เซียงเฉินเสี่ยวพู้ - หน้า 5 - ฝั่งตะวันออก - The Myth of Han

LinYa โพสต์ 2025-9-15 19:37:57

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 15 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเซิน-ยามซวี เวลา 15.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แดดยามบ่ายคล้อยเมื่อไป๋จิ่นหงกลับมาถึงร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ประตูไม้ไผ่ถูกผลักเปิดพร้อมสายลมเย็นที่พัดพากลิ่นชาเข้ามา เขาวางตะกร้าสินค้าที่เพิ่งขนมาจากตลาดลงบนพื้นไม้เสียงดัง <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ตึง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ก่อนจะยืดไหล่ผ่อนแรงจากการแบกหนักทั้งวัน “สวี่หลิว ช่วยข้าด้วยนะ วันนี้มีของเยอะ” เขาเอ่ยเสียงทุ้มเป็นสัญญาณ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สวี่หลิวรีบก้าวออกจากด้านหลังร้าน รับตะกร้าหนักมาช่วยยกขึ้นโต๊ะจัดของโดยไม่พูดมากตามนิสัย ไป๋จิ่นหงยกยิ้มบางให้แล้วเริ่มลงรายการสต๊อกใหม่ด้วยความละเอียด บนโต๊ะไม้จึงค่อย ๆ เต็มไปด้วยสินค้านานาชนิดที่เรียงกันเป็นระเบียบ พุทราแห้ง 30 ชิ้น สีแดงเข้มมันวาวให้กลิ่นหวานหอม ขนนกสีดำชั้นดี 47 ชิ้น ฟูหนานุ่มสะท้อนประกายเงาเมื่อกระทบแสงแดด ไข่ไก่เบอร์ใหญ่ 100 ฟอง วางซ้อนในตะกร้าฟางกลมกลืนกับสีไม้ หนังหมาป่าสีขาวทั้งผืน 10 ชิ้น พับเรียงเนี๊ยบราวหิมะบนภูผา ก้อนทองแดง 10 ชิ้น แววโลหะส่องประกายแดงสุก แป้งหมี่ 50 ชิ้น บรรจุถุงผ้าอย่างหนาแน่น และสุดท้าย เหล้าเหลือง 50 ชิ้น ที่ส่งกลิ่นหอมหวานอวลอบอุ่น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไป๋จิ่นหงหยิบสมุดบัญชีขึ้นจดบันทึกอย่างเป็นระบบ เสียงพู่กันขีดบนกระดาษดังเป็นจังหวะ “พุทราแห้ง…สามสิบ ขนนกดำ…สี่สิบเจ็ด ไข่ใหญ่…หนึ่งร้อย หนังหมาป่าขาว…สิบ ก้อนทองแดง…สิบ แป้งหมี่…ห้าสิบ เหล้าเหลือง…ห้าสิบ” เขาทวนตัวเลขทุกครั้งที่เขียนเสร็จเพื่อให้แน่ใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สวี่หลิวจัดเก็บของลงตู้ไม้ทีละชั้นอย่างเงียบงาม แม้ไม่พูดแต่ทุกการเคลื่อนไหวแม่นยำและระมัดระวัง เซียนเฉ่าเจ้าหมาน้อยปีศาจก็กระโดดขึ้นเก้าอี้ มองทุกอย่างด้วยตากลมใส ส่งเสียงหงิง ๆ คล้ายจะช่วยตรวจสอบ ส่วนชือฟ่านแมวขาวก็เพียงนอนเหยียดยาวบนชั้นบนสุด เฝ้าดูด้วยท่าทีเหมือนเจ้าของร้านตัวจริง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ไป๋จิ่นหงปิดสมุดบัญชีและพยักหน้าให้สวี่หลิว “วันนี้เหนื่อยแต่คุ้ม ของครบเรียบร้อยแล้ว” น้ำเสียงเรียบแต่แฝงความพอใจ เขามองรอบร้านที่สะอาดและเต็มไปด้วยสินค้าใหม่ ใจหนึ่งคิดถึงหลินหยาที่ยังพักรักษาตัว แต่อีกใจก็โล่งใจที่อย่างน้อยร้านนี้ยังคงอบอุ่นและพร้อมต้อนรับเจ้านายสาวเสมอ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สินค้าลงร้านค้าสำหรับขายให้ NPC (วันที่ 15 - 21 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11)<div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สินค้าสต๊อกเก่า<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สุราเบญจมาศ 2 ชิ้น ราคาชิ้นละ 10,000 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หินดาวเคราะห์(ตีบวก) 1 ชิ้น ราคาชิ้นละ 400,000 เหรียญอู่จู<div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สินค้าสต๊อกใหม่ (เพิ่ม)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พุทราแห้ง 30 ชิ้น ราคาชิ้นละ 315 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ขนนกสีดำ 47 ชิ้น ราคาชิ้นละ 725 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไข่ไก่ 100 ชิ้น ราคาชิ้นละ 250 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หนังหมาป่า 10 ชิ้น ราคาชิ้นละ 3,782 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ก้อนทองแดง 10 ชิ้น ราคาชิ้นละ 5,000 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แป้งหมี่ 50 ชิ้น ราคาชิ้นละ 800 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เหล้าเหลือง 50 ชิ้น ราคาชิ้นละ 1000 เหรียญอู่จู  <span style="font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวมจำนวนสินค้า 300 ชิ้น (คลังมีจำนวน 300)<span style="font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(อัพเดทสินค้าในหน้าแรกแล้วเรียบร้อย)<div><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-9-16 16:13:18

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 16 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้  <span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามเช้าตรู่แสงอาทิตย์แรกของวันส่องลอดผ่านม่านไม้ไผ่หน้าร้าน เซียงเฉินเสี่ยวพู้ อย่างอ่อนโยน ความเงียบงามของถนนสิบลี้ยังไม่ถูกรบกวนจากเสียงฝีเท้าผู้คน ไป๋จิ่นหงผลักประตูไม้เปิดกว้างพร้อมลมเย็นของยามเช้า เขาก้าวเข้ามาด้วยก้าวที่คุ้นเคย สะพายตะกร้าเครื่องมือจัดร้านไว้ข้างไหล่ สวี่หลิวก็ตามมาติด ๆ ด้วยท่วงท่าเงียบขรึม <span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “วันนี้ลมดี” ไป๋จิ่นหงเอ่ยเบา ๆ พลางดึงม่านไม้ขึ้นให้แสงแดดไล้พื้นไม้ในร้าน “ช่วยจัดสมุนไพรฝั่งตะวันตกให้ข้าหน่อย สวี่หลิว” <span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ขอรับ” สวี่หลิวตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปยังชั้นสินค้าด้านใน ก่อนเริ่มงานด้วยความพิถีพิถันเช่นทุกวัน <span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขณะนั้นเสียงกระดิ่งเงินเหนือประตูสั่นไหวแผ่ว ๆ ตามแรงลม เจ้าหมาน้อยปีศาจเซียนเฉ่า วิ่งพรวดเข้ามาพร้อมขนที่ส่องประกายสะอาดราวกับเพิ่งผ่านการขัดเงา มันเชิดคอเล็ก ๆ อย่างภูมิใจแล้วกระโดดขึ้นเก้าอี้ไม้ที่ตั้งอยู่กลางร้าน อีกฝั่งหนึ่งชือฟ่านแมวขาวดวงตาน้ำเงินใสก็ปราดขึ้นไปบนเคาน์เตอร์สูง ยืดกายอย่างเชื่องช้า เพียงครู่เดียวทั้งคู่ก็เริ่มเล่นกัน เซียนเฉ่ากระโดดพุ่งใส่หางแมวขาวที่แกว่งไปมา ชือฟ่านจงใจสะบัดหางหลบอย่างเย็นชาแต่ดวงตากลมใสกลับทอประกายสนุกสนานไปด้วย เสียงกรงเล็บเล็ก ๆ กระทบพื้นไม้เป็นจังหวะคลอไปกับเสียงหัวเราะในลำคอของไป๋จิ่นหง <span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เจ้าสองตัวนี่…ไม่เคยรู้จักคำว่าเช้าเงียบเลยสักวัน” เขาพูดพลางส่ายหัว แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเอ็นดู <span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อเปิดร้านเสร็จเรียบร้อย กลิ่นใบชาหอมกรุ่นเริ่มลอยอบอวลทั่วห้องไม้ ไป๋จิ่นหงยืนตรวจตู้สินค้า สวี่หลิวจัดสมุนไพรอย่างขยันขันแข็ง ส่วนเจ้าหมาน้อยกับแมวขาวก็ยังคงไล่ฟัดกันต่อไป บรรยากาศเช้าวันใหม่ของร้านจึงอบอุ่นและมีชีวิตชีวา แม้เจ้านายตัวจริงจะยังไม่กลับมา แต่ทุกชีวิตที่นี่ก็ยังคงดูแลกันและกันอย่างไม่ขาดตกบกพร่องสักนิดเดียว<span style="font-size: 12pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ:<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดูแลร้านค้า (1/3)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จำนวนลูกค้าที่เข้าร้านวันนี้คือ 99 คน<div><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(112, 128, 144); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

XueXi โพสต์ 2025-9-17 06:53:44

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย XueXi เมื่อ 2025-9-17 07:11

วันที่ 16 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเหม่า เวลา 05.00 - 07.00 น.╰┈➤ พบเจอเถียนเฟิง
แสงแดดยามสายส่องลอดผ่านม่านไม้ไผ่ของเรือนรับรองในจวนต้าซือคง เถียนเฟิงเพิ่งฟื้นจากอาการเมามาย ใบหน้ายังคล้ายอ่อนล้า แต่เมื่อดวงตาสีดำเข้มคู่นั้นเหลือบไปเห็นชายหนุ่มผู้ร่างบางนั่งอยู่ข้างเตียงก็เผลอถอนหายใจ เสวี่ยซีในชุดเรียบง่ายสีครามอ่อนดูช่างอ่อนโยน นัยน์ตาสีอำพันส่องแสงระเรื่อคล้ายจะเปล่งประกายท่ามกลางแสงแดด ร่างบอบบางผิวขาวเนียนละเอียดจนแทบมองทะลุเส้นเลือด เอวคอดกิ่วสะโพกผายเล็กน้อย
เสวี่ยซีเห็นเขาฟื้นตัวจึงยิ้มบาง ๆ ก่อนเอ่ยเสียงเบา
“ท่านเถียนเฟิงหากท่านยังอยู่แต่ในจวนเช่นนี้ จิตใจก็ยิ่งหนักแน่นด้วยความทุกข์ ข้าคิดว่าเราควรออกไปข้างนอกบ้าง เดินเล่นที่เมือง คงช่วยคลายกังวลได้บ้าง”
เถียนเฟิงนิ่งไปชั่วครู่แม้จะยังคงระแวงเพราะเหตุการณ์ก่อนหน้า แต่เมื่อสบแววตาอ่อนหวานของเสวี่ยซี เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ในที่สุด จึงพยักหน้าอย่างจำใจ และออกเดินเคียงคู่ไปกับชายหนุ่ม
ถนนในเมืองฉางอันคึกคักเป็นพิเศษ ร้านค้าต่าง ๆ ขายของสารพัด ทั้งผ้าไหม เครื่องประดับ ไปจนถึงอาหารพื้นบ้าน เสวี่ยซีเดินชิดเถียนเฟิงเล็กน้อย รู้ดีว่าทุกสายตายังคงจับจ้องมาที่ตนเอง แม้จะแต่งตัวอย่างเรียบง่ายกว่าปกติ แต่รูปลักษณ์อันงดงามเหนือบุรุษทั่วไปนัยน์ตาอำพันที่สะท้อนแสงดุจอำพันแท้ เส้นผมดำขลับยาวสลวย ร่างบางที่แทบเหมือนสตรีก็ไม่อาจหลบหนีจากการเป็นที่สนใจได้เลยจน

“นี่คือร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้” เถียนเฟิงเอ่ยขึ้นเมื่อทั้งคู่หยุดยืนหน้าร้านขนมที่เขาคุ้นเคย “ที่นี่เป็นร้านขายของชำที่สุดในฉางอัน”
ทันใดนั้นเสียงเอะอะก็ดังขึ้นจากหน้าร้าน
นักเลงกลุ่มหนึ่งสี่ห้าคนเดินกร่างเข้ามา คนที่นำหน้ามีใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น เอ่ยด้วยน้ำเสียงหยาบคาย “ต้าซือคงเถียนเฟิง… ข้าได้ยินมาว่าท่านคิดจะขัดแข้งขัดขาเจ้านายของพวกเรา วันนี้โชคดีจริง ๆ ได้เจอตัวที่นี่ ข้าจะสั่งสอนให้รู้จักที่ต่ำที่สูงเสียหน่อย!”
เถียนเฟิงขมวดคิ้วเข้มทว่าไม่ทันได้ตอบอะไร เสวี่ยซีก็ก้าวขึ้นมายืนข้างหน้า ใบหน้าขาวซีดนั้นสั่นเล็กน้อยแต่สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาเอื้อมมือหยิบกระบี่ที่คาดเอวไว้สำหรับป้องกันตัว ร่างบอบบางสั่นสะท้านชัดเจน
“อย่า… อย่ามายุ่งกับท่านเถียนเฟิง!” เสียงของเขาสั่นพร่า ดวงตาสีอำพันเริ่มเอ่อคลอด้วยน้ำตา แต่ก็ยังยกกระบี่ขึ้นอย่างทุลักทุเล
นักเลงหัวเราะเยาะ “ฮ่า ๆ ๆ เจ้าหนุ่มงามร่างบอบบางนี่คิดว่าจะสู้ข้าได้รึ?” เขาก้าวเข้ามาหมายจะคว้าตัวเสวี่ยซี
ทว่าชายหนุ่มกลับร้องเสียงสั่น พลันเหวี่ยงกระบี่ออกไปแบบมั่วซั่ว ใบมีดสะท้อนแสงวาววับ ถึงท่าทางจะไม่คล่องแคล่ว แต่กลับถูกจังหวะอย่างน่าประหลาด ฟาดเข้าที่แขนของนักเลงจนเซถลา
“อ๊ะ…!”
เสวี่ยซีสะดุ้งสุดตัว น้ำตาไหลพรากแต่ก็ยังกัดฟันเหวี่ยงกระบี่อีกครั้ง มือสั่นระริก ฟาดมั่ว ๆ ไปมาราวกับไม่รู้ทิศทาง ทว่ากลับโดนร่างนักเลงซ้ำอีก คราวนี้ตรงไหล่จนอีกฝ่ายล้มลงไปนอนร้องครวญคราง
เถียนเฟิงเบิกตากว้าง ไม่คาดคิดว่าเสวี่ยซีจะยอมเอาตัวเข้าขวางแทนตนเอง
เสวี่ยซียังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น “ข้าจะไม่ให้ใครแตะต้องท่านเถียนเฟิงเด็ดขาด!” ร่างสั่นระริกท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คนรอบร้าน
นักเลงที่เหลือเห็นสหายถูกฟาดล้มก็ลังเล ไม่กล้าพุ่งเข้ามาอีก เมื่อเจอเถียนเฟิงก้าวขึ้นมาพร้อมกับบ่าวผู้ติดตามที่รีบเข้ามาช่วย จึงรีบถอยหนีออกไป
ความเงียบปกคลุมอยู่ชั่วขณะ เสวี่ยซียังคงยืนหอบหายใจ กระบี่ยังค้างอยู่ในมือ น้ำตายังคงไหลพราก ใบหน้าขาวซีดยิ่งขับให้นัยน์ตาอำพันงดงามดุจอัญมณีสั่นระริก
เถียนเฟิงรีบคว้าตัวเขาเข้ามาโอบไว้แนบอก เสียงเข้มเอ่ยอย่างอ่อนโยน “เจ้าโง่เอ๋ย ทำไมถึงทำเช่นนี้ ร่างกายอ่อนแอถึงเพียงนั้น กลับยังจะเอาตัวมาขวางข้าอีก”
เสวี่ยซีซุกหน้าลงกับอกกว้าง ร้องไห้สะอื้น “ข้า…ข้าไม่อยากให้ท่านเจ็บตัว ข้าไม่อยากเสียท่านไป”
หัวใจของเถียนเฟิงเต้นแรงขึ้น ภาพของเสวี่ยซีผู้ทั้งอ่อนโยนและกล้าหาญเช่นนี้ จะฝังตรึงในใจเขา

ประลอง

LinYa โพสต์ 2025-9-19 00:10:35

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 19 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เช้าวันใหม่ถนนสิบลี้ยังคลอด้วยหมอกบาง ๆ ไป๋จิ่นหงก้าวเดินเข้ามาที่ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ พร้อมสวี่หลิวเช่นเคย ประตูไม้ไผ่ถูกผลักเปิดพร้อมเสียงกระดิ่งเงินแผ่วเบา กลิ่นชาสดและสมุนไพรจากตู้ไม้ด้านในยังหอมอวลเหมือนทุกเช้า “วันนี้เริ่มจากทำความสะอาดก่อนนะ” เขาเอ่ยเรียบ ๆ พลางพยักหน้าให้สวี่หลิว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ขอรับ” ลูกมือหนุ่มมนุษย์ปีศาจปลาตอบสั้น ๆ แล้วหยิบผ้ากวาดไม้ไปเช็ดถูอย่างเงียบงาม ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวแม่นยำจนแม้เสียงฝีเท้าก็แทบไม่ได้ยินเพราะยังไงก็เป็นปีศาจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ส่วนไป๋จิ่นหงเริ่มจัดเรียงสินค้า ตรวจสอบสต๊อกอย่างละเอียด เขาหยิบห่อใบชาทีละกอง ตรวจน้ำหนักและตราประทับก่อนจดลงสมุดบัญชี ลมหายใจสม่ำเสมอ แววตาคมกริบแต่สงบ ทำให้การทำงานเป็นไปอย่างเป็นระบบราวกับดาบที่ฟันตรงทุกครั้ง มุมหนึ่งของร้านเจ้าหมาน้อยปีศาจนามเซียนเฉ่า นั่งกินอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย ขนฟูสะอาดสีเข้มเป็นประกาย ข้าง ๆ กันคือแมวขาวชือฟ่านที่นอนเหยียดยาวไม่ใส่ใจแต่หางยังขยับไปมาตามจังหวะการเคี้ยวของเพื่อนสี่ขา เสียงกรุบกรอบของเม็ดอาหารผสมกับเสียงพู่กันขีดบนสมุดบัญชีเป็นดนตรีเช้าที่คุ้นเคย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ตลอดทั้งวันร้านคึกคักเป็นระยะ ลูกค้าผลัดเปลี่ยนเข้ามาเลือกซื้อชา สมุนไพร และของหายาก ไป๋จิ่นหงยกยิ้มอบอุ่นต้อนรับทุกคน ไม่เร่งร้อนแต่คล่องแคล่ว คำนวณราคาแม่นยำราวกับตัวเลขลอยอยู่ในหัว ไม่ว่าลูกค้าจะเป็นพ่อค้าหรือนักเดินทาง เขาล้วนตอบคำถามอย่างสุภาพและหนักแน่น จนผู้คนมักกลับออกไปพร้อมรอยยิ้ม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อแดดคล้อยสู่ยามเย็น สวี่หลิวก็ยังคงจัดตู้สมุนไพรเงียบ ๆ ไป๋จิ่นหงนั่งตรวจบัญชีรอบสุดท้าย เซียนเฉ่าเริ่มงีบข้างชือฟ่านที่ขยับตัวมาซุกพุงอย่างเกียจคร้าน ภาพทั้งหมดกลายเป็นความคุ้นเคยที่อุ่นใจ วันที่ผ่านไปอย่างเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ราวกับร้านเล็กแห่งนี้คือโลกทั้งใบที่ทุกคนสามารถกลับมาและพบความสงบได้เสมอ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ:<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดูแลร้านค้า (2/3)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จำนวนลูกค้าที่เข้าร้านวันนี้คือ 99 คน

XueXi โพสต์ 2025-9-20 05:47:21

วันที่ 20 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเฉิน เวลา 07.00 - 09.00 น.╰┈➤ พบเจอเถียนเฟิง
บรรยากาศเช้าวันนั้น เมืองหลวงปกคลุมด้วยม่านหมอกจาง ๆ แสงอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นหลังคาหลังคาเรือน กระเบื้องเคลือบแวววาวสะท้อนประกายทองดั่งแพรไหม ถนนใหญ่ที่ทอดเข้าสู่ย่านการค้าคึกคักด้วยผู้คนสัญจร เสียงล้อเกวียนบดไปกับพื้นหิน เสียงแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้าแว่วสลับกับเสียงเด็กวิ่งเล่น บรรยากาศเช่นนี้ทำให้ร้านค้าในตลาดแต่ละแห่งครึกครื้นไม่แพ้กัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้เป็นร้านขายของใช้จิปาถะ
เสวี่ยซีในชุดคลุมเรียบง่ายสีครามอ่อนเดินเข้ามา รูปร่างบอบบางราวสายลม แต่กลับโดดเด่นจนทุกสายตาเผลอหันมอง ผิวขาวอมชมพูประดุจหยกสลัก นัยน์ตาสีอำพันที่สะท้อนแสงแดดราวประกายทองทำให้ผู้พบเห็นแทบลืมกระพริบตา ปลายผมยาวดำขลับถูกรวบไว้หลวม ๆ ยิ่งขับให้ลำคอขาวเรียวชวนมองยิ่งขึ้น ความงดงามนี้แม้จะเป็นบุรุษ แต่ก็เหนือกว่านางโลมผู้เลอโฉมทั้งหลายที่เคยผ่านมา
เขาก้าวเข้ามาเพียงเพื่อเดินเล่นยามเหงา หลังจากเหตุการณ์บาดใจในหอว่านหงเหริน ความเจ็บปวดและความอับอายยังตามหลอกหลอนอยู่ทุกลมหายใจ แต่เพียงก้าวแรกที่เข้าสู่ร้าน สายตาคมคู่นั้นกลับตรึงเขาให้หยุดชะงัก
ตั้งแต่ก้าวแรกที่เขาเข้ามา เสียงพูดคุยเบา ๆ ของผู้คนในร้านก็แผ่วลงเล็กน้อย บางสายตาหันมามองด้วยความชื่นชม บ้างก็มองด้วยความละโมบ บ้างด้วยความริษยา ความงามของเสวี่ยซีดึงดูดสายตาทุกคู่โดยไม่ต้องตั้งใจ เขาเองกลับคุ้นชินเสียแล้วกับการถูกจ้องมอง เพียงยกคิ้วบางขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหันไปเลือกสำรวจสินค้า
เถียนเฟิงผู้ที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจอที่นี่ กำลังยืนรออยู่ในมุมหนึ่งของร้าน ชุดคลุมสีดำเข้มของเขาเรียบหรูและสง่างาม แม้แต่น้ำเสียงของลูกค้าที่กำลังเจรจากันก็พลันเงียบลงเล็กน้อยเมื่อเถียนเฟิงก้าวออกมา
“ซีซี” เสียงทุ้มของเถียนเฟิงเรียกชื่อเขาแผ่วเบาแต่หนักแน่น
เสวี่ยซีชะงัก มือเรียวที่กำลังหยิบสุราเบญจมาศขึ้นมาดูค้างกลางอากาศ ดวงตาคมเหลือบไปยังต้นเสียง เพียงเสี้ยววินาทีก็แปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชา เขาไม่พูดไม่แม้แต่จะยิ้ม มีเพียงแววตาที่สะท้อนความผิดหวังลึก ๆ
เถียนเฟิงก้าวเข้ามาใกล้จนระยะห่างเพียงไม่กี่ก้าว เขาสูดหายใจลึกเหมือนรวบรวมความกล้าทั้งหมด “ข้าขอโทษ… ขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในหอว่านหงเหริน วันนั้นข้าทำให้เจ้าต้องเสียใจ เป็นความผิดของข้าเอง”
เสวี่ยซีเงยหน้ามองเขาตรง ๆ ราวกับกำลังทดสอบว่าเถียนเฟิงจริงใจเพียงใด “ขอโทษแล้วอย่างไร สิ่งที่ทำลงไปก็ไม่อาจลบได้”
น้ำเสียงราบเรียบ แต่แทงลึกถึงหัวใจเถียนเฟิง
เขากัดฟันเล็กน้อย ก้าวเข้ามาอีกก้าว “ข้ารู้ว่าเจ้ายังโกรธ แต่โปรดเชื่อเถอะ เสวี่ยซี… ข้าไม่ได้ต้องการใครอื่นนอกจากเจ้า วันนั้นนางโลมที่เจ้าพบในห้อง ข้าไม่ได้ตั้งใจเรียกนางมา ข้าไม่มีวันแตะต้องใครนอกจากเจ้า”
บรรยากาศรอบร้านเริ่มแผ่วลงอีกครั้ง เหมือนทุกคนรับรู้ถึงแรงตึงเครียดระหว่างคนสองคน
เสวี่ยซีหัวเราะในลำคอเบา ๆ แต่ไม่ใช่เพราะขบขัน หากเพราะขมขื่น “ท่านคิดว่าคำพูดลอย ๆ จะลบภาพที่ข้าเห็นได้รึ ข้ายังเห็นท่านทำท่าไม่ต่างจาก…จากหลี่หยางในวันนั้น”
คำพูดนั้นเสียดแทงจนเถียนเฟิงสะอึก แววตาเขาไหววูบ แต่ก็ไม่คิดปกป้องตนเองอีกต่อไป
เขามองไปยังมือขาวของเสวี่ยซีที่สวมแหวนเงินเรียบหรูอยู่บนนิ้วนาง ดวงตาเขาขมับร้อนรุ่มด้วยแรงหึงหวงที่ไม่อาจปิดบัง “แล้วแหวนวงนั้นล่ะ เสวี่ยซี… มันเป็นของใคร ข้าอยากรู้ ทำไมเจ้าต้องรับของจากผู้ชายอื่น?”
เสียงเถียนเฟิงสั่นเล็กน้อย แม้พยายามกดไว้ไม่ให้กลายเป็นคำต่อว่า แต่ก็ปิดไม่มิดว่ามันคือความหึงหวงที่แท้จริง
เสวี่ยซีชะงักทันทีที่เห็นประกายหวงแหนในตาเขา ก็ยิ่งรู้สึกขมขื่น “นี่หรือคือเหตุผลที่ท่านมาหา ข้าเพียงสวมแหวนวงหนึ่ง ท่านก็คิดไปไกลสารพัด”
เถียนเฟิงส่ายหน้าเร็ว “ข้าไม่อาจทนเห็นมันอยู่บนนิ้วเจ้าได้ ราวกับมีใครคนอื่นตีตราเจ้าไว้… ข้ารู้ว่าตนเองไร้เหตุผล แต่ความจริงก็คือข้าไม่อยากให้ใครมามีส่วนในโลกของเจ้าอีก ข้าไม่อยากเสียเจ้าไป”
เขาสารภาพออกมาในที่สุด น้ำเสียงทุ้มต่ำปนสั่นสะท้าน ดวงตาที่เคยคมดุประหนึ่งอสรพิษบัดนี้กลับเผยความอ่อนแอที่ไม่เคยให้ผู้ใดเห็น
เสวี่ยซีเงียบไปชั่วครู่ หัวใจสั่นสะท้านอย่างไม่อาจห้าม แต่ริมฝีปากยังเม้มแน่น “ท่านพูดเหมือนท่านมีสิทธิ์ ข้าเป็นของใคร ข้าควรสวมสิ่งใดมันไม่เกี่ยวกับท่าน”
แต่ทันทีที่พูดจบ แววตาเขาก็สั่นไหวเองเช่นกัน เพราะรู้ดีว่าในส่วนลึกที่สุด เขาก็อยากให้คำพูดนั้นเกี่ยวข้องกับเถียนเฟิงเพียงคนเดียว
รอบร้านตกอยู่ในความเงียบงันอันน่าอึดอัด ผู้คนทำทีเหมือนไม่สนใจ แต่หูทุกคู่ตั้งใจฟังอย่างเงียบ ๆ เสียงลมหายใจของทั้งสองดังประสานกันภายใต้บรรยากาศอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกซ่อนเร้น
เถียนเฟิงค่อย ๆ ยื่นมือออกไป ไม่ได้แตะต้องเสวี่ยซี เพียงแค่วางใกล้ ๆ ราวกับกำลังอ้อนวอน “ให้ข้าโอกาส…ขอเพียงโอกาสเดียว ข้าจะพิสูจน์ให้เห็นว่าเจ้าไม่ได้โดดเดี่ยว และจะไม่มีวันถูกทอดทิ้งอีกต่อไป”
เสวี่ยซีหลุบตาลง ใจหนึ่งอยากหันหลังหนี แต่อีกใจก็สั่นไหวจนยากจะห้าม…

LinYa โพสต์ 2025-9-20 20:22:57

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 20 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามเช้าตรู่ถนนสิบลี้คลอด้วยลมบาง ๆ และกลิ่นชาหอมจาง ไป๋จิ่นหงถือถุงผ้าผูกปากที่มีซาลาเปาร้อน ๆ เดินเคียงข้างสวี่หลิวที่กำลังถือถ้วยน้ำเต้าหู้ควันกรุ่น ทั้งสองคุยกันเพียงเล็กน้อยระหว่างทาง เสียงรองเท้ากระทบพื้นหินเป็นจังหวะสม่ำเสมอที่ฟังแล้วสงบใจ เมื่อมาถึงร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ไป๋จิ่นหงเปิดบานประตูไม้ไผ่ที่ยังเย็นชื้นด้วยหมอกเช้า กลิ่นสมุนไพรและใบชาที่เก็บไว้จากเมื่อวานลอยออกมาต้อนรับอย่างคุ้นเคย เขาวางซาลาเปาลงบนโต๊ะไม้เตี้ย ๆ พลางสั่งเสียงเรียบแต่ชัดเจน “สวี่หลิว ฝากเจ้าจัดการกวาดถูตามเดิมนะ ข้าจะเช็กสต๊อกก่อน” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ขอรับ” สวี่หลิวตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปหยิบไม้กวาด เริ่มจัดเก็บตู้สมุนไพรด้วยความพิถีพิถันเช่นทุกวัน ความเงียบขรึมของเขาตัดกับกลิ่นหอมของน้ำเต้าหู้ที่ยังอุ่นอยู่ในอากาศ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ด้านมุมร้านเซียนเฉ่าเจ้าหมาน้อยปีศาจผู้มีนิสัยติดหรูนั่งกินอาหารเช้าอย่างสบายใจ ใกล้ ๆ กันคือชือฟ่าน แมวขาวตาฟ้าผ่องที่เหยียดยาวเกียจคร้านบนตู้ไม้สูง หางนุ่มฟูสะบัดไปมาเบา ๆ ทุกครั้งที่เซียนเฉ่าเคี้ยวอาหาร เสียงกรุบกรอบคล้ายดนตรีเช้าที่กลมกล่อมกับบรรยากาศร้าน เป็นบรรยากาศที่ดีเหลือเกิน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไป๋จิ่นหงเดินตรวจสอบสต๊อกสินค้า ไล่นับตั้งแต่ใบชา สมุนไพร เครื่องเทศ ไปจนถึงของหายากทีละรายการอย่างรอบคอบ บันทึกลงสมุดบัญชีด้วยพู่กันที่กวาดเป็นจังหวะมั่นคง ระหว่างนั้นก็ไม่ลืมหยิบอาหารเม็ดให้เซียนเฉ่าและขนมแมวให้ชือฟ่านที่หันมามองด้วยสายตาเรียกร้อง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อทุกอย่างพร้อม ร้านเล็กก็เริ่มต้อนรับลูกค้าตามปกติ ไป๋จิ่นหงยืนประจำเคาน์เตอร์ตลอดวัน รับออเดอร์ จัดสินค้า และคำนวณราคาอย่างใจเย็น รอยยิ้มอ่อนโยนและน้ำเสียงสุภาพทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่เข้ามา แม้จะเป็นเพียงอีกวันธรรมดา แต่ความเป็นระเบียบและความอบอุ่นในร้านกลับทำให้บรรยากาศเช้านั้นพิเศษขึ้นเสมอ ราวกับทุกสิ่งกำลังเดินไปตามจังหวะที่มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง<div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ:<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดูแลร้านค้า (3/3)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จำนวนลูกค้าที่เข้าร้านวันนี้คือ 99 คน<div><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(112, 128, 144); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-9-21 11:11:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-9-21 11:13 <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 21 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามเช้าผ่านเข้ามาเหมือนคลื่นแรกของวัน ไป๋จิ่นหงผลักบานประตูไม้ไผ่ให้ลมอุ่นพัดผ่าน เอื้อมมือดึงม่านขึ้นทีละผืนให้แสงตะวันโรยตัวบนพื้นไม้ ชายหนุ่มส่งพยักหน้าให้สวี่หลิวซึ่งรับไม้กวาดกับผ้าเช็ดโต๊ะไปอย่างรู้งาน ร่างสูงโปร่งของลูกมือปีศาจปลาขยับเงียบเชียบเป็นจังหวะที่คุ้นตา ขณะที่ด้านหน้าร้านเสียงวิ่งกรุ๊บกรั๊บของเซียนเฉ่ากับชือฟ่านดังแทรกขึ้นไม่ขาดตอน เจ้าหมาน้อยขนฟูไล่หมายจะคาบปลายหางแมวขาว ส่วนชือฟ่านก็สะบัดหางช้า ๆ เหมือนจงใจยั่วให้อีกฝ่ายงับวืดแล้วงับวืดอีก เล่นเอาเสียงเล็บเล็ก ๆ กรีดพื้นไม้เป็นทำนองเช้าอารมณ์ดีที่ช่วยไม่ได้จริง ๆ ว่าจะเผลอยิ้มตาม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไป๋จิ่นหงวางกาน้ำชาข้างสมุดบัญชี เปิดปกหนาแล้วสูดลมหายใจเข้าเหมือนกำลังจะรับคมดาบอีกสิบเล่มในทีเดียว ตัวเลขรายรับรายจ่ายของทั้งสัปดาห์รออยู่เป็นพรืด ทว่าตัวหนังสือที่ทิ้งไว้โดยเจ้าของร้านผู้ชีพจรลงเท้ากลับเอียงดุจนกเมฆ วิ่งเป็นเส้นโค้งคดเหมือนลมบนเขา เขายกพู่กันแตะน้ำหมึก ไล่ถอดรหัสทีละบรรทัดอย่างใจเย็น ตั้งแต่ใบชาที่ขายดีจนชั้นโล่ง ไปจนถึงหนังหมาป่าขาวที่เพิ่งรับเข้าเมื่อวาน  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “…อืม...ลายมือตรงนี้อ่านว่าอะไรกันนะ” เสียงทุ้มพึมพำเรียบ ๆ กวาดหมึกลงเป็นตัวเลขชัดถ้อยชัดคำ ต่างจากตัวต้นฉบับที่อยากจะชวนให้เอาผ้าปิดตาแล้วเดาด้วยใจเสียมากกว่า <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เขาวาดเส้นรวม สรุปยอด ขีดจุดกำกับจุดสั่งซื้อใหม่ แล้วโน้มตัวจดบันทึกเตือนตัวเองให้จัดชุดชงง่ายขายดี สำหรับลูกค้าที่ชอบซื้อเป็นถุงผูกโบว์ ชากลิ่นดอกกุ้ยฮวาคู่พุทราแห้งและเหล้าเหลืองหนึ่งขวด น้ำเสียงหัวใจคุ้นเคยบอกว่ามันจะหมดเร็วกว่าแป้งหมี่แน่ ๆ ขณะเดียวกันยังลากบรรทัดสั้น ๆ เป็นจดหมายถึงหลินหยา คำรายงานสั้นกระชับว่า ร้านยังแน่นหนา ของครบ ลูกค้ายังยิ้ม เจ้าสองตัวซุกซนปกติ ข้าดูแลให้ แล้วพับแนบไว้ในซองผ้า สำหรับให้เซียนเฉ่านำออกไปเมื่อถึงยามเหมาะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ฝั่งสวี่หลิวเช็ดกระจกเสร็จแล้วจัดโหลสมุนไพรตามสีและกลิ่นจากอ่อนสู่เข้ม มินต์ เข็มแดง เหงือกปลาหมอ เรียงเป็นแนวราวแถวดาบที่ลับจนขึ้นเงา เขาเหลือบตาไปทางเคาน์เตอร์คล้ายอยากพูดสิ่งใดแต่ก็เก็บไว้ ไป๋จิ่นหงยกชาขึ้นจิบ ยิ้มมุมปากโดยไม่เงยหน้า “หากเห็นว่าชั้นไหนโล่งมากไป บอกข้าได้เลย” คำพูดสั้น ๆ นั้นเหมือนเปิดประตูเล็ก ๆ ให้คนเงียบขรึมได้กล้าก้าว สวี่หลิวจึงขานรับเบาเหมือนลมหายใจ “ฝั่งตะวันตก…ใบชาน้อยไปหนึ่งแถวขอรับ” เท่านั้นเองก็เพียงพอให้ไป๋จิ่นหงยิ้มกว้างขึ้นอย่างพอใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เซียนเฉ่ากับชือฟ่านม้วนตัวชนกันจนผ้าปูเคาน์เตอร์ยับนิด ๆ ไป๋จิ่นหงเอื้อมมือแตะหัวทั้งคู่ทีละจึ๊กให้สงบ เสียงกระดิ่งหน้าร้านสั่นเบา ๆ ตามแรงลม เหมือนสัญญาณว่าตลาดกำลังตื่นเต็มตา เขาปิดสมุดบัญชีด้วยฝ่ามือเดียว เก็บพู่กัน ลุกขึ้นจัดคอเสื้อ ก่อนหันมาพูดกับทั้งร้านโดยไม่ดังไม่เบา “เปิดประตูต้อนรับโชคดีของวันใหม่กันเถิด ของครบ บัญชีตรง ใจเป็นกลางที่เหลือปล่อยให้รอยยิ้มทำงาน” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> บานประตูไม้ไผ่ถูกเปิดออกกว้าง แสงตะวันสาดทาบพื้นเป็นริ้วทอง ลูกค้าคนแรกยกชายเสื้อเข้ามาพร้อมคำทักทาย ไป๋จิ่นหงรับด้วยรอยยิ้มที่ส่งต่อความสบายใจโดยไม่ต้องอธิบายมาก เขาขยับมือรับรายการ ชั่งตวง คำนวณราคาอย่างแม่นตรง ขณะที่มุมตายังเฝ้าร้านทั้งร้านรอจังหวะพอดีจะพยักหน้าให้สวี่หลิวช่วยหยิบของสูง หรือส่งสายตาห้ามเซียนเฉ่าไม่ให้กระโจนใส่พวงหางชือฟ่านเกินงาม  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เช้าเคลื่อนเป็นสาย สายกลายเป็นเที่ยง การค้าขายไหลลื่นเหมือนสายน้ำบนหินเรียบ และในเสียงจอแจทั้งมวล เขารู้สึกได้ถึงสิ่งเดียวที่มั่นคง ความเงียบสงบแบบแกร่งกล้าที่ร้านเล็ก ๆ แห่งนี้ทำหน้าที่ของมันได้สมบูรณ์ แม้เจ้าของจะยังไม่กลับมา แต่บ้านยังหายใจดีทุกจังหวะ ทั้งตามบัญชี ทั้งตามใจคนอยู่เฝ้า และทั้งตามจังหวะหางแมวที่สะบัดช้า ๆ เหนือขนหมาน้อยติดหรูที่ยังคงเป็นเงาตามตัวอย่างภาคภูมิ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">บัญชีเช็คสินค้าสำหรับขายให้ NPC (วันที่ 15 - 21 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11) <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สินค้าในสต๊อก<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สุราเบญจมาศ 2 ชิ้น ราคาชิ้นละ 10,000 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หินดาวเคราะห์(ตีบวก) 1 ชิ้น ราคาชิ้นละ 400,000 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พุทราแห้ง 30 ชิ้น ราคาชิ้นละ 315 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ขนนกสีดำ 47 ชิ้น ราคาชิ้นละ 725 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไข่ไก่ 100 ชิ้น ราคาชิ้นละ 250 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หนังหมาป่า 10 ชิ้น ราคาชิ้นละ 3,782 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ก้อนทองแดง 10 ชิ้น ราคาชิ้นละ 5,000 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แป้งหมี่ 50 ชิ้น ราคาชิ้นละ 800 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เหล้าเหลือง 50 ชิ้น ราคาชิ้นละ 1000 เหรียญอู่จู <div style=""> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวมจำนวนสินค้า 300 ชิ้น<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มีจำนวนยอดลูกค้าเข้าร้านทั้งหมดในสัปดาห์นี้คือ 99+99+99 = 297 คน <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล : <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">-<div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div></div>

LinYa โพสต์ 2025-9-24 23:58:12

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 21 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามบ่ายคล้อยลงจนแสงตะวันอ่อนสีทองสาดผ่านหน้าต่างไม้ไผ่ไป๋จิ่นหง ยังคงนั่งอยู่หลังโต๊ะบัญชี สมุดหนากางเต็มหน้า พู่กันในมือขยับเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เสียงหมึกขีดลงกระดาษฟังคล้ายเสียงลมพัดผ่านใบชา เขาเช็กตัวเลขทีละบรรทัด ไล่รวมยอดรายรับตลอดสัปดาห์อย่างละเอียดจนเสร็จสมบูรณ์  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “หืม…ขายได้มากกว่าที่คิดเสียอีก” เขาพึมพำเสียงทุ้ม ดวงตาเรียบนิ่งแต่ประกายแฝงความประหลาดใจ ตัวเลขรวมสูงเกินคาด ชาสุดหรูและสมุนไพรหายากหมดเกลี้ยง ราวกับมีคนกว้านซื้อไปทั้งตลาด เหลือเพียง ไข่ไก่เบอร์ใหญ่ 70 ฟอง กับ เหล้าเหลือง 30 ไห ที่ยังเรียงอยู่ในตู้ ไป๋จิ่นหงยกคิ้วเล็กน้อย ยิ้มบาง “โชคดีจริง ๆ…อาทิตย์นี้คงพอจะปิดร้านพักหนึ่งสัปดาห์ได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องทุน” เขาจดตัวเลขสุดท้าย ปิดยอดบัญชี แล้วดึงสมุดอีกเล่มมาเบิกเงินส่วนของแม่นางหลินหยา เจ้าของร้านที่ตอนนี้เดินทางไปต่างเมือง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เขาจัดสรรเงินกำไรอย่างเป็นระบบ เหรียญอู่จูเรียงเป็นกองอย่างเป๊ะไร้คลาด แล้วใส่ลงในถุงผ้าไหมปักลายกระเรียนขาว ตรวจเชือกผูกแน่นหนาอีกครั้งก่อนเรียกเสียงทุ้มมั่นคง “เซียนเฉ่า” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เจ้าหมาน้อยปีศาจผู้มีขนฟูสะอาดวิ่งตื๋อมาจากมุมร้าน ดวงตากลมใสวาววับราวกับรู้หน้าที่ ไป๋จิ่นหงคุกเข่าลงยื่นถุงเงินให้ น้ำเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น “นี่คือเงินของคุณหนูหลิน สัปดาห์นี้ร้านทำกำไรได้งดงาม ฝากเจ้าพาไปให้นางตามที่เจ้าทำได้ เจ้า…คงรู้ทางอยู่แล้ว” เซียนเฉ่าคาบหูถุงอย่างระมัดระวัง หางกระดิกเล็กน้อยคล้ายตอบรับ ความสามารถพิเศษที่เชื่อมโยงกับหลินหยาทำให้ไป๋จิ่นหงไม่จำเป็นต้องเอ่ยรายละเอียดใดอีก เพียงแค่นี้เขาก็มั่นใจว่าเงินจะถึงมือเจ้านายสาวโดยสวัสดิภาพ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชือฟ่านแมวขาวที่นอนบนชั้นไม้สูงส่งเสียง “เมี้ยว” เบา ๆ ราวกับอวยพรการเดินทาง ไป๋จิ่นหงลูบหัวทั้งหมาและแมวพลางยิ้มอบอุ่น “ฝากความคิดถึงข้ากับสวี่หลิวไปด้วย” เมื่อเจ้าหมาน้อยกระโดดออกประตูไปท่ามกลางแสงยามเย็น เขาปิดสมุดบัญชีด้วยมือเดียว ถอนหายใจโล่งอก ทั้งความเหน็ดเหนื่อยและความพอใจผสานกันเป็นความรู้สึกเดียว ร้านเล็ก ๆ แห่งนี้ยังคงยืนหยัดมั่นคง แม้เจ้าของจะไม่อยู่ แต่ทุกอย่างก็ถูกดูแลไว้เรียบร้อยจนวันที่เธอกลับมา<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สรุปบัญชีการค้าขาย (วันที่ 15 - 21  เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ขายสินค้าได้ทั้งสิ้น จำนวน 618,845 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แปลงค่าเงินคือ 154 ตำลึงทอง 7 ตำลึงเงิน 45 เหรียญอู่จู <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แจ้งขอถอนเงินจำนวน 154 ตำลึงทอง 7 ตำลึงเงิน 45 เหรียญอู่จู<span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> 154 ตำลึงทอง 7 ตำลึงเงิน 45 เหรียญอู่จู<div><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

XueXi โพสต์ 2025-9-25 08:28:30

วันที่ 25 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเหม่า เวลา 05.00 - 07.00 น.╰┈➤ พบเจอจางเชียน
แสงแดดยามสายส่องผ่านกลุ่มควันบางที่ลอยคลุ้งอยู่เหนือย่านตลาดตะวันออกในนครฉางอัน ผู้คนยังคงหลั่งไหลไม่ขาดสาย ทั้งบ่าวไพร่ แม่ค้า ขุนนางชั้นผู้น้อย ไปจนถึงนักเดินทางจากแดนไกล เสียงจอแจสลับกับเสียงหัวเราะร่า กลิ่นคละเคล้าระหว่างเครื่องเทศและเนื้อย่าง น้ำซุปที่กำลังเดือดพล่านตลบอบอวลอยู่ในอากาศ
เสวี่ยซีที่สะพายย่ามใบโต ใบหน้าอิ่มเอิบไปด้วยความพึงพอใจเพราะในย่ามนั้นเต็มไปด้วย พริกหอม ยี่หร่า ลูกจันทน์ และสมุนไพรเครื่องเทศอีกสารพัด ที่เพิ่งหอบซื้อมา เขาแทบจะเดินเหินไม่ได้แต่ยังคงลากแขนเสื้อเหลียนเจี้ยผู้สงบเยือกเย็นให้ก้าวตามไปข้างหน้า
“เหลียนเจี้ย ข้าว่าร้านนี้น่าจะมีหม้อใหญ่ ๆ ให้เราเลือกแน่ ๆ” เสวี่ยซีตาเป็นประกายเมื่อหยุดยืนหน้าร้านใหญ่หลังหนึ่ง ป้ายไม้แกะสลักสามคำชัดเจนว่า “เซียงเฉินเสี่ยวพู้”
เหลียนเจี้ยหรี่ตามองป้าย ก่อนเอ่ยเสียงเรียบเย็น “ที่นี่ออกจะเน้นขายวัตถุดิบ มากกว่าจะเน้นเครื่องครัวเฉพาะอย่าง… แต่หากเจ้าอยากดู ข้าก็จะตามใจ”
เสวี่ยซียิ้มกว้างราวกับดอกบัวบานกลางน้ำใส “ท่านดีกับข้าจริง ๆ!” ว่าแล้วเขาก็ลากอีกฝ่ายเข้าไป
เสวี่ยซีเดินวนรอบร้าน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวังเมื่อครู่ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าหม่น ๆ เขาหันกลับมาหาเหลียนเจี้ยแล้วเอ่ยเสียงเบา “ไม่มีเลย ท่านเหลียนเจี้ย”
เหลียนเจี้ยหัวเราะเบา ๆ เอื้อมมือแตะบ่าเขา “ข้าบอกแล้วมิใช่หรือ แต่ไม่เป็นไร ยังมีร้านอื่นอีกมาก”
เสวี่ยซีกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “ถ้าเช่นนั้นไปหาที่อื่นเถิด ข้าอยากได้หม้อที่ดีที่สุด เพื่อทำบะหมี่น้ำซุปปลาข้นให้ท่านกิน!”
ประโยคนั้นทำให้เหลียนเจี้ยชะงักเล็กน้อย แววตาคมวาวอ่อนลงคล้ายประกายอบอุ่นวาบขึ้นที่มุมหางตา เขาไม่ตอบอะไร เพียงก้าวตามเสวี่ยซีที่ลากแขนเขาออกไปจากร้าน
ถนนสายหนึ่งในย่านตลาดมีเสียงตีเหล็กดัง “เคร้ง! เคร้ง!” ก้องกังวาน หม้อเหล็กและหม้อทองแดงเรียงรายวาววับตลอดแนวร้านใหญ่ เสวี่ยซีตาโตทันทีที่เห็น รีบวิ่งเข้าไปหยุดตรงหน้าหม้อทองแดงใบหนึ่ง ลูบปากหม้อด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยความหลงใหล
“เหลียนเจี้ย! ใบนี้เงาสวยนัก ท่านว่าใช้ทำบะหมี่น้ำซุปปลาข้นได้หรือไม่”
เหลียนเจี้ยก้าวมาหยุดข้าง ๆ สายตาพินิจพิเคราะห์หม้อแต่ละใบด้วยความรอบคอบ ก่อนเอ่ยเสียงนิ่ง “หม้อทองแดงนำความร้อนได้เร็ว เหมาะสำหรับต้มน้ำหรือปรุงอาหารที่ต้องการความรวดเร็ว แต่หากจะเคี่ยวซุปนาน ๆ อย่างซุปปลาข้น หม้อดินจะดีกว่า เก็บความร้อนได้นาน รสชาติจะค่อย ๆ ซึมออกมาช้า ๆ จนน้ำซุปขาวข้นเหมือนหมอก”
เสวี่ยซีพยักหน้าแรงจนปอยผมสลวยสะบัด “เช่นนั้นเราต้องหาหม้อดิน ข้าอยากได้หม้อที่เหมาะที่สุด!”
เหลียนเจี้ยหัวเราะเบา ๆ “เจ้ามิใช่เพียงอยากทำบะหมี่ แต่ตั้งใจเพื่อข้าใช่หรือไม่”
เสวี่ยซีหน้าแดงจัด ก้มหน้าหลบตา มือกำชายเสื้อตนแน่น “ก็ท่านเล่าเรื่องบะหมี่ต่างแดนให้ข้าฟังอย่างเพลิดเพลิน ข้าก็อยากลองทำดู อีกอย่าง… หากท่านได้ลิ้มรสที่ท่านโปรดปราน ข้าก็ดีใจแล้ว”
เหลียนเจี้ยมองเขาอย่างเงียบ ๆ ราวกับกำลังเก็บคำตอบไว้ในใจ
หลังจากสอบถามพ่อค้าร้านนั้น พวกเขาจึงได้ความว่าหม้อดินเผาขนาดใหญ่สำหรับเคี่ยวซุปต้องไปยังตรอกด้านใน ซึ่งรวมร้านช่างปั้นช่างเผาอยู่มากมาย
เมื่อเดินมาถึงตรอกนั้น กลิ่นดินเผาร้อน ๆ ลอยมาแตะจมูก เตาเผาใหญ่หลายแห่งคุกรุ่นด้วยเปลวไฟ เสียงไม้แตกดังกรอบแกรบสลับกับเสียงคนงานร้องบอกกันไปมา หม้อดินใบโตเรียงรายเต็มหน้าร้าน เสวี่ยซีแทบจะตาลุกวาวเหมือนเด็กน้อยเห็นของเล่นใหม่
“เหลียนเจี้ย! ดูสิ หม้อใบนี้ใหญ่เสียจนข้าแทบมุดลงไปได้!” เขาหัวเราะคิกคัก พลางย่อตัวเคาะปากหม้อฟังเสียง
เหลียนเจี้ยก้าวเข้ามาสำรวจ หม้อแต่ละใบถูกเคลือบเงาและหนาพอเหมาะ เขาลูบผิวหม้อแล้วพยักหน้าเบา ๆ “หม้อพวกนี้เหมาะใช้เคี่ยวซุปยาวนาน ความร้อนจะกระจายทั่ว น้ำซุปจะไม่ไหม้ติดก้น”
เสวี่ยซีรีบหันไปทางพ่อค้า “ท่านเจ้าร้าน! หม้อนี้ราคาเท่าใด?”
พ่อค้าชายวัยกลางคนยิ้มกว้างตอบเสียงดัง “โอ้! คุณชายผู้งดงามสนใจหม้อใหญ่หรือ ใบนี้ทำจากดินคุณภาพยอด ราคาย่อมไม่ถูกนัก… เจ็ดตำลึงเงิน!”
เสวี่ยซีสะดุ้งโหยง รีบหันมามองเหลียนเจี้ย ดวงตาสีอำพันวาวระยับคล้ายกำลังวอนขอความช่วยเหลือ
เหลียนเจี้ยยกยิ้มมุมปาก ก้าวไปข้างหน้าเอ่ยเสียงสงบ “เจ็ดตำลึงหรือ… ข้าว่ามันมากเกินไป สำหรับหม้อใบนี้ซึ่งแม้ใหญ่ แต่มีรอยแตกเล็กตรงก้น หากเคี่ยวซุปนาน ๆ อาจรั่วได้ เจ้าเรียกราคานี้ ไม่กลัวเสียชื่อหรือ”
พ่อค้าชะงักไปเล็กน้อย รีบก้มลงตรวจหม้อ ก่อนหัวเราะกลบเกลื่อน “อ้อ… รอยเล็กน้อยเท่านั้น ใช้การได้ดีอยู่!”
เหลียนเจี้ยปรายตามองนิ่ง “สามตำลึง”
“หา! ไม่ได้ ๆ อย่างน้อยห้าตำลึง!”
เหลียนเจี้ยหรี่ตา “สี่ตำลึง”
หลังต่อรองอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดพ่อค้าก็ยอมจำนน ขายให้ในราคาสี่ตำลึงจริง ๆ เสวี่ยซีตาโตยกมือป้องปาก พอออกจากร้านก็เงยหน้าขึ้นมองเหลียนเจี้ยด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม
“เหลียนเจี้ยท่านเก่งเหลือเกิน ข้าคงถูกหลอกเสียหมดหากไม่มีท่าน”
เหลียนเจี้ยยกมือแตะเส้นผมดำขลับของเขาเบา ๆ “เพราะเจ้าไร้เดียงสาเกินไป จึงต้องมีคนคอยปกป้องมิให้ถูกเอาเปรียบ”
เสวี่ยซีหน้าแดง หัวใจเต้นแรงจนแทบระเบิด แต่ก็ยิ้มกว้างอย่างไร้เดียงสา “อื้อ”
นอกจากหม้อดินใหญ่แล้ว เหลียนเจี้ยยังช่วยเลือกอุปกรณ์ทำบะหมี่อีกหลายอย่าง ทั้งตะเกียบไม้ไผ่สำหรับคนน้ำซุป กระบวยทองเหลืองมีน้ำหนักพอเหมาะ กระชอนตาถี่ไว้ช้อนเส้น และเขียงไม้เนื้อแข็งที่ทนการใช้ยาวนาน ทุกชิ้นถูกต่อราคาอย่างชำนาญจนได้ถูกกว่าที่พ่อค้าตั้งไว้เกินครึ่ง
เสวี่ยซีแบกหอบของพะรุงพะรัง แต่ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเด็กที่ได้สมบัติล้ำค่า

XueXi โพสต์ 2025-9-26 08:30:50

วันที่ 26 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามโฉ่ว เวลา 01.00 - 02.00 น.╰┈➤ พบเจอไป๋จิ่นหง

เสวี่ยซีเดินทอดน่องไปอย่างใจจดใจจ่อ แม้สีหน้านั้นจะอ่อนหวานและไร้เดียงสาตามปกติ แต่ในดวงตาสีอำพันกลับสะท้อนความมุ่งมั่นที่ไม่ค่อยปรากฏมาก่อน
หลังจากได้รับปริศนาจากหมานเฉียน เสวี่ยซีคิดวนเวียนถึงประโยคที่ว่า “ดาวประจำตัวเจ้า บอกเล่าเรื่องราวใด?” คำถามนั้นก้องอยู่ในหูจนยากจะปล่อยวาง และเขาก็รู้แน่ว่าเพียงความรู้เล็กน้อยที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอที่จะหาคำตอบได้
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจออกเดินทางไปยัง ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ซึ่งเป็นร้านที่ผู้คนในตลาดพูดกันบ่อยว่ามีของสารพัดอย่างครบครัน ตั้งแต่เครื่องใช้ ของตกแต่ง ไปจนถึงเครื่องเขียนและหนังสือบางประเภท เสวี่ยซีหวังใจว่าจะได้ตำราที่ช่วยไขความลับของท้องฟ้า
เมื่อมาถึงร้าน เขาเห็นป้ายไม้สีเข้มแขวนอยู่เหนือบานประตู ตัวอักษร “เซียงเฉินเสี่ยวพู้” ถูกสลักไว้อย่างเรียบร้อย ประตูไม้ถูกเปิดกว้าง ด้านในเต็มไปด้วยชั้นวางเรียงราย ข้าวของนับไม่ถ้วนวางระเกะระกะอย่างเป็นระเบียบแบบร้านที่ขายของจิปาถะ
เสวี่ยซีก้าวเข้าไป กลิ่นไม้แห้งและหมึกจาง ๆ ลอยปะทะจมูก เขากวาดตามองหาหนังสือที่เกี่ยวข้องกับดาราศาสตร์ แต่กลับเห็นเพียงตำราเขียนตัวอักษรเบื้องต้น หนังสือสวดมนต์บางเล่ม และบันทึกบัญชี ขณะที่ยังลังเลอยู่นั้น เสียงทุ้มอบอุ่นก็ดังขึ้น
“มาหาอะไร”
เสวี่ยซีหันไปตามเสียง พบชายรูปร่างสูงหน้าตาหล่อเหลา ดวงตาอ่อนโยน เขาคือ ไป๋จิ่นหง ผู้ดูแลร้าน
“ข้าอยากหาตำราเกี่ยวกับดาราศาสตร์” เสวี่ยซีเอ่ยอย่างสุภาพ “หนังสือที่กล่าวถึงดาวบนฟ้าและการพยากรณ์”
ไป๋จิ่นหงหัวเราะเบา ๆ ส่ายหน้าไปมา “โอ้ ร้านของเราขายแต่ของทั่วไป เถ้าแก่เนี้ยก็ไม่ได้สะสมตำราหายากเช่นนั้นหรอก หากเจ้าจะหาตำราเรื่องดาวและฟ้า คงต้องไปลองดูที่ร้านหนังสือเฉพาะทางแถวถนนด้านทิศใต้โน่น”
แม้จะผิดหวังแต่เสวี่ยซียังค้อมกายคารวะ ขอบคุณด้วยมารยาท ก่อนจะก้าวออกจากร้าน เสียงของไป๋จิ่นหงยังตามมา
“หากเจ้าไปถึง ลองถามหาหนังสือเก่า ๆ ดู บางทีอาจเจอสิ่งที่เจ้าต้องการ”
เสวี่ยซีพยักหน้า แล้วเดินตามถนนเล็ก ๆ ที่คดเคี้ยวไปยังย่านทิศใต้ เส้นทางนี้คึกคักไปด้วยผู้คน ร้านค้า และกลิ่นอาหารที่โชยมาเป็นระยะ แต่เขาไม่แวะหยุดเพราะจิตใจมุ่งมั่นเพียงอย่างเดียว คือการหาตำราดาราศาสตร์
ในที่สุดเขาก็มาหยุดที่ร้านหนึ่ง ตัวร้านไม่ใหญ่มาก แต่มีป้ายไม้สลักคำว่า “หอหนังสืออวี่เจิน” แขวนอยู่หน้าประตู ภายในร้านเงียบสงบกว่าที่คิด ชั้นวางสูงเรียงรายจนแทบปิดแสงสว่างจากหน้าต่าง เมื่อเสวี่ยซีก้าวเข้าไป กลิ่นกระดาษเก่าแก่ก็ลอยมาปะทะจมูกทันที
เจ้าของร้านเป็นชายชราเคราขาว ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ไม้เก่า เสวี่ยซีรีบเดินเข้าไปคำนับ “ท่านเจ้าของร้าน ข้าต้องการหาตำราที่เกี่ยวกับดาราศาสตร์ขอรับ”
ชายชราลูบเครา มองเสวี่ยซีด้วยแววตาพินิจอยู่นาน ก่อนเอ่ยช้า ๆ “เจ้าดูไม่เหมือนผู้ที่สืบเสาะวิชาดาราศาสตร์นัก แต่ก็มีแววตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้...”
เขาหันหลังเดินเข้าไปในชั้นหนังสือด้านใน ใช้เวลาไม่นานก็ดึงหนังสือเก่าแก่เล่มหนึ่งออกมา ปกหนังสือทำจากหนังสัตว์สีหม่น มีรอยคราบเวลาอย่างชัดเจน ตัวอักษรบนปกสลักไว้ว่า “ตำราพิเคราะห์ดาราแห่งหลิวอัน”
ชายชราวางหนังสือลงตรงหน้าเสวี่ยซี แววตาสำคัญนัก “นี่คือหนึ่งในตำราที่หายากที่สุด กล่าวถึงความสัมพันธ์ของดวงดาวกับชะตาชีวิตผู้คน และยังบันทึกวิธีพิจารณาดาวเหนือ ดาวไถ รวมถึงดวงดาวอื่น ๆ ที่คนโบราณใช้ในการทำนาย แต่เล่มนี้มิใช่ราคาถูก หากเจ้าจะเอาไปศึกษา ต้องจ่ายมากพอดู”
เสวี่ยซีจ้องหนังสือเล่มนั้นราวต้องมนต์ เขายกมือสัมผัสเบา ๆ รู้สึกถึงความขลังที่แฝงอยู่ภายใน หน้าอกเขาเต้นแรงด้วยความปรารถนา “ข้าต้องการเล่มนี้”
ชายชราหรี่ตามอง “เจ้ามีเงินหรือ?”
เสวี่ยซีพยักหน้า แม้ใบหน้าจะซีดจากความกังวล เขาตอบเสียงหนักแน่น “มีขอรับ ข้ามีเงินพอที่จะซื้อ”
เขาควักถุงผ้าจากอกเสื้อออกมา เปิดออกเผยให้เห็นเงินที่เก็บสะสมมาจากการทำงานในหอว่านหงเหริน แม้จะไม่มากนักแต่ก็เป็นจำนวนที่เสวี่ยซีเก็บมาอย่างยากลำบาก เพื่อสิ่งนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะสละโดยไม่ลังเล
ชายชรารับเงินไป ตรวจสอบครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า “ดี เจ้าซื่อสัตย์และเด็ดเดี่ยว ตำราเล่มนี้ก็เป็นของเจ้าแล้ว”
เขายื่นหนังสือเก่าแก่ให้ เสวี่ยซีรับไว้ด้วยสองมือเหมือนรับของล้ำค่า ดวงตาสีอำพันเป็นประกายระยิบระยับ ริมฝีปากเผยรอยยิ้มหวาน
“ขอบพระคุณท่านมาก ข้าจะใช้ตำราเล่มนี้ศึกษาให้สมกับที่ได้ครอบครอง”
ชายชรามองเสวี่ยซีอีกครั้ง แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยปนชื่นชม ก่อนส่ายหน้าเบา ๆ “เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าจงระวัง อย่าปล่อยให้ความใคร่รู้ทำให้เจ้าหลงทาง”
เสวี่ยซีค้อมกายลาลง จากนั้นก้าวออกจากร้านอย่างเบิกบาน แม้เงินในมือจะหมดสิ้นไป แต่ในอ้อมแขนเขากลับมีตำราที่อาจช่วยไขปริศนาและนำพาเขาไปสู่หนทางศิษย์ของหมานเฉียนได้
ปกหนังสือเก่า เผยอักษรสีซีดจางแต่ยังเปล่งประกายคล้ายแสงดาว เสวี่ยซีกอดหนังสือแนบอก ราวกับมันคือสมบัติอันล้ำค่าที่สุดในชีวิต

หน้า: 1 2 3 4 [5] 6 7 8

The Myth of Han's Archiver