❁𓊈หมอลำแกร่งแรงเกินร้อย𓊉❁

LinYa โพสต์ 2025-6-28 18:41:32

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-8-4 20:45 

<meta charset="UTF-8">
<title>โปรไฟล์หมอลำสุดแซ่บ</title>
<style>
body {
 margin: 0;
 padding: 0;
 background-image: url('https://i.pinimg.com/originals/6f/d8/96/6fd896f43dc991e26d541ee0847680a5.jpg');
 background-size: cover;
 background-attachment: fixed;
 background-position: center;
 font-family: 'Kanit', sans-serif;
}
.profile-container {
 max-width: 900px;
 margin: 60px auto;
 background-color: #FFCCCC;
 padding: 40px;
 border-radius: 20px;
 border: 1px solid rgba(255, 255, 255, 0.3);
 box-shadow: 0 0 25px rgba(0, 0, 0, 0.2);
 line-height: 1.8;
 word-break: break-word;
 color: #333333;
 background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/pngtree-party-flags-celebration-of-festivals-png-image_6279710.png');
 background-repeat: no-repeat;
 background-size: cover;
 background-position: top center;
}
.profile-header {
 text-align: center;
}
.profile-header img {
 max-width: 100%;
 height: auto;
}
.profile-main {
 display: flex;
 flex-wrap: wrap;
 gap: 30px;
 margin-top: 30px;
 justify-content: center;
 align-items: flex-start;
}
.profile-main .image {
 flex: 1 1 300px;
}
.profile-main .image img {
 width: 100%;
 height: auto;
 border-radius: 10px;
}
.profile-main .text {
 flex: 2 1 500px;
 text-align: left;
}
.profile-main .text p {
 font-family: JasmineUPC, serif;
 font-size: 20px;
}
</style>

<div class="profile-container"><div class="profile-header"> <img src="https://img2.pic.in.th/pic/-9_20250619130536.md.png">
<h1 style="font-size: 36px; color: #880044; text-shadow: 0 0 5px #fff, 0 0 10px #ff66b2, 0 0 20px #ff3399;">
 <img src="https://img2.pic.in.th/pic/e8ba7a40d6437e214109ac9f5e3a3163.png" width="640" style="max-width: 100%; height: auto; margin-top: 10px;">
</h1>
</div>

<div class="profile-main">
<div class="image"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Pngtreehand-drawn-cartoon-microphone-illustration_5472077.md.png" width="500" _height="500" border="0"></div>
<div class="text">
 Memoryความทรงจำที่ 1┃ความทรงจำที่ดูไม่งามความทรงจำที่ 2┃ความทรงจำภาษาไทยแน๊จ้าความทรงจำที่ 3┃เทศกาลหน้ากาก (พบว่าที่สามีกรี๊ดดด)ความทรงจำที่ 4┃ความทรงจำที่ 5┃ความทรงจำที่ 6┃ 
</div>
</div>
</div>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Pngtreebeautiful-sky-with-pink-and_15550391.md.jpeg");
background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

LinYa โพสต์ 2025-6-28 19:47:57

<span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความทรงจำที่ 1 : คืออัปสราหลงฟ้า<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0h-Ka_V_llg?si=YuWvwID_RKEjA9q2" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen=""></iframe><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(จะฟังไปด้วยก็ได้ค่ะ แปะเฉย ๆ 5555) <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คืนเดือนเพ็ญกระจ่างฟ้า งานลอยกระทงบ้านโคกม่วงปีนั้นช่างครึกครื้นยิ่งกว่าทุกปีที่ผ่านมา เวทีไม้ไผ่กลางลานวัดประดับไฟพรายพร่าง ไฟนีออนสีฟ้าชมพูเขียวหมุนเวียนสว่างไสวท่ามกลางหมู่มวลดอกดาวเรืองและธูปเทียนที่ลอยกลิ่นหอมกรุ่น… บรรยากาศอบอวลด้วยกลิ่นขนมครก เสียงพัดลมโบราณ และเสียงหัวใจของบรรดาชายหนุ่มที่รัวรัวเมื่อพิธีกรตะโกนชื่อบนเวทีนั้น… <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“หมายเลข 12 นางสาวชิดตะวัน รับอรุณ ชั้น ม.5 โรงเรียนสุรนารีวิทยา!” เสียงเฮกึกก้องราวเวทีแตก ฝูงชนหน้าฮ้านต่างโบกไม้โบกมือบอกต่อกันว่า <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"แม่นางหมอลำลูกป๊าเหลาไง!"<span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขบวนเสียงแตรและกลองยาวหยุดนิ่ง เมื่อนางสาวผู้ครองโบแดงและห่มสไบยกลายลวดลายทองคู่นั้น ค่อย ๆ ก้าวขึ้นสู่เวทีด้วยรองเท้าส้นสูง 7 นิ้วที่สะท้อนแสงดาวเหนือกระจกเวทีราวราชินีแห่งแสงไฟ <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เพลงเซิ้งอัปศรา ขอเชิญนางสาวชิดตะวันทำการแสดงความสามารถพิเศษ!” <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดนตรีลำซิ่งแปรเปลี่ยนเป็นทำนองเซิ้งอัปศราผสมประยุกต์ระนาดไทยกับซินธิไซเซอร์สมัยใหม่ จังหวะเร้าใจแต่สง่างาม สาวน้อยเจ้าของชื่อ ชิดตะวัน โน้มตัวเบา ๆ แล้วแย้มยิ้ม ดวงตาคมวาวสู้แสงไฟข้างหน้า แล้วเธอก็เริ่มร่ายรำ…นิ้วเรียวไหวระริก มืออ่อนหวานยิ่งกว่ากลีบบัวที่เพิ่งบานในยามค่ำ ข้อเท้าทั้งสองก้าวย่างด้วยความมั่นใจบนรองเท้าส้นสูงเสียดฟ้า แต่ไม่ไหวเอนแม้แต่น้อย ราวกับเธอคือเทพีในตำนานที่เหยียบนภาแล้วเหลือเพียงเมฆสีทองให้โลกจับต้อง ทุกจังหวะลำเอียงสะโพก เซิ้งกลับหลังหมุนวงอย่างพลิ้วไหว กลายเป็นภาพที่สะกดทั้งหมู่บ้าน <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “พ่องานหายใจบ่ทันเลยเด๊!” เสียงผู้ใหญ่บ้านแว่วข้างเวที <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขณะเดียวกัน ณ ม้านั่งหน้าสุด ที่มีผ้าขาวปูเรียบกับขวดน้ำดื่มเย็นชื่นวางไว้ พ่อเหลา หรือ ‘อาป๊าเหลา’ พ่อหนุ่มจีนหัวใจไทยอีสานแท้ ผู้แต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตฮาวายกับผ้าขาวม้าใหม่เอี่ยม กำลังเชิดหน้าภูมิใจน้ำตารื้น “ลูกสาวข่อย…สุดยอด! เสียชาติเกิดเป็นคนจีนบ่ได้ลูกแบบนี้เด๊!!” เขาเงยหน้าคุยกับผู้ใหญ่เปาอย่างยิ้มหน้าบาน “เซิ้งแบบนี้ สาวฮ่องกงยังต้องแพ้!” ทว่าอีกฝั่งของเวที คือเงาสะท้อนของอารมณ์ที่ต่างกันสุดขั้ว... แม่บังอร นั่งหน้าบูดเหมือนถูกบีบมะนาวใส่ใจกลางอก มือยกพัดไม้ไผ่โบกพรึ่บ ๆ พลางถอนหายใจเฮือกแล้วพูดกับน้าจันทร์เพื่อนบ้าน <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อันผู้สาวข่อยนี่ ถ้าบ่สวยจนหัวกระไดบ่เคยแห้ง ข่อยกะบ่ปวดเฮดดอกเด้! มื้อนี้กะสิแห่กันมาอีกเป็นขโยง ป๊าดดด...เอิ้นมาจีบคือแจกบัตรคิวฮ้อน!” <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขณะเดียวกัน…เสียงกรี๊ดจากกลุ่มนักเรียนชาย(?????ฉินจ๊ะะะ) ก็ดังแข่งกับดนตรี ‘อ้ายชัดเจน ม.6’ ลูกชายหมออนามัยถึงกับทำดอกไม้ตกจากมือ ขณะที่ ‘บักศักดิ์’ และ ‘โจ้สายเปย์’ แห่งวงโยฯ กะเบียดคนข้างหน้าเพื่อตะโกน คะแนนเต็มสิบถูกชูขึ้นโดยคณะกรรมการพร้อมรอยยิ้มยกเว้นครูสายฝนที่อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมรำแบบนี้มันถึงมีสเต็ปขาแอบเด้งยั่วเบา ๆ ปนมาแบบล้ำลึก… <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พระจันทร์เพ็ญเต็มดวงยังต้องมีเมฆบัง แสงไฟเวทีสว่างจับตา แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า เงาที่แท้จริงกำลังจะเผยตัว เสียงเพลงเซิ้งอัปศรายังระบำจังหวะเร้าใจ นิ้วของชิดตะวันยกขึ้นอย่างนุ่มนวล แขนขาวละมุนค่อย ๆ ไหวในท่ากระหวัดคลื่น อิริยาบถนุ่มละมุนละไมจนกรรมการบางคนเริ่มน้ำตาคลอ แม่ค้าลูกชิ้นหยุดเสียบไม้ เด็กชายหยุดเคี้ยวสายไหม สาวน้อยบ้านโคกม่วงกำลังส่องแสงสุดท้ายเพื่อคว้ามงกุฎในฝัน… <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แต่แล้ว... ชะตากรรมแม่งดันขีดเขียนด้วยด้ายเย็บผ้า! <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ฟึ่บบบ!!” <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงเหมือนผ้าฉีกแว่วกลางเวทีพร้อมกับลมโชยเบา ๆ ผ้าถุงผืนงามลายดอกทองคำที่สั่งตัดพิเศษจากร้านผ้าสีชมพูแถวตลาดสด… ไหลรูดลงจากเอวสวยอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย!!!! เหี้ยยยยยยยย <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทุกคนเงียบ... เสี้ยววินาทีนั้นทั้งวัดหยุดหายใจ และเบื้องหน้าทุกสายตาที่จับจ้อง…มันไม่ใช่กางเกงในลูกไม้ลูกตะเข็บหวานแหวว…ไม่ใช่กางเกงซับในเนื้อแพรหรูจากร้านเครื่องนุ่งห่มข้างวัด…มันคือ…<span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/e10d4b3143446bfe9d1bd74ab922aa9e.md.jpg" width="200" _height="200" border="0"><span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> บ๊อกเซอร์ลายเบ็นเท็น!!!! ไม่ใช่ลายเบ็นเท็นธรรมดา… แต่เป็นเบ็นเท็นเวอร์ชั่น 10 ขวบ กำลังแปลงร่างเป็นเอเลี่ยนร่างแดง มือยิงพลังพุ่งออกจากแขน นี้มัน ทาสรักช่างปะปาว่ะค่ะ!!! ชิดตะวันยืนอ้าปากค้างกลางแสงสปอตไลต์ กางแขนอยู่ในท่ารำ เทพีคืนฟ้า แต่มันกลายเป็น เทพีเบ็นเท็นแทนแล้วไอ้สัสสสสสสส เสียงตึงตังของวงกลองหยุดลงทันที เด็กน้อยในชุดนักเรียนร้อง “แม่ เบ็นเท็น!” แล้ววิ่งไปชี้เวที <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> กรรมการชายวัยเกษียณล้มพับลงกับโต๊ะน้ำดื่ม กรรมการหญิงสำลักน้ำหวาน ผู้ใหญ่บ้านหงายหลังลงเก้าอี้ <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!!” เสียงกรี๊ดของชิดตะวันดังแหลมเสียดฟ้าพร้อมมือคว้าผ้าถุงถกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เธอพยายามรำต่อด้วยท่ารำ เก็บเมฆด้วยสไบ แบบกลบเกลื่อนแต่ยิ่งถกก็ยิ่งเห็นเบ็นเท็น! ยิ่งรำก็ยิ่งแถ!! เสียงคนดูเริ่มเฮ! แม่ถึงกับปิดหน้า พ่อเหลาเอามือทาบอกแล้วพูดว่า “โอ๊ยลูกสาวข่อย... แฮ่! สะท้านเวทีอีหลี!!!” <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ตอนประกาศผล ทุกคนคิดว่าคงโดนปลดชัวร์ โดนตัดสิทธิ์แน่นอน… แต่เปล่าเลย… กรรมการกลับมาประกาศด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแบบพยายามกลั้นขำ..“รางวัลนางนพมาศประจำปีนี้ ได้แก่... นางสาวชิดตะวัน รับอรุณ! และ... รางวัลขวัญใจมหาชน!!” <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เฮ้ยยยยยยยมึ๊งงงงงงงงง”<span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงโห่แทรกจากฝูงเพื่อนชาย(???เอาตรง ๆ ก็กระเทยนั้นแหละ) ม.ปลายที่ล้มโต๊ะน้ำแตงโมในซุ้มหน้าวัด ชิดตะวันเดินรับรางวัลทั้งน้ำตา… สวมมงกุฎด้วยผ้าถุงที่ยกขึ้นรัดรอบเอวแน่นเป็นพิเศษ พร้อมกลีบดอกดาวเรืองที่โปรยจากเพดานจนกลบรอยลายเบ็นเท็นไปจนหมด… <span style="font-size: 12pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฮือออ ไอ้เหี้ย…กูอายจนมุดแผ่นดินหนีใส่คนทั้งอำเภอ แม่ยืนงง ๆ ข้างเวที “อีหล่าเอ้ย... เบ็นเท็นกะสิพาเอ็งได้นางนพมาศเนาะ…” พ่อเหลาไม่พูดอะไร แต่ชูป้าย <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">BEN 10 THE LEGEND<span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> กลางหน้าเวทีแทน<span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"> <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): +35 EXP , +20 ตบะฝึกฝน<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-6-28 19:54:15

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-6-28 19:57 <span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความทรงจำที่ 2 : ครูสอนภาษาไทยให้เขียนเรียงความ<span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/a1PIutXTFHc?si=CFhiXo3ZpyskwqrL" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen=""></iframe> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามบ่ายคล้อยของวันศุกร์… <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> นักเรียนสาว ม.ต้นแห่งโรงเรียนบุญวัฒนา เธอผู้สวมคอซองสีขาว ผูกโบขาว กระโปรงพลีทยาวถึงเข่า แก้มกลมแดงแดดแดนลมแล้ง กับผมมัดแกละคู่พอง ๆ พร้อมสายตาแพรวพราวแบบลูกสาวชาวบ้านที่มีความฝันจะลำซิ่งขึ้นเวทีงานหมอลำให้จงได้ ปากแดงแบบทาอุทัยทิพย์หน้าขาวด้วยแป้งเจ้านาง น้ำหอมกลิ่น Bvlgari Omnia Amethyste Eau de Toilette ที่แอบจิ๊กเงินป๊าไปซื้อมา <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงจักจั่นดังก้องในสวนหลังบ้านใต้ร่มมะม่วงแก่ แสงแดดลอดผ่านใบไม้จนเห็นเป็นลายเงาเส้นพาดบนพื้นดิน ชิดตะวันเดินเหงา ๆ กางสมุดบานแผนกภาษาไทย พร้อมกับสีหน้าเหนื่อยหน่ายปนไม่เข้าใจ บนบ่ามีกระเป๋านักเรียนสีฟ้าอ่อนยี่ห้อดังที่ข้างในแน่นไปด้วยหนังสือเล่มหนาและพวงกุญแจตุ๊กตาใส่ถุงพลาสติกเงาวับ เธอกวาดตามองรอบบ้านก่อนตะโกนลั่น <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อี๊เผาะ! ขอถามเน๊! การบ้านไทยข้อสุดท้ายนี้มันคือหยังคะเนี่ย! บอกให้แปลความหมายคำพังเพยว่า ‘ชักแม่น้ำทั้งห้า’ มันหมายถึงหยังน้อ!” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงนุ่ม ๆ ลั่นดังทะลุสวนผ่านกลิ่นหอมของผัดกระเพราหมูสับจากครัวที่แม่ของเธอกำลังทำอยู่ พ่อของเธอ ‘อาป๊าเหลา’ หรือชื่อจริง ‘หลัวเหลาเฉียง’ อดีตพ่อค้าจากเยาวราชผู้ย้ายมาเปิดร้านซ่อมลำโพงอยู่บ้านทุ่ง เขาใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงผ้าขาวม้าลายส้ม มือหนึ่งถือประแจ อีกมือกำลังยกหม้อเครื่องขยายเสียงขึ้นมาเป่าลม ฝุ่นฟุ้งเต็มหน้าผากแต่รอยยิ้มกลับสดใสแบบคนที่มีความสุขกับชีวิตเรียบง่ายบนแผ่นดินอีสาน <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “โอ้ย! ลูกสาวป๊านี่มันม่วนแท้! สิถามอีหยัง กะถามมาโลดดดด” เสียงพ่อหัวเราะหึ ๆ พลางวางเครื่องมือ แล้วปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก “มา มานั่งนี่ก่อน ข่อยสิสอนให้แบบครูไพศาลบ่ต้องอายใคร!” ชิดตะวันล้มตัวลงนั่งแหมะตรงเก้าอี้ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วง มือยังถือสมุดพร้อมหน้าที่วงคำว่า คำพังเพย เอาไว้แน่น ดวงตากลมโตเป็นประกายอย่างมีหวัง พ่อหัวเราะอีกหนหนึ่งก่อนเคลียร์คอเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปร่ง ๆ ที่ผสมสำเนียงจีนกับอีสานจนกลายเป็น ‘ลูกผสมรสเด็ด’  แบบที่ชิดตะวันเคยแอบเล่าให้เพื่อนฟังจนหัวเราะกันทั้งห้อง ว่าเหมือนคุณเจย์ร้าน Hotpot Man ของแม่ยุ้ย <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “‘ชักแม่น้ำทั้งห้า’ แปลว่า เอาเรื่องอิหยังอิหยังมาเว่ารวมกัน พอให้คนเชื่อหรือเห็นดีนำ เป็นจั่งใด๋ล่ะ เช่นว่า ถ้าเอ็งอยากไปงานลำซิ่ง แต่แม่เจ้าบ่ให้ไป เอ็งก็ต้อง ‘ชักแม่น้ำ’ ใส่แม่ ว่าเพิ่นนั้นชวน เพิ่นนี้รอ ว่ามันบ่ไกล ว่าไปแล้วบ่เป็นหยัง แล้วเอาเรื่องดี ๆ มารวมไว้หลาย ๆ อย่าง เพื่อให้แม่ยอมใจอ่อน โอเค๊?” ชิดตะวันฟังแล้วหัวเราะพรืด ยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้ม “แปลว่าโกหกเก่งแบบหนูเลยติ๊?” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “บ่แม่นโกหก! นี่เรียกว่าใช้วาทศิลป์ จั่งแม่นหมอลำดี ๆ นี่แหละ เอาเรื่องมาโยงให้คนซึ้ง แล้วก็ปรบมือกันเกรียว!” สาวน้อยพยักหน้าแรง ๆ พลางจดบันทึกลงไปอย่างขะมักเขม้น พ่อพยักหน้า ยิ้มมุมปากแบบภูมิใจ ก่อนจะเดินกลับไปที่เครื่องเสียงแล้วบ่นลอย ๆ ว่า “ลูกสาวข่อย ถ้าได้ขึ้นเวทีลำซิ่งแล้วล่ะกะ คนในหมู่บ้านสิได้อ้าปากหวอแน่! เสียงเอ็งมันบ่แม่นของธรรมดา มันคือของขลัง!” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลังจากนั้นก็สอนภาษาไทยให้ลูกเรื่อยมาก...แต่ทว่า…พอเกรดออกมาครึ่งเทอมเท่านั้นล่ะ พ่อหัวร้อนไฟแลบตะแล็บแต๊บ ถามดังลั่นบ้านเหมือนถูกหักหลังจากชาติพันธุ์ว่า… <span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อีหล่า! เจ้าเป็นคนไทยแท้บ่นี่??”  <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงตะโกนของอาป๊าเหลา ทะลุครัวจนแมวบนลังปลาทูตกใจเผ่นหนีเข้าพงไผ่ ด้านชิดตะวันผู้กำลังยืนยัดผลไม้รวมราดนมข้นหวานเข้าปากหน้าตาเฉยก็สะดุ้งโหยงหันไปตอบด้วยหน้านิ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาว <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “บ่แม่นดอกพ่อ... ข่อยเป็นคนลาว” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อาป๊าช็อกค้าง มือค้างอยู่ที่ขาโต๊ะ พูดบ่ทันจบคำ หยิบผลการเรียนที่ยังอุ่นจากกระเป๋านักเรียนขึ้นมาดูอีกรอบ <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ภาษาไทย 1.5 ภาษาอังกฤษ 4.0<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แล้วบ่ได้หัวเราะธรรมดา แต่หัวเราะเสียงดังปานผีเจ้าที่สิง “ฮ่าๆๆๆๆ อาหล่าของป๊า! เจ้าเฮ็ดได้จังได๋วะเนี่ย!!” ชิดตะวันกะหัวเราะงึ่ก ๆ ตามไปนำ ท่าทางบ่สลดเลยแม้แต่น้อย จนพ่อถึงกับเอื้อมมือไปแตะหน้าผากลูกเบา ๆ เหมือนตรวจว่ามีไข้หรือเปล่า แล้วเอ่ยถาม “แล้วเจ้าเฮ็ดหยังกะครูอังกฤษ ถึงได้เกรด 4 มาแบบนี้?” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “กะ...ก็หนูไปเล่าให้ครูฟังแหน่ะพ่อ!” พูดไปยิ้มไป หน้าใสแบบบ่รู้ผิดชอบ แล้วสูดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพ่นภาษาอังกฤษสำเนียงสาวบาร์ลั่น "ฮัลโลวว เว้ลค้าม แฮฟรูมแฮฟคอนด้อมแฮฟเควาย กู้ดเทคแคร์ ดูเอวี่ติง ฟัคแอส ฟัคพุ๊ซซี่ ซัคยัวร์ดิก ลิคยัวร์บอล ลิคยัวร์แอส ซัลองเวกู๊ดจ๊อบโบลว จ๊อบแฮนด์จ๊อบฟุตจ๊อบ ฟัคมายแอสคัมมิงมายเม้า ฟัคมายเม้าคัมมิงมายแอส ฟัคมายแอสคัมมิงมายเฟค ลุคกิ้งมายอาย แต้งกิ้ว เวลคัม ม๊วฟฟ!" <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงยังไม่ทันจบดี อาป๊าเหลากะเอามือทาบอกเหมือนลั่นลำโพงเบิ้มกลางศาลาวัด “โอ๊ยยย แม๊ะคุณเอ๊ย! สำเนียงนี้มันบาร์เบียร์ซอย 7 ชัด ๆ! เจ้าไปเอามาจากไส๊!!?” ชิดตะวันหัวเราะลั่น “ก็หนูเปิดยูทูบดูอ่ะป๊า คลิปเขาฝึกสำเนียงแบบว่าเพื่อการแสดงออก! พอหนูพูดจบ ครูเขานั่งอึ้งไปสามวิ แล้วก็ให้ A+ บอกว่า ‘excellent pronunciation, very expressive’ อิอิ” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พ่อถอนหายใจแถมปาดเหงื่อยังกะเพิ่งยกแอมป์ 12 นิ้วบนเวทีบั้งไฟ “แล้วภาษาไทยเจ้าไปเว้าแบบใด๋ถึงได้ 1.5 เนี่ย” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อันนั้น...หนูเขียนเรียงความเรื่อง ‘แม่ของฉัน’ ว่า... ‘แม่ข่อยเฮ็ดกับข้าวบ่แซบ หยั่งวะกินบ่ได้เลย ถ้าแม่หายใจเสียงดังตอนนอนอีก ข่อยสิหนีออกจากบ้าน’... แล้วเขียนส่งครูแมว ครูเลยบอกว่าก้าวร้าว เหิมเกริม บ่เคารพผู้ใหญ่” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พ่อล้มโต๊ะ “อีหล่าาาาา!!! แล้วเจ้ายังไปเฮ็ดหน้ายิ้มแบบบ่ยั่นอีกเนาะ!!” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอยังหัวเราะคิกๆ หัวส่ายเบา ๆ แล้วเดินเอาน้ำปั่นมาให้พ่อ “อย่าคิดมากเน๊อี๊เผาะ~ หนูตั้งใจแก้ตัวเทอมหน้าแล้ว สิแต่งกลอนหมอลำส่งครูไทย รับรองเกิน 3 แน่นอน!” อาป๊าเหลากลอกตาอย่างเหนื่อยใจ แต่สุดท้ายก็หลุดยิ้มจนได้ “เอาเถอะ ๆ ถ้าสิเก่งกะให้มันเก่งให้ถูกทางหน่อยเถอะ ถ้าเทอมหน้าข่อยเห็นเกรดไทยต่ำกว่าสามอีก ข่อยสิยึดไมค์ลำ!” แต่ชิดตะวันทำหน้าเบ้ “ฮึ่ยยย! อย่าด๊ายยยยยย! ไมค์นั่นคือชีวิตหนูเด้~!!” ชิดตะวันร้องลั่น สองมือกอดไมค์ลำพลาสติกหลอกที่ไว้ฝึกหน้ากระจกแน่นแล้ววิ่งขึ้นห้อง <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงหัวเราะของพ่อยังดังตามหลัง พร้อมเสียงตะโกน “แล้วอย่าไปซ้อมสำเนียงแบบนั้นอีกเด้อ!!! เพิ่นสิเข้าใจผิดว่านักเรียนหมอลำเป็นเด็กบาร์!!!”<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): +35 EXP , +20 ตบะฝึกฝน<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-7-17 03:15:27

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-7-17 17:37 <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความทรงจำที่ 3 - จังหวะตกหลุมรักเป็นอย่างงี้<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GHEeUD9HA8s?si=u7ENTZWnU-CdBEjV" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen=""></iframe> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เดือนมีนาคม ปีนี้... เมืองเลยไม่เคยร้อนแรงเท่านี้มาก่อน! เมื่อเทศกาล “วัฒนธรรม 3 ผี” รวมพลังกับงาน “เทศกาลสีสันเมืองเลย” และ “Mask Festival หน้ากากนานาชาติ” ปะทะกันในเวทีเดียว บรรยากาศทั้งเมืองกลายเป็นงานรื่นเริงแห่งจิตวิญญาณและศิลปะจากทั่วโลกมีทั้งขบวนผีตาโขน ผีบุ้งเต้า ผีปู่ย่าจากฝั่งอีสาน ขบวนหน้ากากแอฟริกันจากไนจีเรียและหน้ากากโนห์จากญี่ปุ่น โลดแล่นแทรกผ่านผู้คนราวกับโลกมนุษย์และวิญญาณประสานกันได้จริง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> และในท่ามกลางความอลังการนั้นเอง… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอก็ปรากฏตัว “ชิดตะวัน รับอรุณ” เจ้าของฉายา “สายฟ้าตะวันเดือด” ที่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ดาวหมอลำ แต่ได้กลายเป็นไอคอนของการแสดงวัฒนธรรมร่วมสมัยไปแล้ว วันนี้เธอมาในฐานะ "สต๊าฟสุดแซ่บแห่งงานหน้ากากนานาชาติ" เธอสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังโอเวอร์ไซส์สีดำกับกระโปรงลายสก็อตสั้นสุดจี๊ด ใส่บู๊ตหนังสูง เข็มขัดโลหะเด่น กระดิ่งคล้องเอวกรุ๊งกริ๊ง ผ้าคลุมสีเลือดนกปลิวสะบัดตามลมยามเดินฝ่าฝูงชน มือถือโทรโข่งสีดำมันวาว เตรียมตะโกนคุมขบวนผีตาโขนที่กำลังหลงทางออกนอกเส้นทาง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “น้องผีตาโขนนั่นอย่าไปเดินใกล้รถไอติมเด้อ! เดี๋ยวผีขมำเอา! มาทางนี้ๆ เอื้อยจะจัดขบวนให้เอง~” เสียงเธอทุ้มต่ำแต่แฝงแววฮึกเหิมบรรดาสต๊าฟหนุ่ม ๆ สาว ๆ ที่เหลือได้แต่เบิกตาโตในความเด็ดขาดของแม่สาวคนนี้ ผู้ไม่ใช่แค่คนคุมขบวน...แต่คือขวัญใจมหาชนในหน้ากากสายแฟชั่น! แม้แต่ฝรั่งหัวทองจากสเปนที่ถือหน้ากากคาร์นิวัล ก็ต้องเอ่ยด้วยภาษาอังกฤษงง ๆ “Who’s that... fiery girl?” แล้วก็ตามด้วย “Can I take photo with her, please? She look like the queen of ghosts!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขณะที่บูธขายหน้ากากฝั่งญี่ปุ่นก็กำลังแตกตื่น เมื่อชิดตะวันเดินเข้าไปจ้องหน้ากากโอนิสีแดงอย่างสนอกสนใจพร้อมหันไปบอกเพื่อนสต๊าฟ “อันนี้แซ่บดีเนาะ ถ้าข่อยใส่ไปลำบนเวที คงเหมือนผีอีสานข้ามภพปะทะซามูไรแน่ ๆ!” คืนนี้ ขบวนหน้ากากไฟแสงสุดท้ายชิดตะวันต้องขึ้นแสดงด้วยนี้หว่า เสียงลำซิ่งผสมพิณโมเดิร์นจะลั่นกลางเมืองเลยให้ฝรั่ง ญี่ปุ่น เขมร ลาว และคนไทยต้องยืนตะลึงในเสน่ห์ของสาวหมอลำเมืองโคกม่วงที่บัดนี้… แซ่บระดับอินเตอร์ไปแล้ว!! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> กลางคืนของเมืองเลยราวกับสรวงสวรรค์บนดินไม่ใช่เพราะแสงจันทร์หรือเสียงเพลงบรรเลงอีสานใต้ต้นโพธิ์… แต่เพราะพลุกว่าร้อยนัดจุดทะยานขึ้นฟ้าเสียงตึงตังเหมือนสงครามปลดปล่อยวิญญาณประจำปี สีเขียว แดง ทอง ม่วง ฟ้า ประกายกลิตเตอร์ระเบิดเป็นวงกลมดาวกระจายจนแม้แต่ผีก็ยังต้องหยุดผวาแล้วเงยหน้าดู <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ตึงงงงงง!!! ปั้งงงงงงง!!!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงพลุดังระรัวไม่หยุดติดต่อกันเกือบห้านาที ชิดตะวันที่เพิ่งล้างเครื่องสำอางจากการแสดงรอบแรกเสร็จ ยังไม่ทันได้พักขาก็โดนแรงดึงดูดจากกลิ่นน้ำมันทอด กะทิสด ไก่ย่างและเสียงคนตะโกนเรียกลูกค้า “ไข่นกกระทาร้อน ๆ เด้อ! ข้าวเกรียบว่าวแผ่นใหญ่กว่าหน้าแฟนเก่าเด้อ!!” เธอเดินเข้ามาในโซนขายอาหารของงานวัฒนธรรมด้วยชุดแคชชวลสไตล์นัวร์เมืองเลย เสื้อยืดครอปแขนกุดกับกางเกงยีนส์เอวสูง และผ้าขาวม้าผูกเอวเป็นแฟชั่นประจำถิ่นที่แซ่บจนคนขายลูกชิ้นยังหยุดยืนมอง... แม้จะกำลังสับจิ้มลูกชิ้นจิ้มน้ำจิ้มมือสั่นอยู่ก็ตาม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เอาขนมเบื้องไส้เค็ม 1 กล่อง ครกไข่นกกระทา 20 ฟอง ขนมถังแตก 2 ชิ้น ข้าวเกรียบว่าว 1 ถุง ข้าวโพดอบเนยขอใส่เนยเบิ้ม ๆ ปลาหมึกย่างขอหนวดกับเนื้ออย่างเดียว ขนมโตเกียวไส้เด็ม ไข่เต่าครึ่งกล่อง ลูกชิ้นเอาไม้ที่เสียบแน่น ๆ แล้วก็... ไก่ทอดสมุนไพรตรงนั้นด้วย!” แม่ค้าทุกบูธหันมาพร้อมกัน “โอ๊ยอีนาง! มาซื้อของหรือเปิดบุฟเฟ่ต์วัด!!!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชิดตะวันหัวเราะเสียงใส พลางถืออาหารทั้งสองมือพะรุงพะรังจนปลาหมึกหนวดห้อยจนเกือบสะกิดหน้าคนเดินข้าง ๆ เธอหันมองซ้ายมองขวา “เอื้อยข่อยสิเป็นลม! ถือบ่ไหวแล้วเด้อ!!” ก่อนจะเหลือบเห็นม้านั่งใต้ต้นก้ามปูใกล้ ๆ ที่มีไฟหยดน้ำระยิบระยับประดับบนพุ่มไม้เป็นโต๊ะไม้เก่า ๆ ข้างลำธารปลอมที่เขาจัดฉากขึ้นใกล้บูธศิลปะหน้ากาก เธอรีบสาวเท้าด้วยท่ากึ่งวิ่งกึ่งเต้น ข้าวเกรียบว่าวปลิวแผ่วตามลม พอถึงโต๊ะก็นั่งลงอย่างสง่างามไม่ให้เส้นผมยุ่งแม้จะมีครกไข่นกกระทาวางบนตัก ถุงมะดันดองหนีบไว้ใต้รักแร้และแก้วโค้กโอ่งตั้งข้างตัวเหมือนศพในพิธีเรียกผีที่รอจุดธูป… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ฮื้อออออ... แซ่บบบบบบบบบ!!” เธอลั่นเสียงหลังคำแรกของขนมโตเกียวไส้ไข่เค็มหมูหยองลาวาร้อนจี๋พุ่งเข้าปาก เสียงพลุระลอกใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง เปรี้ยง! แล้วเธอก็ยกโค้กแก้วโอ่งขึ้นชนกับตัวเองพลางยิ้มให้ดอกพลุเหนือฟ้า... ค่ำคืนนี้ของเมืองเลยเต็มไปด้วยกลิ่นปิ้งย่าง เสียงพลุ และหญิงสาวผู้ถือขนมเบื้องในมือหนึ่ง กับมะดันดองในอีกมือ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พลุระลอกสุดท้ายเพิ่งจบลงไปเสียงเงียบของฟ้ายามค่ำหลังระเบิดสีจบลงทำให้ทุกอย่างดูนิ่งสงัดชั่วครู่ เหมือนทั้งงานเทศกาลเพิ่งได้หายใจ ดวงไฟหยดน้ำพราวระยิบระยับอยู่ตามต้นไม้ เสียงเพลงหมอลำเบา ๆ ลอยคลออยู่ไกล ๆ บรรยากาศช่างโรแมนติกจนน่าหอบคนไปสารภาพรักกลางลานวัดให้รู้แล้วรู้รอดแต่ชิดตะวันในเวลานั้นยังไม่ว่างจะโรแมนติก… เพราะเธอกำลังเดินไปทิ้งขยะ มือหนึ่งถือแก้วโอ่งโค้กหมดเกลี้ยงอีกข้างถุงเศษไม้ลูกชิ้นขนมโตเกียวแห้งแข็งค้างในห่อ กระดาษไข่เต่าเลอะน้ำจิ้มและเศษมะดันดองที่แอบอมไว้แล้วคายทิ้งใส่ถุงน้อย ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สาวหมอลำในคราบพลเมืองดีเดินแกว่งถุงขยะอย่างภูมิใจสายตากวาดมองหาถังขยะสีเขียวข้างบูธไก่ทอด ทว่า… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ตูมมมมม!! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงระเบิดจากพลุท้ายเวทีดังตู้มกลางอากาศสะท้อนทั่วสนามหญ้า คนหันควับตามเสียงนั้นพร้อมกันและในจังหวะที่แสงวาบนั้นสว่างวาบจนเห็นเงาทุกคนลอยชัดบนพื้น… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ปึก!” ชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งพรวดผ่านฝูงชนมา เขาสูงราว 188 ซม. รูปร่างผอมสมส่วนในเสื้อเชิ้ตขาวปล่อยชายและกางเกงสีเข้มดูเหมือนสต๊าฟหรือคนดูงานก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเขาพุ่งชนร่างของชิดตะวันเข้าเต็มแรงในจังหวะเหมือนเทพจัดคิว เธอผงะไปสองก้าวแต่ยังคงถุงขยะไว้แน่ ตาเบิกโพลง กางขาเอียงตัวเหมือนสาวในมิวสิควิดีโอที่เพิ่งโดนพระเอกปะทะกลางใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "โอ้ย!!" ขยะไม่หล่นแต่หัวใจหล่นแทน…<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://i.imgur.com/aJ6IpsI.jpeg" width="300" _height="300" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(เอาเท่าไรคะ น้องอยากได้เท่าไรพี่ให้น้องทั้งตัวเลยค่ะ) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชายหนุ่มหันมาพอดีแววตาสีเข้มคมจ้องสบกับดวงตากลมโตของเธอเหมือนทั้งคู่เงียบในวินาทีนั้นไม่มีใครพูดอะไรดนตรีในหัวชิดตะวันก็ดังขึ้นอย่างกับแทร็กของรักแรกในอนิเมะ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">♪ ♫ "จังหวะตกหลุมรัก เป็นอย่างนี้ เสี้ยววินาทีที่ฉันได้เจอ จังหวะเราพบ จังหวะสบตา อยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้ได้ไหม..." ♫ ♪ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พระเจ้า...หน้านี่คือโคตรตรงสเป็ค! หนุ่มตี๋ คิ้วเข้ม ผิวดี เหงื่อผุดประปรายเหมือนวิ่งมาเต็มฝีเท้า แต่นั่นไม่ทำให้ความหล่อหายไปแม้แต่น้อย "เชี้ยยย..." เธอพูดกับตัวเองเบา ๆ ปากค้างอย่างจริงจัง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ในค่ำคืนที่พลุจบไปแล้ว...แต่หัวใจยังระเบิดไม่ยอมจบง่าย ๆ แม้เสียงปังตูมจะเงียบไป เหลือเพียงเสียงลมหอบผ่านแนวซุ้มขนมจีน น้ำยาเข้มข้นและกลิ่นใบมะกรูดแห้ง ๆ ลอยอยู่เบา ๆ แต่สำหรับเธอ… ทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้น ในวินาทีที่ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตานั้นหันหน้ากลับมาชั่วพริบตา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “对不起 !” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงทุ้มใสติดลมหายใจเร่งรีบเอ่ยออกมา เขาพูดด้วยสำเนียงจีนกลางเป๊ะจนน่าตกใจแต่สิ่งที่ตกใจกว่าคือ... ความหล่อโคตรพ่อเทพบุตรที่อยู่เบื้องหน้า เสี้ยววินาทีนั้นแสงไฟจากงานวัดสาดจับบนใบหน้าเขาอย่างแม่นยำ ผิวขาวผ่องแต่ไม่ซีด ตาคมเฉียบแต่แฝงความอ่อนโยน ผมยุ่ง ๆ จากการวิ่งกลับดูเซ็กซี่ประหนึ่งนายเอกในซีรีส์จีนทุนสร้างพันล้าน คิ้วเข้มชัดเจน ริมฝีปากที่เพิ่งเปล่งคำขอโทษยังคงขยับน้อย ๆ เหมือนจะพูดต่อ แต่...เขาหันกลับแล้ววิ่งต่อไปทันที ...วิ่งไล่ตามเด็กชายตัวเล็กในชุดเสื้อยืดที่น่าจะหลงจากผู้ปกครอง…หรือไม่ก็คืออะไรบางอย่างที่เธอไม่อาจรู้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชิดตะวันยืนอยู่ตรงนั้น โลกหมุนช้าลงจนแทบจะหยุด เธอไม่รู้ว่าหัวใจตัวเองเต้นหรือหยุดเต้นไปแล้วด้วยซ้ำ “เชี้ย...เทพบุตรจุติบังเกิด…ไอ้เหี้ย… นี่มันหมาบ๊อกแบ๊กที่โคตรตรงสเป็คกู!!” เธอพึมพำราวกับโดนมนตร์สะกดเสียงพลุในใจกลับมาดังอีกรอบแม้ไม่มีใครจุด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">♪ ♫ ปั้ง ปั้ง ปั้งงงง ♫ ♪ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หัวใจเธอเหมือนโดนลั่นไกด้วยสายตามรณะขั้นสี่ของเขา รอยเหงื่อที่ข้างขมับเขามันสะท้อนแสงวิ้ง ๆ ยิ่งกว่าฟิลเตอร์กล้องไอโฟน 1xโปร เธอเอาหัวโขกถังขยะตรงหน้าแล้วตะโกนว่า “นี่มันอะไร! กูยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย!” มือของเธอยังถือถุงขยะ แต่ใจเธอเต็มไปด้วยคำถาม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เขาเป็นใครวะ? ชื่ออะไร? มาได้ไง? หนีอะไร หรือไล่ตามอะไรอยู่? ทำไมชนแล้วยังขอโทษหล่อ ๆ ด้วยน้ำเสียงเทพสามัญอย่างนั้นล่ะเว้ยยยย!! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอหันมองตามเงาเขาที่ยังวิ่งไกลออกไป กลางทางที่ผู้คนเดินขวักไขว่และบูธขนมหวาน เสียงลมพัดเส้นผมเธอพริ้วเหมือนฉากในหนังและบางทีใครเลยจะรู้ว่า “การชนกัน” ครั้งนี้… อาจไม่ใช่แค่เพราะพลุแต่เพราะโชคชะตาบอกว่าหมอลำแห่งใจตะวันกับหนุ่มตี๋หน้าหล่อ... ต้องพบกันอีกครั้งในวันใดวันหนึ่ง ที่ใด ที่หนึ่ง ส่วนหลินหยาตอนนี้ทำยังไงน่ะหรอ ...นั้นฉันหรอ!! นั้นฉันทำไมแต่งตัวแบบนั้น แล้วไอ้หนุ่มที่ฉันตกหลุมรัก ทำไมมันหน้าตาตรงสเป็คขนาดนี้วะเนี้ย อ๊าคคคคคคคคคคค<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): 2 Point , +20 ตบะฝึกฝน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">

LinYa โพสต์ 2025-8-4 20:44:56

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความทรงจำที่ 4 - หล่อๆๆๆ อย่างผม แล้วใครจะทนไหวเล่า หน้าตาดีๆ อย่างนี้ สมควรต้องเรียกไอ้หล่อเหลา<div> </div><div style="text-align: center;"><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/7WUFSLwPGDo?si=x40FFkwaMEQXZNdj" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen=""></iframe></div> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ในห้วงฝันที่มืดหม่น หลินหยาพลันถูกดึงกลับไปสู่กลิ่นอายที่แสนคุ้นเคย กลิ่นเครื่องสำอางถูกกับแป้งฝุ่นไฮเอ็นท์ กลิ่นสเปรย์ฉีดผมกับไฟฟ้าจากเวที และเสียงคนเฮฮาสนั่นปนกลิ่นเหล้าขาวราคาถูกของชาวบ้าน เสียงซุบซิบและหัวเราะของคนหลายร้อยดังผสมกับเสียงเครื่องดนตรีหมอลำที่กำลังจูนสายอย่างเร่งรีบ ภาพที่ปรากฏตรงหน้านั้นชัดเจนเกินฝัน เธอเห็นตัวเองในอดีต <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชิดตะวัน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> นักร้องหมอลำวัย 28 ปี เจ้าของฉายา <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สายฟ้าตะวันร้อน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> กำลังยืนหลังเวทีในงานบวชนาคอำเภออุบลรันต์ จังหวัดขอนแก่น ปีนั้น งานใหญ่โตจนแทบล้นอำเภอ เจ้าภาพจัดโต๊ะจีนถึงพันโต๊ะ ความอลังการราวกับคอนเสิร์ตระดับชาติแต่เต็มไปด้วยความบ้าน ๆ ที่เป็นเสน่ห์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชิดตะวันในวันนั้นสวมชุดคอสตูมสีแดงสดวาววับ ดีไซน์แสบตาเสียจนคนมองแล้วต้องร้องว้าว ด้านบนเป็นบราเลื่อมปักเพชรปลอมระยิบระยับสะท้อนแสงไฟเวทีจ้า เต้าอัดแน่นทะลุคัพจนแทบล้น ราวกับจะท้าทายแรงโน้มถ่วงของโลกทุกวินาที ส่วนช่วงเอวถูกขับด้วยลายหัวใจสีชมพูเด่นตัดกับสายกลิตเตอร์ที่ห้อยระย้าลงมาเป็นพู่ระหง สะบัดทีละแวววาวราวกับม่านเงินของคาราโอเกะเคลื่อนที่ ด้านล่างจบด้วยบูทส้นสูงสีเพลิงที่เพิ่มความสูงให้เธอดูสง่าและแซ่บไฟลุก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทุกย่างก้าวที่เหยียบขึ้นบันไดเวที ส้นสูงนั้นเหมือนจะพร้อมเด้งเป้าใส่หน้าใครสักคนหรือเจาะหัวศัตรูที่บังอาจมองแรง ชุดสีแดงเพลิงกับดีเมลกลิตเตอร์เงินสะท้อนแสงสปอร์ตไลต์จ้า ร่างของชิดตะวันเหมือนเปลวไฟที่กรีดกลางราตรี <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงพิธีกรตะโกนประกาศ “สายฟ้าตะวันร้อนนน!!!” เสียงผู้คนเฮดังสนั่น ลั่นสนั่นทุ่ง กล้องมือถือถูกชูขึ้นถ่ายกันเป็นแถบ ๆ เธอยิ้มกว้าง หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและความสุข มันคือครั้งที่ 77 บนเวทีใหญ่ของเธอ เสียงกลอง เสียงพิณ เสียงแคนประสานกันขึ้นเพลงเปิดตัว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสียงดนตรีหมอลำเพลงยายแลมยังไม่ทันหยุดดี ท่วงทำนองยังค้างคาในอากาศ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พรึ่บบบ!<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไฟสปอร์ตไลต์ขนาดมหึมาหลุดร่วงลงมาราวกับเงื้อมมือของยมทูตกำลังยื่นมาเก็บวิญญาณ สายโซ่เหล็กที่เคยยึดมันไว้อย่างมั่นคงกลับขาดเสียงดัง <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แกร๊ง! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ปั่ก!! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกอย่างเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที สปอร์ตไลต์ตกลงมากระแทกกลางกระหม่อมของชิดตะวันอย่างจัง ร่างในชุดคอสตูมแดงเพลิงพราวกลิตเตอร์หยุดนิ่งทันที ราวกับเวลาในงานหยุดลง เสียงดนตรีสะดุดขาดไปกลางคัน <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ติ๊ดดดดด<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไมค์ที่ถืออยู่ในมือร่วงกระแทกพื้น ส่งเสียงดังสะท้อน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงกรี๊ดของผู้ชมดังระงม สตรีหลายคนถึงกับกุมหน้า หลายคนยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายทั้งที่ตัวเองก็สั่นไปด้วยความตกใจ พิธีกรที่ยังไม่ทันตั้งสติรีบตะโกนลั่นเวที “โอยยยย! หยุดเพลงก่อนนน!! มีคนเจ็บ!!!” แล้ววิ่งพรวดเข้ามา ญาติฝ่ายเจ้าภาพยืนอ้าปากค้างตาค้าง น้ำแก้วที่ถืออยู่ร่วงแตกกระจายกับพื้น เด็ก ๆ ในงานร้องไห้จ้าเพราะตกใจ นาคเจ้าของงานถึงกับช็อก ตัวแข็งอยู่กับที่เหมือนวิญญาณหลุดไปแล้ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทีมงานวิ่งเข้ามากันเป็นพัลวัน บางคนตะโกนเรียกกู้ภัย บางคนพยายามยกสปอร์ตไลต์ที่ยังร้อนฉ่าออกจากร่างชิดตะวัน แดนเซอร์ทั้งชายหญิงที่เมื่อครู่ยังเด้งเป้ากันมันส์สุดเหวี่ยงพากันหงายหน้าซีดเผือด รู้สึกเหมือนตัวเองรอดจากหายนะเฉียดเส้นด้าย แต่คนที่โดนอย่าง <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชิดตะวัน… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เธอนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเปื้อนกลิตเตอร์สะท้อนกับแสงไฟกระพริบที่ยังไม่ดับสนิท ดวงตาที่เคยเปล่งประกายไฟชีวิตปิดลงอย่างสงบ รอยยิ้มที่เคยเป็นดาวเด่นของเวทีกลับแข็งค้าง ร่างเธออยู่ในท่วงท่าที่ราวกับฟ้ากำหนดให้เป็นฉากสุดท้ายของโชว์ เสียงรอบข้างเริ่มพร่าเลือน ความโกลาหลห่างออกไปเรื่อย ๆ จนเหลือเพียงความเงียบในหัวของเธอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชิดตะวันรู้สึกได้เพียงว่า…<span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกสิ่งดับลงอย่างช้า ๆ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ความมืดเข้ากลืนกินทุกอย่างในสายตา ก่อนที่ร่างกายจะเบาหวิว ดุจถูกดึงออกจากโลกใบนี้โดยสิ้นเชิง และในวินาทีสุดท้ายก่อนสติจะดับสนิท มีเพียงความคิดหนึ่งแผ่วเบาลอยอยู่ในใจเธอ “โคตรบ้าเลยตายเพราะเด้งเป้าเนี้ยนะ…” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลางความโกลาหลในงานบวช เสียงผู้คนโหวกเหวกและไซเรนที่เริ่มใกล้เข้ามา วิญญาณของชิดตะวันร่างที่ลอยออกจากกายกลับเงียบสงบ ล่องลอยเหนือเวทีที่เธอล้มลงโดยปราศจากน้ำหนัก ความเจ็บปวดหายไปหมดสิ้น เหลือเพียงความว่างเปล่าและความสงบที่เย็นเยียบ ในขณะนั้นเอง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสียงเครื่องยนต์คำรามแผ่ว ๆ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ก็ดังแทรกเข้ามาในห้วงมืด รถสปอร์ตเปิดประทุนสีแดงเพลิงปรากฏขึ้นกลางถนนลูกรังริมงานบวช มันไม่ควรอยู่ที่นั่นเลย แต่ก็แล่นมาราวกับตัดขาดจากกฎแห่งความจริง รถ <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Ferrari SF90 Spider<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดีไซน์คมกริบ ราคา 50 ล้านไม่รวมเงินภาษีนำเข้าจากเมืองไทย ตัวรถเปล่งประกายสะท้อนแสงยามเย็นเหมือนแสงพระอาทิตย์ยามจะลับฟ้า พลังงานของมันเหมือนจะแหวกโลกคนเป็นกับโลกวิญญาณออกจากกัน<div> </div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/1f17Uw3.png" width="300" _height="300" border="0"></div> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ประตูเปิดขึ้นอย่างช้า ๆ และบุรุษหนึ่งก้าวลงมาชายหนุ่มผมทองรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมเข้มในชุดลำลองธรรมดา รูปลักษณ์ของเขาเปล่งประกายความเย็นชาที่แฝงความร้อนแรงในคราวเดียว ใบหน้าคมคายรับกับกรามคมชัด ริมฝีปากเรียวได้รูปประหนึ่งสลักขึ้นจากหินอ่อน สายตาคมสีอำพันเหมือนเปลวตะวันยามรุ่งสางที่พร้อมจะแผดเผาหัวใจผู้คนที่สบมอง ผมสีทองหม่นยุ่งน้อย ๆ ราวกับต้องแสงสุริยาที่เพิ่งแตะฟ้าในยามเช้า เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตทับด้วยแจ็กเก็ตหนังสีดำที่ดูเท่ดิบและทรงพลัง ขับกับไหล่กว้างและสรีระสูงโปร่งในแบบนักรบหนุ่มแห่งแสงสว่าง เสื้อผ้าธรรมดาแต่กลับมีบางสิ่งที่ทำให้เขาโดดเด่นเหนือมนุษย์ ดวงตาสีทองสว่างวาบราวกับดวงอาทิตย์ในร่างคน เขาไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ใช่เพียงผู้ขับรถหรู แต่คือ เทพผู้เป็นสหายขององค์เทพเยว่เหล่า ชิดตะวันก็คิดเลย เหมือนมีเพลงนี้ขึ้นมาตอนไอ้หนุ่มถูกสเป็คเธอเดินลงมา  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ♪ ♫หล่อ ๆ ๆ อย่างผม แล้วใครจะทนไหวเล่า♫ ♪<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ♪ ♫หน้าตาดี ๆ อย่างนี้ สมควรต้องเรียกไอ้หล่อเหลา♫ ♪ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สายตาของเขาหันมาตรงไปยังวิญญาณของชิดตะวันที่กำลังลอยเคว้งอยู่กลางความวุ่นวาย ดวงตาสีทองนั้นจับจ้องเธออย่างแรงกล้า ทั้งสงบ ทั้งดุดัน ทั้งอบอุ่นในเวลาเดียวกัน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วิญญาณชิดตะวันสะท้านไปทั้งตัว <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทำไมเขามองเห็นเรา? <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างจัง ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน ความเงียบเข้าปกคลุมรอบตัว เหลือเพียงเสียงลมหายใจของโชคชะตาและแรงเต้นหัวใจของเธอที่ดังสะท้อนในหู วิญญาณรู้สึกถึงความร้อนวาบในอก ราวกับเขากำลังเชื่อมโยงบางสิ่งเข้ากับเธอ เสียงของเขา…ชัดเจนและมั่นคงราวกับเทพเจ้าประกาศชะตาลงบนแผ่นดิน "เป็นคนที่ไม่เลวเลย"  แค่ถ้อยคำสั้น ๆ แต่กลับสั่นสะเทือนลึกเข้าไปถึงแก่นวิญญาณของหลินหยา หรือในตอนนั้นคือ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชิดตะวัน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ที่ยังไม่รู้แม้แต่ชะตากรรมของตัวเอง บุรุษรูปงามผู้มาพร้อมแสงอาทิตย์และพลังของเทพโบราณคนนั้นยกนิ้วขึ้นชี้ตรงมาทางเธอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คำพูดของเขาดังแทรกในห้วงความว่างเปล่า ดุจเสียงก้องที่ไม่ใช่แค่เข้าหู แต่สั่นสะเทือนถึงแก่นวิญญาณของชิดตะวัน ร่างวิญญาณที่โปร่งใสของเธอสั่นสะท้านไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะพลังของเขาที่ราวกับกำลังสั่งการสรรพสิ่งได้ในชั่วพริบตา ดวงตาสีทองของชายหนุ่มคนนั้นทอประกายเจิดจ้าไปทั่วบริเวณ จนโลกวิญญาณที่ไร้แสงสว่างกลับมีแสงทองแผ่วส่องอาบเธอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “นับจากนี้ข้าจะขอแช่แข็งดวงวิญญาณของเจ้า” ความเย็นลึกล้ำก็แผ่ซ่านรอบตัวเธอ ราวกับคลื่นน้ำแข็งที่ไม่ทำร้ายแต่กลับโอบกอดเธอไว้ ดวงวิญญาณของชิดตะวันเริ่มแข็งตัวทีละน้อยไม่ใช่ในความหมายของการถูกทำลาย แต่เป็นการถูกปกป้องด้วยพลังอันศักดิ์สิทธิ์ เหมือนถูกเก็บรักษาไว้ในคริสตัลแห่งกาลเวลา ขณะที่ความเย็นนั้นคลุมตัวเธอ เสียงของเขาก็ยังคงดังชัดเจน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “จนกว่าโลกนี้จะอุบัติขึ้นใหม่…” คำพูดนั้นทำให้ชิดตะวันตระหนักว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้จบเพียงเพราะเธอตาย แต่นี่คือการเริ่มต้นของบางสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น ภัยร้ายที่อาจทำลายโลกใบนี้ได้ และในโลกที่ฟื้นใหม่ เธอจะต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เมื่อนั้นดวงวิญญาณเจ้าจะได้รับการปลดปล่อย และไปสู่ที่ของสัจเทพอี๋เหอเพื่อจุติยังโลกใหม่” เสียงเขาอ่อนโยนแต่หนักแน่นราวกับประกาศต่อฟากฟ้า ภาพรอบตัวเริ่มแตกสลายเป็นเสี่ยงแสงเหมือนเศษกระจกที่ถูกลมพัดพา ดวงตาของชายผู้นั้นยังคงจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เหมือนรู้อนาคตทุกเส้นทาง ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำสุดท้ายอย่างแผ่วเบา  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ปกป้องสิ่งสำคัญที่พวกเราปกป้องหลงเหลือไว้ด้วยล่ะสาวน้อย”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทันใดนั้น ความเย็นสุดขั้วก็กลืนกินทุกสิ่ง โลกกลายเป็นความมืดสนิท ความรู้สึกสุดท้ายที่ชิดตะวันรับรู้คือการถูกโอบอุ้มด้วยพลังที่ทั้งอบอุ่นและเย็นยะเยือกในเวลาเดียวกัน ก่อนที่สติจะดับวูบหายไป <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> และนับจากวินาทีนั้นเธอก็กลายเป็นวิญญาณไอติม…แช่แข็ง..อืมครับ โดนแช่แข็งซะแล้ว ถูกกักเก็บไว้ในผลึกน้ำแข็งของกาลเวลา ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความรู้สึก ราวกับกำลังหลับใหลอยู่ในนิทราอันยาวนาน จนกระทั่ง…โลกใหม่เริ่มก่อร่างขึ้น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">...เมื่อแสงเรืองรองที่อาบกายของหลินหยาสาดส่องนำวิญญาณที่เยือกแข็งนั้นผ่านม่านหมอกของกาลเวลา ความว่างเปล่าที่ไร้จุดสิ้นสุดก็ค่อย ๆ ถดถอยราวกับถูกฉีกออก เผยให้เห็นภูมิทัศน์ที่ยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยาย สรวงสวรรค์ชั้นสูงเต็มไปด้วยเมฆหมอกสีเงินอมทอง ลอยล่องรอบ ๆ <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ตำหนักสัจเทพอี๋เหอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สถาปัตยกรรมสีทองและหินขาวทอดยาวขึ้นสู่ฟากฟ้า วิจิตรบรรจงเกินกว่ามนุษย์จะจินตนาการ เสากรีดสูงประดับลายเทพอักษรโบราณส่องแสงระยิบระยับสะท้อนแสงรุ้งจากดอกไม้สวรรค์ที่เบ่งบานอยู่รอบ ๆ เสียงสายลมคล้ายท่วงทำนองแห่งสัจธรรมกระซิบแผ่ว ๆ ในหู ดวงวิญญาณของหลินหยา ในขณะนั้นไม่ใช่ร่างกาย แต่เป็นแสงเล็ก ๆ ที่ยังคงความเป็นตัวตน สั่นไหวเบา ๆ เพราะความยิ่งใหญ่ที่ห้อมล้อม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ท้องฟ้าเหนือสรวงลอยเรืองรองด้วยรัศมีที่ไม่มีดวงอาทิตย์ หากแต่เต็มไปด้วยประกายแสงของดาวหมื่นดวง ล้อมรอบศูนย์กลางตำหนักอันสูงตระหง่าน ที่นั่น…มีพลังหนึ่งที่คุ้นเคยและทรงอำนาจยิ่ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อหลินหยาก้าวเข้าไปตามแรงนำ พื้นหินคริสตัลที่โปร่งใสราวกับแผ่นน้ำรองรับวิญญาณเธออย่างอ่อนโยน ทุกย่างก้าวของนางมีละอองแสงแตกกระจายตามหลังราวกับดอกไม้แห่งสวรรค์ผลิบาน อากาศที่นี่เต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ กลิ่นหอมละมุนของดอกไม้และน้ำค้างสวรรค์ ทำให้หัวใจที่เคยหนาวเหน็บค่อย ๆ อุ่นขึ้น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">และที่เบื้องหน้าบนบัลลังก์สูงซึ่งเปล่งประกายดั่งเพชรน้ำหนึ่งนั่งอยู่ <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สัจเทพอี๋เหอ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> องค์เทพสูงสุดผู้มีรัศมีดุจดวงดารา ทรงเครื่องสีขาวประดับด้วยทองคำแท้ เส้นผมยาวสลวยไหลลงดุจสายน้ำ ท่วงท่าละมุนแต่ทรงพลัง ดวงตาลึกซึ้งมองทะลุสรรพสิ่ง รวมทั้งวิญญาณของหลินหยาที่เพิ่งมาถึง เสียงของสัจเทพอี๋เหอ...อ่อนโยนแต่ทรงอำนาจ เหมือนเสียงของจักรวาลเองที่เอื้อนเอ่ย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "ดวงวิญญาณที่ถูกแช่แข็งโดยแสงอาทิตย์...ในที่สุดเจ้าก็มาถึง" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวใจของหลินหยาสั่นสะท้าน นางจำได้ว่าที่นี่คือที่ที่เธอเคยมาในเสี้ยวความทรงจำก่อนที่จะได้เกิดใหม่ในโลกต้าฮั่น ที่นี่คือ <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จุดกำเนิดใหม่ของเธอ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> และที่นี่…คือที่ที่เธอจะได้รู้คำตอบของสิ่งที่เหล่าเทพและชายคนนั้นฝากไว้ให้เธอปกป้อง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> @Admin  ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): 2 Point , +20 ตบะฝึกฝน<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

❁𓊈หมอลำแกร่งแรงเกินร้อย𓊉❁