ตวนมู่ หลงเยวี่ย │Duanmu Longyue│端木胧月

Longyue โพสต์ 2024-7-10 15:22:35

Longyue โพสต์ 2024-7-12 17:15:55

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-7-12 17:17 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/PiSnZSY.jpeg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
width: 1000px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
width: 850px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
<br><br>
<div id="boxhuan02">
<center><font face="Ma Shan Zheng"><font size="10"><strong>
<div class="image01">
<style>
.image01 {
border: 0px white double;
background: url("https://imgur.com/P2i41YB.png") no-repeat;
box-shadow: 0px 0px 0px ;
border-radius:10px;

height: 200px;
image-size:cover;

background-repeat: no-repeat;
background-size:cover;
background-position: center center;

.tengah {
position: absolute;
}
</style>
</center>
端木胧月记录☪<br>
DuanmuLongyue jilu<br>
<font size="3"><br><br></font>
<img width="300" _height="300" src="https://i.imgur.com/zC1eFaK.jpeg" border="0" alt="">
</strong></font></font><br>
<br>
<center><font face="Sriracha"><font size="5"><strong>
ประวัติตวนมู่หลงเยวี่ย<br>
</strong></font></center>

<br>
<div align="left"><font face="Chakra Petch"><font size="3"><font color="black">
<i><strong>
<p style="text-indent: 2.5em;">
แรกกำเนิด
</p>
</strong></i>
<br>
<p style="text-indent: 2.5em;">
สิ้นเดือนซานเยว่ (มีนาคม) จงหยวนศกปีที่ 2 กลางวสันต์ย่างเข้าสู่คิมหันต์ บุษบันอวดโฉมชดช้อย (หลากหลายจน) ยากเอ่ยนาม เหนียนซื่อแห่งสกุลตวนมู่ให้กำเนิดบุตรคนที่สี่เป็นหญิง
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
นางถือกำเนิดในช่วงกลางคืนที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม แม้เป็นเช่นนั้นพระจันทร์ก็ยังคงทอแสงอย่างบางเบา บิดาจึงตั้งชื่อให้นางว่า <i><strong>‘หลงเยวี่ย•จันทราที่พร่ามัว [ความหมายแฝง-จันทร์กระจ่าง]’</i></strong>
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ในยามนั้น ตวนมู่เจี้ยนเต๋อ ยังคงมีอนาคตรุ่งโรจน์ในฐานะแม่ทัพใหญ่ พยัคฆ์หมอบข้างบัลลังก์ ค้ำจุนแคว้นต้าฮั่นด้วยความภักดี
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
บุตรชายของเขาไม่ว่าจะชอบการศึกหรือไม่ก็ล้วนถูกส่งไปฝึกที่ค่ายทหารดุจเป็นหน้าที่อันมีเกียรติ ดังนั้นชายหนุ่มผู้มีแซ่ตวนมู่จึงได้กินเบี้ยหวัดจากการเป็นทหารทั้งสิ้น
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
หลงเยวี่ยในฐานะคุณหนูสี่ของตระกูลฝ่ายหวู่อันเข้มแข็งย่อมมีฐานะไม่ธรรมดา กล่าวกันว่า นางคือสตรีสกุลใหญ่ที่ไม่อาจมองข้าม โชคชะตาของนางย่อมไม่แคล้วเป็นหวางเฟย (ภรรยาของหวาง) หรือชื่อหวางเฟย (ภรรยารองของหวาง) อย่างแน่นอน อีกทั้งหากแต่งเข้าจวนขุนนางยศต่ำกว่าขุนนางขั้น 3 สกุลใดย่อมไม่คู่ควร
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
กำลังทหารและอำนาจเกื้อหนุนกันเช่นนั้น
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
เนื่องเพราะการแต่งงานเข้าสกุลสูงศักดิ์หลีกเลี่ยงได้ไม่ง่ายในวังวนอำนาจที่ทุกผู้ต่างแสวงหาหนทางปีนป่ายขึ้นที่สูง นางจึงได้รับการอบรมอย่างถ้วนถี่ และเติบโตขึ้นมาอย่างอ่อนหวานนุ่มนวล
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
เพียงแต่โชคชะตายากคาดเดา
</p>

<br>
<div align="left"><font face="Chakra Petch"><font size="3"><font color="black">
<i><strong>
<p style="text-indent: 2.5em;">
สิ้นบิดา
</p>
</strong></i>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
วัยเจ็ดหนาวสิ้นพยัคฆ์ห้าวกลางสงคราม ตวนมู่เจี้ยนเต๋อสิ้นชีพในการรบกับผู้รุกรานชายแดนพร้อมบุตรชายทั้งสาม บุตรชายคนโต ตวนมู่เจวี๋ย บุตรชายคนรอง ตวนมู่ชวน และบุตรชายคนที่สาม ตวนมู่จิ่ง
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
บุตรชายคนที่สามในขณะนั้นมีอายุเพียง 11 ปีเท่านั้น
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ศพของพวกเขาถูกปฏิบัติราวกับมิใช่คน ถูกทิ้งให้สุนัขและแร้งกากัดทึ้งกินไร้ดินกลบหน้า
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ยามที่รับศพเข้าประตูเมืองร่างกายของตวนมู่จิ่งกว่าครึ่งถูกยัดไว้ด้วยฟาง
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
แขนของตวนมู่เจวี๋ยมีรอยด้ายเย็บติดกับลำตัวคล้ายเป็นตุ๊กตาหนังมนุษย์
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ตวนมู่ชวนมีร่องรอยการถูกทารุณกรรมอย่างหนัก เมื่อได้อ่านบันทึกสงครามจึงได้รู้ว่าตวนมู่ชวนถูกจับเป็นเชลยศึก เพื่อให้ตวนมู่เจี้ยนเต๋อยอมปราชัยศัตรูถึงกับแล่เนื้อเขาทั้งเป็นทีละชิ้น บีบให้กองทัพตวนมู่ต้องยอมจำนน ตวนมู่เจี้ยนเต๋อไร้ทางเลือกจำต้องยิงธนูสังหารบุตรชายด้วยตัวเอง
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
หัวของลูกธนูที่ปักอยู่บนร่างของตวนมู่ชวนยังคงเป็นหัวพยัคฆ์ที่ใช้ในกองทัพของตน
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
แม้กล่าวว่าหญิงสาวในสกุลทหารใจแกร่งกล้าดุจเพชรหากแต่ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ ใครประสบพานพบก็แทบสิ้นสติทั้งสิ้น
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;"><b><i>
วีรบุรุษเป็นเช่นไร เห็นหรือไม่ ร่างไร้วิญญาณที่แม้แต่ศพก็ไม่สมประกอบ
</i></b></p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
พิธีศพของสกุลตวนมู่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่เพื่อเกริกเกียรติสดุดีวิญญาณวีรชน ผู้คนเรือนหมื่นเรือนแสนล้วนมุ่งหน้าสู่เจียงซูเพื่อมาส่งดวงวิญญาณขุนศึกสกุลตวนมู่เป็นครั้งสุดท้าย ไม่เว้นแม้แต่องค์รัชทายาท-หลิวเช่อ
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
องค์รัชทายาทมีน้ำใจไมตรีเหลือคณานับ ทรงปฏิบัติต่อสกุลตวนมู่ด้วยน้ำใสใจจริง หลงเยวี่ยในวัย 7 ขวบหาได้มีความคิดซับซ้อน รู้เพียงผู้มียศศักดิ์มาไว้อาลัยอย่างจริงใจ หัวใจของนางเปี่ยมด้วยความประทับใจมิรู้ลืม
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ถ้อยคำปลอบโยนของเขาประทับอยู่กลางอกของนาง ในความหลังเลือนรางมีตอนหนึ่งกล่าวถึง กองทัพตวนมู่ที่แตกพ่ายกระจายไป รวมถึงหน้าที่บัญชาการทัพชายแดน ที่จำต้องส่งต่อให้แม่ทัพนายกองสกุลอื่นรักษาการณ์แทน
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ทายาทของตวนมู่เจี้ยนเต๋อเวลานี้ เหลือเพียงนาง บุตรีวัยเจ็ดขวบ ตวนมู่อิ๋นซี หลานสาวคนโต และทายาทชายคนเดียวอย่างตวนมู่อิ๋นเหวิน ซึ่งเป็นเพียงทารกแรกเกิด
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
มิอาจฝากความหวังใดๆ ได้
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
องค์รัชทายาทในเวลานั้นมีสีหน้ายากคาดเดาที่นางหลงคิดเองไปว่าเป็นความเสียใจอย่างที่สุด เขาให้คำมั่นสัญญา จวินกงและเกียรติยศของสกุลตวนมู่จะต้องกลับคืนสู่เจ้าของมันอย่างแน่นอน
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
คนที่สังหารสกุลตวนมู่ของนางจะต้องได้รับโทษทัณฑ์
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
หลงเยวี่ยในวัยเด็กหาเข้าใจความแตกต่างของยศถา นางรบเร้าถามกับองค์รัชทายาทถึงความตายของครอบครัว ในเวลานั้นเขาใช้เพียงรอยยิ้มระคนความทอดถอนใจปลอบโยน ไม่ว่าเขาจะรู้สึกเช่นไรหลงเยวี่ยก็พลั้งปากออกไปแล้วว่า “คนร้ายคือผู้สูงศักดิ์ใช่หรือไม่” ความเงียบของเขาทำให้นางหวาดกลัวอย่างที่สุด
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ความแค้นเคืองก่อตัวขึ้นในใจ แต่ไม่ว่าจะโวยวายเท่าใดก็มีเพียงคำดุด่า “ห้ามเอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเด็ดขาด” จากปากของท่านย่า
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ท่านย่าปล่อยวางเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อทว่านางบ่มเพาะความคิดยึดติดต้องการรักษาทุกสิ่งทุกอย่างของสกุลตวนมู่ไว้ทุกคืนวัน
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
นางเริ่มร่ำเรียนวิชาทางการทหารจากบรรดาขุนพลที่เหลืออยู่ ฝึกยุทธการต่างๆ ดังเช่นบุตรชายสกุลตวนมู่ หวังเพียงสักวันจะสืบต่ออำนาจของบิดา ค้ำจุนสกุลตวนมู่รอจนกว่าอิ๋นเหวินจะเติบใหญ่
</p>

<br>
<div align="left"><font face="Chakra Petch"><font size="3"><font color="black">
<i><strong>
<p style="text-indent: 2.5em;">
บ้านที่ไร้บุรุษ
</p>
</strong></i>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
หลงเยวี่ยค่อยๆ กลายเป็นสตรีที่มีบุคลิกตาต่อตา ฟันต่อฟัน เบื้องหน้านางคิดน้อยและวู่วาม จะนายอำเภอก็ดี ขุนนางผู้ตรวจการก็ช่าง เมื่อขัดแย้งกันแล้วก็ต้องถอนรากถอนโคนให้สิ้น
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
นางคือลูกหลานของวีรชน ไม่ว่าจะกระทำการใด ขอเพียงชื่อเสียงอันดีงามของครอบครัวยังอยู่ผู้คนก็จะเพิกเฉยต่อความหุนหันพลันแล่น
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ขอเพียงประชาราษฎรรู้สึกผิดกับการตายของบุรุษสกุลตวนมู่
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ขอเพียงต้าฮั่นยังจดจำบุญคุณนี้ไว้ สกุลตวนมู่ก็มิอาจถูกแตะต้องได้โดยง่าย
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ทว่าการจะสืบเสาะหาความจริง ที่แม้แต่โอรสสวรรค์ยังมิกล้าเอ่ยปากจำต้องมีกำลังและอำนาจมากกว่านี้
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
นางจำต้องผลักดันค้ำชูสกุลตวนมู่รอเวลาอิ๋นเหวินเติบใหญ่ หนทางอันเหมาะสมที่สว่างไสวและอันตรายที่สุดคือการเข้าวัง
</p>
<br>

<p style="text-indent: 2.5em;">
ภาพของบุรุษสกุลตวนมู่ที่ติดค้างอยู่ในหัวใจ จะจางหายได้ก็ต่อเมื่อล้างด้วยเลือดของศัตรูที่แท้จริง
</p>
<br>
<br>
</font></font></font>
<div class="image02">
<style>
.image02 {
border: 0px white double;
background: url("https://imgur.com/gCfJ67y.png") no-repeat;
box-shadow: 0px 0px 0px ;
border-radius:10px;

height: 300px;
image-size:cover;

background-repeat: no-repeat;
background-size:cover;
background-position: center center;

.tengah {
position: absolute;
}
</style>
</center>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br>
<br>

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

ตวนมู่ หลงเยวี่ย │Duanmu Longyue│端木胧月