วันที่ 23 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11
ณ ไร่ชาระเบียงหมอกขาว เมืองอู๋ มณฑลจหยางโจว จักรวรรดิต้าฮั่น
เช้าวันนั้นทิวเขาอู๋ยังคลอเคลียด้วยม่านหมอกบาง เสียงนกกู่ก้องสลับกับสายลมที่พัดผ่านไร่ชาเก่าซึ่งทอดตัวไปตามลาดเขา หลินหยาก้าวลงจากหลังม้าปีศาจสีดำทมิฬ เธอสวมชุดผ้าฝ้ายสีเขียวอ่อนเข้ากับบรรยากาศรอบตัว ริมฝีปากมีรอยยิ้มบางเมื่อเห็นทิวแถวต้นชาที่แม้จะรกร้างแต่ยังคงกลิ่นหอมจาง ๆ ของใบอ่อนที่ยืนต้นท้าลมหนาว เธอก้าวเดินไปยังศาลากลางหมู่บ้านพร้อมเอกสารสัญญาที่แม่นางหรงเล่อจัดเตรียมให้
หัวหน้าหมู่บ้านซึ่งเป็นชายวัยกลางคนผู้เคร่งขรึมแต่สายตาอบอุ่นรับเอกสารและตรวจตราด้วยความละเอียด พอเห็นตราประทับราชการก็ยิ้มบาง “แม่นางผู้นี้คือเจ้าของไร่ชาแล้ว” เขากล่าวเสียงทุ้ม “แต่ไร่นี้ถูกทิ้งมานาน ต้องบูรณะทั้งพื้นแปลงและโรงคั่วชา หากคิดจะฟื้นคืนจริงจำเป็นต้องมีผู้ดูแลที่รู้เรื่องชา”
หลินหยาพยักหน้าช้า ๆ สายตาคมหวานทอดมองไปยังแนวไร่ที่คลุมด้วยหมอกเช้า “ท่านมีใครแนะนำหรือไม่เจ้าคะ ข้ายังอ่อนประสบการณ์นัก”
หัวหน้าหมู่บ้านครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ “มีอยู่คนหนึ่ง นางชื่อกู้ หมิงหลาน เด็กกำพร้าที่เติบโตในหมู่บ้านนี้ แม้ยังสาวแต่ความรู้เรื่องชาลึกซึ้ง นางตื่นก่อนฟ้าสาง ตรวจหมอกและความชื้นทุกเช้า หากมีที่อยู่ให้นาง นางคงยินดีมาช่วย”
เมื่อได้ฟังเช่นนั้นหลินหยาก็ยิ้มออก “ถ้าเช่นนั้นข้าจะสร้างบ้านหลังเล็กให้แม่นางกู้พัก และจะจ่ายค่าใช้จ่ายในการบูรณะไร่ทั้งหมดเอง ขอเพียงนางยินยอม”
ไม่กี่ชั่วยามต่อมา หญิงสาวผู้ถูกกล่าวถึงก็มาถึง เธอสวมชุดผ้าฝ้ายเรียบสีหม่น เส้นผมถูกรวบขึ้นสูงเผยใบหน้าที่อ่อนโยนแต่แฝงความเด็ดเดี่ยว ดวงตาคมดุจหยกเขียวจับจ้องไร่ชาอย่างรู้ลึก กู้หมิงหลานค้อมศีรษะให้หลินหยาอย่างสุภาพก่อนเอ่ยเสียงนุ่ม “ข้าชื่อกู้ หมิงหลาน ได้ยินว่าท่านต้องการผู้ดูแลไร่ชา หากท่านตั้งใจฟื้นฟูข้ายินดีถวายฝีมือ” หลินหยายื่นมือไปอย่างเป็นมิตร “ข้ามีนามว่าหนาน หลินหยา ฝากตัวด้วยเจ้าค่ะ แม่นางกู้”
หมิงหลานยิ้มเพียงเล็กน้อย ทว่าประกายในดวงตาเหมือนรับปากโดยไม่ต้องเอ่ยคำ “ไร่นี้ต้องคัดใบอ่อนอย่างเข้มงวด คั่วด้วยไฟพอดี พักให้หอม ทุกขั้นต้องตรงเวลาหากท่านเชื่อใจ ข้าจะจัดการงานให้เป็นระเบียบ”
หลินหยาพยักหน้ารับคำแม่นางกู้หมิงหลานอย่างจริงจัง แม้ในใจจะสะดุ้งเล็กน้อยกับข้อกฎหมายที่ไม่เคยรู้มาก่อน แต่แววตาของหญิงสาวยังคงเด็ดเดี่ยว นางล้วงแหวนดาราจรัสขึ้นมาแล้วหยิบถุงเงินเหรียญอู่จูออกมาจำนวนมาก จัดการนับเงินเสียงดังชัดเจน “เช่นนั้นข้าฝากไร่ชาแห่งนี้กับแม่นางกู้ทั้งหมดนะเจ้าคะ แต่ข้าจะให้งบและค่าจ้างเองเจ้าค่ะ” หลินหยาเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงความไว้ใจ
“นี่คือเงินสำหรับค่าเพาะปลูกและดูแลสภาพดิน 30000 เหรียญอู่จู อีกหนึ่ง 1500 เหรียญอู่จูเป็นค่าจ้างเพิ่มเติมสำหรับแม่นางโดยเฉพาะ แล้วก็กับคนอื่น ๆ ข้าให้เป็น 7500 เหรียญอู่จูไว้ก่อนนะเจ้าคะ เพราะงานบูรณะนั้นใช้กำลังมากนักโปรดใช้เพื่อจ้างคนงานและจัดการทุกอย่างตามจำเป็น”
กู้หมิงหลานยกมือรับแต่ไม่ยอมกำแน่น ดวงตาคมจับจ้องหญิงสาวตรงหน้าราวกับจะชั่งน้ำหนักความตั้งใจ “แม่นางหลินหยา เงินจำนวนนี้มากเกินพอสำหรับการบูรณะทั้งสร้างโรงคั่วชา บ้านพักคนงานและบ้านพักของข้า แต่ข้าจะใช้ทุกเหรียญอย่างสมเหตุผลท่านวางใจได้” น้ำเสียงของนางแม้สุภาพแต่แฝงด้วยความแน่วแน่
“ข้าหวังเช่นนั้นเจ้าค่ะ” หลินหยาตอบพร้อมรอยยิ้มบาง “โรงคั่วชาและบ้านพักต้องสร้างอย่างมั่นคง พนักงานต้องมีที่กินอยู่สบาย อย่าให้ใครในไร่นี้ลำบากแม้เพียงวันเดียวนะเจ้าคะ มีอะไรแจ้งข้าได้ทุกเมื่อเลย”
กู้หมิงหลานพยักหน้ารับ “ข้าจะจัดการให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ท่านต้องการ แต่ขอให้ท่านเตรียมใจอีกเรื่องหนึ่ง” นางหยุดหายใจครู่สั้น ๆ ก่อนเอ่ยต่อ “ตามกฎหมายต้าฮั่น การค้าขายใบชาและผลผลิตทางเศรษฐกิจเช่นนี้เป็นสินค้าควบคุม เจ้าของไร่ไม่อาจออกหน้าค้าขายได้เอง จำเป็นต้องจ้างพ่อค้าประจำจากสมาคมการค้าเพื่อเป็นตัวแทนซื้อขาย และต้องขึ้นทะเบียนกับจวนเจ้าเมืองเพื่อรับตราอนุญาตเสียก่อน”
หลินหยาเบิกตากว้าง อ้าปากค้างอยู่ชั่วขณะ “หา? ต้องจ้างพ่อค้าด้วยหรือ? ข้า…ข้านึกว่าเพียงมีไร่เป็นของตนก็พอแล้ว” นางพึมพำเสียงเบาอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฮรุก…เรื่องนี้คงวุ่นกว่าที่คิด ข้าคงต้องออกหาพ่อค้าที่ไว้ใจได้เสียแล้ว”
แม่นางกู้หมิงหลานหัวเราะเบา ๆ แต่แฝงความให้กำลังใจ “ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลนัก ข้ารู้จักพ่อค้าสมาคมการค้าที่มีชื่อเสียงดีอยู่หลายคน ทั้งจากสมาคมพ่อค้าสกุลลู่แห่งลั่วหยางก็รู้จักเช่นเดียวกัน ข้าจะคัดรายชื่อให้ท่านพิจารณาแต่การตัดสินใจสุดท้ายต้องเป็นของท่านเอง” หลินหยาคลายใจลงเล็กน้อย นางมองทิวเขาที่โอบล้อมไร่ชา พลางยิ้มบางอย่างเหนื่อยล้าแต่เปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น “ของคุณเจ้าค่ะ…แม่นางกู้ ข้าฝากอนาคตของไร่นี้ไว้กับท่าน ส่วนเรื่องพ่อค้า…ข้าจะหาผู้เหมาะสมมาให้ได้”
หลังจากนั้นตั้งแต่วันนี้ กู้หมิงหลานจึงกลายเป็นหัวหน้าผู้ดูแลไร่ชาแห่งเมืองอู๋ ทุกเช้าก่อนแสงแรกของอรุณ นางจะเดินลัดเลาะตามแนวไร่ ตรวจความชื้นของใบอ่อนด้วยปลายนิ้ว ลมเช้าที่พัดผ่านราวกับเคลื่อนไหวไปตามจังหวะก้าวของนาง ทุกคนในไร่คอยขยับตามสัญญาณเพียงสายตาหรือพยักหน้าสั้น ๆ แม่นางกู้ยิ้มละมุนเมื่อสอนงาน แต่ในความนุ่มนวลนั้นซ่อนความเด็ดขาดไม่มีวันปล่อยให้ใบแก่ปนกับยอดอ่อนแม้เพียงหนึ่งยอด
พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)
มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่
บูรณะแล้วนะ อุอิ ๆ
อื่นๆ : จ่ายเงินค่าบูรณะไร่ชา 30,000 เหรียญอู่จู
จ่างเงินค่าจ้างคนงาน เดือน 8 (1,500 เหรียญอู่จู)
ให้เงินเพิ่ม 6000 ค่าจ้างคนงานช่วยเหลือ
โพสต์ 2025-9-28 23:35:26
โพสต์ 2025-9-29 13:13:06
