[พัดคุณชาย]

พัดคุณชาย

ชื่อไอเท็ม : พัดคุณชาย

รายละเอียดไอเท็ม :
พัดคลี่พับได้ หรือ “ เจ๋อซ่าน ” (折扇) บางครั้งเรียกว่า จั้งซ่าน(障扇)และ จ่างซ่าน (掌扇) เป็นรูปแบบพัดที่ใบทำเป็นแผ่น ๆ แล้วนำมาร้อยเชื่อมติดกัน ในสมัยโบราณนั้น ซีกใบพัดสร้างขึ้นจากซีกไม้ไผ่ ภายหลังมีการนำขนนกหรือขนนกยูงมาใช้ รวมทั้งยังนำงาช้าง, หยก, ผ้าไหม และท้ายสุดคือกระดาษมาประดิษฐ์จนเป็นพัด พัดลักษณะดังกล่าวนี้จะสามารถพับเก็บไปไหนต่อไหนได้ส่วนก้านพัดนั้นจะนิยมใช้เป็นซี่ ๆ จำนวน 7, 9, 12, 14, 16, 18, 24 และ 30 ซี่ไปตามแต่ที่ผู้รังสรรต้องการ ส่วนมากมักพบเห็นผู้ชายเป็นคนใช้พัดลักษณะนี้ ก่อนจะตามมาด้วยเหล่าชาวยุทธ์ จากนั้นจึงค่อยเป็นสตรี

เจ้าของคนแรก : ไม่ทราบแน่ชัด

หมวดหมู่ไอเท็ม : - ของใช้พกพา
(ถ้ามันโผล่ในที่คราฟนะ .ต่อย เอาลงร้านค้าระบบ เข้าใจไหม !!!)

ประวัติเต็มไอเท็ม :
ไม่มีผู้ทราบอย่างแน่ชัด

ผู้สร้างสรรค์กระทู้: LuBairan

พัดชิงหลิ่ว

ชื่อไอเท็ม : พัดชิงหลิ่ว

รายละเอียดไอเท็ม :
‘ จากบ้านมาล่วงชราจึงคืนถิ่น สำเนียงยินแปลกผสมจอนผมร่วง เด็กน้อยไม่รู้จักจึงทักท้วง ยิ้มอิ่มทรวงแล้วถามว่ามาแต่ใด ’ อันบทกลอนชั้นเลิศที่เขียนอยู่บนเจ๋อซานขาวปลอดนี้มีนามว่า ‘ ลำนำรำพันคืนถิ่น ’ ว่าด้วยเรื่องของบัณฑิตชายที่ออกเดินทางไกลเพื่อเสาะแสวงหาความก้าวหน้าที่ถูกร้อยเรียงออกมาผ่านตัวอักษรข่ายซูงามวิจิตรที่ตวัดชดช้อยคล้ายมีชีวิตภายใต้ฝีมือของ ‘ ลู่ไป๋หรั่น • นิรชราผนึกหยก ’ หรือที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในนามเทพธิดาจำแลง โดยพัดนี้ถูกสร้างขึ้นจากการนำเจ๋อซ่านชั้นดีมาวาดเป็นลายต้นหลิวสูงจึงได้ชื่อว่า ‘ ชิงหลิ่ว ( ต้นหลิวเขียว ) ’ และถูกสร้างเพื่อมอบให้ ‘ เซียวจื่อไท่โฮ่ว • หวังจื่อ ’ โดยเฉพาะ

ผู้ริเริ่มการสร้าง : ลู๋ไป๋หรั่น ( ขณะนั้นคือลู่เจี๋ยยวี่)

หมวดหมู่ไอเท็ม : ของที่ระลึกพกพา

วิธีการคราฟ : 1) เขียนโรลเพลย์ผลิตโดย ลู่ไป๋หรั่น (สวมใส่พู่กัน)

2) ส่งวัตถุดิบ แท่งหมึก 2 แท่ง มาที่ไอดี Admin

โควต้าการผลิตออกมาเป็นไอเท็ม: เดือนละครั้ง

อนุญาตให้นำเข้าระบบ CRAFF หรือไม่ : ไม่อนุญาต

ประวัติเต็มไอเท็ม :
ว่าด้วยเรื่องราวของบัณฑิตยากไร้ที่เดินทางรอนแรมผ่านฤดูกาลครั้งแล้วครั้งเล่า จวบจนได้พบกับคู่หมั้นในวัยเยาว์ที่เฝ้าออกตามหา ทั้งสองร่วมออกเดินทางไกล ก่อนที่เส้นทางสุดท้ายจะบรรจบลงที่ถิ่นกำเนิด ก่อให้เกิดเป็นนิทานปรำปราพื้นฐานที่ช่วยเสริมสร้างภาพฝันชีวิตคู่ในช่วงกลียุคให้หอมหวาน ทั้งหมดนี้คือเรื่องราวที่ส่งต่อกันมานับแต่ยุคโบราณผ่านคำบอกเล่า ปัจจุบันลำนำรำพันคืนถิ่นเรียกได้ว่าเป็นนิทานกล่อมนอนอันน่าเบื่อหน่ายเรื่องหนึ่งสำหรับเด็ก แต่เมื่อผู้เติบใหญ่มีโอกาสได้ย้อนมองกลับไปก็มักพบว่าแท้จริงแล้วนี่คือหนึ่งในเรื่องราวชีวิตอันแสนอมตะที่จะไม่มีวันถูกหลงลืม ฉะนั้นแล้วเพื่อเป็นการปลอบประโลมรวมไปถึงแยกตัวออกมาจากของขวัญที่มีไว้เพื่ออวยพร ‘ ลู่ไป๋หรั่น ’ ที่ขณะนั้นคือเจี๋ยยวี่เจ้าของตำหนักตงเฉินก็ได้กลั่นเรื่องราวทั้งหมดผ่านหนึ่งบทกวีและใช้ประดับลงในของขวัญที่มอบให้แก่ ‘ เซียวจื่อไท่โฮ่ว • หวังจื่อ ’ เพื่อช่วยในการเรียกคืนภาพจำเก่า ๆ ที่มีทั้งสุขและทุกข์ ก่อนจะจบลงด้วยการอวยพรให้ต่อจากนี้ได้คืนถิ่นฐาน อยู่พร้อมหน้ากับลูกหลานสืบต่อไป

ผู้สร้างสรรค์กระทู้: LuBairan