[เมืองตุนหวง]

Watcher โพสต์ 2025-10-2 13:37:35

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&family=Kanit:wght@400;600;800&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* ปล่อย layout หลักของบอร์ดไว้ แต่ให้หน้าโปร่งเพื่อโชว์วอลเปเปอร์ */
body{ background: transparent !important; margin:0; font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif; color:var(--ink); }

/* วอลเปเปอร์ “ทั้งหน้า” (ยังใช้งาน) */
html::before{
content:"";
position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:url("https://img2.pic.in.th/pic/11b468600c4fe15ac348112ce4bf110c5e5f915ea9c4-0qoAEk_fw658webp.png") center/cover no-repeat;
opacity:1;
}

/* =================== CORAL SATIN PALETTE =================== */
:root{
/* โทนจากภาพ */
--coral:#E78262; /* คอรัลส้มชมพู */
--rose:#DE9785; /* โรสพีช */
--apricot:#E79F74; /* แอปริคอต */
--blush:#EDBBA6; /* บลัชครีม */

/* ใช้งาน */
--ink:#45261F; /* ตัวอักษรหลัก – น้ำตาลอบอุ่นอ่านชัด */
--ink-soft:#6D4A41; /* ตัวอักษรรอง */
--paper:#FEFAF7; /* กระดาษโทนอุ่นนมชมพู */
--line:rgba(103,58,49,.16); /* เส้นขอบบาง โทนอบเชย */
--radius:22px;
--maxw:800px;
--shadow:0 14px 28px rgba(103,58,49,.14);
}

/* รีเซ็ต + วอลเปเปอร์ซาตินประกายพีช */
html,body{ height:100% }
body{
margin:0; color:var(--ink);
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:transparent !important;
}
html::before{
/* ไล่สีแบบผืนผ้าไหม: blush → rose → coral/apricot */
content:""; position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(1200px 260px at 20% -5%, rgba(255,255,255,.35), transparent 60%),
radial-gradient(1000px 220px at 85% 10%, rgba(255,255,255,.28), transparent 65%),
linear-gradient(180deg,
 #F8E6DD 0%,
 var(--blush) 20%,
 var(--rose) 48%,
 var(--coral) 72%,
 var(--apricot) 100%);
filter:saturate(1.02);
}
html::after{
/* แวววิ้งแบบกลิตเตอร์อ่อน ๆ */
content:""; position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(800px 150px at 50% 80%, rgba(255,255,255,.22), transparent 70%),
radial-gradient(600px 120px at 10% 60%, rgba(255,255,255,.18), transparent 70%);
}

/* =================== SECTION =================== */
.post-bg{
padding:30px;
background:
radial-gradient(90% 70% at 10% 0%, rgba(255,255,255,.40), transparent 60%),
radial-gradient(70% 50% at 100% 0%, rgba(255,255,255,.26), transparent 60%);
}

/* กล่องหลัก */
#box01{
position:relative; max-width:980px; margin:0 auto; overflow:hidden;
border-radius:var(--radius);
padding:42px 48px;
background:
linear-gradient(180deg, rgba(237,187,166,.92), rgba(231,159,116,.88)); /* blush→apricot */
border:1px solid var(--line); /* ขอบจาง */
box-shadow:var(--shadow), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.6);
}
/* ไฮไลต์นุ่ม */
#box01::before{
content:""; position:absolute; inset:0; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(70% 55% at 10% 0%, rgba(255,255,255,.55), transparent 60%),
radial-gradient(60% 45% at 100% 0%, rgba(231,130,98,.20), transparent 60%);
}

/* เฟรมด้านใน */
.phx-frame{
max-width:var(--maxw); margin:16px auto 0; padding:18px 16px 8px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(255,255,255,.65), rgba(255,255,255,.35));
border-radius:calc(var(--radius) + 2px);
border:1px solid var(--line);
box-shadow:var(--shadow), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.55);
}

/* ====== หัวเรื่อง + “ฟุ๊ง ๆ” โทนคอรัลพีช ====== */
.phx-title{
font-family:'Pacifico',cursive;
font-size:48px; line-height:1; margin:10px 0 6px; text-align:center;
color:#3D2019;
text-shadow:
0 1px 0 rgba(255,255,255,.92), /* ไฮไลต์คม */
0 0 16px rgba(237,187,166,.95),/* blush glow */
0 0 26px rgba(222,151,133,.60),/* rose glow */
0 0 34px rgba(231,130,98,.45); /* coral glow */
letter-spacing:.5px;
}
.phx-sub{ text-align:center; color:var(--ink-soft); font-size:14px; margin:0 0 18px }

/* ฮีโร่ */
.phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px; border-radius:14px; overflow:hidden;
border:1px solid rgba(103,58,49,.12);
box-shadow:0 10px 24px rgba(103,58,49,.12), inset 0 0 0 1px rgba(255,255,255,.62);
}
.phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease }
.phx-hero img:hover{ transform:scale(1.02); filter:saturate(1.05) contrast(1.02) }

/* การ์ดเนื้อหา (นมชมพู→พีช) */
.phx-card{
width:82%; max-width:660px; margin:10px auto 24px; padding:22px 24px; text-align:center;
border-radius:var(--radius); border:none;
background:linear-gradient(180deg, #FEF2EC 0%, #F5D8CB 30%, #F0C4B2 55%, #E9A989 100%);
box-shadow:var(--shadow), 0 0 0 1px rgba(231,130,98,.16), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.6);
}
.phx-card h2{
font-family:'Pacifico',cursive; font-size:36px; margin:4px 0 10px;
color:#3F231C;
text-shadow:
0 1px 0 rgba(255,255,255,.92),
0 0 12px rgba(237,187,166,.9),
0 0 22px rgba(231,130,98,.50);
}
.phx-tag{
display:inline-block; padding:.28rem .65rem; border-radius:999px;
color:#5B382F; font-weight:700; letter-spacing:.02em;
background:linear-gradient(90deg, var(--coral), var(--blush));
box-shadow:0 1px 0 rgba(255,255,255,.85) inset, 0 0 0 1px rgba(103,58,49,.10);
}
.phx-body{ color:#4A2B23; line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px }
.phx-body p{ margin:10px 0 }

/* ปุ่ม: Coral → Blush */
.btn{
display:inline-block; text-decoration:none; border:none; cursor:pointer;
padding:.65rem 1.1rem; border-radius:12px; color:#3C221B;
background:linear-gradient(180deg, var(--coral), var(--blush));
box-shadow:0 8px 18px rgba(103,58,49,.16), 0 0 0 1px rgba(103,58,49,.12);
}
.btn:hover{ filter:brightness(1.05) }

/* ฟุ๊งสำเร็จรูป: โทนคอรัล / โทนบลัช */
.glow-coral{ text-shadow:0 1px 0 rgba(255,255,255,.92),0 0 14px rgba(231,130,98,.95),0 0 28px rgba(222,151,133,.55) }
.glow-blush{ text-shadow:0 1px 0 rgba(255,255,255,.92),0 0 14px rgba(237,187,166,.95),0 0 28px rgba(231,159,116,.50) }

/* Responsive */
@media (max-width:600px){
.phx-title{ font-size:40px }
.phx-card h2{ font-size:30px }
.phx-hero, .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<div class="post-bg">
<div id="box01">
<div class="phx-frame">
 <h1 class="phx-title">敦煌</h1>
 <div class="phx-sub">(เมืองตุนหวง • ระเบียงหอซี)</div>

 <figure class="phx-hero">
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_hcu9v2hcu9v2hcu9-1.png" alt="Coral Glass">
 </figure>

 <section class="phx-card">
 <h2 class="glow-coral">เมืองตุนหวง</h2>
 <div class="phx-tag">[ ประตูสู่ดินแดนตะวันตก ]</div>
 <div class="phx-body">
 เมืองตุนหวง ตั้งอยู่ ณ ปลายสุดด้านตะวันตกของระเบียงเหอซี ซึ่งเป็นเส้นทางแคบ ๆ ที่ทอดตัวยาวระหว่างภูเขาและทะเลทราย เป็นเมืองที่ถูกสร้างเป็น ป้อมปราการในยุคฮั่นเพื่อเป็นฐานทัพและจุดควบคุมการค้าและเพื่อปกป้องเส้นทางสายไหมและด่านสำคัญภูมิประเทศเป็นโอเอซิสขนาดใหญ่ที่อยู่กลางแอ่งตุนหวง ซึ่งถูกล้อมรอบด้วยทะเลทรายโกบี และเนินทรายหมิงซาซาน (Mingsha Shan - ภูเขาทรายร้อง) ท่ามกลางสภาพอากาศที่แห้งแล้งและมีอุณหภูมิแปรปรวนสูงมากระหว่างกลางวันกับกลางคืน อาศัยน้ำจากทะเลสาบพระจันทร์เสี้ยว (Crescent Lake - เยวี่ยหยาเฉวียน) และแหล่งน้ำที่ไหลจากเทือกเขาฉีเหลียนซานที่มีหิมะปกคลุมทางใต้
 </div>
 </section>
</div>
</div>
</div>


<style>
body{ font-family: system-ui,-apple-system,Segoe UI,Roboto,Helvetica,Arial,sans-serif !important; }
.phx-frame :where(p, li, span, div, .phx-body, .phx-tag){ font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif !important; }
.phx-frame :where(.phx-title, .phx-card h2){ font-family:'Pacifico',cursive !important; }
.phx-frame{ font-size: 100%; line-height: 1.6; }
</style>

SuYao โพสต์ 2025-10-4 11:34:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย SuYao เมื่อ 2025-10-4 11:47

วันที่ 2 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเว่ย (เวลา 13.00 - 14.00 น.)https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif
@LinYa
แสงสีทองเจิดจ้าที่ส่องสว่างจนบาดตาได้จางหายไปในพริบตา ความรู้สึกเหมือนถูกบีบรัดอย่างรุนแรงและสูญเสียการทรงตัวก็เข้าแทนที่ในทันที ซูเหยารู้สึกราวกับร่างกายของตนถูกกระชากผ่านช่องว่างที่มืดมิดและไร้กาลเวลา สิ้นสุดลงด้วยแรงกระแทกอันหนักหน่วงที่ทำให้ทุกส่วนของร่างกายสั่นสะท้าน
ตึง!
ร่างของหมอหญิงในชุดผ้าฝ้ายสีครามกระแทกลงบนพื้นดินอย่างแรงจนจุกแน่นไปทั้งหน้าอก ลมหายใจขาดห้วงไปครู่หนึ่ง สัมผัสแรกที่รับรู้ได้คือความหยาบกระด้างของเม็ดทรายที่ร้อนระอุภายใต้ฝ่ามือที่ค้ำยันอยู่ มันร้อนมากจนนางต้องรีบชักมือออกอย่างรวดเร็ว ใช้แขนข้างหนึ่งยันตัวขึ้นอย่างทุลักทุเล พยายามปรับการมองเห็นที่พร่ามัวจากการถูกแสงจ้าเล่นงาน
เมื่อสายตาของนางกลับมามองเห็นได้ชัดเจนอีกครั้ง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้ซูเหยาต้องเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงจนลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ
“ที่นี่...มันที่ใดกัน?”
@XueXi

@LinYa

“ขอบคุณเจ้าค่ะ…ข้าไม่เป็นอะไรมาก เพียงแต่จุกจนหายใจไม่ทันเท่านั้น” ซูเหยาตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้มั่นคงที่สุด แม้จะรู้สึกว่าผิวหนังใต้ร่มผ้ากำลังแสบร้อนจากการถูกแดดเผา นางค่อย ๆ ปลดมือของแม่นางหนานออกอย่างนุ่มนวล แต่ก็ไม่วายจะเอื้อมมือไปตรวจชีพจรที่ข้อมือของแม่นางหนานตามวิสัยของหมอ

การตรวจจับชีพจรเพียงชั่วครู่ก็ทำให้นางวางใจได้ในระดับหนึ่ง ชีพจรของแม่นางหนานยังคงเต้นเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอและไม่ได้แสดงสัญญาณของการบาดเจ็บภายในที่ร้ายแรงอย่างที่นางกังวลใจ

@LinYa

@XueXi

@LinYa

เสียงของหลินหยาที่แนะนำตัวและสนทนากับชายหนุ่มแปลกหน้าดังอยู่ด้านหลังอย่างไม่ขาดสาย แม้จะรู้สึกประทับใจในความเป็นมิตรและอารมณ์ขันที่เข้ากับคนง่ายของแม่นางหนาน แต่ซูเหยาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเข้าร่วมวงสนทนาในยามวิกฤตเช่นนี้

แต่ไม่ทันให้ใครอธิบายเสียงแผ่ววาบของลมแหวกดังขึ้น หญิงสาวในชุดขาวสะอาดตาสะบัดผ้าคลุมพลิ้ว เดินฝ่าฝุ่นทรายเข้ามาหยุดตรงหน้า นางถือหอกสั้นแหลมคม แววตาเยือกเย็นคล้ายคนผ่านศึกมานับครั้งไม่ถ้วน นี้มันท่านจอมยุทธ์ชุดขาวนี้หว่า?

“ไม่มีเวลาแล้ว พวกเจ้าฟังให้ดี ตอนนี้เมืองตุนหวงกำลังถูกเผ่ามังกรดำบุกปล้น อาละวาดเผา ฆ่าคนปล้นสะดมไม่เว้นวาย” เสียงหนักแน่นแฝงอำนาจดังก้องชัด

ซูเหยามองการปรากฏตัวของหญิงชุดขาวอย่างไม่วางตา ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดก่อตัวขึ้นในใจของนางอย่างฉับพลัน...เมื่อความทรงจำฉายชัดขึ้นมาในสมอง ซูเหยาถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง นี่คือสตรีผู้ที่เคยแบกแม่นางหนานที่บาดเจ็บหนักมาส่งที่โรงหมอของนาง! นางจำสตรีผู้นี้ได้ดี เพราะการรักษาอาการบาดเจ็บของหลินหยาวันนั้นเป็นภารกิจที่ยากลำบากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตหมอของนาง

@LinYa

ซูเหยามองการปรากฏตัวของหญิงชุดขาวอย่างไม่วางตา ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดก่อตัวขึ้นในใจของนางอย่างฉับพลัน...เมื่อความทรงจำฉายชัดขึ้นมาในสมอง ซูเหยาถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง นี่คือสตรีผู้ที่เคยแบกแม่นางหนานที่บาดเจ็บหนักมาส่งที่โรงหมอของนาง! นางจำสตรีผู้นี้ได้ดี เพราะการรักษาอาการบาดเจ็บของหลินหยาวันนั้นเป็นภารกิจที่ยากลำบากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตหมอของนาง

เสียงอุทานที่เหมือนกระซิบแต่เปี่ยมด้วยความหวาดหวั่นจนบาดลึกซ่านออกมาจากริมฝีปากที่สั่นเทิ้มของซูเหยา

"มะ...มังกรดำหรือเจ้าคะ?…”

@XueXi

“รีบตามข้ามา! เร็ว! ที่นี่ก็อันตรายไม่ต่างกันนักหรอก ถ้าอยู่เฉยพวกเจ้าจะถูกลากไปเป็นศพกลางทะเลทรายแน่!” หญิงสาวชุดขาวหันขวับก่อนออกวิ่งเหยียบทรายอย่างมั่นคงเหมือนฝีเท้าของแม่ทัพ

@LinYa

ซูเหยาผู้ซึ่งกำลังแข็งทื่อราวกับถูกหล่อด้วยดินเหนียวเมื่อครู่ พลันถูกเสียงโวยวายของแม่นางหนานที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกแกมฉุนเฉียวดึงสติกลับมา ท่าทีที่รนรานของนางทำให้ความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกของซูเหยาถูกแทนที่ด้วยสัญชาตญาณของการเอาชีวิตรอด

นางแทบไม่มีเวลาคิดว่าการวิ่งตามท่านจอมยุทธ์ชุดขาวไปนั้นจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่ แต่ความกลัวความตายที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้กว่าสิ่งอื่นใด บีบคั้นให้นางต้องเคลื่อนไหว ร่างกายที่ไร้วรยุทธ์จึงจำเป็นต้องพึ่งพาความเร็วของปลายเท้าให้มากที่สุด

"เดี๋ยว! ระ..รอข้าด้วยเจ้าค่ะ!"

ซูเหยาตะโกนเรียกเสียงสั่นเครือ พยายามบังคับขาที่ยังสั่นเทาให้ก้าวตามไป นางไม่ใช่นักรบ ไม่เคยฝึกฝนวิ่งหนีใด ๆ รองเท้าผ้าที่นางสวมอยู่จึงจมลงในผืนทรายที่เริ่มร้อนระอุทุกย่างก้าว ทำให้การเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างยากลำบากยิ่งนัก ทรายที่ฟุ้งกระจายเข้ามาปะทะใบหน้าจนแสบไปหมด แต่นางไม่กล้าแม้แต่จะยกมือขึ้นปัด เพราะเกรงว่าจะช้าลงเพียงเสี้ยววินาที

@XueXi

https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif
ภารกิจปราบมังกรทมิฬ (1) เว่ย จื่อฟูโรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้มหัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

@Watcher

LinYa โพสต์ 2025-10-4 11:41:55

<img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 02 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเว่ย เวลา 13.00 - 14.00 น. ณ เมืองตุนหวง ระเบียงเหอซี จักรวรรดิต้าฮั่น<div style="text-align: center;"> </div><span style="color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชั่วพริบตาผืนทรายระเบียงเหอซีปะทะก้นดัง <span style="color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แอ่ก!<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยาหน้าเบ้ทันที “โอ๊ยยย! อะไรกันนี่ ข้าทำบุญด้วยอะไรถึงได้ตกตูมลงมาแบบนี้เล่า” เสียงบ่นลั่นท่ามกลางลมร้อนปะทะผิว ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนกลอกมองรอบตัวด้วยความงุนงง เห็นเพียงทุ่งทรายทอดไปสุดสายตาและเงาของกำแพงหินไกลโพ้นที่บอกว่านี่ไม่ใช่ฉางอันแน่ @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> นางหันไปทางซูเหยาอย่างร้อนใจ รีบลุกโผไปประคองแขน “ท่านหมอ! เป็นอะไรไหมเจ้าคะ? บาดเจ็บหรือเปล่า ข้าตกลงมาจนก้นแทบหักเลย!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความห่วงใยจริงใจจนลืมปวดเองด้วยซ้ำ @SuYao  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยายังไม่ทันจะถอนหายใจก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มหน้าหวานแปลกหน้าในชุดเรียบร้อยดวงตาคมแต่แฝงความอบอุ่น ใบหน้างามราวสลักหินหยก นางเลยรีบโบกมือถามอย่างร่าเริงปนห่วงใย “ท่าน! เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ? ข้าตกลงมาก้นกระแทกเสียงดังไปทั้งก้นกบแล้ว ท่านไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่หรือไม่?”  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ท่านชายมีนามว่าเช่นไรเจ้าคะ? เอ่อ…ข้าไม่รู้ว่ามันเหมาะสมไหม แต่ตอนนี้ข้าชื่อหลินหยานะ เป็นแม่ค้าเจ้าค่ะ” หลินหยาเอ่ยแนะนำตัวก่อนที่เธอจะเหลียวรอบอีกครั้งพร้อมตั้งคำถาม “แล้วนี่มันที่ไหนกันแน่…ทำไมพวกเรามาโผล่กลางทะเลทราย…” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แต่ไม่ทันให้ใครอธิบายเสียงแผ่ววาบของลมแหวกดังขึ้น หญิงสาวในชุดขาวสะอาดตาสะบัดผ้าคลุมพลิ้ว เดินฝ่าฝุ่นทรายเข้ามาหยุดตรงหน้า เธอถือหอกสั้นแหลมคม แววตาเยือกเย็นคล้ายคนผ่านศึกมานับครั้งไม่ถ้วน นี้มันท่านจอมยุทธ์ชุดขาวนี้หว่า? “ไม่มีเวลาแล้ว พวกเจ้าฟังให้ดี ตอนนี้เมืองตุนหวงกำลังถูกเผ่ามังกรดำบุกปล้น อาละวาดเผา ฆ่าคนปล้นสะดมไม่เว้นวาย” เสียงหนักแน่นแฝงอำนาจดังก้องชัด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยากะพริบตาปริบ ๆ “หะ…หะ?! มังกรดำอะไรนะเจ้าคะ ข้ายังไม่ทันจะถาม—” @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “รีบตามข้ามา! เร็ว! ที่นี่ก็อันตรายไม่ต่างกันนักหรอก ถ้าอยู่เฉยพวกเจ้าจะถูกลากไปเป็นศพกลางทะเลทรายแน่!” หญิงสาวชุดขาวหันขวับก่อนออกวิ่งเหยียบทรายอย่างมั่นคงเหมือนฝีเท้าของแม่ทัพ หลินหยาอ้าปากจะถามแต่โดนลมพายุพัดเข้าปากจนไอแค่ก ๆ รีบหันไปมองซูเหยาแล้วเสวี่ยซี “โอ๊ยยย ให้ตายสิ! ข้าวิ่งก็ได้! ตามก็ได้! ห่าขั่วมึงเอ้ย สิบอกกันแนติ๊ ก็บ่ได้! แต่ถ้าข้าตายกลางทางล่ะก็จะตามไปบ่นถึงยมโลกเลยนะ! เจ้าเสียงปริศนานั้น!” ว่าแล้วนางก็ถลกกระโปรงขึ้น วิ่งเตาะแตะตามหลังไปอย่างหมดทางเลือก เสียงบ่นเจื้อยแจ้วของนางดังแทรกกับเสียงทรายปลิวฟุ้ง  @SuYao  @XueXi <div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">อื่น ๆ: มาทำเควสแล้วจ้าาา<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป เว่ย จื่อฟู <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้มโบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม<div style="color: rgb(0, 0, 255); font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif;"> </div></div>

XueXi โพสต์ 2025-10-4 11:48:05

<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 2 เดือน 10 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเว่ย เวลา 13.00 - 14.00 น.<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">╰┈➤ พบเจอเว่ยจื่อฟู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีที่เพิ่งตั้งหลักได้กลางผืนทรายยังรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นโครมครามไม่หยุด ดวงตาอำพันใสกะพริบถี่เพราะแสงแดดแผดเผา  <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ทำไมข้าถึงมาโผล่ที่นี่ อ๊ะ!” จริงสิ ตอนนั้นที่เข้ามาในถ้ำก็เจอ หญิงสาวทั้งสองคนกำลังพูดคุยกับผู้เฝ้าดู และตัวเขาที่ยังไม่ได้ทำอะไร ก็โดนลากมาแบบงง ๆ แถมสถานที่แห่งนี้ก็ร้อนไม่เบาทำเอารู้สึกว่าระคายผิวพรรณ  <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ข้าไม่เป็นอันใดขอรับ เพียงแค่…ตกใจกะทันหันไปหน่อย” น้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนของเขาต่างจากบรรยากาศโหดร้ายรอบกายโดยสิ้นเชิง <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">นัยน์ตาสีอำพันจ้องมองรอบ ๆ ราวกับกำลังคิดวิเคราะห์ แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกปวดหัว เขาพยายามจะทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ‘ลิขิต’ หรือไม่ ? ถึงนำพานมาพบเหตุการณ์ประหลาดเฉกเช่นนี้กัน  <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขารีบยกมือปัดฝุ่นทรายตามเสื้อคลุม ก่อนจะโค้งศีรษะเบา ๆ เป็นการทักทาย “ข้ามีนามว่า เสวี่ยซี…มิใช่คนสำคัญอันใดดอก เจ้าทั้งสองปลอดภัยก็ดีแล้ว” <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คำพูดนั้นทำให้แก้มซีซีแดงระเรื่อเล็กน้อย เพราะไม่ถนัดอยู่ท่ามกลางสายตาหญิงสาวที่มองมาอย่างสนใจ เขาเอียงหน้าเล็กน้อย ราวกับไม่กล้าสบตาตรง ๆ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เมื่อหญิงสาวชุดขาวปรากฏขึ้นพร้อมข่าวร้าย เสวี่ยซีถึงกับเบิกตาโต หัวใจหวิววูบ เขารีบเผลอคว้าชายแขนเสื้อของหลินหยาด้วยความตกใจโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากสั่นเล็กน้อยเอ่ยเสียงเบา “ม…มังกรดำงั้นหรือ…? น่ากลัวเหลือเกิน…” <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แต่เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองตกใจไม่แพ้กัน ความอ่อนโยนในใจเขาก็ผลักดันให้ยืนหยัดขึ้นมา แม้จะตัวบอบบาง แต่แววตาสีอำพันกลับเต็มไปด้วยความตั้งใจจริง เขาพยักหน้าแรงหนึ่งครั้ง รอยยิ้มหวานบาง ๆ ปรากฏบนใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นทราย <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“รีบตามข้ามา! เร็ว! ที่นี่ก็อันตรายไม่ต่างกันนักหรอก ถ้าอยู่เฉยพวกเจ้าจะถูกลากไปเป็นศพกลางทะเลทรายแน่!” หญิงสาวชุดขาวหันขวับก่อนออกวิ่งเหยียบทรายอย่างมั่นคงเหมือนฝีเท้าของแม่ทัพ <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ถ้าเป็นเช่นนั้น…เราควรรีบตามท่านผู้นั้นไปกันเถิด อย่างน้อยในเมืองน่าจะปลอดภัยกว่ากลางทะเลทรายแน่ ๆ ข้าจะอยู่ข้างพวกเจ้าด้วย ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใด” <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีรีบยกชายผ้าคลุมขึ้นเล็กน้อยแล้วก้าวตามหญิงสาวชุดขาวไป แม้ฝีเท้าของเขาจะไม่มั่นคงนักบนผืนทราย แต่ก็พยายามสุดกำลัง ร่างบางนั้นชุ่มเหงื่อรวดเร็วจากไอร้อนแผดเผา แต่เขาไม่ปริปากบ่นสักคำ เพียงหันมามองหลินหยาและซูเหยาเป็นระยะด้วยแววตาห่วงใย <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกครั้งที่หลินหยาบ่นกระปอดกระแปด เสวี่ยซีเผลอหัวเราะคิกเบา ๆ อย่างขัดเขิน ก่อนจะรีบก้มหน้าเดินต่อ “เจ้าพูดเช่นนั้นก็ทำให้ใจข้าเบาลงบ้าง…อย่างน้อยเรายังมีเสียงหัวเราะกลางทะเลทรายนี้” <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป เว่ย จื่อฟู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> @Watcher @LinYa @SuYao

SuYao โพสต์ 2025-10-4 12:20:53

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย SuYao เมื่อ 2025-10-4 12:22

วันที่ 2 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเว่ย (เวลา 14.00 - 15.00 น.)https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif
เมื่อเดินทางเข้าถึงเมืองตุนหวงตาม จอมยุทธ์ชุดขาว เว่ยจื่อฟู ควันดำลอยขึ้นฟุ้งจากกำแพงเมืองตุนหวง เสียงกรีดร้องและเสียงเหล็กปะทะกันดังระงมจนสะท้อนสะเทือนถึงผืนทรายใต้ฝ่าเท้า ทั้งสามที่วิ่งตามเว่ยจื่อฟูมาตลอดถึงกับชะงักเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทหารหลายร้อยนายล้มเกลื่อน ศพถูกฉีกจนไม่เหลือสภาพ บางร่างยังไหม้เกรียมราวถูกสายฟ้าฟาด
@LinYa
ซูเหยาคลายมือที่กำแน่นออกจากกัน นางเงยหน้าขึ้นสบตาแม่นางหนานด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและเป็นกังวล นางพยายามทำความเข้าใจกับคำแปลกประหลาดที่หลุดออกมาจากปากของแม่นางหนาน

"คำว่า 'โอเค' หมายถึงสิ่งใดหรือคะ?" ซูเหยาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สุ้มเสียงยังคงสั่นเครืออยู่บ้างจากแรงสั่นสะเทือนของความสะพรึงกลัว แต่พยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมความรู้สึกเหล่านั้นไว้ "หากท่านหมายถึง...สภาพจิตใจของข้าในยามนี้..."

นางหยุดพูดไปชั่วขณะ ก่อนจะทอดสายตาไปยังศพที่ถูกไฟไหม้เกรียมและฉีกขาดอย่างไม่เป็นชิ้นดีอีกครั้ง ความสงบที่พยายามรักษาไว้เริ่มสั่นคลอนอย่างรุนแรง

"หากเป็นบาดแผลจากการต่อสู้ธรรมดา ข้าผู้เป็นหมอจะไม่หวาดกลัวเลย แต่...สิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้ป่าเถื่อนอย่างยิ่งเจ้าค่ะ" ซูเหยากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง พลางกระชับชุดของตนให้แน่นขึ้นเล็กน้อยเพื่อเรียกความมั่นใจ "สภาพที่ร่างกายถูกฉีกทึ้งเช่นนี้...ย่อมไม่ใช่ฝีมือของมนุษย์แน่"

@XueXi

ยังไม่ทันได้คุยกันยาวร่างยักษ์อัปลักษณ์ก็โผล่ออกมาจากซากประตูเมือง หนังหนาเป็นเกล็ดสีดำขลับ ดวงตาแดงฉานเหมือนถ่านไฟ มันแบกค้อนอัสนีคู่ใหญ่เท่าลำตัวมนุษย์ ลวดลายคมบนค้อนส่องแสงสีน้ำเงินขณะมันลากเดินบนพื้นดิน ทุกย่างก้าวทำให้ดินสั่นสะเทือนพวกมันมากันหลายตัว

“เจ้าพวกปีศาจมังกรดำ…” เว่ยจื่อฟูกระชับหอกในมือ สายตาเฉียบดุ นางหันมามองพวกหลินหยาด้วยน้ำเสียงเข้ม “ดูเหมือนวันนี้เราจะมาถูกวันจริง ๆ ตัวหัวหน้าอยู่แถวนี้แน่” แล้วราวกับคำพูดเป็นสัญญาณ ปีศาจร่างยักษ์ก็เงื้อค้อนขึ้นสูง สายฟ้าแตกวาบทั่วอากาศ เปรี้ยง! พลังอัสนีซัดลงกลางทหารที่ยังยืนไม่มั่นคงจนร่างกลายเป็นเถ้าควันในพริบตา

@LinYa

ซูเหยารู้สึกได้ถึงความสั่นสะเทือนของพื้นดินที่สั่นคลอนทุกครั้งที่ร่างยักษ์เหล่านั้นขยับก้าว ความรู้สึกที่ว่าตนเองเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ไม่เป็นวรยุทธ์นั้นท่วมท้นจนนางแทบจะหายใจไม่ออก นางเป็นหมอที่ใช้ชีวิตอยู่กับการรักษาชีวิต ไม่ใช่การเผชิญหน้ากับพลังทำลายล้างเหนือธรรมชาติเช่นนี้

"นี่...นี่คือปีศาจมังกรดำอย่างนั้นหรือเจ้าคะ..." ซูเหยาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ น้ำเสียงสั่นเครือจนแทบเป็นกระซิบ แต่ยังคงความสุภาพไว้ตามนิสัย นางไม่กล้าที่จะขยับตัวแม้แต่เพียงเล็กน้อย เพราะเกรงว่าการเคลื่อนไหวเพียงน้อยนิดจะดึงดูดความสนใจของปีศาจตนนั้นมาที่พวกตน

@XueXi

เว่ยจื่อฟูหันกลับมาดุหลินหยาและบอกกับทุกท่านด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าครึ่งหนึ่งนางเหมือนสตรีที่คุ้นชินกับกลิ่นคาวเลือดและเสียงร้องของสนามรบ แล้วเสียงเย็นคมในคำพูดก็ดังขึ้นราวกับลั่นระฆังเหล็ก

“แม่นางน้อยเจ้าอย่ามัวแต่บ่น พวกท่านเป็นผู้กลับชาติมาเกิดใช่ไหม เช่นนั้นแล้วต้องพรสวรรค์ล้ำเลิศ ร่วมกับข้าปกป้องชาวเมืองแห่งนี้ พยายามเข้าล่ะ ข้าจะจัดการหัวหน้าเอง พวกท่านไม่ต้องห่วง ฝากพวกลูกน้องหลายสิบตัวนั้นให้ข้าด้วย”

คำพูดราวธารน้ำแข็งแต่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นนั้นยังไม่ทันตกถึงพื้น เว่ยจื่อฟูหันตัวพรวดหนึ่ง ก้าวเท้าเหมือนสายฟ้าพุ่งทะยาน ขาเหยียบทรายฝุ่นฟุ้ง ส่งเสียงเฉือนลมแล้วเล็งตรงไปยังร่างยักษ์ที่แบกค้อนอัสนี เธอไม่รอให้ใครถามอะไรอีกวิ่งพรวดขึ้นหน้าสนามรบเพียงลำพัง ร่างผ้าขาวพลิ้วดุจธงเปื้อนเลือดตรึงตาในยามศึก

ซูเหยาจ้องมองแผ่นหลังที่แน่วแน่และกล้าหาญของเว่ยจื่อฟูด้วยความตะลึงงัน ความสุขุมที่นางพยายามรักษาไว้ตลอดเวลาพังทลายลงในที่สุด เมื่อต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่ว่าต้องต่อสู้กับปีศาจร้ายตรงหน้า

ดวงตาของนางเบิกกว้างด้วยความสับสนและหวาดกลัวอย่างสุดซึ้ง ก่อนจะหันกลับมามองแม่นางหนานและคุณชายเสวี่ยด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด นางเป็นหมอผู้เยียวยารักษา ไม่ใช่ทหารผู้ถือดาบออกรบ นางไม่เป็นวรยุทธ์ ไม่เคยจับอาวุธที่ใช้ฆ่าคน มีเพียงเข็มเงินและสมุนไพรในห่อผ้าเท่านั้น

"ท่านจอมยุทธ์...ท่านว่า...พวกเราต้องสู้อย่างนั้นหรือเจ้าคะ?" เสียงของซูเหยาแผ่วเบาและสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง นางพยายามเรียบเรียงถ้อยคำอย่างระมัดระวังที่สุด แม้ว่าจิตใจจะกำลังปั่นป่วนอย่างรุนแรง

นางพยายามก้าวถอยหลังอีกครั้ง แต่เท้ากลับพันกันจนเซไปด้านข้างเล็กน้อย ต้องยกมือขึ้นกุมแขนเสื้อของตนเองแน่นเพื่อพยุงร่างกายไว้ ร่างกายของนางเริ่มสั่นสะท้านเล็กน้อย ราวกับถูกลมหนาวจากขั้วโลกกัดกิน ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นไปจนถึงปลายนิ้วมือ ความสั่นนั้นเกิดจากความตระหนักรู้ว่าตนเองต้องเผชิญหน้ากับความตายด้วยมือเปล่า

@XueXi

@LinYa

ซูเหยาสูดหายใจลึกยาวอีกครั้งเพื่อควบคุมความสั่นสะท้านในร่างกาย นางพยายามตรึงสายตาให้มั่นคง ไม่ให้วอกแวกไปยังเสียงกรีดร้องและเสียงอาวุธที่ดังมาจากแนวปะทะเบื้องหน้า ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แม้จะแผ่วเบาและยังคงสั่นเครืออยู่บ้าง

"คุณแม่นางหนาน..." นางเอ่ยอย่างช้า ๆ "ข้าต้องขออภัยที่ต้องแจ้งตามตรงว่า...ข้าไม่เป็นวรยุทธ์ใด ๆ เลยเจ้าค่ะ"

นางก้มศีรษะลงเล็กน้อยอย่างนอบน้อมเป็นการขออภัยที่ไม่สามารถช่วยเหลือในการต่อสู้ได้ ก่อนจะอธิบายต่อเพื่อยืนยันฐานะของตน

"ข้าเป็นเพียงหมอที่เติบโตมาในป่าเขา ความรู้ทั้งหมดที่ข้ามีคือการใช้เข็มเงินและสมุนไพรเพื่อรักษาชีวิตเท่านั้น" นางผายมือออกเล็กน้อยเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าตนไม่มีอาวุธใด ๆ นอกเหนือจากความรู้ทางการแพทย์ "ในสถานการณ์เช่นนี้...ข้าคงไม่สามารถเป็นกำลังในการต่อสู้กับปีศาจมังกรดำที่มีพลังอำนาจเหนือมนุษย์ได้เลยเจ้าค่ะ"

@XueXi

@LinYa

คำสั่งสุดท้ายของหลินหยาที่ให้ปกป้องชาวบ้านและเอาตัวรอดนั้นดังก้องอยู่ในโสตประสาทของซูเหยา แม้จะบอกไปแล้วว่าตนไม่เป็นวรยุทธ์ แต่คลื่นแห่งหายนะที่พัดโหมกระหน่ำอยู่เบื้องหน้าก็มิได้ยินยอมให้นางหลีกเลี่ยงสถานการณ์ได้อีกต่อไป

ซูเหยายืนตัวสั่นเทาอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาที่เคยสงบในยามรักษาผู้คน บัดนี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความมุ่งมั่นอันแปลกประหลาด นางก้มลงมองพื้นทรายที่อาบย้อมด้วยเลือดและเศษชิ้นส่วนของชุดเกราะทหาร กระบี่เล่มหนึ่งที่เปื้อนคาวเลือดวางอยู่ข้างซากศพของทหารที่ล้มตายอย่างอนาถ

สมองของนางว่างเปล่า ไม่มีความรู้ใด ๆ เกี่ยวกับการใช้คมดาบ แต่นางรู้ว่าเข็มเงินของหมอไม่อาจต่อสู้กับเกล็ดสีดำขลับและค้อนอัสนีของปีศาจได้ นางตระหนักว่าในวินาทีนี้...นางต้องหาทางป้องกันตัวเอง ให้ได้

ซูเหยาถูกบีบให้ยอมจำนนต่อสัญชาตญาณเอาชีวิตรอด นางค่อย ๆ คุกเข่าลงอย่างเชื่องช้า พลางยื่นมือออกไปจับด้ามกระบี่เหล็กที่เย็นเฉียบและชุ่มไปด้วยเลือดนั้นอย่างลังเล มือของนางสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกรังเกียจที่จะสัมผัสอาวุธที่ใช้สังหารคนนั้นถูกความจำเป็นเข้าแทนที่

นางดึงกระบี่หนักอึ้งขึ้นมา กระบี่เล่มยาวเกือบเท่าความสูงของนาง แสงแดดสาดกระทบใบมีดจนสะท้อนเข้าตาอย่างแสบสัน ซูเหยายืนขึ้นอย่างทุลักทุเลโดยจับกระบี่ด้วยมือทั้งสองข้างอย่างเก้กังและไม่มั่นคง ตำแหน่งการจับและท่าทางของนางไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ แต่เป็นเพียงสตรีผู้บอบบางที่ถูกสถานการณ์บีบคั้นให้ต้องถืออาวุธ

ดวงตาของนางหันไปมองกลุ่มชาวบ้านที่กำลังวิ่งหนีอย่างอลหม่านในซากปรักหักพังของเมือง ตุนหวง ความเป็นหมอที่ปรารถนาจะช่วยเหลือชีวิตนั้นจุดประกายไฟเล็ก ๆ ขึ้นในใจของนาง แม้จะกลัวจนตัวสั่น แต่ซูเหยาก็ยืนหยัดอยู่ตรงนั้น ถือกระบี่ที่หนักอึ้งในมืออย่างเงอะงะ เตรียมเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ต้องต่อสู้กับปีศาจร้าย โดยไม่รู้วิธีฟันแทงเลยแม้แต่น้อย

@XueXi

https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif
ภารกิจปราบมังกรทมิฬ (2) เว่ย จื่อฟูโรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้มหัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

@Watcher

LinYa โพสต์ 2025-10-4 12:37:35

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 02 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ เมืองตุนหวง ระเบียงเหอซี จักรวรรดิต้าฮั่น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อเดินทางเข้าถึงเมืองตุนหวงตาม จอมยุทธ์ชุดขาว เว่ยจื่อฟู ควันดำลอยขึ้นฟุ้งจากกำแพงเมืองตุนหวง เสียงกรีดร้องและเสียงเหล็กปะทะกันดังระงมจนสะท้อนสะเทือนถึงผืนทรายใต้ฝ่าเท้า ทั้งสามที่วิ่งตามเว่ยจื่อฟูมาตลอดถึงกับชะงักเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทหารหลายร้อยนายล้มเกลื่อน ศพถูกฉีกจนไม่เหลือสภาพ บางร่างยังไหม้เกรียมราวถูกสายฟ้าฟาด  หลินหยานั้นเห็นภาพนั้นนางสูดหายใจลึกครั้งหนึ่ง ก่อนหันไปมองซูเหยาและเสวี่ยซีอย่างร้อนใจ “พวกท่านโอเคไหม?” เธอเผลอหลุดพูดคำแปลก ๆ แบบคนยุคสมัยใหม่ เสียงสดใสแต่แฝงห่วงใย @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยังไม่ทันได้คุยกันยาวร่างยักษ์อัปลักษณ์ก็โผล่ออกมาจากซากประตูเมือง หนังหนาเป็นเกล็ดสีดำขลับ ดวงตาแดงฉานเหมือนถ่านไฟ มันแบกค้อนอัสนีคู่ใหญ่เท่าลำตัวมนุษย์ ลวดลายคมบนค้อนส่องแสงสีน้ำเงินขณะมันลากเดินบนพื้นดิน ทุกย่างก้าวทำให้ดินสั่นสะเทือนพวกมันมากันหลายตัว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เจ้าพวกปีศาจมังกรดำ…” เว่ยจื่อฟูกระชับหอกในมือ สายตาเฉียบดุ เธอหันมามองพวกหลินหยาด้วยน้ำเสียงเข้ม “ดูเหมือนวันนี้เราจะมาถูกวันจริง ๆ ตัวหัวหน้าอยู่แถวนี้แน่” แล้วราวกับคำพูดเป็นสัญญาณ ปีศาจร่างยักษ์ก็เงื้อค้อนขึ้นสูง สายฟ้าแตกวาบทั่วอากาศ เปรี้ยง! พลังอัสนีซัดลงกลางทหารที่ยังยืนไม่มั่นคงจนร่างกลายเป็นเถ้าควันในพริบตา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยากลืนน้ำลาย ฝืนยิ้มเหงื่อตก “เจ้ามังกรดำเอ๊ย…โอเค ข้าเจออะไรบ้า ๆ บอ ๆ มาก็เยอะ แต่แบบนี้มัน…เว่อร์เกินไปแล้วนะ!” @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เว่ยจื่อฟูหันกลับมาดุหลินหยาและบอกกับทุกท่านด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าครึ่งหนึ่งนางเหมือนสตรีที่คุ้นชินกับกลิ่นคาวเลือดและเสียงร้องของสนามรบ แล้วเสียงเย็นคมในคำพูดก็ดังขึ้นราวกับลั่นระฆังเหล็ก  “แม่นางน้อยเจ้าอย่ามัวแต่บ่น พวกท่านเป็นผู้กลับชาติมาเกิดใช่ไหม เช่นนั้นแล้วต้องพรสวรรค์ล้ำเลิศ ร่วมกับข้าปกป้องชาวเมืองแห่งนี้ พยายามเข้าล่ะ ข้าจะจัดการหัวหน้าเอง พวกท่านไม่ต้องห่วง ฝากพวกลูกน้องหลายสิบตัวนั้นให้ข้าด้วย”  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คำพูดราวธารน้ำแข็งแต่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นนั้นยังไม่ทันตกถึงพื้น เว่ยจื่อฟูหันตัวพรวดหนึ่ง ก้าวเท้าเหมือนสายฟ้าพุ่งทะยาน ขาเหยียบทรายฝุ่นฟุ้ง ส่งเสียงเฉือนลมแล้วเล็งตรงไปยังร่างยักษ์ที่แบกค้อนอัสนี เธอไม่รอให้ใครถามอะไรอีกวิ่งพรวดขึ้นหน้าสนามรบเพียงลำพัง ร่างผ้าขาวพลิ้วดุจธงเปื้อนเลือดตรึงตาในยามศึก @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “พวกท่านสู้เป็นไหมเจ้าคะ?” หลินหยาหันมาหาท่านหมอซูเหยาและเสวี่ยซีในความช็อกหลังจากเหตุการณ์นั้นที่อยู่ ๆ ก็โดนโยนงานให้่เสียแล้ว @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">  ใบหน้าเล็กของนางขาวซีดไปชั่วครู่เมื่อได้คำตอบ แวบหนึ่งหลินหยาคิดว่าอยากจะแกล้งให้พวกเขาอบรมศิลปะการใช้ดาบในยามด่วน แต่ภาวะจริงทำให้เธอถอนหายใจยาวแล้วตัดสินใจดีกว่าให้บ่นกลางอากาศ “งั้นพยายามหลบกันเองนะ อย่าโดนโจมตีแรง ๆ พอ ข้าจะโจมตีเอง พวกท่านเอาตัวรอดกันล่ะ สู้!!! พวกท่านปกป้องชาวบ้านเป็นหลักนะโอเคไหม?!” คำพูดสุภาพปนให้กำลังใจ และการขอคตวามช่วยเหลือ บัดนี้หลินหยาหยิบขลุ่ยไม้ที่ซ่อนในผ้าคลุมออกมาแนบปาก มือเล็กเรียวจับอย่างมั่น ขลุ่ยไม่ใช่แค่ของเล่นอีกต่อไป @SuYao  @XueXi  <img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"> <p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) <p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่<p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">อื่น ๆ: ดาเมจเพียงหนึ่งเดียวของทีมแน่นอนว่า....ผมพูดภาษาโลกเดิมฉ่ำ<p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"> <p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป เว่ย จื่อฟู <p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20<p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;">โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม<p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: center; white-space-collapse: preserve; line-height: 1.38;">โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม<div> </div><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

XueXi โพสต์ 2025-10-4 12:39:38

<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 2 เดือน 10 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น.<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">╰┈➤ พบเจอเว่ยจื่อฟู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีกระพริบตาถี่ มือบางยกขึ้นกุมอกตนเองอย่างไม่รู้ตัว หัวใจสั่นระรัวจนแทบจะทะลุออกมา ภาพศพเกลื่อนกลาดตรงหน้านั้นโหดร้ายเกินกว่าที่เขาจะเคยพบเห็นมาก่อน แม้แต่เสียงกรีดร้องที่เหลือค้างในอากาศยังเหมือนจะติดอยู่ในหู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ริมฝีปากบางสั่นระริก เขาพยายามฝืนยิ้มอ่อนหวานตอบหลินหยา “อ…อืม ข้าไม่เป็นอะไร แค่…รู้สึกใจสั่นไปหมด” น้ำเสียงเบาราวกระซิบ แต่เต็มไปด้วยความพยายามปลอบคนรอบตัวทั้งที่ตัวเองก็แทบยืนไม่มั่นคงอยู่แล้ว <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ดวงตาสีอำพันวาววับด้วยหยาดน้ำที่ยังไม่ทันตก ร่างบางเผลอถอยหลังไปครึ่งก้าว เหมือนกำลังสู้กับความกลัวในใจ แต่ก็ฝืนยืดหลังตรง พยายามไม่ให้ใครเห็นว่าเขากำลังสั่น <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยังไม่ทันได้คุยกันยาวร่างยักษ์อัปลักษณ์ก็โผล่ออกมาจากซากประตูเมือง หนังหนาเป็นเกล็ดสีดำขลับ ดวงตาแดงฉานเหมือนถ่านไฟ มันแบกค้อนอัสนีคู่ใหญ่เท่าลำตัวมนุษย์ ลวดลายคมบนค้อนส่องแสงสีน้ำเงินขณะมันลากเดินบนพื้นดิน ทุกย่างก้าวทำให้ดินสั่นสะเทือนพวกมันมากันหลายตัว <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เจ้าพวกปีศาจมังกรดำ…” เว่ยจื่อฟูกระชับหอกในมือ สายตาเฉียบดุ เธอหันมามองพวกหลินหยาด้วยน้ำเสียงเข้ม “ดูเหมือนวันนี้เราจะมาถูกวันจริง ๆ ตัวหัวหน้าอยู่แถวนี้แน่” แล้วราวกับคำพูดเป็นสัญญาณ ปีศาจร่างยักษ์ก็เงื้อค้อนขึ้นสูง สายฟ้าแตกวาบทั่วอากาศ เปรี้ยง! พลังอัสนีซัดลงกลางทหารที่ยังยืนไม่มั่นคงจนร่างกลายเป็นเถ้าควันในพริบตา <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ข้าเคยต่อสู้เพียงแต่ปีศาจแพนด้าเท่านั้น” เม้มริมฝีปากเล็กน้อย เมื่อเทียบกับสิ่งที่เจอในตอนนี้ เหตุการณ์ตรงหน้ามันดูเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมากกว่าเพราะมีผู้คนที่ทั้งบาดเจ็บ และส่วนใหญ่ก็เป็นชาวบ้านมากมาย  <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เสวี่ยซีรู้สึกอะไรหลาย ๆ อย่าง ทั้งความโศกเศร้าเสียใจและความโกรธแค้นกับสิ่งที่ปีศาจทำกับเหล่าผู้คน ผู้อ่อนแอ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">การกระทำที่แสนจะเลวระยำต่ำช้า ทำให้เขารู้สึกสะอิดสะเอียนจริง ๆ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เว่ยจื่อฟูหันกลับมาดุหลินหยาและบอกกับทุกท่านด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าครึ่งหนึ่งนางเหมือนสตรีที่คุ้นชินกับกลิ่นคาวเลือดและเสียงร้องของสนามรบ แล้วเสียงเย็นคมในคำพูดก็ดังขึ้นราวกับลั่นระฆังเหล็ก  “แม่นางน้อยเจ้าอย่ามัวแต่บ่น พวกท่านเป็นผู้กลับชาติมาเกิดใช่ไหม เช่นนั้นแล้วต้องพรสวรรค์ล้ำเลิศ ร่วมกับข้าปกป้องชาวเมืองแห่งนี้ พยายามเข้าล่ะ ข้าจะจัดการหัวหน้าเอง พวกท่านไม่ต้องห่วง ฝากพวกลูกน้องหลายสิบตัวนั้นให้ข้าด้วย”  <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คำพูดราวธารน้ำแข็งแต่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นนั้นยังไม่ทันตกถึงพื้น เว่ยจื่อฟูหันตัวพรวดหนึ่ง ก้าวเท้าเหมือนสายฟ้าพุ่งทะยาน ขาเหยียบทรายฝุ่นฟุ้ง ส่งเสียงเฉือนลมแล้วเล็งตรงไปยังร่างยักษ์ที่แบกค้อนอัสนี เธอไม่รอให้ใครถามอะไรอีกวิ่งพรวดขึ้นหน้าสนามรบเพียงลำพัง ร่างผ้าขาวพลิ้วดุจธงเปื้อนเลือดตรึงตาในยามศึก <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีเม้มริมฝีปากแน่น สีหน้าอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคำว่า “ผู้กลับชาติมาเกิด” หลุดออกมาจากปากเว่ยจื่อฟู ดวงตาสีอำพันเบิกกว้าง สายลมพัดผมดำยาวพลิ้วเหมือนตอบสนองต่อหัวใจที่หวั่นไหว เขาก้มหน้าลงมองมือของตนเองซึ่งกำลังสั่นระริก <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ปกป้องชาวเมือง…งั้นหรือ” เขาพึมพำแผ่วเหมือนถามตัวเอง ดวงตาหวานฉายประกายลังเล แต่เมื่อเห็นเว่ยจื่อฟูวิ่งพุ่งเข้ากลางฝูงปีศาจเพียงลำพัง หัวใจของเสวี่ยซีก็พลันบีบรัด ความอ่อนโยนในใจผลักดันให้เขาก้าวไปข้างหน้า แม้จะไม่รู้เลยว่าตนทำได้แค่ไหน <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาเงยหน้าขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความจริงใจ เผยรอยยิ้มขื่นที่พยายามกลบเกลื่อนความกลัว “ข้าจะ…พยายามเต็มที่” <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ร่างบอบบางของนายโลมหนุ่มสะดุ้งเฮือกกับคำถามนั้น สีหน้าหวานซื่อซีดเผือดทันที เขาเอียงคออย่างลนลาน “ข้า…ข้าไม่เคยสู้กับสิ่งมีชีวิตอัปลักษณ์เช่นนี้เลย” เสียงนั้นสั่นจนแทบไม่ต่างจากการสารภาพผิด <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขายกมือประสานกันแน่นตรงอก แววตาสีอำพันส่องแสงคล้ายแมวตัวน้อยติดมุมห้อง “แต่ถ้าเป็นเรื่องช่วยเหลือคนอื่น…ข้าจะพยายามหาทาง ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม” <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คำพูดนั้นอาจไม่ใช่คำประกาศกร้าวของนักรบ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจบริสุทธิ์ที่ออกมาจากส่วนลึกที่สุดของจิตใจ <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ ฝ่ามือบางกำชายเสื้อของตนแน่น พยายามไม่ให้ตัวเองสั่นจนเห็นชัด เขามองหญิงสาวทั้งสองที่อยู่ข้างกาย แล้วก้าวไปยืนประจันหน้ากับทิศทางที่ปีศาจกำลังบุกมา แม้ร่างบางนั้นจะดูล่อแหลมเหมือนเปลวเทียนกลางพายุ แต่แววตาอำพันกลับฉายความเด็ดเดี่ยวขึ้นทีละน้อย <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ถ้าเช่นนั้น…ข้าจะไม่ถอยหลังแล้ว” เขากระซิบกับตัวเองมากกว่าจะบอกใคร มือบางดึงกระบี่ที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ใบหน้าแดงเรื่อทั้งจากความร้อนและความประหม่า แต่ในแววตานั้นกลับส่องประกายเหมือนคนที่พร้อมจะปกป้อง แม้จะรู้ว่าตนบอบบางเพียงใด <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป เว่ย จื่อฟู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> @Watcher @LinYa @SuYao

SuYao โพสต์ 2025-10-4 13:17:43

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย SuYao เมื่อ 2025-10-4 13:19

วันที่ 2 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเซิน (เวลา 15.00 - 16.00 น.)https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif
และแล้วการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น มันคือการต่อสู้เพื่อช่วยชาวบ้านเป็นหลักเสียงค้อนอัสนีฟาดดังกระทบพื้นทรายเป็นจังหวะบ้าคลั่ง ปีศาจมังกรดำหกตัวยกพวงเหล็กหนักเท่าลำคนแกว่งหว่านฝุ่นและสายฟ้าไปทั่ว แต่ผู้กลับชาติมาเกิดทั้งสามที่ถูกขีดเส้นชะตาจากถ้ำวั่วเฉียนต้งไม่ได้มีเวลาให้ยืนงง
@LinYa
ซูเหยาผู้ซึ่งกำลังยืนตัวสั่นเทาถือกระบี่เปื้อนเลือดที่เก็บได้จากศพ พลันตระหนักถึงความจริงอันโหดร้ายว่าตนเองถูกโยนเข้าสู่สมรภูมิรบอย่างเต็มตัวแล้ว ในขณะที่แม่นางหนานใช้ขลุ่ยต้านทานแรงโจมตีของปีศาจรได้บ้าง แต่ซูเหยาไม่มีทั้งพลังวรยุทธ์และความกล้าหาญระดับจอมยุทธ์ ท่าทางของนางที่จับกระบี่ด้วยมือทั้งสองข้างนั้นจึงดูเงอะงะเก้กังอย่างยิ่ง
ปีศาจมังกรดำตัวหนึ่งเห็นนางเป็นเพียงเหยื่อที่อ่อนแอที่สุด จึงส่งเสียงคำรามต่ำในลำคอ พลางพุ่งตรงเข้ามาหาโดยไม่สนใจแม่นางหนานที่กำลังโจมตีมัน ซูเหยาตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด สัญชาตญาณของการเอาชีวิตรอดเข้าครอบงำความคิดทั้งหมด
นางไม่ได้คิดที่จะฟันหรือแทงสวนกลับตามแบบนักรบเพราะไม่รู้วิธีใช้กระบี่เลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่นางทำได้คือการใช้กระบี่ที่หนักอึ้งเล่มนั้นเป็นเพียงโล่ชั่วคราว นางยกแขนขึ้นอย่างรวดเร็ว บังคับให้กระบี่มาอยู่ด้านหน้าของลำตัวด้วยท่าทางที่ผิดหลักการรบอย่างสิ้นเชิง ใบมีดถูกใช้เป็นกำบังในพริบตาเดียว
"กรี๊ด!" ซูเหยาเผลอส่งเสียงร้องแหลมออกมาเมื่อกรงเล็บหนาของปีศาจฟาดลงมากระทบกับสันกระบี่
เพล้ง!
เสียงโลหะปะทะกันดังกังวานจนบาดแก้วหู แรงสะท้านจากแรงปะทะนั้นทำเอาซูเหยาล้มหงายหลังลงไปบนพื้นทรายอย่างไม่เป็นท่ากระบี่หลุดจากมือกลิ้งไปบนพื้น
ร่างกายนางแข็งทื่อด้วยความกลัว พยายามถอยหลังด้วยการคืบคลานไปบนพื้นทรายร้อนระอุอย่างทุลักทุเล ดวงตาจับจ้องไปที่ค้อนอัสนีที่กำลังถูกแกว่งไกวเข้าใกล้มาอีกครั้ง นางรีบคว้าแผ่นไม้แตก ๆ ที่กระเด็นมาจากซากประตูเมืองที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมา ใช้มันยกขึ้นเหนือศีรษะ เพื่อป้องกันตัวเองอย่างสิ้นคิดที่สุด แม้จะรู้ดีว่าเศษไม้จะต้านทานค้อนปีศาจไม่ได้เลยก็ตาม
@XueXi

@LinYa

ซูเหยาผู้ซึ่งล้มหงายหลังลงไปบนพื้นทรายอย่างไม่เป็นท่า กำลังใช้แผ่นไม้แตก ๆ ยันตัวเองขึ้นอย่างสิ้นหวัง ดวงตาของนางจับจ้องไปยังเท้าของปีศาจมังกรดำที่กำลังย่างกรายเข้ามาใกล้ มันเงื้อค้อนอัสนีที่ส่องประกายสีน้ำเงินขึ้นสูง เตรียมจะฟาดลงมาบดขยี้ร่างอันบอบบางของนางให้เป็นเถ้าธุลีไปตามทหารคนอื่น ๆ ความหวาดกลัวทำให้ร่างกายของซูเหยาชาด้านจนแทบจะหยุดหายใจ

ทันใดนั้นเองขณะที่ซูเหยาพยายามจะพลิกตัวหนี นางก็สัมผัสได้ถึงความเย็นจากห่อผ้าสมุนไพรที่ติดตัวมา ซึ่งยังคงอยู่ข้าง ๆ กายบนพื้นทราย ห่อผ้าสีเข้มบรรจุยาสมุนไพรแห้งหลายชนิดที่นางเก็บรวบรวมและปรุงด้วยความรู้ของหมอ

ในเสี้ยววินาทีแห่งความตายที่ใกล้เข้ามานั้น ความสุขุมที่ถูกฝึกฝนมาตลอดชีวิตในฐานะหมอได้กลับมาเข้าควบคุมจิตใจของนางอีกครั้ง สัญชาตญาณบอกให้นางทำสิ่งที่ถนัดที่สุด ซูเหยารวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ คว้าห่อผ้าสมุนไพรนั้นขึ้นมาเปิดออกอย่างรวดเร็วด้วยนิ้วที่สั่นเทา พลางกำเอาผงยาจากสมุนไพรแห้งหลายชนิดซึ่งมีกลิ่นฉุนและมีฤทธิ์ระคายเคืองสูงขึ้นมาเต็มกำมือ

เปรี้ยง!

ค้อนอัสนีฟาดลงมากระทบพื้นทรายอย่างรุนแรงจนเกิดแรงสั่นสะเทือนดังสนั่น แต่ซูเหยาโชคดีที่กลิ้งหลบได้ทันท่วงที เศษทรายและฝุ่นควันจากพลังสายฟ้าฟุ้งกระจายไปทั่ว แต่นางใช้จังหวะนั้นเองซัดผงสมุนไพร ที่หยาบและมีกลิ่นฉุนจัดในมือใส่ดวงตาที่แดงฉานของปีศาจมังกรดำในระยะประชิดอย่างสุดกำลัง!

ปีศาจตนนั้นส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เกล็ดที่หนาเป็นเกราะไม่อาจป้องกันดวงตาที่บอบบางจากผงสมุนไพรที่มีฤทธิ์ระคายเคืองได้ มันชะงักงัน พลางใช้มือขนาดใหญ่ปัดป่ายไปที่ใบหน้าของตนเองอย่างบ้าคลั่ง ค้อนอัสนีที่เงื้อค้างอยู่จึงฟาดลงพื้นทรายข้าง ๆ มันแทน ทำให้เกิดหลุมทรายขนาดใหญ่และควันลอยฟุ้ง

ซูเหยาเห็นโอกาสที่เปิดขึ้นเพียงชั่วเสี้ยววินาที นางไม่ได้มองว่านี่คือชัยชนะ แต่มันเป็นเพียงการซื้อเวลาอันล้ำค่าที่แลกมาด้วยความเสี่ยงสูงสุด ร่างกายของนางยังคงสั่นสะท้านด้วยความกลัวจนแทบจะควบคุมไม่ได้ นางรู้ดีว่าความเปราะบางของตนนั้นไม่อาจเทียบกับความแข็งแกร่งและพลังทำลายล้างของปีศาจตนนี้ได้เลย หากปีศาจตนนี้หายจากอาการแสบตาเมื่อใด นางและชาวบ้านที่กำลังหลบอยู่ข้างหลังก็จะจบสิ้นทันที ทางเดียวคือต้องทำให้ปีศาจตนนี้ยังคงสับสนและโกรธแค้นพอที่จะให้ความสนใจแต่นางผู้เดียว

“โง่เขลาสิ้นดี! เจ้าปีศาจไร้สมอง!” ซูเหยาตะโกนออกไปสุดเสียงด้วยความกล้าบ้าบิ่นที่ถูกบีบคั้นออกมาจากก้นบึ้งของจิตวิญญาณ (ส่วนหนึ่งก็ได้เรียนรู้จากการเห็นไต้ซือจื่อหลิงด่าบ่อย ๆ)

คำยั่วยุที่เจ็บแสบและเต็มไปด้วยความหยามเหยียดราวกับถูกมีดกรีดลงบนเกล็ดที่บอบบางที่สุดของมัน เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยโทสะอันบ้าคลั่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปีศาจมังกรดำหยุดปัดป่ายใบหน้าทันที มันได้ยินเสียงของผู้ที่บังอาจทำร้ายมันอย่างชัดเจน แม้ดวงตาจะยังพร่ามัว แต่มันก็สามารถรับรู้ถึงตำแหน่งของศัตรูตัวเล็ก ๆ ที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วนั้นได้อย่างแม่นยำ

ซูเหยาประสบความสำเร็จในการซื้อเวลาและดึงความสนใจทั้งหมดมาที่ตัวเองได้แล้ว...แต่บัดนี้ นางก็คือเป้าหมายอันดับหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าความตาย

นางรู้ว่าต้องวิ่งหนี! แต่การวิ่งหนีแบบไม่มีทิศทางนั้นไม่ได้ช่วยอะไร นางต้องล่อให้มันหันหลังไปจากแนวการต่อสู้หลักเพื่อให้แม่นางหนานมีโอกาสจัดการมัน นางกัดฟันแน่น พลางบิดตัวเตรียมวิ่ง

“มาสิ! ตามข้ามา!” ซูเหยาตะโกนลั่นอีกครั้ง พลางใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่พุ่งทะยานออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ราวกับกระต่ายน้อยที่พยายามหลีกหนีการล่าของพญาอินทรี!

@XueXi

เว่ยจื่อฟูที่ปะทะหัวหน้ามังกรดำอยู่กลางสนามเป็นภาพลมพายุ นางหมุนหอกฟาดอย่างไร้ปรานี ปลายหอกเฉือนค้อนจนประกายฟ้าระยับ แต่หัวหน้ามังกรดำมีพลังสายฟ้ากลั้นไว้ในซี่โครง ร่างมันสั่นสะเทือนแล้วคอนกริบขึ้น พลันหนึ่งแรงอัดย้อนกลับมาถาโถม เว่ยจื่อฟูถอยก้าวหนึ่งเลือดพุ่งจากริมฝีปากแต่นางก็ยืนนิ่งแล้วพุ่งเข้าใหม่ มันคือการฟาดฟันที่ต้องแลกชีวิต แต่การเคลื่อนไหวของนางฉลาดพอที่จะเปิดช่องให้หลินหยาทุ่มเททั้งหมดไปยังกลุ่มลูกสมุน

@LinYa

ผู้กลับชาติมาเกิดทั้งสามคนหัวใจเต้นระส่ำ แต่พลังรวมกันนั้นไม่ใช่ความบังเอิญมันเป็นความผสานที่เกิดจากการยอมรับบทบาทของกันและกัน

เสียงคำรามกึกก้องด้วยความแค้นดังตามหลังมาติด ๆ พื้นทรายสั่นสะเทือนภายใต้ฝีเท้าของปีศาจ ซูเหยาไม่กล้าหันกลับไปมอง นางใช้พลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ในร่างบอบบางพุ่งทะยานไปข้างหน้า พลางกวาดสายตาหาอาวุธอื่นบนพื้นทรายอย่างลนลาน ร่างกายของนางยังคงสั่นเทา แต่สัญชาตญาณเอาตัวรอดบังคับให้นางต้องเคลื่อนไหว

พลันสายตาของนางก็ปะทะเข้ากับก้อนหินกรวดขนาดพอดีมือที่อยู่ข้างกองทรายก้อนหนึ่ง เศษกระเบื้องแตกสีทึม ๆ อีกชิ้นที่ดูคมกริบและด้ามหอกไม้หักที่มีปลายแหลมเล็กน้อย ซูเหยารีบคว้าทุกสิ่งที่มือจะคว้าได้โดยไม่ลังเล แม้จะรู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ต่างอะไรกับเศษขยะเมื่อเทียบกับปีศาจเบื้องหน้า

"มาสิ! ตามข้ามาเร็ว!" ซูเหยาตะโกนซ้ำอย่างสิ้นคิด พลางออกแรงเหวี่ยงก้อนหินในมือซ้ายขว้างใส่หัวปีศาจที่กำลังพุ่งตามมาอย่างบ้าคลั่ง!

ผัวะ!

ก้อนหินเล็ก ๆ กระทบเข้ากับปลายจมูกของปีศาจ เสียงที่เกิดขึ้นนั้นเบาหวิวราวกับแมลงวันบินชนกำแพง แต่แรงโทสะที่สะสมในดวงตาที่ยังแสบคันของมันกลับพุ่งสูงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า! มันคำรามลั่นราวกับโดนยุงตัวเล็กกัดด้วยความเจ็บปวดที่น่าอับอาย มันไม่คิดว่ามนุษย์ตัวเล็ก ๆ เช่นนี้จะกล้าหาญ (หรือโง่เขลา) ถึงเพียงนี้

ซูเหยาไม่รอช้า นางบิดตัวหลบการฟาดของค้อนอัสนีที่เฉียดผ่านไปเพียงเสี้ยวหลิว ก่อนจะรวบรวมเรี่ยวแรงเหวี่ยงเศษกระเบื้องแตกในมือขวาออกไปอย่างสุดแรง

แคว๊ก!

เศษกระเบื้องบาดเข้าที่เกล็ดเล็ก ๆ บริเวณใต้คอของปีศาจมังกรดำ เลือดสีดำไหลซึมออกมาเพียงเล็กน้อย แต่ก็สร้างความเจ็บปวดที่บาดลึกและแสนจะน่ารำคาญใจให้แก่มันอย่างยิ่ง ด้ามหอกไม้หัก ถูกเหวี่ยงตามไปติด ๆ แต่คราวนี้มันพุ่งเลยหัวของปีศาจไปอย่างน่าเสียดาย

อย่างไรก็ตาม การกระทำของซูเหยาก็ได้ผลตามที่คาดไว้ ปีศาจมังกรดำตนนี้ถูกยั่วโทสะอย่างเต็มที่ มันหยุดชะงักจากการติดตามคนอื่น ๆ พลางทิ้งการป้องกันทั้งหมด หันมาสนใจเพียงมนุษย์ตัวเล็กที่กล้าขว้างปาเศษสิ่งของอันน่ารังเกียจใส่หน้ามัน ดวงตาที่แดงฉานจากผงยาสมุนไพรจ้องมองซูเหยาอย่างอาฆาต!

@XueXi

ในที่สุดมังกรดำพยายามยกค้อนทั้งสองขึ้นเป็นการโจมตีสุดท้าย พลังฟ้าดังระเบิดคลื่น แต่มันช้ากว่าที่เคย เพราะขลุ่ยของหลินหยาดึงเอาจังหวะจากดิน หลินหยากระชากขลุ่ยฟาดเข้ากลางหน้าท้องอีกที เศษเกล็ดกระเด็นออก พลังไฟฟ้ารอบตัวหัวหน้าค่อย ๆ หรี่ลง เหมือนสายไฟที่ถูกปลด การสลายตัวของอาวุธค้อนซึ่งเป็นชิ้นสุดท้ายของการผูกมัดก็เริ่ม ค้อนทั้งคู่สลายเป็นประกายฟ้าร่วงลงเป็นผง เหลือเพียงร่างใหญ่ที่เตรียมจะทรุดลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งมันจบลง

ทันทีที่ร่างยักษ์ปีศาจมังกรดำทรุดลงกระแทกพื้นทรายอย่างหมดรูป เสียงของสงครามในบริเวณนั้นก็เงียบสงบลงอย่างกะทันหัน ความบ้าคลั่งของสายฟ้าและเสียงคำรามดุดันถูกแทนที่ด้วยความเงียบงันที่น่าขนลุก มีเพียงเสียงหอบหายใจอย่างหนักหน่วงของมนุษย์ และเสียงครวญครางแผ่วเบาจากผู้บาดเจ็บเท่านั้นที่ยังคงหลงเหลืออยู่

ซูเหยารอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด จากการจัดการปีศาจของแม่นางหนาน นางคลายมือที่กำอย่างแน่นหนาออกช้า ๆ ร่างกายของนางอ่อนยวบยาบ ราวกับกระดูกทุกส่วนถูกถอดออกไป ความสุขุมที่นางพยายามรักษาไว้ตลอดการเผชิญหน้ากับความตายนั้นได้สลายไปพร้อมกับการล่มสลายของปีศาจมังกรดำ

@XueXi

@LinYa

ซูเหยาพยายามจะลุกขึ้นยืนด้วยเท้าทั้งสองข้าง แต่ร่างกายกลับไม่ตอบสนอง เข่าทั้งสองข้างของนางอ่อนยวบยาบ จนแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงใด ๆ ซูเหยาทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทราย ที่ยังคงอุ่นจากแสงแดดและความร้อนของสายฟ้าที่ฟาดลงมา ใบหน้าขาวซีดของนางเปื้อนไปด้วยฝุ่นทรายและเหงื่อที่ไหลออกมาจากความตื่นตระหนกสุดขีด

นางยกมือขึ้นปิดปากที่กำลังสั่นเทา พยายามควบคุมเสียงหอบหายใจอันหนักหน่วงไม่ให้ดังเกินไป ดวงตาที่พร่ามัว กวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อยืนยันว่าอันตรายได้ผ่านพ้นไปแล้วจริง ๆ

"รอดแล้ว...เรา...รอดแล้วหรือนี่..." ซูเหยาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ น้ำเสียงแหบแห้งจนแทบไม่ได้ยิน น้ำตาแห่งความโล่งใจปนเปไปกับน้ำตาแห่งความหวาดกลัวที่เก็บสะสมไว้ตลอดเวลาไหลรินลงมาเป็นทาง นางไม่เป็นวรยุทธ์ และการเอาชีวิตรอดในครั้งนี้เป็นเพียงปาฏิหาริย์ที่นางคงไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต

@XueXi

https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif
ภารกิจปราบมังกรทมิฬ (3)
หลักฐานการต่อสู้https://img2.pic.in.th/pic/58e04bbfec29135f30f163d3dbd8293e.png
เว่ย จื่อฟูโรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้มหัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

@Watcher

LinYa โพสต์ 2025-10-4 13:50:30

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-10-4 13:55 <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0">วันที่ 02 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเซิน เวลา 15.00 - 16.00 น. ณ เมืองตุนหวง ระเบียงเหอซี จักรวรรดิต้าฮั่น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> และแล้วการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น มันคือการต่อสู้เพื่อช่วยชาวบ้านเป็นหลักเสียงค้อนอัสนีฟาดดังกระทบพื้นทรายเป็นจังหวะบ้าคลั่ง ปีศาจมังกรดำหกตัวยกพวงเหล็กหนักเท่าลำคนแกว่งหว่านฝุ่นและสายฟ้าไปทั่ว แต่ผู้กลับชาติมาเกิดทั้งสามที่ถูกขีดเส้นชะตาจากถ้ำวั่วเฉียนต้งไม่ได้มีเวลาให้ยืนงง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยารวบขลุ่ยไม้แนบมือซ้าย แล้วสวิงมันออกมาด้วยวงแขนเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความคม เสียงโลหะกระทบไม้ดังเป็นชุด “พั๊วะ! พั๊วะ! พั๊วะ!” ขลุ่ยกระทบเกล็ด สะบัดปีก ทำให้แสงแตกเป็นประกายฝุ่นสะท้อนกลับ บางครั้งขลุ่ยแตกกระเด็นกระแทกเปลือกหิน บางครั้งก็ตีโดนคาง ปีศาจส่งเสียงคำรามและงับลม ความเจ็บปวดบนหัวมันไม่ได้หนักเทียบกับแรงที่ขลุ่ยส่ง แต่ก็ทำให้หัวมันโงนเงนจนชะงักได้พอให้ลูกสมุนบางตัวยั้งเท้า @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ระวังตัวนะ! อย่าโดนค้อนอัสนีของมันเต็ม ๆ! พาชาวบ้านหลบไป!!” หลินหยาตะโกนเสียงดังทั้งที่ปากยังคาบขลุ่ย เธอส่ายร่างเล็กหลบการสวิง ก้าวขาฉวัด ฉวัดขลุ่ยฟาด ตีเข้าจุดอ่อนใต้คาง ใต้ท้องในจังหวะที่มันยกค้อนขึ้น เหงื่อเม็ดเล็กผุดตามไรผม เสียงหอบของเธอกลมกลืนกับเสียงสงคราม แต่ทุกจังหวะนั้นกลับมีระเบียบและความมั่นใจ แม่ค้าที่ชำนาญการต่อรองจิตและเสียงจนกลายเป็นดาบ @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เว่ยจื่อฟูที่ปะทะหัวหน้ามังกรดำอยู่กลางสนามเป็นภาพลมพายุ เธอหมุนหอกฟาดอย่างไร้ปรานี ปลายหอกเฉือนค้อนจนประกายฟ้าระยับ แต่หัวหน้ามังกรดำมีพลังสายฟ้ากลั้นไว้ในซี่โครง ร่างมันสั่นสะเทือนแล้วคอนกริบขึ้น พลันหนึ่งแรงอัดย้อนกลับมาถาโถม เว่ยจื่อฟูถอยก้าวหนึ่งเลือดพุ่งจากริมฝีปากแต่เธอก็ยืนนิ่งแล้วพุ่งเข้าใหม่ มันคือการฟาดฟันที่ต้องแลกชีวิต แต่การเคลื่อนไหวของเธอฉลาดพอที่จะเปิดช่องให้หลินหยาทุ่มเททั้งหมดไปยังกลุ่มลูกสมุน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยาขยับตัวเร็ว ขลุ่ยกลายเป็นท่อนไม้กระบองชั่วคราว แขนเล็กตีจุดต่อจุด ท่อนขาที่เกล็ดหัก ตีสะโพกที่บอบบางจนมันร้องสะท้าน บางตัวที่ยังพ่นประกายฟ้าถูกเถาวัลย์ที่เธอชวนมาจากใต้ทรายพันข้อเท้าเป็นรอยบาด พอเหลือเพียงสองตัวในกลุ่ม พวกมันพยายามประสานจังหวะกับหัวหน้าแต่รอยแตกในแนวสั่งการทำให้การเรียงตัวผิดพลาด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “พวกเจ้านี่ดื้อจริง ๆ นะ!” หลินหยาตะโกนจนเสียงขลุ่ยเธอสั่น เธอทุบก้นค้อนเล็ก ๆ ของขลุ่ยเข้าที่สมองด้านข้างของตัวสุดท้าย มันแผล็บหนึ่งก่อนทำท่าเหมือนจะล้ม แต่ค้อนอัสนีของมันยังหมุนทิ้งกระแสไฟเพ่นพ่าน มาอีกแรงหนึ่งที่ทำให้ดินสั่นและทำให้เว่ยจื่อฟูต้องทิ้งหอกหลบ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ผู้กลับชาติมาเกิดทั้งสามคนหัวใจเต้นระส่ำ แต่พลังรวมกันนั้นไม่ใช่ความบังเอิญมันเป็นความผสานที่เกิดจากการยอมรับบทบาทของกันและกัน @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ในที่สุดมังกรดำพยายามยกค้อนทั้งสองขึ้นเป็นการโจมตีสุดท้าย พลังฟ้าดังระเบิดคลื่น แต่มันช้ากว่าที่เคย เพราะขลุ่ยของหลินหยาดึงเอาจังหวะจากดิน หลินหยากระชากขลุ่ยฟาดเข้ากลางหน้าท้องอีกที เศษเกล็ดกระเด็นออก พลังไฟฟ้ารอบตัวหัวหน้าค่อย ๆ หรี่ลง เหมือนสายไฟที่ถูกปลด การสลายตัวของอาวุธค้อนซึ่งเป็นชิ้นสุดท้ายของการผูกมัดก็เริ่ม ค้อนทั้งคู่สลายเป็นประกายฟ้าร่วงลงเป็นผง เหลือเพียงร่างใหญ่ที่เตรียมจะทรุดลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งมันจบลง @SuYao  @XueXi  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อฝุ่นจางลงเว่ยจื่อฟูยืนก้มมือของนางจับหอกแน่น หอบหนักแต่ยังยืนได้ หลินหยายืดตัวน้ำเหงื่อจากความเหนื่อยล้าปรากฏที่มุมตา แต่ปากเธอยังคงยิ้ม “โอเค…งานวันนี้ก็เกินคาด แต่ข้าคงต้องใช้ขลุ่ยเพิ่มอีกหลายอัน งั้นคืนนี้ข้าคงไปหาซื้อไม้ขลุ่ยใหม่แล้วล่ะ” เสียงแสบ ๆ แต่เต็มไปด้วยความพยุงใจ ทำให้คนรอบข้างยิ้มตามทั้งที่มือยังเปื้อนเลือด สงครามคืนนี้อาจไม่จบลงที่การแพ้ชนะแต่การมีชีวิตอยู่และปกป้องซึ่งกันและกันคือชัยชนะเล็ก ๆ ที่พวกเขายังยึดถือไว้ได้ @SuYao <div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> @XueXi </div><div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><p dir="ltr" style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) <p dir="ltr" style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่<p dir="ltr" style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; color: rgb(69, 38, 31); font-family: system-ui, -apple-system, "Segoe UI", Roboto, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">อื่น ๆ: มาทำเควสแล้วจ้าาา<div style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent;"> </div><div style="">โบนัส: พรสวรรค์ ระดับผู้มีบุญ: x2</div><div style="">ได้รับ  เกล็ดมังกร  15 ชิ้น จึงได้รับเพิ่ม 15 ชิ้น</div></div>

XueXi โพสต์ 2025-10-4 13:51:06

<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 2 เดือน 10 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเซิน เวลา 15.00 - 16.00 น.<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">╰┈➤ พบเจอเว่ยจื่อฟู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องกึกก้องและพายุฝุ่นที่ถูกค้อนอัสนีฟาดกระหน่ำ เสวี่ยซีที่ร่างกายบอบบางถูกลมแรงพัดจนเกือบล้ม เขายกแขนเรียวขึ้นกั้นใบหน้า ผมยาวดำขลับสะบัดพลิ้วไปตามแรงอัสนี แววตาสีอำพันสั่นระริกแต่กลับเต็มไปด้วยประกายดื้อดึง เขารู้ดีว่าตนไม่อาจเผชิญหน้าด้วยพลังหรืออาวุธเช่นเดียวกับหลินหยาหรือเว่ยจื่อฟูได้ ชำเลืองมองซูเหยา  <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แต่สิ่งเดียวที่เขามี…คือความงามที่มักดึงดูดสายตาของทั้งคนและปีศาจ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีก้าวออกมาด้านหน้าอย่างช้า ๆ เสียงหัวใจเต้นดังจนเหมือนจะทะลุอกออกมา ร่างเขาสะท้อนประกายแสงอัสนีพลิ้วไหวชวนพิศวง ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อยราวกับจะยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่คลอเคลียระหว่างความหวาดหวั่นและการยั่วยวน <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เจ้ามังกรน่าเกลียด มองมาที่ข้าเถิด” เขาพึมพำเสียงแผ่วราวสายลม แต่กลับดังชัดเจนในห้วงสมรภูมิ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ดวงตาของปีศาจมังกรดำหนึ่งตัวสะดุดหยุดกับเงาร่างนั้น มันสะบัดค้อนในมือชะงักเล็กน้อย ร่างสูงใหญ่โน้มคอลง จ้องตาไปยังบุรุษที่งดงามจนผิดมนุษย์ ความวาววับในนัยน์ตาสีอำพันของเสวี่ยซีทำให้มันเผลอเผยช่องโหว่ ทิ้งการป้องกันแผ่วเบาเพียงเสี้ยวอึดใจ แต่ก็พอที่หอกของเว่ยจื่อฟูจะแทงทะลุซี่โครงด้านข้าง <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เลือดสีดำทะลักออกมา มังกรคำรามลั่นแต่สายตาก็ยังเหลือบกลับมาที่เสวี่ยซีอีกครั้ง <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ร่างบอบบางนั้นหอบหายใจ สองมือกำกระบี่คู่แน่นจนสั่น เขาพยายามสืบเท้าเข้าไปใกล้อีกนิด แม้จะรู้ว่าหากถูกค้อนอัสนีเพียงครั้งเดียวร่างกายเขาอาจแหลกสลาย แต่เสวี่ยซีกลับไม่ยอมถอย <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาแสร้งเซถลาเล็กน้อย เผยต้นคอขาวนวลราวหิมะสะท้อนประกายฟ้า ทำให้มังกรอีกตนที่กำลังเงื้อค้อนเผลอมองตามราวกับต้องมนต์ สายตานั้นคือสิ่งที่เขาต้องการ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เอาสิ สนใจข้าเพียงผู้เดียว” เสวี่ยซีครางเสียงเบา ท่าทางสั่นสะท้านแต่กลับยิ่งเร้าให้ปีศาจเผลอลดการป้องกันลง <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีแทบหมดแรง หัวเข่าอ่อนทรุดลง เขาพยายามยันกระบี่ทั้งสองข้างกับพื้นเพื่อไม่ให้ล้ม ใบหน้าซีดเผือดและเหงื่อท่วม แต่แววตากลับส่องสว่าง เขารู้ดีว่าบทบาทของตนไม่ใช่การฟาดฟันให้ล้มตาย แต่คือการดึงสายตาให้ศัตรูไขว้เขว จนสหายของเขาได้ลงมือสำเร็จ <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฝุ่นควันยังไม่ทันจางลง มังกรดำอีกตนก็พุ่งตรงมาพร้อมแรงฟาดของค้อนอัสนี เสวี่ยซีสะดุ้งเฮือก สัญชาตญาณกรีดร้องให้ถอย แต่ขากลับแข็งเกร็งอยู่กับที่ เขาเงยหน้ามองดวงตาปีศาจอย่างตรงไปตรงมา แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยแรงเกลียดชังและความหิวกระหายจะกลืนกิน <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ริมฝีปากบางของเสวี่ยซีเผยอยิ้มสั่น ๆ เขาไม่ได้ยิ้มเพราะกล้าหาญ แต่ยิ้มเพื่อดึงดูด มุมปากยกขึ้นน้อย ๆ จนดูคล้ายรอยยิ้มยั่วยวน ร่างบอบบางบิดเอวเล็กน้อย เผยให้เห็นแนวไหล่เรียวใต้ชุดบางที่เปื้อนฝุ่น <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มังกรชะงักไปครู่หนึ่ง เหมือนกำลังตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็น มันกดค้อนลงช้ากว่าที่ควรจะเป็น และนั่นคือช่องโหว่ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เว่ยจื่อฟูที่ปะทะหัวหน้ามังกรดำอยู่กลางสนามเป็นภาพลมพายุ เธอหมุนหอกฟาดอย่างไร้ปรานี ปลายหอกเฉือนค้อนจนประกายฟ้าระยับ แต่หัวหน้ามังกรดำมีพลังสายฟ้ากลั้นไว้ในซี่โครง ร่างมันสั่นสะเทือนแล้วคอนกริบขึ้น พลันหนึ่งแรงอัดย้อนกลับมาถาโถม เว่ยจื่อฟูถอยก้าวหนึ่งเลือดพุ่งจากริมฝีปากแต่เธอก็ยืนนิ่งแล้วพุ่งเข้าใหม่ มันคือการฟาดฟันที่ต้องแลกชีวิต แต่การเคลื่อนไหวของเธอฉลาดพอที่จะเปิดช่องให้หลินหยาทุ่มเททั้งหมดไปยังกลุ่มลูกสมุน <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">  <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ผู้กลับชาติมาเกิดทั้งสามคนหัวใจเต้นระส่ำ แต่พลังรวมกันนั้นไม่ใช่ความบังเอิญมันเป็นความผสานที่เกิดจากการยอมรับบทบาทของกันและกัน <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขารู้สึกว่าร่างกายกำลังอ่อนล้า หัวใจเต้นรัวจนเหมือนจะหลุดออกจากอก แต่ในดวงตากลับยังคงส่องประกายดื้อรั้น <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาเอียงใบหน้าเล็กน้อย มุมตาสีอำพันฉายแววเศร้าอ่อนโยนจนแปลกประหลาด ปีศาจมังกรอีกตนที่กำลังหมายจะพุ่งเข้าใส่พลันชะงักไปเสี้ยวอึดใจราวกับสับสน มันไม่เข้าใจว่าทำไมมนุษย์ผู้ชายที่บอบบางยิ่งกว่าสตรีผู้นี้ ถึงยังยืนนิ่ง ไม่ถอยหนี <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ในที่สุดมังกรดำพยายามยกค้อนทั้งสองขึ้นเป็นการโจมตีสุดท้าย พลังฟ้าดังระเบิดคลื่น แต่มันช้ากว่าที่เคย เพราะขลุ่ยของหลินหยาดึงเอาจังหวะจากดิน หลินหยากระชากขลุ่ยฟาดเข้ากลางหน้าท้องอีกที เศษเกล็ดกระเด็นออก พลังไฟฟ้ารอบตัวหัวหน้าค่อย ๆ หรี่ลง เหมือนสายไฟที่ถูกปลด การสลายตัวของอาวุธค้อนซึ่งเป็นชิ้นสุดท้ายของการผูกมัดก็เริ่ม ค้อนทั้งคู่สลายเป็นประกายฟ้าร่วงลงเป็นผง เหลือเพียงร่างใหญ่ที่เตรียมจะทรุดลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งมันจบลง <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสียงคำรามก้องลั่นของหัวหน้ามังกรดำทำให้พื้นสั่นสะเทือน มันกวัดแกว่งค้อนอัสนีคู่ด้วยแรงมหาศาล สายฟ้าสาดใส่ทุกทิศทาง <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซีถูกแรงระเบิดกระแทกจนกระเด็นล้มลงไปกับพื้น หินคมบาดผิวขาวจนเลือดซึม เขาครางเบา ๆ แต่กัดฟันยันตัวลุกขึ้น ร่างสั่นเทา แต่ใบหน้าอ่อนงามยังเปื้อนรอยยิ้มบาง ๆ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ถ้าเจ้าอยากได้ข้า ก็มองแค่ข้าสิ” เขาพึมพำเบา เสียงนั้นแทบไม่ต่างจากการกระซิบกับสายลม <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาก้าวไปข้างหน้า แม้ทุกก้าวเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความกลัว แต่สายตากลับไม่หลบเลี่ยง เสวี่ยซีใช้ร่างบอบบางของตนเองเป็นเหยื่อล่อ แววตาสีอำพันเต็มไปด้วยประกายเร้าใจ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวหน้ามังกรดำคำรามลั่น หันเหความสนใจไปยังเขาเพียงผู้เดียว <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @LinYa <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์ @SuYao <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เมื่อร่างสุดท้ายของปีศาจมังกรดำล้มลงพร้อมเสียงคำรามสุดท้ายที่แผ่วหายไปในสายลม สนามรบก็เงียบลงอย่างน่าสะพรึง ความสั่นสะเทือนที่ทำให้พื้นทรายไหวสิ้นสุดลง ทิ้งไว้เพียงกลิ่นคาวเลือดและควันไหม้ที่ลอยคลุ้งอยู่ทั่วบรรยากาศ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยซียืนนิ่งกลางฝุ่น ร่างบอบบางสั่นสะท้านจากแรงอ่อนล้า กระบี่คู่ในมือเขาหลุดร่วงลงไปกับพื้นทรายอย่างไร้เรี่ยวแรง เสียงโลหะกระทบพื้นเบา ๆ แต่กลับชัดเจนราวกับเสียงระฆังบอกการสิ้นสุดของการต่อสู้ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ลมหายใจของเขาไม่เป็นจังหวะ แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงถี่จัด ใบหน้าขาวซีดไปเล็กน้อย เหงื่อไหลเป็นสายปนกับคราบฝุ่นและเลือดเล็กน้อยที่มุมแก้ม แต่ในดวงตาสีอำพันยังคงมีแววประกาย แม้มันสั่นไหว แต่ก็เต็มไปด้วยความดื้อรั้นที่ไม่ยอมดับ <a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:dungeon&do=dungeon_fight&battle_id=204" style="text-decoration-line: none;"><span style="color: rgb(17, 85, 204); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; text-decoration-line: underline; text-decoration-skip-ink: none; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ผลการประลอง </a> <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป เว่ย จื่อฟู <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> @Watcher @LinYa @SuYao

หน้า: [1] 2

The Myth of Han's Archiver

[เมืองตุนหวง]