[โรงเตี๊ยมชิงหมิง] โถงกลาง

Watcher · โพสต์ 2024-7-31 13:58:54

โรงเตี๊ยมชิงหมิง

【โรงเตี๊ยมชิงหมิง】

' สุขล้ำดั่งเกลียวคลื่นที่ลอยสูง ลิ้มรสหนึ่งระดับของชีวิตที่เรียกว่า 'เลอค่า'

โรงเตี๊ยมที่ตั้งทางทิศตะวันออกห่างจากประตูตะวันออกของฉางอัน 100 ลี้
อาณาบริเวณกว้างขวางล้วนเป็นส่วนตัว ที่ดินของคหบดีเก่าในสมัยฮั่นเหวินตี้
แต่เดิมเป็นคฤหาสน์โอ่อ่า ต่อมา หลิวซีเยี่ยน อดีตโอรสองค์ที่สิบห้าในฮั่นจิ่งตี้
พระมารดาเดียวกันกับหวงตี้องค์ปัจจุบัน แต่เขาไม่ชอบความวุ่นวายในวังวนอำนาจ
หลังเสด็จพ่อสิ้นพระชนม์จึงอำลาพี่ชายหลิวเช่อหรือก็คือฮั่นอู่ตี้ละทิ้งฐานะหวาง
มาเปิดกิจการโรงเตี๊ยมอยู่ในที่ห่างไกลจากฉางอัน
หลิวซีเยี่ยนได้ใช้ทรัพย์สินที่นำติดตัวมาทั้งหมดซื้อที่แห่งนี้และเปลี่ยนคฤหาสน์เป็นโรงเตี๊ยม
ที่แห่งนี้นับเรียกได้ว่าเป็นโรงเตี๊ยมหรูระดับไฮคลาส มีผู้คนแวะเวียนมามากมาย
แม้จะห่างไกลจนออกนอกด่าน ตั้งอยู่ระหว่างฉางอันและเว่ยหนาน
มีลำธารและน้ำตกใสและสะอาด อีกทั้งยังมีฝูงปลามากมายแหวกว่าย
นับเป็นอีกจุดที่ผู้คนนิยมมาให้อาหารปลา แต่ห้ามจับ ที่นี่ยังมีปลาหิมะหายาก

อีกทั้งภายในตกแต่งอย่างปราณีตบรรจง ความหรูชนิดที่ว่าชาวบ้านธรรมดา
ไม่กล้าเฉียดกรายเข้าไปใกล้ อุทยานที่ติดกันยังมีสัตว์หายากนานาชนิด
ผลัดกันมาอวดโฉมแคลายเหงา นี่คือสถานที่พร้อมจะปรนเปรอแขกสูงศักดิ์ ผู้ทรงเกียรติ
และร่ำรวยด้วยกำลังทรัพย์ เพราะเพียงแค่น้ำชาหนึ่งกายังปรุง
จากกลีบบุปผาร้อยแปดชนิดมีราคาร่วมร้อยตำลึงทอง

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 600 อีแปะ - 2 EXP (รายวัน)

สำหรับผู้ต้องการเปิดห้องพัก (จ่ายล่วงหน้า)
1) ติดต่อโรลเพลย์สนทนากับเถ้าแก่ เพื่อขอเปิดห้องพัก
2) ชำระเงินค่าห้องพัก ห้องเดี่ยว (คืนละ 10 ตำลึงเงิน )
ห้องคู่ (คืนละ 18 ตำลึงเงิน)
3) เสนอปักห้องในห้อง [เสนอสถานที่] โดยตั้งชื่อกระทู้ดังนี้ (สามารถจ้างเพื่อนทำกระทู้ห้องพักได้) [ห้องพักชั้นที่ ? (เลือกชั้นได้เลย โรงเตี๊ยมมี 4 ชั้น)] ชื่อห้องพัก - ตกแต่งห้องพักของคุณได้อิสระ ขอแค่อยู่ในธีมจีนโบราณ
4) อย่าลืมโรลเพลย์จ่ายเงินงวดต่อไปทุกครั้ง หากระยะเวลาชำระเกินไปหลายวันเกินไป ห้องจะถูกล็อก ไม่สามารถใช้งานได้ โดยถ้าในสตอรี่จะมีโซ่มาคล้องหน้าประตูไม่ให้เลื่อนเปิดได้

เลือกรูปแบบเปิดห้อง
(ก่อนโอนเงินอย่าลืมทบภาษีโอนให้ยอดจ่ายเถ้าแก่ได้จำนวนพอดีกับที่ต้องจ่าย)
1) เช่ารายสัปดาห์ (ราคารายคืนx7) = เงินที่จ่าย
2) เช่ารายเดือน (ราคารายคืนx30) = เงินที่จ่าย

สุราพรีเมี่ยม
จำหน่ายถึงวันที่ 30 กรกฎาคม 2025 ช้าอดหมด
สุราเซียนเมามาย 25 ตำลึงทอง (สต๊อก 3/3)
สุราที่ทุกท่านดื่มแล้วจะราวกับได้ขึ้นสรวงสวรรค์ชั้นเซียนกันเลยทีเดียว คุณลูกค้าชิงหมิงของเราต้องไม่พลาด ต้นตำรับของแท้มีที่นี่ที่เดียว!!!!

รูปแบบอาหาร (วันละครั้ง)
* อย่าลืมบวกรวมภาษีโอนเงินทุกครั้ง *
1) มื้ออาหารสุดหรู (ค่าใช้จ่าย 5 ตำลึงทอง) +150 พลังงาน
2) มื้ออาหารชนชั้นกลาง (ค่าใช้จ่าย 30 ตำลึงเงิน) +60 พลังงาน
3) มื้ออาหารชาวบ้านรากหญ้า (ค่าใช้จ่าย 100 อีแปะ) +30 พลังงาน

เสี่ยวเอ้อร์: เจา ซี
อุปนิสัย:
ชายหนุ่มผู้ขยันขันแข็งอยู่ตลอดเวลา
เขามีรอยยิ้มละไมประดับใบหน้า
เขาได้รับความช่วยเหลือจากเถ้าแก่หลิวในครั้งที่เขาเป็นเพียงคนจรจัดผ่านมา
อาหารหนึ่งมื้อพลิกผันชีวิต ทำให้เขาเข้ามาทำงานในโรงเตี๊ยมแห่งนี้และซื่อสัตย์ต่อเถ้าแก่หลิว

Ximenqing · โพสต์ 2024-8-2 11:14:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย zhoujin เมื่อ 2024-8-2 14:57

วันที่ 31 เดือน 07 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 19.40 น

หลังจากที่พ่อค้าคนนั้นรู้ว่าโจวจินเป็นพ่อค้า เขาจึงแนะนำให้โจวจินลองมาที่โรงเตี๊ยมชิงหมิงดู เผื่อจะได้ขยายช่องทางการขาย

โจวจินตัดสินใจเดินออกมายามค่ำ เพื่อมาที่โรงเตี๊ยมชิงหมิงตามคำบอกเล่า

เขาพบกับอาตารที่ถูกตกแต่งออกมาเป็นอย่างดี สวยงามและมีระดับไม่เเพ้โรงเตี๊ยมในเมือง ยิ่งมีจุดขายเป็นปลานานาๆ ชนิดตัวอ้วนพี ยิ่งน่าคิดว่าเมนูอาหารที่นี่คงอร่อยเป็นแน่เเท้

โจวจินตัดสินใจเดินเข้าไปก็พบกับ เสี่ยวเอ้อร์ในชุดที่ดูอลังการณ์มาก กำลังรับออเดอร์และเสิร์ฟสินค้าอยู่ โดยมีประกาศรับซื้อสินค้าต่างๆ โผล่ขึ้นมาโจวจินเห็นว่ามีรับเมือกปลาด้วย แถมให้ราคาดีกว่า แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยพ่อค้าคนนี้ก็แนะนำร้านนี้ให้กับเขา

โจวจิน รายงานของให้เสี่ยวเอ้อร์ และส่งมอบไปทีโกดัง เป็น

เนื้อไก่ดำ 48 ชิ้น 20 อีแปะ รวม 960 อีแปะ

หลังจากนั้น โจวจินก็ ขนของไปวางที่โกดัง และมองลิสรายการต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสุราไผ่เขียว และของอื่นๆ โจวจินถึงกับต้องลูบปาก กั๊นความโลภ ที่จะล่าแพนด้า เนื่องจากสุราไผ่เขียวนั้นราคาสูงมากจริงๆ ถ้าเขาขายหมดล็อตเขาจะได้ตั้ง 200 ตำลึงทอง

หลังจากขนของเสร็จโจวจินก็ออกมานั่งที่โรงเตี๊ยม ทำตัวเป็นลูกค้าที่ดี

โจวจินศึกษาเส้นทางการค้า แล้วเขาก็นั่งคิด เขาจะเป็นพ่อค้าแบบใด กองคาราวานเหมือนพ่อ เปิดโรงเตี๊ยมแบบบรรดาเถ้าแก่ทั้งหลาย เขาไม่แน่ใจเลยจริงๆ ตอนนี้เหมือนใจเขา หลังจากที่ออกมาท่องยุทธภพ เขาก็หลงระเริงกับการต่อสู้ ต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็น การต่อสู้กับโจร กับหมา กับปีศาจปลา หรือแม้กระท่ัง กับปีศาจแพนด้า

ตอนนี้สิ่งที่โจวจินอยากรู้มากที่สุด ไม่ใช่จะเป็นพ่อค้าแบบใด แต่เผ่าพันธ์ปีศาจคืออะไรกันแน่ โจวจินนั้นไม่แน่ใจแบบสุดๆ ขึ้นชื่อว่าปีศาจควรชั่วร้ายมิใช่หรือ ทำไมถึงมีพวกตัวดีด้วยโจวจินนั่งคิดนอนคิด จนเสี่ยวเอ้อร์เดินมา

"คุณลูกค้าขอรับ ขายของเสร็จแล้วถ้าไม่สั่งอาหารกรุณาออกไปด้วยนะขอรับ" เสี่ยวเอ้อร์เดินมาพูดตรงๆ

"เพลานี้ร้านเราค่อนข้างแน่นน่ะขอรับ ถ้าเป็นเวลาอื่นท่านสามารถนั่งเล่นได้ตามสบายเลย " เขากล่าวสัมทับเพิ่ม

"อ่ะ ขอโทษขอรับ" โจวจินรีบลุกออกจากเก้าอี้ และไปรับตังค์ค่าวัตถุดิบและเดินจากไป

---------------------------

- เนื้อไก่ดำ 20 อีแปะ (จำนวนรับซื้อ 100/100) -48 ชิ้น รวม 960 อีแปะ

@Admin เปิดใช้พรสวรรคืผู้มีบุญเผื่อเจอสิ่งที่น่าสนใจ

Ximenqing · โพสต์ 2024-8-7 17:37:20

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย zhoujin เมื่อ 2024-8-7 18:19

วันที่ 4 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 16.00 น

โจวจินตัดสินใจเดินทางมาที่โรงเตี๊ยมชิงหมิงเพื่อทำการค้าขายของ และมานั่งฟังทำตัวเป็นกระทรวงข่าวลือ

"เถ้าแก่ขอรับ ข้านั้นนำเมือกปลามาขาย" โจวจิน กล่าว และหยิบ เมือกปลา ★ 4 ชิ้น

"เอาไว้หลังร้านเลยอาโจว" เถ้าแก่กล่าว

"อ่ะ มีสุราไผ่เขียวด้วยนะเถ้าแก่ 4 ไห" โจวจินกล่าวรอบ 2

"นั่นก็เอาไว้หลังร้านเลยอาตี๋" เถ้าแก่ตอบรอบ 2

หลังจากนั้น โจวจินก็นำสุราไผ่เขียว 4 ไห และ เมือก ปลา 4 ชิ้นไว้หลังร้าน

หลังจากนั้น โจวจินก็เข้ามาสั่งอาหารและกับแกล้มกิน ชุดนึง (ไม่รู้ราคางับไม่มีประกาศ) ระหว่างรอรับเงินจากเสี่ยวเอ้อร์

ระหว่างนั้นโจวจินก็นั่งฟังข่าวลื้อมันส์ๆ

ไม่ว่าจะเป็น ฝ่าบาททรงโปรดปราน เฮ่อถูเจียยวี่(มนุษย์ป้า) , ฝ่าบาทแสดงการโปรดปรานเจ้าหญิงเผ่าซงหนู เผื่อสืบการกบฎของเธอ(มนุษย์ป้า) , หรือแม้กระทั่งมีสตรีบ้าพลัง มั่วสุมกับปีศาจปลา(จากขงจืีอแคลน)

----------------------------------------

+10 EXP สำหรับผู้ฟังข่าวลือเฮ่อถูเจียยวี๋ เจ้าหญิงเผ่าซงหนูที่แต่งงานเข้ามาเพื่อเจริญสัมพันธ์ไมตรี

+15 EXP สำหรับผู้ฟังข่าวลือเฮ่อถูเจียยวี๋ กบฎ
+ 15 EXP จากการฟังข่าวลือ สตรีบ้าพลังมั่วสุมกับพวกปีศาจปลา

Total 40 EXP

- เมือกปลา 820 อีแปะ (จำนวนรับซื้อ 100/100) ขาย 4 ชิ้น 3,280 อีแปะ (96/100)

- สุราไผ่เขียว 10 ตำลึงทอง (จำนวนรับซื้อ 20/20) ขาย 4 ไห 40 ตำลึงทอง (16/20)

@Admin เปิดใช้พรสวรรค์ ผู้มีบุญเผื่อพบเจอสิ่งที่น่าสนใจครับ

Ximenqing · โพสต์ 2024-8-13 15:52:26

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 17.00 น

"เสี่ยวเอ้อร์ ข้านำของมาขาย" โจวจินทักทายเสียวเอ้อร์เจ้าประจำ

เสี่ยวเอ้อร์ชี้ไปที่ป้ายโจวจินก็ทำหน้าเข้าใจและแสดงให้เห็นว่ามีเมือกปลา 19 ชิ้น

เสี่ยวเอ้อร์พยักหน้า

โจวจินเดินเอาเมือกปลาไปวางไว้ในโกดัง19 ชิ้น และออกมารอรับเงิน
-------------------------------------------

- เมือกปลา 820 อีแปะ (จำนวนรับซื้อ 8/100)

โจวจินขาย 19 ชิ้น = 15580 อีแปะ
@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญเผื่อพบเจอสิ่งที่น่าสนใจ

ง

Ximenqing · โพสต์ 2024-8-13 18:04:45

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 21.00 น

หลังจากที่โจวจินร่ำชากับเพื่อนเขาเสร็จ เขาก็คิดว่าเนื้อไก่ที่ตัวเขาช่างเยอะเหลือเกิน จึงเดินทางนำเนื้อไก่มาขายที่โรงเตี๊ยม

เขาโชว์ปริมาณไก่ 32 ชิ้นให้เสี่ยเอ้อร์ดูและยกเข้าไปเก็บในโกดังและออกมารับเงินก่อนที่จะเเยกย้ายกลับฉษงอัน

------------------------
-32 ไก่ดำ ราคา เนื้อไก่ดำ 20 อีแปะ (จำนวนรับซื้อ 48/100)

รวม 640 อีแปะ

WeijiaLianhua · โพสต์ 2024-8-17 21:28:43

ยามเหลียนฮวาเบ่งบานชั่วราตรี
วันที่สิบหกปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ
ต้นยามโหย่ว (17.00 น.)

การออกมาจากวังหลวงของนางในครานี้ยังคงเป็นการออกมาด้วยตนเองหาได้ถูกต้องไม่ เป็นเช่นเดิมที่ชุดธรรมดา ๆ ในตู้เก่าเก็บไร้ฝุ่นถูกเอามาใช้อย่างต่อเนื่อง เว่ยเจียเหลียนฮวาบอกให้นางกำนัลคนหนึ่งใส่ชุดของนางนอนอยู่ในตำหนัก ให้คนในตำหนักเข้าใจว่านางป่วย ปวดท้องระดูหนัก ขอไม่ลุกจากเตียง ต้องการนอนพักเงียบ ๆ ในตำหนักเท่านั้น คราแรกนางวางแผนจะให้จ้าวหนิงเฟยมาด้วยเช่นปกติ ทว่าหากนางเอ่ยว่าตนอยู่ตรงไหนจ้าวหนิงเฟยย่อมอยู่ไม่ห่าง เช่นนั้นแล้วการโกหกนี้ไหนเลยจะให้จ้ากู่กูคนดีไปกับนางได้ ย่อมต้องอยู่ที่ตำหนักช่วยเหลือไม่ให้ความแตกเสียก่อน

ดังนั้นคืนนี้นางจึงหวนกลับไปสมัยเป็นเพียงเหม่ยเหริน ลอบออกจากวังแล้วหารถม้านั่งอ่านม้วนตำราว่าด้วยความรักเช่นเดิมให้สงบใจได้บ้างตลอดทางที่ไปยังโรงเตี๊ยมนอกเมืองฉางอันที่นางนึกออกซึ่งมีเพียงที่เดียว

“ยินดีต้อนรับกู่เหนียงขอรับ”

สุดท้ายแล้วในช่วงต้นยามโหย่วนางก็มาถึงโรงเตี๊ยมชิงหมิงอันเป็นโรงเตี๊ยมนอกเมืองฉางอันชื่อดัง นางยังคงกระชับหมวกไผ่ผ้าไหมโปร่งคลุมใบหน้าไม่เปิดเผยไปก่อนจะเอ่ยเสียงใส

“ข้ามีนัดไว้แล้ว”

ราวกับว่ามีผู้จดจำเสียงของนางได้ เสี่ยวเอ้อร์ผู้นี้ลอบสบดวงตามองสัญญาณจากบุคคลจากชั้นที่สองของโรงเตี๊ยม เหลียนฮวามองไปตามครรลองสายตาแล้วก็พานพบเข้ากับบุรุษผู้เป็นองครักษ์ข้างกายของหวางเย่ เช่นนั้นแล้วแสดงว่านางมาถูกโรงเตี๊ยมจริง ๆ

“ขอกู่เหนียงเดินตามข้าน้อยมาได้เลยขอรับ”

เสี่ยวเอ้อร์ยกมือขึ้นคารวะนางอีกคราก่อนจะผายมือเชื้อเชิญให้นางขึ้นไปยังชั้นสองของโรงเตี๊ยมอันเป็นชั้นที่มากด้วยห้องมากมายและมากด้วยความเป็นส่วนตัว ไร้เสียงเล็ดลอดออกจากห้องนัก

เลือกได้ดี

นางรู้สึกชื่นชมกับสถานที่ที่เขาเลือกมิใช่น้อย นางเดินตามไปเรื่อย ๆ แลเห็นว่าผู้คนค่อย ๆ บางตาจนมาสุดที่ห้องริมของโรงเตี๊ยมพร้อมกับร่างขององครักษ์พอคุ้นตาอยู่บ้าง เสี่ยวเอ้อร์ที่เห็นว่าหมดหน้าที่ของตนเองแล้วก็ผายมือเรียนแจ้งว่าเขาผู้นั้นอยู่ในห้องนี้

“หวางเย่ นางมาแล้วพะยะค่ะ”

บัดนี้เมื่อประตูห้องเปิด การก้าวเท้าเข้าไปพบหน้ากับบุรุษผู้ที่มีผลต่อดวงใจจะเป็นเช่นไรกัน ?

"คารวะหวางเย่เพคะ"

[สามารถโรลเพลย์ค้นคว้าหาความรู้จากการฟัง หรือ อ่าน +30 EXP (วันละครั้ง)]

[NPC-05] หลิว ชุ่น
+5 พูดคุยประจำวัน
+20 หัวดีโบนัสความสัมพันธ์

ได้ไหมนะ...

@Admin

WeijiaLianhua · โพสต์ 2024-8-18 22:39:50

ยามเหลียนฮวาเบ่งบานชั่วราตรี
วันที่สิบหก ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ
กลางยามโหย่ว (18.00 น.)

“คารวะหวางเย่เพคะ”

เมื่อประตูห้องส่วนตัวภายในโรงเตี๊ยมระดับชั้นสูงเปิดออก ร่างบางก็เดินเข้าไปพร้อมยกมือขึ้นประสานโค้งกายน้อมถวายความเคารพตามมารยาทที่ติดกายอยู่เสมอ สิ้นวจีหวานเอ่ยทายทัก เสียงประตูดังขึ้นมาประกอบพร้อมทำให้นางได้รับทราบแก่ใจแล้วว่าบัดนี้ไร้ผู้คนรอบกาย มือเล็กถอดหมวกไผ่ผ้าไหมโปร่งคลุมใบหน้าออกวางไว้ที่โต๊ะเล็ก ๆ หน้าทางเข้าราวกับว่าฝากวางไว้ร่วมย้ำเตือนมิให้นางเลอะเลือนลืมก่อนออกไป

“เชิญพระสนมเว่ยเจียเสียนอี๋นั่งเถิด”

ครั้นเมื่อนางจัดการตัวเองเรียบร้อยดีแล้วจะไปนั่งที่ตามที่ได้รับการเชื้อเชิญจำต้องสะดุดห้วงทันใด ภาพตรงหน้าของนางคือบุรุษรูปงามในอาภรณ์กงจื่อสกุลสูงศักดิ์ท่านหนึ่ง เกศาสีนิลถูกหวีจนเรียบดั่งแพรไหมมัดขึ้นเพียงครึ่งเศียรสวมกวานทองเสียบปิ่นฝังทับทิมแลสูงส่ง วงคิ้วคันศรแลองอาจ นาสิกโด่งคมสัน ริมฝีพระโอษฐ์หนายกขึ้นเล็กน้อยแย้มพองามให้ดูเป็นมิตร ดวงเนตรคมดั่งมังกรฟ้าสู้คอยรับใช้มังกรทองสบเข้ากับดวงตากลมของนางสะกดซึ่งสายตาไม่ยอมละจาก กระแสอารมณ์ที่ไม่อาจเข้าใจได้ในยามที่มันเกิดขึ้นกับตัวนางพลันตีในอกจนต้องเร่งตั้งสติให้มั่นเพื่อกระทำตนให้แลเห็นว่าตนเองนั้นไม่ได้เป็นอะไรแต่อย่างใด

“ขอบพระทัยหวางเย่ที่เชื้อเชิญ”

ร่างเล็กค่อย ๆ หย่อนกายลงนั่ง ละสายตาจากอีกคนมามองอาหารตรงหน้าที่เต็มไปด้วยจานมากมายครบครันทุกสีสันต้ม ผัด แกง ทอด คาว หวาน

“แม้นว่าใจของเปิ่นหวางจะต้องการเชื้อเชิญร่วมรับฟังเรื่องเล่าเคล้าดนตรีด้านล่าง ทว่าคงเสี่ยงเกินไป เกรงจะทำให้เหนียงเนียงต้องด่างพร้อย”

“ขอบพระทัยหวางเย่ที่เป็นห่วงชื่อเสียงของหม่อมฉัน ทว่าเป็นหม่อมฉันเองที่ตอบรับ เช่นนั้นแล้วหากมีสิ่งใดตามมาย่อมต้องรับมือให้ได้เพคะ”

“...”

คล้ายมีบางสิ่งก่อเป็นก้อนในอก จุกในลำคอแกร่ง เขาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าการเชื้อเชิญนี้จะก่อเกิดอันตรายต่อชื่อเสียงของนางผู้เป็นพระสนมเสียนอี๋ ทว่ากลับดื้อดึงตวัดผู้กันส่งจดหมายถึงนางจนกลายเป็นเหตุการณ์ในตอนนี้ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นบัณฑิตผู้มากปัญญาดุจนักปราชญ์เช่นต้าซือถู ไม่ได้มีบารมีพยัคฆ์ให้คนยำเกรงเช่นต้าซือหม่า ไม่ได้มากเล่ห์เหลี่ยมกลับดำเป็นขาวเช่นต้าซือคง เขาผู้เป็นหวางเย่ ผู้เป็นดั่งเงาในยามจันทราฉายของหวงตี้ผู้เป็นพระเชรษฐาย่อมต้องรู้แก่ใจดี

เช่นนั้นแล้วเหตุใดจึงดื้อดึงกัน

“เปิ่นหวางสั่งอาหารมากมายอยากให้เหนียงเนียงได้ลิ้มลอง”

“หม่อมฉันเรียนถาม นอกจากเรื่องอาหารเลิศรส ท่านมีธุระอื่นหรือไม่?”

สิ้นวจีหวานมือหนาค่อย ๆ ล้วงเข้าไปในอกเสื้อเพื่อหยิบบางสิ่งออกจากกระเป๋าเล็กข้างใน มันคือกระปุกกระเบื้องยาทา เขาค่อย ๆ ยื่นมาทางนางช้า ๆ ด้วยดวงพระพักต์แน่นิ่งจนไม่อาจอ่านสีหน้าได้เลยว่าการกระทำนี้มีสิ่งใดแฝงอยู่นอกจากไมตรีจิตฉันท์สหาย

หรือไม่ก็เป็นนางเองที่ไม่อยากจะเชื่อดวงตาที่สั่นไหวเล็ก ๆ นั่นเองก็ได้

“ความจริงเปิ่นหวางได้ยินเรื่องของเหนียงเนียงช่วยเหลือปราบจ้าวปีศาจปลาที่บึงสุ่ยปี้ มีร่อยรอยบอบช้ำอยู่บ้าง” ดวงเนตรคมเลื่อนมามองข้อมือขาวที่มัดนี้ยังคงทิ้งรอยจาง ๆ เป็นมือพ่วงรอยเกล็ดปลา “แม้ใจจริงแล้วเปิ่นหวางจะต้องการเอาไปให้ตั้งแต่วันที่ทราบข่าว ทว่าด้วยสถานะและโอกาส ไหนเลยจะสามารถได้ ถึงใช้โอกาสนี้ที่ได้เชื้อเชิญมายื่นให้ด้วยตนเองแม้ว่าเหนียงเนียงอาจจะหายดีแล้วก็ตาม”

ยาทารอยฟกช้ำ ???

ธุระเช่นนี้น่ะหรือ ???

“ขอบพระทัยหวางเย่เพคะ”

ผ่านไปราวห้าวันแล้วไยเพิ่งจะมาส่งยาให้กัน เว่ยเจียเหลียนฮวาเบิกตาขึ้นกว้างขึ้นด้วยความรู้สึกไม่เชื่อใบหูว่าตนเองได้ยินกระไร ไม่เชื่อดวงตาว่าได้แลเห็นสิ่งใด ทว่ามือหนาที่เลื่อนมากอบกุมมือเล็กของนางด้วยความว่องไวนั้นได้เป็นหลักฐานชั้นดีว่าทุกสิ่งที่รับรู้ไม่ใช่เพียงละเมอเพ้อฝันแต่อย่างใด

“แลเหมือนว่าจะยังคงมีร่องรอย เหนียงเนียงจะจับตะเกียบรับประทานอยู่แล้ว เช่นนั้นให้เปิ่นหวางทาให้ดีกว่า หากเปื้อนมือเปื้อนกลิ่นจะรับประทานไม่อร่อยเอา”

สุดท้ายแล้วข้อมือขาวที่เจ้าของทำเพียงปล่อยปะละเลยทิ้งไว้แลเพียงแค่ว่ามันจะดีขึ้นเองในสักวัน ไม่ปวด ไม่แตะต้อง ไม่ต้องสนใจ บัดนี้ได้รับการบรรเทาด้วยยาทารอยฟกช้ำด้วยบุรุษผู้มีศักดิ์เป็นน้องเขยของตนเอง วินาทีที่ไออุ่นสัมผัสข้อมือเล็กร่างบางพลันสะดุ้งทันใดจนร่างสูงตกใจ

“ยังเจ็บหรือ ?”

“ม—ไม่ ไม่เจ็บแล้ว”

นางเร่งส่ายศีรษะพลันวันจนได้ยินเสียงลูกปัดระย้ากระทบกันข้างใบหูทั้งสอง แท้จริงแล้วเหตุที่นางสะดุ้งหาใช่เจ็บรอยม่วงนี้ไม่ทว่าเป็นสัมผัสอุ่นร้อนราวกับมีบางสิ่งแล่นเข้าดวงใจจนสั่นไหวไม่รู้ตัว ดวงตากลมโตราวฉายดอกเหมยเบ่งบานค่อย ๆ เลื่อนสายตาจากมือหนาขึ้นสู่เรียวแขนแกร่ง ขึ้นลาดไหล่สู่พระพักต์งดงามหาใดเปรียบราวกับเป็นพรจากฟ้าให้แก่สายเลือดสกุลหลิวแห่งต้าฮั่น

เมื่อฉางซานเซียนหวางบรรจงทาอย่างเบามือด้วยเข้าใจว่านางคงไม่ต้องการให้เขาทราบว่าเจ็บรอยม่วงจางนี้เพียงใดจนเสร็จเรียบร้อย หมายเลื่อนสายพระเนตรจากข้อมือขาวขึ้นมาเพื่อแจ้งว่าตนทายาให้เสร็จแล้วก็พบกับดวงตากลมที่พิศมองเข้าของมือหนาที่กอบกุมมือเล็กอยู่ไม่ยอมปล่อย ห้วงเวลาที่แล่นผ่านพลันหยุดชะงักอีกคราจนต้องเร่งดึงสติกระแอมไอออกไป

“อะแฮ่ม— เสียนอี๋เหนียงเนียง บัดนี้ข้าทายาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านเก็บเอาไว้ทาซ้ำทุกคราหลังอาบน้ำเสร็จ ข้อมือของท่านจะหายโดยไวไร้ร้อยม่วงให้เจ็บอีก” เขาเอ่ยขึ้น “เช่นนั้นแล้วทานอาหารกันเถิด”

แล้วหลังจากนั้นการรับประทานอาหารนี้ก็ดำเนินไปด้วยความเงียบ เดิมทีหน้าที่การงานของเขาหาได้สามารถสนทนาปรึกษากับผู้ใดสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ แถมยังเป็นสตรีในวังหลังผู้เดิมทีมีจารีตไม่ก้าวก่ายเรื่องราชกิจใด ๆ ของบ้านเมือง ไหนเลยเขาจะเอ่ยชวนสนทนาได้แม้ว่าภายในใจจะต้องการความเห็นอย่างเต็มที่ก็ตาม

ก็นางเป็นสตรีมากปัญญาเพียงใด ใจเขาที่แลเห็นนางเสมอมาย่อมรู้ดี

ส่วนเว่ยเจียเหลียนฮวาเต็มไปด้วยความสงสัยที่ทั้งต่อความรู้สึกของตนเองที่ก่อเกิดโดยไม่เคยเป็นมาก่อน ถามหาการรับมืออย่างไรก็ไม่อาจได้คำตอบได้ ทั้งยังมีความสงสัยในการกระทำของบุรุษตรงหน้า ความสงสัยในกระแสความรู้สึกชั่วครู่ที่แลเห็ฯความสั่นไหวในแววตาคมนั้น

นางอยากเรียนถามทุกสิ่งเพื่อให้หายสงสัยเหลือเกิน

“เสียนอี๋เหนียงเนียง ข้าขอบังอาจถามสักอย่างได้หรือไม่”

“ย่อมได้เพคะ”

“ท่าน… ขึ้นเป็นพระสนมเอกเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นท่านจะถือว่าตนเป็นสตรีของหวงตี้เต็มตัวหรือไม่ ?”

คำถามนี้ได้หยุดมือเล็กที่ยกจอกสุราในมือชะงัก มือเล็กค่อย ๆ ลดลงและจดจ้องน้ำเมามายในจอกอย่างนึกทบทวนในคำถามนี้

“หากด้วยลาภยศย่อมเป็นเช่นนั้น” ใช้เวลาสักพักเชียวนางถึงเอื้อนเอ่ยสิ่งใดออกมาราวกับเป็นความในใจที่นางถูกกระตุ้นด้วยคำถาม สุรา

และอาจด้วยเพราะบุรุษผู้เรียนถามเองก็เป็นได้

“ทว่าหากด้วยตัวตนของเหลียนฮวา พิธีมงคลที่ได้มาเพียงเพราะหนึ่งม้วนราชโองการ งานแต่งที่ไร้พิธีกราบไหว้ฟ้าดิน เข้าห้องหอเพียงเลือกที่นอนใหม่ มีสามีร่วมกับสหายรักที่เป็นดั่งพี่น้องร่วมอุทร ทั้งหมดนี้เป็นไปตามโชคชะตาที่ไม่อาจหลีกหนีเท่านั้น กายและใจที่ไร้ผู้ใดครอบครองเช่นนี้จะเรียกว่าภรรยามีสามีได้เต็มปากงั้นหรือ เหลียนฮวาไม่กล้าเอ่ย”

“แล้วหากเหนียงเนียงมีโอกาสออกจากสถานะนี้ ต้องการหรือไม่”

“ผู้คนภายนอกล้วนต้องการเข้าพระราชวังหวังอำนาจ เมื่อเข้ามาแล้วก็ถึงได้รู้ว่าไหนเลยจะเจอทางออก สถานที่ที่คนในอยากออกคนนอกอยากเข้าเช่นนี้…เหลียนฮวาย่อมต้องการออกไปเสียให้พ้นจากคำว่าพระสนม”

ฉับพลันนั้นทั้งห้องที่มีเพียงหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีพลันเข้าสู่ความเงียบ เว่ยเจียเหลียนฮวาค่อย ๆ ทบทวนในสิ่งที่ตนเองเอ่ยตอบออกไปก่อนจะตั้งสติใหม่อีกครา บรรยากาศเช่นนี้ ไหนเลยนางจะเอาสิ่งใดเข้าปากได้ลง

“ท่าทางหม่อมฉันคงเมามายสุราเสียแล้ว หม่อมฉันขอตัวกลับตำหนักก่อนจะมีผู้ใดจับได้ว่าหม่อมฉันแอบลอบพบท่าน”

สตรีผู้เป็นพระสนมลุกขึ้นหมายจะยอบกายถวายความเคารพน้อย ๆ ทว่ากลับต้องหยุดไว้ก่อนเมื่อร่างสูงลุกขึ้นตามมา

“ช้าก่อนเหนียงเนียง” ฉางซานเซียนหวางเร่งเอ่ยออกมา “เปิ่นหวางจำได้ว่าท่านมีฝีแปรงที่ดีเพียงใดจากงานพระราชสมภพของเสด็จแม่เลยตั้งใจว่าจะมอบแท่งหมึกคุณภาพดีจากซูโจวให้ท่านก่อนกลับตำหนัก”

“ขอบพระทัยหวางเย่ หม่อมฉันจะใช้อย่างดี”

“ปกติท่านมักจะมีจ้าวกู่กูเดินตามไม่ห่าง ยามนี้มาผู้เดียวไหนเลยเปิ่นหวางจะปล่อยวางได้ ให้เปิ่นหวางไปส่งเถิด ริมรั้ววังก็ยังดี”

เว่ยเจียเลียนฮวาอ้าปากเตรียมปฏิเสธ ทว่าเมื่อสบเข้ากับดวงเนตรที่จดจ้องราวกับต้องการบอกให้นางรับน้ำใจนี้เสียก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับทั้งยาทารอยฟกช้ำ ทั้งแท่งหมึกคุณภาพดีและการไปส่งนางถึงรั้ววังโดยสวัสดิภาพอย่างไม่ได้อาจหลีกเลี่ยง ศีรษะเล็กพยักขึ้นลงเบา ๆ ด้วยไม่อาจทัดทาน เดินไปหยิบหมวกไผ่ผ้าคลุมมาสวมก่อนจะกลับตำหนักเถียนเซี่ยด้วยคำถามที่มากขึ้นเป็นเท่าตัว

[NPC-05] หลิว ชุ่น
+5 พูดคุยประจำวัน
+20 หัวดีโบนัสความสัมพันธ์

@Admin

GongziLoongxuan · โพสต์ 2024-8-24 19:32:30

วันที่ 24 เดือน 8 เจี้ยนหยวนศกที่ 10

เวลา 08.00

โรงเตี๊ยมชิงหมิงที่ตั้งทางทิศตะวันออกห่างจากประตูตะวันออกของลั่วหยาง 100 ลี้ บุรุษเกศาสีครามทรงสง่า ได้มาเยี่ยมเยือนถึงสถานที่แห่งนี้ ท่ามกลาง ผู้คนที่เข้าออกอย่างพลุกพล่าน แม่ไม่ได้ตั้งอยู่ในเมืองหลวงแต่ก็เป็นที่นิยมของนักเดินทางทั้งหลาย

หลงเสวียนกำลังคิดที่จะหาห้องเช่าสำหรับใช้เป็นที่พำนักชั่วคราว และเขาบังเอิญพบเจอป้ายประกาศรับสมัครทหารหน้าใหม่เข้าร่วมสามเหล่าทัพ ซึ่งมีอยู่หนึ่งข้อที่ทำให้เขาคิดหนักนักหนา คือสถานที่อยู่ในการแจ้งเพื่อใช้เป็นที่อยู่เรียกตัวหากผ่าน

ด้วยความที่เป็นคุณชาย เขาจะไม่ยอมนอนริมทางเด็ดขาดฉะนั้นสิ่งที่เลือกจะต้องเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแม้สถานะตอนนี้การเงินจะขัดข้อง ดังนั้นเขาจำเป็นจะต้องหาผู้ร่วมเช่า

@RongXiuying

“?”

ทั้งเขาและหญิงสาวเพียงมองหน้ากัน ทั้งบุคลิกท่าทางแสดงให้ถึงความสูงส่ง ของการเลี้ยงดู บุตรชายตระกูลกงจื่อสามารถเดาได้ว่า บางทีอีกฝ่ายคงเป็นคุณหนูตระกูลไหนสักตระกูล แต่เลือกที่จะทำเช่นเดียวกับเขานั่นคือ

หนีออกจากบ้าน

เขาไม่ได้ถามอะไรออกไปเพราะนั่นเป็นเรื่องส่วนตัว “เจ้าจะพักห้องเดียวกับข้าหรือไม่”

@RongXiuying

ในขณะเดียวกันสอบถามพนักงานของโรงเตี๊ยม “ห้องคู่ คืนละ 18 ตำลึงขอรับคุณชาย คุณหนู” เขาบอกพลางมองทั้งสองด้วยแววตากรุ้มกริ่ม

“พักทั้งหมด 10 วัน” หลงเสวียนตอบกลับ

“ตอนนี้ที่โรงเตี๊ยมมีห้องว่างหลายห้องและหลายชั้น มีทั้งหมด 4 น่ะขอรับ ถ้าจะให้ข้าน้อยแนะนำชั้นบนสุดจะเป็นชั้นที่เห็นวิวทิวทัศน์ได้กว้างและงดงามที่สุด”

“เช่นนั้นก็เป็นชั้น 4” หลงเสวียนชำเลืองมองหญิงสาว เมื่อเห็นเธอพยักหน้าตอบรับ จึงตัดสินใจจะเข้าพักชั้นนี้

@RongXiuying

“แล้วพวกท่านจะพักห้องใดหรือขอรับ”

หลงเสวียนมีความเชื่อเรื่องภูตผี ดวงชะตา ฉะนั้นหากเป็นเกี่ยวกับหมายเลข “ชั้น 4 ห้องหมายเลข 1”

พลังแห่งผู้นำ คนใหญ่คนโต ผู้มีอิทธิพล จะทะเยอทะยานมีความเป็นผู้นำ มีภาวะผู้นำสูง ไม่ชอบอยู่ใต้บังคับบัญชาของใคร เชื่อมั่นในตนเองสูงไม่ชอบให้ใครดูถูก มีเกียรติ มียศถาบรรดาศักดิ์

หลงเสวียนรับเงินจากหญิงสาวรวมกับเงินของเขา จ่ายให้กับพนักงานคนดังกล่าว ก่อนที่อีกฝ่ายจะพาขึ้นไปชมห้องพัก

@RongXiuying

เช่าห้อง 10 วัน

180 ตำลึง

RongXiuying · โพสต์ 2024-8-24 23:08:11

วันที่ 24 ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 เวลา 08.00 น.

“สถานที่แห่งนี้น่าจะเป็นโรงเตี๊ยมชิงหมิงที่เขาพูดถึงกัน”

โรงเตี๊ยมแห่งนี้ตั้งอยู่ไกลจากฉางอันพอสมควร ใครจะคิดว่ามีโรงเตี๊ยมอยู่กลางป่ากลางเขาเช่นนี้แถมยังมีลำธารใสสะอาดอีกด้วย คิดในแง่ดีถ้าไม่นับระยะทางที่ห่างจากตัวเมืองที่นี่นับว่ามีที่ตั้งที่สงบเงียบและน่าอยู่มาก แถมยังมีผู้ใช้บริการเข้าออกอย่างไม่ขาดสาย แสดงว่าต้องมีชื่ออยู่ไม่น้อย

ซิ่วอิงไม่พูดพร่ำทำเพลงไปมากกว่านี้นางเดินเข้าไปด้านในของโรงเตี๊ยมที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม หากราคาที่พักอยู่ในเกณฑ์ที่รับไหวนางอาจตกลงที่จะเข้าพักที่นี่ ซิ่วอิงหยิบถุงเงินของตัวเองออกมานับแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา

“เกิดมาข้ายังไม่เคยพกเงินติดตัวน้อยขนาดนี้ในชีวิต จำนวนเงินเท่านี้คงจ่ายค่าที่พักได้เพียงไม่กี่คืน ถ้าข้าสามารถหาวิธีลดค่าห้องให้เหลือเพียงครึ่งได้คงจะดีไม่น้อย”

“?”

ในขณะที่ซิ่วอิงกำลังยืนบ่นพึมพำอยู่นั้นนางก็เบนสายไปปะทะเข้ากับคุณชายท่าทางเนื้อตัวสะอาดสะอ้านคนหนึ่ง ดูเหมือนว่านางอาจจะพูดเสียงดังเกินไปหน่อยท่าทางคุณชายผู้นี้จะได้ยินสิ่งที่ซิ่วอิงบ่น นางได้แต่ยิ้มแห้งกลับไป ในหัวก็ยังคิดอยู่ว่าจะทำอย่างไรดีให้ได้เข้าพักในราคาที่ถูก

“เจ้าจะพักห้องเดียวกับข้าหรือไม่”

พักห้องเดียวกัน…

กับบุรุษงั้นหรือ…

ซิ่วอิงถึงกับตัวแข็งกับสิ่งที่คุณชายท่านนั้นกล่าวออกมา สตรีจะพักกับบุรุษแปลกหน้าที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกในห้องเดียวกันได้อย่างไรดูไม่งามเลยแม้แต่น้อย แต่พอคิดดูแล้วปกติซิ่วอิงก็ไม่เคยทำตนเยี่ยงกุลสตรีที่ดีงามอะไร แถมข้อเสนอนี้ก็ฟังดูดี หากว่าออกค่าห้องกับคุณชายท่านนี้คนละครึ่งแล้วเลือกห้องที่แบ่งเป็นสองโซนชัดเจนก็คงจะไม่เป็นอะไรนัก หลังจากที่ลังเลใจอยู่นานสุดท้ายซิ่วอิงก็ตัดสินใจตอบคุณชายท่านนั้นไป

“ข้าเองตอนนี้ก็ไม่มีที่ไป ฉะนั้นรบกวนคุณชายด้วย ไม่ทราบว่ามีห้องคู่หรือไม่และราคาเท่าไหร่?” ซิ่วอิงหันไปสอบถามราคากับทางเจ้าหน้าที่ของโรงเตี๊ยม

“ห้องคู่ คืนละ 18 ตำลึงขอรับคุณชาย คุณหนู”

สายตาแบบนั้นมันอะไรกันน่ะ…สายตาของเจ้าหน้าที่ทำหน้ากรุ้มกริ่มแบบนั้น นางไม่ได้คิดจะไปทำอะไรเสื่อมเสียกับคุณชายท่านนี้เสียหน่อย ก็แค่ไม่มีเงิน คืนละ 18 ตำลึงหารสองก็แปลว่าจ่ายแค่คนละ 9 ตำลึงเงินต่อคืนเองนี่! ราคาใช้ได้เลย

“พักทั้งหมด 10 วัน” คุณชายแจ้ง

“ตอนนี้ที่โรงเตี๊ยมมีห้องว่างหลายห้องและหลายชั้น มีทั้งหมด 4 น่ะขอรับ ถ้าจะให้ข้าน้อยแนะนำชั้นบนสุดจะเป็นชั้นที่เห็นวิวทิวทัศน์ได้กว้างและงดงามที่สุด”

เรื่องห้องทิวทัศน์อะไรนั่นซิ่วอิงไม่สนใจสักเท่าไหร่ ขอแค่ได้ค่าห้องราคาถูกต่อให้ต้องไปนอนในคอกม้านางก็ไม่ติดขัดอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่าตามใจคุณชายเลยก็แล้วกัน

“เช่นนั้นก็เป็นชั้น 4” คุณชายหันมาชำเลืองมอง นางก็เลยพยักหน้าตอบรับกลับไป ห้องไหนก็ได้จัดไปเลยคุณชาย!

“ชั้น 4 ก็ได้เจ้าค่ะ เรื่องนั้นข้าไม่ขัดข้อง ขอแค่คืนนี้มีที่นอนก็พอแล้ว”

“แล้วพวกท่านจะพักห้องใดหรือขอรับ”

“ชั้น 4 ห้องหมายเลข 1”

“ทั้งหมด 180 ตำลึงเงินขอรับ” เจ้าหน้าที่แจ้งราคาห้องพัก ซิ่วอิงเห็นดังนั้นจึงรีบยื่นเงินในส่วนของนางให้กับคุณชายไป

“นี่เงินส่วนของข้า”

เมื่อรับเงินส่วนของนางไปแล้ว คุณชายก็ทำการชำระเงิน ก่อนที่จะมีคนของโรงเตี๊ยมพาขึ้นไปที่ห้องพักด้านบน แม้ว่าจะยังรู้สึกเกร็งแต่นางก็เดินตามทั้งสองไปแบบไม่อิดออด อยากได้ของถูกก็ต้องใจกล้าและหน้าทน หากเข้ากองทัพไปคงได้ไปนอนกองรวม ๆ กับชายชาตรีอีกนับร้อย ถือว่าซ้อมทำความเคยชินก็แล้วกัน

“ขอบคุณ คุณชาย”

เช่าห้องคู่ 10 วัน

180 ตำลึง (Gongzi Loongxuan ชำระเงินแล้ว)

RongXiuying · โพสต์ 2024-9-4 15:11:07

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2024-9-4 16:12

วันที่ 3 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10
เวลา 15.30 น.

เมื่อได้เวลาว่างเว้นจากการซ้อมประจำวันก็ถึงเวลาที่ซิ่วอิงจะได้เดินทางออกจากค่ายพยัคฆ์อีกครั้ง คุณหนูแห่งตระกูลหรงมุ่งหน้าไปยังโรงเตี๊ยมชิงหมิงสถานที่พักเดิมที่ตั้งอยู่รอบนอกของฉางอัน เมื่อไม่นานมานี้ได้ข่าวว่าทางโรงเตี๊ยมมีงานติดประกาศมาใหม่ผลตอบแทนน่าสนใจจึงเป็นสาเหตุที่ต้องแวะมา

“เถ้าแก่มีภารกิจอะไรค่าตอบแทนดี ๆ บ้างหรือไม่?” มาถึงซิ่วอิงก็ตรงไปที่โต๊ะของเถ้าแก่ทันที

“ตอนนี้มีอยู่งานเดียวที่ป้ายกระดานด้านโน้น” เถ้าแก่ผายมือ

ซิ่วอิงเดินไปอ่านป้ายไล่สายตาดูทีละแถวก็ถึงกับตาวาว ผลตอบแทนงานนี้น่าสนใจไม่น้อย นางอยากได้รายละเอียดเพิ่มเติมจึงกลับไปถามเถ้าแก่อีกครั้ง

“ข้าสนใจงานนี้ ท่านพอจะแจ้งรายละเอียดให้ข้าได้หรือไม่?”

“แม่นางรู้จักเหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซานหรือไม่? ช่วงนี้ปีศาจหนูบุกยึดเหมืองครั้นจะให้กองทัพสูญเสียทรัพยากรไปกับการจับหนูก็ใช่เรื่อง ทางกองทัพแจ้งมาว่าต้องการให้จอมยุทธ์ทั้งหลายจัดหาแร่ และหลอมเป็นก้อนสำริดมาส่ง ทางสมาคมจะจัดส่งให้กองทัพเอง เจ้าไปหาของตามที่ข้าบอกก็พอ”

“ปีศาจหนูงั้นหรือ? ไม่น่ายาก…ตกลง! ข้าจะหามาให้ท่านเอง โปรดวางใจ”

พูดแล้วซิ่วอิงก็กลับหลังหันเตรียมตัวเดินออกจากโรงเตี๊ยม แต่ถูกเถ้าแก่เรียกรั้งไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวแม่นาง”

“มีอะไรหรือเถ้าแก่?”

“แม่นางต้องลงชื่อก่อน” เถ้าแก่ชูกระดาษสำหรับลงทะเบียนสมาคมจอมยุทธ์ชิงหมิงให้นางดู

“ขอบคุณเถ้าแก่ ข้าเกือบลืมไปเสียแล้ว”

นางจัดการหยิบพู่มาจุ่มหมึกก่อนจะจรดลงในกระดาษเพื่อกรอกข้อมูลทั้งหมด เมื่อเสร็จแล้วเถ้าแก่ก็ทำการมอบแผ่นกระดองเต่าวิเศษให้แก่นาง ก่อนที่นางจะเดินทางออกจากโรงเตี๊ยมเพื่อมุ่งหน้าไปยังเหมือง

แบบฟอร์มลงทะเบียนจอมยุทธ์

ชื่อสกุล: หรง

ชื่อทางการ: ซิ่วอิง

ชื่อรอง: -

ระดับจอมยุทธ์เริ่มต้นที่ลงทะเบียน(Level): 19

รับภารกิจจัดสรรแร่ให้กองทัพ

รับถ่านหินกับน้ำสะอาด 30 ชุดสำหรับหลอมแร่ ของสนับสนุนจากเถ้าแก่

@Admin

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			ลงทะเบียน

[โรงเตี๊ยมชิงหมิง] โถงกลาง

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

ดูบอร์ด

ตราผู้สนับสนุน