[เมืองลี่เฉิง - มณฑลซูโจว]

歷城

[เมืองลี่เฉิง - มณฑลซูโจว]

เมืองลี่เฉิง

[ เมืองแห่งน้ำพุ จุดบรรจบแห่งซูโจว ]

เมืองลี่เฉิงตั้งอยู่ในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำเหลือง (Yellow River) และใกล้กับเทือกเขาไท่ซาน (Mount Tai) ภูมิประเทศมีความหลากหลาย ทั้งพื้นที่ราบที่เหมาะแก่การเกษตร และพื้นที่เนินเขาทางใต้ เมืองนี้มีความสำคัญในฐานะ จุดเชื่อมต่อทางการคมนาคม ทั้งทางบกและทางน้ำ 

เนื่องจากตั้งอยู่บนเส้นทางหลักที่เชื่อมระหว่างภาคกลางกับพื้นที่ชายฝั่งทะเลทำให้เป็นเมืองที่มีความคึกคัก ด้วยตำแหน่งที่เป็นจุดเชื่อมต่อสำคัญ ทำให้มีพ่อค้าจำนวนมากเดินทางผ่านและตั้งรกรากเพื่อทำธุรกิจการค้าและการขนส่งสินค้า เมืองลี่เฉิงเป็นที่รู้จักในภายหลังในฐานะ "เมืองแห่งน้ำพุ" (เนื่องจากมีน้ำพุธรรมชาติจำนวนมากในเขตจี่หนาน)

LinYa ดี

วันที่ 20 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองลี่เฉิง มณฑลซูโจว จักรวรรดิต้าฮั่น

หลังจากนั้นหลินหยาก็เดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองลี่เฉิงทันที นางหยัดกายบนหลังม้าดำเยวี่ยเหยียนที่คุ้นเคย เส้นทางจากเมืองจวี่ทอดยาวผ่านทุ่งราบกว้างใหญ่สลับกับเนินเขาเตี้ย ๆ ต้นหญ้าฤดูใบไม้ร่วงลู่ลมคล้ายคลื่นทะเลสีทองอ่อน เมื่อยามบ่ายใกล้ล่วงผ่าน เธอกับม้าคู่ใจยังคงก้าวไปอย่างไม่เร่งรีบแต่มั่นคง ลมเย็นจากลำน้ำเหลืองพัดพากลิ่นดินและความชื้นลอยมาตามทาง ราวกับเตือนว่าปลายทางกำลังใกล้เข้ามา ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากน้ำเงินสดเป็นส้มหม่นเมื่อเงาภูเขาไท่ซานทอดยาวบนพื้นราบ

เมื่อเข้าสู่เขตเมืองลี่เฉิง ฟ้าก็เริ่มมืดค่ำ ประตูเมืองใหญ่สลักลวดลายมังกรและเมฆเปิดกว้างรับนักเดินทาง เสียงกลองยามดังแว่วจากหอคอยสัญญาณ หลินหยามองเห็นแสงตะเกียงจากร้านค้าและโรงเตี๊ยมเรียงรายไปตามถนนสายหลักที่ปูด้วยหินสีเทา ผู้คนสัญจรพลุกพล่านทั้งพ่อค้าเกวียนสินค้าที่เร่งกลับโกดัง ชาวเมืองที่เพิ่งเลิกงานจากท่าเรือแม่น้ำเหลือง และนักเดินทางจากแดนไกลที่กำลังมองหาที่พักผ่อน

หญิงสาวเลือกโรงเตี๊ยมไม้สามชั้นใกล้ลานเกวียนซึ่งขึ้นชื่อเรื่องบะหมี่น้ำซุปกระดูกหอมหวาน พอถึงโรงม้าเธอกระซิบปลอบเยวี่ยเหยียนให้พักผ่อนเต็มที่ก่อนจะฝากไว้กับเด็กเลี้ยงม้าประจำโรงเตี๊ยม ภายในโรงน้ำชาชั้นล่างยังคงมีเสียงพูดคุยต่อรองราคาสินค้าและเสียงพิณจากนักดนตรีพเนจรคลอเคลียอยู่ 

หลินหยาขึ้นไปชั้นบนเช่าห้องพักที่สามารถมองเห็นแม่น้ำเหลืองที่ไกลออกไป แสงจันทร์สะท้อนผิวน้ำเป็นประกายระยิบราวเกล็ดเงิน นางเอนกายลงบนฟูกนุ่มด้วยความเหน็ดเหนื่อยแต่สายตายังทอดมองทิวทัศน์ยามค่ำ พลางนึกถึงผู้คนที่เธอรักและเรื่องราวที่ยังรออยู่เบื้องหน้า

รุ่งเช้าวันถัดมา ลมหนาวยามเช้าพัดผ่านหน้าต่างห้องปลุกหลินหยาให้ตื่น นางจัดสัมภาระใส่แหวนดาราจรัส ตรวจดูบาดแผลเก่าที่แทบหายสนิทแล้วก่อนลงไปชั้นล่างเพื่อจ่ายค่าอาหารเช้าอย่างเรียบง่าย ข้าวต้มธัญพืชกับชาใบหอมพื้นเมือง กลิ่นน้ำพุธรรมชาติที่ลอยมากับสายลมทำให้เธอรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก เมืองลี่เฉิงขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองแห่งน้ำพุเพราะมีน้ำพุธรรมชาติผุดขึ้นหลายแห่งในเขตจี่หนาน ผู้คนจึงมีน้ำใสสะอาดใช้ตลอดปีและยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวของนักเดินทางมากหน้าหลายตา

เมื่อแสงอรุณเริ่มจับยอดกำแพงเมือง หลินหยาขยับผ้าคลุมไหล่ให้กระชับแล้วก้าวไปยังคอกม้า เยวี่ยเหยียนกระทืบเท้าทักทายอย่างดีใจที่ได้เห็นนายหญิงอีกครั้ง “วันนี้เราต้องลงใต้ต่อไปนะเจ้าหนุ่ม” เธอเอ่ยเบา ๆ พลางลูบแผงคอเป็นเชิงปลอบ ก่อนจะควบม้าออกจากประตูเมืองลี่เฉิง มุ่งหน้าสู่เมืองที่อยู่ถัดไป โดยมีลำน้ำเหลืองทอดขนานไปกับเส้นทางและเงาภูเขาไท่ซานเป็นเพื่อนร่วมทางให้การเดินทางครั้งใหม่นี้เต็มไปด้วยพลังและความหวัง

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร