เจ้าของ: Watcher

[ตำหนักตงเฉิน | 冬晨宫]

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-6-27 14:00:10 | ดูโพสต์ทั้งหมด







มีพบ ต้องมีจาก


26 เดือน 5  รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 ยามเหม่า < 05.00  น. - 07.00 น. >



ณ ยามเหม่าของอีกวันหนึ่ง เมื่อแสงตะวันเริ่มจับขอบฟ้าและลำแสงแรกเริ่มสาดผ่านยอดจันทน์ เงาร่างของเหล่านางกำนัลและขันทีภายในตำหนักตงเฉินก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นจังหวะ หน้าที่ในแต่ละวันถูกดำเนินไปด้วยความเคยชินของผู้คนที่อาศัยอยู่ภายในกำแพงหินและระเบียงไม้หลังคาสูง



ในขณะที่หลิวหรูเสวียนกำลังรับสำรับเช้าอย่างเรียบง่ายท่ามกลางความเงียบสงบของตำหนัก กลิ่นข้าวหอมอ่อน ๆ และไออุ่นจากน้ำแกงที่อยู่ตรงหน้าก็ยังไม่อาจกลบความรู้สึกบางอย่างที่แทรกซึมเข้ามาได้อย่างแนบเนียน นางกำนัลผู้หนึ่งน้อมกายเข้ามาใกล้ เอ่ยด้วยเสียงนอบน้อมราวไม่กล้าขัดอากาศของยามเช้า



"กราบทูลองค์ชายเพคะ… นางกำนัลที่พึ่งเข้าวังมาเมื่อวาน ได้ขออนุญาตกลับออกจากวังไปแล้วเพคะ"



มือของหรูเสวียนที่กำลังจะตักข้าวในถ้วยหยุดนิ่งกลางอากาศชั่วครู่ ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อยราวจะถามต่อ แต่สุดท้ายกลับเงียบงัน ดวงตาสีหยกนิลนิ่งขรึมลงเพียงเสี้ยวขณะ เขาหันหน้ากลับไปมองทิวไม้สนที่เริ่มลู่ลมอย่างสงบอยู่เบื้องนอกหน้าต่าง



"กลับออกไปแล้วหรือ" เขาเอ่ยเสียงแผ่ว แต่แฝงความหมายบางอย่างไว้ในประโยคนั้น



ภายในใจของเด็กหนุ่มยังคงมีความสงสัยค้างคา ไม่ใช่เพียงเพราะการจากไปอย่างรวดเร็วของเด็กสาวผู้นั้น แต่เพราะสิ่งที่หลงเหลืออยู่ในแววตา... แววตาที่ครั้งหนึ่งเคยอ่อนโยนและเปี่ยมชีวิตชีวา แต่กลับหม่นเศร้าและร้างไร้เมื่อยามต้องเผชิญหน้ากับตน



หรูเสวียนนั่งนิ่งอยู่เช่นนั้น ไม่ได้เอ่ยถามนางกำนัลต่อว่าเหตุใด หรือผู้ใดเป็นผู้อนุญาต เขาไม่จำเป็นต้องไต่สวนใดให้มากความ เพราะคำตอบนั้นเขารู้ดีว่าไม่มีวันได้จากปากใครง่ายดาย โดยเฉพาะเมื่อเบื้องหลังคือใต้เท้าจางผู้มากด้วยเล่ห์เหลี่ยมและไม่อาจคาดเดา



‘นางคงไม่มีทางเลือก’ เด็กชายนึกในใจ



บางที...การที่นางจากไป อาจจะเป็นทางรอดเดียวที่นางเลือกได้ภายใต้เส้นด้ายพันธนาการนั้น หรูเสวียนมิเคยเชื่อว่าการเป็นนางกำนัลคือสิ่งที่เด็กสาวผู้เคยยื่นขนมไหมฟ้าให้อย่างเปิดใจจะปรารถนา เขามิเคยถาม และไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ลึกในใจก็ยังอดจะคิดไม่ได้ว่าหากตนทำสิ่งใดสักอย่าง...นางอาจไม่ต้องถูกผลักให้อยู่ในจุดที่ไม่มีทางเลือก



"หวังว่านางจะพบที่ซึ่งสงบกว่า… นอกกำแพงวัง" เสียงขององค์ชายเอ่ยกับตนเองเบา ๆ ดวงตาคู่นั้นทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้งราวกำลังมองข้ามแมกไม้และภูผา เพื่อภาวนาให้นกตัวน้อยที่ถูกปล่อยจากกรงนั้นจะบินไปได้ไกล พ้นจากบ่วงกรรมและคมมีดของผู้มีอำนาจเสียที



หรูเสวียนไม่รู้ว่านางจะได้อิสรภาพเพียงไร แต่ในใจเขาหวังเพียงให้นางไม่ต้องร้องไห้ในความเงียบงันอีกต่อไปแล้ว…




ยามเหม่าเคลื่อนคล้อยไปช้า ๆ ดวงอาทิตย์เริ่มขึ้นสูงเหนือปลายยอดไม้ เงาของไม้ไผ่ที่ทอดยาวบนพื้นก็เริ่มหดสั้นลง ความเงียบภายในตำหนักตงเฉินยังคงดำเนินไปอย่างสงบเสงี่ยมราวกับไม่ได้มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง หากแต่ในหัวใจของหลิวหรูเสวียนกลับมีเสียงสะท้อนที่ไม่อาจขับไล่ให้จางหาย



นางจากไปแล้ว



ข่าวคราวที่นางกำนัลแจ้งเมื่อครู่แม้กล่าวอย่างง่ายดายว่า "นางกำนัลคนใหม่ขอออกจากวัง" แต่หรูเสวียนรู้ดีว่า ในวังหลวงแห่งนี้ ไม่มีผู้ใดจะออกไปได้ง่ายดายนัก โดยเฉพาะคนที่เพิ่งก้าวเข้ามาเพียงข้ามวัน อีกทั้งยังถูกส่งเข้ามาโดย “จางกงกง”



เด็กชายลูบปลายนิ้วช้า ๆ ไปตามขอบถ้วยชาเบื้องหน้า ดวงตานิ่งสนิทแต่นัยน์ที่ซ่อนอยู่ภายในกลับวาววับด้วยความคิดมากมาย



‘หัวหน้าขันทีไม่มีทางทำอะไรโดยปราศจากจุดประสงค์แน่นอน’



เขาคิด พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายคือคนเช่นไร มือที่เคยชี้นำราชกิจแทนหวงตี้ยามหลังม่านมุก เสียงแผ่วเบาของขันทีผู้หนึ่ง แต่กลับมีอำนาจสั่งตายคนทั้งจวนได้โดยไม่ต้องลงมือเอง นิสัยเช่นนี้ หาใช่ผู้เมตตา หรือปล่อยผ่านเรื่องใดเพราะใจอ่อน



‘หากเขาคิดจะใช้หลินหยาเป็นหมากตัวหนึ่ง แล้วเหตุใดจึงปล่อยไป? หรือว่า…’



ความเป็นไปได้ผุดขึ้นมากมาย หรูเสวียนพลันหรี่ตาลงพลางนึกใคร่ครวญ บางที...บางทีอาจเป็นเพราะตัวนางเองไม่ได้ “เล่นตามบท” ที่ใต้เท้าจางวางไว้ หรือไม่เช่นนั้น ก็เป็นไปได้ว่า สิ่งที่เขาคาดหวังจากนาง ไม่อาจใช้การได้อีกต่อไปแล้ว



‘แต่หากนางเพียงล้มป่วย เขาย่อมไม่ปล่อยแน่’



บางสิ่งต้องเปลี่ยนแปลงไปภายในคืนเดียว หรืออาจเป็นเพราะ...นาง “เห็นอะไร” ที่ไม่ควรเห็น หรือ “รู้บางอย่าง” ที่ไม่ควรรู้ เขาไม่อาจชี้ชัดได้ แต่ก็พอแน่ใจว่า ไม่มีทางที่จางกงกงจะปล่อยไปโดยปราศจากเหตุผลลึกซึ้งเบื้องหลัง



หรูเสวียนทอดถอนใจเบา ๆ ขณะที่ดวงตายังคงทอดมองออกไปนอกตำหนัก แสงแดดบางเบาสาดลงระหว่างช่องไม้ระแนง สะท้อนเงาระยิบระยับที่แผ่วเบาและเปล่งประกายไม่ต่างจากคลื่นของความคิดที่ปั่นป่วนอยู่ภายในใจของเขาเอง



‘ยามนี้ ข้ายังไร้ซึ่งอำนาจบารมี’



ความจริงข้อนี้หล่อเลี้ยงสติของเขาไว้ ไม่ให้พลั้งเผลอไปทำสิ่งใดโง่เขลา จางกงกง…แม้ดูอ่อนน้อมในถ้อยคำ ทว่าหากมีใครคิดตั้งตนเป็นปฏิปักษ์กับเขาโดยไร้กลไกหนุนหลัง นั่นย่อมไม่ต่างจากการเดินเข้าไปในแดนเสือโดยหวังจะขู่มันด้วยเสียงแมว



เขาไม่กลัวเพื่อชีวิตของตนเอง แต่เขารู้ว่า มารดาของเขา พระสนมลู่กุ้ยเฟย ที่บัดนี้อ่อนแอจากอาการป่วย และพี่สาวน้องสาวของเขา ทั้งพี่หรูเยี่ยนและหรูเหมย หากเขาพลาดพลั้งเพียงก้าวเดียว...ทุกผู้คนที่เขารักอาจถูกลูกหลงจากเกมอำนาจที่ไร้ปรานี เด็กชายจึงทำได้เพียงนิ่ง เฝ้าสังเกต และไม่ประมาทในทุกย่างก้าว



‘วันหนึ่ง…หากข้ามีอำนาจมากพอ ข้าจะสืบให้รู้ว่าทำไมนางจึงมา และเหตุใดจึงต้องจากไป’





แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 19999 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-6-27 14:00
โพสต์ 19,999 ไบต์และได้รับ +3 EXP +6 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2025-6-27 14:00
โพสต์ 19,999 ไบต์และได้รับ +6 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-6-27 14:00
โพสต์ 19,999 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +4 ความชั่ว +5 ความโหด จาก เกราะทองแดง  โพสต์ 2025-6-27 14:00
โพสต์ 19,999 ไบต์และได้รับ +10 คุณธรรม +2 ความชั่ว +5 ความโหด จาก อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)  โพสต์ 2025-6-27 14:00
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกถังเจียน
ผู้มีบุญ
แหวนดาราจรัส(D2)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
เกราะทองแดง
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x30
x1
x5
x1
x2
x2
x2
x2
x20
x5
x20
x20
x60
x4
x100
x4
x1
x47
x30
x20
x10
x10
x20
x5
x5
x2
x3
x12
x70
x64
x60
x20
x1
x1
x1
x1
x4
x3
x2
x4
x2
x4
x10
โพสต์ 2025-6-30 12:00:07 | ดูโพสต์ทั้งหมด







รับเบี้ยประจำเดือน


30 เดือน 5  รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 ยามอู่ < 12.00  น. - 13.00 น. >



ยามอู่ยังไม่ทันล่วงเลยไปครึ่งเค่อ แสงแดดยามสายทอดผ่านบานหน้าต่างไม้ฉลุลายเมฆมงคล แลอาบไล้ผืนพรมที่ปูเรียงอยู่ตรงโถงกลาง ตำหนักตงเฉินแม้มิอาจเรียกว่าหรูหราเทียบเท่าตำหนักเว่ยหยาง หากด้วยกลิ่นหอมของชาดอกเหมยที่กรุ่นอยู่ในอากาศ แซมกลิ่นเครื่องหอม ทำให้บรรยากาศในตำหนักมิได้ขาดความละมุนละไมแม้แต่น้อย



 เด็กชายร่างสูงผู้หนึ่งนั่งอยู่บนขอบเตียง แข้งขาทั้งสองแกว่งไปมาอย่างไม่คิดกริ่งเกรง ใบหน้าเล็กมีประกายของความคาดหวังระคนช่างคิด ริมฝีปากที่ดูเหมือนจะสงบเรียบร้อยตามครรลองกลับแอบมุมขึ้นอย่างมีเลศนัย ดวงตาดำขลับวาววับด้วยแสงอันซุกซน คล้ายเจ้าตัวกำลังวางแผนการบางอย่างในใจ



องค์ชายน้อยหรูเสวียนอยู่ในอาภรณ์สีครามเข้ม ปักลายมังกรเล่นคลื่นด้วยเส้นไหมทอง เขาไม่ได้นั่งคอยอย่างเรียบร้อยนัก มือหนึ่งยกชามขนมงาหวานขึ้นมาเคี้ยวกรุบกรอบ อีกมือเอื้อมไปเขี่ยพัดกระดาษที่วางอยู่ข้างตัวเล่นไปมา แววตาเขาชำเลืองไปทางประตูใหญ่ด้วยความกระตือรือร้น



วันนี้น่าจะมาตรงเวลานะ หากมาช้า ข้าจะเขียนฎีกาไปร้องเรียนกรมคลังเสียเลย” น้ำเสียงเล็กพูดลอย ๆ ไม่ได้ตั้งใจให้ผู้ใดได้ยิน แต่ก็ไม่ใช่ความลับอะไร



ยามอู่ของวันสิ้นเดือน เด็กน้อยกำลังรอสิ่งที่เขาคุ้นเคยมาตั้งแต่เริ่มรู้ความ…เบี้ยหวัดรายเดือนจากราชสำนัก



สามสิบตำลึงทอง ไม่มากไม่น้อยนัก หากในสายตาองค์ชายแล้ว มันคือคลังสมบัติประจำตนที่ใช้ทำเรื่องน่าตื่นเต้นทั้งหลาย ไม่ว่าจะซื้อขนมเปี๊ยะอบใหม่จากร้านโปรดในตลาดตะวันออก หรือเก็บไว้เป็นของแลกเปลี่ยนเวลาต้องการข่าวลับจากใครบางคน



เด็กน้อยพ่นลมหายใจอย่างรำคาญเมื่อเห็นเงาผู้คนยังไม่ทอดมาถึงหน้าตำหนัก พลันกระโดดลงจากเตียงโดยไม่ลังเล ชายผ้าคลุมสะบัดตามแรง หมอนสองสามใบกระเด็นลงจากเตียงตามแรงดีดของเขา



เขาเดินไปยังหน้าต่าง บานไม้บานหนึ่งแง้มอยู่เล็กน้อย เจ้าตัวสอดตาไปมอง เห็นแค่พุ่มต้นเหมยที่ปลูกไว้เรียงรายกับพื้นหินที่ทอดตัวยาวไร้เงารองเท้าของกงกงผู้ใด



“อืม...สายขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะแวะไปตำหนักของใครก่อน ก็ต้องมัวไปกินขนมที่ครัวหลวงกระมัง”



องค์ชายหันกลับมาแล้วเดินไปหยิบผลเกาลัดอบที่วางเรียงอยู่ในจานสีขาวเคลือบ คราวนี้เขาเลือกนั่งบนตั่งริมระเบียง ท่วงท่าการนั่งดูผ่อนคลาย ทว่าก็เจือแววคะนึงอยู่ในที



แม้ใบหน้าจะยังเป็นเด็ก หากแววตาที่ทอดออกไปนั้นกลับแฝงไหวพริบเกินวัย มือเล็กลูบผืนพรมเบา ๆ ขณะกล่าวกับตนเองว่า



“ข้าว่าต้องมีสักครั้งที่คนพวกนั้นจะนึกเอาเบี้ยของข้าไปแบ่งใช้ก่อน แล้วค่อยมาส่งทีหลัง หากครั้งนี้ขาดไปแม้แต่ครึ่งตำลึงล่ะก็...ข้าจะเขียนกลอนวิจารย์ไปแปะหน้าประตูกรมคลัง”



ว่าแล้วก็หัวเราะในลำคอเบา ๆ ด้วยความชอบใจในเล่ห์กระบวนการที่ตนคิดขึ้นมาเมื่อครู่



ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นจากลานด้านหน้า เสียงพื้นหินกระทบกับปลายรองเท้าทำจากไม้แกะสลักเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เด็กน้อยชะโงกหน้าออกไปมองจากระเบียง แล้วแสร้งทำเป็นยกมือขึ้นกั้นแสง



“อ่า…ท้ายที่สุดท่านก็มา”



เสียงสดใสเย้าหยั่นลอยลงไปจากระเบียง องค์ชายน้อยพลิกกายลงจากตั่ง เดินตรงไปยังโถงรับแขกที่อยู่ถัดไป ท่วงท่าการก้าวของเขาเต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจ และไม่ลืมจะหยิบผ้าเช็ดมือผืนเล็กมาซับนิ้วที่เปื้อนแป้งขนมด้วย



เมื่อไปถึง พานทองสำหรับวางเงินก็ถูกนำมาตั้งไว้ตรงหน้า ร่างเล็กโน้มตัวลงดูอย่างสนอกสนใจ สายตากวาดไปยังถุงเบี้ยที่วางไว้บนพาน






“เอาล่ะ วันนี้ข้าอารมณ์ดีเพราะอากาศกำลังสบาย เงินก็มาถึงครบ ขนมก็ยังไม่หมด งั้นข้ายอมปล่อยท่านกลับโดยไม่ต้องตอบอะไรแล้วกัน...”



เสียงสดใสกล่าวด้วยรอยยิ้มอันมิอาจมองข้าม วาจาเหมือนล้อเล่น ทว่าย่อมมีความหมายแฝงอยู่ในทุกประโยค



เมื่อผู้นำพานเงินถอยออกจากตำหนักไป องค์ชายน้อยก็หันกลับไปยังห้องด้านใน ดวงตาเต็มไปด้วยประกายของความพึงใจ เขาหยิบตำลึงทองสองสามเหรียญใส่ถุงเล็กผูกด้วยเชือกไหม แล้วสะพายข้างตัวไว้ ก่อนจะกล่าวเบา ๆ กับตนเองว่า



“วันนี้ข้าอาจไปแวะดูร้านขนมใหม่ที่ตลาดตะวันออกเสียหน่อย ท่าทางจะมีขนมไส้ลิ้นจี่สดอย่างที่ข้าชอบด้วย...”



ว่าพลางก็ทอดกายลงนอนบนตั่ง แสงอาทิตย์สาดเข้ามาเป็นลำ เขายกมือบังตาแล้วค่อย ๆ หลับตาอย่างอ้อยอิ่ง บนใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มพึงใจที่เก็บงำความคิดบางอย่างไว้เพียงในใจ...





รับ - เบี้ยหวัดฐานะประจำเดือน 30 ตำลึงทอง

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 10591 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-6-30 12:00
โพสต์ 10,591 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2025-6-30 12:00
โพสต์ 10,591 ไบต์และได้รับ +4 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-6-30 12:00
โพสต์ 10,591 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +4 ความชั่ว +5 ความโหด จาก เกราะทองแดง  โพสต์ 2025-6-30 12:00
โพสต์ 10,591 ไบต์และได้รับ +2 คุณธรรม +2 ความชั่ว +2 ความโหด จาก อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)  โพสต์ 2025-6-30 12:00

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตำลึงทอง +30 ย่อ เหตุผล
Watcher + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกถังเจียน
ผู้มีบุญ
แหวนดาราจรัส(D2)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
เกราะทองแดง
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x30
x1
x5
x1
x2
x2
x2
x2
x20
x5
x20
x20
x60
x4
x100
x4
x1
x47
x30
x20
x10
x10
x20
x5
x5
x2
x3
x12
x70
x64
x60
x20
x1
x1
x1
x1
x4
x3
x2
x4
x2
x4
x10

2

กระทู้

44

ตอบกลับ

552

เครดิต

คนสร้างตัว

พลังน้ำใจ
288
ตำลึงทอง
115
ตำลึงเงิน
134
เหรียญอู่จู
13036
STR
5+6
INT
6+0
LUK
6+2
POW
6+0
CHA
5+5
VIT
5+7
คุณธรรม
345
ความชั่ว
0
ความโหด
203
โพสต์ 2025-6-30 16:40:45 | ดูโพสต์ทั้งหมด
Activity Form

ตำหนักตงเฉิน | 冬晨宫



หน้าประตูวังหลวงยังคงสงบนิ่งดังเช่นทุกวัน แต่บรรยากาศยามนี้กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกแยก ลมหอบบางผ่านผ้าคลุมหน้าขององค์หญิงตัวน้อยที่ยังยืนหยัดไม่ก้าวเข้าไป แม้จะกล่าวอำลาไปแล้ว


ท่าน...ไปเถอะ” หรูเหมยเอ่ยเสียงแผ่ว เบือนหน้าหนีไม่สบตาอีกฝ่าย


แววตาคู่นั้นสุดท้ายก็เลื่อนผ่านใบหน้าน้อย ๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหมุนกายจากไป ม้าศึกคู่ใจรออยู่ไม่ไกล เขาขึ้นควบอานในคราเดียว เสียงเกือกม้ากระทบพื้นหินดังก้องกลางลาน ก่อนจะหายลับไปทางตะวันตก


หรูเหมยเฝ้ามองจนลับตา ก่อนจะสูดลมหายใจลึก แล้วหมุนตัวเดินผ่านประตูวัง ดั่งนกน้อยโผกลับเข้ากรงทองอีกครา


แต่เมื่อเดินกลับเข้าเขตวังชั้นใน เสียงแหลมสูงเยียบเย็นกลับดังขึ้นทันทีที่เงาร่างเล็กเข้าสู่เขตพระราชฐาน


องค์หญิงหรูเหมย


เสียงนั้นฟังแล้วหนาวเยือกเสียยิ่งกว่าลมยามค่ำ ดวงหน้าน้อยชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมาสบตากับคนที่นางไม่อยากเจอที่สุด อย่าง จางกงกง ดูนี้จะเป็นการต้อนรับที่ดีทีเดียว


เขายืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาเรียวเล็กหรี่มอง เหมือนจ้องลึกเข้าไปในความคิดของนางอย่างแม่นยำราวจับอารมณ์ทุกระลอกได้ถนัด


พระองค์หนีออกจากตำหนักตั้งแต่ยามเฉิน.. .” เสียงยังคงนิ่งเย็น “ และกลับมาโดยปราศจากผู้ติดตามจากวังหลวงแม้แต่คนเดียว


ข้าแค่...แค่ไปเดินเล่น ข้าไปกับ.... ” เสียงเด็กสาวตอบเบาหวิว ความแน่วแน่ที่เคยมีกลับกลืนหายไปกับแรงกดดันอันหนาหนักที่อีกฝ่ายแผ่ออกมา นางเหมือนจะบอกอะไรเเต่ก็ไม่ทันได้บอก โดนผู้วางมาดตรงหน้าพูดตัดเสียก่อน


ตำราสอนหญิง สิบจบ...ในคืนนี้ น่าจะเพียงพอให้พระองค์ได้คิดทบทวน


หลังจากนั้น จางกงกงไม่ได้กล่าวอะไรต่อ เขาหมุนกายเพียงเล็กน้อยแล้วเอ่ยสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งที่เฉียบคมยิ่งกว่าดาบในสนามรบ


เด็กสาวที่ได้เเต่กำหมัด ตั้งแต่ท่านพ่อไม่อยู่ เจ้านี้ก็วางอำนาจ เสียใหญ่โต 


ใน ค่ำคืนในวังหลวงแผ่ขยายความเงียบงันอย่างหนักหน่วงเหลือเกิน ในตำหนักเสียงมีเสียงเด็กสาวที่วางพู่กันเเบบแรงๆ สลับไปมา อย่างหัวเสีย


เสียงพู่กันเสียดสีอย่างช้าๆ บนกระดาษพยายามแต่งเติมแต่ละตัวอักษรให้เรียบร้อย คำว่า “สตรี” เริ่มทวิลึก ลายเส้นคมโค้งชัดเจน แต่ในใจหฤหรรษ์นั้นกลับเต็มไปด้วยแรงต้านกับความทรมาน เธอระบายทุกอารมณ์ออกมาในแต่ละตัวอักษร ทั้งความเจ็บปวด เสียใจ โกรธเกรี้ยว


" ฝาก ไว้ ก่อน เถอะ จาง กง กง "

เธอคัดเสียดึกดื่น ไม่รู้จัวว่าเธอนั้นหลับไปตั้งแต่ยามใด แต่รู้ตัวอีกทีก็เช้าเสียแล้ว

รุ่งสางของเช้าวันใหม่ เพียงแสงแรกจากขอบฟ้าเล็ดรอดเข้ามาภายในตำหนัก ละอองหมอกบาง ๆ ยังลอยเอื่อยอยู่เหนือพื้นหินเย็น 

ประตูตำหนักก็เปิดออกอย่างเงียบเชียบ เสียงก้าวเท้าละเมียดละไมของผู้หนึ่งก็ดังขึ้นจากปลายทางเดิน เสียงเฉพาะตัวของรองเท้านั้นทำให้รู้ได้ในทันทีว่า เจ้านกหัวจุก อย่างกงกงมาแล้ว

ในมือของเขาถือห่อผ้าสีครามลายคลื่นน้ำแน่นหนา ผูกด้วยเชือกไหมสีทองอ่อน พอมาถึงหน้าห้องตำราที่องค์หญิงน้อยนั่งเฝ้าพู่กันมาตลอดคืน เขาหยุดยืนอยู่เงียบ ๆ อยู่เพียงครู่ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นแต่ชัดเจน

องค์หญิง...พระองค์ได้รับเบี้ยหวัดประจำเดือนนี้จากคลังหลวงแล้วพ่ะย่ะค่ะ

เหมือนว่าน้ำเสียงจะ ดีกว่าเมื่อวานนะ เขากล่าวพลางวางห่อผ้าลงบนโต๊ะเตี้ยเบื้องหน้านางอย่างเรียบร้อย เสียงเงินตำลึงข้างในขยับกระทบกันเบา ๆ

หรูเหมยเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ล้าเพราะการคัดตำราทั้งคืนสะท้อนแสงสว่างแรกของวัน ดวงตาคู่นั้นกะพริบหนึ่งครา มองห่อเงินตรงหน้าอย่างนิ่งเงียบ ไม่ได้เอื้อมมือไปรับทันที

สามสิบตำลึงทอง...มากพอสำหรับชีวิตเรียบง่ายหนึ่งเดือน ” จางกงกงกล่าวต่อ สีหน้าไม่แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย “ หากพระองค์ตั้งใจเรียนและประพฤติดี อาจมีเพิ่มขึ้นในฤดูหน้า...

คำพูดที่ฟังคล้ายจะเมตตา แต่หากพินิจกลับแฝงด้วยนัยถึง “กรง” ที่ถูกขึงไว้ด้วยเบี้ยหวัด เงินทองเหล่านี้คือเครื่องผูกมัดใจ ไม่ต่างจากห่วงเหล็กที่หล่อด้วยทองคำชัดๆ

หรูเหมยเม้มริมฝีปากน้อยๆ อย่างเจ็บใจ ดวงตาจ้องเหรียญทองที่สะท้อนแสงตะวัน

แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก เพียงโค้งคำนับอย่างสุภาพแล้วหมุนกายจากไป

หรูเหมยจ้องมองห่อเงินนานนับนาที ก่อนจะยื่นมือเล็กไปแตะมันเบา ๆ



รับเบี้ยประจำเดือน -  เบี้ยหวัดฐานะประจำเดือน 30 ตำลึงทอง

เพิ่มเติม
เทพธิดาดอกท้อ - ระงับโทสะ : ยากจะทำให้ผู้คนโกรธ ด้วยความน่ารักสดใสจะทำให้ผู้คนที่กำลังโกรธค่อย ๆ เย็นลง

[NPC-11] จางกงกง - โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์ +5 แต้ม

แสดงความคิดเห็น

เสียงบางอย่างดังขึ้น.... จงตามหาข้า จงตามหาข้า.... จงตามหาข้า.... จงปลดปล่อยข้า....  โพสต์ 2025-6-30 16:47
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-11] จางกงกง เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 2025-6-30 16:46
โพสต์ 21245 ไบต์และได้รับ 12 EXP!  โพสต์ 2025-6-30 16:40
โพสต์ 21,245 ไบต์และได้รับ +6 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-6-30 16:40
โพสต์ 21,245 ไบต์และได้รับ +3 EXP +10 คุณธรรม +10 ความโหด จาก กู่เจิง  โพสต์ 2025-6-30 16:40

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตำลึงทอง +30 ย่อ เหตุผล
Watcher + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
กระบี่คู่สลักจันทรา
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ญ)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
หมวกไผ่ผ้าคลุม
น่ารัก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
โพสต์ 2025-7-31 10:13:44 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LiuRuxuan เมื่อ 2025-7-31 10:50








รับเบี้ยประจำเดือน


31 เดือน 6  รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 ยามเฉิน < 07.00  น. - 09.00 น. >



ยามเฉินคล้อยผ่านครึ่งหนึ่ง แสงแดดอ่อนจางพลิ้วพาดผ่านม่านไหมโปร่งบางในห้องชั้นในของตำหนักตงเฉิน เสียงนกกระจอกเจื้อยแจ้วอยู่นอกชานแฝงกลิ่นอายความเรียบสงบของฤดูร้อน แต่หาได้รบกวนความสำราญขององค์ชายน้อยไม่แม้แต่น้อย เด็กน้อยผิวผ่องดังหยกขาวนอนเอนอยู่บนตั่ง มือเรียวหยิบผลไม้ลูกหนึ่งวางลงบนริมฝีปากของตัวเองอย่างเชื่องช้า ท่วงท่าราวกับคุณชายใหญ่ในเรือนผู้ดี ไม่รีบร้อน ไม่ละโมบ ทว่าแววตากลมใสใต้ขนตาดกหนากลับกวาดมองซ้ายขวาอย่างลอบสังเกต



ปลายแขนเสื้อลายเมฆหมอกขยับเบา ๆ เมื่อเขาขยับกาย ยกมือปัดสายไหมที่ห้อยลงมากวนหน้าผาก เส้นผมดำขลับปล่อยยาวประบ่า ทอดลงมาแนบผ้าทอเนื้อละเอียดข้างแก้ม สีหน้าขององค์ชายดูเรียบเรื่อ จับอารมณ์มิได้แน่ชัด ทว่าริมฝีปากเล็กขยับขึ้นคล้ายจะกล่าวบางอย่าง หากยังมิทันจะเปล่งเสียง ทวารด้านข้างก็ค่อย ๆ เปิดออก



เสียงฝีเท้าของรองเท้าผ้าไหมขัดเบา ๆ บนพื้นกระเบื้องหิน ราวกับเกรงจะรบกวนผู้ประทับอยู่ด้านใน หนึ่งในข้ารับใช้จากกรมพระราชวังที่มักวนเวียนมาเยี่ยมตำหนักตงเฉินก็ปรากฏตัวขึ้น



ขันทีผู้หนึ่งก้าวเข้ามาอย่างสงบเสงี่ยม กุมห่อผ้าสีเหลืองทองไว้ในมือทั้งสอง ก่อนจะหยุดยืนห่างออกไปราวสองก้าวจากองค์ชาย เด็กชายผินหน้าช้า ๆ ดวงตาคู่นั้นไม่แสดงแววตกใจแม้แต่น้อย หากแต่ทอดมองด้วยความสนอกสนใจคล้ายรอคอยอยู่ก่อนแล้ว



“ถวายพระพรองค์ชาย” เสียงเจื้อยแจ้วอ่อนน้อมของขันทีดังกังวานแต่ไม่สูงเกินงาม



เจ้าตัวเล็กบนตั่งเอียงศีรษะเล็กน้อยแทนการตอบรับโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด ใบหน้าเรียบเฉย ราวกับเรื่องเหล่านี้หาใช่เรื่องใหม่ที่ต้องใส่ใจนัก



ขันทีประคองห่อผ้าวางลงบนโต๊ะกลมเตี้ยเบื้องหน้า แล้วถอยกายออกไปเล็กน้อย องค์ชายมิได้รีบร้อนหรือหยิบสิ่งของด้วยความตื่นเต้นแต่อย่างใด หากแต่ลุกขึ้นยืนช้า ๆ ก้าวเท้าอย่างสง่างามผิดวัยเข้าหาโต๊ะนั้นอย่างผู้มีวุฒิภาวะเหนือเด็กทั่วไป เขาใช้สองมือคลี่ห่อผ้าออกอย่างระมัดระวัง เผยให้เห็นแผ่นเงินกลมโค้งจำนวนสามสิบชิ้นเรียงเป็นระเบียบ สะท้อนแสงอ่อนของแดดยามสายดั่งน้ำแข็งต้องแสงเดือน



“สามสิบตำลึงทอง…” เสียงเด็กชายเอ่ยพึมพำเบา ๆ กับตนเอง น้ำเสียงไม่ได้ตื่นเต้นหรือผิดหวัง หากแต่ปะปนด้วยแววพินิจตามแบบฉบับผู้มีความคิดลึกซึ้ง



เขาใช้นิ้วเรียวปัดเบา ๆ ไปบนผิวของตำลึงทอง คล้ายวัดน้ำหนักหรือสัมผัสความเย็นของโลหะ ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายขึ้นวูบหนึ่ง ทว่าเพียงครู่ก็หายวับดั่งสายลมวูบ



“อากาศวันนี้ค่อนข้างร้อน ตำลึงพวกนี้เย็นกว่ามือเสด็จแม่เสียอีก” เด็กน้อยกล่าวขึ้นอย่างไร้พิษภัย คล้ายบ่นลอย ๆ 



แม้จะเอ่ยอย่างนั้นแต่ก็หาได้มีท่าทีละโมบไม่ องค์ชายกลับใช้ชายผ้าคลุมปิดห่อผ้าลงดังเดิม แล้วนั่งลงข้างโต๊ะอย่างสำรวม มือซ้ายประคองคางเอนเล็กน้อย สายตาจ้องไปยังเหล่าตำลึงทองด้วยสีหน้าครุ่นคิด ราวกับกำลังคำนวณในใจว่าควรนำไปใช้อย่างไรให้สมเหตุสมผล



ขันทีที่ยืนอยู่มิกล้ารบกวน จึงทำเพียงยืนตัวตรงอย่างเงียบงัน เด็กน้อยหันมองแล้วกระพริบตาช้า ๆ พลางกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวลว่า



“เงินพวกนี้… เจ้ากลับไปแจ้งว่ารับไว้แล้วก็พอ  หากมีใครคิดกล้าเบียดบัง ก็คงทำมานานแล้ว”



องค์ชายพยักหน้าเล็กน้อยอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่พูดอันใดเกินความจำเป็น เสียงลมที่พัดผ่านม่านไหมข้างหน้าต่างยังคงสงบเย็น บรรยากาศภายในห้องมิได้คึกคักหรือเคร่งขรึม หากแต่คล้ายเวลาหยุดนิ่งลงชั่วครู่



เพียงครู่เดียว เด็กชายก็ลุกขึ้นเดินกลับไปยังตั่งหยก มือเล็กยกชายแขนเสื้อเช็ดเหงื่อที่หน้าผากตนเองเบา ๆ สีหน้าเปลี่ยนจากสงบกลายเป็นเหนื่อยล้าเล็กน้อย คล้ายเพิ่งผ่านงานใหญ่หลวงมา



เมื่อทิ้งตัวลงนั่ง ดวงตาคู่นั้นก็มองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง กลิ่นลมจาง ๆ ของใบหลิวโชยเข้ามาแผ่วเบา



บางที... อาจนำไปแลกขนมงาดำร้านหน้าตรอกตะวันออก บางที... อาจเก็บไว้ให้พระขนิษฐาในวันเกิด หรือบางที... อาจซ่อนไว้ในลิ้นชักลับใต้ตั่งเผื่อวันใดถูกหวงตี้กริ้ว จะได้ใช้หนีไปซ่อนตัวสักเดือนสองเดือน



ความคิดของเด็กน้อยแล่นวูบไปมาดังสายลมฤดูร้อน ไม่มีแบบแผน ไม่มีข้อจำกัด แต่กลับมีรอยยิ้มจาง ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก ดวงตากลมสุกใสดั่งหยดน้ำค้างยามเช้า แวววาวไปด้วยความฝันอันไม่รู้จบของวัยเยาว์



และเมื่อสายลมพัดไหวผ่านม่านอีกครั้ง องค์ชายก็หลับตาลงอย่างสงบ ราวกับจะพักผ่อนหลังภารกิจอันสำคัญ… รับตำลึงสามสิบเหรียญในยามเฉินของวันสิ้นเดือน







รับ - เบี้ยหวัดฐานะประจำเดือน 30 ตำลึงทอง

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 16526 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-7-31 10:13
โพสต์ 16,526 ไบต์และได้รับ +2 EXP +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-7-31 10:13
โพสต์ 16,526 ไบต์และได้รับ +3 EXP +6 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2025-7-31 10:13
โพสต์ 16,526 ไบต์และได้รับ +6 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-7-31 10:13
โพสต์ 16,526 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +4 ความชั่ว +5 ความโหด จาก เกราะทองแดง  โพสต์ 2025-7-31 10:13

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตำลึงทอง +30 ย่อ เหตุผล
Watcher + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกถังเจียน
ผู้มีบุญ
แหวนดาราจรัส(D2)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
เกราะทองแดง
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x30
x1
x5
x1
x2
x2
x2
x2
x20
x5
x20
x20
x60
x4
x100
x4
x1
x47
x30
x20
x10
x10
x20
x5
x5
x2
x3
x12
x70
x64
x60
x20
x1
x1
x1
x1
x4
x3
x2
x4
x2
x4
x10
โพสต์ 2025-8-31 19:00:16 | ดูโพสต์ทั้งหมด







รับเบี้ยหวัดประจำเดือน


31 เดือน 7  รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 ยามเฉิน < 07.00  น. - 09.00 น. >


ยามเฉินเปิดม่าน เหล่านกกระเรียนขาวที่เคยเกาะนิ่งบนยอดสนเขียวก็พากันกางปีกโบยบินสู่ฟากฟ้า เสียงสายลมลอดช่องหน้าต่างลายแกะสลักของตำหนักตงเฉินดังแผ่วคล้ายกล่อมขับบทเพลงจากแผ่นหลังสวรรค์ ต้นหลิวเรียวระริกไหวเป็นสาย 


ภายในตำหนักชั้น กลิ่นกำยานที่เพิ่งจุดลอยคลุ้งทั่วห้องโถง บนโต๊ะน้ำชา มีถ้วยหยกบรรจุน้ำชาชิงเซวียนอุ่นๆ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น ด้านหนึ่งของห้อง เด็กชายผู้หนึ่งนั่งทอดกายพาดไปกับพนักพิงไม้จันทน์แดง เบื้องหน้าคือเบี้ยหมากล้อมที่เจ้าตัวเล่นไว้ค้างกลางกระดาน ใบหน้านวลผ่องราวหยกขาวยังคงรอยครุ่นคิด ดวงตาคู่งามดั่งผลหลี่สุกหม่นจ้องนิ่งอยู่บนหมากเม็ดหนึ่ง ครู่ใหญ่เขาก็หยิบขึ้นวางลงอย่างเงียบเชียบ



เช้านี้แสงแดดยังมิทันส่องถึงกึ่งคานไม้ เด็กน้อยก็แต่งกายเรียบร้อยสวมเสื้อคลุมแพรไหมปักลายเมฆมงคลด้วยด้ายทอง ทับด้วยเสื้อชั้นนอกสีฟ้าครามขลิบเงินปลายแขน ด้านข้างสะโพกผูกอั่งเปาสีแดงไว้แน่นหนา ดูสง่างามตามตำแหน่ง 


หรูเสวียนเอนตัวเล็กไปพิงหมอนข้าง ทำปากพึมพำเบาๆ ราวกำลังนับวันเวลาที่ยังเหลืออยู่


"วันนี้สิ้นเดือนแล้วสินะ... "


เสียงใสเอ่ยออกมาเบาๆ คล้ายบ่นแต่ไม่ได้ถือสาหนัก หน้าตาแจ่มใสที่หันไปทางประตูใหญ่บ่งบอกว่ารอคอยสิ่งใดอยู่ชัดเจน เขายกถ้วยชาเล็กๆ ขึ้นจิบ มือเรียวขาวราวหยกกุมถ้วยไว้อย่างอ่อนโยน ครู่หนึ่งขันทีหนุ่มผู้หนึ่งรีบร้อนเข้ามาด้านในด้วยท่วงท่าผิดแผกจากปกติ ชายผู้นั้นนุ่งชุดขันทีกรมพระราชวังชั้นกลาง ผ้าโพกหัวแน่นหนาแต่เหงื่อผุดซึมรอบไรผม


เมื่อเห็นองค์ชายน้อยนั่งนิ่งอยู่ตรงปลายโต๊ะ ใบหน้าเปื้อนรอยแย้มบางไม่กล่าวสิ่งใด ขันทีผู้นั้นรีบคุกเข่าคำนับทันที เสียงกราบกรานนุ่มนวลดังขึ้น


“ทูลองค์ชาย กระหม่อม นำเบี้ยรายเดือนจากคลังหลวงมามอบถวายพ่ะย่ะค่ะ”


เจ้าตัวควักถุงผ้าสีแดงจากอกเสื้อ วางลงบนถาดทองขนาดเล็กที่วางอยู่ข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ภายในมีเสียงทองกระทบกันเบาๆ ชวนให้รู้สึกกระหยิ่มใจ แต่หรูเสวียนกลับไม่ยื่นมือออกไปแตะต้องในทันที เขาแค่มองถุงผ้าเล็กนั้นนิ่งๆ ดวงตากลมใหญ่สั่นระริกเล็กน้อยคล้ายรออะไรบางอย่าง


ขันทีก้มหน้าก้มตา มือแนบพื้นใจเต้นตึกตัก รู้ดีว่ากับองค์ชายน้อยตรงหน้าแม้จะอ่อนเยาว์แต่หาใช่เด็กธรรมดาไม่ การเอาใจผิดจังหวะอาจต้องกลายเป็นคนไร้ลมหายใจโดยไม่รู้ตัว


“สามสิบตำลึงทอง...” เด็กชายกล่าวเสียงแผ่ว


“พ่ะย่ะค่ะ เบี้ยหวัดรายเดือนของพระองค์ตามที่บัญชีคลังหลวงระบุไว้แน่นอน กระหม่อมได้นำมาครบถ้วนโดยมิได้ขาดตกบกพร่องเลยสักตำลึงพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีหนุ่มรีบร่ายรายงานน้ำเสียงสั่นน้อยๆ


องค์ชายโน้มกายมาข้างหน้าเล็กน้อย มือขาวบางยื่นไปหยิบถุงผ้าแดงขึ้นมาพลิกดู กลิ่นผ้าฝ้ายผสมกลิ่นทองจางๆ ลอยแตะจมูก เขาหยิบตำลึงทองเม็ดหนึ่งขึ้นมาหมุนในปลายนิ้ว แล้ววางกลับลงไปอย่างไร้เยื่อใย



หรูเสวียนกระดิกปลายนิ้วไปมาอย่างไร้อารมณ์สายตายังจับจ้องขันทีตรงหน้าโดยไม่กล่าวอะไรอีกพักใหญ่ แล้วจึงวางถุงทองลงช้าๆ กลับไปยังถาด



เมื่อร่างของขันทีลับหายไปพ้นประตู ตำหนักก็กลับคืนความเงียบอีกครา เด็กชายในอาภรณ์ฟ้าครามยกมือลูบถุงผ้าแดงเบาๆ เสียงหัวเราะแผ่วในลำคอคล้ายมองทุกอย่างเป็นเพียงละครฉากหนึ่ง



ใบหน้าขาวผ่องเชิดขึ้นเล็กน้อย แสงแดดยามเช้าทาบผ่านกรอบหน้าต่างจับต้องบนแก้มเนียนละเอียด เด็กชายที่ดูอ่อนวัยดั่งบุปผาแรกแย้มกลับแฝงไว้ด้วยสติปัญญาราวผู้ใหญ่หลายคนยังมิอาจเทียบ เหล่าขันทีข้าหลวงที่แอบมองอยู่ห่างๆ ต่างพากันหลบสายตา มิกล้าส่งเสียงรบกวนแม้แต่น้อย


หรูเสวียนขยับตัวลุกขึ้นด้วยท่วงท่าสง่างามแต่เต็มไปด้วยความคล่องแคล่ว แววตาสุกใสฉายแววกลอุบายบางอย่างที่แม้ผู้ใหญ่ยังยากคาดเดาได้


เบี้ยหวัดสามสิบตำลึงทองถูกหยิบไปเก็บไว้ในกล่องอย่างดี มือขาวหยิบกล่องเล็กขึ้นแล้วเดินไปยังลานหน้าตำหนัก ด้านนอกสายลมโบกอ่อนๆ เขายืนนิ่งพลางทอดสายตาข้ามกำแพงสวนไปไกล ดอกไม้บานสะพรั่งในสวน ตำหนักเงียบสงัดราวเฝ้ารอเหตุการณ์ถัดไป


 




รับ- เบี้ยหวัดฐานะประจำเดือน 30 ตำลึงทอง



แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 14243 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-31 19:00
โพสต์ 14,243 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก ผู้มีบุญ  โพสต์ 2025-8-31 19:00
โพสต์ 14,243 ไบต์และได้รับ +2 EXP +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-31 19:00
โพสต์ 14,243 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2025-8-31 19:00
โพสต์ 14,243 ไบต์และได้รับ +4 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-8-31 19:00

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตำลึงทอง +30 ย่อ เหตุผล
Watcher + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกถังเจียน
ผู้มีบุญ
แหวนดาราจรัส(D2)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
เกราะทองแดง
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x1
x30
x1
x5
x1
x2
x2
x2
x2
x20
x5
x20
x20
x60
x4
x100
x4
x1
x47
x30
x20
x10
x10
x20
x5
x5
x2
x3
x12
x70
x64
x60
x20
x1
x1
x1
x1
x4
x3
x2
x4
x2
x4
x10

1

กระทู้

21

ตอบกลับ

1059

เครดิต

ผู้ใฝ่รู้

พลังน้ำใจ
919
ตำลึงทอง
54
ตำลึงเงิน
367
เหรียญอู่จู
9440
STR
0+5
INT
0+0
LUK
0+0
POW
0+5
CHA
0+0
VIT
0+2
คุณธรรม
123
ความชั่ว
0
ความโหด
113
โพสต์ 2025-9-3 22:23:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 24 เดือน ชีเยว่ (สิงหาคม) สารทฤดู รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11


รัตติกาลแห่งวันสารทฤดู รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 เมฆหมอกบางลอยคลอเหนือกำแพงวัง เสียงขลุ่ยยามค่ำของทหารเวรประจำย่านห่างออกไปดังพร่า แต่ในเงาสลัวของทางเดินหินอ่อนซ่อนเร้น เสียงฝีเท้าของ องครักษ์ลับ กำลังเคลื่อนผ่านราวเงา พวกเขาสวมชุดดำคลุมยาว ก้าวไปอย่างรวดเร็วและเงียบกริบ ราวกับไม่ต้องการให้แม้แต่ลมพัดใบไม้กระซิบถึงร่องรอย สิ่งที่พวกเขาแบกอยู่คือเกี้ยวไม้แกะสลักลายเมฆมังกร ตัวเกี้ยวเล็กนักคล้ายแท่นบรรจุเครื่องบูชามากกว่าของที่ใช้โดยมนุษย์ ทว่าด้านในคือห่อผ้าสีทองอ่อนที่วางอยู่กลางเบาะผ้าไหมละเอียด นั่นคือองค์ชายที่เพิ่งประสูติ หลิว เค่อซิน พระโอรสสายตรงแห่งพระเจ้าฮั่นอู่ตี้


ไม่ปรากฏแม้เงาของจักรพรรดิหรือพระมารดา ลู่กุ้ยเฟย ที่มาส่ง มีเพียงราชองการลับที่ปิดผนึกตรามังกร ระบุชัดว่า “องค์ชายต้องไปยังตำหนักตงเฉิน ห้ามให้ผู้ใดนอกเหนือรู้เห็น” ข้างนอกวังมีแต่ข่าวลือว่า สนมลู่ให้กำเนิดโอรสแล้วอ่อนแรง ต้องปิดตำหนักพักฟื้นยาวนาน…แต่ไม่มีใครรู้ความจริงว่าพระกุมารถูกส่งออกมาแล้ว


องครักษ์ลับเคลื่อนทัพเล็ก ๆ ผ่านประตูหินทิศเหนือ เข้าเขตตำหนักตงเฉินที่ตั้งตระหง่านเงียบสงัด อาคารเรือนสร้างด้วยไม้ขัดเงาสลับหินอ่อน ขับเน้นด้วยสวนบุปผาที่ล้อมรอบ บึงน้ำกลางตำหนักสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ พืชพันธุ์ที่เติบโตอยู่ล้วนทนทานแปะก๊วย เหมย และตู้เจวียนยืนต้นเฝ้าทางเดินดุจผู้พิทักษ์เงียบงัน


เมื่อก้าวเข้าสู่เขตเรือนพักใหญ่ องครักษ์หยุดลงพร้อมกัน ก้มศีรษะถวายความเคารพต่อราชโองการ ก่อนยกเกี้ยววางลงตรงแท่นหินกลางห้องรับรอง บรรยากาศรอบกายสงัดเกินบรรยายราวกับวังทั้งวังหายใจร่วมกับความลับนี้ เบาะผ้าไหมสีทองขยับเล็กน้อย องค์ชายเค่อซินที่เพิ่งประสูติได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ เปลือกตาเล็กค่อย ๆ สั่นไหวตามแรงแห่งพรที่เทพซ่างกู่ประทานไว้ พรแห่งการเติบโตเร็วราวปาฏิหาริย์ แววตาใสที่กำลังจะลืมขึ้น ไม่รู้เลยว่า ชะตาของเขาจะเดินไปบนเส้นทางที่ไม่มีผู้ใดหยั่งถึง








แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 11623 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-9-3 22:23
โพสต์ 11,623 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +2 ความโหด จาก ผู้ใช้กระบี่  โพสต์ 2025-9-3 22:23
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกไผ่ผ้าคลุม
กระบี่คู่สลักจันทรา
ผู้ใช้กระบี่
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x30
x1

1

กระทู้

21

ตอบกลับ

1059

เครดิต

ผู้ใฝ่รู้

พลังน้ำใจ
919
ตำลึงทอง
54
ตำลึงเงิน
367
เหรียญอู่จู
9440
STR
0+5
INT
0+0
LUK
0+0
POW
0+5
CHA
0+0
VIT
0+2
คุณธรรม
123
ความชั่ว
0
ความโหด
113
โพสต์ 2025-9-30 17:16:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 30 เดือน ปาเยว่ (กันยายน) สารทฤดู รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเซิน ณ ตำหนักตงเฉิน วังหลวง ฉางอัน


แสงแดดยามบ่ายลอดเข้ามาที่ลานตำหนักตงเฉิน เงาของต้นแปะก๊วยทอดยาวลงบนพื้นหิน องค์ชายหลิว เค่อซินกำลังร่ายกระบี่อย่างสนุกสนาน แก้มยุ้ยกระเพื่อมไปตามการหมุนตัว แม้ฝีมือยังไม่มั่นคงนัก แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความสุขที่ได้ทำสิ่งนี้ พี่เลี้ยงแม่นมยืนมองพลางกังวล สีหน้านางเต็มไปด้วยความหวั่นไหว เพราะพักหลังองค์ชายดูเหมือนจะคิดอะไรในใจเสมอ ทั้งเงียบลง ทั้งครุ่นคิดเหมือนมีความลับที่ไม่ยอมบอกใคร


ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าก็แว่วดังมาจากประตูตำหนัก ขันทีสูงวัยในชุดกรมพระราชวังเดินเข้ามาพร้อมกล่องไม้ลายมังกร เขาก้มศีรษะแล้วเอ่ยเสียงนอบน้อม “กระหม่อมจากกรมพระราชวัง นำเงินที่พระราชสำนักจัดสรรสำหรับองค์ชายมาให้พ่ะย่ะค่ะ เป็นเบี้ยหวัดประจำองค์ชายซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ ขอได้โปรดรับไว้”


เด็กน้อยหยุดร่ายรำกระบี่ หันกลับมาอย่างสงสัยแล้วก้าวเท้าเล็ก ๆ เข้าไปรับกล่องเองเป็นครั้งแรก รอยยิ้มกวน ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าพร้อมคำพูดตามสไตล์ที่ปากมอมจนพี่เลี้ยงแทบจะเอามือปิดปากไม่ทัน “โอ้โห เงินตั้งสามสิบตำลึงทองเชียว! แหม่ โชคดีจริง ๆ เลยนะข้าเนี้ย คิดว่าจะเอาไปเล่นลูกเต๋าได้สักกี่โหลกัน” เค่อซินยักคิ้ว แก้มยุ้ยยกขึ้นพลางหัวเราะคิกคักราวกับเจอของเล่นชิ้นใหม่ 


ขันทีได้แต่ก้มหน้ากลั้นหัวเราะ ขณะพี่เลี้ยงถอนหายใจเสียงดัง องค์ชายยังเด็กแท้ ๆ แต่พูดเหมือนเจ้าพ่อพนันเพิ่งชนะรางวัลใหญ่มิได้นะเพคะ นางไม่รู้ว่าควรจะห้ามหรือตามใจดี องค์ชายกอดกล่องเงินแนบอก หมุนตัวกลับไปทางลานฝึกพลางพูดอารมณ์ดี 


“เอาล่ะ มีเงิน มีของเล่น แล้วก็มีกระบี่ด้วย แบบนี้ชีวิตก็ครบรสแล้วใช่ไหมเล่า?” คำพูดของเขาเรียกเสียงหัวเราะเบา ๆ จากขันทีและบ่าวไพร่ที่อยู่รอบ ๆ แม้ในใจพวกเขาจะคิดเหมือนกันว่า องค์ชายผู้นี้ช่างไม่ธรรมดาเอาเสียเลย ทั้งความฉลาด ทั้งความเจ้ากวน มีครบจนเกินเด็กวัยนี้นัก


รางวัล : 30 ตำลึงทอง เบี้ยหวัดรายเดือน



แสดงความคิดเห็น

จางกงกงจูงมือองค์ชายและองค์หญิงไปนอกวัง -- นัดโรลเพลย์กับพี่สาวที่ ศาลาจื่อเถิงฮวา  โพสต์ 2025-10-1 12:49
โพสต์ 11279 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-9-30 17:16
โพสต์ 11,279 ไบต์และได้รับ +4 คุณธรรม +3 ความชั่ว +5 ความโหด จาก หมวกไผ่ผ้าคลุม  โพสต์ 2025-9-30 17:16
โพสต์ 11,279 ไบต์และได้รับ +2 คุณธรรม +2 ความโหด จาก กระบี่คู่สลักจันทรา  โพสต์ 2025-9-30 17:16
โพสต์ 11,279 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +2 ความโหด จาก ผู้ใช้กระบี่  โพสต์ 2025-9-30 17:16

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตำลึงทอง +30 ย่อ เหตุผล
Watcher + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกไผ่ผ้าคลุม
กระบี่คู่สลักจันทรา
ผู้ใช้กระบี่
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x30
x1

2

กระทู้

44

ตอบกลับ

552

เครดิต

คนสร้างตัว

พลังน้ำใจ
288
ตำลึงทอง
115
ตำลึงเงิน
134
เหรียญอู่จู
13036
STR
5+6
INT
6+0
LUK
6+2
POW
6+0
CHA
5+5
VIT
5+7
คุณธรรม
345
ความชั่ว
0
ความโหด
203
โพสต์ 2025-9-30 22:32:13 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ประวัติตัวละคร

ตำหนักตงเฉิน | 冬晨宫


แสงแดดอุ่นยามสายสาดส่องลอดม่านไหมบางเบาเข้ามาในห้องน้อยกลางตำหนัก ที่ซึ่งองค์หญิงน้อยผู้หนึ่งกำลังกลิ้งตัวอยู่บนเบาะนวมอย่างเกียจคร้าน เสียงสายลมพลิ้วพัดพาดอกท้อให้ร่วงหล่นลงมาทีละกลีบสองกลีบ ลอยผ่านหน้าต่างลงมายังพื้นดินเบื้องล่าง

“ อื้อ… วันนี้วันอะไรนะ… ” เสียงใสเอ่ยละเมอ ขณะเจ้าตัวซุกหน้าลงกับหมอน

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าของคนที่คุ้นเคย เห็นว่าตอนนี้แทบจะนึกครองวังหลวงไปแล้ว นั้นไม่ใช่ใครที่ไหน จางกงกง นั้นเอง เสียงดังมาจากด้านนอก แม้แต่สาวรับใช้ในเรือนก็ยังเงียบ

วันนี้สิ้นเดือน… มิทราบว่า องค์หญิง ตื่นแล้วหรือยังเพคะ…

ยังไม่ทันตอบรับเจ้าตัวก็ถลาไปยังฉากกั้น เปลี่ยนจากชุดนอนเนื้อบาง เป็นอาภรณ์แบบเรียบ แบบเร่งด่วนกระพริบตาเร็ว ๆ ส่องกระจก ตรวจผม ให้เรียบร้อย

และเพียงไม่อีกอึดใจ ควันธูปยังไม่ทันจาง ร่างเล็กในอาภรณ์เรียบร้อยก็ปรากฏตัวหน้าประตู 

" มาแต่เช้าเลย เรากำลังจะไปเข้าเรียน มีเรื่องอันใด " หรูเหมยที่ทรงแกล้งว่าขยันเรียน ทำท่าทางจะไปเข้าเรียน ในยามเช้า ทั้งที่จริงเธอพึ่งจะขุดร่างบางของเธอขึ้นจากเตียง

มาทูลให้ทราบเรื่องเบี้ยหวัดเพคะ " อีกฝ่ายไม่พูดเปล่า วางถุงเงินประจำเดือนลงที่ด้านหน้า เหมือนจะจบแต่ยังไม่จบดี เพราะอยู่ๆ อีกฝ่ายก็หยิบม้วนกระดาษออกมา

และนี้เป็นพระบัญชาจากฮ่องเต้… ” หรูเหมยถึงกับลอบกลืนน้ำลาย

ทรงให้ตรวจสอบผลการเข้าเรียนขององค์หญิงอย่างใกล้ชิดในแต่ละเดือน และเดือนนี้… ” เขาเงียบไปเล็กน้อย มองตรงเข้ามาในดวงตา หรูเหมยที่รู้ตัวว่า น่าจะไม่รอดแล้ว สายตาของร่างบางนั้นหลบทันที

ขาดเรียนไป 9 วัน สายอีก 10 วัน แอบหนีไประหว่างเรียนอีก 4 วัน เข้าเรียนเต็มวันเพียง 2 วัน เท่านั้นเพคะ ”วันที่ไม่ได้กล่าวนั้นก็นับเป็นวันหยุด 

หลังการแจ้งความเงียบปกคลุมห้อง และเพื่อทำลายความเงียบนั้นหรูเหมยหัวเราะแห้ง ๆ 

อะ...เอ่อ… ก็เรามีเหตุผลนะ บางวันเราก็ไม่สบาย บางวันลมแรง เราเลย.....

หากเดือนหน้าองค์หญิงยังเอาแต่กลิ้งอยู่กับเบาะอีก คงจะต้องหักเบี้ยแล้วเพคะ " เสียงสุดท้ายนั้นเย็นเฉียบยิ่งกว่าลมเหนือ หรูเหมยตัวแข็งไปทันที ก่อนจะแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน



รับเบี้ยประจำเดือน -  เบี้ยหวัดฐานะประจำเดือน 30 ตำลึงทอง

เพิ่มเติม
เทพธิดาดอกท้อ - ระงับโทสะ : ยากจะทำให้ผู้คนโกรธ ด้วยความน่ารักสดใสจะทำให้ผู้คนที่กำลังโกรธค่อย ๆ เย็นลง

[NPC-11] จางกงกง - โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์ +5 แต้ม

หลิวหรูเหมย

หลิวหรูเหมย

แสดงความคิดเห็น

จางกงกงจูงมือองค์ชายและองค์หญิงไปนอกวัง -- นัดโรลเพลย์กับพี่สาวที่ ศาลาจื่อเถิงฮวา  โพสต์ 2025-10-1 12:49
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-11] จางกงกง เพิ่มขึ้น 5 โพสต์ 2025-10-1 12:48
โพสต์ 10832 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-9-30 22:32
โพสต์ 10,832 ไบต์และได้รับ +2 EXP +4 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2025-9-30 22:32
โพสต์ 10,832 ไบต์และได้รับ +4 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-9-30 22:32

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1ตำลึงทอง +30 ย่อ เหตุผล
Watcher + 30

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
กระบี่คู่สลักจันทรา
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ญ)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
หมวกไผ่ผ้าคลุม
น่ารัก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1

1

กระทู้

21

ตอบกลับ

1059

เครดิต

ผู้ใฝ่รู้

พลังน้ำใจ
919
ตำลึงทอง
54
ตำลึงเงิน
367
เหรียญอู่จู
9440
STR
0+5
INT
0+0
LUK
0+0
POW
0+5
CHA
0+0
VIT
0+2
คุณธรรม
123
ความชั่ว
0
ความโหด
113
โพสต์ 2025-10-4 21:51:11 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kexin เมื่อ 2025-10-4 21:57

วันที่ 30 เดือน ปาเยว่ (กันยายน) สารทฤดู รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ ตำหนักตงเฉิน วังหลวง ฉางอัน (โดนจางกงกงลากไป)


ยามเว่ย แสงแดดยังทอร้อนกรุ่นเคลือบยอดหลังคาตำหนักตงเฉินด้วยประกายสว่างสะท้อนทองแดงอร่าม บนลานฝึกนั้นองค์ชายเค่อซินยังคงร่ายรำกระบี่คู่สลักจันทราอย่างสนุกสนาน แม้ฝีมือยังคลอนแคลนบ้าง แต่สายตากลับเต็มไปด้วยความเอาจริงเอาจังสลับกับรอยยิ้มซุกซนที่เป็นเอกลักษณ์ เด็กน้อยผู้ไม่ชอบเรียนหนังสือแต่กลับรักการจับดาบและกระบี่ เสียงหัวเราะเบา ๆ แทรกขึ้นเป็นระยะเมื่อกวัดแกว่งกระบี่ผิดจังหวะแล้วเผลอทำท่าขี้เล่นใส่แม่นมจนอีกฝ่ายทำหน้าเหนื่อยใจ


ทว่าบรรยากาศพลันเปลี่ยนไปเมื่อเสียงฝีเท้ากระชับมั่นคงดังสะท้อนมาจากโถงตำหนัก จางกงกง ปรากฏกายด้วยชุดขันทีปักลายทองแดงสีเข้ม ท่วงท่าสงบนิ่ง ข่มขวัญผู้พบเห็นโดยไม่ต้องออกแรง เขาเดินถือหีบเงินสำหรับเบี้ยเลี้ยงในมือ มุ่งตรงไปยังเรือนพำนักของเว่ยจางกงจู่ หลิวหรูเหมย พี่สาวแท้ ๆ ขององค์ชายเค่อซินที่มักเอาแต่ใจและชอบหลบเลี่ยงตำราการเรียน


เค่อซินหยุดร่ายรำชั่วขณะ มองตามร่างสูงเพรียวของขันทีผู้นี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็นในดวงตาอันสดใส เขาเองรู้ดีว่าแม่นมทั้งหลายต่างหวาดระแวงต่อกงกงผู้ใหญ่ผู้นี้นัก เพราะไม่เพียงเป็นมือขวาของฮ่องเต้ หากยังเป็นจงฉางชื่อผู้กุมอำนาจเหนือขันทีทั้งวัง เสียงลือเสียงเล่าขานถึงความเย็นชาและการกระทำอันเลือดเย็นในเงามืดก็ลอยมากระทบโสตประสาทอยู่บ่อยครั้ง


เด็กน้อยเอียงคอเล็กน้อย ยกกระบี่คู่ขึ้นพาดบ่าด้วยท่าทางเจ้าสำราญ รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงพึมพำแผ่วเบา "อืม…กงกงผู้นั้นอีกแล้วรึ พี่สาวข้าโดนดุอีกแน่เลย"


แม่นมที่ยืนอยู่ด้านหลังรีบยกมือกดบ่าองค์ชายเบา ๆ ราวกับขอร้อง "องค์ชาย อย่าเอ่ยวาจาเช่นนั้นออกมาดัง ๆ เพคะ จงฉางชื่อหาใช่คนที่ควรจะล้อเล่นด้วยไม่" แต่เค่อซินเพียงหัวเราะคิกเล็กน้อย ยกกระบี่หมุนเล่นราวกับเด็กซุกซนไม่รู้ร้อนรู้หนาว รอยยิ้มในแววตากลับคล้ายเจือแววท้าทายบางอย่าง เขายกมือเช็ดเหงื่อจากหน้าผาก พลางหันกลับไปยังลานกว้างอีกครั้ง แล้วร่ายรำกระบี่ต่อไป ราวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นเพียงภาพชวนขบขันในยามบ่ายที่อากาศอบอ้าวเท่านั้น แต่ลึก ๆ แล้ว เขารับรู้ได้เองว่า…เงาที่ทอดยาวของขันทีจงฉางชื่อนั้น ไม่ใช่เงาที่ใครจะก้าวล่วงได้ง่ายดาย และสักวันเขาเองก็อาจต้องเผชิญกับสายตาเยียบเย็นคู่นั้นโดยตรง


@LiuRumei 


จางกงกงยืนนิ่งในเงาสลัวของห้อง ขณะดวงตาคมกริบจับจ้ององค์หญิงหรูเหมยอยู่เนิ่นนาน ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ สุภาพอ่อนน้อม แต่แฝงความหมายบางอย่างที่ยากเกินอ่านออก “เช่นนั้นวันนี้… มิต้องทรงเข้าเรียนกระมังพะย่ะคะ” เสียงนั้นราบเรียบแต่แฝงด้วยอำนาจของผู้ที่ไม่อาจขัดขืนแม้จะสุภาพกับผู้มีตำแหน่งสูงกว่าก็ตาม “ข้าจะพาองค์หญิงไปยังสถานที่แห่งหนึ่งนอกวัง จะทรงถือว่าเป็นการพักผ่อนก็ได้”


@LiuRumei 


จางกงกงเห็นปฏิกิริยานั้นกลับไม่เร่งเร้า เขาขยับกายเล็กน้อย เสมือนนักล่าที่คอยเฝ้าตามเหยื่ออย่างใจเย็น ก่อนทอดคำต่อมาอย่างอ่อนโยนราวกับจะเอาใจ “พระองค์มิต้องกังวลไป ข้าจะพาองค์ชายเค่อซินไปด้วยพะย่ะคะ ศาลาจื่อเถิงฮวาในฤดูใบไม้ร่วงงดงามนัก หากพระองค์ได้ทอดพระเนตร อาจทำให้ทรงอารมณ์ดีขึ้นหัวสมองปลอดโปร่ง” จางกงกงกล่าวอย่างราบเรียบ แต่ทุกถ้อยคำประหนึ่งเป็นตาข่ายบางที่คลุมปกคลุมโดยรอบ


@LiuRumei 


ตอนที่เค่อซินได้ยินสิ่งที่เขาทำไม่ใช่การกลัวแต่อย่างใดกลับทำเพียงยักไหล่ หัวเราะเบา ๆ ใต้แสงอ่อนของยามกลางวัน “ข้าก็ไม่รู้สิขอรับ ถ้าโดนฆ่าก็น่าสนใจนะท่านพี่อหญิงแต่เราสองมิใช่คนไร้ค่าเสียหน่อย” เขายกนิ้วเคาะปลายคางตนเองอย่างครุ่นคิดในที “ท่านงามเลิศถึงเพียงนี้ ต่อให้เขาอยากกำจัดก็มิคงทำลายของล้ำค่าเช่นท่านทิ้งอย่างไร้ประโยชน์หรอกขอรับ ส่วนข้า… อย่างน้อยก็เป็นหมากตัวหนึ่งที่มีค่าพอให้เขาใช้คุม หมากเช่นนี้ ไม่มีใครโยนทิ้งง่าย ๆ หรอก” คำพูดของเด็กน้อยที่เพิ่งมีรูปกายแค่ราวหกขวบแต่ท่วงทีและความคิดเกินวัย จนยากจะหาสิ่งใดมาหักล้างหาเหตุผลของการกระทำได้


ด้านหน้าจางกงกงก้าวเดินช้า ๆ อย่างสงบ สายตาไม่หันกลับ แต่โสตประสาทจับชัดทุกคำสนทนา ดวงตาคมเรียวทอดมองเส้นทางปกคลุมด้วยใบไม้ร่วงแดงชาด ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจเขา เด็กน้อยนั้นแม้ปากจะพร่ำเล่น แต่คำพูดกลับแทงลึกถึงความจริงดุจคมกระบี่ สำหรับเขาแล้วทั้งองค์ชายและองค์หญิงยังมีคุณค่าสำหรับต้าฮั่นและฝ่าบาทนัก… จะฆ่าทิ้งไปให้เสียเปล่าหรือ? นั่นเป็นเรื่องโง่เขลาที่เขาไม่อาจกระทำ


เพียงปลายหางตาที่กวาดกลับมา จางกงกงก็เห็นเค่อซินเหลือบมองตนด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์คล้ายท้าทาย เขาเพียงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มที่ไม่อาจเดาได้ว่าคือความพึงใจหรือเย้ยหยัน “องค์ชาย… ช่างมีวาจาที่น่าสนใจยิ่ง” เขากล่าวเบา ๆ คล้ายรำพึงมากกว่าพูดกับใคร 


แล้วจงฉางชื่อก็เดินนำต่อไปอย่างไร้ร่องรอยลังเล ราวกับทุกฝีเท้าคือหมากในกระดานที่จัดวางไว้แล้ว ขณะที่เค่อซินยืนเดินข้างกายท่านพี่หญิงของตนเอง เขาไม่เคยคิดจะไว้ใจในจางกงกงแม้แต่น้อยแต่ด้วยความรู้สึกว่าต้องปกป้องสตรีเขาก็คงไม่มีทางยอมเดินตามเขาไปโดยง่ายหรอก องค์ชายต้องติดตามไปโดยไม่อาจปฏิเสธได้ ความเงียบระหว่างทางกลับเต็มไปด้วยน้ำหนักของความจริงที่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ


(จบเหตุการณ์ที่ตำหนัก)

รางวัล: [NPC-11] จางกงกง +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป 

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20


แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-11] จางกงกง เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 2025-10-4 23:39
โพสต์ 22426 ไบต์และได้รับ 9 EXP!  โพสต์ 2025-10-4 21:51
โพสต์ 22,426 ไบต์และได้รับ +8 คุณธรรม +6 ความชั่ว +10 ความโหด จาก หมวกไผ่ผ้าคลุม  โพสต์ 2025-10-4 21:51
โพสต์ 22,426 ไบต์และได้รับ +15 คุณธรรม +10 ความโหด จาก กระบี่คู่สลักจันทรา  โพสต์ 2025-10-4 21:51
โพสต์ 22,426 ไบต์และได้รับ +5 EXP +15 คุณธรรม +8 ความโหด จาก ผู้ใช้กระบี่  โพสต์ 2025-10-4 21:51
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกไผ่ผ้าคลุม
กระบี่คู่สลักจันทรา
ผู้ใช้กระบี่
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x30
x1

2

กระทู้

44

ตอบกลับ

552

เครดิต

คนสร้างตัว

พลังน้ำใจ
288
ตำลึงทอง
115
ตำลึงเงิน
134
เหรียญอู่จู
13036
STR
5+6
INT
6+0
LUK
6+2
POW
6+0
CHA
5+5
VIT
5+7
คุณธรรม
345
ความชั่ว
0
ความโหด
203
โพสต์ 2025-10-5 00:22:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ประวัติตัวละคร

วันที่ 30 เดือน ปาเยว่ (กันยายน) สารทฤดู รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ ตำหนักตงเฉิน วังหลวง ฉางอัน (โดนจางกงกงลากไป)

แสงเรื่อสีอำพันที่รอดผ่านม่านโปร่งบนช่องหน้าต่างหลวงกระทบลงยังพื้นหินขาวสะท้อนเงาเย็นเยียบ นางยังคงประทับนิ่งบนแท่นบุผ้าทองคำอ่อนผิวแก้มละมุนราวกลีบเหมยแต้มด้วยสีชมพูอ่อนระเรื่อจากอารมณ์กรุ่นขุ่นที่เพิ่งจางลง

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เพียงครู่เดียวเท่านั้น… หรูเหมยที่ทำท่าจะก้าวออกจากตำหนัก เรียวเท้าในรองเท้าปักไหมอย่างดีเหยียบย่างบนแนวอิฐหยกเรียง ลอบเหลียวมองซ้ายขวาราวคนมีลับลมคมใน

มือเล็กกำชายเสื้อแน่น ปลายพัดหยกในมือซ่อนไว้ใต้สาบแขนราวผู้มีแผนการแฝงเร้น ท่าทางคล้ายจะมุ่งหน้าไปยังเรือนตำรา แต่แท้จริงแล้วกลับเลี้ยวอ้อมสู่แนวพุ่มหอมหมื่นลี้ทางด้านหลัง

ทว่า ยังไม่ทันได้หันตัวก้าวพ้นขอบเงาเรือนตำหนัก เสียงฝีเท้ากระชับมั่นคงกลับปรากฏขึ้นจากเบื้องหลังอย่างไร้สุ้มเสียง วูบหนึ่งของสายลมพัดผ่านชายเสื้อ หากวูบต่อมาคือมือเรียวยาวที่แกร่งดุจคีมเหล็กคว้าข้อมือน้อยขององค์หญิงไว้มั่น!

บังอาจนัก! จางกงกง!” หรูเหม่ยโพล่งขึ้นเสียงสูง ปลายเสียงสะบัดคล้ายจะสะท้อนก้องไปทั่วตำหนัก หันขวับกลับมามองผู้จับตนด้วยดวงตาที่ไม่พอใจนัก

ข้อมือขาวเนียนถูกตรึงไว้ในอุ้งมือขันทีจอมบงการ ดวงหน้าที่เคยแต่งแต้มด้วยแป้งละเอียดนวลบัดนี้แดงขึ้นจากทั้งความโกรธ

….. ”  ไม่มีเสียงใดหลุดจากริมฝีปากของขันทีจาง นอกจากความเงียบเย็นเยียบที่แผ่คลุมยิ่งกว่าเงาไม้ในหุบผา เขาเพียงก้าวต่อไปอย่างมั่นคง

#เหตุก่อนหน้านี้ @Kexin 

เค่อซิน…!? ” 

ใบหน้าเจ้าซนของเขายิ้มระรื่นราวกับนี่คือการออกเที่ยว หาใช่ถูกคุมตัวออกจากลานฝึก กระบี่คู่น้อยสะพายข้างหลังยังเปื้อนฝุ่นเบา ๆ จากพื้นลาน เหงื่อยังไม่ทันแห้งสนิทดีด้วยซ้ำ

พระองค์มิต้องกังวลไป ข้าจะพาองค์ชายเค่อซินไปด้วยพะย่ะคะ ศาลาจื่อเถิงฮวาในฤดูใบไม้ร่วงงดงามนัก หากพระองค์ได้ทอดพระเนตร อาจทำให้ทรงอารมณ์ดีขึ้นหัวสมองปลอดโปร่ง ” จางกงกงกล่าวอย่างราบเรียบ ก่อนมือนั้นจะค่อยๆปล่อยออก เมื่อเห็นว่า หรูเหมยดูสงบลงบ้าง

เสียงฝีเท้าของขบวนเล็ก ๆ ดังเป็นจังหวะเหนือทางหินยาวที่ทอดตัวสู่ป่าเบื้องหลังวังหลวงสายลมฤดูใบไม้ร่วงหอบกลิ่นแห้งของใบไม้ที่ร่วงปลิวมาจากแนวต้นหลิวข้างทาง เงาของต้นไม้ทอดผ่านพื้นดินไหวระริกดุจม่านบางต้องลม

ดวงหน้านวลยังคงเรื่อสีจากความไม่พอใจระคนกังวลที่ยังมิได้ระบายออก นัยน์ตากลมโตเบือนมองข้างไปยังผู้เป็นน้องชายที่ดูจะเดินเรื่อยเปื่อยราวคนไม่มีความคิดใด ๆ อยู่ในหัว

นี้เจ้าจะไม่ถามใดๆเลย? หากจงฉางซื่อหลอกไปฆ่า เจ้าก็จะไปเลยหรืออย่างไร! ” หรูเหมยเอียงศีรษะของตนเล็กน้อย ให้ใบหน้างดงามใกล้ชิดขึ้นพอสมควร พอที่จะได้ยินเพียงสองคน

มือเรียวยกขึ้นกางพัดหยกแผ่วเบา บังใบหน้าเอาไว้ประหนึ่งซ่อนเงาความคิดและริมฝีปาก

ใคร ๆ ก็ต่างรู้ว่า… เจ้านี้มันอยากจะยึดวังขนาดไหน… ”  แม้นางจะไม่สนพิธี ไม่ชอบตำรา เอาแต่หลบเร้นไปแอบเก็บขนมกับเลี้ยงกระต่าย แต่ในวังหลวงที่แค่หาวก็มีคนเฝ้ามอง เรื่องใดที่เล็ดลอดผ่านความเงียบ กลับดังก้องในซอกเสียงกระซิบ ดังคำกล่าวที่ว่า หน้าต่างมีรู ประตูมีช่อง ขันทีมีปาก และพวกเหล่าแม่นมก็พูดมากยิ่งกว่าลิงในเขา หรูเหม่ยไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงเสียแต่หันไปทางเค่อซินอีกครั้ง พัดยังคงบังอยู่ครึ่งหน้า ริมฝีปากคลี่ยิ้มจางๆ

 “ ข้าก็ไม่รู้สิขอรับ ถ้าโดนฆ่าก็น่าสนใจนะท่านพี่อหญิงแต่เราสองมิใช่คนไร้ค่าเสียหน่อย ” เขายกนิ้วเคาะปลายคางตนเองอย่างครุ่นคิดในที “ ท่านงามเลิศถึงเพียงนี้ ต่อให้เขาอยากกำจัดก็มิคงทำลายของล้ำค่าเช่นท่านทิ้งอย่างไร้ประโยชน์หรอกขอรับ ส่วนข้า… อย่างน้อยก็เป็นหมากตัวหนึ่งที่มีค่าพอให้เขาใช้คุม หมากเช่นนี้ ไม่มีใครโยนทิ้งง่าย ๆ หรอก ”นั้นคือคำตอบของผู้เป็นน้อง

 “องค์ชาย… ช่างมีวาจาที่น่าสนใจยิ่ง” แม้ว่าเขาจะไม่ได้กล่าว่ากล่าวกับใครแต่จากการพูดนั้นก็พอเดาได้ว่ามันคือการยกย่อใครกัน

" หากเจ้าเป็นหมากในกระดาน ข้าคงเป็นได้เพียงสตรีที่พร้อมจะส่งออกไปเป็นเครื่องราชกระมัง " หรูเหมยกล่าวพร้อมเดินตามเจ้าขันทีจอมยโสนั้นไป ไม่รู้เช่นกันว่าเขาจะพาไปที่ใดกัน แต่จากความคิดเขาไม่น่าจะทำอะไรที่เป็นเรื่องดีเท่าไรหรอก



รางวัล: [NPC-11] จางกงกง +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป 
หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

หลิวหรูเหมย

หลิวหรูเหมย

แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-11] จางกงกง เพิ่มขึ้น 25 โพสต์ 2025-10-5 12:05
โพสต์ 15716 ไบต์และได้รับ 6 EXP!  โพสต์ 2025-10-5 00:22
โพสต์ 15,716 ไบต์และได้รับ +3 EXP +6 คุณธรรม จาก พู่กันคัดอักษร  โพสต์ 2025-10-5 00:22
โพสต์ 15,716 ไบต์และได้รับ +6 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-10-5 00:22
โพสต์ 15,716 ไบต์และได้รับ +4 คุณธรรม +4 ความโหด จาก กู่เจิง  โพสต์ 2025-10-5 00:22
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
กระบี่คู่สลักจันทรา
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ญ)
พู่กันคัดอักษร
พัดคุณชาย
หมวกไผ่ผ้าคลุม
น่ารัก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x2
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้