เว็บบอร์ด › บันทึกท่องยุทธจักร › [บันทึกการเดินทาง] เงาอัคคีใต้ผืนฟ้ากังวาน

LinYa โพสต์ 4 วันที่แล้ว

<meta charset="UTF-8">
<title>อยากลองเอาไว้โรลเพลย์</title>

<!-- ฟอนต์จาก Google -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:wght@300;400;500;700&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&amp;display=swap" rel="stylesheet">

<style type="text/css">
BODY {
    background: url("https://img2.pic.in.th/pic/02a30266832a423a0f1e428716f060861304a00d589c81-gQFC5A_fw658webp.png") no-repeat center center fixed;
    background-size: cover;
    margin: 0;
    padding: 0;
}
</style>

<style>
#box01 {
    border: 0px double;
    border-radius: 25px;
    padding: 50px;
    background-color: #210f31;
    background-image: radial-gradient(circle at top left, rgba(120,150,200,0.1), transparent 70%);
    box-shadow:
      0 0 20px rgba(138,173,255,0.4),
      0 0 60px rgba(90,103,110,0.5),
      inset 0 0 30px rgba(255, 255, 255, 0.03);
    transition: box-shadow 0.4s ease-in-out;
}

.main-container {
    max-width: 800px;
    margin: auto;
    background-color: #0a004d;
    border-radius: 25px;
    padding: 40px;
    box-shadow: 0px 0px 40px rgba(0, 0, 0, 0.3);
    background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/d881fefa9db7d8c4a26ac5b641e95dff4edfba2318592-OGKQtv_fw658webp.png');
    background-size: cover;
}

.glow-title {
    font-family: 'Charmonman', cursive;
    font-size: 48px;
    font-weight: bold;
    color: #ffffff;
    text-align: center;
    margin-bottom: 5px;
    text-shadow:
      0 0 5px #56B7C8,
      0 0 10px #56B7C8,
      0 0 15px #56B7C8,
      2px 2px 4px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}

.glow-subtitle {
    font-family: 'Charmonman', cursive;
    font-size: 20px;
    font-style: italic;
    color: #ffffff;
    text-align: center;
    margin-bottom: 20px;
    text-shadow:
      0 0 3px #56B7C8,
      0 0 6px #56B7C8;
}

.flower-divider {
    background-image: url('ไม่เอา');
    background-size: contain;
    background-repeat: no-repeat;
    background-position: center;
    height: 30px;
    margin-bottom: 30px;
}

.banner-image {
    display:none; /* ❌ ลบภาพออกโดยซ่อน */
}

/* ✅ เปลี่ยนพื้นหลังกล่องเป็นภาพ */
.text-box {
    background: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/cf84239121ec4fd702c6d45d655d15675ff2262394776-PJAU9A_fw658webp-fotor-2025073018158.md.png') center/cover no-repeat;
    border-radius: 20px;
    padding: 30px;
    font-size: 18px;
    color: #F0EAD6;
    line-height: 1.9em;
    box-shadow: inset 0 0 15px rgba(0, 0, 0, 0.2);
}

.text-box .title {
    text-align: center;
    font-size: 20px;
    font-weight: bold;
    color: #E8A03B;
    margin-bottom: 10px;
}

.text-box .subtitle {
    text-align: center;
    font-size: 16px;
    color: #DDC799;
    margin-bottom: 20px;
}

.flex-boxes {
    display: flex;
    flex-wrap: wrap;
    gap: 20px;
    justify-content: center;
    margin-top: 40px;
    margin-bottom: 30px;
}

.info-box {
    flex: 1 1 300px;
    max-width: 400px;
    background-color: rgba(7, 17, 44, 0.92);
    border-radius: 20px;
    box-shadow: 0 0 15px rgba(0,0,0,0.3);
    overflow: hidden;
    color: #F0EAD6;
}

.info-box img {
    width: 100%;
    display: block;
    border-bottom: 1px solid #ccc;
}

.info-box .content {
    padding: 20px;
    font-family: 'Niramit', sans-serif;
    color: #F0EAD6;
}

.info-box .content .title {
    font-size: 20px;
    font-weight: bold;
    color: #E8A03B;
    text-align: center;
}

.info-box .content .subtitle {
    font-size: 14px;
    text-align: center;
    color: #DDC799;
    margin: 8px 0 16px;
}
</style>

<div align="center">
<div id="box01">

<div class="main-container">
    <div class="glow-title">
      <img src="https://img2.pic.in.th/pic/1564996915ef13cf484e287d62fbe7f9f0ed13d62a16d-8Czovd_fw658webp.md.png" width="500" border="0"><br>
      บันทึกการเดินทาง เงาอัคคีใต้ผืนฟ้ากังวาน
    </div>

    <div class="glow-subtitle">
      <font face="TH Kodchasal" size="5">
      วันที่ 27 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<br>
      เริ่มต้น ยามเว่ย เวลา 13.00 น. เป็นต้นไป ณ เมืองลั่วหยาง จักรวรรดิต้าฮั่น</font></div>

    <div class="text-box"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><div style="text-align: left;"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><font color="#000000">            ค่ำคืนของเดือนใหม่ทอดเงาเหนือผืนป่า เสียงจักจั่นร้องระงมแข่งกับสายลมที่พัดแผ่วจากทิศเหนือ หลินหยาเดินนำม้าสีน้ำตาลอ่อนของตนอย่างระมัดระวัง พลางชำเลืองไปยังจางทังที่ขี่ม้าเคียงข้าง ทั้งสองเพิ่งหลุดพ้นจากพวกนักล่าเงินรางวัลได้ไม่นาน แสงจันทร์ที่ลอดผ่านกิ่งไม้สะท้อนเหงื่อบนข้างแก้มของหญิงสาวอย่างแผ่วเบ</font><b style=""><font color="#9932cc">า “อีกไม่นานคงถึงชายป่าแล้วเจ้าค่ะ” </font></b><font color="#000000">หลินหยากล่าว พลางสูดลมหายใจลึก เธอเหนื่อยแต่ยังมีรอยยิ้มบางติดบนใบหน้า</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-4d8aa0e5-7fff-e3e7-2531-10e0d5aab7a7"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">จางทังพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาคมยังระวังทุกฝีก้าว</font><b style=""><font color="#000080"> “อย่าประมาท”</font></b><font color="#000000"> เขาว่าเสียงต่ำ </font><b style=""><font color="#000080">“แม้จะออกจากเมืองมาได้ แต่เงามืดของไฉ่หลินยังติดตามอยู่”</font></b><font color="#000000"> หลินหยาหัวเราะเบา ๆ</font><b style=""><font color="#9932cc"> “เจ้าค่ะ ข้าเริ่มชินแล้ว พวกมันนี่ดื้อยิ่งกว่าลูกแมวหิวข้าวเสียอีก”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เสียงเกือกม้าดังขึ้นจากอีกฟากของทาง เสียงนั้นชัด ลึก หนักแน่นราวกับพายุที่เคลื่อนเข้ามาช้า ๆ จางทังยกมือให้หยุดทันที ทั้งสองเงี่ยหูฟัง เสียงนั้นไม่ใช่ของพวกโจรลอบสังหารแน่ มันเป็นเสียงฝีเท้าม้าที่มีวินัยและแรงกดมั่นคง แสงจันทร์สะท้อนเงาร่างของม้าสีดำมะนิลาที่พุ่งมาจากแนวพงหญ้า ท่ามกลางลมราตรีที่พัดคลุ้งกลิ่นกฤษณาอ่อน ๆ หลินหยาขยับตัวช้า ดวงตาเบิกขึ้นเล็กน้อยเธอจำกลิ่นนี้ได้ดีเกินไป</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เงาร่างบนหลังม้าแต่งกายด้วยอาภรณ์สีแดงเข้มปักลายมังกรทอง ดวงตาคมลึกล้ำราวเหยี่ยวที่มองทุกสิ่งทะลุความมืด เมื่อเขาหยุดม้า เสียงกีบข่วนพื้นดินดังสะท้อนในอกอย่างแผ่วแต่หนักแน่น จางกงกงอยู่ตรงนั้น หลินหยาหยุดนิ่งในพริบตา ริมฝีปากอ้าเล็กน้อยราวกับไม่แน่ใจว่านั่นคือภาพฝันหรือความจริง ดวงตาคมเยือกเย็นของเขาไล่มองจากจางทังเพียงชั่วเสี้ยวลมหายใจ ก่อนเลื่อนกลับมาจับจ้องนางโดยไม่ยอมละสายตา</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">เขาลงจากม้าในท่วงท่าช้าแต่เด็ดขาด เสื้อคลุมสีแดงเข้มสะบัดตามแรงลมจันทร์ กลิ่นปราณอสรพิษของเขาแผ่วบางจนทำให้รอบข้างเหมือนหยุดหายใจ เขาไม่ทักทายจางทังแม้ครึ่งคำ ดวงตาเย็นเฉียบแต่มีแววร้อนแรงเมื่อมองหญิงตรงหน้า</font><b style=""><font color="#8b0000"> “เสี่ยวหยา”</font></b><font color="#000000"> เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยเรียกเพียงคำเดียว แต่กลับทำให้หลินหยารู้สึกเหมือนร่างทั้งร่างกำลังถูกดึงเข้าหา</font><b style=""><font color="#8b0000"> “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าถูกลอบทำร้ายหลายครั้ง...ลูกน้องของข้ารายงานว่าเจ้าน่าเป็นห่วงนัก”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">เขาก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าว เสียงเกือกม้าเบื้องหลังยังสะท้อนเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ราวกับเงาทั้งหมดในป่ากำลังก้มหัวให้คนผู้นี้ หลินหยาก้าวถอยหลังเล็กน้อย ส่ายหน้าเบา ๆ</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ไม่ถึงกับนั้นเจ้าค่ะ ข้าจัดการได้ มีท่านจางทังคอยช่วยไว้”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">เมื่อได้ยินชื่อบุรุษผู้อื่น สีหน้าเยือกเย็นของจางกงกงดูจะขมวดลงเพียงเสี้ยววินาที เขาหรี่ดวงตาคมลง เงารอยยิ้มบางแล่นผ่านริมฝีปากรอยยิ้มที่ไม่รู้ว่าเยาะหรือข่ม </font><b style=""><font color="#8b0000">“ข้าดีใจที่เจ้ารอดมาได้...แต่เสี่ยวหยา เจ้ารู้ใช่ไหมว่าใครแตะต้องเจ้าสักปลายนิ้ว ข้าจะถือว่าพวกมันล่วงเกินข้าโดยตรง”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">จางทังที่ยืนอยู่ไม่ไกลยกมือคำนับเล็กน้อย ดวงตายังคงเรียบสงบแต่แฝงความตึงเครียด</font><b style=""><font color="#000080"> “ใต้เท้าจาง ปากท่านยังคมดังเดิม แต่ครานี้แม่นางหนานไม่ต้องให้ใครช่วยมากหรอก นางแข็งแกร่งกว่าที่ท่านคิด”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#8b0000">“หึ”</font></b><font color="#000000"> เสียงหัวเราะในลำคอของจางกงกงแผ่วเบาแต่ชัดเจน </font><b style=""><font color="#8b0000">“แข็งแกร่งเพราะมีคนคอยอยู่ข้างหรือเพราะข้าเผลอสอนให้เจ้ามากเกินไปกันนะ เสี่ยวหยา?”</font></b><font color="#000000"> หลินหยากลอกตาอย่างอดไม่ได้ พลางยกมือทาบเอว</font><b style=""><font color="#9932cc"> “อย่ามาเริ่มขี้หึงเอาตอนนี้เลยเจ้าค่ะ นี่กลางป่า กลางค่ำกลางคืน ข้าเหนื่อยแทบล้ม ท่านยังจะ...”</font></b><font color="#000000"> เธอหยุดพูดเมื่อเห็นแววตาเขาที่มองมา แววตาที่แฝงความห่วงใยเจือแรงดึงดูดจนเธอต้องเม้มปากแน่น</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">จางกงกงก้าวเข้ามาใกล้จนกลิ่นกฤษณาจาง ๆ ของเขาแผ่คลุม เขายื่นมือมาสัมผัสเส้นผมที่หลุดออกจากปิ่นของเธอเบา ๆ </font><b style=""><font color="#8b0000">“เจ้าเหนื่อยนักหรือ...?”</font></b><font color="#000000"> เสียงเขาเบาแต่เฉียบชัด หลินหยาหลุบตาเล็กน้อย ใจเต้นแผ่ว</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ข้า...พอไหวเจ้าค่ะ” </font></b><font color="#000000">เขายืนชิดหลินหยาเหมือนเงาที่ไม่ยอมหลุดร่าง ส่วนจางทังกุมบังเหียนม้าไว้ห่างออกไปครึ่งช่วงกระบี่ ดวงตาคมทั้งสองคู่ต่างประจันกันโดยไม่ต้องมีคำเชื้อเชิญใด ๆ ก่อนจะมีเสียงหัวเราะแผ่วของตุลาการพยัคฆ์เหล็กเฉือนความเงียบให้แตกออก</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">         </font><b style=""><font color="#000080">   </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#000080">“อสรพิษอย่างท่าน…รู้จักเป็นห่วงผู้อื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนแล้วหรือ?</font></b><font color="#000000">” จางทังเอ่ยเรียบ แต่คมคำแรงพอจะแหวกหมอกยามค่ำให้แตกเป็นเสี่ยง</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">พัดในมือของจางกงกงคลี่ออกครึ่งวง รอยยิ้มที่ยากอ่านปรากฏใต้แสงเดือน </font><b style=""><font color="#8b0000">“คำถามของท่านเหมือนคำพิพากษาที่ตั้งธงไว้ล่วงหน้า หาได้มีสำนวนอ่อนช้อยอย่างที่ศาลต้าหลี่ชอบอวดนัก”</font></b><font color="#000000"> เขาเอียงหน้าเพียงเล็กน้อย ไม่แม้เหลียวมองชายบนม้าขาว นัยน์ตายังคงยึดที่ใบหน้าของหญิงสาวข้างกาย </font><b style=""><font color="#8b0000">“แต่ถ้าท่านอยากได้คำตอบ ข้าห่วงคนของข้าไม่ใช่เรื่องที่ศาลใด ๆ ต้องรับรู้”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">         </font><b style=""><font color="#000080"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#000080">“คนของท่าน?”</font></b><font color="#000000"> จางทังเลิกคิ้ว </font><b style=""><font color="#000080">“หรือหมายถึงของกลางที่ท่านอยากยึดไว้ข้างตัวกันแน่ ใต้เท้าจางความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว นิสัยท่านไม่ใช่ประเภทจะยื่นมือเปล่าโดยไม่ซ่อนมีดไว้ในแขนเสื้อ”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">พัดปิดยิ้มกลายเป็นเงากรีดผ่านแก้มซีดของจางกงกง</font><b style=""><font color="#8b0000"> “พฤติกรรมที่ท่านว่านี้มีข้อบกพร่อง กล่าวหาแบบเหมารวม ไม่ต่างจากเด็กที่มองเงาตัวเองแล้วตกใจกลัวเล็บมือ”</font></b><font color="#000000"> เสียงเขานุ่มแต่เย็นเฉียบ</font><b style=""><font color="#8b0000"> “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้…ปล่อยให้ข้าจัดการ อย่าได้กังวลไป”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">         </font><b style=""><font color="#000080"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#000080">“ข้าไม่ได้กังวลเรื่องท่านจะรับมือศัตรูไหวหรือไม่”</font></b><font color="#000000"> จางทังดึงบังเหียนให้ม้าขาวขยับมาด้านหน้าเล็กน้อย คมสายตาคล้ายดาบเปลือยที่ไม่ยอมคืนฝัก </font><b style=""><font color="#000080">“ข้ากังวลว่าท่านกำลังหลอกใช้งานสตรีจิตใจงาม นางมิใช่หมากบนกระดานที่ใครควรปักหมุดตรงไหนก็ได้ตามอำเภอใจ ข้าไม่เชื่อว่าคนอย่างท่านจะมีความรู้สึกที่บริสุทธิ์”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">รอยยิ้มของจางกงกงหายไปชั่วเสี้ยวลมหายใจ เงาอสรพิษในดวงตาชักวาบขึ้นมาราวจะฉก “</font><b style=""><font color="#8b0000">คำตัดสินของท่านช่างหยาบนัก” </font></b><font color="#000000">เขาขยับกายบังลมให้นางโดยสัญชาตญาณ ละเอียดลออเกินกว่าคำพูดที่เฉือนเฉียบเมื่อครู่</font><b style=""><font color="#8b0000"> “ถ้าข้าอยากใช้งาน นางจะยืนอยู่ตรงนี้ด้วยดวงตาสว่างเช่นนั้นหรือ”</font></b><font color="#000000"> เขาไล่สายตาต่ำลงแตะแขนเสื้อที่ขาดจากการสู้รบของหลินหยาแล้ววกกลับขึ้น</font><font color="#8b0000"><b> “นางอยู่เพราะนางเลือก ไม่ใช่เพราะข้าสั่ง”</b></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">         </font><b style=""><font color="#000080"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#000080">“ท่านมิควรกล่าวเช่นนั้น หากท่านไม่รู้ว่าคำว่าเลือกของนางถูกโซ่ของท่านล่ามไว้แค่ไหน” </font></b><font color="#000000">จางทังสวนกลับอย่างไม่ให้ช่องว่าง</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">ประกายเย็นจัดวาบขึ้นในแววตาจางกงกง ราวโลหิตอสรพิษกำลังเดือดในหลอดแก้ว แต่ก่อนที่คำต่อไปจะปะทุเป็นเปลว หลินหยาก็ก้าวขึ้นมากั้นกลางอย่างรวดเร็ว เธอยกมือข้างที่ถือขลุ่ยแตะอกจางกงกงดันเบา ๆ อีกมือยกขึ้นเป็นสัญญาณให้จางทังรั้งม้าไว้ </font><b style="color: rgb(153, 50, 204);">“พอเถิดเจ้าค่ะ เลิกมีปากเสียงกันได้หรือยัง” </b><font color="#000000">เสียงเธอเหนื่อยล้าแต่ชัดถ้อย</font><b style="color: rgb(153, 50, 204);"> “ข้าแทบทรุดอยู่แล้ว ยังต้องมานั่งฟังพวกท่านทะเลาะกันอีกหรือ เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะเจ้าคะ จะให้ล่มกลางลำเพราะศักดิ์ศรีพวกท่านสองคนหรือเจ้าคะ”</b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">สายลมพัดชายผ้าไหมสีอ่อนของเธอเหมือนคำสอนที่กรีดผ่านคอคนดื้อดึง จางทังนิ่งไปชั่วครู่ สีหน้าที่เคยเข้มลดคมลง ส่วนจางกงกงชะงักราวถูกสาดน้ำเย็น เขาเหลือบมองเส้นผมช่อเล็กที่หลุดจากปิ่นเงินของนาง แล้วสูดลมหายใจกลั้นไฟในอก หลินหยาเบือนหน้าไปทางจางกงกงก่อน </font><b style=""><font color="#9932cc">“หากท่านทะเลาะกับท่านจางทัง…ข้าจะงอนท่าน” </font></b><font color="#000000">คำว่าจองอนอ่อนเหมือนผ้าไหม แต่มีน้ำหนักพอถ่วงเขาไว้ทั้งตัว</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">รอยยิ้มที่อ่านยากค่อย ๆ กลับมาบนริมฝีปากของจางกงกง ทว่าแววตาอำนาจยังกร้าวแน่น เขาพับพัดลงอย่างว่าง่ายผิดนิสัย แล้วฉวยจังหวะก้มลงดึงชายเสื้อคลุมของหลินหยาให้เข้าที่อย่างถือสิทธิ์ มือหนึ่งลูบหลังมือเธอรวบขลุ่ยไว้ในฝ่ามือของตนชั่ววาบ สัมผัสฉกวูบแบบคนมีพิษในเลือดแต่รู้แรงพอดี </font><b style=""><font color="#8b0000">“ก็ได้ เสี่ยวหยา ข้าจะหยุด”</font></b><font color="#000000"> เขาเอ่ยแผ่ว แต่หันหน้าไปทางจางทังด้วยปลายเสียงที่ยังมีเงาของเขี้ยว </font><b style=""><font color="#8b0000">“เพื่อเจ้า”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">          </font><b style=""><font color="#9932cc"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#9932cc">“ขอบคุณเจ้าค่ะ” </font></b><font color="#000000">หลินหยาปรายตาเตือนให้ไม่ต้องต่อคำอีก เธอหันไปหา จางทัง </font><b style=""><font color="#9932cc">“คืนนี้พักเรื่องตัดสินคนอื่นก่อนเจ้าค่ะ พรุ่งเช้าค่อยตัดสินศัตรูของเราแทน”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">จางทังค้อมศีรษะรับ มุมปากคลายตึง</font><b style=""><font color="#000080"> “ได้สิ แม่นางหนาน” </font></b><font color="#000000">แต่ยังไม่วายเหลือบมองมือที่จางกงกงวางทับขลุ่ยของนางอย่างเป็นเจ้าของ แววตาเขาอ่านได้ง่ายเขาไม่เห็นด้วย หากยอมถอยชั่วคราวเพราะนางขอ จางกงกงเห็นสายตานั้นก็ไม่คิดปิดบัง เขาขยับยืนแนบด้านข้างหลินหยา โอบไหล่นางเข้าใกล้จนกลิ่นกฤษณาของเขากลืนกลิ่นฝนค้างกลางทุ่งไปหมด “</font><b style=""><font color="#8b0000">เจ้าเหนื่อยหรือ? เช่นนั้นก็พักข้างข้า”</font></b><font color="#000000"> น้ำเสียงนิ่งสนิท ราวประกาศกรรมสิทธิ์กลางทุ่งกว้าง</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">หลินหยาค้อนให้เบา ๆ แต่ยอมให้เขาดึงเสื้อคลุมอีกชั้นมาคลุมไหล่ คืนนี้ลมแรงกว่าคืนก่อน มือเธอจับสาบผ้าไว้แน่น ริมฝีปากยกยิ้มจิ๊จ๊ะ</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ท่านขี้หวงไม่หาย”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">          </font><b style=""><font color="#8b0000"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#8b0000">“ข้าไม่เคยคิดจะหาย”</font></b><font color="#000000"> จางกงกงตอบตรงและอันตราย </font><b style=""><font color="#8b0000">“แต่อย่าได้กังวลไป ปล่อยให้ข้าจัดการเถิดเสี่ยวหยา” </font></b><font color="#000000">เขาเหลือบตาไปยังแนวป่าที่ทอดยาว </font><b style=""><font color="#8b0000">“ทางตะวันออกมีคนซุ่ม เงาของพวกไฉ่หลินลากยาวจากพุ่มหนาม สองคู่ สับเปลี่ยนเวรทุกยี่สิบเคาะชีพจร เราเคลื่อนหลังเมฆบังเดือนอีกครั้งจะปลอดภัยกว่า”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;"><font color="#000000">          </font><b style=""><font color="#000080"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><b style=""><font color="#000080">“ข้าจะตรวจซ้ำ” </font></b><font color="#000000">จางทังรับคำพลางแตะฝักกระบี่หักธรร</font><b style=""><font color="#000080">ม “และข้าจะยังคงจับตาดูการ ‘จัดการ’ ของท่านด้วย ใต้เท้าจาง”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 400; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" style=""><font color="#000000">จางกงกงยกพัดแตะริมพจน์ คลี่รอยยิ้มผิวเผิน </font><b style=""><font color="#8b0000">“ตามสบาย ตราบใดที่ท่านจำไว้ว่าเสี่ยวหยาอยู่ข้างข้า”</font></b><font color="#000000"> เขาก้มลงแตะหน้าผากหลินหยาเบาเหมือนผีเสื้อสัมผัสดอกไม้ ทว่าความหมายชัดกว่ามีดสลักหิน จากนั้นจึงเหวี่ยงเสื้อคลุมให้กระชับบ่าเธออีกครา หลินหยาถอนใจยาว ยอมแพ้ให้ความดื้อดึงของชายผู้มีพิษในสายเลือดเพียงชั่วคืน </font><b style=""><font color="#9932cc">“งั้นก็เลิกแข่งคำเถิดเจ้าค่ะ แข่งฝีเท้าแทน” </font></b><font color="#000000">เธอเคาะขลุ่ยกับสันอานหนึ่งครั้ง เสียงไม้ใสกังวานเป็นสัญญาณ</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ไปกันได้แล้ว ก่อนเดือนใหม่จะทันเห็นเราเถียงกันจนครบทุกข้อกฎหมายของศาลต้าหลี่”</font></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: initial;">            </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5">คำล้อเลียนนั้นทำให้จางทังเผลอยิ้ม ส่วนจางกงกงหัวเราะต่ำในลำคอ ทั้งสามขึ้นม้าพร้อมกัน เงาม้าตัดกับเส้นแสงเงินของจันทร์เหมือนพู่กันลากบนกระดาษสา พวกเขาเคลื่อนที่เป็นลิ่มเงียบ จางทังล่วงหน้าไปตรวจ ซ้ายมือมีเสียงน้ำในคูไหลเอื่อยเป็นจังหวะ ส่วนกลางลิ่มคือหลินหยาในเสื้อคลุมแดงเข้ม และท้ายลิ่มคือจางกงกง ผู้ขี่ตามอย่างแนบชิดจนเงาของเขาซ้อนทับเงาของนางพอดี</font></span></p><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0" style="color: rgb(66, 66, 66); background-color: initial;"></div><div style="text-align: center;"><div style="color: rgb(66, 66, 66); text-align: center;"><br></div></div><font color="#424242" style="color: rgb(66, 66, 66);"><div style="text-align:center; font-style:italic;"><div style="outline-style: none; font-family: Niramit, sans-serif; font-style: normal;"><span style="background-color: initial;"><b>พรสวรรค์:&nbsp;</b>ลาภลอย (ไม้)</span></div><div style="outline-style: none; font-family: Niramit, sans-serif; font-style: normal;"><span style="background-color: initial;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</span></div><div style="outline-style: none; font-family: Niramit, sans-serif; font-style: normal;"><span style="background-color: initial;"><br></span></div><div style="outline-style: none; font-family: Niramit, sans-serif; font-style: normal;"><span style="background-color: initial;">จางกงกง เข้าร่วม ปาร์ตี้</span></div></div><div style="text-align:center; font-style:italic;"><br></div>
    </font></div><font color="#424242">

</font></div><font color="#424242">
</font></div><font color="#424242">




</font></div></div></div>

ดูในรูปแบบกติ: [บันทึกการเดินทาง] เงาอัคคีใต้ผืนฟ้ากังวาน