(เมืองเฉินหลิว - มณฑลเอียนโจว)

陳留

(เมืองเฉินหลิว - มณฑลเอียนโจว)

เมืองเฉินหลิว

[ นครแห่งการค้าใจกลางจงหยวน ]

เมืองเฉินหลิวตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเหลือง (Yellow River) ทำให้พื้นที่โดยรอบอุดมสมบูรณ์มาก เฉินหลิวเป็นเมืองที่เก่าแก่และเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของจีนในยุคฮั่น ภูมิประเทศเป็นที่ราบเปิดโล่ง ทำให้เป็นเมืองที่เสี่ยงต่อสงคราม แต่ก็เหมาะแก่การคมนาคม ในสมัยฮั่นอู่ตี้ มีบทบาทเป็น ศูนย์กลางเศรษฐกิจ ที่ทำหน้าที่รวบรวมและกระจายสินค้าจากภาคเหนือไปยังภาคใต้ และจากภาคตะวันตกไปยังภาคตะวันออก

LinYa ดี

วันที่ 26 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองเฉินหลิว มณฑลจเอียนโจว จักรวรรดิต้าฮั่น

เมืองเฉินหลิวในยามค่ำคืนดูเงียบสงัดกว่าที่หลินหยาคาดไว้ แม้ไฟโคมจะส่องแสงตามทางเดินและตามซุ้มประตูใหญ่ แต่ความเงียบสงบที่แผ่ซ่านทั่วทั้งเมืองกลับทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความขรึมขลัง หญิงสาวที่ขี่ม้ามาตลอดทั้งวันรู้สึกเหนื่อยล้าจนแทบยกแขนขาไม่ขึ้น นางจึงเลือกโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ ที่อยู่ริมถนน ไม่หรูหราเกินไป แต่มีที่พักสงบและมีคอกม้าให้เจ้าปีศาจดำเยวี่ยเหยียนได้พักผ่อน

เมื่อจัดแจงห้องพักเรียบร้อย หลินหยาล้มตัวลงบนเตียงไม้แข็ง ๆ โดยแทบไม่สนใจว่ามันจะสบายหรือไม่ ดวงตากลมค่อย ๆ ปิดลง พลางนึกถึงภาพทิวทัศน์ที่ผ่านมาตลอดเส้นทาง—ทั้งทุ่งนา แม่น้ำ และผู้คนมากมายที่นางได้พบเจอ แต่อีกด้านหนึ่งในใจกลับมีเงาร่างของใครบางคนที่นางเผลอคิดถึงโดยไม่รู้ตัว นางหัวเราะแผ่ว ๆ กับตัวเอง “เขาจะโกรธหรือเปล่านะ ที่ข้าหายไปโดยทิ้งเพียงจดหมายน้อย ๆ…”

แต่ในความเป็นจริง ภายในฉางอัน จางกงกงที่ได้รับจดหมายเพียงแผ่นเดียวจากนางกลับเกรี้ยวกราดอย่างเงียบงัน เขาเก็บทุกคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่นางเขียนใส่ใจเสียจนยิ่งขุ่นเคือง เพียงแค่ “ไปซื้อของ” กับคำว่า “จุ๊บ ๆ” กลับเป็นทั้งการท้าทายและการแหย่เล่นที่ไม่ต่างจากการหายไปอย่างไร้เยื่อใย ความโกรธนี้เขาไม่แสดงออกให้ใครเห็น แต่ในใจนั้นปั่นป่วนยิ่งนัก

รุ่งเช้าของวันใหม่ แสงแดดอุ่นส่องลอดหน้าต่างไม้เข้ามา หลินหยาลุกขึ้นบิดกายเล็กน้อยแล้วรีบลงไปชำระร่างกายที่ลานน้ำ นางแต่งตัวด้วยชุดผ้าสีเขียวอ่อนที่สดใส มัดผมขึ้นอย่างเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปยังคอกม้า เยวี่ยเหยียนส่งเสียงหืดหอบเบา ๆ เมื่อเห็นนายหญิงมาใกล้ หลินหยาลูบแผงคอม้าพลางเอ่ยอย่างอ่อนโยน “ขอบคุณนะที่พาข้ามาไกลขนาดนี้ วันนี้เรามีอีกเมืองใหญ่รออยู่…เมืองลั่วหยาง”

เมื่อเก็บข้าวของเสร็จสิ้น หญิงสาวก็ก้าวขึ้นขี่หลังม้า มองกลับไปยังเมืองเฉินหลิวที่กำแพงหินสูงใหญ่ทอดเงายาวท่ามกลางทุ่งโล่ง นางยิ้มบาง ๆ แล้วบังคับม้าให้ก้าวเดินออกจากเมือง มุ่งหน้าสู่เส้นทางที่ทอดยาวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ความตื่นเต้นเริ่มก่อตัวขึ้นในอก เพราะทุกย่างก้าวเข้าใกล้ลั่วหยาง ก็คือการเดินทางที่ใกล้จะสิ้นสุดลง และอีกไม่กี่วัน นางก็จะได้กลับไปยังฉางอัน…กลับไปเจอเขาอีกครั้งหนึ่ง ทั้งที่ในใจยังไม่รู้ว่าจะเจอเขาด้วยใบหน้ารอยยิ้มหรือกับความโกรธแสนเย็นชากันแน่

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร