[ตลาดตะวันออก]

Watcher โพสต์ 2024-7-12 21:16:03

Ximenqing โพสต์ 2024-7-12 22:02:55

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย zhoujin เมื่อ 2024-7-12 22:58

"อ่ะ เมืองใหญ่นี่มันช่างคึกคักจริงๆ นะ อาอี้ อาเอ้อร์" โจวจิน หลังจากที่ได้ออกจากบ้างก็ทำตัว ลั๊นล๊า เดินไปนู้นนี่ นั่น

"อ่ะ พี่สาว ขายอะไรเหรอ อ่อ ซาลาเปาเหรอ จัดมา 3 เข่งเลยพี่สาว" โจวจิน กล่าวทักทายพลางซื้อสินค้า (อิงจากราคาตลาด 9 อีแปะต่อเข่ง 27 อีเเปะ)

"อาอี้ อาเอ้อร์ เดินทางมาเหนื่อยๆกินซาลาเปาไส้เเน่นที่พี่สาวคนสวยทำขึ้นมาซิ" โจวจิน ยื่นเข่งซาลาเปาให้ทางอาอี้ กับ อาเอ้อร์ที่วิ่งตามมา

"นายน้อยขอรับ อยากวิ่งซิขอรับ พวกผมลากรถมาตามมานะ ไม่ทัน อ่ะ ซาลาเปาเหรอครับ งั่มๆ" อาอี้กับ อาเอ้อร์ที่วิ่งตามมาก็ รับซาลาเปาไปกิน

"ว่าไปพี่สาวชื่ออะไรเหรอ" โจวจินกล่าวถาม

"เจียง หวั่งจุน จ้าพ่อหนุ่ม ถ้าเจ้าหิวมาได้่เสมอเลยนะเจ้านี่ปากหวานจริงๆ" แม่ค้าสาว กล่าวตอบพ่อหนุ่มโจว

"ข้าโจวจิน บุคคลที่จะเป็นพ่อค้าใหญ่ ยินดีที่ได้รู้จักนะขอรับ แม่นางหวัง" โจวจินกล่าวตอบ

"นะ นายน้อยครับบ" อาอี้กับอาเอ้อร์ หน้าซีด ในขณะที่แม่นางหวังมองหน้าพ่อหนุ่มโจวแปลกๆ

ในขณะนั้นเอง

"พ่อหนุ่มการเรียกชื่อคนอื่นแบบนั้นมันเสียมารยาทนะ ถ้ายังเป็นคนที่ไม่รู้จัก" บุรุษผมขาวยาวสลวยมีกระบี่ห้อยที่เอว ค่อยๆเดินเข้ามาเตือน

"เจ้ามาใหม่ซินะข้าไม่เคยเห็นหน้าเลย ข้า โหรว ซางเมิ่ง ขอเตือนเจ้าควรศึกษาบางเรื่องมากกว่านี้" ชายหนุ่มกล่าวเตือนโจวจินด้วยสีหน้ายิ้มๆ

โจวจินสังเกตุไปที่หน้าตาของชายหนุ่มสังเกตุเห็นว่าผู้มาไม่ได้มีเจตนาร้ายแค่มาเตือนเฉยๆ

"พี่โหรว แม่นางเจียง ข้าขออภัยในความผิดพลาด แม่นางเจียงข้าขอลงโทษด้วยการซื้อซาลาเปาเพิ่มอีก 1 เข่ง พี่โหรว ข้าขอขอบคุณที่ท่านมาเตือนข้า ตอนนี้เที่ยงวันแล้ว ท่านน่าจะหิวข้าขอเป็นประธานเลี้ยงซาลาเปาท่านมื้อนึงละกันขอรับ" โจวจิน กลายขอโทษแม่นางและ พี่ผมขาว

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ มาอุดหนุนร้่านข้าบ่อยๆก็พอ" แม่นางเจียงกล่าวตอบ

"ไม่เป็นไรพ่อหนุ่ม ระวังไว้หน่อยละกัน บางคนก็ไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตาหรอกนะ" ชายหนุ่มเสยผม พลางรับซาลาเปามากิน

"ว่าไปถ้าพี่โหรวมีเวลาว่างรบกวนช่วยแนะนำสิ่งทื่ข้าควรรู้หน่อยได้ไหมขอรับ" โจวจินเห็นชายหนุ่มท่าทางเป็นขาใหญ่ในเมืองนี้จึงขอคำแนะนำจากชายหนุ่ม

"หือ เจ้านี่ทำดีหวังผลจริงๆ แต่เอาเถอะถือเป็นค่าซาลาเปา ข้าจะแนะนำเจ้าเอง " พี่โหรว กินซาลาเปาได้ลูกนึงก็หยิบน้ำขึ้นมาดื่มก่อนที่จะเล่ายาว

"อันดับแรกเรื่องชื่อ

ชื่อรอง ใช้เรียกกันอย่างกว้างขวาง
ชื่อทางการ เป็นชื่อที่ใช้ในงานทางการ งานพิธี เอกสาร บันทึก ในมุมข้า ชื่อทางการเรียกตอนสนิทก็ไม่นับว่าเเปลก
ที่สำคัญ เราไม่ควรเรียกชื่อคนที่เจอครั้งแรกถูกไหม เจ้าควรแทนตัวด้วยสกุลเขามากกว่า เช่น แม่นางเจียงที่เจ้าเรียกถูกแล้ว

" พี่โหรวกล่าวยาว

"ข้าพูดยาวขนาดนี้ขอเริ่มแห้งแล้วเนี่ย" พี่โหรวพูดเปรยๆ

"ถ้ามีโอกาสข้าขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารพี่โหรว ซักมื้อ" โจวจินพอจับจังหวะได้เลยพูดสวนกลับไป (คิดในใจ ร้านบะหมี่น่าสนใจอยู่นะ)

"เจ้านี่เป็นงานจริงๆ" พี่โหรวตบเข่าและหัวเราะ

"ได้งั้นข้าจะแนะนำต่อ แม่นางเจียงข้าขอใช้เตาเจ้าหน่อยนะ คุณชายโจวโปรดลองรับนี่ไป" พี่โหรวส่งข้าวสาลีให้

"เจ้่าลองไปหุงข้าวดูซิ จำไว้นะ เจ้าจะหุงข้าวได้ เจ้าต้องมีเตาไฟ มีน้ำ มีหม้อเข้าใจนะ" พี่โหรวกล่าวสำทับ

"ข้าพอเข้าใจน่า ข้าหุงข้าวเป็น" โจวจินกล่าวก่อนที่จะรับข้าวไปหุง (Craft suscess full เถอะ!)

"ดีมาก เจ้าทำได้ดี ถ้ามีอะไรสงสัยอีก ก็ถามมาได้ตอนนี้ข้าว่าง แต่หลังจากนี้ข้าไม่รับประกันความว่างนะ" พี๋โหรวกล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆ ก่อนที่จะเตรียมเดินจากไป

"ขอบคุณมากครับ อ่ะ ข้าขอปรึกษากระเป๋าข้าตอนนี้ใบเล็กเกินไปข้าอยากได้ของที่ใหญ่กว่านี้ท่านพอจะแนะนำได้ไหม" โจวจินกล่าวถามต่อ

"เจ้าถามถูกคนแล้ว

นี่กระเป๋าสำหรับพ่อค้า บรรทุกหนัก บรรทุกได้ทุกอย่าง สนนราคาตามขนาด!

กระเป๋าขนาดเล็ก ใบล่ะ 8 ตำลึงทอง
กระเป๋าขนาดกลาง ใบล่ะ 12 ตำลึงทอง
กระเป๋าขนาดใหญ่ ใบล่ะ 20 ตำลึงทอง

เจ้าสนใจไหมล่ะ" พี่โหรวกล่าวยาวพลางขายกระเป๋า

"สนใจมากๆเลย ข้าขอซื้อกระเป๋าขนาดใหญ่ 20 ตำลึงทอง ส่วนที่กระเป๋าส่วนที่เหลือ.... ถ้าข้ามีเงินมากกว่านี้ข้าจะมาซื้อ" โจวจินดีดลูกคิดในหัว พลางคำนวน ตอนนี้เขามี กระเป๋าเล็ก 1 กลาง 1 ถ้าซื้อใหญ่ 1 ก็สามารถจัดสัดส่วนสินค้าได้แล้ว

"ได้เลยน้องชาย" ชายหนุ่ม ยื่นกระเป๋าให้่โจวจินพลางรับเงิน

"ไว้เจอกันใหม่" ชายหนุ่มโบกมือลาก่อนที่จะเดินจากไป

-------------------------------------
สนนราคา
กระเป๋า 20 รวม ภาษี 1 = 21 ตำลึงทอง
ซาลาเปา 4 เข่ง 9 อีเเป๊ะ = 36 ภาษี 1.8 ปัดขึ้นรวม 38 อีเเปะ
รวมโอนให้แอด 2 รอบ

รางวัล: +50 พลังใจ , +5 ตำลึงทอง , +200 อีแปะ , +25 EXPกระเป๋าขนาดกลาง 1 ใบ , ห่ออาหารยังชีพ(50) 1 ห่อ (เก็บไว้เปิดใช้ยามฉุกเฉิน)

@Admin แจ้งเปิดใช้่พรสวรรค์ ลาภลอย มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-7-13 10:16:00

LuBairan โพสต์ 2024-7-13 21:42:11

Longyue โพสต์ 2024-7-17 17:26:07

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-7-17 17:27 <div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
margin: auto;
width: 1000px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
margin: auto;
width: 850px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
 
<div id="boxhuan02">
<center>
</center>
<img width="500" _height="500" src="https://i.imgur.com/7grM4yF.jpeg" border="0" alt="">
 

<center>
LONGYUE
</center>

 

<div align="left">



‘ทู่ทู่’ คือ ชื่อเล่นของข้า

 
 

ท่านอาสือจิ้ง เสนาธิการทางการทหารของท่านพ่อ กล่าวว่าชื่อ หลงเยวี่ย เรียกยากเกินไปอีกทั้งไม่ชินปาก ใคร่จะหาชื่อธรรมดารับขวัญหลานสาวสักนาม เขาเป็นผู้มีความรู้เคยเข้าร่วมการสอบคัดเลือกขุนนาง ซ้ำยังเป็นบัณฑิตมีอาจารย์ ใครเลยจะคาดคิดว่าเขาจะเรียกข้า ทู่ทู่ (กระต่ายน้อย) ช่างดูมีสง่าราศียิ่งนัก
 
 

ข้าเป็น กระต่ายน้อย จวบจนอายุเจ็ดขวบ
 
 

จนเมื่อข้าเริ่มจับกระบี่ ฝึกวิชายุทธ์ เฉกเช่นเด็กหนุ่มรุ่นเยาว์ในสกุล ยอมรับกฎของสกุลฝั่งบุรุษ ยินดีให้ลงโทษข้าด้วยโทษเดียวกับกฎกองทัพ ด้วยความมุ่งมั่นของข้า ผู้คนก็เลิกเรียกขานข้าเช่นเดิม
 
 

ท่านอาสือจิ้งที่รอดจากสงครามในวัยโรยรา กลับมาเยี่ยมข้าในฤดูใบไม้ร่วงปีที่ข้าครบสิบสองปี ดวงตาของข้ามิได้ใสกระจ่างด้วยความสุขดังเก่า ร่างกายที่เคยบอบบางบัดนี้กลับมีเค้าโครงที่เหมาะกับเสื้อเกราะมากกว่าผ้าต่วนอันเปราะบาง
 
 

เวลานั้นเขามิอาจกล่าวคำว่า ทู่ทู่ ออกมาได้
 
 

ท่านอาสือจิ้งมีดวงตาร้าวราน “ข้ากล่าวผิดไป บุตรของพยัคฆ์จะกลายเป็นกระต่ายได้อย่างไร”
 
 

กระต่ายและพยัคฆ์แท้จริงต่างกันเพียงอักษรตัวเดียว
 
 

นับแต่นั้น ทู่ทู่ ที่มาจาก อวี้ทู่ (กระต่ายหยก) ของข้า ก็กลายเป็น หวูถู (เทพเจ้าเสือ)
 
 

‘ถูถู่’ คือ ชื่อเล่นของข้า
 
 
<center>
—----
</center>
 
 

<center>
CHAPTER 2
</center>

</center>
 
 

วันที่สิบหกเดือนเจ็ดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
 
 

เมฆสีขาวส่องประกายระยิบระยับราวกับไข่มุกส่องแสงกลางมหานทีสีคราม รถม้าคันงามสลักลวดลายเมฆมงคลวิ่งตัดผ่านป่าเขียวครึ้มแล้วตัดเข้าสู่ท้องนายาวไกลสุดลูกหูลูกตา ปลายทางของถนนตัดผ่านเรือกสวนไร่นาเหล่านี้คือประตูเมืองสีดินดาน กำแพงสูงสีขาวขุ่นทอดยาวไกลออกไปด้านข้างแบ่งแยกด้านในและนอกเมืองอย่างชัดเจน
 
 

หลงเยวี่ยกึ่งนั่งกึ่งเอนอยู่ในรถม้ามาตลอดหลายวัน พาลเบื่อหน่ายยากจะหักห้ามใจ
 
 

ม้าอ้วนตัวพ่วงพีแล่นผ่านประตูเมืองอย่างเชื่องช้า “เร่งให้เร็วกว่านี้หน่อย” แว่วเสียงหวานดังมาจากข้างใน คนฟังทราบในทันทีว่า หญิงผู้นี้พร้อมจะกระโดดออกมากุมบังเหียน หากบ่าวรับใช้มิสนองดั่งใจนาง เพียงแต่เวลานี้ในตัวเมืองฉางอันอุ่นหนาฟ้าคั่งไปด้วยผู้คน รถม้าคันใหญ่ย่อมไม่สะดวกแก่การเดินทาง
 
 

“เรียนนายหญิงด้านหน้ามีขบวนคาราวานจากต่างแดนขอรับ”
 
 

คำว่า ต่างแดน เรียกความสนใจจากนางได้มากทีเดียว
 
 

หลงเยวี่ยลูบไล้จี้ไม้สลักอักษรมงคลล้อมรอบด้วยหมู่ดาวของลัทธิเต๋า สิ่งนี้คือเครื่องรางมงคล…หลงเยวี่ยนับถือเต๋าเพียงผิวเผินหากนางอ่อนไหวกับความงดงามของจี้ชิ้นนี้ยิ่งนัก นัยน์ตาเรียวงามยกขึ้นเล็กน้อย
 
 

“นำรถไปฝากไว้ที่โรงเตี๊ยม ข้าจะลองไปชมคาราวานเสียหน่อย”
 
 

กล่าวจบบริวารก็ตระเตรียมสถานที่ประคองนางลงจากรถม้า อันที่จริงความสูงระดับนี้สำหรับผู้ฝึกไม่ใช่ปัญหา เพียงแต่เหม่ยเหรินผู้หนึ่งเช่นนางจะเก่งกล้าสามารถถึงเพียงนั้นได้อย่างไร หญิงรับใช้นาม จือซิน ประคองมือเนียนผ่องลงจากรถม้า
 
 

ทว่ายามสัมผัสลงบนฝ่ามือบาง กลับรู้สึกได้ถึงปุ่มไตแข็งๆ และริ้วรอยบาดแผลที่ซ่อนอยู่
 
 

เสียงเจื้อยแจ้วดังมาจากทางด้านหนึ่ง บริเวณนั้นมีชายหนุ่มเส้นผมสีขาวยืนอยู่ด้านหน้ากลุ่มคน แม้เส้นเกศาจะกลายเป็นสีขาว หากแต่ใบหน้ากลับอ่อนเยาว์ ดูแล้วอายุเพียงยี่สิบห้ายี่สิบหกปีเท่านั้น
 
 

“ในแผ่นดินต้าฮั่นแต่ไรมาใส่ใจเรื่องมารยาทเป็นที่สุด…ขอควรจดจำหลักเมื่อครั้งแรกพบมีไม่มาก”
 
 

“ข้อแรก ชื่อรอง คือชื่อสำหรับบุรุษเมื่อก้าวเข้าสู่วัยหนุ่ม ในแวดวงสังคมหากผู้ใดมีชื่อรองตามมารยาทแล้ว ควรเรียกขานคนผู้นั้นด้วยชื่อรอง…”
 
 

จือซินเหลือบสายตามองขบวนนักเดินทางโดยผิวเผินก็เอ่ยด้วยเสียงไม่ดังมาก “เป็นเพียงขบวนนักเดินทางต่างแดนธรรมดาเจ้าค่ะ ผู้ที่อยู่ด้านหน้าขบวนนักเดินทางคือ ผู้สอน ขนบธรรมเนียบของชาวฮั่น”
 
 

หลงเยวี่ยขมวดคิ้ว “หากสั่งสอนชาวฮั่นด้วยกันก็คงจะแปลกตาแล้ว”
 
 

“ข้อสอง ชื่อทางการ คือนามที่มงคลที่ตั้งเมื่อแรกเกิด ยามลงบันทึกจด จดงานพิธีการจะใช้ชื่อทางการบันทึกลงไป หากนามเรียกขานและนามบันทึกระบุไม่ตรงกันก็อย่าได้ตระหนกตกใจไป หากสงสัยก็เพียงสอบถามให้แน่ชัด”
 
 

“ข้อสาม -เอ๋อห์ คือนามเรียกขานผู้เยาว์ด้วยความเอ็นดู อย่างเช่น…แม่นางผู้นั้น…ไม่ทราบว่าเจ้ามีนามว่าอย่างไร” บุรุษผู้นั้นผายมือมาที่หลงเยวี่ย นัยน์ตาดำขำมองไปรอบด้าน นึกชมชอบวิธีการสั่งสอนรูปแบบให้ทดลองทำนี้อยู่บ้าง หากพูดไปเปล่าบุรุษหัวขาวผู้นี้หันหลังก็คงลืมสิ้นแล้ว
 
 

เมื่อใจสนับสนุนริมฝีปากจึงเอ่ยบอกไปโดยไม่ตะขิดตะขวงใจ “ตวนเยวี่ย” 
 
 

“ท่านผู้อาวุโส โปรดลองเรียกชื่อนางตามที่ข้าสอนเมื่อสักครู่”
 
 

“ตวนเอ๋อห์…?” เสียงแหบพร่าฟังดูน่าขัดหูเหลือเกิน
 
 

“ผิดแล้ว ตวนคือแซ่ของนาง…ท่านควรเรียกนางว่าเยวี่ยเอ๋อร์ แม้ตามหลักการแล้วท่านใช้คำว่า -เอ๋อห์ เรียกผู้เยาว์ที่ท่านเอ็นดูได้ หากแต่ยามที่พบกันครั้งแรกไม่ควรเรียกชื่ออีกฝ่ายตรงๆ ไม่ควรก็ไม่ควรเรียกขานเช่นนั้น ฉะนั้นเวลานี้ คำเรียกที่ถูกต้องคือ ‘แม่นางตวน’”
 
 

ชายหนุ่มโค้งศีรษะลงเล็กน้อย “หากเป็นชายเยี่ยงข้า ก็เรียก ‘คุณชายโหรว’ เป็นดังนี้จึงเรียกว่าให้เกียรติกัน”
 
 

“ชาวฉางอันมีธรรมเนียมนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ข้างกลับตอบขึ้นมาแทน
 
 

“ตั้งแต่มีการประกาศคัดเลือกหญิงงามเข้าวังนั่นแหละ พอมีหญิงงามเข้าเมืองหลวงคนสัญจรก็พลอยมากขึ้นไปด้วย จะซื้อก็ง่ายจะขายก็ดี บ้านเมืองสุขสำราญมีเงินทองอู่ฟู่เช่นนี้ พ่อค้าต่างแดนคนสัญจรที่ไหนก็ชอบ พอมีคนมากเข้าก็เกิดเรื่องทะเลาะวิวาท ไอ้จะเขม่นกันเรื่องใหญ่โตก็ไม่มีใครจะตะขิดตะขวงใจหรอก ดันมาทะเลาะกันเพราะเรียกขานชื่อตัวผิด ดีที่ท่านโหรวซางเมิ่งมีสายตามองการณ์ไกล อบรมสั่งสอนคนสัญจรไปมาที่นี่ นอกจากจะสั่งสอนวิธีเรียกขานแล้ว ยังไมีการแสดงวิธีหุงข้าวด้วย เจ้าลองไปดูสิ หากทำแล้วยังมีกระเป๋าเก็บสัมภาระรูปแบบใหม่ที่จัดขายอยู่ ท่านโหรวมีน้ำใจ แม่นางก็อุดหนุนสักหน่อยเถอะนะ…ไปเร็ว”
 
 

กล่าวแล้วนางก็เร่งไปที่แถวด้านหน้า
 
 

“ท่านโหรวผู้นี้มีหัวใจที่น่าเคารพจริงๆ”
 
 

เอ่ยพลางขยับร่างแบบบางไปที่เตาด้านหนึ่งของบริเวณแผงนั้น โหรวซางเมิ่งแนะนำวิธีการหุงข้าวจากข้าวสาลี ในแผงมีจุดวางเมล็ดข้าวและเตาที่กำลังแดงฉาน
 
 

แม้จะไม่น่าอภิรมย์นักนางก็ยินดีเข้าร่วม “เข้าร่วมก็ไม่เสียหาย”
 
 

หลงเยวี่ยหุงข้าวอย่างงกเงิ่น เห็นถึงความไม่ชำนาญการ คิ้วเรียวบางขมวดมุ่น “เหตุใดสตรีเช่นข้าไยต้องมาทำงานเช่นนี้”
 
 
<center>
—----
</center>
 
 

แผงการค้าของโหรวเมิ่งซางดุจดั่งห้วงบุปผชาติอันน่าอัศจรรย์ ชายผมขาวสอนธรรมเนียมฮั่นแล้วได้รับการชื่นชมอย่างล้นหลาม อีกทั้งในแผงยังมีการสอนหุงหาอาหารรวมถึงกระเป๋าพิเศษ ในความลึกล้ำดำมืดของโลกใบนี้ใช่ว่านางจะไม่เคยได้ยิน ปีศาจสารพันที่น่าหวั่นเกรง ความแปลกประหลาดต่างๆ หนึ่งในนั้นคงจะเป็นเรื่องของ กระเป๋าสัมภาระ กระมัง
 
 

แผงกลางตลาดห้างร้านธรรมดาเช่นนี้กลับมีขายด้วยหรือ?
 
 

“น่าเสียดายที่รอบนี้ไม่ใช่ แหวนดาราจรัส นะ หากเป็นแหวนนั่นละก็อย่าว่าแต่สัมภาระกระจ้อยร่อยเหล่านี้เลย มีแต่สิ่งมีชีวิตเท่านั้ยแหละที่เก็บไม่ได้”
 
 

“กล่าวเรื่องเกินจริงไม่รู้ความ เมืองหลวงเต็มไปด้วยเรื่องเหลวไหลละเมอเพ้อพกเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เฮ้อ…แหวนดาราจรัสอันใดกัน”
 
 

จือซินก้มหน้าต่ำ สีหน้าไม่เชื่อเช่นกัน “แหวนดาราจรัสเพียงปรากฏในบันทึกเก่าแก่ จะมีในท้องตลาดเช่นนี้ก็แปลกจริงๆ เพียงแต่โลกนี้เรื่องที่น่าแปลกใจก็ใช่จะไม่มีนะเจ้าคะ”
 
 

“หรือเจ้าก็คิดว่าโหรวซางเมิ่งเป็นเซียนน่ะ?”
 
 

หลงเยวี่ยหมายใจจะสนับสนุนสินค้าเพื่อเป็นกำลังใจให้โหรวซางเมิ่ง นางเอ่ยกับจือซิน “ซื้อมาให้หมดนั่นล่ะ”
 
 
<center>
—----
</center>
 
 
<center>
รางวัล: +50 พลังใจ , +5 ตำลึงทอง , +200 อีแปะ , +25 EXP
กระเป๋าขนาดกลาง 1 ใบ , ห่ออาหารยังชีพ(50) 1 ห่อ (เก็บไว้เปิดใช้ยามฉุกเฉิน)
 
 
ซื้อกระเป๋า: กระเป๋าขนาดเล็ก (ขยายช่อง 10 ช่อง) 8 ตำลึงทอง - โควต้าคนละ 2 ใบ 
กระเป๋าขนาดกลาง (ขยายช่อง 36 ช่อง) 12 ตำลึงทอง - โควต้าคนละ 1 ใบ 
กระเป๋าขนาดใหญ่ (ขยายช่อง 50 ช่อง) 20 ตำลึงทอง - โควต้าคนละ 1 ใบ 
รวม 48 ตำลึงทอง - จ่ายแล้วค้าบบบบ
@Admin
</center>
 
 


</center>
</div>
</div>

FuMi โพสต์ 2024-7-18 00:15:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย FuMi เมื่อ 2024-7-18 00:44 <style>

#boxbirdcenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0C7ZnDN.png");
}
</style>

<style>
#boxBR0LE {
width: 650px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/1VhFLiD.png");}
</style>

<div id="boxbirdcenter">
<div align="center">

 

<div id="boxBR0LE"> <img src="https://i.imgur.com/n1kHYih.png" width="358" _height="258" border="0"> พานพบอีกคราท่ามกลางผู้คน -4- <img src="https://i.imgur.com/bjHCPe9.png" width="499" _height="57" border="0"> <div align="left"> 
            “ ซานเฉาเจี่ย(คุณหนูสาม) ร้านอาภรณ์อยู่ทางด้านนี้เจ้าค่ะ!! ”            “ เฉียวฮุ่ยรอข้าด้วย อยู่กลางถนนอย่าได้วิ่งวุ่นวายจะเผลอชนผู้คนเข้า ”            สิ่งที่ผู้เอ่ยคำไม่ทันคาดคิดนั่นคือประโยคเตือนสาวใช้นั้นไร้ผลกับตัวนาง จะทางซ้ายรึขวาด้วยเหตุผลบางประการมีแต่คนเดินเข้ามาจะชนนางอยู่เรื่อย!! ท้องถนนกลางย่านการค้านครหลวงกองคาราวานและร้านรวงดึงดูดมวลชน เสียงประชันขันต่อรองราคา กลิ่นของขนมแป้งทอดขึ้นจากน้ำมันใหม่ๆ ชาวบ้านพาลูกเด็กเล็กแดงไปซื้อซานจาเชื่อมทิศซ้ายทิศขวาแน่นขนันจนแทบไม่มีที่ให้หยั่งขาเดิน            ในรถม้ามีร่างดรุณีสวมหน้ากากทองฝูมี่ตลอดหนึ่งปีเก็บตัวอยู่แต่ในจวนซ่างกวน ออกมาพบกองทัพคนเช่นนี้ค่อนข้างหน้ามืดตาลายอยุ่บ้าง ช่วงที่ยืนรออยู่นั้นผู้คุ้มกันคนสนิทของท่านแม่ ‘เยี่ยชิงถี’ ก็ตรงเข้ามาหาพวกนางสองนายบ่าว             “ ด้านหน้ามีคณะละครเร่เปิดการแสดงเดินเส้นทางหลักเกรงจะล่าช้า คุณหนูเชิญท่านทางนี้ ”            อดีตองค์รักษ์หนุ่มได้รับคำสั่งโดยตรงจากซ่างกวนฟูเหรินเร่งเดินทางจากลั่วหยางตามทั้งสองมาที่ฉางอัน เบื้องต้นเขาบอกกล่าวต่อคุณชายใหญ่ว่าตนอาสาคุ้มกันภัยให้ผู้ที่มิได้ฝึกยุทธอย่างคุณหนูสาม แม่จุดประสงค์แท้จริงคือคำสั่งลับคอยจับตาดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด สานส์จากฟูเหรินถูกส่งมอบด้านในนั้นมีทั้งคำสั่งรวมถึงคำกับชับส่งต่อธิดาคนเล็ก ไม่ว่าอย่างไรต้องส่งนางเข้าวังโดยสวัสดิภาพ            ฝั่งคุณชายใหญ่กลับไม่เห็นด้วย ทางนั้นต้องการยื้อเวลาส่งมอบคนให้นานที่สุด            คราวนี้ก็ยกขึ้นมาว่ามีของบางชนิดต้องเตรียมพร้อม ให้ผู้เป็นน้องได้เลือกเครื่องใช้ส่วนตัวติดไปด้วยจะได้ลดความลำบาก เป็นเหตุให้รถม้าตรักูลซ่างกวนค้างเติ่งอยู่ท่ามกลางคลื่นมวลชนมาสักพักใหญ่ๆ                       เยี่ยชิงถีพื้นเพเป็นชาวฉางอันรู้ลู่ทางเป็นอย่างดีเสมือนเส้นบนฝ่ามือตน เขาพาคุณหนูลัดทางไปด้านหลังผ่านถนนสายรอง ตัดเข้าร้านอาภรณ์ขึ้นชื่อในย่านถนนสิบลี้หลังสั่งตัดชุดลำลองคุณภาพดี ฝูมี่ปรายสายตามอง เครื่องประดับเรียบๆ คุณภาพดีพกพาสะดวกจำนวนหนึ่ง รวมไปจนถึงเครื่องแป้งประทินโฉมชุดใหม่อีกหลายตลับ.. ทั้งหมดนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อตัวนางใช้เอง            ‘บิดาเจ้าเถรตรงเกินไป.. เจ้าต้องรู้จักเป็นฝ่ายผูกมิตรกับผู้ที่ทำงานในวัง อย่าได้เพิกเฉยเหล่าหนี่ว์กวน ในคราวคับขันจวนตัวอาจมีสักคนที่หยิบยื่นฟืนในคืนหนาว’ ทั้งหมดถูกเตรียมการตามคำกำชับของมารดา อนาคตจะได้ใช้รึไม่อย่างไรมีของไว้ย่อมอุ่นใจกว่า            สตรีอาภรณ์สีมุกพลิ้วกายจากร้านรวงมีชื่อทั้งสามฝั่งถนนยามนางขยับกายแว่วเสียงหยกพกกระทบกันเป็นทำนองรื่นหู ด้วยบรรยากาศมีชีวิตชีวาเฉพาะตัวต่อให้ซ่อนใบหน้าอยู่ใต้หมวกไผ่ผ้าคลุมไม่ว่าไปที่ใดผู้คนสามในสี่ล้วนเหลียวมองอย่างสนอกสนใจ             ตามคำแนะนำของพี่ชายใหญ่ฝูมี่ไปที่ร้านหลอมทองใช้ทุนรอนที่มีแตกออกเป็นใบไม้ทองคำเล็กๆ จำนวนหนึ่งพกใส่ถุงแพรติดตัวเอาไว้ เงินตำลึงก้อนใหญ่นอกจากใช้ยากแล้วยังล่อตาผู้ละโมบ นางคุ้นชินกับการใช้สิ่งนี้ตกรางวัลบ่าวในจวนอยู่แล้วจึงทำจนเป็นวิสัย            “ ทุกท่านเบื่อหน่ายรึไม่? จะไปไหนแต่ละหนต้องคอยหอบข้าวของพะรุงพะรัง? จะหยิบจับใช้จ่ายต้องรื้อหาไม่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยในชีวิต วันนี้เพื่อเติมเต็มความต้องการของเหล่านักเดินทางและผู้รักในชีวิตแสนสะดวกสะบาย กิจการของเราขอแนะนำกระเป๋าเดินทาง!! ”             ระหว่างทางออกจากร้านทองเฉียวฮุ่ยได้ยินเสียงโฆษณาชวนเชื่อก็รีบสะกิดคุณหนูของนาง ผู้คนเริ่มเข้าไปมุงอยุ่ที่แผงของพ่อค้าคาราวานผมขาวทีละสามสี่กลุ่ม เจ้าของเนตรกวางคู่หวานเห็นว่าตนหมดธุระแล้วผ่อนคลายบ้างก็ไม่แย่จึงโดนกึ่งดึงกึ่งดันเข้าไปยืนอยุ่แถวหน้าฟังการนำเสนอสินค้าด้วย            “ สิ่งใดคือกระเป๋าเดินทาง? อะฮ้า!! แม่นางน้อยท่านเข้ามาดูใหล้ๆ นี่คือช่องเก็บของที่สามารถบรรจุปิ่นได้นับสิบโดยไม่กินพื้นที่กล่องเก็บเครื่องประดับ ระหว่างนั้นเจ้านี่ยังพกพาอาภรณ์ตัวโปรดไว้เปลี่ยนระหว่างทอ่งเที่ยวได้ด้วยนะ พูดแล้วคงไม่เห็นภาพเแน่ๆ เอาล่ะข้าจะสาธิตให้ดูว่ามันทำงานยังไง… ”            พ่อค้าหนุ่มทว่าผมหงอกก่อนวัยอันควรเริ่มหยิบข้าวของบนโต๊ะนับร้อยชิ้นเรียงเข้าไปด้านในกระเป่า น่าอัศจรรย์ที่มันดูเป็นแค่กระเป๋าหนังธรรมดาแต่กลับสามารถเก็บเอาวัสดุอุปกรณ์น้อยใหญ่เข้าไปได้จนหมด ร่างเน่งน้อยยกมือแตะแก้มตนเองพอลองคิดว่าจะนำสิ่งนี้พกยาสมุนไพรนับร้อยของตนเข้าวัง… เอาล่ะ คราวนี้นางเริ่มสนใจขึ้นมาแล้ว            “ ท่านพ่อค้ามีใบที่ใหญ่กว่านี้อีกรึไม่ ข้าต้องการกระเป๋ากันความร้อนและความชื้น.. หากความจุมากยิ่งดี”             ฝูมี่มองป้ายตัวโตพาดเหนือแฝง ‘คาราวานสกุลโหรว’ พ่อค้าเสนอขายได้อย่างมีอรรถรสเชื่อว่าอนาคตใกลแน่นอน นางวางถุงแพรที่มีเสียงหนักอึ้งลงไปบ่งบอกให้รู้ว่าหากมีของถูกใจตนตนจ่ายไหว            “ คุณหนูท่านตาแหลมนัก! กระเป่าต้นแบบของพวกเราสามารถกันน้ำกันชิ้นได้ แม้ไม่ถึงกับต้านไฟทว่าสามารถทนความร้อนของแสงตะวันได้แน่นอน ทางนี้คือตัวอย่างของกระเป๋าสัมภาระ ใหญ่ กลาง เล็ก.. หากว่าท่านต้องการความจุที่มากกว่านี้เกรงว่าคงมีแต่… ”            “ แหวนดาราจรัส ” เงาร่างสูงใหญ่เคลื่อนกายมาอยุ่ด้านข้างสตรีชุดขาวแต่เมื่อใดก็สุดทราบ เสียงนั้นคลับคล้ายเคยได้ยินมาก่อน             “ ใต้เท้าท่านนี้กล่าวได้ถูกแล้ว แหวนดาราจรัสหนึ่งในตำนานวัตถุเทียบเคียงกับถุงแพรจักรวาลของเทพีหนี่วา.. วงเดียวกักเก็บได้ทั้งสมบัติภัสตราภรณ์แม้ข้าวของทั้งคฤหาสน์ น่าเสียดายแหวนนั้นเลือกนาย มีทรัพย์แต่ไร้วาสนาก็ยากจะพบเจอ ”            คำของพ่อค้าจุดประกายความเห็นจากผู้คนโดยรอบระหว่างเรื่องเล่าแหวนสิ่งประดิษฐ์แต่โบราณได้รับความสนใจ ดรุณีน้อยเพียงจ่ายอัฐซื้อหาในสิ่งที่ีไม่ต้องขวนขวายให้มากความ ถึงอย่างนั้นก็อดหันผินใบหน้ามารำพึงกับเจ้าของเสียงด้านข้างมิได้            “ ...เป็นแหวนที่น่าสนใจนักไม่เพียงเครื่องประดับยังสารพัดประโยชน์อีกด้วย ดูเหมือนท่านเว่ยจะรอบรู้เรื่องสมบัติหายากไม่น้อย ”            “ เพียงบังเอิญได้ยินมาบ้างไม่นับว่าเชี่ยวชาญ แม่นางม่านเหยาได้พบกันอีกครั้งแล้ว ”            บุรุษในชุดลำลองเยี่ยงชาวยุทธ์สวมผ้าคาดศีรษะดำลวดลายเมฆา เมื่ออยู่ใต้แสงตะวันฝูมี่ค่อยมีโอกาสมองเขาให้ชัดเจน เค้าโครงหน้าเข้มคิ้วกระบี่นัยน์ตาพยัคฆ์ดูคมเข้มหุนหัน ทว่ารอยยิ้มสุขุมประดับมุมปากผ่านการทักทายเมื่อครู่บ่งบอกว่าเขามิใช่คนอารมณ์ร้อนฉุนเฉียวง่ายดั่งหน้าตา            เดิมทีเยี่ยชิงถีเห็นชายแปลกหน้าเข้าใกล้คุณหนูสามเตรียมชักกระบี่ขึ้นปัดป้องหาไม้ว่าอีกฝ่ายปรายตามาปราม ทั้งยังปฎิบัติต่อดรุณีอาภรณ์ขาวด้วยความให้เกียรติตนคงไม่มีหน้ากลับไปรายงานคุณชายใหญ่             “ แม่นางมาเดินเล่นหรือกำลังมองหาสิ่งใด ? จำได้ว่าเจ้าพึ่งมาเยือนนครหลวงหากว่าต้องการความช่วยเหลือเรื่องหนทาง สามารถบอกต่อข้าได้ ”             “ ตอนนี้หรือ? ผู้น้อยกำลังสงสัยว่าร้านแป้งทอดชื่อดังของฉางอันอยู่ทิศใดกันแน่.. หากท่านเว่ยไม่ติดธุระ.. ”             ก่อนสวมหน้ากากทองอำพรางภูตผีเดิมทีฝูมี่เป็นเด็กสาวมนุษย์สัมพันธ์ติดบวกนางคุ้นชินดีกับการเข้าสังคม อย่างเช่นตอนนี้ที่สนทนาพาทีไปเรื่อยพร้อมมิตรสหาย อาจเพราะเหงาหงอยมานานปีประกอบกับอยุ่ต่างถิ่นไม่ได้พบสหายใหม่มานานแล้ว เมื่อเว่ยจ้งชิงหยิบยื่นไมตรีโดยสุภาพก็มิได้คิดปฎิเสธ ซ้ำอีกฝ่ายยังเคยช่วยเหลือตนจากอันตรายเมื่อคืนก่อน            แน่นอน.. ฝูมี่ไม่ถามถึง ‘จิ่วเกอ’ นางเชื่อว่าการที่ ‘นายท่าน’ ของบุรุษเช่นท่านเว่ยไม่ปรากฎตัวต้องมีเหตุผลแน่            ทั้งสองสนทนาอยู่ครู่หนึ่งผู้แซ่เว่ยตามหาร้านขนมแป้งทอดขึ้นชื่อให้พวกนางจนเจอ เด็กสาวลิ้มลองขนมร้านดังของนครหลวงทีละคำสองคำ ด้านหนึ่งก็ปันของหวานแบ่งผู้นำทางไปด้วย จวบจนเยี่ยชิงถีกระแอมไอในลำคอรอบที่สิบนั่นล่ะถึงได้กล่าวอำลาพร้อมคำขอบคุณ            “ วันนี้หากไม่ได้ท่านเว่ยช่วยนำทางพวกเราคงอดทานขนมอร่อยๆ เช่นนี้แน่ ขอบคุณท่านมาก.. ”            “ เรื่องเล็กน้อย.. สองสามวันนี้ข้ายังคงว่างอยู่หากแม่นางม่านเหยาสนใจจะท่องเที่ยวในฉางอันก็สามารถติดต่อมาได้เสมอ ”            เป็นคำชวนที่เมตตาและดึงดูดนัก หากเสียดาย.. พรุ่งนี้นางต้องเข้าวังแล้วจึงรับไว้เพียงน้ำใจ ฝูมี่ประสานมือยอบกายอ่อนช้อยขณะอำลารอยยิ้มลางเลือนยังคงอยู่ใต้ม่านผู้คลุม            “ รบกวนเวลาท่านเสียนาน ม่านเหยาขอตัวก่อน ท่านเว่ยถนอมรักษาตัวหากมีวาสนาคงได้พบกันใหม่ ”<div> </div>
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/NHmTTT5.png" width="499" _height="57" border="0"> </div> ส่งขนมเฉียวกั่วให้ เว่ยจ้งชิง ทั้งตัวมีแค่นิ้!!
+ 5 พูดคุยประจำวัน
 +20 หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เอฟเฟคพรสวรรค์ลาภลอย : มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่ <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">:: ภารกิจมือใหม่ ::<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: +50 พลังใจ , +5 ตำลึงทอง , +200 อีแปะ , +25 EXP กระเป๋าขนาดกลาง 1 ใบ , ห่ออาหารยังชีพ(50) 1 ห่อ (เก็บไว้เปิดใช้ยามฉุกเฉิน) <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ซื้อกระเป๋า: กระเป๋าขนาดเล็ก (ขยายช่อง 10 ช่อง) 8 ตำลึงทอง - โควต้าคนละ 2 ใบ<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กระเป๋าขนาดกลาง (ขยายช่อง 36 ช่อง) 12 ตำลึงทอง - โควต้าคนละ 1 ใบ<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กระเป๋าขนาดใหญ่ (ขยายช่อง 50 ช่อง) 20 ตำลึงทอง - โควต้าคนละ 1 ใบ<span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวม 48 ตำลึงทอง <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin  </div> 

</div></div> </div> 

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}
</style>

Ximenqing โพสต์ 2024-7-20 10:02:50

โจวจินได้ตัดสินใจในสิ่งที่เขาควรจะทำมานานแล้วเขาตัดสินใจ กลับมาที่จตุรัสนี้เพื่อมาหาพี่โหรวเขาเห็นพี่โหรวเดินเตร็ดเตร่หาคนมาใหม่อยู่จึงเดินเข้าไปทักทาย

"สวัสดีขอรับพี่โหรว" โจวจินกล่าวทักทาย

"ว่าไงน้องชาย มีอะไรที่ไม่เข้าใจอีกงั้นเหรอ" ชายหนุ่มยิ้มกล่าวตอบ ดั่งลูกค้าเข้าร้าน

"ไม่หรอกขอรับ ตอนนี้ของในตัวข้าค่อนข้างเยอะ ข้าต้องการกระเป๋าเพิ่ม รบกวนขอซื้อกระเป๋ากลาง 12 ตำลึงทอง 1 ใบขอรับ" โจวจินกล่าวจุดประสงค์ตรง

"เอ้านี่ น้องชาย กระเป๋า" พี่โหรวยื่นกระเป๋าให้โจวจิน

"นี่เงินขอรับพี่ชาย" โจวจินยื่น เงิน ให้ 12 ตำลึงทองสอดไส้1ตำลึงทอง(ภาษี)ไป

"เจ้านี่ รู้งาน ฮ่ะ ฮะ อ่ะ ทะ ท่านรา..." พี่โหรวทำหน้าตกใจ ก่อนที่จะเหลือบไปมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังโจวจินที่กำลังทำท่าจุๆ ปากอยู่

"สวัสดียามเย็นขอรับ ท่านหมานเฉียน" พี่โหรวกล่าวคารวะด้วยท่าทางนอบน้อม

"อืม ดวงดาววันนี้ช่างเปล่งประกาศ เหมือนข้าจะได้พบ บุคคลที่มีจิตใจสงบนิ่งดุจธรรมชาติ" ชายผู้นั้นกล่าวประโยคแปลกๆขึ้นมา

"พี่โหรวท่านตกใจอะไรกันนี่ อ่ะ สวัสดีครับคุณชาย ท่านเป็นนักเดินทางที่พึ่งมาใหม่ใช่ไหมขอรับ มาๆ วันนี้ข้าจะทำหน้าที่แทนพี่โหรวเอง"โจวจินทำหน้างง ก่อนที่จะตบไหล่พี่โหรวบอกเดี้ยวเขาทำหน้าที่เอง

พี่โหรวที่ทำหน้างงกว่าจะห้ามก็ไม่ทันซะแล้ว

"พี่ชายข้า โจวจิน ท่านเป็นผู้มาใหม่ใช่หรือไม่ ข้าจะแนะนำสิ่งที่ท่านควรรู้ให้ ท่านนี่โชคดีมากเลยนะที่เจอข้ากับพี่โหรว" โจวจินกล่าวแนะนำตัวพล่างอาสาช่วยเหลือแนะนำเมือง

ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มๆ ทำหน้าคิดนิดนึงก่อนจะกล่าวถาม

"เอาสิ แต่เจ้าไม่รู้จักข้าซินะ เรียกข้าว่า คุณชายตงฟางก็ได้ หรือจะเรียกท่านหมานเฉียนเหมือนเขาก็ได้" ตงฟาง(?) กล่าวเสริม

โจวจินหน้ายิ้ม
ตงฟางทำหน้าเหมือนมีเรื่องน่าสนุก
พี่โหรว หน้าซีดเป็นไข่ต้ม

"ข้าก็พึ่งมาเมืองนี้ได้แค่ไม่กี่วัน ไม่ค่อยรู้เรืองจวน หรือผู้ใหญ่อะไรหรอกครับ มีแค่ขุนนางจากตระกูลซ่างกวนมาซื้อเหล้าข้าแค่นั้นเอง" โจวจินกล่าวตอบ

หลังจากนั้น โจวจินก็อธิบายพึงประโยชน์ของกระเป๋า มารยาทขั้นพื้นฐาน ชื่อรอง ชื่อหลัก การเรียกสาวน้อยว่าเอ้อร์ คือการจีบ และ สุดท้าย พาท่านราชครูไปหุงข้าว

"เป็นไงบ้างครับ พี่ตงฟาง " หลังจากที่เริ่มใช้เวลาไปซักพักแล้ว โจวจินก็เอาคุณชายออก แล้วใส่สรรพนามว่าพี่แทน

"ก็ดีนะ ได้สงบจิตเป็นการกระทำที่ดีจริงๆการหุงข้าว แต่ก็ยังเทียบดูดาวไม่ได้หรอก" หมานเฉียนกล่าว

"ถ้างั้นวันนี้ก่อนจบหลักสูตร ข้าวที่ท่านหุงจริงๆ สามารถใช้ทำขนมได้นะ ข้ารู้สึกถูกชะตากับท่านยังไงไม่รู้แหะ (ลาภลอย)(คนมีปราณกระเรียน) ข้าให้เป็นของขวัญจบหลักสูตรเมือง

บัวลอย ★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง

ท่านสามารถแกะสูตรทำอาหารได้ ถ้าการหุงข้าวทำให้มีสมาธิที่ดี การทำอาหารนี่ล่ะ อีกระดับของการทำสมาธิ การจดจ่ออยู่กับไฟ การควบคุมกะทะ จังหวะการใส่เครื่องปรุง ล้วนต้องทำเป็นระบบเพราะงั้น สมาธิในระหว่างการทำอาหารคือสิ่งสำคัญ ฮ่ะ ฮะ" โจวจินกล่าวยาว

"ฮ่ะ ฮะ เจ้านี่ น่าจะไปเป็นพ่อครัวมากกว่า พ่อค้านะ" พี่ตงฟางรู้สึกขบขับก่อนที่จะหันไปทาง โหรว ซางเมิ่งและทำปากจุๆ ก่อนจะเดินจากไป

"ห่ะ"โจวจินทำหน้าตกใจ แต่ในขณะที่เขากำลังจะกล่าวถามนั้่นเอง เขาก็ไม่เห็น ตงฟางแล้ว

"เจ้านี่มันสุุดยอดจริงๆ ขอให้เจ้าเป็นคนที่โชคดีนะ ถ้าเจ้าไม่ใช่คนโชคดีเจ้าไม่รอดแน่" โหรว ซางเมิ่งตบไหล่เขา ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไป

"นี่ข้าทำอะไรผิดเนี่ย" โจวจินเกาหัว

-------------------------------------------
1 ซื้อกระเป๋ากลาง 12 ตำลึง ยอดโอน 13 ตำลึงทอง Admin

รวมค่าความสัมพันธ์
ตงฟาง ซั่ว + 5 ความสัมพันธ์สนทนาประจำวัน
ตงฟาง ซั่ว + 15+5 ความสัมพันธ์มอบบัวลอยเกรดม่วง และ อาหารปรุง
ตงฟาง ซั่ว + 20 ความสัมพันธ์จากหัวดี

@Admin แบบนี้ถูกใช่ไหมครับ แล้วก็โอน ตังค์เข้าเเอดมิน + ขนมเลยเนอะ

Ximenqing โพสต์ 2024-7-30 10:34:35

วันที่ 30 เดือน 07 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 10.10 น ณ [จัตุรัสกลางเมืองฉือจิ่งชาน]

โจวจิน หลังจากเขาเริ่มเก็บตังค์พอได้นั้น เขาคิดถึงกระเป๋าของพี่โหรว ทันที เขาตัดสินใจเดินมาหาพี่โหรวที่จัตุรัสกลางเมือง

"พี่โหรวขอรับ ข้าโจวจินเองนะขอรับ ข้าขอซื้อกระเป๋าใบเล็ก 2 ใบ นี่ขอรับ 16 ตำลึงทอง" โจวจิน ไปหาพี่โหรวที่ร้านกระเป๋าและยื่นเงินเพื่อขอซื้อกระเป๋า

"ได้เลยน้องชาย พี่จัดให้" พี่โหรวยิ้มรับ เงินและส่งกระเป๋าให้โจวจิน

หลังจากนั้น พี่โหรวก็เดินเข้าไปที่ด้านหลัง และหยิบกระเป๋าเล็กให้โจวจิน 2 ใบ

"ใช้ระวังๆ อย่าเอากระเป๋าไปทุบหัวใครล่ะ" พี่โหรวยกนิ้ว

โจวจินพยักหน้าและเดินจากไป แต่ทันใดนั้นเองเขาก็เจอพี่หมานอีกครั้ง

"ไงน้องชาย" พี่หมานกล่าวทักทาย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พี่หมานกล่าวทักทายเขาก่อน

"สวัสดีครับพี่หมาน วันนี้ท่านออกเดินลาดตระเวนแต่เช้าเลย ช่วงนี้งานไม่ยุ่งเหรอพี่" โจวจินกล่าวถาม

"ข้างานก็มาเรื่อยๆ เหมือนดวงดาว และธรรมชาติ เดี้ยวก็มา แต่พอเสร็จงานเดี้ยวก็ไป" พี่หมานกล่าวตอบ

"เจ้าล่ะไปทำอะไรมา เเววตาดูเด็ดเดียวขึ้น รังสี และท่าทางเจ้าก็ดูแข็งแกร่งขึ้นนะ เหมือนเจ้าจะเป็นคนที่มีดวงนะเนี่ย" พี่หมายสังเกตุชายหนุ่ม เขาคิดว่าเจ้าหนุ่มนี่พัฒนาเร็วมากๆ จักต้องมีประโยชน์ในอนาคตเป็นแน่แท้

"ข้าแค่ตัดสินใจเรื่องอนาคตของข้าได้น่ะขอรับ ข้าเลยมีเป้าหมายเลยดูมุ่งมั่นกระมั่งครับ และสิ่งที่พี่ชายแนะนำ การนั่งสงบจิตทำให้คนเรามีสมาธิ จากการที่ข้าทำตามที่ท่านแนะนำข้าได้พี่กระบวนนยุทธ์เป็นของตัวเองแล้วนะขอรับ ถึงจะแค่ท่าเดียวก็เถอะ" โจวจินกล่าวและ ขอบคุณพี่หมาน และอวดเพลงกระบี่ทื่ตัวเองคิดขึ้นมา

"โอ้ น่าสนใจ ข้าว่างพอดีเจ้าช่วยแสดงให้ข้าดูได้หรือไม่" พี่หมานลูบคาง

"ได้ซิขอรับ" โจวจินกล่าวรับคำ

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไปหาที่ว่างๆ โจวจินก็ แสดง กระบวนยุทธ์จิน กระบี่ฟาดฟันให้พี่หมานดู พี่หมานก็แนะนำโจวจินว่าเขาผิดพลาดตรงไหนควรเพิ่มเติมอะไรไป เหตุไฉนจากคนที่ถูกชะตา กลับเหมือนจะกลายเป็นศิษย์ อาจารย์กันล่ะนี่

----------------------------------

โพสปลดล้อคความสัมพันธ์

ตงฟาง ซั่ว + 5 ความสัมพันธ์สนทนาประจำวัน (ไม่ได้ค่าความสัมพันธ์ เพราะเต็ม 2 ดาว)
ตงฟาง ซั่ว + 20 ความสัมพันธ์จากหัวดี (ไม่ได้ค่าความสัมพันธ์ เพราะเต็ม 2 ดาว)

โจวจิน -17ตำลึงทอง 16 ตำลึง กระเป๋าเล้ก 2 ใบ หมด โควต้ากระเป๋าแล้ว 1 ตำลึงทองภาษี

@Admin

คนแข็งแรง (ไม้)(+5) > ผู้มีบุญ (น้ำเงิน)(+10)
เงื่อนไขพัฒนาคลาส:
- Level 15 เป็นต้นไป (เช็ค)- สเตตัส LUK 20 ขึ้นไป (เช็ค)

Ximenqing โพสต์ 2024-8-11 09:38:20

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา5.30

หลังจากที่โจวจินตื่นเมื่อวานเขาโดน เสวียนเต๋อกล่าวว่า หม้อไฟแปดเซียนนั้นอร่อยด้วยวัตถุดิบ ถ้าอยากให้เขาเชื่อในฝีมือทำอาหารให้ลองทำเมนูธรรมดามาอีกที

โจวจินตื่นเช้ามานวดแป้งทำเสี่ยวหลงเปาไม่นานก็เสร็จ

ชายหนุ่มเดินมาที่จัตุรัส เพื่อตามหาร้านน้ำเต้าหู้

"พี่เสวียนเต๋อ วันนี้ข้ามาพิสูจน์แล้ว นี่เสี่ยวหลงเปาขอรับ" โจวจินมาหาพี่แกแต่เช้าและส่งเสี่ยวหลงไป

เสวียนเต๋อมองหน้า โจวจินเหมือนกับจะบอกว่า เอาจริงดิ

แต่ชายหนุ่มก็ชิม

"รสชาติพอใช้ได้ ไม่ทำให้เต้าหู้ข้าเสียหาย แต่ถ้าเจ้าอยากจะสั่งทำเต้าหู้พิเศษเจ้าต้องเจ๋งกว่านี้" เขากล่าว

"ได้เลยขอรับ" โจวจินได้ฟังก็พยักหน้า่จากนั้นเขาก็เดินกลับไปรอที่โรงเตี๊ยมเพื่อที่จะรอออกไปทำภารกิจ ถล่มวังบาดาล

------------------
NPC 004 หลิวอัน +5 สนทนาประจำวัน
NPC 004 หลิวอัน +20 หัวดี

NPC 004 หลิวอัน +20 ผู้มีบุญ

NPC 004 หลิวอัน +20 เสี่ยวหลงเปาเกรดฟ้าและ อาหารปรุง

@Admin ผูัมีบุญ + เมื่อวานส่งเสี่ยวหลงเปาไปแล้วนะงับ โพสนี้ยังไม่เพิ่มค่าความสัมพันธ์นะครับเมื่อวาน

GongziLoongxuan โพสต์ 2024-8-13 02:44:20

<div align="center" style="list-style-type: none;"><div id="Alastor1">

 

<style>
#Alastor {
width: 700px;
border: 4px double #2a36b1;
padding: 15px;
box-shadow: #2a36b1 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/yNXwJjo.jpeg");}
</style>

<div id="Alastor">
 <div style="text-align: left;"> <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 9 เดือน 8 เจี้ยนหยวนศกที่ 10<span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลา 10.00 น. <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“สวัสดีคุณชาย ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย ไม่ใช่คนแถวนี้ล่ะสิท่า” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลงเสวียนหันตามเสียงทักทายดังกล่าว เป็นบุรุษหน้าหยกยิ้มกว้าง เกิดความระแวงขึ้นเล็กน้อยที่จู่ ๆมีคนมาทัก  <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ข้าไม่ใช่คนไม่ดีเสียหน่อย” ทูตหนุ่มแนะนำตัวหวังคลายความกังวลของอีกฝ่าย “ข้าโหรว ซางเมิ่ง ทูตผู้ดูแลนักเดินทางใหม่” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ข้าเสวี่ยตง” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ยินดีที่ได้รู้จัก ก่อนอื่นท่านเคยเรียนรู้มารยาทการเรียกขานชื่อหรือไม่ เช่น ชื่อรองจะถูกเรียกใช้ในหมู่แวดวงสังคมกว้างขวาง” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“หากเป็นเรื่องมารยาททางสังคมข้ามิจำเป็นต้องให้เจ้าสอน” หลงเสวียนร่ำเรียนวิชาการมาตั้งแต่เด็กยันเติบใหญ่ สำหรับท่านพ่อและท่านแม่แล้ว พวกท่านต้องการให้เขาเติบโตมาเป็นบุรุษที่สมบูรณ์แบบ <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สืบทอดตำแหน่งประมุขตระกูลกงจื่อ อย่างไม่มีรอยด่างพร้อย ชื่อเสียงขาวสะอาด <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โหรวซางเมิ่งที่โดนขัด เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงก่อนเอ่ยต่อ “แล้วเรื่องทำอาหารล่ะ” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ดูเหมือนเจ้าอยากรู้เรื่องของข้านักหนา” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เพราะข้าเป็นทูตผู้ดูแลนักเดินทางใหม่ ย่อมต้องอยากสั่งสอนคนใหม่ ๆ เช่นพวกท่าน” ชายหนุ่มมัดมือชกยื่นถุงข้าวสาลี “คุณชายเชิญท่านไปฝึกทำข้าวสวย ใช้เตาและถ่านตรงมุมของแผง ตรงนั้น” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลงเสวียนรู้สึกเหมือนโดนท้าทาย และมันทำให้เขาอยากเอาชนะ  <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ใช้เวลากว่าสักพักในการหุงข้าวสวยร้อน ๆ อาภรณ์สีขาวยังคงขาวเช่นเดิม ไม่มีเปื้อนเขม่าควันจากเตาถ่าน  <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ข้าเชื่อแล้ว คุณชายท่านทำอาหารเป็น” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“.....” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“จริงสิ ! ท่านกำลังมีปัญหาเรื่องสัมภาระอยู่หรือเปล่า พกเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอต่อสิ่งของ ดังนั้นข้าขอนำเสนอกระเป๋าขนาดเล็ก กระเป๋าขนาดกลาง และกระเป๋าขนาดใหญ่ ทุกขนาดทุกไซส์ไม่ฟรีนะขอบอกไว้ก่อน” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กระเป๋าเป็นสิ่งจำเป็น หลงเสวียนยอมจ่ายเงินตำลึงทองแลกกับความสะดวกสบายในภายภาคหน้า “กระเป๋าขนาดกลาง กระเป๋าขนาดใหญ่ ข้าต้องการซื้อ 2 ใบนี้ กี่ตำลึงทอง” <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“32 ตำลึงทองขอรับ” <span style="color: rgb(255, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+50 พลังใจ , +5 ตำลึงทอง , +200 อีแปะ , +25 EXP<span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กระเป๋าขนาดกลาง 1 ใบ , ห่ออาหารยังชีพ(50) 1 ห่อ (เก็บไว้เปิดใช้ยามฉุกเฉิน) <span style="color: rgb(255, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ซื้อกระเป๋า<span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">◇ กระเป๋าขนาดกลาง (ขยายช่อง 36 ช่อง) 12 ตำลึงทอง - โควตาคนละ 1 ใบ <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">◇ กระเป๋าขนาดใหญ่ (ขยายช่อง 50 ช่อง) 20 ตำลึงทอง - โควตาคนละ 1 ใบ <span style="color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รวมราคา <span style="color: rgb(255, 255, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">32 ตำลึงทอง <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div></div>
 
</div></div>

<style>
#Alastor1 {
border: 15px double #2a36b1;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #2a36b1 10px 10px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

หน้า: [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10

The Myth of Han's Archiver

[ตลาดตะวันออก]