[เมืองลั่วหยาง]

Watcher โพสต์ 2025-9-19 13:24:09

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&family=Kanit:wght@400;600;800&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* ปล่อย layout หลักของบอร์ดไว้ แต่ให้หน้าโปร่งเพื่อโชว์วอลเปเปอร์ */
body{ background: transparent !important; margin:0; font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif; color:var(--ink); }

/* วอลเปเปอร์ “ทั้งหน้า” (ยังใช้งาน) */
html::before{
content:"";
position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/dfb7d05e26b08398e2e3d13c4cac4a2f76d8a9c118cf3-G2lZsK_fw658webp.png") center/cover no-repeat;
opacity:1;
}

/* =================== THEME: GOLD =================== */
:root{
/* พาเลตจากภาพ */
--gold-ink: #F3E7C6; /* สีตัวอักษรหลักให้อ่านชัด */
--gold-ink-soft:#E9DBB2; /* ตัวอักษรรอง */
--gold-01:#19171b; /* ดำทองเข้มมาก (ฉาก/เงา) */
--gold-02:#2f2921; /* น้ำตาลดำ (พื้นในเฟรม) */
--gold-03:#563a17; /* น้ำตาลทองเข้ม (ขอบ/เงาใน) */
--gold-04:#9e8123; /* ทองหลัก (ไฮไลต์/เรือง) */

--radius:22px;
--maxw:800px;
}

/* หน้าให้โปร่ง เพื่อโชว์วอลเปเปอร์เดิมของบอร์ด */
body{
background:transparent !important;
margin:0;
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
}

/* =================== SECTION ของโพสต์นี้ =================== */
.post-bg{
padding:30px;
/* ใช้พื้นมืดแบบกำมะหยี่นิด ๆ ให้ทองเด่น */
background: radial-gradient(120% 80% at 50% -10%, rgba(158,129,35,.20), transparent 60%),
 radial-gradient(140% 90% at -10% 110%, rgba(25,23,27,.75), rgba(25,23,27,.95));
}

/* กรอบรวม */
#box01{
position:relative;
max-width:980px; margin:0 auto;
border-radius:calc(var(--radius) + 2px);
padding:42px 48px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(47,41,33,.86) 0%, rgba(25,23,27,.90) 100%);
border:1px solid rgba(158,129,35,.35);
box-shadow:
0 18px 40px rgba(0,0,0,.45),
inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.04);
overflow:hidden;
}
/* แสงกระทบกึ่งทองบนขอบบน */
#box01::before{
content:"";
position:absolute; inset:0; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(80% 60% at 10% 0%, rgba(158,129,35,.40), transparent 60%),
radial-gradient(60% 45% at 100% 0%, rgba(245,230,185,.18), transparent 60%);
}

/* เฟรมด้านใน */
.phx-frame{
max-width:var(--maxw);
margin:16px auto 0;
padding:18px 16px 8px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(47,41,33,.95), rgba(25,23,27,.95));
border-radius:calc(var(--radius) + 1px);
border:1px solid rgba(158,129,35,.35);
box-shadow:
0 14px 32px rgba(0,0,0,.45),
inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.04);
}

/* หัวเรื่องใหญ่ */
.phx-title{
font-family:'Pacifico',cursive;
font-size:48px; line-height:1; text-align:center; margin:10px 0 6px;
color:var(--gold-ink);
/* เรืองแสงทองนุ่ม ๆ */
text-shadow:
0 0 2px rgba(158,129,35,.65),
0 0 14px rgba(158,129,35,.45),
0 14px 26px rgba(0,0,0,.55);
letter-spacing:.5px;
}
.phx-sub{
text-align:center; color:var(--gold-ink-soft); font-size:14px; margin:0 0 18px;
}

/* รูป Hero */
.phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px; border-radius:14px; overflow:hidden;
box-shadow:
0 12px 28px rgba(0,0,0,.45),
0 0 0 1px rgba(158,129,35,.22) inset;
background:#000; /* ให้คอนทราสต์กับภาพ */
}
.phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease; }
.phx-hero img:hover{ transform:scale(1.03); filter:saturate(1.06) contrast(1.04); }

/* การ์ดเนื้อหา */
.phx-card{
width:82%; max-width:660px; margin:10px auto 24px;
border-radius:var(--radius);
background:
/* ขอบทองจางที่ด้านบน */
radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(158,129,35,.28), transparent 60%),
linear-gradient(180deg, rgba(47,41,33,.96) 0%, rgba(25,23,27,.96) 100%);
border:1px solid rgba(158,129,35,.35);
box-shadow:
0 16px 36px rgba(0,0,0,.48),
0 0 0 1px rgba(245,230,185,.06) inset;
padding:22px 24px; text-align:center; color:var(--gold-ink);
}
.phx-card h2{
font-family:'Pacifico',cursive; font-size:36px; margin:4px 0 8px; color:var(--gold-ink);
text-shadow:
0 0 2px rgba(158,129,35,.55),
0 0 12px rgba(158,129,35,.35),
0 10px 22px rgba(0,0,0,.5);
}
.phx-tag{ color:var(--gold-ink-soft); font-weight:700; margin:2px 0 12px; letter-spacing:.02em; }
.phx-body{ color:var(--gold-ink); line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px; }
.phx-body p{ margin:10px 0; }

/* ปุ่ม/ลิงก์ (ถ้าจะใช้ภายในการ์ด) */
.phx-card .btn, .phx-card a.button{
display:inline-block; padding:.6rem 1.1rem; border-radius:12px; text-decoration:none;
color:#1a1408; font-weight:700;
background:linear-gradient(180deg, #C4A23D, #9e8123);
box-shadow:0 8px 18px rgba(158,129,35,.35), 0 0 0 1px rgba(25,23,27,.65) inset;
}
.phx-card .btn:hover, .phx-card a.button:hover{ filter:brightness(1.05); }

/* Responsive */
@media (max-width: 600px){
.phx-title{ font-size:40px }
.phx-card h2{ font-size:30px }
.phx-hero, .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<div class="post-bg">
<div id="box01">
<div class="phx-frame">
 <h1 class="phx-title">洛陽</h1>
 <div class="phx-sub">(เมืองลั่วหยาง - กวนจง)</div>

 <figure class="phx-hero">
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_vakyz0vakyz0vaky.png" alt="Hero Image">
 </figure>

 <section class="phx-card">
 <h2>เมืองลั่วหยาง</h2>
 <div class="phx-tag">[ นครโบตั๋นแห่งราชสำนัก ]</div>
 <div class="phx-body">
 ลั่วหยางคือเมืองสำคัญที่มีความรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมลักษณะเมืองเป็นไปตามผังเมืองแบบฮั่นคือมีกำแพงเมืองล้อมรอบและแบ่งเมืองออกเป็นส่วนต่างๆ อย่างชัดเจน มีกำแพงดินขนาดใหญ่ล้อมรอบ และมีการวางผังเมืองเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีถนนสายหลักตัดกันเป็นตาราง และที่สำคัญคือตลาดขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เป็นศูนย์กลางการค้าและเศรษฐกิจ ลั่วหยางในยุคฮ่องเต้ฮั่นอู่ตี้มีความสำคัญในฐานะ จุดเชื่อมต่อที่สำคัญของเส้นทางสายไหม (Silk Road) ทำให้เมืองนี้เต็มไปด้วยผู้คนจากหลากหลายชนชาติ ทั้งพ่อค้า นักเดินทาง และทูต ที่เดินทางจากตะวันตกเข้ามายังแผ่นดินจีน สิ่งนี้ทำให้ลั่วหยางเป็นเมืองที่คึกคักและมีความหลากหลายทางวัฒนธรรม
 </div>
 </section>
</div>
</div>
</div>

<style>
/* 0) รีเซ็ต: ไม่ให้ทั้งหน้าโดนฟอนต์พิเศษ */
body{
font-family: system-ui, -apple-system, Segoe UI, Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif !important;
}

/* 1) ใส่ฟอนต์เฉพาะ ‘โซนคอนเทนต์ของโพสต์’ เท่านั้น */
.phx-frame :where(p, li, span, div, .phx-body, .phx-tag){
font-family: 'Kanit', system-ui, -apple-system, sans-serif !important;
/* ถ้ามีบางจุดไม่อยากโดน ให้ครอบ class อื่นแล้วตั้ง font-family: inherit; */
}

/* 2) หัวเรื่องที่อยากเป็นลายมือสวย ๆ – จำกัดแค่ในกรอบนี้ */
.phx-frame :where(.phx-title, .phx-card h2){
font-family: 'Pacifico', cursive !important;
}

/* 3) กันสไตล์จากนอกกรอบหลุดเข้ามา */
.phx-frame{ font-size: 100%; line-height: 1.6; }
</style>

LinYa โพสต์ 2025-9-19 14:22:17

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 12 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ณ เมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน จักรวรรดิต้าฮั่น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อการเดินทางยาวนานสิ้นสุดลง หลินหยาก็มาถึงประตูเมืองลั่วหยางในยามเย็น รัศมีสีทองของอาทิตย์ยามอัสดงทอดผ่านยอดหลังคาเก๋งจีนเรียงรายสะท้อนเป็นประกายงดงาม เมืองแห่งนี้ใหญ่โตและคึกคักยิ่งนัก เสียงเกวียนไม้ เสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้า และกลิ่นเครื่องเทศจากแดนไกลปะปนกับกลิ่นเนื้อย่างและชาร้อนลอยตามลมเข้ามาแตะจมูก บรรยากาศเต็มไปด้วยชีวิตชีวาของนครที่ขึ้นชื่อว่านครโบตั๋นแห่งราชสำนัก อันเป็นดั่งหัวใจสำคัญของการค้าบนเส้นทางสายไหม<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หญิงสาวจูงเยวี่ยเหยียน ม้าสีดำทมิฬคู่ใจของตนช้า ๆ ผ่านตรอกใหญ่ ถนนหินที่ถูกขัดจนเรียบเงาสะท้อนแสงไฟโคมแดงจากโรงเตี๊ยมที่เริ่มสว่างขึ้นทีละดวง หลินหยามองเห็นพ่อค้าจากดินแดนต่างถิ่นมากมาย ทั้งเปอร์เซีย อาหรับ อินเดีย และซอกเดีย บ้างขายผ้าไหม บ้างขายแก้วเจียระไน เครื่องเทศหอมฉุน หรือแม้กระทั่งอัญมณีหายากที่ส่องประกายระยับใต้แสงไฟ พ่อค้าเหล่านี้ตะโกนแข่งกันเป็นภาษาต่าง ๆ จนบรรยากาศคล้ายหลอมรวมวัฒนธรรมหลากชนชาติให้เป็นหนึ่งเดียวในนครลั่วหยาง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แม้เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไกล แต่ดวงตาของหลินหยากลับทอประกายแห่งความสนุกสนาน เธอหยุดแวะซื้อผลไม้เปรี้ยวหวานจากแผงเล็ก ๆ ริมทาง สองมือโอบผลไม้นั้นไว้พลางหันไปลูบแผงคอเยวี่ยเหยียนเบา ๆ “เดี๋ยวคืนนี้เราพักกันที่นี่ก่อนนะเจ้าหนุ่มชอบพยศ พรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางต่อไปยังเมืองเย่” เสียงของเธอแฝงด้วยความอ่อนโยนและความรักที่มีต่อม้าเพื่อนร่วมทาง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อได้โรงเตี๊ยมพักแรม หลินหยาก้าวเข้าสู่ห้องพักเล็ก ๆ ที่ประดับด้วยโคมกระดาษและหน้าต่างไม้แกะสลักลายดอกโบตั๋น นางทิ้งตัวลงบนเตียงฟางอันอบอุ่น พลางทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างที่เห็นเพียงเงาไฟส่องสะท้อนหมอกบาง ๆ ที่ลอยปกคลุมทั่วเมือง ความเหนื่อยอ่อนถาโถมเข้ามา แต่หัวใจกลับรู้สึกสงบสุขอย่างประหลาด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รุ่งเช้าแสงอรุณแรกทาบทอลงเหนือหลังคาและหอคอยใหญ่ หลินหยาตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจสดใส นางล้างหน้าด้วยน้ำเย็นจัดจากโอ่งดินเคลือบ ก่อนจะสวมชุดเรียบง่ายแล้วออกเดินสำรวจตลาดใหญ่ในเช้าวันใหม่ เสียงคนเจรจาซื้อขายยังคงดังไม่ขาดสาย สตรีนางนี้คงไม่ได้พักผ่อนเพียงเพื่อหย่อนกาย หากแต่เก็บรายละเอียดของทุกสิ่งในใจ เผื่อวันหนึ่งเรื่องราวในนครลั่วหยางแห่งนี้จะกลายเป็นความทรงจำที่สำคัญ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อได้พักกายพักใจเพียงพอ หลินหยาก็กลับมาที่โรงเตี๊ยม รวบของใช้ส่วนตัวขึ้นหลังเยวี่ยเหยียน ก่อนออกเดินทางต่อไปยังเมืองเย่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือ คราวนี้เธอไม่เร่งรีบ ปล่อยให้สายลมเช้าพัดผ่านแก้มและเสียงกีบม้าดังก้องบนถนนหิน ก้าวต่อไปของเธอคือการเดินทางสู่ป๋อไห่ แต่ระหว่างทาง เมืองเย่จะเป็นจุดหมายพักพิงที่เธอเฝ้ารอ เหมือนจังหวะชีวิตที่ยังคงยาวไกลแต่ก็เต็มไปด้วยสิ่งเล็ก ๆ ที่ทำให้หัวใจอบอุ่นเสมอ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><div style="outline-style: none; text-align: center;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)</div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="outline-style: none; text-align: center;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="outline-style: none; text-align: center;">อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร</div><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-9-30 13:00:13

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 27 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ณ เมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน จักรวรรดิต้าฮั่น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลมยามพลบพาเอากลิ่นดินเปียกและกลิ่นชาชั้นดีจากร้านระหว่างตรอกเข้ามาปะทะปลายจมูก หลินหยาควบเยวี่ยเหยียนลอดซุ้มประตูทิศตะวันออกของลั่วหยางอย่างสงบ แสงสุดท้ายของวันไหลทาบไปบนหลังม้าเป็นแถบสีดอกกุหลาบจาง ๆ ถนนหลักตัดเป็นตารางตามผังเมืองฮั่นคลาคล่ำด้วยพ่อค้าคนเดินทางและหาบเร่จากแดนไกล นางกะพริบตาช้า ๆ ปล่อยให้ความคึกคักไหลผ่านตัว ในหัวกลับเงียบสงัด มีเพียงชื่อคนคนเดียวดังอยู่ในอก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อีกคืนเดียว” นางพึมพำกับแผงคอเยวี่ยเหยียน “พรุ่งนี้ข้าก็ถึงฉางอันแล้ว” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โรงเตี๊ยมที่นางมุ่งหน้าไปตั้งอยู่หัวมุมสะพานไม้เคลือบชาด ใต้กลอนประตูยังแขวนโคมผ้าไหมลายเมฆาแบบเดิมไม่ผิดเพี้ยน หลินหยาลงจากม้า ลูบแผงคอสีดำมันวาวให้รางวัล ก่อนส่งบังเหียนให้เด็กคอกม้า “ฝากดูแลเพื่อนข้าด้วยนะ ให้ฟางแห้งสะอาด กับน้ำอุ่นหนึ่งถัง” น้ำเสียงอ่อนโยนจนเด็กคอกม้าพยักหน้าแทบไม่ทัน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โถงรับแขกของโรงเตี๊ยมยังหอมไม้หอมเก่าแก่เคล้าไอชาเหมือนคราวก่อน โต๊ะเตี้ยเรียงเป็นระเบียบ ผนังแขวนภาพภูผาและสายน้ำจากมือจิตรกรเมืองเตาโจว นางขอห้องที่เคยพักกับท่านชายห่าวหมิง หากว่างก็ขอห้องเดิม หากไม่ว่างขอห้องที่ทิศและแสงคล้ายกัน เจ้าของโรงเตี๊ยมจำรอยยิ้มของนางได้ พูดคุยไม่กี่ประโยคก็พาขึ้นบันไดไม้เงียบกริบ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อประตูห้องเปิด…ทุกอย่างเหมือนความทรงจำ หน้าต่างบานพับที่รับลมเหนือ เตียงไม้สักที่ปูผ้าฝ้ายสะอาด กล่องอูฐเคลือบสงบอยู่มุมห้อง และโต๊ะเขียนหนังสือที่เคยมีไหสุราวางอยู่คืนนั้น หลินหยาวางหอบผ้าลงแล้วเดินไปเปิดหน้าต่าง ครั้นลมเย็นพัดจีบแขนเสื้อเขียวอ่อน นางก็รู้สึกเหมือนความคิดถึงถูกลมยืดยาวออกไปอีกครึ่งลี้ นางต้มน้ำล้างหน้า จัดของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตรวจแหวนดาราจรัส ปลากระรอก ปลาเก๋า งาชั้นดี กุ้งสด หญ้าแสงจันทร์…ทุกสิ่งอยู่เรียบร้อยดี พอใจว่าสินค้ารอบนี้คุ้มค่าแก่การเดินทาง นางจึงลงไปข้างล่างสั่งซุปไก่ใสเห็ดหอมกับข้าวสวยถ้วยเล็ก ๆ กินแค่พออุ่นท้อง แล้วหิ้วชาเข็มเงินขึ้นมาชงเองในห้อง ไล่ความเหนื่อยออกจากกระดูกทีละน้อย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามค่ำ ลั่วหยางสว่างด้วยแสงโคมราวทุ่งดาวหล่นจากฟ้า หลินหยานั่งพิงหัวเตียง ถือถ้วยชาร้อนแนบฝ่ามือ มองเงาไหว ๆ ของเปลวไฟบนพนักเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เงาที่ครั้งหนึ่งเคยมีชายชุดดำผูกหน้ากากครึ่งหน้าเอนหลังนั่งนิ่ง ดวงตาเย็นคมแต่แฝงไออุ่นเมื่อมองมาที่นาง “ถ้าย้อนคืนได้…ข้ายังจะเรียกท่านว่า ‘ห่าวหมิง’ เหมือนเดิมก็ดีนะ” นางหัวเราะเบา ๆ ให้กับความดื้อของตัวเอง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ความคิดถัดมาคือจดหมายสั้น ๆ ที่ทิ้งไว้ที่ฉางอันตัวหนังสือเอียง ๆ ที่เขาอ่านออก พร้อมคำว่า “จุ๊บ ๆ” ที่นางใส่ไปด้วยความคะนอง เมื่อคิดถึงสีหน้าอีกฝ่ายหลินหยาก็ทั้งขำทั้งหนาวสันหลัง “ท่านโกรธข้าแน่…แต่ก็ต้องฟังข้าก่อนใช่ไหมนะ?” นางสัญญากับตัวเองว่าจะเล่าให้หมด ไร่ชาที่เมืองอู๋ แม่นางกู้หมิงหลาน การบูรณะโรงคั่วชา กฎพ่อค้าคนกลางของสมาคม…และทุกหัวใจเต้นแรงที่เกิดจากการคิดถึงเขา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รุ่งอรุณมาเยือนฟ้ายังเทา นกกระจอกเริ่มซ้อมเสียงบนหลังคากระเบื้อง หลินหยาตื่นด้วยความเคยชิน จัดเตียงเรียบ เปิดหน้าต่างรับหมอกอ่อน กลิ่นชาจาง ๆ จากโรงน้ำชาตรอกข้างล่างลอยขึ้นมา นางชงน้ำอุ่นเพื่อล้างหน้า จัดปิ่นผมสีหยกแล้วไล่ตรวจสัมภาระครั้งสุดท้ายก่อนออกเดินทาง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ที่คอกม้า เยวี่ยเหยียนยืนรออยู่แล้ว ดวงตาดำเป็นประกายเมื่อเห็นนางถือหญ้าแสงจันทร์เสี้ยวเล็ก ๆ ติดมือไปด้วย “กินแค่นี้พอ กระตุ้นกำลังลมปราณ เดี๋ยวถึงฉางอันค่อยให้รางวัลใหญ่” นางยิ้ม พอขยับหน้าผากแตะกับหน้าม้าเพื่อถ่ายทอดความทรงจำของคืนที่พักสงบ ความอุ่นคลี่คลาย ความตั้งใจจะกลับไปหา <span style="color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขา<span style="color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แววตาของเยวี่ยเหยียนก็นุ่มลง เหมือนเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยากระโดดขึ้นอาน มองแนวซุ้มประตูเมืองที่แสงแรกเริ่มไต่ขอบกำแพง “กลับบ้านกัน” นางกล่าวเสียงใส แล้วบีบเข่าขับม้าออกจากลั่วหยางสู่ถนนหลวง ทางยาวปูด้วยฝุ่นทองของฤดูใบไม้ร่วง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขณะเดียวกัน ณ ฉางอันที่โคมเช้าเพิ่งดับมอด เงาชายในชุดขันทีชั้นสูงในตำหนักจงฉางชื่อวางจดหมายแผ่นน้อยลงบนโต๊ะไม้หอม แววตาเยียบเย็นเหมือนผิวมีด แต่ใต้ชั้นน้ำแข็งนั้นคล้ายพายุจะก่อตัวขึ้นอีกครั้งพายุที่เริ่มจากประโยคสั้น ๆ ของสตรีคนหนึ่งซึ่งกล้าหายไปทั้งเดือน แล้วกำลังควบม้ากลับเข้ามาในอ้อมแขนและอาณัติของเขา…<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><div style="outline-style: none; font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)</div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="outline-style: none; font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="outline-style: none; font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center;">อื่นๆ : จางกงกงจะลงโทษหนักไหมนะ...กี่วันกัน</div><div> </div><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

หน้า: [1]

The Myth of Han's Archiver

[เมืองลั่วหยาง]