[เมืองกู้จาง]

Watcher · โพสต์ 2025-9-28 17:29:45

เมืองกู้จาง

เมืองกู้จางเป็นศูนย์กลางของแคว้นตะวันตก ตั้งอยู่ในบริเวณโอเอซิสท่ามกลางภูมิประเทศแห้งแล้ง โดยรอบเป็นที่ราบทะเลทรายและภูเขาหินแห้งกร้าน แต่มีแหล่งน้ำบางจุดที่เพียงพอต่อการตั้งถิ่นฐานและทำเกษตรกรรมพื้นฐานได้ ความอุดมสมบูรณ์ในระดับจำกัดนี้ทำให้เมืองกลายเป็นจุดพักสำคัญของกองคาราวานพ่อค้าและกองทัพที่เดินทางข้ามภูมิภาคตะวันตก

กู้จางมีโครงสร้างแบบเมืองป้อม มีการสร้างกำแพงเมืองขนาดใหญ่ล้อมรอบ ถนนในเมืองเรียงตัวตามแนวทางการวางผังเมืองของทางการ นั่นคือต้องเป็นระเบียบ มีพื้นที่ราชการ ที่พักอาศัย และเขตทหารอย่างเป็นระบบ ในฤดูแล้งอากาศจะร้อนจัด ลมแรง ฝุ่นฟุ้งทั่วทั้งบริเวณ ขณะที่ฤดูหนาวนั้นหนาวเหน็บจนน้ำค้างในรางไม้ แม้จะเป็นดินแดนกันดาร แต่กู้จางยังมีผลผลิตบางชนิดจากพื้นที่ใกล้เคียง เช่น ข้าวฟ่าง งา เกลือ และขนสัตว์ ที่สามารถเก็บรวบรวมและส่งต่อได้ ที่นี่จึงกลายเป็นศูนย์กลางแลกเปลี่ยนสินค้าของผู้คนจากหลายแดน ซึ่งนำของแปลกตา เช่น เครื่องหอม, โลหะจากทางตะวันตก, และม้าพันธุ์ดี เข้ามาแลกกับสิ่งของจากในเมืองชั้นใน

RongXiuying · โพสต์ 2025-9-30 23:05:02

วันที่ 20 ปาเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11
ตลอดทั้งวัน

หลังจากการตัดสินใจอันเด็ดเดี่ยว ซิ่วอิงก็เริ่มออกเดินทางทันทีที่รุ่งอรุณแรกมาเยือน ไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องรอช้าอีกต่อไป ตะวันดวงโตค่อย ๆ ลอยขึ้นจากขอบฟ้าทางทิศตะวันออก แสงสีทองอบอุ่นสาดส่องไปทั่วผืนทะเลทรายที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เผยให้เห็นภาพของเนินทรายที่ทอดยาวเป็นคลื่นลูกแล้วลูกเล่า สลับกับภูเขาหินสีแดงอมน้ำตาลที่ตั้งตระหง่านอยู่เป็นระยะ ๆ แสงแดดในยามเช้าไม่ได้ให้ความรู้สึกร้อนแรงและโหดร้ายเหมือนยามบ่าย แต่กลับให้ความรู้สึกเงียบสงบและอ้างว้างจนน่าใจหาย

การเดินทางเพียงลำพังของซิ่วอิงเริ่มต้นขึ้นท่ามกลางความกว้างใหญ่ของดินแดนแห่งนี้ นางเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นและแน่วแน่ แม้ว่าจะมีแต่ทิวทัศน์ของทะเลทรายที่ทอดยาวสลับกับภูเขาหินที่แห้งผากให้เห็น และบางครั้งก็มีเพียงซากกระดูกของสัตว์ทะเลทรายที่ถูกความแห้งแล้งคร่าชีวิต สิ่งเหล่านั้นย้ำเตือนให้นางรู้ว่าสภาพอากาศและภูมิประเทศของที่นี่โหดร้ายเพียงใด แต่ซิ่วอิงก็ยังคงไม่ย่อท้อ นางนึกถึงชีวิตของตัวเองที่เคยเผชิญกับความยากลำบากมานับไม่ถ้วน การเดินทางในทะเลทรายในครานี้ก็เป็นเพียงบททดสอบหนึ่งในชีวิตเท่านั้น นางจะไม่มีวันยอมแพ้

ทุกย่างก้าวที่เดินผ่านไป ทิวทัศน์รอบข้างก็ยังคงเหมือนเดิม การเดินทางดำเนินไปอย่างเชื่องช้า แต่มั่นคง ความร้อนระอุของดวงอาทิตย์ในยามกลางวันแผดเผาผิวของนางจนไหม้เกรียม แต่ซิ่วอิงไม่สนใจเรื่องเหล่านั้น นางยังคงก้าวเดินต่อไปข้างหน้า นางดื่มน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ ที่พกมาอย่างประหยัด เมื่อรู้สึกท้อใจ นางจะนึกถึงหน้าของใครบางคนที่อยู่ที่ฉางอันนั่น และคำที่เคยกล่าวไว้ว่านางจะปกป้องผืนแผ่นดินนี้ให้ถึงที่สุด ความคิดเหล่านั้นเป็นเหมือนพลังขับเคลื่อนให้ร่างกายนางก้าวเดินต่อไป

ในที่สุดหลังจากผ่านไปเกือบสามวัน ในช่วงบ่ายที่แสงอาทิตย์กำลังสาดส่องลงมาอย่างรุนแรง ซิ่วอิงก็ได้เห็นแนวทิวไม้สีเขียวอยู่ลิบตา หัวใจของนางเต้นระรัวด้วยความหวัง นางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเท่าที่จะทำได้ จนในที่สุดก็มาถึงจุดที่น้ำตาแห่งความดีใจแทบจะไหลออกมา เมืองโอเอซิสที่ชื่อกู้จาง ตั้งอยู่ตรงหน้า นางได้เดินทางมาถึงแล้ว เมืองแห่งนี้เปรียบเสมือนสวรรค์ท่ามกลางขุมนรกของทะเลทราย เป็นเมืองที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนจากหลากหลายชนเผ่า พ่อค้าจากต่างแดนที่เดินไปมาบนถนนหนทางที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ และเสียงของบรรยากาศการค้าขายที่ดังไปทั่ว เป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากความเงียบสงบในทะเลทรายอย่างสิ้นเชิง

ซิ่วอิงเดินเข้าไปในตัวเมืองอย่างมุ่งมั่น หญิงสาวผู้เดินทางเพียงลำพังด้วยเสื้อผ้าที่มอมแมมและสภาพร่างกายที่อ่อนล้าไม่ได้เป็นที่สะดุดตาของใครนักเพราะเป็นเรื่องปกติที่จะเห็นผู้คนจากแดนไกลเดินทางมายังเมืองแห่งนี้เพื่อทำการค้า ซิ่วอิงเดินตามถนนเส้นหลักไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเจอโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่ดูสะอาดสะอ้านและมีบรรยากาศคึกคัก นางตัดสินใจที่จะพักที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้เพื่อฟื้นฟูร่างกายและพักผ่อนก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังเมืองจางเย่

เมื่อได้ห้องพักเรียบร้อยแล้ว ซิ่วอิงก็ไม่รีรอที่จะเติมน้ำในถังไม้ขนาดใหญ่แล้วก้าวเท้าลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำที่แช่สมุนไพรเอาไว้ น้ำอุ่น ๆ ช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อที่อ่อนล้าจากการเดินทางนานหลายวัน ซิ่วอิงแช่ตัวอยู่ในอ่างนานเกือบหนึ่งชั่วยามกว่าจะรู้สึกว่าร่างกายกลับมามีเรี่ยวแรงอีกครั้ง หลังจากนั้นนางจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นมาแต่งกายด้วยชุดใหม่ที่สะอาดสะอ้าน

นางมองตัวเองในกระจกทองแดง ทรุดกายลงนั่งบนเตียงนอนหนานุ่มที่หรูหรากว่าเตียงของค่ายทหารที่นางเคยนอนอยู่มาก นางนึกถึงเหตุการณ์ในหลายวันที่ผ่านมา ก่อนจะยกมือขึ้นกุมหัวใจของตัวเองเอาไว้ นางรับรู้ได้ถึงพลังบางอย่างที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกาย ความเหน็ดเหนื่อยที่เคยมีอยู่ดูเหมือนจะจางหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความมุ่งมั่นและพลังใจที่เปี่ยมล้นที่จะปกป้องผืนแผ่นดินอันเป็นที่รักเอาไว้ให้ได้ นางมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงจันทร์ในยามค่ำคืนยังคงส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า แต่ในเวลานี้แสงจันทร์กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและให้กำลังใจอย่างน่าประหลาด

นางตัดสินใจที่จะพักผ่อนให้เต็มที่ในเมืองนี้ เพื่อฟื้นฟูร่างกายและเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางที่กำลังจะมาถึงในวันพรุ่งนี้

ถึงเมืองกู้จาง

@Watcher

RongXiuying · โพสต์ 2025-10-2 23:28:34

วันที่ 21 ปาเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11
ตลอดทั้งวัน

หลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่ในคืนก่อน ซิ่วอิงก็ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นอีกครั้งก่อนที่แสงแรกของดวงอาทิตย์จะสาดส่องเข้ามาในห้อง นางลืมตาขึ้นมองเพดานไม้ที่ถูกแกะสลักอย่างประณีตด้วยลวดลายก้อนเมฆและพญามังกรอย่างเงียบ ๆ ลมหายใจเข้าออกของนางเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ความรู้สึกผ่อนคลายยังคงอบอวลอยู่ในทุกอณูของร่างกาย

นางค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงนอนที่นุ่มสบายราวกับอยู่บนปุยเมฆ ก่อนจะก้าวเท้าลงสู่พื้นกระเบื้องที่เย็นสบาย ฝ่าเท้าของนางสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ค่อย ๆ ซึมซ่านขึ้นมาจนถึงปลายนิ้ว ซิ่วอิงพับผ้าห่มและจัดเตียงให้เรียบร้อยอย่างเป็นนิสัย ก่อนจะเดินไปยังมุมหนึ่งของห้องเพื่อรินน้ำชาอุ่น ๆ ที่ถูกเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนมาจิบอย่างช้า ๆ

หยาดน้ำค้างยังคงเกาะพราวอยู่ตามขอบหน้าต่างไม้ที่ถูกปิดลงอย่างสนิท เมื่อมองผ่านกระจกทองแดงที่ขัดเงาจนขึ้นเงา ซิ่วอิงได้เห็นเงาสะท้อนของตนเองในชุดที่สะอาดสะอ้าน ผมเผ้าที่ถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อยเผยให้เห็นใบหน้าที่สดใสและเปี่ยมไปด้วยพลัง นางไม่ได้สนใจว่าตนเองจะงดงามแค่ไหน แต่นางสนใจเพียงแค่ว่าตนเองได้พักผ่อนอย่างเต็มที่และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเส้นทางอันยาวไกลเบื้องหน้าอีกครั้ง

หลังจากดื่มชาจนหมดถ้วย นางก็หยิบห่อสัมภาระที่ถูกจัดเตรียมไว้เมื่อคืนจากการหาซื้อภายในเมืองขึ้นมาสะพายไว้บนบ่า ภายในห่อประกอบไปด้วยเสบียงอาหารแห้งเพียงเล็กน้อยกับน้ำดื่มอีกสองกระบอก ผ้าพันแผลและยาสมุนไพร นางใช้เวลาเพียงไม่นานในการชำระค่าห้องพักและค่าอาหารกับเจ้าของโรงเตี๊ยมผู้มีรูปร่างอ้วนท้วนก่อนจะออกจากโรงเตี๊ยมไป

ยามเช้าตรู่ของเมืองโอเอซิสกู้จางยังคงเงียบสงบ ผู้คนส่วนใหญ่ยังคงหลับใหลอยู่ตามบ้านเรือนของตนเอง มีเพียงแสงเทียนที่ยังคงส่องสว่างอยู่ตามโรงน้ำชาและร้านค้าบางแห่งที่เตรียมตัวเปิดทำการ ซิ่วอิงเดินออกจากประตูเมืองไปอย่างเงียบเชียบ เมื่อเท้าสัมผัสกับผืนทรายที่เย็นสบายเพราะยังไม่ได้ถูกความร้อนระอุของดวงอาทิตย์แผดเผา ความรู้สึกสงบเงียบเข้าปกคลุมจิตใจของนางอีกครั้ง เมื่อเดินไปได้ไม่นานนางก็หันกลับไปมองเมืองที่เพิ่งจากมาอย่างเงียบ ๆ เมืองแห่งนี้เปรียบเสมือนสวรรค์ในทะเลทราย เป็นจุดพักพิงที่อบอุ่นสำหรับนักเดินทาง และเป็นแหล่งค้าขายที่สำคัญในเส้นทางสายไหม

แต่เป้าหมายของนางไม่ได้อยู่แค่ที่เมืองแห่งนี้ นางจะต้องเดินทางต่อไปยังเมืองรื่อเล่อที่อยู่ห่างออกไปอีกหลายวัน และเมื่อถึงที่นั่นนางก็จะใกล้ความจริงที่จะไปถึงเมืองจางเย่อีกขั้นหนึ่งแล้ว ซิ่วอิงมองไปข้างหน้า ทิวทัศน์ของทะเลทรายยังคงแผ่ขยายออกไปสุดลูกหูลูกตา บางครั้งก็มีเงาของภูเขาหินสลับกับโอเอซิสขนาดเล็กที่ตั้งอยู่เป็นระยะ ๆ

ซิ่วอิงออกเดินทางไปอย่างไม่รีบร้อนแต่ก็ไม่เชื่องช้า นางใช้ประสบการณ์ที่เคยเดินทางในทะเลทรายในอดีตมาช่วยในการคำนวณระยะทางและทิศทางในการเดินทาง แสงตะวันในยามเช้าค่อย ๆ เปลี่ยนจากสีทองอ่อน ๆ เป็นสีส้มเข้ม และเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวจ้าเมื่อดวงอาทิตย์ค่อย ๆ เคลื่อนตัวขึ้นสู่จุดสูงสุดบนท้องฟ้า อุณหภูมิของอากาศเริ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ผืนทรายที่เคยเย็นสบายเริ่มเปลี่ยนเป็นร้อนระอุจนแทบจะเผาไหม้รองเท้าของนางให้ละลายหายไป

แต่ความร้อนเหล่านี้ไม่ได้ส่งผลต่อความมุ่งมั่นของซิ่วอิงแม้แต่น้อย นางยังคงก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไม่ย่อท้อ แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากสักเพียงใดก็ตาม นางได้แต่ภาวนาในใจว่าขอให้การเดินทางในครั้งนี้ประสบความสำเร็จ และหวังว่าเมื่อกลับไปถึงค่ายทหารที่ฉางอันแล้ว กองทัพจะไม่ลงโทษนางในข้อหาที่แอบออกจากค่ายมาโดยพลการอีกครั้ง

คำว่า 'จางเย่' ยังคงก้องกังวานอยู่ในหูของนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป้าหมายของนางอยู่แค่เอื้อม แต่ก็ดูเหมือนจะไกลเหลือเกินเหลือเกิน หากสำเร็จในภารกิจนี้แล้ว นางค่อยหาเหตุผลในการรายงานกองทัพว่าเหตุใดนางจึงหายตัวไป (อีกแล้ว) นางมั่นใจว่าการกระทำของนางในครั้งนี้จะส่งผลดีต่อผืนแผ่นดินที่นางรักและกองทัพที่นางภาคภูมิใจ เมื่อนึกถึงตรงนี้แล้ว ซิ่วอิงก็ยิ่งมีความมุ่งมั่นที่จะเดินทางต่อไปให้ถึงปลายทางให้ได้โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

นางคงจะได้แต่หวังว่าโชคชะตาจะเข้าข้างนางในครั้งนี้ และการตัดสินใจในครั้งนี้จะไม่ส่งผลร้ายต่อตัวนางในภายหลัง ซิ่วอิงได้แต่ภาวนาในใจในทุกย่างก้าวที่เดินไปข้างหน้า และขอให้กำลังใจที่ได้รับจากแสงจันทร์เมื่อคืนยังคงอบอวลอยู่ในใจของนางตลอดไป

ออกจากเมืองกู้จาง

@Watcher

RongXiuying · โพสต์ 2025-10-5 00:14:30

วันที่ 22 ปาเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11
ตลอดทั้งวัน