[เมืองกว่างหลิง - มณฑลซูโจว]

廣陵

[เมืองกว่างหลิง - มณฑลซูโจว]

เมืองกว่างหลิง

[ เมืองแห่งสายน้ำและเกลือ ท่าเรือหลวงแห่งซูโจว ]

เมืองกว่างหลิงตั้งอยู่ในพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำ ซึ่งอยู่ใกล้กับปากแม่น้ำแยงซีเกียงและติดกับทะเลสาบเกาโหย่ว (Gaoyou Lake) ภูมิประเทศมีความชื้นสูงและมีเครือข่ายแม่น้ำลำคลองหนาแน่นมาก ทำให้เป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ กว่างหลิงเป็นเมืองที่สำคัญในเชิงยุทธศาสตร์ทางการค้าและน้ำ ในยุคฮั่น เนื่องจากเป็นจุดที่เชื่อมต่อเส้นทางน้ำทางใต้กับเส้นทางบกทางเหนือ 

อาชีพที่โดดเด่นที่สุดคือการค้าขายและการขนส่งทางเรือ เนื่องจากเมืองนี้เป็นศูนย์กลางการกระจายสินค้าที่สำคัญระหว่างภาคเหนือและภาคใต้ โดยสินค้าจากเจียงหนาน (ทางใต้) จะถูกส่งผ่านกว่างหลิงขึ้นไปยังทางเหนือ

LinYa ดี

วันที่ 21 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองกว่างหลิง มณฑลซูโจว จักรวรรดิต้าฮั่น

เมื่อการเดินทางอันยาวนานจากเมืองลี่เฉิงสิ้นสุดลงในยามเย็น หลินหยาก็แลเห็นกำแพงเมืองกว่างหลิงตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางทะเลสาบและเครือข่ายลำคลองที่ส่องประกายสะท้อนแสงตะวันยามอัสดง ท้องฟ้าค่อย ๆ ไล่เฉดจากสีทองเป็นม่วงอมคราม เสียงระฆังยามดังคลอไปกับเสียงฝีพายที่ค่อย ๆ กลับฝั่งสร้างบรรยากาศคล้ายบทเพลงแห่งสายน้ำอันอุดมสมบูรณ์

หญิงสาวที่เหนื่อยล้าจากการขี่ม้ามาตลอดทั้งวันเลือกจะหยุดพักแม้รู้ว่าหากเร่งฝีเท้าอีกหน่อยก็อาจไปถึงเมืองถัดไปได้ เธอลงจากหลังเจ้าม้าดำเยวี่ยเหยียนแล้วลูบแผงคอที่เปียกชื้นจากหมอกน้ำอย่างเอ็นดู “พักเถอะนะ เจ้าคงเหนื่อยไม่ต่างจากข้า” หลินหยาเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะพาม้าเดินข้ามสะพานหินเข้าสู่ย่านท่าเรือ เส้นทางเข้าสู่เมืองเต็มไปด้วยเสียงน้ำกระทบตลิ่ง กลิ่นเกลือทะเลสาบเกาโหย่วผสมกลิ่นปลาสดจากตลาดริมคลองลอยคลุ้งในอากาศ

เธอเลือกโรงเตี๊ยมไม้สองชั้นใกล้ท่าน้ำซึ่งขึ้นชื่อเรื่องห้องพักที่มองเห็นเรือสินค้าลำใหญ่เทียบท่า ภายในโรงเตี๊ยมคึกคักไปด้วยพ่อค้าต่างถิ่น ทั้งพ่อค้าผ้าไหมจากเจียงหนานและพ่อค้าเกลือจากชายฝั่งทะเลเหนือ เสียงเจรจาต่อรองราคาสินค้าดังผสมกับเสียงน้ำชาที่รินลงถ้วยดินเผาเป็นจังหวะ หลินหยาเช่าห้องพักชั้นบนที่มีหน้าต่างเปิดรับลมเย็นจากทะเลสาบ ก่อนจะนำเยวี่ยเหยียนไปฝากไว้ในคอกม้าที่อบอุ่น เด็กเลี้ยงม้าประจำโรงเตี๊ยมยกมือรับเชือกบังเหียนด้วยความเคารพเมื่อเห็นตราประทับร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ที่ติดอยู่กับสัมภาระ

ค่ำคืนนั้น หลินหยาเพียงสั่งข้าวต้มปลาเกลือปรุงรสสมุนไพรพื้นเมืองมารองท้อง จิบชาดอกบัวอุ่น ๆ พลางทอดสายตามองแม่น้ำกว้างที่มีเรือพาณิชย์ส่องโคมไฟลอยเป็นเส้นสายยาวไกล รอยยิ้มบางผุดขึ้นเมื่อคิดถึงเส้นทางที่ยังรออยู่เบื้องหน้า เมืองอู๋ซึ่งเป็นเป้าหมายถัดไป

รุ่งเช้าวันใหม่ แสงแรกของอาทิตย์ส่องกระทบผืนน้ำในคลองจนเป็นประกายเงิน หลินหยาตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเต็มที่ จัดเก็บสัมภาระและตรวจตราของมีค่า ก่อนจะลงไปชำระค่าโรงเตี๊ยมและอุ่นกล้ามเนื้อเพื่อเตรียมขี่ม้า กลิ่นหอมกรุ่นของขนมปังนึ่งและเสียงเรียกขายปลาเช้าจากตลาดริมคลองทำให้บรรยากาศมีชีวิตชีวาอย่างน่าแปลกใจ

เธอเดินไปยังคอกม้า เยวี่ยเหยียนส่งเสียงฮี้เบา ๆ อย่างดีใจที่ได้พบเจ้าของ หลินหยายิ้มแล้วลูบแผงคอที่เงางาม “วันนี้เราจะมุ่งหน้าไปเมืองอู๋ต่อ เจ้าต้องอดทนอีกหน่อยนะ” เสียงของนางแฝงด้วยความอบอุ่นและความมุ่งมั่น จากนั้นหญิงสาวก็ขึ้นคร่อมหลังม้าคู่ใจ ควบออกจากประตูเมืองกว่างหลิงท่ามกลางสายลมเช้าที่พัดพาความชื้นของแม่น้ำและทะเลสาบไปทั่วร่าง ปลายทางเบื้องหน้าคือเมืองอู๋และเส้นทางการค้าที่ยังเต็มไปด้วยเรื่องราวใหม่ ๆ ที่รอให้เธอได้ค้นพบ

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร