เจ้าของ: Watcher

[ตลาดตะวันออก]

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-8-20 08:32:14 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 20 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ หลิว หรูเยี่ยน หลิงหยวนกงจู่)


ยามอู่ ณ ตลาดตะวันออก แสงแดดกลางวันที่ร้อนระอุไม่ได้ทำให้ถนนสิบลี้ลดความคึกคักลงแม้แต่น้อย ผู้คนหลั่งไหลกันมาซื้อขายในตลาดเช่นทุกวัน ร้านค้าแผงลอย ร้านเครื่องหอม ผ้าลายทอง ของหวานหลากชนิด และกลิ่นน้ำหมักยาจีนจากร้านปรุงโอสถคลอเคลียอยู่ในบรรยากาศ หลินหยาซึ่งพึ่งจ่ายค่าเช่าร้านไปถึงกับถอนหายใจเบา ๆ ขณะเดินตรงผ่านตรอกฝั่งตะวันออกของตลาดเพื่อไปดูของล็อตใหม่จากขบวนคหบดีลู่


แต่แล้วทันใดนั้นเอง...


ปัง!


เสียงขนมหล่นกระทบพื้นดังเบา ๆ พร้อมแรงปะทะเล็กน้อยที่ชนเข้าที่หน้าท้องของหลินหยา ร่างบางเซไปครึ่งก้าว หญิงสาวรีบก้มลงโดยไม่ทันสบถหรือว่าอะไร เมื่อพบว่าเป็นร่างเล็กของเด็กหญิงที่ล้มลงกับพื้น เด็กน้อยในชุดผ้าแพรชั้นดีสีอ่อนแซมลายดอกไม้เล็ก ๆ ดูสะอาดสะอ้านเกินกว่าจะเป็นเด็กชาวบ้าน ผมยาวนุ่มถูกรวบเกล้าอย่างประณีต ประดับเครื่องประดับกลึงแกะสลักละเอียดงดงามจนใครเห็นก็รู้ว่าไม่ใช่ของธรรมดา ทว่าหน้าผากน้อยกลับแดงเถือกเพราะวิ่งชนเต็มแรง "เจ้าหนู! เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?" หลินหยาเอ่ยอย่างรวดเร็ว นางรีบก้มลงคุกเข่าลงช่วยพยุงร่างเด็กน้อยขึ้น มือหนึ่งแตะไหล่เล็ก อีกมือหนึ่งหยิบขนมที่หล่นลงพื้นด้วยสีหน้าเสียดายเล็ก ๆ แต่นางไม่ได้ใส่ใจนักเมื่อเห็นแววตากลมโตรื้นน้ำเล็ก ๆ ของเด็กตรงหน้า


เด็กน้อยเม้มริมฝีปาก สายตาคล้ายจะมองผ่านหลินหยาไปไกล แต่ก็ฝืนยืนขึ้นด้วยท่าทางเด็ดเดี่ยวผิดแปลกจากเด็กทั่วไป "ข้า...ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าไม่ทันมองทาง..." เสียงเล็กเอ่ยเบา ๆ แต่น้ำเสียงกลับหนักแน่นจนหลินหยาต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ นางสังเกตเห็นในทันทีว่าเด็กน้อยคนนี้แม้จะอายุเพียงห้าหกขวบ แต่ภายใต้แววตากลับมีความคิดซับซ้อนและแข็งกล้าอยู่ลึก ๆ


"เจ้าไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหมจ๊ะ?" นางเอื้อมมือแตะข้อมือเล็กแผ่วเบา "มาชนข้าแล้วล้มขนาดนี้ ยังไหวอยู่หรือ?"


เด็กน้อยพยักหน้าช้า ๆ แต่ไม่พูดอะไรอีก ดวงตาหวานของหลินหยาเบิกมองเด็กหญิงตรงหน้าด้วยแววเอ็นดู ในตอนแรกนางมิได้เอะใจเลยสักนิดว่าเด็กคนนี้คือใคร เพราะอีกฝ่ายดูเรียบร้อย เงียบขรึมเกินวัย ไม่มีสาวใช้ ไม่มีขันทีติดตามให้เห็น แม้เครื่องแต่งกายจะดูดีอย่างประหลาด แต่ในตลาดอย่างนี้ใช่ว่าจะไม่มีลูกสาวตระกูลรวยที่หลุดออกมาเดินเล่นบ้าง หญิงสาวจึงเอ่ยถามเบา ๆ พลางย่อตัวลงนั่งพับเพียบกับพื้นหินเรียบเงาให้ระดับสายตาอยู่ต่ำกว่าหรือเท่ากับเด็กหญิงอย่างตั้งใจ


"แล้วมีใครมาด้วยไหมจ๊ะ? หรือเจ้ามากับใคร?"


เด็กหญิงส่ายหน้าเบา ๆ "ไม่มีเจ้าค่ะ ข้ามาเอง" คำตอบเรียบง่ายสั้น ๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความมั่นคงในน้ำเสียง จนหลินหยาลอบประเมินในใจว่าหนูน้อยคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เด็กห้าหกขวบส่วนมากย่อมร้องไห้จ้าแล้วตอนนี้ ไม่ใช่ยืนนิ่งด้วยสายตาอดกลั้นเยี่ยงนี้


หญิงสาวจึงยิ้มบาง ๆ ขึ้น ก่อนจะโน้มตัวเล็กน้อยพูดเสียงนุ่มที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน "เก่งมากเลยนะ เจ้าหนูน้อยที่ไม่ร้องไห้เลยแม้แต่นิดเดียว" นางเอ่ยชมอย่างจริงใจ สายตาเหลือบมองขนมที่ตกพื้นจนกินไม่ได้แล้วก่อนที่มือหนึ่งหยิบห่อผ้าผูกอย่างเรียบร้อยออกจากถุงผ้าเล็ก ๆ ข้างกาย แล้วคลี่ออกช้า ๆ เผยให้เห็นของกลม ๆ ขนาดพอดีคำ เรียงอย่างเป็นระเบียบในกระดาษรองสีขาวสะอาด "งั้นพี่สาวจะให้ขนมนะ ขอโทษแทนพื้นดินเพราะพื้นเมื่อครู่น่ะ...มันกินขนมของเจ้าไปหมดแล้ว อร่อยเชียวล่ะ" หลินหยากล่าวกลั้วหัวเราะเบา ๆ พลางยื่นหนึ่งในนั้นให้เด็กน้อย "นี่เรียกว่าขนมคอเป็ด เจ้ารู้จักไหม?"


ขนมรูปทรงกลมรีสีน้ำตาลอ่อนทรงกลวงหน้าตาคล้ายคอเป็ดตัวเล็ก ๆ ถูกโรยงาขาวทั่วรอบนอก เมื่อกัดลงไปจะสัมผัสได้ถึงความนุ่มหนึบของแป้งข้าวเหนียว รสหวานพอดีจากน้ำตาลกรวดชั้นดี และไส้ถั่วตัดเคลือบน้ำตาลกรอบกรุบกรอบด้านในที่ให้รสหวานมันอย่างพอดิบพอดี "ระวังหน่อยนะ ขนมมันหวานมากเลยล่ะ...กินเปล่า ๆ เดี๋ยวติดคอ" นางยิ้มอีกครั้ง แล้วยื่นกระบอกไม้ไผ่เล็ก ๆ อีกอันหนึ่งออกมา ก่อนจะเปิดฝาและส่งให้พร้อมคำพูดอ่อนโยน "ดื่มชานี่คู่กันนะ เป็นชาเบญจมาศ ชื่นใจและไม่ขม กินคู่กับขนมแล้วจะพอดีมากเลย"


ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองหลินหยานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือออกไปรับขนมกับกระบอกชานั้นมาเงียบ ๆ ไม่ได้เอ่ยคำขอบคุณแบบเด็กทั่วไป แต่กลับโค้งศีรษะลงเล็กน้อยอย่างสง่างามจนน่าประหลาด ท่าทีที่ไม่ใช่ของเด็กชาวบ้านเลยสักนิด หลินหยามองอยู่เงียบ ๆ และหัวใจนางพลันอบอุ่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ


"กินแล้วต้องยิ้มนะจ๊ะ เด็กดีต้องยิ้ม" นางกล่าวยิ้ม ๆ พร้อมแตะปลายนิ้วลงบนจมูกเล็ก ๆ อย่างอ่อนโยนโดยไม่รู้เลยว่า…เด็กหญิงตรงหน้าคือหนึ่งในตระกูลมังกร หลิวหรูเยี่ยน หรือ หลิงหยวนกงจู่นั้นเอง




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: ล่อลวงเด็กครั้งแรก.... Ho 5555555


รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-16] หลิว หรูเยี่ยน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

มอบ ขนมคอเป็ด ขนมว่างเกรดน้ำเงิน ความสัมพันธ์ +10

มอบ ชาเบญจมาศ ชาเกรดน้ำเงิน ความสัมพันธ์ +10

อาหารปรุง ความสัมพันธ์ +5

ชงชา ความสัมพันธ์ +5

แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-16] หลิว หรูเยี่ยน เพิ่มขึ้น 85 โพสต์ 2025-8-20 11:38
โพสต์ 27978 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-20 08:32
โพสต์ 27,978 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 คุณธรรม จาก ด้ายแดงแห่งโชคชะตา  โพสต์ 2025-8-20 08:32
โพสต์ 27,978 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +10 คุณธรรม +8 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-20 08:32
โพสต์ 27,978 ไบต์และได้รับ +20 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 คุณธรรม จาก ยอดคีตศิลป์  โพสต์ 2025-8-20 08:32
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
โพสต์ 2025-8-21 06:23:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 20 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ เสี่ยวจ้าวจื่อ)


ลมเอื่อยของฉางอันในยามเย็นพัดพาเอากลิ่นเครื่องเทศในยามโหยว่ กลิ่นขนมอบและเสียงจอแจของผู้คนในตลาดตะวันออกมาแต่ไกล ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินสวนกันไปมาอย่างวุ่นวาย ทว่าท่ามกลางความพลุกพล่านนั้น เด็กสาวร่างบางผู้หนึ่งกลับยืนนิ่งราวกับต้นไม้ที่หยัดต้านสายลมในยามเปลี่ยนฤดู… "เสี่ยวจ้าวจื่อจะมาไหมนะ..." นางกระซิบเบา ๆ กับตนเอง ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนฉายแววรอคอยพร้อมความรู้สึกละไมบางอย่างที่แม้จะปิดบังไว้ใต้รอยยิ้มสดใส แต่ก็ไม่อาจหลบซ่อนจากหัวใจตนเองได้


หลินหยายังคงอยู่ในชุดเรียบง่ายอย่างสตรีชาวเมืองทั่วไป ทว่าในมือของนางกลับหอบหิ้วถุงอาหารสองสามห่ออย่างทะนุถนอม สุรานารีแดงที่กลั่นด้วยมือจากสูตรลับของป๋อไหและผลพวงแห่งความความพยายามของนางในการเรียนรู้มันคือสิ่งหนึ่งที่ใช้เวลากว่าหลายคืนจึงสำเร็จ นั่นคือ เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่น ที่นางทำตามตำราลายมือเรียบร้อยของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่ไม่ได้พบหน้ากันมาหลายสิบวัน


"เกือบเดือนแล้วด้วยที่ไม่ได้เจอกัน..." หลินหยาพึมพำ ก้มมองห่ออาหารนั้นราวกับพูดกับมันมากกว่าตัวเอง เวลาล่วงเข้าสู่ครึ่งยามโหย่วได้พักใหญ่ แสงแดดเริ่มอ่อนลงจนทอดเงาเอียงยาวที่ริมขอบร้านขายผลไม้แห้ง…ก่อนที่ในที่สุด เสียงฝีเท้าเบา ๆ และเสียงลากลังไม้จะดังขึ้นตามตรอกด้านข้าง


"อ๊ะ!" หลินหยาเบิกตากว้างเล็กน้อย


ร่างเล็กในชุดผ้าสีจืด ผิวอ่อนแต่หยาบเพราะงานหนัก มือสองข้างหิ้วถังไม้ใบหนึ่งที่มีผักสดอยู่เต็ม เสียงหอบหายใจของเขาสะท้อนความเร่งรีบในการกลับจากโรงครัวหลวง “...เสี่ยวจ้าวจื่อ!” หลินหยาเรียกชื่อเขาออกมาอย่างอดไม่ไหวแล้วโบกมือให้อย่างสดใสทักทายเขา 


เด็กหนุ่มที่กำลังจะเดินเลยผ่านฝูงชนไปหยุดกึกทันที แววตาในแสงเย็นจับจ้องมาที่นาง ก่อนจะเบิกกว้างนิด ๆ ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับไม่รู้จะทำสีหน้าแบบใดในวินาทีนั้น “แม่นางหลิน...”


"ข้ารอเจ้าอยู่เสี่ยวจ้าวจื่อ" หลินหยายิ้มทั้งที่พูดด้วยเสียงใสที่ร่าเริงเหมือนเคย “ตั้งแต่ก่อนเจ้ามาซื้อของที่นี่เสียอีก”


“ข้าขอโทษขอรับ...คือ...ข้าไม่ได้คาดว่าท่านจะมาถึงฉางอันเร็วขนาดนี้ ข้านึกว่าท่านจะกลับอีกนะ…” เสียงของเสี่ยวจ้าวจื่อสั่นเล็กน้อย สองแก้มแดงระเรื่อขึ้นทันทีอย่างไม่ปิดบังเพราะความคิดถึงและตื่นเต้นที่เห็นนางเดินทางกลับมาจากต่างเมืองอย่างปลอดภัย


“เจ้าขอโทษทำไม? ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยข้าแค่จะเอาของฝากมาให้น่ะ” หลินหยาไม่พูดพล่าม มือหนึ่งยื่นห่อผ้าสีงาช้างให้แก่เขา “เป็ดซ่อนกลิ่นที่เจ้าเขียนสูตรไว้จากตำราที่เจ้าให้ข้ามา ข้าทำเองเลยนะ”


“เอ๋…!?” เขารับมันด้วยมือที่ยังมีกลิ่นผักติดอยู่ “ท่านทำเองหรือ?”


“ใช่สิ! แม้คงจะอร่อยจะไม่เท่าของเจ้าก็เถอะข้าต้องเรียนรู้อีกมากนัก แต่ข้าก็ลองหัดจนสำเร็จแล้วนะ อีกอย่าง ข้าเอาสุรามาให้ด้วย...จากป๋อไห” เสี่ยวจ้าวจื่อหลบสายตา รีบเอ่ยขอบคุณเบา ๆ และก้มหน้ามองห่อผ้าราวกับไม่กล้าสบตานางนานนัก หัวใจเขาเต้นระรัวจนแทบจะดังออกมาจากอก


"ข้าคิดถึงเจ้านะ เสี่ยวจ้าวจื่อ หากเจ้าสบายดีก็ดีแล้วล่ะ ทานให้อร่อยนะเข้าใจไหม?" น้ำเสียงนั้นแม้จะเบาราวลมแผ่ว แต่ก็ทำให้แก้มของเด็กหนุ่มระเบิดเป็นสีแดงเรื่อแทบจะทันที เขาเงยหน้าขึ้นสบตานางเพียงแวบเดียวแล้วรีบก้มลงอีกครั้ง “ข้า...ข้าก็เช่นกันขอรับ แม่นางหลิน” เขาพึมพำ ก่อนจะยิ้มจาง ๆ ออกมาจากใจ “ขอบคุณที่ไม่ลืมข้าเลย…” ลมหอบหนึ่งพัดผ่านผ้าคลุมไหล่ของหลินหยาเบา ๆ ขณะที่เงาทั้งสองทอดยาวแนบเคียงกันใต้แสงเย็นของยามโหย่ว บางที...มิตรภาพระหว่างคนสองคนที่ไม่มีชื่อเรียกนี้ อาจอบอุ่นยิ่งกว่าทุกฤดูในฉางอันก็เป็นได้ (ถ้ามันไม่มีคนหึงโหดอะนะ)




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาหาหนูน้อยขันทีสุดน่ารักและฮิวจาย ยย ย ย


รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

มอบ เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่น อาหารเกรดแดง ความสัมพันธ์ +30

มอบ สุรานารีแดง สุราเกรดแดง ความสัมพันธ์ +20


แสดงความคิดเห็น

หัวใจกับเสี่ยวจ้าวจื่อถึงลิมิตแล้ว  โพสต์ 2025-8-21 11:15
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ เพิ่มขึ้น 90 โพสต์ 2025-8-21 11:15
โพสต์ 25810 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-21 06:23
โพสต์ 25,810 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 คุณธรรม จาก ด้ายแดงแห่งโชคชะตา  โพสต์ 2025-8-21 06:23
โพสต์ 25,810 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +10 คุณธรรม +8 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-21 06:23
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
โพสต์ 2025-8-27 19:45:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 27 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ตลาดตะวันออก (พบ เสี่ยวจ้าวจื่อ)


ท่ามกลางแสงแดดยามโหย่วที่เริ่มอ่อนลง ตลาดตะวันออกยังคงคลาคล่ำด้วยผู้คน พ่อค้าแม่ค้าต่างส่งเสียงเชิญชวนกันขวักไขว่ กลิ่นหอมของขนมร้อนและเสียงเหล็กกระทบกันในร้านตีเหล็กประสานกันจนเป็นบรรยากาศคึกคัก หลินหยาที่เพิ่งก้าวเข้ามาในตลาดยกมือโบกทักเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยของเสี่ยวจ้าวจื่อ เด็กหนุ่มร่างผอมที่อายุยังไม่มากนักเขาสวมชุดเขียวเรียบง่าย ดวงตาสีดำขลับมักหลบเลี่ยงผู้คน แต่กลับฉายแววอ่อนโยนเสมอ “เสี่ยวจ้าวจื่อ!” หลินหยาตะโกนเรียกพร้อมรอยยิ้มสดใส เมื่ออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นเห็นเธอ ก็แทบสะดุ้ง แต่พอเห็นเป็นหลินหยาก็รีบยกมือคำนับแก้เก้อ


“แม่นางหลิน…ท่านมาเดินตลาดหรือขอรับ?” น้ำเสียงเขายังแฝงความเกรงใจและขี้กลัวดังเดิม


หลินหยาก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาเป็นประกายราวกับมีเรื่องใหญ่โตจะขอร้อง นางโน้มตัวเล็กน้อยพูดเสียงเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เจ้าว่างหรือไม่ ข้ามีเรื่องอยากให้ช่วย…อยากได้สูตรขนมหวานใหม่ ๆ ไว้ทำให้คนสนิท ข้าอยากทำของอร่อยให้เขาทั้งสาม”


เด็กหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความสงสัย แต่ฟังต่ออย่างตั้งใจ หลินหยาจึงไล่ทีละคนด้วยท่าทางร่าเริงปนจริงจัง “หนึ่งคือผู้มีพระคุณของข้า เขาชอบกินเต้าหู้มากที่สุดเลย อยากทำขนมจากเต้าหู้ให้เขาสักอย่าง สองคือเพื่อนสนิทของข้า…นางชอบของหวานทุกชนิดขอสูตรเด็ดสักอย่างที่ทำให้ยิ้มได้ก็พอ แต่สาม…” หลินหยาหยุดพูดไปชั่วครู่แล้วก้มหน้าเล็กน้อย ริมฝีปากยกยิ้มอย่างเขินอาย “…คือคนที่ข้าแอบรัก เรียกว่าชอบซึ่ง ๆ หน้าเลยนี้แหละ” 


ประโยคสุดท้ายนั้นทำเอาเสี่ยวจ้าวจื่อตาโต เขาไม่คาดคิดว่าหลินหยาจะพูดอะไรตรงไปตรงมาเช่นนี้ ใบหน้าของเด็กหนุ่มร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีด้วยความเขินแทน นึกไม่ออกว่าจะตอบอย่างไรดี แต่ยิ่งตกใจเมื่อได้ยินประโยคถัดมา “แต่ข้าไม่รู้ว่าเขาชอบกินอะไรเลย…เจ้าไปถามให้หน่อยได้หรือไม่”


เสี่ยวจ้าวจื่อถึงกับผงะไปครู่หนึ่ง รีบกะพริบตาปริบ ๆ “เอ๊ะ? ให้…ให้ข้าไปถามหรือขอรับ? แต่…เขาเป็นใครหรือ” หลินหยายกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากตนเอง แอบทำตาล้อเลียนแต่เสียงพูดจริงจัง “จงฉางชื่อ…เจ้าลองสังเกตดูเถอะ เจ้าเริ่มสนิทกับเขาแล้วไม่ใช่หรือ” เด็กหนุ่มแทบหน้าซีดเมื่อได้ยินชื่อนั้น จางกงกง…ใช่แล้ว ตำแหน่งสูงสุดแห่งขันที! เสี่ยวจ้าวจื่อถึงกับยกมือกุมอก สูดหายใจเบา ๆ รู้สึกเหมือนขาสั่น “แม่นางหลิน…ท่านจะให้ข้าไปสืบความชอบการกินของจงฉางชื่อเชียวหรือ ข้าว่ามัน…”


หลินหยาเอียงคอยิ้มหวานราวกับไม่เห็นว่านั่นคือเรื่องใหญ่โต “ใช่สิ เจ้าเก่งที่สุดแล้วนี่นาเสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าเชื่อเจ้า” น้ำเสียงนั้นทำเอาเด็กหนุ่มนิ่งไปทันที แก้มขึ้นสีเล็กน้อยก่อนพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ แม้จะกลัวจนเหงื่อซึมฝ่ามือ แต่ในใจกลับอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อยก็เพราะเป็นคำขอของแม่นางหลินหยานี่เอง…




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาใช้งาน NPC เสียเลยยยย มาปลดน้องงง


รางวัล: -


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 18206 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 คุณธรรม จาก ด้ายแดงแห่งโชคชะตา  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +4 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +4 คุณธรรม จาก ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +2 คุณธรรม จาก ยอดคีตศิลป์  โพสต์ 2025-8-27 19:45
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
โพสต์ 2025-8-30 18:17:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 30 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ตลาดตะวันออก (พบ เสี่ยวจ้าวจื่อ)


ยามโหย่วลมเย็นยามอาทิตย์คล้อยต่ำพัดผ่านตรอกซอกซอยของตลาดตะวันออก แสงสีทองอำพันทาบเงาเหนือป้ายผ้าไหมที่โบกสะบัดเหนือแผงลอย กลิ่นเครื่องเทศจากแดนไกลคลุ้งปนกับควันถ่านหอมอวล หลินหยาในชุดผ้าฝ้ายเรียบง่ายก้าวเดินฝ่าฝูงชนพลุกพล่าน ถุงผ้าสีครีมในอ้อมแขนถูกโอบแนบอกไว้แน่น ภายในนั้นคือล่าจื่อลู่กล่องใหญ่ เนื้อกวางทอดจนกรอบ ผัดเคลือบพริกชวงเจียสีแดงฉาน และอีกหนึ่งไหสุรานารีแดงที่สุกงอมกำลังดี นัยน์ตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนของนางเป็นประกายเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยอยู่ไม่ไกล เสี่ยวจ้าวจื่อยืนอยู่ตรงมุมตลาด ราวกับเป็นเพียงเงาคนท่ามกลางความวุ่นวาย แต่สำหรับหลินหยา เขาคือสหายที่ทำให้นางรู้สึกเบาสบายใจที่สุด หญิงสาวรีบโบกมือด้วยรอยยิ้มกว้าง


“เสี่ยวจ้าวจื่อ! มานี่สิ!” น้ำเสียงสดใสราวกับระฆังเงินดังแทรกเสียงผู้คน จนขันทีหนุ่มสะดุ้งน้อย ๆ ก่อนหันมาเห็นรอยยิ้มอบอุ่นนั้น เมื่อเขาเดินมาถึงหลินหยาก็ยื่นถุงผ้าสีครีมให้อีกฝ่ายทันที “อันนี้…สำหรับตอบแทนเจ้าที่ช่วยข้า ทำขนมหวานให้ท่านจางกงกงกับคนอื่น ๆ น่ะ” 


นางคลี่ยิ้มแก้มขึ้นสีระเรื่อทั้งเพราะเหนื่อยจากการเดินทางและความดีใจ “วันนี้เขาใจดีกับข้ามากเลย… ข้าไม่เคยเห็นท่านจางกงกงอารมณ์ดีขนาดนั้นมาก่อนเลยนะ เสี่ยวจ้าวจื่อ เจ้าคือคนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้จริง ๆ ขอบคุณเจ้ามากนะ”


ขันทีหนุ่มอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อได้รับกล่องและไหสุรา แววตาอ่อนโยนของเขาสั่นไหวเหมือนไม่คิดว่าจะมีใครสักคนยื่นของตอบแทนให้เขาเช่นนี้ หลินหยามองแล้วหัวเราะน้อย ๆ ก่อนเอ่ยต่ออย่างจริงใจ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “เจ้าไม่ใช่แค่ช่วยข้าหรอกนะ แต่เจ้าคือคนที่มีฝีมือแท้จริง เสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าไม่เคยพบใครที่ทำขนมหวานได้ทั้งงดงามและจริงใจเหมือนเจ้าเลย… ข้าภูมิใจนักที่ได้มีสหายอย่างเจ้า” 


นางยกสองมือขึ้นพนมเข้าหากันเล็กน้อย ราวกับเชิดชูยกย่องต่อหน้าเขาอย่างเปิดเผย ใบหน้านวลขาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ฉายออกจากใจจริง “เจ้าคือคนพิเศษที่สุดในตลาดอันวุ่นวายนี้จริง ๆ เสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าดีใจที่เราได้รู้จักกัน” บรรยากาศรอบข้างยังคงเต็มไปด้วยเสียงต่อรองซื้อขายและกลิ่นคาวหวานคละคลุ้ง แต่สำหรับสองคนตรงนี้ โลกกลับดูเงียบสงบ ราวกับคำพูดของหลินหยาคือบทเพลงเดียวที่ดังชัดในหัวใจของเสี่ยวจ้าวจื่อ…


เสี่ยวจ้าวจื่อก้มหน้าลงมองกล่องล่าจื่อลู่กับไหสุราในมือ แววตาสั่นสะท้านอย่างชัดเจน ริมฝีปากบางสั่นน้อย ๆ เขายกสายตาขึ้นสบหลินหยาด้วยความตื้นตัน “แม่นางหลิน…ข้า…ไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยขอรับ ไม่เคยมีใครทำเช่นนี้กับข้า ไม่เคยมีใครชมข้าด้วยน้ำเสียงจริงใจเช่นนี้ ข้ารู้สึก…เหมือนหัวใจอบอุ่นอย่างประหลาด”


หลินหยาหัวเราะเบา ๆ ยื่นมือไปแตะไหล่เขาอย่างอ่อนโยน “ก็ดีแล้วนี่ เสี่ยวจ้าวจื่อ เจ้าไม่ควรรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าอีกต่อไปนะ เพราะเจ้าไม่ได้ไร้ค่าเลย เจ้าทำให้ข้ามีความสุขทำให้คนอื่นได้ยิ้ม เจ้าเก่งมาก”


เสี่ยวจ้าวจื่อกะพริบตาถี่เหมือนจะกลั้นน้ำตาไม่ให้รินออกมา ก่อนโน้มตัวลงคำนับต่ำ “ขอบคุณแม่นางหลิน… ขอบคุณจริง ๆ ขอรับ หากไม่มีท่าน ข้าคงยังคิดว่าตัวเองเป็นเพียงเงาในวังหลวง…แต่ตอนนี้ ข้ารู้แล้วว่าข้ายังมีความหมายอยู่”


หลินหยายิ้มหวาน ดวงตาสีมะพร้าวอ่อนฉายความเอ็นดู “แน่นอนสิ เจ้าเป็นสหายของข้าแล้วนี่นา ต่อไปหากเหนื่อยหรือถ้าไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ เจ้าก็ยังมีข้า เข้าใจไหม?” เสียงหัวเราะเบา ๆ ของทั้งคู่กลมกลืนไปกับความวุ่นวายของตลาด แต่ราวกับสร้างเกาะเล็ก ๆ แห่งความอบอุ่นขึ้นตรงนั้น เสี่ยวจ้าวจื่อพยักหน้ารับหนักแน่น “ขอรับ แม่นางหลิน…ข้าจะจำคำท่านไว้”


หลินหยาจึงกอดอกพยักหน้าอย่างภาคภูมิ “ดีมาก เอาล่ะ เจ้ารีบกลับวังไปเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยว่าเจ้าออกมาซื้อของนาน ส่วนข้าก็ต้องไปจัดการเรื่องร้านของข้าเหมือนกัน”


เสี่ยวจ้าวจื่อหันกลับไปทางตรอกที่จะพาเขากลับสู่เส้นทางวังหลวง แต่ยังหันกลับมาส่งรอยยิ้มเจียมเนื้อเจียมตัวให้ “งั้นข้าลาก่อนแม่นางหลิน แล้วพบกันใหม่ขอรับ ระวังตัวด้วยนะขอรับ”


“อื้ม! ไว้เจอกันใหม่ เสี่ยวจ้าวจื่อ” หลินหยายกมือโบกด้วยรอยยิ้มสดใส ท่ามกลางตลาดตะวันออกที่เต็มไปด้วยความโกลาหล ทั้งสองก้าวแยกออกจากกัน แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นอันไม่อาจลบเลือนได้ง่าย ๆ …




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาเผาค่าคุณธรรมจ้าาาาา รู้สึกดังเกินไปแระ


เผาค่าคุณธรรม

เชิดชูยกย่อง [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ ใช้ค่าคุณธรรม 4000 หน่วย

จำนวนค่าคุณธรรมที่ใช้: 4000

(ทุก ๆ 1000 ค่าคุณธรรม = 25 ความโปรดปรานต่อ NPC คนนั้น)

สรุป เพิ่มความโปรดปราน +100


รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป 

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

มอบ ล่าจื่อลู่ อาหารเกรดแดง ความสัมพันธ์ +30

มอบ สุรานารีแดง สุราเกรดแดง ความสัมพันธ์ +20

อาหารปรุง ความสัมพันธ์ +5



แสดงความคิดเห็น

ความสัมพันธ์กับเสี่ยวจ้าวจื่อตัน 8 ดวง  โพสต์ 2025-8-30 19:12
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ เพิ่มขึ้น 200 โพสต์ 2025-8-30 19:12
คุณได้รับ --4000 คุณธรรม โพสต์ 2025-8-30 19:12
โพสต์ 31970 ไบต์และได้รับ 24 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-30 18:17
โพสต์ 31,970 ไบต์และได้รับ +9 EXP +10 คุณธรรม จาก ตำราขนมหวานสูตรลับ  โพสต์ 2025-8-30 18:17
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
โพสต์ 2025-8-31 16:23:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 31 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก


แสงแดดยามอู่ส่องลอดม่านไม้ไผ่และป้ายผ้าสีสันที่ปลิวไสวตามแรงลมในตลาดตะวันออก เสียงผู้คนเจรจาซื้อขายคึกคัก เสียงหัวเราะของพ่อค้าแม่ค้าแว่วสลับกับเสียงเรียกขายสินค้าหลากชนิด กลิ่นเครื่องเทศอบอวลผสมกลิ่นผลไม้สดใหม่กับกลิ่นน้ำชาที่ต้มอุ่น ๆ ในกาน้ำทองเหลือง หลินหยาก้าวเดินไปอย่างเบิกบาน มือหนึ่งจูงบังเหียนเจ้าม้าดำทมิฬเยวี่ยเหยียนไว้ ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มเมื่อได้ยินเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่นในตรอกเล็ก ๆ ข้างตลาด หญิงสาวเอียงหน้าเหลือบมองม้าหนุ่มที่เดินเคียงข้างด้วยก้าวสง่างาม ขนสีดำมันวาวสะท้อนแสงแดดยิ่งทำให้มันดูโดดเด่นท่ามกลางฝูงชน


เยวี่ยเหยียนปรายตาลงมองเจ้านายสาวของมัน เงียบ ๆ แต่สายตากลับเต็มไปด้วยคำถามราวกับสงสัยว่าเหตุใดหลินหยาจึงดูมีความสุขทุกครั้งที่ออกเดินเช่นนี้ หลินหยาหัวเราะเบา ๆ พลางยกมือเรียวลูบแผงคอมันด้วยความเอ็นดู 


“การมีความสุขกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ มันสำคัญนะเยวี่ยเหยียน” เสียงนางอ่อนหวานใสปนซุกซน “ถ้าเรามัวแต่วิ่งไล่หาความสุขที่ยิ่งใหญ่ปลายทางหรือที่มันเกินเอื้อม แล้วระหว่างทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผ่านไปมันจะมีค่าอะไรให้เราจดจำบ้างหรือ?”


หญิงสาวหยุดก้าว หันตัวเข้าหาเจ้าม้า ก้าวเข้าใกล้จนหน้าผากสัมผัสกับหัวใหญ่แข็งแรงของมัน มือบางจับเบา ๆ ที่บังเหียน ก่อนหลับตาลงชั่วครู่ พลังตบะในกายหญิงสาวหลั่งไหลออกมาอย่างนุ่มนวล แปรเปลี่ยนเป็นกระแสไออุ่นโปร่งเบาไหลเข้าสู่ร่างของเยวี่ยเหยียน


ม้าหนุ่มสะบัดหูเบา ๆ ดวงตาสีเลือดนกเป็นประกายระยิบ ความรู้สึกแปลกใหม่แผ่ซ่านไปทั่วกายมัน ประหนึ่งพละกำลังที่ซ่อนเร้นตื่นขึ้น แม้มิได้มากมายมหาศาล แต่ก็ชัดเจนและมั่นคงพอให้หัวใจเต้นแรงขึ้น มันขยับจมูกดุนแขนเสื้อของหลินหยาเบา ๆ ราวกับตอบรับเจ้านายสาว


หลินหยายิ้มหวาน ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนเปล่งประกายอ่อนโยน “เห็นไหมล่ะ...อบอุ่นใช่ไหม” นางกระซิบ เสียงนุ่มดุจเพลงขลุ่ยยามเช้า ก่อนจะยกมือเกลี่ยแผงคอมันอย่างถนอม แล้วจูงมันเดินต่อไปท่ามกลางความพลุกพล่านของตลาดตะวันออก ราวกับว่าในโลกที่วุ่นวายนั้น นางและม้าปีศาจคู่ใจได้สร้างความสงบสุขเล็ก ๆ ของตนเองขึ้นมาแล้ว




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่


อื่น ๆ: มาถ่ายทอดพลังให้เจ้าแล้ววว


มอบพลังแก่สัตว์อสูร

ใช้ได้เฉพาะคน Level Max เท่านั้น และ EXP ตัน 99

เปิดติดตามสัตว์อสูรและต้องปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด

สัตว์อสูรจะได้รับ 99 EXP จากผู้ถ่ายโอน

(-50 ตบะฝึกฝน -99 EXP ในการถ่ายโอนพลังฝีมือแก่สิ่งมีชีวิต) 


สรุปรางวัลที่ได้ : +500 คุณธรรม, +100 พลังใจ


แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับ +500 คุณธรรม โพสต์ 2025-8-31 17:34
โพสต์ 19534 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-31 16:23
โพสต์ 19,534 ไบต์และได้รับ +4 EXP +5 คุณธรรม จาก ตำราขนมหวานสูตรลับ  โพสต์ 2025-8-31 16:23

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +100 ย่อ เหตุผล
Watcher + 100

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
โพสต์ 2025-9-1 17:23:43 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ ตงฟางซั่ว)


กลางตลาดตะวันออกที่คึกคักไปด้วยเสียงเจรจาซื้อขาย กลิ่นเครื่องเทศจากแดนไกลคลุ้งอบอวล หลินหยาเดินผ่านผู้คนจนมาถึงหน้าศาลาที่ตงฟางซั่วมักใช้เป็นที่ประทับยามรับแขก ผู้คนรอบข้างมองเขาด้วยความเคารพปนเกรงขาม บางคนยกย่องเขาว่าเป็นเสมือนเซียนที่เดินอยู่บนแผ่นดิน หญิงสาวยกมือคารวะพร้อมยิ้มบาง “ท่านซินแส ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครั้งก่อนเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้ากับเขาเข้าใจกันดีแล้ว ข้าตัดสินใจเคียงเขาไม่ว่าจะเป็นเช่นไร” น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสุข ก่อนที่หลินหยาจะขมวดคิ้วคล้ายมีเรื่องกังวลใจต่อ “แต่ครั้งนี้…ข้ามีเรื่องรบกวนอีกครั้งเจ้าค่ะ”


เธอสูดหายใจเข้ายกสายตามองชายหนุ่มในชุดยาวสีอ่อนที่สงบเสงี่ยมแต่แฝงด้วยบารมี “ข้ามีสหายสนิทผู้หนึ่งเขาเป็นถิงเว่ยเจ้าค่ะ เขามีพระคุณกับข้ามากหากมิใช่เขาข้าคงสิ้นชีวิตไปแล้ว แต่…เขาหายตัวไปเมื่อสองเดือนก่อน ครั้งสุดท้ายที่เจอคือยามเซิน ตอนนั้นพวกเรายังกินอาหารด้วยกันอยู่เลย จากนั้นก็หายไปโดยไร้ร่องรอย ข้าไม่รู้ว่าเขาปลอดภัยหรือไม่หรือกำลังเผชิญอันตรายใดอยู่ หากเขาตกทุกข์ได้ยากข้าอยากหาทางช่วยเหลือเขาเจ้าค่ะ”


ตงฟางซั่วพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาคมลึกที่ดูประหนึ่งอ่านความลับของสวรรค์สะท้อนความเข้าใจ เขาเอื้อมมือเปิดกล่องไม้สลักลายดารา ภายในมีกระดานไม้และตัวอักษรลี้ลับวางเรียงเป็นระเบียบ “ในเมื่อแม่นางอยากรู้ชะตาของสหาย จงเลือกตัวอักษรหนึ่งตัว และกำหนดคำถามให้ชัดเถิด ฟ้าดินย่อมตอบผู้ที่ตั้งใจจริง” สายลมอ่อนพัดพาเอากลิ่นชาจากโรงน้ำชาข้างทางลอยมา เสียงกลองยามเว่ยดังห่าง ๆ คล้ายประทับความศักดิ์สิทธิ์ของวินาทีนี้ 


หลินหยาก้มหน้าลงเขียนตัวอักษรลงบนแผ่นกระดาษทีละเส้น มือบางสั่นเล็กน้อยราวกับสะท้อนความรู้สึกที่ปะปนอยู่ในใจ “ข้า…ถามเรื่องนี้กับเขาคนนั้นแล้ว…เอ่อ คนรัก? ไม่รู้สิข้ากับเขายังไม่มีสถานะชัดเจน แต่เขากลับไม่อยากบอกแถมยังพูดอะไรแปลก ๆ ด้วยเจ้าค่ะ” เสียงนางพร่ำช้า ๆ คล้ายพึมพำกับตัวเองมากกว่าจะพูดให้ใครฟัง “ต่อให้ข้าเอากระจกแห่งปัญญามาส่องก็ไม่อาจมองเห็นใจเขาได้เลย ความคิดเขาซับซ้อนนัก ข้าคิดว่าเขาคงไม่อยากให้ข้ายุ่งกับเรื่องนี้”


นางเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มผู้สงบเย็นเบื้องหน้า ก่อนขยับพู่กันลากตัวอักษรอย่างมั่นคง “找” แล้ววางลงตรงกลางแผ่นกระดาษ ยื่นไปให้ตงฟางซั่ว “นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการจะถามเจ้าค่ะ” จากนั้นริมฝีปากนางก็ขยับอีกครั้ง น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เด็ดเดี่ยว “คำถามของข้ามีเพียงสาม…ความปลอดภัย มิตรสหาย และภารกิจในชีวิต หากสหายข้าเป็นอะไรไปเพราะคนรัก…ข้าจะลากเขาไปช่วยด้วยให้สนิทกันให้ได้เลย”


ตงฟางซั่วรับแผ่นกระดาษจากมือนาง พลันสายตาคมสงบคล้ายผืนน้ำลึกจับจ้องอักษรตรงหน้า เขาลูบผ่านรอยหมึกชุ่มอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากเอ่ยด้วยเสียงทุ้มนิ่ง “แม้แม่นางใช้กระจกแห่งปัญญา ก็มิอาจส่องเห็นสิ่งที่ฟ้าปิดไว้…บุรุษผู้นั้น แม่นางรู้ดีว่าเขามิใช่คนธรรมดา ความคิดและชะตากรรมของเขาย่อมมิใช่สิ่งที่ผู้ใดอ่านได้ง่ายดาย”


“เช่นนั้นข้าจะทำนายให้”



เหตุแห่งการขอคำพยากรณ์

อื่น ๆ : ข้าเป็นห่วงสหาย เกรงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะมีข้าเป็นต้นเหตุ


มอบ ‘อักษรทำนาย’ หนึ่งตัว

找 (zhǎo)

ความรู้สึกเมื่อคิดถึงอักษรนี้ : คิดถึงและห่วงหาสหายที่หายตัวไป ไม่รู้ปลอดภัยหรือเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง


ข้าต้องการถามคำถามเกี่ยวกับ

ความปลอดภัย

มิตรสหาย

ภารกิจในชีวิต


เรื่องราวที่เกี่ยวข้องในช่วงนี้

(อยู่ด้านบนในโรลเพลย์ มีน้อย ไปอ่านซะ)


ต้องการขอคำทำนายในระดับ

ขอรับเป็น Heroes (เผชิญหน้ากับกงล้อแห่งโชคชะตาโดยตรง)

(กอบกู้จางทังกลับมาให้หมอ)


ลงชื่อผู้ขอคำทำนาย

นาม : หนาน หลินหยา

วันเวลาที่กรอก : วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

สถานะปัจจุบัน : แม่ค้าที่มีเจ้าของหัวใจ(?)



@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่


อื่น ๆ:  มากอบกู้จางทังให้หมอ เผื่อได้อ่านโรลสืบสวนสอบสวน


จ่ายค่าทำนาย 30 ตำลึงเงิน


รางวัล: -

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 28072 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-1 17:23
โพสต์ 28,072 ไบต์และได้รับ +10 คุณธรรม +6 ความโหด จาก ใบตราพ่อค้าสกุลลู่  โพสต์ 2025-9-1 17:23
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
ไม่ระบุชื่อ
ไม่ระบุชื่อ  โพสต์ 2025-9-1 17:53:44
LinYa ตอบกลับเมื่อ 2025-9-1 17:23
วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเว่ย เวลา 14. ...

เป็นแค่การทำนายอักษรปกติ จากผลคำทำนายไม่สามารถเปิดเป็นเควสได้



找 (zhǎo)

แยกส่วนซ้าย/ขวาของตัวอักษร
ซ้าย: 扌 (มือ) = 3 ขีด → trigram ที่ 3 = 離 (ไฟ, แสง, คบเพลิง) → “โลกภายนอก/แนวทางที่ต้องส่องให้ชัด”
ขวา: 戈 (ง้าว/หอก) = 4 ขีด → trigram ที่ 4 = 震 (สายฟ้า, การเคลื่อนไหวฉับพลัน) → “ใจภายใน/สัญชาตญาณเร่งด่วน”
รวมเป็น: ไฟเหนือ–雷ล่าง = 卦21 火雷噬嗑 (Biting Through / “กัดฝ่าอุปสรรค”)

เส้นแปร: ขีดรวม 7 ⇒ 7 mod 6 = เส้นที่ 1 เคลื่อนไหว (初爻動)
คำเตือนดั้งเดิมของเส้นนี้ว่า: “履校滅趾,無咎” — มีเครื่องพันธนาการที่เท้า แต่ “ไร้โทษ”

เปลี่ยนเส้นล่างสุดแล้วได้ 卦 ผล: 卦35 火地晋 (Progress / ก้าวหน้า)

สารใจกลางของ 卦
噬嗑 คือภาพ “ฟันกัดสิ่งแข็งให้แตก” — ต้องใช้ทั้ง แสงไฟ (離=คบเพลิง/ความจริง) และ ความกล้าเคลื่อน (震=สายฟ้า/ลงมือ)
เพื่อฝ่า “ชิ้นส่วนที่ติดคอ” เช่น เงื่อนคดี ระเบียบ หรือประตูด่าน

เส้นที่ 1 ขยับ = ช่วงเริ่มต้นถูกยึดเท้า → แปลว่า สหายยัง “ถูกยับยั้ง/ถูกผูกมัด” อยู่ (อาจอยู่ภายใต้กฎ/ข้อจำกัด/การควบคุมตัว)
แต่ยัง “ไม่ถึงกับมีโทษร้ายแรง”
เมื่อกัดผ่านข้อจำกัดแรกได้ จะพลิกเป็น 晋 (ก้าวหน้า) — ทางจะเปิด

น่าสังเกต: “ถิงเว่ย (廷尉)” คือยศที่เกี่ยวกับ ยุติธรรม/โทษทัณฑ์ ซึ่งสอดรับตรง ๆ กับ卦 “噬嗑” ที่ว่าด้วยการตัดสิน–ลงมือ–ชำแหละอุปสรรคทางกฎระเบียบ

คำทำนายตามที่ถาม
1) ความปลอดภัย
สหายมี ข้อจำกัดที่เท้า/การเคลื่อนย้าย — น่าสื่อถึง การถูกกัก/ถูกจองจำชั่วคราว หรือจำเป็นต้องซ่อนตัวภายใต้ระเบียบ
ประโยค “無咎” ชี้ว่า ยังพอปลอดภัยหากทำตามขั้นตอนถูกต้อง (มีทางแก้โดยไม่เกิดโทษเพิ่ม)

เวลา “ยาม 申” (ราว 15:00–17:00) ของวันที่หายคือเบาะแสสำคัญ: ทิศตะวันตก–ธาตุทอง–ด่าน/ประตู/ดุลยพินิจของเจ้าหน้าที่

ข้อปฏิบัติทันที (แบบ噬嗑—“กัดปมแรกให้ขาด”)
ตรวจ บันทึกด่าน/ประตูเมืองฝั่งตะวันตก ของวันนั้น รวมถึง โรงครัว/ร้านอาหาร แถวที่แยกย้าย
(噬=การกิน ฟัน/ปาก → “คนครัว/ร้านอาหาร” คือพยาน)
สืบ ทะเบียนผู้ถูกกัก/รับตัว ในเขตอำนาจที่เกี่ยวกับถิงเว่ย หรือหน่วยที่ทำงานกับระเบียบ/โทษทัณฑ์

คำสำคัญเชิงสถานที่ของ 卦 นี้: “ฟัน/ประตู/โซ่/ปลอกข้อเท้า/ด่าน” — เริ่มจากจุดที่มี “ประตูที่ต้องอนุญาต” ก่อน

2) มิตรสหาย
噬嗑 แนะให้ พูดตรงแต่สุภาพ: รวบรวม “ข้อเท็จจริง” แล้วแจ้ง เป็นชั้น ๆ อย่าเปิดทุกอย่างในคราวเดียว
ใช้ “คนกลางที่ชอบธรรม” (ภาพของ 晋 คือการเข้าเฝ้า “ผู้มีอำนาจที่ยุติธรรม”) — หาผู้ใหญ่/ผู้บังคับบัญชาที่น่าเชื่อถือ ให้ช่วยเปิดทาง
ของสัญลักษณ์: คบเพลิง (離) = ส่องความจริง, ง้าว (戈) = ตัดความคลุมเครือ — รวมกันคือ “ตามหาเขาด้วยทั้งแสงและมีดผ่าปม”

3) ภารกิจในชีวิต
เส้นทางของท่านช่วงนี้คือ “ฟื้นคืนความถูกต้อง” มากกว่า “บุกด้วยอารมณ์”
เลือกบทบาทที่ ตั้งกรอบชัด (紀律/ระเบียบ) แล้วค่อย ๆ กัดปมทีละชั้น → จะเปลี่ยนเป็น 晋: ความก้าวหน้าชัดเจน/ได้รับการยอมรับจากผู้มีอำนาจ


หน้าต่างเวลา & สัญญาณยืนยัน
เส้นที่ 1 = เริ่มขยับเร็ว: หากทำตามขั้นตอนด้านบน จะมีวี่แววข่าว/เบาะแส ภายใน 1 หน่วยรอบสั้น (เชิงสัญลักษณ์ ~ 6–10 วัน)
สัญญาณว่าไปถูกทาง: ได้ยินคำที่สื่อถึง “ประตู–คุก–กุญแจ–เครื่องพันธนาการ–ตั๋วผ่านด่าน” หรือคนกลางชั้นผู้ใหญ่เรียกพบในตอนเช้า (theme ของ “晋”)

พิธีตั้งเจตนา (ปลอดภัย-ทำได้เอง)
เขียน 找 3 ครั้งบนกระดาษขาว เลือกหนึ่งตัววงด้วย วงไฟเล็ก ๆ (สื่อ離) และขีดเส้นตรงแนวฟ้า–ดินใต้ตัวอักษร (สื่อ震)
พับใส่ถุงผ้าเล็ก ๆ ผูกด้ายแดง แขวนไว้ ประตูตะวันตก ของบ้าน/ห้อง 7 คืน

ทุกเย็นจุดเทียน 1 แท่ง หน้า “找” แล้วกล่าวตั้งใจ: “ขอให้ความจริงส่องทาง – ขอให้สิ่งกีดขวางถูกกัดแตก”
(พิธีนี้เป็นเชิงสัญลักษณ์ เพื่อย้ำใจให้ทำสิ่งที่ถูกต้องอย่างมีระเบียบ)

สรุป
找 → 噬嗑 (21) → 晋 (35)
สหาย “ถูกผูกไว้ที่เท้า” มากกว่าถูกทำร้าย—ยังมีทางช่วยโดยเดิน “ทางกฎหมาย/ขั้นตอน”
ใช้คนกลางที่ชอบธรรม รวบรวมหลักฐานจากด่าน/ประตู–ร้านอาหารช่วงยาม 申 เมื่อกัดผ่านปมแรก
จะเกิด “ความก้าวหน้า” เห็นทางชัดเจนขึ้น



แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 7277 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-1 17:53
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x12
x20
x894
x2
x1
x50
x1
x1
x1
x1
x100
x2
x3
x10
x5
x2
x1
x4
x50
x50
x2
x20
x38
x20
x2
x2
x119
x140
x120
x50
x2
x9
x5
x2
x875
x4
x4
x30
x68
x196
x20
x100
x130
x13
x1
x4983
x4
x19
x5
x3
x200
x200
x300
x450
x1
x2
x28
x7
x6
x1
x1
x3
x600
x218
x200
x350
x500
x400
x500
x200
x500
x200
x500
x9
x2
x508
x3
x3
x3
x2
x8
x1
x19
โพสต์ 2025-9-1 19:25:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ ตงฟางซั่ว)



หลินหยานิ่งค้างไปพักใหญ่หลังฟังถ้อยคำทำนายอันสลับซับซ้อนของตงฟางซั่ว นัยน์ตาหวานพร่างพรายกลับเหม่อลอยออกไปเหมือนกำลังจ้องดูดาวนับพันที่ไม่เข้าใจสักดวง ใบหน้าสวยใสเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามจนแทบเขียนออกมาบนหน้าผากได้ “อะ…อะไรนะเจ้าคะ…” นางเผลอพึมพำเบา ๆ ก่อนหุบปากแล้วส่งยิ้มฝืน ๆ แบบที่ฝืนยิ่งกว่านางกำนัลหัดยิ้ม “เอ่อ…งั้น…ขอตัวก่อนเจ้าค่ะ ข้า…จะพยายามเข้าใจ…” เสียงนางสั่นเล็กน้อย แถมยังรีบก้มหัวลงเพื่อปิดบังสีหน้าที่แท้จริง แก้มแดงเรื่อคล้ายทั้งอายทั้งขัดเขิน แต่ความจริงคือในหัวเต็มไปด้วยเสียงตะโกนว่า นี่มันอะไรกันวะ! เขาพูดภาษาเดียวกับข้าหรือเปล่า! ข้าไม่เข้าใจเลยสักนิด!!


ตงฟางซั่วเงยหน้าขึ้นจากตัวอักษรในกระดาษที่วางอยู่ สายตาคมสงบนิ่งมองสตรีเบื้องหน้าเพียงครู่เดียว เขาเห็นชัดทุกอย่างตั้งแต่รอยยิ้มฝืด ๆ ของหลินหยา จนถึงแววตาที่พร่ำบอกว่า หลงทางในคำทำนายแล้วจริง ๆ ริมฝีปากของตงฟางซั่วคลี่ยิ้มบางคล้ายคนที่อยากอธิบายให้ง่ายกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเขาเพียงถอนหายใจในใจเงียบ ๆ 


“บางเรื่อง…ยิ่งอธิบายยิ่งไกลจากคำตอบ” เขาเอ่ยแผ่วราวสายลม ก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างสงบราวกับจะบอกเป็นนัยว่า หากแม่นางจะไม่เข้าใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไร วันหนึ่งโชคชะตาจะทำให้นางเข้าใจเอง


หลินหยาหันหลังกลับเดินออกไปจากตลาดตะวันออกอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ปล่อยให้ความวุ่นวายของสุถานที่แห่งนี้คงอยู่ ตงฟางซั่วมองตามหลังพลางยกยิ้มบาง ๆ ในใจคิดเพียงว่า สตรีน้อยผู้นี้…ความจริงใจมีเต็มเปี่ยม แต่ชะตากลับจะพาให้ได้เรียนรู้มากกว่าที่นางปรารถนา

 


@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่


อื่น ๆ:  หลินหยา ไม่เข้าใจอะไรเลยเจ้าค่ะ ไม่เข้าใจเลย


รางวัล: -

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 14028 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-1 19:25
โพสต์ 14,028 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก ใบตราพ่อค้าสกุลลู่  โพสต์ 2025-9-1 19:25
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
เกราะทองเทวะ
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x16
x16
x16
x30
x1
x30
x5
x27
x2
x10
x8
x10
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x6
x4
x4
x4
x21
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x7
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x20
x6
x93
x79
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x196
x55
x68
x78
x4
x105
x5
x8
x4
x3
x11
x9
x8
x15
x69
x1
x1
x5
x53
x42
x47
x16
x140
x10
x11
x10
x26
x9
x10
x4
x15
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x167
x55
x28
x70
x78
x49
x5
x3
x120
x12
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x6
x1
x1
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x11
x14
x48
x3
x1
x4
โพสต์ 2025-9-4 07:43:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย XueXi เมื่อ 2025-9-4 07:46

วันที่ 04 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11


เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังลอดมาตามระเบียงไม้แคบ ๆ ของหอว่านหงเหริน ท่ามกลางแสงแดดยามสายที่ส่องลอดหน้าต่างกระดาษบาง เสวี่ยซีก้าวช้า ๆ ออกจากห้องรับแขก ร่างกายยังอ่อนแรงจากคืนก่อน ใบหน้าซีดเซียว ริมฝีปากไร้สีเลือด ทว่าหัวใจกลับเจ็บร้าวมากกว่าความเหนื่อยล้าใด ๆ

ทันทีที่เขาปรากฏตัว กลุ่มนายโลมและนางโลมซึ่งกำลังแต่งหน้าทาปากอยู่ตรงโถงกลางก็หันมาพร้อมสายตาเหยียดหยาม

“อ้าว คุณชายหน้าใหม่ผู้เป็นที่โปรดปรานของเถ้าแก่เสียจริง” หญิงสาวผู้หนึ่งหัวเราะพลางปัดพัดด้ามงามในมือ “แม้เมื่อคืนเสียงร้องเจ้าจะดังลั่นไปทั้งหอ แต่วันนี้ยังกล้าหน้าใส่มาเดินอยู่ได้”

อีกคนหนึ่งนายโลมร่างโปร่ง สวมชุดผ้าไหมสีเขียวเข้มก้าวเข้ามาใกล้ ยกนิ้วแตะคางเสวี่ยซีพลางเอียงหน้า “หน้าตาเจ้าช่างสะอาดเกินไป เหมือนลูกนกที่เพิ่งหลงทางมา ไม่สมกับที่อยู่ในหอว่านหงเหรินแม้แต่น้อย”

เสียงหัวเราะตามมาเป็นระลอก คล้ายฝูงอีกาที่โอบล้อมเหยื่ออ่อนแอ เสวี่ยซีหลบสายตา ก้มหน้าเงียบ ๆ ไม่โต้ตอบ มือบางกำชายเสื้อแน่นจนสั่น

หญิงอีกคนยกถุงผ้าใบหนึ่งโยนมาชนอกเสวี่ยซี

ตุบ!

“ออกไปซื้อของมาให้ข้าเครื่องหอมกลิ่นจันทน์และผงแป้งขาว ส่วนเจ้าเสี่ยวหง” นางหันไปเรียกอีกคน “เจ้าก็สั่งให้เขาไปซื้อสุราดอกท้อเสีย”

นายโลมชุดเขียวหัวเราะเสริม “ข้าอยากได้ผลท้อแห้งจากร้านตรงหัวมุมตลาด เจ้าก็ซื้อมาให้ด้วยล่ะ อย่าได้ลืม!”

ถุงผ้าหนักขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อแต่ละคนยัดเหรียญเงินและคำสั่งซื้อต่าง ๆ ลงไป ราวกับตั้งใจถ่วงให้เขาเดินไม่ไหว

“ถ้าซื้อผิดมาข้าจะฟ้องเถ้าแก่ ว่าเจ้าแอบเก็บเงินไว้เอง” เสียงนางโลมคนหนึ่งกล่าวขึ้นอย่างเจตนาแกล้ง

เสวี่ยซีกัดริมฝีปาก ยกถุงผ้าขึ้นแนบอกโดยไม่อาจปฏิเสธ เขารู้ดีว่าแม้แต่สิทธิ์เล็กน้อยที่สุดก็ไม่เหลืออีกแล้ว หากขัดคำสั่ง ก็จะถูกลงโทษร้ายแรงยิ่งกว่าการเยาะเย้ยถากถาง


เสวี่ยซีออกจากหอในยามสาย ดวงตาสีอำพันทอดต่ำ ร่างสูงโปร่งในชุดผ้าเนื้อหยาบที่หอให้สวมใส่ชุดสีหม่นปราศจากลวดลายใด ๆ ตัดกับผิวขาวซีดจนดูเหมือนคนเคราะห์ร้ายผู้หนึ่ง

เมื่อมาถึงตลาดฉางอัน ภาพตรงหน้าช่างพลุกพล่านราวคลื่นทะเล ผู้คนเบียดเสียดทั้งพ่อค้าแม่ค้าและชาวบ้าน เสียงตะโกนขายของดังระงม

“ผ้าแพรลายดอกสดใหม่จากซูโจว!”
“ผลไม้สด ๆ วันนี้ราคาถูกนัก!”
“หมี่ร้อน ๆ เพิ่งลวกเสร็จ รสชาติหอมหวน!”

กลิ่นอาหารคละคลุ้ง ทั้งหอมเครื่องเทศและคาวปลา ผสมเสียงตีเหล็กจากร้านช่างตีดาบ เสียงเด็กวิ่งเล่น และเสียงขลุ่ยจากนักแสดงข้างทาง ทุกสิ่งปนเปจนวุ่นวาย

เสวี่ยซีโอบถุงผ้าแนบอก เดินอย่างระวังเขาหยุดหน้าร้านเครื่องหอม ซื้อกำยานจันทน์ตามที่ถูกสั่ง เมื่อเจ้าของร้านยื่นถุงเล็ก ๆ ให้เสวี่ยซีก็รีบรับพลางก้มศีรษะ “ขอบคุณขอรับ” น้ำเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน

จากนั้นเขามุ่งไปยังร้านขายผลไม้หยุดซื้อผลท้อแห้ง เจ้าของร้านหญิงชรากวาดตามองเขาอย่างสงสัย ราวกับแปลกใจว่าหนุ่มรูปงามเช่นนี้ไยมาเดินตลาดคนเดียวในสภาพหม่นหมองเช่นนี้ แต่เสวี่ยซีเพียงยื่นเหรียญเงียบ ๆ แล้วรีบก้มหน้าเดินจากไป

เหงื่อผุดเต็มขมับแม้อากาศไม่ร้อนนัก แต่แรงกดดันจากสายตาผู้คนรอบข้างทำให้เขาหายใจติดขัด ราวกับตนเป็นตัวประหลาดที่ไม่ควรอยู่ตรงนี้


เมื่อเสวี่ยซีเดินเลี้ยวไปตามตรอกหนึ่งเพื่อหาทางกลับหอ กลุ่มชายฉกรรจ์สามสี่คนโผล่มาดักหน้า พวกมันแต่งกายสกปรก ตาแดงก่ำกลิ่นสุราตลบ หนึ่งในนั้นหัวเราะเสียงห้าว “โอ้โห มาคนเดียวเสียด้วย”

เสวี่ยซีถอยหลังทันที มือกอดถุงผ้าแนบอกแน่น

“รีบเอามาให้ข้าดี ๆ เสีย ของที่เจ้าแบกอยู่นั่น ข้าจะเอาไปเลี้ยงพรรคพวก” ชายร่างใหญ่เอื้อมมือหมายคว้าถุง

“ไม่...ไม่ได้ นี่ไม่ใช่ของข้า ข้าแค่—”

ไม่ทันจบคำหมัดหนักก็ต่อยเข้าที่ท้อง เสวี่ยซีทรุดลงกับพื้น หายใจติดขัดถุงผ้าหล่นไปข้างเท้าพวกอันธพาลแย่งไปอย่างง่ายดาย

“หึ เจ้าหนุ่มตาดี รูปร่างก็ดี...แต่เสียดาย มันไม่ใช่ที่สำหรับเจ้า” ชายอีกคนหัวเราะพลางถ่มน้ำลายใส่พื้นใกล้หน้าเสวี่ยซี

คนรอบข้างในตลาดเพียงเหลือบตามองแล้วเดินหนี ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับอันธพาลพวกนี้

เสวี่ยซีกัดฟันลุกขึ้น แม้ร่างกายสั่นสะท้านก็ยังพยายามจะตามไปคว้าถุงคืนมา “ขอร้อง...นั่นไม่ใช่ของข้า หากข้าไม่เอากลับไป ข้าจะถูกลงโทษ...”

แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนคือเสียงหัวเราะเย้ยหยันกับการผลักจนร่างเขาล้มลงอีกครั้ง ฝุ่นตลบขึ้นเปื้อนชุดหม่นที่สวมอยู่ ดวงตาสีอำพันที่เคยสุกใสเต็มไปด้วยน้ำตาและความสิ้นหวัง

พวกอันธพาลเดินจากไปพร้อมของที่ปล้น เสียงหัวเราะยังดังสะท้อนในตรอก เสวี่ยซีนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นหิน กัดริมฝีปากจนเลือดซึม

รอบกายคือเสียงตลาดที่ยังคงครึกครื้นไม่หยุดราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น โลกทั้งใบดูเหมือนจะเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดของเขา

ดวงตาสีอำพันที่ชื้นน้ำตาเงยขึ้นมองท้องฟ้าสีคราม เสียงในใจเอ่ยเบา ๆ
“ท่านแม่...ข้าควรทำเช่นไรจึงจะไม่ถูกกลืนหายไปในโลกเช่นนี้…”

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 32910 ไบต์และได้รับ 18 EXP!  โพสต์ 2025-9-4 07:43
โพสต์ 32,910 ไบต์และได้รับ +8 คุณธรรม +6 ความชั่ว +10 ความโหด จาก หมวกไผ่ผ้าคลุม  โพสต์ 2025-9-4 07:43
โพสต์ 32,910 ไบต์และได้รับ +3 EXP +10 คุณธรรม +10 ความโหด จาก กู่เจิง  โพสต์ 2025-9-4 07:43
โพสต์ 32,910 ไบต์และได้รับ +6 คุณธรรม จาก พัดคุณชาย  โพสต์ 2025-9-4 07:43
โพสต์ 32,910 ไบต์และได้รับ +5 EXP +15 คุณธรรม +8 ความโหด จาก น่ารัก  โพสต์ 2025-9-4 07:43
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ปิ่นปักผมหยกขาว
 มีดสั้นเงาจันทร์
ชุดวสันต์ลีลา
คัมภีร์ดาราศาสตร์ตงฟาง
โดดเด่นมีเอกลักษณ์
พู่กันดาราศาสตร์
แหวนหยกสลักนาม
ยาหยกบูรพา
พู่หยกสลักลายมังกร
กระบี่คู่สลักจันทรา
แหวนดาราจรัส(D)
เกราะทองแดง
อาภรณ์พร่ำพิรุณ (ช)
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x10
x1
x40
x2
x7
x1
x2
x2
x1
x6
x1
x8
x2
x10
x7
x12
x26
x48
x8
x24
x24
x5
x2
x10
x1
x2
x12
x30
x21
x5
x6
x2
x1
x10
x5
x60
x90
x60
x5
x2
x120
x6
x17
x20
x2
x20
x2
x2
x2
x3
x2
x2
x3

1

กระทู้

21

ตอบกลับ

1059

เครดิต

ผู้ใฝ่รู้

พลังน้ำใจ
919
ตำลึงทอง
54
ตำลึงเงิน
367
เหรียญอู่จู
9440
STR
0+5
INT
0+0
LUK
0+0
POW
0+5
CHA
0+0
VIT
0+2
คุณธรรม
123
ความชั่ว
0
ความโหด
113
โพสต์ 2025-9-4 17:10:11 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 04 เดือน ปาเยว่ (กันยายน) สารทฤดู รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 07.00 - 09.00 น. ณ ตลาดตะวันออก ฝั่งตะวันออก ถนนสิบลี้ ฉางอัน


แสงอาทิตย์ยามเฉินสาดลอดยอดหลังคาไม้ไผ่ ตลาดตะวันออกบนถนนสิบลี้พลันคึกคักด้วยเสียงพ่อค้าแม่ค้าขายของ คนสัญจรไปมาขวักไขว่ กลิ่นหอมของเกี๊ยวทอดและบะหมี่ร้อน ๆ ลอยคลุ้งเคล้ากับเสียงตะโกนเร่ของพ่อค้า องค์ชายหลิว เค่อซิน ที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้หมวกไม้ไผ่เดินตุ้ยนุ้ยออกมาจากตรอกเล็ก ๆ กับพี่เลี้ยงซึ่งทำหน้าที่แม่นม ดวงตากลมใสจ้องไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น “โธ่เอ๊ย! เด็กอย่างข้าจะใส่หมวกปิดหน้าทำไมกันเล่า มันเกะกะจะตายไป!” เขาบ่นเสียงดังจนพี่เลี้ยงต้องรีบเอานิ้วจุ๊ปากเตือน “ท่านชายน้อย โปรดระวังวาจาเจ้าค่ะ จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าท่านคือใคร”


เค่อซินยู่ปากนิดหน่อยก่อนจะยักไหล่หัวเราะเองเหมือนไม่ทุกข์ร้อน พอเดินไปถึงใจกลางตลาด เขาก็สะดุดตาเข้ากับชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน ใบหน้าเรียบขรึมแต่แฝงความลึกลับ เสื้อคลุมเรียบง่ายสีเทาหม่นแต่กลับมีอำนาจบางอย่างแผ่วซ่านรอบกาย


ชายผู้นั้นคือ โหรว ซางเมิ่ง ทูตผู้ดูแลนักเดินทางใหม่ ดวงตาคมกริบทอดมองผู้คนรอบข้าง ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มแต่ชัดถ้อยต่อกลุ่มคนเล็ก ๆ ที่ล้อมอยู่ “ฟังให้ดี ชื่อรอง ใช้เรียกกันในแวดวงกว้างเพื่อความสนิทสนม ชื่อทางการ ใช้ในงานพิธีและเอกสารราชการ ส่วนชื่อทางการที่ตามด้วย ‘เอ๋อร์’ มักใช้เรียกผู้ที่อายุน้อยกว่าหรือเป็นที่รักใคร่เอ็นดู… และเมื่อพบเจอครั้งแรก อย่าเรียกชื่ออีกฝ่ายตรง ๆ ให้เรียก ‘คุณชาย’ หรือ ‘แม่นาง’ ตามด้วยแซ่จึงจะสมควร”


พี่เลี้ยงแม่นมของเค่อซินรีบจับแขนเขาแน่น “ท่านชายน้อย อย่ามัวสนใจเลยเจ้าค่ะ พวกนี้เป็นเรื่องของคนนอกอย่าไปยุ่งเลยเจ้าค่ะ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความร้อนรนกลัวจะเกิดเรื่อง แต่เค่อซินกลับแหงนหน้าขึ้น หัวเราะคิกตามสไตล์เด็กเจ้าสำราญ “เดี๋ยวก่อนสิ ข้าขอฟังก่อนได้ไหม? เขาน่าสนใจออกนี่นา” ดวงตากลมวาวประกายอยากรู้อยากเห็น ชัดเจนว่าไม่ได้มีเจตนาลบหลู่ แต่เป็นความกระหายอยากรู้เรื่องโลกภายนอกที่เขาเพิ่งมีโอกาสสัมผัส เสียงเด็กน้อยนั้นแม้จะกวนแต่กลับมีเสน่ห์จนโหรว ซางเมิ่งเงยหน้าขึ้นมองตรง ราวกับเห็นประกายที่ไม่เหมือนเด็กทั่วไปในร่างน้อย ๆ ตรงหน้า…


องค์ชายเค่อซินที่ซ่อนใบหน้าใต้หมวกไม้ไผ่เอียงคอน้อย ๆ ก่อนจะระบายยิ้มตาหยีออกมาอย่างน่าทะเล้น แต่ก็มิได้ไร้มารยาท เขาก้มคำนับต่อหน้าชายแปลกหน้าด้วยท่าทีสุภาพอย่างที่เด็กในวังถูกสอนมา “ขอบคุณสำหรับข้อมูลดี ๆ ท่านชาย” เสียงเล็กเอ่ยใส ๆ แต่เต็มไปด้วยความเป็นกันเอง


โหรว ซางเมิ่งยกคิ้วเล็กน้อยราวกับไม่คาดคิดว่าหนูน้อยตรงหน้าจะพูดจาได้ทั้งสุภาพและคล่องแคล่วเกินวัย เขาหัวเราะบางเบา “ใคร่รู้ดีเช่นนี้ก็ดี…เจ้าพึ่งเป็นเด็กตัวน้อยแต่สนใจสิ่งรอบตัว สนใจเรียนรู้อะไรเพิ่มอีกไหมล่ะ? วันนี้ข้าจะสอนเจ้าหุงข้าวแล้วก็จะให้ข้าวสาลีเอาไปฝึกทำข้าวสวย” สิ้นคำพูด เขาก็ชี้ไปยังมุมหนึ่งของแผงที่ตั้งเตาถ่านเล็ก ๆ ไว้พร้อมอุปกรณ์ง่าย ๆ


“หา?!!” เสียงพี่เลี้ยงแม่นมแทบจะกรี๊ดลั่นตลาด นางรีบวิ่งเข้ามาดึงแขนองค์ชายออกทันที “ท่านชายน้อย! สิ่งนี้ไม่สมควรเจ้าค่ะ! พระองค์มิใช่เด็กชาวบ้านธรรมดาจะมาทำสิ่งเช่นนี้ได้!” แต่เค่อซินกลับไม่ขัดขืน เพียงหันดวงตากลมโตไปมองตรง ๆ อย่างเรียบเฉย แล้วพูดด้วยเสียงเบาแต่แฝงแรงกดดัน “ถ้าเจ้ายังโวยวายอีก ข้าจะไม่ทนนะ” น้ำเสียงนั้นแม้จะออกจากปากเด็กน้อย แต่แววตาและท่าทีทำให้พี่เลี้ยงต้องชะงักไปทันที ความรู้สึกเสมือนกำลังถูกจับขึงกลางสายลมหนาวจนร่างสั่น นางกัดริมฝีปาก พนมมือแล้วก้มศีรษะยอมจำนนในที่สุด “หม่อมฉัน…เอ่ยข้า…จะไม่ขัดเจ้าค่ะ”


องค์ชายหัวเราะคิกเบา ๆ ก่อนหันกลับไปยังซางเมิ่ง “งั้นก็เริ่มเลยเถอะ ข้าอยากลองดูเหมือนกันว่าข้าวสาลีธรรมดา ๆ มันจะกลายเป็นข้าวสวยในชามได้อย่างไร” เสียงนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น… แววตาซุกซนของเขายังคงฉายประกายเจ้าสำราญเช่นเดิม


ตลาดตะวันออกในยามเช้านั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอาหารและเสียงเร่ขายของ แต่ตรงมุมหนึ่งกลับมีภาพแปลกตาเด็กชายผู้มีแก้มยุ้ย มือเล็ก ๆ กำทัพถ่าน ก่อไฟด้วยความตั้งใจสุด ๆ ข้างกายมีโหรวซางเมิ่งยืนกอดอกสอนอย่างใจเย็น “ใส่น้ำให้พอดี…อย่าให้มากหรือน้อยเกินไป” เสียงทุ้มชัดบอกพลางยื่นมือมาช่วยจัดหม้อดิน “รอจนไอน้ำระเหยขึ้นมา แล้วค่อยลดไฟลง ข้าวถึงจะนุ่ม” องค์ชายพยักหน้าหงึก ๆ ดวงตากลมโตเปล่งประกายจริงจังผิดกับท่าทีเจ้าสำราญเมื่อครู่ มือป้อมปาดเหงื่อเล็กน้อยขณะจ้องเปลวไฟ “อืม! ข้าเข้าใจแล้ว แบบนี้เองสินะที่เรียกว่าหุงข้าว!”


คนในตลาดพากันมองด้วยความฉงน บางคนถึงกับซุบซิบด้วยความงงงวยแต่เด็กน้อยก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ สนุกสนานกับบทเรียนที่ได้มา


เมื่อเสร็จสิ้น ซางเมิ่งหยิบกระเป๋าผ้าใบหนึ่งออกมา ยื่นให้พร้อมห่ออาหารเล็ก ๆ “นี่ สำหรับเจ้าที่ตั้งใจฟังข้าอย่างดีหากมีเรื่องใดก็มาหาข้าได้เสมอ” เค่อซินรับไว้ทันที ตาเป็นประกาย แต่ชายตรงหน้ากลับยิ้มมุมปาก “ข้าขายกระเป๋าด้วยนะ จะให้ราคาพิเศษเลยมีกระเป๋าขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ เจ้าสนใจหรือไม่?”


องค์ชายเอนคอเล็กน้อยหรี่ตาจับผิด “ราคาพิเศษงั้นรึ? ว่ามาเถอะ ข้าฟังอยู่”


ซางเมิ่งยกนิ้วขึ้นนับ “ใบเล็ก 8 ตำลึงทอง มี 2 ใบ ใบกลาง 12 ตำลึงทอง มี 1 ใบ และใบใหญ่ราคา 20 ตำลึงทอง มี 1 ใบเช่นกัน” เค่อซินทำตาโต แก้มยุ้ยพองนิด ๆ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “ท่านจะขายให้เด็กตัวเล็ก ๆ อย่างข้าเนี่ยนะ? ช่างเป็นพ่อค้าที่แน่วแน่จริง ๆ… แต่ข้าชอบ”


พี่เลี้ยงแม่นมที่ยืนอยู่ด้านหลังแทบจะเป็นลม นางยกมือกุมอกด้วยความเครียด องค์ชายเพคะ…เราจะไปต่อราคากับพ่อค้าริมทางไม่ได้เด็ดขาด! แต่สายตาที่เด็กน้อยหันมามองสั้น ๆ ทำให้นางกลืนคำต่อว่าเข้าไปอีกครั้ง “ก็ได้ งั้นข้าจะเลือกสักหน่อย” เค่อซินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใต้หมวกไม้ไผ่ “แต่ต้องเล่าให้ฟังก่อนนะว่าทำไมมันถึงแพงแบบนี้อย่าคิดว่าข้าจะจ่ายถ้าไม่รู้ว่ามันคุ้ม” คำพูดนั้นเรียกเสียงหัวเราะแผ่ว ๆ จากซางเมิ่ง ดวงตาคมปรายมองอย่างสนใจ…เด็กน้อยผู้นี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ


โหรว ซางเมิ่งหัวเราะหึ ๆ พลางกอดอกมองเด็กน้อยตรงหน้า “งั้นท่านชายน้อยรู้จักแหวนดาราจรัสไหมเล่า? ของวิเศษที่เก็บของเข้าไปในมิติแยก ไม่ต้องพกพาของติดตัวเป็นพะรุงพะรัง กระเป๋าก็เช่นกันสำคัญยิ่งกับผู้เดินทาง เจ้าลองคิดสิหากจะเดินทางไปไม่มีกระเป๋าจะไปแบบตัวเปล่า ๆ ปลี้ ๆ หรือ?”


องค์ชายเค่อซินพยักหน้าหงึก ๆ แก้มยุ้ยขยับตามท่าทางอย่างเข้าใจ ก่อนยกคางขึ้นเล็กน้อยอย่างเอาเรื่อง “ฟังดูสมเหตุสมผล…แต่ว่าข้าขอจ่ายเป็นตำลึงเงินได้หรือไม่? ท่านก็รู้ คนทั่วไปแทบจะหาตำลึงทองไม่ได้ด้วยซ้ำ การเรียกร้องแต่ทองเช่นนั้นไม่ต่างอะไรกับการรีดไถหรอกจริงไหม?”


พี่เลี้ยงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงกับกุมขมับ ตายแล้ว…กล้าเถียงพ่อค้าแบบนี้อีก แต่เค่อซินกลับหันตากลม ๆ จ้องจนเธอต้องยอมเงียบไม่กล้าเอ่ยห้าม


โหรว ซางเมิ่งหัวเราะเสียงต่ำ “หึ ๆ ปากเก่งนัก เจ้านี่กล้าดีนัก เด็กที่ไหนใช้คำว่ารีดไถกับข้าได้…งั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าอัตราแลกเปลี่ยนของเงินเป็นเช่นไร?” องค์ชายยักไหล่ยิ้มบางใต้เงาหมวกไม้ไผ่ ริมฝีปากเล็กเอ่ยตอบอย่างไม่ลังเล “ง่ายจะตาย 400 เหรียญอู่จู เท่ากับ 1 ตำลึงเงิน และ 10 ตำลึงเงิน เท่ากับ 1 ตำลึงทอง ข้าว่าแม้แต่เด็กที่ตลาดก็รู้เรื่องนี้” เขาหัวเราะคิก ดวงตากลมเปล่งประกายเจ้าเล่ห์ “เพราะงั้นถ้าท่านอยากขายให้ข้าอย่าลืมว่าข้าเองก็นับเงินเป็นเหมือนกันนะ” ชาวตลาดที่ยืนฟังอยู่ใกล้ ๆ บางคนพึมพำว่าหนูน้อยปากกล้าเหลือเกิน ส่วนโหรว ซางเมิ่งเองกลับมิได้โกรธ กลับยกยิ้มสนุกสนานแทนเพราะในแววตาของเด็กน้อยคนนี้มีประกายที่ไม่ต่างจากนักเดินทางผู้ใหญ่เลยแม้แต่น้อย


โหรว ซางเมิ่งกอดอกยกคิ้วสูงพลางถามด้วยน้ำเสียงกึ่งหยั่งเชิง “เช่นนั้นท่านชายน้อยบอกข้ามาสิ…เจ้าต้องจ่ายข้าเท่าไร?” ใต้เงาหมวกไม้ไผ่ดวงตากลมโตขององค์ชายเค่อซินเปล่งประกายวาววับ ริมฝีปากเล็กยกยิ้มซุกซน เขาเอ่ยเสียงใส ๆ แต่มั่นใจเต็มเปี่ยม


“กระเป๋าใบเล็กสองใบ ข้าต้องจ่าย 16 ตำลึงทอง หรือก็คือ 160 ตำลึงเงิน ใบกลาง 12 ตำลึงทอง ก็คือ 120 ตำลึงเงิน ส่วนใบใหญ่ 20 ตำลึงทอง เท่ากับ 200 ตำลึงเงิน รวมทั้งหมดก็ 480 ตำลึงเงินใช่หรือไม่?” เสียงใสที่พรั่งพรูออกมานั้นชัดถ้อยชัดคำจนคนในตลาดเงียบไปพักหนึ่ง หลายคนถึงกับหันมามอง นี่มันเด็กอะไรกัน นับเงินคล่องยิ่งกว่าพ่อค้าเสียอีก…


โหรว ซางเมิ่งชะงักไปชั่วครู่ก่อนหัวเราะดังหึ ๆ “เจ้าหนูนี่ปากกล้าไม่พอ ยังนับเงินเก่งกว่าผู้ใหญ่ครึ่งค่อนตลาด…เจ้าคือใครกันแน่?” องค์ชายยักไหล่เล็กน้อยไม่ได้ตอบ พลางตบถุงเงินที่ห้อยข้างเอวเบา ๆ ดึงนับจำนวนเงินให้เขา “ข้าเป็นแค่เด็กที่ชอบเรียนรู้ ไม่ได้จะต่อกรกับท่านหรอก เพียงแต่จะไม่ยอมให้ใครหลอกต้มข้าได้ง่าย ๆ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏชัดบนใบหน้า แม่นมที่ยืนอยู่ด้านหลังแทบจะขาอ่อน ต้องใช้พัดค้ำยันตัวเองไว้ องค์ชายเพคะ…พระองค์กำลังต่อรองราคากับทูตผู้นี้จริง ๆ หรือเพคะ…


โหรว ซางเมิ่งหัวเราะเบา ๆ พลางเก็บถุงตำลึงเงินที่เด็กน้อยยื่นมาไว้ในอกเสื้อ จากนั้นก็ยื่นกระเป๋าที่เพิ่งพูดถึงให้ครบถ้วนตรงหน้าท่านชายน้อย “เห็นแค่ความฉลาดของเจ้าก็เพียงพอแล้ว ข้าจะไม่พูดอะไรให้ยืดยาวไปกว่านี้ ถือว่าซื้อขายกันเรียบร้อย” องค์ชายเค่อซินแก้มยุ้ยยกยิ้ม ดวงตากลมเปล่งประกายอย่างเจ้าเล่ห์แต่ยังคงไร้เดียงสาตามวัย เขายื่นมือเล็กไปรับกระเป๋ามาแนบอก “ท่านชมเกินไปแล้ว ข้าต่างหากที่ได้ท่านทูตนักเดินทางชี้แนะถือเป็นวาสนาของเด็กน้อยผู้นี้จริง ๆ” สิ้นคำ เขาก็ก้มศีรษะคำนับอย่างสุภาพ


ซางเมิ่งยิ้มบาง ดวงตาคมจับจ้องเด็กตรงหน้าอย่างพินิจ ราวกับจะบันทึกภาพนี้ไว้ในความทรงจำวันหนึ่งเขาคงได้เห็นหนูน้อยผู้นี้เติบใหญ่จนโลกสั่นสะเทือนก็เป็นได้


องค์ชายเค่อซินพลางสะพายกระเป๋าใหม่ หันไปยิ้มกวน ๆ ใส่พี่เลี้ยงที่ยืนหน้าซีดอยู่ด้านหลัง “เห็นไหมเล่า ข้าไม่ได้เสียเปรียบเลยสักนิด” พี่เลี้ยงแม่นมทำได้เพียงถอนหายใจยาว มือหนึ่งกุมอก อีกมือโบกพัดปิดหน้า พระองค์นี่…ปากกล้าเกินเด็กไปแล้วจริง ๆ


รางวัล: +50 พลังใจ , +5 ตำลึงทอง , +200 อีแปะ , +25 EXP

กระเป๋าขนาดกลาง 1 ใบ , ห่ออาหารยังชีพ(50) 1 ห่อ (เก็บไว้เปิดใช้ยามฉุกเฉิน)


อื่น ๆ: ซื้อ 

กระเป๋าขนาดเล็ก (ขยายช่อง 10 ช่อง) 8 ตำลึงทอง 2 ใบ

กระเป๋าขนาดกลาง (ขยายช่อง 36 ช่อง) 12 ตำลึงทอง 1 ใบ

กระเป๋าขนาดใหญ่ (ขยายช่อง 50 ช่อง) 20 ตำลึงทอง 1 ใบ

ราคารวม 48 ตำลึงทอง หรีือ 480 ตำลึงเงิน (จ่ายเป็นเงินตำลึงเงิน) 

แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับ 25 EXP โพสต์ 2025-9-4 21:36
โพสต์ 47442 ไบต์และได้รับ 32 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-4 17:10
โพสต์ 47,442 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] คุณธรรม +2 ความชั่ว +8 ความโหด จาก กระบี่  โพสต์ 2025-9-4 17:10
โพสต์ 47,442 ไบต์และได้รับ +5 EXP +10 ความชั่ว +12 ความโหด จาก หมวกไผ่ผ้าคลุมดำ  โพสต์ 2025-9-4 17:10
โพสต์ 47,442 ไบต์และได้รับ +5 EXP [ถูกบล็อค] คุณธรรม +8 ความโหด จาก ผู้ใช้กระบี่  โพสต์ 2025-9-4 17:10

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +50 ตำลึงทอง +5 เหรียญอู่จู +200 ย่อ เหตุผล
Watcher + 50 + 5 + 200

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
หมวกไผ่ผ้าคลุม
กระบี่คู่สลักจันทรา
ผู้ใช้กระบี่
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x30
x1
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้