"นี่ผมตายแล้วงั้นเหรอ" ชายหนุ่มคิดในใจพลางทบทวนความรู้สึก สัมผัสของไฟ แรงกระเเทก และความเขม่ายังคงติดตา
ชายหนุ่มใช้เวลาทบทวนตัวเองซักพักก่อนจะมองสภาพโดยรอบข้าง
'ที่นี่มันที่ไหน บรรยากาศของที่นี่ค่อนข้างมีความขลัง และ ดูคล้ายบ้านของพ่อเขามาก แตกต่างกันที่เขารู้ดีตัวเขานั้นเป็นคนที่อยู่ไม่นิ่งแต่เขากลับสงบเมื่ออยู่ที่นี่ แปลก
"สวัสดีคนจากต่างโลก" เป็นหญิงสาวผู้งดงามคนนึงค่อยๆเดินเข้ามา
"สวัสดีครับ เอ่อ คุณน้า" ชายหนุ่มไม่แน่ใจในอายุของหญิงสาว ถ้าเขาจะเรียกพี่ก็อาจจะไม่ให้เกียรติ เรียกป้า ก็อาจจะแก้เกินไปหน้าตาน้าเขาดูเด็กมาก
"เจ้าอยากไปใช้ชีวิตในอีกโลกนึงไหม" หญิงสาวกล่าวถาม
"อีกโลกนึงเหรอครับ ? เหมือนพวกนิยายจอมยุทธ ทะลุมิติอะไรแบบนี้เหรอครับ มีเซียนกระบี่ไหม ข้าไป ไป ไป ครับ " ชายหนุ่มได้ยินคำว่าต่างโลกก็ถามถึงทันที
หญิงสาวชะงักไปนิดนึง พลางคิดในใจ 'ข้าคงไม่ต้องแนะนำสิ่งอื่นแล้วซินะ
"มีซิ" นางกล่าว
"โลกที่ข้าจะส่งเจ้าไปอยู่นั้นค่อนข้างอันตราย และในครั้งแรกที่เจ้าจะเข้าไปอยู่นั้นความทรงจำของเจ้าก็จะหายไปทั้งหมด เพื่อให้เจ้ากลมกลืนกับโลกเดิม แต่ไม่ต้องห่วงเจ้าจะได้พรสวรรค์ที่เจ้าร้องขอ พรสวรรค์เซียนกระบี่" นางกล่าวและส่งกระบี่สีทองซัดเข้าที่อกชายหนุ่ม
"นี่มัน ข้าเป็นเซียนกระบี่แล้ว" ความรู้สึกตอนนี้ชายหนุ่มดูคุ้นเคยกับอาวุธที่เรียกว่ากระบี่อย่างน่าประหลาดใจ
"เอาล่ะ เจ้าไปใช้ชีวิตเถอะ" นางผายมือไปที่ประตู
"ขอบคุณท่านมากขอรับ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรแล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม" ชายหนุ่มกล่าวถาม
"เรียกข้าว่าสัจจะเทพ เราจะได้เจอกันอีกไหม ถ้าเจ้าทำภารกิจ จนเสร็จ หรือสิ้นอายุไขนั้นไซร้ เราคงได้เจอกันอีก" นางกล่าว
ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนวิ่งเข้าประตูไป
----------
เกิดใหม่
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย HongLiTing เมื่อ 2024-8-31 02:28 <br /><br />
<div style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.9); padding: 20px; color: black; max-width: 800px; margin: 20px auto;">
<div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="5">ยังไม่ได้พักสินะ</font></div><div><br></div><font face="TH Krub" size="5">
ดวงตาของต้าเหนิงค่อย ๆ ปรับสายตากับแสงสว่างโดยรอบ 'ห้องฉุกเฉินเหรอ นี่เธอยังไม่ได้พักอีกเหรอ'ต้าเหนิงพึมพำกับตัวเองในใจ แต่เมื่อกวาดตามองดูรอบ ๆ ดี ๆ เธอก็พบว่ามันมีเสาขนาดใหญ่ สิ่งก่อสร้างที่ดูโออ่า สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความระยิบระยับและส่องประกาย ราวกับดินแดนแห่งความฝัน<br> <br>
'สวรรค์เหรอ'เราตายแล้วเหรอ' ต้าเหนิงพยายามที่จะเข้าใจว่าเธออยู่ที่ไหนและทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ภาพสุดท้ายที่จำได้ หลังจากเวียนหัวและไออย่างหนักก็มีรถยนต์ปริศนาพุ่งจากถนนชนเธอ สิ่งที่เธอจำได้มีความหนาวเย็นหิมะที่โปรยลงมา และไฟหน้ารถที่แสนแยงตาที่กำลังส่องมาทางเธอที่กำลังถูกบดทับ<br> <br>
ขณะที่เธอกำลังตั้งคำถามกับตัวเอง เสียงของผู้หญิงที่อ่อนโยนแต่เปี่ยมไปด้วยอำนาจก็ดังขึ้นจากด้านหลัง "ยินดีต้อนรับสู่ตำหนักซ่างกู่ ข้าเป็นเทพประมุขที่ปกครองสามพิภพนี้"<br> <br>
ต้าเหนิงหันกลับไปอย่างรวดเร็ว เธอเห็นหญิงสาวงดงามในชุดคลุมสีขาวที่มีประกายราวกับแสงจันทร์ หญิงสาวผู้มองเธอด้วยสายตาที่สงบแต่เต็มไปด้วยความเข้าใจเจ้ากำลังสงสัยว่าเหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ ใช่หรือไม่ ก็อย่างที่เจ้าคิดนั่นแหละเจ้าตายแล้ว แต่ว่ามันเป็นการตายที่ไม่ถูกต้องเท่าไหร่ เพราะเจ้าควรมีชีวิตยืนยาวกว่านี้"<br> <br>
แปลว่า ข้าต้องกลับไปเหรอ ข้าต้องกลับไปรับชะตากรรมแห่งความลำบากนั้นอีกเหรอ ข้ายังไม่ได้พักอีกใช่ไหม" ต้าเหนิงเอ่ยถามเชิงตัดพ้อ สิ่งที่เธอได้ยินไม่ใช่ข่าวดีเลย "ข้าขอดับสูญได้ไหม หากท่านเป็นเทพจริง" ข้าต้าเหนิง หญิงสาวผู้อาภัพขอให้ท่านหยุดวังวนที่น่าสังเวชนี้<br><br>
เหตุใดถึงรีบร้อนสูญสลายนัก ข้าจักนำพาเจ้าไปโลกใบใหม่ มิใช่โลกใบเก่าไม่ต้องห่วง นี่จะเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเจ้า<br> <br>
"เริ่มต้นใหม่?" ต้าเหนิงแสดงสีหน้าประหลาดใจ<br> <br>
ใช่ที่โลกใบนี้ เจ้าสนใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเจ้าที่นี่ และเพื่อชดเชยความผิดพลาดจากการตายโดยไม่ถึงคาด รวมถึงเพื่อทำภารกิจที่ข้าจะมอบให้ เจ้าจะได้รับพรวิเศษ" สตรีผู้ยิ่งใหญ่ยิ้มขณะอธิบาย<br> <br>
"พรวิเศษ?"ต้าเหนิงทวนสิ่งที่ได้ยินอีกครั้ง เพราะมันเหมือนสิ่งที่เคยได้ยินและพบเจอในหนัง แต่ในตอนนี้เธอกำลังจะได้รับมันจริง<br> <br>
"ถ้าขอพรได้ ข้าอยากขอพรให้ข้าไม่เจ็บป่วย ข้าไม่อยากทรมานเพราะมันอีกแล้ว"<br> <br>
"ย่อมได้ ข้าจะมอบพรแห่งหมอฝึกหัดให้ นอกจากรักษาอาการป่วยของตนแล้ว เจ้ายังจะรักษาผู้อื่นได้ด้วย ในโลกใบใหม่ เจ้าจะไม่ได้เป็นเพียง หญิงสาวไร้ค่า แต่จะเป็นผู้มากพรสวรรค์ที่ทุกคนต้องการตัว แต่ทว่าเพื่อการแลกกับพรของข้า เจ้าจักต้องสูญเสียความทรงจำในชาติเดิมไปด้วย เพื่อให้จิตวิญญาณสามารถปรับตัวเข้ากับภพนี้ได้ หากเจ้าอยากได้รับมันคืนอีกครั้ง เจ้าต้องรวบรวมเสี้ยวความทรงจำนั้นผ่านภารกิจที่ข้าจะมอบให้ไปทีละส่วน"<br> <br>
"ลบไปเลยค่ะ ข้าไม่มีสิ่งใดให้จดจำอีกแล้ว แม่ของข้าก็ตายจากข้าไปแล้ว ท่านแม่ก็คงได้ไปยังสถานที่แห่งใหม่แล้วเช่นกัน สิ่งที่เกิดในชาติก่อน ก็ควรอยู่แค่ชาติก่อน ข้าทำดีที่สุดแล้ว และท่านแม่ของก็คงรับรู้"<br> <br>
"ถูกต้อง แม่ของเจ้ารับรู้ นางไม่เคยโกรธเจ้าเลย และนางยังขอโทษเจ้าด้วยที่ทำให้เจ้าลำบากมานาน นี่คงเป็นของขวัญเล็กน้อยที่ข้าจะมอบให้ คำพูดที่ไม่เคยได้ส่งต่อในภพวิญญาณ เจ้าไม่ต้องแบกภาระอะไรเอาไว้อีกแล้วต้าเหนิง จงไปเริ่มต้นใหม่เสียเทอญ"<br> <br>
"ข้า...ข้าพระคุณท่านมาก ท่านประมุขซ่างกู่" ต้าเหนิงค้อมคำนับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาของเธอแดงก่ำเพราะน้ำตากำลังไหลรินออกมาเพราะเธไม่ได้เพียงแค่เริ่มต้นใหม่ แต่ยังได้ปลดภาระทั้งหมดลง ณ ที่แห่งนี้ <br> <br>
"ไปเถิดไปเริ่มต้นใหม่ ต้าเหนิง... ไม่สิ แม่นางหง" </font></div>
<br> <br>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย QiZhinglong เมื่อ 2024-8-31 13:16 <br /><br /><p></p>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Document</title>
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #600104;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #420C09 0px 0px 1em;
background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/image0d76a4f43ae95ff79.jpeg");
background-size: cover; /* Ensures the background image covers the div */
background-position: center; /* Centers the background image */
}
</style>
<div id="boxProfilebg">
<div align="center">
<br>
<div class="w3-card-4 w3-brown" style="width:70%">
<div class="w3-container w3-center"><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">ความเงียบสงบอันมืดมิดค่อยๆแปรเปลี่ยน ความรู้สึกเจ็บอันหนักอึ้งและหูที่อื้อจนแทบไม่ได้ยินอะไรค่อยๆหายลงอย่างช้าๆ ความอบอุ่นที่อยู่รอบกายของเขานั้นทำให้การลืมตาตื่นช่างเป็นสิ่งที่ยากเย็นนัก ’ โรงพยาบาลหรือเปล่านะ ’ ความคิดจากบุรุษผู้กึ่งหลับกึ่งตื่นได้เข้ามาในหัวของเขา เขามักพบเมื่อเขารับชมภาพยนตร์ในโทรทัศน์ที่ตัวเอกมักจะตื่นมาพร้อมกับคำถามที่ว่า ‘ ที่นี่ที่ไหน ’ มันช่างเป็นอะไรที่ขัดใจสำหรับเขาเล็กน้อย อย่างน้อยในตอนนี้เขาก็ไม่อยากที่จะดูเป็นคนแบบนั้นในสายตาของเขาเอง</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><font size="4"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span></font><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">เสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาใกล้เข้ามา ชายหนุ่มผู้ซึ่งผ่านความเป็นความตายมาไม่นานนักยังคงนอนอยู่ที่เดิม เขายังไม่อยากที่จะรับรู้อะไรในตอนนี้ทั้งนั้น การนอนเลยเป็นทางออกของเขา แต่ความสงสัยก็ไม่ได้น้อยลงแม้แต่น้อยเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่เข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ สายตาคมค่อยๆหลับตาแน่นขึ้นก่อนจะค่อยลืมตาขึ้นมา แสงสีทองอ่อนจากแดดนั้นได้สาดเข้ามาในดวงตาของเขา สายตาที่ยังปรับไม่ดีนักทำให้เขาแสบตาไม่น้อย ก่อนที่เขาจะชันตัวของเขาขึ้นมา </span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">สถานที่อันไม่คุ้นเลย หรูหราและสวยงามเกินกว่าที่จะเป็นโรงพยาบาลได้ เขากลืนน้ำลายตัวเองลงไปอึกหนึ่งดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่เขารำคาญใจเองเสียแล้ว ภาพสถานที่ ที่เขาเห็นนั้นงามมากเสียจนไม่คิดว่าจะมีอยู่บนโลกมนุษย์ได้ หญิงงามแต่งตัวด้วยชุดจีนที่ไม่คุ้นตาได้เดินมาหาเขา น้ำเสียงไพเราะได้เอ่ยขึ้น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ เจ้าคงมีเรื่องสงสัยอยู่มาก ลุกขึ้นก่อนแล้วข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง “</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">ร่างสูงของชายหนุ่มได้ค่อยลุกขึ้นตามน้ำเสียงที่ได้ยินร่างกายของเขาเบากว่าในความทรงจำของเขามากแม้จะรู้สึกไม่คุ้นเคยแต่เขาก็ได้เดินตามหญิงสาวแปลกหน้าไปยังโต๊ะและเก้าอี้ชุดหนึ่งก่อนที่เขาจะได้นั่งลง สถานที่แห่งนี้ดูแล้วคล้ายราชวังจีนแต่ดูหรูหราและงามกว่านั้น เขาอยากถามเรื่องที่เขาสงสัยมากมายแต่คำถามเหล่านั้นก็ได้ถูกหยุดไว้จากคำพูดของหญิงสาวปริศนา ” ตอนนี้เจ้าได้ตายไปแล้ว “ ในคราวแรกเขาก็แทบไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อยแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยอมรับว่าในซอยนั้นเขาจะถูกรุมซ้อมเสียจนไม่เหลือชิ้นดี มิหน่ำซ้ำศพของเขาก็ดันถูกเก็บไปโดยลูกค้าโรงจิตที่คลั่งเขามากจนอันตรายนำไปเก็บไว้</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ แล้วทำไมผมจึงมาอยู่ที่นี่หรอครับ “</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">เสียงทุ้มต่ำได้เอ่ยถามออกไปถ้านี่เป็นโลกหลังความตายในตอนนี้เขาคงอยู่บนสวรรค์กระมัง แต่ที่เขาอยู่นั้นเงียบเชียบเกินกว่าจะเป็นสวรรค์ที่เขาคิด โลกที่จากมาคงไม่ปราศจากคนดีขนาดที่สรรค์จะมีเพียงสองคนหรอกนะ หรือที่นี่อาจเป็นที่ตัดสินโทษของเขา </span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">เจ้าของร่างงามที่อยู่ตรงหน้าได้เล่าเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้โดยคร่าวและได้อธิบางถึงทักษะต่างๆที่จำเป็นต้องใช้และจะมอบให้เป็นความสามารถติดตัวไปในตอนเริ่มและจะโดดเด่นมากกว่าคนอื่นอีกมาก</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><font size="4"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span></font><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">‘ ทักษะความแข็งแรง ความโชคดี ความน่ารัก ความเฉลียวฉลาด ทักษะการรักษา และ ความช่ำชองในการใช้ดาบ ‘</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">ทักษะทั้งหกนั้นมีสองทักษะที่ทำให้เขารู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก ‘ ความน่ารัก ’ และ ‘ การรักษา ’ หน้าตานั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นมากในชีวิตที่ผ่านมา แต่สิ่งนั้นก็เป็นสิ่งที่จบชีวิตของเขาเช่นเดียวกัน การใช้ชีวิตแบบหน้าตาดีไปวันๆนั้นคงมีสิ่งดีๆเข้ามาไม่มาก็น้อย และเป็นหนทางของการเป็นเสือนอนกิน การรักษานั้นเป็นเพียงสิ่งที่เขามักจะสดุดหูเมื่อเขาได้ดูภาพยนตร์เกี่ยวกับยุทธภพ หมอเทวดา เพียงแค่เอ่ยชื่อนี้ก็จะเห็นภาพของบุรุษใจดีผู้มากความสามารถและรักษาได้ทุกโรคขึ้นมา</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ ท่านพอจะมีเวลาให้ผมบ้างไหม ”</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ ผมลังเลในสองสิ่ง ”</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">แม้ทักษะนั้นจะน่าสนใจทั้งสองแต่เขาก็ต้องเลือกเพียงหนึ่ง หากเขาโลภไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้เขาจะคิดแบบนั้นแต่ก็ยังมีแอบในใจเล็กๆที่อยากได้ทั้งสองอย่าง ถ้าเขาลองถามหยั่งเชิงไปคงจะได้รู้อะไรมากขึ้น ร่างสูงสูดหายใจเขาไปลึกทีหนึ่งก่อนที่จะได้เอ่ยถามออกไปหลังจากร่างสวยตรงหน้าได้พยักหน้าตอบรับกับคำถามของเขา</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ ท่านคิดอย่างไรกับหมอเทวดาผู้มีหน้าตาดีหรอครับ ”</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ หรืออาจเป็นผู้หน้าตาดีผู้มีจิตใจเมตตา ”</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ คำถามนี้สื่อถึงเจตนาผมชัดไปหน่อยรึเปล่าครับ “</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">เมื่อเขาถามจบก็ได้หัวเราะแห้งๆกลบความเขินของตัวเองก่อนที่จะได้ยกมือขึ้นมาลูบที่ท้ายทอยขอบเขาอย่างเบามือในใจพลางคิดว่าเขาถามอะไรลงไปกันหละเนี่ย สายตาของเขาเหลือบขึ้นไปตรวจสอบสีหน้าของหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่มั่นใจ คิ้วที่ขมวดเข้าเล็กน้อยคล้ายกำลังคิดค่อนข้างจะชัดเจนว่าเขาคงได้รับคำตอบของคำถามที่ดูโลภไม่น้อยของเขา</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">” ข้าจะให้คำตอบในตอนที่เจ้าลืมตาดูโลก “</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">” มีสิ่งใดที่เจ้าต้องการอีกหรือไม่ “</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">เสียงไพเราะแต่ฟังแล้วฉะฉานได้เอ่ยคำถามขึ้นมาอีกหนึ่ง ทำให้เขารู้ว่าอีกไม่นานนักเขาคงจะลืมเรื่องราวก่อนหน้านี้ทั้งหมดแล้วเริ่มต้นใหม่ คิดแล้วก็น่าใจหายไม่น้อย เรื่องราวต่างๆที่สร้างเขาขึ้นมาบัดนี้ถึงจะไม่ใช่ชีวิตที่เขาใฝ่ฝันแต่เขาก็ได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่และได้สะสางภาระของเขาจนหมดสิ้น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ ถ้าไม่มากจนเกินไป ผมขอให้ชีวิตหน้าผมได้ใช้ชีวิตตามใจตัวเองไม่ต้องมีภาระมาฉุดรั้งได้ไหมครับ “</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">การที่เขาจะได้เที่ยวเล่นโดยสบายในนั้นการไม่มีภาระที่ต้องสะสางคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เพราะที่ผ่านมาเขาแทบไม่ได้หยุดพักหรือได้ผ่อนคลายจนเมื่อถึงเวลาสุดท้ายของเขาก็ยังไม่หายเหนื่อยจนเต็มที่ด้วยซ้ำ ต่อไปเขาขอให้ชีวิตไปกับการเที่ยวเล่นคงไม่ถือเป็นสิ่งที่มากไป</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">“ ถ้าอย่างนั้นขอให้เจ้าจงใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยและมีความสุข ”</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;">สุดเสียงแสงสว่างตาได้สาดเข้ามาภายในดวงตาของเขาก่อนจะได้ห้อมล้อให้ความอบอุ่นก่อนที่เขาจะได้หลับไปอีกครั้งหนึ่ง…</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"><br></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"><img src="https://i.imgur.com/6NhNuVZ.png" width="600" _height="420" border="0"><br></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 18.59px;"></span><br></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.6px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.4px; caret-color: rgb(0, 0, 0); text-align: start; -webkit-text-size-adjust: auto;"><font color="#c0c0c0">**หมายเหตุ ถ้าแอดมินชอบหมอที่หน้าตาดีขอเลือกการแพทย์ หรือคนหน้าตาที่ที่ชอบช่วยเหลือขอเลือกหน้าตาครับ**</font></p></div>
<br>
</div>
<br>
</div>
</div>
ข้อเสนอในโลกใบใหม่ ไอความร้อนพาดพาน ทิ้งไว้เพียงความปวดแสบปวดร้อนไปทั่วทั้งร่าง เปลือกตาปิดแน่น คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันเพราะความทรมานจากการถูกไฟแผดเผาหากแต่ความรู้สึกเหล่านั้นกลับเกิดขึ้นเพียงไม่นานไอร้อนและความทรมานต่างๆก็หายไป เหลือทิ้งไว้แต่เพียงสายลมเย็นๆที่พัดกระทบร่างของชายหนุ่ม
อี้ลืมตามองไปรอบด้วยความฉงน ไม่มีเปลวไฟที่เกิดจากแก๊สระเบิด ไม่มีถนนรถยนต์ หรือกระทั่งผู้คน ทุกสิ่งทุกอย่างถูกแทนที่ห้องโถงโอ่อ่าที่เสาไม้ทุกตนแกะสลักเป็นลวดลายของมังกรจีนที่เห็นได้ตามหนังกำลังภายในย้อนยุค เฟอร์นิเจอร์หรือกระทั่งของตกแต่งอย่างแจกันล้วนถูกประดับประดาไปด้วยเพชรนิลจินดายากประเมินค่า บริเวณที่เขายืนอยู่ตอนนี้หรือทางเดินตรงกลางซึ่งห้อมล้อมไปด้วยสะน้ำเล็กๆ ที่เมื่อมองลงไปจะเห็นปลาคราฟหลากสีสันกำลังว่ายไปมาด้วยความสนุกสนานแต่สิ่งที่ดึงดูดสายของอี้ไม่ใช่เหล่าฝูกปลาที่ว่ายวนไปมาหากแต่เป็นเหล่าดอกบัวในสระน้ำขนาดเล็กนี่ต่างหาก
แม้รูปร่างของมันจะบ่งบอกว่ามันเป็นดอกบัวแต่รูปลักษณ์ของมันกลับไม่เหมือนดอกบัวที่เขาเคยเห็นมาตลอดทั้งชีวิตเลยแม้แต่น้อยเพราะตั้งแต่ก้านของมันไปจนถึงกลีบดอกหรือเกสรด้านในกลับเป็นคริสตันทั้งหมด แน่นอนของแบบนี้ถ้าไม่ถูกส้างขึ้นมาก็คงมีแต่สวรรค์เท่านั้นแหละ
“เจ้าเข้าใจถูกแล้ว ดอกบัวเบื้องหน้าของเจ้าคือดอกบัวสวรรค์พวกมันล้วนอาศัยและเติบโตในแหล่งน้ำทิพย์ที่อุดมสมบูรณ์ด้วยไอเซียน และถูกดูแลด้วยเหล่าเซียนดอกไม้กว่าจะเติบโตและเบ่งบานอวดโฉมงดงามก็ใช้เวลาร่วมหนึ่งร้อยปีจึงพร้อมที่จะออกดอกแรกให้ชมเชย”
อี้หันไปมองตามเสียงก่อนจะนิ่งชะงักไปเมื่อพบหญิงสาวในชุดเอ่อ..จีนโบราณที่น่าจะเรียกว่าฮั่นฟูรึเปล่าถ้าเขาจำไม่ผิด โดยชุดของหญิงสาวตรงหน้าใส่อยู่เป็นสีขาวล้วนทั้งยังประดับไปด้วยเครื่องเพชรเครื่องทองดูหรูหราไม่น้อย
“สวัสดีครับ” อี้กล่าวพร้อมกับยกมือไหว้ตามมารยาทที่ถูกสั่งสอนมาตั้งแต่เด็ก
“สวัสดี นั่นคงเป็นวิธีทักทายของคนในดินแดนเจ้า”
“อ่าา..ครับ แล้วคุณเป็นเทวดา เอิ่ม..ไม่สิเป็นผู้หญิงต้องเป็นนางฟ้าใช่ไหมครับ แล้วนี่ผมตายแล้วใช่ไหม ที่นี่เป็นสวรรค์เหรอครับ ผมไม่ต้องไปแบบเจอท่านยมแล้วอ่านบัญชีบุญกรรมก่อนขึ้นสวรรค์เหรอครับ”
“หึหึหึ คำถามของเจ้าช่างน่าขันนัก ใจเย็นๆ ก่อนเราค่อยๆ เดินไปคุยไปดีหรือไม่” หญิงสาวในชุดฮั่นฝูสีขาวกว่าพร้อมกับเดินนำออกไป
อี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รอช้ารีบก้าวขายาวเดินตามอีกฝ่ายไปแทบจะทันที
“ข้าคือสัจะเทพอี้เหอเป็นเทพประมุขบนที่แห่งนี้ ที่เจ้ากล่าวถามมาเมื่อครู่ถูกครึ่งหนึ่งและไม่ถูกครึ่งหนึ่ง”
“...”
“เรื่องที่เจ้าตายแล้วเจ้าเข้าใจถูกต้อง ตามปกติแล้วเมื่อมีคนที่ตายและวิญญาณออกจากร่างก็จะถูกสิ่งที่พวกเจ้าเข้าใจกันว่าคือยมทูตไปรับเพื่อพาไปยังนรกก่อนเพื่อให้ไท่ซานฝู่จวิน หรือที่เจ้ารูกจักก็คือท่านพญายมในความเชื่อของดินแดนเจ้าตัดสิน ผู้ที่ทำดีมีผลบุญสั่งสมไว้มากก็ขึ้นสวรรค์กำเนิดเป็น เทพ เทวดา นางฟ้า”
“เพียงแต่ในกรณีของเจ้านั่นต่างออกไป ด้วยความผิดพลาดบางประการทำให้เจ้าต้องพบเจออุบัติเหตุที่ทำให้เจ้าต้องสิ้นอายุขัยก่อนเวลาทั้งที่จริงแล้วเจ้าควรจะมีอายุยืดยาวออกไปอีกห้าสิบปี และด้วยสาเหตุนี้ข้าจึงมีข้อเสนอหนึ่งให้เจ้าได้เลือก”
“ขอเสนอเหรอครับ” อี้เงยหน้ามองร่างของสัจเทพตรงหน้า
“ใช่ เจ้าสนใจหรือไม่”
“มันจะอันตรายไหมแบบว่าต้องไปแบบ ในละครที่ผมเคยดูผมต้องไปทำภารกิจเสี่ยงตายอะไรแบบนั้นไหมครับ”อี้เปิดปากถามขึ้นมาด้วยท่าทีเป็นกังวลไม่น้อย
“หึหึหึ นั่นก็สุดแล้วแต่เจ้าจะเลือกเส้นทางที่อันตรายหรือไม่”
“งั้นข้อฟังข้อเสนอของคุณ เอ่อท่านก่อนได้ไหมครับ”
“ย่อมได้”สัจเทพอี้เหอกล่าวพร้อมกับเดินกลับขึ้นไปนั่งบนบัลลังค์ของตนพลางทอดสายตามองยังมายังร่างของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ที่เบื้องล่างด้วยแววตาเอื้ออาทร
“ข้อเสนอของข้าคือข้าจะมอบโอกาสให้เจ้าได้ใช้ชีวิตอีกครั้ง เพียงแต่โลกที่เจ้าจะได้ใช้ชีวิตในครั้งนี้จะเป็นคนละที่กับที่เจ้าได้จากมาแน่นอนการเกิดเป็นมนุษย์ย่อมมีเส้นทางให้เจ้าได้เลือกมากมายทั้งเส้นทางที่จะนำพาเจ้ายังความสุข และเส้นทางแห่งทุกข์แต่ข้าเชื่อว่าเจ้าย่อมเลือกเส้นทางที่ดีให้กับตนเองเป็นแน่”
“และแน่นอนว่าข้าจะมอบพรให้เจ้านำติดตัวไปด้วยหนึ่งข้อ ซึ่งพรข้อนี้จะช่วยเจ้าได้มากหรือน้อยนั่นย่อมขึ้นอยู่กับตัวของเจ้าเองอีกเช่นกัน”
“แล้วโลกที่ผมจะไปใช้ชีวิตเป็นแบบไหนเหรอครับ ท่านพอจะใบ้ๆให้ผมได้ไหม”
“ดินแดนแห่งอารยธรรมที่กว้างใหญ่ ขุนเขาสูงสง่าเขียวขจี มีฮองเต้ปกครองด้วยความเป็นธรรม และเต็มไปด้วยพลังวิเศษ เทพ และเซียน เป็นอย่างไรสนใจหรือไม่”
“ผม…”อี้ก้มหน้าลงเล็กน้อยพร้อมกับครุ่นคิดในใจกับตนเอง ใช่ว่าตัวเขาไม่เสียใจที่จู่ๆ ตนเองก็มาเกิดอุบัติเหตุจนตาย เขายังทำตามความฝันไม่สำเร็จ ทั้งพ่อกับแม่รวมถึงแฟนคลับที่ตั้งตารอเขาก็คงเสียใจไม่แพ้กัน แต่ในเมื่อเขาตายไปแล้วจะย้อนกลับไปแน่นอนว่าคงเป็นไปไม่ได้
ก็หวังได้แค่ว่าชีวิตใหม่ ในโลกใหม่จะไม่ใจร้ายกับเขามากเกินไป
“ผมตกลงครับ”
“ดี เช่นนั้นข้าจะมอบพรให้เจ้านำติดตัวไป จงเลือกมาหนึ่งอย่าง ความรู้ ความแข็งแรง เสน่ห์ โชคลาภ การปรุงยารักษา หรือลมปราณแห่งเทพเซียน”
“ผมเพียงต้องการแค่ชีวิตที่เรียบง่าย ครอบครัวอบอุ่นที่รักใคร่กลมเกลียว อาจช่วยกันเปิดร้านค้าเล็กๆเลี้ยงแมวสักสามหรือสี่ตัว”
“...”
“ผมขอเลือกโชคลาภแล้วกันครับบางที โชคดี อาจจะช่วยให้ผมใช้ชีวิตที่โลกใบใหม่ได้ง่ายขึ้น”
“ย่อมได้”สัจเทพอี้เหอพยักหน้าก่อนจะโบกมือไปในอากาศเบาๆให้ละอองแสงสีทองลอยมาวนเวียนที่รอบตัวของอี้ก่อนจะซึ่มหายเข้าไปในร่างของชายหนุ่ม
“มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะขอครับ”
“เรื่องอันใดล่ะหากไม่เหนือบ่ากว่าแรงข้าย่อมพอจะช่วยได้”
“ผมอยากให้หน้าตาของผมในโลกใหม่เหมือนกับตัวของผมในโลกเก่าครับ อย่างน้อยมันก็คือหน้าตาที่พ่อกับแม่ของผมมอบให้มา ผมอยากจะเก็บรักษามันเอาไว้”
“ได้ข้ารับปากเจ้า ไปเถิดโลกใบใหม่กำลังรอเจ้าอยู่”
สิ้นเสียงกล่าวเปลือกตาของอี้ก็เริ่มหนักขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ เมื่อเปลือกตาของเขาปิดลงเขาก็รู้สึกวูบโหว่งราวกับร่างกายของเขากำลังร่วงตกลงมาจากที่สูงก่อนที่เขาจะหลับไป….
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LiuRuxuan เมื่อ 2025-5-15 17:42 <br /><br /> <br><br><style>
#boxcorecenter2 {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Dkyoz49.jpg");
}
</style>
<style>
#boxR0LE2 {
width: 670px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/PNPim8Q.png");}
</style>
<div id="boxcorecenter2">
<div align="center">
<br><br>
<div id="boxR0LE2">
<br><img width="450" src="https://i.imgur.com/7XMGHIa.png" border="0" alt="">
<br><img src="https://i.imgur.com/tDqgS6A.png" width="400" border="0">
<br><font face="Chonburi"><font size="5"><font color="#980000"><b><i>หยุด ณ จุดจบ / เริ่ม ณ จุดเปลี่ยน</i></b><br></font></font></font>
<br>
<div align="left">
<font face="Sarabun"><font color="#000000" style="font-size: medium;">
</font><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" style="" size="4">หากนี่เป็นความตายจากอุบัติเหตุจริงอย่างที่เขาคิด มันก็เจ็บน้อยกว่าที่จินตนาการไว้มาก... เจ็บแบบที่แทบไม่เรียกว่าเจ็บด้วยซ้ำ ความรู้สึกแปลบแล่นเข้าสู่ร่างแวบหนึ่ง ก่อนจะมอดดับลงไปในเวลาไม่กี่ลมหายใจ ทุกอย่างถูกแทนที่ด้วยความเบาหวิว ร่างกายของเขาเหมือนถูกยกออกจากความหนักหน่วงของโลกใบเก่า</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เตชิตรู้สึกถึงความเย็นสบายแผ่ผ่านทุกอณูของตัวตน ดวงจิตของเขาไร้ร่าง ไร้น้ำหนัก เหมือนกำลังลอยละล่องอยู่ในอ่างน้ำอุ่นที่ไม่มีผิวน้ำ ไม่มีก้นบ่อ ไม่มีขอบเขต</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">หากนี่คือความตาย…มันก็น่าพักอยู่เหมือนกัน</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เขาคิดในใจ ถ้าความตายคือการถูกปลดจากหน้าที่ รอดพ้นจากคอมเมนต์ประชุมสายของหมอปิ่นแก้ม และไม่ต้องตื่นมาหุงข้าวกล้องอีกในวันรุ่งขึ้น งั้นก็ไม่เลว</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#4b0082">“ถ้า... ถ้านี่เป็นนรก มันก็น่าจะร้อนกว่านี้นะ”</font><font color="#000000"> เขานึกในใจแบบครึ่งประชด</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">หรือไม่... บางทีนี่อาจเป็นแค่ภาพลวงจากสมองที่กำลังจะดับ จินตนาการสุดท้ายก่อนจิตจะสลายไปตลอดกาล?</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">แต่ว่า...ทำไมเขาถึงยังคิดได้อยู่ล่ะ?</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">มือไม่มี ปากก็ไม่มี แล้วทำไมเขาถึงยังรู้สึกเหมือนตัวเองพูดกับตัวเองได้แบบนี้?</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">หรือว่านี่คือ "โพสต์มอร์ตัม" แบบที่ในพวกนิยายบอกกัน? หรืออาจจะเป็นปรากฏการณ์ของสมองที่หลอกลวงก่อนดับ? เขาพยายามลืมตา แต่ดวงตาที่เคยอยู่กับเขามาทั้งชีวิตกลับไม่มีอยู่ ทว่าภาพกลับค่อย ๆ เริ่มชัดขึ้น</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">แสงสีทองอบอุ่นส่องทะลุม่านมืด เผยให้เห็นฉากหลังที่ดูราวกับฉากเซตซีรีส์จีนทุนสร้างสูง บรรยากาศคล้ายวังหลวงชั้นฟ้า ตำหนักใหญ่โตอร่ามไปด้วยกระเบื้องสีหยก เสาไม้แกะลายพญามังกรสองตนขดพันกันอย่างสง่างาม บนแท่นสูงใจกลางตำหนักมีหญิงสาวผู้หนึ่งนั่งนิ่งอยู่ในอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">นางไม่ได้ดูแก่ชรา แต่มิได้อ่อนเยาว์จนน่าหลงใหล หน้าตาเรียบเย็นแต่เปี่ยมด้วยเมตตา ดวงตาคู่สวยอ่อนลึกล้ำราวกับเห็นความเป็นไปของทั้งโลก มือเรียวบางวางนิ่งบนตักอย่างสงบ แต่เพียงแค่ปรายตาลงมา เตชิตก็รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองหยุดเต้น</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เตชิตอยากจะอุทาน แต่ไม่มีเสียงหลุดจากลำคอที่ไม่มีอยู่แล้ว มีเพียงความคิดวนเวียนในหัว</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">โอเค... ถ้าเขาเคยอ่านนิยายมาก่อน นี่ก็คือ "ตำหนักเซียน" นี่มันต้องใช่แน่ ๆ</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">หญิงสาวบนบัลลังก์เงยหน้าขึ้น ดวงตาสงบนิ่ง ทว่าสายตาที่จับจ้องเขากลับคมกริบราวกับสามารถมองทะลุทุกซอกมุมของจิตวิญญาณ</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“เจ้า... เตชิต หวงสุวรรณ”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เสียงนั้นดังขึ้นอย่างไร้ที่มา แต่กลับดังชัดอยู่ในห้วงจิตของเขาเอง</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“เจ้าตายแล้ว”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เตชิตนิ่งไปหนึ่งวินาที ก่อนจะตอบกลับอย่างระมัดระวัง</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#4b0082" size="4">“เอ่อ...ขอถามตรง ๆ เลยนะครับ ยังพอมีช่องให้กลับไปได้มั้ย?”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">นางไม่ตอบในทันที หากแต่เพียงยกมือขึ้นเบา ๆ พลันภาพปรากฏขึ้นต่อหน้า ร่างของเขานอนแน่นิ่งอยู่กลางถนน โลหิตไหลนอง เปื้อนกล่องข้าวที่เปิดอ้า ท่ามกลางเสียงไซเรนที่เบาบางลงราวกับถูกกลืนในน้ำ </font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#4b0082" size="4">“อืม...ก็เข้าใจแล้วครับ”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เขาหยุดหายใจในความคิดตัวเองหนึ่งจังหวะ แล้วถอนใจราวกับยังมีปอด แม้จะไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้เห็นแต่ในตอนนี้คงทำได้เพียงจำใจยอมรับมัน </font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#4b0082" size="4">“แต่อุบัติเหตุนี่มันไม่ควรอยู่ในแพลนชีวิตผมเลยนะครับ ผมเพิ่งเตรียมเมนูสำหรับมื้อเย็นวันศุกร์ไว้แล้วนะ”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“ชีวิตของเจ้า...ยังไม่ควรสิ้นสุด” เสียงนางยังคงนิ่งราบ แต่อบอวลด้วยพลัง</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“กล่าวอีกนัย เจ้ายังไม่ถึงฆาต แต่โชคชะตาเบี่ยงเบนจากเส้นทางเดิม เนื่องด้วยช่องว่างแห่งกฎแห่งกรรม ข้าจึงมีข้อเสนอให้แก่เจ้า”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">ภาพตำหนักรอบข้างพลันเปลี่ยนเป็นภาพของโลกใหม่ ดินแดนที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน เทือกเขาสูงตระหง่าน แม่น้ำไหลเชี่ยว พระราชวังใหญ่โต และผู้คนแต่งกายคล้ายในยุคจีนโบราณกำลังดำเนินชีวิต ราวหลุดมาจากภาพยนตร์หรือซีรีส์แนวจีนโบราณซักเรื่อง</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“โลกนี้อยู่ในยุคแห่งราชวงศ์ฮั่น อาณาจักรมนุษย์ยังคงต่อสู้อยู่กับเผ่าปีศาจจากทิศตะวันตก”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">"โลกใบนี้คล้ายกับที่เจ้าจากมา เพียงแต่ที่นั่น มีสิ่งที่เรียกว่าลมปราณ แต่ใช่ว่ามนุษย์ทุกผู้จะสามารถเข้าถึง และเจ้าผู้มาจากโลกเดิม จะมีศักยภาพเหนือกว่าผู้อื่นในการเข้าถึงมัน"</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#000000">เขาเลิกคิ้ว ดวงตาเป็นประกายขึ้นทันที</font><font color="#4b0082"> "งั้นผมก็จะเป็นพระเอกเทพทรูใช่ไหมครับ?"</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เทพประมุขขมวดคิ้วเล็กน้อย</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">"หาใช่เช่นนั้นไม่... การเกิดใหม่ของเจ้าจะเริ่มต้นด้วยความอ่อนแอ และขาดพลัง ทุกสิ่งเจ้าต้องไขว่คว้าเอาเอง”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#4b0082">"หืม… แปลว่าต้องไปเริ่มใหม่จากศูนย์สินะครับ ฟังดูคุ้นๆ แบบพล็อตนิยายที่ผมดองไว้อ่านตอนว่าง แต่ก็... ก็เอาเถอะครับ ไหนๆ ก็ตายแล้ว" </font><font color="#000000">แม้จะแอบเสียดายนิด ๆ แต่เขาคงหวังสูงอะไรมากไม่ได้ตั่งแต่แรกแล้ว นี่คือความจริงไม่ใช่นิยายซะหน่อย</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“เจ้า...จะได้ไปเกิดที่นั่น หากเจ้ายินยอม วิญญาณเจ้าจะถูกปล่อยลงสู่พิภพนั้น พร้อมพรหนึ่งอย่างที่เจ้าจะเลือกเป็นของติดตัว”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เตชิตกระพริบตาในใจครั้งหนึ่งก่อนจะถาม</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#000000">“</font><font color="#4b0082">แล้ว…จำอะไรจากชีวิตเดิมได้มั้ยครับ? อย่างน้อยชื่อหมอปิ่นแก้ม ผมขอไว้แซวเล่นนิดหนึ่ง”</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><b>“ไม่ได้”</b></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">น้ำเสียงของนางเด็ดขาดพอจะปิดทุกประตูสู่ความทรงจำเก่า</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“เจ้าจะจำอะไรไม่ได้เลย จนกว่าจะรวบรวมเศษเสี้ยวจิตวิญญาณของตนกลับคืนมา”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#4b0082">“...โหดเหมือนกันนะครับ” </font><font color="#000000">เขาพูดขึ้น</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#4b0082" size="4">“เอาล่ะ แล้วพรที่ว่านั่น ผมเลือกได้ใช่มั้ยครับ?”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เบื้องหน้าปรากฏกล่องพลังเจ็ดกล่อง ลอยอยู่ในอากาศ แต่ละกล่องมีคำเรียบง่ายกำกับ</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><b>คนใฝ่รู้ คนแข็งแรง น่ารัก ลาภลอย หมอฝึกหัด ผู้ใช้กระบี่ ผู้ใช้ทวน</b></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เตชิตครุ่นคิด เขาไม่คิดว่าตัวเองจะเหมาะกับทวน หรือจะอยากเป็นหมอซ้ำอีกในภพหน้า “ใฝ่รู้” ก็ฟังดูดี แต่คงอ่านยันตายก็ยังไม่เข้าใจสมการพลังยุทธ์</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">ในที่สุด เขาชี้ไปที่คำว่า ลาภลอย</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#4b0082" size="4">“เอาจริง ๆ หัวใจผมบอกให้เลือก ‘ผู้ใช้กระบี่’ แต่สมองผมบอกว่า ‘ลาภลอย’ น่าจะช่วยให้ผมรอดได้นานกว่า... งั้นเอา ‘ลาภลอย’ ครับ เผื่อโชคดีได้อะไรติดไม้ติดมือระหว่างเดินทางบ้าง”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">นางพยักหน้าเบา ๆ</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" style="" size="4">“ด้วยพรลาภลอย เจ้าจะได้โอกาสเจอสิ่งพิเศษเหนือธรรมดาในเวลาที่เหมาะสม...แต่ไม่ใช่เสมอไป”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#4b0082">“โอเคครับ ฟังดูเหมือนชีวิตคนดี”</font><font color="#000000"> เขาพึมพำ แล้วเลิกคิ้วทันทีเมื่อเทพประมุขพูดต่อ</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">“ที่เจ้าจะไปเกิด เป็นสถานที่อันตรายสำหรับทารก นักเดินทาง หากไม่เร่งเติบโต เจ้าจะไม่อาจรอดชีวิตได้ ข้าจะประทานพรให้ร่างกายเจ้าเติบโตเร็ว ถึงอายุสิบสองปีโดยใช้เวลาเพียงหนึ่งปีเท่านั้น”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เตชิตเบิกตา</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"><font color="#000000">“</font><font color="#4b0082">เดี๋ยวๆๆ แล้วที่ผมจะไปเกิดมันที่ไหน ทำไมมันต้องรีบโตขนาดนั้นด้วย? แล้วสิบสองทำไมไม่ให้โตอีกหน่อยล่ะ เดี๋ยวโดนแกล้งอีกนะ!”</font></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">แต่คำถามของเขาไม่มีใครตอบกลับมา</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">โลกเริ่มหมุนรอบตัว เตชิตรู้สึกว่าจิตของตนกำลังหมุนวน แสงรอบข้างเปลี่ยนเป็นสีเงินระยับ การรับรู้เริ่มเลือนราง</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">เขาพยายามจะพูดอะไรอีกสักอย่าง แต่คำพูดสุดท้ายก็ไม่ทันหลุดออกมา</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">ความคิดสุดท้ายในหัวของเขาก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลงก็คือ...</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#4b0082" size="4">“ขอให้มีเต้าหู้ในโลกหน้าเถอะวะ...”</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4">แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นความว่างเปล่าอีกครั้ง—เงียบงัน มืดสนิท และชั่วขณะหนึ่ง...สงบจนน่าประหลาดใจ</font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#000000" size="4"><br></font></p><p style="font-size: medium; color: black; text-indent: 2.5em;"><br></p></font></div></div></div></div>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>
<div class="t_fsz"><style type="text/css">#post_1934{background-image:url("https://i.imgur.com/xxkL8y4.jpg");}</style><table cellspacing="0" cellpadding="0"><tbody><tr><td class="t_f" id="postmessage_456">
<style>
#pim01 {
padding: 20px;
border: 5px double ;
border-radius: 0px;
border-color: #cdad6a ;
background-image: url("https://i.imgur.com/CG60iju.jpeg");
}
</style>
<style>
#pim02 {
width: 700px;
border: 7px double ;
border-radius: 25px;
border-color: #db9d3f ;
padding: 50px;
box-shadow: #EEB47A 0px 0px 0em;
background-image: url("https://i.imgur.com/5UR3jWJ.jpeg");
}
</style>
<style>
#pim03 {
width: 600px;
border: 5px double #db9d3f ;
border-radius: 25px;
padding: 15px;
box-shadow: #EEB47A 0px 0px 0em;
background-image: url("https://i.imgur.com/ZoTGZNg.png");}
</style>
<style>
#pim04 {
width: 600px;
border: 5px double #db9d3f;
border-radius: 25px;
padding: 15px;
box-shadow: #EEB47A 0px 0px 0em;
background-image: url("https://i.imgur.com/7GWeifP.jpg");}
</style>
<div id="pim01">
<div align="center">
<div id="pim02">
<div align="center">
<img width="260" src="https://i.imgur.com/EIUP4YM.png" border="0" alt=""><br>
<div style="display : block; float: center; width: 100%; text-align: center;"><font color="#3F3831" face="EucrosiaUPC" size="6"><b><u>หลังความตาย</u></b></font></div><br>
<div style="display : block; float: center; width: 100%; text-align: center;"><font color="#3F3831" face="EucrosiaUPC" size="4"><u>พาขวัญ เหินฟ้า</u></font></div><br>
<div style="display : block; float: center; width: 100%; text-align: left;"><font color="#3F3831" face="EucrosiaUPC" size="5">
<p style="text-indent: 4em;">ความตาย...พาขวัญไม่เคยกลัวมัน เพียงแต่เธอกลัวอะไรที่มาแบบไม่ได้ตั้งรับ เธอคิดว่าทันทีที่ตายสมองเธอจะหยุดคิดแต่น่าแปลก ท่ามความความมืดเธอยังคงคุยกับตัวเองในสมองได้ เธอหลับตามองความมืดไปเรื่อยๆ จนเธอเริ่มแปลกใจ พาขวัญพยายามดันเปลือกตาตัวเองขึ้น แสงสว่างค่อยๆลอดเข้ามา<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"เฮ้ย อีเxี้ย!!"</b></font>นั้นคือเสียงเธอเองที่ดังกึกก้องลั่นเพราะเห็นหน้าตัวเองในสภาพเปิดตาค้าง เลือดไหลนองอยู่ตรงหน้า ร่างเบารุดถอยหลังในทันใด แต่เพราะไร้แรงโน้มถ่วงตัวเธอจึงลอยละลิ่วออกไปไกล เรื่องตกใจมาไม่หยุดหย่อน เธอลอยได้!!! <font color="D69B73"><b>"ว๊ายๆๆ อะไรอะ!"</b></font><br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">เธอพูดอย่างดีใจเพราะตัวเองบินได้เหมือนนก แม้ร่างกายจะโปร่งแสงแต่พาขวัญหาได้สนใจไม่ เธอพยายามลอยออกจากสถานที่ที่ร่างกายที่เป็นศพตัวเองนอนอยู่เพราะอยากบินเล่น บางทีเธออาจจะลอยไปถึงเชียงใหม่ก็ได้! <br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">แต่ใครจะคาด เมื่อเธอออกจากร่างกายตัวเองไปแค่ 1 กิโลเมตรเธอก็กลับมาเห็นหน้าตัวเองที่เละตุ้มเป๊ะใหม่<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"ว๊าก!"</b></font> แน่นอน เมื่อภาพจากท้องฟ้าแสนสวยกลายเป็นหน้าตัวเองตอนเป็นศพใครไม่ตกใจเธอให้เงินยี่สิบบาทเลย แต่เธอตกใจ! <br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">เธอลองลอยออกไปอีกสองสามครั้ง ปรากฏก็ถูกดึงกลับมาให้เห็นหน้าตัวเองเหมือนเดิม ผลสรุปคือเธอไปไกลจากร่างกายตัวเองไม่ได้ ทำไม? แต่ถามไปก็ไม่ได้รับคำตอบ เธอลอยนั่งอยู่ที่เดิม ข้างศพตัวเองเหมือนเดิมกระทั่งมีป้ายหินแผ่นหนึ่งตกลงมาใส่หัวเธอ<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"โอ้ย! แผ่นเsี้ยไรว่ะ!"</b></font> ร่างบางสบถคำหยาบไม่หยุดตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองตาย เพราะพูดไปใครก็ไม่ได้ยินเธอจะสนทำไม แต่เดียวก่อน ทำไมแผ่นหินตกใส่หัวเธอได้ละ มันควรจะทะลุร่างเธอสิ เมื่อกี้เธอลองจับร่างตัวเองยังจับไม่ได้เลย พาขวัญขมวดคิ้ว หรี่ตามองแผ่นหินโง่ๆที่คว่ำหน้าอยู่ตรงนั้นก่อนจะกระดึ่บร่างกายตัวเองเข้าไปคว้ามันมา เsี่ย! เธอจับมันได้ด้วย!<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><i> บางครั้งชีวิตคนเราก็ไม่แน่นอน ไม่มีใครล่วงรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิต ความตายจะมาเยือนโดยไม่อาจรู้ล่วงหน้า และนั่นคือสิ่งที่เรากำลังประสบพบเจออยู่ ถ้าคุณกำลังอ่านศิลาจารึกแผ่นนี้อยู่ล่ะก็ ย่อมแสดงว่าคุณได้ตายไปจากโลกแล้ว แต่ความตายย่อมไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิตอย่างที่คุณเคยรู้หรือรับรู้มา แต่สำหรับบางคนที่มีความเชื่อในศาสนาย่อมเชื่อว่ามีโลกหลังความตาย
การเดินทางของบางคน ความตายอาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเส้นทางชีวิตที่ท้าทายยิ่งกว่า นั่นคือสิ่งที่คุณกำลังจะได้เผชิญพบเจอต่อจากนี้ ตอนนี้คุณเองคงรู้สึกว่าร่างกายตัวเองเบาหวิวดั่งขนนก และกำลังถูกแสงสว่างบางอย่างดึงตัวคุณมายังที่สุดแสนจะงดงาม ใช่แล้ว สถานที่ตรงหน้าคุณคือ พิภพเทพ เบื้องหน้าของคุณเป็นเทพประมุขสูงสุดในจักรวาล ซ่างกู่</i> <br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"ห้ะ? พิภพเทพ? ไหน?-"</b></font> ยังไม่ทันได้สบถคำหยาบถัดไปภาพตรงหน้าของเธอจากถนนวงเวียนใหญ่รถติดในกรุงเทพกลับกลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่าที่มีแต่ทุ่งดอกไม้ เมฆหมอก ต้นไม้ที่สวยงามอย่างกับอยู่ในภาพเจนเอไอ ไม่นานก็มีหญิงสาวคนหนึ่งในชุดเทพธิดาจีนโบราณมาอยู่ตรงหน้าเธอในชั่วที่เธอกระพริบตาในระยะที่ไม่ทำให้เธอตกใจ ไม่ใกล้เกินไป ไม่ไกลเกินไป ตากลมใสของพาขวัญเบิกโพล่ง ครั้งแรกในวัย 25 ปีที่เจออะไรแปลกๆแบบนี้ แต่เธอก็ทำใจได้ในเวลาชั่วพริบตาเช่นกัน เพราะก็ปฏิเสธความเป็นจริงไม่ได้ว่าเธอตายแล้ว<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">เธอไม่กล้าพูดก่อน เทพธิดาตรงหน้าก็ไม่เอ่ยปากพูด รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้างดงามนั้นทำเอาตาพร่ามัวแต่ทันใดนั้นเองความคิดหน้าอายก็บังเกิด หรือเธอต้องลงไปคุกเข่าก่อน?!<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">สิ้นความคิดจิตวิญญาณไร้ร่างของพาขวัญก็ทิ้งตัวลงบนพื้นหญ้ามอบศรีษะลงติดพื้นดินในทันใด<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"คารวะองค์เทพธิดาซ่างกู่พระเจ้าค่า!"</b></font> ด้วยความเป็นคนไทย ดันติดปากพูดพระเจ้าค่า ต้องเพคะสิ้ นั่นเทพธิดาจีนนะเฟ้ย! แต่เธอเป็นคนไทยนะเฟ้ย! เอาไงอะ! ทำไงอะ! แก้คำพูดทันป่ะ ขายหน้าชะมัดเลย!<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="71c6ab"><b>"ฮะๆๆ"</b></font> เสียงหัวเราะหวานดังออกมาจากสตรีที่อยู่ตรงหน้า <font color="71c6ab"><b>"ช่างเป็นการทำความเคารพที่น่าชมยิ่งนัก ลุกขึ้นเถิดแม่นางพาขวัญ"</b></font><br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">ไม่ถูกสินะ เธอทำไม่ถูกสินะ แงงง ก็หนูเป็นคนไทยในปี 2025 หมอบกราบอะไรหนูไม่เคยทำค่า หนูเลียนแบบในละครมา วันๆก็อยู่แต่ในบ้านในห้องค่า<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="71c6ab"><b>"ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจ ลุกขึ้นเถิดๆ"</b></font> เอ๊ะ? เมื่อกี้เธอยังไม่ได้พูดเลยนะ อ่านใจได้หรอ?<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">พาขวัญเหงยหน้าขึ้นฉับพลันดวงตากลมที่เต็มคำถาม สบตาเข้ากับดวงตาเรียวงามที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เอาว่ะ เขาให้ลุกก็ลุก <br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">เธอลุกขึ้นยืนก่อนจะกระพริบตาปริบๆ สีหน้าเลิ่กลั่ก ไม่รู้จะทำตัวยังไง ในหัวมีแต่คำถามว่าเธอเป็นคนไทย แต่ทำไมเทพธิดาจีนถึงมา เธอดูซีรีย์จีนเยอะไป หรือว่าก่อนตายอยากลองทะลุมิติดูเลยได้มา แต่เธอไม่ได้รับคำตอบใดๆ<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="71c6ab"><b>"อย่างที่เจ้าคิด ข้าคือเทพประมุข ซ่างกู่"</b></font> เสียงอันไพเราะเธอที่เข้าใจว่าอ่อนหวานบัดนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นหนักแน่นและกึกก้องเปี่ยมไปด้วยพลัง ผู้ที่กล่าวว่าตนคือเทพประมุขนั้นเดินหันไปพร้อมเอามือไพล่หลังกล่าวกับเธอ <font color="71c6ab"><b>"เจ้าคงรู้ตนเองดีอยู่แล้วว่าตนนั้นไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่การที่เจ้าได้มาเจอข้าเช่นนี้ จะว่าไม่มีเรื่องอะไรเลยก็มิใช่ ข้าจะให้โอกาสเจ้าแม่หนูน้อย อยากไปใช้ชีวิตต่อไปที่โลกหน้า หรือจะไปปรโลกเลย อยากเลือกทางไหนดีเล่า"</b></font><br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"> อีกฝ่ายว่าพลางเดินไปพลาง เสกเก้าอี้ขึ้นมานั่งไปพลาง พาขวัญครุ่นคิดกับคำถามถ้าเธอต้องกลับไปใช้ชีวิตที่สองเหมือนเดิม ขอไปปรโลกดีกว่า แต่ถ้าแบบชีวิตใหม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเหมือนในละครก็ไม่แน่ เธอจึงตัดสินใจถามออกไป<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"โลกหน้าที่ว่าเป็นยังไงหรอคะ?"</b></font> เธอถามออกไปแต่ในหัวคิดไว้ว่าอาจจะเป็นแนวจีนๆก็ได้ เทพธิดามาจีนสะขนาดนี้<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="71c6ab"><b>"เป็นโลกที่มีความคล้ายคลึงกับโลกของเจ้า เพียงแต่โลกใบนั้นจะมีความคล้ายคลึงกันกับยุคสมัยจีนโบราณในโลกของเจ้า แต่ผู้คนที่มาจากโลกดั้งเดิมพวกเขามีศักยภาพที่จะเข้าถึงลมปราณได้ง่ายกว่าผู้คนในโลกนั้น นั้นคือเหตุผลที่ข้าเลือกเจ้า แน่นอนว่ามีพรให้เจ้าหนึ่งอย่างตามแต่จะเลือก"</b></font> ก็ดูมีเหตุผลดี เธอก็รู้สึกสนใจ ไปแล้วจะเป็นเทพทรูเลยรึปล่าว? แต่ไปปรโลกคือเธอต้องได้ไปปีนต้นงิ้วแน่หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นดูจากการที่ชีวิตนี้เถียงแม่ ดื้อกับแม่จนคอเอ็นแทบหัก อืม ไปโลกหน้าดีกว่า ปีนต้นงิ้วไว้ค่อยตายอีกรอบละกัน<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยปากใดๆอีกฝ่ายก็เอ่ยคำถามมาอีกครั้ง<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="71c6ab"><b>"มีความรู้ล้ำดั่งนักปราชญ์ แข็งแรงดั่งหินผา งดงามดั่งนางฟ้านางสวรรค์ โชคลาภเข้าหาอย่างไร้ซึ่งเหตุผล พรวรรค์ด้านการรักษาผู้อื่น หรือกวัดแกว่งกระบี่ดั่งทรชน เลือกสิว่าเจ้าอยากได้สิ่งใด"</b></font> แต่ละอย่างทำเอาพาขวัญคิดหนัก อยากฉลาดก็อยาก อยากแกร่งก็อยาก อยากสวยก็อยาก แต่โชคลาภน่าสนใจไม่น้อย งี้เงินจะหล่นหัวใส่แบบป้ายหินเมื่อกี้ไหม? เธอตบตีกับความคิดตัวเองอยู่พักใหญ่ก่อนจะตัดสินใจได้<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="D69B73"><b>"หนูฝันมานานแล้วล่ะค่ะ ว่าอยากตื่นมาแล้วมีเงินหล่นใส่หัว"</b></font> คำพูดของเธอเรียกรอยยิ้มจากเทพประมุขได้อีกครา<br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;"><font color="71c6ab"><b>"ความปราถนาของเจ้าข้าตอบรับแล้ว"</b></font> เธอตื่นเต้นเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอกำลังจะเป็นเทพทรู! แต่ประโยคถัดไปทำเอารอยยิ้มบนหน้าของพาขวัญนั้นจางหาย <font color="71c6ab"><b>"เพื่อให้จิตวิญญาญสามารถปรับตัวเข้ากับภพนี้เจ้าจะไม่สามารถจดจำเรื่องราวในชาติภพก่อนได้ เว้นเสียแต่ได้รับเศษเสี้ยววิญญาณที่กระจัดกระจายกลับคืนมาทีละส่วน ขอให้โชคดีนะแม่หนูน้อย"</b></font><br><br>
</p><p style="text-indent: 4em;">อะไรนะ! แล้วเธอจะเป็นเทะทรูได้ยังไง!<br><br>
</p></font><p style="text-indent: 4em;"><font color="#3F3831" face="EucrosiaUPC" size="5">พริบตาต่อมาทุกอย่างก็มืดลง<br><br>
<br>
</font></p></div>
<div style="text-align: center; display: block; width: 100%;"><img src="https://i.imgur.com/oJM6Mwl.png" width="500" border="0"></div><br>
</div></div></div></div></td></tr></tbody></table></div>
<div style="max-width: 100%; width: 100%; margin: auto; padding: 20px; box-sizing: border-box; background-color: rgb(18, 18, 18);"><font face="Noto Sans Thai, sans-serif">
</font><div style="max-width: 1190px; width: 100%; margin: auto; border: 2px solid rgb(204, 102, 102); box-sizing: border-box;"><font color="#fafafa" face="Noto Sans Thai, sans-serif"> </font><div style="padding: 20px;"><div align="center" style=""><div align="center" style=""><font color="#fafafa" face="TH SarabunPSK" size="7"><b><i>Start</i></b></font></div></div><div align="center" style="color: rgb(250, 250, 250);"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></div><div align="center" style=""><div align="center" style="text-align: left;"><div align="center" style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#c0c0c0">หลังการนอนหลับไป เธอรู้สึกเหมือนกำลังลอยตัวอยู่ในน้ำ <span style="text-align: left;">แต่พอลืมตาขึ้น กลับไม่มีน้ำ ไม่มีฟอง ไม่มีเสียงหัวใจ </span><span style="text-align: left;">มีเพียง ม่านหมอกบางสีชมพู ที่ล้อมรอบร่างของเธอไว้ </span><span style="text-align: left;">ทุกอย่างเบา...เบาเกินจริง</span></font></div><div align="center" style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#c0c0c0"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#c0c0c0">ส่วนของเสื้อผ้าที่เธอใส่ก็เปลี่ยนไป <span style="text-align: left;">กลายเป็นชุดผ้าโปร่งบางสีอ่อนที่ไหลยาวจรดปลายเท้าเหมือนทำจากกลีบดอกไม้จริง ๆ เธอสวมใส่ชุดในรูปแบบจีนๆหน่อย มันอาจจะพูดยากนะเเต่เธอคิดว่าเธอน่าจะกำลังฝันไปก็เป็นได้</span></font></div><div align="center" style="text-align: center;"><span style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#c0c0c0"><br></font></span></div><div align="center"><span style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK"><div align="center" style="font-size: x-large; text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“ </font><b style=""><font color="#ffc0cb">ที่นี่มัน…ที่ไหนกัน?</font></b><font color="#c0c0c0"> ”</font></div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="font-size: x-large; text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“ </font><b style=""><font color="#ffc0cb">นี่ฉันฝันไปหรือ…</font></b><font color="#c0c0c0">” เธอพยายามถามตัวเอง เพราะมันไม่คุ้นเคยกับที่นี้เลยด้วยซ้ำไป</font></div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">เสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นจากบันไดหยกที่ทอดจากกลางอากาศ กลีบดอกท้อแตกกระจายเป็นเส้นแสงเมื่อละเท้าเธอสัมผัสมันร่างของ เทพซ่างกู่ ปรากฏขึ้นอย่างช้า ๆ นางคือสตรีในชุดคลุมยาวสีขาวไข่มุกปักดิ้นทอง ผมยาวดำสนิทถูกรวบสูงด้วยปิ่นคริสตัลรูปมังกรเมฆ ใบหน้าสง่างาม ไม่มีรอยยิ้ม แต่แววตาอ่อนโยนลึกล้ำ</div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="text-align: left;"><div align="center" style="font-size: x-large; text-align: left;"><font color="#c0c0c0">เสียงนางเอื้อนเบา ๆ ราวกับหยดน้ำบนกระจกในยามรุ่งเช้า " </font><b style=""><font color="#ff8c00">เจ้า...คือทิฟฟานี จากแดนมนุษย์ ผู้สิ้นอายุขัยโดยไม่มีบทอำลา</font></b><font color="#c0c0c0"> ”</font></div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">ตอนนี้ผู้ถูกเรียกชื่อถึงกับชะงัก ริมฝีปากเธอสั่น แต่ไร้คำพูด ในตอนนี้นั้นเธอยังสับสน ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้กรีดร้อง แค่เงียบ เหมือนสมองเธอยังวนเวียนอยู่บนถนนเส้นเดิม ในรถคันเดิม...</div><div align="center" style="font-size: x-large; color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="font-size: x-large; text-align: left;"><div align="center" style="text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“</font><b style=""><font color="#ff8c00"> ความตายของเจ้าตอนนั้นมันมิใช่โทษ แต่นั้นก็มิใช่รางวัล… มันเป็นเพียงประตู ที่เปิดเร็วกว่าคนอื่นนิดหนึ่งเท่านั้น</font></b><font color="#c0c0c0">” เสียงของเทพซ่างกู่ กล่าวแต่นั้นไม่ใช่คำปลอบโยนแต่เป็นเหมือนเสียงเรียกที่เเท่งใจเธอลงไป บอกเธออีกครั้งว่า เธอจากร่างนั้นไปแล้ว</font></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“ </font><b style=""><font color="#ff8c00">บัดนี้ เจ้าถูกเรียกมายังตำหนักเทพประมุข… ก่อนจะเดินทางสู่การจุติครั้งใหม่</font></b><font color="#c0c0c0"> ” คำพูดนั้นยังทำให้เธอไม่เข้าใจ ทำไม เพราะอะไร ทุกอย่างมันมีเพียงคำถาม ที่ไม่ได้รับคำตอบ</font></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="text-align: left;"><div align="center" style="text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“</font><b style=""><font color="#ffc0cb"> แล้วฉันจะ…ได้พบเขาอีกไหม </font></b><font color="#c0c0c0">” </font><span style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">เสียงเธอเบาลง เหมือนคาดหวังว่าจะได้กลับไป เพียงขอกลับไปบอกลาก็ยังดี แน่นอนว่านี้มันคือการอ้อนวอน แม้คำอ้อนวอนนั้นอาจจะไม่มีผลอะไรเลยด้วยซ้ำไป</span></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br></span></div><div align="center" style=""><span style="text-align: left;"><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">ทางด้านเทพซ่างกู่นิ่ง ไม่ตอบใดๆ <span style="text-align: left;">เพียงมองเธออย่างเข้าใจ ก่อนจะเอื้อมมือออกมา</span><span style="text-align: left;">ปลายนิ้วเรียวยาวแนบแตะหน้าผากของทิฟฟานี</span><span style="text-align: left;">จังหวะนั้นเอง เธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นรอบๆกายตัวเองไปอย่างบอกไม่ถูก ก่อนเธอตะกล่าวอะไรออกมาอีก</span></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“ </font><b style=""><font color="#ff8c00">ข้าจะมอบพรสวรรค์แก่เจ้า หนึ่งข้อ... เพื่อเป็นสิ่งนำทางให้เจ้าในชาติภพใหม่</font></b><font color="#c0c0c0"> ”</font></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br></span></div><div align="center" style=""><span style="text-align: left;"><div align="center" style="text-align: left;"><font color="#c0c0c0">เสียงนั้นดังกังวานอยู่ในหัวใจของเธอ แม้ไม่มีหัวใจอีกแล้ว </font><span style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">ทิฟฟานีหลับตาลงช้า ๆ </span><span style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">เธอไม่ได้เข้าใจทุกอย่าง </span><span style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">แต่เธอรู้สึก…ว่าทุกอย่างนั้นจบลงแล้ว </span><font color="#c0c0c0">เธอรับพรนั้นมาก่อนดวงตาของเธอจะค่อยๆ ดับไป “ </font><b style=""><font color="#ff8c00">พรสวรรค์: เทพธิดาดอกท้อ</font></b><font color="#c0c0c0"> " นั้นคือพรที่ เทพซ่างกู่ได้ให้เธอติดตัวไว้</font></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br></span></div><div align="center" style=""><span style="text-align: left;"><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;">และในช่วงครั้งสุดท้าย ในหัวของเธอได้ยินคำกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่แฝงพลังลึกล้ำ</div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: left;"><br></div><div align="center" style="text-align: left;"><font color="#c0c0c0">“ </font><b style=""><font color="#ff8c00">ไปเถิด จงไป เกิดใหม่ในภพที่รอเจ้าอยู่</font></b><font color="#c0c0c0"> ” แสงตอนนี้ดับสนิท ร่างของเธอจางหายไป เพื่อลงไปเกิกใหม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นร่างใหม่</font></div></span></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192); text-align: center;"><span style="text-align: left;"><br></span></div><div align="center" style="color: rgb(192, 192, 192);"><span style="text-align: left;"><br></span></div></span></div></span></div></div></div><div align="center" style="font-size: x-large; text-align: center;"><b style=""><font color="#ffc0cb">หมายเหตุ เลือกรับพรสวรรค์: เทพธิดาดอกท้อ</font></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><b style=""><font size="3">@Admin </font></b><b style="font-size: x-large;"><font color="#ffc0cb"></font></b></div></div></font></span></div></div></div></div><div style="width: 100%; max-width: 1120px; display: flex; flex-wrap: wrap; justify-content: center; gap: 20px; margin: auto;"><font color="#fafafa"><font face="TH SarabunPSK" size="5">
</font></font></div><font color="#fafafa" face="TH SarabunPSK" size="5">
</font></div>
</div>
<div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-5_20250603224752.png" width="200" _height="200" border="0"></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: left;"><span id="docs-internal-guid-11091050-7fff-161d-4f00-375d07f82da7"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="Sarabun" size="3"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทันทีที่เสียง </span><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style=""><i>ตึง!!</i></b></span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="color: rgb(31, 31, 31);"><i> </i></b><font color="#1f1f1f">ดังสนั่นโลกา สปอตไลต์ยักษ์เท่าโอ่งน้ำฝนตกใส่กลางกระหม่อมของ </font><b style=""><font color="#a0522d"><i>'ชิดตะวัน'</i></font></b><font color="#1f1f1f"> นักร้องหมอลำผู้ทุ่มชีวิตกับการเด้งเป้าในเพลง “ยายแล่ม…” สิ้นชื่อแต่กระฉ่อนด้านตำนานการตายที่สุดโชคร้าย มันคงจะเป็นอายุขัยที่หมดสิ้นของชิดตะวัน…</font></span></font></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> <i>แต่…ไม่หรอก มันไม่จริง</i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> ท่ามกลางความมืดมิดแสนเงียบเหงาเพียงชั่ววินาทีเท่านั้น ร่างจิตวิญญาณของชิดตะวันไม่สงบอย่างที่ควรจะเป็นเลยสักนิด </font><b style=""><i style=""><font color="#a0522d">“เxี้ยอะไรเนี้ย ห่าขั่วxึงเอ่ย!! มืดตึ๊บ!”</font></i></b><font color="#1f1f1f"> เสียงตะโกนภายในใจ(?)ของชิดตะวันดังก้องไปทั่วอากาศรอบตัวแบบคนไม่รู้ว่าตัวเองฝันอยู่หรือเปล่า หรือจะลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องไอซียูของโรงพยาบาลใช่ไหม? ดวงจิตของเธอเหมือนกับหลุดออกจากร่างที่ไปทุบมาจากคุณหมอนัมจุนสาขากังนัมคุณพ่อคนที่สองรองจากแม่บังเกิดเกล้าที่ให้ใบหน้าและนมใหม่ยังไม่รวมการดูดไขมันต้นขาที่ใช้เวลาพักพื้นและดูดไขมันทำเอวเอส A ไลน์ เป็นร่อง 11 ที่ทำไว้อีก</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ดวงจิตของเธอตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน? เคว้งคว้างลอยอยู่ในทะเลหมอกของความคิดสำหรับ โลกแห่งความคิดหลังความตาย ?? หรือเปล่า ตรงหน้าเแทนที่จะเป็นซอยเปลี่ยวในหมู่บ้าน หรือมีพวกปู่ย่าตาทวดมาบอกหวย 6 ตัวรวดจะได้รวยสักกะที แต่ไม่.. แทนที่จะมีหมา มีเสียงลำไย ไหทองคำ เอาเสียงของพี่เอ็ด ชีแรนก็ได้นะ ไม่ได้ติด </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#a0522d">“??? ที่นี่ที่ไหนมืดตึ๊บเลย”</font></b><font color="#1f1f1f"> เสียงของหญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างนึกสงสัย</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> หลังจากนั้นร่างจิตของเธอก็เหมือนลอยไปชนกับ ป้ายบอกทางเบี่ยง กลางความมืดมิด แล้วก็โดนกลืนไปโดยหมอกที่อยู่ ๆ ก็ปรากฎขึ้นอย่างน่าสยองพร้อมกับเสียงดนตรีแนวสไตล์ที่เคยดูหนังจีนสมัยก่อน แน่…มันจะร้องว่าอะสะดิงสะดองทำปะอะไรวะ!! ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรมากกว่านี้โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไปทันตา </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><i style=""><font color="#8b0000">ฟู้ววววววววว</font></i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3" color="#8b0000"><i><br></i></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" color="#8b0000"><i> …..</i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> และนั้นเองคือวินาทีที่ร่างกาย(?) จิตวิญญาณของชิดตะวัน พุ่งทะลุไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง..ที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ไหนมันเหมือนนครเทพแห่งเมฆาสีทองเรือง ๆ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><i style=""><font color="#a0522d">“หือออ!! ที่นี่ที่ไหน!! โอ้วมายก๊อดดด ฉันมาที่ไหนวะเนี้ยยย”</font></i></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เสียงสายลมหวีดหวิวผ่านร่างกายของที่ลอยเคว้งขึ้นฟ้าโดยที่ไม่รู้ตัว ร่างชิดตะวันที่อยู่ในชุดเดิมสำหรับเต้นหมอลำโชว์เป้าตัวยังขาวจากการพอกครีมวอชิของน้องโยชิอยู่เลยหน้าก็คัดเบ้าติดกลิตเตอร์ ชุดเหมือนจะไปเป็นแฟชั่นหมอลำสุดๆ เหมือนร่างกายมันยังจำได้ว่าตัวเองตายตอนที่กำลังเด้งเป้าอยู่อ่ะแต่ตอนนี้คือเด้งเป้าซัดสะโพกในความว่างเปล่าแทน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> แดนสวรรค์อันเรืองรองดั่งภาพเทพเซียนจีนนฤมิต</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เบื้องหน้าของเธอคือนครบนเมฆอันมหาโอฬาร แผ่ขยายกว้างราวกับราชวังของจักรพรรดิที่ถูกปลุกขึ้นจากตำนานจีนโบราณ อาคารหลังคาโค้งสีทองผ่องตัดกับเสาสีหยกขาวเรียงราวกันมากมาย สวยงามอย่างกับพระวิศนุกรรมมารังสรรค์(แต่น่าจะคนละศาสนา อันนั้นนานน้ำอินเดีย) ทุกหลังลอยอยู่เหนือเมฆที่พริ้วไหวราวกับไม่มีพื้น ราวกับมันคือผืนน้ำที่่กระเพื้อมไม่มีวันจบดั่งสายธารของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ มีดินสำหรับต้นไม้ที่ขึ้นมามีพื้นเรียงรายกันด้านบน แต่ท้องฟ้าก็ใสสีรุ้งเรื่องรอง ต้นไม้สีชมพูที่ไม่แน่ใจว่าเป็นต้นซากุระหรือเปล่าผลิดอกราวกับมันไม่มีวันโรยรา ใจกลางลานคือวงรุ้งที่โค้งอยู่เหนือเกาะดอกไม้ลอยน้ำเหมือนสัญญาณต้อนรับคนที่พึ่งมา นกกระเรียนน้อยใหญ่บินอย่างสง่างามผ่านลมผ่าหน้า</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b>“ไม่ได้นับถือเจ้าแม่กวนอิมนะ? ทำไมมาโผล่ที่นี่วะ?”</b></font><font color="#1f1f1f"> นั้นคือเสียงของชิดตะวัน ใช่..นี้เซิร์ฟจีนโดยแท้ เธอเอียงคอเหมือนกับสงสัย เธอยังชอบลาบเลือดกับซอยจุ๊ หรือกระทั่งต้มแซ่บเนื้อเผ็ด ๆ หรือก้อยมะนาวอร่อย ๆ อยู่นะ</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> จนกระทั่งออร่าอะไรบางอย่างที่ทำให้ชิดตะวันต้องหันไปมองร่างของใครบางคนที่ลอยตัวโรยลงมาจากอาคารทรงจีนโบราณ เธอสวมชุดคลุมสีขาวแซมน้ำเงินแบบราชสำนัก แต่ทว่าดูอลังการกว่าจากลวดลายสีขาวที่ปักไว้ให้รู้ว่ามีความใส่ใจต่อเครื่องห่มแต่ไม่โอ้อวดแต่อย่างใด ลายปักราวกับสายลมและเกล็ดหิมะที่ร้อยเรียงเป็นตัวอักษรจีนโบราณอักขระที่เธอไม่เคยอ่านจะออก (เพราะทั้งชีวิตพูดภาษาจีนออกสามคำ ว้อยอ้ายหนี่ หนี่ห่าว กับเช่าหนีมา–) ตัวผ้าทิ้งเบาเหมือนสายหมอกละลาย เธอดูสูงศักดิ์และไม่อาจแตะต้องได้เลยกระทั่งชุดคลุมข้างในยังมีลวดลายละเอียดราวกับกลียดอกบัวบานในสระพิสุทธิ์ของเทพ ประดับเส้นด้ายดิ้นเงินสีของแสงจันทร์ส่อง มันเหมือนกับยันต์ผนึกพลังที่มากล้นของเธอไว้</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ใบหน้าของเธอคือใบหน้าแบบคนจีนแบบจีนแท้ ๆ ไม่มีแบบชาวจีนโพ่นทะเล หรือเสี้ยวลาวครึ่งเขมรแบบคนอีสานกลางกับอีสานใต้ ผิวขาวเหมือนหยกสวรรค์เนียน แก้มและดวงตาระเรืองด้วยสีชมพูจาง ๆ ดวงตางดงามเหมือนสายน้ำไหล นิ่ง เยือกเย็น และเมื่อมองลึกลงไปราวกับมีแววตาเจืออารมณ์บางอย่างที่ไม่อาจเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำพูดที่มากล้น </font></span><span style="color: rgb(31, 31, 31); font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">มวยผมสูงจัดอย่างวิจิตร งามระเบียบไม่แพ้เทพธิดาองค์ใด ถูกประดับด้วยปิ่นเงินและดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่เหี่ยวเฉอแม้ผ่านหมื่นยุคสมัย เส้นผมด้านหลังปล่อยยาวทิ้งตัวลงมาอย่างสงบ เสริมให้ใบหน้าของเธอดูสง่างามราวกับ...เทพ?</span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เมื่อมาถึงตรงหน้าไม่ไกลแต่อยู่เหนือกว่าให้รู้ว่าสถานะทั้งสองไม่อาจเทียมกันแม้สักเศษฝุ่นใต้เท้า แต่มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนั้นหรอก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ชิดตะวันยังอึ้งอยู่ เพราะการแต่งตัวของทั้งสองต่างกันราวฟ้ากับเหว เธอยังแต่งตัวด้วยชุดสีแดงติดเพรชกับกลิดเตอร์ระยิบระยับให้แสงไฟสปอร์ตไลฟ์มันแทงเข้าตา แต่คนตรงหน้าไม่เลยสักนิด สงบแบบมีอะไรบางอย่าง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b>“เอ่อ…” </b></font><font color="#1f1f1f">เหมือนกับไม่แน่ใจว่าฟังภาษาอะไร </font><b style=""><font color="#a0522d">“หนี่ฮ่าว?”</font></b><font color="#1f1f1f"> เอ่ยขึ้นแบบนั้น</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เทพที่ได้ยินก็ถึงกับปรายดวงตาของนางจ้องมองชิดตะวันราวกับคิดอะไรบางอย่างที่ไม่อาจหยั่งถึงได้แม้สักนิด แม้ว่าจะมีบางส่วนของคิ้วที่ขยับเข้าหากันก็ตามที สุดท้ายสุรเสียงของนางก็ดังขึ้นออกมาอย่างแผวเบาแต่กลับเข้าใจเสียอย่างงั้น</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> </font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><i style=""><b style=""><font color="#8b0000">“ไม่ต้องใช้ถ้อยคำของโลกมนุษย์ของเจ้า ณ ดินแดนนี้ ข้าสามารถเข้าใจทุกประโยคของทุกสรรพสิ่ง แม้เจ้าจะพูดว่า ยำหอยแครงพิเศษเผ็ดนรกพริกหม่าล่า ข้าก็เข้าใจ”</font></b></i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ชิดตะวันได้ยินแบบนั้นก็โคตรโล่งใจเพราะนึกว่าเธอต้องฉ่งเช้งเป็นภาษาจีนซะแล้ว เจ๊ะหงอซาสี่ งี้ หญิงสาวเลยเงยหน้ามองอีกคนนิดหน่อยแล้วพยายามเหมือนกำลังคิดว่าควรจะถามอะไรหรือยังไงดี แต่มารยาทที่ดีคือ…มารยาทแบบไทย ขยับมือไหว้แบบคนงามอย่างไทยเหมือนแอนโทเนียโพซิ่ว เอาความจริงอยากเป็นโอปอลมากกว่า พึ่งได้มงเลยเมื่อไม่กี่วันก่อน หึ แต่ไม่สวยเท่าเขาไง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b> “เอ่อ คือว่า..แบบนี้นะคะ ข้า??..เอิ่ม ขออนุญาตพูดแบบปกตินะคะ ไม่เก่งราชาศัพท์สุด ๆ ภาษาไทยได้เกรด 2.5 เองค่ะท่าน” </b></font><font color="#1f1f1f">หลังจากบ่นบอกนิดหน่อยก็พูดต่อ </font><b style=""><font color="#a0522d">“คือหนูเนี้ยเป็นคนไทย ท่านเป็นเทพก็น่าจะรู้ใช่ไหมคะ? เขาบอกว่าเทพรู้ทุกอย่าง หรือหลายอย่าง”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3" color="#a0522d"><b><br></b></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style="" color="#a0522d"><b style=""> “หนูไม่ใช่คนที่นับถือเต๋าหรือลัทธิขงจื้อนะคะ ไม่ได้นับถือเฮ่งเจียหรือเจ้าแม่กวนอิม พอดีหนูยังชอบกินซอยจุ๊อยู่อ่ะค่ะ แบบหนูว่าหนูมาผิดที่นะคะหนูควรจะลงนรกไปเจอคุณยมบาลคอยรายงานความสารชั่วของตัวเองตลอด 28 ปี ที่เกิดมาพร้อมกับกรรมเก่า แต่?..เอ่อ??...ทำไมหนูมาที่นี่หรอคะ?”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> คำอธิบายยาวยืดความหมายที่จะบอกคือ มาผิดเซิร์ฟ แค่นั้น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เทพหญิงกระพริบตาไร้คำพูดออกจากปาก เงียบไปสามวินาทีด้วยกัน “เจ้ากล่าวได้ประหลาดนัก” สายตาของนางเหมือนพยายามประมวลผลในหัวของตัวเองว่าควรอธิบายยังไงให้กับสตรีสมองทึบคนนี้เข้าใจดี แต่เทพอี้เหอก็หาได้ต่อว่านางแต่อย่างใด เพราะอย่างไรทุกคนก็ล้วนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้อยู่ดี สุดท้ายนางก็เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาแล้วกล่าวเสียงนุ่ม </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#8b0000"><b> “เจ้าตายแล้ว”</b></font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b> “???”</b></font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#8b0000"><b>“เจ้าฟังไม่ผิด หากนับตามชะตาชีวิต เจ้ายังมีเวลาอีกนานในโลกของเจ้า ความตายของเจ้าจึงไม่ใช่สิ่งที่ ‘ควร’ เกิดขึ้น มันเป็นอุบัติเหตึที่โลกไม่คาดคิด ข้าจะให้เจ้าดูสิ่งนี้” </b></font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> นางไม่พูดเปล่ากลับขยับมือเพียงน้อยนิด ด้านหลังของเทพงามนามอี้เหอก็เกิดม่านหมอกลอยขึ้นทีละน้อยกลายเป็นเหมือนแอ่งพอทอลแล้วเกิดภาพสปอร์ตไลต์ที่ร่วงลงใส่ร่างของชิดตะวันขณะเด้งเป้าเพลงยายแลมในท่าเด้งเอว 45 องศา ทำให้ชิดตะวันได้รับรู้ว่ามันไม่ใช่เพียงความฝัน …ภาพต่อมาคือภาพของร่างชิดตะวันที่โดนเอาเข้าโลงและงานศพของเธอที่เขียน ชาตะและมรณะอย่างชัดเจน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ชิดตะวันเหมือนกับมีอะไรบางอย่างทุ่มอยู่ในหัวสมองของเธอตอนนี้ยังทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ทันแม้สักวินาทีเดียว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#8b0000"> “ด้วยความเมตตาและความประสงค์จากเบื้องบน เจ้าจึงจะได้รับข้อเสนอ เจ้าสามารถเลือกได้ในการเกิดใหม่ในโลกใบหนึ่ง โลกที่คล้ายคลึงกับสถานที่อันเจ้าจากมา แต่มันไม่ใช่โลกของเจ้า มันคือโลกที่มีเสน่ห์ของจีนโบราณ ในแบบที่เจ้าคุ้นเคยของสิ่งที่เรียกว่า ซีรี่ย์กำแพงเมืองจีน ในหัวเจ้า”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ชิดตะวันเหมือนกำลังนิ่งไป เธอนิ่งไปนานกว่า 10 นาที เหมือนมีอะไรตีกันในหัว ไม่รู้สิ มารู้ว่าตัวเองกำลังตายมันก็ช็อคอยู่ ช็อคกว่าก็คือตายท่าเด้งเป้า ไอ้เxี้ย นี้มัน!! รู้กันทั้งประเทศ โคตรแย่!! โวยวายในใจเสร็จก็หันกลับมามองเทพแบบทำหน้า <i>ฮ</i></font></span><i style="color: rgb(31, 31, 31); font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">ะ? คะ? ว่าไงนะ? </i><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(31, 31, 31); white-space-collapse: preserve;">แบบแอฟเฟ็คในติ๊กต๊อก </span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b> “คือ? หมายถึง? หนูจะได้ไปเกิดใหม่ในโลกที่มีแบบพวกซีรี่ย์จีน มีเสื้อผ้าแบบฮั่นฝูหรือแบบยุคถัง? แบบบูเช็คเทียน? ผ้าละอองฟองฟู่ ลานประลองแล้วก็จะได้แต่งงานกับเจ้าชายที่หน้าตาเหมือนจางเจ๋อฮั่นที่แสดงเป็นองค์ชายหลงเฟยเย่ในหมอพิษหญิงยอดอัจฉริยะอ่ะหรอคะ?” </b></font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> <i> ..?</i></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> เทพอี้เหอนิ่งไปห้าวินาที </font><font color="#8b0000"><b>“อาจจะ”</b></font><font color="#1f1f1f"> ตอบเพียงสองพยางค์ แต่คำต่อมาแทบทำให้องค์เทพแห่งสัจจะถึงกับต้องหายาแก้ไมเกรน</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><i style=""><font color="#a0522d">“ไม่เอาอ่ะ! ให้หนูไปโลกอื่นไม่ได้หรอคะ? ก็โลกนั้นมันจีนโบราณอ่ะ มันต้องไม่มีโถนั่งเขร้สิคะ! เรื่องถ่ายมันเรื่องสำคัญนะคะ สมัยนั้นยังไม่มีกระดาษเช็ดชู่แน่ อีกอย่างคนไทยมันก็ต้องอยู่กับที่<u style="">ฉีดตูด</u>สิคะ!”</font><font color="#1f1f1f"> </font></i></b><font color="#1f1f1f">ชิดตะวันทำหน้าโลกแตกแยกเป็นสองส่วนเมื่อตัวเองได้ยินว่าจะได้ทะลุมิติไปยังต่างโลกแบบสภาพเหมือนกับคนโลกจะแตกเสียให้ได้ ให้ไปโลกใบนั้นแบบที่ไม่มีที่ฉีดตูดไม่เอาหรอกนะ! แต่ยังไม่ทันที่องค์เทพจะเอ่ยบอกอะไรชิดตะวันก็ถามต่อ</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#a0522d">“ส่งหนูไปอยู่ในโลกแบบแฮร์รี่ พอตเตอร์ไม่ได้หรอคะ!”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#8b0000">… <i>“ไม่”</i></font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b>“งั้นโลกแบบเวสเทอร์รอสล่ะคะ?! ยังไงก็มีห้องส้วมอ่ะ!”</b></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#1f1f1f">….. </font><font color="#8b0000"><i>“ไม่”</i></font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b>“โลกแบบโดเรม่อนก็ได้นะคะ ศตรรษที่ 22 งี้!”</b></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> <b><i>………</i></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> รอบที่สามเทพสัจจะไม่ได้เอ่ยบอบคำว่าไม่เพราะเอาตรงๆ เหตุผลที่เธอไม่อยากไปต่างโลกที่บอกมันค่อนข้างจะวิปลาสเกินไปแถมพระนางยังได้ยินคำว่าตูดเต็มสองรูหูของตัวเองด้วยซ้ำ อยากถอนหายใจแต่ไม่รู้เทพแห่งสัจจะถึงจะคิดอะไร สายตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความคิดบางอย่างที่ชิดตะวันตีความไปว่า เทพกำลังอดทนกับเธออยู่ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นความจริงหรือเปล่า </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#8b0000"><b>“เจ้าเข้าใจผิดไปมาก โลกที่ข้ากล่าวไม่ได้ขา่ดแคลนสิ่งจำเป็นขนาดนั้น แม้จะไม่มีโถสุขภัณฑ์เซรามิกที่อุ่นนั่งได้ หรือสายฉีด..น้ำ แต่ก็ยังมีสิ่งที่เรียกว่าห้องน้ำอยู่” </b></font><font color="#1f1f1f">เหมือนว่าองค์เทพจะพยายามเลี่ยงที่จะพูดคำบางอย่างแน่นอนมันไม่สุภาพเพราะงั้นจะไม่พูดออกมาเด็ดขาด</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><i style=""><font color="#a0522d">“ม๊ายยย”</font></i></b><font color="#1f1f1f"> ชิดตะวันตะโกนยืดออกมาเหมือนกับโลกใบนี้กำลังจะแตกสลายแบบหนัง 2012 วันสิ้นโลก</font><font color="#a0522d"><b style=""> “ถ้าไม่มีชักโครกหรือที่ฉีดตูดหนูก็อยู่ไม่ได้จริง ๆ สิคะ ฮือออ ใบตองกับใบมะม่วงแห้งมันไม่เซฟรูตูดของหนูอ่ะ หนูจะประท้วง ๆ ” </b></font><font color="#1f1f1f">หลังจากพูดจบก็ขยับตัวไปดิ้น ๆ กับพื้นเหมือนกับเด็ก เพราะว่าตัวเองอยากได้อะไรแบบนั้นมากกว่า </font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เทพสัจจะอี้เหอถึงกลับต้องหลับตาไปครู่หนึ่ง แล้วสูดลมหายใจเบา ๆ ไม่แรงราวกำลังสงบจิตใจเพื่ออะไรบางอย่างแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจริงจัง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#8b0000">“โลกที่เจ้าจะไป ม่ใช่แค่การย้อนยุคธรรมดา มันคือการเข้าสู่ ราชวงค์ฮั่น แห่งดินแดนตะวันออก ดินแดนที่ซึ่งปฐมกษัตริย์นามฮั่นเกาจูเป็นผู้ก่อตั้ง และบัดนี้อยู่ในรัชสมัยของจักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ ผู้แผ่อำนาจมากล้นไพศาลจนใต้ฟ้าล้วนยำเกรงเป็นยุคทอง”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> ก่อนที่นางจะเริ่มอธิบายเกี่ยวกับดินแดนที่จะพบ พร้อมกับแผนที่จะปรากฎเพียงแต่เทพสัจจะขยับมือเล็กน้อย มันเหมือนกับแผนที่จีนโบราณในโลกของชิดตะวันเลย ดินแดนตะวันออกคืออาณาจักรของมนุษย์ที่ชิตตะวันจะถือกำเนิดใหม่ พื้นที่อื่นรอบข้างล้วนเป็นพื้นที่รกร้างมีชนเผ่าชาวป่ามากมายและมีทั้งมิตรสหายและศัตรู และทวีปตะวันตกเป็นดินแดนของเผ่าปีศาจปกครองโดยราชาตี้ซั่งหนี่ ศัตรูของมวลมนุษย์ทั้งโลก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> เมื่อฟังถึงตรงนี้ชิดตะวันก็เหมือนจะค้างไปเล็กน้อย </font><b style=""><font color="#a0522d">“มีเผ่าปีศาจ? ก็คือแฟนตาซีใช่ปะท่าน?”</font></b><font color="#1f1f1f"> เอ่ยถามเหมือนกับสงสัยนิดหน่อยว่าใช่แบบที่คิดหรือเปล่า</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><b style=""><font color="#8b0000">“หากเจ้าคิดว่าเป็นเช่นนั้นก็ใกล้เคียง”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> หญิงสาวเมื่อได้ยินก็แทบใจชื่นขึ้นมาเพราะในหนังพวกที่แฟนตาซีมันก็มีโถส้วมด้วยกันทั้งนั้นแล้วก็มีพลังปล่อยปิ๊ว ๆ ท่าทางน่าสนุกเราต้องเป็นสาวน้อยแสนงาม(?) แล้วก็โดนทำร้าย มีชายหนุ่มรูปงามขี่ม้าขาวหน้าตาแบบเซียวจ้านมาช่วยเหลือแน่นอน โอ้ววว ไม่นะ มายดาร์ลิ่งงง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> ยังไม่ทันจะได้เว่นเว้อไปมากกว่านี้เทพสัจจะก็เอ่ยขึ้นต่อเพราะพระนางก็เล็งเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นตลอดมา </font><b style=""><font color="#8b0000">“เพื่อให้จิตวิญญาณของเจ้าสามารถปรับตัวให้กับดินแดนโลกใบนี้ได้ เจ้าจะไม่สามารถจำเรื่องราวชาติภพก่อนของเจ้าได้ เว่นเสียแต่ได้รับเศษเสี้ยววิญญาณที่กระจัดกระชายกลับคืนมาทีละส่วน”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> เมื่อได้ยินแบบนั้นชิดตะวันก็เหมือนจะพยักหน้าเข้าใจอยู่นะ ถ้าโตขึ้นมาในโลกนั้นเลยก็อาจจะไม่ลำบากอะไรก็ได้ </font><b style=""><font color="#a0522d">“โถ่ท่าน ก็บอกแบบนั้นตั้งแต่แรกสิ นึกว่าจะให้กลับชาติไปเกิดแบบจำทุกอย่างได้ซะอีกแหม่ ไอ้เราก็ตกใจตั้งนาน…ถ้าแบบนั้นก็เหมือนกับการระลึกชาติได้อะไรงี้สินะคะ..”</font></b><font color="#1f1f1f"> พอคิดถึงตรงนี้มันก็ไม่ต่างอะไรไปกับการที่ต้องวนเวียนว่ายตายเกิดเลยนี้หว่า? แถมเป็นโลกแนวแฟนตาซีด้วย น่าสนจายยย</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#8b0000"><b> “หากเจ้ายอมรับที่จะไป ข้าจะประทานพรให้กับเจ้าเป็นพลังความแข็งแกร่งหนึ่งอย่าง” </b></font><font color="#1f1f1f">นางเอ่ยเพียงเท่านั้นราวกับให้ชิดตะวันเป็นคนเลือกเองว่าจะตกลงหรือไม่</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><font color="#a0522d"><b>“?? แล้วเอ่อ พรพลังพิเศษนั้น? มันขอแบบอะไรก็ได้หรอคะ? หรือว่ามีให้เลือก? อะไรคือความแข็งแกร่งง่ะ?”</b></font><font color="#1f1f1f"> เอ่ยถามองค์เทพก่อนที่จะคิดว่ามันคงไม่ให้อะไรโกง ๆ หรอกจริง ของแบบนี้พวกเทพชอบขี้จุ จะตายไป สุดท้ายก็เลยนั่งฟังซะเลยว่าเป็นยังไง</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> องค์เทพเลยอธิบายให้ว่าจะไม่ได้ขอโดยตรงแต่สามารถเลือกได้ อันได้แก่ ความแข็งแกร่งคนใฝ่รู้ คนแข็งแรง น่ารัก ลาภลอย หมอฝึกหัด ผู้ใช้กระบี่..ทันทีที่เอ่ยจบชิดตะวันก็พูดขึ้นมาทันทีแบบไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด!! </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style=""><font color="#1f1f1f" style="font-size: medium;"> </font><b style=""><i style=""><font color="#a0522d" style="" size="4">“ลาภลอย!! ลาภ!! โชคคค!!”</font></i></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> พูดอย่างระบายอารมณ์เหมือนชาตินี้ไม่เคยถูกหวยมาก่อนในชีวิต อยากเป็นคนโชคดีบ้าง อยากซื้อหวยแล้วถูกบ้าง ถึงจะไม่รู้เลยว่าโลกนั้นมีหวยหรือเปล่าก็ตามทีเถอะนะ แต่อยากเป็นคนโชคดีบ้างอ่ะ ลาภลอยมันก็ต้องโชคดีสิวะ!</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> องค์เทพกระพริบตาเพราะตอนแรกพระนางคิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นสตรีที่ยากกว่าที่คิดเสียอีก แต่กลับ..บางทีอะไรง่ายก็ง่ายเกินไป อะไรยากก็ยากจนปวดหัว สุดท้ายชิดตะวันก็ขยับตัวลุกขึ้นจากการนังขัดสมาธิบนพื้นแล้วตบก้นตัวเองปุ ๆ </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#1f1f1f"> </font><i style=""><b style=""><font color="#a0522d">“หนูพร้อมแล้วค่ะท่านเทพ! หนูจะไปผจญภัยในโลกแห่งความฝันน ชูก้า ชูก้ารูนน ช๊อคโกรูนน เอาหัวใจของเธอมาให้ฉันนะ!!” </font></b></i><font color="#1f1f1f">พูดพลางทำหน้าทำตาเหมือนช๊อคโกล่าเมเยอร์ จนเทพที่อยู่ตรงหน้ามองด้วยสายตาอันว่างเปล่าว่าคนตรงหน้าจะเป็นคนปกติตอนที่ลงไปเกิดหรือไม่นะ</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> และยังไม่ทันจะได้ร่ำลา ร่างกายของหญิงสาวก็โดนเทพสัจจะส่งไปเกิดซะเลย อยู่นานเดี๋ยวปวดหัวต้องกินยาแก้ไมเกรนสองเม็ด</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> และดูเหมือนว่า..ชิดตะวันจะลืมถามว่าเทพองค์นั้น..คือเทพอะไรกันนะ? นั้นสิ..</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"> เอาเถอะ สักวัน <i>อาจพบกัน..สักวันนะ</i></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0" style="text-align: left; color: rgb(105, 105, 105);"> </font></span></p><div><span style="font-size: 13pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(31, 31, 31); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span></div><p></p>
<div id="hhd"><div class="top"><i class="th th-dragon"></i><p>จุดเริ่มต้นจากจุดสิ้นสุด<br>การเลือกพรสวรรค์ก่อนเกิดใหม่</p></div><div class="txt">
ในตอนที่คิดว่าตัวเองตายไปแล้ว วาริสาก็ลืมตาขึ้นมาในสถานที่หนึ่งที่งดงามราวกับภาพวาดที่วิจิตรบรรจงขนาดที่ว่าตัวเธอนั่นก็ไม่อาจมั่นใจได้เลยว่าจะสามารถวาดรูปภาพตรงหน้าให้สามารถถ่ายทอดความสวยงามทั้งหมดนี้ออกมาได้รึเปล่า<br><br>
<b><font color="DeepSkyBlue"> “แปลกจัง จำได้ว่า….เราตายแล้วนี่นาแล้วที่นี่ที่ไหนกัน….”</font></b><br><br>
เธอใคร่ครวญครุ่นคิดจนหัวแทบระเบิดแต่ก็ไม่ได้อะไร จึงมีเพียงอย่างเดียวที่สามารถทำได้ คือเดินสำรวจดูรอบ ๆ สถานที่แห่งนี้ด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ที่นี่ที่ไหน ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ พอเดินไปได้สักพักเธอก็ได้พบสตรีนางหนึ่งในชุดอาภรณ์สีขาวหน้าตาคุ้นเคยเหมือนตัวละครที่เธอเคยเห็นเพื่อนตัวเองที่ชอบซีรีย์จีนแนวเทพเซียนป้ายยาให้เธอดูเลยถึงจะไม่เคยมีเวลาไปดูเลยล่ะนะ แต่ก็พอรู้จักอยู่บ้างนั่นแหละนะ <br><br>
<b><font color="RoyalBlue"><font color="DeepSkyBlue"> “เออ…ขอโทษนะคะคุณ…”</font></font></b> <br><br>
<b><font color="Lime"> “มาแล้วสินะ วาริสา เจ้าคงสับสนล่ะสิว่าเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เราคงต้องบอกเจ้าว่าเจ้าตายไปแล้ว“</font></b> <br><br>
<b><font color="DeepSkyBlue"> “อือ…ก็ไม่แปลกใจล่ะนะคะ เราโดนทั้งหลังคาตกใส่ ทั้งราวสะพานลอยหักคามือ ทั้งโดนรถชนกระเด็นขนาดนั้น ถ้าไม่ตายสิคะถึงจะแปลก”</font></b><br><br>
เธอดูปลงนิด ๆ ที่ต้องมารับรู้ว่าตัวเองตายแล้ว ซึ่งก็ไม่แปลกใจเท่าไรแต่ที่น่าแปลกใจคือสถานที่ที่เธออยู่ตอนนี้ล่ะ มันไม่น่าใช่นรกหรอกสวยขนาดนี้….<br><br>
<b><font color="DeepSkyBlue"> “จะว่าไรไหมคะถ้าเราจะถามว่าที่นี่คือที่ไหน แล้วทำไมเราถึงอยู่ที่นี่ได้”</font></b><br><br>
<b><font color="Lime"> “โอ้! เจ้านี่ดูใจเย็นกว่าที่ข้าคิดไว้นะนี่ ที่นี่คือตำหนักเทพประมุข ข้าคือเทพประมุขอี๋เหอ หนึ่งในสัจเทพทั้งสี่และเป็นเทพประมุขแห่งสามพิภพ นอกจากนี้ยังเป็นผู้สืบทอดพลังแห่งหุ้นตุ้น เราเรียกเจ้ามาเพราะมีข้อเสนอให้กับเจ้า“</font></b> <br><br>
วาริสาเริ่มตั้งใจฟังข้อเสนอของอีกฝ่ายแบบใจเย็นนิด ๆ ล่ะนะ ซึ่งเธอก็คิดในใจแล้วล่ะว่าถ้าตายแล้วจะโวยวายไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะ มันจะดีกว่าถ้าใจเย็นแล้วลองฟังที่อีกฝ่ายจะพูดเสียสักหน่อยก็ไม่เสียหายนี่นา <br><br>
“ข้าจะให้เจ้าไปเกิดใหม่ที่โลกใบใหม่ เพื่อให้จิตวิญญาณสามารถปรับตัวเข้ากับภพนี้เจ้าจะไม่สามารถจดจำเรื่องราวในชาติภพก่อนได้ เว้นเสียแต่ได้รับเศษเสี้ยววิญญาณที่กระจัดกระจายกลับคืนมาทีละส่วน แต่ข้าจะไม่ให้เจ้าไปเปล่า ๆ หรอกนะ“<br><br>
“แสดงว่านี่ก็เหมือนการไปเกิดใหม่ต่างโลกสินะคะ แล้วมันเป็นโลกแบบไหนเหรอคะ”<br><br>
“โลกยุคจีนโบราณน่ะ”<br><br>
ว่าแล้วเทพประมุขก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับโลกนั่นให้เธอเข้าใจแบบคร่าว ๆ ก่อนจะตามมาถึงสิ่งที่ท่านจะให้เธอสักที<br><br>
“….สิ่งที่ข้าจะให้เจ้าคือพรสวรรค์หนึ่งในหกอย่างนี้ อันได้แก่ ผู้ใฝ่รู้ คนแข็งแกร่ง น่ารัก ลาภลอย หมอฝึกหัด และผู้ใช้กระบี่ พรสวรรค์พวกนี้เจ้าสามารถพัฒนาไปได้ด้วยตัวเจ้าเอง”<br><br>
“พรสวรรค์สินะคะ อือ…เราตายแบบซวยซ้ำซ้อนสามต่อแบบนั้น จะเกิดใหม่ทั้งทีเราก็ขอให้เป็นคนโชคดีมาแม้เพียงน้อยนิดก็ดีค่ะ”<br><br>
“เจ้าเลือกลาภลอยสินะ งั้นขอให้เจ้าโชคดีในโลกใหม่นะ วาริสา โอ้! ไม่สิ จูซีหลิง”<br><br>
วาริสายิ้มให้กับอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนและขอบคุณในความเมตตาของอีกฝ่ายที่ให้เธอได้เกิดใหม่ ก่อนจะถูกส่งไปเกิดใหม่ในโลกใหม่พร้อมความทรงจำที่เริ่มเลืองหายไปจนหมด
</div></div><center><a href="https://calicodes.tumblr.com" style="color: var(--txt); text-transform: uppercase; font: 8px Calibri">calicó!</a></center>
<style type="text/css">:root {--acc: #73C6B6; --bcg: #121212; --brd: #212120; --txt: #ccc} #hhd {width: 500px; height: auto; background: var(--bcg); padding: 25px; border: solid 1px var(--brd); margin-left: auto; margin-right: auto; font-family: calibri} #hhd .top {width: 100%; height: 44px; padding-bottom: 15px; border-bottom: solid 1px var(--acc); margin-bottom: 5px; text-align: right; color: var(--acc); font-size: 10px; text-transform: uppercase; line-height: 11px; letter-spacing: 1px; display: flex; align-items: center; justify-content: space-around} #hhd .top i {font-size: 50px} #hhd .top p {width: 350px} #hhd .txt {width: 100%; padding-top: 5px; font-size: 11px; text-align: justify; margin-left: auto; margin-right: auto; color: var(--txt)}</style><link href="//dl.dropbox.com/s/vpi3f9s7nhpe7v7/honeybee.css" rel="stylesheet">
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><font size="5" face="Kanit" color="#000000"><b>ชีวิตหลังความตาย</b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#000000"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/line--1.png" width="500" _height="77" border="0"></font></div><p></p><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำรู้สึกเหมือนร่างลอยละล่องอยู่ในหมอกเมฆ พอลืมตาขึ้นภาพที่ปรากฏตรงหน้าแทบทำให้เธอหยุดหายใจ (เอ๊ะ หรือหยุดหายใจไปแล้ว?) ตำหนักขนาดใหญ่โอ่อ่า ตกแต่งสไตล์จีนโบราณอย่างหรูหราหมาเก่า จะว่าเหมือนสวรรค์มันก็ใช่ แต่มันเหมือนสวรรค์แบบที่เธอเคยนึกฝันมาก่อน แต่ก็อลังการจนรู้สึกเหมือนหลุดมาอยู่ในซีรีส์จีนหรือไม่ก็พวกศาจเจ้าจีนดัง ๆ ยังไงอย่างงั้น</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำยันตัวลุกขึ้นมา ก่อนจะหันขวับไปมองรอบตัวอย่างระแวง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“อิหยังนิ...วิมานพระอินทร์เหรอ?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ไม่ทันได้ตั้งตัว เสียงประหลาดหูก็ดังขึ้นราวกับว่ามีเครื่องขยายเสียงขนาดยักษ์ล้อมรอบ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"เจ้าฟื้นแล้วหรือ?"</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะต้องอ้าปากค้าง เมื่อเห็นสตรีในชุดจีนสีขาวงามสง่าอลังการงานสร้างแม้ช่วงนี้จะไม่ใช่ช่วงกินเจก็ตาม เธอคนนั้นนั่งบนบัลลังก์เหมือนกำลังจะพิพากษาบางอย่าง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“จะ…เจ้าแม่กวนอิมเหรอ?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> ฟองคำเบิกตากว้าง </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หรือว่าคุณคือเจ๊กวนอิม ล้านล้านภาคที่ไปอัพหน้ามาใหม่?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"เราคือสัจเทพอี๋เหอ เทพประมุขสูงสุดแห่งพิภพเทพ”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะพูดออกไปว่า…</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ไผนิ?” </font><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำถามขึ้น พลางหรี่ตามองสตรีตรงหน้าอย่างพิจารณา ตั้งแต่เมคอัพระดับพรีเมียม ผ้าคลุมยาวลากพื้น ไปจนถึงผมที่เกล้าเป็นชั้น ๆ อย่างประณีต</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ข้าคือสัจเทพอี๋เหอ เทพประมุขสูงสุดแห่งพิภพเทพ”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“สุมาเต๊อะ…แต่ฉันไม่รู้จักคุณอยู่ดี แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เพราะเจ้าได้ตายไปแล้ว”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ห๊ะ!?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> ฟองคำร้องออกมาเสียงสูง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">สัจเทพอี๋เหอเพียงสะบัดมือเบา ๆ ภาพตรงหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นม่านหมอก ก่อนจะค่อย ๆ ปรากฏภาพฟองคำตัวจริงเสียงจริง กำลังนวดเท้าให้ลูกค้าที่หน้าบิดเบี้ยวเหมือนเพิ่งเห็นบิลค่าไฟเดือนล่าสุด แล้วจากนั้น…</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><b><i>ปั้ก!!!</i></b></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ภาพชัดเจนเหมือน HD 4K Ultra! เท้าเสยลอยมาโดนกลางลำตัวของฟองคำ แล้วร่างของเธอก็ปลิวไปกระแทกกับตู้ไม้เสียงดังโป๊ก!</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“อะ…อะไรกันเนี่ย ถีบทีเดียวตายเลยเรอะ!”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เป็นเหตุสุดวิสัย”</font><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> สัจเทพอี๋เหอเอ่ยเรียบ ๆ สีหน้าไร้อารมณ์</font><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"> “เจ้ามิได้สมควรตาย ณ ห้วงเวลานั้น ทุกอย่างล้วนเป็นข้อผิดพลาดที่ไม่ควรเกิดขึ้น”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำถอนหายใจเฮือกยาว มือท้าวสะเอว กวาดตามองบัลลังก์ ตำหนัก และเทพเบื้องหน้าอย่างไม่ค่อยศรัทธาเท่าไรนัก</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ก็เข้าใจอยู่นะว่าอุบัติเหตุมันเกิดได้ แต่จะให้ฉันตายฟรีแบบนี้มันก็ใจร้ายเกินไปหน่อยไหมคะเจ้าแม่?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“โลกนี้มิอาจให้เจ้ากลับไปได้แล้ว เพราะเส้นด้ายแห่งชีวิตเจ้าได้ขาดลงแล้ว แต่ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้งด้วยชีวิตที่สองในโลกที่แตกต่างออกไป…”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำขมวดคิ้ว </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“โลกที่แตกต่าง? หมายถึงโลกหลังความตายเหรอ?...งั้นไม่เอาอะ”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">สัจเทพอี๋เหอยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะสะบัดแขนเสื้อ ผืนผ้าระย้าเบาบางพลิ้วไหวดั่งคลื่นเมฆ ภาพในอากาศปรากฏขึ้นตรงหน้า มันคือทิวทัศน์อันงดงามของเทือกเขาสูงตระหง่าน ป่าไผ่เขียวขจี แม่น้ำสายยาวที่คดเคี้ยวไหลผ่านเมืองโบราณ กำแพงหินล้อมรอบ และบุรุษสตรีแต่งชุดจีนยุคฮั่นเดินไปมาราวกับฉากในซีรีส์จีนย้อนยุคที่เธอเคยดูช่วงพักเบรกนวด</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“โลกนี้มีความคล้ายคลึงกับโลกเดิมของเจ้า แต่ดำรงอยู่ในมิติคู่ขนาน” สัจเทพกล่าว “มันคือยุคฮั่น อารยธรรมรุ่งเรือง เหล่ามนุษย์มีวิถีชีวิตที่ผสานกับธรรมชาติ ลมปราณ ศาสตร์บำบัด สมุนไพร และการต่อสู้”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ฟังดูก็…ไม่แย่เท่าไหร่”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามขึ้นอย่างไม่ไว้ใจ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แล้วฉันจะไปเกิดในร่างใคร? เป็นเจ้าหญิง? เป็นหมอนวดในยุคโบราณว่าแต่มันมีหรือยังนะ? หรือจะให้ไปเกิดเป็นปีศาจจิ้งจอกก้าวหางล่ะคะ?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“สุดแล้วแต่วาสนาของเจ้าจะพาไป”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เกิดมาชีวิตนี้ก็วาสนาน้อยอยู่แล้วยังต้องไปสุ่มกาชาวาสนาในชาติหน้าอีก แต่ก็เอาเถอะดีกว่าไปหาท่านยม เอาเป็นว่าฉันตกลงก็ได้ค่ะ”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">เทพประมุขยิ้มอย่างบางเบา ก่อนกล่าวต่อ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เพื่อเป็นการตอบแทนที่เจ้าตกลงรับชีวิตใหม่นี้ ข้าจะมอบพรหนึ่งประการให้แก่เจ้า ความสามารถพิเศษที่ติดตัวเจ้าไปเกิด”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำยิ้มกริ่มขึ้นมาทันที </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“โอ้โห เหมือนได้สกิลติดตัวแบบในนิยายแฟนตาซีเลย ว่าแต่มีสกิลเน็ตซูเปอร์ไหมคะ?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> เธอลองถามเล่น ๆ เผื่อว่าจะมีสกิลแบบในอนิเมะบ้าง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“นี่คือสิ่งที่เจ้าสามารถเลือกได้” </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">เทพประมุขโบกมือ ภาพในม่านหมอกค่อย ๆ ปรากฏเป็นตัวเลือกหลายอย่าง ฟองคำมองแล้วก็ตัดสินใจได้ยากจริง ๆ เรื่องโชคก็น่าสนใจ แต่สมัยนั่นคงไม่มีหวยให้ซื้อก็ไม่รู้จะเอาไปเพื่ออะไร</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“งั้นเอาเป็นหมอฝึกหัดก็ได้ น่าจะพอต่อยอดได้อยู่อย่างน้อยก็ต้องมีเงินแหละน่า…”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เจ้าต้องรู้…เพื่อให้จิตวิญญาณของเจ้าสามารถปรับตัวเข้ากับโลกใหม่ได้ วิญญาณของเจ้าจะไม่สามารถจดจำเรื่องราวใด ๆ จากชาติภพก่อนหน้านี้ได้เลย”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าจากที่ยิ้มขำขันค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หมายความว่า…ฉันจะลืมหมดเลยเหรอคะ? ทั้งชื่อ ทั้งชีวิต ทั้งเรื่องที่ยังค้างค่าแชร์…?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ใช่”</font><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> สัจเทพพยักหน้าเบา ๆ </font><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เจ้าจะลืมทุกสิ่ง ทว่ามิใช่ตลอดไป หากเจ้าได้พบและรวมรวม ‘เศษเสี้ยวแห่งวิญญาณ’ ซึ่งกระจัดกระจายอยู่ในโลกใหม่นั้นกลับคืนทีละส่วน ความทรงจำเดิมของเจ้าก็จะค่อย ๆ ฟื้นกลับมา”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เรื่องค่าแชร์นั่นไม่ต้องเอากลับมาก็ได้นะคะ…” </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ฟองคำกลืนน้ำลายเอื๊อก แล้วถอนหายใจยาวอีกครั้ง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“โอเค ก็เหมือนเริ่มเกมจากเลเวล 1 ไม่มีไอเทม ไม่มีทอง แต่ได้สกิลติดตัวสุดโกงมาอันนึง…ก็ไม่แย่เท่าไหร่ละมั้ง”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">สัจเทพอี๋เหอพยักหน้า ก่อนจะยื่นมือออกมาอีกครั้ง คราวนี้แสงสีทองบริสุทธิ์อบอวลรอบตัวฟองคำ ทะลวงผ่านกายเธอราวกับห่อหุ้มด้วยเปลือกไข่วิญญาณ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ขอให้เจ้าอย่าหลงลืมความดีในจิตใจ แม้ในวันที่เจ้าลืมทุกอย่างไปแล้ว…”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#000000">จากนั้นเสียงดนตรีโบราณก็ดังขึ้นเบา ๆ และร่างของฟองคำค่อย ๆ กลายเป็นละอองแสง ลอยหายไปในม่านหมอก...</font></div><div><font color="#000000"><br></font></div></div><div style="text-align: center;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/line--1.png" width="500" _height="77" border="0"><br><br><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b>เลือกพรสวรรค์หมอฝึกหัด</b></font></div>