เว็บบอร์ด › ระเบียงเหอซี › [เมืองรื่อเล่อ]

Watcher โพสต์ 2025-10-2 11:35:19

[เมืองรื่อเล่อ]

<!-- ฟอนต์ -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&amp;family=Kanit:wght@400;600;800&amp;display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* ปล่อย layout หลักของบอร์ดไว้ แต่ให้หน้าโปร่งเพื่อโชว์วอลเปเปอร์ */
body{ background: transparent !important; margin:0; font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif; color:var(--ink); }

/* วอลเปเปอร์ “ทั้งหน้า” (ยังใช้งาน) */
html::before{
content:"";
position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/0d61e1eb6a398a9dc9c98b5f2ec16fe83ae1ca1440275-KNJIjV_fw658webp.png") center/cover no-repeat;
opacity:1;
}

body{ font-family: system-ui,-apple-system,Segoe UI,Roboto,Helvetica,Arial,sans-serif !important; }
.phx-frame :where(p, li, span, div, .phx-body, .phx-tag){ font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif !important; }
.phx-frame :where(.phx-title, .phx-card h2){ font-family:'Pacifico',cursive !important; }
.phx-frame{ font-size: 100%; line-height: 1.6; }

/* =================== THEME: GOLD =================== */
:root{
/* พาเลตจากภาพ */
--gold-ink: #F3E7C6;   /* สีตัวอักษรหลักให้อ่านชัด */
--gold-ink-soft:#E9DBB2; /* ตัวอักษรรอง */
--gold-01:#19171b;       /* ดำทองเข้มมาก (ฉาก/เงา) */
--gold-02:#2f2921;       /* น้ำตาลดำ (พื้นในเฟรม) */
--gold-03:#563a17;       /* น้ำตาลทองเข้ม (ขอบ/เงาใน) */
--gold-04:#9e8123;       /* ทองหลัก (ไฮไลต์/เรือง) */

--radius:22px;
--maxw:800px;
}

/* หน้าให้โปร่ง เพื่อโชว์วอลเปเปอร์เดิมของบอร์ด */
body{
background:transparent !important;
margin:0;
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
}

/* =================== SECTION ของโพสต์นี้ =================== */
.post-bg{
padding:30px;
/* ใช้พื้นมืดแบบกำมะหยี่นิด ๆ ให้ทองเด่น */
background: radial-gradient(120% 80% at 50% -10%, rgba(158,129,35,.20), transparent 60%),
            radial-gradient(140% 90% at -10% 110%, rgba(25,23,27,.75), rgba(25,23,27,.95));
}

/* กรอบรวม */
#box01{
position:relative;
max-width:980px; margin:0 auto;
border-radius:calc(var(--radius) + 2px);
padding:42px 48px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(47,41,33,.86) 0%, rgba(25,23,27,.90) 100%);
border:1px solid rgba(158,129,35,.35);
box-shadow:
    0 18px 40px rgba(0,0,0,.45),
    inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.04);
overflow:hidden;
}
/* แสงกระทบกึ่งทองบนขอบบน */
#box01::before{
content:"";
position:absolute; inset:0; pointer-events:none;
background:
    radial-gradient(80% 60% at 10% 0%, rgba(158,129,35,.40), transparent 60%),
    radial-gradient(60% 45% at 100% 0%, rgba(245,230,185,.18), transparent 60%);
}

/* เฟรมด้านใน */
.phx-frame{
max-width:var(--maxw);
margin:16px auto 0;
padding:18px 16px 8px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(47,41,33,.95), rgba(25,23,27,.95));
border-radius:calc(var(--radius) + 1px);
border:1px solid rgba(158,129,35,.35);
box-shadow:
    0 14px 32px rgba(0,0,0,.45),
    inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.04);
}

/* หัวเรื่องใหญ่ */
.phx-title{
font-family:'Pacifico',cursive;
font-size:48px; line-height:1; text-align:center; margin:10px 0 6px;
color:var(--gold-ink);
/* เรืองแสงทองนุ่ม ๆ */
text-shadow:
    0 0 2px rgba(158,129,35,.65),
    0 0 14px rgba(158,129,35,.45),
    0 14px 26px rgba(0,0,0,.55);
letter-spacing:.5px;
}
.phx-sub{
text-align:center; color:var(--gold-ink-soft); font-size:14px; margin:0 0 18px;
}

/* รูป Hero */
.phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px; border-radius:14px; overflow:hidden;
box-shadow:
    0 12px 28px rgba(0,0,0,.45),
    0 0 0 1px rgba(158,129,35,.22) inset;
background:#000; /* ให้คอนทราสต์กับภาพ */
}
.phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease; }
.phx-hero img:hover{ transform:scale(1.03); filter:saturate(1.06) contrast(1.04); }

/* การ์ดเนื้อหา */
.phx-card{
width:82%; max-width:660px; margin:10px auto 24px;
border-radius:var(--radius);
background:
    /* ขอบทองจางที่ด้านบน */
    radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(158,129,35,.28), transparent 60%),
    linear-gradient(180deg, rgba(47,41,33,.96) 0%, rgba(25,23,27,.96) 100%);
border:1px solid rgba(158,129,35,.35);
box-shadow:
    0 16px 36px rgba(0,0,0,.48),
    0 0 0 1px rgba(245,230,185,.06) inset;
padding:22px 24px; text-align:center; color:var(--gold-ink);
}
.phx-card h2{
font-family:'Pacifico',cursive; font-size:36px; margin:4px 0 8px; color:var(--gold-ink);
text-shadow:
    0 0 2px rgba(158,129,35,.55),
    0 0 12px rgba(158,129,35,.35),
    0 10px 22px rgba(0,0,0,.5);
}
.phx-tag{ color:var(--gold-ink-soft); font-weight:700; margin:2px 0 12px; letter-spacing:.02em; }
.phx-body{ color:var(--gold-ink); line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px; }
.phx-body p{ margin:10px 0; }

/* ปุ่ม/ลิงก์ (ถ้าจะใช้ภายในการ์ด) */
.phx-card .btn, .phx-card a.button{
display:inline-block; padding:.6rem 1.1rem; border-radius:12px; text-decoration:none;
color:#1a1408; font-weight:700;
background:linear-gradient(180deg, #C4A23D, #9e8123);
box-shadow:0 8px 18px rgba(158,129,35,.35), 0 0 0 1px rgba(25,23,27,.65) inset;
}
.phx-card .btn:hover, .phx-card a.button:hover{ filter:brightness(1.05); }

/* Responsive */
@media (max-width: 600px){
.phx-title{ font-size:40px }
.phx-card h2{ font-size:30px }
.phx-hero, .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<style>
/* =================== THEME SWITCH: BEIGE + SAGE ===================
   เปลี่ยนเฉพาะ “ธีมสี” ของกล่องข้อความเดิม (#box01, .phx-*)
   พาเลต: #f2ece7, #ede5d8, #9f8f7c, #6a8359
==================================================================== */

/* --- พาเลตหลัก --- */
:root{
--bg-cream: #f2ece7;/* พื้นครีมอ่อน */
--bg-ivory: #ede5d8;/* ครีมอมชมพูอ่อน */
--taupe:    #9f8f7c;/* น้ำตาลเทา (กรอบ/ตัวอักษรรอง) */
--sage:   #6a8359;/* เขียวใบเสจ (หัวข้อ/ปุ่ม) */

--ink-main: #6a645a;/* สีตัวอักษรหลักภายในการ์ด (อ่านสบาย) */
--ink-soft: #8b8173;/* ตัวอักษรรอง/คำโปรย */
}

/* ---- ฉากของ “โพสต์นี้” ให้สว่างละมุนขึ้น ---- */
.post-bg{
background:
    radial-gradient(160% 120% at 50% -10%, rgba(154,171,136,.20), transparent 60%),
    linear-gradient(180deg, var(--bg-cream), var(--bg-ivory));
}

/* ---- กรอบรวม (#box01) : เปลี่ยนจากดำเป็นครีม/ขอบเทาอบอุ่น ---- */
#box01{
background:
    radial-gradient(120% 80% at 10% 0%, rgba(255,255,255,.55), transparent 60%),
    linear-gradient(180deg, var(--bg-cream) 0%, var(--bg-ivory) 100%);
border: 1px solid color-mix(in srgb, var(--taupe) 55%, white 45%);
box-shadow:
    0 16px 34px rgba(159,143,124,.25),
    inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.65);
color: var(--ink-main);
}
#box01::before{
/* ไฮไลต์นุ่ม ๆ ด้านบน */
background:
    radial-gradient(80% 60% at 12% 0%, rgba(255,255,255,.55), transparent 60%),
    radial-gradient(60% 45% at 100% 0%, rgba(255,255,255,.30), transparent 60%);
}

/* ---- เฟรมด้านใน (.phx-frame) ---- */
.phx-frame{
background: linear-gradient(180deg, #ffffff, var(--bg-cream));
border: 1px solid color-mix(in srgb, var(--taupe) 50%, white 50%);
box-shadow:
    0 10px 24px rgba(159,143,124,.18),
    inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.85);
}

/* ---- หัวเรื่องใหญ่/คำโปรย ---- */
.phx-title{
color: var(--sage);
text-shadow:
    0 1px 0 rgba(255,255,255,.95),
    0 0 12px color-mix(in srgb, var(--sage) 45%, white 55%),
    0 10px 18px rgba(159,143,124,.20);
}
.phx-sub{ color: var(--ink-soft); }

/* ---- รูป Hero ---- */
.phx-hero{
background: #fff;
box-shadow:
    0 10px 22px rgba(159,143,124,.22),
    0 0 0 1px color-mix(in srgb, var(--taupe) 40%, white 60%) inset;
}

/* ---- การ์ดเนื้อหา (.phx-card) ---- */
.phx-card{
background:
    radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(106,131,89,.10), transparent 60%),
    linear-gradient(180deg, #ffffff 0%, var(--bg-cream) 100%);
border: 1px solid color-mix(in srgb, var(--taupe) 55%, white 45%);
box-shadow:
    0 12px 28px rgba(159,143,124,.22),
    0 0 0 1px rgba(255,255,255,.65) inset;
color: var(--ink-main);
}
.phx-card h2{
color: var(--sage);
text-shadow:
    0 1px 0 rgba(255,255,255,.95),
    0 0 10px color-mix(in srgb, var(--sage) 35%, white 65%);
}
.phx-tag{ color: var(--ink-soft); }
.phx-body{ color: var(--ink-main); }

/* ---- ปุ่ม/ลิงก์ภายในการ์ด ---- */
.phx-card .btn,
.phx-card a.button{
color: #ffffff;
background: linear-gradient(180deg, color-mix(in srgb, var(--sage) 90%, #8fb27d 10%), var(--sage));
box-shadow:
    0 8px 18px color-mix(in srgb, var(--sage) 35%, transparent),
    0 0 0 1px color-mix(in srgb, var(--taupe) 45%, #2a2a2a 55%) inset;
}
.phx-card .btn:hover,
.phx-card a.button:hover{ filter: brightness(1.05) saturate(1.02); }

/* ---- Responsive (คงเดิม แค่คงความอ่านง่ายบนพื้นอ่อน) ---- */
@media (max-width: 600px){
.phx-hero, .phx-card{ background: linear-gradient(180deg, #fff, var(--bg-cream)); }
}
</style>


<div class="post-bg">
<div id="box01">
    <div class="phx-frame">
      <h1 class="phx-title"><font size="7">日勒</font></h1>
      <div class="phx-sub"><font size="3" color="#ffffff">[เมืองจื่อเล่อ - ระเบียงเหอซี]</font></div>

      <figure class="phx-hero">
      <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/100000853844ca75a029bd517d.png?fbclid=IwY2xjawNKxZlleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFQRkF6UXlIVFFyNHYycDlDAR68ETdkVWOJXmLqY7ZR6-4QonEvlxD8rkYTyB6asLIO-s_Hq-kymLV6924Ulw_aem_rlnZrpNxS_9Tj_QFnchm6Q" alt="Hero Image">
      </figure>

      <section class="phx-card">
      <h2><font size="6">เมืองรื่อเล่อ</font></h2>
      <div class="phx-tag"><font size="4">[ เมืองป้อมดวงตะวัน ฐานส่งเสบียงแดนไกล ]</font></div>
      <div class="phx-body">
          <p><font size="3" color="#a0522d"> เมืองรื่อเล่อ เป็นเมืองและป้อมปราการขนาดเล็กในระเบียงเหอซีซึ่งมีลักษณะที่เอื้อต่อการตั้งถิ่นฐานท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย ตั้งอยู่ในบริเวณที่มีแหล่งน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาฉีเหลียนซานทางใต้ เป็นเมืองป้อมปราการขนาดเล็ก มีบทบาทเป็นจุดพักของทหารและพ่อค้าที่เดินทางผ่านเส้นทางสายไหม</font></p>
      </div>
      </section>
    </div>
</div>
</div>

RongXiuying โพสต์ 2025-10-6 14:52:50

<p></p><p><font face="Kanit"><br></font></p><p></p><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Xiuying01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gmUaOyu.jpg");}
</style>

<style>
#Xiuying02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/APTIUqY.png");}
</style>   


<style>
#Xiuying03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Xiuying01">
   <p>
      
<font face="Kanit"><br><br></font></p><div id="Xiuying02"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#fab452" face="Kanit" size="5"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="5" color="#ffa500"><div style=""><b><div style=""><div style=""><div style=""><div>วันที่ 27 ปาเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11&nbsp;</div><div>ตลอดทั้งวัน</div></div></div></div><div style=""><span style="color: rgb(105, 105, 105);"><img src="https://i.imgur.com/VgeiQeN.png" border="0"></span></div></b></div></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span id="docs-internal-guid-1099c606-7fff-e437-e745-a6bfcd8f8106"><font face="Kanit"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div><div><div><font size="3">ซิ่วอิงก้าวเดินต่อไปบนผืนทรายที่ร้อนระอุภายใต้ดวงตะวันยามสายที่เริ่มแผดเผาอย่างไม่ปรานี ความเงียบของทะเลทรายนั้นช่างหนักแน่นเสียจนได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าของนางที่ย่ำลงบนทรายอย่างสม่ำเสมอ และเสียงลมหายใจของตนเองที่เริ่มหนักขึ้นทีละน้อย ทิวทัศน์เบื้องหน้ายังคงเป็นผืนทรายสีทองที่ทอดยาวไปจนบรรจบกับเส้นขอบฟ้าที่เลือนราง บางครั้งบางคราวมองเห็นเงาของภูเขาหินแก่งขรุขระที่เหมือนซากปรักหักพังของยักษ์โบราณตั้งตระหง่านอยู่ไกลลิบ ภายใต้ท้องฟ้าสีครามจัดที่ไร้เมฆแม้แต่ก้อนเดียว ความโดดเดี่ยวของนางในห้วงแห่งผืนทรายอันกว้างใหญ่นี้ช่างชัดเจนยิ่งนัก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">อุณหภูมิที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้ความชื้นในอากาศแทบจะหมดสิ้นไป หยาดเหงื่อเริ่มผุดพรายตามหน้าผากและแผ่นหลังของซิ่วอิง แม้ว่านางจะพยายามรักษาระดับการเดินให้คงที่และดื่มน้ำอย่างประหยัดที่สุดแล้วก็ตาม แต่ความรู้สึกอึดอัดที่คุ้นเคยก็เริ่มกลับมาเยือนนางอีกครั้ง มันไม่ใช่ความเหนื่อยล้าทางร่างกาย แต่เป็นความรู้สึกเหมือนมีพลังงานมหาศาลกำลังก่อตัวอยู่ภายในช่องท้องส่วนล่างและไหลเวียนอยู่ในเส้นลมปราณ แต่กลับถูกผนึกไว้ด้วยอะไรบางอย่างที่หนักอึ้ง ความรู้สึกนี้มันรบกวนสมาธิและทำให้การหายใจของนางไม่เป็นอิสระดังที่ควรจะเป็น นางรู้ดีว่านี่คือขีดจำกัดที่ยังไม่ถูกทำลายของพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในตัวนาง ซึ่งมันเคยเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว ความรู้สึกนี้ยิ่งชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่นางก้าวเดินไปข้างหน้า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงตัดสินใจหยุดพักในที่สุด นางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ จนกระทั่งพบกับกองหินเล็ก ๆ ที่ถูกลมพัดพามาสุมกันอยู่ไม่ไกลจากทางเดิน นางเดินเข้าไปนั่งพักในเงามืดด้านข้างของก้อนหินที่ใหญ่ที่สุด พลางใช้ผ้าเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าอย่างช้า ๆ การเดินทางในทะเลทรายเช่นนี้ต้องอาศัยทั้งความอดทนและสติปัญญา และนางตระหนักดีว่าการปล่อยให้ความอึดอัดนี้คงอยู่ต่อไปอาจเป็นอุปสรรคต่อการเดินทางในวันต่อ ๆ ไปได้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">นางลุกขึ้นยืนอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม นางพับผ้าปูรองนั่งออกไป แล้วเริ่มมองหาก้อนหินขนาดพอเหมาะที่กระจัดกระจายอยู่บนผืนทรายรอบ ๆ ตัว นางใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วยามในการคัดเลือกก้อนหินที่มีรูปร่างเรียบง่ายและนำมาเรียงซ้อนกันอย่างระมัดระวัง ก้อนแล้วก้อนเล่า ตั้งแต่ก้อนที่ใหญ่ที่สุดเป็นฐาน ไปจนถึงก้อนเล็ก ๆ ที่เป็นยอดแหลมเจดีย์หินขนาดเล็กที่ไม่ได้สูงเกินเอวก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า บ่งบอกถึงความตั้งใจและความเคารพในสิ่งที่มองไม่เห็นของนาง แม้จะเป็นเพียงเจดีย์ชั่วคราวที่อาจถูกลมทรายพัดทำลายได้ในไม่ช้า แต่มันก็เป็นสัญลักษณ์ของความมุ่งมั่นที่นางต้องการแสดงออก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงยืนนิ่งตรงหน้าเจดีย์หินนั้น นางประสานมือไว้ที่หน้าอกอย่างสงบ สายตาของนางปิดสนิท แต่จิตใจกลับเปิดกว้างรับความรู้สึกรอบกาย ทั้งความร้อนระอุของผืนทราย เสียงลมที่พัดผ่าน และความสั่นสะเทือนของพลังงานในร่างของตนเอง นางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยแรงศรัทธาออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและกังวาน แม้จะมีเพียงนางผู้เดียวที่ได้ยินในห้วงทะเลทรายอันเวิ้งว้างนี้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#008080">"ข้าแต่สัจเทพอี๋เหอ ผู้ทรงอำนาจแห่งแดนเทพ ข้าขออัญเชิญพลังของท่านมาสถิตในกาย เพื่อปลดล็อกขีดจำกัดและก้าวสู่ศักยภาพที่แท้จริง ขอให้พรแห่งท่านนำพาข้าไปสู่ความแข็งแกร่งอันไร้ขีดจำกัด!"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เมื่อกล่าวจบ นางก็รู้สึกได้ถึงกระแสความร้อนที่พุ่งวาบจากส่วนลึกในช่องท้อง พลังงานที่ถูกอัดอั้นมานานคล้ายกับน้ำป่าที่พังทำนบ มันพุ่งเข้าสู่เส้นลมปราณทั่วร่างอย่างรุนแรงจนนางต้องกัดฟันแน่นเพื่อระงับเสียงครางที่อาจเล็ดลอดออกมา อุณหภูมิภายในกายของนางพุ่งสูงขึ้นอย่างน่าประหลาด แม้จะอยู่ในอากาศที่ร้อนระอุอยู่แล้ว แต่ความร้อนภายในนี้กลับยิ่งร้อนแรงกว่า ความรู้สึกอึดอัดที่เคยมีได้มลายหายไปโดยสิ้นเชิง ถูกแทนที่ด้วยพลังงานบริสุทธิ์ที่ไหลเวียนอย่างอิสระและทรงอำนาจ มันเหมือนกับว่าขีดจำกัดบางอย่างที่เคยกดทับความสามารถของนางไว้ได้แตกสลายลงแล้ว ซิ่วอิงเปิดตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาของนางเป็นประกายวาววับด้วยความมุ่งมั่นที่เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว ความสดชื่นและพละกำลังที่เพิ่งได้รับเข้ามาใหม่ทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้ากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง นางมองไปยังเจดีย์หินที่นางสร้างขึ้นด้วยความเคารพอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะหันหลังกลับมาหยิบห่อสัมภาระและเริ่มก้าวเดินต่อไปอย่างรวดเร็วและมั่นคงกว่าเดิม เงาของนางที่ทอดยาวลงบนผืนทรายนั้นดูสง่างามและเปี่ยมไปด้วยพลังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงเดินทางต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อนตลอดช่วงบ่าย ด้วยพละกำลังที่เพิ่งได้รับเข้ามาใหม่ทำให้นางสามารถทนต่อความร้อนระอุของทะเลทรายได้ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงสู่ขอบฟ้าทางทิศตะวันตกสีทองแดงของยามเย็นเริ่มย้อมผืนทรายให้เป็นสีส้มอมแดง เมื่อแสงสุดท้ายของวันกำลังจะลับหายไปจากขอบฟ้า นางก็เริ่มมองเห็นเงาตะคุ่มของสิ่งที่คล้ายกับกำแพงเมืองที่ตั้งตระหง่านอยู่ไกลออกไป ภาพลวงตาที่เคยเกิดขึ้นบ่อยครั้งในทะเลทรายไม่ได้หลอกลวงนางในครั้งนี้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">นางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีกเล็กน้อย ความตื่นเต้นเริ่มเข้ามาแทนที่ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดวัน ในที่สุด...นางก็มาถึงเมืองรื่อเล่อ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เมื่อเดินเข้ามาใกล้ สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาก็คือป้อมปราการหินสีน้ำตาลที่ดูแข็งแกร่งและถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงเพื่อทนทานต่อสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายของทะเลทราย กำแพงเมืองไม่ได้สูงตระหง่านเท่าเมืองใหญ่ แต่ก็หนาแน่นและมีหอคอยเฝ้าระวังที่สร้างจากดินอัดและหินอยู่เป็นระยะ ๆ ประตูเมืองที่ทำจากไม้เนื้อหนาถูกเปิดออกเล็กน้อย มีทหารประจำการที่แต่งกายด้วยชุดเกราะเรียบง่ายแต่ดูทะมัดทะแมงสองนายกำลังตรวจตราผู้คนที่เดินทางเข้าออกอย่างเข้มงวด เมื่อมองจากภายนอก เมืองนี้คล้ายกับเกราะป้องกันที่สวมอยู่บนเนินดินเล็ก ๆ ที่มีความอุดมสมบูรณ์กว่าบริเวณรอบ ๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ทันทีที่ก้าวผ่านประตูเมืองเข้าไป กลิ่นอายของความเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาก็ปะทะเข้ากับความรู้สึกของซิ่วอิงอย่างจัง แสงตะเกียงน้ำมันที่ส่องสว่างตามร้านค้าและโรงเตี๊ยมต่าง ๆ เริ่มขับไล่ความมืดมิดของยามค่ำคืนออกไป เสียงจอแจของผู้คนทั้งทหาร พ่อค้า และนักเดินทางที่กำลังจับจ่ายใช้สอยและสนทนากันอย่างออกรส ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและมีชีวิตชีวาผิดกับความเงียบเหงาของทะเลทรายที่เพิ่งจากมาอย่างสิ้นเชิง ถนนดินอัดภายในเมืองไม่ได้กว้างขวางมากนัก แต่ก็มีร้านค้าเล็ก ๆ ที่ขายสินค้าหลากหลายเรียงรายอยู่สองข้างทาง ทั้งผ้าไหมจากทางตะวันออก เครื่องเทศจากทางตะวันตก และอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ผลิตขึ้นเพื่อกองทัพโดยเฉพาะ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงรู้สึกได้ถึงความชุ่มชื้นที่เพิ่มขึ้นในอากาศ เมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาฉีเหลียงซาน แม้จะมองไม่เห็นสายน้ำโดยตรง แต่ต้นไม้สีเขียวที่เติบโตอย่างอุดมสมบูรณ์ภายในกำแพงเมืองก็เป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดี ป้อมปราการเล็ก ๆ แห่งนี้เป็นโอเอซิสที่สำคัญอย่างแท้จริง เป็นจุดพักพิงที่จำเป็นยิ่งสำหรับกองทัพฮั่นในการรักษาเส้นทางสายไหม และเป็นจุดแวะพักสำหรับพ่อค้าผู้เหนื่อยล้าจากการเดินทางข้ามทะเลทรายอันโหดร้าย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงไม่ได้สนใจที่จะสำรวจตลาดมากนัก เป้าหมายแรกของนางคือการหาที่พักเพื่อเติมพลังงานที่ใช้ไปตลอดวัน นางเดินไปตามถนนสายหลักอย่างช้า ๆ จนกระทั่งพบกับโรงเตี๊ยมขนาดกลาง ด้วยการแต่งกายที่ดูเรียบง่ายแต่มีกลิ่นอายของทหาร ทำให้ผู้คนรอบข้างหันมามองนางอยู่เป็นระยะ แต่ซิ่วอิงไม่ได้ใส่ใจ นางต้องการเพียงที่พักที่ปลอดภัย อาหารอุ่น ๆ สักมื้อ และโอกาสในการวางแผนการเดินทางไปยังจางเย่ในวันต่อไป</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เมื่อก้าวเท้าเข้าไปในโรงเตี๊ยม นางก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเตาผิงที่กำลังเผาไหม้อยู่ในมุมห้อง และกลิ่นหอมของอาหารที่กำลังปรุงอยู่ นางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นนักเดินทางและทหารที่กำลังนั่งดื่มกินและสนทนากันอย่างออกรส เมืองรื่อเล่อแห่งนี้เป็นเพียงจุดพักอีกแห่งหนึ่งในเส้นทางอันยาวไกล แต่มันเป็นจุดพักที่สำคัญ ที่มอบโอกาสให้นางได้หยุดพักหายใจและเตรียมความพร้อมสำหรับความท้าทายที่รออยู่เบื้องหน้า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">‘พรุ่งนี้เช้า...ข้าจะออกเดินทางต่อไปยังจางเย่…’ ความคิดนี้ยังคงก้องอยู่ในใจของซิ่วอิง ขณะที่นางกำลังก้าวเข้าไปหาเจ้าของโรงเตี๊ยมเพื่อสอบถามเรื่องห้องพัก ความมุ่งมั่นของนางยังคงแข็งแกร่งไม่เปลี่ยนแปลง และบัดนี้นางก็รู้สึกว่าตนเองแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว</font></div></div></div><div><br></div><div><br></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b> แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>เดินทางถึงเมืองรื่อเล่อ</b></font></div></div></div></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" size="4"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b><br></b></span></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Watcher&nbsp; &nbsp;</div><div style="text-align: center;"><font style=""><b style="color: rgb(255, 0, 0); font-size: large; white-space-collapse: preserve;"></b></font></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><br></div></font></span></div></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2025-10-6 21:17:46

<p></p><p><font face="Kanit"><br></font></p><p></p><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Xiuying01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gmUaOyu.jpg");}
</style>

<style>
#Xiuying02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/APTIUqY.png");}
</style>   


<style>
#Xiuying03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Xiuying01">
   <p>
      
<font face="Kanit"><br><br></font></p><div id="Xiuying02"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#fab452" face="Kanit" size="5"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="5" color="#ffa500"><div style=""><b><div style=""><div style=""><div style=""><div>วันที่ 28 ปาเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11&nbsp;</div><div>ตลอดทั้งวัน</div></div></div></div><div style=""><span style="color: rgb(105, 105, 105);"><img src="https://i.imgur.com/VgeiQeN.png" border="0"></span></div></b></div></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span id="docs-internal-guid-1099c606-7fff-e437-e745-a6bfcd8f8106"><font face="Kanit"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div><div><div><div><font size="3">รุ่งอรุณของวันใหม่มาถึงอย่างรวดเร็วเหนือป้อมปราการเมืองรื่อเล่อ แสงแรกของดวงอาทิตย์ยามเช้าตรู่สาดส่องกระทบกำแพงดินอัดของเมืองจนเป็นสีทองอ่อน ทำให้ป้อมปราการแห่งนี้ดูงดงามและสง่างามผิดจากเมื่อยามค่ำคืน ซิ่วอิงตื่นขึ้นก่อนที่เสียงไก่ขันแรกจะดังขึ้นเสียอีก ความตื่นตัวที่ได้รับจากพิธีกรรมอธิษฐานเมื่อวานยังคงอบอวลอยู่ในทุกอณูของร่างกาย ทำให้นางรู้สึกสดชื่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไอเย็นบางเบาจากแหล่งน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาฉีเหลียงซานยังคงปกคลุมผืนแผ่นดินโดยรอบเมือง ทำให้บรรยากาศยามเช้ามีความชุ่มชื้นและเย็นสบายอย่างน่าอัศจรรย์ใจ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงลงมาจากห้องพักที่ชั้นสองของโรงเตี๊ยมหลังจากจัดเตรียมสัมภาระทุกอย่างอย่างเรียบร้อย นางจ่ายค่าที่พักและอาหารเช้ามื้อเล็ก ๆ ที่ประกอบด้วยโจ๊กข้าวฟ่างร้อน ๆ และซาลาเปานึ่งสองลูกให้กับเถ้าแก่เนี้ยผู้มีใบหน้ายิ้มแย้ม พลางรับแผนที่หนังแพะขนาดเล็กที่นางขอซื้อเพิ่มเติมมาถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง แม้จะเป็นเพียงแผนที่ที่วาดด้วยมือ แต่ก็แสดงตำแหน่งของโอเอซิสเล็ก ๆ และจุดพักแรมที่สำคัญตลอดเส้นทางไปยังเมืองจางเย่ได้อย่างชัดเจน เส้นทางนี้เป็นเพียงคำแนะนำที่บุรุษชุดขาวปริศนาได้ทิ้งไว้ให้ก่อนจะหายตัวไปอย่างลึกลับ นางไม่ได้รู้แน่ชัดว่าปลายทางมีอะไรรออยู่ แต่นางเชื่อในดวงตาอันลึกล้ำและคำพูดอันหนักแน่นของผู้นั้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เมื่อเดินออกมาจากโรงเตี๊ยม ซิ่วอิงได้เห็นทหารหลายนายที่อยู่ในชุดเกราะเหล็กสีดำสนิทกำลังจัดเตรียมม้าศึกและเกวียนบรรทุกเสบียงอยู่ที่ลานกว้างใกล้ประตูเมือง ทหารเหล่านี้ดูแข็งแกร่งและมีระเบียบวินัยตามแบบฉบับของกองทัพฮั่น นางพยายามเดินเลี่ยงกลุ่มทหารเหล่านั้นเพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจ นางยังคงสวมชุดเรียบง่ายที่ไม่ได้บ่งบอกถึงยศหรือตำแหน่งของตนเอง เพื่อให้การเดินทางครั้งนี้เป็นไปอย่างไร้ร่องรอยและเป็นไปตามความต้องการของตนเองอย่างแท้จริง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ประตูเมืองรื่อเล่อถูกเปิดออกต้อนรับนักเดินทางกลุ่มแรกของวัน ซิ่วอิงก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว นางตั้งใจที่จะเดินไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่แสงอาทิตย์จะแผดเผาจนความร้อนของทะเลทรายกลับมาครอบงำอีกครั้ง เส้นทางสายไหมที่ทอดยาวไปข้างหน้าไม่ได้มีแต่ทรายอันว่างเปล่า แต่เริ่มมีร่องรอยของการใช้งานหนัก ทั้งร่องล้อเกวียนที่ฝังลึกบนผืนทราย และรอยเท้าอูฐนับร้อยนับพันที่บ่งบอกถึงการสัญจรอย่างต่อเนื่องในบริเวณนี้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงมองไปยังทิศเหนือและตะวันตกเฉียงเหนือตามทิศทางที่แผนที่ระบุไว้ เมืองจางเย่ไม่ได้อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่มันคือจุดนัดหมายกับชะตากรรมที่บุรุษชุดขาวได้นำทางให้ นางปรับสายรัดกระเป๋าสัมภาระให้กระชับขึ้นและเริ่มเร่งฝีเท้า ความมุ่งมั่นอันแรงกล้าที่ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยพลังแห่งเทพเมื่อวานนี้ ยังคงผลักดันให้นางก้าวเดินต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ราวกับว่ามีพลังงานบริสุทธิ์ที่เพิ่งถูกปลดล็อกกำลังขับเคลื่อนร่างกายนางให้ก้าวไปตามทางที่ถูกกำหนดไว้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ดวงตะวันเคลื่อนตัวสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งอยู่เหนือศีรษะ ท้องฟ้าสีครามในยามกลางวันดูเหมือนจะกว้างใหญ่และไร้ขีดจำกัด ความร้อนเริ่มกลับมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ผืนทรายเริ่มเปล่งไอร้อนขึ้นมาจนบิดเบือนภาพทิวทัศน์ที่อยู่ไกลออกไป ซิ่วอิงปรับการหายใจของตนเองให้ช้าและลึกขึ้นเพื่อประหยัดพลังงาน นางใช้ผ้าผืนบางที่พกติดตัวมาคลุมศีรษะและใบหน้าเพื่อป้องกันการสูญเสียน้ำจากความร้อนที่แผดเผา การเดินทางในยามกลางวันเช่นนี้ต้องใช้สติและประสบการณ์สูง แต่พลังงานที่พลุ่งพล่านอยู่ในกายของซิ่วอิงทำให้นางรู้สึกราวกับว่าผืนทรายนี้เป็นเพียงสนามฝึกฝนร่างกาย พละกำลังที่เพิ่มขึ้นทำให้การก้าวย่างของนางหนักแน่นและมั่นคงอย่างเหลือเชื่อ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ในช่วงบ่ายคล้อย เมื่อความร้อนเริ่มถึงจุดสูงสุด ซิ่วอิงตัดสินใจหยุดพักอีกครั้งตามจุดที่แผนที่ระบุไว้ นางเดินอ้อมเนินทรายขนาดใหญ่ลูกหนึ่งไปทางทิศตะวันออก จนกระทั่งพบกับหินผาสีแดงเข้มที่ถูกลมกัดกร่อนจนมีรูปร่างประหลาดตา หินผานี้ทอดตัวยาวออกไปเป็นกำแพงธรรมชาติที่ให้ร่มเงาที่จำเป็นสำหรับการพักผ่อนอย่างยิ่ง หญ้าทะเลทรายสีเหลืองซีดขึ้นอยู่เป็นหย่อม ๆ บ่งบอกถึงความเป็นไปได้ในการมีแหล่งน้ำอยู่ใกล้ ๆ นางนั่งลงใต้ร่มเงาของหินผา พลางคลายผ้าคลุมใบหน้าออกก่อนจะหยิบน้ำในกระบอกออกมาจิบเพียงเล็กน้อย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ขณะที่นางกำลังเคี้ยวเนื้อตากแห้งที่แข็งกระด้างอย่างช้า ๆ สายตาอันแหลมคมของนางก็เหลือบไปเห็นร่องรอยของสัตว์ป่าขนาดเล็กที่มุ่งหน้าไปยังร่องหินที่ซ่อนอยู่หลังก้อนหินขนาดใหญ่ ด้วยความระมัดระวัง ซิ่วอิงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปยังร่องหินดังกล่าวอย่างเงียบเชียบ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ สิ่งที่นางค้นพบก็คือแอ่งน้ำเล็ก ๆ ที่ใสสะอาดกำลังซึมออกมาจากซอกหิน แม้ปริมาณน้ำจะไม่มาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้นางสามารถเติมน้ำในกระบอกของตนเองให้เต็มได้อีกครั้ง และที่สำคัญ...มันเป็นน้ำที่บริสุทธิ์ ความเมตตาของธรรมชาติและแรงอธิษฐานที่ทำให้นางได้ปลดปล่อยพลังภายในเมื่อวานนี้ยังคงเป็นเครื่องนำทางให้นางได้พบกับสิ่งจำเป็นเสมอ รอยยิ้มบาง ๆ ที่เปี่ยมไปด้วยความสงบปรากฏบนใบหน้าของซิ่วอิง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ซิ่วอิงเดินทางต่อไปจนกระทั่งดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปอย่างสมบูรณ์ ผืนทรายที่เคยร้อนระอุในตอนกลางวันกลับเย็นลงอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิที่ลดลงอย่างฮวบฮาบทำให้ความหนาวเย็นเข้ามาแทนที่ความร้อนอย่างฉับพลัน นางตัดสินใจหยุดพักแรมที่เนินทรายขนาดไม่ใหญ่นักที่อยู่ห่างจากเส้นทางหลักพอสมควรเพื่อความปลอดภัย นางเลือกพื้นที่ราบเรียบและเริ่มใช้มีดสั้นของตนเองขุดทรายออกไปชั้นหนึ่งเพื่อสร้างพื้นที่นอนที่อุ่นขึ้นเล็กน้อย และป้องกันตนเองจากแมลงหรือสัตว์ร้ายที่อาจมี</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ท้องฟ้ายามค่ำคืนเหนือทะเลทรายนั้นช่างงดงามเกินกว่าจะบรรยายได้ ดวงดาวนับล้านดวงส่องแสงระยิบระยับเต็มผืนฟ้าอย่างที่ไม่เคยเห็นในเมืองใหญ่ แสงของพวกมันสว่างไสวเสียจนแทบจะไม่ต้องจุดตะเกียง ซิ่วอิงจุดไฟกองเล็ก ๆ ขึ้นมาโดยใช้เศษไม้และหญ้าแห้งที่นางเก็บมาตลอดทาง เปลวไฟสีส้มเต้นระริกให้ความอบอุ่นและขับไล่ความมืดมิดออกไปได้บ้าง นางนั่งลงข้างกองไฟอย่างเงียบ ๆ พลางแกะเสบียงอาหารออกมาวาง กลิ่นหอมของชาสมุนไพรที่นางชงกับน้ำที่เพิ่งหามาได้ลอยอวลไปในอากาศ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ขณะที่กำลังจิบชาอุ่น ๆ อย่างช้า ๆ สายตาของซิ่วอิงก็จับจ้องไปยังดาวเหนือ ที่ส่องแสงอย่างมั่นคงอยู่บนฟ้า ดาวดวงนี้คือหลักชัยของนักเดินทางทุกคน มันเป็นเสมือนเครื่องนำทางที่ทำให้จิตใจของนางไม่หลงทาง นางนึกถึงเมืองจางเย่ เมืองที่เป็นจุดหมายปลายทางตามคำแนะนำ เมืองที่บุรุษชุดขาวปริศนาได้เอ่ยถึงด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความลับและอำนาจ</font></div><div><font size="3" color="#008080"><br></font></div><div><font size="3"><font color="#008080">“บุรุษชุดขาว...ท่านคือผู้ใดกันแน่ และจางเย่มีอะไรที่รอข้าอยู่?”</font> นางรำพึงกับตนเองเบา ๆ ในใจ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ความเงียบในยามค่ำคืนนั้นช่างสงบและหนักแน่น นางได้ยินเพียงเสียงทรายที่ถูกลมพัดเบา ๆ และเสียงแมลงกลางคืนที่ส่งเสียงร้องอยู่ไกล ๆ ซิ่วอิงหลับตาลงชั่วขณะ ภาพเงาเลือนรางของบุรุษชุดขาวก็ปรากฏขึ้นในห้วงความคิดของนาง รอยยิ้มอันคลุมเครือและแววตาที่หยั่งไม่ถึงของเขาทำให้ซิ่วอิงยิ่งรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นการเรียกขานจากชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่กว่า&nbsp;</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ก่อนจะเข้านอน ซิ่วอิงได้เติมไม้เข้ากองไฟอีกเล็กน้อย และห่มผ้าหนาที่พกมาอย่างมิดชิดเพื่อป้องกันความหนาวเย็น นางเอนตัวลงนอนบนพื้นทรายที่ถูกขุดไว้ ดวงดาวยังคงส่องแสงประกายระยิบระยับอยู่เหนือศีรษะ พวกมันเปรียบเสมือนพยานของการเดินทางที่เต็มไปด้วยปริศนาครั้งนี้ นางหลับตาลงด้วยความสงบและมั่นคงในจิตใจ แม้ว่าร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่จิตวิญญาณกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่เหนือกว่าขีดจำกัดใด ๆ การเดินทางยังอีกยาวไกล แต่ซิ่วอิงรู้ดีว่านางจะไปถึงจุดหมายได้อย่างแน่นอน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">รุ่งเช้าของวันใหม่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า และนางจะต้องตื่นขึ้นเพื่อออกเดินทางต่อไปยังเมืองจางเย่อย่างไม่หยุดหย่อน...</font></div></div></div></div><div><br></div><div><br></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" size="4"><b>ออกจากเมืองรื่อเล่อ</b></font></div></div></div></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Watcher&nbsp;</div></div><div style="text-align: center;"><br></div></font></span></div></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

ดูในรูปแบบกติ: [เมืองรื่อเล่อ]