[ตอนใต้ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ] สะพานเฉียวฮวาซื่อ
<meta charset="UTF-8">
<title>สะพาน</title>
<!-- ฟอนต์จาก Google -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:wght@300;400;500;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
#box01 {
border: 0px double;
border-radius: 25px;
padding: 50px;
background-color: #5B7FA8;
background-image: radial-gradient(circle at top left, rgba(120,150,200,0.1), transparent 70%);
box-shadow:
0 0 20px rgba(138,173,255,0.4),
0 0 60px rgba(90,103,110,0.5),
inset 0 0 30px rgba(255, 255, 255, 0.03);
transition: box-shadow 0.4s ease-in-out;
}
body {
margin: 0;
padding: 30px;
background: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/82c359d5575b7ec9b57bd66503edbb13444e7bee27afb8-Fro1XD_fw658webp.md.png") no-repeat center center fixed;
background-size: cover;
font-family: 'Niramit', sans-serif;
}
.main-container {
max-width: 800px;
margin: auto;
background-color: #A3BED6;
border-radius: 25px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 40px rgba(0, 0, 0, 0.3);
background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/d881fefa9db7d8c4a26ac5b641e95dff4edfba2318592-OGKQtv_fw658webp.png');
background-size: cover;
}
.glow-title {
font-family: 'Charmonman', cursive;
font-size: 48px;
font-weight: bold;
color: #ffffff;
text-align: center;
margin-bottom: 5px;
text-shadow:
0 0 5px #56B7C8,
0 0 10px #56B7C8,
0 0 15px #56B7C8,
2px 2px 4px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.glow-subtitle {
font-family: 'Charmonman', cursive;
font-size: 20px;
font-style: italic;
color: #ffffff;
text-align: center;
margin-bottom: 20px;
text-shadow:
0 0 3px #56B7C8,
0 0 6px #56B7C8;
}
.flower-divider {
background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/fe92c164c01930d7105d29a403b41efb977dc65f244ce1-vZ8nBX_fw658webp.md.png');
background-size: contain;
background-repeat: no-repeat;
background-position: center;
height: 300px;
margin-bottom: 30px;
}
.banner-image {
width: 100%;
border-radius: 15px;
box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0.2);
margin-bottom: 30px;
}
.text-box {
background: #C0D7D9;
border-radius: 20px;
padding: 30px;
font-size: 18px;
color: #F0EAD6;
line-height: 1.9em;
box-shadow: inset 0 0 15px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.text-box .title {
text-align: center;
font-size: 20px;
font-weight: bold;
color: #E8A03B;
margin-bottom: 10px;
}
.text-box .subtitle {
text-align: center;
font-size: 16px;
color: #DDC799;
margin-bottom: 20px;
}
.flex-boxes {
display: flex;
flex-wrap: wrap;
gap: 20px;
justify-content: center;
margin-top: 40px;
margin-bottom: 30px;
}
.info-box {
flex: 1 1 300px;
max-width: 400px;
background-color: rgba(7, 17, 44, 0.92);
border-radius: 20px;
box-shadow: 0 0 15px rgba(0,0,0,0.3);
overflow: hidden;
color: #F0EAD6;
}
.info-box img {
width: 100%;
display: block;
border-bottom: 1px solid #ccc;
}
.info-box .content {
padding: 20px;
font-family: 'Niramit', sans-serif;
color: #F0EAD6;
}
.info-box .content .title {
font-size: 20px;
font-weight: bold;
color: #E8A03B;
text-align: center;
}
.info-box .content .subtitle {
font-size: 14px;
text-align: center;
color: #DDC799;
margin: 8px 0 16px;
}
</style>
<div align="center">
<div id="box01">
<div class="main-container">
<div class="glow-title"><img src="static/image/hrline/46.png" border="0" alt=""><br>สะพานเฉียวฮวาซื่อ</div><div class="glow-subtitle"><font face="TH Kodchasal" size="5">{ สะพานสักการะแห่งบุปผางาม }</font></div>
<div class="flower-divider"></div>
<img class="banner-image" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/ChatGPT-Image-22-..-2568-13_44_29.md.png" alt="ภาพประกอบ">
<div class="text-box">
<div class="title"><font color="#5b7fa8">【 สะพานหินเฉียวฮวาซื่อ 】</font></div>
<div class="subtitle"><font color="#4169e1">「 สะพานแห่งคำสัญญาใต้แสงจันทร์ 」</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#483d8b"> สะพานเฉียวฮวาซื่อทอดโค้งอ่อนช้อยอยู่ทางตอนใต้ของทะเลสาบเยว่ปิงเหอ คล้ายผืนไหมทอด้วยแสงจันทร์ ราวกับเป็นทางเชื่อมระหว่างโลกมนุษย์กับสรวงสวรรค์ ยามค่ำคืนสะพานนี้จะเรืองแสงนวลจากหิ่งห้อยนับพันโบยบินไปรอบกาย น้ำใต้สะพานสะท้อนดวงจันทร์เต็มดวงคล้ายแสงทองหลอมละลาย หลายคนลือว่าหากคู่รักได้เดินเคียงกันข้ามสะพานนี้ในคืนพระจันทร์เต็มดวง จะได้รับพรแห่งความรักจากสวรรค์ ไม่เคยมีผู้ใดฝ่าพรหมลิขิตนี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว…จนผู้คนเรียกกันติดปากว่า</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#483d8b"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#483d8b"> สะพานคำมั่นใต้จันทรา</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#483d8b"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#483d8b"> ตำนานที่งดงาม แต่ก็อันตรายสำหรับผู้ไม่กล้ารักอย่างแท้จริง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#483d8b"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div align="center"><font color="#483d8b"><i>'จันทร์สะท้อนสะพานบุปผา ใจสองดวงให้สัตย์สัญญา'<br>'สายลมพัดสายน้ำพลิ้ว คำมั่นรักตราตรึงนิรันดร์'</i></font></div></div>
<div style="text-align:center; font-style:italic;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/b9709d5c277314a29d34c741899532c522de13481e0ea-ouhULP_fw658webp.md.png" width="700" _height="200" border="0"></div></div>
</div>
</div></div> <span id="docs-internal-guid-40fdac3f-7fff-4c98-4df3-aecc19f18934"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 20 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน สะพานเฉียวฮวาซื่อ</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>อีเว้นท์รอง : เส้นทางแห่งความสุข</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ลมยามบ่ายปลายยามเว่ยเริ่มพัดเย็นลงคล้ายกล่อมกล่อมหัวใจให้หย่อนคลายจากพันธนาการของความคิดที่วนเวียน หญิงสาวในชุดบางพริ้วปล่อยผมให้เล่นล้อลม สองขาก้าวผ่านแสงแดดที่เริ่มอ่อนแสงลงเรื่อย ๆ จนสะท้อนกับผิวน้ำเยี่ยงกระจกใสประดับเปลวทอง หลินหยาพ่นลมหายใจแผ่วเบาริมฝีปากแดงน้อยคล้ายจะแต้มรอยยิ้มบาง ๆ อย่างไม่ตั้งใจ <b><font color="#dda0dd">"อาจจะไม่ได้เจอเขาก็ได้วันนี้..."</font></b> เธอพึมพำกับตัวเองโดยไม่รู้ตัว ทว่าแม้จะพูดเช่นนั้น ใจกลับยังเต้นเป็นจังหวะเดิมทุกเย็น จังหวะของการรอคอยและเดินทาง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">นางเดินไปเรื่อย ๆ สะพานหินที่ทอดข้ามตอนใต้ของทะเลสาบเยว่ปิงเหอปรากฏอยู่ไกลลิบท่ามกลางม่านหมอกบาง ๆ จากไอน้ำในอากาศ แสงสีอำพันของอาทิตย์เริ่มคลี่ลงที่ปลายทิวไม้ ราวกับฟ้ากำลังพับความวุ่นวายของวันเก็บไว้ในกล่องเล็ก ๆ เพื่อเปิดทางให้ยามเซินมาถึง<font color="#dda0dd"> <b>“แต่ยังไงข้าก็จะไปตามสัญญาใจ…”</b> </font>หลินหยาคิดพลางก้าวเท้าลงบนสะพานหิน เสียงเท้ากระทบพื้นสะท้อนเบา ๆ กับเสียงลมหายใจของตนเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เธอไม่รู้หรอกว่าก้าวนี้เร็วไปหรือช้าไป ไม่รู้ว่าอีกฝั่งของสะพานจะมีใครรออยู่หรือไม่ ไม่รู้ว่าหากนางมาถึงศาลาแล้วเขาจะหันมามองหรือนั่งหันหลังให้เหมือนวันก่อน ๆ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้แน่คือนางจะไม่ปล่อยให้ใจของตนเองหลงทางอีกจะไปที่นั่น ไม่ใช่เพื่อเขาเพียงอย่างเดียวแต่เพื่อ ‘ตัวนางเอง’ ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้อดีตหรือความหวาดกลัวใด ๆ มากำหนดความรู้สึกในวันนี้ สายลมโบกผ่าน กลีบบุปผาที่ร่วงอยู่บนสะพานถูกยกขึ้นลอยหมุนวนข้างร่างบาง หลินหยายื่นมือออกสัมผัสกลีบดอกไม้ที่ลอยผ่านพลางหลับตาลงชั่วครู่</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ปลายสะพานหินทอดยาวล้อมด้วยเสียงลมหวิวคล้ายเสียงกระซิบจากวันวาน หลินหยาหยุดยืนอยู่ตรงกลางสะพาน มองน้ำเบื้องล่างอย่างเงียบงัน ก่อนจะก้าวเท้าขึ้นไปนั่งบนขอบสะพานอย่างอ่อนช้อย มือข้างหนึ่งจับราวหินไว้หลวม ๆ อีกข้างหนึ่งปล่อยให้อิสระเหมือนใจที่ปลดปล่อยจากกรอบ ขาเรียวข้างหนึ่งห้อยลงเหนือผืนน้ำใสราวกระจก อีกข้างตามลงมาอย่างไม่มีลังเล แม้เป็นท่าที่คนทั่วไปเห็นแล้วคงร้องห้าม แต่หลินหยาไม่กลัว นางไม่เคยกลัวความสูง ไม่กลัวลมแรง ไม่กลัวแม้แต่จะตกลงไปในทะเลสาบแห่งนี้</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">สิ่งที่นางกลัว…อาจเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แสงอาทิตย์คลี่ยามเย็นย้อมผืนน้ำให้ระยิบระยับดั่งมีหิ่งห้อยนับพันมาร่ายรำอยู่ใต้เท้าของนาง ลมหอบหนึ่งพัดผ่าน ทำให้ปลายผมนางสะบัดไปด้านหลัง เผยใบหน้าสะอาดสะอ้าน ริมฝีปากแดงน้อยเผยอออกเล็กน้อย พลางหลุบตาลงมองผิวน้ำที่กระเพื่อมสั่น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“แปลกดี”</font></b> นางพูดขึ้น <b><font color="#dda0dd">“ยิ่งใจวุ่นวาย ทะเลสาบกลับนิ่งสงบ…หรือข้าเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้มันปั่นป่วน” </font></b>หลินหยาปล่อยตัวเองให้อยู่กับลมให้ใจได้ไหลไปกับผืนน้ำ ลึกลง เงียบลง และปลอดโปร่ง แม้เพียงชั่วครู่ก็เพียงพอแล้วที่จะได้ฟังเสียงของตัวเอง <b><font color="#dda0dd">“ถ้าตรงนี้คือจุดที่ข้าทิ้งทุกอย่างได้ชั่วคราว…ข้าก็อยากจะอยู่ตรงนี้อีกสักนิด”</font></b> ลมพลันพัดแรงขึ้นชั่วขณะ เธอหลับตา ปล่อยให้ปลายผมโดนพัดเล่นราวคนบ้าฝัน เสียงคลื่นเบา ๆ จากด้านล่างเหมือนเสียงกระซิบของทะเลสาบที่กำลังฟังเธอระบายใจอย่างเงียบงัน ราวว่าที่ตรงนี้ไม่ใช่แค่ขอบสะพานหินธรรมดา แต่คือที่พำนักชั่วคราวของหัวใจที่ยังไม่อาจเลือกทางใดได้ชัดเจน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ดวงตาของหลินหยาเหม่อมองไปยังทิศทางของแสงอาทิตย์ตกที่ใกล้ขอบฟ้า บางครั้งความรู้สึกของคน…ก็เหมือนพระอาทิตย์ยามนี้ไม่ใช่ร้อนแรงแต่คืออบอุ่นเจ็บปวด ไม่ใช่สิ้นสุดแต่คือการเปลี่ยนผ่าน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เธอคิดถึงเขา…คิดถึงใครบางคน แล้วเธอก็คิดถึงตัวเองอีกครั้งผู้หญิงที่นั่งอยู่บนขอบสะพานหินคนนี้คือผู้หญิงที่กล้าจะรักแม้จะยังเจ็บ กล้าที่จะเลือกแม้จะยังกลัวและกล้าที่จะให้อภัย แม้จะเคยอยากเกลียดจนสุดหัวใจ เลือกงั้นหรอ? อะไรที่จะเลือกให้ตัวเอง? เสรีภาพ? ความสัมพันธ์? ความสงบในใจ? หลินหยาแทบไม่ต้องคิดเลยว่าเธอเลือกอะไร</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun"><b style=""><i style=""><font size="4" color="#dda0dd">"เสรีภาพ" </font></i></b><font size="3">เสียงหลินหยาดังกังวานขึ้นเบา ๆ ในความเงียบสงบของเย็นย่ำ แววตาของนางที่ทอดลงสู่ผืนน้ำค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นแน่วแน่มั่นคง นางยกมือข้างหนึ่งขึ้นช้า ๆ ประหนึ่งกำลังสัมผัสฟากฟ้า มือขาวที่เรียวยาวงดงามราวแกะสลักนั้นสั่นไหวเล็กน้อยท่ามกลางแสงทองที่ย้อมขอบฟ้า บางคนบอกว่ามือของนางช่างบอบบางนัก เป็นมือของคุณหนูที่เกิดมาเพื่อหยิบขลุ่ย เป่าซุน พริ้วบรรเลงลำนำ ไม่ใช่มือของผู้ที่จะเดินบนเส้นทางที่เปื้อนเลือดและน้ำตาแต่นางรู้ดีมือคู่นี้ไม่เคยหยุดเลือก</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"ข้าเลือกมัน"</font></b> เสียงกระซิบแผ่วเบาเอ่ยจากริมฝีปากสีระเรื่อ <b><font color="#dda0dd">“ข้าเลือกเสรีภาพ ข้าเลือกมาโดยไม่ต้องลังเลเพราะข้าเลือกมันมาตลอด”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เสรีภาพของหลินหยาไม่ใช่การหลีกหนีไปไกล ไม่ใช่การตัดสัมพันธ์ ไม่ใช่การทิ้งทุกสิ่งแล้วมุ่งหน้าไปยังที่ที่ไม่มีใครตามเจอ…ไม่ใช่ความว่างเปล่าแต่คืออิสระที่แท้จริง อิสระที่จะหัวเราะแม้ในยามแสนเจ็บ ที่จะร้องไห้โดยไม่อาย ที่จะรักแม้จะรู้ว่าปลายทางอาจเป็นเพียงการพรากจาก อิสระที่จะเลือกความสุขแม้โลกจะพยายามพรากมันไป</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"ข้า…ไม่เคยเป็นคนที่ใครจะมากำหนดได้ไม่ว่าจะเด็กหรือเติบโตขึ้นจนถึงครานี้"</font></b> หลินหยาพึมพำเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นในน้ำเสียง <b><font color="#dda0dd">"ข้าอาจกลับไปหาเขาทุกวัน ข้าอาจยิ้มให้เขาทั้งที่เกลียดเขานัก ข้าอาจพูดกับเขาเหมือนคนรู้ใจทั้งที่ใจเจ็บร้าวแต่ทั้งหมดนั้น…ล้วนเป็นสิ่งที่ข้า 'เลือกเอง'"</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"เลือกจะอยู่ เลือกจะเฝ้ารอ เลือกจะให้อภัย เลือกจะหวังต่อ แม้ไม่มีคำมั่นสัญญาใด ๆ ออกจากเขาเลยก็ตาม"</font></b> นางไม่ใช่หญิงอ่อนแอที่เฝ้าหาคำตอบจากผู้อื่นอีกต่อไปแล้ว หลินหยาในวันนี้คือผู้หญิงที่กล้ารักแม้รักนั้นจะไม่สมบูรณ์ คือหญิงสาวที่กล้าทนเจ็บแม้ความเจ็บนั้นจะไร้จุดสิ้นสุด เพราะนางได้เลือกและผู้ที่เลือกด้วยหัวใจของตนย่อมไม่มีทางไม่มีอิสระ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"บางที…อิสระที่แท้จริง อาจไม่ใช่การเดินจากไปให้ไกลแสนไกล"</font></b> นางหลุบตาลงมองเงาของตัวเองสะท้อนบนผืนน้ำ<b><font color="#dda0dd"> "แต่อาจเป็นการเดินกลับมายังจุดเดิม…ด้วยหัวใจที่ไม่หวังอะไรอีกแล้วนอกจากได้เป็นตัวของตัวเอง ได้รักในแบบของตนได้อยู่…แม้ไม่มีที่ให้ยืนก็ไม่เป็นไร"</font></b> ริมฝีปากของหลินหยายกยิ้มบางแผ่วเหมือนสายลมยิ้มของหญิงสาวที่ตัดสินใจแล้ว ยิ้มของคนที่ยอมรับทั้งความจริง ความเจ็บและความงามของการได้รักใครสักคน แสงสุดท้ายสะท้อนรอยยิ้มของเธอบนผิวน้ำที่ไหวกระเพื่อม ก่อนลมเย็นจะพัดพาเส้นผมของนางปลิวเบา ๆ เงาร่างนั้น…ไม่ใช่เงาของเด็กสาวที่สับสนอีกต่อไป แต่คือหญิงสาวผู้เลือกอิสระของตนด้วยความรักที่ชัดเจนถึงขีดสุด</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“แม้เขาจะไม่มา…ข้าก็จะอยู่ตรงนี้ เพราะนี่คือความสุขของข้า”</font></b> เสียงหวานเจือเศร้าเอ่ยแผ่วท่ามกลางสายลมยามเย็นของทะเลสาบเยว่ปิงเหอ เสียงที่เบาเสียจนดูคล้ายกับกลืนหายไปในผิวน้ำ ทว่าแท้จริงกลับหนักแน่นกว่าคำใดในห้วงใจของหญิงสาวที่นั่งห้อยขาริมสะพานหินแห่งรัก แสงอาทิตย์ตกที่เริ่มเฉียงทอดลงบนผิวน้ำสะท้อนสีทองปะทะผิวแก้มนวลอ่อนของหลินหยาที่เอนตัวน้อย ๆ เข้าหาเส้นขอบฟ้า ใบหน้าที่อาบไปด้วยแสงสุดท้ายของวันเปี่ยมด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน... ไม่ใช่รอยยิ้มเพื่อใคร ไม่ใช่รอยยิ้มเพื่อลวงหลอก หรือถมทับความเศร้า</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แต่เป็นรอยยิ้มเพื่อตัวเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสะพานแห่งนี้มีเรื่องเล่าเช่นไร บางคนว่ามันคือสะพานที่ผูกด้ายแดง บางคนว่าใครที่ได้สัญญาใจ ณ จุดนี้ จะพบรักแท้ในอีกวันข้างหน้า บางคนก็เล่าว่า หากคู่ใดเดินข้ามสะพานเคียงคู่กันจะรักกันไปชั่วชีวิต ทว่าสำหรับหลินหยา...นางไม่เคยต้องการให้เรื่องราวของผู้อื่นกลายเป็นคำพยากรณ์ในชีวิตตน นางเพียงมานั่งที่นี่...เพราะใจเรียกให้มาเพราะกลิ่นลม กลิ่นน้ำ และเสียงในใจของตัวเองบอกว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ที่ความรู้สึกของนางได้หยั่งราก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“แม้เขาจะไม่มา...” </font></b>นางเอ่ยอีกครั้ง ทวนคำให้ตัวเองฟัง <b><font color="#dda0dd">“แม้วันนี้เขาจะลืม...แม้พรุ่งนี้เขาจะไม่เลือกข้า แม้วันใดใจของเขาจะไปหาผู้อื่น…”</font></b> แค่คิดก็เจ็บแล้ว…นางก้มมองปลายเท้าตัวเองที่ห้อยอยู่เหนือผืนน้ำ ราวกับเป็นเด็กหญิงคนหนึ่งที่ยังคงฝันถึงวันวานก่อนจะเอ่ยอย่างแน่วแน่ <b><font color="#dda0dd">“แต่ข้า…ยังเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ เพราะใจข้าสงบ…เพราะใจข้ามีความสุขเวลาที่นึกถึงเขา…ท่านทำอะไรกับข้ากันแน่นะ…ผูกใจข้าไว้กับความบิดเบี้ยวของท่านแล้วเล่นมันเป็นตุ๊กตาอย่างงั้นหรอ…จาง ห่าวหมิง?”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ลมหอบหนึ่งพัดผ่านพลิ้วเบากลิ่นหอมของไม้จันทน์และกลิ่นใบไม้เปียกน้ำปะทะจมูก คล้ายกับกลิ่นที่เคยติดเสื้อคลุมของใครบางคน… กลิ่นอันคุ้นเคยที่หลินหยาไม่กล้าบอกว่าตนเฝ้าจำ แต่แท้จริงกอดแน่นไว้ในใจเสมอ ดวงตาของนางทอดมองไปไกลสุดสายตา หวังเพียงสักวินาทีที่เงาร่างของเขาจะปรากฏขึ้นในม่านแสงริบหรี่แต่แม้จะไม่มีเธอก็ยังคงยิ้มอยู่ดี เพราะสัญญาใจของนาง…ไม่เคยขึ้นอยู่กับใครเลยนอกจากหัวใจของตนเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div><span><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span><font face="Sarabun" size="3"></font></span></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin </div><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์</b>: ลาภลอย (ไม้) </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ</b>: คุณพี่จะมาไหม</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">รางวัล: -</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3"><b>99 EXP แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point</b></font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p> <span id="docs-internal-guid-b82d98e6-7fff-aaf5-0552-bd3e88aeaa24"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 20 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน สะพานเฉียวฮวาซื่อ</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>อีเว้นท์รอง : เส้นทางแห่งความสุข</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> กลีบกุหลาบสีทองร่วงหล่นจากท้องฟ้าโดยไร้เสียงของลม ไม่มีแม้แต่แรงกระเพื่อมจากอากาศ คล้ายจะไร้น้ำหนัก แต่กลับงดงามราวกับเป็นประกายทองคำของสวรรค์ที่โปรยลงมาเฉพาะให้แก่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น หลินหยาเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามสะท้อนแสงกุหลาบสีทองที่ร่วงพรายล้อมรอบร่างนางไว้ ใบหน้านวลที่เมื่อครู่ยังประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนพลันนิ่งงัน ดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อยเมื่อละสายตาจากท้องฟ้าแล้วมองไปยังปลายสะพานอีกฝั่ง ที่ตรงนั้น...เงาของบุรุษในชุดขาวผู้สง่างามคนที่เธอพบที่ข้างทะเลสาบแผ่วเบาราวกับไม่เคยแตะผืนแผ่นดิน เขายืนอยู่ในม่านกลีบดอกไม้สีทองนั้น ท่ามกลางเงาแสงอันเลือนรางของยามตะวันเริ่มคล้อย…และข้างเขา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">มีสตรีคนหนึ่งยืนเคียงกาย…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีประหลาดส่องประกายเทาอมทองสะท้อนกับแสงเย็นของทะเลสาบ ผิวขาวซีดงดงามไม่ใช่ด้วยเครื่องแต่งหรืออาภรณ์จากผ้าไหมล้ำค่า แต่เป็นแววตา สีหน้า และประกายบางอย่างที่ไม่มีชื่อ เส้นสายดวงหน้านั้นเหมือนจะเป็นหญิงสาวจากตะวันตกแต่ก็มีความอ่อนโยนแบบตะวันออก ความสง่างามแบบฮั่น...แต่ความแปลกของนางไม่อาจลดทอนความงามแม้สักเสี้ยว ตรงกันข้ามยิ่งเหมือนดั่งนางฟ้านางสวรรค์ในความฝันของหลินหยา หญิงสาวชาวฮั่นผู้ที่ไม่เคยเอ่ยว่าตนใฝ่ฝันถึงความรัก กลับรู้ทันทีในห้วงลมหายใจหนึ่งว่า...นางตรงหน้า งดงามตามอุดมคติของนางเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ชายหนุ่มในชุดขาวเพียงยกยิ้มแผ่วเบา ดวงตาของเขาสงบนิ่งเหมือนเงาสะท้อนของพระจันทร์บนผืนน้ำ ไม่มีถ้อยคำใดเอื้อนเอ่ยจากปากทั้งคู่แต่ทั้งเขาและนาง...ยืนอยู่เคียงกัน มองมาทางหลินหยา ราวกับกำลังส่งคำอวยพรเงียบ ๆ ที่ไม่ต้องใช้ถ้อยคำใด ๆ ประกอบ ทั้งสองมองด้วยสายตาอ่อนโยน อบอุ่น และสงบก่อนที่แสงสีทองจะสว่างวาบ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เงาร่างของทั้งสอง...ก็สลายหายไปกับกลีบดอกไม้ เหลือเพียงหลินหยาที่ยังคงนั่งอยู่ตรงเดิมห้อยขาเหนือผืนน้ำ ดวงตาที่เคยแน่วแน่ไหววูบเล็กน้อย แต่มิใช่เพราะความกลัวหรือความหวั่นไหว หากเพราะบางอย่างในใจ...บางอย่างที่หลินหยาเองก็ไม่อาจเอื้อนเอ่ยเป็นถ้อยคำได้ <b><font color="#dda0dd">“...งดงามจัง”</font></b> นางพึมพำเพียงเท่านั้น เสียงเบาราวกระซิบคล้ายกลีบกุหลาบสีทองที่ยังลอยละลิ่วอยู่รอบร่างนางกลีบสุดท้ายแห่งคำอวยพรที่ไม่มีใครล่วงรู้ที่มา...นอกจากนางผู้เลือกจะเชื่อในสัญญาใจของตัวเองเพียงเท่านั้น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เสียงฝีเท้าหนักแน่นทว่าเงียบสงบเหมือนดั่งกลืนหายไปกับบรรยากาศอันเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ริมทะเลสาบกลิ่นของกลีบกุหลาบทองที่จางไปแล้วเหลือเพียงเงาร่องรอยในอากาศ ยังอ้อยอิ่งในม่านแสงอาทิตย์เย็น หวยหนานหวาง หลิวอัน ยืนอยู่อย่างเงียบงันใต้ร่มเงาไม้ฝั่งตรงข้ามของสะพานหิน ผ้าคลุมสีเข้มสะบัดเบา ๆ ตามแรงลมเย็นของยามพลบค่ำ ชายผู้มีดวงตาเฉียบคมล้ำลึก ริมฝีปากเฉยชาเยียบเย็น และกลิ่นอายของการควบคุมที่แม้แต่ทหารกล้าก็ยังต้องก้มหน้า เขากำลังเฝ้ามองหญิงสาวผู้หนึ่งที่นั่งห้อยขาอยู่บนขอบสะพานหินสูงนั้น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เขารู้ดีว่าไม่ควรมาแต่สองขากลับพาตัวเขาเดินมาในเส้นทางนี้ทุกครั้งในวันเดียวกันของสัปดาห์ ราวกับเป็นจังหวะของชีวิตที่ค่อย ๆ ซึมลึกโดยไม่รู้ตัว และวันนี้เขากลับพบภาพนั้นหลินหยาในชุดเรียบง่าย ดวงหน้าเยือกเย็นสงบจ้องมองไปยังผืนน้ำสายลมอ่อนพัดเส้นผมของนางพลิ้วไหว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">และกลีบกุหลาบสีทองที่โปรยลงมาเฉพาะรอบกายของนาง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ดวงตาคมกริบของหลิวอันหรี่ลงเล็กน้อย เขามองเห็นกลีบดอกไม้ร่วงลงจากฟ้าแต่เพียงลางเลือน บางเบาเกินกว่าจะสัมผัสได้จริง เขามองตามสายตาของหลินหยาอย่างสงบแต่กลับไม่เห็นสิ่งใดบนท้องฟ้า เขาไม่ได้ยินเสียงเพลง ไม่เห็นบุรุษในชุดขาวหรือหญิงสาวผู้มีดวงตาเทาเงินบริสุทธิ์ เขาไม่รู้ว่านางเห็นอะไรหรือกำลังพบกับนิมิตใด แต่สิ่งที่เขารู้แน่คือ...หลินหยายังคงไม่เปลี่ยน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ยังคงเป็นหญิงสาวผู้ยิ้มให้กับสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็นเป็นผู้ที่มีแววตาแน่วแน่ แม้จะโอบล้อมด้วยความเงียบและรอยแผลจากอดีต</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เขาสูดลมหายใจแผ่วเบาพอจะคลายเสี้ยวความรู้สึกบางอย่างที่ลอยวนอยู่ในอก จากนั้นก็สาวเท้าเข้าไปใกล้หลินหยาอย่างไม่เร่งร้อน เสียงฝีเท้าของเขากระทบสะพานหินดังแผ่วเพียงพอให้นางรับรู้</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#8b0000"> </font><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">"แม่นางน้อย" </font></b>เสียงทุ้มต่ำเอ่ยทักอย่างเรียบเฉยในแบบของเขา น้ำเสียงคุ้นหูไม่ใช่แค่เพราะนางได้ยินมันหลายครั้งแต่มันเป็นเสียงที่มักจะปรากฏขึ้นในจังหวะที่เงียบที่สุดของใจนาง <b><font color="#000080">“ยังไม่เบื่อที่มานั่งดูน้ำอยู่ตรงนี้หรือไร”</font></b> หลิวอันพูดพลางนั่งลงด้านข้าง โดยไม่รอคำอนุญาต มือหนึ่งวางบนเข่า เขาไม่ได้แสดงความแปลกใจต่อกลีบกุหลาบทองไม่เอ่ยถึงแม้แต่นิดเดียว เพราะเขาไม่จำเป็นต้องรู้ว่านางกำลังมองสิ่งใดเขาเพียงอยากนั่งข้างนาง เหมือนทุกวันที่นางเลือกมาหาเขาที่ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน เขาไม่รู้ว่าวันไหนจะเป็นวันสุดท้ายของการพบกันแต่วันนี้… เขายังมีเวลา และนางก็ยังอยู่ที่นี่ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับหลิวอันชายผู้ใช้การกระทำแทนถ้อยคำและเลือกจดจำความสุขเล็กน้อยอย่างเงียบงัน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาเอียงหน้ามองบุรุษข้างกายเล็กน้อยก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นแวบหนึ่ง ดวงตาเป็นประกายขบขันเมื่อเห็นว่าเขามาในชุดสีดำขลับดูขึงขังไม่ใช่ผ้ากันเปื้อนกลิ่นถั่วเหลืองที่เธอคุ้นเคยจากร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน เธอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีเหมือนเคยพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงรื่นเริงตามแบบฉบับของหญิงสาวผู้นี้<b><font color="#dda0dd"> “สวัสดีเจ้าค่ะท่านหลิวอัน…อ่ะ…อ้าว...วันนี้ไม่มาทำเต้าหู้หรือคะเถ้าแก่ร้าเต้าหู้?” </font></b>นางแกล้งพูดทั้งที่รู้ว่าเขาอาจมีธุระจริงจัง แล้วเบือนหน้ากลับไปมองผืนน้ำตรงหน้า<b><font color="#dda0dd"> “ส่วนเรื่องเบื่ออืม...ข้าไม่รู้เหมือนกันเจ้าค่ะ ว่าคิดยังไงถึงเดินมาไกลขนาดนี้…แค่อยากให้ใจมันนิ่งลงหน่อย”</font></b> นางถอนหายใจยาว ลมยามเย็นพัดเส้นผมของนางพริ้วลงแนบแก้ม ก่อนที่หลิวอันจะหันมาสบตานางเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำ เรียบง่าย แต่นุ่มนวลกว่าครั้งไหน ๆ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#8b0000"> </font><font color="#000080"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“แล้วที่นี่...ช่วยให้ใจเจ้าสงบบ้างไหม?”</font></b> คำถามนั้นไม่ได้เร่งเร้าไม่มีความคาดคั้น มีเพียงความห่วงใยลึกซึ้งซึ่งเคลือบซ่อนในน้ำเสียงจนแทบไม่รู้ตัว ชายผู้ที่ใครต่อใครต่างหวาดกลัวว่าเขาจะโหดเหี้ยม นั่งเงียบ ๆ ข้างหญิงสาวผู้หนึ่งเหมือนหินริมทางที่ไม่อาจถูกทำลาย</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาหันหน้ามาทำหน้ายู่เบา ๆ คิ้วโค้งเล็กขมวดนิดนึงด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในอก เธอไม่พูดในทันที แต่สายตานั้นกลับซื่อตรง เธอกระซิบเบา ๆ พลางมองปลายเท้าตัวเองที่ห้อยลงจากสะพานหิน<b><font color="#000080"> “…อาจจะช่วยก็ได้เจ้าคะ แค่...ช่วงนี้ใจมันเหมือนผิวน้ำเวลาโดนลม มันไม่อยู่นิ่งเลย ว้าวุ่น...พิกลนัก” </font></b>หลินหยากอดเข่าข้างหนึ่งไว้ หลุบตาลงแต่ก็ไม่หลบหลีกเขาดวงตาของนางแม้เศร้าซึ้งแต่ก็ยังเรืองแสงอย่างดื้อดึง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลิวอันมองภาพตรงหน้าเงียบ ๆ อยู่นาน ความเงียบของเขาไม่ใช่ความเมินเฉย แต่เป็นความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกินจะถ่ายทอดเป็นถ้อยคำ เขาเอื้อมมือออกไปเบา ๆ วางมืออุ่นข้างหนึ่งบนศอกของนางแล้วเอ่ยเพียงเบา ๆ “อยู่ตรงนี้…ไม่ต้องทำใจให้สงบก็ได้” ถ้อยคำง่าย ๆ แต่เหมือนทลายกำแพงบางอย่างในอกหลินหยา ความเงียบที่ตามมาหลังคำพูดนั้นไม่ได้อึดอัด แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นอย่างแปลกประหลาดอารมณ์คล้ายเมื่อคนคนหนึ่งยอมรับในความว้าวุ่นของอีกคนอย่างไม่ตัดสิน และในยามนั้นเอง สะพานหินเก่าแก่ที่ทอดผ่านผืนน้ำสะท้อนแสงตะวันร่วงโรยกลับกลายเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่สุดในโลก สำหรับหญิงสาวที่เหนื่อยล้าและชายผู้เงียบขรึม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">สายลมเย็นแผ่วผ่านปลายผมของหลินหยาอีกครั้งในจังหวะที่นางกำลังเอ่ยคำเหล่านั้น ริมฝีปากสีแดงธรรมชาติเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่แน่วแน่ มองทะเลสาบแล้วแสงตะวันยามใกล้ลับฟ้าก็สาดไล้ใบหน้างามของนางให้เปล่งประกายราวต้องมนตร์ขลัง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"ข้าก็แค่...กำลังคิดเรื่องสิ่งที่ข้าต้องการจริง ๆ สักทีค่ะ"</font></b> นางพูดช้า ๆ เสียงสะท้อนเบา ๆ จากผิวน้ำข้างล่างขับให้ถ้อยคำของนางดูชัดเจนยิ่งกว่าทุกที<b><font color="#dda0dd"> "มันไม่ใช่สิ่งใหญ่โตอะไรหรอก แค่...เสรีภาพค่ะ เสรีภาพที่จะเป็นตัวเอง มีสิทธิ์เลือกโดยไม่ต้องรู้สึกผิด ไม่ต้องเบียดเบียนใคร ไม่ต้องหลบซ่อน…" </font></b>เสียงนั้นเงียบลงหลินหยาไม่ได้มองหลิวอันตรง ๆ ในตอนที่พูด หากแต่มือเล็กนั้นกำชายเสื้อแน่นขึ้นราวกับจะประคองคำตอบของหัวใจตัวเองไม่ให้หลุดร่วงไปกับลม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แต่หลิวอันกลับมองนางอย่างไม่ละสายตา…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เขาเงียบครู่หนึ่งไม่มีคำใดหลุดจากริมฝีปาก ไม่มีรอยยิ้มใดแสดงออกมาทว่าดวงตาคู่นั้นสั่นไหวอย่างรุนแรง ชายผู้เงียบขรึมผู้เย็นชาในสายตาใครต่อใคร ผู้อำนาจล้นฟ้าและเก็บทุกอารมณ์ไว้ใต้เปลือกแข็งกระด้างยามนี้กลับราวกับเปลือยหัวใจออกมาต่อหน้าสตรีหนึ่งเดียว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">"...ข้ารู้ดีว่าเจ้าไม่เชื่อในพิธี" </font></b>เสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อยราวกับต้องกลั้นมานาน<b><font color="#000080"> "ไม่เชื่อในความผูกพันที่ถูกตีตราด้วยลายลักษณ์อักษร...แต่หากเป็นข้า...เจ้าเชื่อได้ไหม?" </font></b>ถ้อยคำนี้ทำเอาหลินหยาเบิกตาขึ้นนิดหนึ่ง ดวงหน้าหันควับมามองเขาเต็ม ๆ และก่อนที่นางจะทันตั้งสติ หลิวอันมองหน้าแล้วอยู่เคียงข้างหลินหยาอย่างช้า ๆ เขาไม่ได้นำกล่องแหวนทองหรือผ้าไหมผูกมือตามพิธี แต่มือของเขากลับเอื้อมออกไปอย่างมั่นคงทั้งสองข้าง ราวกับยื่นหัวใจเปลือยเปล่าให้สตรีตรงหน้า</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font size="5" color="#000080"><i><b><span style="font-family: Sarabun;"> </span><font face="Sarabun">"หลินหยาเจ้าจะแต่งงานกับข้าได้หรือไม่?"</font></b></i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แสงแดดสุดท้ายสาดต้องดวงตาเขา เผยความหนักแน่นเจือเว้าวอนอย่างที่ไม่เคยมีใครได้เห็นจากเขามาก่อน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font size="4" color="#000080"><i><b><span style="font-family: Sarabun;"></span><font face="Sarabun">"เป็นหวางเฟยของข้า หากเจ้าไม่ปรารถนาชีวิตวุ่นวายในวังวนราชสำนัก ข้าจะสละฐานะหวางนี้เสีย เปิดร้านเต้าหู้เล็ก ๆ อยู่กินกับเจ้าฉันท์สามีภรรยาทั่วไป ข้าจะไม่บังคับให้เจ้าเป็นสิ่งใดที่เจ้าไม่ต้องการ ชื่อของเจ้าจะยังเป็นหนานหลินหยาเหมือนเดิม จะอยู่ที่ไหนก็ได้จะเป็นสาวใช้ บุตรเจ้าเมืองหรือคนธรรมดาในหุบเขา...ก็ช่าง…ข้าเพียงอยากให้เจ้ารู้ว่า ข้าต้องการเจ้าในฐานะที่เจ้าเป็น ไม่ใช่ในสิ่งที่โลกบังคับให้เจ้าเป็น"</font></b></i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ทันใดนั้นเองสายลมกลับหมุนวนอย่างแผ่วเบา หอบเอาดอกซากุระสีชมพูอ่อนจากต้นไร้รากไร้เงาที่ไม่มีใครสังเกตเห็นมาก่อน โปรยปรายลงกลางสะพานหินอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย กลีบกุหลาบสีทองก็พลันร่วงลงจากฟากฟ้าอีกครั้ง...เส้นด้ายแดงบางเฉียบล่องลอยตัดกับแสงอาทิตย์สุดท้ายคล้ายจะสานพันระหว่างสองคนนี้ไว้โดยไม่อาจมองเห็นด้วยตาเปล่า</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เหมือนโชคชะตาทั้งฟ้าดินร่วมเป็นพยานในห้วงเวลาเดียวกัน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาอ้าปากจะพูด แต่กลับไม่มีคำใดหลุดออกจากลำคอของนางได้ หัวใจของนางเต้นแรงจนน่ากลัว มือที่เคยมั่นคงยามถือขลุ่ยสั่นระริกหญิงสาวไม่เคยคิดว่าจะมีใครรักนางถึงเพียงนี้...และนางไม่เคยคิดว่าชายผู้ยิ่งใหญ่ผู้หนึ่งจะยอมถอดเกราะแห่งอำนาจออก เพื่อแลกกับเพียงแค่การได้ยืนเคียงข้างหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง นางไม่รู้ว่านี่เป็นฝัน หรือสวรรค์กำลังเล่นตลก แต่สายตาของเขาสายตาของหวยหนานหวางผู้น่าเกรงขามไม่เคยจริงจังเท่านี้มาก่อน…หลินหยาใจเต้นแรงไม่ใช่เพราะนางตื่นเต้น..แต่มันเป็นเพราะบางอย่าง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ท่ามกลางกลีบซากุระและกุหลาบสีทองที่ยังคงลอยละล่องกลางอากาศ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของฤดูร้อนเหมือนจะชะล้างทุกอย่างให้สงบนิ่ง แต่กลับไม่มีสิ่งใดสงบได้เท่าใจของหลินหยายามนี้ใจที่เหมือนถูกทิ่มแทงด้วยความรู้สึกหลากหลายอันยากจะเรียบเรียง นางจ้องใบหน้าของเขาใบหน้าของชายผู้ที่มักจะนิ่งเงียบเสมอแต่ยามนี้กลับเอ่ยคำขอที่อ่อนโยนยิ่งกว่าใคร ชั่วขณะหนึ่งนางอยากจะร้องไห้ อยากก้าวเข้าไปซบอกนั้นแล้วร้องไห้ออกมาให้หมด แต่ก็รู้...ว่าสิ่งที่นางรู้สึกมันไม่ใช่แบบนั้น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ริมฝีปากแดงเรื่อระบายยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่งดงามอ่อนหวานนัก หากแต่ผู้ที่มองออกจะรู้ได้ทันที...นั่นคือรอยยิ้มของคนที่หัวใจกำลังแตกเป็นเสี่ยง<b><font color="#dda0dd"> “ท่านหลิวอัน...ท่านเป็นคนดี” </font></b>นางเริ่มด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวเสียงลมผ่านยอดไม้ <b><font color="#dda0dd">“เป็นหวางเย่ที่ดี เป็นพ่อที่ดี...และหากเป็นคนรัก ข้าคิดว่าท่านก็คงจะเป็นคนรักที่ดีเหลือเกิน”</font></b> นางขยับตัว...นั่งลงข้างเขา ก่อนจะเอื้อมมือที่เย็นเฉียบจากอากาศยามเย็นนั้นไปกุมมือเขาไว้ มือที่เคยอุ่น แข็งแรง และมั่นคงเสมอในวันนี้กลับสั่นไหวเพียงแค่ปลายนิ้วของนางแตะลงไป</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“แต่ข้า...ข้าไม่เคยรักท่านในแบบนั้นเลยเจ้าค่ะ” </font></b>เสียงสั่นเครือ...ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะความเจ็บปวดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ในสายตาของข้าท่านคือผู้มีพระคุณคือผู้ที่ข้ารัก...ในแบบที่ข้าเทิดทูน เห็นค่าท่าน<i><u>ดุจพ่อบังเกิดเกล้า</u></i>” </font></b>ดวงตาของหลินหยาสั่นระริก น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อคลอขอบตา แต่นางยังฝืนยิ้มอย่างอ่อนโยน<font color="#dda0dd"><b> “ข้ารู้ดีว่าท่านยอมรับโทษโบยแทนข้าในศาล...ปกป้องข้าด้วยทุกอย่างที่ท่านมี ข้าไม่เคยลืมและไม่มีวันจะลืมได้เลยแม้แต่น้อยในเสี้ยวของหัวใจ”</b></font> นางเงียบไปชั่วอึดใจ ขณะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นในลำคอ มือที่กุมอยู่นั้นสั่นขึ้นเรื่อย ๆ ดั่งภูเขาน้ำแข็งในใจเริ่มละลาย</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><i><font color="#dda0dd"> </font></i></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><i><font color="#dda0dd">“ข้ารักท่านค่ะ ท่านหลิวอัน…” </font></i></b>นางย้ำถ้อยคำนี้อีกครั้ง เสียงที่ออกมานั้นอ่อนหวานแต่เจ็บปวดอย่างเหลือเกิน <b><font color="#dda0dd">“…แต่มันไม่ใช่ความรักของหญิงที่มีให้บุรุษที่ตนจะใช้ชีวิตร่วมกัน ข้ามองท่านเป็นบ้าน...เป็นที่พึ่งพิง เป็นต้นไม้ใหญ่ที่ข้าอยากให้ยืนอยู่อย่างมั่นคงข้าง ๆ ข้าเสมอ แต่ไม่ได้หวังจะเข้าไปอยู่ใต้ร่มเงานั้นแบบคนรัก”</font></b> ดวงตาของหลินหยาสั่นระริกแต่นางยังไม่ปล่อยมือเขา...กลับจับไว้แน่นเสียยิ่งกว่าเดิม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“และเพราะข้ารักท่านมาก...ข้าจึงไม่อาจให้คำตอบที่ทำร้ายท่านได้ข้าไม่อยากโกหกและท่านคงไม่อยากให้ข้าโกหก ข้าไม่อยากตอบตกลง...เพียงเพราะรู้ว่าท่านดี แต่ข้าไม่อยากโกหกใจตัวเองไปชั่วชีวิต” </font></b>เสียงสุดท้ายนั้นแทบจะเป็นเสียงกระซิบ ทว่าเต็มเปี่ยมด้วยความสัตย์จริงที่ไม่อาจหลีกหนี</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ขณะนั้นเอง...กลีบดอกไม้ที่ปลิวว่อนไปทั่วก็ราวกับหยุดลงกลางอากาศ เส้นด้ายแดงที่ลอยเลื่อนอยู่กลับค้างนิ่งราวไม่อาจผูกพันราวกับฟ้าดินเองก็กำลังรอฟัง...ว่าเขา จะตอบสิ่งนี้อย่างไร หลิวอันยังอยู่เช่นเดิมแต่ตอนนี้ใบหน้าเขา...ไม่ไหวติงทว่าดวงตากลับลึกซึ้งเกินจะอ่านออกว่าความรู้สึกในใจเขาในยามนี้คืออะไร ความเงียบตกลงมาอย่างช้า ๆ ห้อมล้อมสองดวงใจที่กำลังเผชิญหน้ากับความจริงของหัวใจความรักอันยิ่งใหญ่ที่ไร้ซึ่งความหวัง และความอาลัยอาวรณ์ที่แฝงไว้ด้วยเกียรติยศแห่งการรักอย่างบริสุทธิ์ใจ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลิวอันเงียบไปนานนับอึดใจหลังคำพูดของหลินหยา แววตาเรียบนิ่งดั่งมหาสมุทรยามสงบ หากลึกลงไปนั้นกลับเต็มไปด้วยกระแสคลื่นที่โถมกระหน่ำหัวใจ เขาไม่เคยคาดหวังคำตอบที่แน่ชัดจากหลินหยา ไม่เคยหวังให้นางตอบตกลงเพียงเพราะสงสารหรือเพียงเพราะเห็นว่าเขาเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวในโลกใบนี้ แต่ก็ไม่เคยคาดคิดว่า…สิ่งที่ได้ยินกลับจะเจ็บปวดยิ่งกว่าการถูกปฏิเสธเสียอีก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">มือใหญ่ของหลิวอันยื่นออกไป…ช้า ๆ สงบ เย็นชา แต่มั่นคง เขาวางมือลงบนศีรษะของหลินหยาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะออกแรงดึงให้นางโน้มตัวเข้าหา เขาไม่ได้ใช้แรงมากนักแต่ด้วยแรงใจของนางที่อ่อนระโหยหลินหยาก็ปล่อยให้ตัวเองทรุดซบลงแนบไหล่เขาในที่สุด <b><font color="#000080">“มาเถิด…” </font></b>เสียงทุ้มแผ่วพร่าดังขึ้นในความเงียบ<b><font color="#000080"> “หากวันนี้เจ้าร้องไห้ ก็ร้องให้พอเถิด…”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun"><font size="3">แล้วเสียงสะอื้นก็ดังขึ้นหลินหยาร้องไห้ ร้องไห้จนไหล่ของเขาเปียกชื้นน้ำตาของนางไหลอาบแก้มอย่างไม่อาจกั้นไว้ได้อีกต่อไป นางสั่นไหวในอ้อมแขนของเขาราวกับเด็กน้อยผู้เผชิญโลกที่ไม่เป็นดั่งใจ </font><b style=""><font size="4" color="#dda0dd"><i>"ข้าขอโทษ..."</i></font></b><font size="3"> เสียงของนางขาดห้วง <b><font color="#dda0dd">“…ข้าไม่ควรร้องไห้แบบนี้ต่อหน้าท่าน แต่ข้ามันคนเห็นแก่ตัว”</font></b></font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาแดงก่ำสะท้อนแสงระยิบระยับของกลีบไม้กลางอากาศ<b><font color="#dda0dd"> “ข้ารู้ว่าท่านเจ็บ ข้ารู้ว่าท่านเสียใจแต่ข้าจะไม่โกหกท่าน…ข้า…<i><u>ข้ารักเขา</u></i>…”</font></b> น้ำเสียงสั่นเครือจนแทบพูดต่อไม่ไหว <b><font color="#dda0dd">“ข้ารักชายผู้โหดร้าย…ข้ารักเขาทั้งที่ข้าเกลียดเขาทั้งที่ข้าชิงชัง ทั้งที่เขาทำให้ข้าเกือบตาย หัวใจแหลกสลายเขาอาจมองข้าไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b> </b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ข้าพยายามจะหนีจากเขา พยายามแล้วจริง ๆ…แต่หัวใจข้าไม่ฟังเลย…มันยังคงหันไปหาคนผู้นั้นเสมอ” </font></b>หลินหยากัดฟันแน่นพยายามกลั้นสะอื้น ดวงหน้าขาวจัดแดงก่ำจากแรงสะอื้น <b><font color="#dda0dd">“ข้าขอโทษที่ข้าไม่ใฝ่หาความรักแบบสตรีทั่วไป ข้าไม่เคยฝันถึงเรือนหอไม่เคยวาดหวังว่าข้าจะได้ใส่ชุดเจ้าสาว ไม่เคยฝันถึงชายอันอ่อนโยนผู้จะปกป้องข้า…เพราะใจข้ามันดื้อ มันแหลก มันแตกกระจายเกินจะเป็นของใคร ข้าขอโทษท่านหลิวอัน…”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"><i> </i></font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b><i>“ข้าไม่ควรพูดมันเลยด้วยซ้ำ…แต่ข้ารักเขา รักมาก รักจนเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้…”</i></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เสียงร้องไห้นั้นสั่นสะท้านยิ่งกว่าลมหนาว หลิวอันกอดนางไว้แน่นขึ้น ไม่เอ่ยคำใด ไม่กล่าวแม้แต่ประโยคเดียว ไม่ปลอบ ไม่ตัดพ้อ ไม่มีถ้อยคำสวยหรูใด ๆ ที่จะลบเลือนความเจ็บปวดนี้ได้อีกแล้ว </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">แต่สิ่งที่ท่านหลิวอันทำคือโอบกอดไว้ไม่ให้ล้มไม่ให้แตกสลายไปมากกว่านี้มือใหญ่ของเขาลูบเบา ๆ ที่ศีรษะนาง เส้นผมนุ่มสลวยนั้นชื้นน้ำตาแต่ในอ้อมแขนของเขาหลินหยาก็ได้ปล่อยทุกอย่างออกมาเหมือนเด็กหญิงคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จักความรักครั้งแรก หลิวอันหลับตาแน่นปล่อยให้ความเจ็บปวดกัดกินเขาเงียบ ๆ…เพราะสุดท้ายแล้ว เขายังอยากอยู่ตรงนี้ในวันที่นางร้องไห้ ต่อให้ในใจนางจะไม่มีเขาเลยก็ตามเพราะความรักของเขาไม่เคยมีเงื่อนไข</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3" color="#000080"><b>“เจ้ารักเขามาก...หรือ?”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เสียงทุ้มต่ำของหลิวอันดังแผ่วเบาข้างหูนาง ขณะที่มืออุ่นยังลูบเรือนผมของหลินหยาอย่างอ่อนโยนราวกับลมใต้ปีก คำถามนั้นเรียบเฉยอย่างที่สุดแต่แววตาของเขากลับแฝงรอยสั่นไหวที่ยากนักจะอ่าน ราวกับรู้คำตอบอยู่ก่อนแล้ว หากแค่ต้องการให้นางยืนยันจากปากด้วยตัวเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาพยักหน้าเบา ๆ…ช้า ๆ ราวกับกลัวว่าแค่การเคลื่อนไหวเพียงน้อยนิดนั้น จะทำร้ายคนตรงหน้าจนยากจะเยียวยา <b><font color="#dda0dd">“เจ้าค่ะ...ข้ารักมาก” </font></b>เสียงของนางเบาราวกับเสียงลมหายใจที่รินผ่านริมผืนน้ำใต้สะพาน<b><font color="#dda0dd"> “มากจน...เหมือนกำลังถูกทรมานทั้งเป็น” </font></b>นางพูดพลางยกมือขึ้นกุมอกตัวเองแน่น น้ำตายังคงไหลพรากไม่หยุดไม่ใช่เพราะอ่อนแอ...แต่เพราะรักมากเกินจะซ่อนเก็บ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“ข้ารู้ว่าเขาโหดร้าย…ข้ารู้ว่าเขาไม่เข้าใจหัวใจใครเลย…เขาเหมือนปีศาจ...ปีศาจที่ข้าเองก็อยากหนี แต่ในวันที่ข้าเห็นเขายิ้มขืนวันที่ข้าบอกเขาไร้ใจ ในวันที่เขาทำเพียงแค่เงียบฟังข้า ไม่ตัดสิน ไม่ผลักไส…ใจข้ามันกลับสั่น มันเหมือนเด็กหลงทางที่โดนรดน้ำมนต์สาดใส่”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เสียงสะอื้นสั่นอีกครา แต่มือของหลิวอันกลับยังลูบหัวนางอย่างมั่นคง <b><font color="#000080">“ไม่ต้องกลั้น…”</font></b> เขาเอ่ยแผ่วเบา <b><font color="#000080">“พูดมาเถิด ข้าจะฟัง…ข้ายังอยู่ตรงนี้เสมอ”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินหยากลั้นไม่ไหวอีกแล้ว<b><font color="#dda0dd"> “ท่านหลิวอัน…ข้าไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ไม่อยากหลงรักคนที่ทำร้ายข้า ไม่อยากรู้สึกหวั่นไหวทุกครั้งที่เขาเฉียดมาใกล้ ไม่อยากให้ใจเต้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเขา ไม่อยากร้องไห้ทุกครั้งที่เขาเมินเฉย ข้าทรมาน ทรมานยิ่งนัก…”</font></b> นางยกมือปิดหน้าแต่ก็ยังสะอื้นออกมาอย่างอดกลั้น<b><font color="#dda0dd"> “ข้าไม่ได้ต้องการให้เขารักตอบด้วยซ้ำ ข้าแค่อยากรู้ว่าเขาจะมีหัวใจบ้างไหม ข้าอยากรู้ว่า…ในโลกที่โหดร้ายของเขานั้น...ยังมีที่สำหรับข้าหรือไม่…”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลิวอันนิ่งฟังทุกคำทุกประโยคที่ราวกับบาดลงกลางใจเขาช้า ๆ แต่เขาไม่ปล่อยมือออก ไม่ขยับไปไหน แม้หัวใจเขาจะเจ็บปวดแทบไม่อาจหายใจแต่เขาก็ยังคงลูบศีรษะนางอยู่อย่างนั้น อย่างอ่อนโยน อย่างมั่นคง อย่างคนที่รักโดยไม่หวังครอบครอง <b><font color="#000080">“หากเจ้ารู้สึกเช่นนั้น…”</font></b> เขาเอ่ยเสียงเบา <b><font color="#000080">“เจ้าก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย…ไม่เคยเลย หลินหยา”</font></b> เขาโน้มหน้าลงเล็กน้อย หน้าผากของเขาแตะเบา ๆ บนเส้นผมนาง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“เพราะหัวใจ...มันไม่เลือกตามเหตุผล มันไม่อาจห้ามได้เช่นเดียวกับข้า...ที่รักเจ้า ทั้งที่เจ้ามิได้รักข้าเลยสักนิด ข้าก็ยังอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม...” </font></b>สายลมยามเย็นพัดเอื่อยพาระลอกคลื่นในทะเลสาบกระเพื่อมเบา ๆ กลีบดอกไม้สีทองบางดอกยังลอยล่องอยู่ในอากาศ ราวกับโชคชะตายังเฝ้ามองการสนทนาอันโอบล้อมไปด้วยความรักเจ็บปวดนี้จากเบื้องบน หลิวอันกอดนางแน่นขึ้นอีกนิด ขณะที่เสียงของเขาดังขึ้นชัดเจนและอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#000080"><b>“เจ้าจะร้องไห้ต่อหน้าใครก็ได้…แต่เมื่อเจ้าร้องไห้ต่อหน้าข้าจงรู้ไว้เถิดว่า เจ้าไม่เคยต้องเผชิญสิ่งใดเพียงลำพังเลย”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เสียงสะอื้นโฮดังสะท้อนอยู่ใต้สะพานหินแห่งนั้น หลินหยาซบอกของหลิวอันอย่างไม่อายฟ้าอายดินอีกต่อไป นางร้องออกมาจากใจเหมือนเด็กที่แบกความเจ็บปวดมานานจนไหล่เล็ก ๆ นั้นสั่นสะท้านราวกับจะหักลงไปทั้งร่าง หากไม่ใช่เพราะอ้อมแขนของบุรุษผู้หนึ่งที่กอดนางไว้แน่นและมั่นคงดั่งเสาหลักของชีวิตที่ไม่เคยไหวเอนแม้ในวันที่ทุกอย่างพังทลาย เขาไม่ได้เอ่ยคำหวานไม่ได้สัญญาเรื่องความรัก หรือสิ่งใดที่เกินจริงเขาแค่อยู่ตรงนี้อย่างที่นางต้องการมาตลอด ทำไมกัน…ทำไมกันนางถึงไม่รักเขา ทำไมนางต้องทำร้ายเขาด้วย ทำไมนางต้องปฎิเสธรักเขา หัวใจเจ้าเอ่ย เหตุไฉนเจ้าถึงโหดร้ายกับข้าและคนรอบข้างถึงเพียงนี้…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“ร้องออกมาเถอะ” </font></b>เสียงทุ้มต่ำของหลิวอันเปล่งออกมาอย่างอ่อนโยน มือใหญ่ยังลูบแผ่นหลังนางอย่างอ่อนโยน <b><font color="#000080">“หากเจ้าเจ็บ...ก็ร้องออกมาให้หมด ข้ายังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน” </font></b>เขาเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ทอดมองเส้นผมของนางที่ซบกับอกตนเอง ก่อนจะเอ่ยต่อช้า ๆ และมั่นคง <b><font color="#000080">“ข้าไม่ใช่คนดี...เจ้าก็รู้ ข้าเคยทำผิดมากมาย ฆ่าคนมานักต่อนัก...ทรราชเงียบที่ใครก็หวาดกลัว แต่กับคนที่ข้ารักข้าจะดีเท่าที่ข้าจะดีได้...หรงเล่อ ลูกของข้า...และเจ้า...หลินหยา”</font></b> เขาหลุบตาลงเล็กน้อย ลมหายใจร้อนระอุจากหน้าอกของเขาสะท้อนขึ้นลงอย่างหนักแน่น <b><font color="#000080">“เจ้ารักเขา ข้ารู้ ข้าเห็นเจ้าเจ็บเพราะเขา ข้าไม่ได้โง่ ข้าไม่ได้ตาบอด แต่ข้ารู้ว่าไม่มีอะไรห้ามหัวใจคนได้ข้าไม่ห้ามเจ้าเลย ไม่เคยห้าม”</font></b> มือเขาเลื่อนขึ้นวางบนไหล่นางอย่างมั่นคง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“หากเจ้าปรารถนาจะอยู่ข้างเขา...ไปเถอะ ข้าจะไม่รั้ง...แต่จงจำไว้ ถ้าวันใดเขาทำเจ้าเสียใจ หากเขาทำเจ้าร้องไห้อีก ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร อยู่สูงเพียงใดจะเป็นเทพหรือปีศาจ ข้าจะไม่ห้ามใจข้าเหมือนวันนี้ ข้าจะลากเขาลงจากสวรรค์ ฉุดเขาขึ้นจากนรกแล้วทำให้เขารู้ว่าการทำเจ้าเจ็บปวดมันเป็นอย่างไรด้วยมือของข้าเอง”</font></b> ถ้อยคำเรียบง่าย แฝงไว้ด้วยดาบคมที่ซ่อนไว้ใต้ดวงใจที่แหลกสลาย เขาไม่พูดว่าเขารัก เพราะความรักของหลิวอันไม่จำเป็นต้องถูกเรียกเป็นถ้อยคำมันแสดงออกผ่านการยอมรับ ผ่านการปล่อยมือในวันที่เจ็บที่สุด ผ่านการกอดที่แน่นที่สุดในวันที่นางพังยับจนร้องไม่เป็นถ้อยคำ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#000080"><b>“อยู่เถิด...อยากร้องนานเท่าไหร่ก็ร้อง ข้าไม่รีบไปไหน”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ชายที่ไม่เคยง้อใครในชีวิตไม่เคยอ้อนวอนโลกไม่เคยอ่อนให้ศัตรู แต่ยอมเป็นเพียง <i><b>‘ที่พักพิง’ </b></i>ให้หญิงสาวที่ไม่เคยรักเขาเลยแม้แต่น้อย เพียงเพราะ...เขารักนาง และอยากให้เธอมีความสุข แม้ต้องเจ็บจนใจหล่นเป็นผุยผงก็ตาม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div><span><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span><font face="Sarabun" size="3"></font></span></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin </div><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์:</b> ลาภลอย (ไม้) </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ: </b> ฮืออคุณเพ๊ โอ้ยย ฮือออ.น้ำตาหยดเป็นแกลลอน อ่านไปมาเหมือนสถานะม่วงชอบกล กรี๊ด</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>รางวัล: </b>-</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3"><b>99 EXP แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point</b></font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p> <span id="docs-internal-guid-abf70216-7fff-e1a7-f415-5ffcc63c62a1"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 20 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน สะพานเฉียวฮวาซื่อ</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>อีเว้นท์รอง : เส้นทางแห่งความสุข (จบ)</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เสียงสะอื้นของหลินหยายังคงไหลผ่านช่องอกที่แนบแน่นกับอกของหลิวอัน น้ำตาของนางเปียกเสื้อของเขาเป็นวงกว้าง ทว่าเขากลับไม่ขยับ ไม่ผละ ไม่ผลัก ไม่เอ่ยแม้แต่คำหนึ่งที่จะทำให้นางต้องกล้ำกลืนเก็บมันไว้เขาเพียงกอดไว้แน่น กอดแน่นกว่าทุกคราวที่ผ่านมาราวกับจะกั้นนางจากโลกทั้งใบไม่ให้ทำร้ายนางได้อีกแม้เพียงปลายเล็บ มือหยาบของชายที่เคยจับดาบสังหารมานับร้อยค่อย ๆ ลูบเส้นผมนางเบา ๆ อย่างประคบประหงมที่สุด เหมือนกลัวว่าเพียงแรงเพียงน้อยก็อาจทำลายเธอคนนี้ให้สลายเป็นผงธุลี</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“หลินหยา…”</font></b> เขาเรียกชื่อเธอในใจซ้ำ ๆ แต่ไม่ได้เอ่ยออกมา เพียงพ่นลมหายใจแผ่วร้อนลงบนกลุ่มผมนุ่ม หัวใจของเขาหนักอึ้งจนแทบหล่น นางไม่ได้ร้องไห้เพราะเขาทำร้ายนาง แต่เพราะนางรักใครอีกคน แล้วต้องมาทำร้ายเขาผู้ซื่อสัตย์ต่อนางอย่างหมดหัวใจ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกราวกับทั้งโลกทรุดลงใต้อุ้งมือแม้กระนั้น...เขาก็ไม่โทษนาง ไม่เคยคิดจะโทษ<b><font color="#000080"> "ข้ารู้..." </font></b>เขากระซิบชิดหูนาง <b><font color="#000080">"เจ้าร้องเพราะเจ้าเป็นคนดี...เจ้าเสียใจที่ทำร้ายข้า" </font></b>เขายิ้มบางอย่างที่ไม่มีใครมองเห็นในความเงียบและแสงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบสะพาน</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“แต่ข้าไม่เคยรู้สึกว่าเจ้าทำร้ายข้าเลยนะ เจ้าเพียงเป็นเจ้าเท่านั้นและข้ารักเจ้า...ในแบบที่เจ้าเป็น”</font></b> เขาไม่อยากปล่อยนางเลยแต่ก็รู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์จะกักขัง บางที…นี่อาจเป็นคำตอบของหัวใจเขาเหมือนกัน รักไม่ใช่การได้ครอบครองเสมอไป บางครั้งการยืนอยู่ใกล้ ๆ อย่างเงียบงัน เป็นที่พึ่งพา เป็นสิ่งเดียวที่มอบให้นางได้ทั้งหมด ก็คือความรักรูปแบบหนึ่งและเป็นรูปแบบที่เขาพร้อมจะให้ต่อไปไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด ไม่ใช่ฐานะหวางผู้สูงศักดิ์ ไม่ใช่สามี ไม่ใช่แม้แต่คนรัก…แต่เป็น <b><i>‘คนของเธอ’ </i></b>ที่จะอยู่ตรงนี้เสมอ</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">“ข้าจะอยู่ตรงนี้ตลอดไป ไม่ว่าสถานะใดก็ตาม”</font></b> เขากระซิบเสียงแผ่วเบามั่นคงราวสาบานต่อฟ้า แล้วแสงสุดท้ายของตะวันก็ส่องผ่านระหว่างกลีบกุหลาบสีทองบางเบาที่ลอยละล่องขึ้นอีกครั้งราวฟ้าจะเป็นพยานต่อพันธะเงียบงันที่ทั้งสองเพิ่งสร้างขึ้นในวันซึ่งเต็มไปด้วยน้ำตาและความรักที่ไม่มีชื่อเรียก</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลิวอันนั่งนิ่งอยู่กับหลินหยาในอ้อมแขนที่ริมสะพานหินท่ามกลางสายลมเย็นยามค่ำและเสียงใบไม้ไหวดังแผ่วราวบทเพลงกล่อมใจ ดวงตาเรียบนิ่งของชายผู้ผ่านสงครามมานับไม่ถ้วนทอดมองใบหน้างดงามที่ยังมีร่องรอยน้ำตา หลินหยาร้องไห้จนหมดแรงร่างบางเอนพิงซบอกเขาแน่นิ่ง ราวกับสุดท้ายแล้วนางก็ยอมให้ความอ่อนล้าเข้าครอบครอง</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b><font color="#000080"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#000080">"นอนเถอะ...ข้าจะพาเจ้ากลับบ้านเอง"</font></b> เสียงของหลิวอันต่ำและทุ้มนุ่ม หยาดน้ำค้างเกาะตามเส้นผมของทั้งสองคนแต่ไม่มีใครใส่ใจ เพราะเวลานี้ โลกทั้งใบของเขาอยู่เพียงในอ้อมแขนที่กำลังกอดหลินหยาเท่านั้น เขาไม่อยากปลุกนางไม่อยากรบกวนช่วงเวลาอันเปราะบางเช่นนี้ จึงปล่อยให้นางหลับไปทั้งน้ำตาอย่างอ่อนแรง แล้วจึงกระซิบเบา ๆ ข้างใบหู "<b><font color="#000080">หากเจ้าไม่อยากกลับจวนข้า…อยู่บ้านหลังเล็กนั่นต่อไปเถอะ ไม่เป็นไร ข้าแค่อยากให้เจ้าสบายใจ ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด ข้าก็จะส่งคนคอยดูแลเงียบ ๆ อยู่ดี"</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">หลังถ้อยคำสุดท้ายตกกระทบลมฟ้า หลิวอันก้มหน้าลงช้า ๆ ซบริมฝีปากบนเส้นผมอ่อนนุ่มของหญิงสาวที่เขารักด้วยความระมัดระวังจูบแผ่วเบาแต่เปี่ยมด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่เคยเอ่ยเป็นคำ เป็นจุมพิตเดียวที่เขายอมให้ตนได้ <b><i>‘เอาเปรียบ’</i></b> นาง...จุมพิตของคนแพ้ ผู้ยอมแพ้ต่อความรักของตัวเอง</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">เขาประคองร่างที่หลับใหลขึ้นสู่อ้อมแขน แขนแข็งแกร่งแต่โอบอย่างอ่อนโยน ราวกับกลัวว่านางจะตื่นจากฝันอันโหดร้ายและพบว่าโลกยังคงโหดร้ายเช่นเดิม<b><font color="#000080"> "หลินหยา...ข้าไม่มีวันเป็นเจ้าของเจ้าได้ แต่ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เจ้าโดดเดี่ยว"</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ร่างสูงของหลิวอันเดินอย่างมั่นคงท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดลงบนทางหิน ท่ามกลางเมืองหลวงที่เงียบงันยามค่ำคืน เขาเดินผ่านตรอกซอกซอย ท่ามกลางบ้านเรือนที่ปิดไฟหมดแล้ว เสียงฝีเท้าเขาหนักแน่นและนิ่งเงียบ มีเพียงเสียงของหัวใจที่ยังเต้นแรงกับความรักอันเศร้าสร้อย เขาจะพานางกลับบ้านจะพานางกลับไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย ที่นางสามารถหลับใหลโดยไม่ต้องหวาดกลัว ที่ซึ่งไม่มีใครแตะต้องนางได้อีก เว้นเสียแต่ใครคนหนึ่ง ใครคนนั้น...ที่หลินหยามอบหัวใจไปให้แล้ว ต่อให้นั่นไม่ใช่เขา หลิวอันก็จะยังพานางกลับอย่างดีที่สุด...ในฐานะคนที่รักอย่างไม่มีเงื่อนไข</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin </div><br></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์:</b> ลาภลอย (ไม้) </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ:</b> โอ้ยยยย ใจฉัน จางกงกงเข้ามาเห็นไหมเนี้ย นางแคร์น้องบ้างไหมอีตาห่าวหมิง</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3"><b>รางวัล:</b> -</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p> <p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-9e3b3028-7fff-04f3-097e-5fe540477247"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" style="" face="Arial">วันที่ 30 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เวลา 17.00 - 18.00 น.</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">แสงอาทิตย์ยามเย็นคล้อยต่ำ ละอองทองสาดส่องเหนือทะเลสาบเยว่ปิงเหอจนผิวน้ำสั่นระยับดังผืนแพรแพรวพราว ลมสายอ่อนพัดพลิ้ว กลีบดอกไม้ที่ปลิวมาจากริมฝั่งโปรยปรายลงแตะต้องผิวน้ำ เกิดเป็นระลอกคลื่นน้อยใหญ่กระจายไปไกลสุดสายตา ท่ามกลางภาพอันงดงามนั้น </font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">สะพานเฉียวฮวาซื่อ ทอดโค้งอ่อนช้อยประหนึ่งพู่กันของเทพเซียนที่วาดเส้นสีขาวพาดผ่านฟากฟ้าและน้ำ สะท้อนประกายแสงสุดท้ายของวันราวกับเส้นรุ้งทอง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">จี เทียนเต้า เดินโซเซขึ้นสะพานด้วยร่างผอมแห้ง เสื้อผ้าขาดเกรอะฝุ่น หัวล้านมันวาวตัดกับเครายาวรุงรัง เขายกมือปัดกลีบดอกไม้ที่ปลิวมาต้องบ่า พลางหัวเราะคิกคัก</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“ฮ่า…ฮ่า…นี่มันมิใช่สะพาน หากแต่เป็นมังกรขาวที่ทอดกายให้ข้าเหยียบ ข้าต่างหากคือผู้บังคับขี่เซียนมังกร หาใช่คนบ้าพเนจรไม่!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เสียงหัวเราะพร่า ๆ ของเขาก้องสะท้อนอยู่ใต้โค้งสะพาน ผสานไปกับเสียงนกน้ำที่โบยบินกลับรัง ร่างซูบซีดนั้นเดินพลางโบกมือราวกับกล่าวสุนทรพจน์ให้ผู้คนที่ไม่มีอยู่จริง ตาเป็นประกายคลุ้มคลั่งแต่ก็เต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวอันลึกซึ้ง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">บางคราวเขาหยุดยืนกลางสะพาน ก้มหน้าลงจ้องเงาของตนเองในผืนน้ำ แววตาสั่นไหว คล้ายเห็นชายชราผู้ถูกโลกทอดทิ้งตั้งแต่ยังเยาว์วัย สะท้อนกลับมาด้วยความเศร้าหมอง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เขาพึมพำเบา ๆ </font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“…สวรรค์มิยุติธรรม…โลกก็ไร้เมตตา… เหตุใดจึงเหลือเพียงข้าเพียงลำพัง”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">ทว่าเพียงครู่เดียว เขาก็ยกศีรษะขึ้น หัวเราะร่าอีกครั้ง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“หึ…หากโลกไม่เมตตา ข้าก็จะเป็นผู้สร้างโลกใหม่! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">กลิ่นกายเปรี้ยวฉุนของเขาลอยปะปนไปกับสายลมยามเย็น จนคู่รักหนุ่มสาวที่เดินมาบนสะพานถึงกับเบือนหน้าหนีแอบปิดจมูก แต่เขามิได้ใส่ใจแม้แต่น้อย ยังคงเพ้อเจ้อบรรยายตนเองเป็นมหาเซียน เป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เป็นวีรบุรุษในนิยายที่ไม่มีผู้ใดบันทึก</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">สะพานเฉียวฮวาซื่อในยามเย็นนั้น เงียบสงบเพียงผิวเผิน แต่ในความเพ้อคลั่งของจี เทียนเต้า มันกลับกลายเป็นเวทีใหญ่ของโชคชะตา </font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">ที่เขาชายแก่หัวล้านผู้ถูกทอดทิ้ง ยังคงเชื่อมั่นว่าโลกทั้งใบกำลังจับตามองอยู่</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><br><p></p> <p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-19769e3c-7fff-e71f-7af4-e2f5db74776b"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" style="" face="Arial">วันที่ 1 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เวลา 12.00 - 13.00 น.</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เวลาสายล่วงเลยมาถึงเที่ยงวัน แสงอาทิตย์สาดส่องลงบน สะพานเฉียวฮวาซื่อ ที่ทอดตัวโค้งอ่อนช้อยทางตอนใต้ของทะเลสาบเยว่ปิงเหอ จี เทียนเต้า เดินโซเซเข้ามา </font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">ร่างผอมแห้ง เสื้อผ้าขาดรุ่ย เครารุงรังสะบัดไปตามแรงลม มือทั้งสองแกว่งไปมาเหมือนพยายามปรับสมดุลกับโลกที่หมุนเร็วเกินไป</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">สะพานไม้โค้งทอดเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว น้ำใสสะท้อนเงาสะพานและท้องฟ้าเป็นลายริ้วประหลาด เสียงน้ำซ่าเบา ๆ ปะปนกับเสียงเหยียบไม้ของเขา ราวกับสะท้อนทุกฝีเท้าที่เขาก้าวไป</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“สะพานเอ๋ย! เจ้าโค้งงดงามดั่งสตรีผู้สูงส่ง…แต่ข้า…ข้าหัวล้านผอมแห้ง จะยืนอยู่บนเจ้า! ฮ่าๆๆ! โลกทั้งใบคงมิอาจกีดข้าได้!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เขาหยุดกลางสะพาน หันหน้าไปทางน้ำ มองเงาของตนสะท้อนอยู่บนผืนน้ำ เขาหัวเราะคิกคัก พลางเพ้อเจ้อกับเงาของตนเอง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“เจ้า…น้ำ…เจ้าสะพาน…เจ้าทั้งหมดต้องฟังข้า! ฮ่าๆๆ! ข้าคือเทียนเต้า ผู้ที่โลกทอดทิ้ง แต่ยังคงสง่างามเหนือทุกสิ่ง!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">บางครั้งเขาก้มลงแตะน้ำ สายตาลุกวาว เหมือนพูดคุยกับสายน้ำ</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“เจ้ามองข้าใช่ไหม…เจ้าน้ำใส! ข้าจะไม่ไหลไปตามใคร ฮ่าๆๆ! ข้าจะเป็นผู้ยืนอยู่บนสะพานแห่งโลกทั้งใบ!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เขาเดินโซเซวนไปมา เสียงหัวเราะ แววตาเพ้อคลั่ง และมือที่โบกสะบัดทำให้สะพานไม้โค้งอ่อนช้อยนี้ราวกับมีชีวิต ตอบสนองต่อความบ้าคลั่งของชายแก่หัวล้านผู้หนึ่ง เสียงสะท้อนจากน้ำและไม้ทำให้ทุกฝีเท้าดูยิ่งใหญ่เกินกว่าความเป็นจริง ราวกับสะพานเฉียวฮวาซื่อทั้งหลังกลายเป็นเวทีของความเพ้อเจ้อกลางแสงเที่ยง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เขายืนอยู่กลางสะพาน หัวเราะ กวาดสายตามองทะเลสาบ และพูดเพ้อพลางปรบมือ</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“ะเลสาบเยว่ปิงเหอ! เจ้าสวยงามเหลือเกิน แต่ข้าจะสวยงามยิ่งกว่า! ฮ่าๆๆ! โลกทั้งใบต้องจำข้า!”</font></span></p><br><p></p> <p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-3dce6cb4-7fff-a05e-bee0-3b9b65855274"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" style="" face="Arial">วันที่ 2 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เวลา 06.00 - 07.00 น.</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">แสงแรกของดวงอาทิตย์ยังอ่อน แต่สะท้อนบน สะพานเฉียวฮวาซื่อ ที่ทอดโค้งอ่อนช้อยทางตอนใต้ของ ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ </font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">ร่างผอมแห้งของ จี เทียนเต้าโซเซมาถึงสะพาน เสื้อผ้าขาดรุ่ย เครารุงรังปลิวตามแรงลม มือทั้งสองแกว่งไปมาเหมือนกำลังพยายามโอบอุ้มสะพานและสายน้ำให้เป็นหนึ่งเดียวกับเขา</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เขาหยุดยืนกลางสะพาน พลางหัวเราะคิกคักและพูดเพ้อคนเดียว</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“ข้าเทียนเต้า…โลกทั้งใบทอดทิ้งข้า แต่สะพานนี้…สะพานนี้เข้าใจข้า ฮ่าๆๆ! ข้าจะเพ้อคลั่งกับเจ้า…เจ้าธารน้ำ…เจ้าหิน…เจ้าราวไม้…เจ้าจะฟังข้าทุกคำพูด!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">ร่างผอมแห้งโซเซไปตามความโค้งของสะพาน มือจับราวไม้ พลางพึมพำกับตัวเอง</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“เจ้าสายน้ำ…เจ้าก้อนหิน…เจ้าลม…เจ้าสะพาน…ทุกสิ่งต้องฟังข้า ข้าจะเพ้อคลั่งกับเจ้า…ข้าจะรู้จักเจ้าให้หมด…ไม่มีใครหยุดข้า ฮ่าๆๆ!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">บางครั้งเขาก้มลงสัมผัสน้ำเย็นจากทะเลสาบ พลางหัวเราะแหบพร่า มือข้างหนึ่งแตะราวไม้ ขยับตัวตามแรงลมและเพ้อคลั่งของตัวเอง เสียงสะท้อนของหัวเราะและคำพูดเพ้อบนสะพานทำให้ทุกก้าวเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและความโดดเดี่ยว</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">เขาหยุดกลางสะพาน เงยหน้ามองท้องฟ้าและทะเลสาบที่สะท้อนหมอกบาง ๆ มือกวักอากาศรอบตัว พลางพูดคนเดียวเสียงแหบ</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">“ข้าเทียนเต้า…ผู้บ้าคลั่ง…ผู้ยิ่งใหญ่เหนือสะพานและน้ำนี้…แม้โลกทั้งใบไม่เข้าใจข้า ข้าก็จะเพ้อคลั่งตรงนี้…ให้สะพานและน้ำเป็นพยาน ฮ่าๆๆ!”</font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Arial">ร่างผอมแห้งของชายแก่หัวล้านโซเซไปตามความโค้งของสะพาน พลางหัวเราะและเพ้อคลั่ง เสียงน้ำไหลจากทะเลสาบ เสียงลม และเสียงหัวเราะเพ้อของเขา </font></span></p><font size="4" face="Arial"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" style="" face="Arial">ผสมกันเป็นท่วงทำนองบ้า ๆ ที่สอดประสานกับความเงียบและความกว้างใหญ่ของทะเลสาบเยว่ปิงเหอ</font></span></p><p></p>
หน้า:
[1]