[เทือกเขาฉินหลิง]

Ximenqing ดี

วันที่ 31 เดือน 07 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 15.00  น




หลังจากที่โจวจิน ทำการล่าไก่ปีศาจและแบกเนื้อมาเต็มอัตราโจวจินก็ตัดสินใจเดินทางไปยังเทือกเขาฉินหลิงเพื่อทำการคำนับศพเเพนด้าก่อนกลับ ตอนนี้โจวจินคิดว่าเขาน่าจะแยกเเยะ ได้แล้วไหนปีศาจดีไหนปีศาจไม่ดี


โจวจินเดินทางมาก็บังเอิญเจอคนรู้จัก ใช่แล้วพี่หมานนั่นเอง


"คารวะพี่หมาน ท่านมาทำอะไรที่นี่หรือขอรับ" โจวจินกล่าวถาม


"ปกติข้าก็มาเรียนรู้วิถีธรรมชาติตลอดนะ" พี่หมานหยักไหล่


"เจ้าสนใจตามข้ามาไหมล่ะ นานๆทีได้สงบจิต ไม่ทำอะไรก็ดีนะ" พี่หมานกล่าวชวน


โจวจินไม่รอช้าพยักหน้าตกลงทันที


ในระหว่างการเดินทางก็ผ่านหลุมศพแพนด้า โจวจินก็คารวะ แล้วก็เดินตามพี่หมานไป


จุดนั่งสมาธิของพี่หมานค่อนข้าง ร่มลื่น ลมดี เหมาะแก่การทำสมาธิ โจวจินใช้เวลาทำสมาธิไปราว 2 ชมกว่าๆก็ได้สติมาพลางคิดว่านานๆทีทำสมาธิแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน


เหลือบไปทางพี่หมานก็เห็นชายหนุ่มลืมตาแล้ว โจวจินเลยทำหน้าที่เป็นศิษย์(?)ที่ดี


หยิบขนม

ขนมเฉียวกั่ว

★★★★ และ ชา ชาจวินซานหยินเจิน ★★★★


ขึ้นมาวางเสิร์ฟไว้ และนั่งพักผ่อน ปล่อยใจไปกับธรรมชาติ


บางทีการทำสมาธิ นั่งนิ่งรับชมธรรมชาติ ก็ทำให้จิตใจสงบ และมีสมองคิดว่าจะทำอะไรต่อ


ทั้งสองดื่มด่ำกับรสชาและการทำสมาธิ หลังจาก 6 โมงเย็นก็พากันกลับเข้าเมือง


-----------------------------------------


[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว  โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม
[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20
[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว ผู้มีบุญ โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว ขนม

ขนมเฉียวกั่ว

★★★★ และ ชา ชาจวินซานหยินเจิน ★★★★ +15 +5 (อาหารปรุง) +10 +5 (ชงชา)

Total +80

@Admin เปิดใช้พรสวรรค์ผู้มีบุญ เผื่อเจอเหตุการณ์ที่น่าสนใจ หรือ มีอะไรแว่บเข้ามาในหัวระหว่างทำสมาธิ

Ximenqing ดี

วันที่ 2 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  15.00 น เทือกเขาฉินหลิง




เนื่องจากเป็นวันพักผ่อนโจวจินตัดสินใจที่จะมาพักผ่อนทำสมาธิที่เทือกเขาฉินหลิง


"อ่ะ สวัสดีขอรับ พี่หมานมาพักผ่อนเหมือนกันรึขอรับ ข้าเองก็อยากหาที่เงียบสงบทำสมาธิเช่นกัน" โจวจินบังเอิญเห็นมีหมานเดินทางอยู่ ก็ทักทายไป


"ใช่แล้ว มันเป็นช่วงเวลาพักของข้าน่ะ ว่าไปเจ้าสนใจมาทำสมาธิกับข้าไหมล่ะ" พี่หมานกล่าวชวนโจวจิน


"ฮ่ะ ฮะ ยินดีขอรับ" โจวจินติดตามพี่หมานไปยังจุดทำสมาธิ


จุดทำสมาธิของพี่หมานเป็นจุดที่ดีมาก มองเห็นวิวทิวทัศน์มั้งหมด อีกทั้งบรรยากาศยังร่มรื่นเป็นจุดที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวทีเดียว


"ที่นี่เป็นที่สำหรับคนสนิทของข้าเท่านั้นแหละ"พี่หมานกล่าว


"เจ้านั่งสมาธิซิ ครั้งนี้ข้าจะสอนเจ้า เจ้าต้องปล่อยใจไปกับธรรมชาติ กำหนดจิตอยู่กับตัวเองแล้วก็ธรรมชาติ ดูข้า" พี่หมานสอนโจวจินทำสมาธิ และแสดงให้ดู


โจวจินตั้งใจดูอย่างเชื่อฟัง พี่หมานที่เข้าสู่จุดทำสมาธิอย่างรวดเร็วนั้นน่าเหลือเชื่อมาก เขารู้แท้ๆ ว่าพี่หมานนั่งอยู่ข้างหน้า แต่เขาสายตาของเขากลับมองว่าพี่หมานเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ จนเเม้เขาจะรู้ว่าพี่หมานอยู่ตรงนั้น แต่เขาก็สัมผัสถึงพี่หมานไม่ได้


โจวจินเห็นดั่งนั้น ก็รีบทำตามพี่หมานทันที


ตั้งจิต เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ โฟกัสถึงตัวเอง โจวจินพยายามทำสมาธิอย่างทุลักทุเล ตอนแรกก็มีอาการคันหยุกหยิก แต่ซักพัก โจวจินก็เริ่มจากจับจุดได้ โดยเลือกที่จะอยู่กับตัวเองก่อนจนสมาธินิ่งแล้วค่อยรับรู้ถึงธรรมชาติ


ในระหว่างที่โจวจินกำลังนั่งสมาธิอยู่นั้นเอง พี่หมานก็ลืมตาขึ้นมามองโจวจิน พลางคิดในใจว่า 'เด็กนี่สอนได้'


เวลาผ่านไปจนยามเพลาโพล้เพล้ โจวจินก็ตื่นจากสมาธิ และกล่าวขอบคุณพี่หมานที่สั่งสอน ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันไป


----------------------------------------


@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญ และ เป็นโพสปลดหัวใจ [NPC-07] ตงฟาง ซั่ว

Ximenqing ดี

วันที่ 4 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  10.00 น เทือกเขาฉินหลิง


ขบวนพ่อค้าก็เดินตามแนวที่เขาเล็งไว้ อ้อมแนวเขาด้านซ้าย เลาะตามริมแม่น้ำวิ่งเก็บสมุนไพร


เวลาล่วงเลยไปได้ 1 ชั่วโมง ก็เริ่มเต็มเกวียน


"คุณโจว เรากำลังจะกลับแล้ว ขากลับช่วยระวังด้วยนะ" เถ้าแก่กล่าว


โจวจินก็พยักหน้าหงึกๆ


-----------------------------

เลขไบต์ต่อไปนี้จะเจอศัตรูโจมตี

เลขไบต์คี่ : โจรป่า Level 13

เลขไบต์คู่ : ปีศาจแพนด้า Level 18

@Admin ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ลาภลอย เพิ่มโอกาสพบเจอสิ่งที่น่าสนใจขอรับ

Ximenqing ดี

วันที่ 4 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  11.00 น เทือกเขาฉินหลิง



"ท่านพ่อค้าหยุดก่อนขอรับ" โจวจินกล่าวกับพ่อค้าให้หยุด


"หลบแบบนะครับ ไม่นานก็เสร็จแล้ว" โจวจินยิ้มและตะโกนออกมา


"มาแล้วไยจึงไม่โผล่หน้าเจ้าลูกเต่า" โจวจินกล่าวเสียงดัง


"พ่อหนุ่มก็ใจร้อนไปได้ ผู้ชายไปด้านซ้่าย ผู้หญิงมาด้านขวา โยนของมีค่ามาตรงกลางถ้าไม่อยากตาย" โจรเดินออกมาและพูด แต่ในขณะที่โจรพูดอยู่นั้นเอง โจวจิน ซัดง้าวเข้ากลางอก


"โยนของมีค่าไว้ตรงกลาง กลางอกเจ้าพอดี" โจวจินพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง


"จบแล้วขอรับท่านพ่อค้าเรากลับเมืองกันดีกว่า ข้าจะยังคุ้มกันต่อเอง" โจวจินกล่าวให้พ่อค้าเดินทางกลับต่อ


"อะ อื้ม พ่อค้ากล่าวเสียงสั่นเหมือนจะกลัวโจวจิน" หลังจากที่โจวจินเก็บง้าวขบวนเก็บของป่าก็เดินทางต่อจนกลับมาถึงเมือง




----------------------



https://han.mooorp.com/plugin.ph ... e:fight&aid=151 โจรป่า เลเวล 13

@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญขอรับ

Longyue ดี

@Admin .@@Admin 

CHAPTER 17.14 วันที่ยี่สิบแปดเดือนเจ็ดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
วันพุธ ช่วงเวลา 18.00 น.

หลังแวะสถานที่ต่างๆ อย่างจงใจมาตลอดทาง เมื่อยามตะวันรอนจวนเจียนจะลับขอบฟ้าหลงเยวี่ยถึงพากองคาราวานเดินทางมาถึงเทือกเขาฉินหลิงได้ในที่สุด ทว่าเวลานี้พวกเขาก็มิใช่พ่อค้าตัวเปล่าแล้ว ในเกวียนเต็มไปด้วยหน่อไม้ หยกชิ้นหยาบ และของป่าบางชนิด เรียกได้ว่าหากขายหมดคงมีกินมีใช้อีกนาน ยังมีคนบางกลุ่มที่ไม่กลัวตาย ขโมยสมบัติจากศพในถ้ำมาอีกด้วย หลงเยวี่ยคร้านจะสนใจ เรื่องไร้คุณธรรมพรรค์นี้นางเห็นมาจนชิน ที่ไม่เคยเห็นก็คือเทพยดาที่จะมาตัดสินโทษคนเหล่านี้ สุดท้ายก็กลายเป็นความชินชา

ทว่าจุดประสงต์ของพวกพ่อค้าเหล่านี้อย่างไรก็ยังเป็นเทือกเขาฉินหลิง

เมื่อพบเจอกับทิวป่าที่คุ้นตา พ่อค้าคนหนึ่งถึงกับอุทานออกมาอย่างดีใจว่า “ในที่สุดก็ถึงเทือกเขาฉินหลิงสักที ข้านึกว่าจะไม่รอดแล้ว”

“ดีจริงๆ”

นางเคยผ่านเส้นทางนี้เมื่อครั้งนำสินค้าไปส่งที่หมู่บ้านตงซิง เส้นทางไม่นับว่ากันดารแต่กลับมีหมาป่าและสัตว์ร้ายชุกชุม หากมิใช่หลังจากประสบเคราะห์ร้ายบาดเจ็บร่างกายก็พลอยแข็งแรงกำลังภายในก้าวหน้าขึ้นบ้าง การมาเหยียบที่นี่ก็นับว่าบ้าบิ่นนัก

น่าแปลกนัก

สองป่าริมทางในยามนี้กลับพบเพียงความเงียบสงัดจนน่าประหลาดใจ กล่าวว่าแถบนี้มีจอมยุทธ์หญิงแซ่เว่ยคอยสอดส่องดูแลอย่างถ้วนถี่ ไร้พวกอันธพาลสามานย์ก็เป็นเรื่องที่พอทำความเข้าใจได้ ทว่าลึกๆ ในหัวใจหลงเยวี่ยกลับรู้สึกคัดเคืองอย่างน่าประหลาด

“พวกเจ้า!” นางตะเบ็งเสียงจากบนคาคบไม้ “เจออันตรายเข้าส่งเสียงเรียกข้าให้ดังๆ ล่ะ! ข้าจะออกไปดูรอบๆ แถวนี้สักหน่อย!”

คาราวานกลุ่มนี้ต่างคุ้นชินกับหลงเยวี่ยได้ในเวลาอันสั้น กล่าวกันว่าคนบ้านนอก คนชานเมือง พูดจาพิรี้พิไรก็รังแต่จะห่างเหินกันเสียเปล่าๆ หลงเยวี่ยไม่นอบน้อมกับผู้อาวุโส ไม่มากมารยาทกับพวกรุ่นราวเดียวกัน มองเผินๆ คล้ายหญิงชาวไร่ที่ไม่เข้าใจกฎระเบียบ กลับทำให้พวกเขาสนิทใจมากกว่า (แม้จะมิได้เคารพนับถืออะไรมากไปกว่าดาบเดินได้เล่มหนึ่ง) พวกเขาได้ยินเช่นนั้นก็ตะโกน “ได้/เข้าใจแล้ว” มาจากทิศทางต่างๆ

ฟังเสียงตอบกลับมาว่าได้ยิน เข้าใจตรงกันจนครบทุกคนแล้ว หลงเยวี่ยก็เดินตรวจตราอีกด้านหนึ่ง…. ทันได้นั้นเสียงร้องอย่างตื่นตระหนกก็พลันดังมาจากทางด้านหลัง

“อวี้ถู! ช่วยข้าด้วย!”

[ เปิดศัตรูโจมตีฮะ เลขไบต์คี่ : โจรป่า Level 13 เลขไบต์คู่ : ปีศาจแพนด้า Level 18]

Longyue ดี

@Admin .เหม่อ/สมัยก่อนเขากินแพนด้ากันฮะ .พนมมือ. ขอโทษน้องนะ T-T

CHAPTER 17.15 วันที่ยี่สิบแปดเดือนเจ็ดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
วันพุธ ช่วงเวลา 18.30 น.

“อวี้ถูช่วยข้าด้วย!”

เสียงร้องดังกังวานดังมาจากมุมป่าทางด้านหนึ่ง นัยน์ตาซิ่งตวัดมองทางป่ารกทึบพลันเห็นร่างในชุดผ้าปะชุนวิ่งเตลิดออกมาจากป่าไผ่ ในมือมีไหสุราติดมาด้วย สีหน้าท่าทางของเขาตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง

“ช่วยด้วย! สวงมาว! ปีศาจสวงมาวมาทางนี้แล้ว! ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย”

ปีศาจสวงมาว…คาดคิดได้ยากนักว่าสวงมาวจะมีความสามารถบำเพ็ญตบะจนกลายเป็นปีศาจได้ เจ้าตัวขาวดำเวลานี้เกรี้ยวโกรธเป็นอย่างมาก กรงเล็บอันยาวของมันตวัดฉีกต้นไม้สองข้างทางขาดวิ่น อีกไม่นานก็จวนจะถึงตัวของพ่อค้าแล้ว 

“อย่าวิ่งทางตรง! วิ่งอ้อมต้นไม้!” หลงเยวี่ยตะโกนเอ่ยคำแนะนำให้อีกฝ่ายใช้ชะลอเคราะห์ภัย เทียบตัวมนุษย์กับปีศาจสวงมาวย่อมเป็นพวกมันที่ร่างดายเทอะทะไม่ปราดเปรียว อาศัยจังหวะที่พอค้ากำลังหนีตาย หลงเยวี่ยก็วิ่งเข้าไปประชิดตัวปีศาจสวงมาวแล้ว 

นางยกกระบี่ตวัดฟันทว่ากลับถูกขนที่หนานุ่มกำบังไว้จนสิ้น ถึงกับต้องเหยียบเท้าลงบนตัวมันเป็นฐาน เตะเสยคางปีศาจสวงมาวไปหนึ่งที จังหวะการโจมตีเช่นนี้เต็มไปด้วยช่องว่าง นางจึงถูกกรงเล็บของปีศาจกระซวงไปหนึ่งแผล โชคดีว่าหลงเยวี่ยประสาทสัมผัสไวจึงสามารถเลี่ยงอาการบาดเจ็บสาหัสได้ เหลือทิ้งไว้เพียงรอยถลอกสายหนึ่ง

พ่อค้าผู้นั้นตกใจจนลนลานทำอะไรไม่ถูก หลงเยวี่ยตะคอก “ไสหัวไป!” หนึ่งคำถึงได้มีสติวิ่งไปรวมตัวกับพวกชาวบ้าน

หลงเยวี่ยใช้กระบี่คู่รำเพลงกระบี่สะท้านขุนเขาอีกสามกระบวนท่า ถึงสามารถตัดขนหนาๆ กรีดบาดแผลใ้ห้ปีศาจสวงมาวได้ ทว่ายิ่งบาดแผลชุ่มโชกเท่าใด ปีศาจก็คล้ายจะบ้าคลั่งขึ้นเท่านั้น มันกระชากไม้ล้มตายซากต้นหนึ่งขึ้นมาเหวี่ยงใส่หลงเยวี่ย ด้วยรัศมีการสร้างความเสียหายของต้นไม้นั้นหลงเยวี่ยก็มีแผลเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง

นัยน์ตาเมล็ดซิ่งส่องประกายแวววาว 

ดูเหมือนเจ้าสวงมาวจะไม่รู้ว่า แผงขนบริเวณคอ หน้าอก และม้ามของมันถูกหลงเยวี่ยเฉือนออกมาเกือบหมดแล้ว เพลงกระบี่ที่เล่นไปเมื่อครู่เพียงเพื่อทำลายเกราะป้องกันของมันเท่านั้น

และถึงแม้ปีศาจจะสามารถโจมตีหลงเยวี่ยคืนได้แบบหมัดต่อหมัด แต่ร่างกายของหญิงสาวกลับไม่มีบาดแผลอันตรายใดเลย

ศึกตัดสินนี้รู้ผลแล้ว!

หลงเยวี่ยถีบตัวพุ่งเข้าประชิดปีศาจสวงมาวอีกครา ครั้งนี้ทีเด็ดไม่ใช่เพลงกระบี่อันงดงามอ่อนช้อยแฝงความเหี้ยมหาญ หากแต่เป็นมีดแล่เนื้อสั้นๆ ที่คมกริบ นางเสือกมีดสั้นแทงทะลุอกปีศาจสวงมาว กระชากออกอย่างรวดเร็ว ทิ้งเลือดยาวหลายสายพวยพุ่งออกมา จวบจนชีพจรแห่งชีวิตอ่อนแรงลงกระแสเลือดอ่อนเบา ลมหายใจของปีศาจสวงมาวก็แห้งเหือดลง

ตายแล้ว—

ปีศาจคือสิ่งมีชีวิตที่ผิดแปลก คือความเสื่อมของโลกใบนี้ คืออาหารของมนุษย์

หลงเยวี่ยลงมือชำแหละซากสวงมาวอย่างใจเย็น บางทีขนของมันอาจตัดชุดได้สักชุด เนื้อก็อาจจะเป็นอาหารได้หลายมื้อ— ยังมีสุราเลิศรสที่พวกมันพกพาไปไหนต่อไหน

ระหว่างที่หลงเยวี่ยเก็บซากต่างๆ ก็พบว่ามีไก่ตัวหนึ่งร่วงลงมาตาย ดูจากร่องรอยแล้วคงจะถูกลูกหลงในตอนที่หลงเยวี่ยสู้กับปีศาจสวงมาว นางจึงชำแหละไก่ตัวนั้นด้วยอีกตัว ท่ามกลางสายตาหลากหลายอารมณ์ของบรรดาพ่อค้า

แนบหลักฐาน

       

ปีศาจแพนด้า

     ไอเทมดรอป (ประลองระบบ) : สุราไผ่เขียว 2 ไห

     เลขไบต (0,7) ออกกระดูกวิญญาณ

ไก่ป่า

     ไอเทมดรอป (ประลองระบบ ) : เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย), ซี่โครงไก่ (เลขไบต์รองสุดท้าย)

คนแข็งแรง 

     ทุกประลองระบบ โบนัสเติมโต + 30 Exp

Ximenqing ดี

วันที่ 16 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 21.00-23.00 น




ทำไมท่านต้่าซือหม่าถึงนัดข้ามาทีนี่นะ โจวจินคิดในใจพลางเดินทางมาที่เทือกเขาฉินหลิงต่อหลังจากที่ฝึกกับต้าซือเสร็จ


"คารวะท่านต้าซือขอรับ" โจวจินที่เดินไปไม่นานก็ได้เห็นต้าซือหม่า


"ไม่เป็นไร กระบวนยุทธ์นั้นเจ้าใช้ได้แล้ว ตอนนี้ที่เจ้าขาดคือการต่อสู้ของจริง" ต้าซือกล่าวกับชายหนุ่มด้วยน้่ำเสียงที่จริงจัง


"ด้านหน้ามีมนุษย์มารอยู่ 2 ตัว เจ้าต้องจัดการเองข้าจะไม่ช่วยเป้นการเพิ่มประสบการณ์การต่อสู้" ต้าซือหม่ากล่าว


"เจ้าจะทำหรือไม่ทำก็ได้ เจ้าไม่ทำข้าก็จัดการเอง แต่ถ้าเจ้าทำเจ้าก็จะได้ประสบการณ์" เขากล่าวต่อ


"มนุษย์มารแบบที่หมู่บ้านโอวหยางซินะขอรับ ได้ ข้าจะจัดการเอง" โจวจินรับคำและวิ่งไปหามนุษย์มาร


"พวกเจ้า ข้ามาช่วยแล้ว" ชายหนุ่มต่อสู้กับพวกมนุษย์ปลาอย่างตึงมือ


ตัวนึงโจมตี ตัวนึงป้องกับ ชายหนุ่มพยายามที่จะสู้กับพวกมันทั้งสองตัว โจมตีอีก 1 ตัวเป็นหลักในขณะที่อีกตัวเขาก็พยายามปัดป้อง


โจวจินพยายามจัดการพวกเขาอย่างเบามือ เขารู้ว่าถ้าเขาดุดซับตบะพวกเขาจะกลับเป็นคนปกติได้


เวลาผ่านไปซักพัก


"เจ้า ใจอ่อนแบบนี้ตลอดเลยเหรอ พวกมันเป็นปีศาจ เป็นมาร เจ้าออมมือเพื่อสิ่งใด" ต้่าซือหม่ากล่าวกับโจวจิน


ชายหนุ่มรู้ทันที ว่าถ้าเขายังยื้อการต่อสู้ไว้เเบบนี้มัวแต่คิดเรื่องดูดซับตบะ เขาคงต้องสู้แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจนเขาหมดแรง และถูกมนุษย์มารเหล่านี้สังหารแน่นอน


ทันใดนั้น เหมือนจิตใจของชายหนุ่มได้ตัดสินใจแล้ว การช่วยชีวิตคนอื่นนั้น เขาต้องเอาชีวิตตนให้รอดก่อน


ชายหนุ่มตัดสินใจเด็ดขาดขึ้น พยายามยื้อการโจมตี โดยเน้นไปให้ตัวเขาบาดเจ็บน้อยที่สุด และมีจิตที่คิดจะสังหารพวกมนุษย์มารทั้งสอง


ไม่น่าชายหนุ่มก็จัดการสังหารมนุษย์มารไปตัวนึงได้ และจัดการทำอีกตัวให้สลบ


"ท่านจะเข้าใจว่าทำไมข้าถึงใจอ่อน" ชายหนุ่มหันมากล่าวกับต้าซือหม่า


โจวจินทาบมือไปยังร่างของมนุษย์มารที่ยังไม่ตาย และเริ่มดูดซับตบะ


เวลาผ่านไปไม่นาน มนุษย์มารก็กลับมาเป็นชาวบ้าน


"ภารกิจเสร็จสิ้นขอรับท่านต้าซือ ข้าขอพาชาวบ้านไปส่งที่เมืองก่อนขอรับ ไว้ถ้ามีโอกาสเรามาฝึกด้วยกันอีกนะขอรับ" ชายหนุ่มคารวะไปที่ต้าซือ และขอตัวกลับเมืองก่อน


จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้าย


'เจ้าหนุ่มนี่ ทำไมถึงดูดซับตบะพวกมนุษยมารได้กันนะ


----------------------------


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=199 ปีศาจ เจวี่ยฮวา เลเวล 40



https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=202 ป๊ศาจ เจวี่ยฮวา เลเวล 40



@Admin ผู้มีบุญ + สตอรี้ปลดล็อคหัวใจ NPC เว่ยชิงครับ

Ximenqing ดี

วันที่ 16 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 23.00 น


"เจ้านี่ใช้ได้เลย ครั้งหน้่าอย่ามัวแต่โลภมากกับตบะของมันนะ" ต้าซือหม่าปรบมือเอ่ยชมและเตือน




"เข้าใจแล้วขอรับ ขอบคุณมากครับท่านต้าซือ" โจวจินเหม่อ และกล่าวขอบคุณ



"ตอนนี้ ดูเหมือนค่ายโจรบนภูเขาที่หลบหนีทางการจะถูกไอมารครอบงำจนกลายเป็นมาร ทำให้พวกนี้น่ากลัวขึ้นร้อยเท่า เจ้ารีบกลับไปได้แล้ว ฟ้าเริ่มมืดฝน ข้าจะลาดตระเวนบริเวณนี้ต่ออีกสักหน่อย" ต้าซือหม่ากล่าว


"ข้าพอจะช่วยอะไรได้หรือไม่ขอรับ"ชายหนุ่มกล่าว


ต้าซือส่ายหน้า


โจวจินพยักหน้าเข้าใจและเดินจากไป

Ximenqing ดี

วันที่ 19 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 16.30 น




หลังจากที่โจวจินจัดการมนุษย์ปลาเสร็จแล้ว โจวจินรู้สึกว่าช่วงนี้ เขามีใจที่อำมหิตขึ้นเยอะ เขานึกถึงตอนที่ได้นั่งสมาธิกับพี่หมาน


ชายหนุ่มตัดสินใจเดินทางไปที่เทือกเขาเพื่อทำการนั่งสมาธิ


ชายหนุ่มเดินมาถึงจุดนั่งสมาธิก็เห็นพี่หมานนั่งสมาธิอยู่ เขาจึงคารวะแบบไม่ออกเสียงและไปนั่งสมาธิด้วยกัน


ชายหนุ่มรู้สึกถึงจิตใจที่สงบนิ่ง เขาอารมณ์ร้อนเกินไป ต้องใจเย็นลง


ใช้เวลาไปซักพัก ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมาเห็นพี่หมานมองคุณแล้วก็ยิ้มให้คุณเบาๆก่อนที่จะเดินจากไป


'นี่ซินะความสงบ' ชายหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะออกจากสมาธิและเริ่มเดินทางต่อ


----------------------------------------


@Admin ผู้มีบุญขอรับ



ความสัมพันธ์ท่านตงฟางรอวันปลดลิมิต

GongziLoongxuan ดี

วันที่ 15 เดือน 8 เจี้ยนหยวนศกที่ 10

เวลา 09.00

เกวียนพ่อค้าคาราวานใกล้มาถึงเทือกเขาฉินหลิง อันเป็นสถานที่ของภารกิจในครั้งนี้ที่จะต้อง พากลุ่มพ่อค้าไปเก็บของป่าบริเวณเทือกเขา ด้วยบริเวณนั้นมีเจ้าถิ่นเฝ้าของป่า ปีศาจแพนด้า

ทำให้เขาใช้สายตามองหาปีศาจร้ายที่แฝงตัวอยู่ บางทีมันอาจจะหลบอยู่แถว ๆ นี้รอคอยหาจังหวะหรือโอกาสเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันระวัง ฉะนั้นการทำทุกอย่างให้ปลอดภัยถือเป็นเรื่องที่ดี

แปะ แปะ แปะ 

หลงเสวียนกำลังปรบมือให้สัญญาณ เมื่อเห็นทุกอย่างดูเหมือนจะปลอดภัย ทว่า จู่ ๆ หางตาเหลือบเห็นบางสิ่งบางอย่างขยับสั่นไหวตรงพุ่มไม้ จังหวะการปรบมือจึงเปลี่ยนเป็นรัว ๆ

แปะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ส่งสัญญาณเตือนถึงภัยอันตรายไม่ให้พวกพ่อค้านั้นลงมาจากเกวียน

เลขไบต์ต่อไปนี้จะเจอศัตรูโจมตี

เลขไบต์คี่ : โจรป่า Level 13

เลขไบต์คู่ : ปีศาจแพนด้า Level 18

(-หากผู้มีปราณลาภลอย จะสุ่มเจออีเว้นท์ NPC ช่วยเหลือ-) มาช่วยเร็วผมกากตีไม่ไหว