อุทยานชุนเหอจิ่งหมิง - หน้า 2 - เขตพระราชฐานชั้นใน - The Myth of Han

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-29 07:56:48

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2024-7-29 07:59 
<style>
#Hua01 {
 border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/BQWz3NC.jpg"); }
#Hua02 {
 border: 0px solid;
 width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #262341;}
#Hua03 {
 border: 0px solid;
 padding: 0px 50px;
 width: 75%;}
#Hua04 {
 border: 0px solid;
 padding: 30px;
 width: 300px;
 box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
 background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">

<div id="Hua01" style="">
<div id="Hua02" style="">
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/CvdPuBr.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -300px; text-align: center;">
<img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""> 
 อิจีเหม่ยเหริน อิคางคกขึ้นตั่งบัลลังภ์หงส์ วันที่ยี่สิบแปด ชีเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ ต้นยามไฮ่ (21.30 น.) 
<div style="margin-top: -300px; ">
<div style="height: 378px; background-image: url('https://i.imgur.com/IYOjc3Z.png');
background-position : right top;
background-repeat: no-repeat;"></div></div>
</div> 
<div style="margin-top: -100px;">
<div id="Hua03" style="">
<div align="left" style="">

 เสียงประหลาดแว่วดังเข้ามากระทบกับใบหูของสตรีผู้หมายมั่นนั่งซึมซับบรรยากาศยามราตรีกาลในคิมหันต์ฤดูจนต้องลืมตาขึ้นมาเพื่อมองหาต้นเสียงของมัน  เสียงที่นางได้ยลยินคือเสียงฝ่ามือกระทบเนื้อหนังอันคุ้นเคย ทั้งยังมีแว่วเสียงของการทะเลาะเบาะแว้งอย่างรุนแรงจนรบกวนการพักผ่อนอย่างถึงที่สุด 
แม้ว่าที่จริงในเวลานี้ไม่น่าจะมีผู้ใดมานั่งเล่นเช่นนางก็เถิด  ทว่าในอุทยานกลางดึกเช่นนี้ก็ใช่ว่าจะสามารถทะเลาะกันใหญ่โตเสียงดังน่ารำคาญได้ "เป็นเพียงนังเหม่ยเหรินปลายแถว เจ้ากล้าดัดจริตชะม้อยชะม้ายชายตาหน้าขาวหน้าเทาเดินผัดผ่านไปมาอ่อยฝ่าบาทงั้นหรือ"</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "เจ้ากล่าวเกินจริงแล้ว" </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "เกินจริงอย่างไร พวกข้าแลเห็นเช่นนี้  นับตั้งแต่เจ้าเข้ามาได้เป็นเหม่ยเหรินเลยทันทีคงไม่สำเนียกรากเหง้า" เอาแล้วเหวย...จะตบกันแล้ว เว่ยเจียเหลียนฮวาผู้ต้องการความสงบยิ่งกว่าสิ่งใดนั้นก็เดินไปตามเสียงสตรีทะเลาะกันเพื่อรับฟังข้อมูลให้มากขึ้น...และใส่ใจความเป็นไปของผู้คนมากขึ้น เห็นท่าทียังไม่ง้างมือนางก็รั้งรอไว้ก่อน  หากจะต้องช่วยเหลือผู้คน ก็ต้องช่วยตอนจวนตัว "อินังจีเหม่ยเหริน อินางคางคกขึ้นตั่งบัลลังภ์หงส์ ไม่เคยตระหนักเจียมเนื้อเจียมตัวของเจ้าเอง" สตรีผู้โมโหเป็นแกนนำของขบวนสตรีวังหลังราว ๆ สี่ห้าคนเอ่ยพร้อมกับจิ้มนิ้วที่หน้าผากมนของอีกฝ่าย "การกระทำของเจ้านั้นทำข้ารังเกียจราวกับเจ้ามาขี้ใส่ดวงใจข้า  ขี้เป็นก้อนไม่พอ ซ้ำร้ายยังเหลวเป็นน้ำ  จนมันชุ่มทั้งหัวใจ ข้ารังเกียจเจ้านัก นางตัวดี !!!!" อะไรน่ะ--- ทว่าไม่ทันจะงุนงงดีก็ต้องเร่งฝีเท้าเข้าไปรั้งข้อมือบางของสตรีผู้สูงกว่า(ด้านร่างกาย)ไม่ให้ลงน้ำหนักตบตีซ้ำอีกครั้ง  เมื่อร่างบางของสตรีผู้สูงศักดิ์ที่สุดในบรรดาพระสนมยามนี้ปรากฎตัวขึ้น บรรดาพระสนมยศต่ำกว่านางก็พากันเร่งยอบกายถวายความเคารพ</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "ขอคาราวะเว่ยเจียเจี๋ยอวี๋เจ้าค่ะ"</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "เสียงดัง น่ารำคาญนัก ซ้ำร้ายยังมาตบกันอีก" สุรเสียงของสตรีทรงอำนาจเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับปล่อยข้อมือของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ "ไหนเหม่ยเหมยทั้งหลายลองเอ่ยดูสิ ว่าหากเสียงของพวกเจ้ามันดังออกไปจะถึงหูผู้ใดบ้าง"</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> ดวงตาที่เคยแสดงความเฉยชาอย่างเกียจคร้านก่อนหน้านี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความคมปลาบเฉือนเข้าไปในแก่นความรู้สึกหวั่นเกรงของสตรีทั้งหลาย  หากลองตริตรองดูให้ดี หนึ่ง สตรีผู้นี้พ่วงสกุลเว่ยเจีย สกุลของเจ้ากรมโยธาธิการ สอง สตรีผู้นี้ได้รับยศฐาอันสูงกว่า สาม นางได้รับความโปรดปรานมากที่สุดในยามนี้</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> กับหวงตี้ที่เพียงเปรยตาก็หวั่นเกรงแล้ว นับว่าการได้รับความโปรดปรานเช่นที่มีข่าวลือจึงนับว่าไม่อาจมอบข้ามได้แม้เพียงนิดก็ตาม</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "ขออภัยเจ้าค่ะ  พวกเหม่ยเหมยเพียงต้องการสอนสั่งในฐานะพี่น้องร่วมวังก็เท่านั้น"</div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "สอนสั่ง ? คำนี้ใช้สำหรับผู้ที่กระทำได้ดีกว่าหรือเปล่า ?  จากที่ข้าเห็น เจ้าก็ไม่ได้ดีเด่ไปกว่าจีเหม่ยเหรินเท่าใดนัก ซ้ำร้ายยังต้องไปทบทวนให้ดีว่าสิ่งใดของตนเองบกพร่อง"  นางเอ่ยพลางเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของจีเหม่ยเหรินเอาไว้เพื่อตระเตรียมออกไปจากสถานการณ์น่ารำคาญนี้ "ครานี้ข้าไม่เอาความ  รับรู้เช่นนี้แล้วก็ไปให้พ้นเสีย"</div><div align="left" style=""> เหล่าพระสนมที่รังแกจีเหม่ยเหรินก็อันตธานภายในพริบตา  เหมืนอเพียงสองตรีท่ามกลางแสงจันทร์  เหลียนฮวาหันมาถามคนข้างกายว่านางเป็นอะไรหรือไม่แล้วก็ได้พบกับรอยฟกช้ำมากมาย  ดวงใจนางพลันปวดหนึบมาดื้อ ๆ นึกอยากตบพวกนั้นเสียสักสองทีให้เจ๊ากันไป </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะเว่ยเจียเจี๋ยอวี๋  เหม่ยเหมยชินเสียแล้ว" </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "ไม่เป็นไรอย่างไร ชินอย่างไร เรื่องพวกนี้ควรชินชาหรือ" ร่างบางเอ่ยไปพลางหยิบตลับยาทาส่วนตัวมาไล่ทาบริเวณเนื้อตัวที่นางพอมองเห็น "นางเหล่านั้นคือคน เจ้าก็คือคน ทุกคนล้วนเท่าเทียม เช่นนั้นแล้วอย่าด้อยค่าตนเอง และอย่าให้ผู้ใดด้วยค่าเจ้า เพราะเจ้าคือคน อย่างน้อยแล้วต่อให้ในสายตาผู้อื่นเจ้าจะกลายเป็นสตรีโง่เง่าเพียงใด  ทว่าจงคิดเพียงแค่ว่าคนที่เจ้าให้ความสำคัญยังคงแลเห็นเจ้าคือสิ่งล้ำค่าก็พอ" </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "และจงจำไว้เสียว่า ผู้ที่สำคัญที่สุดมิใช่ใครที่ไหน แต่เป็นตัวเจ้าเอง" </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> เหลียนฮซาเอ่ยจบก็ทาร่องรอยบอบช้ำครบพอดี  มือบางยัดตลับยาทาเข้าในมือของสตรีตรงหน้าเพื่อให้นางได้เก็บไว้ใช้ในภายภาคหน้า </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style=""> "เรือนพักเจ้าอยู่ไหน ประเดี๋ยวไปส่ง" </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> แล้วก็จบวันนี้ด้วยการที่นางไปส่งจีเหม่ยเหรินที่เรือนพักและตรงกลับตำหนักของตนเอง </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);"> </div><div align="left" style="color: rgb(255, 255, 255);">   
 

</div>
<div style="text-align: center;"> 
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> <img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/Mql9TW2.png" border="0"> + ประลองสู้ (ตบตี) สร้างความหวาดเกรงต่อสนมคนอื่น +20 บารมี</div><div style="text-align: center;">ข่มสนมคนอื่นได้ไหมคะบารมีน่ะ @Admin  

เมื่อไหร่ผมจะได้เจอฟูจวินที่แท้จริงของดวงใจผมรักนะคะ หว่ออ้ายหนี่ ซารางเฮโย ฉางซานเซียนหวาง 

</div>

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/hr6FYuR.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>

</div>
</div>
</div></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-9 06:41:54

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-20 20:26:22

LuBairan โพสต์ 2024-9-8 22:18:26

หน้า: 1 [2]

The Myth of Han's Archiver