[เมืองเย่]

鄴

[เมืองเย่ - จี้โจว (เหอเป่ย)]

เมืองเย่

[ เมืองแห่งแม่น้ำสามสาย จุดกำเนิดของยอดขุนศึก ]

เมืองเย่ตั้งอยู่ในบริเวณที่ราบทางตอนเหนือของจีน มีแม่น้ำหลายสายไหลผ่าน ทำให้มีภูมิประเทศที่เหมาะแก่การเกษตร มีแม่น้ำจางเหอ (Zhanghe River) เป็นแม่น้ำสายหลักในบริเวณใกล้เคียง ซึ่งเป็นแหล่งน้ำสำคัญสำหรับการเพาะปลูกและเป็นเส้นทางคมนาคมในท้องถิ่น เนื่องจากภูมิประเทศที่เป็นที่ราบลุ่มและอุดมสมบูรณ์ ผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองเย่และบริเวณโดยรอบจึงประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นหลัก พืชผลที่ปลูกได้แก่ ข้าวฟ่าง ข้าวสาลี และถั่วต่าง ๆ

LinYa ดี

วันที่ 13 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองเย่ มณฑลจี้โจว จักรวรรดิต้าฮั่น

หลังจากเดินทางต่อจากเมืองลั่วหยางเพียงวันเดียว หลินหยาก็มาถึงเมืองเย่ในยามค่ำ แสงตะวันสุดท้ายคล้อยต่ำทาบทาลงบนกำแพงเมืองเก่าแก่จนเกิดเงาทอดยาว สร้างภาพเมืองเย่ที่ทั้งสงบและลึกลับในคราวเดียวกัน นครแห่งนี้แม้ไม่ใหญ่เท่าลั่วหยางแต่ก็เป็นเมืองพักทางการค้าที่สำคัญ ถนนสายหลักตัดผ่านกำแพงหินสูงใหญ่ ภายในเมืองเต็มไปด้วยร้านรวง โรงน้ำชา และโรงเตี๊ยมที่เปิดประตูรับนักเดินทางจากทั่วสารทิศ

หญิงสาวเลือกพักในโรงเตี๊ยมไม้สองชั้นใกล้ประตูเมือง กลิ่นไม้เก่าผสมกับกลิ่นชาอุ่น ๆ ตลบอบอวลไปทั่วโถงต้อนรับ เมื่อได้ห้องพักเรียบร้อย หลินหยาก็ปล่อยให้ร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ คืนนี้เงียบกว่าที่คิด มีเพียงเสียงลมพัดผ่านหน้าต่างไม้แกะสลักและเสียงฝีเท้าผู้คนบางตา เธอนอนเอนกายบนเตียงฟางอุ่นพลางคิดถึงเส้นทางที่ยังต้องเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้

ยามรุ่งสาง เสียงฆ้องยามจากป้อมประตูเมืองปลุกหลินหยาให้ลืมตาขึ้น ลมหายใจแรกที่สูดเข้าเต็มปอดคืออากาศเย็นสดชื่นของต้นฤดูใบไม้ร่วง ลมที่พัดผ่านหน้าต่างนำพากลิ่นดินชื้นและกลิ่นหญ้าแห้งปลายฤดูร่วงโรยมาด้วย เธอสวมเสื้อคลุมยาวสีอ่อนเพื่อกันลม แล้วลงไปด้านล่างเพื่อจัดการอาหารเช้าอย่างง่าย ข้าวต้มร้อนกับชาร้อนกลิ่นดอกหอมหมื่นลี้แสนหอมหวาน ก่อนที่จะกลับขึ้นห้องจัดเก็บสัมภาระ

เมื่อทุกอย่างพร้อม หลินหยาพาเยวี่ยเหยียน ม้าปีศาจสีดำสนิทคู่ใจออกจากคอกม้า แสงอรุณที่สาดต้องขนม้าทำให้มันดูดุดันราวเงาอสูรในตำนาน เธอขยับขึ้นอานอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะโน้มตัวลูบแผงคอม้าคู่ใจเบา ๆ พลางกระซิบว่า “ไปกันเถอะเจ้าหนุ่ม วันนี้เรายังมีทางอีกไกล”

ระหว่างทางออกจากเมืองเย่ ถนนเริ่มทอดผ่านทุ่งหญ้าโล่งและลำธารสายเล็กที่คดเคี้ยวไปตามเชิงเขา หลินหยาชะลอฝีเท้าเพื่อให้เยวี่ยเหยียนได้พักเป็นระยะ ๆ เธอเลือกจอดพักริมลำธารใสซึ่งสะท้อนสีฟ้าของฟ้าและสีทองของใบไม้ที่เริ่มผลัดสีจากเขียวเป็นเหลืองอำพัน ลมปลายฤดูใบไม้ร่วงพัดเย็นจนต้องดึงเสื้อคลุมเข้าชิดตัว 

“อีกไม่นานก็จะถึงฤดูหนาวแล้วสินะ” หลินหยาพึมพำกับตนเอง สายตาเหลือบไปเห็นใบไม้สีแดงจัดปลิวลอยเหนือผิวน้ำราวกับเกล็ดเพลิง เป็นสัญญาณบอกว่าฤดูหนาวกำลังคืบคลานเข้ามา

หลังจากหยุดพักให้ม้าได้ดื่มน้ำและหาอาหารตามธรรมชาติ หลินหยาก็ขึ้นอานอีกครั้ง มุ่งหน้าสู่เส้นทางตะวันตกเฉียงเหนือที่จะพาเธอไปยังเมืองป๋อไห่ ปลายทางสำคัญของการเดินทางครั้งนี้ แม้ลมเริ่มหนาวขึ้นทุกระยะ แต่รอยยิ้มบาง ๆ ของหญิงสาวกลับปรากฏบนใบหน้าตลอดเส้นทาง เส้นทางยาวไกลในยามปลายฤดูใบไม้ร่วงนี้ไม่เพียงพาเธอไปสู่จุดหมาย หากยังพาเธอเก็บเกี่ยวประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่จะหล่อหลอมให้หัวใจแข็งแกร่งยิ่งขึ้นทุกย่างก้าว

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร