[เมืองลั่วหยาง]

[คัดลอกลิงก์]

洛陽

(เมืองลั่วหยาง - กวนจง)
Hero Image

เมืองลั่วหยาง

[ นครโบตั๋นแห่งราชสำนัก ]

ลั่วหยางคือเมืองสำคัญที่มีความรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ลักษณะเมืองเป็นไปตามผังเมืองแบบฮั่นคือมีกำแพงเมืองล้อมรอบและแบ่งเมืองออกเป็นส่วนต่างๆ อย่างชัดเจน มีกำแพงดินขนาดใหญ่ล้อมรอบ และมีการวางผังเมืองเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีถนนสายหลักตัดกันเป็นตาราง 

และที่สำคัญคือตลาดขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เป็นศูนย์กลางการค้าและเศรษฐกิจ ลั่วหยางในยุคฮ่องเต้ฮั่นอู่ตี้มีความสำคัญในฐานะ จุดเชื่อมต่อที่สำคัญของเส้นทางสายไหม (Silk Road) ทำให้เมืองนี้เต็มไปด้วยผู้คนจากหลากหลายชนชาติ ทั้งพ่อค้า นักเดินทาง และทูต ที่เดินทางจากตะวันตกเข้ามายังแผ่นดินจีน สิ่งนี้ทำให้ลั่วหยางเป็นเมืองที่คึกคักและมีความหลากหลายทางวัฒนธรรม

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 9891 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-19 13:24
โพสต์ 2025-9-19 14:22:17 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 12 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน จักรวรรดิต้าฮั่น


เมื่อการเดินทางยาวนานสิ้นสุดลง หลินหยาก็มาถึงประตูเมืองลั่วหยางในยามเย็น รัศมีสีทองของอาทิตย์ยามอัสดงทอดผ่านยอดหลังคาเก๋งจีนเรียงรายสะท้อนเป็นประกายงดงาม เมืองแห่งนี้ใหญ่โตและคึกคักยิ่งนัก เสียงเกวียนไม้ เสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้า และกลิ่นเครื่องเทศจากแดนไกลปะปนกับกลิ่นเนื้อย่างและชาร้อนลอยตามลมเข้ามาแตะจมูก บรรยากาศเต็มไปด้วยชีวิตชีวาของนครที่ขึ้นชื่อว่านครโบตั๋นแห่งราชสำนัก อันเป็นดั่งหัวใจสำคัญของการค้าบนเส้นทางสายไหม


หญิงสาวจูงเยวี่ยเหยียน ม้าสีดำทมิฬคู่ใจของตนช้า ๆ ผ่านตรอกใหญ่ ถนนหินที่ถูกขัดจนเรียบเงาสะท้อนแสงไฟโคมแดงจากโรงเตี๊ยมที่เริ่มสว่างขึ้นทีละดวง หลินหยามองเห็นพ่อค้าจากดินแดนต่างถิ่นมากมาย ทั้งเปอร์เซีย อาหรับ อินเดีย และซอกเดีย บ้างขายผ้าไหม บ้างขายแก้วเจียระไน เครื่องเทศหอมฉุน หรือแม้กระทั่งอัญมณีหายากที่ส่องประกายระยับใต้แสงไฟ พ่อค้าเหล่านี้ตะโกนแข่งกันเป็นภาษาต่าง ๆ จนบรรยากาศคล้ายหลอมรวมวัฒนธรรมหลากชนชาติให้เป็นหนึ่งเดียวในนครลั่วหยาง


แม้เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไกล แต่ดวงตาของหลินหยากลับทอประกายแห่งความสนุกสนาน เธอหยุดแวะซื้อผลไม้เปรี้ยวหวานจากแผงเล็ก ๆ ริมทาง สองมือโอบผลไม้นั้นไว้พลางหันไปลูบแผงคอเยวี่ยเหยียนเบา ๆ “เดี๋ยวคืนนี้เราพักกันที่นี่ก่อนนะเจ้าหนุ่มชอบพยศ พรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางต่อไปยังเมืองเย่” เสียงของเธอแฝงด้วยความอ่อนโยนและความรักที่มีต่อม้าเพื่อนร่วมทาง


เมื่อได้โรงเตี๊ยมพักแรม หลินหยาก้าวเข้าสู่ห้องพักเล็ก ๆ ที่ประดับด้วยโคมกระดาษและหน้าต่างไม้แกะสลักลายดอกโบตั๋น นางทิ้งตัวลงบนเตียงฟางอันอบอุ่น พลางทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างที่เห็นเพียงเงาไฟส่องสะท้อนหมอกบาง ๆ ที่ลอยปกคลุมทั่วเมือง ความเหนื่อยอ่อนถาโถมเข้ามา แต่หัวใจกลับรู้สึกสงบสุขอย่างประหลาด


รุ่งเช้าแสงอรุณแรกทาบทอลงเหนือหลังคาและหอคอยใหญ่ หลินหยาตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจสดใส นางล้างหน้าด้วยน้ำเย็นจัดจากโอ่งดินเคลือบ ก่อนจะสวมชุดเรียบง่ายแล้วออกเดินสำรวจตลาดใหญ่ในเช้าวันใหม่ เสียงคนเจรจาซื้อขายยังคงดังไม่ขาดสาย สตรีนางนี้คงไม่ได้พักผ่อนเพียงเพื่อหย่อนกาย หากแต่เก็บรายละเอียดของทุกสิ่งในใจ เผื่อวันหนึ่งเรื่องราวในนครลั่วหยางแห่งนี้จะกลายเป็นความทรงจำที่สำคัญ


เมื่อได้พักกายพักใจเพียงพอ หลินหยาก็กลับมาที่โรงเตี๊ยม รวบของใช้ส่วนตัวขึ้นหลังเยวี่ยเหยียน ก่อนออกเดินทางต่อไปยังเมืองเย่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือ คราวนี้เธอไม่เร่งรีบ ปล่อยให้สายลมเช้าพัดผ่านแก้มและเสียงกีบม้าดังก้องบนถนนหิน ก้าวต่อไปของเธอคือการเดินทางสู่ป๋อไห่ แต่ระหว่างทาง เมืองเย่จะเป็นจุดหมายพักพิงที่เธอเฝ้ารอ เหมือนจังหวะชีวิตที่ยังคงยาวไกลแต่ก็เต็มไปด้วยสิ่งเล็ก ๆ ที่ทำให้หัวใจอบอุ่นเสมอ


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 14468 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-19 14:22
โพสต์ 14,468 ไบต์และได้รับ +5 EXP +2 คุณธรรม จาก วาสนาเซียน  โพสต์ 2025-9-19 14:22
โพสต์ 14,468 ไบต์และได้รับ +2 EXP +2 คุณธรรม จาก ตำราขนมหวานสูตรลับ  โพสต์ 2025-9-19 14:22
โพสต์ 14,468 ไบต์และได้รับ +2 EXP +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-9-19 14:22
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ชุดทิวาเมฆาล่อง
โล่ไม้
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x3
x16
x16
x16
x1
x49
x5
x27
x3
x10
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x6
x6
x5
x7
x4
x4
x4
x21
x3
x159
x40
x41
x1
x5
x34
x11
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x7
x66
x20
x6
x93
x149
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x208
x68
x75
x81
x4
x105
x5
x8
x4
x4
x14
x16
x9
x15
x69
x1
x1
x53
x55
x47
x16
x140
x10
x11
x11
x36
x9
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x104
x64
x9
x11
x215
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x128
x12
x10
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x11
x3
x1
x6
x14
x10
x137
x70
x21
x11
x14
x48
x3
x1
x7
โพสต์ 2025-9-30 13:00:13 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 27 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน จักรวรรดิต้าฮั่น


ลมยามพลบพาเอากลิ่นดินเปียกและกลิ่นชาชั้นดีจากร้านระหว่างตรอกเข้ามาปะทะปลายจมูก หลินหยาควบเยวี่ยเหยียนลอดซุ้มประตูทิศตะวันออกของลั่วหยางอย่างสงบ แสงสุดท้ายของวันไหลทาบไปบนหลังม้าเป็นแถบสีดอกกุหลาบจาง ๆ ถนนหลักตัดเป็นตารางตามผังเมืองฮั่นคลาคล่ำด้วยพ่อค้าคนเดินทางและหาบเร่จากแดนไกล นางกะพริบตาช้า ๆ ปล่อยให้ความคึกคักไหลผ่านตัว ในหัวกลับเงียบสงัด มีเพียงชื่อคนคนเดียวดังอยู่ในอก


“อีกคืนเดียว” นางพึมพำกับแผงคอเยวี่ยเหยียน “พรุ่งนี้ข้าก็ถึงฉางอันแล้ว”


โรงเตี๊ยมที่นางมุ่งหน้าไปตั้งอยู่หัวมุมสะพานไม้เคลือบชาด ใต้กลอนประตูยังแขวนโคมผ้าไหมลายเมฆาแบบเดิมไม่ผิดเพี้ยน หลินหยาลงจากม้า ลูบแผงคอสีดำมันวาวให้รางวัล ก่อนส่งบังเหียนให้เด็กคอกม้า “ฝากดูแลเพื่อนข้าด้วยนะ ให้ฟางแห้งสะอาด กับน้ำอุ่นหนึ่งถัง” น้ำเสียงอ่อนโยนจนเด็กคอกม้าพยักหน้าแทบไม่ทัน


โถงรับแขกของโรงเตี๊ยมยังหอมไม้หอมเก่าแก่เคล้าไอชาเหมือนคราวก่อน โต๊ะเตี้ยเรียงเป็นระเบียบ ผนังแขวนภาพภูผาและสายน้ำจากมือจิตรกรเมืองเตาโจว นางขอห้องที่เคยพักกับท่านชายห่าวหมิง หากว่างก็ขอห้องเดิม หากไม่ว่างขอห้องที่ทิศและแสงคล้ายกัน เจ้าของโรงเตี๊ยมจำรอยยิ้มของนางได้ พูดคุยไม่กี่ประโยคก็พาขึ้นบันไดไม้เงียบกริบ


เมื่อประตูห้องเปิด…ทุกอย่างเหมือนความทรงจำ หน้าต่างบานพับที่รับลมเหนือ เตียงไม้สักที่ปูผ้าฝ้ายสะอาด กล่องอูฐเคลือบสงบอยู่มุมห้อง และโต๊ะเขียนหนังสือที่เคยมีไหสุราวางอยู่คืนนั้น หลินหยาวางหอบผ้าลงแล้วเดินไปเปิดหน้าต่าง ครั้นลมเย็นพัดจีบแขนเสื้อเขียวอ่อน นางก็รู้สึกเหมือนความคิดถึงถูกลมยืดยาวออกไปอีกครึ่งลี้ นางต้มน้ำล้างหน้า จัดของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตรวจแหวนดาราจรัส ปลากระรอก ปลาเก๋า งาชั้นดี กุ้งสด หญ้าแสงจันทร์…ทุกสิ่งอยู่เรียบร้อยดี พอใจว่าสินค้ารอบนี้คุ้มค่าแก่การเดินทาง นางจึงลงไปข้างล่างสั่งซุปไก่ใสเห็ดหอมกับข้าวสวยถ้วยเล็ก ๆ กินแค่พออุ่นท้อง แล้วหิ้วชาเข็มเงินขึ้นมาชงเองในห้อง ไล่ความเหนื่อยออกจากกระดูกทีละน้อย


ยามค่ำ ลั่วหยางสว่างด้วยแสงโคมราวทุ่งดาวหล่นจากฟ้า หลินหยานั่งพิงหัวเตียง ถือถ้วยชาร้อนแนบฝ่ามือ มองเงาไหว ๆ ของเปลวไฟบนพนักเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เงาที่ครั้งหนึ่งเคยมีชายชุดดำผูกหน้ากากครึ่งหน้าเอนหลังนั่งนิ่ง ดวงตาเย็นคมแต่แฝงไออุ่นเมื่อมองมาที่นาง “ถ้าย้อนคืนได้…ข้ายังจะเรียกท่านว่า ‘ห่าวหมิง’ เหมือนเดิมก็ดีนะ” นางหัวเราะเบา ๆ ให้กับความดื้อของตัวเอง


ความคิดถัดมาคือจดหมายสั้น ๆ ที่ทิ้งไว้ที่ฉางอันตัวหนังสือเอียง ๆ ที่เขาอ่านออก พร้อมคำว่า “จุ๊บ ๆ” ที่นางใส่ไปด้วยความคะนอง เมื่อคิดถึงสีหน้าอีกฝ่ายหลินหยาก็ทั้งขำทั้งหนาวสันหลัง “ท่านโกรธข้าแน่…แต่ก็ต้องฟังข้าก่อนใช่ไหมนะ?” นางสัญญากับตัวเองว่าจะเล่าให้หมด ไร่ชาที่เมืองอู๋ แม่นางกู้หมิงหลาน การบูรณะโรงคั่วชา กฎพ่อค้าคนกลางของสมาคม…และทุกหัวใจเต้นแรงที่เกิดจากการคิดถึงเขา


รุ่งอรุณมาเยือนฟ้ายังเทา นกกระจอกเริ่มซ้อมเสียงบนหลังคากระเบื้อง หลินหยาตื่นด้วยความเคยชิน จัดเตียงเรียบ เปิดหน้าต่างรับหมอกอ่อน กลิ่นชาจาง ๆ จากโรงน้ำชาตรอกข้างล่างลอยขึ้นมา นางชงน้ำอุ่นเพื่อล้างหน้า จัดปิ่นผมสีหยกแล้วไล่ตรวจสัมภาระครั้งสุดท้ายก่อนออกเดินทาง


ที่คอกม้า เยวี่ยเหยียนยืนรออยู่แล้ว ดวงตาดำเป็นประกายเมื่อเห็นนางถือหญ้าแสงจันทร์เสี้ยวเล็ก ๆ ติดมือไปด้วย “กินแค่นี้พอ กระตุ้นกำลังลมปราณ เดี๋ยวถึงฉางอันค่อยให้รางวัลใหญ่” นางยิ้ม พอขยับหน้าผากแตะกับหน้าม้าเพื่อถ่ายทอดความทรงจำของคืนที่พักสงบ ความอุ่นคลี่คลาย ความตั้งใจจะกลับไปหา เขา แววตาของเยวี่ยเหยียนก็นุ่มลง เหมือนเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำ


หลินหยากระโดดขึ้นอาน มองแนวซุ้มประตูเมืองที่แสงแรกเริ่มไต่ขอบกำแพง “กลับบ้านกัน” นางกล่าวเสียงใส แล้วบีบเข่าขับม้าออกจากลั่วหยางสู่ถนนหลวง ทางยาวปูด้วยฝุ่นทองของฤดูใบไม้ร่วง


ขณะเดียวกัน ณ ฉางอันที่โคมเช้าเพิ่งดับมอด เงาชายในชุดขันทีชั้นสูงในตำหนักจงฉางชื่อวางจดหมายแผ่นน้อยลงบนโต๊ะไม้หอม แววตาเยียบเย็นเหมือนผิวมีด แต่ใต้ชั้นน้ำแข็งนั้นคล้ายพายุจะก่อตัวขึ้นอีกครั้งพายุที่เริ่มจากประโยคสั้น ๆ ของสตรีคนหนึ่งซึ่งกล้าหายไปทั้งเดือน แล้วกำลังควบม้ากลับเข้ามาในอ้อมแขนและอาณัติของเขา…


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : จางกงกงจะลงโทษหนักไหมนะ...กี่วันกัน


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 23,281 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +25 คุณธรรม +20 ความโหด จาก กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)  โพสต์ 2025-9-30 13:00
โพสต์ 23,281 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +12 คุณธรรม +12 ความโหด จาก ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก  โพสต์ 2025-9-30 13:00
โพสต์ 23281 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-30 13:00
โพสต์ 23,281 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 คุณธรรม จาก วาสนาเซียน  โพสต์ 2025-9-30 13:00
โพสต์ 23,281 ไบต์และได้รับ +9 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +10 คุณธรรม จาก ตำราขนมหวานสูตรลับ  โพสต์ 2025-9-30 13:00
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ชุดทิวาเมฆาล่อง
โล่ไม้
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x3
x16
x16
x16
x1
x49
x5
x27
x3
x10
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x6
x6
x5
x7
x4
x4
x4
x21
x3
x159
x40
x41
x1
x5
x34
x11
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x7
x66
x20
x6
x93
x149
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x208
x68
x75
x81
x4
x105
x5
x8
x4
x4
x14
x16
x9
x15
x69
x1
x1
x53
x55
x47
x16
x140
x10
x11
x11
x36
x9
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x104
x64
x9
x11
x215
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x128
x12
x10
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x11
x3
x1
x6
x14
x10
x137
x70
x21
x11
x14
x48
x3
x1
x7
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้