เสวี่ยซี | 雪汐 | Xuě Xī - ประวัติผ่านแล้ว - The Myth of Han

XueXi โพสต์ 2025-9-3 14:02:06

เสวี่ยซี | 雪汐 | Xuě Xī

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย XueXi เมื่อ 2025-9-3 14:27 <div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #660000;
padding: 3px;
box-shadow: #660000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GfWbLWd.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #660000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GfWbLWd.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #660000;
padding: 3px;
box-shadow: #660000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GfWbLWd.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">


 <img src="static/image/hrline/22.gif" border="0" alt=""> 
<center>
<div class="jedi0">
 <style>
 .jedi0 {
 border-radius: 20px;
 background: url("https://img2.pic.in.th/pic/1000002577782d7925e8e6973e.png") no-repeat;
 box-shadow: 1px 1px 2px #660000, 0 0 25px #660000, 0 0 5px #660000;
 -moz-border-radius:25px;
 -webkit-border-radius:25px;
 border-radius:25px;

 height: 500px;
 width: 333px;
 image-size:cover;

 background-repeat: no-repeat;
 background-size:cover;
 background-position: center center;

 .tengah {
 position: absolute;
 }
 </style>
</div>

</center>

 

<div id="boxsystem02">



 ชื่อสกุล : เสวี่ย | 雪 | Xuěชื่อทางการ : ซี | 汐 | Xīชื่อรอง : ซีซี วันเกิด : วันที่ 14 ปาเยว่ เฉียนหยวนศก ปีที่ 3เชื้อชาติ : ชาวฮั่น สถานที่เกิด : เมืองอู๋ มณฑลหยางโจวปณิธาน/อุดมการณ์ : “ข้าไม่ได้อยากเป็นสมบัติของใคร…เพียงอยากเป็นคนที่ถูกรัก”ศาสนา : ลัทธิบูชาภูตผี งานอดิเรก : เล่นกับสัตว์ประเภทขนนุ่มฟูน่ารัก สิ่งที่ชอบ: • ผู้ชายนิสัยอบอุ่น (ธงเขียว)• วาดภาพหรือเขียนอักษรพู่กันเมื่ออยากสงบใจ• รสหวานเล็กน้อย เช่น ขนมที่ทำจากน้ำผึ้ง• เล่นดนตรี เช่น พิณ ขลุ่ย หรือกู่เจิง ยามค่ำคืน• ดอกไม้ที่บานในยามค่ำ สิ่งที่ไม่ชอบ:• การทรยศและหักหลัง• คนที่พูดจาไร้มารยาทหรือไม่ให้เกียรติผู้อื่น• อากาศร้อนจัดที่ทำให้เหนื่อยล้า• การถูกละเลยหรือถูกมองข้ามความสามารถ• การถูกบังคับให้ทำสิ่งที่ตนไม่ต้องการ ครอบครัว:พ่อ: เสวี่ย จื่อซวานแม่: เสวี่ย เป่าเป้ย (เสียชีวิต)พี่น้อง: ไม่มี สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข: การที่ถูกใครสักคนยอมรับในสิ่งที่เป็น ความกลัว: กลัวการถูกทอดทิ้ง  ข้อบกพร่องร้ายแรง: - โรคประจำตัว: โรควิตกกังวลจากการแยกจาก• พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นพอใจเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทอดทิ้ง• การไม่ได้รับการยอมรับในวัยเด็ก• รู้สึกไม่มั่นคงในตัวเอง <img src="static/image/hrline/B1.png" border="0" alt=""> บุคลิกภาพ เสวี่ยซีเติบโตท่ามกลางความเย็นชาและความไม่สมบูรณ์ของครอบครัว ทำให้บุคลิกของเขาเต็มไปด้วยความย้อนแย้ง ภายนอก เขาดูเป็นชายหนุ่มอ่อนโยน สุภาพ เรียบร้อย ไม่ชอบทำให้ใครลำบาก เขายิ้มง่าย มักพยายามเอาใจใส่คนรอบข้าง แม้เพียงเรื่องเล็กน้อยก็พร้อมช่วยเหลือ  แต่ภายใน เสวี่ยซีกลับเต็มไปด้วยความโหยหา ความว่างเปล่า และความหวาดกลัว เขาไม่เคยได้รับความรักจากแม่ และพ่อก็สอนเขาด้วยวิธีการบิดเบี้ยว ทำให้เสวี่ยซีสับสนในความหมายของ “ความรัก” สำหรับเขา ความรักคือสิ่งที่ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด ความกลัว และการเสียสละ เด็กหนุ่มจึงพร้อมจะทุ่มเททุกอย่างให้คนที่มอบเพียงเศษเสี้ยวความอบอุ่นแก่เขา เสวี่ยซีเป็นคนเชื่อใจง่ายเกินไป เพราะเขาอยากเชื่อว่าความรักมีอยู่จริง แม้รู้สึกได้ว่าผู้อื่นอาจไม่จริงใจ เขาก็ยังหลอกตัวเองเพื่อรักษาความหวังเล็ก ๆ ไว้ในใจ ความบริสุทธิ์นี้ทำให้เขางดงามยิ่งขึ้น แต่ก็เปราะบางดั่งแก้วใสที่พร้อมแตกสลายได้ทุกเมื่อ ในด้านการใช้ชีวิต เสวี่ยซีมีความอดทนสูง สามารถทำงานหนักได้โดยไม่บ่น ไม่ว่าจะขายขนมในตลาดหรือดูแลแม่ที่ล้มป่วย เขาทำด้วยความเงียบสงบเหมือนชินชาไปแล้วกับความเหนื่อยล้า ความสุขของเขาเล็กน้อยเพียงการได้ยินคำพูดอ่อนโยน หรือการได้เห็นรอยยิ้มจากใครบางคน เสวี่ยซีร่างกายบอบบางแต่สง่างาม ท่วงท่าการเดินมีความนุ่มนวลราวกับสายน้ำไหล ดวงหน้ารูปไข่ได้สัดส่วน พวงแก้มเรียบเนียนราวหยกขาวสะอาดจนแสงจันทร์ยังต้องหรี่ตา ผิวพรรณซีดขาวอมชมพูเหมือนกลีบพีชแรกแย้ม ผมยาวดำสนิทเป็นประกาย มักปล่อยคลายลงมาระต้นคอ ปลายผมพลิ้วไหวไปตามสายลมให้ความรู้สึกเหมือนภาพวาดมีชีวิต สิ่งที่โดดเด่นที่สุดและทำให้ผู้คนจดจำได้ คือ ดวงตาสีอำพัน อันแปลกประหลาดและหายากยิ่ง แววตาคู่นั้นส่องประกายอบอุ่นราวแสงตะวันในฤดูหนาว แต่ก็ซ่อนความว่างเปล่าและความเหงาลึกไว้ในก้นบึ้ง สีทองอำพันของดวงตานั้นไม่ใช่แค่ความงามทางกาย แต่เหมือนดวงตาแห่งโชคชะตาที่สะท้อนทั้งความเปราะบางและความโดดเดี่ยวที่ถูกสลักอยู่ในชีวิตเขา จมูกโด่งเรียว ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนยามเม้มแน่นมักเผยความดื้อเงียบ รอยยิ้มที่บางครั้งปรากฏนั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ ใสซื่อ แต่เพราะผ่านความเจ็บปวดมาตั้งแต่เล็ก รอยยิ้มนั้นจึงเจือด้วยความเศร้าลึกที่คนทั่วไปไม่สังเกตเห็น ร่างกายของเสวี่ยซีแม้ไม่แข็งแรงดั่งนักรบ แต่กลับมีความอ่อนช้อย นุ่มนวลเหมือนต้นหลิวในสายลม สวมชุดผ้าฝ้ายหรือผ้าแพรโทนสีอ่อน เช่น ขาว ฟ้าอ่อน หรือเขียวหม่น เสื้อผ้าเรียบง่าย 



</div>

 

</div>

 

</div>

<style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg24.png");}</style>

<iframe width="1" height="1" src="https://www.youtube.com/embed/vusP-dNb_q0?autoplay=1&loop=1&playlist=vusP-dNb_q0" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>

XueXi โพสต์ 2025-9-3 14:24:43

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย XueXi เมื่อ 2025-9-3 14:26 <div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #660000;
padding: 3px;
box-shadow: #660000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GfWbLWd.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #660000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GfWbLWd.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #660000;
padding: 3px;
box-shadow: #660000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GfWbLWd.png");}
</style>

 

<div id="boxsystem02">



 ผู้มีชะตากรรมอาภัพรัก สายลมเย็นพัดผ่านป่าหิมะปกคลุมโบราณสถาน เกล็ดหิมะโปรยปรายบนกิ่งไม้แห้งและหินลูกรัง โคมไฟเล็ก ๆ ที่พ่อค้าพาฝ่าลมหนาวมาตั้งไว้ริมถนนหมู่บ้านส่องแสงสีส้มอ่อน ๆ ให้ความรู้สึกอบอุ่นชั่วครู่ แต่ใต้เงาไม้ใหญ่ มีร่างหนึ่งยืนซ่อนอยู่ จื่อซวานโจรป่าผู้มีดวงตาเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง เขาไม่เคยปราณีใคร ใบหน้าคมชัดกร้านด้วยความเจ้าเล่ห์  และคืนนี้ เขาไม่มาเพียงเพื่อปล้นทรัพย์หรือชิงทองคำ หากแต่เขามาเพื่อ “เป่าเป้ย” คุณหนูตระกูลเสวี่ย สตรีผู้สูงศักดิ์ซึ่งยังไม่รู้ชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น เป่าเป้ยอยู่ในห้องโถงใหญ่ของบ้านตระกูลเสวี่ย ร่างบางของนางถูกห่มด้วยเสื้อผ้าสีฟ้าหม่น นัยน์ตาดำราวน้ำลึกกวาดมองไปที่ประตูที่เปิดออกช้า ๆ รู้สึกถึงแรงลมที่พัดผ่านพร้อมกับกลิ่นป่าหอมควันไฟ แต่แล้วในพริบตา เงาคนก็กระโจนเข้ามา จื่อซวานปราดขึ้นช้า ๆ แต่ก็รวดเร็วพอจะจับเป่าเป้ยไว้ทัน “อย่าขัดขืน…” น้ำเสียงเขาเรียบเย็น แต่กลับสั่นสะเทือนหัวใจเป่าเป้ยไปถึงขั้ว ก่อนที่เป่าเป้ยจะตั้งครรภ์ เสียงหวีดร้องถูกปิดด้วยมืออันเย็นชา จื่อซวานนำเธอไปยังป่าลึกที่ไม่มีผู้ใดกล้าเข้า เป่าเป้ยไม่เข้าใจ ทำไมโชคชะตาของนางจึงต้องพลิกผันเช่นนี้ นางถูกกักขัง ถูกบังคับ และความรักที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา — หากมันเรียกว่ารักได้ — กลับบิดเบี้ยว เต็มไปด้วยความกลัวและความขุ่นมัว เวลาผ่านไป เป่าเป้ยคลอดบุตรชายหนึ่งในเทศกาลซีซี เด็กชายตัวน้อยถูกตั้งชื่อว่า “เสวี่ยซี” แต่เป่าเป้ยกลับไม่มีความรักใด ๆ ให้ลูกชาย นางมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ราวกับเด็กทารกนั้นเป็นเพียงผลลัพธ์ของความโชคร้ายที่มาพร้อมกับจื่อซวาน เสวี่ยซีเติบโตภายใต้การละเลยจากแม่ ความรักของนางไม่เคยอยู่ที่เขา พ่อของเขาจื่อซวานสอนให้เด็กชายเรียนรู้โลกอย่างผิด ๆ ความอบอุ่นแสดงออกในรูปแบบของการควบคุมและความเข้มงวด เด็กน้อยจึงโหยหาความรัก โหยหาความอบอุ่น และหลงผิดเข้าใจว่าความรักต้องเจ็บปวด เสวี่ยซีเป็นเด็กชายที่งดงามเกินวัย หน้าผากกว้างเรียบเนียน นัยน์ตาสีอำพัน ผิวขาวราวกับแสงจันทร์บนหิมะ เส้นผมสีดำเงางามยาวปกปิดไหล่เล็ก จมูกเรียวสวย ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ แต่แววตากลับสะท้อนความอ้างว้าง ทุกเช้า เสวี่ยซีจะตื่นก่อนฟ้ายังไม่สาง จับตระกร้าขนมที่เป่าเป้ยทำอย่างเงียบ ๆ พ่อเขาจะจ้องมองอยู่ห่าง ๆ ด้วยสายตาที่ดุดันและสั่งให้เขาเดินไปขายขนมที่ตลาด แม้เป่าเป้ยอยากจะห้ามปราม ก็ไม่เคยมีโอกาส พ่อจ้องควบคุม ครอบงำทุกการกระทำของครอบครัว บ้านหลังใหญ่เต็มไปด้วยความเงียบและอารมณ์ข่มขู่ ตลาดในหมู่บ้านช่วงเช้าของฤดูหนาวเต็มไปด้วยคนหนาแน่น เสียงเรียกขายของ พ่อค้าเร่ โคมไฟลอยลมหนาว ขนมหวานที่เสวี่ยซีต้องหามาจากแม่ ทั้งขนมถั่วดำ ขนมข้าวเหนียวทอด และลูกกวาดรสหวาน เสวี่ยซีจะวางขายอย่างระมัดระวัง มองไปรอบ ๆ ด้วยตาใส ๆ ที่สะท้อนความโดดเดี่ยว และในเช้าวันหนึ่ง ขณะที่เขาเดินวางขนมตามแผง เสียงหัวเราะแผ่วเบาดึงความสนใจ เสวี่ยซีเห็นชายหนุ่มสูงโปร่งในชุดผ้าไหมสีฟ้าเข้ม ยิ้มให้เขาเพียงเล็กน้อย ดวงตาสีดำเหมือนพรายน้ำสะกดให้เด็กชายหยุดเดิน และนั่นคือ “หลี่หยาง’ เสวี่ยซีรู้สึกใจเต้นแรงไม่เคยเป็นมาก่อน เด็กชายเริ่มสนใจหลี่หยางทุกวัน ทั้งการซื้อขนม การชวนคุย แม้เพียงไม่กี่คำ เสวี่ยซีจะส่งรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง ความรักบริสุทธิ์ของเด็กชายเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนดอกไม้ที่ผลิบานในฤดูหนาว แต่เบื้องหลังรอยยิ้มของหลี่หยางมีแววตาที่เย็นชา เขามองเสวี่ยซีเป็นเพียงของเล่น เป็นสิ่งที่ให้ความบันเทิง ความบริสุทธิ์และความอ่อนโยนของเด็กชายกลับกลายเป็นเครื่องมือสร้างความสนุกให้ชายหนุ่ม โดยที่เสวี่ยซีไม่เคยรู้ เวลาเดียวกัน เสวี่ยซียังต้องกลับไปบ้านเพื่อพบแม่ที่ป่วยหนัก เป่าเป้ยยังคงทำหน้าที่อย่างเชื่องช้าและเย็นชา แต่มีบางครั้งที่เป่าเป้ยก็แอบมองเด็กชายด้วยความรู้สึกซับซ้อน ราวกับมีความเสียใจที่ไม่กล้าแสดงออก จื่อซวานผู้เป็นพ่อ ยังคงสอนเสวี่ยซีอย่างเข้มงวด เขาไม่ปล่อยให้เสวี่ยซีเล่นหรือสนุกตามวัย ทุกอย่างต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ ความรักที่ส่งต่อเป็นความเข้มงวดและคำสั่งสอนแบบผิด ๆ เสวี่ยซีเรียนรู้ว่า ความรักมักมาพร้อมกับความเจ็บปวดและความกลัว วันเวลาผ่านไป….เด็กชายเติบโตเป็นหนุ่มน้อยอายุสิบห้าปี ร่างกายเพรียวบางแต่แข็งแรง ใบหน้าของเขายังคงความงดงาม เส้นผมดำเงางามปลิวไหวตามลม ตาใสบริสุทธิ์ที่เต็มไปด้วยความโหยหา ยังคงสะท้อนความเจ็บปวดจากอดีต แต่หัวใจของเขายังคงมุ่งมั่นไปที่หลี่หยาง เด็กชายเริ่มมอบความรักและความไว้วางใจให้ชายหนุ่มโดยไม่ลังเล ทุกครั้งที่หลี่หยางมองเขา รอยยิ้มของเด็กชายก็สว่างไสวเหมือนดวงอาทิตย์ แต่ชายหนุ่มกลับใช้ความบริสุทธิ์นั้นอย่างเย็นชา กระทั่งแม่ของเสวี่ยซีล้มป่วยและเสียชีวิต จื่อซวานกลับเศร้าอย่างรุนแรงดื่มสุราอย่างหนัก มักจะด่าและต่อว่าเขา ทำให้เด็กชายรู้สึกเหมือนโลกพังทลาย ไม่มีแม่ ไม่มีที่พึ่งพิง เสวี่ยซีตัดสินใจหนีออกจากบ้านพร้อมหลี่หยาง หวังว่าโลกภายนอกจะเป็นที่ที่เขาได้รับความรัก 



</div>

 

</div>

Watcher โพสต์ 2025-9-3 14:26:15

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

เสวี่ยซี | 雪汐 | Xuě Xī