ่ง
<br><br>
<div align="center"><img style= "width: 75%;" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/3e558b428bc2798ada28d7067969f8308aa0a842f956-fBiPJm_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""></div>
<br><br>
   คำทำนายเมื่อคืนนี้ทำเอาเว่ยเจียเหลียนฮวาเงียบไปตลอดทั้งวันราวกับมีสิ่งที่ต้องขบคิดตลอดมือเล็กเปิดตำราศาสตร์การทำนายที่มีในตัวตอนนี้เสมือนกำลังตามหาบางอย่างที่ต้องการค้นพบหลังเล็กเอกขเนกเอนไปกับหมอนหนุนมือข้างหนึ่งถือม้วนตำรา อีกหนึ่งข้างกำลังลูบเฮยเฉวียนที่นอนบนตักเบา ๆ ดวงตากลมดั่งเมล็ดซิ่งไล่อ่านตัวอักษรทั้งหลายจนมาสะดุดกับการทำนายผ่านตัวอักษร
<br><br>
   <font face="Zhi Mang Xing">占字术</font> (ศาสตร์เสี่ยงอักษร)
<br><br>
   <font face="Zhi Mang Xing">占</font> (จั้ม) = เสี่ยงทาย
<br>
   <font face="Zhi Mang Xing">字</font> (จื้อ) = ตัวอักษร
<br>
  <font face="Zhi Mang Xing"> 术</font> (ซู่) = ศาสตร์
<br><br>
  
รวมความแล้วคือ ศาสตร์ในการเสี่ยงทายผ่านการเขียนหรือการเลือกตัวอักษรเพียงตัวเดียว
<br><br>
   หลักการพื้นฐาน ศาสตร์นี้เชื่อว่าตัวอักษรจีน เป็นสัญลักษณ์สะท้อนจักรวาล (<font face="Zhi Mang Xing">天地萬物</font> – ฟ้า ดิน สรรพสิ่ง)การที่คนเขียน "อักษรหนึ่งตัว" ไม่ว่าจะตั้งใจหรือสุ่มล้วนเป็นการแสดง พลังจิตใต้สำนึกด้วยเหตุนี้ อักษรที่เขียนออกมาจะ สะท้อนปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคตของบุคคลนั้น
<br><br>
   บัดนั้นมือเล็กพลันวางม้วนตำราลงมุมปากปรากฎการเคลื่อนไหวขยับยกขึ้นแม้มิได้สวยงามเช่นแย้มยิ้มปกติทว่าในความรู้สึกนั้นมีความฉงนสนเท่ห์เต็มราว ๆ เจ็ดในสิบส่วนได้ เสียงวลีแห่งคำทำนายที่ก้องในหัวทำเอานางรู้สึกไม่เป็นอันอ่านสิ่งใดจนต้องโยนม้วนตำราทำนายนี้เข้าแหวนดาราจรัสต่อก่อนจะเอนกายนอนเพื่อพักผ่อนต่อจนมาถึงที่หมายเป็นนอกเมืองกู้หลิง
<br><br>
   “เมื่อยตัวนักได้เวลาฝึกฝนให้เฮยเฉวียนแล้ว”
<br><br>
   “ฝึกสิ่งใดหรือนายท่าน”
<br><br>
   เสียงของเฮยเฉวียนดังขึ้นพร้อมกับร่างของเจ้าก้อนขนที่วิ่งมาตรงหน้าเว่ยซานวิ่งตามมาทีหลังราวกับว่าบัดนี้ตำแหน่งจ่าฝูงเปลี่ยนไปแล้ว…เพราะว่าเฮยเฉวียนคือสัตว์อสูรอย่างไรล่ะ…
<br><br>
   “อย่างแรกเลยสิ่งนี้ข้ายังไม่สอนเว่ยซานเหมือนกันเช่นนั้นแล้วเจ้าที่รู้ความต้องทำตามเพื่อเป็นตัวอย่างให้เว่ยซาน เข้าใจหรือไม่เสี่ยวเฮย”
<br><br>
   “ขอรับ !!”
<br><br>
   เฮยเฉวียนเอ่ยออกมาพร้อมกับมีเสียงเห่า บ๊อก ! เป็นเสียงคลอดูน่ารักจนทำให้จ้าวหนิงเฟยและจางสู่ที่ดูอยู่ห่าง ๆ ต้องยกยิ้มตามอย่างอดไม่ได้เว่ยเจียเหลียนฮวาหยิบเนื้อแดดเดียวมาถือไว้เป็นของรางวัลยิบ ๆ ย่อย ๆ ตามตำราที่เคยอ่านก่อนจะเริ่มสอน
<br><br>
   “เฮยเฉวียน ขอมือ”
<br><br>
   “ขอรับ !” บ๊อก !
<br><br>
   เฮยเฉวียนยกเท้าหน้าหนึ่งข้างขึ้นมาวางบนมือเล็กที่วางไว้ใกล้ ๆ พื้นตรงหน้าของมันเว่ยเจียเหลียนฮวาแลเห็นเช่นนี้ก็รีบให้เนื้อแดดเดียวไปเป็นรางวัลและเป็นตัวอย่างให้เว่ยซานได้ดูก่อนจะถึงตาของเว่ยซานทำเช่นนี้วนไปสักเค่อได้เพื่อให้เว่ยซานซึมซับกับคำสั่ง ขอมือ และ คอย
<br><br>
   ในวันนี้ที่ดวงดาวพร่างพราวสตรีผู้สูงศักดิ์ในอาภรณ์สีอ่อนนั่งเอนตัวบนหินเรียบไม่ห่างจากค่ายนัก ใบหน้าเรียบนิ่งแฝงแววอ่อนหวาน ทอดสายตามองผืนน้ำอย่างเหม่อลอย ขาข้างหนึ่งจุ่มแตะสายน้ำใสเย็นจนเกิดระลอกเล็ก ๆ วนเวียนโดยมีเฮยเฉวียนและเว่ยซานอยู่ข้างกาท่ามกลางแสงจันทร์สาดทอประกายลงบนผิวน้ำระยิบระยับดั่งหยาดอำพันต้องแสง เย็นสายลมแผ่วผ่าน กลิ่นหญ้าริมฝั่งลอยแตะปลายจมูกเบา ๆ
<br><br>
  มือเล็กหยิบขลุ่ยที่อยู่ในแหวนออกมาเพื่อเล่นอะไรสักอย่าง สักบทเพลงการละเล่นดนตรีของนางมิใช่เพียงความสำราญทว่าท่วงทำนองนี้กลับเป็นทั้งการกล่อมเกลาและทำให้นางจดจ่อกับความคิด รวบรวมสติให้หวนคืนสู่กายเรียวขลุ่ยไม้ประทับแนบเรียวริมฝีปากบางลมหายใจถูกพรูเข้าไปก่อเกิดเสียงพลิ้วแผ่วบรรเลงจากปลายนิ้วอ่อนช้อย ขับบทเพลงเศร้าหวาน แฝงความอาวรณ์คล้ายถวิลหาวันคืนเก่าก่อน เสียงเพลงลอยตามกระแสลมไปในราตรีเงียบงัน
<br><br>
   สองสุนัขผู้ภักดีนอนเฝ้าข้างกาย—หนึ่งตัวขนสีดำสนิท อีกตัวมีลายขาวเทาตามขาและอก ต่างทอดกายแนบพื้น หูตั้งฟังเสียงขลุ่ยอย่างสงบไม่ไกลนัก จ้าวหนิงเฟยที่ตระเตรียมที่พักหลับให้นายและจางสู่ผู้เฝ้ายามข้างค่ายแรมแสงใต้เงาไม้—กองไฟเล็ก ๆ ส่งเสียงถ่านแตกผสมกับเสียงจิ้งหรีดยิ่งทำให้ค่ำคืนนี้ดูแสนสงบลึก
<br><br>
   ท่ามกลางดึกสงัด มีเพียงเสียงขลุ่ยที่เหมือนเล่าความในใจ และสายตาหญิงสาวที่เฝ้ามองจันทราที่สะท้อนในลำน้ำใส…ราวกำลังรอคำตอบของดวงใจจากเงาจันทร์ที่ลอยเด่นกลางสายนที
<br><br>
</div>
<iframe width="180" height="100"
src="https://www.youtube.com/embed/OzKLkZvKJ7U?autoplay=1&loop=1&playlist=OzKLkZvKJ7U" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="">
</iframe>
<br>
<br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/3e558b428bc2798ada28d7067969f8308aa0a842f956-fBiPJm_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""> <br><br>
<br>
<br>
<b>พรสวรรค์ อัจฉริยะ</b>
<br>
- สามารถโรลเพลย์ค้นคว้าหาความรู้จากการฟัง หรือ อ่าน +30 EXP (วันละครั้ง)
<br>
- สกิลพิเศษติดตัว: สั่งสอนภูมิความรู้ (สกิลสามารถพัฒนาทักษะให้กับสัตว์เลี้ยงและเหล่าผู้ติดตาม(กรณีสนม) ทุกครั้งที่กดใช้สกิลจะเลือกคนที่จะสั่งสอนเพื่อรับทักษะได้ +2 Point) (สกิลทำงานเมื่อเลเวลเราอัป) | สอนเฮยเฉวียน<br>
- สามารถโรลเพลย์สอนสั่งความรู้ ระบุเป้าหมายในปาร์ตี้ของเรา หรือ โคกับเพื่อน(กรณีเป็น Member หรือปาร์ตี้เพื่อน) (วันละครั้ง) +30 EXP| สอนเฮยเฉวียน<br><br>
ศาสตร์การดนตรี (ผู้ช่ำชองศาสตร์ดนตรีทุกแขนง)<br>
1) ทุกการโรลเพลย์บรรเลงดนตรี 10,000 ไบต์ให้ฝูงชนฟัง (สแต็กช้อนกันได้ 5 สแต็กเท่านั้น) ผู้ฟังเสียงดนตรีของคุณจะได้รับ +5 EXP และ ตัวคุณได้รับ ( +5 บารมี)| ผู้ฟังมีเฮยเฉวียน จ้าวหนิงเฟย เว่ยซาน แล้วแต่แอดเลย<br>
3) เมื่อแข็งแกร่งระดับหนึ่ง จนมีฝีมือการดนตรีเป็นเลิศ จนได้รับพรจากเทพ ยอดนักดนตรี เมื่อกดใช้สกิล จะสามารถเลือกบรรเลงดนตรีให้กับเหล่าสัตว์อสูรแข็งแกร่งขึ้นได้ (พวกเขาจะได้รับ +2 Point) และตัวคุณเองจะมีตบะเพิ่มพูนขึ้นเช่นเดียวกัน (+15 ตบะฝึกฝน) | ผู้ฟังคือเฮยเฉวียน <br><br>
<br><br>
@Admin
<br><br><br><br><br>
</div>
</div>
<div style="margin-top: -200px; ">
<div style="height: 450px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/997474d9f1fa22b3deb3f9e8f3f5e600973a636a4f869b-1TtaqD_fw658webp_11zon.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
"></div></div>
</div>
</div>
</div></font></div>
หน้า:
[1]