เว็บบอร์ด › ฝั่งตะวันออก › เซียงเฉินเสี่ยวพู้

LinYa โพสต์ 2025-10-10 20:41:37

<span id="docs-internal-guid-8ea419cc-7fff-79eb-42c4-aff5cd0adc38"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b>วันที่ 29 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้&nbsp;</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">            แสงเช้ารินลงบนโต๊ะไม้ไผ่เป็นริ้วทองอุ่น ๆ ไป๋จิ่นหงนั่งขัดสมาธิเรียบง่ายตรงข้ามสวี่หลิว ถ้วยข้าวสวยร้อนจัดส่งไอบาง ๆ คลุกกับผัดผักรสอ่อนและชิ้นเต้าหู้นึ่งซีอิ๊ว กลิ่นชาหอมจางจากกาน้อยเคลือบอากาศให้ใจสงบ ทางมุมหน้าต่าง ชือฟ่านได้ปลานึ่งแล่ก้างออกหมด เนื้อนวลขาววาวบนจานดินเผา โรยผักใบเขียวเล็กน้อยแบบไม่ปรุงไม่เติมเกลือ แมวอ้วนขาวจึงก้มกินอย่างตั้งอกตั้งใจ เสียงเลียเนื้อปลาดังกรุบแผ่ว ๆ สม่ำเสมอ ชวนให้ทั้งร้านดูเหมือนบ้านที่ตื่นขึ้นอย่างสุภาพ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">กินเสร็จ ไป๋จิ่นหงเช็ดตะเกียบ วางถ้วยเรียงนิ่งเหมือนวางดาบกลับฝัก แล้วลุกไปดึงม่านไม้ขึ้นให้แสงไหลทาบพื้นเป็นลายสาน สวี่หลิวเก็บถาด ล้างถ้วยถาดในกะละมังน้ำอุ่น เสียงน้ำกระทบขอบภาชนะดังกริบ ๆ พอให้รู้ว่าทุกอย่างเข้าที่ เขาเดินไปเปิดบานประตูไม้ไผ่ กระดิ่งเงินสั่นครั้งเดียวพาโชคดีเข้าเรือน จากนั้นรับไม้กวาดกับผ้าเช็ดโต๊ะ จัดการฝุ่นผงด้วยฝีมือเนียนนุ่มราวระลอกน้ำ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">สายหน่อยคนก็เข้าร้านมาเรื่อย ๆ ช่างแกะสลักจากตรอกตะวันออกมาขอซื้อเมือกปลาและเกล็ดเฉดเงินขุ่น ไป๋จิ่นหงหยิบของขึ้นมาอธิบายสั้น ๆ น้ำเสียงนิ่งเนียน “บางเท่าที่ใจทนได้ ผึ่งลมครึ่งยามนะขอรับ เส้นสลักจะเด่นเอง” อีกครู่แม่บ้านจากตรอกใต้แวะเลือกพุทราแห้งกับชาไว้ชงยามค่ำ เขาคัดลูกแน่น ไม่เหี่ยว ไม่บี้ จัดใส่ถุงผูกโบว์ สวี่หลิวเงยตาตามสัญญาณขยับคิ้วของไป๋จิ่นหง หยิบของจากชั้นสูงลงอย่างพอดีมือหากมีลูกค้าคนไหนต้องการ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชือฟ่านกินปลาเสร็จ ก็ย้ายตัวอ้วนขาวไปกลิ้งรับแสงบนพรมหน้าต่าง หางสะบัดนิด ๆ ทุกครั้งที่กระดิ่งเงินเหนือประตูสั่น </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กริ๊ง</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เหมือนประกาศว่าร้านนี้ปลอดภัยและมีคนอยู่ตลอดเวลา ลูกค้าเข้าออกเรื่อย ๆ ไม่มีช่วงว่างจนเงียบ แต่ก็ไม่แน่นจนหอบ หยดชาเติมถ้วยกะทัดรัด เสียงกระดาษห่อกรอบแกรบและเหรียญอู่จูกระทบกันเบา ๆ รวมกันเป็นท่วงทำนองค้าขายที่ชัดพอให้เชื่อใจ</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">บ่ายคล้อย แสงลอดหน้าต่างเฉียงลงบนชั้นเกล็ดปลาเป็นรุ้งอ่อน ๆ ไป๋จิ่นหงจดตัวเลขกำกับไปพร้อมการขายอแบบช้า ๆ ราวกับปลายพู่กันกวาดตามลมหายใจ เย็นย่ำลมเปลี่ยนทิศจนกลิ่นไม้หอมในร้านเข้มขึ้น สวี่หลิวเช็ดกระจกแผ่นสุดท้ายจนใสราวผิวน้ำ ไป๋จิ่นหงรวบถุงรายรับ แยกกองสำหรับทุนหมุน กองส่งให้นายหญิง และกองเล็กเลี้ยงชาขาประจำ ชือฟ่านลุกเหยียดยาว บิดตัวจนพุงขาวกลมกลึง แล้วเดินมาถูไหล่เขาแวบหนึ่งเหมือนเช็คชื่อเวรเฝ้าร้าน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาปิดยอดด้วยเส้นหมึกคมเดียว ดับตะเกียงด้านใน ทิ้งเพียงแสงอำพันดวงเล็กบนเคาน์เตอร์ให้เฝ้าค่ำคืน เสียบพู่กันกลับกระบอก หมุนกุญแจสลักประตูไม้ไผ่ กระดิ่งเงินสั่นครั้งสุดท้ายเหมือนลมหายใจลึกก่อนนอน ไป๋จิ่นหงกวาดตามองร้านที่สะอาด เรียงของเป็นระเบียบ สวี่หลิวพยักหน้ารับเงียบ ๆ ชือฟ่าน </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เมี้ยว</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เบาเป็นคำว่า “เรียบร้อย” ในภาษาของมัน วันทั้งวันจบลงแบบพอดีเหมือนเชือกหนังที่รูดเข้าฝักดาบ แน่น หนักและพร้อมเช้าถัดไปเสมอ </span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-weight: 700; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ:</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดูแลร้านค้า (2/3)</span></div></font><p dir="ltr" style="line-height: 1.656; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">จำนวนลูกค้าที่เข้าร้านวันนี้คือ 99 คน</font></span></p><div><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(112, 128, 144); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-10-11 14:14:15

<span id="docs-internal-guid-6249e000-7fff-2bfc-9378-289808a83af8"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b>วันที่ 11 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้&nbsp;</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเช้าฟ้าสางยังติดหมอกบาง ๆ เหนือกระเบื้องหลังคา ไป๋จิ่นหงสะพายตะกร้าเครื่องมือจัดร้านเดินลัดตรอกมายังเซียงเฉินเสี่ยวพู้ตามทางที่คุ้นเท้า ประตูไม้ไผ่ถูกผลักเปิดให้กระดิ่งเงินสั่นครางหนึ่งครั้ง เสียงใสนั้นก้องอยู่ครู่เดียวก่อนจะกลายเป็นความเงียบสงบที่เขารู้จักดี วันนี้เงียบกว่าปกติ เพราะ</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สวี่หลิว</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไม่ได้มาด้วย เจ้าปีศาจปลาผู้เงียบขรึมต้องออกไป “เติมน้ำ” ริมลำธารนอกฉางอันตามคราวของตนถึงตอนนี้สวี่หลิวจะสวมรูปมนุษย์ แต่รากของเขายังเป็นสายน้ำอยู่เสมอ</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ไป๋จิ่นหงก้มผูกเชือกม่านไม้ขึ้นทีละผืนให้แสงเช้ารินเข้ามาเป็นริ้วทอง บอกกับตัวเองสั้น ๆ ว่า “วันนี้ ข้าอยู่เวรเดี่ยวซะงั้น” จากนั้นจุดตะเกียงน้ำมันดวงเล็ก ตรวจไส้ตะเกียงให้แสงอำพันไม่วูบวาบ แล้วไล่เปิดหน้าต่างให้ลมเดินสะดวก กลิ่นชาแห้ง กลิ่นพุทรา และกลิ่นงาแผ่วบางคลี่ออกมาเป็นกลิ่นร้านหอมหวนงดงาม</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">บนขอบหน้าต่าง มี</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชือฟ่าน </span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คุณชายพุงขาวยืดตัวแควก ๆ แล้วกลิ้งนอนต่ออย่างไม่ใส่ใจโลกหางขาวปุยห้อยลงเป็นริ้ว เขาเอื้อมนิ้วแตะคางมันทีหนึ่งเป็นคำทักทาย “เฝ้าร้านด้วย” ชือฟ่านตอบกลับด้วยเสียง “เมี้ยว” สั้น ๆ คล้ายลงชื่อรับเวรยาม</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานเช้าจึงเริ่มด้วยมือเดียว ไป๋จิ่นหงกวาดพื้นไม้ให้ลื่นสะอาด จัดชั้นสมุนไพรฝั่งตะวันตกให้ป้ายผ้าตรงเส้น คัดเผือกหัวแน่นวางตะกร้าหน้าเคาน์เตอร์ เติมน้ำแข็งละเอียดลงถังเมือกปลาลู่ไหให้เย็นพอดี ยกถาดเกล็ดปลาหลากเฉดขึ้นบนผ้าดำจัดเป็นพัดครึ่งวงเพื่อรับแสง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สายหน่อย กระดิ่งดัง </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กริ๊ง</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลูกค้าช่างทำเครื่องเงินจากตรอกตะวันออกยกมือคารวะ เขาขอเกล็ดปลาเฉดเงินขุ่นไว้ทำงานชิ้นใหม่ ไป๋จิ่นหงเปิดกล่องตัวอย่าง พลิกให้แสงเฉียงตกพอดี ขาหยิบเมือกปลาล็อตดีขึ้นจากถังเย็น ประทับตราผ้า ส่งพร้อมรอยยิ้มพอดีคำพอดี ๆ ทั้งวันไหลไปแบบน้ำบนหินเรียบ ไม่มีสวี่หลิวคอยหยิบของชั้นสูงให้ แต่ไป๋จิ่นหงก็จัดองศาชั้นโชว์ใหม่ให้รับแสงแทน ไม่มีเซียนเฉ่าคอยเห่าหงิงจากมุมประตู แต่ชือฟ่านก็ทำหน้าที่เป็นผู้ตรวจการเงียบ ด้วยการเปลี่ยนที่นอนสามตำแหน่งอย่างมีศิลป์ ราวกับหมุดหมายให้ลูกค้าหมุนเวียน เขาเผลอหัวเราะเบา ๆ ทุกครั้งที่ปลายหางขาวสะบัดเหมือนตีระฆังล่องหน</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div></font><p dir="ltr" style="line-height: 1.656; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ:</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดูแลร้านค้า (3/3)</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.656; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">จำนวนลูกค้าที่เข้าร้านวันนี้คือ 99 คน</font></span></p><div><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(112, 128, 144); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-10-12 18:38:49

<span id="docs-internal-guid-69fb22ff-7fff-ea4d-a8d7-d44f9ebc33e8"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b>วันที่ 12 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้&nbsp;</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">         ยามสายของสุดสัปดาห์ แสงอุ่นกรองผ่านม่านไม้ไผ่เป็นเส้นเรียบ ไป๋จิ่นหงชงชาถ้วยเล็ก วางข้างสมุดหนาปกผ้า แล้วเริ่มลากปลายพู่กันลงบนหน้าบัญชีที่ขีดคั่นไว้ตั้งแต่ต้นสัปดาห์ เสียงหมึกเสียดกระดาษเป็นจังหวะนิ่ง รับเข้าจ่ายออก ตั้งแต่เผือกคัดที่เดินไวเกินคาด เมือกปลาลู่ไหที่ช่างฝีมือแวะมาซื้อต่อเนื่อง เกล็ดปลาหลากเฉดที่เฉดเงินอมฟ้ายังครองแชมป์ ไปจนถึงพุทราแห้งกับงาหอมที่ขายดีเพราะคนแถวตรอกใต้เริ่มตากผ้าห่มและอยากต้มเครื่องดื่มอุ่นท้อง เขาวงเครื่องหมายหมดเร็วหลายบรรทัด ขยับคิ้วเพียงน้อยเมื่อเห็นช่องว่างบางชั้นตรงกับรอยเท้าลูกค้าที่หนาแน่นที่สุดหน้าชั้นโชว์หลักฐานชัดเจนกว่าเสียงชม</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เขาขีดเส้นรวมตัวเลขยาวหนึ่งทีตรง ชัด และเงียบ จากนั้นแยกกองเงินบนถาดไม้ทุนหมุนสำหรับสัปดาห์ถัดไป กองส่งให้นายหญิงตามส่วนที่ควร และกองเล็กสำหรับชาที่จะเลี้ยงขาประจำ “อย่าขี้เหนียวกับรอยยิ้ม” เขาบอกตัวเองในใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">มุมหน้าต่างชือฟ่านนอนพุงขาวรับแดด แค่หูขยับเมื่อปลายพู่กันแตะกระดาษแรงกว่าปกติ มัน “เมี้ยว” หนึ่งคำเหมือนเซ็นยอมรับตรวจรอบร้าน ไป๋จิ่นหงยิ้มมุมปาก เอื้อมนิ้วลูบคางแมวแล้วกลับมาที่งานตรวจทานความคลาดเคลื่อน เหรียญทอนตรง ไม่มีรอยหล่นหาย สินค้าที่เสี่ยงเสียหายถูกหมุนออกขายหมด หลักฐานขีดไว้ลำดับวันชัดเจน ทั้งหมดเรียบร้อยพอให้ใครมาเปิดอ่านก็รู้ว่าร้านนี้ “ยืน” อยู่ได้ด้วยวินัย ไม่ใช่แค่โชคลาภ</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.656; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" size="5"></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; line-height: 1.9872; text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">บัญชีเช็คสินค้าสำหรับขายให้ NPC (วันที่ 6 - 12 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11)</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; line-height: 1.9872; text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สินค้าในสต๊อก</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">พุทราแห้ง จำนวน 60 ชิ้น ราคาชิ้นละ 415 เหรียญอู่จู</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขนนกสีดำ จำนวน 40 ชิ้น ราคาชิ้นละ 725 เหรียญอู่จู</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">หนังหมาป่า จำนวน 50 ชิ้น ราคาชิ้นละ 3,782 เหรียญอู่จู</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">เกล็ดปลา จำนวน 50 ชิ้น ราคาชิ้นละ 1415 เหรียญอู่จู&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">งา จำนวน 100 ชิ้น ราคาชิ้นละ 210 เหรียญอู่จู</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; line-height: 1.9872; text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวมจำนวนสินค้า 300 ชิ้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; line-height: 1.9872; text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มีจำนวนยอดลูกค้าเข้าร้านทั้งหมดในสัปดาห์นี้คือ 99+99+99 = 297 คน&nbsp;</span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-10-13 15:22:27

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-11-3 14:15 <br /><br /><span id="docs-internal-guid-b7aebf02-7fff-9269-36df-9d955c613d14"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b>วันที่ 12 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามซื่อ - ยามซวี เวลา 09.00 - 20.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้&nbsp;</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">          บ่ายคล้อย แสงอุ่นสาดผ่านม่านไม้ไผ่เป็นริ้วบาง ๆ เงียบพอจะได้ยินเสียงพู่กันลากไปบนกระดาษ ไป๋จิ่นหงนั่งตรงหลังโต๊ะบัญชีเหมือนศิษย์ผู้เคร่งครัดในวิถีดาบ มือซ้ายค่อย ๆ พลิกหน้าสมุด มือขวาขีดตัวเลขที่ “จริง” มากพอจะทำให้ปวดหัว เขาไล่บรรทัด “รับเข้า-จ่ายออก” ทีละช่อง จนมาหยุดที่ตัวเลขสรุปของสัปดาห์นี้แล้วหลุดหัวเราะในคออย่างอ่อนใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">          </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“คนฉางอันนี่ชอบของแพงเสียจริง…” เขาพึมพำกับตัวเอง ทั้งที่สินค้าธรรมดาเนื้อดีราคาย่อมเยาก็วางอยู่ตรงนั้นแท้ ๆ กลับพากันกว้านเกล็ดปลาหนาหายาก เมือกปลาล็อตพิเศษ งาชิ้นหอมคัด เก็บจนชั้นโชว์โล่ง ส่วน</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พุทราแห้ง</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ที่เคี้ยวหนึบหอมหวานกลับนอนนิ่งอยู่ในโหลอย่างคนไม่มีใครชวนคุย เขาจดบันทึกสั้น ๆ ลงข้างบรรทัด “งาเหลือ </span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">99 ถุง</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">” แล้ววงดินสอรอบคำว่า “พุทราแห้งขายไม่ออก” เสยคิ้วขึ้นนิดเดียว “ของถูกดีไม่ซื้อ ซื้อแต่ของแพง…เอาเถอะ” คำพูดผละจากปลายลิ้นเหมือนฝุ่นที่สะบัดจากชายแขนเสื้อ ไม่ใช่การบ่นกับโชคชะตาเท่าไรนัก มากกว่าคือการจดจำธรรมชาติของผู้คน เพื่อปรับมือให้รับลูกดาบต่อไปได้ไหลลื่นกว่าเดิม</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.656;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">          </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไป๋จิ่นหงเปิดลิ้นชัก หยิบ</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ถุงผ้าไหมปักกระเรียน</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ออกมา คลี่ให้เรียบบนโต๊ะจากนั้นเริ่ม</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คัดเหรียญ</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">และ</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ตำลึง</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ใส่ลงไปทีละกองด้วยจังหวะคงที่ กองสำหรับทุนหมุน กองสำหรับจ่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของร้าน กองเล็กไว้เลี้ยงชาขาประจำ และกองใหญ่ผูกเชือกแน่นสำหรับ “ผู้เป็นเจ้าของร้านหลังนี้” เขาเช็ดปลายนิ้วให้แห้งสะอาดก่อนแตะเงินทุกครั้ง ไม่ใช่เพราะกลัวหมึกเลอะ แต่เพราะเคารพการทำมาหากินของตน</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>สรุปบัญชีการค้าขาย</b></font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-weight: 700; white-space-collapse: preserve;"> (วันที่ 6 - 12 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11)</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขายสินค้าได้ทั้งสิ้น จำนวน 289060 เหรียญอู่จู&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">แปลงค่าเงินคือ 72 ตำลึงทอง 2 ตำลึงเงิน 260 เหรียญอู่จู</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ยอดเงินสะสมของบัญชีร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ 51 ตำลึงทอง 4 ตำลึงเงิน 150&nbsp; เหรียญอู่จู&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">รวมยอดสะสมตอนนี้ 123 ตำลึงทอง 7 ตำลึงเงิน 10 เหรียญอู่จู</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-10-13 18:04:57

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-10-13 19:20 <br /><br />

<!-- ===== Newspaper Pastel China Theme – drop-in block ===== -->
<!-- (ถ้าฟอรั่มอนุญาต ให้ใส่ลิงก์ฟอนต์นี้ไว้เหนือโค้ดได้)
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Noto+Serif+TC:wght@400;700&family=Playfair+Display:wght@700;900&display=swap" rel="stylesheet">
-->

<style>
/* scope ทั้งหมดไว้ใน .han-gazette เพื่อไม่ให้ไปชนโพสต์อื่น */
.han-gazette{
--bg: #fff7f2;            /* ไข่ ๆ อุ่น ๆ */
--paper: #fffaf7;         /* กระดาษพาสเทล */
--ink: #2a1d18;         /* สีหมึก */
--coral: #ffb3a7;         /* ชมพูคอรัล */
--peach: #ffd7c7;         /* พีชพาสเทล */
--apricot: #ffc9a3;       /* ส้มชมพูอ่อน */
--accent: #e97f72;      /* เส้น/หัวเรื่อง */
--jade: #7aa89f;          /* แต้มจีน ๆ */
--shadow: 0 10px 30px rgba(0,0,0,.06);

font-family: "Playfair Display","Noto Serif TC","Sarabun","Th Sarabun New", serif;
color: var(--ink);
background: var(--bg);
padding: 18px;
box-sizing: border-box;
}
.han-gazette .sheet{
max-width: 980px;
margin: 0 auto;
background: linear-gradient(180deg,var(--paper),#fff);
border: 1px solid #efd9d0;
box-shadow: var(--shadow);
position: relative;
overflow: hidden;
}
.han-gazette .sheet:before,
.han-gazette .sheet:after{
content:"";
position:absolute; inset:0;
background:
    linear-gradient(90deg, transparent 0 6%, rgba(0,0,0,.035) 6% 6.1%, transparent 6.1% 93.9%, rgba(0,0,0,.035) 93.9% 94%, transparent 94%),
    repeating-linear-gradient(180deg, transparent 0 34px, rgba(0,0,0,.02) 34px 35px);
pointer-events:none;
mix-blend-mode:multiply;
}
.han-gazette .masthead{
padding: 28px 26px 14px;
text-align:center;
border-bottom: 3px double #eac2b7;
background: linear-gradient(180deg, #fffdfb, var(--paper));
}
.han-gazette .masthead .name{
letter-spacing:.08em;
font-weight:900;
font-size: clamp(28px,4.5vw,54px);
text-transform:uppercase;
line-height:1.05;
}
.han-gazette .masthead .sub{
margin-top:6px;
font-size: 14px;
letter-spacing:.2em;
color:#6c5249;
}
.han-gazette .ribbons{
display:flex; gap:8px; justify-content:center; margin-top:14px;
}
.han-gazette .tag{
font-size:12px; letter-spacing:.08em;
padding:6px 10px; border:1px solid #f0c8bf; border-radius:999px;
background: linear-gradient(180deg, var(--peach), var(--coral));
color:#4a2923;
}

/* บอดี้จัดเป็นคอลัมน์แบบหนังสือพิมพ์ */
.han-gazette .body{
display:grid; gap:22px;
grid-template-columns: 2fr 1fr;
padding: 22px 24px 30px;
}
@media (max-width: 860px){
.han-gazette .body{ grid-template-columns: 1fr; }
}

/* กล่องบทความหลัก */
.han-gazette .lead{
padding-right: 8px;
}
.han-gazette h1{
font-family:"Playfair Display","Noto Serif TC",serif;
font-size: clamp(22px,3.2vw,36px);
line-height:1.2;
margin:10px 0 12px;
}
.han-gazette .dek{
color:#5c463e;
background: linear-gradient(90deg, #fff, #ffe9e3);
border-left:4px solid var(--accent);
padding:10px 12px;
border-radius:6px;
margin-bottom:14px;
}

/* รูปแบบย่อหน้าและ drop-cap จีน ๆ */
.han-gazette .article{
column-count: 2;
column-gap: 26px;
}
@media (max-width: 720px){ .han-gazette .article{ column-count:1; } }
.han-gazette .article p{
margin:0 0 12px;
text-align:justify;
}
.han-gazette .article p:first-child::first-letter{
font-weight:700;
font-size: 2.6em;
float:left;
line-height:.9;
padding-right:.12em;
color:#b05b4d;
}

/* รูป + เอฟเฟกต์สั่น */
.han-gazette .photo{
position:relative;
margin: 10px 0 16px;
border:1px solid #f0c8bf;
background:#fff;
padding:6px;
border-radius:10px;
}
.han-gazette .photo img{
width:100%; height:auto; display:block; border-radius:8px;
transform-origin:center;
transition: transform .15s ease;
}
.han-gazette .photo:hover img{ animation: han-shake .35s linear infinite; }
@keyframes han-shake{
0%{ transform: translate(0) rotate(0deg); }
25%{ transform: translate(1px,-1px) rotate(-.3deg); }
50%{ transform: translate(-1px,1px) rotate(.3deg); }
75%{ transform: translate(1px,0px) rotate(-.2deg); }
100%{ transform: translate(0) rotate(0deg); }
}
.han-gazette .caption{
font-size:12px; color:#6c5249; text-align:center; margin-top:6px;
}

/* คอลัมน์ข้างรูปแบบ “กล่องตู้ชา” */
.han-gazette .sidebar{
background: linear-gradient(180deg,#fff7f4,#fff);
border:1px solid #f3d7cf;
border-radius:12px;
padding:14px;
position:sticky; top:12px; /* ไม่รบกวนโพสต์อื่น, แค่ภายในบล็อก */
height:max-content;
}
.han-gazette .sidebar h3{
margin:0 0 8px;
font-size:16px; letter-spacing:.08em;
text-transform:uppercase;
color:#6a3a33;
border-bottom:2px solid #f1c5b8; padding-bottom:6px;
}
.han-gazette .sidebar .tool{
display:grid; grid-template-columns: 32px 1fr; gap:10px; align-items:center;
padding:8px 0; border-bottom:1px dashed #f0c8bf;
}
.han-gazette .sidebar .tool:last-child{ border-bottom:0; }
.han-gazette .icon{
width:32px; height:32px; border-radius:8px;
background: radial-gradient(circle at 30% 30%, var(--apricot), var(--coral));
display:grid; place-items:center; color:#4a2923; font-weight:700;
box-shadow: inset 0 0 0 1px rgba(0,0,0,.05);
}

/* ฟุตเตอร์ */
.han-gazette .footer{
padding: 12px 20px 18px;
border-top: 3px double #eac2b7;
background: linear-gradient(180deg, #fff, #fff7f2);
display:flex; flex-wrap:wrap; gap:8px; justify-content:space-between; align-items:center;
font-size:12px; color:#6c5249;
}
.han-gazette .seal{
border:1px solid #eac2b7; padding:6px 10px; border-radius:999px;
background: linear-gradient(180deg, var(--peach), var(--apricot));
color:#4a2923;
}

/* ปุ่มลิงก์แบบนุ่ม ๆ */
.han-gazette a.btn{
display:inline-block; text-decoration:none; color:#4a2923;
background: linear-gradient(180deg, var(--apricot), var(--peach));
border:1px solid #e8b6a9; padding:8px 12px; border-radius:10px;
box-shadow: 0 2px 0 rgba(0,0,0,.05);
}
.han-gazette a.btn:hover{ filter: saturate(1.1) brightness(1.02); }
</style>

<div class="han-gazette">
<div class="sheet">
    <header class="masthead">
      <div class="name">Happy Birthday IN ต้าฮั่น</div>
      <div class="sub"><font size="3">🎂✨ โรงทานเฉพาะกิจ! วันเกิดย้อนยุค สไตล์ไทย-ทะลุมิติ ของ "หลินหยา"! ✨🇹🇭</font></div>
      <div class="ribbons">
      <span class="tag"><font size="3">#แก่ขึ้นอีกปี</font></span>
      <span class="tag"><font size="3">#โรงทานแบบไทย ๆ</font></span>
      <span class="tag"><font size="3">#ของดีย์</font></span>
      </div>
    </header>

    <section class="body">
      <!-- LEFT: main article -->
      <article class="lead">
      <h1>โรงทานเฉพาะกิจที่ร้านขายทุกอย่าง&nbsp;</h1>
      <div class="dek"><font size="3">📢 ประกาศ! วันที่ 14 เดือน 9 มาบรรจบ... คือวันสำคัญที่แม่ค้าคนสวยประจำยุทธภพ คุณ หนาน หลินหยา (เจ้าของร้านที่ใคร ๆ ก็เรียกเธอว่า "ขายทุกอย่าง" เพราะกระทั่งหม้อเขาก็มาซื้อที่ร้าน!) มีอายุครบ 15 ปี! แม้จะทะลุมิติมาไกล แต่เลือดความเป็นคนไทยของหลินหยายังแรงกล้า! ปกติต้องตื่นเช้าไปทำบุญตักบาตร... ดังนั้นในต่างภพนี้ หลินหยาเลยขอทำ "โรงทานเฉพาะกิจ" ขึ้นมาซะเลย!</font></div>

      <figure class="photo">
          <img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_xpyw5hxpyw5hxpyw-1.png" alt="รูปประกอบบทความ">
          <figcaption class="caption">บรรยากาศหน้าร้าน</figcaption>
      </figure>

      <div class="article">
          <p>🎂 ก<b>ติ<font size="3">กา "Made My Day" ที่โรงทานเซียงเฉินเสี่ยวพู้! </font>🥳</b></p>
          <p><font size="3">ขอเชิญชวนทุกท่านมาร่วมอิ่มบุญและรับความอร่อยในโรงทานเฉพาะกิจฉลองวันเกิดของคุณหนาน หลินหยา เจ้าของร้านที่ใคร ๆ ก็เลิฟ!</font></p><p><span style="background-color: rgba(0, 0, 0, 0);"><font size="3"><b>🍚 ชาวบ้านได้อิ่ม! เราก็ได้บุญ! </b>สำหรับชาวบ้าน: หลินหยาจัดเต็ม! เตรียมส่งมอบ ซาลาเปา 100 เข่ง, หมั่นโถว 100 เข่ง, และ ขนมคอเป็ด 100 ถาด (ส่วนนี้จะส่งมอบให้แอดมินนำไปแจกจ่ายในเนื้อเรื่อง)</font></span><font size="3">&nbsp;</font></p><p><font size="3"><b>🎁 ภารกิจ Made My Day:</b> ทำให้วันเกิดหลินหยาสมบูรณ์แบบ! แต่สำหรับผู้เล่นที่น่ารักของเรา...หลินหยาอยากให้วันเกิดปีนี้เป็น Made My Day ที่สุดในชีวิต! เรามีกิจกรรมง่าย ๆ สนุก ๆ มาให้คุณร่วมลงมือทำให้วันพิเศษนี้สมบูรณ์แบบ! มาร่วมทำบุญและสร้างรอยยิ้มให้กับหลินหยาและชาวบ้านกันเถอะ! แล้วยังมีของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ รอคุณอยู่ด้วยนะ!</font></p><p><font size="3">🎁 <b>กติกาการรับของอร่อยและของขวัญสุดพิเศษ&nbsp;</b></font></p><p><font size="3">🍚 <b>ส่วนที่ 1: </b>ของขวัญทุกคนที่มา!
ต่อแถวรับเลย! โรลเพลย์เห็นคนแจกอาหารและสามารถต่อแถวรับได้

ทุกคนที่โรลเพลย์เข้าร่วม จะได้รับ ขนมไหมฟ้า และ ลูกชิ้นหัวสิงห์ อย่างละ 1 ชิ้น!&nbsp;</font></p><p><font size="3">&nbsp;💌<b> ส่วนที่ 2: </b>เพิ่มความพิเศษให้วันเกิด! สำหรับผู้เล่นคนไหนที่โรลเพลย์ ให้คำอวยพร หรือ มอบของขวัญ แด่คุณ หลินหยา จะได้รับของรางวัลเพิ่มเติมสุดพรีเมี่ยมตาม เลขไบต์ 2 ตัวสุดท้าย ของโพสต์โรลเพลย์นั้น!</font></p>
          <p><font size="3">อย่าลืมมาอวยพรและทำให้วันเกิดของหลินหยาเป็น "Made My Day" ที่สุดในยุทธภพนี้กันนะครับ/คะ!</font></p>
      </div>
      </article>

      <!-- RIGHT: sidebar -->
      <aside class="sidebar">
      <h3>公告 · ประกาศ</h3>
      <div class="tool">
          <div class="icon"><span style="color: rgb(42, 29, 24); font-size: medium; font-weight: 400;">📍</span></div>
          <div><font size="3"><b>สถานที่และเวลา (อย่ามาสาย เดี๋ยวอดหวาน!)</b><br>
โรงทานเปิดแล้ว! โรลเพลย์เห็นโรงทานตั้งอยู่ ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้<br><b>

ช่วงเวลา: </b>ตั้งแต่ ยามเฉิน (07:00 น.) จนถึง ยามเซิน (16:00 น.) เท่านั้น! <br>(ย้ำ: หลังจากนี้เจ้าของร้านจะไป "สวีทหวาน" กับแฟนสุดที่รัก(?) แล้วนะ!)</font></div>
      </div>
      <div class="tool">
          <div class="icon">印</div>
          <div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-6_20250604130243.png" width="200" _height="200" border="0"></div>
      </div>
      <div class="tool">
          <div class="icon">幸</div>
          <div><a href="https://han.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&amp;goto=findpost&amp;ptid=289&amp;pid=3271"><font size="3">[ดูรางวัลกิจกรรม]</font></a></div></div></aside></section><footer class="footer">
      <span><b><span style="background-color: initial;"><font size="3">(เวลาตามจริงของผู้เล่น) วันที่ 14-30 เดือนตุลาคม 2025 *&nbsp;</font></span></b><span style="background-color: initial;"><font size="3"><b>(เวลาในเนื้อเรื่องโรลเพลย์) วันที่ 14 เดือน 9 (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></span>
      <br>
    </footer>
</div>
</div>
<!-- ===== End block ===== -->

LinYa โพสต์ 2025-10-13 21:14:27

<style>
details{
    background:linear-gradient(180deg,#fff,#faf3e6);
    border-radius:16px; border:1px solid rgba(214,178,90,.55);
    padding:16px 18px; box-shadow:var(--shadow);
}
summary{ cursor:pointer; list-style:none; outline:none; font-weight:700; color:#3f2f26 }
summary::-webkit-details-marker{ display:none }
details{ animation:pop .25s ease }
@keyframes pop{ from{ transform:scale(.995); opacity:.96 } to{ transform:scale(1); opacity:1 } }
</style>




<span id="docs-internal-guid-992abeb0-7fff-1868-f0ce-e23911a2f933"><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></span></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">วันที่ 09 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">เวลา 12.00 - 16.00 น. ร้านเ</font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">ซียงเฉินเสี่ยวพู้</span></b></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">            แสงแดดยามสายสาดผ่านกระจกกระดาษน้ำมันของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้จนเกิดเงาอ่อนของต้นพลัมที่ปลูกข้างร้านทอดตัวอยู่บนพื้นหินเรียบ ริมหน้าต่างมีหญิงสาวร่างบางในชุดผ้าฝ้ายสีครีมอ่อนนั่งพับเพียบอยู่หน้าโต๊ะไม้จันทน์ ใบหน้าเธอมีรอยยิ้มจาง ๆ แต่แววตากลับเปี่ยมด้วยความตั้งใจจริงจังผิดวิสัยคนช่างหัวเราะ บนโต๊ะเต็มไปด้วยกระดาษซิ่วเสียนเรียงราย กล่องพู่กัน หมึกแท่ง และซองเชิญสีทองปักดิ้นเงินวางเรียงไว้เป็นระเบียบ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดไว้เพื่อภารกิจเดียวการเขียนเทียบเชิญสำหรับงานโรงทานในวันเกิดของนาง วันที่ 14 เดือนนี้ ซึ่งเหลือเวลาอีกเพียงสี่วันเท่านั้น</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาก้มหน้าเขียนตัวอักษรลงบนกระดาษ<font color="#dda0dd"> “</font></font><font face="TH SarabunPSK" size="3" color="#dda0dd">敬邀</font><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#dda0dd">—<b>ด้วยความเคารพเชิญ…</b>”</font> เสียงพู่กันขูดไปบนผิวกระดาษดังแผ่วเบา แต่ทุกลายเส้นกลับบิดเบี้ยวเล็กน้อยเหมือนหัวใจของผู้เขียนที่กำลังลุ้นทุกจังหวะ “อา... ตัวเชิญนี้อีกแล้ว ข้าลืมขีดตรงนั้นอีกแล้วหรือ” นางบ่นกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">แต่เพียงแวบเดียว เธอก็หัวเราะออกมา<b><font color="#dda0dd"> “ก็ถือว่าเป็นเอกลักษณ์ของข้าล่ะนะ” </font></b>ว่าแล้วก็จุ่มพู่กันใหม่ลงในหมึก กลิ่นหมึกผสมกลิ่นชาจากกาน้ำร้อนที่วางอยู่ข้าง ๆ ลอยคลุ้งไปทั่วห้อง เสียงหมึกกระทบจานหิน “แกรก” ดังเข้าจังหวะกับเสียงนกร้องนอกหน้าต่าง หลินหยานั่งขัดสมาธิ เขียนทีละฉบับด้วยความตั้งใจราวกับกำลังวาดภาพมากกว่าจะเขียนตัวอักษร “เรียน...” เธอพูดพลางขยับริมฝีปากไปด้วยเหมือนกำลังอ่านเนื้อความในใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จนกระทั่งจังหวะหนึ่งเมื่อเขียนชื่อเขาลงไป ปลายพู่กันของเธอสั่นเล็กน้อยจนหมึกหยดเป็นจุด เธอมองมันแล้วยิ้มอย่างอาย ๆ “ถ้าเขาเห็นจุดนี้จะว่าอย่างไรนะ... จะรู้ไหมว่ามือข้าสั่นเพราะอะไร”</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เวลาเดินผ่านไปเรื่อย ๆ แสงอาทิตย์เปลี่ยนสีจากทองอ่อนเป็นส้มอมชมพู เทียบเชิญหลายฉบับถูกพับอย่างประณีตและผูกด้วยเชือกไหมสีแดง ทั้งหมดสิบกว่าฉบับ แต่ละฉบับมีลายมือที่แตกต่างกันนิด ๆ ตามอารมณ์ในขณะเขียน หลินหยาดึงเชือกหนังเส้นใหญ่เข้ามา มัดรวมจดหมายเหล่านั้นไว้ในพานไม้แล้วลุกขึ้นยืดแขนอย่างโล่งใจ <b><font color="#dda0dd">“เสร็จสักที...”</font></b> เธอพูดเบา ๆ พลางมองผลงานตัวเองอย่างภูมิใจ แม้ลายมือจะไม่สวยเท่าคนอื่น แต่ทุกตัวอักษรเต็มไปด้วยความจริงใจของเธอเอง<b><font color="#dda0dd"> “ข้าคงต้องรีบเอาไปส่งแล้วสิ ก่อนที่พระอาทิตย์จะตก”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">หลินหยาหยิบกล่องไม้ใส่เทียบเชิญทั้งหมดขึ้นพาดแขน เดินออกจากร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ด้วยรอยยิ้มสดใส ผมดำขลับของนางสะท้อนแสงบ่ายคล้อยเป็นประกายทอง เธอหยุดหน้าร้านเพียงครู่ สูดกลิ่นชาและกลิ่นขนมที่อบใหม่ จากนั้นเธอก็ก้าวขึ้นม้าปีศาจเยวี่ยเหยียน หอบจดหมายเทียบเชิญแนบอกไว้แน่น แล้วควบม้าออกไปตามถนนกรวดที่ทอดยาวสู่ตัวเมืองฉางอัน แสงสุดท้ายของยามโหย่วทอดเงาร่างของหลินหยาให้ยาวออกไปเบื้องหน้า พร้อมรอยยิ้มของหญิงสาวผู้เตรียมมอบความสุขแก่คนทั้งหลายในวันเกิดของตนเอง</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียบเชิญ หวยหนานหวางและพระธิดา</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">แด่ ท่านหวยหนานหวาง (หลิวอัน)</span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">
</span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">และ องค์พระธิดา (หลิวหรงเล่อ) ที่เคารพอย่างสูง</span></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">เรื่อง</span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"> ขอพระเมตตาเสด็จร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและประทานสิริมงคลในงานโรงทานเพื่อคนยากไร้</span></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">กราบเรียน ท่านหวยหนานหวาง และ องค์พระธิดา,</font></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ กราบเรียนมาด้วยความเคารพรักและระลึกถึงพระคุณของท่านทั้งสองอยู่เสมอ</span></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านทั้งสองเปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่ข้าพเจ้านับถือรักใคร่มาโดยตลอด การที่ข้าพเจ้าได้จัดงานบำเพ็ญกุศลในวันเกิดเช่นนี้ ย่อมเป็นความปลาบปลื้มใจอย่างยิ่ง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าจึงใคร่ขอพระเมตตาจากท่านหวยหนานหวางและองค์พระธิดา โปรดเสด็จมาเป็นเกียรติในงานดังกล่าว เพื่อประทานสิริมงคลและเป็นขวัญกำลังใจแก่ข้าพเจ้าและบรรดาผู้ยากไร้ที่มาร่วมรับทาน การเสด็จมาของท่านทั้งสองย่อมเป็นเกียรติสูงสุดและเป็นกุศลยิ่งแก่การจัดงานในครั้งนี้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงกราบเรียนมาด้วยความเคารพรักอย่างสูง และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับพระเมตตาจากท่านทั้งสอง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความเคารพรักอย่างสูงสุด</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้&nbsp;</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียบเชิญ ต้าซือคง เถียนเฟิง</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านต้าซือคง เถียน เฟิง ที่เคารพอย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง ขอความกรุณาเรียนเชิญท่านสหายสนิทร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและประทานกำลังใจในงานโรงทาน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">กราบเรียน ท่านต้าซือคง เถียน เฟิง,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ กราบเรียนมาด้วยความเคารพรักและระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">ท่านต้าซือคงเป็นสหายผู้สนิทสนมที่สุดและเป็นบุคคลที่ข้าพเจ้านับถือมาโดยตลอด การที่ท่านกรุณาเสียสละเวลาอันมีค่ามาร่วมงานบำเพ็ญกุศลในครั้งนี้ ย่อมถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง และเป็นขวัญกำลังใจอันใหญ่หลวงแก่ข้าพเจ้าในการทำทาน</span></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านมาเติมเต็มความสุขและร่วมเป็นสักขีพยานในมิตรภาพของเราในวันสำคัญนี้</span></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">ขอแสดงความเคารพอย่างสูง</span></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียบเชิญ เว่ย จ้งชิง</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านพี่ เว่ย จ้งชิง ที่ข้าพเจ้ารักและเคารพ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง กราบเรียนเชิญท่านพี่ผู้เป็นที่รักมาร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและประทานกำลังใจในงานโรงทานของน้อง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">กราบเรียน ท่านพี่จ้งชิง,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ กราบเรียนมาด้วยความรักและความระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านพี่เป็นผู้ที่ข้าพเจ้าเคารพรักนับถือมาโดยตลอด เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ ๆ การที่ท่านกรุณาเสียสละเวลาอันมีค่าจากการปฏิบัติหน้าที่อันหนักหน่วงในฐานะนายทหารภายใต้กองทัพของท่านต้าซือหม่า มาร่วมงานบำเพ็ญกุศลและให้พรแก่น้องผู้นี้ ย่อมถือเป็นความสุขและความปลาบปลื้มใจสูงสุดของข้าพเจ้า</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านพี่มาร่วมแบ่งปันความสุขและให้กำลังใจแก่น้องผู้นี้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความเคารพรักอย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียบเชิญ จงฉางชื่อ</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านจงฉางชื่อ จางกงกง ที่ข้าพเจ้าเคารพอย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง ขอความกรุณาเรียนเชิญท่านร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและงานบุญโรงทาน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">กราบเรียน ท่านจงฉางชื่อ,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ กราบเรียนมาด้วยความเคารพรักและระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านเป็นผู้มีพระคุณและเป็นบุคคลที่ข้าพเจ้าเคารพรักและปรารถนาที่จะได้รับคำชี้แนะอย่างยิ่ง การที่ท่านกรุณาเสียสละเวลาอันมีค่าจากราชกิจอันหนักหน่วง มาร่วมงานบำเพ็ญกุศลในครั้งนี้ ย่อมถือเป็นเกียรติอย่างสูงยิ่งและเป็นความปลื้มปีติอย่างหาที่สุดมิได้แก่ข้าพเจ้า</font></p><p></p><ul><li><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าขอจัดพื้นที่เล็ก ๆ ที่เงียบสงบไว้เป็นการเฉพาะ สำหรับผู้มีเกียรติที่ต้องการความเป็นส่วนตัว หวังว่าท่านจงฉางชื่อจะให้เกียรติแวะเยี่ยมเยียนเป็นการส่วนตัว ณ สถานที่ดังกล่าว เพื่อให้ข้าพเจ้าได้ถวายการต้อนรับและขอบพระคุณท่านอย่างเต็มที่</font></li></ul><p></p><p><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านมาเติมเต็มความสุขและอำนวยพรในวันสำคัญนี้</span></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความเคารพอย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียบเชิญ โจวจิน</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านโจว จิน เจ้าของร้านหงหยุนหลาย ที่เคารพ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง ขอเรียนเชิญท่านสหายสนิทร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและงานบุญโรงทาน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรียน ท่านโจว จิน,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ขอเรียนมาด้วยความเคารพและระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านเป็นมิตรแท้และเป็นสหายที่ข้าพเจ้าให้ความนับถือมาโดยตลอด การที่ท่านสละเวลาอันมีค่ามาร่วมงานบำเพ็ญกุศลในวันสำคัญของข้าพเจ้า ย่อมถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งและเป็นความปลื้มปีติอย่างหาที่สุดมิได้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านมาร่วมแบ่งปันความสุขและรำลึกถึงมิตรภาพของเราในวันสำคัญนี้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความนับถืออย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียบเชิญ ฉู่ ซ่วนจื่อ</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านพี่ ฉู่ ซ่วนจื่อ (เซียนกระบี่ผลิวสันต์) ที่ข้าพเจ้ารักและเคารพอย่างยิ่ง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง กราบเรียนเชิญท่านพี่ผู้เป็นที่รักมาร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและงานบุญโรงทานของน้อง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">กราบเรียน ท่านพี่ฉู่ ซ่วนจื่อ,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ กราบเรียนมาด้วยความรักและความระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านพี่เป็นผู้ที่ข้าพเจ้าเคารพรักนับถือและผูกพันมาโดยตลอด เปรียบเสมือนพี่สาวแท้ ๆ ของข้าพเจ้า การที่ท่านกรุณาเสียสละเวลาอันมีค่าจากการเดินทางท่องยุทธภพ มาร่วมงานบำเพ็ญกุศลและให้พรแก่น้องผู้นี้ ย่อมถือเป็นความสุขและความปลาบปลื้มใจสูงสุดของข้าพเจ้า</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านพี่มาร่วมแบ่งปันความสุขและให้กำลังใจแก่น้องผู้นี้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความเคารพรักอย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียนเชิญ เสี่ยวจ้าวจื่อ</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านขันที เสี่ยวจ้าวจื่อ ที่เคารพรัก</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง ขอเรียนเชิญท่านสหายสนิทร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและงานบุญโรงทาน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรียน ท่านเสี่ยวจ้าวจื่อ,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ขอเรียนมาด้วยความเคารพรักและระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านเป็นสหายที่สนิทสนมและเป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้า การที่ท่านกรุณาเสียสละเวลาอันมีค่าจากการปฏิบัติหน้าที่ประจำโรงครัวหลวง มาร่วมงานบำเพ็ญกุศลและแบ่งปันความสุขในวันสำคัญของข้าพเจ้า ย่อมถือเป็นเกียรติและเป็นความยินดีอย่างยิ่ง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านมาร่วมงาน เพื่อให้เราได้รำลึกถึงมิตรภาพอันดีงามและสนิทสนมของเรา</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความนับถืออย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียนเชิญ เทพเยว่เหลา</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">แด่ ท่านเทพเยว่เหลา (ผู้เฒ่าจันทรา) ที่ข้าพเจ้าเคารพเทิดทูนอย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง กราบอัญเชิญท่านผู้เฒ่ามาร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและประทานสิริมงคลในงานโรงทานของหลานรัก</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">กราบเรียน ท่านเทพเยว่เหลา,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ กราบเรียนมาด้วยความเคารพรักและระลึกถึงพระเมตตาของท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านเทพเยว่เหลานั้นเปรียบเสมือนผู้ใหญ่ที่ข้าพเจ้าเคารพเทิดทูนและผูกพันด้วยความสนิทสนมเป็นอย่างยิ่ง การที่ท่านได้สละเวลาอันมีค่าเพื่อมาเยี่ยมเยียนและให้พรแก่หลานผู้นี้ ในงานบำเพ็ญกุศล ย่อมถือเป็นสิริมงคลอันยิ่งใหญ่และเป็นความปลาบปลื้มใจสูงสุดในชีวิตของข้าพเจ้า</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านมาเติมเต็มความสุขและแบ่งปันรอยยิ้มในวันสำคัญนี้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาด้วยความเคารพรักอย่างสูงสุด และกราบอัญเชิญด้วยใจจริง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความเคารพรักอย่างสูงสุด</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<br>

    <details class="details">
      <summary>
      <span><font size="3">เทียนเชิญ หมอหญิง ซู เหยา</font></span>
      <svg class="chev" width="18" height="18" viewBox="0 0 24 24" fill="none" stroke="currentColor"><path d="M6 9l6 6 6-6" stroke-width="2" stroke-linecap="round" stroke-linejoin="round"></path></svg>
      </summary>
      <div class="content">
      <div><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">เรียน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านหมอใหญ่ ซู เหยา แห่งโรงหมอเจิ้งเทียน ที่เคารพ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรื่อง ขอเรียนเชิญท่านมิตรสหายร่วมงานมงคลวันคล้ายวันเกิดและงานบุญโรงทาน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เรียน ท่านหมอใหญ่ ซู เหยา,</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้า หนานหลินหยา เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ขอเรียนมาด้วยความเคารพรักและระลึกถึงท่านอยู่เสมอ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">เนื่องในวาระอันเป็นมงคลที่วันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าจะมาถึง ในวันที่ ๑๔ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑ ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะถือโอกาสนี้จัด งานโรงทาน เพื่อแบ่งปันอาหารและน้ำดื่มแก่ผู้ยากไร้และคนขัดสน</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">งานดังกล่าวจะจัดขึ้น ณ ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ตั้งแต่ ยามเฉิน (ประมาณ ๐๗:๐๐ น.) ไปจนถึง ยามเซิน (ประมาณ ๑๖:๐๐ น.)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ท่านเป็นมิตรสหายผู้เปี่ยมด้วยคุณธรรมและเป็นที่นับถือของข้าพเจ้า การที่ท่านสละเวลาอันมีค่าจากภารกิจอันหนักอึ้งในการดูแลรักษาผู้คน มาร่วมงานบำเพ็ญกุศลและแบ่งปันความสุขในวันสำคัญของข้าพเจ้า ย่อมถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งและเป็นความปลื้มปีติอย่างหาที่สุดมิได้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติจากท่านมาร่วมงาน เพื่อให้เราได้รำลึกถึงมิตรภาพอันดีงามของเรา</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและตอบรับ</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขอแสดงความนับถืออย่างสูง</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(ลงนาม)</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">(หนานหลินหยา)
เจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</font></p><p><font face="TH SarabunPSK" size="5">วันที่เขียนจดหมาย: วันที่ ๑๐ เดือนเก้า (จิ่วเยว่) รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ ๑๑</font></p></div><div>
      </div>
      </div>
    </details>

<div><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" face="TH SarabunPSK" size="5"><b style="">พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">(โคตรของจดหมาย อันนีี้แค่คนสนิทนะเนี้ยยยยยย)</font></span></p></div><div style="text-align: center;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></div><div style="text-align: right;"><br></div>

LinYa โพสต์ 2025-10-15 13:02:22

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-10-15 16:31 <br /><br /><span id="docs-internal-guid-8cac40ab-7fff-ca6c-51c0-6aa7c336b164"><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">วันที่ 14 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามเฉิน -&nbsp; เวลา 07.00 - 16.00 น. ณ หน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">             ยามนี้แสงแดดอุ่นละมุนทอดผ่านม่านไม้ไผ่ที่หน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ สาดลงมาบนโต๊ะยาวที่เรียงรายไปด้วยขนมและของแจกนับร้อยอย่าง กลิ่นหอมของแป้งซาลาเปา หมั่นโถว และขนมคอเป็ดลอยคลุ้งไปทั่วตรอกตลาดตะวันออก เสียงผู้คนเริ่มดังขึ้นทีละน้อย ทั้งเสียงหัวเราะและเสียงทักทายของชาวบ้านที่พากันแวะมาดูโรงทานวันเกิดของหญิงเจ้าของร้าน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาในชุดผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อนดูอ่อนโยนราวแสงอรุณ เธอยืนอยู่หน้าร้านด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ใบหน้าขาวนวลของนางสะท้อนแสงแดดอ่อนจนดูราวกับเรืองแสงเอง นางคอยต้อนรับผู้คนด้วยน้ำเสียงสดใส<b><font color="#dda0dd"> “เชิญเลยเจ้าค่ะ ซาลาเปาร้อน ๆ เพิ่งออกจากเตา หมั่นโถวก็มีนะเจ้าคะ อย่าแย่งกันสิ เดี๋ยวทุกคนก็ได้กิน”</font></b> ในขณะนั้นสวี่หลิวกำลังขนถังน้ำขนาดใหญ่ไปตั้งไว้ข้างโต๊ะ แจกน้ำเปล่าให้คนที่ต่อคิวรับของ ส่วนไป๋จิ่นหงในชุดผ้าสีครามคอยควบคุมฝูงชนอย่างเป็นระเบียบ <b><font color="#556b2f">“แถวนี้สำหรับเด็ก แถวนี้สำหรับผู้ใหญ่ อย่าเบียดกันนะ” </font></b>น้ำเสียงของเขาสุภาพแต่หนักแน่นพอให้ทุกคนเชื่อฟัง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ไม่ไกลกัน ชือฟ่านนั่งกอดเจ้าหมาปีศาจตัวน้อยเซียนเฉ่าที่กำลังเห่าด้วยความตื่นเต้น มันส่ายหางไปมาเหมือนจะช่วยเป็นเจ้าภาพด้วยอีกแรง ขนของมันเงางามจนเด็ก ๆ ที่มารับขนมต่างพากันวิ่งเข้ามาลูบหัวอย่างชอบใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">โต๊ะไม้เรียงกันสามแถวเต็มไปด้วยของแจก ซาลาเปาไส้ถั่วแดงร้อยลูก หมั่นโถวเนื้อนุ่มอีกกองหนึ่ง ขนมคอเป็ดอบน้ำผึ้งวางเรียงเป็นแถว ถัดไปมีถังหู่ลูกท้อเคลือบน้ำตาลที่วาววับแวววาวเหมือนหยกแก้วในแสงแดด และยังมีถังผลไม้สดกับน้ำชาที่หลินหยาชงเองวางอยู่ริมโต๊ะ หลินหยาเดินตรวจทุกโต๊ะอย่างละเอียด เหมือนแม่งานที่ไม่ปล่อยให้ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย <b><font color="#dda0dd">“ท่านไป๋จิ่นหง ท่านจัดโต๊ะด้านซ้ายเรียบร้อยหรือยังเจ้าคะ?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#556b2f"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#556b2f">“เรียบร้อยขอรับแม่นางหนาน แต่อย่าลืมทานอะไรบ้างเถิด ท่านทำงานตั้งแต่ฟ้าสางแล้ว”</font></b> เขาตอบพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ หลินหยาหัวเราะตอนได้รับคำเป็นห่วง “วันนี้วันเกิดข้า ไม่ได้เหนื่อยเลยเจ้าค่ะ เห็นคนยิ้ม ข้าก็หายเหนื่อยแล้ว” จากนั้นนางหันไปยิ้มให้เด็กหญิงตัวเล็กที่ถือขนมถังหู่ลู่ในมือสองไม้<b><font color="#dda0dd"> “ระวังน้ำตาลแตกบาดปากนะเจ้าหนู” </font></b>เด็กหญิงยิ้มแฉ่งก่อนจะก้มศีรษะขอบคุณแล้ววิ่งกลับไปหามารดา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เสียงหัวเราะของผู้คนประสานกันเป็นจังหวะอบอุ่น มีทั้งชายชราที่มาขออาหาร หญิงแม่ลูกอ่อนที่ได้ขนมติดมือ เด็กหนุ่มที่ช่วยยกถังน้ำ ล้วนทำให้บรรยากาศของหน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ดูเหมือนงานบุญใหญ่ในหมู่บ้านมากกว่างานวันเกิดของใครคนหนึ่ง <b><font color="#dda0dd">“ทุกคนใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ ของมีมาก ไม่ต้องรีบ!”</font></b> หลินหยาตะโกนบอกพร้อมรอยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายขณะมองดูข้าวของที่ค่อย ๆ ถูกแจกจ่ายออกไป</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ใต้แสงยามเฉินที่อบอุ่น เส้นผมของเธอสะท้อนแสงสีทองจาง ขลุ่ยไม้หอมที่พาดอยู่ข้างเอวแกว่งเบา ๆ ตามจังหวะก้าวเดิน บ่งบอกถึงเจ้าของที่ทั้งอ่อนโยนและมั่นคงในคราเดียวกัน โรงทานในเช้าวันนั้นดำเนินไปอย่างสงบเรียบร้อย สวี่หลิวกับไป๋จิ่นหงจัดงานได้อย่างรัดกุมไร้ที่ติ เซียนเฉ่าก็ไม่ซุกซนจนเกินไป ทุกอย่างเป็นระเบียบสมบูรณ์แบบราวกับสวรรค์จัดวาง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ยามอู่ใกล้เที่ยงเสียงฝีเท้าม้ารวดเร็วดังขึ้นจากถนนหน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นของโรงทาน กลิ่นอาหารอบอวลในอากาศ เสียงหัวเราะของเด็ก ๆ และเสียงขอบคุณของผู้คนที่มารับของยังคงดังก้องไม่ขาดสาย หลินหยาซึ่งกำลังช่วยไป๋จิ่นหงยกเข่งซาลาเปาชุดใหม่ขึ้นโต๊ะถึงกับชะงัก เมื่อม้าเร็วจอดลงตรงหน้า <b><font color="#006400">“มีของมาส่งจากเมืองผ่านอวี้ขอรับ!”</font></b> ชายม้าเร็วเอ่ยพลางยื่นกล่องไม้ประณีตห่อด้วยผ้าไหมลายเมฆทองให้หลินหยา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“จากเมืองผ่านอวี้รึ...”</font></b> หลินหยารับมาอย่างระมัดระวัง พลันหัวใจพลันเต้นแรงขึ้นน้อย ๆ เมื่อเห็นตราประทับของ หนาน จิ่งหยาง เจ้าเมืองผ่านอวี้ และบิดาผู้เป็นที่เคารพของนางเอง <b><font color="#dda0dd">“ท่านพ่อท่านแม่...”</font></b> เธอพึมพำเบา ๆ แววตาเปี่ยมด้วยความอบอุ่น ขณะลูบตราประทับนั้นราวกับกำลังสัมผัสมือของท่าน เธอไม่รู้ว่าภายในกล่องบรรจุสิ่งใด แต่ความสุขกลับเอ่อล้นเต็มอก เหมือนแค่ได้รู้ว่าท่านพ่อยังไม่ลืมวันเกิดของเธอก็เพียงพอแล้ว&nbsp;</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ยังไม่ทันได้เปิดดู เสียงล้อเกวียนกับฝีเท้าม้าชุดใหญ่ดังมาจากปลายถนน ทุกสายตาเริ่มหันไปมองพร้อมกัน รถม้าสีเข้มประดับตราดอกบัวทองค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าร้านอย่างสง่างาม ม่านรถเปิดออกก่อนที่ร่างสูงในชุดสีเทาดำปักดิ้นเงินจะก้าวลงจากรถด้วยท่วงท่ามั่นคงและสงบนิ่ง ท่าทางเยือกเย็นของเขาทำให้ฝูงชนที่กำลังวุ่นวายถึงกับหยุดหันมามองโดยไม่ได้นัดหมาย</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาตาเบิกกว้างก่อนจะเห็นร่างหญิงสาวอีกคนก้าวตามลงมาจากรถ นางคือหรงเล่อ สหายสนิทที่หลินหยาคิดถึงอยู่บ่อยครั้ง <b><font color="#a0522d">“หยาหยา!” </font></b>หรงเล่อเรียกด้วยเสียงใส ยกชายกระโปรงวิ่งตรงเข้ามาหาเพื่อนสนิท ใบหน้าของนางประดับรอยยิ้มละไม ข้างหลังคือชายในชุดเข้มผู้แฝงอำนาจเยือกเย็น หลิวอัน หรือ หวยหนานหวาง ในคราบพ่อค้าธรรมดา แต่เพียงยามสบตาใครก็ตามต่างสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามราวขุนเขา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาก้าวเข้าไปคารวะอย่างเคารพ <b><font color="#dda0dd">“... เอ่อ ท่านเถ้าแก่เล่อ ข้ารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนักที่ท่านกับแม่นางหรงเล่อมาในวันเกิดของข้า” </font></b>หลิวอันมองเธอเงียบ ๆ ดวงตาคมขรึมใต้คิ้วเข้มฉายแววอบอุ่นชั่วขณะ <b><font color="#000080">“เจ้าทำดีมาก หลินหยา... โรงทานของเจ้าช่วยคนได้มากมาย วันนี้ข้ามาในฐานะพ่อค้าแต่ก็ในฐานะคนรู้จักที่ภูมิใจในตัวเจ้า”</font></b> น้ำเสียงของเขานุ่มแต่มั่นคง ทำให้หลินหยายกมือขึ้นประสานคำนับอีกครั้งด้วยความซาบซึ้งและอบอุ่นเหมือนเคย</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#a0522d">“ท่านพ่อพูดจริงใจเหมือนเดิมเลยเจ้าค่ะ”</font></b> หรงเล่อหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะดึงห่อของจากคนติดตามมายื่นให้หลินหย<b><font color="#a0522d">า “ข้ากับท่านพ่อมีของขวัญมาให้ด้วยนะ เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ้าต้องชอบแน่ ๆ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยายิ้มกว้าง แววตาเปล่งประกาย <b><font color="#dda0dd">“พวกท่านอุตส่าห์มากันข้าก็ดีใจมากแล้ว ของขวัญไม่ต้องก็ได้เจ้าค่ะ แต่... ข้ารับไว้ด้วยความยินดี”</font></b> เธอรับของไว้ในมือ ก่อนจะพูดอย่างตื้นตัน<b><font color="#dda0dd"> “ข้าซึ้งใจจริง ๆ เจ้าค่ะ ทั้งที่พวกท่านมีงานมากมายแต่ยังมาอวยพรข้า”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลิวอันพยักหน้าช้า ๆ <b><font color="#000080">“วันเกิดควรเต็มไปด้วยความสุข ไม่ว่าผู้ใดผ่านเข้ามาในชีวิตเจ้าก็ตาม จำไว้... คนที่ให้รอยยิ้มเจ้าได้คือผู้มีค่าที่สุด”</font></b> คำพูดนั้นทำให้หลินหยาชะงัก ดวงตาเธอไหววูบชั่วขณะ เธอรู้ดีว่ามันหมายถึงใครบางคนที่อยู่ลึกในใจ นางจึงเพียงยิ้มบาง ๆ<b><font color="#dda0dd"> “เจ้าค่ะ... ข้าจะจำไว้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            <b><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#a0522d">“อ้อ!” </font></b>หรงเล่อยิ้มพลางชูแขนเสื้อขึ้น <b><font color="#a0522d">“วันนี้ข้าจะช่วยแจกขนมกับพวกเจ้าเอง ข้ารู้ว่าการทำโรงทานเป็นยังไง! ข้าจะช่วยเจ้านะหยาหยา!”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“เอ๊ะ เดี๋ยวสิ... เจ้าจะเปื้อนเอานะ”</font></b> หลินหยาพยายามรั้งไว้แต่ก็ไม่ทัน หรงเล่อหยิบหมั่นโถวขึ้นมาจัดเรียงเองเสียแล้ว ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มสดใสทำให้ทุกคนหัวเราะตาม </font></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">หลินหยายิ้มตอบอย่างอ่อนโยน <b><font color="#dda0dd">“ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านหลิวอัน สำหรับข้า... การได้เห็นพวกท่านมาที่นี่ ถือเป็นพรวันเกิดที่ล้ำค่าที่สุดแล้ว”</font></b></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">และยังไม่ทันที่จะได้แยกย้ายเสียงล้อรถม้าที่ปิดทึบสนิทดังแกร๊กลงเมื่อหยุดหน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ เสียงนั้นดังชัดจนแม้แต่เด็ก ๆ ที่กำลังหัวเราะกันยังหยุดชะงัก แววทองจากโลหะประดับขอบรถม้าแผ่ประกายสะท้อนแสงตะวันยามเที่ยง ลวดลายตราสำนักขันทีประจำวังที่เด่นหราเป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดในฉางอันไม่รู้จัก ความเงียบกะทันหันปกคลุมทั่วบริเวณโรงทานที่เพิ่งครึกครื้นเมื่อครู่ ทุกคนต่างก้มหน้าหลบตา บ้างค้อมศีรษะ บ้างถอยออกห่างโดยไม่ต้องมีผู้ใดสั่ง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ประตูรถม้าเปิดออกอย่างช้า ๆ เสียงผ้าไหมระดับสูงเสียดสีกันแผ่วเบา ก่อนร่างสูงโปร่งในอาภรณ์ขันทีราชสำนักโทนเข้มจะก้าวลงมาอย่างสง่างามแต่เย็นเยียบ จางกงกง จงฉางชื่อผู้ยิ่งใหญ่แห่งวังหลวง ก้าวของเขาแม้เพียงเบาแต่หนักแน่นราวคำประกาศแห่งอำนาจที่ไม่ต้องอธิบาย เขาแต่งกายด้วยชุดขันทีไม่เป็นทางการ สีแดงหม่นแซมดำ ปักดิ้นทองบางเฉียบเป็นลายมังกรคดเคี้ยว มีพัดไม้หอมพาดอยู่ในมือขวา แววตาคมกริบเฉียบลึกจ้องตรงมาข้างหน้า ขันทีและองครักษ์กว่าหนึ่งโหลเรียงแถวอยู่ข้างหลัง ทั้งถือกล่องของกำนัลทั้งสองมือ และบางคนก็แบกถาดผ้าไหมคลุมไว้อย่างระมัดระวัง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาที่กำลังยืนพูดกับท่านหลิวอันถึงกับเบิกตากว้าง ลมหายใจเธอสะดุดในอก ดวงตาสั่นระริกด้วยความตกใจและหวั่นไหวปนกัน เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะมาที่นี่...ในฐานะ จ<b><i>งฉางชื่อ</i></b> ไม่ใช่ในนามท่านชายห่าวหมิงเหมือนที่มักทำ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หัวใจของนางเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา ร่างเล็กเผลอก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว มือเรียวจับชายกระโปรงแน่น <b><font color="#dda0dd">“ท่าน...จาง...”</font></b> เสียงนางเบาราวกับลมหายใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงก้าวเข้ามาอีกสองก้าว ชายเสื้อของเขาไหวเบาในสายลม เขาหยุดตรงหน้าเธอห่างกันเพียงครึ่งก้าว ดวงตาคมลึกนั้นทอดมองนางนิ่งราวกับต้องการจะจารลึกภาพนี้ไว้ในใจ เขาไม่พูดในทันทีเพียงแค่สายตานั้นก็ทำให้หลินหยารู้ว่าช่วงเช้าที่ผ่านมา เขาคงรีบสะสางทุกอย่างเพื่อมาที่นี่ให้ทัน <font color="#8b0000"><b>“วันนี้เป็นวันสำคัญของเจ้า... ข้าจะพลาดได้อย่างไรเสี่ยวหยา” </b></font>เสียงของเขาทุ้มนุ่มแต่แฝงความแน่วแน่ที่ทำให้หัวใจหญิงสาวสั่นสะท้าน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขันทีข้างหลังรีบก้มศีรษะลงพร้อมเอ่ย <b><font color="#006400">“ของกำนัลจากจงฉางชื่อมอบแด่แม่นางหนาน หลินหยาตามรับสั่ง” </font></b>เสียงนั้นเรียกความสนใจจากฝูงชน ทุกคนต่างตกตะลึง ขันทีผู้ทรงอิทธิพลสูงสุดในราชสำนักมาเยือนหญิงสาวสามัญในวันเกิดถึงร้านค้าธรรมดาได้อย่างไร? หลิวอันที่ยืนอยู่ไม่ห่าง เพียงเลิกคิ้วเล็กน้อยแต่ไม่พูดอะไร เขารู้ดีว่าสายตาของจางกงกงไม่ได้มองใครอื่นเลยนอกจากหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาพยายามจะทำความเคารพ แต่ยังไม่ทันก้มตัวเต็มที่ จางกงกงกลับขยับมือห้ามเบา ๆ พัดในมือเขาแตะปลายนิ้วเธอเพียงชั่วขณะ เสียงหัวใจของนางดังลั่นในอก <b><font color="#8b0000">“ไม่ต้อง...วันนี้เจ้าเป็นเจ้าของงาน”</font></b> เขายิ้มบาง ๆ แต่รอยยิ้มนั้นกลับทรงพลังยิ่งกว่าคำประกาศใด ๆ<b><font color="#8b0000"> “ข้ามาในฐานะผู้มอบพรวันเกิด มิใช่ในฐานะขุนนาง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#dda0dd">    </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“ท่าน...ลางานเพื่อมาเช่นนั้นหรือเจ้าคะ?”</font></b> เสียงหลินหยาแทบแผ่วจนไม่ต่างจากเสียงลม</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            <b><font color="#8b0000"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“ข้ารีบสะสางงานแต่เช้า เพื่อให้มาทันเห็นเจ้ากับตา”</font></b> เขาตอบเรียบง่ายแต่สายตาแน่วแน่ราวคมดาบ <b><font color="#8b0000">“ไม่มีสิ่งใดสำคัญกว่าการมาในวันนี้”</font></b> คำพูดนั้นทำให้บรรยากาศรอบข้างหยุดนิ่ง ทุกคนแทบลืมหายใจ แม้แต่หรงเล่อยังอ้าปากค้างก่อนจะหันไปมองบิดาอย่างตื่นตะลึง จางกงกงหันไปพยักหน้าทักหลิวอัน <b><font color="#8b0000">“โอ้...ดูสิข้าพบคนคุ้นหน้า ข้ารู้ว่าท่านก็มีเมตตาต่อแม่นางหนาน ข้าคงต้องขอบคุณที่ช่วยดูแลนาง” </font></b>น้ำเสียงของเขานุ่มแต่เด็ดขาดบ่งบอกว่าอีกไม่นานคงจะมีสงครามประสาทสำหรับคนสองคน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลิวอันตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง <b><font color="#000080">“นางเป็นเด็กดี ควรได้รับการปกป้องจากทุกผู้ทุกคน” </font></b>ประโยคนั้นเป็นกลาง แต่ในน้ำเสียงแฝงการประเมินเงียบ ๆ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จากนั้นจางกงกงหันกลับมามองหลินหยาอีกครั้ง เขายกพัดขึ้นแตะที่ข้อมือเธอเบา ๆ<b><font color="#8b0000"> “ข้าฝากเจ้าด้วยเถิดเสี่ยวหยา เจ้าอย่าปล่อยให้ใครแตะต้องมือเจ้านี้ง่าย ๆ อีก” เ</font></b>ขากล่าวชัดถ้อยชัดคำ สีหน้าราบเรียบแต่ดวงตากลับแฝงความร้อนแรงจนคนมองรู้ได้ว่า นี่มิใช่เพียงคำเตือนของผู้ใหญ่ แต่เป็นคำของผู้ครอบครองเป็นคำที่หลินหยาหน้าแดงวูบ ริมฝีปากเม้มแน่นพูดอะไรไม่ออก ใบหน้าเธอแดงระเรื่อราวดอกเหมยในฤดูหนาว <b><font color="#8b0000">“ของขวัญทั้งหมดนี้... เป็นของขวัญจากข้า ในฐานะผู้ที่มีสิทธิ์ให้เจ้าได้มากที่สุด”</font></b> น้ำเสียงของเขาทอดเบาแต่ทุกคำชัดถ้อยราวประกาศิต ดวงตาคมกริบปรายมองรอบฝูงชนที่กำลังซุบซิบ <b><font color="#8b0000">“หากมีผู้ใดคิดแตะต้องสิ่งที่เป็นของข้า... ข้าจะถือว่าเป็นการล่วงเกินโดยไม่มีข้อแม้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ความเงียบปกคลุมทั่วร้าน หลินหยาถึงกับยืนนิ่งตัวเบาเหมือนอยู่ในฝัน ดวงหน้าแดงจัดจนน่ามอง และหลิวอันที่นิ่งเงียบมานานเพียงหัวเราะในลำคอแผ่วเบา<b><font color="#000080"> “เจ้าช่างตรงไปตรงมา...สมเป็นจางกงกง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">สิ้นคำนั้นจางกงกงยังยืนอยู่ตรงนั้น ผ้าไหมสีแดงหม่นสะท้อนแสงแดดยามเที่ยงจนเหมือนเปลวไฟที่ค่อย ๆ ลุกวาบจากใต้รอยยิ้มเยือกเย็น เขามองหลิวอันที่ยืนตรงข้ามอย่างไม่หลบตา ใบหน้าอีกฝ่ายนิ่งราวภูผา แต่แววตาแฝงบางอย่าง... เป็นสายตาที่ใช้กับผู้ใหญ่ที่ปกป้องลูกหลาน มากกว่าคู่แข่งในเกมแห่งหัวใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            <b><font color="#8b0000"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“ท่านหลิวอัน...”</font></b> จางกงกงเอ่ยขึ้นก่อน น้ำเสียงราบเรียบแต่เจือความเย้ยเย็นบางอย่าง<b><font color="#8b0000"> “ท่านคงเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย กว่าจะลงจากงานที่ควรทำมาถึงร้านเล็ก ๆ ของสตรีคนหนึ่งเช่นนี้ ข้าชื่นชม...ความใส่ใจในตัวแม่นางหนานของท่านยิ่งนัก” </font></b>ประโยคนั้นคล้ายเสียงพัดที่ปาดเฉือนอากาศ&nbsp;</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลิวอันเลิกคิ้วเพียงนิด ดวงตาสีเข้มทอแววขบขันที่แผ่วเบา <b><font color="#000080">“ข้าใส่ใจเด็กดีที่ทำความดี เป็นเรื่องธรรมดา ท่านจงฉางชื่อ ข้าไม่คุ้นเคยกับการต้องประกาศความเป็นเจ้าของต่อผู้ใดนัก”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">คำตอบของเขาทำให้มุมปากของจางกงกงกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มช้า ๆ รอยยิ้มที่ดูงามแต่แฝงคม <font color="#8b0000"><b>“แน่นอน...เพราะท่านไม่เคยมีสิ่งใดที่ต้องกลัวจะสูญเสียกระมัง แต่หากท่านมีสตรีเช่นนี้เคียงกายจะมิให้กังวลได้เช่นไร? นางเป็นสตรีที่มีคุณสมบัติโดดเด่น เป็นที่นับถือของผู้คนมากหน้าหลายตา มีเพื่อนสนิทมิตรสหายในทุกวงการ... มากเสียจนบางครั้งข้าก็กังวลแทนนาง”</b></font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">          <b><font color="#8b0000">   </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“หลินหยาเป็นสตรีที่มีเสน่ห์เหลือล้น... สติปัญญานางเป็นที่ประจักษ์(?)และรสนิยม(?)ของนางก็เลิศล้ำ ข้าเข้าใจดีว่าเหตุใดจึงมีผู้ประสงค์จะ 'ชื่นชม' นางอย่างลับ ๆ ไม่ว่าจะเป็นขุนนางใหญ่ผู้ทรงยศ หรือเชื้อพระวงศ์ที่มองหาสตรีงาม แต่ความปรารถนาของพวกเขาก็จบลงเพียงแค่นั้น... เพราะพวกเขายังไม่รู้ว่าการได้มาซึ่งสิ่งที่ข้าปรารถนานั้น ข้าได้จ่ายราคาไปเท่าใด และข้าสามารถจ่ายราคาอื่น ๆ ได้อีกมากมายเพื่อรักษาสิ่งนั้นไว้”</font></b> เขาจงใจเน้นคำว่า <b>'ชื่นชม'</b> ด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วหันไปกระซิบข้างหูหลินหยาอย่างช้า ๆ ให้ทุกคนได้เห็นความใกล้ชิดต่อหน้าหวนหนานหวางในคราบของเถ้าแก่ร้านเต้าหู้</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">คำพูดนั้นทำให้หลิวอันหลุบตา ลมหายใจของเขาหนักขึ้นเพียงครู่ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบแต่เฉียบคม <b><font color="#000080">“ขันทีผู้ใหญ่ช่างมีหัวใจที่ยึดมั่นเสียจริง...แต่ข้าหวังว่า ท่านจะจำไว้ด้วยว่าสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกไม่ใช่สิ่งที่ถูกครอบครอง แต่คือสิ่งที่ได้รับอิสระโดยไม่ถูกทำลาย”</font></b> รอยยิ้มของจางกงกงไม่เลือน แต่แววตาเขาเข้มขึ้นจนแทบมองไม่เห็นสี <b><font color="#8b0000">“งั้นท่านหวังว่าข้าจะปล่อยนกให้โผบินสินะ... แต่ข้ากลัวว่ามันจะถูกเหยี่ยวตัวอื่นฉกไปก่อนเสียมากกว่า”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">บรรยากาศเงียบลงชั่วขณะ จนกระทั่งหลินหยารีบก้าวมาขวางกลางระหว่างทั้งคู่ <b><font color="#dda0dd">“พอแล้วเจ้าค่ะ! นี่วันเกิดข้า ไม่ใช่สนามประลองปัญญาและฝีปาก!”</font></b> เธอยิ้มแหย ๆ ให้กับท่านหลิวอันเป็นการขอโทษพลางคว้ามือจางกงกงจับไว้ลากออกมา<b><font color="#dda0dd"> “ท่านมานี่เลย… มาช่วยข้าดูด้านหลังหน่อยเถอะเจ้าค่ะ ของเต็มไปหมดเลย”</font></b> เสียงเธอแฝงความเขิน แต่ในแววตาชัดว่าตั้งใจลากออกจากสถานการณ์ให้ได้</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงหัวเราะในลำคอ สะบัดพัดเบา ๆ<b><font color="#8b0000"> “ตามเจ้าว่า” </font></b>เขายอมเดินตามโดยไม่ต่อต้าน แต่ก่อนจะก้าวพ้นสายตาหลิวอัน เขาหันกลับไปพูดเสียงเบาแต่ชัด <b><font color="#8b0000">“ข้าครอบครองสิ่งที่ข้ารักด้วยใจ ไม่ใช่ด้วยกรงอีกต่อไปแค่หวังว่าท่านจะเข้าใจวันหนึ่ง...และท่านคงรู้ว่าน้ำแข็งของท่านก็ละลายได้เพราะนาง”</font></b> </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">หลิวอันยกคิ้วเล็กน้อย ยิ้มบาง ๆ ที่ทั้งเยือกและขบขันเพราะนั้นหมายความว่ากรงขังของจางกงกงได้แปรเปลี่ยน<font color="#000080"><b> “หวังเช่นนั้น ข้าก็อยากเห็นวันนั้นเช่นกัน”</b></font> ขณะนั้นเอง หรงเล่อที่กลั้นหัวเราะจนหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ รีบคว้าแขนบิดาตนเอง<b><font color="#a0522d"> “ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าท่านอยากสั่งสอนเขาอีก แต่ไปกินขนมก่อนเถิดเจ้าคะ”&nbsp;</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ภาพสุดท้ายที่ชาวบ้านโดยรอบเห็นคือหญิงสาวสองคนคนหนึ่งลากขันทีผู้มีอำนาจที่สุดในแผ่นดิน อีกคนลากเถ้าแก่ร้านเต้าหู้ที่มีออร่าของผู้ยิ่งใหญ่ประหนึ่งพาเด็กดื้อออกจากตลาด ทั้งสองบุรุษมองกันแวบสุดท้าย ต่างยกมุมปากขึ้นราวกับต่างฝ่ายต่างรู้ดีว่า... ศึกนี้ยังไม่จบ แค่พักไว้ก่อนเท่านั้น</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" size="5"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">เราพูดคุยกับหรงเล่อ ทุกคนคุยกับหรงเล่อ อย่าลืมไปเพิ่มเรทจิ้ง</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ตีกันเลยๆๆๆๆ มวยๆๆๆ</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-10-17 15:22:20

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-10-17 15:24 <br /><br /><span id="docs-internal-guid-4c6d0736-7fff-3b69-ef09-416f7cf7d371"><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"></font></span></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">วันที่ 14 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามเฉิน -&nbsp; เวลา 07.00 - 16.00 น. ณ หน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">            เมื่อหลินหยาพาจางกงกงออกมาจากบริเวณโรงทานจนพ้นสายตาของผู้คน เสียงจอแจด้านหลังค่อย ๆ จางหายไป เหลือเพียงเสียงลมหอบอุ่นจากฤดูใบไม้ร่วงที่พัดกลีบดอกเหมยปลิวผ่านริมหน้าร้าน เธอหันมามองเขาด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความทั้งตกใจ ทั้งอาย ทั้งยังไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้<b><font color="#dda0dd">ดี “ท่านนี่มัน... ทำไมถึงเปิดเผยขนาดนั้นล่ะเจ้าคะ ตอนนี้ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าข้ากับท่าน—”</font></b> หลินหยาหยุดพูดกลางคัน แก้มแดงจัดแทบจะกลืนเข้ากับผ้าพันคอสีอ่อนของตนเอง ดวงตากลมโตหลบสายตาคมลึกของเขาที่มองมาไม่วาง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นต่ำและเรียบแต่แฝงความเย้ยอย่างเจือจาง <b><font color="#8b0000">“แล้วมันผิดตรงไหนเล่า เสี่ยวหยา” </font></b>เขาเอ่ยเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงอบอุ่นแต่น้ำหนักคำกลับแน่นราวโซ่เหล็ก<b><font color="#8b0000"> “ข้าเบื่อเต็มทีแล้วกับการต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเจ้า... ต้องคอยทำเหมือนไม่สนใจทั้งที่ความจริงข้าอยากให้ทั้งแผ่นดินรู้ ว่าเจ้าน่ะเป็นของข้า”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“แต่ท่าน...”</font></b> หลินหยาพยายามพูดเสียงอ่อนลง <b><font color="#dda0dd">“มันจะไม่ดีต่อชื่อเสียงของท่านหรือเจ้าคะ คนจะพูดกันไปทั่ว...”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมวาวแสงราวเหล็กกล้า<b><font color="#8b0000"> “ปล่อยให้พวกแมลงเหลือบไรพวกนั้นพูดไปสิ ข้าไม่หวังจะให้มันเข้าใจ ข้าเพียงไม่อยากให้มันมีโอกาสแม้แต่จะไต่ตอมเจ้าด้วยซ้ำ”</font></b> เขาก้าวเข้ามาใกล้จนเงาของทั้งคู่ทาบซ้อนกัน<b><font color="#8b0000"> “เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้พวกขุนนางสวะในวัง หรือพวกพ่อค้าหัวหมาแถบตลาดมองเจ้าด้วยสายตาแบบไหนได้หรือ? ไม่ ข้าไม่ยอม”</font></b> คำพูดนั้นทำให้หลินหยาอึ้งไปชั่วขณะ หัวใจนางเต้นแรงราวกลองศึก ดวงหน้าแดงซ่านจนต้องเบือนหน้าหนี เธอรู้ดีว่านี่คือจางกงกง คนที่แสนเยือกเย็น เจ้าเล่ห์ แต่เวลาเขาพูดจริงกลับตรงและรุนแรงยิ่งกว่าใคร<b><font color="#dda0dd"> </font></b></font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><b><font color="#dda0dd">“ข้า... ไม่รู้จะพูดยังไงดี”</font></b> เธอกลืนน้ำลายฝืดคอ <b><font color="#dda0dd">“ท่านนี่... ทำให้ข้ารู้สึกเหมือน...”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“เหมือนเป็นของข้า?”</font></b> เขาต่อคำขึ้นเบา ๆ แต่เจือรอยยิ้มมุมปากที่ทำให้เธอแทบหายใจไม่ทัน <b><font color="#8b0000">“ก็ดีแล้วสิ เพราะนั่นคือสิ่งที่ข้าตั้งใจจะให้เจ้ารู้สึก”</font></b> หลินหยาหลุบตาลง มือเรียวกำชายเสื้อตัวเองแน่น <b><font color="#dda0dd">“ถ้าอย่างนั้น...”</font></b> เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยแววอบอุ่น <b><font color="#dda0dd">“ข้าก็จะถือว่าสิ่งที่ท่านทำเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับข้าเลยเจ้าค่ะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงถึงกับนิ่งไปเล็กน้อยเมื่อหลินหยาบอกแบบนั้น ก่อนที่มุมปากจะยกยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยนไม่ต่างจากตอนอยู่ตามลำพังในราตรี<b><font color="#8b0000"> “ของขวัญ? หึ... ข้าดีใจที่เจ้าชอบ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">พูดจบยังไม่ทันที่เขาจะได้แตะมือตามสัญชาตญาณ หลินหยาก็รีบเบือนหน้าหนี แก้มแดงลามถึงหู<b><font color="#dda0dd"> “ข้าไปช่วยหรงเล่อแจกของก่อนนะเจ้าคะ!”</font></b> แล้วก็หมุนตัวเดินเร็วแทบจะหนีไปเสียอย่างนั้น เหลือเพียงจางกงกงที่ยืนมองตาม ยกพัดขึ้นพาดไหล่และหัวเราะในลำคอเบา ๆ <b><font color="#8b0000">“หนีข้าอีกแล้วสินะ เสี่ยวหยา”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ระหว่างที่หลินหยาเดินกลับเข้าไปช่วยหรงเล่อ คนทั้งสองหญิงกำลังยื่นขนมและอาหารให้ชาวบ้านด้วยรอยยิ้ม ส่วนอีกฟากหนึ่งของโรงทานจางกงกงก็ก้าวไปบริจาคถุงเงินหนักพอดีมือให้กับ ไป๋จิ่นหง ผู้ดูแลโรงทาน (จำเป็น) ในตอนนี้ <b><font color="#8b0000">“จงเขียนชื่อข้าในบัญชีว่าบริจาคจากราชสำนักเพื่อประชา”</font></b> เขาเอ่ยเรียบ น้ำเสียงสง่างามราวกับเป็นการสร้างภาพลักษณ์ให้วังเองโดยปริยาย แต่ยังไม่ทันจะเงียบ หลิวอัน หรือคุณชายอันเล่อ ก็ก้าวเข้ามายื่นห่อเงินถุงใหญ่ไม่แพ้กัน <b><font color="#000080">“งั้นข้าจะขอร่วมสมทบในนามร้านเต้าหู้อันเล่อ เพื่อเป็นการตอบแทนแม่นางหลินหยาเช่นกัน”</font></b> เขาว่าด้วยน้ำเสียงสงบแต่แฝงประกายบางอย่างในแววตา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงเหลือบมอง พลางยกพัดขึ้นพาดไหล่ <b><font color="#8b0000">“ท่านพ่อค้าช่างใจบุญเสียจริง”</font></b> เขาเอ่ยเรียบแต่คม<b><font color="#8b0000"> “หวังว่าการแจกเต้าหู้ครั้งนี้จะไม่ทำให้ผู้คนแพ้ตายก่อนจะอิ่มท้องกระมัง?”</font></b> หลิวอันหัวเราะเบา ๆ ไม่สะทกสะท้าน <b><font color="#000080">“ร้านข้าขายของสะอาด...ไม่เหมือนบางคนที่ชอบเก็บของสวยงามไว้ในวังจนไม่ยอมให้ใครเห็นแสงตะวัน” </font></b></font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">คำพูดนั้นแทงลึกกว่าดาบในสนามรบ จางกงกงเลิกคิ้วมองหลิวอัน พลางพลิกพัดในมือช้า ๆ ก่อนตอบกลับ <b><font color="#8b0000">“ดีกว่าปล่อยให้ของสวยไปอยู่ในที่สกปรก...อย่างตลาดที่เต็มไปด้วยคนอยากได้แต่ไม่เคยรู้จักคำว่าดูแล”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาและหรงเล่อที่ยืนห่าง ๆ ถึงกับหน้าซีดพร้อมกัน ก่อนจะสบตากันแล้วรีบวิ่งเข้ามาแทบจะพร้อมกัน<b><font color="#dda0dd"> “พอแล้วเจ้าค่ะท่าน!”</font></b> หลินหยาคว้าแขนเขาไว้แน่น ส่วนหรงเล่อก็รีบจับแขนบิดาตัวเอง<b><font color="#a0522d"> “ท่านพ่อ ข้าขอเถิด เดี๋ยวข้าซื้อขนมถังหู่ลู่ให้เพิ่มอีกสิบไม้เลยเจ้าค่ะ แต่อย่าพูดต่อเลยนะ!”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงเหลือบตามองหลินหยาที่ดึงแขนเขาไว้แน่น เขาแค่นเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ <b><font color="#8b0000">“เจ้าปกป้องข้าแบบนี้...ข้าอาจชินเสียแล้วสิ” </font></b>ส่วนหลิวอันเพียงส่ายหน้าเบา ๆ แต่ในแววตากลับมีรอยยิ้มขำที่กลบไม่มิด <b><font color="#000080">“เด็กพวกนี้...เอาแต่ใจเหมือนกันทั้งคู่”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">แสงแดดยามบ่ายคล้อยสาดกระทบผืนดินฉางอันอย่างอบอุ่น เงาต้นเหมยทอดยาวเป็นลวดลายละมุนบนพื้นหินหน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้เสียงเด็ก ๆ หัวเราะคิกคักขณะถือขนมถังหู่ไว้ในมือ ส่วนคนแก่ต่างนั่งพักใต้ร่มผ้าใบ แจกข้าว แจกน้ำ แจกรอยยิ้ม โรงทานของหลินหยาวันนี้คึกคักราวงานบุญใหญ่ประจำปี แต่ท่ามกลางความพลุกพล่านนั้น เสียงฝีเท้าสงบนิ่งของใครบางคนกลับดึงดูดสายตาผู้คนให้หันมองโดยพร้อมเพรียง เถียนเฟิง ต้าซือคงผู้เลื่องชื่อแห่งราชสำนัก ก้าวเข้ามาช้า ๆ ในชุดขุนนางสีดำปักดิ้นเงิน ท่วงท่าผ่อนสง่า ดวงตาเรียวยาวซ่อนอยู่หลังพัดไม้จันทน์กลิ่นอ่อน ท่าทีสุขุมเรียบง่าย แต่ทุกฝีก้าวกลับแฝงแรงกดดันราวคลื่นใต้น้ำ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#006400">“ต้าซือคงเถียนเฟิงมาแล้ว!”</font></b> เสียงกระซิบดังขึ้นรอบบริเวณ ผู้คนรีบก้มศีรษะถวายคารวะโดยไม่ต้องมีใครสั่ง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาที่กำลังแจกขนมอยู่กับหรงเล่อ พอเห็นร่างนั้นก็เบิกตากว้าง ดวงหน้าเปื้อนรอยยิ้มอย่างยินดี <b><font color="#dda0dd">“ท่านเถียนเฟิง!” </font></b>เธอรีบวางของแล้วเดินตรงเข้าไปต้อนรับเองด้วยมารยาทและความสนิทใจที่หาได้ยากยิ่งในวังหลวง เขาหัวเราะเบา ๆ แผ่วราวสายลม<b><font color="#008080"> “ข้าว่าที่นี่คงเป็นงานบุญหรือไม่ก็งานรวมตัวคู่กรณีเก่าของเจ้าสินะ”</font></b> น้ำเสียงนุ่มแต่แฝงแววขบขันเต็มเปี่ยม เมื่อสายตาเขาเหลือบไปเห็นจางกงกงกับหลิวอันที่ยังยืนกันอยู่คนละฟากโต๊ะบริจาค ใบหน้าสงบทั้งคู่แต่แววตาเหมือนยังไม่ยอมลดศึก</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">          <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“ท่านนี่...”</font></b> หลินหยามองค้อนน้อย ๆ พลางเม้มริมฝีปาก<b><font color="#dda0dd"> “พูดมากอีกแล้วนะท่านหมอแห่งอุบาย ข้าแค่จัดงานวันเกิด ไม่ได้ตั้งวงศัตรูสักหน่อย”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เถียนเฟิงหัวเราะแผ่ว ดวงตาคมวาวขึ้นเหนือพัดไม้ในมือ<font color="#008080"> <b>“อ้อหรือ ข้าก็นึกว่าเจ้าเชิญพวกที่ทำให้หัวใจเจ้าวุ่นวายมารวมกันเสียอีก จะได้ไม่ต้องเลือกให้เหนื่อย”</b></font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“หยุดเลยเจ้าค่ะ!”</font></b> หลินหยาหน้าแดงจัด ยกมือปัดลมตรงหน้า <b><font color="#dda0dd">“ท่านมาคนเดียวหรือเจ้าคะ?” </font></b>คำถามนั้นทำให้เขาชะงักไปครู่หนึ่ง พัดในมือหยุดนิ่ง ดวงตาที่ปิดบังไว้ภายใต้เงาพัดคล้ายสั่นไหวบางอย่าง ก่อนเอ่ยตอบเสียงเรียบแต่ทุ้มต่ำ <font color="#008080"><b>“คนเดียว”</b> </font>เพียงคำนั้น...แต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยบางสิ่งที่เธอไม่อาจเข้าใจ ทั้งอบอุ่น ทั้งเย็นชาในคราวเดียวกันเมื่อดวงตาของเขาในตอนนี้ไม่ได้มองไปทางหลินหยาแต่มองไปยังทิศทางหนึ่งของใครบางคน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยามองเขาอย่างสงสัย แต่เพราะรู้ดีว่าเถียนเฟิงไม่เคยเปิดเผยสิ่งที่อยู่ในใจนัก นางจึงเพียงยิ้มอ่อน <b><font color="#dda0dd">“วันนี้วันดี อย่าเก็บเรื่องเครียดไว้เลยเจ้าคะ มานี่เถิดข้ารู้ว่าท่านคงไม่ชอบแจกทานหรอก มานั่งพักเถอะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เขาพับพัดลงเล็กน้อย เผยรอยยิ้มบาง <b><font color="#008080">“เจ้ารู้ใจข้าดีเสมอ...”</font></b> </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">นางหัวเราะเบา ๆ พลางดึงแขนเขาไปยังโต๊ะด้านในที่จัดไว้สำหรับแขกคนสำคัญ ระหว่างนั้นสายตาคมเฉียบของจางกงกงซึ่งยืนอยู่ใกล้บริเวณโรงทานสะกดรอยตามเงียบ ๆ เขาไม่ได้พูด แต่ปลายพัดในมือกระตุกเบา รอยยิ้มของเขาเรียบสนิทจนแทบจะนับเป็นรอยยิ้มไม่ได้เลย หลิวอันที่เห็นภาพนั้นเพียงยกคิ้วขึ้น ดวงตาเย็นจัด <b><font color="#000080">“อีกหนึ่งงูเห่าในสวนบุปผา... ขันทีอย่างเจ้าคงได้งานเพิ่มละมัง”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงหัวเราะหึในลำคอ <b><font color="#8b0000">“งูเห่ากัดไม่ตายหรอก หากเจอคนที่รู้จักบีบคอเสียก่อน”</font></b> ทั้งสองสบตากันอีกครั้ง ไม่มีคำหยาบ ไม่มีเสียงดัง มีเพียงรอยยิ้มที่เหมือนสายฟ้าแลบใต้ผ้าไหมมูลค่าพันตำลึง หรงเล่อกับหลินหยาที่อยู่ห่างออกมาพอเห็นบรรยากาศนั้นถึงกับทำหน้าตกใจหลินหยาเห็นงั้นก็รีบหันไปเห็นจางกงกงที่มองมาทางโต๊ะเถียนเฟิง สีหน้าเขานิ่ง แต่ในดวงตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง เธอจึงรีบโบกมือให้เขาหยุดคิด <b><font color="#dda0dd">“อย่าแม้แต่จะเริ่มนะเจ้าคะ ข้าเห็นแล้ว!”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เถียนเฟิงหันมองตามเสียง พลันยกพัดขึ้นปิดปากหัวเราะเบา ๆ <b><font color="#008080">“เจ้าดูสิ ข้ายังไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนเพ่งโทษเสียแล้ว... นี่สินะ พลังของคนที่มีเจ้าของ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“ท่านเถียนเฟิง!” </font></b>หลินหยาเผลอโวยขึ้นทันที หน้าร้อนวาบยิ่งกว่าแดดบ่ายทั้งโต๊ะถึงกับหลุดหัวเราะ แต่มันเป็นแค่การแยกหยอกกันของคนสนิทไม่นาน เถียนเฟิงก็เอ่ยคำอวยพรเสียงนุ่มชัด <b><font color="#008080">“ขอให้แม่นางหนานมีอายุยืนดุจจันทร์ในฤดูใบไม้ผลิ และมีความสุขดังหิมะแรกแห่งปลายปี”</font></b> </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">หลินหยายกมือไหว้ขอบคุณยิ้มละไม <b><font color="#dda0dd">“ข้าซาบซึ้งในคำอวยพรของท่าน ขอบคุณที่มาเจ้าค่ะ”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เถียนเฟิงก้มหัวเล็กน้อย <b><font color="#008080">“เพียงให้ข้ามีโอกาสเห็นเจ้ามีความสุข...ก็พอแล้ว”</font></b> คำพูดนั้นทำให้เธอใจเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว แต่ยังไม่ทันตอบอะไร จางกงกงก็เดินเข้ามาร่วมบริจาคอีกก้อนใหญ่ ถุงเงินหนักพอจะซื้อข้าวให้ชาวบ้านทั้งตำบล เขายิ้มเรียบแต่เยือก <b><font color="#8b0000">“ข้าเห็นว่ามีคนแย่งบทเด่นในโรงทาน ข้าคงต้องสมทบด้วยเสียหน่อย”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลิวอันเองก็ไม่ยอมแพ้ <b><font color="#000080">“เช่นนั้นดูท่าว่าข้าขอเพิ่มอีกเท่าหนึ่ง เพื่อให้บ้านเมืองมั่นคงไม่ต้องพึ่งขันทีมากนัก”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#a0522d">“ท่านพ่อ!” </font></b>หรงเล่อรีบคว้าแขนบิดาไว้ ส่วนหลินหยาก็หันไปจับแขนจางกงก<b><font color="#dda0dd">ง “พอแล้วเจ้าค่ะ! จะบริจาคหรือจะประลองศักดิ์ศรีกันแน่!”</font></b> สองสาวยืนกั้นกลางระหว่างสามบุรุษที่ต่างหัวไวปากคม คนหนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์ อีกคนยิ้มเย็น อีกคนยิ้มหวานแต่แฝงพิษและคนที่เหนื่อยที่สุดคือหญิงสาวสองคนที่ต้องคอยห้ามทุกที สุดท้ายพวกเขาก็หัวเราะออกมาแทนเสียงดาบ เถียนเฟิงเพียงยกพัดขึ้นปิดปาก<b><font color="#008080"> “ดูเหมือนวันเกิดเจ้าจะไม่ขาดสีสันเลยนะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“อย่าพูดเลยเจ้าค่ะ...”</font></b> หลินหยาพูดพลางถอนหายใจ แต่รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า<b><font color="#dda0dd"> “ข้าไม่รู้ว่าควรดีใจหรือหนีไปซ่อนดี...”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หรงเล่อหัวเราะคิกเกาะแขนหลินหยา<b><font color="#a0522d"> “ดีใจสิ! เพราะวันนี้เจ้ามีทั้งขันที มหาเสนาบดี และต้าซือคงมางานวันเกิดพร้อมกัน ขนาดองค์หญิงยังอิจฉาแน่ ๆ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ขณะนั้นเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นท่ามกลางความคึกคักของโรงทาน แสงแดดอ่อนปลายบ่ายสะท้อนกับชุดผ้าสีฟ้าเงินของหญิงสาวผู้หนึ่ง ร่างสูงโปร่ง งามสง่าดุจเมฆบนขุนเขา ใบหน้าเรียวยาว ดวงตาลึกล้ำเยือกเย็นแต่เปี่ยมเมตตานางคือ ฉู่ ซ่วนจื่อ หรือที่หลินหยาเรียกอย่างสนิทว่า <font color="#dda0dd" style="">“พี่ฉู่” </font>เซียนกระบี่ผลิวสันต์ผู้เลื่องชื่อแห่งยุค ผู้ไม่เคยปรากฏตัวในงานสังคมใด ๆ แต่วันนี้กลับก้าวมาที่ร้านเล็ก ๆ กลางตลาดเพียงเพื่ออวยพรวันเกิดของหญิงสาวผู้เป็นดั่งน้องคนหนึ่งในใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            ห</span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ลินหยาที่อยู่กับหรงเล่อแจกของอยู่ ถึงกับชะงักเมื่อเห็นร่างนั้น ดวงตาเป็นประกายสดใสราวเด็กน้อยเห็นคนในครอบครัว <b><font color="#dda0dd">“พี่ฉู่!” </font></b>เธอร้องเสียงใส แล้วรีบขยับมือบอกกับหรงเล่อว่าขอตัวแปปหนึ่งก่อนจะวิ่งเข้าไปหาอย่างลืมตัว</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ฉู่ซ่วนจื่อยกยิ้มบางแววตาอ่อนโยนลึกซึ้ง<b><font color="#4169e1"> “แม่นางน้อย วันนี้เจ้าดูเปล่งปลั่งนัก”</font></b> เสียงนุ่มของนางอบอุ่นดุจสายลมต้นฤดูใบไม้ผลิ<b><font color="#4169e1"> “สุขสันต์วันเกิดนะหลินหยา ขอให้ชีวิตเจ้าร่มเย็นดุจสายน้ำ อย่ามีทุกข์ใดแตะต้อง”</font></b> หลินหยากลั้นยิ้มไม่อยู่ ยกมือไหว้อย่างเคารพแต่แฝงความสนิทใ<b><font color="#dda0dd">จ “พี่ฉู่มา ข้าดีใจจริง ๆ เลยเจ้าค่ะ ข้าไม่คิดเลยว่าพี่จะว่างมาวันนี้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#4169e1"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#4169e1">“ข้าไม่อาจพลาดวันเกิดของน้องสาวที่ข้าเอ็นดูที่สุดได้หรอก”</font></b> นางพูดด้วยน้ำเสียงละมุน ทว่าแววตาแฝงรอยลึกล้ำอย่างผู้ที่เห็นทุกสิ่งในโลกผ่านการเวลา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ระหว่างที่ทั้งคู่พูดคุยกันนั้น เสียงฝีเท้าเบาอีกคู่ก็ดังขึ้นทางด้านหลังท่านหมอหญิงซูเหยาปรากฏกายอย่างเงียบงันราวเงาแสงจันทร์ ใบหน้าเรียบสงบงดงามอ่อนเยาว์ แต่งชุดผ้าสีขาวขลิบฟ้าเขียวอ่อนมือหนึ่งถือถุงสมุนไพร อีกมือประคองบางสิ่งไว้ในอ้อมแขนเล็ก ๆ มันคือภูติตัวจิ๋ว ร่างเล็กเท่าฝ่ามือ ใบหน้าใสซื่อแต่เหมือนจะนอนไม่เต็มอิ่ม กำลังหลบอยู่ในแขนเสื้อของนางอย่างขี้อาย(?)ต่อคนเยอะ ๆ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“ท่านหมอหญิง!”</font></b> หลินหยาทักอย่างยินดี <b><font color="#dda0dd">“เจ้าภูติน้อยนี่ใครกันหรือเจ้าคะ?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">#ท่านหมอ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><u>หลินหยาย่อตัวลงระดับเดียวกับเจ้าภูติตัวน้อย ดวงตากลมใสเปล่งประกาย<b><font color="#dda0dd"> “ยินดีที่ได้รู้จักนะ เจ้าภูติน้อย</font></b></u></font></span><u><font color="#dda0dd" face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>ฮว่าอิง</b></span></font><b style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><font color="#dda0dd">” </font></b><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">เธอยื่นปลายนิ้วไปข้างหน้า ภูติตัวจิ๋วลังเลก่อนแตะนิ้วของหลินหยาเบา ๆ เพียงเสี้ยววินาที รัศมีแสงจาง ๆ สีทองอมชมพูก็แผ่วออกจากปลายนิ้วของหลินหยา คล้ายแรงตบะภายในตัวเธอพลั้งหลุดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ ทันใดนั้นอากาศรอบตัวแปรเปลี่ยน ภูติตัวจิ๋วสะดุ้ง ดวงตาเล็ก ๆ เบิกกว้างราวเห็นโลกอีกใบ มันกะพริบตาแล้วโผออกมาหมุนรอบหลินหยาอย่างตื่นเต้นเล็กน้อยก่อนกลับไปซ่อนในแขนเสื้อของซูเหยา</span></u></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">#ท่านหมอ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาหัวเราะเบา ๆ มือแตะท้ายทอยอย่างเขิน <b><font color="#dda0dd">“ข้าคงเผลอแผ่ออกไปเองเจ้าค่ะ ไม่ได้ตั้งใจเลย”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">พี่ฉู่ที่ยืนมองอยู่ยิ้มบาง ๆ สายตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู <b><font color="#4169e1">“มันคือของขวัญจากสวรรค์ เจ้าไม่ต้องขอโทษหรอก พลังที่ส่งจากใจโดยไม่ตั้งใจ...คือพลังที่บริสุทธิ์ที่สุดแล้ว” </font></b>หลินหยาพยักหน้า ยิ้มละไม ดวงตาเต็มไปด้วยแววซาบซึ้ง <b><font color="#dda0dd">“ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ฉู่ ข้าดีใจที่ท่านทั้งสองมา ข้าเตรียมอาหารไว้มากเลยนะเจ้าคะ ไปนั่งพักกันเถอะ อาหารของข้าวันนี้ไม่ธรรมดาแน่ ๆ ข้าวอบหอมหมื่นลี้ เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่น หรือเป็ดเป่ยจิงก็มีนะเจ้าคะ และซุปใสที่ข้าทำเองก็มี”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">#ท่านหมอ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#4169e1"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#4169e1">“ขอบคุณนะ ยินดีที่ได้พบท่านหมอหญิงเช่นเดียวกัน ทุกสิ่งล้วนมีเหตุผล” </font></b>พี่ฉู่กล่าวเบา ๆ พร้อมเดินตามหลินหยาไปยังโต๊ะที่จัดไว้ข้างใน <b><font color="#4169e1">“บางทีเหตุผลของวันนี้...อาจเพื่อให้พวกเรามาพบกันอีกครั้งในยามที่หัวใจของเด็กน้อยที่เปล่งประกายที่สุด”&nbsp;</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาหันกลับไปยิ้ม ดวงตาเป็นประกายใส <b><font color="#dda0dd">“หากเป็นเช่นนั้น...ข้าก็จะจำวันนี้ไว้ในใจตลอดไปเจ้าค่ะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">#ท่านหมอ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">แดดยามบ่ายอ่อนเริ่มคล้อยเมื่อเสียงเกือกม้าดังขึ้นหน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ผู้คนที่กำลังต่อแถวรับของแจกต่างหันมามองพร้อมกัน รถม้าทหารเรียบแต่สง่างามหยุดลงตรงข้างโรงทาน ชายหนุ่มร่างสูงในชุดเกราะเบาเฉดเข้มก้าวลงมา ใบหน้าคมคายดุดันแต่แฝงความสงบสุขุม เว่ยจ้งชิง ทหารหนุ่มจากชายแดนที่หลินหยารู้จักและเคารพดั่งพี่ชาย <b><font color="#dda0dd">“ท่านพี่เว่ยจ้งชิง!” </font></b>หลินหยาตาโต รอยยิ้มสดใสเหมือนเด็กเห็นคนในครอบครัว เธอรีบเดินไปหาและยกชายกระโปรงโค้งคำนับเบา ๆ<b><font color="#dda0dd"> “ข้าดีใจนักที่ท่านมางานวันเกิดของข้า!”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เว่ยจ้งชิงชะงักนิดหนึ่ง ดวงตาคมหรี่ลงก่อนเผยรอยยิ้มบาง<b><font color="#f4a460"> </font><font color="#ffa500">“ขอบคุณที่เชิญนะ ข้าเกรงว่าจะมารบกวนเสียอีก”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">          <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“พูดอะไรเช่นนั้นเล่าเจ้าคะ แค่ท่านมาข้าก็ดีใจมากแล้ว!” </font></b>หลินหยาเอ่ยอย่างจริงใจ เสียงหัวเราะของนางสดใสราวระฆังเงินในสายลม<b><font color="#dda0dd"> “ท่านสะดวกใจจะนั่งใกล้คนอื่น ๆ ไหมเจ้าคะ?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เว่ยจ้งชิงเหลือบตามองรอบงานเล็กน้อย แขกแต่ละคนไม่ธรรมดา เถียนเฟิงยกพัดมาปิดปากยิ้มอย่างจับสังเกต หลิวอันนั่งนิ่งราวภูผา ส่วนจางกงกง...สบตาเขาเพียงเสี้ยววินาทีก็แทบฟังได้ถึงเสียงสายฟ้าในอากาศ รอยยิ้มสงบนิ่งของขันทีใหญ่ในชุดเข้มปักดิ้นทองนั้นไม่ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นเลยสักนิด <b><font color="#ffa500">“ข้านั่งได้”</font></b> เว่ยชิงเอ่ยเรียบ <b><font color="#ffa500">“กับท่านต้าซือคงก็ได้ ไม่มีปัญหา”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยายิ้มหวาน <b><font color="#dda0dd">“ดีเลยเจ้าค่ะ ท่านเถียนเฟิงนั่นเป็นเพื่อนสนิทข้าเอง แล้วนี่พวกท่าน…นี้ท่านพี่ของข้า เว่ยจ้งชิง”</font></b> เธอหันไปแนะนำตัวกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจ ทว่าบรรยากาศบนโต๊ะกลับนิ่งขึ้นในพริบตา เถียนเฟิงเพียงยกพัดขึ้นแตะริมฝีปากปลายแววตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มขบขันที่ดูจะรู้เรื่องทั้งหมดอยู่แล้ว หลิวอันขยับตัวเล็กน้อยยกถ้วยชาในมือขึ้นจิบเงียบ ๆ ส่วนจางกงกงเพียงเลิกคิ้วริมฝีปากโค้งบางยิ้มเย็นอย่างผู้ที่มองเห็นทุกสิ่งแต่ไม่คิดพูด</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยายังไม่ทันสังเกตความอึดอัดนั้น นางยิ้มระรื่นก่อนจะหันไปหาหรงเล่อกับพี่ฉู่ <b><font color="#dda0dd">“เดี๋ยวข้าไปช่วยหรงเล่อกับพี่ฉู่ก่อนนะเจ้าคะ ท่านทั้งหลายก็นั่งคุยกันเถิด”</font></b> พูดเสร็จก็ผละจากโต๊ะไปทางสตรีทั้งสามอย่างอารมณ์ดี</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ทันทีที่เธอก้าวห่างออกจากวงโต๊ะ ความเงียบก็โรยตัวลง เถียนเฟิงยกพัดขึ้นหมุนเล่นพลางยิ้มมุมปาก <b><font color="#008080">“ต้าซือหม่า มาร่วมงานโรงทานแบบนี้...นับว่าหาได้ยากยิ่งนะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เว่ยชิงปรายตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาคมลึกแต่สงบนิ่ง <b><font color="#ffa500">“ข้าเพียงมาตามคำเชิญของนาง ไม่เกี่ยวกับตำแหน่ง”</font></b> เสียงทุ้มเรียบแต่มั่นคง<b><font color="#ffa500"> “ข้าไม่ใช่ต้าซือหม่าในที่แห่งนี้ ข้าเป็นเพียงเว่ยจ้งชิง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงหัวเราะเบา ๆ เสียงต่ำราวควันพิษ<b><font color="#8b0000"> “คำพูดนั้นเหมาะสำหรับคนที่ไม่มีสิทธิ์จะพูดมากกว่า”</font></b> เขาเอนหลังพิงเบาะ ยกพัดในมือเคาะปลายนิ้วช้า ๆ <b><font color="#8b0000">“แต่ก็แปลก...แม่นางหนานเรียกท่านว่าพี่อย่างสนิท ข้าล่ะสงสัยนักว่า ‘พี่ชาย’ เช่นท่านคิดกับนางแบบไหนกันแน่” </font></b>แววตาของเว่ยชิงเข้มขึ้นทันที แต่ยังไม่ทันเปิดปาก เถียนเฟิงก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม<b><font color="#008080"> “อา จงฉางชื่อ ข้าขอเตือนว่าอย่าพูดมากนัก เดี๋ยวท่านจะถูกตราหน้าว่าขันทีขี้หึงกลางวันแสก ๆ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงหัวเราะในลำคอ <b><font color="#8b0000">“ท่านคิดว่าข้าจะสนใจหรือว่าผู้ใดจะตราหน้า แต่ข้าไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อหลินหยาอย่างสนิทปากนักเท่านั้น”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลิวอันที่ฟังอยู่เฉย ๆ มาตลอดวางถ้วยชาลงเสียงดัง <b><font color="#000080">“ขันที คนมีพัด กับนายทหารใหญ่...สามพิษในโต๊ะเดียวกัน ถ้าข้าตายวันนี้ก็คงไม่แปลกใจนัก”</font></b> เถียนเฟิงหัวเราะหึเบา ๆ <b><font color="#008080">“ท่านหวยหนานหวาง ข้ารับรองว่าท่านจะไม่ตายจากพิษหรอกแต่จากคำพูดท่านเองมากกว่า”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงเหลือบตามองเว่ยชิงอีกครั้ง แววตาเย็นเยียบ<b><font color="#8b0000"> “ข้ามิได้มีเวลามากพอจะเล่นเกมอำนาจกับท่านหรอก แต่จำไว้...นางคือคนของข้า”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เว่ยชิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ<b><font color="#ffa500"> “นางเป็นของตัวเอง ข้าเพียงมาปกป้องนาง ไม่ใช่แย่งนางจากใคร”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“ปกป้อง?”</font></b> จางกงกงหัวเราะต่ำ <b><font color="#8b0000">“คำพูดสวยหรูของทหารที่ทำตามคำสั่งอย่างว่านั่นหรือ?”</font></b> เถียนเฟิงส่ายหัว<b><font color="#008080"> “ข้าขอชาเพิ่มอีกถ้วยเถิด ขืนอยู่ต่ออีกหน่อยคงต้องสั่งดาบแทน แต่ถ้ามีมวยข้าก็มีอาหารกินพร้อมดูไปด้วยเหมือนกัน”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">บรรยากาศเริ่มตึงเครียด จนกระทั่งเสียงหัวเราะใส ๆ ดังขึ้นจากอีกฟากของโรงทาน หลินหยาเดินกลับมาพร้อมหรงเล่อ พี่ฉู่ และท่านหมอหญิงที่ถือถาดขนมอ<b><font color="#dda0dd">ยู่ “อะไรกันเจ้าคะ หน้าทุกคนเคร่งเช่นนั้น มีใครไม่อิ่มหรือ?” </font></b>เธอถามพลางยกคิ้ว หรงเล่อหัวเราะคิก <b><font color="#a0522d">“ข้าก็สงสัยเหมือนกันท่านพ่อข้าทำหน้าเหมือนกินของขมเลยอ่ะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มสงบอย่างเป็นธรรมชาติราวกับการพลิกลิ้นในปาก<b><font color="#8b0000"> “เปล่าหรอก เราเพียงพูดคุยเรื่องศึกชายแดนกันนิดหน่อย”</font></b> เว่ยชิงพยักหน้ารับเช่นเดียวกันเหมือนรู้จักกันมานาน <b><font color="#ffa500">“ใช่ ข้าเล่าให้ฟังเรื่องข้าวสารขาดแคลนที่ทางเหนือและการรบ”</font></b> เถียนเฟิงแสร้งถอนหายใจ<b><font color="#008080"> “ใช่สิ...เรื่องศึก เรื่องศึกกันทั้งนั้น”</font></b> ส่วนหลิวอันจิบชาเงียบ ๆ ดั่งคนที่เป็นผู้ใหญ่คอยห้ามทัพเด็กตีกันอยู่ทุก ๆ วัน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาหรี่ตาใส่หนุ่ม ๆ <b><font color="#dda0dd">“น่าสงสัยจริง ๆ”</font></b> แต่ก็ยิ้มหวาน <b><font color="#dda0dd">“เอาเถิด ทุกท่านอย่าเคร่งเลย วันนี้วันเกิดข้า อยากให้มีแต่รอยยิ้มนะเจ้าคะ”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#4169e1"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#4169e1">“ทุกสิ่งล้วนมีเหตุผล”</font></b> เสียงพี่ฉู่ดังขึ้นอย่างอ่อนโยน <b><font color="#4169e1">“แม้คนที่มาพบกันในวันนี้ ก็ล้วนเป็นด้วยวาสนา”&nbsp;</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">#ท่านหมอ&nbsp;</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">เสียงหัวเราะกลับมาอีกครั้ง คราวนี้อบอุ่นกว่าก่อนหน้านี้มาก แม้หนุ่ม ๆ แต่ละคนยังแอบชำเลืองกันบ้างด้วยแววตานิ่งสงบที่บอกว่าศึกนี้ยังไม่จบ แต่ในบรรยากาศของวันนั้น ภายใต้แสงแดดยามเย็นที่อาบทอง ทุกอย่างกลับดูงดงามเหมือนบทเพลงแห่งมิตรภาพและความผูกพันที่แม้จะซับซ้อน แต่ก็แสนจะมีชีวิตชีวา</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@SuYao&nbsp;</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style=""><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">มอบพลังแก่สัตว์อสูร ของ ซูเหยา </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>ฮว่าอิง | Huaying</b></span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ใช้ได้เฉพาะคน Level Max เท่านั้น และ EXP ตัน 99</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">เปิดติดตามสัตว์อสูรและต้องปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">สัตว์อสูรจะได้รับ 99 EXP จากผู้ถ่ายโอน</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">(-50 ตบะฝึกฝน -99 EXP ในการถ่ายโอนพลังฝีมือแก่สิ่งมีชีวิต)&nbsp;</font></span></p><div style="outline-style: none; font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: center;"><br></div><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="text-align: start; white-space-collapse: collapse;"></font><font style="text-align: start; white-space-collapse: collapse;"></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b>สรุปรางวัลที่ได้</b> : +500 คุณธรรม, +100 พลังใจ</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">เราพูดคุยกับหรงเล่อ คุยกับทุกคึนนนนนนนนนน</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">ตีกันเลยๆๆๆๆ มวยๆๆๆ</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-10-20 23:24:28

<span id="docs-internal-guid-235e229f-7fff-b902-31b1-45209189b18e"><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"></font></span></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">วันที่ 14 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>ยามเฉิน -&nbsp; เวลา 07.00 - 18.00 น. ณ หน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">            ในช่วงที่เสียงหัวเราะของผู้คนยังดังอยู่รอบโรงทานนั้น เสียงฝีเท้าเบา ๆ ของใครบางคนก็ดังขึ้นจากทางเข้าด้านหลัง หลินหยาเหลียวกลับไปมองและทันใดนั้นรอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ <b><font color="#dda0dd">“เสี่ยวจ้าวจื่อ!”</font></b> นางร้องเรียกชื่ออย่างยินดี ร่างเล็กของขันทีน้อยในชุดสีอ่อนเรียบง่ายดูสะอาดสะอ้านแต่เต็มไปด้วยความเกร็ง เขาก้าวเข้ามาพร้อมก้มศีรษะอย่างนอบน้อม มือทั้งสองประสานไว้หน้าอกตามมารยาทขันที</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             <b><font color="#2e8b57"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#2e8b57">“ขะ...ข้ามิได้มีสิ่งใดจะมอบให้แม่นางหนานในวันเกิด ขอเพียงอวยพรให้ท่านสุขสบาย สุขภาพแข็งแรงตลอดไปขอรับ” </font></b>เสียงของเขาเบาและสั่นเล็กน้อยตามนิสัยขี้เกรงใจ ดวงตากลมโตเงยขึ้นมองหลินหยาเพียงครู่ก็รีบก้มลงอีกครั้งราวกับกลัวว่ามารยาทจะขาด&nbsp;</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาหัวเราะเบา ๆ อย่างอ่อนโยน พลางก้าวเข้ามาใกล้แล้วแตะไหล่เขาเบา ๆ<b><font color="#dda0dd"> “ของขวัญล้ำค่าที่สุดก็คือคำอวยพรจากใจเจ้าต่างหาก ขอบใจมากนะเสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าดีใจที่เจ้ามา” </font></b>จ้าวจื่อยกมือปาดเหงื่อที่ขมับเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง พอได้เห็นโต๊ะด้านในที่รายล้อมไปด้วยบุคคลสำคัญ ต้าซือคงเถียนเฟิง, หวยหนานหวาง, ท่านจางกงกงผู้ทรงอำนาจ, และชายแปลกหน้าผู้มีออร่าทหารเข้มข้นที่เขาไม่รู้ว่าแท้จริงคือเว่ยชิง เขาก็หน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2e8b57"><b>“ขะ...ข้าเป็นเพียงขันทีผู้น้อย เกรงว่าจะอยู่มิได้นานขอรับ เดี๋ยวข้าจะทำให้บรรยากาศเสีย...”</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยายกมือห้ามทันที ดวงตานางนั้นอบอุ่นราวแสงตะวัน<b><font color="#dda0dd"> “ไม่ต้องกลัวไปหรอก เจ้าก็สหายของข้า ทั้งยังเป็นน้องชายที่ข้าเอ็นดูเช่นพี่น้องแท้ ๆ เจ้าจะอยู่หรือต้องกลับก็แล้วแต่ใจ แต่ถ้าเจ้ามีเวลานั่งพัก วันนี้ข้ามีของอร่อยมากมาย เจ้าอยากช่วยสาว ๆ แจกทาน หรืออยากไปรวมโต๊ะกับหนุ่ม ๆ ด้านนั้นก็ตามใจเลยนะ”&nbsp;</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เสี่ยวจ้าวจื่อเม้มริมฝีปากนิด ๆ มองไปทางกลุ่มชายด้านในแล้วถึงกับสะดุ้งเมื่อจางกงกงหันมาสบตาเข้าอย่างจัง ขันทีใหญ่เพียงยิ้มเรียบแต่ในแววตานั้นคล้ายบอกว่าเจ้ากล้ามานั่งข้างนางหรือ? เขารีบเบือนหน้าหนีแทบจะทันที </font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เถียนเฟิงที่เห็นภาพนั้นหัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ยแผ่ว<b><font color="#008080"> “เสี่ยวจ้าวจื่อใช่หรือ? เจ้ามาช่วยข้าแจกของดีกว่า งานนี้คงเหมาะกับมือเจ้าแน่”</font></b> หลินหยาหัวเราะคิก<b><font color="#dda0dd"> “ดูสิ ท่านต้าซือคงเรียกตัวเองมาช่วยแจกทานแล้วนะ เจ้าจะปฏิเสธได้หรือ?”</font></b> เสี่ยวจ้าวจื่อหน้าแดงก่ำ รีบคำนับ <b><font color="#2e8b57">“ขะ...ข้ามิกล้าขอรับ! ถ้าเช่นนั้น ข้าขอช่วยท่านต้าซือคงและท่านหญิงหรงเล่อจัดของแจกแล้วกันขอรับ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#008080">“ดีมาก”</font></b> เถียนเฟิงยิ้มบาง ยกพัดขึ้นแตะปลายคางตัวเอง <b><font color="#008080">“เด็กคนนี้ช่างสุภาพสมกับเป็นคนใกล้ตัวของแม่นางหนาน”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“แน่นอนสิ”</font></b> หลินหยาตอบยิ้มตอบอีกฝ่าย <b><font color="#dda0dd">“เสี่ยวจ้าวจื่อคอยช่วยข้าทำอาหารอร่อย ๆ อยู่เสมอเลยนะเจ้าคะ ข้าทำอาหารกับเ้ขาบ่อยมากเลยลฃ่ะ”</font></b> คำพูดนั้นทำให้คนทั้งโต๊ะที่นั่งอยู่ชะงักเล็กน้อย จางกงกงปรายตามองขันทีน้อยอีกครั้ง ดวงตาคมวาวขึ้นทันที&nbsp; เขายกพัดขึ้นแตะริมฝีปากช้า ๆ ยิ้มบางที่ดูเหมือนไม่มีพิษ แต่กลับทำให้เสี่ยวจ้าวจื่อใจหายวาบโดยไม่รู้เหตุผล </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">เว่ยชิงที่เห็นอากัปกิริยานั้นเพียงยกคิ้วเล็กน้อยก่อนเอ่ยเสียงเรียบ <b><font color="#ffa500">“เจ้าชอบทำอาหารสินะ?”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">          <b><font color="#2e8b57">    </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#2e8b57">“ขะ...ขอรับ” </font></b>เสี่ยวจ้าวจื่อตอบเสียงเบา <b><font color="#2e8b57">“แต่ส่วนใหญ่แม่นางหนานเป็นคนช่วยเหลือข้ามากกว่า บางครั้งนางก็ใจดีนัก สอนข้าอยู่เสมอ ๆ ในทุก ๆ เรื่อง”</font></b> คำตอบนั้นทำให้หลินหยาอมยิ้ม ส่วนจางกงกงก้มหน้าลงช้า ๆ รอยยิ้มที่มุมปากกลับกลายเป็นเยือกเย็น <b><font color="#8b0000">“ใจดีจริง ๆ ...”</font></b> เขาพึมพำแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลิวอันมองภาพนั้นแล้วกลั้นหัวเราะ<b><font color="#000080"> “เจ้าหนุ่มน้อย เจ้าคงไม่รู้หรอกว่าเพื่อนเจ้าผู้มีเมตตานั่นมีผู้ปกป้องอยู่รอบตัวมากเพียงใด”</font></b> เถียนเฟิงหัวเราะในลำคอ<b><font color="#008080"> “อย่าแกล้งเขาเลย เถ้าแก่ร้านเต้าหู้เด็กคนนี้ยังไม่เข้าใจว่ากำลังอยู่กลางรังเสือกับงูพิษ”</font></b> เขาจงใจใช้คำว่าเถ้าแก่เพราะตอนนี้รอบตัวก็มีคนไม่รู้สถานะของกันและกันมากนัก </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">พี่ฉู่ที่นั่งอีกฟากหันมาพูดอย่างอ่อนโยน<b><font color="#4169e1"> “เด็กเช่นนี้ต้องให้เติบโตตามกาลเวลา อย่าเพิ่งทำให้เขาหวาดกลัว”</font></b> หลินหยาหันมาคล้องแขนพี่ฉู่หัวเราะเบา ๆ<b><font color="#dda0dd"> “พี่ฉู่พูดถูกที่สุดเจ้าค่ะ ข้าขอให้เสี่ยวจ้าวจื่อเป็นอิสระในวันนี้ อยากอยู่ อยากช่วย หรืออยากกลับก่อนก็แล้วแต่ใจ”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            <b><font color="#2e8b57"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#2e8b57">“ขะ...ขอรับ ข้าจะช่วยจนถึงเวลาที่ต้องไปเลยขอรับ”</font></b> เสียงของเขาเบาแต่มั่นคงกว่าครั้งไหน ๆ ภาพขันทีน้อยเดินไปช่วยหรงเล่อกับท่านหมอซูเหยาจัดของแจก ท่ามกลางสายตาหลากหลายที่มองตามด้วยความรู้สึกต่างกัน จางกงกงมองด้วยความหึงหวงเงียบ ๆ เว่ยชิงมองด้วยความเอ็นดูและภาคภูมิใจ เถียนเฟิงมองด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ส่วนหลินหยากลับมองด้วยสายตาอบอุ่นดุจพี่สาว&nbsp;</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">บรรยากาศของโรงทานในบ่ายนั้นจึงกลายเป็นภาพที่งดงาม เด็กน้อยแจกขนมให้ผู้คนด้วยรอยยิ้มสะอาดบริสุทธิ์ ขณะที่เบื้องหลังกลับมีคนมากมายเฝ้ามองและปกป้องอย่างเงียบงัน ต่างคนต่างเหตุผล แต่ล้วนมีใจผูกพันกับหญิงสาวเจ้าของงานวันเกิด </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">จนกระทั่งยามเย็นคล้อยลงแสงอาทิตย์สีทองอาบไล้โรงทานหน้าร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้จนอบอุ่นอ่อนละมุน เหล่าชาวบ้านที่มารับอาหารและของแจกทยอยกลับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เสียงหัวเราะยังคงก้องอยู่เบื้องหลังหลินหยาเมื่อเธอยืนมองภาพนั้น ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนของนางสะท้อนประกายของแสงตะวันสุดท้าย ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างสงบ มือเล็กยกขึ้นพนมเบา ๆ แล้วหันกลับไปยังกลุ่มแขกผู้ทรงเกียรติที่ยังอยู่พร้อมหน้า ผู้คนที่มีอำนาจแห่งฉางอัน ต่างนั่งเรียงอยู่ภายใต้ร่มผ้าไหมสีฟ้าอ่อนที่หลินหยากางไว้ตั้งแต่รุ่งเช้า</span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">นางสูดลมหายใจลึก ก่อนยกชายมือทั้งสองขึ้นน้อมคำนับ <b><font color="#dda0dd">“ข้าขอขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณามาในวันนี้เจ้าค่ะ… นี่เป็นวันเกิดปีที่สิบห้าของข้า และเป็นวันที่ข้าจะจดจำไว้ตลอดชีวิต”</font></b> เสียงของนางอ่อนโยนแต่หนักแน่น<b><font color="#dda0dd"> “เพราะทุกท่าน… ไม่เพียงมาร่วมอวยพรแก่ข้า หากแต่ยังช่วยเหลือชาวบ้านและผู้ยากไร้ในฉางอันด้วย ใต้หล้ากว้างใหญ่นี้ ความดีงามเล็กน้อยจากใจหนึ่งดวง ก็อาจกลายเป็นแสงนำทางให้หลายชีวิตได้อบอุ่นยิ่งขึ้น”&nbsp;</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">แววตาของนางไล่มองไปทีละคน พี่ฉู่ผู้สงบนิ่งประสานมือยิ้มบาง ซูเหยาพยักหน้าด้วยสายตาอ่อนโยน หรงเล่อยิ้มสดใสราวแสงเดือน เถียนเฟิงยกพัดขึ้นแตะริมฝีปากราวจะกลั้นคำชม หลิวอันพยักหน้าช้า ๆ อย่างภาคภูมิ ส่วนเว่ยชิงเพียงมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นจนชวนให้หัวใจสั่นสะเทือน และสุดท้าย จางกงกงที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด ยกคิ้วเพียงน้อย รอยยิ้มของเขาเย็นเฉียบแต่สายตากลับจับจ้องนางไม่วาง <b><font color="#dda0dd">“ทุกท่านคือผู้มีพระคุณในวันนี้ หากปราศจากพวกท่าน งานนี้คงไม่งดงามถึงเพียงนี้ ข้าขอให้ท่านทั้งหลายได้รับกุศลผลบุญและการยกย่องจากสวรรค์” </font></b>หลินหยากล่าวจบแล้วโค้งคำนับอีกครั้งอย่างงามสง่า</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เสียงตบมือเบา ๆ ดังขึ้นจากพี่ฉู่ตามด้วยเสียงหัวเราะอ่อนโยนของซูเหยา หรงเล่อรีบเดินมาจับมือหลินหยาไว้<b><font color="#a0522d"> “ข้าดีใจที่ได้มาในวันนี้เจ้าค่ะ วันเกิดเจ้าช่างอบอุ่นราวแสงรุ่งสางเลยจริง ๆ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#008080">“พวกเราทุกคนต่างดีใจ” </font></b>เถียนเฟิงเอ่ยพลางยิ้ม <b><font color="#008080">“เห็นแม่นางหนานยิ้มเช่นนี้...ข้าคิดว่าบางสถานที่อาจสว่างขึ้นอีกหลายส่วน”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">         <b><font color="#000080">   </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#000080">“พูดจาเสแสร้งได้แม้ยามปลอดพิธีสินะ” </font></b>หลิวอันกล่าวเสียงเรียบแต่มีแววขันอยู่ในที <b><font color="#000080">“อย่างไรก็ดีเจ้าทำได้ดีมาก ข้าเชื่อว่าครอบครัวของเจ้าคงภาคภูมิใจ” </font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เว่ยชิงพยักหน้า <b><font color="#ffa500">“จิตใจที่อ่อนโยนเช่นเจ้า เหมาะจะเป็นผู้ค้ำจุนผู้คน ไม่ว่าเจ้าจะอยู่แห่งใดจงอย่าลืมสิ่งนี้”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยายิ้มรับ ดวงตาเริ่มแดงวาบด้วยความซาบซึ้ง<b><font color="#dda0dd"> “ข้าจะจำคำของทุกท่านไว้เจ้าค่ะ”&nbsp;</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ไม่นานแขกแต่ละคนก็เริ่มลุกออก หรงเล่อและท่านหลิวอันขึ้นรถม้า เถียนเฟิงก้มหัวให้หลินหยาอย่างมีมารยาทก่อนจากไป ส่วนพี่ฉู่กับซูเหยากล่าวคำอำลาอย่างสงบ อากาศยามเย็นเริ่มเย็นลง แสงสุดท้ายของวันทอดตัวบนพื้นหินสีเทา ทิ้งเพียงกลิ่นดอกลี่ฮวาและเสียงลมพัดเบา ๆ หลินหยาหมุนตัวเตรียมจะปิดงาน แต่กลับชะงักเมื่อได้ยินเสียงแผ่วที่คุ้นเคย<b><font color="#8b0000"> “วันนี้ข้าจะอยู่กับเจ้า ทั้งวัน…และทั้งคืน” </font></b>เธอหันขวับไป ดวงตาเบิกเล็กน้อย จางกงกงยืนอยู่ตรงนั้น ร่างสูงในชุดขันทีไม่เต็มยศแต่ยังคงสง่างาม มือหนึ่งถือพัดอีกมือไขว้หลัง แววตาคมเจือรอยยิ้มที่อ่านไม่ออก</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“ท่านยังไม่กลับหรือเจ้าคะ?”</font></b> เธอถามพลางขยับถอยครึ่งก้าว</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">      <b><font color="#8b0000">      </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“ข้าขอลางานฝ่าบาทแล้วตั้งแต่เช้า” </font></b>เขาตอบเรียบ ๆ<b><font color="#8b0000"> “วันนี้เป็นวันของเจ้า... ข้าไม่มีเหตุผลใดจะปล่อยให้ผู้อื่นอยู่กับเจ้ามากกว่าข้า”</font></b> เสียงหัวใจหลินหยากระตุกวูบ <b><font color="#dda0dd">“ท่าน...พูดอะไรเช่นนั้นเล่า คนอื่นจะเข้าใจผิดนะเจ้าคะ โดนเป็นขี้ปากชาวบ้านข้าไม่รู้ด้วยนะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“เข้าใจผิดก็ดี”</font></b> จางกงกงยิ้มบาง <b><font color="#8b0000">“จะได้ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าอีก”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">นางหน้าแดงจัด รีบหันหนี <b><font color="#dda0dd">“ท่านนี่มัน…” </font></b>แต่ไม่ทันพูดจบมือของเขาก็เอื้อมมาจับข้อมือเธอแน่น สายตาเย็นเยียบของเขาเปล่งประกายวูบหนึ่ง <b><font color="#8b0000">“ไปเถอะ ข้าจะช่วยเก็บของ… แล้วคืนนี้เจ้าไม่มีสิทธิ์หนีข้าอีกแล้ว เสี่ยวหยา”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#8b0000"><b>&nbsp;</b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">แสงอาทิตย์ยามสนธยาค่อย ๆ ละลายไปกับเส้นขอบฟ้าสีส้มอมชมพู เสียงลมหวิวพัดเอากลิ่นข้าวอบกับขนมหวานที่เหลือติดปลายลมลอยคลุ้งทั่วร้าน เซียงเฉินเสี่ยวพู้เงียบสงบลงหลังจากที่ทั้งวันเต็มไปด้วยผู้คนและเสียงหัวเราะ สวี่หลิวกับไป๋จิ่นหงพับเก็บโต๊ะตัวสุดท้ายก่อนหันมาบอกหลินหยาเสียงแผ่<b><font color="#556b2f">ว “คุณหนู ท่านควรพักบ้างนะ พวกข้าไปก่อนแล้ว ไว้พรุ่งนี้จะกลับมาช่วยเก็บอีกที” </font></b>หลินหยายิ้มรับ <b><font color="#dda0dd">“ได้จ้ะ ฝากดูเจ้าหมาเซียนเฉ่ากับชือฟ่านด้วยนะ อย่าให้มันกัดกันกลางดึกอีกล่ะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">      <b><font color="#2f4f4f">      </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#2f4f4f">“ข้ากับท่านไป๋จิ่นหงจะดูแลเองขอรับนายหญิง”</font></b> สวี่หลิวตอบพร้อมก้มหัว ก่อนจะหิ้วเจ้าปีศาจหมาตัวแสบขึ้นแนบอก ส่วนอีกมือจับชายแขนเสื้อชือฟ่านที่กำลังอ้าปากง่วงเหยียดลากไปด้วยกัน ทิ้งไว้เพียงแสงโคมที่เริ่มไหวระยับกับเงาสองเงาที่เหลืออยู่ภายในร้าน</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงยังคงยืนพิงกรอบเสาไม้ มือถือพัดพับไว้ในท่าประจำ สายตาคมกริบจับจ้องการเก็บกวาดของหลินหยาเงียบ ๆ ไม่พูดสักคำ มีขันทีติดตามสองคนยืนรออยู่ด้านนอก ขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงเขาเอ่ยสั่งสั้น ๆ <b><font color="#8b0000">“คืนนี้ ไม่ต้องตามข้า”</font></b> เสียงนั้นเย็นเรียบ แต่หนักแน่นจนคนที่ได้ยินรีบโค้งรับคำพร้อมถอยออกไปโดยไม่กล้าถามแม้แต่คำเดียว หลินหยาหันมามองพลางขมวดคิ้ว <b><font color="#dda0dd">“ท่านสั่งอะไรอีกล่ะเจ้าคะ?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             <b><font color="#8b0000"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“สั่งให้พวกนั้นไม่ต้องรบกวน”</font></b> เขาตอบพลางก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาเรียวยาวทอประกายวาบราวกับจะกลืนเงาโคมไฟที่ส่องสะท้อนอยู่บนใบหน้าเธอ <b><font color="#8b0000">“คืนนี้ ข้าจะนอนกับเจ้า”</font></b> หลินหยาชะงัก มือที่ถือผ้าพับหยุดนิ่งทันที <b><font color="#dda0dd">“ท่าน...ว่าอะไรนะเจ้าคะ?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“ก็อย่างที่พูด”</font></b> เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ น้ำเสียงแผ่วต่ำแต่ชัดถ้อยชัดคำ <b><font color="#8b0000">“คืนนี้ ข้าจะนอนกับเจ้า”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">หลินหยาตาโต รีบหันหน้าหนี<b><font color="#dda0dd"> “ท่านรู้ไหมว่ามันผิดกฎหมายต้าฮั่น เขาห้ามนอนที่ร้านเช่า! หากเจ้าหน้าที่ผ่านมาพบเข้าข้ากับท่านโดนกวาดทั้งคู่แน่”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">จางกงกงหัวเราะในลำคอเบา ๆ<b><font color="#8b0000"> “ไม่มีปัญหา ข้าจัดการได้”</font></b> เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบแต่มั่นใจราวกับเรื่องเล็กน้อยนั้นเป็นเพียงฝุ่นในสายลม <b><font color="#8b0000">“เจ้าอย่ากังวลนักเลยหลินหยา เรื่องกฎหมายบางครั้งก็มีบางอย่างคุมมันไว้และความไว้ใจของคนสนิทก็ช่วยเหลือกันหากมีบารมีพอ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#dda0dd">“แต่ข้าไม่ใช่ท่านนะเจ้าคะ”</font></b> หลินหยาเถียงกลับพลางยกมือเท้าเอว ดวงตาโตสะท้อนแสงโคม <b><font color="#dda0dd">“และข้าก็ไม่อยากให้ร้านข้าถูกยึดเพราะใครบางคนอยากทำเรื่องตามใจตน” </font></b>เขามองเธอนิ่ง ดวงตาเรียวยาวคล้ายจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มจริง <b><font color="#8b0000">“ถ้าอย่างนั้น...”</font></b> น้ำเสียงของเขาแผ่วลงจนแทบกลายเป็นกระซิบ<b><font color="#8b0000"> “เจ้าจะให้ข้าไปที่อื่นกับเจ้าหรือ?”</font></b> หลินหยาหลุบตาลง ริมฝีปากขบกันแน่นเล็กน้อยก่อนเอ่ยเสียงเบา <b><font color="#dda0dd">“ข้าอาศัยอยู่ที่โรงเตี๊ยมนอกเมือง ขี่ม้าไปไม่นานก็ถึง ท่าน...จะไปด้วยกันไหม?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">รอยยิ้มของจางกงกงผุดขึ้นช้า ๆ บนใบหน้าขาวซีดราวหยก <b><font color="#8b0000">“เจ้ารู้คำตอบอยู่แล้วมิใช่หรือ?”</font></b> เขาก้าวเข้ามาอีกก้าวจนระยะระหว่างทั้งสองเหลือเพียงลมหายใจแผ่วพาดกัน <b><font color="#8b0000">“ตราบใดที่คืนนี้มีเจ้าอยู่ ข้าจะไปที่ใดก็ได้...แม้แต่ขุมนรก” </font></b></font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">หลินหยาส่ายหน้าเร็ว ๆ แก้มร้อนผ่าว <b><font color="#dda0dd">“ท่านพูดอะไรอย่างนั้นเล่า...อย่ามาพูดเพ้อเจ้อเดี๋ยวนี้นะจางกงกง!”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">             <b><font color="#8b0000"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#8b0000">“หืม?” </font></b>เขาเอียงศีรษะ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แตะที่มุมปาก<b><font color="#8b0000"> “เรียกข้าว่าท่านชายห่าวหมิงอย่างแต่ก่อนก็ได้ หากจะทำให้เจ้าสบายใจขึ้นเสี่ยวหยา” </font></b>ลมยามค่ำพัดผ่าน ทำให้กลีบดอกเหมยที่ตกค้างปลิวว่อนรอบตัวทั้งคู่ หลินหยาชะงักไปครู่ ดวงตาคู่สวยหลุบลงมองพื้น ไม่รู้ว่าระหว่างโกรธหรือใจเต้น สิ่งใดจะชนะในอกของตน และในยามนั้นเองเสียงกีบม้าดังขึ้นอีกครั้ง รถม้าส่วนตัวของจงฉางชื่อจอดรออยู่หน้าเรือนของร้านค้า แสงโคมสะท้อนกรอบทองของตราสำนักขันทีให้วาววับ หลินหยาก้าวขึ้นอย่างจำใจ ส่วนชายผู้ถือพัดในมือยิ้มบางพลางก้าวตามขึ้นไปนั่งข้างเธออย่างไม่ลังเล ทิ้งท้ายวันเกิดปีที่สิบห้าด้วยความเงียบที่อัดแน่นด้วยอุณหภูมิประหลาดระหว่างทั้งสองคน แผ่วลมหายใจปนกลิ่นชาและกลิ่นกฤษณาเจือจางลอยเคล้ากับเสียงม้ากระทบถนนในคืนจันทร์นั้นอย่างแผ่วเบา แต่ชัดเจนพอให้หัวใจของหลินหยา...เต้นไม่เป็นจังหวะอีกต่อไป</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="TH SarabunPSK" size="5"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b>อื่นๆ</b> : จบสิ้น จะไม่เชิญคนมาเยอะอีกแล้ว เหนื่อยยยยย</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

SuYao โพสต์ 2025-10-30 20:54:38

วันที่ 14 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11
ยามเฉินถึงยามเซิน (เวลา 07.00 - 16.00 น.)
https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif


จดหมายเชิญสีทองปักดิ้นเงินถูกส่งตรงมายังโรงหมอเจิ้งเทียน เมื่อซูเหยาคลี่อ่านลายมือของแม่นางหนาน ผู้ซึ่งเป็นเหมือนสหาย ฉับพลันความรู้สึกก็เปี่ยมล้นไปด้วยความปิติและเป็นเกียรติอย่างหาที่สุดมิได้ การได้เข้าร่วมงานวันเกิดในครั้งนี้มิใช่เพียงการสานสัมพันธ์ หากแต่เป็นการแสดงความเคารพต่อแม่นางหนานที่ช่วยเหลือนางหลายครั้งหลายครา

เพื่อเป็นการให้เกียรติแก่เจ้าภาพและงานมงคลซูเหยาจึงบรรจงสวมใส่ชุดผ้าไหมเนื้อดีสีขาวบริสุทธิ์ดุจแสงจันทร์แรกยามค่ำคืน มีลักษณะเป็นเสื้อสั้นกับกระโปรงยาวเอวสูง ชายผ้าและขอบปกเสื้อถูกขลิบด้วยผ้าไหมสีฟ้าเขียวอ่อนละมุนตาเพียงเล็กน้อย เพื่อมิให้ดูจืดชืดจนเกินไป ยามเมื่อนางก้าวเดินชายกระโปรงยาวก็พลิ้วไหวไปตามจังหวะก้าวอย่างนุ่มนวลสง่างาม ขณะที่แขนเสื้อที่กว้างขวางทอดตัวยาวจรดปลายมือ

มือหนึ่งของซูเหยาประคองถุงผ้าไหมปักลายบรรจุสมุนไพรล้ำค่าที่เตรียมไว้เป็นของขวัญมงคล กลิ่นหอมจาง ๆ ของโสมชั้นดีซึมซาบออกมาจากถุงผ้าบ่งบอกถึงความตั้งใจ ส่วนอีกมือหนึ่งนั้นนางประคองร่างเล็กจ้อยของฮว่าอิง ภูตเบญจพิษที่เพิ่งผูกพันธะด้วยกันได้ไม่นาน

เมื่อเดินทางมาถึงร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้อัน ร้านขายสินค้าสารพัดนึกที่ถูกเลือกให้เป็นสถานที่จัดงาน ภาพเบื้องหน้าก็ทำให้ซูเหยาต้องชื่นชมในน้ำใจของเจ้าภาพอย่างแท้จริง สิ่งที่ดึงดูดสายตาของผู้คนบนถนนสายหลักแห่งนี้มิใช่ความงามของอาคาร หากแต่เป็นความวุ่นวายที่เปี่ยมด้วยความเมตตา ณ บริเวณหน้าร้านมีการจัดตั้งโรงทานขนาดใหญ่ หน้าร้านเต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายชนชั้นที่มารอรับอาหารแจกฟรี ชาวบ้านผู้ยากไร้ ชาวนา และขอทานต่างยืนเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ การจัดงานวันเกิดโดยเน้นเรื่องการบริจาคทานและแจกจ่ายอาหารแก่ชาวบ้านผู้ทุกข์ยากเช่นนี้ เป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งในยุคที่ผู้คนต่างมุ่งแต่แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน ซูเหยาในฐานะแพทย์หญิงที่อุทิศตนช่วยเหลือชาวบ้านอยู่แล้ว จึงรู้สึกนับถือในความเมตตาของแม่นางหนานผู้นี้อย่างสุดหัวใจ และรู้สึกว่าตนเองมิได้เลือกบุคคลผิดที่คบหาสมาคมด้วยเลย

ขณะที่ซูเหยากำลังเพลิดเพลินกับการชื่นชมบรรยากาศอันเปี่ยมสุขนั้นเอง เสียงออดอ้อนจากร่างเล็กในอ้อมแขนก็ดังขึ้นเบา ๆ

“นี่เหยาเหยา…ที่เขากำลังแจกตรงนั้น...ดูน่าอร่อยจัง” ฮว่าอิงใช้นิ้วเล็ก ๆ ชี้ไปยังถาดขนมไหมฟ้าที่กำลังยื่นถูกให้กับเด็ก ๆ ในแถว ดวงตากลมโตจับจ้องอย่างไม่วางตา เจ้าภูตเบญจพิษผู้เพิ่งผูกพันธะยังคงมีนิสัยเยี่ยงเด็กน้อย รักความสนุกสนาน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือรักของหวาน

ซูเหยาถอนหายใจแผ่วเบาด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก นางมองไปยังแถวที่ค่อนข้างยาวเหยียดแล้วก้มลงลูบศีรษะเล็กของฮว่าอิงเบา ๆ

“พวกเรามาในฐานะแขกผู้มีเกียรติต้องสำรวมหน่อยสิฮว่าอิง”

ทว่าฮว่าอิงก็งอแงออดอ้อนหนักขึ้น มันสั่นศีรษะไปมาและซบใบหน้าเล็กเข้ากับชุดผ้าไหมของซูเหยา

“แต่ข้าอยากได้ขนมไหมฟ้าที่แจกฟรีนี่...ดูเหมือนว่าจะหวานกว่าขนมที่เราทำเองเสียอีก!”

ด้วยความจำนนต่อเสียงอ้อนวอนของภูตน้อย ซูเหยาผู้ซึ่งไม่เคยปฏิเสธความต้องการเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผู้ที่นางผูกพันธะด้วยได้ จึงจำต้องยอมพับเก็บท่าทีสง่างามของแขกผู้มีเกียรติเอาไว้ชั่วคราว นางเปลี่ยนจากการจะเดินเข้าประตูหน้าของร้านไปต่อแถวเบียดเสียดกับชาวบ้านอย่างช่วยไม่ได้ เพื่อแลกกับความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฮว่าอิง ภูตน้อยผู้แสนจะดื้อรั้น

@LinYa

ซูเหยายิ้มอย่างเปิดเผย นางผ่อนคลายสีหน้าและท่าทางให้ดูเป็นกันเองมากขึ้น จากนั้นจึงกล่าวแนะนำอย่างไม่มีปิดบัง

“สวัสดีเจ้าค่ะแม่นางหนาน...ข้าขอแนะนำนี่คือฮว่าอิงเจ้าค่ะ” ซูเหยาเลื่อนฮว่าอิงออกมาเล็กน้อยเพื่อให้แม่นางหนานได้เห็นชัดขึ้น

“เป็นภูตเบญจพิษที่เพิ่งผูกพันธะได้ไม่นานเจ้าค่ะ” ซูเหยาอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง “ข้าพบเข้าโดยบังเอิญในขณะที่ข้ากำลังบำเพ็ญเพียรอยู่น่ะเจ้าค่ะ”

@LinYa

ซูเหยาเฝ้ามองภาพนั้นด้วยความตกตะลึง ฮว่าอิงกะพริบตาถี่ ๆ สองสามครั้ง ก่อนที่ความตื่นตะลึงจะแปรเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นอย่างที่สุด มันโผออกมาจากอ้อมแขนของซูเหยา แล้วหมุนตัวร่ายรำรอบแม่นางหนานอย่างรวดเร็วและตื่นเต้นเล็กน้อย ท่าทางของมันแสดงออกถึงความชื่นชมและพึงพอใจในพลังงานที่ได้รับ ก่อนที่สุดท้ายแล้วจะกลับไปซ่อนตัวอยู่ในแขนเสื้อที่กว้างขวางของซูเหยาด้วยความเขินอายปนความรู้สึกปลอดภัย

“มันคงจะตกใจนิดหน่อยน่ะเจ้าค่ะ ว่าแต่พลังเมื่อครู่มันคืออะไรกันหรือเจ้าคะ?”

@LinYa

“จริงสิ! แม่นางหนานเจ้าคะ” ซูเหยาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกจริงใจ “วันนี้ข้าตั้งใจนำของขวัญมามอบให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ ข้าหวังว่าท่านจะไม่รังเกียจที่จะรับของกำนัลเล็กน้อยจากข้า”

นางค่อย ๆ ประคองห่อผ้าไหม ซึ่งซูเหยาถือมาตั้งแต่แรกด้วยความทะนุถนอม

“สิ่งนี้อาจจะเป็นของเล็กน้อย แต่ก็เป็นของดีที่มีไม่มากนักในโรงหมอเจิ้งเทียนเราเจ้าค่ะ” ซูเหยากล่าวอธิบาย พลางค่อย ๆ เปิดห่อผ้าออกให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน ภายในนั้นคือ โสมร้อยปี หัวโสมนั้นมีขนาดใหญ่ผิดปกติ ผิวเหี่ยวย่นคล้ายรูปร่างของมนุษย์ และมีรากแขนงที่ยาวและแข็งแรง กลิ่นหอมเย็นของมันโชยออกมาทันทีที่ห่อผ้าถูกเปิดออก ซึ่งกลิ่นนี้สามารถทำให้จิตใจของผู้ที่ได้กลิ่นสงบลงได้อย่างน่าอัศจรรย์

“โสมร้อยปีหัวนี้ เป็นยาบำรุงที่ล้ำค่า สามารถช่วยบำรุงพลังชีวิตและชะลอความชราได้เป็นอย่างดี ข้าหวังว่าท่านจะนำไปตุ๋นยาเพื่อบำรุงสุขภาพให้แข็งแรงยืนนาน เพื่อจะได้มีกำลังกายและกำลังใจช่วยเหลือชาวบ้านไปได้อีกนานเท่านานเจ้าค่ะ…ในวาระมงคลวันคล้ายวันเกิดของท่าน ข้าขออวยพรให้แม่นางหนาน อายุยืนยาวดุจต้นสนคู่ที่ยืนตระหง่านอยู่บนภูผาสูง ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บใด ๆ ขอให้ชื่อเสียงของท่านหอมฟุ้งไปทั่วหล้าดุจดอกกล้วยไม้ที่เบ่งบานในหุบเขา และขอให้ท่านสมความปรารถนาในทุกสิ่งอันเป็นมงคลที่ท่านต้องการเจ้าค่ะ”

เมื่อกล่าวคำอวยพรจบ ซูเหยาก็หันไปทางสตรีอีกนางที่ยังคงยืนอยู่ข้างกายแม่นางหนานด้วยความเคารพ นางโค้งคำนับด้วยท่าทางที่สุภาพ
“ข้ามีนามว่าซูเหยาเจ้าค่ะ ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รู้จักแม่นาง” ซูเหยากล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร “ข้าไม่เคยพบท่านมาก่อนเลยเจ้าค่ะ นับเป็นเรื่องดีที่ได้พบปะผู้คนใหม่ ๆ”

@LinYa

ซูเหยาค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้ นางประสานมือคารวะขอบคุณแม่นางหนาน ก่อนจะนั่งลงอย่างสุภาพ ไม่นานอาหารชุดแรกก็มาเสิร์ฟตามคำสั่งของเจ้าภาพอย่างรวดเร็ว

อาหารที่ถูกนำมาวางบนโต๊ะนั้นมีทั้งข้าวอบหอมหมื่นลี้ที่ไอน้ำหอมกรุ่นลอยขึ้นมาอย่างเย้ายวนใจ และเป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่น ฮว่าอิงผู้ซ่อนตัวอยู่ในแขนเสื้อของซูเหยาตั้งแต่แรกนั้น ไม่พูดพร่ำทำเพลงเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่อาหารวางลงบนโต๊ะ ร่างเล็กจ้อยก็พุ่งออกมาจากที่ซ่อนอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ มือเล็ก ๆ เอื้อมคว้าอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว ตามด้วยการตักข้าวอบเข้าปากคำแล้วคำเล่าอย่างกระหาย ราวกับว่ามันมิได้ทานอาหารมาแล้วหลายร้อยปี ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นเปื้อนไปด้วยเม็ดข้าวและไขมันจากข้าวอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์

ซูเหยารู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าด้วยความอับอายเล็กน้อย นางพยายามปรามภูตน้อยของตนด้วยเสียงกระซิบที่เบาที่สุด

“ฮว่าอิง! เจ้าทำเช่นนี้ไม่ได้นะ นี่คือที่จัดงานเลี้ยงของผู้อื่น เจ้าควรมีมารยาทกว่านี้”

ทว่าคำปรามของนางนั้นก็ไม่ได้ผลมากนัก ฮว่าอิงเงยหน้าขึ้นมาเพียงเล็กน้อย ดวงตาแป๋ว ๆ เป็นประกายด้วยความสุข จากนั้นก็พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหันกลับไปสวาปามอาหารจานอื่น ๆ ที่ถูกนำมาเสิร์ฟตามหลังอย่างต่อเนื่อง ทั้งเป็ดย่างน้ำผึ้งและซุปใสก็ถูกตักเข้าปากอย่างรวดเร็ว จนถ้วยชามแทบจะว่างเปล่าในพริบตา ซูเหยาทำได้เพียงถอนหายใจแผ่วเบาด้วยความอ่อนใจกับความตะกละของภูตเบญจพิษ และทำเพียงส่งสายตาขออภัยไปยังแม่นางหนาน

@LinYa

ขณะที่ฮว่าอิงกำลังสวาปามอาหารอย่างไม่สนใจโลก ซูเหยาได้แต่พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติพลางจิบน้ำชาอย่างช้า ๆ แขกเหรื่อค่อย ๆ ทยอยเข้างานมาอย่างต่อเนื่อง การมาถึงของแต่ละคนนั้นมิได้เงียบเชียบ หากแต่เต็มไปด้วยเสียงทักทายที่สุภาพและเสียงฝีเท้าที่หนักแน่น

ซูเหยาแอบใช้หางตามองไปยังผู้ที่เดินเข้ามาใหม่แล้วก็ต้องรู้สึกเกร็งขึ้นมาอย่างรุนแรง หัวใจของนางเต้นถี่รัวราวกับกลองศึกที่ถูกตีอย่างต่อเนื่อง ผู้ที่เข้ามาใหม่เหล่านี้มิใช่เพียงพ่อค้าหรือบัณฑิตทั่วไป หากแต่ล้วนเป็นขุนนางชั้นสูงและผู้มีอำนาจในเมืองหลวง แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกน่าตกใจยิ่งกว่าและเกือบจะทำให้ถ้วยชาในมือของนางหลุดร่วงลงพื้น ก็คือการเห็นบุคคลผู้หนึ่งในงาน บุรุษผู้นั้นคือคุณชายห่าวหมิง ผู้ที่มักปรากฎตัวด้วยหน้ากากครึ่งหน้า เขาอยู่ในชุดเต็มยศของขุนนางชั้นสูง มิใช่ชุดผ้าไหมธรรมดาที่เคยสวมใส่ยามอยู่นอกราชการ ชุดของเขามีสีเข้มและมีตราสัญลักษณ์บางอย่างที่บ่งบอกถึงตำแหน่งและอำนาจที่สูงส่ง

“นั่นคือจงฉางซื่อแห่งราชสำนักมิใช่หรือ? ไฉนจึงมาในงานวันเกิดของแม่นางหนานได้?” เสียงกระซิบกระซาบของแขกผู้อื่นดังเข้าหูซูเหยาอย่างแผ่วเบา แต่เสียงนั้นกลับดังกึกก้องอยู่ในใจของซูเหยาราวกับฟ้าผ่า

คุณชายห่าวหมิงเป็น...จงฉางซื่องั้นหรือ? ตำแหน่งจงฉางซื่อนี้หมายถึงขุนนางผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดจักรพรรดิ มีอำนาจในการถวายคำแนะนำและควบคุมกิจการภายในวังหลวง เป็นตำแหน่งที่เต็มไปด้วยอำนาจลึกลับและยากจะหยั่งถึง การค้นพบนี้ยิ่งทำให้ซูเหยารู้สึกกลัวยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า เพราะนั่นหมายถึงอำนาจที่มากกว่าที่นางจะคาดเดาได้อย่างสิ้นเชิง หากเขามีความตั้งใจจะทำอะไรบางอย่างกับนางหรือกับโรงหมอเจิ้งเทียนแล้ว นางจะไม่มีทางต่อต้านได้เลย

ซูเหยารีบก้มหน้าลงจนเกือบชิดกับถ้วยชา ผมที่ถูกเกล้าอย่างประณีตบังใบหน้าส่วนใหญ่เอาไว้ นางได้แต่กินดื่มเงียบ ๆ โดยตักอาหารเข้าปากอย่างช้า ๆ เพื่อให้ดูเหมือนว่านางกำลังสนใจแต่เรื่องปากท้องของตนเอง

ขณะที่ฮว่าอิงยังคงกินอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ซูเหยาพยายามอย่างที่สุดที่จะทำตัวให้เล็กที่สุดและไม่ให้เป็นจุดสนใจในงาน นางหวังเพียงว่ผู้ทรงอำนาจทั้งหลายจะไม่สังเกตเห็นการมีตัวตนของหมอหญิงผู้นี้เลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกตอนนี้ของนางเต็มไปด้วยความกระสับกระส่ายและต้องการที่จะหายตัวไปจากที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอด

https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif

ดูในรูปแบบกติ: เซียงเฉินเสี่ยวพู้