[ลานระดมพลจินหู่]

ลานระดมพลจินหู่

สถานที่แรกในการต้อนรับเหล่าทหารผู้มีจิตใจห้าวหาญทุกคนหลังก้าวพ้นธรณีประตูค่าย

ลานกว้างสารพัดประโยชน์แห่งนี้ใช้สำหรับเรียกระดมพลของกองทัพทั้งในยามศึกและยามซ้อม

ในช่วงฤดูกาลรับสมัครทหารใหม่ที่แห่งนี้จะถูกใช้สำหรับการฝึกร่างกายและความอดทน

การตรวจแถวกำลังพลจะเกิดขึ้นในทุกวัน อย่าคิดที่จะหนีซ้อม! 

หากผู้บังคับบัญชาตรวจแถวแล้วไม่พบผู้ใดย่อมมีบทลงโทษอันสมควร

RongXiuying ดี

วันที่ 31 ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 09.00 น.

“ใครรายงานตัวเสร็จแล้วก็มารวมตัวตรงนี้อย่าโอ้เอ้”

เสียงของทหารที่คุมกองกำลังทหารใหม่ตะโกนบอกเหล่าทหารใหม่ทุกคนที่ผ่านธรณีประตูด้านหน้าค่ายมาแล้วให้รวมตัวกันบริเวณโซนส่วนกลางที่เป็นลานกว้าง ในระหว่างเดินเข้ามาซิ่วอิงพยายามมองดูโดยรอบของค่ายแล้วก็ต้องตกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าโซนของทหารใหม่ไม่มีกระโจม มีเพียงผ้าใบปิดหลังคาที่ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก…อย่าบอกนะ…ว่าต้องนอนแบบนี้ทุกคืน…นางถอนหายใจเล็กน้อย ส่วนหนึ่งก็เตรียมใจมาแล้วว่าต้องพบเจอกับความลำบาก แต่ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้

“จนกว่ากำลังพลจะมารายงานตัวจนครบ พวกเจ้าห้ามออกจากบริเวณนี้เด็ดขาด ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามให้ทำได้แค่บริเวณนี้ นอนกลางดินกินกลางทรายฝึกให้ชินเสีย มองคนข้าง ๆ แล้วทำความรู้จักกันไว้ด้วยนั่นคือสหายร่วมรบของพวกเจ้า”

ซิ่วอิงมองซ้ายมองขวาคนรอบ ๆ ส่วนมากเป็นผู้ชาย สตรีมีเพียงหยิบมือถ้าจะอยู่ที่นี่ให้ได้นานก็ต้องทำตัวให้ชินกับการใช้ชีวิตร่วมกับบุรุษนับร้อยนับพันให้ได้

“ด้านนั้นมีศาสตราวุธให้พวกเจ้าลองฝึกซ้อมมือกันก่อนได้ หลังจากที่ทุกคนมารายงานตัวครบจะเริ่มการทดสอบฝีมือ ถ้าพวกเจ้าประสงค์จะอยู่ที่นี่ให้ได้นานที่สุดจงฝึกให้หนักแล้วเอาชนะบททดสอบที่ทางกองทัพเตรียมไว้สำหรับพวกเจ้าให้ได้”

“นี่เจ้าน่ะว่างหรือไม่?” ขณะที่ซิ่วอิงกำลังยืนฟังคำแนะนำของทหารที่คุมกองอยู่นั้นก็มีบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามาทัก

“ทำไมหรือ?” 

“มาเป็นคู่ซ้อมให้ข้าหน่อยได้หรือไม่?”

“ได้สิ” บุรุษผู้นั้นกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะโยนไม้พลองมาให้นางหนึ่งด้าม ซิ่วอิงใช้มือขวาคว้าไม้พลองมาไว้ในมือ

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือท้าสตรีเป็นคู่ซ้อม กลัวแพ้บุรุษด้วยกันขนาดนั้นเลยหรือ?” เสียงหนึ่งตะโกนมาเมื่อเห็นว่าบุรุษผู้นี้เลือกจะฝึกกับสตรีแทนที่จะฝึกสู้กับบุรุษด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการความได้เปรียบ

“พวกเจ้าเงียบปากไป ถ้านางคิดจะเข้ากองทัพก็ต้องไม่กลัวที่จะต่อกรกับบุรุษ”

“แม่นางอย่าไปฟังมันเลย ถ้าเจ้าไม่ไหวก็แค่ปฏิเสธไป”

“ใครบอกว่าข้าไม่ไหว อย่ามาตัดสินใจแทนข้านะ” นางหันไปบอกผู้หวังดีแล้วหันกลับมาบอกคู่ฝึกของนาง “ตกลงข้าจะเป็นคู่ฝึกให้เจ้าเอง”

“ใครลงไปกองกับพื้นก่อนคนนั้นแพ้”

“ย่อมได้!”

“งั้นอย่ามัวรอให้เสียเวลา เริ่มเลย!”

ไม้พลองพุ่งจากฝ่ายตรงข้ามพุ่งเข้าหาซิ่วอิงอย่างรวดเร็ว ใครจะยอมโดนโจมตีได้ง่าย ๆ นางรีบใช้ไม้พลองจิ้มที่พื้นแล้วตีลังกาหลบการต่อสู้อย่างรวดเร็ว เมื่อตั้งหลักได้ก็ฟาดสวนไปหนึ่งที แล้วใช้ไม้พลองป้องกันการต่อสู้ของอีกฝ่าย เสียงไม้พลองกระทบกันดังไปทั่วลานดึงดูดความสนใจของทหารใหม่โดยรอบให้มาดูการต่อสู้ของบุรุษปะทะสตรี

“ฝีมือของเจ้านั้นไม่เลวเลย” ฟาดไม้

“ขอบคุณที่ชมแต่อีกไม่นานเจ้าก็จะลงไปนอนตรงพื้นแน่” หลบแล้วฟาดกลับ

“ปากดีนักระวังจะเป็นเจ้าเองที่ลงไปกอง”

“ไม่มีทางเสียหรอก!”

ทั้งสองปะทะฝีปากกันพอประมาณไม้พลองยังคงขยับไปมา ผลัดกันได้เปรียบเสียเปรียบแบบไม่มีใครยอมใคร จนสุดท้ายซิ่วอิงสามารถหาจังหวะแล้วใช้ไม้ขัดขาคู่ต่อสู้จนล้มลง จากนั้นก็ชี้ปลายไม้ไปจ่อที่คอของเขา

“บอกแล้วว่าเจ้านั่นแหละที่ต้องเป็นคนลงไปกอง”

“ก็ได้! ข้ายอมรับในความพ่ายแพ้ เจ้านี่เกินคาด เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ฝึกซ้อมด้วย”

เมื่อการประลองจบซิ่วอิงก็ยื่นมือไปให้คู่ต่อสู้เพื่อช่วยดึงเขาให้ลุกขึ้นมา ชัยชนะในครั้งนี้สร้างกำลังใจให้นางได้เป็นอย่างดีสำหรับการทดสอบที่กำลังจะมาถึง แต่บททดสอบคงไม่ง่ายดั่งเช่นตอนสู้กับชาวบ้านทั่วไปที่ยังไม่ได้รับการฝึกอยู่แล้ว ฉะนั้นนางจะประมาทไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว…

รางวัลฝึกฝนประจำวัน : +15 EXP และ +15 ตบะฝึกฝน

@Admin 

RongXiuying ดี

วันที่ 1 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 05.00 น.

“ตื่น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เจ้าพวกขี้เซาทั้งหลาย จะเข้ายามเหม่าแล้วนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”

เสียงของผู้คุมดังขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ประสบการณ์นอนค่ายในคืนแรกไม่น่าประทับใจนักเพราะนอนกลางดินมีเพียงผ้าใบคลุม แถมไม่มีกระโจมอีก ซิ่วอิงนอนแบบกึ่งหลับกึ่งตื่นทั้งคืนไม่ค่อยสบายตัวสักเท่าไหร่ด้วยสภาพพื้นที่ทั้งแข็งหยาบไม่เหมือนเตียงไม้ ไม่มีอะไรกันลมในยามค่ำคืน และยังเป็นครั้งแรกที่ต้องมานอนรวมกับคนเป็นร้อยประหนึ่งค่ายเชลยก็มิปาน

“ปลุกสหายข้างพวกเจ้าด้วย เสร็จแล้วเรียบไปเข้าแถวกลางลาน อย่าให้ต้องรอนาน”

นางรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามคนอื่น ๆ ไป สภาพทั้งบุรุษและสตรีไม่ต่างกันและไม่แยกแยะทุกคนถูกปฏิบัติด้วยความเท่าเทียมในฐานะทหารใหม่ด้วยกันทั้งสิ้น ซิ่วอิงเข้าแถวของตนเองแล้วยืนนิ่งสายตาแอบเหลือบมองคนอื่น ๆ ที่ทยอยกันจัดแถวให้เป็นระเบียบเรียบร้อย

“ชักช้ายืดยาดเสียจริง แบบนี้จะไปจัดการข้าศึกทันการณ์ได้อย่างไร!”

ผู้คุมเดินสำรวจแถวของทหารใหม่ ก่อนจะมายืนด้านหน้าสุดแล้วเริ่มแจงเกี่ยวกับกฎระเบียบในกองทัพ

“ต่อไปนี้ทุกวันในยามเหม่าพวกเจ้าจะต้องตื่นมาเข้าแถวจัดระเบียบให่้เรียบร้อย และเข้ารับการฝึก สำหรับวันนี้ข้าจะให้พวกเจ้าฝึกวินัยเบื้องต้นในกองทัพ ปฎิบัติ!”

การฝึกเริ่มขึ้นโดยมากในวันนี้ยังไม่มีอะไรมากมายนอกจากการท่องจำกฎในกองทัพ การจัดระเบียบแถว การเช็คจำนวนสมาชิกในกอง แต่สิ่งที่หนักหนาของจริงมันคือหลังจากนี้ เมื่อผู้คุมเริ่มพูดถึงเรื่องการทดสอบสมรรถภาพทางร่างกาย

“วันนี้ข้าจางหู่จะมาเป็นผู้ประเมินสมรรถภาพทางกายของพวกเจ้า เพื่อตรวจสอบว่าพวกเจ้ามีความพร้อมสำหรับการเข้าร่วมกองทัพมากน้อยเพียงใด การทดสอบจะเป็นไปอย่างเท่าเทียมไม่ว่าเจ้าจะเป็นบุรุษหรือสตรีจะต้องผ่านบททดสอบแบบเดียวกัน ไม่มีอนุโลม เหลือช่วยเหลือใด ๆ ถ้าพร้อมแล้วคนแรกก้าวออกมาข้างหน้า…”

ซิ่วอิงมองดูทหารใหม่คนแรกถูกเรียกออกไปด้านหน้าของแถวที่ถูกเว้นโล่งเอาไว้สำหรับใช้ทดสอบ การทดสอบในครั้งนี้เป็นการประลองกับผู้คุมที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ทหารใหม่มีหน้าที่ต้องเอาชนะการประลองให้สำเร็จเพื่อแสดงให้เห็นว่าทักษะและสมรรถภาพทางร่างกายพร้อมสำหรับการฝึกทหารอย่างเป็นทางการ นางมองการต่อสู้ที่ดุเดือดคนแล้วคนเล่าที่ผ่านไป บ้างก็ผ่านการทดสอบได้อย่างง่ายดาย บ้างก็แพ้แบบย่อยยับ บ้างก็ร่างกายไม่พร้อม จนเมื่อผ่านไปร้อยกว่าคนก็ถึงคิวของนางที่ต้องออกมารับการทดสอบ

“คนต่อไป!”

“เจ้าค่ะ” ซิ่วอิงเดินออกจากแถวมายืนที่ลานโล่งแล้วตั้งท่าเตรียมพร้อม

“เอาชนะผู้คุมให้ได้ ถ้าพร้อมแล้วเริ่ม!”

การต่อสู้ที่ไม่มีแม้แต่อาวุธให้ใช้ นอกจากและร่างกาย คู่ต่อสู้ของซิ่วอิงนั้นเป็นบุรุษเพราะค่ายทหารไม่มีการแยกแยะ หากสตรีประสงค์จะเข้าร่วมกองทัพก็ต้องรับการทดสอบเฉกเช่นเดียวกับบุรุษทุกประการ กองทหารนับร้อยกับกำลังยืนดูการต่อสู้ของนาง ซิ่วอิงพยายามงัดทุกประสบการที่มีเพื่อใช้ในการต่อกรกับคู่ต่อสู้ในสนาม หมัดแล้วหมัดเล่าถูกซัดเข้ามา แต่นางก็พยายามหลบหลีกการต่อสู้แบบสุดกำลัง และสวนกลับด้วยกำลังที่มีทั้งหมด ซิ่วอิงยกขาขึ้นแล้วเตะเข้าด้านข้างของผู้ทดสอบ นางสังเกตว่าเขาเป๋ไปทันทีที่ร่างกายได้รับแรงกระแทก เห็นดังนั้นจะใช้เทคนิกหลบหลีกแล้วสวนกลบทุกครั้งที่มีโอกาสแม้จะโดนหมัดไปบ้างจนผิวช้ำเป็นจ้ำบางจุด แต่ในที่สุดนางก็สามารถสู้จนทำให้ผู้ทดสอบล้มลงไปกองพื้นได้

“พอแค่นี้! ดี! ดีมาก! ดูมีแววใช้ได้” ผู้ประเมินกล่าวชมก่อนหันไปพูดกับทหารใหม่ในกอง “พวกเจ้าเห็นหรือไม่แม้เป็นสตรีก็สามารถเอาชนะบุรุษได้ นี่คือสิ่งที่กองทัพต้องการ อย่าได้ใช้ข้อเสียเปรียบของตนเป็นข้ออ้าง จงฝึกฝนอย่างหนักแล้วพวกเจ้าจะได้สร้างชื่อ กลับไปเข้าแถวได้”

“ขอบคุณเจ้าค่ะ”

ซิ่วอิงทำความเคารพผู้ประเมินและช่วยฉุดคู่ประลองขึ้นมาอย่างผู้มีน้ำใจนักกีฬามากพอ เขาลุกขึ้นแล้วตบไหล่นางสองสามทีอย่างชื่นชม ก่อนที่นางจะกลับไปเข้าแถวตามเดิม แล้วรอดูการต่อสู้รอบต่อไปของเหล่าทหารใหม่ร่วมชะตากรรมว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป…

หลักฐานการต่อสู้

รางวัลผ่านการฝึกฝนประเมินเบื้องต้น: +30 EXP และ +15 ตบะฝึกฝน

พรสวรรค์: คนแข็งแรง

ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP

@@Admin 

GongziLoongxuan ดี

วันที่ 1 เดือน 9 เจี้ยนหยวนศกที่ 10

เวลา 10.00

ทหารใหม่ถูกเรียกไปยืนเรียงแถว ซึ่งแต่ละคนมีสีหน้าที่ตื่นเต้น ยกเว้นบุตรชายแห่งตระกูลกงจื่อ ที่ยังวางท่าทางแสดงใบหน้าเฉกเช่นเดิม ไม่ไหวติงกับสิ่งรอบข้าง 

ยืนฟังนายทหารกำลังจัดระเบียบและวินัย โดยการพูดและแสดงให้ดูก่อนที่พวกเขาจะต้องทำตาม เมื่อเข้ามาอยู่ที่ค่ายทหารแล้วทุกอย่างก็ดูจะเปลี่ยนไปเขาจะต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น

ก่อนอื่นอาจต้องลดทิฐิตัวเองลง

“ข้ามาเพื่อทดสอบเบื้องต้น ประเมินสมรรภาพพวกเจ้าทุกคน หากร่างกายใครไม่พร้อมจะหยุดแค่การทดสอบนี้” ผู้ประเมินจางหู่กล่าว

หลังจากนั้นก็มีการเริ่มทดสอบให้แต่ละคนที่ถูกเลือกรายชื่อออกไปทีละคน หลงเสวียนสังเกตเห็นหญิงสาวที่พักห้องเดียวกันที่โรงเตี๊ยมถูกเรียกชื่อ

หรง ซิ่วอิง

เป็นผู้หญิงที่แข็งแรงนักแล 

กระทั่งต่อมาถึงตาของชายหนุ่ม เขาเดินไปยืนตรงลาน 

“เจ้าจะหยิบใช้อาวุธอะไรก็ได้ จะดาบ กระบี่ มีดหรือธนู ก็ใช้ได้หมด” ผู้ประเมินบอก

หลงเสวียนเลือกใช้มีด จากนั้นก็วาดลวดลายออกหลายกระบวนท่าหลายยก แล้วคว้าชัยชนะกลับมาได้สำเร็จ

จางหู่ปรบมือพร้อมหัวเราะ “เจ้ามีแววดี แต่เงียบไปหน่อย อืม ๆๆ กลับไปเข้าแถวซะ” 

ผู้ทดสอบทหารใหม่ - ชนะ

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=333

รางวัลผ่านการฝึกฝนประเมินเบื้องต้น: +30 EXP และ +15 ตบะฝึกฝน

RongXiuying ดี

วันที่ 2 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 05.00 น.

“ตื่นไปเข้าแถวได้แล้วพวกขี้เกียจทั้งหลาย!”

ซิ่วอิงตื่นขึ้นเพราะอยู่สึกเหมือนมีอะไรเขี่ยร่างของนางอยู่ พอลืมตาขึ้นจึงได้รู้ว่ามันคือเท้าของผู้คุมที่ไล่เขี่ยร่างของทหารใหม่ที่ยังไม่ยอมตื่นจากนิทรา นางค่อย ๆ ลุกขึ้นตั้งสติให้วิญญาณกลับเข้าร่างก่อนที่จะลุกขึ้นไปเข้าแถวตามคนอื่น ๆ อย่างที่เคยทำ

“อย่าชักช้ายืดยาด ทำอะไรต้องว่องไว!”

นางขยับตัวให้ตรงกับคนด้านหน้าแล้วยืนนิ่งสายตาแอบเหลือบไปมองคนอื่นบ้างเป็นบางครั้ง การฝึกกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ในตอนนี้ร่างกายของนางก็ยังพอรับไหว แต่ไม่รู้ว่าหากรับการฝึกที่หนักหน่วงไปนาน ๆ จะร่างกายจะทานทนได้สักเพียงใด หวังเพียงอย่างเดียวว่ามันจะปรับสภาพตามกิจวัตรใหม่ได้อย่างราบรื่น

“ก่อนที่จะเริ่มการฝึกในวันนี้ข้าขอประกาศผู้ที่ผ่านการคัดเลือกทั้งหมด 50 นาย ดังต่อไปนี้…”

ชื่อของทหารใหม่ถูกขานออกมาทีละคนอย่างต่อเนื่อง ใจของซิ่วอิงเต้นรัวด้วยความลุ้นระทึกผ่านไปตั้งหลายคนชื่อก็ยังไม่ถูกขานออกมาเสียที นางค่อย ๆ หลับตาลงเตรียมรับชะตากรรมว่าอาจจะไม่ผ่าน ในหัวเริ่มคิดถึงแผนการต่อไปว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตถ้าต้องออกจากค่ายแห่งนี้ไป…จนกระทั่งมีเสียงดังขึ้นมา

“หรงซิ่วอิง…”

เฮือกกกกกก…

ซิ่วอิงลืมตาขึ้น ใจของนางแทบจะร่วงไปถึงตาตุ่ม…นั่นคือ…ชื่อของนาง…ผ่าน 50 คน…ทำสำเร็จแล้ว! แต่ตอนนี้ยังชะล่าใจไม่ได้จนกว่าการทดสอบทั้งหมดจะเสร็จ สิ่งคือทำได้คือทำทุกวิถีทางให้ตนเองรอดพ้นจากการถูกคัดทิ้งก็พอ

“กงจื่อเสวี่ยตง…”

คุณชายผู้นั้น…

อีกชื่อหนึ่งที่ถูกขานออกมาซิ่วอิงจำได้ในทันทีเมื่อวานตอนชื่อนี้ถูกเรียกออกมาประลองกับผู้ทดสอบก็คือคุณชายแปลกหน้าคนเดียวกับที่นางหารค่าห้องโรงเตี๊ยม ความสามารถของคุณชายนั้นหาตัวจับยากไม่แปลกที่เขาจะผ่านเข้ารอบ 50 คนมาได้อย่างง่ายดาย

“พวกที่ถูกขานชื่อออกมาตั้งแถวใหม่ เราจะเริ่มฝึกกันต่อแล้ว”

ทหารใหม่ผู้ผ่านการคัดเลือกตั้งแถวใหม่ของตนเอง ก่อนที่การฝึกระเบียบวินัยจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง การจัดระเบียบ การแปรแถว ทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้ในกองทัพถูกสอนโดยผู้คุมอย่างเคร่งครัด ซิ่วอิงขานรับนั่นนี่เสียงดังจนเจ็บคอไปหมด ใช้เวลาอยู่พักใหญ่การฝึกก็เสร็จสิ้น จนเข้าสู่ช่วงที่สอง

“ต่อไปจะเป็นการฝึกความแข็งแรงของร่างกาย พวกเจ้าจะต้องออกวิ่งตามทางที่กำหนดแล้วกลับมายังค่าย การวิ่งต้องเป็นระเบียบมีวินัยห้ามแตกแถวจึงจะถือว่าผ่าน เริ่มออกวิ่งได้!”

ซิ่วอิงเริ่มออกวิ่งไปตามทางนางอยู่แถวหน้าสุดของแถวเพราะส่วนสูงน้อยกว่าผู้ชายจึงได้ออกนำไปก่อนโดยมีคนอื่น ๆ วิ่งตามกันมาเป็นแถวเรียงรายอย่างมีระเบียบ การออกวิ่งครั้งนี้มีผู้คุมคอยตรวจดูตลอดเวลา หากแต่เขาไม่ได้วิ่งร่วมกับทหารใหม่ แต่ใช้การขี่ม้าในการตรวจกองทหารแทน

โคตรจะไม่ยุติธรรม…

แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาเป็นผู้คุม นางตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปเรื่อย ๆ จนออกจากประตูค่ายพยายามควบคุมการหายใจของตนเองไม่ให้เหนื่อยหอบไปเสียก่อนการฝึกครั้งนี้จะจบ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องผ่านการทดสอบให้จงได้….

รางวัลโรลเพลย์วิ่ง(แนบท้ายโรลทุกโรล): +10 EXP 

เปลี่ยนระดับจากคนแข็งแรงเป็นคนกำยำ

เงื่อนไขพัฒนาคลาส:

- Level 15 เป็นต้นไป

- สเตตัส STR 20 ขึ้นไป

@@Admin 

RongXiuying ดี

วันที่ 2 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 10.00 น.

ในที่สุดกองทหารใหม่ก็วิ่งกลับมาถึงค่ายจนได้ด้วยความยากลำบาก น่องของแต่ละคนแทบจะขึ้นกล้ามกันแล้ว ซิ่วอิงค่อย ๆ ชะลอความเร็วในการวิ่งให้ช้าลงจนหยุดในที่สุด ขบวนแถวเรียงอย่างเป็นระเบียบสวยงามดังเดิมก่อนที่ผู้คุมจะนำน้ำมาแจกจ่ายให้กับเหล่าทหารใหม่

“น้ำ!”

ซิ่วอิงรับน้ำมาดื่มด้วยความกระหายอย่างที่สุด พอได้กระดกลงคอร่างกายก็เหมือนได้ฟื้นฟูความสดชื่นอีกครั้ง หลังจากดื่มน้ำเสร็จผู้คุมก็สั่งให้ทุกคนระเบียบพักจัดระเบียบแถวเพื่อรอต้อนรับบุคคลสำคัญที่จะมาตรวจตราและให้บททดสอบถัดไปแก่เหล่าทหาร

เสียงแตรและกลองศึกดังขึ้นคนที่เดินออกจากกระโจมขึ้นไปบนประรำพิธีคือต้าซือหม่า จอมทัพเว่ยชิงผู้โด่งดังและดูท่าว่าจะใหญ่ที่สุดในค่ายแห่งนี้เสียด้วยเพราะทุกคนต่างยำเกรงให้ความเคารพ หลังจากนั้นเขาพูดปลุกขวัญทหารหาญชายชาตินักรบและวีรสตรีที่กล้าหาญพร้อมเสี่ยงตายเพื่อปกป้องประเทศชาติ และมีหัวใจที่ห้าวหาญก่อนจะเข้าเรื่องสำคัญในวันนี้

“วันนี้จะมีการประลองระหว่างพวกเจ้า ผู้คุมเชิญอ่านรายชื่อ...”

“ขอรับ!” 

ผู้คุมทยอยอ่านรายชื่อคู่ประลองแต่ละคู่ต่อหน้าท่านจอมทัพ จนมาถึงรายชื่อที่ทำให้ซิ่วอิงถึงกับหน้าเหวอ

“คู่สุดท้าย หรงซิ่วอิง ประลองกับ กงจื่อเสวี่ยตง”

คุณชายกงจื่องั้นหรือ?...

นางจะต้องประลองกับคุณชายงั้นหรือ!...

ซิ่วอิงเหลือบไปมองคุณชายที่ยังดูมาดนิ่งอยู่คงมีแต่นางที่รู้สึกกังวลกับการจับคู่นี้ไม่น้อย นางแค่รู้สึกไม่อยากทำร้ายผู้มีพระคุณของนาง เพราะคุณชายทำให้นางมีที่ซุกหัวนอนมาตลอดจนได้เข้ามาที่ค่ายแห่งนี้ หรือบางทีนางควรจะล้มมวยดี? ซิ่วอิงเริ่มคิดแผนการต่าง ๆ ก่อนอื่นอาจจะทำเป็นสู้ออกหมัดสักสี่ห้าหมัดพอเป็นพิธีแล้วล้มมวยไปเลย…แบบนี้ดีไหมนะ…เอาตามนี้แหละ…!

การประลองของแต่ละคู่ดำเนินไปเรื่อย ๆ อย่างดุเดือดจนในที่สุดก็มาถึงคู่สุดท้าย 

“หรงซิ่วอิง กับ กงจื่อเสวี่ยตง เชิญออกมาที่ลานประลอง”

ซิ่วอิงสูดหายใจเขาลึกเตรียมตัวสำหรับความพ่ายแพ้ การล้มมวยในครั้งนี้จะถือว่านางได้ตอบแทนพระคุณของคุณชายแล้ว ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นอย่างไรนางก็จะทำใจยอมรับชะตากรรมของตนเองหลังจากแพ้ประลอง

“เตรียมตัว…” เสียงผู้คุมแจ้งให้ทุกคนเตรียมพร้อม

ซิ่วอิงตั้งท่าถืออาวุธพร้อมสู้รอเพียงสัญญาณจากผู้คุมเพียงเท่านั้น

“ข้าต้องขออภัยที่ล่วงเกินคุณชายไว้ล่วงหน้านะเจ้าคะ” นางพูดกับคู่ประลองที่อยู่เบื้องหน้า

@GongziLoongxuan

“เริ่มการประลอง!” ฆ้องถูกตีดังก้องเป็นสัญญาณในการเริ่มต่อสู้

ซิ่วอิงยกมือขึ้นป้องตัวเองเพื่อดูท่าทีว่าคุณชายจะเข้ามาไม้ไหน เธอจะยอมให้คุณชายเป็นต่อและเป็นฝ่ายรุกเข้ามาก่อน นางขมวดคิ้วเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าคุณชายไม่ค่อยดีนัก หรือบางทีนี่อาจเป็นแผนการให้นางเป็นฝ่ายรุกก่อน? ในหัวของซิ่วอิงเต็มไปด้วยการประเมินคู่ต่อสู้จนสุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะเป็นฝ่ายรุกเองเพื่อให้คุณชายมีโอกาสป้องกันและสวนกลับ นางค่อย ๆ เขยิบเข้าไปใกล้เตรียมง้างอาวุธฟาดคุณชายแต่ทว่า…

ตุ๊บ!!!

“คะ…คุณชาย!...คุณชาย!”

ร่างของกงจื่อเสวี่ยตงล้มลงไปกับพื้นต่อหน้าคนทั้งกองทัพโดยที่อาวุธของซิ่วอิงยังไม่ทันได้แตะคุณชายแม้แต่ปลายเส้นผม…

นางรีบทิ้งอาวุธแล้ววิ่งเข้าไปดูอาการของอีกฝ่าย เอามืออังบริเวณจมูก

ยังหายใจอยู่…

“คุณชายได้ยินข้าไหม!”

นางใช้มือตีหน้าคุณชายกงจื่อสองสามทีเพื่อเรียกสติของอีกฝ่าย หน้าตาของเขาดูซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด ลักษณะภายนอกดูก็รู้ว่าเป็นลูกผู้ดีน่าจะไม่เคยผ่านความลำบากมากเช่นนี้ ซิ่วอิงก็เป็นลูกคุณหนูแต่เดชะบุญที่ชอบแอบหนีเที่ยวบ่อยและเป็นคนที่แข็งแรงมาตั้งแต่เกิดจะเรียกว่าเป็นพรสวรรค์ติดตัวก็ได้นางก็เลยทนทานต่อความยากลำบากได้มากกว่าลูกคุณหนูทั่วไป

“ตามหมอทหารมา!” 

เสียงของต้าซือหม่าตะโกนบอกเจ้าหน้าที่ก่อนจะมีคนวิ่งออกไปตามหมอ ทหารผู้คุมเดินมาแทรกระหว่างซิ่วอิงและคุณชายแล้วบอกให้เธอถอยห่างออกไป จากนั้นก็ช่วยกันหิ้วปีกคุณชายคนละข้างเพื่อพาไปพักฟื้น

“เจ้ากลับไปเข้าแถวของเจ้าได้ จบการประลองเพียงเท่านี้ ส่วนการประกาศผลจะแจ้งทีหลัง”

“เจ้าค่ะ…”

ซิ่วอิวทำความเคารพผู้บังคับบัญชาแล้วเดินกลับเข้าแถวของตนเอง ใจก็ยังแอบเป็นห่วงคู่ต่อสู้ของตัวเองอยู่ ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะไม่เป็นไร…

หลักฐานการต่อสู้

รางวัลโรลเพลย์วิ่ง(แนบท้ายโรลทุกโรล): +10 EXP 

รางวัลโรลเพลย์จบการคัดเลือก(แนบท้ายโรลจบ): +15 EXP และ +10 ตบะฝึกฝน

@@Admin 

GongziLoongxuan ดี

วันที่ 2 เดือน 9 เจี้ยนหยวนศกที่ 10

เวลา 05.00

หลังผ่านการคัดเลือก ผู้ผ่านการคัดเลือกมีด้วยกัน 50 นาย

หลงเสวียนเป็นหนึ่งในคนที่ติดรายชื่อ ด้วยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ โดยไม่พิงพาคนอื่นคนใด นี่นับเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

นอกจากบุรุษหนุ่มเกศาสีครามก็มีอีกหนึ่งอิสตรีผู้คุ้นเคย แม้เคยคุยกันเพียงถ้อยวาจาอันแสนสั้น หรงซิ่วอิง

ฝีมือเธอผู้นั้นเก่งกาจไม่น้อย

วันนี้เป็นวันที่สองของการฝึกระเบียบวินัย

เขาได้อยู่ท้ายแถวสุด ยังไม่อยากอยู่ใกล้ชิดคนไม่รู้จักนัก จึงขอเลือกมาอยู่คนสุดท้ายดีกว่า ขบวนแถวออกวิ่งกันอย่างเป็นระเบียบ โดยในการฝึกฝนคัดเลือกรอบนี้ทั้งห้าสิบคน จะต้องวิ่งเป็นระเบียบวินัยไม่แตกแถว จึงจะผ่านเข้ารอบ

เขาวิ่งตามคนด้านหน้าไปเรื่อย ๆ มีเสียงทหารฝึกคอยตะโกนเสียงดัง ซึ่งหลงเสวียนที่ชอบความสงบมากกว่าเสียงดังเอะอะโวยวายไม่พึงพอใจ

RongXiuying ดี

วันที่ 25 ซื่อเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 11

เวลา 06.00 - 11.00 น.

แสงแรกของเช้าใหม่เพิ่งสาดผ่านปลายฟ้าก็มีเสียงฆ้องดังขึ้นจากกลางค่าย ปลุกเหล่าทหารให้ตื่นลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ วันนี้ไม่เหมือนวันก่อน ๆ เพราะแทนที่จะรวมพลที่ลานฝึกปกติ กลับมีคำสั่งให้ไปรวมพลที่ลานระดมพลจินหู่ ปกติแล้วสถานที่แห่งนี้จะใช้เฉพาะเวลามีเรื่องสำคัญเท่านั้นทุกคนจึงแปลกใจเล็กน้อย

ซิ่วอิงลุกขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดี นางจัดเก็บกระโจม ปัดกวาดทุกอย่างเรียบร้อยก่อนใคร ตั้งแต่รอดจากโทษเมื่อหลายวันก่อนมาได้ นางพยายามทำตัวให้ดีขึ้นทุกอย่างจนเพื่อนร่วมกระโจมยังอดแปลกใจไม่ได้

ตึง! ตึง! ตึง!

เสียงของกลองใบใหญ่ดังขึ้นจากหน้าแถวเป็นสัญญาณเริ่มฝึก นายกองหน้าแถวชูแขนขึ้นก่อนเปล่งคำสั่งก้อง

“จัดแถวตรง! มือแนบลำตัว! เตรียมฝึกชุดพื้นฐาน!”

เสียงเท้ากระทบพื้นกรวดดังพร้อมกัน ฝุ่นบาง ๆ ลอยขึ้นเป็นควันจางตามแรงก้าวเท้าอันหนักแน่นของทหารแต่ละนาย

“ซ้าย! หัน! ย่อตัว หมอบ ฟาด!”

คำสั่งถูกเปล่งออกเป็นจังหวะ ทุกคนฟาดหอกไม้ของตนในอากาศพร้อมกันจนเกิดเสียงลมหวีดดัง ร่างของทหารทุกนายเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งเดียว ซิ่วอิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แขนขาแม่นยำ ไม่หลุดจังหวะเลยแม้แต่น้อย แม้ดินใต้เท้าจะเปียกจากน้ำค้างยามเช้า ทำให้ฝุ่นติดชายเสื้อแต่ดวงตานางยังจ้องตรงด้วยความตั้งใจแน่วแน่เพื่อเป็นการชดเชยความผิดที่ก่อไว้ นางจึงต้องตั้งใจขึ้นหลายเท่า

เมื่อฝึกผ่านชุดท่าหลักครบนายกองก็ยกมือขึ้นสั่งหยุด ทุกคนหอบหายใจเบา ๆ ก่อนที่แถวข้าง ๆ นางจะมีเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นเบา ๆ

“นี่ ๆ ได้ข่าวว่าหลายวันก่อนต้าซือหม่าเรียกเจ้าพบหรือ?” เสียงเพื่อนทหารผู้หนึ่งถาม พลางเบี่ยงตัวเล็กน้อยราวกับกลัวถูกจับได้

“ก็ใช่” ซิ่วอิงตอบเบา ๆ ดวงตาไม่หันมองแม้แต่น้อย

“เจ้าโดนโบยไปกี่ไม้”

“ข้า…ไม่โดน” คำตอบของนางทำให้เพื่อนทหารแปลกใจอยู่ไม่น้อย

“ได้เยี่ยงไรกัน!” เขาอุทานเสียงหลงแต่เบาพอที่นายกองจะไม่ได้ยิน

“แต่ต้าซือหม่าบอกว่าข้าต้องร่วมทัพหน้าไปชิงไห่”

“ทัพหน้าหรือ? นี่ให้เจ้าไปตายชัด ๆ”

“เอาเถอะ อย่างไรเสียข้าก็ทำผิดกฎจริง ก็ต้องรับโทษ”  ซิ่วอิงยอมรับความจริงอย่างไม่ปฏิเสธ

“เจ้าอย่าห่วงหากเจ้าตายข้าจะเอาสุราไปราดหน้าหลุมศพเจ้าเอง” เพื่อนทหารนายนั้นกล่าวหยอกพลางหัวเราะเบา ๆ

“ปากพล่อยนัก! เจ้าแช่งข้าหรือ?” ซิ่วอิงทำหน้าบึ้งตึงใส่อีกฝ่าย

ทว่าก่อนที่คำสนทนาจะยืดยาวไปมากกว่านี้ เสียงกลองศึกก็ดังขึ้นอย่างฉับพลันทำเอาพื้นดินของลานระดมพลถึงกับสั่นสะเทือน สายตาทหารทุกคู่หันไปยังทิศทางเดียวกัน บุรุษผู้หนึ่งขี่ม้าเข้ามายังลานฝึก อาภรณ์เกราะสีเงินสะท้อนแดดเปล่งประกายวาววับ บ่งบอกได้ถึงยศศักดิ์ที่มิใช่ผู้ใดจะครอบครองได้โดยง่าย เส้นผมดำขลับมัดสูง มาดสง่างาม เมื่อเขาหยุดม้าตรงหน้าลานและลงจากหลังม้า นายกองผู้หนึ่งก็ประกาศเสียงกังวาน

“ทหาร! ทำความเคารพขุนชนะชัย”

เหล่าทหารพร้อมใจกันทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง ซิ่วอิงเบิกตากว้างเล็กน้อย ขุนชนะชัย…ชื่อนี้นางเคยได้ยินจากคำเล่าขานถึงความกล้าหาญเหนือใคร ฝีมือใช้ทวนที่กล่าวกันว่าสยบศัตรูได้นับร้อยในการประมือเพียงคราเดียว แต่ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นตัวจริงในวันนี้

ขุนชนะชัยยกมือเบา ๆ บอกให้ทหารหยุดพัก ก่อนที่ทหารผู้ติดตามจะยกม้วนประกาศขึ้นสูงและอ่านออกเสียง

“ประกาศจากกองทัพ...บัดนี้สถานการณ์ ณ ชิงไห่ถึงคราววิกฤตยิ่ง ปีศาจชั่วได้เล็ดลอดจากทิศประจิม สร้างป้อมอสูรนับสิบแห่งผุดขึ้น ณ ฉีเหลียงซาน หากปล่อยไว้จะกลายเป็นหอกทิ่มแทงกลางใจแผ่นดิน เพื่อปกป้องประชาแผ่นดินและเกียรติภูมิแห่งใต้หล้า แม่ทัพฮั่ว ขุนชนะชัย ได้รับบัญชาให้เป็นทัพหน้ายกพลเข้าตีจุดยุทธศาสตร์สำคัญที่ฉีเหลียงซานให้คืนกลับสู่ความสงบโดยเร็ว การศึกในครั้งนี้ต้องการทหารเดินเท้า 200 นาย ทหารม้าศึก 600 นาย หากผู้ใดต้องการจารึกเกียรติในนามผู้กล้าของสมรภูมิจงก้าวออกมาและลงนามพวกเจ้าที่โต๊ะรับสมัคร”

คำประกาศสิ้นสุดลง เหล่าทหารเงียบกริบ ดวงตาทุกคู่เต็มไปด้วยความลังเล

“ได้ข่าวว่าที่นั่นมีปีศาจตั้ง 3,000 ตน พวกเรามี 800 ไปก็ตายเปล่าเป็นแน่” เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้งจากข้างตัวซิ่วอิง

“เจ้านี่มัน!” ซิ่วอิงอยากจะตบปากเพื่อนทหารข้าง ๆ นางยิ่งนัก ยิ่งพูดยิ่งเป็นลาง

บรรยากาศโดยรอบกองทหารใหม่ยังเต็มไปด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่มีใครกล้าก้าวออกไปสมัครเพราะชีวิตใคร ใครก็รักทั้งนั้น ซิ่วอิงก็รอว่าใครจะเป็นคนเปิดก่อน จนสายตานางเผลอไปสบตาเข้ากับขุนชนะชัย นางถึงกับสะดุ้งเฮือก จู่ ๆ หน้าของต้าซือหม่าในกระโจมวันนั้นก็ลอยเข้ามา หากไม่ก้าวออกไปโอกาสในกองทัพของนางต้องจบสิ้นเป็นแน่ ซิ่วอิงสูดให้ใจเข้าลึก

“เอาวะ!” 

นางพูดกับตนเองเบา ๆ แล้วก้าวออกจากแถวไปด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว กลายเป็นคนแรกที่ลงชื่อรับภารกิจเสี่ยงตายนั้น ทุกสายตาเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าสตรีเพียงนางเดียวจะกล้าหาญกว่าทหารชายทั้งกอง ขุนชนะชัยคลี่ยิ้มบาง ๆ อย่างพอใจในความกล้าหาญของนาง ก่อนจะกล่าวเสียงดัง

“แม้แต่สตรีตัวเล็ก ๆ ยังมีความกล้าหาญเสียยิ่งกว่าพวกเจ้าที่เรียกตนว่าชายชาติทหาร หากแค่เรื่องออกศึกพวกเจ้ายังมิกล้าก็ไปหาอาภรณ์สตรีมานุ่งเสีย!”

สิ้นคำพูดของฮั่ว ชวี่ปิ้ง เสียงฮือฮาดังขึ้นเสมือนถูกตบหน้าด้วยคำพูดหนึ่งฉาดใหญ่ สีหน้าทุกคนเปลี่ยนเป็นละอาย จากนั้นทหารชายฉกรรจ์จึงเริ่มทยอยเดินไปลงชื่อกันทีละคน ทีละคน...จนเต็มจำนวน หารู้ไม่ว่าแม่นางผู้กล้าหาญนางนั้น แท้จริงแล้ว…ก็โดนบังคับมาเหมือนกัน…

ทหารใหม่ หรงซิ่วอิง ลงชื่อเข้าร่วมทัพหน้า

ฝึกซ้อมในกองทัพ

+1 Point และ +10 ตบะฝึกฝน

[NPC-18] ฮั่ว ชวี่ปิ้ง

โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม

หัวมาร โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

@Admin