❊ | ลำนำบุปผาเหนือนภาจรดนที

[คัดลอกลิงก์]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2024-8-3 13:02



白花诗洒满天,

莲花开满江。


风霜还不曾来侵蚀
秋雨也未滴落
青涩的季节又已离我远去
我已亭亭 不忧 也不惧

สายลมและเกร็ดน้ำค้างแข็งยังไม่มารานรุก
หยาดฝนยามฤดูใบไม้ร่วงยังไม่ซัดสาด
ฤดูกาลอันฝาดเฝื่อนก็ได้จากไกลไปจากตัวฉันแล้ว
ฉันชูสล้าง มิได้กังวล และมิได้หวาดกลัว



白花诗洒满天,莲花开满江。

ลำนำไป๋ฮวาโปรยปรายเหนือนภา, เหลียนฮวาเบ่งบานเหนือนที











แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 4775 ไบต์และได้รับ 1 EXP!  โพสต์ 2024-8-3 12:39
โพสต์ 2024-8-3 14:22:51 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2024-8-3 14:23







白花诗洒满天,莲花开满江。

จับพู่กันเทียนเขียน ร่ำเรียนอักษร

   ศาสตร์แห่งหมึกศิลป์แห่งการตวัดพู่กัน คือหนึ่งในศาสตร์ศิลป์ที่ฝังหัวชาวจีนมานานนับหลายพันปีก็ว่าได้ราวกับว่าลืมตาเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ชาวจีนทั้งหลายก็จับปากกาเรียนแบบตัวอักษร จับพู่กันจุ่มหมึกตวัดวาดเส้นอักษร การเรียนในหลักสูตรของการเขียนพู่กันนั้นจะเริ่มเรียนตั้งแต่ชั้นประถมโดยประมาณตามหลักสูตรของรัฐบาล เรียกได้ว่าหลักสูตรภาคบังคับให้เริ่มเรียนตั้งแต่กี่ขวบก็ใส่วิชาภาษาจีนมาโดยทันที

   “เอาล่ะ เอาล่ะ เหล่าซือขอสั่งงานคาบนี้ ให้เขียนบทกลอน จะไปเอามาจากที่ไหนก็ได้ คิดเองก็ได้ คัดพู่กันใส่กระดาษมาส่ง”

   เอาเข้าจริง สำหรับนักเรียนมัธยมต้นปีที่ 2 โรงเรียนมัธยมไท่หยางซานที่ต้องผ่านการเขียนพู่กันจากโรงเรียนประถมเยว่ซินมา 6 ปี รวม ๆ แล้วก็เข้าปีที่ 8 เรียกได้ว่าเรื่องพื้นฐานอย่างการคัดเส้นตั้ง เส้นนอน จุดนั่นนี่นับว่าไม่ขี้หมูขี้หมาแล้ว เด็ก ๆ ร่วมสามสิบกว่าชีวิตในคาบเรียนวิชาเขียนพู่กันจึงต้องใช้ทักษะที่ตวัดเส้นเดียวจนข้อมือหงิกมาหลายปี นำมาขยำรวมเป็นตัวอักษรและตวัดลากบทกลอนออกมาให้ได้

   “ไป๋ฮวา ไป๋ฮวา เธอจะเขียนอะไรอ่ะ เสิร์ชในไป่ตู้เอา”

   “เสิร์ชเอามั้ง เธอล่ะ คงไม่ได้จะคิดกลอนล้อเหล่าซืออีกหรอกใช่ไหม ?”

   “อย่าดักดิ”

   แล้วสองสาววัยแรกแย้มก็หัวเราะขบขันอย่างอดไม่ได้ ‘ไป๋ฮวา’ เด็กน้อยชาวจีนธรรมดาวัย 14 ขวบ รูปร่างสูงกลาง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะหยุดสูงเร็ว ๆ นี้ไหมตามประสาเด็กผู้หญิงในยุคที่ไก่อร่อยชิบหายจไม่จนใจสารเร่งโตแล้ว มือเล็กบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถไป่ตู้ว่ามีกลอนอะไรน่าสนใจบ้างก่อนจะหยิบพู่กันดาษดื่นประจำตัวมาตวัดเขียนกลอนง่าย ๆ สั้น ๆ ไม่ต้องไปนั่งตวัดเส้นเยอะ ๆ

   “人有悲欢离合 ,
   月有阴晴圆缺,
   此事古难全。

   ชีวิตมนุษย์มีทุกข์โศก ยินดี พานพบและจากลา
   เฉกเช่นดวงจันทร์มียามอับแสง สุกสว่าง เต็มดวงและแหว่งเว้า
   เป็นเช่นนี้มาแต่โบราณ ไม่อาจสมบูรณ์พร้อม 





ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): +35 EXP , +20 ตบะฝึกฝน

@Admin





แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับ 35 EXP โพสต์ 2024-8-4 13:57
โพสต์ 8603 ไบต์และได้รับ 3 EXP!  โพสต์ 2024-8-3 14:22
โพสต์ 8,603 ไบต์และได้รับ +2 คุณธรรม จาก ชุดเหวินชิงฮวาเฟิน(เสียนอี๋)  โพสต์ 2024-8-3 14:22
โพสต์ 8,603 ไบต์และได้รับ +2 ความชั่ว +3 ความโหด จาก มีดแล่เนื้อ  โพสต์ 2024-8-3 14:22
โพสต์ 8,603 ไบต์และได้รับ +1 ความชั่ว +2 ความโหด จาก ขลุ่ย  โพสต์ 2024-8-3 14:22

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตบะฝึกฝน +20 ย่อ เหตุผล
Watcher + 20

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
พัดบุปผาบานจันทร์เพ็ญ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ยอดคีตศิลป์
อัจฉริยะ
กระบี่
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
แหวนดาราจรัส(D)
พู่กันคัดอักษร
ชุดเหวินชิงฮวาเฟิน(เสียนอี๋)
หมวกไผ่ผ้าคลุม
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x7
x70
x50
x10
x1
x40
x12
x33
x5
x42
x9
x40
x43
x1
x269
x2
x5
x2
x1
x163
x2
x2
x1
x11
x6
x1
x21
x33
x12
x2
x1
x19
x10
x5
x6
x3
x20
x4
x2
x11
x15
x134
x4
x3
x2
x247
x10
x4
x238
x6
x64
x33
x1
x50
x105
x67
x33
x152
x6
x17
x81
x16
x10
x21
โพสต์ 2024-8-16 17:27:43 | ดูโพสต์ทั้งหมด


 一




三生三世紫莲芬诗
สามชาติสามภพ เสารภย์บุษบงร้อยเรียงกวี

   ชั่วสบแสงจรัสดวงดาราภาพตรงหน้าพลันแปรเปลี่ยนอย่างน่าประหลาดราวกับภาพซ้อนส่งนิมิตตรงเข้าดวงตากลมโต— ไม่ก็ถูกหิ้วมาที่ใดไม่อาจทราบ คล้ายร่างกายไม่อาจต่อต้านดั่งกายาผู้อื่น ภาพที่นางแลเห็นจึงเป็นทัศนะที่กายนี้จดจ้อง

   ดวงดารายามราตรีกาล

   ยามนี้หากลองเดาคงปลายยามซวี มีดรุณีในอาภรณ์สีฟ้าสดใสแปลกตายืนจดจ้องหมู่ดาวประดับท้องนภาเช่นเดียวกับนางในยามนี้ ความคุ้นเคยที่ซ้อนทับทำให้เหลียนฮวาผู้คล้ายว่าจะเป็นสตรีในความจำก็ไม่เชิงพอหาจุดเชื่อมโยงในเหตุการณ์เช่นนี้ ดุจดั่งแสงดาราเชื่อมทัศนะของสองสตรีเข้าด้วยกัน

   แล้วเหตุใดต้องเป็นนาง ?

  “ว่าแล้วว่าเจ้าต้องมาอยู่ที่นี่ หลงขุย”

   น้ำเสียงคุ้นหูเอ่ยขึ้น ร่างสตรีในอาภรณ์สีฟ้าสดใสพลันหันไปมองด้วยความรวดเร็ว ความรู้สึกปิติยินดีในทางบวกนั้นอย่างน้อยก็รู้สึกได้ว่าบุรุษที่เข้ามาในครรลองสายตาบัดนี้เป็นมิตร และดูเหมือนด้วยความรู้สึก ด้วยเพียงรับชมภาพทัศน์ เช่นนั้นแล้วแม้ไม่เอ่ยสิ่งใดสตรีที่แบ่งปันนัยเนตรนี้ก็เป็นผู้เอ่ยออกมาตอบโต้

  ราวกับหลุดเข้าไปในความทรงจำของดวงดาว

   ด้วยความทรงจำที่ถ่ายทอด ด้วยความรู้สึกที่เชื่อมต่อ บุรุษตรงหน้าคือองค์ชายแห่งแคว้นเว่ยผู้เป็นพันธมิตรกับแคว้นเจียง และที่ที่นางยืนอยู่ตรงนี้คือหอดูดาวที่ประจำของนางในแคว้นเจียงแห่งนี้ เมื่อได้โอกาสที่แสงจันทราจาง ๆ ฉายส่องใบหน้าคม ความรูปงามที่คุ้นเคยพลันประจักษ์แจ้ง คิ้วคันศร ดวงตาคมคาย ริมฝีปากแย้มยิ้มประดับใบหน้าไม่สร่าง ใบหน้าของฉางซานเซียนหวางไม่ผิดแน่

   แต่ว่าบุรุษผู้นี้หาใช่บุรุษที่เว่ยเจียเหลียนฮวารู้จักไม่

   “ท่านก็ตามหาข้าเจอตลอดนั่นแหละ”

   “เสี่ยวขุย อย่าโกรธพี่เลย” เขาเอ่ยพร้อมก้าวเข้ามาใกล้ ส่วนสตรีผู้นี้พลันแง่งอนหันกายหนี "เจ้ารอพี่นะ พี่สัญญาการกลับไปแคว้นเว่ยครานี้พี่จะเกลี้ยมกล่อมเสด็จพ่อให้ยอมมอบบัญชากองทัพมาช่วยแคว้นเจียงสู้รบกับแคว้นฉู่"

   ร่างบางถอนหายใจออกมาด้วยความโอนอ่อนอยู่ก่อนหน้าแล้ว นางรู้ตัวดีว่าหาใช่คนใจแข็งไม่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา มีเพียงความเชื่อใจเท่านั้นที่จะมอบให้แล้ว "ข้าเชื่อท่าน ตู้หยงเกอเกอ"

  “เชื่อแล้วก็หันมาบอกดี ๆ ”

   “ก็ได้ ก็ได้” กายบางหันไปมองตามที่บอก “หันมาแล้ว พอใจหรือยังเจ้าคะ”

   “เมื่อครู่เจ้าเอ่ยว่ากระไรข้าได้ยินไม่แจ้งชัด”

   “ข้าบอกว่า ข้า หลงขุย เชื่อ ท่าน ตู้หยงกงจื่อ ได้ยินชัดหรือยัง?”

   “ได้ยินแล้ว ชัดเต็มสองหูเชียว” ใบหน้ารูปงามแย้มยิ้มอย่างพออกพอใจกับสิ่งที่เขาได้รับจนความหมั่นไส้ก่อเกิดขึ้นในอกเล็ก ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเป็นความรู้สึกของสตรีที่เขาเรียกขานว่า เสี่ยวขุย หรือนามที่นางเรียกขานตนเองว่า หลงขุย หรือว่าเป็นความรู้สึกของเว่ยเจียเหลียนฮวาที่มีต่อรอยยิ้มของใบหน้าเดียวกันกับฉางซานเซียนหวางไม่ผิดเพี้ยน “นี่ก็ยามวิกาลเกินกว่าที่เจ้าจะมาอยู่ข้างนอกแล้ว กลับวังเถิด หลงโหยวซื่อจื่อคงตามหาเจ้าให้วุ่นแล้วกระมัง”

   “เป็นห่วงกระไร คงรอคอยอ้างว่าข้ากลับตำหนักช้าแล้วมารังแกนั่นแหละ”

   แม้นนางเอ่ยวจีแลตัดพ้อ ทว่าใบหน้าที่รู้สึกได้ว่าบัดนี้กำลังแย้มยิ้มงดงามไร้ความรู้สึกติดค้างใด ๆ ภายในดวงใจก็พอจะรู้ว่ารังแกที่นางเอ่ยก็แค่กล่าวเกินจริงเท่านั้น คงไม่พ้นความรักของพี่ชายน้องสาวตามปกติ

   ความสัมพันธ์ครอบครัวที่นางอิจฉาเว่ยเจียอิงฮวาเสมอมา


   “ข้าจะฟ้องหลงโหยวว่าเจ้าเอ่ยเช่นไรบ้าง”

   “ตู้ หยง ซื่อ จื่อ กลับแคว้นไปแล้วไม่ต้องกลับมา !!!”

   ไร้คำเอ่ยตอบ มีเพียงสุรเสียงแย้มสรวลพอใจ หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีเดินเคียงกันออกจากหอดูดาวแปลกตาทว่าคุ้นเคยในความรู้สึกของเจ้าของภาพฉายความทรงจำนี้ ตรงขึ้นรถม้าก่อนที่ภาพที่ฉายค่อย ๆ แปรเปลี่ยนผันผวนเป็นหน้าตำหนักอันมีบุรุษผู้ใบหน้ารูปงามไม่ต่างจนนางรู้สึกได้ว่าหากแลเห็น หลงขุย คงเป็นสตรีที่งดงามมากเป็นแน่ แต่นั่นก็เป็นเพียงฉากเล็ก ๆ ที่แสดงความรักใคร่กลมเกลียวก่อนจะค่อย ๆ จางหาย แทนที่ด้วยภาพของดวงดาราในสถานที่คุ้นเคย

   และเสียงบุรุษแว่วเข้ามา

   ตู้หยงซื่อจื่อ ?!

   ไม่สิ ไม่ใช่ นี่มันฉางซานเซียนหวาง นางที่ไม่อาจตั้งสติได้ในบัดนั้นทันทีจำต้องเร่งย้ายกายหนีห่าง

   ไม่รู้ว่าระหว่างความรู้สึกที่ทิ้งค้างในใจกับสัมผัสนุ่มที่ทิ้งไว้บนแก้มใส สิ่งใดกันที่ทำให้สตรีผู้นี้เสียอาการ



ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): +35 EXP , +20 ตบะฝึกฝน ???

@Admin




แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับ 35 EXP โพสต์ 2024-8-16 17:51
โพสต์ 15030 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2024-8-16 17:27
โพสต์ 15,030 ไบต์และได้รับ +6 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2024-8-16 17:27
โพสต์ 15,030 ไบต์และได้รับ +3 EXP +10 คุณธรรม +4 ความโหด จาก บัณฑิต  โพสต์ 2024-8-16 17:27
โพสต์ 15,030 ไบต์และได้รับ +3 EXP +6 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2024-8-16 17:27

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตบะฝึกฝน +20 ย่อ เหตุผล
Watcher + 20

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
พัดบุปผาบานจันทร์เพ็ญ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ยอดคีตศิลป์
อัจฉริยะ
กระบี่
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
แหวนดาราจรัส(D)
พู่กันคัดอักษร
ชุดเหวินชิงฮวาเฟิน(เสียนอี๋)
หมวกไผ่ผ้าคลุม
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x7
x70
x50
x10
x1
x40
x12
x33
x5
x42
x9
x40
x43
x1
x269
x2
x5
x2
x1
x163
x2
x2
x1
x11
x6
x1
x21
x33
x12
x2
x1
x19
x10
x5
x6
x3
x20
x4
x2
x11
x15
x134
x4
x3
x2
x247
x10
x4
x238
x6
x64
x33
x1
x50
x105
x67
x33
x152
x6
x17
x81
x16
x10
x21
โพสต์ 2025-6-14 00:39:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2025-6-14 00:42







走不下去的爱情,
如同凋零的花朵。


ความรักที่เดินต่อไม่ได้, ดั่งดอกไม้ที่ร่วงโรย

   เปลวเทียนฉายแสงนวลดนตรีขับกล่อมคลอเบา ๆ โต๊ะสีขาวกลมมีจานอาหารจัดวางไว้สองชุด โดยที่หนึ่งชุดมีผู้มานั่งรอแล้ว ทว่าอีกหนึ่งกลับยังว่างเปล่า เวลาผ่านไปสักพักได้ก็มีหญิงสาวร่างเล็กเดินเข้ามา เธอในชุดเดรสสีฟ้าอ่อน สวมเข็มขัดเส้นเล็ก ปล่อยผมที่ลอนสวยงดงามปลิวไสวตามจังหวะก้าวเดิน เธอคือเจ้าของที่ที่ว่างนี้นี่เอง

   “ขอโทษนะ ตงเกอเกอ พอดีว่าฉันตรวจคนไข้เพิ่งจะหมด”

   เจ้าของเสียงนั้นคือ ไป๋ฮวา แพทย์ประจำบ้านปีหนึ่งในสาขาอายุรกรรมศาตร์ ด้วยเหตุนี้เองทำให้การทำงานพ่วงด้วยการหาเคสเพื่อศึกษาเพิ่มเติมทำให้เวลาในการใช้ชีวิตของเธอนั้นเส็งเคร็งยิ่งกว่าอะไรอีก จะดีก็แค่มีหน้ามีตาให้หม่าม๊าเอาฐานะหมอของเธอไปอวดป้าข้างบ้าน แต่จริง ๆ เวลาจะกลับบ้านนอกยังไม่มีเลย

   ดินเนอร์นี้จริง ๆ แล้วเธอควรจะมานั่งตรงนี้ตั้งแต่ห้าโมงเย็นด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อมีเคสที่ต้อง Consult อาจารย์ด่วน แล้วมันจะไปจบที่ตรงไหนนอกจากต้องดูแลเคสต่อไปจนกว่าจะหาทางลงได้ ซึ่งเธอก็ใกล้ตายแล้วไม่ต่างกันที่สัปดาห์แรกของการลงฝึกตรวจผู้ป่วยนอกก็ต้องมาเจอกับเคสยากเอาจนได้

   “ไม่ใช่บอกว่าคนไข้คนสุดท้ายเมื่อชั่วโมงก่อนหรอ”

   “คือคนไข้จู่ ๆ ก็มีอาการของ Stroke เลยต้องดำเนินการ Activate Stroke Fast track มันต้องประสานงานหลายหน้าที่ แถมต้องดูคนไข้จนกว่าจะวางใจได้ ทำงานทั้งสัปดาห์ไม่เห็นมีอะไร พอวันนี้ที่มีนัดกลับเป็นแบบนี้จนได้”

   “รู้ใช่ไหมว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเป็นแบบนี้”

   “...”

   “พี่รู้ดี ไป๋ฮวา ว่าเธอเป็นหมอ และเธอต้องทำงานเพื่อช่วยคน เวลางานเลิกไม่แน่นอน แต่ว่าเธอขอเลื่อนมาสองครั้ง แถมครั้งที่สามก็มาสายทั้ง ๆ ที่พูดไว้ดิบดีว่าจะมาให้ตรงเวลา พี่ที่ต้องรอเธอมาตลอดก็เหนื่อยเหมือนกันนะ”

   ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย…

   ประโยคน้อย ๆ ที่อยากจะเอ่ยออกไปก็ไม่อาจเอ่ยออกไปได้ เพราะว่าจะเอ่ยอะไรตอนนี้คงไม่ต่างจากคำแก้ตัว นี่คือแฟนคนแรกที่เธอคบตอนที่เป็นแพทย์เต็มตัว เธอที่คบด้วยความคาดหวังว่าเขาจะเข้าใจภาระงานของเธอก็ไม่อาจพูดอะไรได้อีกแล้ว การที่เขาพูดแบบนี้มันไม่ได้หมายถึงว่าเขาเหนื่อยจะรอเธออีกต่อไปแล้วไม่ใช่หรือ ?

   “เราเลิกกันเถอะ พี่เหนื่อยจะรอเธอแล้ว”

   แล้วท่ามกลางดนตรีแสนโรแมนติกทั้งหลายพลันดับราวกับถูกปิดกั้นจากโลกทั้งใบ ภาพตรงหน้ามีเพียงร่างสูงของชายหนุ่มที่ลุกขึ้นและเดินออกจากร้านไปหลังจากติดต่อแคชเชียร์แล้วเรียบร้อย มีพนักงานเดินมาบอกเธอว่าเขาจ่ายค่าอาหารทั้งหมดให้แล้วเธอสามารถทานอาหารบนโต๊ะตามต้องการโดยไม่ต้องเสียสักหยวน

   น้ำตาของหญิงสาวหลั่งรินเบา ๆ พร้อมกับมือเล็กที่หยิบมีดกับส้อมมาหั่นสเต็กหมูกระเทียมคำน้อยขึ้นมาทาน เป็นอาหารมื้อแรกที่เธอได้กลืนมันลงท้อง เขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอเองก็อดทนมากแค่ไหนที่จะวิ่งมาหาเขาแม้จะลำบากเจียนตายก็ตาม



ทุกการปลดความทรงจำ(แนบท้ายโรล): +35 EXP , +20 ตบะฝึกฝน

@Admin


แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับ 35 EXP โพสต์ 2025-6-14 19:41
โพสต์ 10224 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-6-14 00:39
โพสต์ 10,224 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +2 ความโหด จาก นักวิชาการ  โพสต์ 2025-6-14 00:39
โพสต์ 10,224 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 คุณธรรม +2 ความโหด จาก ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก  โพสต์ 2025-6-14 00:39
โพสต์ 10,224 ไบต์และได้รับ +2 EXP +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D)  โพสต์ 2025-6-14 00:39

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตบะฝึกฝน +20 ย่อ เหตุผล
Watcher + 20

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
พัดบุปผาบานจันทร์เพ็ญ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ยอดคีตศิลป์
อัจฉริยะ
กระบี่
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
แหวนดาราจรัส(D)
พู่กันคัดอักษร
ชุดเหวินชิงฮวาเฟิน(เสียนอี๋)
หมวกไผ่ผ้าคลุม
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x10
x7
x70
x50
x10
x1
x40
x12
x33
x5
x42
x9
x40
x43
x1
x269
x2
x5
x2
x1
x163
x2
x2
x1
x11
x6
x1
x21
x33
x12
x2
x1
x19
x10
x5
x6
x3
x20
x4
x2
x11
x15
x134
x4
x3
x2
x247
x10
x4
x238
x6
x64
x33
x1
x50
x105
x67
x33
x152
x6
x17
x81
x16
x10
x21
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้