กองห้องเครื่องหลวง

Watcher โพสต์ 2024-7-10 20:00:46

LuBairan โพสต์ 2024-7-16 21:07:18

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LuBairan เมื่อ 2024-7-16 21:09 <style>

#boxcorecenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/J5ZfEJ2.png");
}
</style>

<style>
#boxR0LE {
width: 600px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/PNPim8Q.png");}
</style>

<div id="boxcorecenter">
<div align="center">

 

<div id="boxR0LE">

<img width="450" src="https://i.imgur.com/aDtIaPZ.png" border="0" alt="">
 
ทะลวงห้องเครื่อง 
 
<div align="left">


ห้องเครื่องหลวง.. ใครจะไปนึกว่าวันหนึ่งนางต้องร่อนมาถึงที่นี่เพื่อทำของว่างสักชุดไปถวายให้แก่เบื้องบน
 
“ ลู่เหม่ยเหริน เชิญทางนี้ บ่าวได้จัดพื้นที่รองรับท่านตามคำสั่งของใต้เท้าแล้ว ” จางกงกงอยากฝังนางไว้ภายใต้นามของสตรีที่ได้รับการสนับสนุนจากเขา ลำพังลูกสาวพ่อค้าที่ไม่มีกำลังในวังเช่นนางมีหรือจะไปต่อกรได้ ดูเอาจากที่เขาสามารถคาดการตอบรับของนางได้อย่างแม่นยำ ถึงขนาดฝากประโยคมากลบฝังทับกันได้เช่นนั้น หากนางคิดขยับแข้งขายันเขาในตอนนี้เกรงว่าคนที่จะได้ตกจากหลังคาวิมานหรูหราคงไม่พ้นนาง น่าเวทนานัก รอบตัวนางมีแต่พยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนเต็มไปหมด
 
“ ใต้เท้าที่ว่านั่น.. ได้กล่าวอะไรไว้อีกหรือไม่ ” 
 
สองตาของนวลนางกวาดมองรอบบริเวณที่ถูกแบ่งออกมาอย่างชัดเจน ท่าทางจางกงกงผู้นั้นก็คงจะถนอมชื่อเสียงของนางอยู่บ้าง ถึงได้ทำซะเหมือนการมาของนางเป็นเรื่องลี้ลับชนิดหนึ่งที่ผู้ใดก็ไม่สามารถเข้ามายุ่มย่ามได้โดยง่าย “ ใต้เท้ากำชับไว้เพียงว่า หากพระสนมต้องการทำสิ่งใดก็ให้ช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ดังนั้นไม่ว่าพระสนมอยากจะปรุงเครื่องเสวยชนิดใดก็สามารถทำได้เจ้าค่ะ ” คำพูดนี้เหมือนจะเกินจริงอยู่บ้าง แต่เมื่อตรวจสอบดูความโอ่อ่าของคลังห้องเครื่อง เกรงว่าต่อให้ใต้หล้านี้นางอย่างทำสิ่งพิสดารอย่างไรก็คงจะทำได้จริง ๆ …
 
“ ไม่ใช่อะไรที่ทำยากเย็นนักหรอก ” เพราะถ้ายากเกินไปแม้แต่นางเองก็ไม่มีปัญญาทำ ลู่ไป๋หรั่นลอบถอนหายใจ นางจุ่มมือตัวเองลงในอ่างทองแดงใช้เวลาบรรจงล้างบรรจงถูไปพลาง ๆ ระหว่างที่คิดว่าสมควรทำอะไรให้อีกฝ่าย ‘ ลำบากแล้ว ข้าไม่รู้ว่าเขาชอบอะไรหรือรสแบบไหน ถ้าทำแบบสุ่ม ๆ ไปคงไม่เป็นเรื่อง.. ใช่หรือไม่? ’
 
“ ปกติแล้วฝ่าบาทมีของว่างที่ทรงโปรดหรือไม่ ”
 
ไม่รู้คำถามของนางไปสะกิดเศษเสี้ยวดำมืดส่วนไหนในใจสาวห้องเครื่องเข้า อีกฝ่ายถึงกับสะอึกไปเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าก้มตาตอบเสียงแผ่ว “ เรื่องนี้บ่าวเองก็ไม่ทราบ… กล่าวให้ถูกต้องคือ.. ยังไม่มีของว่างชนิดใดที่ฝ่าบาททรงโปรดปรานมาก่อนเลยเจ้าค่ะ ” คำตอบของนางกำนัลหญิงทำเอาพระสนมป้ายแดงถึงกับเหม่อลอย
 
นี่ขันทีอสรพิษผู้นั้นลากนางมาขึ้นเขียงอีกแล้ว?
 
“ แบบนี้นี่เอง.. แบบนี้..นี่เอง… ”
 
ลู่เหม่ยเหรินกล่าวเสียงเบาในระหว่างที่ใช้ผ้าฝ้ายซับน้ำออกจากมือ ของที่โปรดก็ไม่มี รสชาติที่ชอบอย่าได้หวังว่าจะทราบ ปกติเสวยมากหรือน้อยยิ่งแล้วใหญ่ หว่างคิ้วที่เคยปลอดโปร่งยามนี้ดูสับสนนัก ไป๋หรั่นสูดหายใจเข้าอกจนเต็มคราบ ‘ ช่วยไม่ได้ขึ้นหลังเสือแล้ว จะลงก็คงยาก ’ นางได้แต่คิดอย่างจนใจ จะว่าไปไม่นานมานี้ก็นับได้ว่าพึ่งผ่านเทศกาลสำคัญ ที่นอกจากจะมีตำนานหวานซึ้งกินใจแล้ว ‘เทศกาลซีซี’ ยังมีขนมคู่บุญที่หญิงสาวเมื่อแต่งงานได้ไม่นานล้วนนิยมนำกลับมามอบให้ครอบครัวและสามี..
 
“ ข้าจะทำเฉียวกั่ว เจ้าไปเตรียมของเถอะ ”
 
ตัวเลือกที่เรียบง่ายทำให้ผู้คอยลอบเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยามที่จางกงกงถ่ายทอดคำสั่งลงมายังนึกกลัวด้วยซ้ำว่าจะต้องรับมือกับการกดขี่ใดอีก ทว่าเมื่อสิ่งได้ยินเป็นเพียงเฉียวกั่วธรรมดา ๆ .. เหล่านางกำนัลในห้องเครื่องหันมองกันไปกันมา สื่อสารกันด้วยสายตาราวกับจะแย้งความเห็นของผู้เป็นนายแต่ครู่ต่อมาก็เงียบปากกันทั้งขบวนเมื่อเงยขึ้นมาพบท่าทีสงบเจือรอคอยของผู้เป็นพระสนม
 
ลู่เหม่ยเหรินเก็บแขนเสื้อขึ้นเช่นเดียวกับเส้นเกศาที่รวบเป็นมวยเผยลำคอระหงส์ นางโน้มลงจัดข้าวของบนโต๊ะเพื่อให้สะดวกต่อการลงมือก่อนจะกลับมายืนหลังตรงประสานมือทอดมองเหล่านางกำนัลที่เดี๋ยวผลุบเข้าผลุบออกราวกับกำลังเตรียมวัตถุดิบยอดอาหาร
 
มันก็แค่เฉียวกั่ว…
 
เฉียวกั่วโง่ ๆ ชุดหนึ่งที่จะรอดหรือไม่ก็ยังไม่มีใครรู้
 
ใช้เวลาไม่นานนักสิ่งที่ต้องใช้ก็มาวางกองอยู่ตรงหน้า ไป๋หรั่นตรวจสอบจนแน่ใจว่าวัตถุดิบไม่มีปัญหา จากนั้นจึงได้เริ่มลงมือทำไปทีละขั้น เฉียวกั่วมีอยู่หลายแบบ ที่ทำจากฝักทอง ที่ทำจากงา ที่ทอดจนบาง หรือที่หน้าตาอ้วนกลมคล้ายขนมแป้งทั่วไป ครั้งนี้นางก็ยังไม่แน่เลยด้วยซ้ำว่าจะทำออกมาในรูปแบบใด “ ฝ่าบาทไม่ได้แพ้หรือไม่ชอบสิ่งใดในรายชื่อวัตถุดิบแน่ใช่หรือไม่? ” หางตานางชำเลืองมองนางกำนัลเล็กน้อย เห็นอีกฝ่ายพยักหน้ายืนยันก็กลั้นใจลงมือทำต่อ
 
เริ่มจากการผสมแป้งจากข้าวสาลีเข้ากับน้ำตาล เกลือ และผงบดจากเมล็ดงาพร้อมด้วยน้ำมันพืชเล็กน้อยจากนั้นก็ค่อย ๆ เติมน้ำและออกแรงนวดเพื่อให้ได้มาซึ่งก้อนแป้งหนึบหนับขนาดไม่ใหญ่นัก แต่จะนำมาใช้เลยก็ไม่ถูกต้อง ก้อนแป้งสาลีที่ผ่านการปรุงมาแล้วหนึ่งขั้นตอนยังจำเป็นต้องพักหมักไว้ แต่จะให้เปิดอ้าซ่ารับลมก็ใช่เรื่อง สองตาของผู้ที่นานทีปีหนจะเข้าครัวกวาดมองไปรอบตัวและพบเข้ากับกองผ้าขาวสะอาดที่ใช้ปิดหน้าภาชนะ
 
“ เอาแป้งนี้ไปพัก ไว้มันได้ที่ค่อยเอาออกมาปั้น ”
 
ภาษาคนทำอาหารพูดกันแค่นี้ก็เข้าใจ ลู่เหม่ยเหรินวางมือจากการทำครัว พักแป้งนานเท่าใด นางก็มีเวลาพักเท่านั้น หลังจากเช็ดมือนุ่มกับผ้าสะอาด พระสนมที่จำใจต้องลงมาเข้าครัวถอนหายใจเฮือกพลางยกมือทุบบ่าทุบไหล่ตัวเองเบา ๆ “ ระหว่างนี้ใครมีสิ่งใดต้องทำก็ไปจัดการก่อนเถิด ยังไงเสียที่ลงมือก็เป็นข้าอยู่แล้ว… ” ท้ายเสียงแผ่วลงจนแทบจะไม่จบประโยคยามที่สองตาเห็นสีหน้าของคนรอบตัว ในเวลานี้นางพึ่งระลึกได้ว่ารอบตัวหาใช่คนที่มาแค่ ‘ช่วยเหลือ’ แต่มาเพื่อ ‘จับตามอง’ ต่างหาก
 
ประเสริฐนัก.. ประเสริฐจริง ๆ
 
…
 
แป้งได้ที่ ใจคนก็ห่อเหี่ยวได้ที่แล้วเช่นกัน
 
จากก้อนแป้งขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือไม่เท่าไหร่ กลายมาเป็นแป้งที่พองตัวขึ้นมาอีกหลายระดับ ไป๋หรั่นหรุบตาลง นางใช้สองมือคลึงแป้งเป็นการนวดเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ แบ่งมันออกมาเป็นทีละก้อน จำนวนที่มีก็นับได้ว่าอยู่ที่ราว ๆ ห้าถึงหกก้อน ขั้นตอนสำคัญมาถึงแล้ว จะใส่ใจไม่ใส่ใจก็ต้องวัดกันที่ตรงนี้ มือนุ่มประคองแต่ละก้อนมาปั้นเป็นทรงสี่เหลี่ยม ลู่ไป๋หรั่นมีสิ่งที่เรียกว่าฝีมือ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นผู้มีพรสวรรค์ ความถนัดของนางถูกใช้ไปกับเรื่องอื่นในการใช้ชีวิตที่ไม่ใช่การทำอาหารดังนั้นจะทำออกมาง่ายสักหน่อยก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไร
 
“ พระสนม.. ไม่ใช่ว่าสมควร.. ” 
 
“ ข้าผู้นี้โง่นัก มีใจคิดออกแบบทว่าสองมือกลับไม่สามารถทำตามได้ สิ่งนี้ยังต้องถวายจนถึงมือฝ่าบาท ไม่สู้ทำในแบบที่มั่นใจไม่ดีกว่าหรือ ” อาจฟังดูเหมือนคำลอย ๆ ไร้แก่นสาร แต่สำหรับคนที่พึ่งอ้าปากจะทักท้วงการตัดสินใจการกล่าวเช่นนี้เหมือนกับตอกฝาโลงเข้าอย่างจัง ทว่าที่อีกฝ่ายคิดแย้งก็ไม่ผิดนัก มันดู ‘ธรรมดา’ เกินกว่าจะมอบให้ผู้เป็นโอรสสวรรค์อยู่มาก เห็นเป็นฉะนี้แล้ว หลังจากคิดไปคิดมา ไป๋หรั่นก็หัวเราะเบา ๆ พลางหยิบเมล็ดถั่วลิสงวางลงไปตรงกลางก้อนแป้ง
 
“ เท่านี้ก็ไม่เรียบจนเกินไปแล้ว ตั้งน้ำมันเถอะ ต้องทอดแป้งแล้ว ”
 
แม้แต่ทอดนางก็ยังต้องเป็นคนทำ ลู่ไป๋หรั่นอยากจะร้องไห้ขึ้นมาก็ยามนี้ บุปผาหยกที่เปรียบได้ดั่งดวงใจแห่งขุนเขาหิมะต้องมาจับตะหลิวแตะกะทะเข้าครัวเพื่อบุรุษ สิ่งนี้กล่าวได้ว่า ‘ขัดต่อความเป็นนาง’ อยู่มากทีเดียว ให้นางทำนางก็ทำแล้ว ให้นางมอบย่อมมอบให้ถึงที่แต่อย่าได้หวังว่ามันจะเลิศล้ำเกินคาดไปหน่อยเลย ไป๋หรั่นก้มลงมองสิ่งที่อยู่กลางน้ำมันเดือดพล่าน รอจนแป้งทั้งหลายลอยขึ้น ลู่เหม่ยเหรินก็กัดฟันทนไอร้อนใช้ตะเกียบคืบขนมเหล่านั้นขึ้นมาวางบนผ้าที่เหล่านางกำนัลนำมารองเพื่อเตรียมกรองน้ำมันออก
 
ปั้นมาหกก้อน ไหม้เกรียมไปหนึ่งก้อน ใช้ได้อีกห้าก้อน.. ไม่เลว ไม่เลว
 
“ ลำบากพระสนมแล้ว แต่อย่างน้อยเฉียวกั่วจานนี้ก็ออกมาหน้าตาดูดีนัก ”
 
“ จริงเจ้าค่ะ เหลืองอร่ามน่ารับประทาน ท่าทางเนื้อดูจะไม่กระด้างจนเกินไปด้วย ”
 
เฉียวกั่วที่เนื้อไม่กระด้าง? พวกนางมีตาทิพย์กันหรืออย่างไร โฉมงามที่สีหน้าเรียบสงบได้แต่ส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ “ พูดไปมาใครจะไปรู้ว่าจริงไม่จริง” ระหว่างที่รอให้ขนมหายร้อนเพื่อที่จะง่ายต่อการจัดวาง พระสนมลู่ที่ลำบากลำบนหอบสังขารมาทำขนมก็ใช้ตะเกียบในมือคีบเฉียวกั่วที่หน้าตาพิลึกชิ้นหนึ่งในหมู่นั้นขึ้นมา
 
“ มีใครอยากชิมหรือไม่? ”
 
“ … ”
 
ทีแบบนี้ล่ะเงียบกันเป็นเป่าสาก…
 
“ ช่างเถอะ ข้าชิมเอง ”
 
“ พระสนม มิใช่ว่าสมควรให้ฝ่าบาทเส—- ”
 
งับ
 
โชคดีที่เฉียวกั่วเหล่านี้ไม่ได้ร้อนระอุมากอย่างตอนแรก รสสัมผัสหวาน ๆ ปนเค็มที่ต่อมาก็เปี่ยมไปด้วยกลิ่นของงาทำเอาผู้ลิ้มลองชะงักไปหลายอึดใจ
 
เลิศรสมาก? .. ไม่ 

หน้าตาดีนัก.. ก็ไม่
 
พูดให้ถูกคือนางตะลึงที่ทำหนนี้ไม่ล้มเหลวต่างหาก
 
มันคือเฉียวกั่วรสข้างทางทั่ว ๆ ไปที่ไม่ได้หวือหวาแต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่จนทนกินไม่ได้ คนทานเคี้ยว ๆ ไปสักพักก็ถูกกับส่วนที่วางเม็ดถั่วจนสัมผัสได้ถึงรสชาติแปลกใหม่อีกระลอก หวานไม่มาก เค็มกำลังพอดี ทั้งยังได้รสมันจากการทอดและถั่ว แต่ในขณะเดียวกันก็แห้งแสบคอหากว่าทานติดต่อกันมากเกินไปของแบบนี้สมควรแล้วที่จะกล่าวว่าเป็น ‘ของว่างคู่น้ำชา’
 
“ จัดถาดของว่างเตรียมไปตำหนักเว่ยหยาง ”
 
“ แล้วก็.. อย่าลืมนำชุดชงชาเบญจมาศไปด้วย ”


 <div align="center">
<img width="450" src="https://i.imgur.com/F56Ani1.png" border="0" alt=""> 

ชื่อขนม : ขนมเฉียวกั่ว 
คำบรรยาย : <-b>‘ ยามที่ค่ำคืนกรุ่นด้วยกลิ่นไอรัก สามีคอยพักภรรยาคอยถนอม ’<-b> ขนมเฉียวกั่ว 巧果 (Qiǎo guǒ) เป็นที่นิยมอย่างมากในเทศกาลชีซี เนื่องจาก คำว่า巧 (qiǎo) ออกเสียงคล้ายกับคำว่า 桥 (qiáo) ที่แปลว่าสะพาน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ ‘สะพานนกกางเขน’ ตามตำนานที่ว่า ในวันที่ 7 ของเดือน 7 ทางจันทรคติ ฝูงนกกางเขนที่สวยงามจะสร้างสะพานข้ามแม่น้ำบนท้องฟ้าอันยิ่งใหญ่เพื่อให้สาวทอผ้ากับหนุ่มเลี้ยงวัวได้พบกัน อีกทั้ง คำว่า巧 (qiǎo) ยังสามารถแปลความหมายถึงคำว่า เก่ง ได้อีกด้วย ขนมเฉียวกั่วชนิดนี้จึงได้ชื่อว่าเป็นขนมแห่งความเฉลียวฉลาด ผู้คนนิยมทานเพื่อให้มีความฉลาดเฉลียว และคล่องแคล่วปราดเปรียว โดยมีเอกลักษณ์อยู่ที่การทำจากงาเป็นหลัก ทั้งยังต้องอาศัยความประณีตในการทำเนื่องมาจากความคิดสร้างสรรค์ที่หลากหลายทำให้สามารถพบขนมเฉียวกั่วได้ในหลายรูปทรงที่สวยงามแตกต่างกันไป 
รูปไอเทมขนาด 84*84: https://i.imgur.com/Q3optlL.png

</div>

</div>

 

</div></div> </div> 

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-17 21:26:23

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-27 21:21:45

FuMi โพสต์ 2024-7-28 20:48:39

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย FuMi เมื่อ 2024-7-28 21:29 <style>

#boxbirdcenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0C7ZnDN.png");
}
</style>

<style>
#boxBR0LE {
width: 650px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/1VhFLiD.png");}
</style>

<div id="boxbirdcenter">
<div align="center">

 

<div id="boxBR0LE"> <img src="https://i.imgur.com/77gYtcx.png" width="300" _height="300" border="0"> แม่ครัวหลวงผู้ลึกลับ -10- <img src="https://i.imgur.com/bjHCPe9.png" width="499" _height="57" border="0"> <div align="left"> วันที่ 27 เดือน 7  รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10ช่วงเวลา 11.00 - 20.30 น.             “ ท่านฝูมี่ซอสเปรี้ยวหวานหมักเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ”             “ ขอบใจเจ้ามากทางด้านนั้นลอกเปลือกถั่วเรียบร้อยก็เอาลงกวนได้เลยนะ ”             “ เตาที่สามเบาไฟลง หากล้างไก่ดำจนได้ที่แล้วค่อยเอาลงน้ำเดิอด อย่าลืมใส่ขิงลงไปด้วยเพื่อดับคาว.. ”             สี่วันมานี้หากจะกล่าวว่าไม่ยอมรับในความสามารถของนางสนองพระโอษฐ์ที่ยืนคุมงานครัวด้วยตนเองพ่อครัวหลวงกลับพูดได้ยาก ห้องเครื่องหลวงเมื่อเว้นว่างจากการเตรียมพระกระยาหารแล้วก็เป็นส่วนที่เหล่าเจ้านายเข้ามาใช้สอยได้มิได้มีคำห้าม ยิ่งไทโฮ่วมีพระเสาวนีย์ด้วยองค์เองให้เหล่าสนมนางในฝึกการครัวใครจะกล้าห้ามพวกนาง จริงอยู่มีสนมแวะเวียนมาขอยืมใช้งานครัวไม่ขาดสายทว่าพวกเขาพูดได้เต็มปากว่า ‘ความชำนาญงานครัวระดับสูง’ สำหรับสตรีฝ่ายในกลับไม่ปรากฎมานาน              สตรีหน้ากากทองนางเริ่มจากขอยืมครัวตุ๋นน้ำแกง ‘บำรุงพระวรกายนายเหนือหัวทั้งสอง’ เดิมแม่ครัวหลวงยังคิดว่ารายนี้ก็คงมาต้มๆ ทอดๆ ให้นางกำนัลช่วยทำสามสี่อย่างพอเอาหน้าแล้วจากไปคงใช้เวลาไม่นาน เต็มที่ก็ปันเตาให้สักเตาเครื่องครัวไม่กี่ชิ้น             สามวันที่ผ่านมาเนี่ยหนานชิงประจักษ์แล้วว่าตนคิดผิดมหันต์             เจ็ดเตาใหญ่ สามเตารอง สิบสองวัตถุดิบหลัก นางขอหม้อดินใบใหญ่ที่สุด การเลือกมีดก็มิใช่สักแต่น้ำหนักเบาเพื่อทุ่นแรง จังหวะการควบคุมไฟวิธีแกะสลักปักและบั้งปลา ไม่ผิดแน่.. เหม่ยเหรินผู้นี้ชำนาญวิชาครัว               เพราะน้ำแกงแม่แบบทั้งสามอย่างต้มนานใช้เวลามาก ด้วยเคล็ดลับของนางคนเดียวในหนึ่งวันช่วยพวกเขาทุ่นแรงไปได้ครึ่งวัน ไม่ว่าใครเข้าไปสอบถามด้วยความสงสัยสนมน้อยนางนี้ล้วนตอบด้วยน้ำเสียงอธิบายนุ่มๆ ด้วยถ้อยคำเข้าใจง่ายไม่มีความเย่อหยิ่งอย่างนายหญิงทั้งหลายเป็นกันเลยแม้แต่น้อย เมื่อมีคนจงใจหาเรื่องก็ได้รับเพียงรอยยิ้มบางๆ ราวกับคนผู้นั้นแค่บังเอิญมิได้เจตนา             ฟังว่าตำรับหม้อไฟที่เลือกทำนั้นใช้เวลาและความทุ่มเท ร่างเล็กๆ นั้นคอยพัดคุมไฟด้านหน้าเตาร้อนๆ ด้วยท่าทีสบายๆ บ้างก็หยิบตำราธรรมขึ้นมาอ่าน ผ่านมาสองวันแล้วที่การคงอยู่ของหญิงสาวหน้ากากทองกลายเป็นภาพจำ             ซ่างกวนฝูมี่ - ซ่างกวนเหม่ยเหริน ดูภายนอกแขนบอบบางไร้เรี่ยวแรงนั้นไม่น่าทำอะไรได้นอกจากร่ายรำเรียกความสนใจจากฝ่าบาท หากทว่าเมื่อรายการอาหารจานแล้วจานเล่าปรุงเสร็จออกมาผู้คนในกองห้องเครื่องล้วนต้องมองนางใหม่             “ ท่านฝูมี่.. หม้อนี้ตุ๋นมาสามวันแล้วนะเจ้าคะท่านบอกพวกเราได้ไหมว่าทำสิ่งใดกันแน่ถึงใช้เวลานานยิ่ง ” ชุนเถาเมื่อเสร็จงานในตำหนักเว่ยหยางก็จะวิ่งมาวนเวียนอยู่รอบๆ นางสนองพระโอษฐ์ผู้อบรมตน นางเป็นคนหูตาไวเชื่อว่าคอยหมั่นเรียนรู้จากอีกฝ่ายย่อมเกิดผลดีต่อตนเองในสักวัน             เนตรกวางคู่หวานมองตามอีกฝ่ายพบว่าเป็นหม้อดินใบนั้นที่ตั้งไฟอ่อนเคี่ยวอยู่สามวันสามคืน ไม่ผิด หม้อนี้นางลงแรงไปมากทั้งสิ่งวิเศษจากขุนเขา ธรณี และมหาสมุทรวัตถุดิบทุกชนิดกำลังผสานกันอย่างลงตัว นางเป็นผู้ที่มีนิสัยหนึ่งประการคือ ตัดสินใจว่าจะลงมือทำแล้วต้องตั้งใจให้ออกมาดีที่สุดไม่เช่นนั้นก็อย่าริเริ่มแต่แรก             “ สิ่งนี้หรือ? คือหม้อไฟแปดเซียน.. ข้าลองปรับสูตรดูเล็กน้อยใส่สมุนไพรกลิ่นหอมลงไปรออีกสักสองชั่วยามก็ได้ที่แล้วเรามาดูผลกันนะ ” ดรุณีผิวอ่อนตอบยิ้มพลางพลิกหน้าตำราอนุตรธรรม             “ หม้อไฟแปดเซียน!! ฝูโช่วฉวนที่ทำยากแสนยากทั้งยังพันตำลึงหาทานไม่ได้นั่นน่ะหรือเจ้าคะ ?”              ไม่เพียงชุนเถาเหล่านางในกองต้นเครื่องหันขวับกันมาทั้งหมด พวกเขาควรฉุกใจได้ตั้งแต่ซ่างกวนเหม่ยเหรินถามถึงปลิงทะเล หอยเป่าฮื้อ พร้อมกับกระเพาะปลาแล้วว่าสมควรเป็นตำรับรายการนี้ เพียงแต่.. ลำพังคิดค้นอาหารดัดแปลงสูตรจากสิ่งที่ทำง่ายๆ ไทโฮ่วก็ให้ผ่านแล้ว นางสนมส่วนใหญ่จึงเลือกเอาจากอาหารท้องถิ่นที่เครื่องปรุงวัตถุดิบไม่ยุ่งยากซับซ้อนมากนัก              คิดอีกแง่ ใครเล่าจะยอมเอาใบหน้าที่ถนอมประทินโฉมอย่างบรรจงมาทนควันทนความร้อนหน้าเตากันนานๆ งานครัวมีทั้งเหงื่อทั้งกลิ่นวัตถุดิบ ทั้งยังล้อมรอบด้วยความร้อน เหล่าคุณหนูธิดาชีวิตนี้บางคนยังไม่เคยย่างกรายเข้าครัว อยากทานอะไรก็ให้คนใช้ไปทำมาทั้งนั้น มีอย่างที่ไหนเลือกความลำบากให้ตนเอง ทำออกมาได้ก็ดีไป หากทำมาแล้วทานไม่ได้วัตถุดิบชั้นเลิศทั้งหลายเสียเปล่าก็รังแต่จะให้โทษตรงกันข้าม             ไม่เพียงหม้อไฟแปดเซียนที่หลายคนรอชมว่าอีกฝ่ายจะทำออกมาได้ดีสักแค่ไหน งานหินงานยากนี้ฝูมี่ยังเพิ่มตำรับเจียงหนานอีกสามสี่อย่างที่แม่ครัวใหญ่เนี่ยเห็นแล้วต้องถามย้ำว่าจะทำจริงๆ หรือ รายการง่ายๆ ใช้เวลาน้อยดูจะขาดความท้าทายสำหรับนาง..

เด็กสาวผู้นั้นตั้งอกตั้งใจคัดแยกบุปผาแห้งนับสิบชนิด มีทั้งดอกยู่จินเซียง ดอกกุ้ยฮวา ดอกจวี๋ฮวา ดอกไหว และดอกไม้ในฤดูกาลนี้นำมามัดเข้าด้วยกันราวกับจัดช่อ ปั้นเป็นก้อนเล้กๆ ใช้ผ้าขาวบางรัดจนแน่นทิ้งไว้แบบนั้นแล้วผึ่งแดด เมื่อนำมาชงกับน้ำร้อนกลายเป้นบุปผาผลิบานในถ้วยกระเบื้อง ไม่ผิดแน่คือ 'กงอวี้ฮวาฉา' หรือคือชาร้อยบุปผาเลื่องชื่อในเหลาชื่อดังฟังว่าร้อยตำลึงยังยากเสาะหามาทาน             พวกเขาเฝ้ามองนางเตรียมตั้งแต่ ‘หม้อไฟแปดเซียน’ ล้างของทะเลโดยการลวงในน้ำขิง สิ่งนี้ไม่ใคร่มีคนกระทำเมื่อใช้น้ำส้มสายชูดับคาวได้ดีกว่า จนเมื่อลองคิดตามว่าขิงสามารถดับคาวและเพิ่มความหอมให้วัตถุดิบได้พร้อมกันต้นเครื่องถึงกับจดจำนำไปใช้ คำว่าความพิถีพิถันของคนครัวให้สังเกตตั้งแต่ตอนเตรียมวัตถุดิบ ฝูมี่รวบผมด้วยปิ่นดอกเส่าเย่าแล้วโพกทับอีกทีด้วยผ้าโปร่งไม่มีเส้นผมนางสักเส้นหล่นลงไปในอาหาร การล้างไก่ยังล้างหลายน้ำเสียจนสะอาดไร้เลือดไร้กลิ่นคาว ลวงเครื่องทั้งหมดจจังหวะเตรียมน้ำแกงก็คล่องแคล่วเสมือนผู้ที่เข้าออกครัวเป็นงานประจำ

            การตุ๋นหม้อไฟแปดเซียนฟังเหมือนโยนทุกอย่างใส่ลงหม้อไปเคี่ยวนานๆ แต่ความจริงแล้วเปล่าเลย ตำรับนี้ผสานรวมทั้งการนึ่ง ต้ม เคี่ยว และตุ๋นเอาไว้ด้วยกัน นางรองโถดินเผาด้วยสมุนไพรบำรุงสุขภาพหลายชั้นนำเขากวางอ่อนฝานเพิ่มจากตำรับลงไปด้วยเพื่อกระตุ้นภูมิคุ้มกัน เรียงไก่ดำ กระเพาะปลา หูฉลาม หั่นเนื้อเอ็นหอยกับหน่อไม้หวานโปะไว้ด้านบนตามด้วยเห็ดหอมและปลิงทะเลด้านบนโถนั้นจัดเรียงอย่างสวยงาม ไม่ลืมใช้เก๋ากี๋หนึ่งกำมือโปรยลงไปและใช้ใบบัวครอบก่อนปิดฝา ใช้ไฟอ่อนคอยคุมไม่ให้ดำรอน้ำแกงผสานเข้าไปขับเคลื่อนรสธรรมชาติของวัตถุดิบเคี่ยวมาได้สามวันแล้ว             “ แล้วทางด้านนั้นล่ะเจ้าคะ มีกลิ่นดอกไม้ออกมาด้วย? ท่านฝูมี่หมักสิ่งใดไว้กันนะ ? ” ชิงเถาชี้ไปที่โถดินเผาอีกใบรอบปิดผนึกยังไม่ดึงออกก็ส่งกลิ่นหอมหวานออกมาแล้ว             สุรานี้คือความภาคภูมิใจของฝูมี่เกิดจากนางอ่านตำราชีวประวัติเซียนท่านหนึ่งแล้วสมองโลดแล่น ฟังว่ามีการหมักสุราดอกท้อในยุคโบราณใช้เวลาอยู่หลายปีสืบหาวิธีปรับสูตร ลองผิดลองถูกนับสิบหนจนได้วิธี เก็บดอกท้อสดใหม่มาพรมด้วยน้ำผึ้งดอกท้อจากนั้นหล่อด้วยสุราไป๋จิ่ว(เหล้าขาว) ปิดผนึกไว้ราวเดือนหนึ่งเป็นใช้ได้ ยิ่งหมักบ่มนานก็ยิ่งใสและให้กลิ่นหอมหวน             “ สุราดอกท้อน่ะ สองปีก่อนดอกท้อผลิบานทั่วลั่วหยางข้าเห็นแล้วเสียดายเลยเอามาหมักสุราก่อนเข้าวังหยิบติดมือมาด้วย สุรานี้ไม่แรงมากยิ่งดื่มก็ยิ่งบำรุงผิวพรรณเหมาะทานกับขนมบัวหิมะเป็นที่สุด ฝั่งนั้นกวนถั่วใกล้เสร็จพอดีเราไปปั้นขนมบัวหิมะกันต่อเถอะ ”             กล่าวจบจึงลุกขึ้นไปหานางกำนัลอีกสองนางที่ปันแรงมาช่วยตนกวนถั่วเปลือกแข็งชนิดต่างๆ ฝูมี่ผสมแป้งข้าวเจ้าและแป้งข้าวเหนียวเข้ากับนมแพะแทนน้ำ นางเคยใช้นมถั่วเหลืองแทนในช่วงเทศกาลกินเจก็ให้รสชาติละมุนไปอีกแบบ ใช้น้ำผึ้งแทนน้ำตาลเมื่อกดลงบนพิมพ์ไม้ลวดลายมงคลก็มีทั้งใส้เกาลัด ใส้ถั่วเขียว ถั่วแดง โรยแป้งข้าวข้าวเล็กน้อยไม่ให้ติดพิมพ์เมื่อเคาะออกมามีหลากหลายสีสันจากน้ำดอกไม้พอจัดใส่จานรวมกันยิ่งน่าทาน             หลังกัดไปหนึ่งคำพริ้มดวงตาเปี่ยมสุขแป้งนุ่มๆ ของขนมบัวหิมะมีรสอ่อนตัดกันกับใส้ละมุนลิ้นเพียงพอให้คนทานมีความสุข เมื่อมีของอร่อยนางแจกจ่ายเหล่าลูกมือไม่เคยคิดหวง             “ ข้าแบ่งไว้สำหรับถวายสองตำหนักแล้ว ส่วนนี้ทุกคนแบ่งกันทานได้นะ อย่าลืมนำกลับไปฝากเพื่อนพ้องของพวกเจ้าด้วยล่ะ ”             “ ขอบคุณท่านฝูมี่เจ้าค่ะ งั้นพวกข้าไม่เกรงใจแล้วนะ!! ” ใครว่าต้นเครื่องเจอของอร่อยจนมีภูมิต้านทาน คนอยู่ใกล้ของกินรสเลิศแต่ทานไม่ได้นี่สิพ่านแพ้ได้ง่ายยิ่งกว่า             ถัดจากของหวานคั่นเวลาผู้สวมหน้ากากทองก็กลับมาทำ ปลาเปรี้ยวกับลูกชิ้นหัวสิงห์ ต่อ ด้วยเป้นตำรับโปรดที่ตามมารดาเข้าครัวแต่ยังเล็ก แม้หลับตาฝูมี่ยังสามารถผสมและนวดเนื้อหมูสับผสมเครื่องปรุงออกมาได้กลมเท่ากันทุกลูก บางคนผสมเนื้อสัตวืหลากหลายลงไปตามแต่หาได้สำหรับคนแกล้มกลมที่ยังติดวิสัยการกินแบบเด็กๆ ชอบใช้เนื้อหมูและกุ้งสับเพื่อความนุ่มเด้งของตัวลุกชิ้น ปั้นเสร็จแล้วหย่อนลงน้ำซุปเข้มข้นตุ๋นจนสุกดีพักใส่ชามไว้ ผสมน้ำซุปเข้ากับซอสถั่วดำเคี่ยวจนงวดได้ที่นำมาราดลงลูกชิ้นให้เคลือบทั่วจัดใส่จานพร้อมป๊วยเล้งลวกสีเขียวสด             “ ลูกชิ้นหัวสิงโตนี่นา? ตำรับอาหารเจียงหนานไม่ได้เห็นในวังหลวมานานแล้ว ลูกกลมสวยน่าทานจริงๆ ”             ต้นเครื่องสาวชื่นชมอยู่ในทีเรื่องของรสชาติแต่ละคนอาจชื่นชอบแตกต่างกัน แต่ในเรื่องความสวยงามมองปราดเดียวก็รับรู้ได้ถึงความใส่ใจ ไม่ทันไรก็เห็นทักษะการใช้มีดโค้งบั้งปลาเป็นลลวดลายตารางความชำนาญสูงมาก ใจต้องเด็ดเดี่ยวไม่ลังเล ด้วยบั้งผิดหนึ่งแถวเท่ากับเสียปลาตัวนั้นไปเลยเริ่มทำใหม่ทั้งหมด ดูแล้วสนมเหม่ยเหรินท่านนี้จะถนัดอาหารเจียงหนานเป็นพิเศษทั้ง             ฝูมี่คลุกปลาที่ขอดเกล็ดบั้งเสร็จแล้วกับแป้งลงทอดตอนน้ำมันร้อนๆ จนเนื้อเปลี่ยนสีทองสวย กลิ่นหอมน้ำมันกำจายไปทั่วห้องเครื่องเมื่อนำขึ้นมาตัวของปลามีเกล็ดฟูมองแล้วคล้ายลายดอกไม้ ราดซอสเปรี้ยวหวานตามลงไปได้ยินเสียงเฉพาะก็ยิ่งน่าทาน             ‘จริงสิ เหมือนว่าเมื่อเช้าขันทีน้อยบอกว่ามีกุ้งสดพึ่งเข้าวังมานี่นา..’             รู้ดังนั้นผู้มีใจใฝ่การครัวก็ไม่รอช้าจวนซ่างกวนเมื่อทานอาหารถือคติมีครบทุกรส หากมีจ้านรสจัดต้องมีจานที่รสอ่อนนับเป็นอาหารสุขภาพ วันก่อนฝูมี่ขอปันใบชาหลงจิ่งมาจากพี่ชายนางเริ่มทำตำรับอาหารเจียงซูที่ความซับซ้อนน้อยสุดอย่าง ‘กุ้งผัดชาหลงจิ่ง’ เริ่มจากกระตุ้นใบชาด้วยน้ำร้อน ระหว่างนั้นล้างกุ้งแล้วแช่ในชาหลงจิ่งจงเข้มราวหนึ่งเค่อ ตั้งกะทะพอร้อนนำลงผัดปรุงรวด้วยเกลือและพริกไท นางไม่ใส่น้ำตาลด้วยกุ้งนั้นสดและมีความหวานในตัวอยุ่แล้ว ปิดขึ้นจากกะทะโปรยใบชาลงไปเพื่อตกแต่งเป็นจานเดียวที่ทำง่ายและรวดเร็วเน้นรสโดยธรรมชาติของวัตถุดิบ             ฝูมี่ขลุกอยู่ในครัวค่อนวันเงยหน้าขึ้นมาอีกทีฟ้าก็มืดสิ่งที่นางเฝ้ารอคอยท้ายสุดก็มาถึง             “ ดูเหมือนหม้อไฟแปดเซียนจะได้ที่แล้ว.. ตื่นเต้นจัง ”             เพียงเปิดผนึกหม้อดินเผาออกก็เกิดความวุ่นวายขึ้นรอบบริเวณ นอกจากปลิงทะเลที่ตุ๋นจนเงาใสวัตถุดิบอื่นยังแข่งกันส่งพลังทำลายล้างยากต้านทาน กลิ่นของน้ำซุปในตำนานหอมหวนขจรออกไปสะกดผู้คนและเหล่าสนมกำนัลที่ยังคงไม่หลับใหลในละแวกนั้นให้พิศวงเกิดน้ำลายสอ             “ ห้องเครื่องหลวงปรุงอันใดในเวลานี้ ช่าง.. หอมเหลือเกิน”             “ โอ้.. หอมยิ่งนัก ข้าพึ่งกินข้าวไปนี่นาทำไมหิวอีกแล้ว!! ”                        “ หอมหวนจริงๆ ไปดูสิว่าเป็นกลิ่นของสิ่งใดพอจะปันมาให้ข้าได้รึไม่ ขอสักคำเล็กๆ ก็ยังดี!! ” <img src="static/image/hrline/B13.gif" border="0" alt=""> 1 <img src="https://i.imgur.com/aOr5SA1.png" width="78" _height="84" border="0"> หม้อไฟแปดเซียนhttps://i.imgur.com/aOr5SA1.png'เร่งไฟให้หอมฟุ้งจรุงซ่าน สมณะละฌานกระโดดกำแพง'  หม้อไฟแปดเซียนมีชื่อเดิมว่า ‘ฝูโช่วฉวน 福寿全’ (อายุมั่นโชคมั่งมี) หรือเป็นที่รู้จักทั่วโดยไปว่า “พระกระโดดกำแพง” เป็นหนึ่งในสุดยอดตำรับอาหารบำรุงร่างกายจากแดนใต้ที่ว่ากันว่ารวบรวมเอาวัตถุดิบชั้นเลิศมาเคี่ยวและตุ๋นรวมกันนานนับวันใช้ทั้งทักษะและความพิถีพิถันของพ่อครัวจนมีราคาสูงลิ่ว วัตถุดิบหลักพื้นฐานจะมีหูฉลาม ไก่ดำ ปลิงทะเล เป๋าฮื้อ กระเพาะปลา เห็ดหอม ถั่งเช่า เก๋ากี้ โสม ฯลฯ  ชื่อแรกสุดของเมนูนี้ เรียกกันว่า “หม้อไฟแปดเลิศล้ำ  坛烧八宝 (ถานเชาปาเป่า)” คือรวมเอาสารพัดวัตถุดิบวิเศษไว้ในหม้อเดียวกัน การเปรียบเปรยว่า ทั้งกลิ่นที่หอมหวล และรสอันเลิศล้ำของอาหารนี้ อย่าว่าแต่เปุถุชนคนธรรมดาเลย ต่อให้เป็นนักพรตที่เจริญสติแก่กล้านั่งฌานอยู่ ยังต้องสมาธิแตกซ่านกระโดดข้ามกำแพงมาขอชิม 2 <img src="https://i.imgur.com/C4WvQlR.png" width="80" _height="80" border="0"> ลูกชิ้นหัวสิงห์https://i.imgur.com/C4WvQlR.png'ลูกชิ้นแห่งความสุขสราญใจ หลงใหลในเจียงซู' ซือจึโถว หรือ หัวสิงโต หลึ่งในอาหารขึ้นชื่อของหวยหยางทางตอนใต้ ทำมาจากหมูสับติดมันนำไปหมักเครื่อง ปั้นเป็นลูกกลมๆ ลูกโตๆ นำไปทอด จากนั้นตุ๋นกับผักกาดขาวหรือราดน้ำซอสแดง บางท้องที่ใช้ผักก้านเขียวแทนผักกาด ซึ่งผักนี้แทนแผงคอสิงโตที่มีสีขาวและสีเขียวราวหยกต้มให้เปื่อยนุ่มเช่นเดียวกับต้มจับฉ่ายเป็นอาหารที่ทำไม่ยากและอร่อยมาก เรื่องเล่าว่าจักรพรรดิ์ได้พบหุบเขาหนึ่งเต็มไปด้วยดอกทานตะวันบานสะพรั่งงดงาม จึงมีบัญชาให้พ่อครัวหลวงคิดค้นอาหารที่ทำให้พระองค์รำลึกถึงดอกทานตะวันในหมู่บ้านนั้น แล้วเชฟก็สร้างสรรค์ดอกทานตะวันเบ่งบานในชามมาให้ ถูกใจทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ความหมายมงคล ภายหลังก็ได้รับความนิยมไปทั่วดินแดนไม่แค่เฉพาะแถบเจียงหนานแทบทุกโรงเตี้ยมชั้นนำบรรจุไวในรายการ
3
<img src="https://i.imgur.com/xlvMXSb.png" width="80" _height="80" border="0"> ปลาเปรี้ยวหวานhttps://i.imgur.com/xlvMXSb.png'ซงฉู่กุ้ยอวี่ • ปลากระรอก' ปลาทอดราดซอสเปรี้ยวหวานเป็นหนึ่งในสิบตำรับเลื่องชื่อแดนเจียงหนานมีวิธีการเตรียมและปรุงต่างกันออกไปตามตำรับท้องถิ่น ใช้ความชำนาญของพ่อครัวค่อนข้างสูงไม่ว่าจะเป็นเตรียมหมักซอส เตรียมปลาไว้ในโอ่งดินสองวันเพื่อขับของเสียและลดกลิ่นดิน ตลอดจนถึงทักษะการใช้มีดบั้งลวดลายบนตัวปลาก่อนนำลงไปทอด ที่ขึ้นชื่อคือปลาเปรี้ยวหวานซีหูที่ใช้ซีอิ๋วดำมาทำซอสเปรี้ยวหวาน และต้นตำหรับอย่างปลาเปรี้ยวหวานซานซีที่เน้นน้ำส้มสายชูของขึ้นชื่อจากท้องที่ จานนี้นอกจากความชำนาญการบั้งหั่นเนื้อปลาให้เป็นชิ้นแบบดอกไม้เมื่อนแล้ว สิ่งที่น่าสนใจคือเสียงขณะราดซอสเปรี้ยวหวานลงบนปลา จะได้ยินเสียง "จี๋ จี๋ จี๋" ของ "กระรอก" จึงมีอีกชื่อว่าปลากระรอก 
4
<img src="https://i.imgur.com/LA9CFyt.png" width="80" _height="74" border="0">
กุ้งผัดชาหลงจิ่งhttps://i.imgur.com/LA9CFyt.png'หลงจิ่งเซียเหริน' ลักษณะเด่นคือใช้กุ้งแม่น้ำที่ปอกเปลือกทั้งหมด ผัดกับชาหลงจิ่งที่เก็บในช่วงเทศกาลชิงหมิง แช่กุ้งสดในน้ำชา ราวหนึ่งเค่อมีคำแนะนำว่าควรใช้ชาเข้มสักหน่อย เพราะหลังจากนำไปคั่วแล้วจะได้มีกลิ่นชาติดอยู่ จากนั้นนำไปคั่วหรือผัดในกระทะ ปรุงรสด้วยเกลือ น้ำตาล พริกไทย ตามชอบ บางสูตรอาจไม่ใส่น้ำตาลเนื่องจากเนื้อกุ้งสดหวานอยู่แล้ว เล่ากันว่าในอดีตหวงตี้เสด็จมายังเจียงหนานเป็นการส่วนพระองค์แล้วติดฝน จึงเข้าหลบฝนในบ้านชาวนาที่อยู่ใกล้ภูเขาหลงจิ่ง ได้เสวยชาหลงจิ่ง และทรงพอพระทัยในรสชาติชาก่อนจากไปนั้นชาวนาจึงมอบห่อชาหลงจิ่งให้ด้วย ถึงตอนเย็นเสด็จไปโรงเตี้ยมขึ้นชื่อและได้สั่งผัดกุ้งพร้อมนำใบชาหลงจิ่งที่ได้มาให้เสี่ยวเอ้อร์ช่วยชง ตอนรับชาเผอิญเหลือบเห็นฉลองพระองค์ที่มีลายมังกรที่สวมอยู่ข้างๆ รีบเข้าไปแจ้งให้เจ้าของร้านที่กำลังทำกับข้าวอยู่ เจ้าของร้านได้ยินตกใจลนลานเป็นการใหญ่ พลาดหยิบเอาชาหลงจิ่งที่เสี่ยวเอ้อร์ถือคิดว่าเป็นต้นหอมจับใส่ในกุ้งที่กำลังผัดอยู่แล้วรีบนำออกไปถวาย หวงตี้ได้กลิ่นหอมของชาหลงจิ่ง รีบคีบกุ้งผัดชาหลงจิ่งมาชิม แล้วทรงออกปากชื่นชมอย่างมากว่าอร่อยเป็นพิเศษ ตั้งแต่นั้นมา "กุ้งผัดชาหลงจิ่ง" ก็กลายเป็นอาหารเจียงหนานที่มีชื่อเสียงอย่างหนึ่ง
5
<img src="https://i.imgur.com/EgTPYIf.png" width="80" _height="73" border="0"> ขนมบัวหิมะ https://i.imgur.com/EgTPYIf.png'ขนมปิงผีเยว่ปิ่ง' เรียกอีกชื่อว่าเป็นขนมไหว้พระจันทร์แบบนุ่ม ทำจากแป้งข้าวเหนียวผสมแป้งข้าวเจ้าใส่นมสดลงไปเพื่อความชุ่มชื้น แป้งหุ้มใสบางจนแทบจะโปร่งแสงมีรสหวานกลมกล่อมและหอมละมุน ลวดลายบนหน้าขนมคล้ายเยว่ปิงแต่แป้งจะนุ่มหนึบกว่าไม่ต้องออกแรงเคี้ยวมาก จึงเป็นที่ชื่นชอบทั้งในหมู่เด็กๆ สตรี รวมไปถึงคนชรา มีการปรับสูตรใส้ด้านในหลากหลาย ทั้งเผือกกวน เกาลัด ไป๋กั่ว ถั่วกวน ไข่เค็ม หรือแม้แต่ใส้งา หากเป็นขนมบัวหิมะชาเขียวมักจะถูกเรียกว่า ขนมแก้วมรกต ชาวฮั่นนิยมทำทานในวันไหว้พระจันทร์เพื่อทานคู่กับน้ำชาในครอบครัวหรือใช้รับรองแขกสำคัญ จัดเป็นของฝากชั้นเลิศมีราคาแรงเพราะตัวขนมต้องทำสดทานสดมีอายุการเก็บรักษาได้ไม่นานนัก
6
<img src="https://i.imgur.com/1ma3Kuc.png" width="80" _height="80" border="0"> ชากงอวี้ฮวาhttps://i.imgur.com/1ma3Kuc.png'ชาหอมดอกไม้บาน ฤดูกาลล่องลอย เฝ้าคอยหิมะมลาย คล้ายได้พบรอยยิ้มคนไกล' ไม่ระบุแน่ชัดถึงที่มาเดิมเป็นการใช้ใบชาผสมผสานกับกลิ่นและรสของดอกไม้ ต่อมาการใช้ฝีมือจัดสรรตกแต่งและบังคับชาให้ออกมาตามใจต้องการคล้ายงานศิลปะที่ได้ชื่นชมขณะดื่มชา สืบเนื่องจากการเอาชามาอบร่วมกับดอกไม้เพื่อเอากลิ่น และถูก โรงเตี้ยมซุ่ยเมิ่งเซียนหลิน แห่งเจียงหลิง พัฒนาคุณภาพให้ปราณีตขึ้นนอกจากกลิ่นแล้วยังได้ความสวยงามอีกด้วย ดอกไม้ที่นิยมนำมาทำชาแบบนี้มีมากมายไม่ต่ำกว่า 40 ชนิด ล้วนนำสรรพคุณตามตำราแพทย์สีแต่ละสีจะเข้าไปบำรุงร่างกายในแต่ละจุด ช่วยบำบัด กำจัด และเสริมสร้างส่วนต่าง ๆ ของร่างกายและขับพิษ สลายพิษ ความเชื่อพื้นฐานเหล่านี้ได้ถูกพัฒนามาใช้กับการทำชาดอกไม้บาน ใช้ยอดชาสีเขียวที่ยังตูมอยู่นำมามัดรวมกันเป็นฐานแล้วค่อยจัดการเรื่องดอกไม้จะเป็นโม่ลี่ฮวา กุ้ยฮวา บานไม้รุ้โรย หรือดอกไม้ทานได้ชนิดต่างๆ ลักษณะก้อนของชาดอกไม้บานที่ดีตัวก้อนเองจะต้องเป็นรูปร่างสวย ถูกมัดมาแน่น ไม่เปื่อย ยุ่ย เละ แห้งแตกสลาย ใบชาที่ห่อเอาไว้ไม่เหลือง ไม่เปราะ สีชาจะต้องออกเขียวอ่อน พอจะเห็นดอกไม้ที่ถูกหุ้มอยู่ให้สังเกตว่าดอกไม้ชนิดนั้นยังคงสีสันดั้งเดิมของมันเอาไว้ ชาพวกนี้เมื่อถูกน้ำร้อนดอกไม้จะบานออกในถ้วยตามการจัดอย่างงดงาม กลิ่นจะนำมาก่อน หอม สดชื่น ดื่มแล้วปรับสมดุลร่างกายได้ถือเป็นยาอย่างหนึ่ง 
7
<img src="https://i.imgur.com/h63X6A9.png" width="80" _height="80" border="0">
สุราดอกท้อhttps://i.imgur.com/h63X6A9.png'สายลมจันทราหวนรสเมรัย หน้าน้ำใสความนัยไม่กระจ่าง หวั่นไหว...เมามายในป่าท้อ' ท้อเป็นสัญลักษณ์ ของการมีอายุยืนยาวเกี่ยวข้องกับ การกับการป้องกันสิ่งชั่วร้ายถ้าดอกท้อบานในระหว่างการฉลองวันปีใหม่หมายถึง ปีต่อไปจะเป็นปีของโชคลาภและดอกท้อยังใช้ประดับตกแต่ง ภายในบ้านเพื่อความเป็นสิริมงคล ป้องกันสิ่งชั่วร้ายอีกด้วย ในระหว่างเทศกาลชิงหมิงเป็นช่วงเวลาที่ดอกท้อตูมยังไม่บานให้เก็บดอกท้อมาหมักกับน้ำผึ้งและเหล้าขาว ปรุงด้วยป๋ายจื่อทิ้งไว้ 30 วัน ทุกวันเช้าเย็น ให้ดื่มคราวละนิด ในขณะเดียวกันให้เทเหล้า ลงบนฝามือแล้วใช้มือทั้งสองข้างถู จนกระทั้งรู้สึกว่าฝามือร้อน แล้วถูบริเวณใบหน้า ที่เป็นฝ้า กระดำ และรอยหมองคล้ำกรรมวิธีนี้ นับเป็นการรักษาผิวพรรณที่เห็นผลอีกวิธีหนึ่ง สุราดอกท้อเป็นสุราเพื่อความงาม เนื่องจากมีตำนานเล่าขานถึงนางฟ้าชื่อ ตงซวงเฉิง ตำนานเล่าว่าครอบครัวตงปลูกต้นท้อในป่า มองดูราวกับแดนสวรรค์ วันหนึ่ง ตงซวงเฉิงหมักสุราดอกท้อ สุราสีใส รสชาติกลมกล่อมกลิ่นหอมลอยไกลหลายลี้ ผู้คนต่างน้ำลายสอ ยิ่งได้ลิ้มลองก็ประทับใจไม่รู้ลืม 
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/NHmTTT5.png" width="499" _height="57" border="0"> <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวม 7 รายการ<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ครบ ชา สุรา ผัด ทอด น้ำแกง ต้ม ขนม ของว่าง<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สวมวิญญาณแม่ครัวเอกแห่งฮั่นกลับมาทวงบัลลังค์แล้วค่ะ!!<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชาดอกไม้ไม่ใส่ใบชา มันต้องได้สิ!<span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">
คิดค้นเมนูอาหารใหม่ ๆ พร้อมโรลถวายหวงตี้ยังตำหนัก +50 บารมี

เอฟเฟคพรสวรรค์ลาภลอย : มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin 
<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         </div></div></div></div> </div> 

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-29 23:37:58

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-4 14:31:28

LuBairan โพสต์ 2024-8-16 17:50:49

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LuBairan เมื่อ 2024-8-16 17:57 <style>

#boxcorecenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/J5ZfEJ2.png");
}
</style>

<style>
#boxR0LE {
width: 600px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/PNPim8Q.png");}
</style>

<div id="boxcorecenter">
<div align="center">

 

<div id="boxR0LE">

<img width="450" src="https://i.imgur.com/aDtIaPZ.png" border="0" alt="">
 
เข้าครัวอีกแล้ว 
วันที่ 08 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีเป็นต้นไป
 
 
<div align="left">


หากไม่ใช่ลู่เจาอี๋ที่ได้รับการกำชับแกมสั่งมาจากสวามีแล้วจะมีใครอีกที่ดั้นด้นเสียเวลามาห้องเครื่องหลวงตั้งแต่เช้า สิ่งแรกที่นางทำเพื่อเตรียมตัวคือการบอกให้หลี่กู่กูไปตามหัวหน้าเนี่ยมาสอบถามบางเรื่องที่นางควรต้องรู้ “ พระสนม บ่าวพาท่านหัวหน้าห้องเครื่องหลวงมาแล้วเพคะ ” ผู่เยว่ยอบกายลงในระหว่างที่รายงานต่อนงคราญหยกขาวในชุดครามชาดโดยมีเนี่ยหนานซิงผู้เป็นทำตามอย่างเคร่งคัด
 
“ การที่พระสนมเสด็จมายังที่แห่งนี้นับว่าเป็นเกียรตินัก มิทราบว่ามีอันใดให้นูปี้รับใช้ ” 
 
ไป๋หรั่นปรายตามองนางกำนัลใหญ่ที่นางเคยพบเพียงแค่ช่วงแรกของการเข้าวัง แม้จะมีประกาศที่บ่งบอกให้ฝ่ายในขยันหมั่นเพียรฝึกฝนความสามารถด้านการปรุงอาหารเพื่อปรนนิบัติฝ่าบาท ทว่านางกลับเป็นบุคคลเดียวที่เชี่ยวชาญน้อยที่สุด และน้อยนักที่จะมาเยือนด้วยตนเอง
 
“ วันนี้ฝ่าบาทตรัสว่าทรงอยากเสวยอาหารจากเนื้อกวาง เปิ่นกงเลยอยากทราบว่าเดิมทีสำหรับหลวงเคยจัดอาหารจำพวกเนื้อกวางแบบใดขึ้นถวายบ้าง ” ปลายนิ้วขาวนุ่มจรดลงกับโต๊ะไม้กลางห้องเครื่องที่ยามนี้ผู้คนพากันหลีกทางเพื่อไม่ให้พระสนมเอกต้องไปเบียดเสียดกับผู้ใด
 
“ หากเป็นอาหารจำพวกเนื้อกวาง.. ”
 
เนี่ยหนานซิงที่อยู่กับรายชื่อสำรับอาหารเข้าออกในทุกวันใช้เวลาคิดไม่นานก็เริ่มร่ายรายการอาหารออกมาผ่านริมฝีปากสีสดที่คาดว่าคงทาชาดหนาไว้หลายชั้น เท่าที่นางฟังผ่าน ๆ ดูเหมือนว่าอาหารจากเนื้อกวางจะมีไม่มากนัก นอกจากเนื้อกวางผัดพริกซวงเจียที่กลับมาเป็นที่สนใจได้เพราะเว่ยเจียเสียนอี๋เป็นผู้นำกลับมาขึ้นถวายเป็นผู้แรก ไป๋หรั่นหลุบตาลงใช้ความคิด เนื้อกวางผัดรสจัดจ้านก็มีแล้ว น้ำแกงเนื้อกวางจืดก็เรียกได้ว่าเป็นรายการพื้นฐาน เนื้อกวางย่างก็ธรรมดาเกินกว่าจะขึ้นโต๊ะเสวยหลัก
 
“ เหล่าเนื้อตุ๋นเล่า ”
 
“ ช่วงนี้มีเพียงโค่วโร่วเท่านั้นที่นำขึ้นถวายเพคะ ” 
 
นางนึกออกแล้ว ลู่เจาอี๋หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพับแขนเสื้อขึ้นพลางสั่งการเตรียมวัตถุดิบก่อนเป็นอันดับแรก “ เปิ่นกงจะทำต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉาย ฉะนั้นวานหัวหน้าเนี่ยไปคัดเนื้อกวางหั่นชิ้นมาสักจำนวนหนึ่ง ทางที่ดีคัดตรงส่วนที่มีเอ็นติดมาด้วย ที่เหลือไปเตรียมลูกผักชีและรากผักชี พริกไทยดำ ใบกระวาน อบเชย จันทร์แปดกลีบ กระเทียม หอมหัวใหญ่ ก้านขึ้นฉ่าย เห็ดหอม ข่า รากบัวก็เอามาด้วย ทีเหลือก็เอาเป็นเครื่องปรุงพื้นฐาน น้ำตาล เจี้ยงโหยว แล้วก็น้ำสำหรับต้ม อ่า.. หากเป็นไปได้นำใบเตยติดมาด้วยก็ดี ” 
 
“ ส่วนหลี่กู่กู มาช่วยเปิ่นกงผูกผ้ากันเปื้อนเสียก่อน หากอาภรณ์นี้เสียหายคงลำบากกองภูษากันแย่ ”
 
เหล่านางกำนัลที่ได้รับคำสั่งอันชัดเจนฉะฉานนี้ต่างพากันแยกย้ายไปจัดการตามคำสั่ง ไป๋หรั่นทอดมองหลายกระบวนการที่เป็นระเบียบมากขึ้นหากเทียบกับอดีตที่นางเคยมาเยือนแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอียงไปกล่าวกับหลี่ผู่เยว่ที่อยู่ข้างกายเบา ๆ “ น้องสาวเป็นผู้มีความสามารถจริง ๆ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถปลูกฝังความเคยชินให้แก่พวกนางได้แล้ว ”
 
น้องสาว..? หลี่กู่กูชำเลืองตามองพระสนมเอกที่ยืนเหนือนางไปหนึ่งก้าวก่อนจะหลุบตาลงครุ่นคิด หลังเข้าร่วมกับตำหนักตงเฉิน ผู่เยว่ได้ศึกษาความสัมพันธ์ของผู้เป็นนายไว้แล้ว คนที่นางสามารถกล่าวเต็มปากว่าเป็นน้องสาวทั้งยังแฝงความชื่นชมไว้อย่างนี้เกรงว่าคงมีเพียงแต่เสียนอี๋แห่งตำหนักเถียนเซี่ยแล้ว “ เรื่องอย่างนี้บ่าวมองว่าพระสนมเองก็สามารถทำได้เพคะ ”
 
ก็ถูกของนาง ไป๋หรั่นส่ายศีรษะอย่างขบขันก่อนที่จะเกริ่นเสียงเบา “ มาเถอะ ทำอาหารวุ่นวายไม่น้อย จากนี้ลำบากเจ้าต้องคอยอดทนช่วยเปิ่นกงแล้ว ” ลู่เจาอี๋ก้าวนำหน้าออกไปก่อนที่นางกำนัลคนสนิทของตนจะได้ตอบเสียอีก นงคราญหยกผู้เปลี่ยนจากคนสูงศักดิ์มาเป็นแม่ครัวผู้หนึ่งสูดหายใจเข้าในขณะที่สองตาพรมลงมองวัตถุดิบตรงหน้า
 
“ ตั้งกระทะ เปิ่นกงจักคั่วเครื่องตุ๋น ” 
 
คำแรกดังขึ้นเหล่านางกำนัลก็เคลื่อนตาม ทั้งหมดพาลู่เจาอี๋เดินไปที่หน้ากระทะซึ่งมีไฟติดอยู่แล้ว ก่อนที่บางส่วนจะต่อแถวเป็นขบวนคอยส่งเครื่องตุ๋นที่ประกอบไปด้วยลูกผักชี พริกไทยดำ ใบกระวาน และจันทร์แปดกลีบ ลงสู่กระทะร้อน ๆ เพื่อให้สาวงามได้คั่วมันจนขึ้นกลิ่นหอม
 
พอกลิ่นหอมเครื่องสมุนไพรจัดว่าได้ที่แล้ว ลู่เจาอี๋ก็ตัดสิ่งเหล่านั้นขึ้นมาและเทใส่ผ้าขาวบางที่ปกติแล้วมีไว้เพื่อกรองน้ำแกง แต่ครั้งนี้นางนำมาใช้เพื่อเป็นถุงเครื่องยาจีนสำหรับใส่ลงไปในหม้อที่รอการเติมเต็ม “ อบเชยและข่าใส่หม้อใหญ่ไว้ได้เลย ” นงคราญหยกสั่งการพลางปลอกกระเทียมสองหัวใหญ่ ๆ แล้วค่อยหย่อนกระเทียมนั้นใส่ลงหม้อตามด้วยการพยักหน้าให้นางกำนัลอีกส่วนเทวัตถุดิบหลักอย่างเนื้อกวาง รวมไปถึงบริเวณเอ็นของกวางลงไปในหม้อ
 
ไป๋หรั่นชะโงกหน้าไปดูในหม้อเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็หยิบหอมหัวใหญ่ ใบเตย ก้านขึ้นฉ่าย รากผักชี และถุงเครื่องยาจีน “ เติมน้ำให้ท่วมของที่อยู่ด้านในหม้อด้วยล่ะ ” เหล่านางกำนัลที่รอคำนี้มานานรีบพยักหน้าพร้อมหามน้ำมาเทใส่หม้อก่อนจะช่วยกันเติมถ่านใต้หม้อเพื่อสุมไฟให้แรงขึ้น
 
“ ใครมีเรื่องใดต้องไปจัดการก็ไปเถิด เปิ่นกงจะเฝ้าหม้อเอง ”
 
ถึงจะไม่อยากถูกมองว่าละเลยหน้าที่การดูแลพระสนมแต่พวกนางต่างก็มีงานสำคัญที่ต้องไปจัดการจริง ๆ เหล่านางกำนัลน้อยมองหน้ากันครั้งแล้วครั้งเล่า ในระหว่างที่ลู่เจาอี๋กำลังง่วนอยู่กับการปรุงรส ยังไม่มีผู้ใดกล้ายื่นเท้าเดินออกไปจนเนี่ยหนานซิงถอนหายใจพร้อมกล่าวเสียงเข้ม “ รออะไรเล่า รีบแยกย้ายสิ ! ” หัวหน้าห้องเครื่องหลวงเท้าเอวขมวดคิ้วพลางถลึงตาไล่แต่ละรายออกไปอย่างน่ากลัว กระทั่งคนจางหายไปเป็นส่วนมากแล้วถึงได้หันกลับมาพูดกับพระสนมเอกเสียงเบา “ นูปี้ทำให้พระสนมต้องขบขันแล้ว หากขาดเหลือสิ่งใดสามารถเรียกนูปี้ได้ทุกเมื่อเพคะ ”
 
เนี่ยหนานซิงจากไปแล้ว เหลือแต่นงคราญหยกลู่ไป๋หรั่นและนางกำนัลคนสนิทหลี่ผู่เยว่ที่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ “ พระสนมถ้าเช่นนั้นเราควรทำอย่างไรต่อดีเพคะ? ”
 
“ ไม่อยากเกินความสามารถหรอก รอเดือดแล้วตักฟองออกจากนั้นก็คีบถ่านปรับไฟให้อ่อน ” พูดเหมือนเป็นเรื่องง่ายแต่เมื่อทำจริงก็ไม่ได้ง่ายเลยสักนิด ด้วยไฟที่กำลังแรงเต็มที่รอไม่นานนักผิวน้ำก็เริ่มสั่นจนเดือดเป็นรอยปุด ๆ พร้อมกับขึ้นฟองขาว ไป๋หรั่นใช้กระชอนตักฟองเหล่านั้นออกจนหมด แล้วค่อยก้มลงไปใช้ที่คีบถ่านคีบถ่านก้อนใหญ่ที่ร้อนเสมือนเป็นตัวเร่งไฟนำไปเก็บไว้ที่เตาสำรองเพื่อให้เตาหลักมีแค่ไฟอ่อน ๆ เหมาะแก่การตุ๋นที่ต้องใช้เวลานาน
 
“ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว รอสักหนึ่งชั่วยามค่อยนำเครื่องสมุนไพรออกแล้วใส่ของเพิ่มก็พอ ”
 
และก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ไป๋หรั่นนั่งโบกพัดรอไปมาจวบจนเข้าปลายยามเฉิน
 
“ เปิ่นกงรู้แล้วว่าตนเองลืมอะไร.. หลี่กู่กู ไปขอเบิกดอกไม้จีนจากหัวหน้าเนี่ยมาจำนวนหนึ่ง เปิ่นกงจะนำมันใส่ลงไปในต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉาย ” ผู่เยว่รับคำสั่งอย่างว่าง่ายก่อนจะปลีกตัวไปอีกทางทิ้งให้ลู่เจาอี๋ต้องเดินวนหาผ้าหนา ๆ มาจับฝาหม้อให้เปิดออกจนควันหอมตลบฉุยไปทั่วห้อง
 
มือหนึ่งบางปัดไปมาเพื่อไล่ควันออกจากใบหน้า ส่วนอีกมือก็เอื้อมไปหยิบกระชอนมาตักถุงเครื่องยาจีนและส่วนประกอบอื่นออกเพื่อไม่ให้ตัวเนื้อติดรสขมของสมุนไพรมากเกินไป และลอบใช้ปลายนิ้วแตะกับกระชอนเพื่อชิมรสชาติว่าสมควรปล่อยทิ้งไว้อีกนานแค่ไหน
 
“ พระสนม บ่าวนำดอกไม้จีนมาแล้วเพคะ ” 
 
หลี่กู่กูเดินกลับมาพร้อมขามหนึ่งชามที่มีดอกไม้จีนแช่อยู่เกือบเต็มชาม “ เจ้ากรองมันออกจากน้ำแล้วมันมาใส่หม้อเถอะ ” ไม่พูดเปล่า ก่อนที่หลี่กู่กูจะจัดการจนเสร็จไป๋หรั่นก็ใส่รากบัวแล้วจากนั้นค่อยรอผู่เยว่ใส่ดอกไม้จีนลงหม้อแล้วค่อยกดกระชอนคนของในหม้อเป็นอย่างสุดท้ายก่อนจะปิดฝาลง
 
“ รออีกหนึ่งชั่วยาม ”
 
ครั้งนี้พอครบหนึ่งชั่วยาม ไป๋หรั่นเปิดหม้อลงเติมน้ำเพื่อไม่ให้น้ำงวดจนเกินไป แล้วก็รอต่ออีกหนึ่งชั่วยาม
 
ชั่วยามที่สามสำหรับการทำอาหารครั้งนี้เริ่มมีความเปลี่ยนแปลงบ้างแล้ว เพราะเนื้อกวางตอนนี้จะกำลังเปื่อยได้ที่ ไป๋หรั่นจึงต้องตักมันออกมาพักไว้ และแน่นอนว่าพอตักส่วนเนื้อออกมาจนครบ ส่วนที่เหลืออย่างเอ็นกวางนั้น… ก็ต้องปล่อยตุ๋นต่อไป
 
“ พระสนม.. ที่จริงระหว่างที่รอนี้ไปรอที่อื่นไม่ดีกว่าหรือเพคะ? ”
 
ตอนนี้เข้าสู่กลางยามเว่ยแล้ว พวกนางอยู่ในห้องเครื่องมาเกือบสี่ชั่วยามเทียบได้กับเวลาขั้นต่ำของนางกำนัลในรั้ววังเลยเสียด้วยซ้ำ แน่นอนว่าที่หลี่กู่กูกล่าวมาย่อมเป็นเพราะห่วงในอาการของลู่เจาอี๋ที่ไม่คุ้นชินกับการตรากตำลำบาก หากสุดท้ายป่วยไข้เพราะเรื่องวันนี้เกรงว่าจะมีโทษข้อหาดูแลนายไม่ดีพอตามมา
 
“ ไม่ได้หรอก ต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉายหม้อนี้เปิ่นกงไม่เคยทำมาก่อน แม้แต่คนในห้องเครื่องก็เกรงว่าจะไม่เคยมีใครทำ ฉะนั้นแล้วข้อผิดพลาดใดหากเกิดขึ้น ให้มันตกเป็นชื่อเปิ่นกง ดีกว่านำภาระไปใส่ตัวผู้อื่น ” จะบอกว่านางเมตตาก็คงได้ อีกอย่างทำอาหารนาน ๆ ไปมันก็ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด ลู่เจาอี๋ที่ปรับตัวกับการเป็นคนครัวได้แล้วไม่ทันได้รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีสายตาคมคู่หนึ่งจับจ้องนางอยู่จากพื้นที่ไกล ๆ โดยอาศัยช่องว่างของหน้าต่างที่เปิดไว้ช่วยให้พอเห็นตัวคน
 
“ นางอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่แล้ว ”
 
“ ราว ๆ สามเกือบสี่ชั่วยามได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ”
 
หลิวเช่อทอดสายตามองดูแผ่นหลังที่ก้มลงเติมถ่านใต้เตาด้วยตนเองแล้วก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ กันคนออกไป ” คำสั่งของเขาสร้างความงุนงงให้แก่ผู้ติดตาม เว้นก็เพียงจางกงกงที่ลอบระบายลมหายใจออกผ่านริมฝีปาก ก่อนจะโค้งลงรับคำสั่งแต่โดยดี
 
ใช้เวลาไม่นานหลังจากนั้น อยู่ ๆ ห้องเครื่องที่ควรคึกคักด้วยเสียงคนก็เริ่มเงียบสนิท ผิดสังเกตจนหลี่กู่กูคิ้วกระตุกไม่พัก “ บ่าวขอไปดูด้านนอกสักเล็กน้อย หากมีเรื่องใดเร่งด่วนลู่เจาอี๋สามารถเรียกได้ทันทีเพคะ ” 
 
“ ไปเถอะ ” การรอตุ๋นน่าเบื่ออยู่บ้าง แม้แต่นางเองยังคิดอยากหลับสักงีบหากไม่ใช่ว่าต้องคอยลุกมาตรวจดูเป็นระยะ หลังจากคำอนุญาตดังขึ้นหลี่ผู่เยว่ก็ก้าวจากออกไป ทิ้งให้นางอยู่ในห้องเครื่องเพียงลำพังไปอีกพักใหญ่จนมีเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งเดินกลับเข้ามา นางที่มองว่าคงถึงเวลาสมควรแล้วก็ออกปากไว้วานโดยไม่หันกลับไปมอง “ หลี่กู่กู ตอนนี้น่าจะได้ที่แล้ว เจ้าไปหยิบถ้วยเนื้อกวางตุ๋นก่อนหน้านี้มาเร็ว เปิ่นกงจะนำพวกมันมาคนรวมกันอีกครั้งแล้วตุ๋นไฟอ่อนครั้งสุดท้าย ”
 
ถ้วยเนื้อกวางตุ๋นถูกยกและยื่นให้เงียบ ๆ ลู่ไป๋หรั่นที่มีหน้าที่ทำอาหารก็รับความเอาใจใส่นั้นเป็นอย่างดี นางเทเนื้อตุ๋นกลับไปรวมกับของในหม้อพร้อมใช้ที่คน คนอีกครั้งสองครั้งพอให้ส่วนประกอบเข้ากันจากนั้นก็ตักน้ำซุปขึ้นมาซดชิมเป็นคำเล็ก ๆ
 
“ เฮ้อ ร้อนจริง ๆ ยังดีที่รสชาติไม่เลว หลี่กู่กูไปแจ้งด้านนอกเถิดว่าใกล้พร้อมแล้วอีกไม่นานค่อยส่งคนไปแจ้งฝ่าบาท ” ไป๋หรั่นเคลื่อนฝาเข้าปิดหม้ออีกครั้ง และวางกระชอนไว้ด้านบนฝาพลางปัดสองมือไปมาคล้ายว่าเสร็จสิ้นภารกิจ ทว่าต่อให้จัดการเรื่องวุ่นเหล่านี้เสร็จแล้วก็ยังไร้เสียงตอบกลับของหลี่กู่กูอย่างที่ควรจะเป็น ด้วยความสงสัยและไม่ทันคิด ลู่เจาอี๋หันกายไปตามเสียงลมหายใจจนพบเข้ากับ..
 
“ อืม เจิ้นรู้แล้ว หน้าตาไม่เลวเลย ” 
 
“ ฝ่าบาท ”
 
ลู่เจาอี๋เมื่อเห็นว่าผู้ที่อยู่ข้างตนคือใครก็ผงะถอยหลังจนเกือบชนเข้าไปโถหมักสุรา ดีที่โอรสสวรรค์การตอบสนองฉับไวเอื้อมมือเข้าคว้าเอวนงคราญเอาไว้ได้ทัน “ เดินไปมาตั้งนมนานมิเห็นลนลานเท่านี้ แค่พบหน้าเจิ้นก็ซุ่มซ่ามไปหมด เรื่องนี้น่าประหลาดใจขนาดนั้นเชียว? ”
 
โอรสสวรรค์มาเยือนห้องเครื่องมีที่ไหนไม่น่าตกใจ
 
“ ห้องเครื่องหลวงวุ่นวายนัก ฝ่าบาทมิควรเสด็จมาด้วยตัวพระองค์เอง หากอยากทราบความคืบหน้าเหตุใดจึงไม่ส่งคนมาสอบถามเล่าเพคะ ”
 
นางถึงกลับกล้าพูดว่ามิควรมา .. โอรสสวรรค์ปล่อยมือออกจากเอวอรชรพอเหมาะมือนั้นก่อนจะผินหน้ามองรอบกาย “ ไม่เห็นวุ่นวายสักเท่าไหร่ ” คำตอบนี้สร้างความไม่พอใจให้กับผู้ถามจนนางถึงกับต้องขมวดคิ้ว สร้างความขบขันให้แก่ผู้ตอบยิ่งนัก ที่ห้องเครื่องไม่วุ่นวายอย่างที่เคยนั่นย่อมเป็นเพราะเขาสั่งโยกคนออกไปก่อนแล้ว หากให้ต้องมาอยู่ท่ามกลางเสียงดังสะนั่นพร้อมตะโกนสั่งอย่างวุ่นวาย เกรงว่าคงได้ประสาทกินกันพอดี
 
“ ที่จริงเจิ้นมาดูเจ้า ” 
 
ก่อนที่จะได้เห็นนงคราญหยกอ้าปากสั่งสอนเขาเพิ่มอีกกระบวน หลิวเช่อใช้วาจาสองแง่มาเป็นด่านรับหน้า ครึ่งหนึ่งหากเป็นสตรีช่างฝันคงไม่พ้นมองว่าสามีรักใคร่ห่วงหา แต่อีกครึ่งในฐานะผู้ที่รู้จักกันมา ย่อมมีความหมายว่าเขาอยากเห็นสภาพของคนอย่างนางว่าจะสามารถทำได้แค่ไหนด้วยตาตนเอง
 
“ แล้วเป็นอย่างไรเพคะ ”
 
“ … ”
 
โอรสสวรรค์นิ่งเงียบไป ใช้แค่สายตาสบลงกับเนตรหงส์คู่งามนั้นอย่างซื่อตรง
 
“ พอวางใจได้หากว่าเจ้าหลงไปอยู่ที่ใดก็คงไม่อดตาย ”
 
สุดท้ายแล้วก็เป็นผู้ชายปากแข็งได้โล่จริง ๆ


 <div align="center">
<img width="450" src="https://i.imgur.com/F56Ani1.png" border="0" alt=""> 

<img width="90" src="https://i.imgur.com/zhQL0tZ.png" border="0" alt=""> 
ชื่ออาหาร : น้ำทิพย์กวางตุ๋นยาจีน 
รูปอาหาร : h ttps://i.imgur.com/zhQL0tZ.png 
คำอธิบายอาหาร : <.b><.font color="#C55B4D">‘ ต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉาย • 炖鹿腱精藥材 ’ <.b><.font>หรือน้ำทิพย์กวางตุ๋นยาจีน ที่เลือกใช้วัตถุดิบชั้นยอดมากมายเพื่อให้ได้รสชาติเลิศล้ำ เช่นน้ำซุปที่ถูกเคี่ยวจนงวดให้สัมผัสหวานมันละมุนกลมกล่อมเจือกลิ่นเครื่องเทศ จับคู่กับเนื้อกวางเปื่อยนุ่มได้ที่และเอ็นกวางที่เคี้ยวง่ายให้ความรู้สึกไม่เบื่อหน่ายยามที่ลิ้มลอง ไหนจะรากบัวกรุบกรอบ รวมไปถึงดอกไม้จีนตุ๋นช่วยเสริมทัพให้อาหารจานนี้มีทั้งเนื้อและผักโดยไม่เสียรส ซึ่งความพิเศษของต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉายไม่ได้มีดีแค่รสชาติ หน้าตาหรือกลิ่นหอมที่ลือสะพัดทั่วเขตแดน แต่ยังมีสรรพคุณช่วยบำรุงไขข้อเอ็นกระดูกพ่วงมาด้วยผิวพรรณและกำลังวังชาของคุณชายทั้งหลาย ทำให้เป็นที่นิยมแม้ว่าจะหาผู้ที่ปรุงมันออกมาได้น้อย เพราะถือว่าเป็นสุดยอดอาหารที่ต้องใช้ความใส่ใจรวมไปถึงความสามารถเป็นอย่างมาก 
+ 15 บารมี ทำกิจกรรมสนทนาการร่วมกับหวงตี้ 
( ทีเควสทำขนมยังได้ค่าตบะ นี่มานั่งทำตั้งนานไม่ได้จริงอ๋อ )
</div>

</div>

 

</div></div> </div> 

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>

LuBairan โพสต์ 2024-8-21 19:50:15

Longyue โพสต์ 2024-8-31 14:21:34

<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=KoHo:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap'); KoHo {font-family: 'KoHo';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
width: 900px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
width: 650px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
 
<div id="boxhuan02">
<center>
</center>
<img width="500" _height="500" src="https://i.imgur.com/7grM4yF.jpeg" border="0" alt=""> 
 

<center>


CHAPTER 24.2</center>
<center> </center><center>
วันที่สิบเจ็ดเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ 
วันเสาร์ ช่วงเวลาบ่ายโมงตรง</center><div align="left"> การปรนนิบัติฝ่าบาทเป็นเรื่องสำคัญ จำนวนข้ารับใช้ก็มีไม่น้อย เหตุไฉนไท่โฮ่วจึงมีพระประสงค์ให้นาง ‘ลงมือ’ ด้วยตนเอง? หลงเยวี่ยขมวดคิ้ว…การต้องลงมือด้วยตนเองทำให้หญิงที่มิได้มีฝีมือเข้าครัวประณีตประหนึ่งพ่อครัวชั้นหนึ่งจะต้องขายหน้า อีกอย่างอาหารแต่ละชนิดมีรสชาติและคุณสมบัติทางยาแตกต่างกัน หากไม่รู้และจำคู่ไม่ดี ทำให้พระวรกายอันล้ำค่าของฝ่าบาทระคายเคือง ยากจะรักษาชีวิตไว้ได้ ดังนั้นนางย่อมไม่กล้าให้ผิดพลาดสักกระบวน “ไล่ออกไปให้หมด มีเพียงถงกูกู่กับข้าก็พอแล้ว”  ถงรั่วหลันอมยิ้มบางๆ เอ่ยหว่านล้อม “มังกรหรือจะสู้งูดินเจ้าถิ่น อย่างน้อยก็ควรจะให้แม่นางเนี่ยอยู่คอยรับใช้ นางเป็นหัวหน้าฝ่ายต้นเครื่องหญิง สำรับที่นางปรุงฝ่าบาทโปรดปรานอย่างยิ่งเพคะ” “จัดการตามที่ถงกูกู่เห็นสมควรเถิด” ห้องแรกที่หลงเยวี่ยถูกพาไป เรียกว่า “ห้องชา” การเสวยชาเป็นวัฒนธรรมอันรุ่มรวยแสดงออกถึงศาสตร์และศิลป์อย่างหนึ่งของราชวงศ์ เมื่อการดื่มชาแพร่หลายและมีพิธีรีตองมากขึ้น ห้องชาก็ถูกแยกออกมาจากห้องเครื่องต้น สาเหตุหนึ่งเป็นเพราะการเก็บรักษาใบชาชั้นดีเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนยิ่งนัก ในห้องชาเพรียบพร้อมด้วยอุปกรณ์ชงชาหลากชนิด หลงเยวี่ยเดิมทีมีหน้าที่เพียงรินชาและยกถ้วยให้ท่านย่า ไท่โฮ่ว และฝ่าบาท เมื่อมีสิ่งของหน้าตาพิสดารมากมายเช่นนี้วางเรียงรายต่อหน้าก็รู้สึกอยู่ผิดที่ผิดทางบ้าง ถงรั่วหลันยื่นสองนิ้วชี้ลงที่กล่องชาซึ่งเป็นผอบทองสลักลายอย่างงดงาม เอ่ยแนะนำ “การชงชาที่ดีการเข้าใจใบชาที่เป็นวัตถุดิบหลักเป็นเรื่องที่ควรถ่องแท้ ตัวชาในสมัยนี้นิยมแบ่งประเภทตามระดับการหมัก รวมแล้วมีหกประเภท” จี๋รุ่ยที่ติดตามมาเป็นลูกมือของถงกูกู่ ให้นำชาในผอบทั้งหก วางลงในถ้วยเพียงเล็กน้อย “ชาชนิดแรก ทางด้านนี้เรียกว่า ลวี่ฉา (ชาเขียว) คือ ชาที่ไม่ผ่านการหมัก เพียบอบด้วยไอร้อนและคั่วก็ใช้ได้แล้ว ใบชาแห้งจึงมีสีเขียวอยู่มาก” ถงรั่วหลันเอื้อมมือหยิบกาน้ำที่ร้อนแล้วรินลงไป ควันบางเบาพวยพุ่งขึ้นมาพร้อมกลิ่นชาใหม่ นางชี้ให้หลงเยวี่ยสังเกตสีน้ำ “น้ำชาชนิดนี้จะมีสีเขียวถึงสีเขียวอมเหลือง มีคุณสมบัติช่วยให้อ่อนวัยและกำจัดสารพิษในร่างกายเพคะ” “เพียงแต่มีข้อเสียอยู่ว่าดื่มมากไม่ดี และไม่เหมาะกับผู้ที่มีม้ามและกระเพาะอาหารอ่อนแอ” ถงรั่วหลันอธิบายถึง ไป๋ฉา (ชาขาว) : ชาที่ผ่านการหมักอย่างประณีต, หวงฉา (ชาเหลือง) : ชาที่หมักอย่างอ่อน, ชิงฉา (ชาอู่หลง) : ชากึ่งหมัก, หงฉา (ชาแดง) : ชาที่ผ่านการหมักอย่างสมบูรณ์ และเฮยฉา (ชาดำ) ชาที่หลังการหมัก ชาจะแบ่งประเภทตามสีของน้ำชาที่ได้ การจัดประเภทจำพวกนี้ยังไม่รวมถึงชาดอกไม้อื่นๆ ชาเขียวที่ยังไม่ผ่านการหมักแม้จะมีประโยชน์มาก แต่บางประเภทก็ถือเป็นชาระดับล่าง ในจวนของนางมักจะดื่มหลังการฝึกยุทธ์เพื่อให้ร่างกายตื่นตัว หากแต่ยอดชายังคงต้องยกให้เป็นของชาแดงและชาดำ ทว่าการแบ่งเฉพาะสีนั้นยังหยาบเกินไป ลักษณะของยอดของใบชาที่เก็บก็สำคัญไม่แพ้กัน ชาที่ถูกจัดมาเป็นของบรรณาการในวังต้องห้ามจะมีทั้งยอดชาเฉพาะสองใบบน สามใบบน และใต้ใบที่สี ชาระดับชั้นเลิศที่คัดเฉพาะสองใบบนนั้น สงวนไว้ให้เชื้อพระวงศ์ระดับสูง ส่วนข้าทาสบริวารโดยมากมักจะดื่มใบชาชั้นต่ำ สกุลของหลงเยวี่ยแม้จะไม่พิถีพิถันส่วนมากก็ดื่มเฉพาะชาชั้นดี…. “ชนิดนี้คือชาแดง เรียกว่า เจิ้งซานเสียวจ่งมีต้นกำเนิดจากมณฑลฝูเจี้ยน นับเป็นต้นกำเนิดของชาแดงมีประวัติศาสตร์ยาวนานยิ่งเพคะ อันดับต่อมาคือ ฉีเหมินหงฉา จากมณฑลอานฮุย นับเป็นชาชั้นเลิศชนิดหนึ่ง มีกลิ่นหอมหวานของน้ำผึ้งและผลไม้สด อาจมีกลิ่นอบรำด้วยสนและใบไม้หอมอยู่ด้วยเพคะ ส่วนทางด้านนี้…” “ทางด้านนี้คืออชาจินจวิ้นเหมย : คิ้วอาชาทอง เป็นใบชาเกิดใหม่ที่ได้รับการพัฒนาดัดแปลงมาจากชาเจิ้งซานเสียวจ่ง นายหญิงน้อยลงดื่มเพคะ” เมื่อลองจิบดูกลิ่นหอมหวานประหนึ่งดอกไม้และน้ำผึ้งหวานก็อบอวลไปทั่วปาก กลั่นออกมาเป็นความชุ่มฉ่ำและหอมละมุน เปรี้ยวอมหวาน เป็นรสชาติที่ละมุนละไมยากหาใดเปรียบ “นอกจากจะเลิศรสแล้วยังสามารถขับอาการหนาวเย็น ไล่ความชื้นในร่างกาย และแก้ร้อนในด้วยเพคะ” “สำหรับผู้ที่กระเพาะอาหารและร่างกายอ่อนแอ อย่างไรชาแดงและชาดำก็ยอดเยี่ยมที่สุด…” “อืม…” หลงเยวี่ยพยักหน้า “การชงชาช่างวุ่นวายนัก” “เพคะ” ถงรั่วหลันรับคำ “พิธีและขั้นตอนแสดงถึงความประณีตรุ่งเรือง สื่อถึงใจที่พิถีพิถันและทุ่มเท เป็นสุนทรียศาสตร์ประการหนึ่ง” “สำหรับการชงชาจะต้องพิจารณาถึง ปริมาณใบชา อุณหภูมิน้ำ เวลาในการชง และกาน้ำชา หม่อมฉันจะสอนวิธีการดูไฟและความร้อนนะเพคะ…” รูปภาพ: https://i.imgur.com/V3kABbx.jpegชื่อชา: ชาจินจวิ้นเหมยรายละเอียด: จินจวิ้นเหมยฉา : ชาขนคิ้วอาชาทอง ยอดชาแดงชนิดใหม่ที่เกิดจากการหมักใบชากับน้ำผึ้งป่าและดอกไม้ จนมีกลิ่นหอมหวานอบอวลของผืนป่า แฝงความรู้สึกสดชื่นละมุนละไมของทิวทัศน์ยามแรกอรุณ ชานี้จะใช้ใบชั้นเลิศที่ปลูกบนที่สูงท่ามกลางลมหิมะและหยาดน้ำค้างจนใบเรียวงามสูงสง่างดงามประหนึ่งขนคิ้วของอาชา ตัวใบติดสีอมแดงเล็กน้อยงดงามยิ่ง เมื่อชงชาแล้วจะได้น้ำชาสีแดงเข้มมันวาวระคนสีทองอร่ามระยิบระยับราวกับแสงอาทิตย์แรกสาดต้องผิวทะเลสาบ ประหนึ่งไหทองคำนับพันเรียงรายบนผิวชา รสเปรี้ยวอมหวาน ไม่ฝาด ไม่เลี่ยน และไม่ขม รสชาติน่าหลงใหลประดุจโฉมสะคราญวัยแย้มบาน สรรพคุณทางยาคือป้องกันพิษหนาวเย็นในร่างกาย ขับไล่ความชื้น สลายพิษ ขับน้ำ และรักษาอาการร้อนใน *ข้อมูลที่ระบุที่เท็จปนจริง ชาบางชนิดที่กล่าวถึงในประวัติศาสตร์ฮั่นจริงๆ ยังไม่เกิดขอรับ* —- ในบรรดาชาทั้งหมดที่ถงกูกู่เพียรพยายามชี้แนะทีละจุดอย่างอดทน หลงเยวี่ยปรุงชาแดงจินจวิ้นเหมยได้รสชาติดีที่สุด ฝึกฝนอีกหลายชาม ถ้วยชาแตกอยู่หลายใบ ถงรั่วหลันถึงพยักหน้าพูดอย่างเพิ่งใจว่า “ใช้ได้แล้ว” และเนี่ยหนานซิงยังเอ่ยปลอบอย่างเมตตาว่า “รสชาติเป็นเรื่องรอง น้ำใจของนายหญิงน้อยต่างหากที่ฝ่าบาทใส่พระทัยที่สุด” ฟังดูแล้วคำว่า ‘ใช้ได้’ ของถงกูกู่คงจะผ่านมาตรฐานของแม่ครัวเนี่ยเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด… เมื่อกล่าวถึงฤดูหนาวจะขาดสามสหายอย่าง ต้นไผ่ ต้นเหมย และต้นสนไม่ได้ หลงเยวี่ยย่อมนึกถึงของกินเล่นอย่าง “ขนมดอกเหมย” ทว่าปลายฤดูร้อนเฉกเช่นยามนี้ดอกเหมยยังไม่บาน จึงขาดดอกเหมยที่เป็นวัตถุดิบสำคัญไป เนี่ยหวายชิงคิดสักครู่ก็แนะนำอย่างผู้ประสบการณ์ว่า “ไยพระสนมไม่ทำขนมดอกบัวแทนเล่า ที่ทะเลสาบมีดอกบัวมากมาย สามารถใช้เป็นวัตถุดิบในการทำขนมได้” หลงเยวี่ยปรายมองแววตามีแววครุ่นคิด เมื่อนึกถึงขนมดอกบัวแดงที่ราวกับเบ่งบานบนผืนน้ำ นางก็พยักหน้า “แม่ครัวเนี่ยคิดได้ดี…ข้าจะทำขนมดอกบัว” หลงเยวี่ยเคยเป็นลูกมือทำขนมชิ้นนี้เพียงสองถึงสามครั้ง สมัยที่ท่านแม่ยังคงปรกติ นางจำวิธีได้ไม่มากยังต้องขอรบกวนให้แม่นางเนี่ยช่วยชี้แนะ เนี่ยหวายซิงชำนาญเรื่องอาหารคาวหวาน จึงบอกให้คนครัวไปเตรียมวัตถุดิบสำคัญอย่างดอกบัวมาให้มาก เพื่อใช้เป็นสีหลักในการทำขนม วิธีการทำขนมความจริงมิได้ซับซ้อนมาก เมื่อเทียบกับรูปโฉมที่งดงาม ในขั้นแรกจะใช้ถั่วแดง, ถั่วเหลือง หรืออื่นๆ มากวนสำหรับทำเป็นใส้ เคี่ยวถั่วจนเนื้อเปื่อยยุ่ยเนียนเป็นเนื้อเดียวกัน ปรุงรสให้หวานและมันด้วยน้ำตาลและเกลือเล็กน้อย เมื่อเนื้อข้นก็ทิ้งไว้ให้เย็นแล้วค่อยปั้นเป็นลูกกลมๆ ขนาดพอดีคำ ต่อมาเป็นการเตรียมเนื้อแป้งห่อใส่ คือการนวดแป้งกับน้ำและมันหมู นวดจนเนียนแล้วพักไว้ ก่อนจะนำไปห่อใส่ถั่วกวนที่ทำทิ้งไว้ในขั้นตอนแรก และเตรียมแป้งทำกลีบบัว ในขั้นตอนนี้จะนวดแป้งกับไขมันหมูเท่านั้น เมื่อนวดจนได้ที่แล้วค่อยใส่กลีบบัวลงไปเพื่อให้มีสีแดงสดสวยน่ารับประทาน แล้วนำแป้งกลีบบัวมาแผ่คลึงให้เป็นแผ่นบาง โรยแป้งและพับทับกันสลับกับคลึง จนแป้งด้านในโปร่งมีหลายชั้น สุดท้ายนำแป้งที่พับทบจนได้ที่มาห่อใส่ ซ่อนปมไว้ด้านหลัง ใช้มีดกรีดลงให้ลึกที่สุดโดยไม่กระทบไส้ด้านใน จากนั้นน้ำไปทอดไฟกลาง แป้งกลีบบัวจะค่อยๆ เปิดออก แผ่ขยายราวกับบัวบานสะพรั่งกลางทะเลสาบ สีแดงจากดอกบัวจะต้องไม่กลายเป็นสีน้ำตาลแก่จึงจะสามารถใช้ได้ เมื่อเสร็จแล้วก็ตั้งสำรับเตรียมยกไปที่ตำหนักเว่ยหยาง รูปภาพ: https://i.imgur.com/CzrFup7.pngชื่อชา: ขนมดอกบัวบานรายละเอียด: เหอฮวาซู : ขนมดอกบัวบาน เมื่อกล่าวถึงฤดูร้อนย่อมต้องนึกถึงทะเลสาบที่มีบัวบานสะพรั่ง เหอฮวาซูถือกำเนิดมาจากวิวทิวทัศน์อันงดงามเช่นนั้น ต้นกำเนิดของขนมชนิดนี้อยู่ทางหางโจว มีรสชาติหอม หวาน ผสานกับความมันกรุบกรอบ เดิมที่เป็นดอกบัวตูมเมื่อนำมาทอดจึงค่อยๆ คลี่บานทีละชั้น นับเป็นของว่างดั้งเดิมที่มีรูปลักษณ์ที่หรูหราสง่างาม<center><img width="500" _height="500" src="https://i.pinimg.com/564x/96/4c/4a/964c4af1dac58bc592c2e48f8ecfa1d3.jpg" border="0" alt=""></center>
 
ดำเนินเควสต์ชงชาต้อนรับเหมันต์ฮะ <a href="https://han.mooorp.com/?1" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px;">@@Admin </a></div>
</div>
 
 </div></div>

หน้า: [1] 2

The Myth of Han's Archiver

กองห้องเครื่องหลวง