เว็บบอร์ด › ฝั่งตะวันออก › หอดาราเฟยเทียน

Watcher โพสต์ 2024-7-18 15:57:34

หอดาราเฟยเทียน

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/TkSBHHT.png"); background-attachment:fixed; }</style>
<style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<style>

#boxba {
border: 0px outset #d47d3a;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #817772 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/iHTB02y.png");
}

</style>

<style>
#boxOO {
width: 850px;
border: 0px outset #cbb989;
border-radius: 30px;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/r1THZf5.png");}
</style>

<div id="boxba">
<div align="center" style="margin: 0px; padding: 0px; word-wrap: break-word; color: #444444; font-size: 14px; list-style-type: none; font-family: Verdana, Helvetica, sans-serif;"><br>
<br><br>

<div id="boxOO">
<br>

<div style="text-align: center;">
<font face="Browallia New" style="font-family: " browallia="" new";="" color:="" rgb(127,="" 57,="" 1);="" font-size:="" 12px;="" text-align:="" start;="" margin:="" 0px;="" padding:="" overflow-wrap:="" break-word;"=""><font size="5" style="margin: 0px; padding: 0px; word-wrap: break-word;"><div style="text-align: center;">
<br>
<img src=" " border="0" alt=""> <br><br></div></font></font>



<span style="text-shadow: rgb(212, 172, 13) 0px 0px 1px, rgb(212, 172, 13) 0px 0px 5px, rgb(212, 172, 13) 0px 0px 10px, rgb(212, 172, 13) 0px 0px 30px;">
<font face="Browallia New" style="" size="7"><pat style="">
<font color="#ffffff"><pat>หอดาราเฟยเทียน</font></pat></font></span></div>

<br>

<div style="font-family: " browallia="" new";="" text-align:="" center;"="">
<font face="Browallia New" ;="" margin:="" 0px;="" padding:="" 0px;"
<span="" style="text-shadow: #D4AC0D 0px 0px 0.5em;" color="#ffffff" size="4">
<i style=""><cls style="">{ ถนนสิบลี้ }</cls></i></font></div>


<br><div style="text-align: center;"><br><img src="https://i.imgur.com/61tpuTF.png" width="500" border="0"> <br><br></div>
<br>



<img src="https://i.imgur.com/uzZaW3d.png" width="650" border="0">


</center>

<br><br><br>




<center>

<center>
<style>
#boxEw {
width: 450px;
border: 0px solid;
border-radius: 20px;
padding: 35px;
box-shadow: #817772 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/OPvQ3yp.png");}
</style>
</center>

<center>
<div id="boxEw">


<div align="center" style="list-style-type: none;">
<font size="6" color="#ffffff">
<img src=" " width="250" border="0">

<span style="text-shadow: rgb(212, 172, 13) 1px 4px 3px;"><br><pat>【 หอดาราเฟยเทียน 】</pat></span></font>

<br><font color=" #817772" face="Kanit" size="4"><b>『<i> ภิรมย์ชมแสงจันทร์ เต็มดวงทั่วหย่อมหญ้า </i> 』</font></b></div><br>

<div><div>

<font color="#773f0e" face="Kanit" size="4">
หอสูงตั้งตระหง่านเด่นอยู่ท่ามกลางร้านรวงที่ตั้งอยู่ในระนาบเดียวกัน หอดาราแห่งนี้จัดว่าเป็นที่นัดหมายยอดนิยมของหนุ่มสาวที่ชื่นชอบในความสุนทรีอีกทั้งยังคึกคักและเปี่ยมไปด้วยแสงโคมประทีปสาดส่อง เบื้องล่างนอกจากพื้นที่นัดพบยังมีลานระบำฟ้าดินที่เปิดทำการแสดงทุกคืนจันทร์เต็มดวงเพื่อมอบความรื่นเริงให้กับชาวเมือง แต่หากท่านได้ไม่ชมชอบความวุ่นวายก็สามารถแวะขึ้นไปเยือนยอดหอสูงที่สงบเงียบราวกับผ่านประตูข้ามพิภพอย่างไรอย่างนั้น

</font><br>
<br>
</div></div></div>
<br><br><br></p></div>

<br><br><br></div></center>




</div></div>
</center>


<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}</style><style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style><p></p>


<style id="Gather Codes." type="text/css"> img{ -webkit-transition: all 0.4s linear; -moz-transition: all 0.4s linear; transition: all 0.4s linear;} img:hover { -webkit-transition:1s; -webkit-filter: invert(1); -moz-filter: invert(1);}</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); cls {font-family : 'Kanit';}</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Pattaya'); Pat {font-family : 'Pattaya';}</style>

</font></font></font>

Ximenqing โพสต์ 2024-8-5 17:56:51

วันที่ 2 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา19.00 น หอดาราเยี่ยเฟย




จอมยุทธ์หญิงเว่ย


หลังจากที่โจวจินฝึกสมาธิกับพี่หมานเสร็จโจวจินก็คิดว่าวันนี้ไหนๆ ก็ไม่มีภารกิจและอะไรให้ทำแล้ว เขาจึงออกเดินทางมายังจุดพักผ่อนเพื่อที่จำชมวิวทิวทัศน์ของเมืองฉางอัน เขาได้ยินมาว่า หอดาราเฟยเทียนนั้น ยิ่งหอสูง ขึ้นไปวิวสวย แถมเหมือนกับหอข้ามพิภพเสียนี่กระไร เขาจึงเดินทางมาที่นี่


"อ่ะ แม่นางเว่ย ท่านก็มาพักผ่อนหย่อนใจงั้นเหรอ"โจวจินที่บังเอิญมาเจอแม่นางเว่ยก็กล่าวทักทาย นี่เป็นไม่กี่ครั้งที่โจวจินได้เจอแม่นางเว่ยในเมืองไม่ใช่ยุทธภพ


"ใช่แล้วปกติข้ามาสงบจิต สงบใจในที่แห่งนี้น่ะ" แม่น่างเว่ยกล่าวตอบโจวจิน


"เจ้าล่ะ ปกติเห็นวิ่งออกลาปีศาจ ทำไมวันนี้ถึงมีเวลาว่างมาพักล่ะเนีย" แม่นางเว่ยกล่าวเเซว


"บางทีข้าก็คิดว่าข้าล่ามากเกินไปจนมีจิตสั่งหาติดตัวน่ะ ข้าเลยอยากพักผ่อนหย่อนใจ ยิ่งพอข้าล่าปีศาจมาก็ได้เจอเจ้าตัวเล็กเนี่ย" โจวจินอุ้มไก่ดำที่เดินตามโจวจินต้อยๆ ให้แม่นางเว่ยดู


"บางทีพอพวกปีศาจล่ะตบะ และ ไอแค้นได้ พวกมันก็น่ารัก เชื่อฟังคนไม่หยอก" โจวจินพูดหน้าตา


"เจ้านี่ ตลกจริงๆ คิกๆ" แม่นางเว่ยขำที่โจวจินอุ้มไก่มาโชว์


"เอาล่ะ ไหนๆ เจ้ามาครั้งแรกเดี้ยวข้าจะนำเจ้าเที่ยวที่นี่เอง เจ้าไม่ติดอะไรใช่ไหม" หญิงสาวกล่าวถามโจวจิน


"เชิญเลยขอรับแม่หญิงเว่ย" โจวจินก็เล่นด้วย รับลูกคู่


หลังจากนั้นเเม่นางเว่ยก็พาโจวจินชมหอเฟยเทียนเต็มไปด้วยลานแสดง โคมประทีป และอื่นๆ อีกมากมาย โจวจินเห็นแม่นางเว่ยนำเขาเที่ยว จึงซื้อถังหูลู่เลี้ยงแม่นางเว่ยไป ทั้งคู่ก็ได้เที่ยวจนทั่วจนมาถึงจุดๆนึงแม่นางเว่ยก็พาโจวจินขึ้นมาที่หอสูง


"ว้าวที่นี่วิวสวยจัง ขอบคุณท่านมากนะแม่นางเว่ย ที่นี่สนุกมากเลย" โจวจินยิ้มและกล่าวขอบคุณแม่นางเว่ย


"ไม่เป็นไร นานๆทีได้เที่ยวกับสหายบ้างก็ดี" แม่นางเว่ยกล่าวตอบ


ทั้งคู่ก็ยืนซึมซับบรรยากาศที่หอสูงด้วยกันซักพัก เวลาก็มืดค่ำแล้ว จึงแยกย้ายกันเพื่อกลับไปพักผ่อน


----------------------------------


-ถังหูลู่ 1 เลี้ยงแม่นางเว่ย


-โพสขอปลดล็อคความสัมพันธ์ 4 ดาว แม่นางเว่ย เว่ย จื่อฟู


@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญครับ

Ximenqing โพสต์ 2024-8-6 19:32:13

วันที่ 3 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา23.00 น หอดาราเฟยเทียน



โจวจินหลังจากทำเควส ศิลาเทพได้ ก็รู้สึกเหนื่อย จึงเผลอหลับยาวหลังจากตื่น ชายหนุ่มก็นอนไม่หลับ ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจมาที่หอดาราเฟยเทียน ขึ้้นไปยังจุดสูงสุดเพื่อชมวิวที่ราวกับจะข้ามโลก โจวจินนั้นรู้สึกสับสนกับความทรงจำเเปลกๆที่ถูกยัดเยียดเข้ามา


"อ่ะ สวัสดีผู้มาใหม่... อ่ะ เจ้าเองเหรอโจวจิน" พี่หมานหันหน้ามาทักทายโจวจิน



"สวัสดีขอรับพี่หมาน วันนี้ผมแค่รู้สึกมีอะไรแปลกๆ เหมือนกับข้าไม่ใช่ตัวของตัวเอง" โจวจินพูดเสียงสั่น หลังจากรับความทรงจำเเปลกๆ โจวจินก็ดูเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง


"บางที ตอนนี้ผมแค่อยากหาที่พักผ่อนหย่อนใจน่ะขอรับ" โจวจินกล่าวเสริม


พี่หมานมองโจวจินและยิ้มรับ


"เจ้าเชื่อในชะตาชีวิตคนหรือไม่ กลุ่มดาวบนท้องฟ้าคือชะตาแต่ละคน ก่อนตงฟางซั่วจะชี้ไปยังดาวสีทองสุกสกาวบนฟากฟ้าที่อยู่เหนือกลุ่มดาวอื่น ๆ แสงสีทองระยิบระยับและเจิดจ้าสุด ยิ่งกว่าดวงจันทร์ เขาบอกนั่นคือดาวจักรพรรดิ บ่งบอกถึงยุคสมัยที่รุ่งโรจน์และจักรพรรดิเกรียงไกร ส่วนดาวของเจ้าอยู่ในกลุ่มดาวทางฟากนั้น " พี่หมานชี้ไปยังกลุ่มดาวกลุ่มนึง


"เหมือนเจ้าจะเป็นคนมาจากโลกอื่นสินะ" ตงฟางซั่วพูดขึ้นชี้ไปยังดาวแสงจาง ๆ แต่ยังพอมีแสงสีขาวนวล เพียงดาวดวงเดียวก็บอกสถานะคุณต่ออีกฝ่ายอย่างแจ่มชัด

"ผมไม่แน่ใจขอรับ วันนี้ข้าไปที่ศิลาเซียน และไปทำภารกิจจัดการปีศาจ หลังจากที่ข้ากลับมา เซียนที่อยู่ตรงนั้น ก็บอกว่าให้ข้ารับรางวัล หลังจากนั้นข้าก็เหมือนได้ความทรงจำประหลาดมา บางทีข้าอาจจะเป็นคนจากต่างโลกจริงๆก็ได้" โจวจินกล่าวระบายยาว


"แต่ข้าก็เกิดที่นี้ โตที่นี่ข้ามีพ่อมีแม่ ข้ามีพี่ชาย แต่ข้าก็มีความทรงจำประหลาด หรือข้าจะเป็นคนต่างโลกข้าก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ข้าคือข้าโจวจินที่แค่อาจจะมีความทรงจำประหลาดจากต่างโลกเฉยๆ" โจวจินกล่าวตอบพี่หมานด้วยความแน่วแน่ราวกับว่าเขาจะตัดสินใจไปแล้ว


ตงฟางมองโจวจินนิ่งๆ


"เป็นตัวของตัวเองถูกต้องแล้วน้องชาย เอาเถอะ ข้าเข้าใจแล้ว เรามาพักผ่อนเงียบๆ มองดูดาวเถอะ มา ข้าจะสอนเจ้าดูดาว


พี่หมานใช้เวลาซักพัก สอนโจวจิน เกี่ยวกับกลุ่มดาว 12 ราศี การมองดูดามต่างๆ จนโจวจิน สงบลง


"ขอบคุณพี่หมานมากนะขอรับ ข้าเข้าใจแล้ว ไม่ว่าข้าจะเป็นคนจากต่างโลกหรือไม่ตอนนี้ข้าเป็นโจวจิว บุตรชายของโจวต้าจินและโจวไป๋ และข้ามีพี่ชายชื่อโจวไค่" โจวจินตัดสินใจ ต่อให้เขาได้รับความทรงจำเพิ่มเติมมาแค่ไหน แต่ชีวิตที่เขาเกิดที่นี่และใช้ชีวิตมา 16 ปี นั้นเป็นของแท้แน่นอน


หลังจากนั้นโจวจินกับพี่หมานก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน


-------------------------------------------


@Admin โพสปลดล็อคความสัมพันธ์ ตงฟางซั่ว NPC-007 เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญด้วยครับ

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-8 03:29:58

<style>
        #Hua01 {
          border: 0px solid;
    border-radius: 10px;
    background-image: url("https://i.imgur.com/BQWz3NC.jpg"); }
        #Hua02 {
          border: 0px solid;
          width: 75%;
    box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
    background-color : #262341;}
#Hua03 {
          border: 0px solid;
          padding: 0px 50px;
          width: 75%;}
#Hua04 {
          border: 0px solid;
          padding: 30px;
          width: 300px;
          box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
              background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&amp;display=swap" rel="stylesheet">


<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3">
<div id="Hua01" style="">
<div id="Hua02" style="">
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url(&quot;https://i.imgur.com/CvdPuBr.png&quot;); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;"><b style="">
<font color="#ffffff"><img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""></font><br>
<span style="text-shadow: rgb(0, 0, 0) 5px 5px 10px;"><font size="6" style="color: rgb(255, 255, 255);"> ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน</font><br><font size="4" style=""><font color="#ffffff"> วันที่</font><font color="#48d1cc">หก</font><font color="#ffffff"> ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ</font><br><font color="#ffffff">ปลายยามซวี (20.30 น.)</font></font></span></b><br><br>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -300px;">
<div style="height: 378px; background-image: url('https://i.imgur.com/IYOjc3Z.png');
background-position : right top;
               background-repeat: no-repeat;"></div></div>
</div><br><br>
<div style="margin-top: -100px;">
<div id="Hua03" style="">
    <div align="left" style=""><font color="#ffffff">

     </font><font size="5" style="color: rgb(255, 255, 255);">จากวังหลวง</font><font color="#ffffff">สู่ภายนอกวังที่นางไม่ทราบว่าตอนนี้ตัวนางเองอยู่ที่ใดจนกระทั่งรถม้าได้หยุดลง จ้าวหนิงเฟยที่ต้องตามประกบด้วยหน้าที่ก้าวลงไปก่อน ก่อนที่จะมีเสียงทุ้มเอ่ยตามมาแจ้งแก่นางผู้ยังรั้งรอบนรถม้าให้นางลงได้เหลียนฮวาในไม่รอช้าลุกขึ้นเดินออกจากรถม้าเพื่อลงไปตามที่เสียงทุ่มเอ่ยทว่าไม่ทันจะก้าวลงบันไดไม้ที่เสริมสำหรับผู้สูงศักดิ์เดินลงมาดีเท้าเจ้ากรรมก็เหยียบชายกระโปรงจนเสียสมดุลไม่อาจทรงตัวได้ฉางซานเซียนหวางแลเห็นเช่นนี้ก็รวบกายบางให้ล้มลงมาในอ้อมแขนแกร่งเพื่อไม่ให้นางได้รับบาดเจ็บ นับว่าโชคดีนักที่เขาให้นางสวมหมวกบดบังใบหน้าเอาไว้
</font><br><br><font color="#48d1cc">
   “ขอบพระทัยเพคะหวางเย่—”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   ไม่ทันจะเร่งผละกายออกมายอบกายขอบพระทัย มือหนาก็ต้องกลับมาประคองกายบางเอาไว้เพราะดูเหมือนว่าตอนที่ล้มลงนี้จะเกิดข้อเท้าพลิกไม่อาจลงน้ำหนักได้จนหวิดจะหัวคว่ำไปอีกสักรอบ
</font><br><br><font color="#9932cc">
   “ไม่เป็นไรเราไปกันเถิด”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   ฉางซานเซียนหวางเอ่ยก่อนที่จะประคองสตรีข้างกายแทนจ้าวหนิงเฟยที่ดูเหมือนว่าจะก้าวมาช้ากว่าความเร็วของบุรุษผู้ฝึกฝนร่างกายเขาพานางเดินเข้าไปภายในสถานที่หนึ่งที่เมื่อลองมองลอดผ่านผ้าคลุมไหมโปร่งนี้ก็แลเห็นว่าเป็นหอดาราเฟยเทียนนั่นเองเมื่อเดินไปแลเห็นว่าจำต้องเดินขึ้นบันไดนางก็คิดว่าใช้เวลานี้เองไปหาอะไรสักหน่อยเพื่อเสริมบรรยาการพักผ่อน
</font><br><br><font color="#ffffff">
  </font><font color="#48d1cc"> “จ้าวกู่กู เปิ่นกงหิวเสียแล้วไปซื้อกระไรสักหน่อยสิ”
<br></font><br><font color="#ffffff">
 </font><font color="#ffc0cb">  “รับทราบเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   สิ้นเสียงนางกำนัลส่วนตัวเอ่ยขานไม่ทันไรเสียงทุ้มก็เร่งเอ่ยขึ้นมาเมื่อได้ยินว่าจ้าวกู่กูได้รับคำสั่งออกไปซื้อของเขาเอ่ยสั่งให้ซื้อผ้าพันข้อเท้าจากโรงหมอในเมืองไม่ไกลจากที่นี่นักก่อนที่จ้าวกู่กูจะเอ่ยรับเรื่องอีกคราและเดินออกไปจากหอดาราเฟยเทียนต่อไปก็ถึงเวลาที่นางจะต้องเดินขึ้นบันไดไปข้างบนเสียแล้ว เหลียนฮวาผู้มีพระอนุชาในองค์จักรพรรดิคอยประคองค่อย ๆ ก้าวเดินทีละคั่นโดยพยายามเร่งให้ตนเองเดินขึ้นให้ไวเท่าที่จะไวได้จนถูกเอ็ดให้ช้าลงหน่อยเพื่อความปลอดภัยของตัวนางและไม่ให้เท้าบวมไปมากกว่านี้
</font><br><br><font color="#ffffff">
  </font><font color="#48d1cc"> “กว่าหม่อมฉันจะเดินขึ้นเดินลงคงมืดค่ำเกินควรแล้วกระมังเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   ด้วยสตรีเอ่ยตัดพ้อประโยคต่อมาของร่างสูงคือคำว่า “เช่นนั้นแล้วเปิ่นหวางขอเสียมารยาทแล้ว” ก่อนที่จะเปลี่ยนจากการประคองขึ้นบันไดทีละขั้นเป็นการถือวิสาสะโอบอุ้มนางขึ้นมาแล้วก้าวเดินไปยังจุดสูงสุดของหอดาราเฟยเทียนด้วยความรวดเร็ว
</font><br><br><font color="#ffffff">
   เหลียนฮวาผู้ไม่คาดคิดว่าเขาจะกระทำเช่นนี้นางเพียงตัดพ้อกับตนเองและหวังลึก ๆ ว่าเขาจะไปที่อื่นที่ไม่ต้องขึ้นบันไดจึงค่อนข้างตกใจสามส่วน ประหลาดใจหกส่วนส่วนอีกส่วนที่เหลือกลับเป็นความวูบไหวในอกอย่างน่าประหลาดที่นางรู้สึกได้เพียงชั่วครู่ก่อนที่มันจะหายไปเมื่อนางถูกวางลงนั่งที่ตั่งนั่ง ถอดหมวกไผ่ผ้าคลุมเรียบร้อยพร้อมกับการกลับมาเพิ่มเป็นราว ๆ สามส่วนเมื่อแลเห็นเขาก้มลงตรวจสอบข้อเท้าขวาของนางว่าบวมหรือไม่โดยมีกระแสความห่วงใยปรากฎขึ้นให้แลเห็นอยู่บ้าง
</font><br><br><font color="#9932cc">
   “เปิ่นหวางว่า คงต้องพันไว้ไม่ให้เท้าพระสนมขยับก่อนมันจะบวมไปมากกว่านี้กลับตำหนักก็แช่เท่าด้วยน้ำอุ่นสั่งเหนื่อยคลายเมื่อยกับปล่อยให้เลือดลมไหลเวียนดี บวมลดลง”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   เมื่อฉางซานเซียนหวางประเมินเสร็จไม่นานจ้าวกู่กูก็เดินมาพร้อมอุปกรณ์และของกินพอแกล้มให้เข้ากับบรรยากาศก่อนที่จะขอตัวไปยืนไกลกว่าเดินเสียหน่อยให้ความเป็นส่วนตัวต่อเจ้านายทั้งสองมือหนาหยิบผ้ามาพันข้อเท้าให้อย่างบรรจงในช่วงเวลานี้เองนางก็หยิบถ้วยซิ่งเหรินโต้ฟูมาตักก่อนจะกะจังหวะที่อีกคนเงยใบหน้าคมคายขึ้นมาเพื่อจ่อช้อนไปที่ริมฝีปากหนา
</font><br><br><font color="#48d1cc">
   “ตอบแทนที่พระองค์ช่วยดูแลเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   ฉับพลันนั้นดวงตากลมโตดุจดอกเหมยเบ่งบานงดงามอยู่ภายในกับดวงตาคมดั่งหมาป่ากลางเหมันต์พลันสบกันอย่างไม่อาจหลีกหนีได้ ในขณะที่บุรุษผู้คุกเข่าตรงหน้าจดจ้องไม่วาง ริมฝีปากหนาก็ค่อย ๆ อ้าขึ้นเพื่อเสวยเต้าหู้นิ่มกลิ่นซิ่งเหรินหอมหวานจาง ๆ ตามที่นางตักให้เขา
</font><br><br><font color="#9932cc">
   “หวานดีนะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   น้ำเสียงทุ้มที่เอ่ยขึ้นมาทำดวงใจน้อยสั่นไหวเกินหักห้าม ใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยสีชาดระบายทั่วแก้มใสทันใดราวกับว่า ‘กินเต้าหู้’ ที่เขากระทำอยู่นั้นมันช่างหลากหลายความหมาย นางผลักถ้วยขนมถ้วยโปรดไปให้เขาก่อนจะหันไปหยิบถ้วยชามาให้พร้อมอย่างรีบเร่งราวกับว่าต้องการหาอย่างอื่นทำไม่ให้เขาแลเห็นสิ่งใดได้
</font><br><br><font color="#ffffff">
  <i> ซึ่งมันช่างไร้ประโยชน์เสียจริงเมื่อทุกสิ่งล้วนอยู่ในสายพระเนตรแห่งองค์หวางเย่อยู่ตลอดเวลา
</i></font><i><br></i><br><font color="#ffffff">
  </font><font color="#48d1cc"> “พระองค์จะนั่งพื้นอีกนานไหมเพคะหากผู้ใดมาแลเห็นคงคิดว่าหม่อมฉันกำลังทารุณกรรมพระองค์เป็นแน่”
</font><br><br><font color="#ffffff">
 </font><font color="#9932cc">  “ก็ดีเช่นนั้นแล้วเปิ่นหวางจะได้ไปฟ้องเสด็จพี่สั่งให้พระสนมรับผิดชอบ”
</font><br><font color="#48d1cc"><br>
   “ —!?! ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   บุรุษน่าตีให้ตายผู้นี้แต่ไหนแต่ไรนางก็ไม่อาจต่อปากต่อคำชนะอยู่แล้วยิ่งในเวลาเช่นนี้อีกก็ยิ่งรู้สึกเหมือนตนเองจะพ่ายแพ้ขึ้นทุกวันจนนึกเจ็บใจอยู่ในที เว่ยเจียเหลียนฮวาไม่รู้จะทำอย่างไรก็ดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นนั่งข้าง ๆ เสียทีก่อนที่จะเป็นไปดั่งคำกล่าวหยอกเอินจริง ๆ
</font><br><br><font color="#ffffff">
 </font><font color="#48d1cc">  “พระองค์พาหม่อมฉันมาที่นี่เพื่ออะไรหรือเพคะ”
</font><br><br><font color="#ffffff">
  </font><font color="#9932cc"> “พักผ่อนอย่างไรเล่า” </font><font color="#ffffff">ฉางซานเซียนหวางเอ่ยทันทีที่นางถาม </font><font color="#9932cc">“ในเมื่อพระสนมทรงงานหนักถึงเพียงนั้นแล้วไหนเลยจะปล่อยวางได้เปิ่นหวางเลยพามาชมดาวมองท้องฟ้าให้คลายขมับเสียหน่อย” </font><font color="#ffffff">มือหนาตักซิ่งเหรินโต้ฟูขึ้นทานเพิ่มอีกคำก่อนจะวางถ้วยขนมลง จิบชาเล็กน้อยและเริ่มกระทำในสิ่งที่เขามักจะทำอยู่บ่อย ๆ </font><font color="#9932cc">“ในช่วงคิมหันต์เช่นนั้นมักจะแลเห็นกลุ่มดาวราชสีห์ อยู่ตรงนั้น”
<br></font><font color="#ffffff"><br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; มือหนาชี้ไปบนท้องฟ้าพลางลากรูปร่างต่อกันให้เป็นรูปลักษณ์ของราชสีห์งดงามบนท้องนภายามราตรี นางมองหาอยู่ไม่นานก็พบและสิ่งที่ได้เจออีกอย่างคงจะเป็นความสนุกที่นางได้แลเห็นรูปร่างมากมายจากดวงดาวกระมังช่วงเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ การพิศมองดวงดาราพร้อมสนทนาอย่างออกรสดำเนินไปราว ๆ เกือบชั่วยามก่อนที่ทั้งสองจะตัดสินใจกลับวัง
</font><br><br><font color="#ffffff">
  <i><b> ทิ้งไว้เพียงความทรงจำที่ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าจะนางจะไม่หวนรำลึกทุกครั้งเมื่อเมียงมองดวงดาว</b></i></font><i><b><br></b></i><br>


</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); text-align: center;"><br><br>
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> <br><br>
หลิว ชุ่น <br>
+5 พูดคุยประจำวัน<br>
+20 หัวดีโบนัสความสัมพันธ์<br>
+20 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดทอง +&nbsp;ชาเกรดทอง (+10)
<br><br>

<a href="home.php?mod=space&amp;uid=1" target="_blank">@Admin</a>

<br><br>


เฮ้อ รักแท้นี่มันรักแท้จริง ๆ<br><br>

</div>

        </div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url(&quot;https://i.imgur.com/hr6FYuR.png&quot;); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>

        </div>
        </div>
</div></font></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-15 06:24:56

<style>
        #LianH01 {
          border: 0px solid;
    border-radius: 10px;
    background-image: url("https://i.imgur.com/lL9mqdW.png"); }
        #LianH02 {
          border: 0px solid;
          width: 75%;
    box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
    background-color : #0f3648;}
#LianH03 {
          border: 0px solid;
          padding: 0px 50px;
          width: 75%;}
#LianH04 {
          border: 0px solid;
          padding: 30px;
          width: 300px;
          box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
              background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&amp;display=swap" rel="stylesheet">


<div align="center">
<font face="Sarabun" size="3">
<div id="LianH01" style="">
<div id="LianH02" style="">
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 530px; background-image: url(&quot;https://i.imgur.com/95FY1QN.png&quot;); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b style="">
<font color="#ffffff"><img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""></font><br>
<span style="text-shadow: rgb(0, 0, 0) 5px 5px 10px;"><font size="6" style="color: rgb(255, 255, 255);"> ยามเหลียนฮวาเบ่งบานชั่วราตรี</font><br><font size="4" style=""><font color="#ffffff"> วันที่</font><font color="#48d1cc">สิบสอง</font><font color="#ffffff"> ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ</font><br><font color="#ffffff">กลางยามเหม่า (20.00 น.)</font></font></span></b><br><br>

</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px;">
<div id="LianH03" style="">
    <div align="left" style=""><font color="#ffffff">

   </font><font size="5" style="color: rgb(255, 255, 255);">อาศัยราตรีกาล</font><font color="#ffffff">ไร้แสงกระจ่าง เพียงจันทราฉายพอทัศนะ เว่ยเจียเหลียนฮวาผู้รู้สึกว่าจิตใจของนางในยามนี้ช่างน่าประหลาด ไม่คล้ายว่างเปล่า ไม่คล้ายปั่นป่วน มือเรียวที่กอบกุมด้ามพู่กันตวัดคัดอักษรได้หนึ่งคำ
</font><br><br><div style="color: rgb(255, 255, 255); text-align: center;"><font face="Zhi Mang Xing"size="5">愛</font><br>(ความรัก)</div><br><font color="#ffffff">
   อักษรงามดั่งบทประพันธ์แสนหวาน ภาพของผู้กระซิบแผ่วเบา ( 欠 ) เอ่ยพร่ำแก่ดวงใจ ( 心 ) ร้องขอการโอบกอดและถนอมความรู้สึกให้มั่นเป็นการประดิษฐ์อักษรภาพที่มากล้นด้วยความหมายและความรู้สึกที่นางร่ำเรียนมาทั้งชีวิตทว่ากลับมีบางสิ่งสัมผัสแผ่วเบาขึ้นมาก็ในยามนี้ดวงตาหวานไล่พิศพิจารณาทีละเส้นการตวัดปลายพู่กันที่ยังคงความลังเลในอักษรนี้ทำเอานางรู้สึกได้ว่าตนเองไร้ซึ่งสติจะนั่งเทียนเขียนอักษรใด ๆ
</font><br><br><font color="#ffffff">
   บัดนั้นเมื่อเปลวเทียนวูบไหว แสงจันทร์จาง ๆ ฉายลาดผ่านหน้าต่าง ใบหน้างามดาษดื่นพิศขึ้นลากสายตามองท้องฟ้าไกล หมู่ดาวหลายสิบพันมากมายประดับงดงามอยู่บนนั้นทว่ากลับมีหนึ่งหมู่ดาวที่เพียงลากผ่านกลับแลเห็นชัดไม่จางหาย
</font><br><br><font color="#48d1cc">
   “เหตุใดเจ้าจึงเด่นชัดเช่นนั้นเล่า พ่อราชสีห์”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   แล้วสุดท้ายจากสตรีนั่งโต๊ะฟุ้งซ่านก็แอบออกจากตำหนักนั่งรถม้าออกมายามวิกาลเพื่อไปเยือนที่ที่หนึ่งที่นางมั่นใจว่านางจะสามารถชื่นชมหมู่ดาวพวกนี้ได้อย่างชัดเจน นั่นก็คือหอดาราเทียนเฟยสองเท้าเหยียบยืนจุดสูงสุดของหอดูดารา สองมือถอดหมวกไผ่ผ้าไหมโปร่งคลุมใบหน้าหย่อนกายลงประทับตั่งนั่งดั่งวันวาน ทิ้งให้จิตใจล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย
</font><br><br><font color="#ffffff">
   ความรักคือสิ่งใด ความรู้สึกเป็นเช่นไร
</font><br><br><font color="#ffffff">
   เกิดมาเป็นน้อยนับว่าต้อยต่ำหนึ่งขั้น เกิดมามิได้งามพิลาศนับว่าดาษดื่น ใช้ชีวิตอยู่กับสติปัญญาและกองม้วนตำรา ไหนเลยจะรู้จักช่วยเวลาเบ่งบานในดวงใจสิ่งเดียวที่นางกระทำได้คือการหยิบม้วนตำรานวนิยายประโลมโลกมากางอ่านบทพรรณาความวูบไหวในอกของสตรีตัวเอกในบทประพันธ์
</font><br><br><font color="#ffffff">
   </font><font color="#9932cc">“เปลี่ยนสถานที่อ่านนวนิยายหรือพระสนมเว่ยเจียเสียนอี๋”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   เสียงทุ้มคุ้นเคยดังขึ้นข้างใบหู ลมหายใจที่ปะทะแผ่วเบาทำเอาร่างเล็กสะดุ้งโหยง ดวงหน้ากลมเร่งหันไปหวังพิศมองต้นเสียงว่าใช่บุรุษผู้นั้นหรือไม่บัดนั้นราวกับเปลวไฟจุดประกายในอก เมื่อแก้มใสที่หันไปอย่างรวดเร็วเกินกว่าจะไหวกายออกห่างทำให้เกิดแนบสัมผัสนุ่มห่างมุมริมผีปากไปเพียงไม่ถึงสองชุ่น คนตัวเล็กพลันนิ่งค้างราวกับสติหล่นหายไปเสียแล้ว ร่างสูงตั้งสติก้าวออกห่างทำให้เมื่อเลื่อนสายตาขึ้นพิศพลันสบดวงเนตรคมประสานสายตาอย่างไม่อาจหักห้าม
</font><br><br><font color="#ffffff">
   ราวกับบทประพันธ์ความรู้สึกของสตรีตัวเอกในนวนิยายประโลมโลกแว่วผ่านเข้ามาในห้วงความคิดดวงใจที่เงียบหายดังลั่นขึ้นอย่างไม่อาจหักห้าม ใบหน้าที่เห่อร้อนราวกับจะเป็นไข้เสียมันตอนนี้ แม้มีอาการแปลกประหลาดมากเพียงใดทว่ากลับไม่อาจละดวงตาออกไปได้
</font><br><br><font color="#ffffff">
   เพราะนางที่มาชมดาวยามนี้ ได้แลเห็นประกายดวงดารางดงามผ่านนัยน์เนตรสีนิลดั่งห้วงราตรี
</font><br><br><font color="#ffffff">
 </font><font color="#48d1cc">  “ไม่— อ่า— ใช่— เดี๋ยวก่อน ไม่ เอ่อ—... ข้าไปแล้ว”
</font><br><br><font color="#ffffff">
   เมื่อไม่อาจทานทนสนทนาใด ๆ ได้อีกต่อไป การเดินออกมาจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วในยามนี้ เว่ยเจียเหลียนฮวาเร่งลุกขึ้นก้าวฉับ ๆ ออกมาโดยไม่ตรวจทานว่ามีสิ่งใดติดมือหรือเก็บคืนมาได้บ้างครั้นรู้ตัวก็อยู่บนรถม้าเสียแล้วทิ้งม้วนตำรานวนิยายประโลมโลก ถ้วยชาดอกเบญจมาศและปิ่นโตใส่ซิ่งเหรินโต้ฟูไว้เป็นของฝากกลาย ๆ อย่างไม่ได้ตั้งใจให้บุรุษผู้ฝากสัมผัสอุ่นไม่จางบนแก้มใสที่แต้มริ้วสีชาดไม่คลาย
</font><br><br><font color="#ffffff">
   <i>ดวงใจสั่นไหวได้เพียงพบหน้า ราวกับถานฮวาเบ่งบานชั่วข้ามคืน

</i></font><br><br>


</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<font color="#ffffff"><span style="width: 75%;"><img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""></span></font> <br><br><font color="#ffffff">
[สามารถโรลเพลย์ค้นคว้าหาความรู้จากการฟัง หรือ อ่าน +30 EXP (วันละครั้ง)]</font><br><br><font color="#ffffff">
หลิว ชุ่น </font><br><font color="#ffffff">
+5 พูดคุยประจำวัน</font><br><font color="#ffffff">
+20 หัวดีโบนัสความสัมพันธ์</font><br><font color="#ffffff">
++20 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดทอง + (+5) ชาอะไรก็ได้&nbsp;</font><br>
<br><font color="#ffffff">ตอนแรกว่าจะแท็กขออีเว้นเพิ่ม&nbsp; แต่ว่าตอนนี้น่าจะไม่ต้องละ 5555555555555555555</font><br>

<a href="home.php?mod=space&amp;uid=1" target="_blank" style="color: rgb(255, 255, 255);">@Admin</a>

<br><br>

</div>

        </div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -200px;">
<div style="height: 450px; background-image: url('https://i.imgur.com/82qGh6z.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
"></div></div>

        </div>
        </div>
</div></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2024-9-8 23:55:22

<p></p><p><font face="Kanit"><br></font></p><p></p><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Xiuying01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gmUaOyu.jpg");}
</style>

<style>
#Xiuying02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/APTIUqY.png");}
</style>   


<style>
#Xiuying03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Xiuying01">
   <p>
      
<font face="Kanit"><br><br></font></p><div id="Xiuying02"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><div style=""><div style=""><div style=""><div style=""><div style=""><font color="#ffa500" face="Kanit" size="5"><b><div style=""><div>วันที่ 5 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10&nbsp;</div><div>เวลา 21.30 น.</div></div></b></font></div></div></div></div></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" color="#000000"><font size="5"><b><img src="https://i.imgur.com/VgeiQeN.png" border="0"></b></font><font size="5"><b><br></b></font></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div><div style="text-align: left;"><div><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-64e5cd39-7fff-6a8b-9ed4-6a167b58a124"><font face="Kanit"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">ยามไฮ่มาถึงซิ่วอิงเดินทางออกจากค่ายพยัคฆ์แต่งกายด้วยอาภรณ์แบบปกติทั่วไปมุ่งหน้าเข้าเมือง ใช้เวลาเดินทางอยู่พักใหญ่ก็มาถึงตัวเมือง นางเคยได้ยินเรื่องหอดาราแห่งนี้มาบ้างแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ย่างก้าวเข้ามา ณ ที่แห่งนี้ ด้านล่างเหมือนจะเป็นจุดนัดพบทั้งยังมีลานระบำ นางเลือกจะเดินผ่านไปเนื่องด้วยจุดหมายปลายทางคือยอดหอชั้นบนสุด</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-8a2485f4-7fff-858e-7f95-d98d68db9005"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">เสียงฝีเท้าของคุณหนูตระกูลหรงดังพอที่จะทำให้บุรุษผู้ยืนเอามือไขว้หลังมองดวงดาวอยู่ก่อนหน้านี้รับรู้ถึงการมาเยือนของแขก เขาหันมาตามทิศทางของเสียงจึงได้พบว่าซิ่วอิงได้ยืนอยู่เบื้องหน้าแล้ว</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“มาแล้วหรือแม่นางหรง”</font><font color="#000000"> เขาเผยรอยยิ้มบางบนใบหน้า</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#000000">ซิ่วอิงพยักหน้าเบา ๆ </font><font color="#008080">“เหตุใดคุณชายตงฟางจึงนัดข้ามาที่นี่หรือเจ้าคะ?”</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“ค่ำคืนนี้ฟ้าโปร่ง เหมาะแก่การดูดาว” </font><font color="#000000">คุณชายพูดพร้อมหันไปเงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรี</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">ซิ่วอิงเงยหน้ามองบนฟ้าท้องฟ้าเปิดโล่งมองเห็นหมู่มวลดาราได้ชัดเจน ตาของนางเป็นประกายเมื่อเห็นความสวยงามของนภายามค่ำคืน ซิ่วอิงค่อย ๆ เดินมาเกาะขอบระเบียงหอดาราด้วยความตื่นเต้น&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#008080">“งามมากเลยเจ้าค่ะ” </font><font color="#000000">นางยังคงไม่ละสายตาจากหมู่มวลดาราบนฟากฟ้า</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“แม่นางชอบหรือไม่?”</font><font color="#000000"> คุณชายตงฟางเดินมายืนข้างนางก่อนที่จะหันมาถาม</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#008080">“เจ้าค่ะ” </font><font color="#000000">ซิ่วอิงหันมาตอบ ก่อนจะยืนนับดาวบนท้องฟ้าอย่างสนอกสนใจ</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#4169e1">“เห็นดาวดวงนั้นหรือไม่?”&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">คุณชายตงฟางชี้ไปที่ดาวดวงหนึ่งบนท้องฟ้าที่ดูแปลกตายิ่งกว่าดาวดวงใด ประกายดาวส่องแสงสักพักก็เปลี่ยนเป็นริบหรี่และกลับมาส่องแสงอีกครั้งเป็นเช่นนี้สลับกันไปเรื่อย ๆ ซิ่วอิงมองดูแล้วก็ได้แต่แปลกใจ&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“ดวงดาวนั้นเดี๋ยวริบหรี่เดี๋ยวส่องแสง ช่างดูประหลาดยิ่งเจ้าค่ะ”&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#4169e1">“นั่นคือดาวประจำตัวของผิงหยางกงจู่”&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“วีรสตรีนักรบน่ะหรือเจ้าคะ?”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">ซิ่วอิงเคยได้ยินเรื่องผิงหยางกงจู่มาบ้าง เรียกได้ว่าเป็นต้นแบบที่นางนับถือยิ่งในความเก่งกล้าสามารถ และเป็นหนึ่งในเหตุผลที่นางตัดสินใจเข้าร่วมกองทัพ เนื่องจากอยากสร้างชื่อให้เป็นที่ยอมรับได้อย่างเช่นองค์หญิงใหญ่แห่งต้าฮั่นผู้นี้</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#4169e1">“ถูกต้องแล้ว…ดูเหมือนพระองค์จะพบเจอเรื่องยุ่งยากบางอย่าง ข้าเองก็ไม่แน่ใจนัก”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3" color="#008080"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“เรื่องไม่ดีหรือเจ้าคะ?”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“ไม่ได้หนักหนามากนัก อีกไม่นานคงมีจอมยุทธ์ผู้กล้าจากต่างโลกปรากฏตัวขึ้นเพื่อช่วยเป็นกำลังให้กงจู่อีกแรง”</font><font color="#000000"> คุณชายตงฟางยังคงแกะคำทำนายจากการมองดวงดาวนั้น</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“ต่างโลก? ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลยเจ้าค่ะ”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#4169e1">“จักรวาลนี้ช่างกว้างใหญ่นัก โลกที่เราอยู่หาใช่โลกใบเดียวไม่ หากแต่ยังมีอีกมากมายเกินกว่าที่มนุษย์จะหยั่งรู้ได้”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">คุณชายตงฟางยังคงทำให้ซิ่วอิงรู้สึกแปลกใจได้เสมอ ความสามารถของเขาเกินกว่าที่นางจะคาดเดา ไม่เพียงแต่เป็นคนที่มีปัญญาเฉียบแหลมยังเป็นคนที่เก่งรอบด้านอีกด้วย</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณชายมีความสามารถด้านโหราศาสตร์ด้วย”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“ข้าพอมีความรู้อยู่บ้าง ไม่ได้เก่งกาจอะไร” </font><font color="#000000">คุณชายตงฟางตอบอย่างถ่อมตัว</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“ถ้าเช่นนั้นคุณชายพอจะบอกข้าได้หรือไม่เจ้าคะ ว่าดาวดวงไหนเป็นดาวประจำตัวของข้า?”&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">ซิ่วอิงถามด้วยความสนใจ ความรู้ด้านการทำนายดวงดาวของคุณชายตงฟางกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของนางได้เป็นอย่างดี บางทีดวงชะตาของนางอาจจะได้ดิบได้ดีเป็นใหญ่เป็นโตในอนาคตแบบคนอื่นเขาบ้างก็ได้…คุณชายตงฟางหันไปมองบนท้องฟ้าแล้วชี้ไปที่ดาวดวงน้อยดวงหนึ่งบนนั้น</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#4169e1">“ดวงนั้น”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style="" color="#008080">“เล็กจังเลยเจ้าค่ะ”&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">ซิ่วอิงมองตามทิศทางที่คุณชายชี้ไป ก่อนจะชะเง้อมองยื่นตัวออกนอกระเบียงเพื่อให้เห็นดวงดาวชัด ๆ จนคุณชายตงฟาเห็นท่าไม่ดีต้องใช้แขนข้างหนึ่งโอบรอบกายของนางแล้วดึงกลับเข้ามาด้านในระเบียง จากนั้นจึงรีบปล่อยมือเพื่อไม่ให้นางตกใจเช่นคราวก่อน</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“ระวังด้วย เดี๋ยวตกอีก” </font><font color="#000000">เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเงยหน้าไปมองดาวบนฟ้าอีกครั้ง</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#008080">“เจ้าค่ะ…” </font><font color="#000000">นางก้มหน้าลงเล็กน้อยเหมือนคนสำนึกผิด</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#4169e1">“ดูเหมือนแม่นางจะมีที่มาไม่ธรรมดาเลยนะ…”</font><font color="#000000"> คุณชายตงฟางมองดาวประจำตัวซิ่วอิงแล้วเอ่ยขึ้น</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;"><font size="3"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3" style=""><font color="#008080">“หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ?” </font><font color="#000000">ซิ่วอิงหันมาถามคุณชายเมื่อเห็นเขาอ่านดวงดาวของนาง</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font size="3"><br></font></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="3">คุณชายเพียงแค่ยิ้มแต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ ปล่อยให้คุณหนูแห่งตระกูลหรงได้แต่ตั้งคำถามในหัวว่าคุณชายตงฟางผู้นี้มองเห็นอะไรในดาวดวงนั้นกันแน่ อย่างน้อยนางก็หวังว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดี…</font></span></p><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="3"><br></font></span></div><div><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div><div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline;"><font size="4"><font color="#ff0000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b style="">อีเว้นท์ปลดล็อกหัวใจ 2 ดวง (2)</b></span></font><br></font></span></div><div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline;"><font size="4" color="#ff0000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b style="">จบ</b></span></font></span></div></font></span></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><img src="https://i.imgur.com/4p04p1d.png" border="0"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000">หัวบ้า โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+10<br></font></div></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><font face="Kanit"><div><br></div></font></font></div></div></div><div><span id="kM0.16426295377103362">@<span id="kM0.9833868569369166">@Admin&nbsp;</span></span><br></div><div><font face="Kanit"><br></font></div><div><font face="Kanit"><br></font></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

LinYa โพสต์ 2025-6-8 03:03:51

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-6-8 14:41

https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png
วันที่ แปด เดือน ห้า รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเหม่า เวลา 05.00 - 07.00 น.
         ยามเช้ามืดหรือยามเหม่าปรากฎตัวขึ้น ฟ้าเริ่มประกายสีทองอ่อน เริ่มเห็นเผยแสงแรกของวันอย่างเงียบงัน สีส้มหม่นเจือกลิ่นหอมของหมอกอวลละมุนในอากาศลอยคลอเคลียตัวเรือนเงางามที่เงียบงันของหอดาราเฟยเทียนที่สูงเสียดฟ้าในสายตาของคนอื่น ๆ ราวกับจะจารึกเป็นบทกวีอันเล่าขานไว้บนแผ่นฟ้าทางทิศตะวันออก..ยามนี้ยังไม่ใช่ช่วงที่มีผู้คนพลุกพล่านของตลาดโดยรอบ แต่แสงโคมไฟนั้นยังมิได้ดับสนิทในยามราตรีที่ผันผ่าน มันยังกระพริบแสงริบหรี่วูบวาบอยู่เส้นเหนือเส้นทางสายหัตถศิลป์ด้านล้าง ป้ายฟ้าสีแดงพลิ้วไหวงดงามตามสายลมช่วงเช้าท่ากลางเสียงใบไม้ร่วงเล็กน้อยจากสายลมของฤดูร้อนที่ตอนนี้ยังไม่ร้อนมาก..

         ตัวหอเฟยเทียนนั้นดูแปลกตาแต่งดงามปลูกขึ้นด้วยไม้สนที่งดงามชั้นดีหลายต่อหลายต้น ฐานหอประกอบด้วยลักษณะแปดเหลี่ยมเรียงซ้อนกันสู่ยอดแหลมที่ประดับประดาไปด้วยกระดิ่งสีทองคำงามเล็ก ๆ จนได้ยินเสียงของพวกมันกระทบกันเบา ๆ ทุกครั้งที่สายลมพัดผ่านมันอย่างงดงาม ตรงฐานมีหอลานกว้างแล้วก็ร้านค้ามากมาย ล้วนแต่เปิดให้บริการในยามเช้า แต่ตอนนี้ยังไม่ครื้นเครงและคนก็ยังไม่เยอะ… ด้านบนที่หญิงสาวคนหนึ่งอยู่ตอนนี้เงียบเชียบราวกับหลุดออกมาจากมิติลับ ลมเย็นเฉียบแต่กลับไม่เกรี้ยวหราดแต่อย่างใด ทิวทัศน์ภายนอกของเมืองฉางอันยามเช้ารุ่งสางเมื่ออาทิตย์กำลังขึ้นขอบฟ้าค่อย ๆ แย้มออกมาทีละน้อยจากม่านหนอกเบาบางงดงาม..

         หากผู้ใดมาที่นี่ในยามนี้คงจะได้สัมผัสกับความสงบไม่ต่างจากเธอที่จ้องมองมัน นี้คือการหลุดพ้นจากเสียงของความวุ่นวายในช่วงเวลาทุกครั้ง เป็นห้วงเวลาที่เหมาะสมแก่การนั่งพิจารณาดวงดาวที่พึ่งลาลัยและแสงอรุ่นรุ่งที่กำลังผลิบานในทุกครั้ง

         หลินหยา …นางอยู่ในชุดอาภรณ์สีชมพูอ่อนละมุนใหม่ ราวกับเงาของกลีบดอกไม้ดอกเหมยในยามแรกแย้มงาม เรือนผมสีดำขลับของนางถูกเกล้าขึ้นอย่างเรียบร้อย ประดับด้วยดอกไม้เล็กน้อยที่แต่งไว้อย่างปราณีตงดงาม กลีบเล็กสีขาวปนชมพูนั้นแผ่ซ่านรับกับผิวนวลเปล่งพลั่งที่แทบจะไม่ต้องพึ่งแสงตะวันให้ช่วยการเรืองรอง ดวงตาที่แสนอ่อนหวานของเธอมองสิ่งที่อยู่ในมืองของตนเอง..

         “....” หอบผ้า..

         นางอยู่ในชุดผ้าฝ้ายเนื้อบางเบาที่ปลิวไหวได้เพียงเพราะสายลมยามเช้านั้นรำไรชะโลมเลียทั้งร่างกาย เธอไม่ดูเหมือนใครเลย ไม่เหมือนสาวตระกูลขุนนาง ไม่เหมือนนักเดินทาง ไม่เหมือนนักเดินทางพเนจรที่พึ่งหนีหมาปีนต้นไม้เมื่อวันก่อน ๆ หรือที่ผ่าน ๆ มา..ตอนนี้เธอเหมือนกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่ออกมาจากภาพวาด ชวนให้คิดฝันว่าหากนางหลับตาลงเพียงหนึ่งลมหายใจ นางอาจจะสลายหายไปเป็นดอกไม้ที่ถูกทอขึ้นจากเสียงของซุนหรือขลุ่ยไม้ที่ก้องกังวาล

         หอบผ้านั้นเต็มไปด้วยเหรียญตำลึงแล้วก็เสื้อผ้าและของกินบ้างส่วน..เครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ …และขลุ่ยไม้ไผ่..ที่ท่านพ่อและท่านแม่จากกว่างโจวส่งมาให้เธอพร้อมกับกระดาษโน๊ตที่เขียนด้วยลายมือ

         ‘หยาเอ๋อร์..พ่อกับแม่ส่งของมาให้ จงอย่าลำบากมากนัก หากต้องการสิ่งใดก็ส่งจดหมายบอกเรา ใช้ชีวิตให้มีความสุข พ่อกับแม่คิดถึงลูกเสมอ’

         แม้ว่าตอนนี้จะมีเงินมากมายอยู่ในอุ้มมือของตนเอง แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าอกข้างหนึ่งของเธอมันโหวงว่างอย่างโล่งราวกับไร้ดวงใจ..เธอจ้องมองด้านบนสุดที่เป็นระเบียงชมดาวที่สร้างอย่างปราณีต ไม้เก่าถูกเคลือบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้มันเงางามท่ามกลางแสงโชม จุดชมฟ้ากว้างขวางทั่วฉางอัน…เธอหันหน้าไปทางทิศใต้ ทิศบ้านเกิดของเธอ

      กว่างโจว..

         มือบางขยับวางห่อผ้าไว้ข้างตัวเบา ๆ ก่อนที่จะยกมือแนบอกของตัวเอง ดวงตากลมใสจ้องมองไปยังดวงดาวดวงหนึ่งที่ยังคงส่องประกายท่ามกลางม่านของฟ้าก่อนถึงช่วงเวลาเช้า ตรงั้น..คงเป็นที่บ้านก็คงจะมองเห็นเหมือนกันใช่ไหม? …

         “ท่านพ่อท่านแม่..ท่านปู่..น้องเล็ก…ต้นท้อที่จวนยังอยู่ดีหรือไม่นะ? หรือต้นเหมยข้างกำแพงยังอยู่ดีใช่ไหม?...แมวที่หลังครัวโตหรือยัง?...เหล้าข้าได้ที่หรือยัง..ท่านปู่แอบเอาไปดื่มอีกแล้วหรือไม่..” นางพึมพำกับตัวเอง หลินหยาไม่ได้ร่ำไฟ้ แต่แววตานั้นเหมือนกับเปียกชื้นอย่างเงียบงัน เงาของหญิงสาวปรากฎซ้อนกับท้องฟ้ายามนี้ และดวงน้อยใหญ่ที่ยังส่องอยู่เหนือปลายหอ เธอเหมือนอยากยกมือไปบนท้องฟ้า แล้ววาดเส้นเชื่อมดวงดาวตรงนั้นเหมือนสมัยยังคงเป็นเด็ก..

         ….สายลมยามเช้าพัดผ่านมาจากทางทิศใต้..กลิ่นอ่อน ๆ ของไม้กฤษณาดังขึ้นในความทรงจำที่ชัดเจน..เสียงโคมกระดาษและกระดิ่งปลิวชนกันจนทำให้มีเสียงอยู่ภายหลัง เมืองหลวงที่เริ่มตื่น มีทั้งความฝันความวุ่นวาย และตอนนี้ ณ หอดารา..มีเด็กสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่ได้รำพึง ไม่ได้คร่ำคราญ..แต่ในใจของนางยังคงมีเสียงจากบ้านเกิดกระซิบอย่างแผ่วเบาเสมอมา..

         ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหน ฟ้าเดียวกันก็จะมีดาวดวงนั้นเสมอ

         หอคอยดาราเฟยเทียนสูงเสียดฟ้าราวกับจะทะลุผ่านเมฆสีทองอำพันงามยามรุ่งอรุณ กลางระเบียงชมฟ้าชั้นบนสุดยังคงเปลี่ยวเปล่าและว่างเว่นราวกับโลกที่หยุดนิ่ง มีเพียงเด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้นที่อยู่ท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านเส้นไหมของผ้าคลุมเบา ๆ หลินหยายังคงยืนเงียบราวกับรูปวาด เธอจับห่อผ้าเหมือนเดิม ดั่งกลัวว่ามันจะร่วงไปกับความคิดถึงที่ค้างคาในใจของนางถึงบ้านเกิดที่กว่างโจว ถึงดวงดาวของทิศใต้ ถึงเสียงของท่านพ่อและท่านแม่ เสียงของครอบครัวพร้อมกับความหวังที่ว่าบุตรสาวของพวกเขาจะก้าวต่อไป..

         และแล้ว…

         เสียงฝีเท้าของผู้ที่มาเยือนอีกคนก็เบาเสียจนเหมือนไม่มีอยู่จริง แต่มันก็พอที่จะทำให้หลินหยารับรู้ได้ เธอเหลือบดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวมามองเพียงนิดเดียวเท่านั้น ไม่ตั้งใจและหัวใจของเธอก็แทบสะดุดจากปลายของเศษเสี้ยวของความทรงจำ เขา..ชายผู้นั้น ที่เปรียวดั่งหิมะยามเหมันต์ที่ไร้การละลาย..ผู้หนึ่งที่เคยโผล่ขึ้นมาช่วยเหลือเธอยามไร้ทิศทางตาม้าตาเรือหน้าศาลเจ้าสัจจเทพอี้เหอ ในตอนนั้นเธอเหมือนกับเด็กวัดกลางฝุ่นดินกับความวุ่นวายของโลกภายนอกที่ไม่อาจเอาตัวรอดได้

         แต่ในวันนี้เธอคือเด็กสาวในชุดขาวชมพูสะอาดละเอียดละออ เงียบขรึมและมีแววตาในสีน้ำตาลมะพร้าวของนาง..แม้เธอจะเปลี่ยนไป แต่เขายังคงเหมือนเดิม ชายหนุ่มที่มีใบหน้าสงบนิ่ง ดวงตาเยือกเย็นไร้ระลอกคลื่น ที่ภายในนั้นมีน้ำเสียงที่เรียบยิ่งกว่าสายลมและกลิ่นอายของความเหงาที่แฝงเร้นราวกับวิญญาณที่ส่องลอยไม่ยอมจางหาย..

         เขานั่งลงใต้เสาไม้แล้วไม่หันมองนางด้วยซ้ำ ราวกับไม่มีความจำเป็น ไม่แสดงความรู้สึกใดให้มากเกินจำเป็นมือของเขาถือขยับมือหยิบจอกแล้วก็เทน้ำสีใสลงแล้วดื่มมันราวกับแค่ถือถ่วงน้ำหนักเวลา ริมฝีปากนิ่งสนิทราวกับจะแช่โลกทั้งใบไว้ให้กลายเป็นน้ำแข็ง หลินหยามองเขาผ่านหางตาของนาง ก่อนที่เมื่อเสี้ยววินาทีเท่านั้น เธอก็เบนสายตาลงไป ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัว แต่่เพราะเธอเรียนรู้ว่าความเงียบของใครบางคน คงจะศักดิ์สิทธิ์พอ ๆ กับเสียงของเขาในวันแรกที่พบหน้ากัน..แม้ไร้ชื่อ..

         แม้เขาจะไม่พูดอะไร แม้ดวงตาคู่นั้นจะดูเหมือนไร้ชีวิต แต่สิ่งที่สะท้อนจากแววตานั้นกลับเป็น…..คนที่กำลังอ่อนแออยู่ เขาคง เขาคงคิดว่าเธออ่อนแอเกินไป แต่ตอนนี้เธอดูเริ่มค่อย ๆ เข้มแข็งขึ้นไม่จำเป็นต้องให้ใครมายื่นมือแม้แต่น้อย

         ภายใต้แสงดาวยามย่ำรุ่ง ความเงียบและความคิดที่พัวพัน หลินหยายืนนิ่งตรงระเบียง ลมยามเช้าไล้ผ้าคลุมบางของนางเบา ๆ แม้ว่าแสงฟ้าจะเริ่มจับขอบฟ้าทางทิศตะวันออก หญิงสาวก็ยังคงไม่ได้นอนแม้แต่น้อยจากเมื่อคืนวาน..แน่นอนว่ามันเห็นได้จากขอบตาที่คล่ำลงเพียงเล็กน้อยของสตรีใบหน้าราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ความคิดถึงบ้านยังคงวนเวียนในอกตรม เสียงกระซิบของความเดียวดายยังคงแนบเนียนกับลมหายใจงาม และในช่วงเวลาที่เงียบงันเกินไป..ก็อยู่ด้านหลังของเธอ

         ชายหนุ่มที่เธอไม่อาจรู้ชื่อ และไม่เคยคิดถาม เขาอยู่ในชุดสีเข้มที่มีแววของความเหนื่อยล้าในดวงตา แม้ว่าเขาจะไร้ซึ่งการแสดงออก แต่ท่าทางที่พิงเสาและจอกในมือก็บอกแล้วว่าเขามาอยู่ด้วยตนเอง ไม่ใช่มาเฝ้าเธอ มันคือความบังเอิญพบกันอีกครั้งหลังจากเมื่อวันก่อนได้พบกันเป็นครั้งแรก ไม่มีคำใดเอ่ยทัก ไม่มีประโยคเปิดบทสนทนา มีเพียงท่านชายที่ยกถ้วยดื่มจิบเงียบ ๆ แล้วทอดสายตาของตนเองไปยังปลายฟ้าราวกับทะลุผ่านร่างของหลินหยาไปเลย

         เด็กสาวยืนนิ่งตรงนั้น ความรู้สึกแปลกประหลาดแผ่ซ่าน คนคนนี้น่ากลัวจริง น่าจะเหมือน..เหมือนอะไรก็ไม่รู้..ตอนนี้เขาดูเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่พูดไม่ได้..นางเลยกุมมือนิดหน่อยแล้วเอ่ยขึ้นเหมือนกับพูดกับลม “นอนไม่กลับเหมือนกันหรือเจ้าคะ?..” นางถามผ่านสายลมให้ส่งไปถึงเขาโดยไม่ได้หันกลับมาหรือสบตาแม้เพียงแต่น้อย เสียงนางค่อยเหมือนลมที่ปลิ้วไหว เขาไม่ตอบในทันที มีเพียงดื่มสิ่งที่อยู่ในมือ

         “ข้าหลับยากมาโดยตลอด” เขาตอบในที่สุด เป็นเสียงเย็น ดิ่ง ลึก แล้วก็ไม่แข็งกร้าวขนาดนั้น.. ส่วนหลินหยาเธอก็พยักหน้านิดหน่อยเพราะหากผ่านสายลมไป เขาจะตอบเธอ “แล้วทำไมท่านถึงขั้นมาที่นี่ล่ะเจ้าคะ?” นางเอ่ยถามอีกครั้งและคิดว่าจะไม่ถามมากกว่านี้..

         “ด้านล่างมันเสียงดัง” เขาตอบกลางมองไปที่ดวงดาวหนึ่งที่กำลังจะเลือนหายไปกับแสงอรุณแห่งนี้ ส่วนเธอ เด็กสาวที่อายุน่าจะน้อยกว่าบุตรสาวของเขาเสียอีกก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนกับจะยื่นส่งมันให้เลือนหายไปในสายตาของนาง.. หลินหยาเหมือนคิดอะไรสักอย่างเธอเงียบไป..

       “ท่านชายรู้จักดวบดาวไหม..ถ้ามองทางทิศใต้ ตรงนั้นคือดาวบ้านเกิดของข้า..อยู่ใต้ดาวดวงนั้น”

         เขาไม่ได้พูดอะไรต่อและเธอเองก็เหมือนกัน ทำเพียงขยับดวงตามองไปก่อนที่มันจะคต่อย ๆ เลือนหายไปพร้อมกับความคิดถึงที่ค่อย ๆ สิ้นสุดลง.. เธอเงียบจนกระทั่งหนึ่งเค่อ แล้วหลินหยาก็เหลือบมองเขาอีกครั้งเธอขยับมืออุ้มหอบผ้าไว้ “เช่นนั้นข้าขอตัวท่านชาย..ขอให้ท่านสำราญ” เธอไม่เอ่ยแนะนำตัว เขาก็ไม่เอ่ยชื่อของตนเอง มันคือความรู้จักที่ไม่สนิท ความรู้จัก ที่ไม่รู้จัก กันและกัน


https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png

@Admin

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป หลิว อันหัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

LinYa โพสต์ 2025-7-2 22:16:39

<span id="docs-internal-guid-823b6d44-7fff-6970-5adc-6f2901c21cf6"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b style=""></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b style="">วันที่ 02 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" style="" color="#4169e1"><b style="">ยามซวี เวลา 19.00 - 21.00 น. ณ ถนนสิบลี้ หอดาราเฟยเทียน</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style="">            หอดาราเฟยเทียน...ยามซวีราตรีที่ฟ้าเปิดต้อนรับเงาจันทร์เต็มวง สาดแสงสีเงินล้อมด้วยประกายดาวโรยพร่างบนฟากฟ้าดุจเส้นไหมฟ้า หลินหยาสวมเสื้อคลุมผ้าฝ้ายบางเบาเดินตัดฝูงชนอย่างแผ่วเบา ฝ่ากลิ่นเครื่องหอมจากแผงเร่ กลิ่นยำสมุนไพรที่ลอยมาจากด้านล่างกับเสียงหัวเราะคิกคักของสาวน้อยหนุ่มน้อยที่นัดพบกันหน้าลานระบำฟ้าดิน แต่สำหรับหลินหยา...สถานที่แห่งนี้ไม่ได้ดึงดูดนางด้วยเสียงดนตรีหรือแสงสีเร้าใจ หากแต่เป็นความเงียบสงบที่สูงขึ้นไป...สูงพอจะหลีกเร้นจากเสียงหัวใจคนอื่น และปล่อยให้เสียงของตัวเองกระซิบอยู่ในอก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">เธอก้าวขึ้นบันไดไม้ทีละขั้นอย่างมั่นคง ดวงตากลมหวานทอดมองบันไดเวียนที่ยาวราวจะหมุนขึ้นสวรรค์ เมื่อมาถึงชั้นบนสุด ประตูไม้เลื่อนเปิดออกสู่อากาศเย็นสบาย แสงจันทร์กระทบระเบียงหินสลัก ด้านหน้าไม่มีแม้เงาคนใด หลินหยายืนอยู่ท่ามกลางยอดหอที่เงียบสงบเหนือความวุ่นวายรอบล่าง ผมยาวเพียงไหล่ของเธอมีส่วนที่หลุดออกมาจากที่เกล้าจนปลิวไสวตามสายลม ดวงตาคู่นั้นจับจ้องไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้ทางบ้านเกิดของนาง เมืองผานอวี้ เขตเจียวจื่อ ดินแดนใต้ฝนที่เธอจากมาไกลจนแทบจดจำกลิ่นดินกลิ่นหญ้าไม่แม่นนักแล้ว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#dda0dd">   </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ท่านพ่อ..หากท่านรู้ว่าข้าโดนจับเข้าวัง..โดนจับเข้าคุก โดนข่มขู่และมีพิษในร่างกาย..เดินทางตามเมืองใหญ่..ท่านคง…”</font></b>&nbsp; หลินหยาก้มหน้า หยาดน้ำค้างหล่นจากเปลือกไม้เหนือศีรษะ ร่วงลงบนหลังมือที่ขาวซีดจนเห็นเส้นเลือดบางเบา เสียงลมหายใจสั่นพร่าอย่างคนที่ไม่อาจข่มความรู้สึกใด ๆ ไว้ได้อีกต่อไป <b><font color="#dda0dd">"ข้าเป็นบุตรสาวที่ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ ...ท่านพ่อท่านแม่..."</font></b> เสียงขาดหายเมื่อจู่ ๆ รู้สึกถึงความร้อนแปลบที่ข้างจมูก...มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะปลายริมฝีปากอย่างไร้สติ และแล้วรอยสีเข้มก็ปรากฏบนปลายนิ้วนั้นเลือด...เลือดที่ไหลช้า ๆ จากจมูก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“อีกแล้วเหรอ...”</font></b> นางกระซิบ ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยืนนิ่ง ดั่งยอมรับมันอย่างไม่มีทางเลือก พิษในกายเริ่มแสดงอาการถี่ขึ้นจากที่เคยสัญญาณเลือนรางกลับกลายเป็นคมชัด มันกัดกินชีพจรภายในอย่างเงียบงัน บางคราวเหมือนฝันร้าย บางคราวก็เป็นแค่เลือดหยดหนึ่ง...แต่หลินหยาเองรู้ดีว่า นี่ไม่ใช่แค่อีกครั้งหากแต่เป็นสัญญาณว่าครั้งต่อไปจะย่ำยีเธอมากกว่านี้ มืออีกข้างคว้าขอบระเบียงแน่น เธอยืนนิ่ง ร่างกายโอนเอนเหมือนจะทรุด ทว่ากลับยันไว้จนไม่ล้ม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">เธอยังไม่ตาย ไม่ได้เจอคนที่ควรเจอ ยังไม่ได้ส่งยิ้มให้ใครบางคน ยังไม่ได้บอกว่าขอบใจ ยังไม่ได้แม้แต่บอกใครเลยว่าเธอกลัวแค่ไหน...เธอหลับตาลงช้า ๆ ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ไล้ผิวซีดของเธอเบา ๆ ราวกับจะปลอบโยนหญิงสาว หลินหยาเช็ดคราบเลือดที่ริมจมูกด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างเบามือ ไม่ใช่เพราะกลัวเลอะหรือแคร์ความงาม หากแต่เป็นเพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นโดยเฉพาะคนที่เธอรัก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">แสงจันทร์คลี่ม่านลงบนปลายขลุ่ยไม้ไผ่ที่เธอหยิบขึ้นแนบริมฝีปาก ลมค่ำพัดผ่านพุ่มสนและยอดไม้เบื้องล่างพาเสียงขลุ่ยลอยล่องไปอย่างแผ่วเบา ท่วงทำนองช้า เรียบ เรียงราวกับบันทึกความคิดถึงละมุนละไม ความเหงาที่มิได้เศร้าหมอง แต่สุกใสเหมือนดวงตาของใครคนหนึ่งที่กำลังเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ หรงเล่อยืนอยู่ในเงาของเสาไม้แกะสลักด้านหลังหลินหยา ใบหน้าเรียบนิ่ง แสงจันทร์ต้องใบหน้างามที่สงบเย็นโดยไม่ต้องประดับรอยยิ้มใด นางฟังเงียบ ๆ โดยไม่ส่งเสียง ไม่ขัดจังหวะขลุ่ย ไม่แม้แต่จะขยับเท้าให้พื้นไม้ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด จนกระทั่งเสียงขลุ่ยสุดท้ายลอยผ่านปลายโน้ตแล้วแผ่วหายไปกับลม</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#a0522d">“มาอยู่ตรงนี้เอง..หลินหยา”</font></b> เสียงของหรงเล่อเอ่ยขึ้นช้า ๆ พร้อมกับก้าวออกจากเงาไม้ เดินเข้าหาเพื่อนรักที่ยังยืนอยู่หน้าแนวระเบียง<b><font color="#a0522d"> “ข้าเดินหาทั่วบ้านเล็กของท่านพ่อ คิดว่าเจ้ากลับไปนอนแล้วเสียอีก” </font></b>หรงเล่อหยุดยืนห่างไปเพียงสองก้าว สีหน้าท่าทีไม่ได้ตำหนิ แต่ก็มีร่องรอยของความห่วงใยชัดเจนในแววตา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาหันกลับมา ยิ้มบางคล้ายจะขอโทษ ดวงตากลมหวานทอประกายวาววับเล็กน้อย<b><font color="#dda0dd"> “ข้าแค่ออกมาดูดาวน่ะ คิดถึงบ้านเฉย ๆ…เลยแวะมาที่นี่ก่อน”</font></b> นางเงยหน้าขึ้นก่อนจะชี้นิ้วเรียวไปยังจุดหนึ่งในฟากฟ้า ซึ่งเป็นกลุ่มดาวไม่เด่นนัก แต่กลับเปล่งแสงคงที่ท่ามกลางกลุ่มดาวที่แย่งกันระยิบระยับ<b><font color="#dda0dd"> “เห็นไหม? ดวงดาวดวงนั้นน่ะมันอยู่ทางทิศใต้บ้านเกิดข้า เมืองผานอวี้…บางที ท่านพ่อข้าอาจกำลังมองดวงดาวดวงนี้อยู่เช่นกัน”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">หรงเล่อเงยหน้ามองตาม ท่ามกลางลมเย็นและความเงียบสงบที่รายล้อม ขณะเดียวกันเงาม่านในดวงตานางก็คล้ายจะสั่นไหว นางพยักหน้าเบา ๆ แล้วเอ่ยอย่างอ่อนโยน<b><font color="#a0522d"> “ถ้าเช่นนั้น...เราจะมองดาวดวงนั้นด้วยกัน ดีหรือไม่?”</font></b> หลินหยายิ้ม ดวงตาทอแววอบอุ่นจนเหมือนจะกลบความเจ็บป่วยที่เธอปกปิดไว้จากโลกทั้งใบ เธอไม่พูดอะไร เพียงเดินไปหยุดข้างหรงเล่อแล้วพิงระเบียงเบา ๆ เงียบไปครู่ใหญ่ มีเพียงลมเย็นกับแสงโคมกระดาษที่ลอยขึ้นช้า ๆ&nbsp;</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">ใต้แสงจันทร์ที่กลั่นออกจากฟากฟ้าเยี่ยงหยดน้ำค้าง ห่อหุ้มยอดหอดาราเฟยเทียนราวกับม่านบางของห้วงฝัน หลินหยายืนอยู่ตรงนั้นไร้เสียง ไร้ท่าทีจะเอ่ยวาจาออกมา ดวงตาคู่โตทอประกายวาวเย็นสลับสั่นไหว ใบหน้าสวยที่เคยมีรอยยิ้มแฝงความขี้เล่นยามพบผู้คน ตอนนี้กลับสงบเสียจนแทบไม่หลงเหลือเงาความขบขันอยู่เลยแม้สักนิดเดียวหลินหยามองดาว...ดวงเดียว ดวงนั้นไม่ใช่ดาวที่สว่างที่สุดในฟ้า ไม่ใช่ดาวนำทางหรือดาวประจำดินแดนใด หากแต่เป็นดาวที่เธอเชื่อว่าพ่อของเธอที่เมืองผานอวี้...อาจมองขึ้นมาเจอดวงเดียวกัน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">เธอสูดลมหายใจเงียบ ๆ แล้วปล่อยออกมาเชื่องช้า แต่ลมหายใจนั้นกลับสั่นเครือในช่วงท้าย น้ำตาไม่หลั่งลงมาทันที หากแต่คลอค้างอยู่ในตาอย่างดื้อรั้น...ราวกับว่าแม้แต่น้ำตาเองก็ยังไม่กล้าร่วงลงสู่แก้มของหญิงสาวผู้ไม่เคยยอมให้ใครเห็นความอ่อนแอ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">หรงเล่อเห็นแล้วก็เงียบอยู่เพียงครู่เดียวก่อนจะขยับเข้ามาใกล้อย่างช้า ๆ นางไม่พูดอะไร ไม่เอ่ยถาม ไม่ร้องเรียกชื่อ เพียงยกแขนโอบร่างของหลินหยาไว้หลวม ๆ จากด้านข้าง แล้วจึงขยับให้กลายเป็นอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ลมหายใจของนางแนบอยู่ใกล้ใบหูของอีกฝ่าย มือหนึ่งลูบหลังเบา ๆ อย่างสม่ำเสมอและมั่นคง<b><font color="#a0522d"> "เจ้ายังตัวเล็กอยู่เลย..."</font></b> หรงเล่อกระซิบอย่างอ่อนโยน เสียงนั้นเหมือนพี่สาวที่ไม่ได้พูดปลอบ แต่แค่รับรู้...และพร้อมจะอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะพูดหรือเงียบก็ตาม หลินหยามิใช่เด็กน้อยที่ต้องการคำปลอบใจ หรือเสียงหวานพร่ำปลุกขวัญ เธอคือคนที่ต่อให้บาดเจ็บแทบล้มตายก็ยังหยิบขนมให้คนอื่นกินก่อน คือเด็กสาวที่อดทนแบกบางอย่างไว้อย่างเงียบงันตั้งแต่วันที่นางได้พบกันแต่ต่อให้แข็งแกร่งเพียงใด หลินหยาก็ยังเด็กกว่าเธอสองปี ยังเป็นน้องน้อยของหรงเล่ออยู่ดี</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#a0522d"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#a0522d">"หากเจ้าคิดถึงบ้าน...ก็ไม่เป็นไรที่จะคิดถึง"</font></b> เสียงของหรงเล่อค่อย ๆ ลูบความเงียบให้ราบเรียบ<b><font color="#a0522d"> "หากเจ้ารู้สึกเหนื่อย...ก็ไม่เป็นไรที่จะพักคืนนี้ข้าอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน"</font></b> อ้อมแขนของหรงเล่อกระชับแน่นขึ้นเพียงเล็กน้อย ลมหายใจของนางยังคงอุ่นอยู่ใกล้แก้มของหลินหยา หลินหยาไม่เอ่ยตอบคำใด ริมฝีปากของเธอสั่นน้อย ๆ ดวงตาที่มองดาวเริ่มพร่ามัวจนมองไม่เห็นขอบฟ้าอีกต่อไป เธอไม่พูด ไม่ร้องไห้เป็นสาย ไม่สะอึกสะอื้น แต่เธอซบหน้าลงกับไหล่ของหรงเล่ออย่างเงียบ ๆ และนั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับคำว่าร้องไห้ในแบบของหลินหยา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div><span><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span><font face="Sarabun" size="3"></font></span></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin&nbsp;</div><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="Sarabun" size="3"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ: </span><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พบและพูดคุยกับ NPC ตัวประกอบ หลิว หรงเล่อ</span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3">รางวัล: -&nbsp;</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-7-28 15:30:34

<span id="docs-internal-guid-65829eaf-7fff-841e-33e6-e4e105ee2a82"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 28 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>ยามอู่ เวลา 11.00 - 12.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก หอดาราเฟยเทียน</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>อีเว้นท์ ภารกิจ “ผูกด้ายแดงผิดคู่” ตอน สืบหาความจริง</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">            ท้องฟ้ายามสายส่องแสงเจิดจ้าลงมาบนหอสูงของหอดาราเฟยเทียน อาคารทรงสูงทำด้วยศิลาและไม้เรียงอย่างประณีตตั้งตระหง่านกลางถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก หลินหยาเข้ามาในห้องทำการของเหล่านักปราญช์ที่ดูดาว ภายในประดับด้วยกลไกจักรกลและเครื่องมือสังเกตดาวที่งดงามราวกับงานศิลป์ เสียงฟันเฟืองขยับและลูกเหล็กหมุนเป็นจังหวะดังเบา ๆ หลินหยาก้าวเข้าไปอย่างระมัดระวัง สายตากวาดมองรอบด้านด้วยความตื่นตา ก่อนจะเรียกหานักดาราศาสตร์ด้วยเสียงใส&nbsp;</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">             <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>“สวัสดีเจ้าค่ะ มีผู้ใดอยู่หรือไม่ ข้ามีเรื่องรบกวนสอบถามเจ้าค่ะ”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">ชายวัยกลางคนในชุดยาวสีน้ำเงินเข้มที่มีกลิ่นหมึกจาง ๆ เดินออกมาจากด้านใน เขามีเคราสั้นที่ดูเรียบร้อยและดวงตาคมที่เหมือนจะมองทะลุฟากฟ้าได้ หลินหยารีบโค้งคำนับแล้วพูดอย่างจริงจัง <b><font color="#dda0dd">“ท่านนักดาราศาสตร์ ข้ามีเรื่องรบกวนสอบถาม ข้าอยากรู้เกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ที่อาจส่งผลกระทบต่อ…ความรัก”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">ชายผู้นั้นเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาแฝงรอยขำจาง ๆ<b><font color="#006400"> “ความรักรึ? แม่นางตัวน้อย ความรักมิใช่สิ่งที่จะถูกควบคุมด้วยดวงดาวได้ง่ายดายเช่นนั้นหรอก แต่…” </font></b>เขาเดินไปหมุนแผงกลไกแสดงตำแหน่งดวงดาวที่หมุนรอบ ๆ โดม เสียงกลไกดังแกร๊ก ๆ จนหลินหยาต้องยืดคอมอง <b><font color="#006400">“หากแม่นางอยากรู้จริง ช่วงนี้มีปรากฏการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ดาวคู่เสน่ห์ดาราคู่ที่เกี่ยวพันกับแรงดึงดูดของหัวใจมันโคจรผิดปกติ ช่วงนี้เส้นทางมันบิดเบี้ยวจากที่เคยเป็น”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">&nbsp;</font></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">         <b><font color="#dda0dd">   </font></b></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><b><font color="#dda0dd">“โคจรผิดปกติ? แล้วมันส่งผลต่อสิ่งใดหรือเจ้าคะ”</font></b> หลินหยาขมวดคิ้ว สายตาเปล่งประกายด้วยความสนใจ</span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">นักดาราศาสตร์เงยหน้ามองฟากฟ้าผ่านช่องเปิดขนาดใหญ่บนเพดาน<b><font color="#006400"> “เมื่อดาวคู่เสน่ห์ผิดตำแหน่ง พลังที่ควรจะเชื่อมความรักให้ตรงกันกลับทำให้เกิดความสับสน เส้นทางของหัวใจมนุษย์อาจไขว้กัน เกิดความเข้าใจผิด หรือความรักที่ไม่เป็นไปตามที่ควรจะเป็น”</font></b> เขาหันมามองนางด้วยแววตาจริงจัง <b><font color="#006400">“ในช่วงเวลานี้ คู่รักบางคู่จะคลาดกัน บางคู่จะพบกันโดยไม่คาดคิด และบางคู่…จะถูกผูกไว้กับชะตาที่บิดเบี้ยว”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="Sarabun" size="3"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คำพูดนั้นทำให้หัวใจของหลินหยาสั่นไหว นางเม้มปากแน่น ความคิดมากมายแล่นผ่านหัว </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#dda0dd">ดาวคู่เสน่ห์โคจรผิดปกติ…นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ด้ายแดงบางเส้นถูกผูกผิดคู่ในศาลเจ้าท่านเยว่เหล่า!</font></span></font></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#dda0dd">   </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ถ้าเช่นนั้น…ไม่ได้มีแค่ความผิดพลาดของมือใคร แต่เป็นฟ้าลิขิตที่กำลังสั่นคลอน?”</font></b> นางพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">นักดาราศาสตร์เพียงยิ้มบาง ๆ <b><font color="#006400">“ฟ้าย่อมเคลื่อนไหวไปตามครรลอง แต่หัวใจมนุษย์ต่างหาก ที่จะเป็นผู้กำหนดว่าจะเดินตามฟ้าหรือฝืนมัน”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="Sarabun" size="3"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลินหยาก้มศีรษะอย่างเคารพ <b><font color="#dda0dd">“ข้าซาบซึ้งในคำสอนของท่านยิ่งนัก” </font></b>ก่อนจะหันหลังเดินออกจากหอดารา ดวงตาส่องประกายมุ่งมั่นยิ่งกว่าเดิม </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#dda0dd">ถ้าดาวเล่นตลกกับชะตาความรัก…ข้าจะหาทางแก้มันเอง!</font></span></font></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">เมื่อหลินหยาก้าวถึงประตูไม้แกะสลักลวดลายดาวดวง เธอกำลังจะก้าวเท้าออกไปจากหอดาราเฟยเทียน แต่แล้วเสียงเรียกนุ่มทุ้มกลับดังขึ้นจากด้านหลัง <b><font color="#006400">“แม่นางน้อย…” </font></b>นางชะงักเล็กน้อยหันกลับไปมอง เห็นบัณฑิตนักดาราศาสตร์คนเดิมเดินออกมาจากเงามืดของเครื่องกลไก เขาถือหนังสือปกสีน้ำเงินเข้มที่มีกลิ่นหมึกจาง ๆ และร่องรอยการใช้มานานแรมปีในมือ <b><font color="#006400">“ตำรานี้…”</font></b> เขาก้าวเข้ามาใกล้ยื่นหนังสือมาให้นาง ดวงตาสีเข้มคู่นั้นทอแสงบางอย่างราวกับแฝงความลึกลับ<b><font color="#006400"> “เป็นตำราโหราศาสตร์เบื้องต้น แม่นางลองศึกษาไว้เถิด อาจช่วยให้เจ้ามองเห็นสิ่งที่ดวงดาวกำลังบอกได้บ้าง”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">             <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“มะ…ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าแค่สอบถามชั่วคราวเท่านั้น ไม่จำเป็นต้อง—”</font></b> หลินหยาถอยหลังไปก้าวหนึ่งด้วยความประหม่า ยกมือขึ้นโบกปฏิเสธ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">แต่ไม่ทันให้นางพูดจบ ชายผู้นั้นกลับก้าวเข้ามาอีกหนึ่งก้าว ยัดตำรานั้นลงในมือเล็ก ๆ ของนางอย่างเด็ดขาด รอยยิ้มมุมปากของเขาฉายแววลึกลับยิ่งกว่าเมื่อครู่ <b><font color="#006400">“รับไว้เถิด แม่นาง ข้าให้โดยไม่คิดสิ่งตอบแทน หากมีสิ่งใดไม่เข้าใจ…เจ้ามาหาข้าได้เสมอ”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="Sarabun" size="3"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สายตาของเขาขณะพูดแฝงความลึกล้ำ คล้ายมีอะไรซ่อนอยู่ลึกเกินกว่าจะอ่านได้ง่าย ๆ ดวงตาคู่นั้นจับจ้องหลินหยาจนหัวใจนางเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุ ความเย็นวาบแล่นไปตามแผ่นหลัง ขนลุกเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้ </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#dda0dd">นี่เขาตาหวานใส่ข้าใช่ไหมเนี่ย?</font></span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#dda0dd"> </font>นางพยายามไม่มองสบตาตรง ๆ รีบก้มศีรษะแล้วพึมพำขอบคุณ&nbsp;</span></font></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ขอบคุณท่านนักดาราศาสตร์…ข้าจะ…พยายามศึกษาเจ้าค่ะ”</font></b> ชายผู้นั้นเพียงพยักหน้าเล็กน้อยเหมือนพอใจ ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในเงามืดของโดมอย่างเงียบเชียบ ทิ้งให้บรรยากาศรอบตัวนางคล้ายมีบางสิ่งจับจ้องอยู่ตลอดเวลา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">            </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยากอดตำราแนบอกแล้วรีบก้าวเท้าออกมาจากหอดาราอย่างรวดเร็ว เมื่อพ้นประตู นางก็พ่นลมหายใจยาวอย่างโล่งอก<b><font color="#dda0dd"> “โอ๊ย…ขนลุกชะมัด รู้สึกเหมือนถูกจับตามองอยู่เลย…”</font></b> แต่ถึงจะพูดแบบนั้น มือของนางกลับกำตำรานั้นแน่น ราวกับรู้ดีว่าภายในเล่มนี้อาจซ่อนคำตอบของปริศนาหลายอย่างที่กำลังรอให้เธอไขมันออกมา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div><span><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span><font face="Sarabun" size="3"></font></span></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin&nbsp;</div><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ:&nbsp; </b>เมื่อพรสวรรค์บอกว่าคุณจะเจอคนแปลก ๆ ก็เจอซะเลย</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>รางวัล: </b>ตำราโหราศาสตร์เบื้องต้น (เล็กน้อย)</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>99 EXP แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point</b></font></span></p><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-8-29 18:25:13

<span id="docs-internal-guid-317c65ae-7fff-6326-fb9c-3112243ffff4"><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" color="#4169e1"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 29 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" color="#4169e1"><b>ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ หอดาราเฟยเทียน</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" color="#4169e1"><b>อีเว้นท์ ภารกิจ “เคล็ดลับขนมหวานและความลับขันที: แผนการพิชิตใจจงฉางชื่อ”</b></font></span></p><br><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หอสูงเฟยเทียนในยามบ่ายคล้อยทอดเงายาวลงบนถนนสิบลี้ที่กำลังคึกคักด้านล่าง แต่บนยอดหอแห่งนี้กลับเงียบสงบ ราวกับแยกขาดจากความวุ่นวายของโลกเบื้องล่าง หลินหยาก้าวขึ้นบันไดวนอย่างระมัดระวัง ปลายผ้าฮั่นฝูสีอ่อนสะบัดเบา ๆ ไปตามแรงลมที่พัดลอดเข้ามาจากหน้าต่างสูง เมื่อก้าวถึงชั้นบนสุด างก็เห็นร่างของเสี่ยวจ้าวจื่อยืนพิงราวไม้สีเข้ม ดวงตาของเขาเหม่อมองออกไปยังทิวทัศน์ไกลสุดสายตา ใบหน้าสงบแต่กลับแฝงเงาเศร้าและความกังวลลึก</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">       <b><font color="#dda0dd">    “เสี่ยวจ้าวจื่อ…” </font></b>หลินหยาเรียกเสียงแผ่ว นางก้าวเข้าไปใกล้ก่อนเอียงหน้ามองเขาอย่างห่วงใย<b><font color="#dda0dd"> “เกิดอะไรขึ้นหรือ ทำไมเจ้าดูเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเช่นนี้?”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เขาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงนาง ราวกับเพิ่งรู้สึกตัวจากภวังค์ พอหันมามองก็เห็นแววตาใสซื่อของหลินหยาที่จับจ้องมาเต็มไปด้วยความห่วงใย ใบหน้าเขาแดงเรื่อขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เขาอึกอักตอบ <b><font color="#8b0000">“มิ…มิได้มีสิ่งใดดอกขอรับ เพียงแค่บางครั้ง…ข้าก็นึกถึงเรื่องเก่า ๆ ในวัง เรื่องที่ข้าเองก็ไม่อาจเล่าให้ผู้ใดฟังได้ง่าย ๆ” </font></b>หลินหยาขมวดคิ้วแน่น ดวงตาหวานฉายแววจริงจัง นางก้าวเข้ามาใกล้จนแทบอยู่ในรัศมีเดียวกับลมหายใจ<b><font color="#dda0dd"> “ถ้าเจ้าลำบากใจจะเล่าก็ไม่เป็นไร…แต่ข้าเป็นห่วงเจ้านะเสี่ยวจ้าวจื่อ เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นห่วงคนอื่นง่าย ๆ ข้าขี้เป็นห่วงจะให้ข้านิ่งเฉยได้อย่างไร?…ข้ามิอาจนิ่งเฉยได้หรอก”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         คำพูดนั้นทำให้เสี่ยวจ้าวจื่อเบิกตากว้างเล็กน้อย เขาไม่เคยชินกับการที่ใครแสดงความห่วงใยให้กับตนเองตรง ๆ เช่นนี้ เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นจนแทบจะกลบเสียงลมพัด เขาก้มศีรษะลงหลบสายตานาง <b><font color="#8b0000">“แม่นางหลิน…ท่าน…เป็นคนแรกที่เอ่ยกับข้าเช่นนี้ นอกจากอาจารย์กับไม่กี่คนในห้องเครื่องแล้ว…ก็ไม่เคยมีผู้ใดแสดงความใส่ใจต่อข้าเช่นนี้เลยขอรับ”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยายิ้มอ่อน ดวงตาเป็นประกายอบอุ่น นางยกมือเล็ก ๆ ขึ้นแตะไหล่เขาเบา ๆ<b><font color="#dda0dd"> “ไม่ว่าเจ้าเป็นใคร มาจากที่ใด เจ้าก็คือเสี่ยวจ้าวจื่อสหายของข้า ข้าเห็นความจริงใจและความพยายามในตัวเจ้าเสมอ ต่อให้เจ้าไม่บอกอะไรข้าก็ยังคงอยู่ตรงนี้…เพื่อเจ้านะ” </font></b>คำปลอบโยนและความจริงใจนั้น ทำให้เงาเศร้าที่เกาะกุมหัวใจของเสี่ยวจ้าวจื่อค่อย ๆ คลายลงไปทีละน้อย แทนที่ด้วยความรู้สึกอุ่นวาบที่ก่อตัวขึ้นภายในอก เขาเงยหน้าขึ้นมองหลินหยาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปสายตาของคนที่เริ่มเชื่อว่าตนเองอาจจะไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไป</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาเขาเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้าสีอ่อนที่ยังไม่ถึงยามค่ำ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว <b><font color="#8b0000">“ข้าสืบมาได้อย่างหนึ่ง…ว่าท่านจางกงกง มักจะมาที่หอเฟยเทียนแห่งนี้ในคืนเดือนดับขอรับ เห็นว่าเขาจะขึ้นมาที่ชั้นบนสุดเพื่อชมดวงดาวเพียงลำพัง”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยาเลิกคิ้วขมวดคิ้วเข้าหากันน้อย ๆ ความประหลาดใจผุดขึ้นในใจ นางกระซิบถามเสียงเบา<b><font color="#dda0dd"> “จางกงกง…มาที่นี่ในคืนเดือนดับงั้นหรือ? เหตุใดเล่าจึงต้องเป็นคืนเดือนดับ? เพื่อดูดาวให้ชัดกว่าปกติหรือ?” </font></b>น้ำเสียงของนางแฝงทั้งความสงสัยและความสั่นไหวเล็กน้อย เพราะนางไม่เคยรู้มาก่อนเลย</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อส่ายศีรษะช้า ๆ สีหน้าของเขาแฝงความเศร้าและความลังเล <b><font color="#8b0000">“ข้าเองก็ไม่แน่ใจนักขอรับ แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าคิดได้คือ…มันอาจจะเกี่ยวข้องกับอดีตของเขา” </font></b>ดวงตาของเขาสั่นสะท้อนราวกับย้อนนึกถึงเรื่องราวที่สืบมาได้<b><font color="#8b0000"> “มีข่าวลือแพร่สะพัดในวังมานาน ว่าเมื่อครั้งท่านจางกงกงยังเป็นเพียงขันทีน้อย เขาเคยถูกดูถูกเหยียดหยามและทรมานอย่างน่าสมเพชจนแทบสิ้นหวัง… หากมิใช่เพราะองค์ฮ่องเต้ยุคปัจจุบันสมัยยังเป็นเพียงไท่จื่อยื่นพระหัตถ์ช่วยเหลือไว้ เขาอาจจะไม่รอดมาถึงวันนี้ก็เป็นได้ขอรับ”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยาเบิกตากว้างเล็กน้อยแม้นางจะรู้เรื่องราวนี้มาก่อนอยู่แล้วแต่การได้ยินจากปากของเสี่ยวจ้าวจื่อกลับทำให้หัวใจของนางบีบรัดแน่นขึ้น นางเผลอกำชายเสื้อแน่นความรู้สึกบางอย่างถาโถมเข้ามา ทั้งเวทนา ทั้งโกรธแค้นแทน ทั้งปวดร้าวที่ชายผู้นั้นต้องเผชิญกับความมืดมนในอดีตมาตลอดอย่างโหดร้าย… <b><font color="#dda0dd">“เขา…” </font></b>หลินหยาพึมพำเสียงเบา ดวงตาหวานทอดลงต่ำราวกับกลัวว่าแม้แต่ดวงดาวบนฟ้าก็จะเห็นความอ่อนแอที่เผยออกมา<b><font color="#dda0dd"> “นั่นสินะ…จางกงกงถึงได้มองดาวในคืนที่มืดมิด มันอาจเป็นเพียงคืนที่เขาจะได้เห็นแสงดาวชัดที่สุด… หรืออาจเป็นคืนที่เตือนให้เขาจำได้ว่า ต่อให้มืดมิดเพียงใด สักวันก็ยังมีดาวที่ส่องสว่าง…”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อมองนางสีหน้าเขาเต็มไปด้วยความเข้าใจ เขาเอ่ยเสียงหนักแน่นขึ้นเล็กน้อย<b><font color="#8b0000"> “แม่นางหลิน…บางทีท่านอาจจะเป็นดวงดาวของเขาก็เป็นได้ขอรับ ดวงดาวที่เขามองหาในยามมืดมน” </font></b>ทันทีที่ได้ยินคำนั้นหัวใจหลินหยาสะท้านไหวทันที แก้มเนียนแดงซ่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ คำพูดนั้นทำให้นางนั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันแทงใจดำของความรู้สึกที่เก็บซ่อนมาตลอด</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยากัดริมฝีปากน้อย ๆ ดวงตาหวานสั่นไหวเมื่อเอ่ยขึ้นเบา ๆ<b><font color="#dda0dd"> “ก็…พยายามอยู่นะ แต่เขาน่ะ…หึงข้ามากจริง ๆ เป็นคนขี้หึง ขี้หวงเหลือเกิน เหมือนกลัวตลอดเวลาว่าจะเสียข้าไป…” </font></b>แก้มของนางค่อย ๆ แดงก่ำขึ้นทีละน้อย ขณะสารภาพออกมาตรง ๆ โดยไม่เสแสร้งใด ๆ คำพูดและท่าทางนั้นทำให้เสี่ยวจ้าวจื่อมองนางด้วยความประหลาดใจปนอบอุ่นในใจ เขาเห็นได้ชัดว่าความรู้สึกที่แม่นางหลินหยามีต่อจางกงกงนั้นเป็นของจริงแท้ ไม่ใช่เพียงความลุ่มหลงชั่วครู่ แต่มันคือความผูกพันที่ฝังลึกแม้ชายผู้นั้นจะเป็นขันทีผู้ที่ไม่อาจมีบุตรสืบสกุลได้ แต่หญิงสาวกลับรักและมั่นในเขาโดยไม่หวั่นเกรงสายตาคนทั้งโลก</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อหลุบตาลง หัวใจของเขาสะท้อนวาบด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย<b><font color="#8b0000"> “น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ขอรับ…”</font></b> เขาพึมพำ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ดวงตาแฝงความหม่นเศร้า<b><font color="#8b0000"> “บางที…เขาอาจมีฝันบางอย่างก็เป็นได้…ความฝันที่แม้จะเป็นขันทีก็ยังอยากมีชีวิตที่ไม่ต่างจากคนอื่น” </font></b>น้ำเสียงนั้นทำให้หลินหยาหันไปมองเขา ใบหน้าน้อยฉายชัดด้วยความสงสัยและเอ็นดูในเวลาเดียวกัน เสี่ยวจ้าวจื่อเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยเสียงเบาหากเต็มไปด้วยความจริงใจ</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">       <b><font color="#8b0000">    “ข้าเอง…ก็เคยมีความฝันเหมือนกันนะขอรับ”</font></b> เขายกยิ้มจาง ๆ แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่กดทับไว้ <b><font color="#8b0000">“ตั้งแต่เด็ก…ข้าอยากเป็นนักดาราศาสตร์ อยากศึกษาดวงดาว อยากรู้ว่าบนฟากฟ้านั้นมีเรื่องราวอะไรซ่อนอยู่ แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ข้าเข้าวังตั้งแต่อายุหกขวบ…หลังครอบครัวยากจนในชนบทตัดสินใจมอบข้าให้วังหลวงเพื่อแลกเพียงข้าวสารหนึ่งถุงกับเงินอู่จูไม่กี่เหรียญเท่านั้นเองขอรับ”</font></b> เขาหัวเราะเบา ๆ แต่หัวเราะนั้นเต็มไปด้วยความขมขื่น<b><font color="#8b0000"> “ตั้งแต่นั้น ข้าก็ไม่เคยได้เงยหน้ามองดาวอย่างใครเขาอีกเลย…มีเพียงคืนที่ต้องทำงานหนักในห้องครัว ล้างหม้อ ฟืนไฟสุมอยู่ตรงหน้าแทนที่จะได้เฝ้ามองฟากฟ้า”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยานิ่งฟัง ความสงสารแล่นพล่านในใจ นางเห็นได้ชัดว่าความใฝ่ฝันในวัยเยาว์ของเสี่ยวจ้าวจื่อยังไม่เคยหายไป เพียงถูกซุกซ่อนไว้ใต้ชะตากรรมอันโหดร้ายและในแววตาอ่อนโยนที่หลงเหลืออยู่นั้น มีบางสิ่งที่ทำให้นางอยากบอกเขาว่าไม่ว่าวันนี้เขาจะเป็นใครความฝันวันวานก็มิได้สูญเปล่า</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         และหลังจากนั้นไม่ชั่วนาทีเสี่ยวจ้าวจื่อตกตะลึงเมื่ออยู่ ๆ หลินหยาก็ขยับเข้ามาใกล้ เขาเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อมือเล็กอุ่นนุ่มนั้นเอื้อมมาจับมือเขาแน่นอย่างไม่ลังเล หญิงสาวดึงเขาเข้ามา ซบศีรษะของเขาลงบนไหล่บางของตนเอง ราวกับพี่สาวผู้โอบอุ้มปลอบโยนโลกทั้งใบให้เด็กชายที่เคยถูกทอดทิ้งมาแสนนาน<b><font color="#dda0dd"> “จางกงกงคงไม่ว่าหากข้าทำเช่นนี้…”</font></b> หลินหยากระซิบเบา ๆ น้ำเสียงสั่นไหวแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นแห่งความจริงใจ <b><font color="#dda0dd">“ข้าทำเพื่อบอกเจ้าให้รู้ว่าข้าก็จริงใจกับเจ้า…ไม่ต่างจากกับเขาเลย”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ หัวใจเขาเต้นแรงจนแทบเจ็บอก ความอบอุ่นที่ไม่คุ้นเคยค่อย ๆ ไหลผ่านร่างกาย เขาได้แต่ปล่อยให้ไหล่ของหญิงสาวซับความสั่นไหวในใจไว้เงียบ ๆ</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยายกมือลูบเบา ๆ ที่หลังมือของเขาแล้วเอ่ยต่อด้วยถ้อยคำที่ทำให้ชายหนุ่มผู้เคยเผชิญแต่ความเดียวดายแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ <b><font color="#dda0dd">“อย่างน้อย….เจ้า…ก็ยังโชคดีที่ได้พบกับอาจารย์เติ้ง ที่คอยสอนเจ้าเรื่องอาหาร ได้พบเจอข้าที่พร้อมจะเป็นเพื่อนเจ้า หากเจ้าต้องการครอบครัวที่จริงใจ ข้าคนนี้…จะเป็นพี่สาวหรือน้องสาวให้เจ้าเองก็ได้”</font></b> น้ำเสียงอ่อนโยนสั่นสะท้านแต่ทว่าแน่วแน่ <b><font color="#dda0dd">“เจ้ามิได้อยู่ตัวคนเดียว…เดินหน้าต่อไปได้ หากเมื่อใดเหนื่อยล้าจงมาพักกับข้า ข้าจะทำอาหารหรือกระทั่งบรรเลงดนตรีเพราะ ๆ ให้เจ้าฟังเสมอ และหากวันใดเจ้าตัดสินใจจะออกจากวังหลวง…ข้าจะเก็บเงินไว้สร้างบ้าน ต้อนรับน้องชายคนนี้อย่างเต็มใจ”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อเม้มปากแน่น ดวงตาสั่นระริก ความอุ่นร้อนคลอหน่วยตา หัวใจที่เคยคิดว่าถูกปิดตายค่อย ๆ ถูกเปิดออกด้วยถ้อยคำและสัมผัสจากสตรีที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่อาจพูดอะไรได้ทันที นอกจากปล่อยให้น้ำตาหยดใสไหลซึมช้า ๆ ลงบนไหล่ของหลินหยา พร้อมเสียงกระซิบสั่นเครือว่า</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          <b><font color="#8b0000"> “แม่นางหลิน…ขอบคุณจริง ๆ ขอรับ ข้า…ไม่รู้เลยว่าตลอดมาข้ารอคอยคำพูดเหล่านี้อยู่…”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         สายลมอ่อนพัดไหวปลายแขนเสื้อของหลินหยาเมื่อทั้งสองผละออกจากกัน สตรีน้อยขยับมือเล็กเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มเสี่ยวจ้าวจื่ออย่างเบามือ รอยยิ้มละมุนแฝงด้วยความห่วงใยทำให้บรรยากาศอบอุ่นขึ้นในพริบตา<b><font color="#dda0dd"> “ข้าอยู่ตรงนี้…เจ้าไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น”</font></b> หลินหยากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นอย่างจริงใจ <b><font color="#dda0dd">“เราจะช่วยเหลือกันเสมอ หากเจ้าต้องการสิ่งใดก็บอกมาได้เลย เถ้าแก่ร้านในตลาดตะวันออกอย่างข้า…จะสนับสนุนเจ้าเต็มที่ หากจางกงกงหึงข้ากับเจ้าอีกข้าจะไปเอ็ดเขาให้เอง เจ้าไม่ต้องกังวล”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         เสี่ยวจ้าวจื่อที่ยังคงมีร่องรอยความเศร้าบนดวงหน้าเงยขึ้นมองหญิงสาว ก่อนที่มุมปากจะค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ ดวงตาเขาฉายประกายดีใจและอบอุ่น ความโดดเดี่ยวที่กดทับมานานคลายลงในชั่วขณะ เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อยเหมือนเกรงใจ แต่ก็ไม่อาจซ่อนความปลื้มปริ่มนั้นได้ <b><font color="#8b0000">“แม่นางหลิน…ข้าจะจดจำคำพูดนี้ไว้ให้ขึ้นใจเลยขอรับ” </font></b>เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงใจ แววตาสั่นระริกไปด้วยความซาบซึ้ง</span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         จากนั้นเขาเปลี่ยนท่าที ยกยิ้มบางขึ้นคล้ายจะคืนความร่าเริงกลับคืน <b><font color="#8b0000">“งั้นเราไปสถานที่ต่อไปกันดีกว่าเถอะขอรับ ข้าเชื่อว่าแม่นางหลิน…จะต้องแปลกใจกับสิ่งที่ข้าจะบอกหลังจากนี้”</font></b></span></p><br></font><font face="Sarabun"><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         หลินหยาที่ได้ยินก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตากลมโตเป็นประกายด้วยทั้งความสงสัยและความตื่นเต้น เธอผงกศีรษะรับคำ ไม่ซักไซ้อะไรเพิ่มเติมในตอนนี้ ปล่อยให้เขาได้เก็บงำความลับเล็ก ๆ นั้นไว้ก่อน ทั้งสองจึงก้าวออกจากหอดาราเฟยเทียนลงสู่ถนนอีกครั้ง ท่ามกลางแสงอาทิตย์บ่ายที่ทาบเงายาวไปตามพื้นหินกรวด และก้าวเท้าตรงไปยังฝั่งตะวันตกของถนนสิบลี้ ปลายทางใหม่ที่รอคอยจะเผยความลับอันแปลกใจให้กับหลินหยาในไม่ช้า</span></p><p dir="ltr" style="font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; font-size: medium; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin&nbsp;</span></p><div style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div><div style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; white-space-collapse: collapse; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b>พรสวรรค์: </b>ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; white-space-collapse: collapse; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; white-space-collapse: collapse; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; white-space-collapse: collapse; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><b>อื่น ๆ</b>:&nbsp; ผมชอบท่อนนี้มากง่า คือหมายถึงโรลนี้ กินใจผมมาก</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; white-space-collapse: collapse; text-align: center; line-height: 1.38;"><b style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">รางวัล:</b><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"> ผ้าเช็ดหน้าลายดวงดาว (ไอเท็มประกอบฉาก)</span></p></span></div></font></span><p></p>

ดูในรูปแบบกติ: หอดาราเฟยเทียน