กองพระภูษา

Watcher โพสต์ 2024-7-10 16:28:28

LuBairan โพสต์ 2024-7-11 01:09:56

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LuBairan เมื่อ 2024-7-11 05:07 <style>

#boxcorecenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/J5ZfEJ2.png");
}
</style>

<style>
#boxR0LE {
width: 600px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/PNPim8Q.png");}
</style>

<div id="boxcorecenter">
<div align="center">

 

<div id="boxR0LE">

<img width="450" src="https://i.imgur.com/aDtIaPZ.png" border="0" alt="">
 
รับอาภรณ์ 
 
<div align="left">


ใคร ๆ ต่างก็เห็นว่านางเข้มแข็งเช่นภูผา สตรีที่พึ่งเผชิญกับการถูกคนแปลกหน้าก้าวเข้ามาด่าฉอด ๆ แล้วยังสามารถหาช่องโต้กลับได้อย่างหมดจดนับว่าเป็นหญิงฉลาดมากความสามารถ ท่วงท่าที่นางใช้เพื่อต่อกรกับคนเอาแต่ใจจัดว่าองอาจ แต่ในขณะเดียวกันกลับไม่มีใครสักคนรับรู้ถึงความเปราะบางภายใต้หน้ากากที่เรียกว่า ‘ผู้เก่งกาจ’
 
ไป๋หรั่นยกมือขึ้นจับไหล่ที่ถูกทุบตี ใบหน้างามบูดเบี้ยวเล็กน้อยเกรงว่าหลังจากนี้คงต้องปวดเนื้อปวดตัวไปอีกสักพัก.. โชคยังดีที่ตลอดทางหลังจากผ่านมรสุมก่อนหน้านี้มาก็ไม่เหลือผู้คนแล้ว ลู่เหม่ยเหรินลอบจัดเสื้อผ้าหน้าผมเท่าที่ตัวเองทำได้ นางปิดเปลือกตาลงเรียกคืนความสงบนิ่งให้กลับมา ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นในยามที่ย่างกายเข้าไปยังเขตกองพระภูษา
 
ที่นี่ตลอดสองฝั่งมักมีแต่ราวแขวนผ้า พร้อมด้วยคนดูแลมากมายที่ประเดี๋ยวช่วยกันแขวน ประเดี๋ยวช่วยกันปลด ไป ๆ มา ๆ ก็มีอีกคนรีบพับผ้าแล้ววิ่งไปอีกทาง ดูแล้วคึกคักราวกับตลาดค้าผ้าที่นางเคยไปมาก่อน … หากเป็นปกติแล้วนางอาจจะอยากสอบถามทางใครสักคนว่าสถานที่รับอาภรณ์ตำแหน่งอยู่ที่ใด แต่ด้วยสภาพแบบนี้ ไป๋หรั่นหัวเราะเพียงเสียงเย็นอยู่เพียงลำพัง นางใช้สายตากวาดมองขณะพิจารณาโดยรอบที่แบ่งออกเป็นเรือนแต่ละเรือน ผนวกกับคิดคำนวนดูลำดับความสำคัญแล้วจึงได้ตัดสินใจก้าวเข้าไปยังเรือนใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางกองพระภูษา
 
“ เหลือชุดอีกกี่ตัว ” น้ำเสียงเรียบนิ่งดังขึ้นจากใจกลางฝ่ายพระคลังของกองภูษา
 
“ สั่งตัดเพิ่มแล้ว คาดว่ายังที่มีอยู่ยังสามารถรองรับเหม่ยเหรินที่เข้ามาได้ขอรับ ”
 
ท่าทางหนนี้นางจะเดาถูก
 
“ ใต้เท้า.. ข้ามารับชุดเหม่ยเหรินเจ้าค่ะ ”
 
เสียงหวานดังขึ้นกลางความวุ่นวายของเหล่าคนทำงาน เสมียนน้อยที่พึ่งจะรายงานเรื่องให้หัวหน้าทราบเมื่อเห็นว่ามีแขกก็ลอบมองเล็กน้อยก่อนจะตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ผิดกับหัวหน้าฝ่ายพระคลังกองภูษาที่แค่กล่าวขึ้นโดยไม่มองว่า “ ชื่อ ”
 
“ ลู่ไป๋หรั่น ”
 
สายตาเฉียบคมของผู้ดูแลบัญชีกองภูษาเหลือบมองมาเล็กน้อย ก่อนจะเบี่ยงสายตาตรวจดูรายชื่อในมือ
 
“ เจ้า หยิบชุดเหม่ยเหรินให้นางหนึ่งชุด ”
 
คำสั่งการของหัวหน้ามีผลทันที เสมียนน้อยที่หน้าแดงซ่านก้มหน้าก้มตารีบวิ่งไปหยิบเอาชุดเหม่ยเหรินมาส่งให้กับหญิงสาว ไป๋หรั่นย่อลงเป็นการขอบคุณเล็กน้อยตามมารยาทก่อนจะใช้สองมือรับอาภรณ์สีอ่อนตามาแนบที่อก
 
“ ลู่เหม่ยเหริน ทางด้านขวามือห้องให้ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ เมื่อเปลี่ยนเสร็จแล้วหากไม่พอดีตัวท่านสามารถไปที่ฝ่ายตัดเย็บที่เรือนซ้ายมือได้ ที่นั่นจะให้ความช่วยเหลือท่านเอง ” โจวเฉียนฟานแม้จะแต่งกายสีหวานแหววแต่คำพูดคำจากลับติดไปทางแข็งกระด้างทั้งยังเย็นชาเป็นอย่างมาก หลายวันมานี้เขาพูดปากเปียกปากแฉะกับว่าที่สนมไปหลายราย จำนวนคำพูดในปัจจุบันจึงน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
 
“ ขอบคุณใต้เท้า ” ไป๋หรั่นรับคำเพียงเท่านั้น นางย่อกายอีกครั้งเป็นการร่ำลา ก่อนจะเบี่ยงกายไปเยือนยังพื้นที่เปลี่ยนอาภรณ์ นางใช้เวลาอยู่ในนั้นไม่นานก่อนจะก้าวออกมาอีกครั้งภายใต้อาภรณ์สีขาวสะอาดราวปุยเมฆ แต่ก็คงสีสันความอ่อนหวานไว้ด้วยสายคาดเอวและผ้าคล้องแขนที่เป็นสีชมพูผ้าโปร่งส่งให้ผู้สวมใส่อ่อนหวานราวสาวแรกรุ่น ติดก็แต่แขนเสื้อที่… รุ่มร่ามไม่น้อย ดรุณีหยกยกมือขึ้นมองแขนเสื้อที่คลุมทั้งแขน ลากไปจนจะถึงพื้นแล้วก็ได้แต่หัวเราะแห้ง ๆ ไม่รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่สมควรต้องไปปรับแก้หรือไม่ แต่ถ้าหากจำไม่ผิด… เหล่าสตรีที่เดินสวนนางไปหลายคนก็จัดได้ว่ามีแขนเสื้อที่ยาวพอจะใช้พันรอบเอวได้อีกหลายทบ
 
ช่างมันเถอะ นางคิดเงียบ ๆ ก่อนจะตัดสินใจพาตัวเองเดินกลับเรือนเมิ่งเหยา


 <div align="center">
<img width="450" src="https://i.imgur.com/F56Ani1.png" border="0" alt=""> 


ชื่อชุด : ชุดเหวินเฉิน 
คำอธิบายชุด : <-i><-b> ‘ ดั่งสายหมอกยามรุ่งสาง พานวลนางฉานฉาย’<-/b><-/i><-/font> อาภรณ์ขาวสัมผัสนุ่มที่ตัดเย็บเข้าทรวงทรงแต่เพียงพอดีนี้เป็นผลงานการออกแบบของ <-i><-b>‘ หงลี่หยาน • รองหัวหน้านางกำนัลฝ่ายตัดเย็บ ’<-/b><-/i><-/font> ผู้โดดเด็ดในซ่อนฝีเข็มและขับเน้นรูปร่างของอิสตรี โดยนางเลือกสรรวัตถุดิบชั้นเลิศที่หลากกลเม็ดเพื่อให้ได้มาซึ่งผลงานที่ดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นผ้าไหมหิมะเรียบลื่นละมุนผิวที่มีสรรพคุณพิเศษในการรักษาความเย็นที่เหมาะสำหรับจะใส่ในหน้าร้อน รวมไปถึงผ้าคาดเอวสีกลีบบุปผาที่ทำมาจากผ้าโปร่งก็ยังมีลูกเล่นที่ซ่อนเลื่อมลายไหมเงินระยิบระยับยามเมื่อต้องแสง ทางด้านแขนเสื้อก็ไม่น้อยหน้า นางจงใจตัดเย็บให้ยาวเป็นพิเศษเพื่อชูโรงในความสุขสบายของเหล่าเหม่ยเหริน พร้อมกับกำชับว่า <-i><-b> ‘ สาวงามมีหน้าที่ปรนนิบัติ การทำตัวให้ดูอ่อนหวานก็มีผลดีต่อบุรุษ หากสวมอาภรณ์นี้ร่ายรำต่อหน้าฝ่าบาท ร้อยทั้งร้อยย่อมต้องตกรางวัลให้อย่างแน่นอน ’<-/b><-/i><-/font> 

ลิงค์ภาพ : h ttps://i.imgur.com/htVzIIJ.png

</div>

</div>

 

</div></div> </div> 

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-14 13:30:25

FuMi โพสต์ 2024-7-19 01:38:07

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-25 22:08:24

LuBairan โพสต์ 2024-8-1 21:32:04

Longyue โพสต์ 2024-8-4 15:37:03

<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
width: 1000px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
width: 850px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
 
<div id="boxhuan02">
<center>
</center>
<img width="500" _height="500" src="https://i.imgur.com/7grM4yF.jpeg" border="0" alt="">
 
<center>
มารับชุดแล้วค้าบบบ @Admin
</center>
 
 

<center>

CHAPTER 17.4

</center>

</center>
 
<center>

วันที่ยี่สิบแปดเดือนเจ็ดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
วันพุธ เวลา 12.00 น.
</center>
 
 
<div align="left">

หญิงสาวชาติกำเนิดสูงส่งที่เข้าวังมาพร้อมกับใบหน้าเย่อหยิ่งมีอยู่หลายคน มุมปากประดับรอยยิ้มหวานละไมและท่วงทีที่หาได้เกรงกลัวต่อผู้ใดเช่นหญิงสาวตรงหน้าก็หาได้อย่างดาษดื่น แต่ละนางล้วน ‘ไม่ตายดี’
 
 

ความจริงหญิงสาวผู้อยู่ต่อหน้าโจวเฉียนฟานก็แคล้วคลาดจากความตายมาแล้วคราหนึ่ง ทว่านางมิได้เรียนรู้การวางตัวเพิ่มขึ้นเลยสักนิด ‘นายหญิงน้อยตวนมู่’ เวลานี้เอนกายอยู่บนเก้าอี้รับรองที่บ่าวรับใช้ยกมาให้ ในมือประคองพัดกลมโบกคล้ายร้อน ท่วงท่าเฉิดฉันแฝงความโอหังถึงเจ็ดส่วน
 
 

ครั้นเห็นโจวเฉียนฟานเต็มตา นางก็ยกพัดขึ้นปิดปาก นัยน์ตาแฝงแววหยอกล้อ
 
 

“ชุดของเจ้า— งดงามราวกับเทพสวรรค์ มองดูแล้วไม่เบื่อหน่ายสายตา เหตุไฉนไม่เปลี่ยนเครื่องแบบขันทีและข้าราชการเป็นเช่นนี้บ้างเล่า ชุดของพวกเขาอึมครึมสิ้นดี!”
 
 

“ถวายบังคมนายหญิงน้อย” โจวเฉียนฟานเมินถ้วยคำก่อนหน้าของหลงเยวี่ยจนหมดสิ้น ทว่าก็ทำความเคารพอย่างเหมาะสมตามพิธี
 
 

จือซินที่ติดตามมาด้านข้างรีบเอ่ยแจ้งธุระ “นายหญิงน้อยมารับชุดประจำตำแหน่งเหม่ยเหริน”
 
 

“อ้อ—” โจวเฉียนฟานเอ่ยรับหนึ่งคำ แล้วหันไปสั่งการคนใต้บัญชา ไม่นานก็มีขันทีท่าทางคล่องแคล่วว่องไววิ่งกุลีกุจอมาทางหลงเยวี่ย “นายหญิงน้อยนี่คือชุดประจำตำแหน่งเหม่ยเหรินพ่ะย่ะค่ะ เรียกว่า ชุดเหวินเฉิน ออกแบบอย่างงดงามปราณีต นายหญิงน้อยเชิญลองชุดก่อนทางด้านนี้ หากมีจุดไหนระคายเคืองร่างกายอันล้ำค่าจนรู้สึกไม่สบายตัวแล้วละก็…บ่าวจะได้เร่งรีบแก้ไขให้นายหญิงน้อยทันที พวกเจ้า พวกเจ้าวางมือก่อน มาช่วยนายหญิงน้อยเปลี่ยนชุด ส่วนพวกเจ้าออกไปให้หมด”
 
 

ขันทีคนดังกล่าวสั่งอย่างเป็นงานเป็นการ แล้วผายมือไปที่หอ้งลองชุด “นายหญิงน้อยเชิญทางนี้”
 
 

หลังปรับแก้ชุดประจำตำแหน่งเรียบร้อยแล้ว หลงเยวี่ยก็ออกจากห้องลองชุดด้วยอาภรณ์อันงดงามประจำตำแหน่ง หญิงสาวที่ชมชอบแต่งกายด้วยสีสันฉูดฉาดและลายผ้าปักอันประณีตเช่นนาง ยอมแต่งกายในเครื่องแบบเฉกหญิงทั่วไปย่อมคิดเคืองในใจเป็นธรรมดา
 
 

ระยะหลังมีแต่เรื่องไม่ได้ดั่งใจ ใบหน้างามแฝงความไม่พอใจอย่างเลือนราง
 
 

“นายหญิงน้อย—กฎของวังความจริงก็ไม่ได้เข้มงวด ท่านสวมอาภรณ์นี้แล้วงดงามเจิดจริส ถ้าประดับปิ่นอีกเล็กน้อยสวมเสื้อคลุมโปร่งบางบ้าง…นอกจากจะดึงดูดหัวใจผู้มองแล้วจะยิ่งส่งเสริมให้ท่านงามหยดย้อยขึ้นไปอีก—-”
 
 

ผู้ใดบ้างไม่ชมชอบคำเยินยอโป้ปดอันหอมหวาน
 
 

หลงเยวี่ยยกมุมปากเหยียดรอยยิ้ม “กองพระภูษามีเจ้าช่างเจรจาพาที ตกรางวัล” จือซินเดินไปมอบเงินถุงหนึ่งแก่ขันที พร้อมกับที่เขาโขกศีรษะเอ่ยคำขอบคุณเสียยาวเหยียด
 

</div>
</div>

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

กองพระภูษา